Τoυ π Σπυρίδωνα Ιωάννου
Εφημερίου Ιερού Ναου Αποστόλου Φιλίππου
Γραμματικούς
Ένα πνευματικό διαμάντι αγαπητοί αδελφοί μου προβάλλει απόψε η Εκκλησία μας στα τροπάρια που μόλις ακούσαμε. Ένα αστραφτερό διαμάντι που λάμπει στον ουρανό αλλά αστράφτει και στη γή. Είναι η αμαρτωλή γυνάικα που μετανόησε και έγινε αγία. Ένα τέτοιο διαμάντι μας παρουσιάζει η Εκκλησία μας την Μεγάλη Τετάρτη, που ο όρθρος της ψάλλεται το βράδυ της Μεγ Τρίτης. Είναι μια πόρνη, μια γυναίκα που σχεδόν όλη της την ζωή την πέρασε μεσα στην αμαρτία. Μια ψυχή βουτηγμένη στο βούρκο, που στο τέλος όμως ανέβηκε τόσο ψηλά. Ώστε ακτινοβόλησε και ακτινοβολέι ακόμη και σήμερα. Πέρασαν 2000 χρόνια και όμως εξακολουθεί το παράδειγμα αυτής της γυναικός να παραδειγματίζει κάθε ανθρώπινη ψυχή.
Δύο διαστρεβλώσεις υπάρχουν γύρω από το θέμα της αποψινής βραδιάς. Η εποχή μας εξάλλου έχει και αυτό το χαρακτηριστικό : την παραποίηση της αλήθειας και την αλλοίωση των γεγονότων. Πρώτη διαστρέβλωση είναι το πρόσωπο της πόρνης γυναικός που άλειψε τα πόδια του Κυρίου με το πολύτιμο μύρο της, που τα σκούπισε με τα μαλλιά της και τα ξέπλυνε με τα δάκρυά της. Αν ρωτήσουμε κάποιους σήμερα ποια ήταν αυτή η πόρνη, οι περισσότεροι θα απαντήσουν : Η Μαρία η Μαγδαληνή. Και το υιοθετούν αυτό και οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι αλλά ακόμη και οι άνθρωποι της Εκκλησίας. Εχουν ταυτίσει την Μαρία την Μαγδαληνή με την πόρνη. Αλλά ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Η Μαρία η Μαγδαληνή δεν υπήρξε διεφθαρμένη και πόρνη ποτέ. Ηταν μια ύπαρξις που έπασχε και την θεράπευσε ο Χριστός όπως μας το αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο 8ο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του : « Μαρία καλουμένη Μαγδαληνή αφης δαιμόνια επτα εξελυλήθει ». Ηταν μια δαιμονισμένη η οποία θεραπεύτηκε από τον Κυριο όπως τόσοι άλλοι ανθρώποι. Μετά τη θεραπεία της ήταν μια από τις ευγενείς και άγιες Μυροφόρες γυναίκες. Και ποια ήταν η πόρνη που άλειψε με μύρο τα πόδια του Χριστού για την οποία μας μιλάνε τα αποψινά τροπάρια ; άγνωστη και ανώνυμη. Σε κανένα τροπάριο σήμερα δεν ακούσαμε το όνομά της, αλλά αναφερόταν ως αμαρτωλή γυνη και ως πόρνη. Δεν αναφέρεΙ το όνομά της ο ιερός υμνωδός, σαν να μη θέλει να διαπομπεύσει την αξιολύπητη αυτή γυναίκα, για να μην την διασύρει. Αποφεύγει να ανακαλύψει το ονομά της. Ας βγάλουμε από το μυαλό μας λοιπόν ότι η Μαρια η Μαγδαληνή ήταν η πόρνη που άλειψε με μύρο τα αχραντα πόδια του Κυρίου .
