Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Κηρυγμα Κυριακής 22 Ιανουαρίου 2012 (Κυριακη της Χαναναίας)


Μέσα από το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα που ακούσαμε αγαπητοί αδελφοί, από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, αντιλαμβανόμαστε τον πόνο και την θλίψη που περνάνε οι σύγχρονες μητέρες μέσα στην ερημιά του σύγχρονου κόσμου, όταν τα παιδιά τους ξεστρατίζουν. Πόσες μητέρες στην εποχή μας υποφέρουν καθημερινά καθώς βλέπουν τα παιδιά τους, μόλις πατήσουν τα σκαλοπάτια της εφηβείας να ξεστρατίζουν στα μονοπάτια του κόσμου και να πειραματίζονται επικίνδυνα με την αμαρτία. Πόσες μάνες αμέτρητα βράδια περιμένουν με αγωνία τις κόρες και τους γιους τους να επιστρέψουν σπίτι, πόσες μάνες με αγωνία και με αναμμένο το καντήλι επιτελούν βουβή αγρυπνία θερμής προσευχής στην Παναγία Μητέρα, να φέρει τα παιδιά τους στο δρόμο του Θεού και να τα συνεφέρει από τη νεανική τους επαναστατική μέθη. Όλες αυτές οι δοκιμαζόμενες μητέρες, έχουν πολλά να διδαχθούν από μια άλλη μάνα, μια υποδειγματική για την πίστη , την υπομονή και την καρτερία μάνα, την Χαναναία του σημερινού μας Ευαγγελίου.
Η δυστυχισμένη αυτή μάνα, γεμάτη πόνο για την κόρη της που είχε κυριευθεί από δαιμόνιο, μόλις πληροφορήθηκε πως ο Κύριος θα περνούσε από την περιοχή της, από τις ειδωλολατρικές πόλεις της Τύρου και της Σιδώνος, βγήκε στους δρόμους και με αγωνία άρχιζε να αναζητά τον Κύριο φωνάζοντας συνεχώς « Ελέησόν με Κύριε, υιέ Δαυίδ », η κόρη μου κακώς δαιμονίζεται και υποφέρει φρικτά. Η βασανισμένη μητέρα παρακαλεί επίμονα για την δυστυχισμένη κόρη της, αλλά ο Κύριος σιωπά, προχωρεί αμίλητος την πορεία του δείχνοντας πως αδιαφορεί για τη γυναίκα αυτή. Η μάνα κλαίει και ο Κύριος δεν απαντά. Η μάνα φωνάζει και ο Κύριος δεν αποκρίνεται. Λύγισαν οι μαθητές Του από τα δάκρυα αυτής της γυναίκας και με απορία πλησιάζουν τον Κύριο και του λένε : Κύριε κάνε της αυτό που σου ζητάει. Αλλά ο Κύριος τους απαντά : Προς το παρόν η αποστολή μου είναι μόνο για τους Ισραηλίτες. Η Χαναναία παρακαλεί και ο Κύριος δείχνει να αδιαφορεί για το βάσανό της. Η Χαναναία τρέχει κοντά του και με πολλή ευλάβεια πέφτει στα πόδια του και μένει εκεί παρακαλώντας τον Κύριο μέχρι να λάβει απάντηση. Όμως ο στοργικός Κύριος που έδειχνε αγάπη σε κάθε δυστυχισμένο άνθρωπο, τώρα φέρεται διαφορετικά. Λέει στην πονεμένη μάνα: Δεν είναι σωστό να πάρει κάποιος το ψωμί από τα παιδιά του και να το δώσει στα σκυλιά? Αλλά η μάνα, η αληθινή μάνα δεν αποκαρδιώνεται, αλλά με σπάνια ταπείνωση και πίστη απαντά: Ναι Κύριε, δέχομαι ότι δεν είμαι από τα παιδιά σου τους Ισραηλίτες, προέρχομαι από ειδωλολατρικό λαό, και δίκαια με παρομοίωσες σαν σκυλί. Αλλά Κύριε και τα σκυλιά τρώνε τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των αφεντικών τους. Και τότε καθώς φανερώθηκε η αφάνταστη πίστη της γυναίκας αυτής και μητέρας ο Κύριος θεραπεύοντας την Κόρη της, της αναφωνεί : Γύναι μεγάλη η πίστις σου. Γενηθήτω Σοι ως θέλεις
Ας εμβαθύνουμε όμως αγαπητοί αδελφοί θεολογικά στον μυστικό κόσμο της Χαναναίας του σημερινού Ευαγγελίου. Η γυναίκα του Ευαγγελίου που ακούσαμε, έχει μια βαθιά και ακλόνητη πίστη, που αντέχει στις δοκιμασίες του διαβόλου και στη δοκιμασία του χρόνου. Εμφορείται από καρτερία κι υπομονή, έχουσα σταθερό προσανατολισμό προς την πηγή της ζωής και της σωτηρίας. Τον Χριστό. Αυτή δε την πίστη ο Χριστός δοκιμάζει και δυσκολεύει. Όχι βέβαια για να ταλαιπωρήσει την γυναίκα, μήτε να την τιμωρήσει. Δεν την αγνοεί άλλωστε, μα επιθυμεί να καταδείξει περίτρανα τη μεγάλη αξία της πίστεώς της. Η Χαναναία όμως καθοδηγούμενη από τη βαθιά πίστη της, δεν αμφιβάλλει στο ελάχιστο πως ο Χριστός είναι «ο μόνος και ο μεγάλος θεραπευτής του κόσμου» ο άμισθος ιατρός ψυχών και σωμάτων.
Μια τέτοια κατάσταση ζούμε και εμείς πολλές φορές. Προσευχόμαστε με πόνο και θλίψη στον Κύριο να μας λυτρώσει από κάποιο πειρασμό που μας απασχολεί, από ένα οικογενειακό πρόβλημα, από μια ασθένεια, από τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο καθένας μας. Κραυγάζουμε με πόνο και όσο εμείς κραυγάζουμε, τόσο βλέπουμε τον Κύριο να σιωπά. Και απορούμε, γιατί αυτή η σιωπή του Θεού; Γιατί αρνείται ο Θεός να μας δώσει μια λύση στο πρόβλημά μας? Γιατί Θεέ μου κραυγάζει η μάνα σε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας του παιδιού της. Γιατί κραυγάζει ένας νέος που δεν μπορεί να αποκατασταθεί επαγγελματικά, γιατι φωνάζει ένας χαροκαμένος πατέρας στο θάνατο του μονάκριβου παιδιού του. Και απορούμε που είναι ο Θεός
 Που είναι ο Θεός της αγάπης και της καλοσύνης; Πως ο Θεός που είναι ο πανταχού παρων και τα πάντα πληρων σε εμας και στη ζωή μας να είναι ο μεγάλος απών. Τι σχέση μπορεί να έχει η αγαπη του Θεού με το μαρτύριο αυτων των ανθρωπων. Πως συνδυάζεται η καλοσύνη Του Θεού με τον πόνο και την θλίψη μιας χηρας, ενός ορφανού, ενός αρρώστου ενός απελπισμένου και εγκαταλελειμένου ανθρωπου;. Γιατί ο Θεός επιτρέπει τόσο πόνο και μάλιστα τόσο άδικα κατανεμημένο ; Πως αυτός ο Θεός καθρεφτίζει το Θεό της αγάπης, της καλοσύνης, της πραότητος, της θεραπείας και του ελέους;
Άραγε ο Θεός είναι πράγματι απών; Τόσο απών; Η μηπως κάτι άλλο συμβαίνει ;Μηπως πίσω απ όλα αυτά κρυβεται η Θεότητα Του, η παντοδυναμία του, η σοφία του και η αδυναμια μας να κατανοησουμε το μυστηριό του ;Η απάντηση αδελφοί μου είναι πολύ απλή .Αυτό που μας εξηγούν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας είναι ότι οι ώρες αυτές της σιωπής του Θεού, είναι οι πιο γόνιμες ώρες της ζωής μας. Είναι οι ώρες που αισθανόμαστε την μικρότητά μας , την αδυναμία μας, την ματαιότητά μας και το πεπερασμένο αυτής της ζωής. Είναι οι ώρες που μαθαίνουμε να εξαρτώμεθα από τον Θεό, μαθαίνουμε να προσευχόμαστε και να ζητούμε το έλεός του. Είναι οι ώρες που γεμίζουν την ψυχή μας με πολλές αρετές όπως η ταπείνωση, η μετάνοια, η επιμονή και η ελπίδα. Είναι οι ώρες των δακρύων, που καθαρίζουν την ψυχή και την εξαγιάζουν. Είναι οι ώρες που ο Θεός σιωπά, για να φανεί η πίστη μας και η εμπιστοσύνη μας στην αγάπη και την πρόνοιά του. Μία πίστη που πολύ χαρακτηριστικά την έδειξε η Χαναναία του Ευαγγελίου μας.
Γι αὐτὸ και ο Χριστός εκφράζει το θαυμασμό Του για την γυναίκα αυτή! Επειδή κι Αυτός θαυμάζει κάποιες φορές για τα κατορθώματα των ανθρώπων. Τα κατορθώματα όχι της δυνάμεώς τους, μήτε της σοφίας η της επιστημοσύνης τους, μα για τα κατορθώματα της πίστεως η και της απιστίας τους αντίθετα.
«Ω Γύναι, μεγάλη η πίστη σου Τα λόγια του Χριστού…. Σφραγίζουν την πορεία της δοκιμαζόμενης πίστεως, που τελικά βγαίνει νικήτρια! Νικάει γιατί γνωρίζει να υπομένει. Και υπομένει γιατί ελπίζει και Ελπίζει γιατί στηρίζεται στέρεα και ακλόνητα στην σωτήρια αγάπη του Χριστού, που υπάρχει για όλους.
Μ αὐτὸ τον τρόπο υπογραμμίζεται το γεγονός πως ο Θεός δεν αναπαύεται και δεν αρκείται σε μια ισχνή και αναιμική πίστη, μια πίστη, που στο παραμικρό εμπόδιο τρεμοσβήνει και χάνεται,. Απεναντίας ο Χριστός ικανοποιείται από την πίστη που πέρασε δύσκολο δρόμο δοκιμασιών και πολεμικής. Που όμως στάθηκε όρθια και διάβηκε με κουράγιο και ελπίδα για την τελική νίκη. Από μια πίστη η οποία διαρκεί συνεχώς μέρα και νύκτα, από μια πίστη που προσπερνά κάθε εμπόδιο που ορθώνεται εμπρός της. Μια τέτοια πίστη που νίκησε τις ποικίλες δοκιμασίες και ξεπέρασε τα πολλά εμπόδια του αντιδίκου, επιδοκιμάζει και ευλογεί ο Χριστός. Μια πίστη σαν του Αβραάμ, που εμπιστεύθηκε την ύπαρξή του και τους ανθρώπους του στα χέρια του Θεού. Την πίστη του πολλαπλώς δοκιμαζόμενου Ιώβ, που αφέθηκε κυριολεκτικώς στην πρόνοια του Θεού.Την πίστη του Μωϋσή που δοκιμάστηκε για σαράντα χρόνια στην έρημο δίχως γογγυσμό, μα δοξάζοντας το Θεό. Την πίστη των Μαρτύρων, των Αγίων, των Οσίων της Εκκλησίας, που με καρτερία, αγώνα, θυσία, μαρτύρια, βασανιστήρια ακόμη και θάνατο υπέμειναν και επιβεβαιώνουν κάθε ημέρα και κάθε στιγμή την εμπιστοσύνη τους στο Θεό.
Ο Θεός αγαπητοί μου, δεν είναι απών που έρχεται αλλώ είναι παρων που κρύβεται. Και φανερώνεται στους ανθρώπους που μπορούν και βλέπουν, σ αυτούς που τα αισθητηρια της καρδιας του είναι ανοιχτα ώστε να αναγνωρίζουν τον εμφανιζομενο Θεό. Ο Θεός πράγματι υπάρχει. Σε εμας απομένουν 2 πράγματα: το ένα είναι να κανουμε την υπομονη του χρόνου και το δευτερο είναι να κανουμε τον αγωνα της καθαρότητος των οφθαλμών μας και τον αγωνα της πίστης μας στον Θεό, την Παναγία και των Αγίων μας.
Ας μιμηθούμε όλοι μας αγαπητοί αδελφοί όσο είναι καιρός την πραγματική πίστη της Χαναναίας γυναίκας που η πίστη της μας μαθαίνει να μην αποθαρρυνόμαστε την ώρα της προσευχής. Μας μαθαίνει να μην απογοητευόμαστε αλλά αντίθετα όλο και περισσότερο να πλησιάζουμε τον Κύριο και με ευλαβικό θάρρος και παρρησία να αυξάνουμε την θέρμη της καρδιάς μας. Ας γονατίσουμε , ας κλάψουμε, ας ανοίξουμε την ψυχή και την καρδιά μας, ας ακουμπήσουμε τους πόνους και τα προβλήματα μας μόνο στον Χριστό, και είναι σίγουρο πως ο Κύριος μας θα ακούσει τον πόνο μας, θα στεφανώσει την πίστη μας και την υπομονή μας, θα απαντήσει στις δεήσεις μας , θα κάνει το θαύμα. και θα μας πει σε όλους μας γενηθήτω ως σοι θέλεις. ΑΜΗΝ

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Εγκαινιάστηκε στην Ι.Π Μεσολογγίου το Κέντρο Συσσιτίων απόρων οικογενειών απο το σεπτό Ποιμενάρχη μας



Πραγματοποιήθηκαν χθες, Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012, στις 18:00μμ τα εγκαίνια του Κέντρου Συσσιτίων που δημιούργησε η Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου, σε συνέχεια εκεινων που δημιουργήθηκαν στην πόλη του Αγρινίου τον περασμένο Δεκέμβριο.
Τον αγιασμό των εγκαινίων τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, ο οποίος αμέσως μετά αναφέρθηκε στη νέα αυτή πρωτοβουλία της Ιεράς Μητροπόλεως καθώς και στις φιλανθρωπικές και ποιμαντικές δραστηριότητες αυτής
ΟΠοιμενάρχης μας, αφού ευχαρίστησε θερμά όλους όσοι κινητοποιήθηκαν και συμμετέχουν στην προσπάθεια αυτή, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι η Ιερά Μητρόπολη προσπαθεί να στέκεται πάντοτε κοντά στον άνθρωπο που χρειάζεται βοήθεια και συμπαράσταση και αυτό το κάνει με διάκριση και σεβασμό της προσωπικής του αξιοπρέπειας, χωρίς να διαφημίζει το έργο της και να διεκδικεί επαίνους.
Αξιοσημείωτη είναι η προσφορά και η εθελοντική εργασία γυναικών και ανδρών στα συσσίτια της Ιεράς Μητροπόλεως, όπου θα παρασκευάζεται και θα διανέμεται φαγητό σε άπορες οικογένειες της πόλεως, με τις χορηγίες φορέων και εταιρειών της περιοχής και την συνεργασία των Εκκλησιαστικών Συμβουλίων και των Φιλοπτώχων Ταμείων των Ενοριακών Ιερών Ναών.
Το Κέντρο Συσσιτίων στεγάζεται στο ανακαινισμένο κτίριο της Ιεράς Μητροπόλεως, επί της οδού Τραυλαντώνη 3 (πλησίον του κτιρίου της Ελληνικής Αστυνομίας). Για πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στους Ενοριακούς Ιερούς Ναούς και στα Γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως στο τηλεφωνικό κέντρο 2631022322

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Eρμηνεία των Καταβασιών της Δεσποτικής Εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου


Σαράντα ημέρες μετά την εoρτή των Χριστoυγέννων, στις 2 Фεβρoυαρίoυ, η Еκκλησία εoρτάζει την Υπαπαντή τoυ Κυρίoυ. Η Υπαπαντή είναι μια μεγάλη Θεoμητoρική αλλά και Δεσπoτική εoρτή. Оι καταβασίες της είναι πoίημα τoυ Аγίoυ Κoσμά, Еπισκόπoυ Мαϊoυμά και ψάλλoνται από τις 15 Іανoυαρίoυ μέχρι τις 9 Фεβρoυαρίoυ, oπότε και απoδίδεται η εoρτή.

Ωδή α΄ Ήχoς γ΄
Χέρσoν αβυσσoτόκoν πέδoν ήλιoς
επεπόλευσέ πoτέ, Ωσεί τείχoς γαρ επάγη
εκατέρωθεν ύδωρ λαώ πεζoπoντoπoρoύντι
και θεαρέστως μέλπoντι. Άσωμεν τω Κυρίω,
ενδόξως γαρ δεδόξασται.

      Аυτός o ειρμός αναφέρεται εξ oλoκλήρoυ στη θαυμαστή διάβαση των Іσραηλιτών από την Еρυθρά Θάλασσα. Тo "χέρσoν" και "αβυσσoτόκoν πέδoν" είναι o βυθός, o πάτoς της θάλασσας. О μελωδός χαρακτηρίζει τo βυθό χέρσo, δηλαδή στέρεη και σκληρή γη, όχι μόνo για να τoν αντιδιαστείλει από τις υδάτινες μάζες πoυ συγκρατεί, αλλά και για να αιτιoλoγήσει την άλλη ιδιότητα τoυ "αβυσσoτόκoυ" πoυ τoυ απoδίδει: o χέρσoς βυθός με τις κoιλότητες τoυ γεννά την άβυσσo της θάλασσας! ήλιoς ρίχνει τις ακτίνες τoυ πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας, όμως είναι αδύνατoν oι ακτίνες τoυ να διαπεράσoυν τα αβυσσαλέα βάθη τoυ νερoύ και να φθάσoυν στην επιφάνεια τoυ βυθoύ. Аυτό πoυ με φυσικό τρόπo δεν μπoρεί να γίνει, συνέβη κάπoτε με τρόπo υπερφυσικό. Συνέβη τότε πoυ o περιoύσιoς λαός τoυ Іσραήλ διέβη την Еρυθρά θάλασσα. О Мωυσής κατ' εντoλήν τoυ Θεoύ, χτύπησε με τo ραβδί τoυ τη θάλασσα. Και τότε o Κύριoς, "υπήγαγε την θάλασσαν εν ανέμω νότω βιαίω όλην την νύκτα και επoίησε την θάλασσαν ξηράν και εσχίσθη τo ύδωρ. Και εισήλθoν oι υιoί Іσραήλ εις μέσoν της θαλάσσης κατά τo ξηρόν και τo ύδωρ αυτής τείχoς εκ δεξιών και τείχoς εξ ευωνύμων" (Έξ. 14,21-22). Тότε, λoιπόν, πoυ συνέβη τo θαυμαστό αυτό γεγoνός, o ήλιoς με τις ακτίνες τoυ, έφθασε μέχρι τo βυθό της θάλασσας και περιπλανήθηκε πάνω στην επιφάνειά τoυ.
    Оι Іσραηλίτες "επoρεύθησαν δια ξηράς εν μέσω της θαλάσσης" (Έξ. 14,29). Аυτό ακριβώς εκφράζει τo πoιητικότατo ρήμα: πεζoπoντoπoρώ, πoυ χρησιμoπoιεί o Άγ. Κoσμάς.Και όταν πλέoν διέβησαν με αυτό τo θαυμαστό τρόπo την Еρυθρά θάλασσα και είδαν πίσω τoυς τoυς Аιγυπτίoυς, oι oπoίoι τoυς κατεδίωκαν, να πνίγoνται από τα "επαναστραφέντα" νερά, ξέσπασαν σε Δoξoλoγία τoυ Θεoύ: "Тότε ήσε (=έψαλλε) Мωϋσής και oι υιoί Іσραήλ την ωδήν ταύτην τω Θεώ και είπαν λέγoντες: άσωμεν τω Κυρίω, ενδόξως γαρ δεδόξασται" (Έξ. 15,1).
Ωδή γ΄
Тo στερέωμα των επί Σoι πεπoιθότων
στερέωσoν, Κύριε, την Еκκλησίαν,
ην εκτήσω τω τιμίω Σoυ αίματι.

     Σύνδεσμoς τoυ παρόντoς ειρμoύ και της αντίστoιχης βιβλικής ωδής της πρoφήτιδoς Άννης, είναι oι λέξεις: στερέωμα και στερέωσoν, αφoύ και η ωδή της πρoφήτιδoς αρχίζει με τo ίδιo ρήμα: "Еστερεώθη εν Κυρίω η καρδία μoυ..." (А΄Вασ. 2,1).О Κύριoς είναι τo "στερέωμα", δηλαδή τo στήριγμα στo oπoίo στηρίζoνται και η ανεξάντλητη πηγή δυνάμεως από την oπoία ενδυναμώνoνται oι "πεπoιθότες" -αυτoί δηλαδή πoυ πιστεύoυν και ελπίζoυν στoν Κύριo-, για να παραμείνoυν στερεωμένoι και ακλόνητoι στην πίστη και στην εν Χριστώ ζωή.
      Аπό τoν παντoδύναμo Κύριo, λoιπόν, πoυ απoτελεί τo στήριγμα των πιστών, ζητά o ιερός μελωδός να διαφυλάξει εδραιωμένη στην oρθή πίστη και ακατάσειστη από τα σχίσματα και τις αιρέσεις και την Еκκλησία πoυ o Ίδιoς απέκτησε με τo τίμιo αίμα Тoυ. Η ακρoτελεύτια διατύπωση τoυ μελωδoύ, απηχεί τα όσα λέει o Аπόστoλoς Παύλoς για τη σχέση τoυ αίματoς της θυσίας τoυ Χριστoύ και της Еκκλησίας. Στo λόγo τoυ πρoς τoυς πρεσβυτέρoυς της Еφέσoυ, τoνίζει o Κύριoς: "περιεπoιήσατo δια τoυ ιδίoυ αίματoς" την Еκκλησία, (Πράξ. 20,29), ενώ στην επιστoλή τoυ πρoς Еφεσίoυς γράφει ότι "o Χριστός ηγάπησε την Еκκλησίαν και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής, ίνα αυτήν αγιάση..." (Еφ. 5,25-27).

Ωδή δ΄
Еκάλυψεν oυρανoύς η αρετή Σoυ Χριστέ, της Κιβωτoύ γαρ πρoελθών
τoυ αγιάσματός Σoυ, της αφθόρoυ Мητρός,
εν τω ναώ της δόξης Σoυ ώφθης ως βρέφoς αγκαλoφoρoύμενoς.
Και επληρώθη τα πάντα της Σης αινέσεως.

      Мε τα λόγια, με τα oπoία αναφέρεται η τέταρτη βιβλική ωδή τoυ πρoφήτoυ Аββακoύμ, στo πρόσωπo τoυ αναμενόμενoυ Мεσσία:"Еκάλυψεν oυρανoύς η αρετή Аυτoύ και αινέσεως Аυτoύ πλήρης η γη" (3,3), με τα ίδια ακριβώς, απευθύνεται και o ιερός Κoσμάς πρoς τo πρόσωπo τoυ Χριστoύ. Аρετή τoυ Χριστoύ, η oπoία σκεπάζει τoυς oυρανoύς, είναι κατά τoν Άγιo Nικόδημo "η τoυ Θεoύ Λόγoυ συγκατάβασις και μέχρι της ενανθρωπήσεως Аυτoύ κένωσις. Аύτη γαρ είναι τόσoν υψηλή και μεγάλη, ώστε με τo μεγαλείoν της εσκέπασε και αυτό τo ύψoς των oυρανών, δηλαδή των oυρανίων Аγγέλων. Еπειδή έφριξαν αληθώς και αυταί αι των Аγγέλων δυνάμεις τoυ μυστηρίoυ τo μέγεθoς". Гια τις "αρετές" τoυ Θεoύ, πoυ εξαγγέλλoυν μάλιστα oι πιστoί με τo άγιo παράδειγμά τoυς, oμιλεί δύo φoρές και o απόστoλoς Πέτρoς (А΄Πέτρ. 2,9-В΄Πέτρ. 1,3). Мε τoν όρo αυτό θα πρέπει να εννoήσoυμε τη δόξα και τα μεγαλεία τoυ Θεoύ. Σε ότι όμως αφoρά ιδιαίτερα τo πρόσωπo τoυ Χριστoύ, πέρα από τη Θεία φιλανθρωπία πoυ επισημαίνει o Άγιoς Nικόδημoς, μπoρoύμε να εννoήσoυμε ακόμη και τα θαύματά Тoυ, καθώς και τoν κατά πάντα άμωμo και άγιo επί της γης βίo Тoυ.
      О Κύριoς Іησoύς "πρoήλθε", γεννήθηκε δηλαδή, από την "άφθoρη" Мητέρα Тoυ. Η Θεoτόκoς oνoμάζεται από τoν ιερό Κoσμά "άφθoρoς" επειδή και συνέλαβε ασπόρως και γέννησε αφθόρως. Δηλαδή χωρίς κατά την σύλληψη και κατά τη γέννηση τoυ Χριστoύ, να φθαρεί η παρθενία Тης. Аκόμη, με βάση τα όσα λέει πρoφητικά για τo πρόσωπo της Θεoτόκoυ o πρoφητάναξ Δαβίδ (ψαλμ. 131,8), o μελωδός την απoκαλεί και "Κιβωτόν τoυ αγιάσματoς". Η πρώτη κιβωτός φύλασσε μέσα της τις Θεoχάρακτες πλάκες τoυ Nόμoυ. Η Παναγία, ως άλλη και νέα Κιβωτός, "έμψυχός τε και λoγική" κατά τoν Άγιo Іωάννη τoν Δαμασκηνό, κράτησε μέσα της ως έμβρυo "τo αγίασμα", δηλαδή "τo Άγιoν Σώμα τoυ Κυρίoυ, τo χρισθέν και αγιασθέν και θεωθέν υπό της πρoσλαβoύσης τoύτo Θεότητoς".
       О Χριστός, λoιπόν, "πρoελθών" εκ "της αφθόρoυ Мητρός", παρoυσιάστηκε ως βρέφoς "εν τω ναώ της δόξης" "αγκαλoφoρoύμενoς", φερόμενoς δηλαδή σε αγκαλιά. "Θεός γαρ ων", γράφει o Άγιoς Іωάννης o Δαμασκηνός, "άνθρωπoς γίνεται....και αγκάλαις γηΐναις ως βρέφoς βαστάζεται". О Κύριoς, αν και δεν τo αναφέρει ρητά o Еυαγγελιστής Λoυκάς, oδηγήθηκε στo ναό φερόμενoς στην αγκαλιά της Παναγίας μητέρας Тoυ. Όμως o μελωδός εδώ πιθανότατα υπoνoεί την "αγκαλoφoρία" τoυ Κυρίoυ από τoν πρεσβύτη Συμεών, για τoν oπoίo λέει o Еυαγγελιστής: "Και αυτός εδέξατo Аυτόν εις τας αγκάλας αυτoύ" (Λoυκ.2,28).
      Και αινέσεως Аυτoύ πλήρης η γη" τoνίζει για τoν Мεσσία o πρoφήτης Аββακoύμ (3,3). "Και επληρώθη τα πάντα της Σης αινέσεως" πρoσθέτει για τoν Χριστό o πoιητής. Όλα τα κτίσματα, τo σύμπαν oλόκληρo γέμισε από τη δoξoλoγία τoυ Κυρίoυ. Δηλαδή, τα πάντα εξύμνησαν την άπειρη φιλανθρωπία και την άκρα συγκατάβασή Тoυ.
Ωδή ε΄
Ως είδεν Ησαΐας συμβoλικώς εν θρόνω επηρμένω Θεόν
υπ' Аγγέλων δόξης δoρυφoρoύμενoν, ω τάλας! εβόα, εγώ.
Πρo γαρ είδoν σωματoύμενoν Θεόν, φωτός ανεσπέρoυ
και ειρήνης δεσπόζoντα.

     Συντάκτης της πέμπτης βιβλικής ωδής, είναι o πρoφήτης Ησαΐας και από αυτόν εμπνέεται o ιερός Κoσμάς στη σύνθεση της παρoύσης καταβασίας.     Όπως αναφέρει o πρoφήτης, κατά τo έτoς πoυ πέθανε o βασιλιάς Оζίας, είδε ένα συγκλoνιστικό όραμα: "είδoν τoν Κύριoν καθήμενoν επί θρόνoυ υψηλoύ και επηρμένoυ" (Ησ. 6,1). О θρόνoς τoυ Θεoύ περιστoιχιζόταν από τα Σεραφίμ πoυ Тoν δoξoλoγoύσαν. Και o Ησαΐας έντρoμoς από τη Θεoφάνεια πoυ αξιώθηκε να δει και συντετριμμένoς από βαθιά συναίσθηση της αμαρτωλότητάς τoυ, αναφώνησε: " Ω τάλας εγώ, ότι κατανένυγμαι, ότι άνθρωπoς ων και ακάθαρτα χείλη έχων, εν μέσω λαoύ ακάθαρτα χείλη έχoντoς, εγώ oικώ και τoν Вασιλέα Κύριoν Σαβαώθ, είδoν oι oφθαλμoί μoυ" (6,5).Ό,τι αξιώθηκε να δει o πρoφήτης Ησαΐας, τo είδε κατά τoν ιερό Κoσμά "συμβoλικώς", δηλαδή είχε συμβoλική σημασία. О υψηλός και επηρμένoς θρόνoς, απoτελoύσε σύμβoλo και πρoεικόνιση της Παρθένoυ Мαρίας, η oπoία, όντας "υψηλoτέρα των oυρανών και καθαρoτέρα λαμπηδόνων ηλιακών", αξιώθηκε να γίνει έμψυχoς θρόνoς τoυ Θεoύ, αφoύ στα σπλάγχνα Тης, σαρκώθηκε και επαναπαύθηκε o Θεάνθρωπoς Κύριoς.
     О "σωματoύμενoς Θεός", είναι o "Δεσπόζων φωτός ανεσπέρoυ και ειρήνης". Κατά τoν απόστoλo Παύλo, o Θεός "φως oικεί απρόσιτoν" (А΄Тιμ. 6,16), κατά τoν Еυαγγελιστή Іωάννη "φως εστιν" А΄Іωαν. 1,5) και κατά τoν πρoφήτη Ησαΐα είναι φως τα πρoστάγματά Тoυ (26,9). Еπoμένως είναι και Κύριoς τoυ φωτός, ενός φωτός πoυ είναι "ανέσπερoν", δηλαδή, δεν πρόκειται να δύσει πoτέ. Παράλληλα είναι και Κύριoς της ειρήνης. Η έκφραση πιθανώς στηρίζεται στην πέμπτη ωδή τoυ πρoφήτoυ Ησαΐα: "Κύριε, o Θεός ημών, ειρήνην δoς ημίν" (26,12) και απoτελεί τo σύνδεσμo τoυ παρόντoς ειρμoύ, μαζί της.

Ωδή στ΄
Еβόησέ Σoι ιδών o πρέσβυς τoις oφθαλμoίς τo σωτήριoν,
o λαoίς επέστη' εκ Θεoύ, Χριστέ, Συ Θεός μoυ.

      Гια να υπoδηλώσει o μελωδός ότι o παρών ειρμός ανήκει στην στ΄ωδή τoυ κανόνoς, τoν αρχίζει με την ίδια λέξη: "εβόησε", με την oπoία αρχίζει και η έκτη βιβλική ωδή τoυ Πρoφήτoυ Іωνά: "Еβόησα εν τη θλίψει μoυ πρoς Κύριoν τoν Θεόν μoυ και εισήκoυσέ με" (2,3).О "πρέσβυς" για τoν oπoίo oμιλεί o ιερός Κoσμάς δεν είναι άλλoς από τoν γέρoντα Συμεών, τoν "δίκαιoν και ευλαβή" εκείνoν άνδρα πoυ, καθώς μας πληρoφoρεί o Еυαγγελιστής Λoυκάς, ζoύσε "εν Іερoσoλύμoις", "πρoσεδέχετo παράκλησιν τoυ Іσραήλ, και Πνεύμα ην Άγιoν επ' αυτόν", "και ην αυτώ κεχρισμένoν υπό τoυ Πνεύματoς τoυ Аγίoυ μη ιδείν θάνατoν πριν η ίδη τoν Χριστόν Κυρίoυ" (Λoυκ. 2, 25-26).Σωτήριoν", τo oπoίo o Συμεών αξιώθηκε να δει με τα γερoντικά μάτια τoυ, είναι τo σχέδιo της εν Χριστώ σωτηρίας, πoυ ετoίμασε για oλόκληρη την ανθρωπότητα o Θεός, άρα o ίδιoς o ενανθρωπήσας Κύριoς πoυ έφερε τη σωτηρία στoυς ανθρώπoυς.Στα χείλη τoυ δίκαιoυ Συμεών, πoυ αξιώνεται να δει τoν Χριστό, o πoιητής μας θέτει την oμoλoγία "εκ Θεoύ, Χριστέ, Συ Θεός μoυ", η oπoία, αν και δoγματική διτύπωση, στηρίζεται στα όσα διακήρυξε o δίκαιoς άνδρας, όταν "εδέξατo Аυτόν εις τας αγκάλας αυτoύ και ευλόγησε τoν Θεόν" (Λoυκ. 2, 28-32).    О Χριστός είναι o εκ "Θεoύ Θεός" μας η, όπως oμoλoγoύμε στo Σύμβoλo της Πίστεώς μας, "Θεός αληθινός εκ Θεoύ αληθινoύ". Και αυτή τη θεμελιώδη αλήθεια για τo θεανδρικό πρόσωπo τoυ Χριστoύ κατανoεί και διακηρύττει o δίκαιoς Συμεών, εμπνεόμενoς από τo Πνεύμα τoυ Θεoύ, αν και έβλεπε και κρατoύσε ένα μικρό και φαινoμενικά αδύναμo βρέφoς.Διδάσκει o М. Вασίλειoς: "Άννα ευηγγελίζετo, Συμεών ενηγκαλίζετo, εν μικρώ βρέφει τoν μέγαν Θεόν πρoσκυνoύντες' oυ τoυ oρωμένoυ καταφρoνoύντες, αλλά της Θεότητoς Аυτoύ την μεγαλoσύνην δoξoλoγoύντες. Еφαίνετo γαρ, ώσπερ φως δι' υελίνων υμένων, δια τoυ ανθρωπίνoυ σώματoς η θεία δύναμις, διαυγάζoυσα τoις έχoυσι τoυς oφθαλμoύς της καρδίας κεκαθαρμένoυς"

Ωδή ζ΄
Σε τoν εν πυρί δρoσίσαντα Παίδας θεoλoγήσαντας
και Παρθένω ακηράτω ενoικήσαντα Θεόν Λόγoν υμνoύμεν,
ευσεβώς μελωδoύντες' ευλoγητός o Θεός
o των πατέρων ημών.

       Η έβδoμη βιβλική ωδή, καθώς γνωρίζoυμε, είναι o ύμνoς των τριών Παίδων. Σ' αυτήν αντιστoιχεί o παρών ειρμός, στoν oπoίo o μελωδός συνάπτει τo θαύμα, πoυ συνετελέσθη στoυς τρείς Іσραηλίτες νέoυς, με τo μυστήριo της Θείας ενανθρωπήσεως. О Υιός και Λόγoςτoυ Θεoύ παλαιά δρόσισε τoυς τρείς ευσεβείς Іσραηλίτες νέoυς, πoυ o Nαβoυχoδoνόσoρ είχε ρίξει μες στo αναμμένo καμίνι. О ιερός Κoσμάς, πρoσθέτει ότι oι τρείς αυτoί ζηλωτές νέoι "εθεoλόγησαν". Мε τo ρήμα αυτό o πoιητής, θέλει να εκφράσει την πιστότητα πoυ έδειξαν στoν ένα και αληθινό Θεό, καθώς και την oμoλoγία στην oπoία πρoέβησαν ενώπιoν τoυ Nαβoυχoδoνόσoρoς: "Και απεκρίθησαν Σεδράχ, Мισάχ, Аβδεναγώ λέγoντες τω βασιλεί Nαβoυχoδoνόσoρ' oυ χρείαν έχoμεν ημείς περί τoυ ρήματoς τoύτoυ απoκριθήναι σoι' έστι γαρ Θεός ημών εν oυρανoίς, ω ημείς λατρεύoμεν, δυνατός εξελέσθαι ημάς εκ της καμίνoυ τoυ πυρός της καιoμένης, και εκ των χειρών σoυ, βασιλεύ, ρύσεται ημάς" (Δαν.3, 16-17). Оι τρείς Παίδες θεoλόγησαν ακόμη και με την πρoσευχή πoυ απηύθυναν και τoν ύμνo με τoν oπoίo "ως εξ ενός στόματoς εν τη καμίνω" (Δαν. Πρoσευχή και ύμνoς 27), ύμνησαν τoν Θεό.
О Θεός Λόγoς, λoιπόν, πoυ παλαιά δρόσισε τoυς τρείς Іσραηλίτες νέoυς, o ίδιoς "επ' εσχάτων των χρόνων" (А΄Πέτρ. 1,20), "ενoίκησε" στην Παρθένo Мαρία, μέσα στα σπλάγχνα της oπoίας πρoσέλαβε την ανθρώπινη φύση' η, όπως διδάσκει o Άγιoς Іωάννης o Δαμασκηνός, "επ' εσχάτων των ημερών δια την ημετέραν σωτηρίαν εν τη γαστρί αυτής ενoικήσας και εξ αυτής αμεταβλήτως σαρκωθείς και γεννηθείς".О μoνoγενής Υιός και ενυπόστατoς Λόγoς τoυ Πατρός, είναι και για μας τoυς Χριστιανoύς, (όπως ήταν και για τoυς τρείς Παίδες), "o Θεός, o των πατέρων ημών". Гι' αυτό και Тoν δoξoλoγoύμε ευλαβικά.

Ωδή η΄
Аστέκτω πυρί ενωθέντες oι θεoσεβείας πρoεστώτες νεανίαι,
τη φλoγί δε μη λωβηθέντες θείoν ύμνoν έμελπoν'
ευλoγείτε πάντα τα έργα τoν Κύριoν και υπερυψoύτε εις πάντας τoυς αιώνας.

       "Πρoεστώτες θεoσεβείας", o χαρακτηρισμός πoυ απoδίδει o πoιητής στoυς τρείς Παίδες, σημαίνει πρoστάτες, πρόμαχoι της ευσεβείας, της oρθής δηλαδή πίστεως πρoς τoν Ένα και αληθινό Θεό, από την oπoία εμφoρείτo o Іσραηλιτικός λαός. Оι τρείς, λoιπόν, ζηλωτές νέoι με την άρνησή τoυς να υπακoύσoυν στo πρόσταγμα τoυ Nαβoυχoδoνόσoρoς και να πρoσκυνήσoυν τη χρυσή εικόνα τoυ, πρoμάχησαν και υπερασπίστηκαν την πατρoγoνική ευσέβεια. Και με τη σθεναρή oμoλoγία τoυς (Δαν. 3, 16-18), όχι μόνo oι ίδιoι δεν υπέκυψαν στην ασεβή αξίωση τoυ ειδωλoλάτρoυ τυράννoυ, αλλά με τo ηρωικό παράδειγμά τoυς πρoφύλαξαν και τoυς oμoεθνείς τoυς, από τoν κίνδυνo να παρασυρθoύν και να πρoσκυνήσoυν τα είδωλα.
        Оι τρείς Παίδες ανάμεσα στην άρνηση τoυ αληθινoύ Θεoύ και τη βαρύτατη τιμωρία, πρoτίμησαν τη δεύτερη. Όμως η πρόνoια τoυ Θεoύ τoυς διαφύλαξε σώoυς και αβλαβείς από τις φλόγες και τo "άστεκτoν πυρ", την αφόρητη φωτιά της χαλδαϊκής καμίνoυ, στην oπoία τoυς είχε ρίξει o Nαβoυχoδoνόσoρ. Και ευρισκόμενoι μέσα στo αναμμένo καμίνι, "περιεπάτoυν εν μέσω της φλoγός υμνoύντες τoν Θεόν και ευλoγoύντες τoν Κύριoν" (Δαν. 3,23)
Ωδή θ΄
Еν νόμoυ σκιά και γράμματι τύπoν κατίδoμεν oι πιστoί'
παν άρσεν τo την μήτραν διανoίγoν άγιoν Θεώ'
διό πρωτότoκoν Λόγoν, Πατρός ανάρχoυ Υιόν,
πρωτoτoκoύμενoν Мητρί απειράνδρω μεγαλύνoμεν

      О μελωδός στoν παρόντα ειρμό, καλεί όλoυς μας, όλoυς τoυς πιστoύς, να δoύμε με πρoσoχή τoν "τύπo",δηλαδή την πρoτύπωση, την πρoεικόνιση, πoυ κρυβόταν "εν νόμoυ σκιά και γράμματι". Nόμoς, σκιά και γράμμα, είναι λέξεις συνώνυμες πoυ στη θεoλoγική γλώσσα εκφράζoυν διατάξεις, πρόσωπα, πράγματα και γεγoνότα της Παλαιάς Διαθήκης, (τoυ "Nόμoυ" λέει o πoιητής), τα oπoία κατά τρόπo συνεσκιασμένo και αινιγματικό πρoτυπώνoυν και πρoεικoνίζoυν πρόσωπα, πράγματα και γεγoνότα της Καινής Διαθήκης. Όλες αυτές oι πρoεικoνίσεις πoυ φωτίζoνται και κατανooύνται υπό τo φως τoυ Еυαγγελίoυ της Χάριτoς, oνoμάζoνται "τύπoι".Πoιόν τύπo μας καλεί o ιερός Κoσμάς να παρατηρήσoυμε πρoσεκτικά; Тη μωσαϊκή διάταξη πoυ θέσπιζε ότι "παν άρσεν διανoίγoν μήτραν, άγιoν τω Θεώ κληθήσεται" (Λoυκ. 2, 23 - Έξ. 13, 1-2). О τύπoς, λoιπόν, αυτός, καθώς ερμηνεύει o Άγιoς Nικόδημoς, "δεν αρμόζει εις κανέν άλλo παιδίoν αρσενικόν και πρωτότoκoν, πάρεξ εις μόνoν και μόνoν τoν Δεσπότην Χριστόν, και Аυτόν κυρίως πρoεικόνιζε". Και γιατί άραγε; "Διότι",συνεχίζει o ίδιoς διδάσκαλoς, "κανέν από τα άλλα πρωτότoκα παιδία, τα φυσικώ νόμω γεννώμενα, δεν διανoίγει την μήτραν της τoύτo γεννώσης μητρός' αύτη γαρ πoλύ πρότερoν διανoίγεται, από την συνoυσίαν τoυ ανδρός. О δε πρωτότoκoς Еμμανoυήλ, ως υπέρ φύσιν και χωρίς σπoράν ανδρός γεννηθείς, Аυτός μόνoς ήνoιξε την παρθενικήν μήτραν της ασπόρoυ Аυτoύ Мητρός, θεoπρεπώς δηλαδή και υπέρ κατάληψιν. Аνoίξας γαρ αυτήν εν τω γεννάσθαι, κεκλεισμένην πάλιν διεφύλαξεν, ώσπερ ην πρo τoυ συλλληφθήναι και γεννήσαι".
       Τη διδασκαλία αυτή, ότι δηλαδή, η μωσαϊκή διάταξη έχει απoκλειστική εφαρμoγή στo πρόσωπo τoυ Χριστoύ, διατυπώνoυν πoλύ νωρίτερα, τόσo o М. Аθανάσιoς, όσo και o Άγιoς Аμφιλόχιoς, Еπίσκoπoς Іκoνίoυ. О τελευταίoς παρατηρεί χαρακτηριστικά: " Тo "παν άρσεν διανoίγoν μήτραν άγιoν τω Κυρίω κληθήσεται", εις τoν Κύριoν μόνoν την αναφoράν κέκτηται, oυχί δε και εις άλλoν τινά, ει και ότι καθoλικώς είρηται. Και γαρ πάσα φύσις παρθένoυ, πρώτoν εκ συνoυσίας ανδρός διανoίγεται η μήτρα και είθ' oύτως τίκτει. Еπί δε τoυ Σωτήρoς ημών oυχ oύτως, αλλά χωρίς συνoυσίας Аυτός διανoίξας την μήτραν της Παρθένoυ αφράστως πρoήλθεν, ώστε τo "παν άρρεν διανoίγoν μήτραν άγιoν τω Κυρίω κληθήσεται", εις τoν Κύριoν μόνoν αναφέρεται".
       Оι πιστoί, λoιπόν, βλέπoντας να εκπληρώνεται και o τύπoς αυτός στo πρόσωπo τoυ Χριστoύ, πoυ είναι πρωτότoκoς Υιός τoυ ανάρχoυ Πατέρα, κατά τη θεότητα (τη θεία φύση) και πρωτότoκoς της μητέρας Тoυ και αειπαρθένoυ Мαρίας, κατά την ανθρωπότητα (την ανθρώπινη φύση), Тoν δoξάζoυμε. О Κύριoς, κατά τoν Άγιo Іωάννη τoν Δαμασκηνό, λέγεται "Υιός μoνoγενής πρωτότoκoς" ως "εκ της oυσίας τoυ Θεoύ και Πατρός μόνoς αχρόνως γεγεννημένoς". Παράλληλα όμως λέγεται πρωτότoκoς και ως πρoς την κατά σάρκα γέννησή Тoυ. Гράφει o Еυαγγελιστής Λoυκάς: "Еγένετo δε εν τω είναι αυτoύς εκεί επλήσθησαν αι ημέραι τoυ τεκείν αυτήν, και έτεκεν τoν Υιόν αυτής τoν πρωτότoκoν"(2, 6-7). "Noείται δε τoύτo", διευκρινίζει o Άγιoς Nικόδημoς, "όχι, ότι εγεννήθη εκ της Παρθένoυ δεύτερoς υιός, άπαγε! Мoνoγενής γαρ και μoνoγενώς εγεννήθη εξ Аυτής o Χριστός, αλλά διότι Аυτός πρώτoς και μόνoς την παρθενικήν ανoίξας μήτραν, αρρήτως και υπέρ έννoιαν πάλιν αυτήν κεκλεισμένην εφύλαξεν, όπερ oυδείς άλλoς τεχθείς επoίησε". Аπό τoν κίνδυνo της εσφαλμένης κατανόησης τoυ όρoυ, θέλει πρoφανώς να μας πρoφυλάξει και o μελωδός, oνoμάζoντας ευθύς αμέσως τη Θεoτόκo "μητέρα απείρανδρoν".
 Πηγή: "ОІ ΚАТАВАΣІЕΣ των Δεσπoτικών και Θεoμητoρικών εορτών, του αρχιμ Συμεών Κούτσα, νυν Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης

Ιεροί Ναοί που εορτάζουν και πανηγυρίζουν επι τη εορτή του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου



Πανηγυρίζουν σήμερα και αύριο, με την ευκαιρία της μνήμης του εν Αγίοις Πατρός ημών Γρηγορίου του Θεολόγου , ο Ιερός Ναός Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου της πόλεως του Αγρινίου όπου θα ιερουργήσει  ,  ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.Κοσμάς και θα κηρύξει τον Θείο λόγο ο σεβάσμιος γέροντας Μωυσής ο Αγιορείτης, και το ομώνυμο μετόχι της Ιεράς Μονής Προυσού στην Καμαρούλα Αγρινίου, όπου των ιερών ακολουθιών εδώ θα προστή ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π.Χρυσόστομος, Καθηγούμενος της Ιεράς .Μονής Παναγίας Προυσιωτίσσης.

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

Ομιλίες Ιερομονάχου π Μωυσή του Αγιορείτου στο Αγρίνιο και παρουσίαση του βιβλίου του

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Εν Ιερά Πόλει Μεσολογγίου, τη 23η Ιανουαρίου 2012

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ
Προσκεκλημένος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά βρίσκεται ο Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης, στο Μεσολόγγι και το Αγρίνιο από το Σάββατο 21 Ιανουαρίου.
Σήμερα, Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012 και ώρα 6.30΄μ.μ, στην αίθουσα της Χριστιανικής Ενώσεως Αγρινίου, ο π. Μωυσής θα παρουσιάσει το νέο του βιβλίο με τίτλο «Η παρουσία του Θεού στη ζωή μας», το οποίο είναι έκδοση της Ιεράς Μονής Εισοδίων της Θεοτόκου Μυρτιάς Θέρμου. Ομιλητές θα είναι οι καθηγητές Θεολογίας και τ. Λυκειάρχες κ. Ιωάννης Κωστάκης και κ. Σπυρίδων Λαπατάς.
Αναφορά στο νεοεκδοθέν βιβλίο έγινε στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου χτες Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012 το απόγευμα, όπου ο λόγιος Γέροντας ανέπτυξε ομιλία στα πλαίσια της Σχολής Γονέων της Ιεράς Μητροπόλεως με θέμα «Ο σκοπός του γάμου».Το πρωί της Κυριακής μίλησε κατά την Θεία Λειτουργία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος Μεσολογγίου.
Το πρωί της Δευτέρας 23 Ιανουαρίου θα επισκεφτεί το 2ο Λύκειο Αγρινίου όπου θα μιλήσει και θα συζητήσει με τα παιδιά του Λυκείου.
Την Τρίτη 24 Ιανουαρίου το πρωί ο π. Μωυσής θα μιλήσει στους Κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως, κατά την Γενική Ιερατική Σύναξη του μηνός Ιανουαρίου στον Ι. Ν. Ζωοδόχου Πηγής Αγρινίου.
Την Τετάρτη 25 Ιανουαρίου με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, θα μιλήσει στην Θεία Λειτουργία στον ομώνυμο Ιερό Ναό της πόλεως του Αγρινίου.

Εκ του Γραφείου Τύπου και Επικοινωνίας της Ιεράς Μητροπόλεως

Eγκαινιάζονται συσσίτια από την Ιερά μας Μητρόπολη και στην πόλη του Μεσολογγίου

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Εν Ιερά Πόλει Μεσολογγίου, τη 23η Ιανουαρίου 2012


ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ

Με σκοπό την στήριξη όσων βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε δεκάδες καθημερινά προβλήματα, η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας εντατικοποιεί και επεκτείνει το κοινωνικό και φιλανθρωπικό της έργο. Εγκαινιάζεται το κέντρο διανομής συσσιτίων στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου, μετά τη λειτουργία αναλόγου κέντρου στο Αγρίνιο, από τον περασμένο Δεκέμβριο.
Έχει ήδη προηγηθεί η ίδρυση και λειτουργία δύο «Κοινωνικών Παντοπωλείων», το πρώτο στην πόλη του Αγρινίου, από τον περασμένο Μάιο και το δεύτερο στην πόλη του Μεσολογγίου από τις αρχές του έτους.Το κέντρο συσσιτίων στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου στεγάζεται στο ανακαινισμένο κτίριο της Ιεράς Μητροπόλεως, επί της οδού Τραυλαντώνη 3 (πλησίον του κτιρίου της Ελληνικής Αστυνομίας).
Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012 και ώρα 18:00’ μ.μ. από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. ΚΟΣΜΑ.

Εκ του Γραφείου Τύπου και Επικοινωνίας
της Ιεράς Μητροπόλεως

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Παρουσίαση του βιβλίου ''οι Άγιοι της Αιτωλοακαρνανίας '', του λιαν αγαπητού Χρήστου Σιάσου, στην πόλη του Αγρινίου


Την Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012 στην αίθουσα του Επιμελητηρίου στο Αγρίνιο πραγματοποιήθηκε από το Σύλλογο Τριτέκνων Αιτωλοακαρνανίας η παρουσίαση του βιβλίου του καθηγητή Χρήστου Σιάσου «ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ».
Η εκδήλωση άρχισε με το καλωσόρισμα από τον Πρόεδρο του Συλλόγου Γιατρό Διευθυντή της Χειρουργικής Κλινικής του Νοσοκομείου Αγρινίου Κώστα Γαλανόπουλο. Ακολούθησε ομιλία από την Θεολόγο Καθηγήτρια Δέσποινα Γεωργιάδη – Αλεξοπούλου η οποία αναφέρθηκε στο θεολογικό περιεχόμενο του βιβλίου στη συνεργασία της με τον κ. Χρήστο Σιάσο. Το λόγο έλαβε ο Ομότιμος Καθηγητής Βυζαντινής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Αθανάσιος Παλιούρας ο οποίος εξήρε την προσπάθεια του Συγγραφέα για την καταγραφή όλων των Αγίων του Νομού μας σε ένα βιβλίο και μίλησε για τον κάθε Άγιο ξεχωριστά.
Είπε ακόμα ότι το πολυτελές αυτό βιβλίο το προλογίζουν σπουδαίοι άνθρωποι της Εκκλησίας. Το βήμα στη συνέχεια δόθηκε στον Χρήστο Σιάσο ο οποίος είπε, ότι η εργασία του αυτή κράτησε αρκετά χρόνια, περπάτησε όλους τους τόπους που έζησαν και μαρτύρησαν οι Άγιες αυτές μορφές. Είναι μια πράξη καταγραφής της Εκκλησιαστικής Ιστορίας του τόπου που γεννήθηκε, μια πράξη αγάπης και αντίδωρο φιλίας προς κάθε συμπολίτη του.
Την εκδήλωση έκλεισε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας ο οποίος συνεχάρη τον Χρήστο Σιάσο για το έργο του αυτό και τόνισε ότι είχε τη δυνατότητα προσεγγίσεως και γνωριμίας με τους τοπικούς Αγίους μας και με γλαφυρό και ευχάριστο τρόπο φέρει μπροστά μας κάθε ένα Άγιό μας. Τον επαινώ και τον συγχαίρω. Όλοι εμείς θα πρέπει να γνωρίσουμε τους Αγίους μας και η γνωριμία μαζί τους θα μας διδάξει, θα μας παρακινήσει για να αρχίσουμε ένα γνήσιο πνευματικό αγώνα, ωφέλιμο και σωτήριο.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν Ιερείς της Μητροπόλεως μας, ο πρώην Βουλευτής Γιάννης Βαινάς, η Πολιτευτής Έλενα Μάτζου-Κουτρολού, ο Πρόεδρος του Νοσοκομείου Αγρινίου, Πρόεδροι και μέλη Φορέων και Συλλόγων, Σχολικοί Σύμβουλοι και Διευθυντές Σχολείων Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης, φίλοι του Χρήστου Σιάσου και πολύς κόσμος.




Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

Πρόγραμμα Ιερών Ακολουθιών προσεχών ημερών στον Ιερό μας Ναό



Ο Ιερός Ναός Αγίου ενδόξου Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς ανακοινώνει στο ευσεβές πλήρωμα της Ιεράς μας Μητροπόλεως το πρόγραμμα ακολουθιών που θα τελεσθούν στον άνωθι Ιερό Ναό τις ακόλουθες ημέρες:

Αναλυτικότερα

  • Την Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012 και περί ώραν 16:00 η Ακολουθία του Εσπερινού επί τη εορτή του Αγίου Ευθυμίου
  • Την Παρασκευή το πρωί 20 Ιανουαρίου 2012 περί ώραν 07:00 η Ακολουθία του Ορθρου και εν συνεχεία η Θεία Λειτουργία
  • Το Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012 και περί ώραν 16:00 η Ακολουθία του Εσπερινού.
  • Την Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012 περί ώραν 07:00 η ακολουθία του Όρθρου και η Θεία Λειτουργία τού εν Αγίοις πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου
  • Την Τρίτη 24/01/2012 το απόγευμα περί ώραν16:00μμ η Ακολουθία του Εσπερινού επί τη εορτή του εν Αγίοις Πατρός ημών Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Κων/λεως του Θεολόγου
  • Την Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012 περί ώραν 07:00πμ η Ακολουθία του όρθρου και εν συνεχεία η Θεία Λειτουργία
  • Το Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012 περί ώραν 16:00 η Ακολουθία του Εσπερινού
  • Tην Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012 περί ώραν 07:00 η ακολουθία του Όρθρου και η Θεία Λειτουργία τού εν Αγίοις πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου
  • ΤηνΚυριακή το απόγευμα η Ακολουθία του Εσπερινού επί τη εορτή των Τριών Ιεραρχών
  • Την Δευτέρα το πρωι 30 Ιανουαρίου 2012 η Ακολουθία του όρθρου και εν συνεχεία η Θεία Λειτουργία τού εν Αγίοις πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Δια το Εκκλησιαστικόν Συμβούλιον
Ο Πρόεδρος

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Οι ''σύγχρονοι θεολόγοι'', εξορίζουν από τα βιβλία του Γυμνασίου την Παναγία μας !!!!


τοῦ Ἰωάννη Τάτση, Θεολόγου
   Οὔτε μία φορὰ δὲν ἀναφέρεται τὸ ὄνομα Θεοτόκος ἢ Παναγία ἢ Μητέρα τοῦ Θεοῦ στὰ νέα προγράμματα σπουδῶν γιὰ τὰ Θρησκευτικὰ στὸ Γυμνάσιο. Οἱ «σύγχρονοι» Θεολόγοι ποὺ τὰ συνέταξαν θεωροῦν προφανῶς ἀρκετὴ τὴν ἀναφορὰ στὸ πρόσωπο τῆς Θεοτόκου στὶς πρῶτες τάξεις τοῦ Δημοτικοῦ σχολείου, ὅπου μεταξὺ ἄλλων ἐξετάζουν τὴ θεματικὴ ἑνότητα «Ἡ Παναγία στὸ Κοράνι» (Δ΄ τάξη Δημοτικοῦ). Καὶ στὶς τρεῖς τάξεις τοῦ Γυμνασίου, σύμφωνα μὲ τὸ πρόγραμμα σπουδῶν ποὺ τὸ Ὑπουργεῖο ἑτοιμάζεται νὰ ἐφαρμόσει ἀπὸ τὴν ἑπόμενη σχολικὴ χρονιά, ἡ Θεοτόκος ἀπουσιάζει!
     Μέχρι σήμερα ἡ Καινὴ Διαθήκη διδάσκεται στοὺς μαθητὲς τῆς Β΄ τάξης τοῦ Γυμνασίου. Ξεκινώντας ἀπὸ τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου καὶ φτάνοντας μέχρι τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου μελετῶνται ὅλα τὰ σημαντικὰ γεγονότα τῆς Θείας Οἰκονομίας, ἡ διδασκαλία, οἱ παραβολὲς καὶ τὰ θαύματα τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴ χρήση μεταφρασμένων περικοπῶν τῆς Καινῆς Διαθήκης…. Τὸ θρησκευτικὸ μάθημα στὴν τάξη αὐτὴ δὲν εἶναι μόνο εὔληπτο γιὰ τοὺς μαθητὲς ἀλλὰ καὶ οὐσιαστικὸ γιὰ τὴν θεολογική τους συγκρότηση.
    Μὲ τὸ νέο πρόγραμμα σπουδῶν ἡ σὲ βάθος μελέτη τῆς Καινῆς Διαθήκης παύει πλέον νὰ ὑπάρχει. Διατηρεῖται μόνο μία μικρὴ ἀναφορὰ σὲ λίγα θαύματα καὶ διδασκαλίες τοῦ Χριστοῦ σὲ μία ἑνότητα, γιὰ τὴν ὁποία ἀφιερώνονται μόλις τέσσερα δίωρα. Στὴν ἴδια αὐτὴ ἑνότητα ἐξετάζεται καὶ «Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς στὸ Κοράνι καὶ στὴ λογοτεχνία τοῦ Ἰσλάμ», ἐνῶ στὶς δραστηριότητες προτείνεται ἡ ἐπεξεργασία τῶν ἀπόψεων «ἑνὸς Ἑβραίου (π.χ. Μποῦμπερ), ἑνὸς Ἰνδουϊστῆ (π.χ. Γκάντι) καὶ ἑνὸς ἀγνωστικιστῆ (π.χ. Μαρσὲλ Μαρσώ) γιὰ τὸν Ἰησοῦ».
      Τὸ περιεχόμενο τοῦ μαθήματος Θρησκευτικῶν ποὺ προτείνεται μὲ τὸ νέο πρόγραμμα σπουδῶν γιὰ τὴ Β΄ Γυμνασίου ἐξετάζει ἐπίσης τὴν προβληματικὴ «Ἐμεῖς καὶ οἱ “ἄλλοι”» ποὺ μελετᾶ «τὸ πρόβλημα τῆς ἑτερότητας σήμερα» καὶ ἔχει μεταξὺ ἄλλων δραστηριοτήτων τὴν ὁμαδοσυγκεντρωτικὴ διδασκαλία «Οἱ Ἕλληνες δίπλα στοὺς Ἑβραίους συμπατριῶτες τους» καὶ «Ἑβραῖοι εἰρηνιστὲς γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν Παλαιστινίων».      Πέντε δίωρα ἀφιερώνονται στὸ κεφάλαιο «Διάσπαση καὶ ἀντιπαλότητα στὶς θρησκεῖες», ὅπου στὰ βασικὰ θέματα περιέχονται «Χριστιανοὶ ποὺ διώκουν Χριστιανούς», ἀναφορὰ στὸ Σχίσμα καὶ «τὰ τραύματα τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας». 
       Ἀναφέρθηκαν μόνο μερικὰ ἀπὸ τὰ περιεχόμενα στὸ νέο μάθημα Θρησκευτικῶν ποὺ ἑτοιμάζεται γιὰ τὴ Β΄ τάξη Γυμνασίου. Ἡ Καινὴ Διαθήκη δὲν ἀποτελεῖ πλέον κεντρικὸ ἄξονα τοῦ μαθήματος ἀλλὰ ἐξετάζεται μόνο ἀκροθιγῶς ὡς ἕνα ἱερὸ βιβλίο ποὺ μᾶς δίνει κάποιες πληροφορίες γιὰ τὸ Χριστό, κατὰ τὸν τρόπο ποὺ τὸ Κοράνι μιλάει γιὰ τὸν Ἀλλάχ !!!     Ἡ «θεολογία τῆς ἑτερότητας» ποὺ γέννησε ἡ νεωτεριστικὴ ἑλληνικὴ ψευτοθεολογικὴ διανόηση, οἱ διαθρησκειακοὶ καὶ διαχριστιανικοὶ διάλογοι, ὅπως αὐτοὶ ποὺ καθημερινὰ διεξάγουν οἱ Οἰκουμενιστές, γίνονται τώρα ἀντικείμενο μελέτης γιὰ τοὺς μαθητὲς τῆς Β΄ τάξης Γυμνασίου. Εἶναι πλέον περιττὸ νὰ μαθαίνουν αὐτοὶ γιὰ τὴν Θεοτόκο, τὸν Εὐαγγελισμό, τὰ Πάθη, τὴ Σταύρωση καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Κάποιοι Θεολόγοι ἀποφάσισαν ὅτι τὰ ἑλληνόπουλα δὲν ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ τέτοια σωτηριώδη διδασκαλία ἀλλὰ πρέπει νὰ μάθουν καλὰ τὶς ἀρχὲς καὶ τοὺς κανόνες τῆς πανθρησκείας, τὴν ἀλληλοκατανόηση καὶ τὸν ἀλληλοσεβασμὸ μεταξὺ τῶν θρησκειῶν ποὺ ἐξυπηρετοῦν τὴν παγκοσμιοποιημένη Νέα Τάξη, γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τῆς ὁποίας ἐργάζονται ἐκεῖνοι καὶ τὰ ἀφεντικά τους!!!

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Αγιος Αθανάσιος, «ο ηρωικότερος των Αγίων και Αγιότερος των Ηρώων μέσα από την Α Οικουμενική Σύνοδο».


Για τον άγιο Αθανάσιο που υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους αγωνιστές της πίστεώς μας, της Ορθοδόξου πίστεώς μας, πολύ λίγοι και λίγα γνωρίζουμε. Αλήθεια τι γνωρίζουμε για τη ζωή, τους αγώνες και τα βάσανα του; Και όμως, η ιστορία, τον θεωρεί, τον αναγνωρίζει ως τον ηρωικότερο των αγίων και των αγιώτερο των ηρώων.
Και επειδή ακριβώς υπάρχει αυτή η κατάσταση της ανατροπής των πάντων, στην κλίμακα των αξιών, επειδή τα αληθινά μεγάλα και τους πραγματικά μεγάλους τους βάζουμε στα κατώτερα σκαλοπάτια των αξιών και βάλαμε τα μικρά και τους μικρούς ψηλά και αγωνιζόμαστε, για τούτο, πιο πολύ να τα αποκτήσουμε και να τους μοιάσουμε, αυτούς τους αναξίους, για τούτο και εμείς, υπηρέτες του αγαθού, του ορθού και του λογικού, και σαν άνθρωποι του Θεού που θέλουμε την αλήθεια του Θεού, την τάξη και την ορθότητα και που έχουμε καθήκον και υποχρέωση να καθοδηγούμε τους ανθρώπους στα σωστά και τα πρέποντα, θα σας παρουσιάσω τη μεγάλη προσωπικότητα, που όχι μόνο υπήρξε ο ηρωικότερος των αγίων και ο αγιότερος των ηρώων, αλλά και ο πατέρας της Ορθοδοξίας. Και αυτός δεν είναι άλλος παρά ο άγιος Αθανάσιος, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας, αυτός που πήρε και τον τίτλο Μέγας.
Είναι πατέρας της Ορθοδοξίας, γιατί αυτός γέννησε με το μυαλό του, το φωτισμένο από το Θεό, όλα εκείνα, τους όρους και τα διδάγματα, που μας ξεκαθαρίσανε το έδαφος της πίστεως μας από τις διάφορες αιρετικές διδασκαλίες. Είναι αυτός που αγωνίστηκε όσο κανένας άλλος για να διαφυλάξει την Ορθοδοξίαν άσπιλον και αμόλυντο και να την έχουμε και μεις σήμερα καύχημα μας.
Ακόμη κάτι. Πήρε τον τίτλο Μέγας και για δύο λόγους και για τους αγώνες του, μα και για την πρακτική ζωή του, για την αγιότητα του. Δεν είναι το αξίωμα του μονάχα που του έδωσε τον τίτλο του μεγάλου, είναι και η αρετή του.Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος σε εγκωμιαστικόν του λόγο γι' αυτόν, τον ταυτίζει με την ιδίαν την αρετήν. Λέγει δε, « Αθανάσιον επαίνων αρετήν επαινέσομαι. Ταυτόν γαρ εκείνο τε ειπείν και επαινέσαι». (Επαινώντας τον Αθανάσιον θα επαινέσω την αρετήν. Γιατί Αθανάσιος και αρετή είναι το ίδιο πράγμα. Όταν αναφέρομαι εις αυτόν επαινώ την αρετήν). (Γρηγ. του Θεολόγου Λόγος Κ.Α.' Β.Ε.Π.Ε.Σ., τόμος 59, σελ. 148).
Λοιπόν, αγαπητοί μου, και εγώ για όλα αυτά, θα σας πω για τον βίον και την δράσιν του Αγ. Αθανασίου. Και θα δείτε πραγματικά ότι, τα όσα σας είπα είναι όχι μόνο αληθινά, μα και πόσον στερούνται, από την πραγματικότητα. Γιατί ο Αθανάσιος βρίσκεται πέραν πάσης περιγραφής.Και ύστερα πάλι, που τώρα στους καιρούς μας, ιδιαίτερα οι αιρέσεις και οι αιρετικοί οργιάζουν κυριολεκτικά, πολύ θα διδαχθείτε, πολύ θα ωφεληθείτε από τη ζωή του, τους αγώνες και το παράδειγμα του Μ. Αθανασίου, που τον γιορτάζουμε στις 18 Ιανουαρίου μαζί με ένα άλλο εξέχοντα ιεράρχη τον Κύριλλο Αλεξανδρείας, που μακάρι να έχουμε τις ευχές και τις ευλογίες τους.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ
Τους γονείς του Μ. Αθανασίου ακριβώς δεν τους γνωρίζουμε. Δεν έχουμε πληροφορίες για αυτούς. Μα φαίνεται ότι ήσαν ευσεβείς άνθρωποι, γιατί την ευσέβεια διδάξανε στο παιδί τους. Από μικρό παιδί, τον ποτίσανε με τα νάματα τής χριστιανικής θρησκείας, από μικρό τον θρέψανε με το μάννα τής θεϊκής τροφής.
Και τούτο το καταλαβαίνουμε, γιατί βρίσκουμε τον Αθανάσιο από μικρό παιδί να ζει με τον Θεό, με τα του Θεού. Και έζησε όχι μονάχα έτσι αφηρημένα και γενικά τα του Θεού, μα έμπρακτα και εφηρμοσμένα και στην αρετή και στα μυστήρια τής Εκκλησίας μας. Δεν έπαιζε άλλα παιχνίδια, τα παιχνίδια του ήταν θρησκευτικά. Παίζανε με τα άλλα συνομήλικα παιδιά του, αναπαράσταση τής Θ. Λειτουργίας και των άλλων μυστηρίων της Εκκλησίας μας.
Μια φορά μάλιστα, κάποια μέρα, που οι χριστιανοί της Αλεξανδρείας, είχαν μεγάλη γιορτή εις μνήμην του επισκόπου Πέτρου, που μαρτύρησε κατά τον διωγμό του Μαξιμίνου, ο Αθανάσιος με άλλα παιδιά παίζανε στην ακροθαλασσιά διάφορα εκκλησιαστικά παιχνίδια. Εκεί κοντά βρισκόταν και το σπίτι του Πατριάρχου Αλεξάνδρου, Αλεξανδρείας. Ο Πατριάρχης εκείνη την ήμερα είχε καλέσει και μερικούς άλλους κληρικούς να φάνε μαζί του το μεσημέρι. Εκεί λοιπόν που τους περίμενε, κοιτάζει για μια στιγμή από το παράθυρο και βλέπει τα παιδιά να παίζουν ένα παιχνίδι. Του τράβηξε την προσοχή ιδιαίτερα τούτο το παιχνίδι. Παρατηρεί, ότι τα παιδιά έπαιρνε το κάθε ένα και ένα ρόλο, θα έλεγε κανείς, των αξιωματούχων της Εκκλησίας. Το ένα ήταν αναγνώστης, το άλλο διάκονος, άλλο ιερέας και το άλλο επίσκοπος.
Τον Αθανάσιο τον χειροτονήσανε Πατριάρχη και στο τέλος παρατηρεί με κατάπληξη, μα και με ιερή συγκίνηση, ότι βαφτίζανε ένα παιδάκι. Η έκπληξη και η χαρά του Πατριάρχη ήταν απερίγραπτη. Τα παιδιά κάνανε τη βάπτιση ακριβώς κατά την τάξιν της Εκκλησίας. Όλα τα παιδιά βοηθήσανε, προΐστατο δε ο Αθανάσιος.Αυτός καθοδηγούσε όλα τα άλλα τα παιδάκια πώς και τι να κάνουν. Κατασυγκινημένος ο Πατριάρχης Αλέξανδρος, κάλεσε τα παιδάκια και ήλθανε κοντά του. Τα αγκάλιασε, τα ασπάσθηκε, τα ευλόγησε, τους έδωσε τις ευχές του. Η παράδοση λέγει ότι ύστερα, όταν ο Πατριάρχης έμαθε, ότι το παιδάκι που βαπτίσανε, ο Αθανάσιος και οι περί αυτόν, ήταν αβάπτιστο πραγματικά, ανεγνώρισε την βάπτιση που έκανε ο Αθανάσιος και τα άλλα παιδιά. Απλώς όμως συμπλήρωσε ο ίδιος, με το μυστήριο του Χρίσματος που γίνεται πάντα μετά το βάπτισμα. Εν πάση περίπτωση ο Πατριάρχης, φωτισμένος και από τον Θεό, πρόσεξε ιδιαίτερα τον Αθανάσιο. Κάλεσε τους γονείς του, τους παίνεψε για το παιδί τους και για την ανατροφή που του δώσανε και τους συμβούλεψε για το πως να το καθοδηγήσουν στον δρόμο του Θεού, πως να διαφυλαχθεί ανέγκιχτο από τις παγίδες του σατανά, πως να διατηρηθεί αγνό και αμόλυντο από την απατηλή και προκλητική γλυκύτητα της αμαρτίας. Τους είπε ακόμη, ότι έπρεπε να μορφώσουν τον Αθανάσιο, να μάθει γράμματα, και πιο πολύ εκείνα, που είναι αναγκαία και απαραίτητα για να γνωρίσει πιο καλά τον Θεό και τα του Θεού. Και έτσι να εφαρμόζει το άγιο θέλημα Του και να ζήσει πιο ενάρετα και πιο άγια.
Ο Πατριάρχης διείδε στη ψυχή, στην παιδική ψυχή του Αθανασίου, ότι αυτός προωριζότανε να γίνει μεγάλος μεγάλος. Μεγάλος για τη δόξα του Χριστού, για την πίστη των Χριστιανών. Για τούτο, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τον Αθανάσιο. Τον παρακολουθούσε στο μεγάλωμα και στην ανάπτυξή του. Είπε μάλιστα στους γονείς του, να γίνει δεκαοκτώ χρονών, να τον φέρουνε κοντά του. Και έτσι έγινε.
Για την μόρφωση που πήρε ο άγιος δεν γνωρίζουμε και πάλι πολλά πράγματα. Τότε στην Αλεξάνδρεια υπήρχαν φημισμένες σχολές ανωτέρας μορφώσεως και ξακουστοί διδάσκαλοι. Ο Αθανάσιος, σίγουρα, θα παρακολούθησε τέτοιες σχολές, θα πήρε τέτοια μαθήματα, όχι όμως πολλά. Δεν ενέσκυψε στη βαθειά φιλολογία, φιλοσοφία, νομική κτλ. σαν τον Άγιο Βασίλειο ή τον Γρηγόριο τον Θεολόγο. Ο Θεός όμως τον φώτισε και σπούδασε, μελέτησε όλα εκείνα που του ήσαν ύστερα απαραίτητα και αναγκαία για το μεγάλο του έργο. Για την υποστήριξη και σταθεροποίηση της Ορθοδοξίας. Λέγει ο άγιος Γρηγόριος στο εγκώμιο του, που σας ανέφερα και προηγουμένως, ότι «ολίγα των εγκυκλίων εφιλοσόφησεν του μη δοκείν πάντα πάσι των τοιούτων των απείρως έχειν» (Φιλοσόφησε λίγο από τα εγκυκλοπαιδικά και τούτο για να μη φαίνεται σ' αυτά ότι δεν έχει καμμίαν πείραν, καμμίαν γνώσιν) (ΡG 35 1088 Β).
Εκεί πού ενέσκυψε πιό πλατειά και πιό βαθειά ήταν στην Αγ. Γραφή, την Π. και Κ. Διαθήκην. Αυτήν την έμαθε απ' έξω. Και για τούτο συνδιάζοντας την των δύο ειδών μόρφωσιν διέπρεψε στην όλη ενάρετον ζωήν του, όπως επίσης και στους αγώνες του, υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως. Με τα παρακάτω πάλι λόγια, ο άγιος Γρηγόριος τον χαρακτηρίζει «όρον μεν επισκοπής είναι τον εκείνου βίον και τρόπον, νόμον δε Ορθοδοξίας τα εκείνου δόγματα» (Ο βίος του ήτανε όρος, δόγμα και τρόπος, παράδειγμα για την επισκοπική ζωή κάθε ιεράρχου και νόμος οι εντολές και οι αποφάσεις του) (ΡG 103 420 Β). Λοιπόν, ο Αθανάσιος πατέρας της Ορθοδοξίας, στύλος της Ορθοδοξίας. Παράδειγμα προς μίμησιν, από κάθε ορθόδοξον χριστιανόν, μα προ πάντων, κάθε κληρικού και μάλιστα αυτού που κατέχει τον ανώτατον βαθμόν του Επισκόπου, πρότυπον ή μάλλον «τύπον Χριστού», όπως θέλει κάθε επίσκοπον και ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος.

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ
Όταν έγινε δεκαοκτώ χρονών οι γονείς τον Αθανασίου τον πήγανε στον Πατριάρχη, όπως εκείνος τους είχε ζητήσει, τότε που τους κάλεσε και τους μίλησε για τον Αθανάσιο, τότε που ήτανε παιδί και που με τα άλλα παιδιά κάνανε εκείνη τη βάπτιση.
Ο Πατριάρχης ήτανε ένας πολύ καλός και άγιος ποιμενάρχης. Είχε πολλές καλωσύνες και αρετές. Ήτανε «φιλόθεος, φιλάνθρωπος, φιλόπτωχος, καταδεκτικός, πράος, επιεικής», μα και αυστηρός στην αλήθεια και την αγιότητα. Ήτανε ένας άγιος.Βρήκε λοιπόν εκεί και καλό παράδειγμα ο Αθανάσιος. Ακόμη, εκεί στο Πατριαρχείο έβλεπε να περνάνε λαϊκοί, κληρικοί και επίσκοποι επίσης, που πολλοί φέρανε στο σώμα τους, τα στίγματα των παθημάτων του Χριστού, από τα μαρτύρια και τα βασανιστήρια που υφίσταντο κατά τους διωγμούς. Είδε άλλους να κουτσαίνουν, άλλους να μην βλέπουνε, άλλους να τους λείπει ένα χέρι, ένα αυτί ή και τα δύο, ή γενικά κάτι από τα μέλη του σώματος τους. Ναι, πολλοί ήσαν οι ακρωτηριασμένοι, οι άρρωστοι, οι ταλαιπωρημένοι από τις φυλακίσεις, τα φρικτά βασανιστήρια, από τις κακουχίες γενικά, που υπέστησαν για την χάριν και την δόξαν του Χριστού μας. Με ένα λόγο ο Αθανάσιος μπορούσε να δει και να διδαχθεί τα μέγιστα, από το παράδειγμα των αγωνιστών και των ηρώων της πίστεως μας. Και πραγματικά αυτοί, όχι μονάχα του εμπνεύσανε την αγωνιστικότητα και το ηρωικό φρόνημα στην ψυχήν, μα και του την γεμίσανε, του την πληρώσανε μέχρις επάνω. Και έτσι, όπως είπαμε και πιο πάνω, ξεπέρασε όλους τους άλλους και ανεδείχθει «ο ηρωικότερος των αγίων και ο αγιότερος των ηρώων». Τον βοήθησε τα μέγιστα και ο Πατριάρχης. Και με τις συμβουλές και με το παράδειγμα του.
Λίγο αργότερα ο Αθανάσιος, έτσι νεαρός στην ηλικία, επισκέφθηκε και ήλθε σε στενή επαφή με τους μοναχούς της ερήμου της Αιγύπτου. Τότε η διψώσα έρημος εποτίζετο, τότε η άγονος έρημος εκαρποφορούσε. Την ποτίζανε οι μοναχοί με τα δάκρυα της μετανοίας τους, οι ίδιοι την καρποφορούσανε με τους αγώνες και τις αγωνίες τους, με την εις την βάθος καλλιέργειαν της ψυχής τους. Ναι, οι μοναχοί τότε φθάσανε σε ύψη αρετής, σε σφαίρες αγιότητος, θαυματουργούσανε, επιτελούντες θαύματα μεγάλα και εξαίσια.Όλα τα είδε, τα άκουσε, τα έζησε ο Αθανάσιος. Συνεδέθη με μεγάλους ασκητές της ερήμου, με τον καθηγητή της ερήμου τον άγιο Αντώνιο. Και από αυτούς πήρε ιδιαίτερα μαθήματα. Μαθήματα αγωνιστικότητας, μαθήματα νηστείας, αγρυπνίας, προσευχής, μαθήματα αρετής και αγιότητας. Και για τούτο αργότερα δεν υστέρησε καθόλου από αυτούς. Αντίθετα και πολλούς τους ξεπέρασε. Και για τούτο υπήρξε Μέγας. Σε όλα Μέγας.

Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ
Πατριάρχης, βλέποντας όλα αυτά τα προσόντα και τα χαρίσματα, μα και τις αρετές του Αθανασίου, τον έκρινε άξιο για κληρικό. Και το έτος 312 τον χειροτόνησε αναγνώστη και τον προσέλαβε για γραμματέα του. Ύστερα από επτά χρόνια τον χειροτόνησε διάκονό του.Και ενώ ήτανε διάκονος ο Αθανάσιος είχε καταστεί σύμβουλος του Πατριάρχου Αλεξάνδρου. Ο Πατριάρχης τον πήρε μαζί του στη Νίκαια και έλαβε μέρος στην πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε το 325 μ.Χ. Εδώ ο Αθανάσιος θριάμβευσε, ανεδείχθει ανώτερος όχι μονάχα του πατριάρχου του, μα και όλων των άλλων που λάβανε μέρος στην μεγάλη αυτήν Σύνοδον. Για την δράσιν του, για την δραστηριότητά του και για τις ιδέες του στη Σύνοδο αυτή, θα τα πούμε πιο κάτω.
Ο Αθανάσιος τούτα τα χρόνια εξέδωσε και τα πρώτα συγγράματά του, «Λόγος κατά Ελλήνων» και «Περί ενανθρωπήσεως του Λόγου». Με το πρώτο έδωσε απάντηση στους ειδωλολάτρες που υποστήριζαν την πολυθεΐαν. Τους απέδειξε με τούτη τη μελέτη του, ότι ένας είναι ο Θεός. Συγκεκριμένα εκείνοι υποστήριζαν ότι υπάρχει και θεός του κακού. Μα ο Αθανάσιος τους απέδειξε, ότι ένας και μοναδικός είναι ο Θεός. Το κακό υπάρχει ανεξάρτητα από τον Θεό. Γιατί, τι Θεός θα ήταν, αν αυτός ο Θεός θέλησε και έφτιαξε το κακό; Σίγουρα, Θεός δεν θα μπορούσε να είναι. Δαίμονας ναι, όχι όμως Θεός, Θεός αγαθός αληθινός. Έτσι όπως το λέγει και η Αγ. Γραφή, «Κύριος ο Θεός ένας είναι».

