Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2019

Ενα άγνωστο σε πολλούς Μοναστήρι της Ιεράς μας Μητροπόλεως

Ενα άγνωστο Μοναστήρι σε πολλούς ευλαβείς Χριστιανούς θα είναι και το Μοναστήρι της Παναγίας στη Βαρετάδα Βάλτου. ένα πραγματικό στολίδι της περιοχής. Το μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βαρετάδας βρίσκεται 2,5 περίπου χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από το χωριό Βαρετάδα (15 χιλιόμετρα ανατολικά της Αμφιλοχίας), στις αρχές της κορυφογραμμής του όρους Θύαμο. Όπως μαρτυρά εντοιχισμένη στο βόρειο αέτωμα επιγραφή, το καθολικό είναι κτισμένο το 1783, ενώ μεταγενέστερες επεμβάσεις συμπληρώνουν σήμερα το σύνολο του συγκροτήματος. Το οικοδομικό συγκρότημα του μοναστηριού αποτελείται  από  το καθολικό, ένα μικρό διώροφο κελί πολύ κοντά στον νότιο τοίχο του ναού, και ένα μεγαλύτερο  στα βόρεια. Το συγκρότημα περιβάλλεται από χαμηλό λίθινο μανδρότοιχο. Στα ανατολικά του βόρειου κτιρίου υπάρχουν λείψανα παλαιοτέρων κτισμάτων. Η κύρια είσοδος στον περίβολο γίνεται  από την ανατολική πλευρά ενώ δευτερεύουσες είσοδοι υπάρχουν τόσο στην βόρεια, όσο και στην νότια πλευρά. Το καθολικό της μονής της Κοιμήσεως Θεοτόκου Βαρετάδας ανήκει στον τύπο της μονόκλιτης τρουλαίας βασιλικής και έχει διαστάσεις 15.80 Χ 6,40 μ. Αποτελείται  από  τον  κυρίως ναό, τον νάρθηκα, και στοά η οποία εκτείνεται κατά μήκος του νότιου τοίχου του ναού.












Μια ευλογημένη οικογένεια


1. Μακάριο το σπίτι, που κυβερνάει ο Χριστός.
2. Μακάριο το σπίτι, που καταστατικό του έχει το Ιερό Ευαγγέλιο.
3. Μακάριο το σπίτι, που όλοι προσεύχονται.
4. Μακάριο το σπίτι, που το ανδρόγυνο ζει με αμοιβαία αγάπη, ανοχή, συνχωρητικότητα και διαφυλάσσει, σαν κόρη οφθαλμού, το συζυγικό του σπίτι.
5. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του ζουν με αλληλοσεβασμό, αλληλοκατανόηση και ο καθένας υποχωρεί για το χατήρι του άλλου, οπότε κανένα δυσάρεστο μεταξύ τους πρόβλημα.
6. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του είναι πιστά παιδιά του Θεού και ζουν την πνευματική και μυστηριακή ζωή της Αγίας Του Εκκλησίας, οπότε δεν κινδυνεύουν να γίνουν θύματα της μαγείας.
7. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του είναι πνευματικώς καλλιεργημένα και θρησκευτικώς κατηρτισμένα, οπότε δεν διατρέχουν το κίνδυνο να παρασυρθούν από τους αιρετικούς και τα κάθε όργανα του Αντίχριστου.
8. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του ζουν με φρόνηση και αυτοκυριαρχία οπότε δεν κινδυνεύουν να πέσουν θύματα των εμπόρων των ναρκωτικών και του λευκού θανάτου.
9. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του ζουν με σωφροσύνη, εγκράτεια και γενικά σύμφωνα με τους κανόνες της ηθικής.
10. Μακάριο το σπίτι, που βασιλεύει η Αγάπη και όπου αγάπη ευλογία και όπου ευλογία ο Χριστός και όπου ο Χριστός ευτυχία, χαρά, ειρήνη, γαλήνη.

Γιατί ο Θεός δημιούργησε αυτούς που επρόκειτο να αμαρτάνουν και να μη μετανοούν; Toυ Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού

    
     Ο Θεός από αγαθότητα δημιουργεί εκ του μηδενός τα δημιουργήματά Του και είναι προγνώστης αυτών που θα συμβούν. Αν βέβαια δεν επρόκειτο να υπάρχουν, ούτε θα επρόκειτο να είναι κακοί και ούτε θα τους γνώριζε εκ των προτέρων. Διότι η γνώση αναφέρεται σ’ αυτά που υπάρχουν και η πρόγνωση αναφέρεται σ’ αυτά που οπωσδήποτε θα συμβούν, προηγείται δηλαδή η ύπαρξη και μετά ακολουθεί η καλή ή κακή ύπαρξη. Αν όμως – παρ’ όλο που επρόκειτο να δημιουργηθούν χάρη στην αγαθότητα του Θεού – τους εμπόδιζε να δημιουργηθούν το ότι επρόκειτο να γίνουν κακοί εξ αιτίας της δικής τους προαίρεσης, τότε το κακό θα νικούσε την αγαθότητα του Θεού.
    Ο Θεός λοιπόν τα δημιουργεί αγαθά όλα όσα δημιουργεί, γίνεται δε ο καθένας καλός ή κακός εξ αιτίας της δικής του προαίρεσης. Λοιπόν αν και είπε ο Κύριος : ¨Συνέφερε τω ανθρώπω εκείνω, ει ουκ εγεννήθη¨1 το έλεγε όχι επικρίνοντας την δημιουργία του, αλλά την κακία που προστέθηκε στο δημιούργημά Του εξ αιτίας της δικής του προαίρεσης και απερισκεψίας. Διότι η απερισκεψία της γνώμης του αχρήστευσε την ευεργεσία του Δημιουργού, όπως ακριβώς αν κάποιος, αφού δεχτεί πλούτο και εξουσία από έναν βασιλιά, θα καταδυναστεύσει τον ευεργέτη του, αυτόν ο βασιλιάς, αφού τον υποτάξει όπως του αξίζει, θα τον τιμωρήσει, αν τον δει να παραμένει μέχρι τέλους στην εξουσία του τυράννου.
1. Ματθ. 26, 24.
Απόδοση βασισμένη στο: Ιω. Δαμασκηνού, Έκδοσις ¨Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως¨ Ε.Π.Ε., Τόμος 19ος , σελ. 530 – 533. Επιλογή – επιμέλεια κειμένου : π. Νεκτάριος Κουτρουμάνης.

Γιατί είναι αναγκαία η εξομολόγηση ;

   
    Η εξομολόγηση είναι το πρώτο στοιχείο της μετάνοιας. Διάφορα χωρία της Γραφής αναφέρονται στην αναγκαιότητα της εξομολογήσεως, ως πρακτικού δείγματος μετάνοιας. Με την εξομολόγηση αποκαλύπτει ο άνθρωπος την ηττοπάθειά του, την προδοσία και άρνηση των καθηκόντων του, από την οποία προήλθε η πτώση και η καταστροφή. Φανερώνει την υπαιτιότητα του και έτσι καταστρέφει τα μέσα και αίτια της συντριβής του και ολοκληρώνει την επιστροφή στους κόλπους του Πατέρα, που με την αμαρτία και την παράβαση διακόπηκε. Κάθε παράβαση και παρακοή επιφέρει διπλή ενοχή στον άνθρωπο. Και στο σώμα, με τις αισθήσεις, και στην ψυχή και το νου, από όπου ξεκινά η προδοσία. Με την εξομολόγηση θεραπεύει και τις δύο μορφές της ενοχής, αφού περιγράφει με ταπείνωση, ως δική του, την άρνηση και προδοσία. Ούτε εξομολόγηση γίνεται χωρίς μετάνοια, ούτε μετάνοια χωρίς εξομολόγηση. Είναι και τα δύο αχώριστα και απόλυτα μέσα σωτηρίας.
     Η κύρια αιτία της αποπλανήσεως του ανθρώπου είναι η λανθασμένη κρίση του νου. Μετάνοια σημαίνει την επαναφορά του νου στη σωστή κρίση και χρήση των νοημάτων, ώστε να εκλείψει το  παράλογο. Την πράξη αυτήν της ισορροπίας τους ανθρώπου αποδέχτηκε η φιλανθρωπία του Θεού και έγινε το μεγαλύτερο δώρο Του στη φύση μας, αφού ξεπέσαμε από την πρώτη μας θεοειδία. Δεν πρέπει να παραμελούμε τη μετάνοια, αφού κατά το λόγο της Γραφής «τίς καθαρός ἔσται ἀπό ρύπου, ἐάν μία ἡμέρα ὁ βίος αὐτού ἐπί τῆς γῆς» (Ιώβ 14, 4-5). Ποιος μπορεί να περιγράψει την έκταση της φιλανθρωπίας και  παναγαθότητας του Θεού προς τον άνθρωπο, αφού τον δέχεται, αν επιστρέψει με τη μετάνοια, όσο μεγάλη και αν ήταν η προδοσία και η παράβασή του; Ποιος θα περιγράψει την αθλιότητα και το σκοτισμό του πεπλανημένου ανθρώπου, όταν ποδοπατεί και απορρίπτει αυτό το δώρο, το οποίο ανακαλεί τον αποστάτη και προδότη στους κόλπους της πατρικής αγκάλης και στοργής και τον ελευθερώνει από την αιώνια και φρικτή καταδίκη;
    Πραγματικά να η φιλανθρωπία του θεού δε μας παραχωρούσε τη μετάνοια, δε θα μας προσέφερε τίποτε και αυτή η οικονομία του Σωτήρα  μας, αφού η δική μας τρεπτότητα και διαστροφή θα τα αφάνιζε στον αμαρτωλό και πανένοχο βίο μας. Κανένας απόγονος της αδαμιαίας ρίζας, ας μην παραμελήσει να εφαρμόσει στη ζωή του τη μεγάλη δωρεά της μετάνοιας, για να μην κλάψει ανώφελα στη μέλλουσα αιωνιότητα. Το πένθος και τα δάκρυα είναι τα κυριότερα και επικερδέστερα εργαλεία της γνήσιας μετάνοιας και όσοι μετανοούν σωστά, ας μην τα αποχωρίζονται.

Το μεγαλείο της αγάπης του Θεού

    
    Μια πολυμελής οικογένεια στην Αφρική πήρε την απόφαση να πωλήσει ένα από τα επτά παιδιά της. Σκληρή απόφαση. Τί μπορούσε όμως να κάνει; Η φτώχεια και η δυστυχία θέριζε το σπίτι. Μπροστά στις ανυπέρβλητες δυσκολίες, έπρεπε ένα τους παιδί να το πωλήσουν. Ο έμπορος χτυπάει την πόρτα. Τα παιδιά στην γραμμή. Ποιο απ΄ όλα να πωλήσει; Για το κάθε παιδί εύρισκε και ένα ξεχωριστό χάρισμα η μάνα. Αρχίζει από το πρώτο και καταλήγει στο τελευταίο. Όλα της είναι σπλάχνα. Ποιο απ΄ όλα να αποκόψει; Στο τέλος στρέφεται προς τον έμπορα και του δηλώνει την αδυναμία της να πωλήσει το παιδί της.
     Το ίδιο όμως δεν συνέβη και με τον Θεό Πατέρα που θυσίασε τον Μονογενή αυτού Υιόν, για να λυτρώσει τα παιδιά Του , το ανθρώπινο γένος; Η θυσία του Χριστού μας φανερώνει πόσο μεγάλη ήταν η αγάπη του Θεού στον άνθρωπο και πόσο μικρή είναι δυστυχώς σήμερα η δική μας αγάπη σ' Εκείνον.

Ποια είναι η τύχη των νηπίων που πεθαίνουν αβάπτιστα

Το ερώτημα αυτό είναι πολύ δύσκολο και δεν μπορούμε να απαντήσουμε σ’ αυτό από την οπτική γωνία της γης. Μόνο στην άλλη ζωή θα το εννοήσουμε, όπως γενικότερα θα εννοήσουμε και την τύχη του ανθρώπου αμέσως μετά το θάνατο. Το ζήτημα της τύχης των νηπίων που πεθαίνουν αβάπτιστα ανάγεται τελικά, στην ευσπλαχνία και την αγαθότητα του Θεού, ο οποίος οικονομεί τη ζωή και το θάνατο όλων των λογικών πλασμάτων του.
Το ερώτημα που θέσαμε είναι δύσκολο γιατί προσδιορίζεται από δύο βασικές προτάσεις ασυμβίβαστες μεταξύ τους· πρώτον, τα νήπια που πεθαίνουν αβάπτιστα επειδή φέρουν το προπατορικό αμάρτημα δεν μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών και δεύτερον, τα αυτά νήπια επειδή δεν έχουν προσωπικές αμαρτίες δεν μπορούν να εξακοντισθούν στην αιώνια κόλαση. Ο άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός γράφει· «Τούς δε (τα νήπια που πέθαναν αβάπτιστα) μήτε δοξασθήσεσθαι μήτε κολασθήσεσθαι παρά του δικαίου κριτού ως ασφραγίστους μεν απονήρους δε, αλλά παθόντας μάλλον η δράσαντας». Να υποθέσουμε ότι τα αβάπτιστα νήπια βρίσκονται ενδιάμεσα μεταξύ παραδείσου και κολάσεως (υπάρχει μια τέτοια ενδιάμεση κατάσταση;) η ότι υφίστανται ελαφρότατες βασάνους;
Εν πάση όμως περιπτώσει θεωρίες που διατυπώνονται από ρωμαιοκαθολικούς θεολόγους προς εξοικονόμηση της δυσχέρειας, ότι οι προσευχές των γονέων μπορούν να σώσουν τα αβάπτιστα νήπια η ότι αυτά, αποκτώντα συνείδηση, μπορούν να σωθούν δια του βαπτίσματος του πόθου προς το βάπτισμα, είναι θεωρίες αλλόκοτες και αστήρικτες που έρχονται σε αντίθεση προς την περί βαπτίσματος διδασκαλία της πίστεως.

Πως μπορούμε να γίνουμε δοχεία της χάριτος του Θεού ;