Δεύτερη διαστρέβλωση είναι το πρόσωπο της Κασσιανής που ακούσαμε το υπέροχο τροπάριό της. Επιπόλαιοι και ανιστόρητοι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι η Κασσιανή ήταν η Μαρία η Μαγδαληνή, κάποιοι άλλοι λένε πως ήταν η πόρνη που προαναφέραμε, η αμαρτωλή και διεφθαρμένη εκείνη ύπαρξη. Λάθος !!! Η Κασσιανή, ή Κασία είναι μια οσία μοναχή του Βυζαντίου, προικισμένη με καταπληκτικό και ποιητικό ταλέντο. Αντι για τα βασιλικά ανάκτορα που της προσφέρανε τότε, αυτή προτίμησε το ταπεινό σχήμα της μοναχής, γράφοντας εξαίσιους ύμνους μεταξύ των οποίων και το τροπάριο που ακούσαμε σήμερα.Αλλά ας εξηγήσουμε με απλά λόγια το τροπάριο της . Λέει λοιπόν το τροπάριο : Κύριε, ἡ γυναῖκα ποὺ ἔπεσε σὲ πολλὲς ἁμαρτίες, ἀφοῦ συναισθάνθηκε τὴ Θεότητά σου, ἀναλαμβάνει τάξη (ἔργο) μυροφόρου καί κλαίοντας, σοῦ προσφέρει μύρα πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ σου. Ἀλίμονο σὲ μένα, λέγουσα, ὅτι ζῶ σὲ μιὰ νύχτα ζοφερὴ καὶ ἀσέληνη, ὅτι μὲ τρυπᾶ τὸ κεντρὶ τῆς ἀκολασίας, μὲ πνίγει ὁ ἔρωτας τῆς ἁμαρτίας. Δέξε, Κύριε, τὶς πηγὲς τῶν δακρύων μου, ἐσὺ ποὺ ἀνυψώνεις σὲ νεφέλες τὸ θαλάσσιο ὕδωρ. Λύγισε πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδιᾶς μου, ἐσὺ ποὺ μὲ τὴν ἄφατή σου κένωση (ταπείνωση), ἔκανες ν' ἀνοίξουν οἱ οὐρανοὶ (γιὰ νὰ κατέβεις στὴ γῆ). Θὰ γεμίσω τὰ ἄχραντα πόδια σου μὲ ασπασμούς, κατόπιν θὰ τὰ σκουπίσω τὰ πόδια σου μὲ τα μαλλιά μου. Τὸν ήχο των βημάτων σου τῶν ὁποίων ἡ Εὔα, ἀφοῦ ἄκουσε τὸ δειλινὸ στὸν παράδεισο, ἀπὸ τὸ φόβο της κρύφτηκε. Τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ τὶς ἀβύσσους τῶν κρίσεών σου, ποιὸς μπορεῖ νὰ ἐξιχνιάσει, ψυχοσώστη Σωτῆρα μου; Μή με τὴ δούλη σου παραβλέψεις, ἐσὺ ποὺ ἔχεις ἀμέτρητο ἔλεος.
Η βαθύτερη δηλαδή έννοια του τροπαρίου αυτού θα μπορούσαμε να την πούμε με μία λέξη ότι είναι η μετάνοια. Αυτό είναι και το νόημα τόσο της Μεγάλης Εβδομάδας όσο και όλης της Μεγ Τεσαρ/στής. Κοιτώντας ο καθένας μέσα του, όσο πιο βαθεία μπορεί θα ανακαλύψει όλα εκείνα τα αμαρτήματα που πέτρωσαν την καρδιά του, και τον έκαναν να φύγει μακριά από την αγκαλιά του στοργικού Πατέρα. Κανένα αμάρτημα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο ανάμεσά μας και ανάμεσα στον Θεό. Γιατι η μετάνοια είναι βίωμα ψυχής, είναι δάκρυ, είναι πόνος για τον πόνο που χαρίζουμε στο Θεό με κάθε αμαρτία μας. « Γιατί χαρα εν τω ουρανώ γίνεται επ ενί αμαρτωλό μετανοούντι ». Για κάθε πληγή, για κάθε καρφί και για κάθε αγκάθι που μπήγουμε στο Τίμιο Σώμα του Χριστού & Θεού μας, πρέπει μέσα μας να νοιώσουμε την συντριβή, την μεταμέλεια, την ανάγκη να συγχωρεθούμε. Και να τρέξουμε όχι μόνο απλά να απαριθμήσουμε τα χιλιάδες αμαρτήματά μας, αλλά να τρέξουμε και να αγκαλιάσουμε , να κλάψουμε και να θρηνήσουμε για όλα όσα κάναμε στον Νυμφίο της Εκκλησίας μας. Και εκέινος είναι απολύτως βέβαιο, γνωρίζοντας την αδυναμία μας, θα μας σηκώσει από την πτώση μας, θα μας αγκαλιάσει, θα μας παρηγορήσει και το κυριότερο θα μας συγχωρέσει όπως και την σημερινή αμαρτωλή γυναίκα. Και θα μας δεχτεί σαν δικά Του παιδιά, που αν και φέυγουν και ξεμακραίνουν, ωστόσο επιστρέφουν με δάκρυα, με μετάνοια και ικεσία . Γι αυτούς υπέφερε ο Κύριός μας, γι αυτούς πληγώθηκε και πόνεσε, γι αυτούς εδωσε το Αγιο Του Αίμα, και για αυτούς χάρισε την ίδια του τη ζωή.ΑΜΗΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου