Ανακοίνωση απο την Ιερά Μονή Παναγίας Κατερινούς

Ἡ Ἱερά Μονή Παναγίας Κατερινοῦς ἀνακοινώνει ὅτι από τὴν Κυριακή 2 Αυγούστου 2020 στὶς 7.00 τὸ ἀπόγευμα, θὰ τελοῦνται οἱ Παρακλητικοί Κανόνες στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ὅλες τις ἡμέρες τοῦ Δεκαπενταυγούστου, στὸ Καθολικό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς.

Ἐν ὄψει τῆς Μεγάλης Θεομητορικῆς Ἑορτῆς τῆς Παναγίας μας, εὐχόμαστε: «Καλό και ἁγιασμένο Δεκαπενταύγουστο!»

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς

Τι είναι η ζήλια σύμφωνα με τους Πατερες της Εκκλησίας και πως θεραπευεται

Πρώτον, η Γραφή μας παραγγέλλει να χαιρόμαστε μαζί μ’ εκείνους που χαίρονται και να κλαίμε μαζί μ’ εκείνους που κλαίνε (Ρωμ. 12:15). Ο ζηλότυπος, όμως, τί κάνει; Χαίρεται για τη δυστυχία του άλλου και κλαίει για την ευτυχία του!

Δεύτερον, ο Κύριος μας προστάζει ν’ αγαπάμε όλους τους ανθρώπους, ακόμα και τους εχθρούς μας (Ματθ. 5:44).Ο ζηλότυπος, όμως, όχι μόνο τους εχθρούς του δεν αγαπάει, μα και τους συγγενείς και τους φίλους του και τους ευεργέτες του, όταν τους ζηλεύει, τους βλέπει σαν εχθρούς και θέλει να τους βλάψει, όπως ο Κάιν τον αδερφό του Άβελ και οι Ιουδαίοι τον Ιησού.

Τρίτον, η χαρά για τη δυστυχία του άλλου και η λύπη για την ευτυχία του είναι αισθήματα κατεξοχήν διαβολικά. Ο σατανάς, ο ξεπεσμένος Εωσφόρος, έφερε στον κόσμο τη ζήλια, την πρώτη και κύρια κακία που χαρακτηρίζει τον ίδιο ως πονηρό πνεύμα.Από ζήλια, άλλωστε, παρέσυρε στην πτώση τους προπάτορές μας. Ο ζηλότυπος άνθρωπος, λοιπόν, αποτελεί την πιο πιστή απομίμηση του διαβόλου και των δαιμόνων. Είναι, μάλιστα, χειρότερος τους σε τούτο: Τα πονηρά πνεύματα ποτέ δεν ζηλεύουν το ένα το άλλο. Αντικείμενα της ζήλιας τους είναι οι άνθρωποι. Ο ζηλότυπος άνθρωπος, όμως, ξεχύνει το φαρμάκι του ενάντια στον όμοιό του άνθρωπο, ο οποίος συχνά, όπως είπα, είναι αδερφός του, φίλος του ή ευεργέτης του!

Πώς θεραπεύεται κανείς από το πάθος της ζήλιας;Η θεραπεία είναι απλή, φτάνει να τη θέλει ο άνθρωπος με την καρδιά του.

Πρώτα-πρώτα, πρέπει να σκέφτεται πόσο μικρός αλλά και πόσο αμαρτωλός είναι· «χώμα και στάχτη» (Ιώβ 42:6). Το πιο μικρό φύσημα της οργής του Θεού είναι αρκετό για να τον εξαφανίσει. Ποτέ να μην ξεχνάει πως όλα τα καλά που έχει είναι του Θεού, στον οποίο αυτός τόση λύπη προξενεί με τις καθημερινές του αμαρτίες. Με τέτοιες σκέψεις θα ταπεινώνεται. Και ο ταπεινός άνθρωπος ποτέ δεν κυριεύεται από τη ζήλια. Γιατί η ζήλια είναι θυγατέρα της υπερηφάνειας.

Δεύτερον, πρέπει αδιάλειπτα ν’ αγωνίζεται ο άνθρωπος για την απόκτηση της αγάπης. Να θυμάται πως η αγάπη του Θεού μας έπλασε, η αγάπη του Θεού μας λύτρωσε, η αγάπη του Θεού μας όρισε να γευόμαστε την αγάπη και σ’ ετούτη και στην άλλη ζωή. «Η αγάπη είναι η τέλεια εκπλήρωση των εντολών του Θεού. Όποιος αγαπάει τον άλλο, έχει τηρήσει όλον το θείο νόμο» (Ρωμ. 13:10, 8). Όπου, λοιπόν, υπάρχει αγάπη, δεν έχει θέση η ζήλια, όπως και καμιά άλλη κακία. «Εκείνος που αγαπάει, δεν ζηλεύει» (Α’ Κορ. 13:4).

Τέλος, τρίτον, ας έχει ο καθένας μας την επίγνωση της ματαιότητας του επίγειου βίου και των βιοτικών πραγμάτων. Όλα στον κόσμο τούτο είναι μάταια: πλούτη, μεγαλεία, δόξα, τιμές. Και δεν είναι μόνο μάταια, αλλά και ψυχό­λεθρα. Εμείς, αναγεννημένοι από το Άγιο Πνεύμα και γαλουχημένοι με την ελπίδα της απολαύσεως των μελλοντικών αγαθών, που «μάτι δεν τα είδε και αυτί δεν τ’ άκουσε και νους άνθρωπου δεν τα φαντάστηκε» (Α’ Κορ. 2:9), ας οικειωθούμε τη διδασκαλία της ουράνιας Σοφίας.

Ας πάρουμε τα μάτια μας από τη γη και ας τα υψώσουμε στον ουρανό, «εκεί που κάθεται ο Χριστός στα δεξιά του Θεού· η σκέψη μας ας είναι στραμμένη στα ουράνια αγαθά, όχι στα γήινα» (Κολ. 3:1-2). Έτσι θα κατανοήσουμε πόσο τυφλό και ανόητο πάθος είναι η ζήλια, έτσι θα συνειδητοποιήσουμε πόσο άδικα μας ταλαιπωρεί, έτσι θα τη διώξουμε μια για πάντα από την καρδιά μας!

Γεροντος Ευστρατίου,«Απαντήσεις σε ερωτήματα χριστιανών», εκδ. Ι.Μ.Παρακλήτου

Η Πρόοδος του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού

Σήμερα η Εκκλησία μας εορτάζει την Πρόοδο του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, δηλαδή την έξοδο του Τιμίου Σταυρού από το παλάτι (ή κατ’ άλλους από το σκευοφυλάκιο της μεγάλης εκκλησίας) στην Πόλη.

Όμως, ο Πατμιακός Κώδικας 266, αναγράφει ότι κατά την 1η Αυγούστου στη Μεγάλη εκκλησία ετελείτο «ἡ Βάπτισις τῶν τιμίων Ξύλων». Τί είναι η «πρόοδος» του Τιμίου Σταυρού και γιατί εορτάζεται κατά την 1η Αυγούστου; Η πρόοδος του Τιμίου Σταυρού (1 Αυγούστου).

Πρόκειται για εορτή που συμπίπτει με την πρώτη ημέρα της νηστείας της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και θεσπίστηκε σε ανάμνηση της απαλλαγής των Βυζαντινών, με τη βοήθεια του Τιμίου Σταυρού, από την επιδρομή των Σαρακηνών επί της εποχής του αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνού. Στην Κωνσταντινούπολη κατά την εορτή αυτή γινόταν λιτάνευση (πρόοδος) του Τιμίου Σταυρού.

Ο Σ. Ευστρατιάδης για το γεγονός αυτό γράφει τα έξης: «Κατά την ημέραν ταύτην εξήγετο εκ του σκευοφυλακίου της μεγάλης εκκλησίας ο τίμιος σταυρός, περιήγετο ανά την πόλιν και εξετίθετο εις διαφόρους ναούς προς προσκύνησιν και αγιασμόν των πιστών και πάλιν απετίθετο εις το σκευοφυλάκιον».

Με την ευκαιρία αναφέρουμε επιγραμματικά και τις υπόλοιπες εορτές αφιερωμένες στον Τίμιο Σταυρό: α) Εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρου (14 Σεπτεμβρίου) β) Εορτή της Σταυροπροσκυνήσεως (Κυριακή Γ’ Νηστειών). γ) Μνήμη του εν ουρανώ φανέντος σημείου του Τιμίου Σταυρού (7 Μαΐου) την εποχή του Κωνστάντιου (337-361), γιου του Μ. Κωνσταντίνου. δ) Τέλος αφιερωμένες στον Τίμιο Σταυρό, (όλο το έτος), είναι δύο ημέρες της εβδομάδας, η Τετάρτη και η Παρασκευή.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α’.

Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος, καὶ τὸ σὸν φυλάττων, διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

Θαύμα της Παναγίας της Βαρνάκοβας

Το ακόλουθο γεγονός, εξιστόρισε τον Σεπτέμβριο του 2013, από μια ηλικιωμένη κυρία, η οποία προσκύνησε την Παναγία Βαρνάκοβα μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια της.Επάνω στην συζήτηση σχετικά με την προστασία της Παναγίας, είπε τα εξής συγκινητικά, τα οποία έχουν καταγραφεί στο βιβλίο «Θεομητορικά Θαύματα της Παναγίας Βαρνάκοβας μετά παρακλητικού κανόνος» – Ιερά Μονή Παναγίας Βαρνάκοβας: 

«Με το Μοναστήρι εδώ της Παναγίας είμαστε συνδεδεμένοι οικογενειακώς. Οι γονείς μου πολλές φορές έβρισκαν εργασία εδώ, γιατί τα χρόνια εκείνη υπήρχε μεγάλη φτώχεια. Έτσι και εγώ, μόλις 16 χρονών κοριτσάκι, πήγα στην Αθήνα για να εργαστώ σε κάποιο σπίτι.

Εργαζόμουν σκληρά για την ηλικία μου, μακριά από την στοργή του σπιτιού μου. Κάποτε όμως, χωρίς αιτία, κάποιος άνθρωπος με την σκληρή συμπεριφορά του με πλήγωσε βαθειά. Τόσο πολύ πονούσε η ψυχή μου, ώστε το βράδυ που πήγα στο δωμάτιό μου, αγκάλιασα μια εικόνα ξύλινη που είχα της Παναγίας, γονάτισα πάνω στο κρεβάτι μου, έτσι όπως ήμουν ντυμένη, και άφησα τον πόνο μου να ξεχυθεί πάνω Της με δάκρυα και αναφιλητά. Ζητούσα την παρηγοριά και την βοήθεια της Παναγίας. Ο πόνος της ψυχής μου ήταν απερίγραπτος.

Σε μια στιγμή αποκοιμήθηκα για λίγο. Όταν συνήλθα, σκέφτηκα, αφού έμειναν λίγες ώρες ως το ξημέρωμα (σηκωνόμουν στις 5:00 κάθε πρωί), να πέσω μες στα σκεπάσματα να ξεκουραστώ. Όταν ανασηκώθηκα, κοίταξα την εικόνα της Παναγίας που είχα ακόμη στην αγκαλιά μου. Με πόνο, μαζί με κάποιο φόβο (δέος), είδα ότι είχε σχιστεί το ξύλο! Από την κορυφή του κεφαλιού της Θεοτόκου, κατέβαινε η σχισμή στο Πρόσωπό Της και κατέληγε στον ώμο Της! Πίστεψα πως εγώ έφταιγα, επειδή την πίεζα στο στήθος μου, και άρχισα πάλι να κλαίω με πολύ συντριβή και να Της ζητάω συγγνώμη.

Τότε – αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου – η Παναγία ζωντάνεψε στην εικόνα Της! Το βλέμμα Της ήταν γεμάτο συμπάθεια και αγάπη και κινήθηκαν τα χείλη Της λέγοντάς μου:

-Μην ξανακλάψεις έτσι, παιδί μου, επάνω στην εικόνα μου. Μου ράγισες την καρδιά! Εγώ σ’ όλη σου την ζωή θα είμαι κοντά σου και θα σε προστατεύω.

Τότε κατάλαβα πως άνοιξε η εικόνα από την συμπόνοια της Παναγίας κι όχι από άλλη αιτία.

Η εμπειρία εκείνης της νύχτας μου έμεινε αλησμόνητη. Είναι γεγονός πως η Δέσποινα του κόσμου τήρησε την υπόσχεσή Της. Σε όλη την μετέπειτα πορεία της ζωής μου ήταν και είναι φανερή η προστασία Της».

Τι άλλο κανείς να προσθέσει, παρά να δοξάσει τον Θεό που μας χάρισε την κατά Χάριν Ουράνια Μητέρα μας;

Πηγή: βιβλίο: «Θεομητορικά Θαύματα της Παναγίας Βαρνάκοβας μετά παρακλητικού κανόνος» – Ιερά Μονή Παναγίας Βαρνάκοβας

H αξία της Νηστείας του Δεκαπενταυγούστου

Νηστεύουμε για τον Χριστό.Κάνουμε υπακοή στην Εκκλησία Του.Νηστεύουμε χωρίς να απολογούμαστε.Δεν το κάνουμε για να χάσουμε κιλά.Δεν το κάνουμε για το "καλό της υγείας μας"

Αλλά για το καλό της ψυχής μας.Νηστεύουμε γιατί το πρότυπο μας είναι ο Χριστός και οι Άγιοι μας.

Υπήρξε Άγιος που δεν νήστεψε;Υπήρξε κάποιος που δεν ωφελήθηκε με τη νηστεία;Η νηστεία δεν είναι μόνο αποχή από την τροφή.

Είναι αποχή από τα πάθη και τις αδυναμίες μας.Νηστεία είναι ένας συνδυασμός τροφής-ελεημοσύνης-προσευχής.Ο Μέγας Βασίλειος αναφέρει ότι εκείνο που του γέμιζε την καρδιά.ηταν όταν παράλληλα με την νηστεία του έκανε ελεημοσύνεςΓια να γλυκάνει τον πόνο των δυστυχισμένων υπάρξεων της επαρχίας του.Για σκεφτείτε πόσο όμορφη εικόνα...

Να ένα ωραίο παράδειγμα:Είναι μέρα νηστείας και πεινάς.Πόσο κάνει ένα σουβλάκι;2ευρώ;Μην το φας και δώσε τα 2ευρώ στον πρώτο που σου ζητάει.Στον πρώτο δυστυχισμένο, που θα δεις μπροστά σου.Χαμογέλασε του και πες του ένα καλό λόγο.Βάλτον στην προσευχή σου:"Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς και τον κόσμο σου".Κάντο με την καρδιά σου και δες τα αποτελέσματα.

Αύγουστος: ο μήνας της Παναγιάς

Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της Παναγίας, της Μάνας που αγκαλιάζει όλο τον κόσμο

και μεσιτεύει στον υιό της για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.

Είναι η Μάνα η δική μας και του έθνους μας.

Παναγία: Το στήριγμα, η ελπίδα και η παρηγοριά του σύγχρονου ανθρώπου

Στους αναρίθμητους ύμνους που έχουν γραφεί για την Παναγία Μητέρα ξεχωρίζουν οι Παρακλητικοί Κανόνες. Δροσιά στο καύμα του σώματος λόγω εποχής, Αύγουστος, αλλά και στα πολυκαύματα της ψυχής και γι’ αυτό αναπάσα στιγμή βάζουμε το επίθεμα τους πάνω στην πληγή μας. Οι Παρακλητικοί Κανόνες, (Μικρά και Μεγάλη Παράκληση), ψάλλονται εναλλάξ στούς Εσπερινούς στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου (ιερός Δεκαπενταύγουστος). Είναι αμέτρητα τα πλήθη των πιστών που τρέχουν σ’ όλους τούς Ενοριακούς Ναούς και τα ταπεινά Παρεκκλήσια, για να ακούσουν η καλύτερα να τούς σιγοψάλλουν μαζί με τόσα άλλα στόματα που συντονίζει η λαχτάρα της καρδιάς στο ρυθμο που δίνει ο χορός των ιεροψαλτών. Καρδιακή προσευχή μεταβάλλεται ο μεστός λόγος του Κανόνα της Παρακλήσεως κάθε δειλινό. 

Είναι αλήθεια, ότι όλοι οι χριστιανοί έχουν βαθειά στην καρδιά τους ριζωμένη την ευλάβεια προς την Παναγία. Εκείνη για όλους είναι το στήριγμα, η κατaφυγή, η παρηγοριά. Τα σημειώνει αυτά και ο υμνογράφος με τρόπο μοναδικό. Η Μάνα μας είναι των θλιβομένων η χαρά, των αδικουμένων η προστασία, των ξενητεμένων η παρηγοριά, των τυφλών η βακτηρία, όσων ταλαιπωρούνται η βοήθεια, αυτών που βρίσκονται σε κίνδυνο η σκέπη, αλλά και όσων βρίσκονται σε κάποια ανάγκη, γίνεται η αρωγός.

Η Μάνα μας Θεοτόκος δάνισε σάρκα στο Θεό Λόγο, ο οποίος για χάρη μας λειτουργεί το μυστήριο της σωτηρίας μας. Την έκανε Μάνα. Την χάρισε στον άνθρωπο, και εμείς την κάναμε Μάνα μας. Σαν Μάνα γρικά και προσέχει τις φωνές μας. Η ευαισθησία της καρδιάς Της είναι δεδομένη από τη στιγμη. Η καρδιά της μάνας έχει μια εκπληκτική ευαισθησία για το παιδί της. Μ’ ένα νεύμα μας καταλαβαίνει την επιθυμία η το πρόβλημα που μας απασχολεί και έρχεται κοντα μας προσπαθώντας να δώσει λύση η να προσφέρει το χάδι της που τόσο γλυκαίνει την πίκρα μας τη στιγμη του πειρασμού. Το ίδιο συμβαίνει και στην καρδιά της Μεγάλης μας Μητέρας.

Όλοι κάποια στιγμη καταφεύγαμε σ’ Εκείνη είτε με βαθειά πίστη, είτε και με δυσπιστία, και ζητούμε τη στοργική της πρεσβεία για το προσωπικό μας αίτημα. Η συνδρομή της έρχεται και τότε η καρδιά μας ξεσπά σε μια ευχαριστία: «Ουδείς προστρέχων επί σοι κατησχημένος από σου εκπορεύεται...», σημειώνει χαρακτηριστικά η γραφίδα του υμνωδού. Απόδειξη τρανή της συνδρομής της και του πλήθους των πολλαπλών ευεργεσιών της είναι οι χιλιάδες Ναοί και Παρεκκλήσια που είναι αφιερωμένα στη χάρη της. Αλλά και σε κάθε εικόνα της βλέπουμε να είναι κρεμασμένα εκατομμύρια από αφιερώματα και που αποτελούν τούς αδιάψευστους μάρτυρες των πολλών και αμετρήτων ευεργεσιών της. 

Το όνομα της έχει γίνει και τραγούδι. Αμέτρητοι οι στίχοι. Χιλιάδες οι ανώνυμοι και επώνυμοι οι υμνητές της που μέσα από την ποιητική τους γραφή προσπάθησαν να αποτυπώσουν σ’ αυτούς το βάθος της θεολογικής τους ευγνωμοσύνης προς την Παναγία, «την Μητέρα του Φωτός». Μεταξύ των αμέτρητων ύμνων προς την Κυρία Θεοτόκο είναι και οι δυο γνωστοί Παρακλητικοί Κανόνες, Μικρός και Μεγάλος, που ψάλλονται σε κάθε περίσταση από τα χείλη των πιστών, τόσο να παρακαλέσουν την Υπεραγία Θεοτόκο να συντρέξει στις ποικιλότροπες ανάγκες, όσο και να αντλήσουν από τη θεία μορφη της δύναμη και να βρουν τη ψυχική αντοχή στις θλίψεις τους, μια και η λέξη «Παράκληση» σημαίνει την παρηγοριά, που την προσφέρει απλόχερα σ’ όλους χωρίς διάκριση η Κυρία Θεοτόκος. 

Οι Παρακλήσεις ψάλλονται πολύ συχνά και στούς Ναούς, αλλά και κατά μόνας από τούς πιστούς. Τωρα όμως τον Δεκαπενταύγουστο, που γιορτάζεται η Κοίμηση της Παναγίας, το Μικρό Πασχα του καλοκαιριού όπως έχει επικρατήσει να λέγεται, ψάλλονται κατά την ακολουθία του Εσπερινού, μια η Μικρή και μια η Μεγάλη Παράκληση. Οι Παρακλήσεις δεν ψάλλονται στούς Εσπερινούς του Σαββατό-βραδου, αλλά ούτε και κατά τον Εσπερινό της Μεταμορφώσεως, επειδή το περιεχόμενο των Παρακλήσεων είναι ικετευτικό και δεν ταιριάζει με το πανηγυρικό και χαρμόσυνο ύφος των αναστασίμων και των εορτίων ύμνων.

Η διάκριση των Παρακλήσεων σε Μικρά και Μεγάλη οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην έκταση των τροπαρίων των ωδών, μια και τα τροπάρια της Μικράς Παρακλήσεως είναι πιο σύντομα απ' αυτά της Μεγάλης. Τα τροπάρια του Μικρού Παρακλητικού Κανόνα είναι έργο αγνώστου υμνογράφου. Ορισμένοι θεωρούν συντάκτη του κάποιο Θεοστήρικτο η Θεοφάνη. Φαίνεται να πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο, που από Θεοφάνης μετονομάστηκε Θεοστήρικτος, όταν έγινε μοναχός. Αντίθετα ο Μεγάλος Κανόνας είναι έργο του Θεοδώρου του Β’ του Δουκός, βασιλέως Νικαίας, του επονομαζομένου και Λασκάρεως, που έζησε στα μέσα του 13ου αιώνα. 

Τα δυό αυτά αριστουργήματα της εκκλησιαστικής μας υμνογραφίας είναι πολύ αγαπητά σ’ όλους σχεδόν τους χριστιανούς, οι οποίοι όχι μόνο την περίοδο του Δεκαπενταύγουστου, αλλά και σε πολλές άλλες περιστάσεις της καθημερινότητος τις διαβάζουν και τις ψάλλουν αποκομίζοντας περισσή ωφέλεια. Εξάλλου μέσα στην πεζή και δύσκολη περίοδο αυτών των καιρών που βρεθήκαμε με τους ρυθμούς να εναλλάσσονται με τόση γρηγοράδα, η καταφυγή στη μεσιτεία της Κυρίας Θεοτόκου, είναι αναγκαία. Ο πολύς πόνος, η θλίψη, η αγωνία για το αύριο, η κάθε λογίς δοκιμασία που ταλαιπωρούν την κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, γίνονται προτρεπτικές για καταφυγή στην πανάγια μεσιτεία της Μοναδικής μας Μάνας.

Σ’ αυτήν ας ακουμπίσουμε κι απόψε την καρδιά μας, και ας σιγοψάλλουμε στην άγια μορφή της, «Τα νέφη των λυπηρών εκάλυψαν την αθλίαν μου ψυχήν και καρδίαν και σκοτασμόν εμποιούσί μοι, Κόρη• αλλ’ η γεννήσασα φως το απρόσιτον απέλασον ταύτα μακράν τη εμπνεύσει της θείας πρεσβείας σου». Αμήν.

Οι Παρακλήσεις προς την Υπεραγία Θεοτόκο

Οι Παρακλητικοί Κανόνες της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι ακολουθίες παλαιότατες, που ψάλλονται προς "ίαση ψυχών και σωμάτων", σε κάθε θλίψη, καθώς μνημονεύονται και τα ονόματα υπέρ των οποίων τελείται η ακολουθία... Διακρίνονται σε Μικρό και Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα... ο Μικρός Παρακλητικός Κανόνας οφείλεται στον Θεοφάνη τον υμνογράφο, ο οποίος φέρεται υπό το καλογερικό του όνομα Θεοστήρικτος· περί αυτού όμως δεν γνωρίζουμε ούτε σε ποία εποχή έζησε, ούτε μπορεί να ταυτιστεί με κάποιον από τους γνωστούς υμνογράφους με το ίδιο όνομα. Ο Κανόνας αυτός πρέπει να είναι και ο παλαιότερος, τουλάχιστον στα περισσότερα τμήματα του, κατά τη γνώμη του καθηγητού Ν. Τωμαδάκη. Ο έτερος Παρακλητικός Κανόνας, ο Μεγάλος, αποτελεί έργο του Θεόδωρου του Β', βασιλέως της Νικαίας, χρονολογούμενος στα μέσα του ΙΓ ' αιώνα...Σύμφωνα με το Μέγα Ωρολόγιον, οι πιστοί τον ψάλλουν «εν πάσει περιστάσει και θλίψει ψυχής». Αποτελεί δημιούργημα του Θεοδώρου Δούκα του Λασκάρεως Βλ. "Τυπικόν υπό του Ρήγα" [Τ.Γ.Ρ.], σ. 881-883. Περιεχόμενο των Παρακλητικών Κανόνων της Παναγίας είναι η προβολή του φωτόμορφου προσώπου της Θεοτόκου· να ψάλλουν το θεομητορικό της μυστήριο, που στάθηκε άξια να γεννήσει τον Υιό του Θεού!...Στην ορθόδοξη πίστη, όπου βρίσκεται ο Χριστός εκεί απαράβατα βρίσκεται και η υπέραγνη Μητέρα του...στους Παρακλητικούς Κανόνες εξαίρεται η κεντρική και κυρίαρχη θέση της Θεοτόκου στη ζωή και την ευσέβεια της Εκκλησίας. Το χριστεπώνυμο πλήρωμα τη θεωρεί και δική του στοργική Μάνα, η οποία με τη χάρη της το προφυλάσσει από τις δόλιες επιθέσεις του εχθρού και των σκοτεινών του δυνάμεων, το θεραπεύει από αρρώστιες και ασθένειες, του μαλακώνει τον πόνο, τις κακότητες του βίου, του φτερώνει την ελπίδα για τα πνευματικά και τα επουράνια, και το σώζει από την αμαρτία και τον θάνατο με τις δεήσεις και τις προς Θεόν πρεσβείες της. Η Ορθοδοξία μεγάλως τιμά το πρόσωπο της απειρόγαμης Κόρης και συγκινείται υπερβολικά από τα θεομητορικά μεγαλεία της.»

Ξεκινούν οι Παρακλήσεις στην Υπεραγία Θεοτόκο

Ξεκινούν απο την προσεχή Κυριακή και κάθε  απόγευμα στις 19:30 μμ στον Ιερό μας Ναό , 

οι Παρακαλητικοί Κανόνες προς την Υπεραγία θεοτόκο.

Ευλόγηση των μήλων στην Ενορία μας επί τη εορτή της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου

Μετά την αυριανή Θεία Λειτουργία στον Ιερό μας Ναό που φυλάσσει εικόνα της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου θα γίνει η ευλόγηση των μήλων και η διανομή στους πιστούς ως ευλογία 

Το μήλο της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου και η ατεκνία

Χιλιάδες είναι οι μαρτυρίες πιστών γυναικών που η Αγία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου εισάκουσε τις προσευχές τους και τις βοήθησε να τεκνοποιήσουν.Στους ιερούς ναούς, που τιμάται η μνήμη της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου γίνεται η Ευλόγηση των Μήλων, εις ανάμνησιν των τριών μήλων που δόθηκαν από τον Παράδεισο προερχόμενα, στην Οσία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου.

Λιτανεύονται τα μήλα μέσα στο ναό και κατόπιν τοποθετούνται μπροστά στη θαυματουργό εικόνα στο ιερό θρονί της Αγίας Ειρήνης, διαβάζεται η ειδική ευχή και αγιάζονται.

Η χάρη του Θεού τα μεταβάλλει σε άγια μήλα,τα οποία αν καταναλωθούν ύστερα από τριήμερη νηστεία και με πίστη, μπορούν να βοηθήσουν σε προβλήματα με ατεκνία, αλλά και σε άλλα προβλήματα υγείας. Υπάρχει καταγεγραμένο πλήθος τεκνοποιήσεων αλλά και κάθε είδος θαυμάτων.

Η Αγία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου και τα μήλα!

Κάποια χρονιά, ξημερώνοντας η γιορτή του μεγάλου Βασιλείου και μετά την τέλεση του εσπερινού, η αγία ξαγρυπνούσε προσευχόμενη. Πλησίαζε η ώρα του όρθρου και τότε η Ειρήνη ακούει κάποια φωνή να της λέει: «Υποδέξου το ναυτικό που σού φέρνει τα εσπεριδοειδή και φάε να ευφρανθεί η ψυχή σου».

Πράγματι, η οσία Ηγουμένη του Χρυσοβαλάντου συνάντησε τον άνθρωπο και τον ακούει να της εξιστορεί την εξής θαυμάσια ιστορία: Ήταν ναυτικός, πλοιοκτήτης ενός καραβιού, από την ιερή Πάτμο. Απέπλευσε με το πλοίο του από το βόρειο τμήμα του νησιού για την Πόλη και βρισκόταν λίγα μέτρα από τη στεριά, όταν βλέπει εκείνος και οι ναύτες κάποιον σεβάσμιο γέροντα να τους φωνάζει να σταματήσουν. Αυτό όμως ήταν αδύνατο, καθώς ο ισχυρός άνεμος έσπρωχνε το πλοίο στο ανοιχτό πέλαγος.

Τότε ο γέροντας φωνάζει με όλη τη δύναμή του και προστάζει το πλοίο να σταματήσει. Το καράβι ακινητοποιείται και ο ίδιος αρχίζει να βαδίζει πάνω στα ύδατα. Μπροστά στους κατάπληκτους ναύτες, επιβιβάζεται στο πλοίο και δίνει στον καπετάνιο τρία μήλα και του λέει: «Όταν πας στη Βασιλεύουσα, δώσε τα στον Πατριάρχη και πες του πως του τα στέλνει ο Πανάγαθος Θεός με τον δούλο Του Ιωάννη, από τον Παράδεισο».

Έπειτα δίνει στο ναύκληρο άλλα τρία μήλα προσθέτοντας: «Αυτά να τα πας της Ειρήνης, της Ηγουμένης του Χρυσοβαλάντου και να της πείς: φάγε από τους καρπούς του Παραδείσου που η αγνή ψυχή σου επεθύμησε». Λέγοντας αυτά, ο γέροντας ευλόγησε το πλήρωμα και το πλοίο ξεκίνησε και πάλι το ταξίδι του, ενώ ο ίδιος εξαφανίστηκε.

Ολοκληρώνοντας τη διήγησή του, ο ναυτικός προσκύνησε την Ειρήνη και της πρόσφερε τα μήλα. Η αγία τα δέχτηκε με δάκρυα ευλάβειας και ευγνωμοσύνης ευχαριστώντας τον άγιο ευαγγελιστή και απόστολο Ιωάννη.

Στο κελί της γονάτισε και ευχαρίστησε τον Χριστό για αυτό το δείγμα της εύνοιάς Του προς τη δούλη Του. Τα μήλα ήταν πραγματικά παραδεισένια, τόσο όμορφα σε σχήμα και χρώμα που όμοιά τους δεν υπήρχαν. Η ευωδιά τους πλημμύριζε τη μονή και οι αδελφές απορούσαν για το καινούργιο θαύμα που συντελούνταν στον ευλογημένο χώρο.

Η αγία Ειρήνη, με την έμφυτη ευφυία της και τη χάρη του αγίου Πνεύματος, εννόησε ότι το θείο αυτό δώρο ήταν ουράνια πρόσκληση. Όταν έφτασε η αγία και μεγάλη Τεσσαρακοστή, έκοψε το ένα μήλο σε λεπτά κομματάκια και έτρωγε ένα κομμάτι κάθε μέρα, απέχοντας από οποιαδήποτε άλλη τροφή, ακόμη και από το νερό.

Τη Μεγάλη Πέμπτη, ύστερα από τη θεία λειτουργία και αφού όλες οι μοναχές κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων, η Ειρήνη έκοψε και το δεύτερο μήλο και έδωσε σε κάθε αδελφή από ένα κομμάτι.Τότε τους αποκάλυψε και την ιστορία του θείου δώρου και όλες μαζί δοξολογούσαν τον Ύψιστο για τα αναρίθμητα χαρίσματα προς την Ηγουμένη τους. Το τρίτο μήλο η Ειρήνη το φύλαξε για τις τελευταίες μέρες της επίγειας ζωής της.
Τη Μεγάλη Παρασκευή, οι αδελφές έψαλαν τα άγια και σωτήρια Πάθη και η Ειρήνη, μόνη της μέσα στο ιερό βήμα, γονατισμένη, είχε παραδοθεί σε προσευχή. Τότε είδε θαυμάσιο όραμα: άνοιξε ο θόλος του ναού και πλήθος αγγέλων εμφανίστηκαν, οι οποίοι έψαλλαν δοξαστικούς ύμνους και θυμιάτιζαν την αγία Τράπεζα.Εμφανίστηκε και ο ίδιος ο Χριστός, θριαμβευτής με το σταυρό στον ώμο. Οι άγγελοι γονάτισαν να Τον χαιρετήσουν, ενώ η λάμψη Του θάμπωσε την Ειρήνη, η οποία αντικρίζοντας Τον ένιωσε το σκίρτημα του θείου έρωτα και χαμήλωσε το βλέμμα της. Όταν δειλά ύψωσε τα μάτια της και πάλι, το όραμα είχε χαθεί.
Δίπλα της βρισκόταν μόνο ο άγγελος-οδηγός της, που τόσες φορές την είχε διακονήσει: «Γίνου έτοιμή»της είπε απλά και εκείνη κατάλαβε ότι πλησίαζε η ώρα να διακονεί τους ανθρώπους από τα ουράνια.Με το φωτισμό του αγίου Πνεύματος τακτοποίησε τις υποθέσεις του μοναστηριού και υπέδειξε την άξια διάδοχό της. Μια εβδομάδα πριν τη μεγάλη ημέρα, νήστεψε τρώγοντας μόνο από το παραδεισένιο μήλο και καθημερινά κοινωνούσε των Αχράντων Μυστηρίων.
Ξημέρωσε τέλος η Κυριακή, όπου για τελευταία φορά η Ειρήνη παρακολούθησε τη θεία λειτουργία, απάγγειλε το σύμβολο της πίστης μας, κοινώνησε, αγκάλιασε τις αδελφές και τους ζήτησε συγγνώμη και τέλος γονάτισε μπροστά στην Ωραία Πύλη, ύψωσε τα χέρια της και προσευχήθηκε για τελευταία φορά.

Πρόγραμμα Ιερών Ακολουθιών μηνός Αυγούστου στον Ιερό μας Ναό

Ανακοινώνουμε στο ευσεβές και χριστεπώνυμο πλήρωμα της καθ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως, το πρόγραμμα των ιερών Ακολουθιών που θα τελεσθούν το μήνα Αυγουστο 2020 στον Ιερό μας Ναό:

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΕΡΑ

• Σάββατο 1η Αυγούστου ώρα 09:00 πμ η Ακολουθία του Αγιασμού επί τη ενάρξει του νέου μήνα
• Σάββατο απόγευμα και  ώρα 19:00 μμ η Ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου
• Κυριακή 2 Αυγούστου 2020 και  ώρα 07:00 πμ η Ακολουθία του Όρθρου και Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος.
• Το απόγευμα και ώρα 19:30 μμ η Ακολουθία της Παρακλήσεως στην Υπεραγία Θεοτόκο
• Δευτέρα 3 Αυγούστου το απόγευμα και ώρα 19:30 μμ η Ακολουθία της Παρακλήσεως στην Υπεραγία Θεοτόκο
• Τρίτη 4 Αυγούστου το απόγευμα και ώρα 19:30 μμ η Ακολουθία της Παρακλήσεως στην Υπεραγία Θεοτόκο
• Τετάρτη 5 Αυγούστου και  ώρα 19:00 μμ η Ακολουθία του Εσπερινού επί τη εορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου
• Πέμπτη 6 Αυγούστου Θεία Λειτουργία επί τη εορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου
• Πέμπτη 6 Αυγούστου το απόγευμα και ώρα 19:30 μμ η Ακολουθία της Παρακλήσεως στην Υπεραγία Θεοτόκο
• Παρασκευή 7 Αυγούστου το απόγευμα και ώρα 19:30 μμ η Ακολουθία της Παρακλήσεως στην Υπεραγία Θεοτόκο
• Σάββατο 8 Αυγούστου  2020 και  ώρα 19:00 μμ η Ακολουθία του Εσπερινού 
• Κυριακή 9 Αυγούστου και  ώρα 07:00 πμ η Ακολουθία του Όρθρου και Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος
• Κυριακή 9 Αυγούστου το απόγευμα και ώρα 19:30 μμ η Ακολουθία της Παρακλήσεως στην Υπεραγία Θεοτόκο
• Δευτέρα 10 Αυγούστου το απόγευμα και ώρα 19:30 μμ η Ακολουθία της Παρακλήσεως στην Υπεραγία Θεοτόκο
• Τρίτη 11 Αυγούστου το απόγευμα και ώρα 19:30 μμ η Ακολουθία της Παρακλήσεως στην Υπεραγία Θεοτόκο
• Τετάρτη 12 Αυγούστου το απόγευμα και ώρα 19:30 μμ η Ακολουθία της Παρακλήσεως στην Υπεραγία Θεοτόκο
• Πέμπτη 13 Αυγούστου το απόγευμα και ώρα 19:30 μμ η Ακολουθία της Παρακλήσεως στην Υπεραγία Θεοτόκο
• Παρασκευή 14 Αυγούστου 2020 και ώρα 19:30 μμ Πανηγυρικός Εσπερινός στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής
• Σάββατο 15 Αυγούστου Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής επί τη εορτή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου
• Σάββατο 15 Αυγούστου 2020 και  ώρα 19:00 μμ η Ακολουθία του Εσπερινού 
• Κυριακή 16 Αυγούστου και  ώρα 07:00 πμ η Ακολουθία του Όρθρου και Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος
• Σάββατο 22 Αυγούστου 2020 και  ώρα 19:00 μμ η Ακολουθία του Εσπερινού 
• Κυριακή 23 Αυγούστου Πανηγυρική Θεία Λειτουργία επί τη εορτή της Συνάξεως της Υπεραγίας Θεοτόκου της Προυσιωτίσσης αντίγραφο της Θαυματουργού Εικόνος φυλάσσεται στον Ιερό μας Ναό. ( Δεν θα τελεσθεί η καθιερωμένη Ιερά Αγρυπνία  που τελείται κάθε χρόνο λόγω της Κυριακής )
•  Κυριακή απόγευμα και ώρα 19:00 μμ η Ακολουθία του Εσπερινού
• Δευτέρα 24 Αυγούστου Θεία Λειτουργία επί τη μνήμη του Αγιου Ιερομάρτυρος και Ισαποστόλου Κοσμά του Αιτωλού.
• Τετάρτη 26 Αυγούστου 2020 και ωρα 19:00 μμ Εσπερινός επί τη μνημη του Αγίου Φανουρίου, ευλόγηση φανουρόπιτων
• Παρασκευή 28 Αυγούστου Εσπερινός ωρα 19:00
• Σάββατο 29 Αυγούστου Θεία Λειτουργία επί τη μνήμη της Αποτομής της Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου
• Σάββατο 29 Αυγούστου 2020 και  ώρα 19:00 μμ η Ακολουθία του Εσπερινού 
• Κυριακή 30 Αυγούστου και  ώρα 07:00 πμ η Ακολουθία του Όρθρου και Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος

Σημ: Το Μυστήριο της Εξομολογήσεως θα γίνεται κάθε  απόγευμα από ώρα 18:00 έως 19:00 μμ προ της Ακολουθίας των Παρακλήσεων στην Υπεραγία Θεοτόκο.

Επί τη μνήμη της Οσίας μητρός ημων Ειρήνης καθηγουμένης της Μονής Χρυσοβαλάντου θα τελέσουμε Θεία Λειτουργία αύριο το πρωί στην Ιερό μας Ναό ώρα 7:00 πμ

Εορτάζει και πανηγυρίζει το εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου στον Αγιο Ανδρέα Μακρυνείας

Επί τη μνήμη της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου σήμερα και αύριο 27 και 28 Ιουλίου αντίστοιχα, εορτάζει και πανηγυρίζει το ομώνυμο εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης στον Αγιο Ανδρέα Μακρυνείας

Σήμερα το απόγευμα  και ώρα 19:00 μμ θα τελεσθεί η Ακολουθία του Πανηγυρικού Εσπερινού μετ Αρτοκλασίας και Θείου Κηρύγματος, ενώ το πρωί της εορτής θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.

Bίος, πολιτεία και θαυμαστά σημεία της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου

Στα μέσα του 9ου αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ο εικονομάχος Θεόφιλος και σύζυγός του η εικονολάτρισσα Θεοδώρα, όταν η περίοδος της Εικονομαχίας, που για περισσότερο από 100 χρόνια ταλάνισε την αυτοκρατορία, βρισκόταν στην τελευταία φάση της, στην Καππαδοκία της Μικράς Ασίας, γεννήθηκε και έζησε την πρώτη της νεότητα η οσία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου. Πατέρας της οσίας ήταν ο πατρίκιος Φιλάρετος ο Καππαδόκης. Ήταν από την Καισαρεία της Καππαδοκίας, ευνοούμενος του αυτοκράτορα Θεόφιλου και έμπιστος της συζύγου του Θεοδώρας. Ήταν ο στρατιωτικός διοικητής του εξαιρετικής σημασίας θέματος της Καππαδοκίας. Μητέρα της η πατρικία Ζωή, γυναίκα όμορφη και σεβαστή σε όλη την Καισαρεία για τον ενάρετο βίο της. Το ανδρόγυνο είχε αποκτήσει δυο κόρες, την Καλλινίκη και την Ειρήνη. Η Καλλινίκη γεννήθηκε το 825 μ.Χ. Οφείλει το όμορφο όνομά της στις θριαμβευτικές νίκες που πέτυχε ο πατέρας της εναντίον των Σαρακηνών τη χρονιά που γεννήθηκε. Τρία χρόνια αργότερα, το 828, γεννήθηκε η Ειρήνη. Ο Φιλάρετος όμως έχασε τη γυναίκα του, όταν εκείνη ήταν ακόμη πολύ νέα. Έτσι, η ανατροφή των δύο κορών τους ανατέθηκε στην πατρικία Σοφία, τη μεγαλύτερη αδερφή του στρατηγού.

 Η Ειρήνη υποψήφια σύζυγος του αυτοκράτοραΤην άνοιξη του 839 μ.Χ., ο Φιλάρετος φιλοξένησε στο ανάκτορό του το νεαρό καίσαρα Βάρδα, αδερφό της Αυγούστας Θεοδώρας, ο οποίος είχε μεταβεί στην Καισαρεία για κρατική υπόθεση, απεσταλμένος του αυτοκράτορα Θεόφιλου. Εκεί γνώρισε τη δεκατετράχρονη Καλλινίκη, γοητεύτηκε από την καλλονή της και τη ζήτησε σε γάμο. Λίγους μήνες αργότερα, ολόκληρη η Καππαδοκία παρέστη στους υπέρλαμπρους γάμους της Καλλινίκης και του Βάρδα, όπου ο ίδιος ο αυτοκράτορας Θεόφιλος συμμετείχε ως παραγαμπρός του γυναικαδερφού του.

Το χειμώνα του 843, η αυτοκράτειρα Θεοδώρα, χήρα πια και επίτροπος του γιου της Μιχαήλ Γ΄, κάλεσε τον πατρίκιο Φιλάρετο στην Κωνσταντινούπολη. Είχε αποφασίσει να θέσει οριστικό τέλος στην Εικονομαχία και γι’ αυτό το εγχείρημα χρειαζόταν τη βοήθεια και του στρατού και των ιερέων. Εμπιστεύτηκε λοιπόν το Φιλάρετο και τον Ομολογητή Μάξιμο (μετέπειτα Πατριάρχη). Όταν επιτεύχθηκε ο σκοπός της και οι ιερές εικόνες αναστηλώθηκαν (19 Φεβρουαρίου 843 μ.Χ.), ζήτησε από το Φιλάρετο να φέρει στην Κωνσταντινούπολη την όμορφη θυγατέρα του, προκειμένου να την παντρέψει με το γιο της Μιχαήλ. Έψαχνε κατάλληλη νύφη, η οποία θα συνέτιζε το νεαρό αυτοκράτορα από τα ξέφρενα γλέντια και θεωρούσε ότι η φημισμένη για την ενάρετη ζωή της καλλονή θα εξυπηρετούσε το σκοπό της. Ο Φιλάρετος μήνυσε αμέσως στην αδερφή του να στείλει την Ειρήνη, που τότε ήταν 15 χρονών, στη Βασιλεύουσα με τη συνοδεία του πατρικίου στρατηγού Νικηφόρου, αδερφού της μακαρίτισσας συζύγου του. Τα νέα ότι η Ειρήνη θα παντρευόταν τον αυτοκράτορα και θα φορούσε το στέμμα της αυτοκρατορίας διαδόθηκαν σαν αστραπή σε όλη την Καππαδοκία.

H μόνη που έμεινε παγερά αδιάφορη σε όλη αυτήν την αναστάτωση ήταν και η άμεσα ενδιαφερόμενη: η Ειρήνη. Από πολύ νωρίς είχε ποθήσει το μοναχικό βίο και οι λόγοι που δέχτηκε με χαρά αυτό το ταξίδι προς τη Βασιλεύουσα απείχαν πολύ από αυτό που όλοι νόμιζαν: Ταξίδευε στην Πόλη για να αποχαιρετήσει την πολυαγαπημένη της αδερφή, την οποία δεν είχε ξαναδεί από την ημέρα των λαμπρών γάμων της (είχαν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε) και για να αποσπάσει την ευχή του πατέρα της, ώστε να αποσυρθεί στη μονή που τόσο διακαώς ποθούσε.

Η Ειρήνη και οι συνοδοί της έφτασαν στην Κωνσταντινούπολη ένα ανοιξιάτικο πρωινό, για να πληροφορηθούν εκεί ότι μόλις πριν λίγες μέρες είχαν τελεστεί οι γάμοι του αυτοκράτορα με την Ευδοκία τη Δεκαπολίτισσα. Ο πατέρας της, η αδερφή της, ο θείος της με δυσκολία έκρυβαν την απογοήτευσή τους. Η Ειρήνη αντίθετα αισθανόταν αγαλλίαση για την τροπή των γεγονότων και περίμενε την κατάλληλη ευκαιρία να μιλήσει του πατέρα της και να πάρει την ευχή του, καθώς δεν ήθελε να τον λυπήσει με κρυφή της αναχώρηση.

Η ευκαιρία δεν άργησε να παρουσιαστεί. Ο Φιλάρετος γνώρισε σε μια αποστολή του στην Αδριανούπολη το γιο του Έπαρχου της πόλης Νικήτα, πατρίκιο Φωτεινό. Ο Φιλάρετος θεώρησε ότι ήταν ο πιο κατάλληλος για να ευτυχίσει στο πλευρό του η Ειρήνη και αμέσως μίλησε στον πατέρα του νέου. Οι δύο πατεράδες έδωσαν λόγο να αρραβωνιάσουν τα παιδιά τους. Η Ειρήνη όμως, όταν ο πατέρας της ανακοίνωσε τους προαποφασισμένους αρραβώνες της, τον πληροφόρησε για την αμετάκλητη απόφασή της να λάβει το μοναχικό σχήμα. Ακολούθησε έντονη συναισθηματική σύγκρουση πατέρα και κόρης, έπειτα από την οποία η ευαίσθητη Ειρήνη ασθένησε σοβαρά και κινδύνεψε ακόμη και η ζωή της. Όταν η υγεία της αποκαταστάθηκε, ο πατρίκιος Φιλάρετος, συνειδητοποιώντας ότι η Ειρήνη είχε λάβει μια απόφαση ζωής, την οδήγησε ο ίδιος στη γυναικεία κοινοβιακή μονή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ & Γαβριήλ του Χρυσοβαλάντου, η οποία βρισκόταν στα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης.

Στη μονή αυτή, σε ηλικία περίπου 15 ετών, η Ειρήνη εκάρη μοναχή και έξι χρόνια αργότερα Ηγουμένη της μονής Χρυσοβαλάντου. Οι συναξαριστές αναφέρουν πολλά θαύματα τα οποία επιτέλεσε η Ειρήνη ως Ηγουμένη, τρία όμως από αυτά θεωρήθηκαν ιδιαίτερα σημαντικά, ώστε επηρέασαν άμεσα την ορθόδοξη αγιογραφία.Η Ειρήνη έδινε πολλή μεγάλη σημασία στην εξομολόγηση. Κάθε πρωί προσκαλούσε τις αδελφές στον ιερό ναό των Αρχαγγέλων και τις εξομολογούσε, ενώ πολλές φορές πήγαιναν και λαϊκοί να την επισκεφθούν και να ζητήσουν την καθοδήγησή της. Η Ειρήνη ζήτησε στην προσευχή της το διορατικό χάρισμα, για να γνωρίζει τι κρύβει ο εξομολογούμενος στην καρδιά του.

Eνα πρωί λοιπόν, όταν η Ειρήνη έμπαινε στο ναό για να προσκυνήσει και να αρχίσει το ποιμαντικό έργο της, βλέπει μπροστά της έναν άγγελο και τον ακούει να της απευθύνει τον εξής χαιρετισμό: «Χαίρε δούλη του Υψίστου, Ειρήνη. Εκείνος μ’ έστειλε να σε διακονώ χάρις εκείνων που μέλλουν δια μέσου εσού να σωθούν. Έχω διαταγή, σύμφωνα με την αίτησή σου, να βρίσκομαι πάντα πλησίον σου και να σου αποκαλύπτω τα μυστικά που κρύβουν οι ανθρώπινες καρδιές».Από εκείνη τη στιγμή ο άγγελος ήταν πάντα πλάι της και της φανέρωνε μύχιες σκέψεις των ανθρώπων που κατέφευγαν στη συμβουλή της. Μάλιστα, με τόση λεπτότητα διόρθωνε τα σφάλματα και συμβούλευε, που όλοι, μοναχές και λαϊκοί, από όλες τις κοινωνικές τάξεις της Πόλης, την αποζητούσαν συνεχώς, ώστε να διδαχθούν και να διορθωθούν. Για τον Άγγελο τούτο που την καθοδηγούσε (σύμφωνα με μαρτυρίες του τότε, και τους βιογράφους της), λέγεται ότι είναι ο 'Αρχων Φιλάρετος ένας Αρχάγγελος από τις τάξεις των Σεραφείμ.

Το δεύτερο θαύμα, η συναξαριστική παράδοση μας το μεταφέρει ως εξής: Τις έναστρες νύχτες, η οσία Ειρήνη στεκόταν έξω από το κελί της και προσευχόταν. Μία από τις βραδιές αυτές, κάποια αδελφή αγρυπνούσε έξω από το κελί της και είδε το εξής παράδοξο: Τα δύο πανύψηλα κυπαρίσσια, τα οποία ορθώνονταν αριστερά και δεξιά στην είσοδο του Καθολικού, λύγιζαν μπροστά στην προσευχόμενη αγία σαν να την προσκυνούσαν και η ίδια η Ειρήνη δεν πάταγε στη γη αλλά αιωρούνταν περίπου ένα μέτρο πάνω από το έδαφος. Όταν η οσία ολοκλήρωσε την προσευχή της, σταύρωσε τα δυο κυπαρίσσια και εκείνα επανήλθαν στη φυσιολογική τους θέση. Η μοναχή κατάπληκτη, με ανάμειχτα συναισθήματα φόβου και θαυμασμού, συγκρατήθηκε και δεν είπε τίποτα στην υπόλοιπη αδελφότητα. Το επόμενο βράδυ παραφύλαξε πάλι έξω από το κελί της και το ίδιο παράδοξο γεγονός επαναλήφθηκε˙ και ξανά το ίδιο, το τρίτο κατά σειρά βράδυ. Την επόμενη νύχτα, η μοναχή, χωρίς να την αντιληφθεί η Ηγουμένη της, έτρεξε στα λυγισμένα κυπαρίσσια, έδεσε από ένα λευκό μαντήλι στις κορυφές τους και επέστρεψε στο κελί της.

Tο επόμενο πρωί, η ήρεμη ατμόσφαιρα του κοινοβίου αναστατώθηκε, όταν οι μοναχές είδαν τα δεμένα μαντήλια και κατάπληκτες ρωτούσαν η μια την άλλη ποιος ήταν αυτός που έδεσε τόσο ψηλά δέντρα, για ποιο λόγο το έπραξε και προπάντων με ποιο τρόπο. Η αδελφή που υπήρξε μάρτυρας στα θαυμάσια αυτά περιστατικά αποκάλυψε όλη την αλήθεια και τότε όλες έκλαιγαν από χαρά και συγκίνηση και παραπονιόντουσαν γιατί δεν τις ξύπνησε να δουν και εκείνες το θαύμα της Ηγουμένης τους. Πάνω στην ώρα κατέφθασε και η Ειρήνη. Όταν κατάλαβε τι συνέβη και πώς μαθεύτηκε ένα μυστικό που εκείνη κρατούσε επτασφράγιστο για χρόνια ολόκληρα, επέπληξε αυστηρά την αδελφή που το μαρτύρησε με τα παρακάτω λόγια: «Αν με έβλεπες να αμαρτάνω σαν άνθρωπος, θα εφανέρωνες την αμαρτία μου»; Έθεσε λοιπόν βαρύ επιτίμιο για όποια τολμούσε να φανερώσει οτιδήποτε παράδοξο έβλεπε, όσο ήταν η ίδια εν ζωή. Έτσι, πολλά από τα θαύματα της αγίας εξαφανίστηκαν στη σιωπή της συνοδεί

Kάποια χρονιά, ξημερώνοντας η γιορτή του μεγάλου Βασιλείου και μετά την τέλεση του εσπερινού, η αγία ξαγρυπνούσε προσευχόμενη. Πλησίαζε η ώρα του όρθρου και τότε η Ειρήνη ακούει κάποια φωνή να της λέει: «Υποδέξου το ναυτικό που σου φέρνει τα εσπεριδοειδή και φάε να ευφρανθεί η ψυχή σου». Μετά το πέρας της θείας λειτουργίας, η αγία λέει στην πορτάρισσα να ανοίξει την πόρτα της μονής και να οδηγήσει τον άνθρωπο που περιμένει εκεί στον ξενώνα, όπου θα πήγαινε και η ίδια να τον συναντήσει.Πράγματι, η οσία Ειρήνη του Χρυσοβαλάντου συνάντησε τον άνθρωπο και τον ακούει να της εξιστορεί την εξής θαυμάσια ιστορία: Ήταν ναυτικός, πλοιοκτήτης ενός καραβιού, από την Πάτμο. Απέπλευσε με το πλοίο του από το βόρειο τμήμα του νησιού για την Πόλη και βρισκόταν λίγα μέτρα από τη στεριά, όταν βλέπει εκείνος και οι ναύτες κάποιον σεβάσμιο γέροντα να τους φωνάζει να σταματήσουν. Αυτό όμως ήταν αδύνατο, καθώς ο ισχυρός άνεμος έσπρωχνε το πλοίο στο ανοιχτό πέλαγος. Τότε ο γέροντας φωνάζει με όλη τη δύναμή του και προστάζει το πλοίο να σταματήσει. Το καράβι ακινητοποιείται και ο ίδιος αρχίζει να βαδίζει πάνω στα ύδατα. Μπροστά στους κατάπληκτους ναύτες, επιβιβάζεται στο πλοίο και δίνει στον καπετάνιο τρία μήλα και του λέει: «Όταν πας στη Βασιλεύουσα, δώσε τα στον Πατριάρχη και πες του πως του τα στέλνει ο Πανάγαθος Θεός με τον δούλο Του Ιωάννη, από τον Παράδεισο». Έπειτα δίνει στο ναύκληρο άλλα τρία μήλα προσθέτοντας: «Αυτά να τα πας της Ειρήνης, της Ηγουμένης του Χρυσοβαλάντου και να της πεις: φάγε από τους καρπούς του Παραδείσου που η αγνή ψυχή σου επεθύμησε». Λέγοντας αυτά, ο γέροντας ευλόγησε το πλήρωμα και το πλοίο ξεκίνησε και πάλι το ταξίδι του, ενώ ο ίδιος εξαφανίστηκε.

Ολοκληρώνοντας τη διήγησή του, ο ναυτικός προσκύνησε την Ειρήνη και της πρόσφερε τα μήλα. Η αγία τα δέχτηκε με δάκρυα ευλάβειας και ευγνωμοσύνης ευχαριστώντας τον άγιο ευαγγελιστή και απόστολο Ιωάννη. Στο κελί της γονάτισε και ευχαρίστησε τον Χριστό για αυτό το δείγμα της εύνοιάς Του προς τη δούλη Του.Η αγία Ειρήνη, με την έμφυτη ευφυΐα της και τη χάρη του αγίου Πνεύματος, εννόησε ότι το θείο αυτό δώρο ήταν ουράνια πρόσκληση. Όταν έφτασε η μεγάλη Τεσσαρακοστή, έκοψε το ένα μήλο σε λεπτά κομματάκια και έτρωγε ένα κομμάτι κάθε μέρα, απέχοντας από οποιαδήποτε άλλη τροφή, ακόμη και από το νερό. Τη Μεγάλη Πέμπτη, ύστερα από τη θεία λειτουργία και αφού όλες οι μοναχές κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων, η Ειρήνη έκοψε και το δεύτερο μήλο και έδωσε σε κάθε αδελφή από ένα κομμάτι. Τότε τους αποκάλυψε και την ιστορία του θείου δώρου. Το τρίτο μήλο η Ειρήνη το φύλαξε για τις τελευταίες μέρες της επίγειας ζωής της.

Τη Μεγάλη Παρασκευή, οι αδελφές έψαλαν τα άγια Πάθη και η Ειρήνη, μόνη της μέσα στο ιερό βήμα, γονατισμένη, είχε παραδοθεί σε προσευχή. Δίπλα της βρισκόταν μόνο ο άγγελος-οδηγός της, που τόσες φορές την είχε διακονήσει: «Γίνου έτοιμη» της είπε απλά και εκείνη κατάλαβε ότι πλησίαζε η ώρα να εγκαταλείψει τα επίγεια.Το σύντομο διάστημα από το ουράνιο αυτό μήνυμα μέχρι και την οσιακή της κοίμηση, η αγία προετοίμαζε την ακολουθία της για το μεγάλο γεγονός. Στον ιερό ναό τον Αρχαγγέλων τις δίδασκε για το μυστήριο του θανάτου, τη μελλοντική κρίση και την αιωνιότητα. Ο θάνατος είναι δύσκολο για κάθε ανθρώπινο πλάσμα και όσο πλησίαζε η ώρα, τόσο η ψυχή της αγίας ένιωθε την επιθανάτια αγωνία.

Τακτοποίησε τις υποθέσεις του μοναστηριού και υπέδειξε την άξια διάδοχό της. Μια εβδομάδα πριν τη μεγάλη ημέρα, νήστεψε τρώγοντας μόνο από το παραδεισένιο μήλο και καθημερινά κοινωνούσε των Αχράντων Μυστηρίων. Ξημέρωσε τέλος η Κυριακή, όπου για τελευταία φορά η Ειρήνη παρακολούθησε τη θεία λειτουργία, απάγγειλε το σύμβολο της πίστης (το πιστεύω), κοινώνησε, αγκάλιασε τις αδελφές και τους ζήτησε συγγνώμη και τέλος γονάτισε μπροστά στην Ωραία Πύλη, ύψωσε τα χέρια της και προσευχήθηκε για τελευταία φορά με αυτά τα λόγια: «Δέσποτα, Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού του Ζώντος. Συ ο Ποιμήν ο Καλός που με το Πανάγιο και Πολύτιμο Αίμα Σου μας ελύτρωσες από τα δεσμά της αμαρτίας, άκουσε την τελυταία δέησι της ταπεινής Σου δούλης. Στην κραταιά Σου χείρα παραδίδω σήμερα το μικρό τούτο ποίμνιο. Σκέπασε το με τη θεία σκέπη Σου και διαφύλαξέ το από τις επιθέσεις του αοράτου εχθρού. Διότι Συ είσαι ο αγιασμός μας και η απολύτρωσις και Σε θα δοξάζουμε αιωνίως. Αμήν».

Στη συνέχεια, σιωπηλά και ήρεμα, αποσύρθηκε στο κελί της και πλάγιασε στην ασκητική της κλίνη. Οι μοναχές της, με ευλαβική σιωπή, την περικύκλωσαν και την έβλεπαν να χαμογελά. Με αυτό το ουράνιο χαμόγελο, το οποίο αποδείκνυε την απόλυτη μακαριότητα και γαλήνη της ψυχής της, παρέδωσε το πνεύμα της η οσία Ειρήνη, Ηγουμένη της μονής Χρυσοβαλάντου, σε ηλικία 104 χρόνων.

Η οσιακή της κοίμηση διαδώθηκε σε όλη τη Βασιλεύουσα αστραπιαία και χιλιάδες κόσμου συνέρευσαν στο μοναστήρι, για να προλάβουν να προσκυνήσουν το ιερό σκήνωμα της πνευματικής τους μητέρας. Επικεφαλής ήταν ο πατριάρχης, ο οποίος με το πλήθος του λαού από όλες τις κοινωνικές τάξεις και των αρχιερέων και λοιπών κληρικών συνόδευσαν τη μακαριστή Ηγουμένη στην τελευταία της κατοικία, στο παρεκκλήσι του μεγαλομάρτυρος αγίου Θεοδώρου.

Ο Άγιος Παντελεήμων ο ιαματικός

Tον καιρό που τα μαύρα σύννεφα της ειδωλολατρείας σκέπαζαν απειλητικά όλη την οικουμένη, στα τέλη δηλαδή του τρίτου αιώνα μετά Χριστόν, γεννήθηκε στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας ο Άγιος μεγαλομάρτυρας Παντελεήμων. Την εποχή εκείνη αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο φοβερός διώκτης των Χριστιανών, ο Μαξιμιανός.Ο πατέρας του λεγόταν Ευστόργιος και ήταν ειδωλολάτρης αξιωματούχος, μέλος της συγκλήτου. Η μητέρα του λεγόταν Ευβούλη και ήταν θερμή Χριστιανή. Το όνομα που έδωσαν στο παιδί τους ήταν Παντολέον.Ο Παντολέον ήταν πολύ έξυπνος, ευγενικός, επιμελής, ταπεινός και πράος, γεμάτος αρετή, παρ' όλο που ακόμη δεν είχε βαπτιστή Χριστιανός. Όταν μεγάλωσε, ο πατέρας του τον παρέδωσε σ'ένα φημισμένο γιατρό, τον Ευφρόσυνο , για να του διδάξει την ιατρική επιστήμη. Σε λίγο καιρό ο Παντολέον ξεπέρασε όλους τους συνομήλικους του στη μόρφωση και όλοι μιλούσαν με θαυμασμό για το χαρακτήρα του. Ο ίδιος ο αυτοκράτορας, μαθαίνοντας για την αρετή και την εξυπνάδα του, τον προόριζε για να γίνει γιατρός στο παλάτι, ο γιατρός των ανακτόρων.Τον ίδιο καιρό ο γέροντας ιερέας της Νικομήδειας Ερμόλαος, φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα κάλεσε στο σπίτι που κρυβόταν τον Παντολέοντα για να τον γνωρίσει. Αφού συνομίλησαν για πολλή ώρα, ο Ερμόλαος κατενθουσιάστηκε από τις αρετές που κοσμούσαν τον νέο και αποφάσισε να του γνωρίσει την πίστη στο Χριστό. Έτσι αναπτύχθηκε ανάμεσα τους μια άριστη πνευματική σχέση. Ο Παντολέον επισκεπτόταν καθημερινά τον Άγιο Ερμόλαο και απολάμβανε τους Χριστιανικούς του λόγους. Στερεωνόταν έτσι σιγά σιγά στην αληθινή πίστη.Ένα εντυπωσιακό γεγονός κάνει τον Παντολέοντα να πάρει τη σοβαρή και γενναία απόφαση να δεχθεί το Άγιο Βάπτισμα, να γίνει Χριστιανός. Ενώ περπατούσε στο δρόμο συνάντησε ένα παιδί που το δάγκωσε μια οχιά και πέθανε. Λέει λοιπόν στον εαυτό του: Θα προσευχηθώ στο Χριστό να αναστήσει αυτό το παιδί και αν πράγματι το παιδί αναστηθεί, εγώ πια δεν υπάρχει λόγος να καθυστερώ τη βάπτισή μου, θα γίνω Χριστιανός, θα πιστέψω ότι ο Χριστός είναι ο Θεός ο αληθινός, ο Σωτήρας του κόσμου. Αυτά σκέφτηκε και προσευχήθηκε θερμά στον Κύριο.Αμέσως το παιδί ζωντάνεψε και το φίδι απέθανε.Γεμάτος χαρά ο Παντολέον τρέχει στο γέροντα Ερμόλαο, του διηγείται το θαύμα και του ζητά να τον βαπτίσει. Και ο Ερμόλαος, επειδή γνώριζε ποιος οδηγείται στην τελειότητα, γεμάτος συγκίνηση οδήγησε στο φωτισμό του θείου βαπτίσματος τον Παντολέοντα.Απο τότε ο Παντολέον έγινε ανάργυρος ιατρός.Θεράπευε με τη δύναμη του Ιησού Χριστού τους ασθενείς, χωρίς να παίρνει καθόλου χρήματα. Ακόμη, όταν εύρισκε φτωχούς τους βοηθούσε ποικιλότροπα, δίνοντας τους χρήματα και άλλα αναγκαία είδη. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά θαύματα του Αγίου ήταν η θεραπεία ενός τυφλού, με τη δύναμη και πάλι του παντοδύναμου Θεού μας, του Χριστού.Οι θαυμαστές θεραπείες του Αγίου προκάλεσαν το θαυμασμό των κατοίκων της Νικομήδειας, αλλά και το μίσος και το φθόνο των άλλων ιατρών της πόλης. Οι τελευταίοι κατάγγειλαν τον Παντολέοντα στον Αυτοκράτορα Μαξιμιανό, το φοβερό αυτό διώκτη του Χριστιανισμού.Ο Μαξιμιανός κάλεσε τον Άγιο στα ανάκτορα για να ζητήσει εξηγήσεις. Ο Άγιος ομολόγησε με θάρρος ότι είναι Χριστιανός. Ο αυτοκράτορας στην αρχή προσπάθησε να τον πείσει με διάφορες κολακείες και υποσχέσεις να αρνηθεί το Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Παντολέον όμως έμεινε πιστός και ακλόνητος. Δεν αρνήθηκε. Δεν πρόδωσε το Χριστό.Ο αυτοκράτορας εξαγριωμένος, διέταξε φοβερά βασανιστήρια, για να κλονίσει τον Άγιο και να τον εξαναγκάσει να θυσιάσει στα είδωλα.Οι στρατιώτες του αυτοκράτορα, άρχισαν να του ξέουν τη σάρκα με μαχαίρια και να καίνε τις πληγές με λαμπάδες. Ο Χριστός, όμως,ήλθε σε βοήθεια του Αγίου και του θεράπευσε τις πληγές, φωτίζοντάς τον με αστραπές. Στη συνέχεια έβαλαν τον Παντολέοντα μέσα σε ένα καζάνι που έβραζε. Με τη βοήθεια όμως και πάλι του Θεού ο Άγιος έμεινε σώος και αβλαβής και η φωτιά θαυματουργικά έσβησε. Ακολούθως βύθισαν τον Άγιο στα βάθη της θάλασσας, αφού έδεσαν στο λαιμό του μια τεράστια πέτρα. Ο Χριστός, όμως, έκανε την πέτρα πιο ελαφριά από φύλλο και έδωσε στον Παντολέων τη δύναμη να περπατά πάνω στα νερά. Έτσι σώος και αβλαβής, βγήκε στη στεριά. Στη συνέχεια έρριξαν τον Άγιο σε πεινασμένα άγρια θηρία. Όμως τα ζώα, αντί να τον κατασπαράξουν, έγλειφαν ήρεμα και ειρηνικά με τη γλώσσα τους τα πόδια του, κουνόντας τις ουρές τους.Έκπληκτος αλλά και εξαγριωμένος ο ηγέμονας, διατάσσει τον αποκεφαλισμό του Αγίου. Θαυματουργικός το ξίφος λυγίζει και αντί αίμα τρέχει γάλα. Λίγο πριν από το μαρτυρικό δια αποκεφαλισμού θάνατο του Αγίου, ακούσθηκε φωνή απ' τον ουρανό. Ήταν η φωνή του Θεού που του έδωσε το όνομα Παντελεήμων, που σημαίνει τον Άγιο που όλους τους βοηθά και τους ελεεί ακόμη και τους εχθρούς του.Το Τίμιο Σώμα του Αγίου τάφηκε με τιμές από τους Χριστιανούς. Η εκκλησία μας τιμά την μνήμη του την 27 η Ιουλίου.

Εορτάζει και πανηγυρίζει η Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής στη Μάνδρα του Θέρμου

Σήμερα και αύριο  εορτάζει με κάθε λαμπρότητα  η Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής Μάνδρας Θέρμου

Το Σάββατο το απόγευμα και ώρα 7.30 μ.μ., θα τελεσθεί ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ΄αρτοκλασίας και θείο κήρυγμα. 

Στις 21:30 μ.μ. θα τελεσθεί η Ακολουθία του Ιερού Αποδείπνου και εν συνεχεία η Ιερά Παράκλησίς της Αγίας ενώ την Κυριακή το πρωΐ και ώρες 7-10 π.μ. θα τελεσθεί θεία λειτουργία με θείο κήρυγμα.

Παράλληλα, στις παραπάνω ημέρες, οι προσκυνητές θα μπορούν να επισκέπτονται τον ιστορικό χώρο της Ιεράς Μονής και ιδιαίτερα τα κέρινα ομοιώματα του Κρυφού Σχολειού.

Βίος και πολιτεία της Αγίας Παρασκευής της αθληφόρου

Αγία Παρασκευή ή Παρασκευή η Οσιομάρτυς ή Παρασκευή η Παρθενομάρτυς ή Παρασκευή Αθληφόρος είναι Αγία της Ορθοδόξου Εκκλησίας και θεωρείται προστάτιδα των ματιών κάθε ανθρώπου. Έζησε στη Ρώμη κατά το 2ο αιώνα και υπέστη μαρτυρικό θάνατο επί ημερών Αυτοκράτορος Μάρκου Αυρηλίου. 

H Αγία Παρασκευή γεννήθηκε σε ένα προάστιο της Ρώμης επί Αυτοκρατορίας Αδριανού. Γονείς της ήταν ο Αγαθόνικος και η Πολιτεία, που ήσαν θεοσεβούμενοι Χριστιανοί και οικονομικά εύποροι. Για πολλά χρόνια δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδί και τελικά απέκτησαν την Παρασκευή, μετά από πολλά χρόνια θερμής προσευχής. Η Αγία Παρασκευή μάλιστα γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή και έτσι αποφάσισαν να της δώσουν το όνομα της ημέρας που γεννήθηκε. Η ανατροφή της από μικρή ηλικία έγινε με βάση Χριστιανικά πρότυπα. Έτσι από μικρή ηλικία έδειξε ιδιαίτερη κλίση προς το λόγο του ευαγγελίου και ξεχώριζε για τον ενάρετο βίο της. Παρότι το παρουσιαστικό της ήταν ιδιαίτερα θελκτικό και πολλοί εύποροι της εποχής είχαν ζητήσει την όμορφη Παρασκευή σε γάμο, αυτή αρνείτο, προτιμούσε την διακονία των γονιών της και των γειτόνων της, την προσήλωση στην προσευχή και τη μελέτη των Γραφών. Με το πέρασμα μάλιστα των ετών απέκτησε και σημαντική βιβλική κατάρτιση.

Σε ηλικία 20 ετών, η Αγία Παρασκευή έχασε τον πατέρα της. Αυτό στάθηκε σημαντικός παράγοντας στην εξέλιξη της πορείας της διότι πλέον ήταν μόνη και με αρκετά χρήματα ώστε να πραγματοποιήσει φιλανθρωπικό και ιεραποστολικό έργο που ποθούσε. Έτσι εκποιεί όλη της την περιουσία σε φτωχούς και αφιερώνει το χρόνο της στην ανακούφιση των ασθενών. Δίνεται ολοκληρωτικά στην ιεραποστολή, διδάσκει σε σπίτια γυναίκες, μικρά παιδιά, διακονεί αδυνάτους, σπεύδει για τις ανάγκες τις εκκλησίας της Ρώμης. Μάλιστα με τον καιρό επέκτεινε τη δράση και σε γειτονικά χωρία και εκκλησίες. Πλησίαζε ιδίως νέες γυναίκες, προκαλούσε συζητήσεις, ομιλούσε για το Χριστό, το παράδειγμά Του. Γρήγορα όμως έφτασε στα αυτιά του Αυτοκράτορα Αντωνίνου οι δραστηριότητες της Παρασκευής, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί ενώπιόν του. Η σεμνή και όμορφη εμφάνιση της στον Αυτοκράτορα μάλιστα λέγεται πως τον εντυπωσίασε. Αλλά και η σύνεσή της, το θάρρος της και η διαύγεια πνεύματος έγιναν αντιληπτά από τον Αντωνίνο, ο οποίος δεν ήθελε να εφαρμόσει τα μέτρα του Ρωμαϊκού νόμου σε βάρος της, όπως ορίζονταν για τους Χριστιανούς. Δοκίμασε πολλές μεθόδους ιδιαίτερα κολακευτικές για γυναίκα, αλλά τελικά έμεινε αμετακίνητη στη θέση της.

Η Παρασκευή τελικά συνελήφθη και οδηγήθηκε σε τιμωρία βασανισμού μέχρι να ομολογήσει την αποστροφή της από το χριστιανισμό. Αρχικά της έθεσαν μια πυρακτωμένη περικεφαλαία στην κεφαλή της. Εν συνεχεία και αφού δε λύγισε, ρίχτηκε στην απομόνωση. Μια οπισθοχώρηση άλλωστε θα σήμαινε μεγάλη νίκη του Αυτοκράτορος και πλήγμα ιδιαίτερα στο γυναικείο Χριστιανικό πληθυσμό που θα έβλεπε τη θερμότερη εκπρόσωπό της να αλλαξοπιστεί. Αυτή όμως αντί να λυγίσει, θεώρησε εξαιρετικό χρόνο την απομόνωση για προσευχή. Μάλιστα το βράδυ άγγελος Κυρίου ενεφανίσθη ενώπιόν της και την ελευθέρωσε από τα δεσμά της. Η Παρασκευή ενώπιον του Αυτοκράτορα πλέον πάλι, έμεινε σταθερή, ο Αντωνίνος κατάλαβε πλέον το μάταιο της προσπάθειάς του και διέταξε σε βασανισμό μέχρι θανάτου. Έτσι την οδήγησαν ενώπιον ενός καζανιού που περιείχε καυτό λάδι. Όμως εδώ αναφέρεται από τον βιογράφο της μέγα σημείο. Πως ενώ εισήχθη στο θερμό λάδι, παρέμενε ανέπαφη. Όταν το άκουσε ο Αντωνίνος δεν πίστεψε σε κάτι τέτοιο και θέλησε ο ίδιος να διαπιστώσει το αληθές, όμως πλησιάζοντας το λέβητα τα μάτια του βλάφτηκαν, όταν η Παρασκευή του έριξε λίγο λάδι στα μάτια, με αποτέλεσμα να τυφλωθεί. Η Παρασκευή όμως με θαυματουργικό τρόπο θεράπευσε τα μάτια του. Έτσι μέχρι και σήμερα θεωρείται προστάτης των ματιών. Μετά το γεγονός ο Αντωνίνος άφησε ελεύθερη την Παρασκευή. Μάλιστα από το γεγονός αυτό και έπειτα ο Αντωνίνος διατήρησε θετική για τη εποχή στάση για τους χριστιανούς και για αυτό του δόθηκε το προσωνύμιο «Ευσεβής». Έτσι η Παρασκευή επέστρεψε στο έργο της κάτι που έδωσε πολύ δύναμη στη χριστιανική κοινότητα, ιδίως δε στις γυναίκες που στο πρόσωπό της έβλεπαν ένα σπουδαίο στήριγμα.

Όμως σύντομα τον Αντωνίνο διαδέχθηκε ο Μάρκος Αυρήλιος. Μέσα στους πρώτους χριστιανούς που συνέλαβε ήταν και η Παρασκευή. Ο ίδιος, έδωσε εντολή σε δύο έπαρχους να τη βασανίσουν. Ο ένας ονομαζόταν Ασκληπιός, ήταν αυτός που την έριξε σε χώρο που φυλάσσονταν φίδια, τα οποία όμως πέθαναν όταν την πλησίασαν. Ο Ασκληπιός ταράχτηκε, πιθανώς να γνώριζε και αυτά που οι χριστιανοί μεταξύ τους συζητούσαν ή ακόμα να ήξερε τα λεγόμενα για την ίδια τη Παρασκευή. Μετά τα γενόμενα ανέλαβε δράση ο έτερος έπαρχος ονόματι Ταράσιος. Αυτός όμως της απέκοψε την κεφαλήν και έτσι βρήκε τέλος η ζωή της Αγίας και μεγαλομάρτυρος Παρασκευής. Χριστιανοί περιμάζεψαν το λείψανό της και εν καιρώ το τοποθέτησαν στη βάση του θυσιαστηρίου, όπου τα χαριτόβρυτα Λέιψανά είναι πηγή θείων δωρεών σε όλους όσους την επικαλούνται με πίστη και πραότητα. Η μνήμη της εορτάζεται στις 26 Ιουλίου.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ: Ἦχος α!

Τήν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασαμένη φερώνυμε, τήν

ὁμώνυμόν σου πίστιν, εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευή ἀθληφόρε·

ὅθεν προχέεις ἰάματα, καί πρεσβεύεις ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν

Ενα καταπληκτικό video με την ιστορία, τους θρύλους και τις παραδόσεις μας για την Αγία Σοφία Κωσταντινουπόλεως

Πατήστε τον πιο κάτω σύνδεσμο και αφιερώσετε ελάχιστο χρόνο από τον χρόνο σας για  να δείτε αυτό το καταπληκτικό -από κάθε άποψη- βίντεο που μιλά για την ιστορία, την αρχιτεκτονική και την καλλιτεχνική αξία της Αγίας Σοφίας.

https://www.youtube.com/watch?time_continue=1647&v=xbIBKPxSndk&feature=emb_logo

Πένθιμα ήχησαν οι καμπάνες στην Ιερά μας Μητρόπολη

 Πένθιμα ήχησαν στις δέκα το πρωί (24ης Ιουλίου) και για ένα τέταρτο οι καμπάνες στους Ι. Ναούς της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας.Αμέσως μετά τελέσθηκε ο Παρακλητικός Κανόνας προς την Υπεραγία Θεοτόκο, την Υπέρμαχο Στρατηγό του Γένους μας.

Το γεγονός αυτό ήταν μια συμβολική κίνηση που αποφάσισε ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, για όλη τη Μητρόπολη, κατά την ημέρα αυτή της μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Σε ολόκληρη την Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού όπου υπάρχουν ελληνικές κοινότητες, σήμερα πραγματοποιούνται παρόμοιες πρωτοβουλίες με σκοπό να ζητήσουμε, δια της προσευχής, τον φωτισμό, την χάρη και την παρηγορία του Τριαδικού μας Θεού.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς προεξήρχε του Παρακλητικού Κανόνος στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής Αγρινίου. Συγκινητική ήταν η αθρόα συμμετοχή πλήθους πιστών, οι οποίοι έψαλλαν όλοι μαζί και το «Τῇ Ὑπερμάχῳ…».

Ο Σεβασμιώτατος στη σύντομη ομιλία του ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι συναχθήκαμε σήμερα στους Ιερούς Ναούς για να μιλήσουμε στον Τριαδικό μας Θεό και στην Υπέρμαχο Στρατηγό του Γένους και να την παρακαλέσουμε να αποτρέψει την βεβήλωση της Αγίας Σοφίας. Η Αγία Σοφία δεν είναι ένα μεγάλο πολιτιστικό μνημείο, όπως την παρουσιάζουν. Η Αγία Σοφία είναι ο κυρίως Ορθόδοξος Ναός, ο πρώτος Ναός της Ορθοδοξίας. Στην Αγία Τράπεζά της λειτούργησαν μεγάλοι άγιοι Πατριάρχες και Αρχιερείς και τέλεσαν αναρίθμητες αναίμακτες Θυσίες, προσφέροντας στους πιστούς το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Και αυτός ο Ναός σήμερα παραδίδεται στην λατρεία του Αλλάχ.

«Εμείς δεν μισούμε κανέναν», τόνισε χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος, «αλλά όμως μας μισούν οι Τούρκοι και έχουμε υπόψιν μας τα εγκλήματα που έκαναν οι εκείνοι κατά την Τουρκοκρατία. Διαβάζουμε τον Συναξαριστή των Νεομαρτύρων του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου και φρικιούμε πραγματικά από τα τόσα πολλά φοβερά μαρτύρια στα οποία υπέβαλλαν τους νεομάρτυρες, που στην πλειοψηφία τους, ήταν νέα παιδιά αγόρια και κορίτσια. Έχουμε υπόψιν μας τα κατεχόμενα της Κύπρου όπου διέλυσαν και κατέστρεψαν Ιερούς Ναούς. Και τώρα η Αγία Σοφία…! Θα διατηρηθεί το κτίριο. Ναι. Θα βεβηλωθεί, όμως, ο Ναός. Εκεί που κατέρχονταν το Άγιο Πνεύμα και μετέβαλλε τον άρτο και τον οίνο σε Σώμα και Αίμα Χριστού, θα λατρεύεται μια ψευτοθρησκεία, η οποία είναι όχι μόνο ξένη, αλλά πέρα για πέρα αντίθετη με το πνεύμα του Χριστού».

Συνεχίζοντας ο Σεβασμιώτατος την ομιλία του, παρότρυνε τους πιστούς, με πνεύμα να μετανοίας για τις πολλές αμαρτίες μας, να προσευχηθούμε στον Θεό και να ζητήσουμε το έλεός Του και την θεία Του παρέμβαση για όσα λαμβάνουν χώρα σε εθνικό επίπεδο τις τελευταίες ημέρες. Μεταξύ άλλων, ανέφερε:

«Ο πρώτος Πατριάρχης, μετά την άλωση, όταν τον ρώτησαν γιατί έπεσε η Πόλη απάντησε “δια τας αμαρτίας ημών”. Εμείς οι Έλληνες σήμερα έχουμε θερμή πίστη; Έχουμε θερμή προσευχή; Είμαστε άξιοι να μας ακούσει ο Θεός; Έχουμε πέσει πολύ χαμηλά, δυστυχώς. Η Ελλάδα δεν είναι η Ελλάδα του Ακαθίστου Ύμνου, αλλά η Ελλάδα των διαστροφών και της αποποινικοποιήσεως τόσων φοβερών αμαρτημάτων.

Να προσευχόμαστε, αγαπητοί, λέγοντας: Θεέ μου σώσε την Ρωμηοσύνη. Σώσε τον Ελληνισμό μας. Σώσε το Γένος μας. Γιατί βλέπετε ότι και πέρα από την Κωνσταντινούπολη, είμαστε στα πρόθυρα συρράξεως. Να προσευχόμαστε να έχουμε ειρήνη εσωτερική, αλλά και εθνική. Και αν επιτρέψει ο Θεός σύρραξη, είμαστε έτοιμοι και το αίμα μας να δώσουμε για την Πατρίδα μας».

Τέλος, ο Σεβασμιώτατος τόνισε ότι αυτή η σημερινή Παρακλητική Ικεσία πρέπει να γίνει η αφορμή για συχνή, θερμή και έμπονη προσευχή προς τον Θεό.

«Αυτή η Παράκληση ήταν η αρχή, αγαπητοί. Να αρχίσουμε προσευχή θερμή. Κύριε σώσε την πατρίδα μας. Να ακούσει πόνο ο Θεός από την καρδιά μας, αναστεναγμό, με πίστη, και ο Θεός δεν θα μας αφήσει», τόνισε ο Μητροπολίτης κ. Κοσμάς.

Συγκινητική ήταν η συμμετοχή των πιστών, που έψαλλαν το «Τῇ Ὑπερμάχῳ», σε πολλές κεντρικές ενορίες, όπως και στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου.

Στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος, τον Παρακλητικό Κανόνα προς την Υπεραγία Θεοτόκο τέλεσε ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. Επιφάνιος Καραγεώργος, ο οποίος αναφέρθηκε στη σημασία της ενότητας του Έθνους σε ανάλογες στιγμές, όπως χρειάζεται την σημερινή ημέρα του πένθους για την Εκκλησία, εξαιτίας της «δεύτερης αποφράδας ημέρας σήμερα, κατά την οποία βεβηλώνεται η Αγια-Σοφιά, η Μεγάλη Εκκλησιά του Γένους μας, η πρώτη εκκλησιά της Βασιλίδος των πόλεων της Κωνσταντινουπόλεως».