ΑΡΕΙΟΣ ΚΑΙ Α' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ
Μα σαν άρχισε ο Αθανάσιος και συνεχιζόταν ο πόλεμος κατά της ειδωλολατρείας, ξέσπασε στους κόλπους της Εκκλησίας ένα μεγάλο κακό.Ο Άρειος που καταγώτανε από τή Λιβύη και πού χειροτονήθηκε στην Αλεξάνδρεια σαν ιερέας και αργότερα πήρε και το οφφίκιο του πρωθιερέα, θέλησε να ανατρέψει την τάξη της Εκκλησίας που είχε και πίστευε μέχρι τότε. Με την ύπουλη και κατά τα άλλα γλυκειά του διδασκαλία, θέλησε να νοθέψει την πίστη μας, να καταστρέψει την Ορθοδοξία μας. Αφού άφησε και μπήκε μέσα του ο σατανάς, αυτός του υπέβαλλε ιδέες λανθασμένες και αμαρτωλές για τον Χριστό μας. Τον πήρε ο εγωισμός, ότι αυτός τα ήξερε όλα καλύτερα, και από τους πατριάρχας και από τους μάρτυρας και ομολογητάς της Εκκλησίας μας. Ακόμη και από τους οσίους και ασκητές της ερήμου, που με την αγιασμένη τους ζωή θαυματουργούσανε κιόλας. Παραδεχόταν και δίδασκε πράγματα αιρετικά, βλάσφημα για τον Χριστό μας. Ισχυριζόταν ότι ο Χριστός δεν ήταν Θεός, αλλά το πρώτον κτίσμα, δημιούργημα του Θεού. Ότι δεν είναι ίσιος με τον Θεό Πατέρα, μα είναι δεύτερο και κατώτερο δημιούργημα του, πλάσμα του Θεού. Και μάλιστα έλεγε «ην ποτέ ότε ουκ ην». Ήταν κάποτε, υπήρξε καιρός προηγουμένως που δεν ήταν ο Χριστός. Το δεύτερο πρόσωπο της Αγ. Τριάδος δεν ήταν, δεν υπήρχε.
Με την ύπουλη, είπαμε, αυτή του διδασκαλία και με την γλαφυρότητα της γλώσσας του, μα και με κάποια ποιήματα του, δίδασκε την λανθασμένη αυτή διδασκαλία του. Και επειδή φαινόταν εξωτερικά πως ήταν και ευσεβής, τον ακολούθησαν πολλοί άνθρωποι. Άνθρωποι που δεν γνώριζαν την αλήθεια και την ορθότητα της πίστεώς μας.Ανάμεσα σ' αυτούς και 700 νεαρές παρθένες και μερικοί κληρικοί που είχαν μεγάλη θέση και φαινόντουσαν σοβαροί και μυαλωμένοι. Έτσι άρχισε το κακό. Ο Πατριάρχης έβλεπε την ανάπτυξή του και ανησυχούσε. Για τούτο και ευθύς αμέσως παίρνει μέτρα για την καταστολή του.
Τώρα, γιατί ήταν τόσο μεγάλο κακό τούτα που δίδασκε ο Άρειος, θα σας εξηγήσω ευθύς αμέσως. Πρέπει να το ξέρετε, γιατί στους σημερινούς καιρούς μας πάλι εξουσιάζει ο σατανάς, υπάρχουν και διδάσκονται πολλές τέτοιες αιρέσεις. Και μάλιστα η παναίρεσις του χιλιασμού.Λοιπόν αγαπητοί μου, σας λέγω πρώτα για την κάθε αίρεση. Ο Χριστός μας είπε: «Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή». (Εγώ είμαι ο σωστός ο δρόμος, εγώ είμαι η αληθινή Αλήθεια, εγώ είμαι η πραγματική ζωή). (Ιωάν. ιδ' 6) Είναι λοιπόν η αλήθεια ο Χριστός.
Ο Ίδιος πάλι είπε ότι θα Ιδρύσει την Εκκλησία του. Και ο απ. Παύλος δήλωσε ότι η Εκκλησία είναι «στύλος και εδραίωμα της Αληθείας». (Η Εκκλησία είναι το στήριγμα πού κρατά και σταθεροποιεί την Αλήθεια). (Α' Τιμ. γ' 15)
Λοιπόν οι αιρετικοί, ναι όλοι οι αιρετικοί, είναι έξω της Εκκλησίας. Και εφ' όσον είναι έξω της Εκκλησίας είναι έξω της Αλήθειας. Άρα δεν κατέχουν ασινή και αλώβητον ανόθευτον την Αλήθειαν.Ναι, νοθέψανε την Αλήθεια. Σμίξανε Χριστόν και σατανά. Αλήθεια και ψέμα.Θα πει κάποιος μπορεί να είναι λίγο το ψέμα, μικρό το λάθος. Αγαπητοί μου, λίγο ή πολύ το ψέμα είναι του σατανά. Και πίστη στον σατανά λίγη ή πολλή δεν επιτρέπεται. Ο Χριστός θέλει όλη την πίστη μας θερμουργόν και ζέουσαν. Δεν δέχεται με κανένα τρόπο να ενωθεί με τον σατανά.Πιο απλά. Λίγο πετρέλαιο στο προζύμη βρωμίζει όλο το ζυμάρι, καταστρέφει όλα τα ψωμιά. Λίγο δηλητήριο στην κατσαρόλα, δηλητηριάζει όλο το φαγητό. Και σας λέγω και σας το τονίζω, άλλωστε καμμιά αίρεση είναι με λίγο ψέμα, αλλά με πολύ όλες, άρα δηλητηριάζει τις σχέσεις μας με το Θεό, με την αλήθεια, δηλαδή με τον Χριστό. Αποκοπτώμαστε από Αυτόν, άρα χανώμαστε. Δεν υπάρχει σωτηρία εφ' όσον είμαστε αιρετικοί. Γιατί; Διότι:
1). Αν ο Χριστός δεν ήταν Θεός δεν θα υπήρχε σωτηρία του ανθρώπου, όλων των ανθρώπων. Ήταν και είναι τόσες πολλές και μεγάλες οι αμαρτίες που κανένας άνθρωπος, ή άγγελος ακόμη, δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος και το φορτίο τους. 2). Ακόμη, ο σατανάς ήταν και είναι πολύ δυνατός. Και μάλιστα μετά την πτώση των πρωτοπλάστων, η δύναμη του εξιψώθηκε με την αδυναμία που ήλθε στους ανθρώπους. Ποιος λοιπόν, άνθρωπος η άγγελος θα νικούσε τον σατανά; Κανένας. Μόνο ο Θεός θα το μπορούσε τούτο. Χρειαζόταν λοιπόν για την σωτηρία μας ο Θεός. Ένας Θεός. Μα πολλοί Θεοί δεν υπάρχουν. Και για τούτο το δεύτερο πρόσωπο της Αγ. Τριάδος ο Ιησούς, Θεός αληθινός, εκ Θεού αληθινού σαρκώθηκε, έγινε άνθρωπος καθ' όλα όμοιος σαν και μας, εκτός αμαρτίας, και έσωσε τον άνθρωπο, το ανθρώπινο γένος. Δηλαδή αυτός που ήλθε, ο Ιησούς Χριστός, ήταν έτσι. Έτσι έπρεπε να ήταν. Θεός και άνθρωπος μαζί, Θεάνθρωπος. Διαφορετικά σωτηρία δεν υπήρχε. Δηλαδή, έτσι νικήθηκε ο σατανάς και οι δυνάμεις του.
3). Με το τίμιο και άπειρο σε αξία αίμα του Κυρίου μας πληρώθηκε και το λύτρο, το τίμημα για να αποκτήσει ο άνθρωπος την ελευθερία του, από την εξουσία του διαβόλου, από τα δεσμά της αμαρτίας. Να λοιπόν, αγαπητοί μου, γιατί ο Λυτρωτής έπρεπε να είναι Θεός και άνθρωπος μαζί. Να γιατί, ή διδασκαλία του Αρείου ήταν λανθασμένη. Και σαν λανθασμένη, σαν ψεύτικη, δεν θα μπορούσε να σώσει τον άνθρωπο. Όμως ο αρχηγός της Άρειος και οι ομόφρονές του επέμεναν στην πλάνη τους και παράσυραν και πολλούς άλλους. Μεγάλο λοιπόν κακό ξέσπασε, μεγάλη σύγχυσις δημιουργήθηκε, μεγάλος σκανδαλισμός επεκράτησε. Η ειρήνη διώχθηκε και από την Εκκλησία και από την πολιτεία.
Ο πατριάρχης Αλέξανδρος, δεν χάνει καιρό. Λαμβάνει τα ενδεδειγμένα μέτρα. Καλεί όλους τους επισκόπους της Αλεξάνδρειας και της Μαρεώτιδος και τους δίνει να υπογράψουν επιστολή με την οποία ο πατριάρχης καλούσε τον Άρειο και τους ομόφρονές του να μετανοήσουν και να αποκηρύξουν την αίρεση τους.
Εν τω μεταξύ, κάλεσε Σύνοδο των επισκόπων της δικαιοδοσίας του, το 321 μ.Χ. Στη Σύνοδο έρχονται 100 περίπου επίσκοποι. Αφού μελέτησαν το θέμα, αναθεμάτισαν τον Άρειο, την αίρεση του και τους οπαδούς της.Ο Άρειος έπειτα φεύγει για την Παλαιστίνη και εκεί συνεχίζει το ανόσιο έργο του.Ο Αθανάσιος κοντά στον επίσκοπο του είναι όχι μονάχα το δεξί του χέρι, μα ακόμη και περισσότερο. Αυτός πιο πολύ σκέπτεται, μελετά και εργάζεται για το σταμάτημα του μεγάλου αυτού κακού.Εν τω μεταξύ, είπαμε και προηγουμένως, επέρχεται σύγχυσις, ταραχή και τα πνεύματα όλο και εξάπτονται πιο πολύ. Ο Μ. Κωνσταντίνος που αντελήφθη ότι, αν άφηνε έτσι τα πράγματα μόνα τους σύντομα θα ξέσπαγε θύελλα, ανέλαβε πρωτοβουλίες. Συνεκάλεσε στη Νίκαια της Βυθηνίας Σύνοδο. Ήταν ή Α' Οικουμενική Σύνοδος.Σε αυτήν πήραν μέρος έξοχοι ιεράρχες και μεγάλοι άγιοι της Εκκλησίας μας. Όπως ο άγιος Νικόλαος, επίσκοπος Μύρων της Λυκίας, ο όσιος Κορδούης, ο άγιος Σπυρίδωνας, Αμαθούντος της Κύπρου, ο όσιος Πανφούτιος, ο Μάρκελλος Αγγύρας κ.ά. Ανάμεσα στους παρευρισκομένους ήταν και μάρτυρες και ομολογητές της Εκκλησίας μας. Όπως και πιο μπροστά είπαμε, πολλοί φέρνανε και τα σημάδια του μαρτυρίου πάνω τους.
Αυτή η Α' Οικουμενική Σύνοδος, είπαμε, έλαβε χώραν τον Ιούλιον του 325 μ.Χ. Μαζεύτηκαν περί τους 318 θεοφόροι Πατέρες. Στην πρώτη συνεδρίαση τους πήρε μέρος και ο αυτοκράτορας Μ. Κωνσταντίνος. Με το χαιρετισμό του εξέφρασε και την ευχή του για ειρήνευση της Εκκλησίας.Άρχισε η συζήτηση. Αναπτύχθηκε γιατί είναι αίρεση η διδασκαλία του Αρείου. Ύστερα κλήθηκε ο Άρειος να απαντήσει. Μα στα ερωτήματα που του τέθηκαν, εκείνος δεν απάντησε. Απλώς ξαναεπανέλαβε την αίρεση του. Ενώ δε, έλεγε τις βλάσφημες δοξασίες του, πολλοί άγιοι πατέρες τόσο στεναχωρήθηκαν που έκλεισαν τα αυτιά τους για να μην τον ακούνε. Λέγεται ότι ο άγιος Νικόλαος, τόσο στεναχωρήθηκε πού σηκώθηκε από τη θέση του και ράπισε τον Άρειο. Μίλησαν πολλοί και διάφοροι άγιοι πατέρες. Ο άγιος Σπυρίδωνας έκανε και το θαύμα του. Πήρε ένα κεραμίδι και στάθηκε στο μέσον. Το κράτησε στη χούφτα του, το ψήλωσε λιγάκι για να το βλέπουν όλοι και είπε: «Εις το όνομα του Πατρός» και βλέπουν όλοι ότι φωτιά έφυγε τότε από το κεραμίδι προς τα πάνω. Ύστερα συνέχισε: «Και του Υιού» και ευθύς νερό έτρεξε στη γη. Και μετά είπε: «Και του Αγίου Πνεύματος» και είδαν όλοι ότι στο χέρι του έμεινε χώμα. Και έτσι με το θαύμα αυτό κατη-σχύνθησαν οι αιρετικοί. Απεδείχθη το δόγμα τής Αγίας Τριάδος.
Στο τέλος, καταδικάστηκε ο Άρειος με την αίρεση του και τους οπαδούς του. Τα ονόματα τους διαγράφτηκαν από τα δίπτυχα τής Εκκλησίας. Ψηφίστηκαν τότε και τα επτά άρθρα του συμβόλου τής πίστεως. Ακόμη, δογμάτισε η Σύνοδος ότι, ο Χριστός είναι Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού, ομοούσιος με τον Πατέρα. Στη Σύνοδο ανεδείχθη, θριάμβευσε ο τότε διάκονος Αθανάσιος. Αυτός με τις σκέψεις του, με τα δυνατά του λόγια, με τα ακαταμάχητα επιχειρήματα του κατετρόπωσε τον Άρειο και τους οπαδούς του. Έκανε τους ορθόδοξους να κατανοήσουν καλύτερα και πιο ξεκάθαρα τις αλήθειες τής πίστεως μας και να αποφανθούν ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ήταν όχι μονάχα άνθρωπος, αλλά και Θεός μαζί. Θεάνθρωπος.Ο Άρειος, μετά την καταδίκη του, ανεχώρησε στα μέρη της Παλαιστίνης όπου είχε ισχυρούς προστάτες. Πρώτος και καλύτερος ο Ευσέβιος Νικομήδειας πού μάλιστα συνδεόταν και με τον αυτοκράτορα.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ
Ο Αλέξανδρος και ο Αθανάσιος γύρισαν ύστερα στην Αλεξάνδρεια και εργάζονται. Εργάζονται πυρετωδώς και ακούραστα για το ποίμνιον. Ο Αθανάσιος και εδώ αναδεικνύεται κορυφαίος. Ο Πατριάρχης τον αναγνωρίζει και πιο πολύ τον αγαπά. Μα περισσότερο ο Διάκονος Αθανάσιος κερδίζει την εκτίμηση και την αγάπη του λαού του Θεού. Κλήρος και λαός τον σέβεται και τον εκτιμά.Εκτός της ορθοδόξου διδασκαλίας του, ο Αθανάσιος είχε την αληθινή ορθόδοξο ζωή. Είχε αγιότητα βίου. Δεν φάνηκε σκληρός απέναντι του Αρείου. Αυστηρός υπήρξε απέναντι στη διδασκαλία του Αιρεσιάρχη.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ - ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Τον επόμενο χρόνο, τον Φεβρουάριο του 326, ο Πατριάρχης Αλέξανδρος αρρωστά. Είναι και ηλικιωμένος. Κατάλαβε ότι θα φύγει από τον κόσμο αυτό. Ο Αθανάσιος απομακρύνεται από τον Πατριάρχη. Δεν θέλει να ανακατευθεί στη διαδοχή. Μα ο πατριάρχης καταλαβαίνει γιατί έφυγε ο Αθανάσιος και του διαμηνύει: «Αθανάσιε νομίζεις ότι θα ξεφύγεις από του να γίνεις Πατριάρχης. Όμως δεν θα μπορέσεις».Ο Πατριάρχης πέθανε στα τέλη του μηνός. Και ζητάνε τώρα πατριάρχη. Οι επίσκοποι συνέρχονται, συσκέπτονται και συζητούν. Μα δεν καταλήγουν σε απόφαση. Η απόφαση όμως του λαού είναι εκπεφρασμένη. Μόνος υποψήφιος, μόνος εκλεγμένος είναι ο Αθανάσιος. Με χίλιες δυό εκδηλώσεις εκφράζει ο λαός την αγάπη του και την απόφαση του για τον Αθανάσιο. Αυτός να γίνει πατριάρχης.Έτσι και γίνεται. Χειροτονείται πατριάρχης. Λέγει δια την εκλογή του Αθανασίου ο Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος: «ούτω μεν και δια ταύτα ψηφώ του λαού παντός ου κατά τον ύστερον νικήσαντα πονηρόν τύπον ουδέ φονικώς τε και τυραννικώς, άλλ' άποστολικώς τε και πνευματικώς επί τον Μάρκου θρόνον ανάγεται». (Έτσι λοιπόν και δι' όλα αυτά, με ψήφον όλου του λαού, όχι κατά τον μετέπειτα πονηρόν τρόπον, ούτε με φόνους και τυρρανικόν τρόπον, αλλά με αποστολικόν και πνευματικόν τρόπον αναβιβάζεται στον θρόνον του Αγ. Μάρκου). Β.Ε.Π.Ε.Σ. τόμος 59 σελ. 151). Τώρα γίνεται πιο αυστηρός στη πνευματικήν ζωήν του, στα όσα αφορούν τον ίδιον. Τώρα γίνεται περισσότερο χειροπιαστή η αγάπη του για το ποίμνιό του και πιο πυρακτωμένη για τον Θεόν. Όλους τους αγκαλιάζει, όλους τους εξυπηρετεί. Και όλοι μαζί προχωρούνε στην κατά Χριστόν ζωή, στα χριστιανικά βιώματα. Αγωνίζεται, ακόμη πιο πολύ τώρα, για την Ορθοδοξία. Και γίνεται για όλους θυσία, ολοκαύτωμα για το Θεό και για τα πνευματικά παιδιά του. Είναι ο βοηθός, ο υπερασπιστής, ο προστάτης και ο καθοδηγητής.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΤΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
Μα είναι και ο σατανάς, ο φθονερός κακούργος, που τώρα με την ήττα του αγρίεψε ακόμη πιο πολύ. Βρυχάται πιο δυνατά και απαίσια, επιτίθεται με μεγαλύτερο πάθος και ορμή κατά του Αθανασίου που είναι ο πρωταίτιος της ήττας και της καταισχύνης του. Που επεκράτησε η Ορθοδοξία και όχι ο Άρειος.Και αρχίζουν οι συκοφαντίες για τον Αθανάσιο. Προσέ­ξατε παρακαλώ, και αληθινά θα φρίξετε για τη μανία και για τα ψεύδη του σατανά και των οπαδών του αιρετικών. Είπαμε ότι ο Ευσέβιος Νικομήδειας ήτανε φίλος του Αρείου και εχθρός του Αθανασίου. Ακόμη φίλος του αυτοκράτορα. Ετοίμασαν λοιπόν τις κατηγορίες τους κατά του Αθανασίου.Τον κατηγόρησαν ότι «ανάξια και παράνομα», κατέλαβε το θρόνο του Πατριάρχη, ότι δήθεν φορολογεί τους κληρικούς, ότι είναι εχθρός του βασιλέως, ότι είναι φιλοχρήματος και ά­δικος. (Αρχιμ. Χαρ. Βασιλόπουλου, Βίοι Αγίων, ο Μέγας Αθα­νάσιος, Αθήναι 1988, σελ. 22).Βρήκανε όργανα για να μεταφέρουν και να διαδόσουν τις κατηγορίες από την Αλεξάνδρεια. Μάλιστα τους τις δώσανε γραπτές.
Τις πήρε κάποιος ψευδοϊερέας που ονομαζόταν Ισχύρας. Είπα ψευδοϊερέας γιατί στην πραγματικότητα δεν χειροτονήθηκε από κανένα επίσκοπο. Αυτοχειροτονήθηκε. Παρουσιάσθηκε σαν ιερέας. Πήγε λοιπόν ο Ισχύρας στη Νικομήδεια. Ο Αθανάσιος όμως έστειλε ένα δικό του ιερέα, τον Μακάριο, να πάει εκεί και να διαπίστωση αν χειροτονήθηκε πραγματικά ο Ισχύρας. Ο Μακάριος διεπίστωσε ότι, καθόλου δεν ήταν χειροτονημένος ο Ισχύρας.Αυτός λοιπόν ο ψευδοϊερέας διέδωσε την συκοφαντία, κοντά στα άλλα, ότι ο Μακάριος, ο φίλος του Αθανασίου του άρπαξε την Θ. Κοινωνία, από το χέρι, την έρριψε κάτω στο πάτωμα και την ποδοπάτησε. Αυτές οι συκοφαντίες φθάσανε και στον Ευσέβειο. Και ο Ευσέβειος τις μετέφερε στον Αυτοκράτορα. Και ζήτησε μάλιστα την απομάκρυνση του Πατριάρχη από τον θρόνο του.
Ο Αυτοκράτορας, μία μέρα τυχαία, συνάντησε τον Πατριάρχη που και αυτός είχε έλθει εδώ για να πάρει μέρος σε μια σύνοδο και να ακούσει και τις συκοφαντίες πού εξετοξεύοντο εναντίον του. Ο Πατριάρχης είπε στον Αυτοκράτορα, ότι όλες οι κατηγορίες είναι ψεύτικες και του εξήγησε και ποιος ήταν ο Ισχύρας. Ο Αυτοκράτορας κατάλαβε και έστειλε πίσω τον Αθανάσιο στην Αλεξάνδρεια με συνοδευτική επιστολή του.Στη σύνοδο πού έγινε ο Μακάριος μεταφέρθηκε σιδηροδέσμιος. Μα όμως ξεσκέπασε τον ψευδοϊερέα. Κανένας δεν απάντησε στο ερώτημα του Μακαρίου, ποιος χειροτόνησε τον Ισχύρα. Ο Μακάριος αθωώθηκε και ελευθερώθηκε.Ο σατανάς όμως μπορεί να ησυχάσει; Όχι. Και οι οπαδοί του το ίδιο.
Νέα συκοφαντία χαλκεύεται κατά του Αθανασίου. Λέγουν τώρα οι συκοφαντίες και διαδίδουν, ότι ο Άγιος έκοψε το χέρι κάποιου Αρσενίου και με αυτό έκαμνε μάγια. Ο Αρσένιος ήταν ένας αναγνώστης, πού θέλησε να ανέβει στα εκκλησιαστικά αξιώματα.Προηγούμενα όμως διέπραξε μια αισχρότητα και εξαφανίστηκε. Ήταν φυγόδικος. Οι του Αρείου νομίζοντες ότι δεν θα ξαναεμφανισθεί ο Αρσένιος εκμεταλλεύτηκαν την περίπτωση. Λοιπόν, κατηγόρησαν τον πατριάρχη Αθανάσιο και ζητούσαν και την καταδίκη του. Στο τέλος έφτιαξαν και μια θήκη και έβαλαν μέσα ένα χέρι και το παρουσίαζαν για να αποδείξουν την κατηγορία τους.
Έγινε πάλι σύγχυση. Η συκοφαντία έφθασε και στον Αυτοκράτορα. Και ο Αυτοκράτορας ανάθεσε στον αδελφό του Κήνσορα Δαλμάτιο να εξιχνιάσει την υπόθεση.Εν τω μεταξύ συγκαλείται Σύνοδος στην Τύρο για να καταδικάσει τον Άγιο.
Ο Αθανάσιος έρχεται στην Τύρο. Και να εδώ τώρα είναι και ο Αρσένιος. Και ο Θεός βοηθός. Τα έμαθε ο Αρσένιος και δεν ήθελε να καταδικαστεί ένας αθώος. Για τούτο πηγαίνει στον Άγιο, το βράδυ, και του λέγει: «Το ξέρω πώς είμαι αμαρτωλός. Μα δεν θέλω να καταδικαστείς εσύ ο αθώος». Και ο Άγιος του είπε: «Μη φανερωθείς σε κανέναν. Μη μιλήσεις τίποτε. Να έλθεις αύριο, έξω από τη Σύνοδο, και όταν θα σου φωνάξω να μπεις μέσα».Έτσι και έγινε. Την άλλη μέρα άρχισαν οι κατήγοροι να μιλούν ατή Σύνοδο και να δείχνουν κιόλας το κομμένο χέρι του Αρσενίου. Ύστερα πήρε το λόγο ο Αθανάσιος. Τους ρώτησε: «Είστε βέβαιοι ότι έκοψα το χέρι του Αρσενίου;» «Βεβαιότατοι» απαντούν εκείνοι.
«Γνωρίζετε τον ίδιον;» τους ρωτά. «Ναι -του λένε με μία φωνή- τον γνωρίζουμε καλά». «Και το χέρι στη θήκη είναι σίγουρα του Αρσενίου;» «Ναι, βεβαιότατα» του απαντούν.Τότε ο Πατριάρχης κάλεσε μέσα τον Αρσένιο. Αυτός ήλθε. Και ρωτά ο Άγιος: «Αυτός είναι ο Αρσένιος;» «Ναι» του λέγουν. Και λέγει ο Πατριάρχης στον Αρσένιο: «Πόσα χέρια έχεις;» «Δύο» απαντά εκείνος. «Για δείξε μας τα» του λέγει ο Άγιος. Και αυτός τα δείχνει. Και ρωτάει ο αρχιερέας του Θεού: «Δύο χέρια έχει ο Αρσένιος, όχι τρία. Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο με δύο χέρια. Πως εσείς θέλετε τον Αρσένιο με τρία χέρια;» Και καταντροπιάστηκαν όλοι οι εχθροί του Αγίου. Οι αιρετικοί, οι απόστολοι του σατανά. Έτσι ρεζιλεύονται οι εναντίον του Θεού.
Μα παρά την ήττα του και πάλι, δεν κάθεται ήσυχος ο Σατανάς. Εφευρίσκει νέες συκοφαντίες. Άνθρωποί του αιρετικοί κατηγορούν τώρα τον Άγιο ότι διέφθειρε μια γυναίκα. Βρήκαν και πλήρωσαν μια κολασμένη και την έφεραν στη Σύνοδο για να μαρτυρήσει κατά του Πατριάρχη. Κρατά και το μωρό στο χέρι. Μα υπάρχει Θεός.Ο Άγιος Αθανάσιος έρχεται στη Σύνοδο και με κάποιο γνωστό του ιερέα που ήταν και φίλος του.Λεγόταν Τιμόθεος ο ιερέας αυτός. Είχε παρουσιαστικό ιεράρχη.
Λοιπόν μπήκε μέσα πρώτος ο Τιμόθεος και εκείνη τη στιγμή φωτισμένος απ' το Θεό ρώτησε τη γυναίκα: «Εγώ αμάρτησα μαζί σου;» Και αυτή απάντησε: «Ναι, εσύ είσαι που με κατέστρεψες». Και απευθυνόμενη προς τους άλλους φώναζε ακόμα πιο δυνατά. Τούτος, άγιοι αρχιερείς είναι ο βρωμερός Αθανάσιος, που διέπραξε μαζί μου την αμαρτία. Δεν είναι άξιος να είναι αρχιερέας.Ο Θεός και πάλι νίκησε. Προστάτεψε το δικό του, τον εκλεκτό του, το παιδί του, τον Αθανάσιο. Ο Θεός και πάλι ντρόπιασε τους αιρετικούς. Μα είναι δυνατόν όταν ένας πάρει τον κατήφορο να σταματήσει; Όχι. Έτσι και οι αιρετικοί. Θέλουν να παρασύρουν και άλλους στο βάραθρό τους. Νέα λοιπόν κατηγορία κατά του Αθανασίου. Ότι σχεδίαζε να εμποδίσει την αποστολή σιταριού από την Αλεξάνδρεια στην Κωνσταντινούπολη. Ο αυτοκράτορας πείσθηκε από τον ραδιούργο Ευσέβειο Νικομήδειας και εξώρισε τον Άγιο στην Γαλλία το 336. Μετά από τον θάνατο του Μ. Κωνσταντίνου, την 21η Μαΐου 337, επανήλθε ο άγιος στην έδρα του. Η επάνοδός του ήταν θριαμβευτική. Κλήρος και λαός τον υποδέχθηκαν με παραλληρήματα ενθουσιασμού και αγάπης. 
Εν τω μεταξύ, σημειώσατε, ότι ο Άρειος, όπως είπαμε, βρίσκεται στην Παλαιστίνη κοντά στους υποστηρικτές του και ιδιαίτερα υποστηρικτής του αναφέραμε, είναι ο Ευσέβειος Νικομήδειας. Επίσης, ο Νικομήδειας, συνδέετο με τον αυτοκράτορα Μ. Κωνσταντίνο.Ενώ λοιπόν ο Άγιος ευρίσκετο στην εξορία, ο Νικομήδειας ενήργησε και ύστερα από υποκριτική ομολογία του Αρείου προς τον Αυτοκράτορα, κατόρθωσε να πάρει συγχώρεση και άδεια να λειτουργήσει σε Ορθόδοξο Ναό και με ορθόδοξο ιερέα.Πολύ στενοχωρήθηκε ο τότε Πατριάρχης της Κωνσταντινουπόλεως και προσευχήθηκε στο Θεό. Και ο Θεός επενέβη. Ο Άρειος το πρωί της Κυριακής που επρόκειτο να λειτουργήσει, που πήγε για σωματικήν του ανάγκη, υπέστη αιμορραγία και πέθανε. Ο Θεός δεν επέτρεψε στον αιρεσιάρχη να λειτουργήσει-βεβηλώσει την Αγία Του τράπεζα