Θα αναφερθούμε επιγραμματικά στα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει κάθε πνευματική μας προσπάθεια, αλλά και ολόκληρη η ζωή μας για να γίνουν δεκτές από το Θεό και να προσελκύσουν την θεία Χάρη και ευλογία Του.
Α) Το πρώτο χαρακτηριστικό που πρέπει να έχει κάθε πνευματική μας προσπάθεια είναι η αληθινή μετάνοια. Η πραγματική λύπη μας για κάθε ενέργεια ή σκέψη μας η οποία στέκεται εμπόδιο στην ένωση μας με το Θεό και η σταθερή απόφαση μας να μην ξαναπέσουμε στα ίδια παραπτώματα.
Β) Παρατηρούμε πολλές φορές, κυρίως στην εξομολόγηση, ότι ορισμένα αμαρτήματα αντιμετωπίζονται με επιπολαιότητα από τους πιστούς και με μία τάση να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους. Αναφέρουμε ως παράδειγμα την κατάκριση, γνωστή και ως κουτσομπολιό. Από πολλούς θεωρείται πράξη μικρής σημασίας και ως κάτι αναπόφευκτο από την στιγμή που βρισκόμαστε σε παρέες και δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Η κατάκριση όμως δεν είναι κάτι το ανώδυνο αλλά μία πράξη που αποδεικνύει ότι δεν έχουμε αγάπη για τους αδελφούς μας, ότι προτιμούμε να ασχολούμαστε με τα προβλήματα των άλλων και όχι με τα δικά μας, καθώς και ότι θεωρούμε τον εαυτό μας άξιο να κρίνει τις πράξεις των άλλων.
Γ) Ένα τρίτο σημείο που θα πρέπει να τονίσουμε είναι η φιλανθρωπία, η ελεημοσύνη. Κατά την πνευματική μας προσπάθεια πρέπει να θυμόμαστε πάντα να δείχνουμε την αγάπη μας προς τους αδελφούς μας και κυρίως στους πάσχοντες. Με τον τρόπο αυτό, δηλαδή με την ελεημοσύνη, καλύπτουμε τα κενά που μένουν στην πνευματική μας ζωή. Αναπληρώνουμε την πτώσεις μας και ο Κύριος συγχωρεί τις παραλείψεις μας βλέποντας την αγάπη και την συμπαράσταση την οποία δείχνουμε για τον αδελφό μας. Η ελεημοσύνη έχει πολλές μορφές όπως η οικονομική βοήθεια σε αυτόν που στερείται, η επίσκεψη σε ένα άρρωστο, η συντροφιά σε κάποιον ο οποίος είναι μόνος, η ενίσχυση της ποιμαντικής και ιεραποστολικής δράσεως της Εκκλησίας μας κ.τ.λ.
Δ) Θα πρέπει να προσέξουμε και μάλιστα πολύ, σχετικά με την ταπείνωση. Πνευματική ζωή χωρίς ταπείνωση δεν υπάρχει. Η ταπείνωση είναι η βάση το θεμέλιο πάνω στο οποίο κτίζουμε την πνευματική μας προσπάθεια. Εάν το θεμέλιο δεν είναι σταθερό ολόκληρο το οικοδόμημα θα καταρρεύσει.
      Πρέπει να προσπαθούμε να μην προβάλλουμε ποτέ τις πνευματικές μας προσπάθειες. Ό,τι κάνουμε να το κάνουμε για την αγάπη του Χριστού και μόνο και όχι για να προβληθούμε στους ανθρώπους. Η κάθε πνευματική μας προσπάθεια να είναι κρυφή και ο Ουράνιος Πατέρας που βλέπει σε αυτό που εμείς κάνουμε κρυφά θα μας το ξεπληρώσει στα φανερά. Ο μισθός μας δηλαδή για κάθε προσπάθεια μας αδελφοί μου να αναμένεται από το Θεό για να έχει αξία αιώνια και όχι από τους ανθρώπους οι οποίοι την μία μέρα μπορεί να σε επιβραβεύουν και να σε θαυμάζουν και την άλλη ημέρα να σε κοροϊδεύουν και να σε κατηγορούν.
Ε) Πρέπει να μάθουμε να ζητούμε συγγνώμη. Πόσο δύσκολο είναι στην εποχή μας αδελφοί μου να ζητήσουμε πρώτοι συγγνώμη! Και δυστυχώς εξ’ αιτίας τού ότι δεν έχουμε μάθει να ζητούμε συγνώμη και ο Θεός δεν συγχωρεί και τις δικές μας αμαρτίες, γιατί λέει ΄΄Με όποιο μέτρο μετρήσετε θα μετρηθήτε΄΄. Εάν δεν συγχωρούμε τους αδελφούς μας δεν θα συγχωρεθούμε από το Θεό. Αλλά και καθημερινά επαναλαμβάνουμε στην ΄΄ Κυριακή προσευχή΄΄, στο ΄΄Πάτερ ημών΄΄ ΄΄ άφες ημίν τα παραπτώματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών΄΄, δηλαδή, συγχώρεσε Κύριε τα παραπτώματα, τα σφάλματα, τις πτώσεις μας, όπως και εμείς συγχωρούμε τους αδελφούς μας για τα σφάλματα και τα παραπτώματα που έκαναν απέναντί μας. Τονίζεται μέσα από την πιο αγαπημένη, την πιο γνωστή, την πιο απλή , την πιο καθημερινή προσευχή που βάζει στο στόμα μας η Εκκλησία κάθε λεπτό της ημέρας η μεγάλη αυτή αλήθεια, ότι δηλαδή για να ζητήσουμε από το Θεό την άφεση των αμαρτιών μας πρέπει πρώτα και εμείς να συγχωρήσουμε τους αδελφούς μας. Δυστυχώς, εμείς λέμε μηχανικά και από συνήθεια την προσευχή αυτή και δεν προσέχουμε τα μεγάλα και βαθιά νοήματα της.
Ζ) Τέλος θα πρέπει να δώσουμε την πρέπουσα βαρύτητα στην προσευχή. Νηστεία χωρίς προσευχή δε νοείται. Η προσευχή είναι η συνομιλία μας με τον Θεό. Η συμμετοχή μας στα Ιερά Μυστήρια και τις Ιερές Ακολουθίες είναι όχι απλώς απαραίτητη αλλά αναγκαία για την πνευματική μας πρόοδο. Μέσα από τα Μυστήρια και τις Ακολουθίες λαμβάνουμε την Χάρη και την ευλογία του Θεού. Αγιάζεται η προσπάθεια μας. Ευλογείται η ζωή μας. Εκατονταπλασιάζεται ο καρπός των κόπων μας. Παίρνουμε δύναμη για να συνεχίσουμε. Ακούμε το Λόγο του Θεού και διδασκόμαστε από αυτόν. Μαθαίνουμε αλλά και διακρίνουμε σε ποια σημεία δεν βαδίζουμε σωστά ώστε να μπορούμε να διορθωνόμαστε και να γινόμαστε καλύτεροι. Τέλος μέσα από τα Μυστήρια της αγίας μας Εκκλησίας και την προσευχή ενωνόμαστε με τον ίδιο το Θεό.
Συχνή θεία Κοινωνία, συχνή εξομολόγηση, κυρίως όταν κάτι μας βαραίνει ή μας πληγώνει, ώστε να το αποβάλουμε, συμμετοχή στις Ιερές Ακολουθίες της Εκκλησίας, είναι η βάση πάνω στην οποία θα πρέπει να στηρίξουμε κάθε πνευματική μας προσπάθεια για να είμαστε σίγουροι ότι δεν κοπιάζουμε μάταια και ο αγώνας μας δεν θα πάει χαμένος.
Ας προσέξουμε αδελφοί μου, ώστε κάθε πνευματική μας προσπάθεια αλλά και ολόκληρη η ζωή μας, να εμπεριέχει τα παραπάνω στοιχεία στα οποία επιγραμματικά αναφερθήκαμε, ούτως ώστε να μη χτίζουμε παλάτια πάνω στην άμμο, αλλά η πνευματική μας πορεία να γίνεται δεκτή από το Θεό ως εύωσμο θυμίαμα και να αξιωθούμε και εμείς να ακούσουμε την φωνή του Κυρίου να μας λέει: ΄΄ Εύ δούλε αγαθέ και πιστέ! Επί ολίγα ης πιστός, επί πολλών σε καταστήσω, είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου΄΄, δηλαδή: Μπράβο παιδί μου καλό και πιστό! Στα λίγα έμεινες πιστός με πολλά όμως θα σε ανταμείψω, πέρασε μέσα να συμμετάσχεις στην Ουράνια και αιώνια χαρά του Κυρίου σου! Αμήν !

Μην απελπίζεσαι.... Μια ωφέλιμη διδακτική ιστορία


Μια πιστή χριστιανή, πριν από μερικά χρόνια, δοκιμάστηκε σκληρά από τα χτυπήματα της ανθρώπινης αδικίας και της εγκαταλείψεως. Εξαιτίας μιας φρικτής συκοφαντίας ο σύζυγός της πήρε τα τέσσερα παιδιά τους και εξαφανίσθηκε. Έπεσε σε φοβερή κατάσταση. Για μέρες είχε να φάει. Κανένας δεν το γνώριζε, κανένας δεν χτύπησε τη  πόρτα της κι όλοι της γύριζαν την πλάτη. Όλοι πίστεψαν σ’ αυτά, που είχε τοιχοκολλήσει σ΄ όλο το δρόμο ο άνδρας της. Είχε  γράψει με μεγάλα γράμματα: «Η γυναίκα μου είναι πόρνη»! Και μερικοί, που θέλησαν να βοηθήσουν, βέβαια, ζήτησαν κι αυτοί ηθικά ανταλλάγματα. Την πίστη της όμως στον Θεό, τη προσευχή της με χειμάρρους δακρύων δεν τα εγκατέλειψε ποτέ. Είκοσι μέρες χωρίς τίποτα, μόνο με νερό. Είκοσι μέρες πείνας και εξαθλιώσεως.
Την εικοστή πρώτη ημέρα πήρε μια πέτρα, πήγε μπροστά στα εικονίσματα και είπε στο Χριστό.
-Κύριε, Σύ που αρνήθηκες στο διάβολο να κάνεις τις  πέτρες ψωμιά, κάνε το αυτό αλεύρι για να ζήσω και απάλλαξε με και «λύτρωσέ με από συκοφαντίας ανθρώπων».
Έκανε το σημείο του σταυρού, με τα τρία δάχτυλα και τη χτύπησε. Και –ώ  του θαύματος!-άνοιξε μια τρύπα στην πέτρα και άρχισε να τρέχει αλεύρι! Σαράντα μέρες συνέχεια, από την τρύπα έτρεχε αλεύρι! Η πίστη της δυνάμωσε πιο πολύ, γιγαντώθηκε κυριολεκτικά. Πάλεψε δια της προσευχής και της πίστεως κι έγινε η αποκάλυψις της συκοφαντίας, έλαμψε η αλήθεια και ταπεινωμένοι οι πάντες έπεφταν στα πόδια της για να της ζητήσουν συγνώμη.
Σήμερα ζει με  παιδιά και με εγγόνια στην επαρχία, ευτυχισμένη και τακτοποιημένη. Το πρόσωπό της λάμπει, από τότε, από χαρά και ειρήνη και από τη δύναμη που της χαρίζει η πίστις. Τη δε πέτρα την κρατά ως κειμήλιο και ως φυλαχτό στο εικονοστάσι της!

 Πηγή: Από το βιβλίο Πνευματικές Διαδρομές στους Μακαρισμούς του π. Στεφάνου Αναγνωστόπουλου