Ενοριακοί Ιεροί Ναοι και εξωκλήσια της Αρχιερατικής Περιφερείας Μακρυνείας που εορτάζουν τις προσεχείς ημέρες

• Επί τη ιερά μνήμη της Αγίας Οσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευής της Αθληφόρου στην Αρχιερατική Περιφέρεια Μακρυνείας εορτάζουν οι κάτωθι Ιεροί Ναοί: Αγία Παρασκευή Τριχωνίου και τα εξωκλήσια στο Ζευγαράκι Μακρυνείας, στη Γαβαλού, στον Άγιο Ανδρέα  Μακρυνείας, στη Μεσάριστα, στο Κεράσοβο, στην Άνω Μακρυνού, στην Ποταμούλα Μακρυνείας
• Επί τη μνήμη του Αγίου Παντελεήμονος του ιαματικού δεν υπάρχει κεντρικός Ενοριακός Ναός ή εξωκλήσι που να πανηγυρίζει στην Αρχιερατική Περιφέρεια Μακρυνείας
• Επι τη μνήμη της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου εορτάζει και πανηγυρίζει το ομώνυμο εκκλησάκι στον Αγιο Ανδρέα Μακρυνείας

Αγια Μαρκέλλα. Η πολύαθλος και ένδοξος παρθενομάρτυς της Χίου

Ανάμεσα στους πολυάριθμους αγίους, που κοσμούν το τοπικό αγιολόγιο και τη μακρόχρονη εκκλησιαστική ιστορία της μυροβόλου και αγιοτόκου νήσου Χίου συναριθμείται και η τιμώμενη στις 22 Ιουλίου ένδοξος παρθενομάρτυς του Χριστού αγία Μαρκέλλα η Χιοπολίτις, η οποία αποτελεί το ευλαβικό καύχημα των απανταχού της Γης Χίων και τον πολύτιμο πνευματικό θησαυρό για χιλιάδες προσκυνητές, οι οποίοι συρρέουν κάθε χρόνο στον τόπο του ενδόξου μαρτυρίου της, για να αποδώσουν τον οφειλόμενο σεβασμό στο μεγαλείο και τον ηρωισμό της, αλλά και για να ζητήσουν τη θαυματουργική της χάρη για την επίλυση σωματικών και ψυχικών ασθενειών.

Η αγία Μαρκέλλα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βολισσό, στο ιστορικό αυτό κεφαλοχώρι της βορειοδυτικής Χίου. Για τον χρόνο της γέννησης, της ζωής και του μαρτυρίου της αγίας υπάρχει σύγχυση και ασάφεια μεταξύ των βιογράφων. Σύμφωνα με τον βιογράφο της, όσιο Νικηφόρο τον Χίο (1750 – 1821), η πολύαθλος παρθενομάρτυς της Χίου έζησε και ήκμασε περί το 1500. Ο πατέρας της ήταν ειδωλολάτρης και η χριστιανή μητέρα της απεβίωσε σε νεαρά ηλικία. Η Μαρκέλλα διακρίθηκε από νωρίς για τη βαθιά της πίστη και αγάπη στον Ιησού Χριστό, την καλοσύνη και αγνότητά της, τη σεμνότητα και την ευγένεια της ψυχής της. Προικισμένη με θεϊκή σοφία και αμέτρητα ψυχικά χαρίσματα επικοινωνούσε αδιάλειπτα με τον Θεό. Αυτόν τον “επίγειο άγγελο” φθόνησε όμως ο εωσφόρος και θέλησε να την πολεμήσει με κάθε μέσο.

Έτσι ο ειδωλολάτρης και σκληρόκαρδος πατέρας της άρχισε να επιθυμεί ερωτικά την ίδια του την κόρη και να αισθάνεται προς αυτή μια αστείρευτη σαρκική επιθυμία. Όταν η Μαρκέλλα διαπίστωσε τον αναίσχυντο χαρακτήρα του σαρκολάτρη πατέρα της, εγκατέλειψε το πατρικό σπίτι και αναζήτησε καταφύγιο στα βουνά της περιοχής. Τότε ο πατέρας της κινούμενος από τις κτηνώδεις ορέξεις του και με απερίγραπτη μανία άρχισε να ψάχνει για να βρει τη νεαρή και όμορφη Μαρκέλλα. Μόλις η δύστυχη και έντρομη κόρη αντιλήφθηκε τη μανιώδη επιδίωξη του πατέρα της να ανακαλύψει τον χώρο, όπου κρυβόταν, προσπάθησε να προστατευθεί και να σώσει την αγνότητα και τιμιότητά της. Μια μεγάλη βάτος αποτέλεσε το ασφαλές καταφύγιο της αγίας. Ένας βοσκός, όμως, αντιλήφθηκε τη Μαρκέλλα και υπέδειξε τη βάτο στον μανιακό πατέρα της. Τότε ο πατέρας έβαλε φωτιά στη βάτο, για να την αναγκάσει να βγει έξω από αυτή. Η Μαρκέλλα κατάφερε και βρήκε διέξοδο και έτσι γλίτωσε από τα χέρια του σαρκολάτρη πατέρα της.

Στη συνέχεια άρχισε να τρέχει πάνω στις πέτρες και τα βράχια, αλλά ο πατέρας της βλέποντας τη δυσκολία να τη φτάσει, αποφάσισε να τη σημαδέψει με το τόξο του. Έτσι εκτόξευσε προς αυτή ένα βέλος. Η αγία πληγώθηκε και το αγνό της αίμα πότισε τα βράχια. Παρόλα αυτά δεν έχασε την ψυχική της δύναμη και συνέχισε να τρέχει. Οι σωματικές της δυνάμεις άρχισαν όμως να την εγκαταλείπουν και κάποια στιγμή έπεσε κάτω ταλαιπωρημένη και πληγωμένη. Η βαθιά και ακλόνητη πίστη της την βοήθησε να βρει τη σωτήρια λύση. Με τα μάτια στραμμένα στον Ουράνιο Νυμφίο,τον Οποίο τόσο πολύ αγάπησε, προσευχήθηκε και Του ζήτησε να σχίσει τον βράχο και να την κρύψει μέσα. Η παράκληση της αγίας έγινε πραγματικότητα και έτσι ο βράχος σχίστηκε και δέχτηκε το σώμα της ενάρετης Μαρκέλλας μέχρι το στήθος. Ο σαρκολάτρης πατέρας φτάνοντας στον τόπο και βλέποντας το παράδοξο αυτό θαύμα, εξοργίστηκε σε τέτοιο βαθμό, ώστε έκοψε μ’ ένα μαχαίρι τους μαστούς της και τους πέταξε στο βουνό. Στη συνέχεια αποκεφάλισε την κόρη του και πέταξε την κεφαλή της στη θάλασσα. Σύμφωνα με την παράδοση μια ασυνήθιστη λάμψη άρχισε να εκπέμπεται από την κεφαλή της αγίας που στέφθηκε με τον ουράνιο και άφθαρτο στέφανο της άθλησης και της θεϊκής δόξας.

Ο σχισμένος βράχος που δέχτηκε το μαρτυρικό σώμα της πολυάθλου αγίας της Χίου, αποτελεί μέχρι σήμερα για τους πολυάριθμους προσκυνητές σημείο ευλαβικής αναφοράς και αέναο πηγή ιαμάτων, αφού όσοι προσέρχονται με πίστη, παρατηρούν τον ερυθρό χρωματισμό των βράχων και το νερό να ατμίζει. Αναρίθμητα είναι τα θαύματα που με τη χάρη του Θεού έχει επιτελέσει η παρθενομάρτυς του Χριστού αγία Μαρκέλλα από την εποχή του ενδόξου μαρτυρίου της έως τις ημέρες μας.Ενδεικτικό είναι μάλιστα το γεγονός ότι αυτόπτες μάρτυρες θαυμαστών σημείων υπήρξαν λαμπρές πνευματικές μορφές της Εκκλησίας μας, όπως ο άγιος Μακάριος ο Νοταράς Επίσκοπος Κορίνθου, ο άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως και ο βιογράφος και συντάκτης της Ακολουθίας της αγίας, όσιος Νικηφόρος ο Χίος, οι οποίοι συχνά προσέρχονταν στον τόπο του μαρτυρίου της για να προσευχηθούν. Η μνήμη της αγίας ενδόξου παρθενομάρτυρος Μαρκέλλης της Χιοπολίτιδος τιμάται και γεραίρεται κάθε χρόνο στις 22 Ιουλίου και λαμπρά παγχιακή πανήγυρις λαμβάνει χώρα στον φερώνυμο ιερό ναό που βρίσκεται επί της αμμώδους παραλίας στον ομώνυμο όρμο της Βολισσού και αποτελεί όχι μόνο παγχιακό, αλλά και πανελλήνιο ιερό προσκύνημα.

Στη Χίο η αγία Μαρκέλλα τιμάται επίσης με ομώνυμους ιερούς ναούς στα χωριά Καρυές και Άγιος Γεώργιος Συκούσης, αλλά και στις παραθαλάσσιες περιοχές Κώμη και Κάτω Φανά, ενώ επ’ ονόματί της τιμούνται το ένα κλίτος των ιερών ενοριακών ναών του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου πόλεως Χίου και της Αγίας Παρασκευής Καρδαμύλων, αλλά και γραφικό εκκλησάκι στο γειτονικό νησί των Ψαρών.

Η φιλοπατρία των απανταχού της Γης ευρισκομένων Χίων, αλλά και τα αναρίθμητα θαύματα της αγίας οδήγησαν στην ανέγερση ιερών ναών επ’ ονόματι της πολυάθλου και ενδόξου παρθενομάρτυρος της Χίου. Έτσι η συνοικία του Βοτανικού στην Αθήνα σεμνύνεται με τον ανεγερθέντα το 1935 στη θέση παλαιότερου ναού ενοριακό ναό της Αγίας Μαρκέλλης, ενώ η περιοχή της Κάτω Κηφισιάς κοσμείται με περικαλλές παρεκκλήσιο επ’ονόματί της.

Στην Αττική παρεκκλήσια αφιερωμένα στην Αγία Μαρκέλλα υπάρχουν επίσης στην Ελευσίνα, όπου θεμελιώθηκε το 1965 και εγκαινιάσθηκε στις 22 Ιουλίου 1976 και στο Πανόραμα Μεγάρων,όπου ανεγέρθηκε το 1975 και εγκαινιάσθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2017,ενώ η μνήμη της τιμάται και στο επί της οδού Δ.Γληνού 27 παρεκκλήσιο των Αγίων Βασιλείου του Μεγάλου και Μαρκέλλης της Χιοπολίτιδος στην ενορία της Αγίας Μαρίνης Ηλιουπόλεως Αττικής.

Η μνήμη της εορτάζεται επίσης και στον θεμελιωθέντα το 1878 περιώνυμο ιερό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Πειραιώς, όπου φυλάσσεται εικόνα της παρθενομάρτυρος αγίας, η οποία δωρήθηκε το 1905 από τους πρώτους Χιώτες έποικους. Στον περικαλλή και ιστορικό αυτό ναό του Πειραιώς λαμβάνει χώρα ο κατ’ έτος πανηγυρικός εορτασμός της μνήμης της από τη Χιακή Αδελφότητα Αττικοβοιωτίας «Ο Κοραής».Το όνομα της αγίας φέρει επίσης ο Σύλλογος Χίων Θεσσαλονίκης,ο οποίος κατ’έτος εορτάζει τη μνήμη της στον ιερό μητροπολιτικό ναό Αγίου Γρηγορίου Παλαμά Θεσσαλονίκης,όπου υπάρχει και μαρμάρινο προσκυνητάρι με την εικόνα της λαοφιλούς αγίας της Χίου, χρονολογούμενη από το 1919.

Αρκετά εξωκκλήσια – παρεκκλήσια επ’ ονόματι της Αγίας Μαρκέλλης έχουν καταγραφεί σε διάφορα νησιά και περιοχές της πατρίδος μας και συγκεκριμένα στις Σπέτσες, την Άνδρο, τη Μήλο, τη Σαντορίνη (Ακρωτήρι και Κοντοχώρι),τη Μύκονο, τη Σάμο, τους Λειψούς, τη Λέρο,την Κάλυμνο, την Παστίδα Ρόδου, την Πάλαιρο Αιτωλοακαρνανίας,το Χειμάδι Λαρίσης,την Κατερίνη,όπου το ομώνυμο παρεκκλήσιο βρίσκεται στον προαύλιο χώρο του ιερού ναού Αγίου Προκοπίου Ολυμπιακής Ακτής,στα Αμισιανά Καβάλας, όπου επ’ ονόματί της τιμάται το μετόχιο της Ιεράς Μονής Αγίου Σίλα Καβάλας,στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Φραγκοπηδήματος Πύργου Ηλείας, όπου ο κοιμητηριακός ναός τιμάται επ’ ονόματί της,ενώ στις 22 Ιουλίου 2019 αφιερώθηκε στη λαοφιλή αγία της Χίου το δεξιό κλίτος του ιερού ενοριακού ναού Υπαπαντής Κυρίου Εξωχωρίου Δυτικής Μάνης.