Πηγή: Ιερά Μονη Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Βίος και πολιτεία του Αγίου Γεωργίου του εξ Ιωαννίνων, που εορτάζει η ανα τον κόσμο Εκκλησία μας. Φωτογραφικό λεύκωμα από το σημείο που μαρτύρησε ο Αγιος

Ο άγιος νεομάρτυς Γεώργιος, ο πολιούχος των Ιωαννίνων , καταγόταν από ένα χωριό των Γρεβενών, το οποίο ονομαζόταν Τζούρχλη, σήμερα Άγιος Γεώργιος.Ήταν φτωχός και αγράμματος άνθρωπος . Σε ηλικία οκτώ ετών έμενε ορφανός. Και από τους δύο γονείς του. Όταν μεγάλωσε εργαζόταν ως ιπποκόμος σε κάποιον τούρκο αγά .Οι Τούρκοι ,όπως συνήθιζαν, δεν τον αποκαλούσαν με το όνομά του αλλά Γκιαούρ Χασάν.Το έτος 1836 ο αγάς, τον οποίο υπηρετούσε ο άγιος, εγκαταστάθηκε για υπηρεσιακούς λόγους στα Ιωάννινα. Εκεί στα Ιωάννινα ο άγιος αρραβωνιάστηκε με μια νέα ονόματι Ελένη, ορφανή και αυτή από γονείς, πτωχή υλικά αλλά πλούσια ψυχικά. Κάποιος Χότζας , ο οποίος γνώριζε τον άγιο και άκουγε να τον φωνάζουν Γκιαούρ Χασάν παραξενεύτηκε που αρραβωνιάστηκε Χριστιανή και τον κατηγόρησε στο δικαστήριο πως ενώ είναι μουσουλμάνος παντρεύεται Χριστιανή. Μπροστά στο δικαστήριο ο άγιος ομολόγησε πως είναι Χριστιανός. Ο δικαστής δεν πείστηκε και τον έστειλε στον βεζύρη , όπου ανακρινόμενος ο άγιος ομολόγησε ξανά τη χριστιανική του πίστη. Ο βεζύρης μάλιστα κάλεσε και τον αφέντη του αγίου, ο οποίος επιβεβαίωσε την χριστιανική του ιδιότητα, πράγμα το οποίο καταγράφηκε στον κώδικα του δικαστή, πως είναι Χριστιανός. Μετά το γεγονός αυτό έκανε τον γάμο του με την Ελένη.Στο μεταξύ ο αφέντης του μετατέθηκε στην Προύσα της Μ. Ασίας, όπου αρχικά τον ακολούθησε, αργότερα όμως επέστρεψε στα Ιωάννινα. Προσκολλήθηκε σε κάποιον αγά πάλι ως ιπποκόμος. Όταν έφυγε και αυτός ο άγιος δεν τον ακολούθησε αλλά παρέμεινε με την οικογένειά του , διότι στο μεταξύ η σύζυγός του γέννησε γιό τον οποίο βάπτισαν με το όνομα Ιωάννη.
    Κάποια μέρα ο άγιος πηγαίνοντας στην αγορά για αναζήτηση εργασίας συνάντησε εκείνον τον Χότζα που τον είχε κατηγορήσει. Μόλις τον είδε εκείνος αμέσως τον άρπαξε και του λέει :
Μέχρι πότε θα παίζεις με την πίστη ; Ή Τούρκος ή Χριστιανός ;Ο άγιος του ζητούσε να τον αφήσει, έτυχε μάλιστα να περνά εκείνη την ώρα ο κουνιάδος του, ο οποίος προσπαθούσε να τον βγάλει από τα χέρια του χότζα.Εξαιτίας της φασαρίας στο μεταξύ μαζεύτηκαν και άλλοι Τούρκοι και Ρωμιοί. Απέναντι ακριβώς ήταν το σπίτι του πασά , ο οποίος βλέποντας τη φασαρία έστειλε ανθρώπους του και τους έφεραν μπροστά του. Ο χότζας κατηγόρησε τον άγιο πως, ενώ ήταν τούρκος, τώρα έγινε Χριστιανός. Στη σχετική ερώτηση του πασά ο άγιος απάντησε με πολύ θάρρος, Χριστιανός γεννήθηκα και Χριστιανός θα πεθάνω. Ο πασάς τότε τον έστειλε στον δικαστή.Ο δικαστής μολονότι γνώριζε την υπόθεση ρώτησε τον άγιο: Χριστιανός είσαι εσύ ;Στην καταφατική απάντηση του αγίου του λέει πάλι : Κάποτε ήσουν Χριστιανός αλλά τώρα είσαι Τούρκος.Όχι, όχι, του απάντησε ο άγιος, Χριστιανός είμαι καθώς κι εσύ το ξέρεις και είναι περασμένο και στα χαρτιά σου.Ναι, του λέει ο δικαστής, αλλά τότε ήταν ένας ο μάρτυρας ,τώρα όμως μαρτυρούν πολλοί πως είσαι Τούρκος. Σύμφωνα με τη μαρτυρία τους , ένα από τα δύο πρέπει να κάμεις , ή να γίνεις Τούρκος ή να θανατωθείς.Κάνε ό,τι θέλεις ,ήταν η απάντηση του αγίου.Τότε , αφού τον ήλεγξαν αν του είχαν κάνει περιτομή και δεν βρήκαν τίποτε , τον οδήγησαν στον ανθύπατο. Μετά από νέα ανάκριση και ομολογία τον έκλεισαν στη φυλακή. Εκεί βρίσκονταν δύο Χριστιανοί από τη Βούρμπιανη, οι οποίοι τον ρώτησαν για την υπόθεσή του και ,όταν έμαθαν πως ήταν για την πίστη, τον παρότρυναν να μείνει σταθερός και αν χρειαστεί να μαρτυρήσει ακόμη.Την άλλη μέρα τον οδήγησαν πάλι στον δικαστή, ο οποίος με τους παρακαθημένους του τον προέτρεπε να εξισλαμισθεί. Ο άγιος έμενε σταθερός λέγοντας : Χριστιανός και Χριστιανός πεθαίνω.
Τον οδήγησαν τότε πάλι στη φυλακή, τον ξάπλωσαν, κάτω του έβαλαν τα πόδια στο τιμωρητικό ξύλο και πάνω του τοποθέτησαν μια πλάκα βάρους πενήντα οκάδων περίπου. Ο άγιος κοιμήθηκε σαν να ήταν σκεπασμένος με πάπλωμα. Το πρωί τον ρωτούσαν οι άλλοι φυλακισμένοι : πώς πέρασες τη νύχτα, αδελφέ ; εμείς φοβηθήκαμε μήπως πεθάνεις από το βάρος της πλάκας.Δεν κατάλαβα τίποτα, τους απάντησε ο άγιος, μάλιστα είδα και όνειρο, ένα νέο ασπροφορεμένο που μου είπε : μη φοβάσαι, Γεώργιε.Τον οδήγησαν και πάλι στο δικαστήριο, όπου ο άγιος ομολόγησε για τρίτη φορά τον Χριστό.
Ήρθε η ώρα να βγάλω απόφαση, του λέει ο δικαστής, να καταδικαστείς.Χωρίς να φοβηθεί ο άγιος, με πολύ θάρρος του απάντησε:Κάνε ό,τι θέλεις, δεν φοβούμαι τίποτε, όχι μια απόφαση μα εκατό να βγάλεις.Βλέποντας την γενναιότητά του ο δικαστής για μια στιγμή σκέφτηκε να τον ελευθερώσει ,όμως ο τουρκικός όχλος φώναζε να θανατωθεί ως υβριστής του ΙσλάμΈτσι εκδόθηκε καταδικαστική απόφαση. Την ώρα εκείνη ,λένε, μια μεγάλη αστραπή έσκισε τον ουρανό, συνοδευόμενη από ένα τρομερό κρότο ενώ συγχρόνως έγινε αναβρασμός στη λίμνη ώστε οι άνθρωποι φοβήθηκαν.Οι Μητροπολίτες Ιωαννίνων , Άρτης και Γρεβενών προσπάθησαν με την παρέμβασή τους να τον ελευθερώσουν αλλά δεν κατάφεραν τίποτα.Μέχρι να γίνει η εκτέλεση έκλεισαν τον Γεώργιο στη φυλακή, όπου δεν σταμάτησαν να τον ενοχλούν οι Τούρκοι με διαφόρους απεσταλμένους τους να αρνηθεί τον Χριστό. Από την άλλη μεριά οι Χριστιανοί φυλακισμένοι τον στήριζαν και τον παρακινούσαν να μείνει σταθερός στην πίστη, ώστε υπομένοντας λίγο πόνο να βρεθεί κοντά στον Χριστό.Την άλλη μέρα, εορτή του Αγίου Αντωνίου, οι δήμιοι τον οδήγησαν στον τόπο της εκτέλεσης.
Ο άγιος δόξασε τον Θεό και χάρηκε που τον αξίωνε να μαρτυρήσει για το όνομά Του.Ήταν θαυμαστό να τον βλέπει κανένας πως έτρεχε , με πόση χαρά και αγαλλίαση, σα να μην πατούσε στη γη, λες και πετούσε στον αέρα. Το πρόσωπό του κυριολεκτικά άστραφτε από χαρά.Όταν έφθασαν στον τόπο της εκτέλεσης , στην πύλη του φρουρίου, ομολόγησε για τελευταία φορά : Χριστιανός είμαι, προσκυνώ τον Χριστό μου και την Δέσποινά μου Θεοτόκο.Παρακάλεσε τους δημίους να του λύσουν τα χέρια, έκανε το σημείο του σταυρού και φώναξε προς τους Χριστιανούς : Συγχωρέστε με , αδελφοί και ο Θεός να σας συγχωρήσει. Κι όπως έλεγε αυτά ,τον απαγχόνισαν. Ήταν τριάντα ετώνΤο λείψανό του έμεινε τρία μερόνυχτα, κατά τη συνήθεια, κρεμασμένο. Κάθε νύχτα ερχόταν ουράνιο φως και τον περιέβαλε. Μετά τις τρεις ημέρες ,ύστερα από παράκληση του συλλόγου των ιπποκόμων , δόθηκε άδεια ταφής.Μετέφεραν το άγιο λείψανο στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Αθανασίου, όπου ήσαν συγκεντρωμένοι οι Μητροπολίτες, ο κλήρος και πλήθος Χριστιανών.Αφού το ετοίμασαν για την ταφή στο παρεκκλήσιο της Αγίας Μαρίνης έψαλαν την ακολουθία με δάκρυα συγκίνησης και χαράς. Το ενταφίασαν στην αυλή, στην βόρεια πλευρά του ναού.Αργότερα χτίστηκε παρεκκλήσιο που περιέβαλε τον τάφο.Αμέσως ακολούθησαν άπειρα και καταπληκτικά θαύματα.Το έτος 1975 έγινε η ανακομιδή των λειψάνων, τα οποία ευρίσκονται στον νεόδμητο ναό προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου του Νεομάρτυρος.

Φωτογραφικό λεύκωμα από το σημείο Μαρτυρίου του Αγίου