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2019

Fake news και εκκλησία


Του πρωτ. Χριστοφόρου Χρόνη- Δρ Θεολογίας, ΜΑ Φιλοσοφίας

Ο Απ. Παύλος συμβουλεύει τον μαθητή του Τιμόθεο, να μένει πάντοτε σταθερός στην αλήθεια που διδάχθηκε απ’ αυτόν και να μην παρασύρεται από ανθρώπους, που προοδεύουν «ἐπί το χεῖρον» (Β΄Τιμ. 3,13). Ο θεόπνευστος Απόστολος ομιλεί για πρόοδο της παρακμής. Στον Παύλο αρέσουν τα λογοπαίγνια και τα οξύμωρα σχήματα. Π.χ. στην επιστολή του προς την εκκλησία της Ρώμης (Ρωμ.6,20-22) υποστηρίζει ότι ο δούλος της αμαρτίας είναι ελεύθερος από τον Θεό (δεν έχει σχέση μαζί του), ενώ ο ελεύθερος από την αμαρτία (δεν έχει σχέση μαζί της) είναι δούλος του Θεού.
        Η πρόοδος της παρακμής είναι εμφανής στην κοινωνία μας, στον σύγχρονο δυτικό «πολιτισμένο» κόσμο. Αυτή η παρακμή άρχισε από την εποχή του Διαφωτισμού, ο οποίος διακήρυξε την αυτονομία της ηθικής από τον Θεό και την αποσύνδεσή  της από τις αρετέςκαι τη λογική, όπως  το απέδειξε ο σύγχρονος ηθικός φιλόσοφος Μακιντάιρ (AlasdairMacIntyre, AfterVirtue–AStudyinMoralTheory, thirdedition, NotreDame, IN: UniversityofNotreDamePress, 2007- δυστυχώς δεν υπάρχει ελληνική μετάφραση, ακόμα). Η «πρόοδος» αυτή συνεχίζεται. Ένα δείγμα της  «προόδου» αυτής είναι και η σκόπιμη διασπορά ψευδών ειδήσεων, τα γνωστά πλέον fakenews. Τα fakenews ασφαλώς έχουν ως αντικειμενικό τους σκοπό να βλάψουν έναν οργανισμό, ένα νομικό ή ένα φυσικό πρόσωπο.
         Από τα fakenews δεν θα μπορούσε να γλιτώσει ο εκκλησιαστικός χώρος. Τα fakenews μάλιστα ήταν, είναι και θα είναι  πάντοτε υπαρκτά, στον χώρο αυτό. Μην ξεχνάμε ότι το πρώτο θύμα των fakenews, ήταν ο Χριστός. Οι Φαρισαίοι συνεχώς έσπερναν ψευδές ειδήσεις ότι είναι μέθυσος, δαιμονισμένος, λαοπλάνος κ.α. Σήμερα όμως με την τερατώδη τεχνολογική πρόοδο (διαδίκτυο, μέσα κοινωνικής δικτύωσης) τα fakenews είναι τόσα πολλά σε αριθμό, που δύσκολα πλέον διακρίνονται από τα realnews, τα γεγονότα δηλαδή.
 Έχουμε κουραστεί να ακούμε τέτοια ψευδή νέα όπως,η αμύθητη εκκλησιαστική περιουσία, οι αργόσχολοι και περιττοί ιερείς, ο οικουμενιστής Πατριάρχης, ο τάδε αρχιμανδρίτης έκανε αυτό (με σκοπό να «καεί» η ανέλιξή του), ο τάδε Μητροπολίτηςείναι κουρασμένος και υπέβαλλε ή θα υποβάλλει την παραίτησή του και πολλά άλλα φαιδρά.
        Αξίζει τον κόπο το θύμα των fakenewsνα ασχοληθεί μαζί τους; Όχι πάντα, διότι θα παρεκκλίνει από τον ιερό του σκοπό και θα κινείται συνεχώς σε «πεζοδρομιακές» ατραπούς. Επειδή η φύση μας είναι αδύνατη και απογοητευόμαστε εύκολα, το θύμα τέτοιων ειδήσεων, μόνο μέσω του φωτισμού του Αγίου Πνεύματος, την ώρα της προσευχής, θα λάβει εσωτερική πληροφορία για το αν αξίζει να ασχοληθεί ή όχι με τα fakenews,που αναφέρονται στο πρόσωπό του και να τα αντικρούσει («Ὡσαύτως δὲ καὶ τὸ Πνεῦμα συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν· τὸ γὰρ τί προσευξώμεθα καθ’ ὃ δεῖ οὐκ οἴδαμεν, ἀλλ’ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις»–Ρωμ. 8,26).
  Όσον αφορά τους εμπνευστές και τους εκτελεστές των fakenewsνα πούμε, ότι πρόκειται για άτομα θλιβερά και εξόχως ανόητα διότι, σύμφωνα με τον ιταλό ιστορικό Κάρλο Τσιπόλα (1922-2000), εμπίπτουν στον τρίτο νόμο της ανθρώπινης ηλιθιότητας, ο οποίος λέει: «Ηλίθιο ονομάζεται το άτομο που οι πράξεις του προκαλούν ζημιές σε άλλο άτομο ή ομάδα ατόμων, χωρίς το ίδιο να αποκομίζει κέρδη, ενώ πιθανώς να υφίσταται και ζημιές» (CarloM. Cipolla, Οι Βασικοί Νόμοι της Ανθρώπινης Ηλιθιότητας, εκδ. Κέδρος, Αθήνα 2012, σ. 44). Και πράγματι τα άτομα αυτά είναι τέτοια, αφού όχι μόνο δεν κερδίζουν τίποτα, αλλά αντίθετα ζημιώνονται, αφού το άδικο ποτέ δεν ευλογείται, σύμφωνα με τον άγιο Παΐσιο.
Ο σοφός λαός μας λέει «ότι έδωσες, θα λάβεις» επηρεασμένος από το λόγιο του Χριστού «πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρῃ ἀποθανοῦνται» (Ματθ. 26,52). 

Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.

Δελτίο Τύπου της Ιεράς μας Μητροπολεως


ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ
Δηλώσεις Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά

Σχετικά με τις δημοσιεύσεις σε εκκλησιαστικές και πολιτικές εφημερίδες, όπου γίνεται λόγος για παραίτηση του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά, εκ του Γραφείου Τύπου και Επικοινωνίας της Ιεράς Μητροπόλεως, τονίζεται ότι ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας ουδέποτε εξέφρασε την επιθυμία να παραιτηθεί. Καθημερινά παρών σε όλες τις ποιμαντικές του υποχρεώσεις, με πληρότητα και συνέπεια στην εκκλησιαστική του διακονία, ευλογεί, εύχεται και αγωνιά για την πνευματική πρόοδο των πιστών της Εκκλησίας του Χριστού.
Επιβάλλεται, επιτέλους, να σταματήσει η κάθε είδους παραπληροφόρηση από όπου και αν προέρχεται. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς θα συνεχίσει να επιτελεί στο ακέραιο τα ποιμαντικά του καθήκοντα, ανταποκρινόμενος πάντοτε τόσο στις πολλές ανάγκες και προσκλήσεις των πιστών Χριστιανών, όσο και στις ιδιαίτερες προκλήσεις των καιρών, εκκλησιαστικές και μη, οι οποίες επιβάλλουν την ανάγκη της παρουσίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Ερωτώμενος ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς, για τα περί παραιτήσεώς του σχόλια, προέβη σήμερα (μέσω του τηλεοπτικού σταθμού “ΑΧΕΛΩΟΣ Τ.V.”)  στις ακόλουθες δηλώσεις:
«Παρακαλώ να μου επιτρέψετε να κάνω μια δήλωση, η οποία πρέπει να δώσει απάντηση σε κάποια ανυπόστατα που ακούγονται αυτές τις ημέρες. Δημοσιεύθηκε σε εφημερίδες των Αθηνών, αλλά και σε site διάφορα, ακούστηκε και σε προφορικές συζητήσεις, ότι ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας είναι κουρασμένος και σκέπτεται να παραιτηθεί.. μάλιστα μερικοί είπαν ότι έδωσε την παραίτησή του. Αυτά είναι όλα ανυπόστατα!
»Δεν ξέρω από πού προέρχονται και δεν ξέρω τους σκοπούς όλων αυτών, όμως, θέλω ειλικρινά να πω ότι ποτέ μα ποτέ δεν με ενθουσίασε και δεν με εντυπωσίασε ούτε η αρχιερατική μίτρα, ούτε το εγκόλπιο. Κατά την αρχιερατική μου διακονία, αλλά και κατά την περίοδο που ήμουν ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως αυτής, ένα με ενδιέφερε και με ενδιαφέρει: η διακονία του Θεού μου, η διακονία του φρικτού Θυσιαστηρίου και η διακονία των πιστών Χριστιανών της Ιεράς Μητροπόλεώς μας. Όπως είχα πει κατά την ενθρονιστήρια ομιλία μου, δεν θέλω να είμαι δεσπότης, αλλά πατέρας, αδελφός, υπηρέτης. Αυτό είναι το πιστεύω μου και αυτό προσπαθώ να κάνω, ανεξάρτητα αν μερικοί που δεν έχουν υπακοή, την αγάπη την θεωρούν αδυναμία.
»Γι’ αυτό, λοιπόν, θέλω να απαντήσω ότι δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα παραιτήσεως. Θα διακονώ έως ότου ο Θεός μου επιτρέπει να μπορώ να διακονώ. Ο λαός της Αιτωλοακαρνανίας πραγματικά μου δίνει δύναμη, μου δίνει κουράγιο, μου δίνει πολύ χαρά, γιατί πραγματικά είναι ευσεβής, είναι ευλαβής, αγαπάει το Θεό.. Αυτό που θέλει από εμάς, είναι παράδειγμα και διακονία σωστή. Το λέω με όλη μου την καρδιά αυτό.
»Όσοι, λοιπόν, λένε αυτά τα πράγματα, ας σκεφτούν ότι δεν είναι θέλημα Θεού αυτό που κάνουν. Δεν με ενδιαφέρουν οι εξουσίες, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, με ενδιαφέρει η διακονία. Δεν μπορώ να προδώσω εγώ αυτό το λαό. Εκείνος, ο Πατέρας, ο Θεός μας, θα πει το πότε πρέπει να σταματήσω. Εύχομαι όλοι να έχουν υγεία και ευλογία και προσεύχομαι για όλους αυτούς οι οποίοι λένε όλα αυτά τα πράγματα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!».

Εκ  του  Γραφείου  Τύπου  και  Επικοινωνίας
της  Ιεράς  Μητροπόλεως

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2019

Προσκύνημα της Ενορίας μας στον Άγιο Νικόλαο Αντιρρίου

Με τη χάρη του Θεού και σεπτή αδεία της καθ΄ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως χθες Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2019 πραγματοποιήσαμε με τη συμμετοχή 85 ευλαβών ενοριτών μας, προσκύνημα στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Αντιρρίου για να προσκυνήσουμε το άφθαρτο χέρι της Αγίας Μαρίας της  Μαγδαληνής αλλά και τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου του Κυρίου μας προερχόμενα από την Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους.
      Συγκεκριμένα στις 15:00 το μεσημέρι επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο και μέσω Ιονίας Οδού φθάσαμε στο Αγιο Νικόλαο Αντιρρίου όπου μας περίμεναν Αγιορείτες Πατέρες και ο Εφημέριος του Ιερού Ναού Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Πολύκαρπος Θεοφάνης.Μετά την προσκύνηση της αφθάρτου χειρός της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής και του Τιμίου Ξύλου, μοιράστηκε λαδάκι από τον καντήλι  προς ευλογία σε όλους τους προσκυνητές και ακολούθησε απογευματινός καφές στο λιμάνι της Ναυπάκτου και εν συνεχεία αργά το απόγευμα πήραμε το δρόμο της επιστροφής στην Ενορία μας έχοντας ωφεληθεί τα μέγιστα, έχοντας λάβει την χάρη του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού αλλά και τις μεσιτείες της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής.













Με λαμπρότητα ο εορτασμός της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στη Γραμματικού

Με λαμπρότητα και με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου εορτάστηκε στη Γραμματικού η Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού στο παρεκκλήσιο της Υψώσεως στο κάτω μέρος του Ιερού Ναού Αποστόλου Φιλίππου. Το απόγευμα της εορτής τελέσθηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ Αρτοκλασίας και θείου κηρύγματος από τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π Νεκτάριο Τριάντη, Προϊστάμενο του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος Αγρινίου και Αρχιερατικό Επίτροπο Κατούνης.
 Στο κήρυγμά του ο π Νετάριος στάθηκε στο μεγαλείο του Σταυρού και ανέφερε ότι οι δοκιμασίες που περνάει ο σύγχρονος άνθρωπος μέσα στην κοινωνία είναι ένα είδος Σταυρού που σηκώνει ο καθένας μας με σκοπό τον προσωπικό μας αγιασμό. Μετά την Ακολουθία του Εσπερινού προσφέρθηκε Αβραμιαίο κέρασμα σε όλους τους προσκυνητές στην αίθουσα του Κέντρου Νεόττος του Ιερού Ναού . Το πρωί της εορτής τελέσθηκε η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία από τον Εφημέριο του χωριού μας  π Σπυρίδωνα Ιωάννου Αρχιερατικό Επίτροπο Μακρυνείας μετά θείου Κηρύγματος από τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π Παύλο Ντανά, ιεροκήρυκα της καθ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως. Στο κήρυγμά του ο π Παύλος ανέλυσε τι είναι ο Σταυρός για κάθε χριστιανό, αναφέρθηκε στην ιστορικότητα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού αλλά και στις δοκιμασίες που περνάμε όλοι μας.









Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2019

Εορτή Γενεθλίου της Θεοτόκου στην Ιερά Μονή Παναγίας Κατερινούς

Με την δέουσα λαμπρότητα και παρουσία πλήθους πιστών, τιμήθηκε στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας, η πρώτη Θεομητορική Εορτή του νέου Εκκλησιαστικού έτους, η εορτή του Γενεσίου της Θεοτόκου στην Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου Κατερινούς Μακρυνείας, στις 7 και 8 Σεπτεμβρίου 2019.
Το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2019 από ώρα 7.00΄ μ.μ. ετελέσθη ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, μετά αρτοκλασίας και θείου κηρύγματος από τον πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Λαυρέντιο Καρανάσιο πλαισιούμενος από τον Αρχιερατικό Επίτροπο Μακρυνείας π. Σπυρίδωνα Ιωάννου και πολλών κληρικών της ευρυτέρας περιοχής. Μετά τον Εσπερινό από ώρα 10.00΄ μ.μ. έως 1.00΄ νυκτερινή, ακολούθησε Ιερά Αγρυπνία στο καθολικό της Μονής.
Την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2019 από ώρα 7.00’ π.μ. τελέσθηκε η ακολουθία του Όρθρου και στη συνέχεια, η αναστάσιμη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κκ. ΚΟΣΜΑ, ο οποίος στο Θείο λόγο του αναλύοντας το Απολυτίκιο της εορτής, αναφέρθηκε στη μεγίστη σημασία της εορτής της  Γεννήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου για τη σωτηρία των ανθρώπων. Τόνισε ιδιαιτέρως την χαρά που προξένησε σε όλη την οικουμένη η Γέννηση της Παναγίας μας διότι η Υπεραγία Θεοτόκος δια της ενανθρωπήσεως του Θεού, έγινε υπηρέτης και διάκονος. Και όχι απλός υπηρέτης και διάκονος, αλλά συνεργός και συντελεστής· διότι αν η Θεοτόκος μὲ την αρετή καὶ αγιό­τητά Της δεν καθιστούσε τον εαυτό Της κατάλληλο χώρο για να κατοικήσει και να ενανθρωπήσει ο Θεός, να γίνει η χώρα του αχωρήτου, ο Θεός θα εξακολουθούσε να αναστέλλει την Χάρη και την ευλογία Του, και η ανθρωπότητα θα εξακολου­θούσε να ζει υπό την τυραννία της αμαρτίας και του θανάτου. Η ίδια υπήρξε η αιτία της ελεύσεως του Σωτήρος στη γη, που με την ενανθρώπηση του και τον Σταυρικό Του θάνατο μας έδωσε την αιώνιο ζωή
 Στον Εσπερινό και στη Θεία Λειτουργία, έψαλλε χορός Ιεροψαλτών Αγρινίου, μέλη του Συλλόγου «Άνθιμος ο Αρχιδιάκονος» ενώ το απόγευμα της Κυριακής από ώρα 7.00’ μ.μ. εψάλλη ο μεθέορτος Εσπερινός και ο Παρακλητικός Κανών στην Παναγία Κατερινιώτισσα.