Εκοιμήθη ο μαχητής και ομολογητής Θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος

Εκοιμήθη εν Κυρίω σήμερα το γνησιότερο και πιστότερο τέκνο του μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης π Αυγουστίνου Καντιώτη, ο ομολογητής Θεολόγος κ Νικόλαος Σωτηρόπουλος.

Πολύ σημαδιακό είναι το γεγονός ότι έφυγε για την αιωνιότητα σήμερα που συμπληρώνονται 4 ακριβώς χρόνια από τότε που έφυγε για την αιωνιότητα ο πνευματικός πατέρας του, ο π. Αυγουστίνος.Έφυγε να συναντήσει τον Κύριο της ζωής, που αγάπησε και αφιερώθηκε από νεανικής ηλικίας και τον πνευματικό του πατέρα, τον π. Αυγουστίνο.

 Την ευχή του να έχουμε όσοι τον αγαπούμε και ευχόμαστε να μας στείλει ο Κύριος πολλούς άλλους που θα ακολουθήσουν το άγιο παράδειγμα του προς δόξαν Θεού, ωφέλεια των ανθρώπων και καταισχύνη των δαιμόνων και των πολλών οργάνων του.

Η Νεκρώσιμος Ακολουθία θα τελεσθεί αύριο το απόγευμα και ωρα 17:00μμ στην Ιερά Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου Μυρτιάς Αιτωλοακαρνανίας χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κκ Κοσμά παρουσία πολλών άλλων Ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος  και πλήθους ιερέων.

Πρόγραμμα Ιερών Ακολουθιών στην Ενορία μας

Ανακοινώνουμε στο ευσεβές και χριστεπώνυμο πλήρωμα της καθ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως ότι τις προσεχείς ημέρες θα τελεσθούν οι κάτωθι Ιερές Ακολουθίες στην Ενορία μας

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΕΡΑ:

• Την Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014 και ώρα 19:00μμ θα τελεσθεί η Ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου
• Την Παρασκευή το πρωί θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία η Θεία Λειτουργία επί τη Αποτομή της τιμίας κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.
• Την Παρασκευή το απόγευμα και ώρα 19:00μμ θα τελεσθεί η Ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου
• Το Σάββατο το πρωί και ώρα 07:00 θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία η Θεία Λειτουργία επί τη εορτή του Αγίου Αλεξάνδρου
• Το Σάββατο το απόγευμα και ώρα 19:00μμ θα τελεσθεί η Ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου
• Την Κυριακή 31 Αυγούστου 2014 το πρωί θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία η Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος
• Τη Δευτέρα το πρωί και περί ώρα 10:00 θα τελεσθεί η Ακολουθία του Αγιασμού επί τη ενάρξει του νέου μήνα

Εκ του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου

Αγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής, του πρωτ. π Γεωργίου Παπαβαρνάβα

 Ο Τίμιος Πρόδρομος είναι το πρόσωπον εκείνο, το οποίον εγκωμίασε ο Χριστός περισσότερο από κάθε άλλον άνθρωπο. “Μείζων εν γεννητοίς γυναικών προφήτης Ιωάννου του Βαπτιστού ουδείς εστι” (Λουκ. ζ' 28). Είναι ο μεγαλύτερος των Προφητών, όχι ως προς την ηλικία, αφού έζησε μόνον τριάντα χρόνια, αλλά ως προς την χάρη και την δόξα, γιατί αξιώθηκε όχι μόνον να ιδή, αλλά και να βαπτίση “τον κηρυττόμενον” Μεσσία. Στην συνέχεια όμως ο Χριστός τόνισε ότι ο μικρότερος στην Βασιλεία των Ουρανών είναι μεγαλύτερος από τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Και το είπε αυτό, σύμφωνα με την ερμηνεία του ιερού Χρυσοστόμου, για να μη παρασυρθούν οι όχλοι από την υπερβολή των επαίνων και θεωρήσουν τον Ιωάννη ανώτερον από τον Θεάνθρωπο Χριστό. Αλλά και σύμφωνα με μια άλλη ερμηνεία, του εκκλησιαστικού Συγγραφέως του 4ου μ.Χ. αιώνος Διδύμου του Τυφλού, ο μικρότερος από τους Αγίους Αποστόλους, ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, είναι μεγαλύτερος του Προδρόμου, αφού οι Απόστολοι είναι ανώτεροι από τους Προφήτας.

     Είναι γέννημα στείρας γυναικός και καρπός προσευχής. Από έμβρυο έξι μηνών στην μήτρα της Ελισάβετ έλαβε την χάρη του Αγίου Πνεύματος και σκίρτησε όταν η Παναγία συνάντησε την μητέρα του και με το στόμα της προφήτευσε και ονόμασε την Μαρία Μητέρα του Θεού. Το όνομα Ιωάννης, που έλαβε, ήταν και αυτό δώρο του Θεού, όπως και ο ίδιος. Η ασκητική του ζωή σκανδάλισε πολλούς από τους συγχρόνους του, που δεν μπορούσαν να αντιληφθούν τον αγγελικό τρόπο της ζωής του, και τον κατηγορούσαν ότι είναι δαιμονισμένος. Βέβαια, το γεγονός αυτό, δηλαδή το να κατηγορούν οι άνθρωποι κάποιον συνάνθρωπό τους, επειδή θέλει να ζήση όχι όπως εκείνοι, αλλά με διαφορετικό τρόπο, συνέβαινε και σε άλλες εποχές, όπως συμβαίνει και στις ημέρες μας, αφού και σήμερα υπάρχουν πολλοί που κατηγορούν αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν με την δική τους λογική. Εκτός όμως από το καταλαβαίνω υπάρχει και το αισθάνομαι. Δηλαδή, πέρα από την λογική υπάρχει και η καρδιά, που όταν μεθά από το δυνατό κρασί της άκτιστης χάρης του Αγίου Πνεύματος, απαρνείται όλες τις ψευτοχαρές της εφήμερης αυτής ζωής. Αυτή την μέθη οι άγιοι Πατέρες την ονομάζουν νηφάλια. Όταν κάποιος γευτή την αγάπη του Θεού, τότε περιφρονεί όλες τις άλλες αγάπες, προς τα υλικά πράγματα εννοείται, γιατί τις βρίσκει ψεύτικες.

     Ο Τίμιος Πρόδρομος προετοίμασε τους ανθρώπους να δεχθούν τον Χριστό. Το κήρυγμά του ήταν κήρυγμα μετανοίας. Ο λόγος του ήταν γεμάτος ανδρεία και δύναμη. Δεν δείλιασε και δεν δίστασε να τα βάλη με το κατεστημένο της εποχής του. Ήλεγξε την παρανομία του βασιληά Ηρώδη. Αλλά και τους Φαρισαίους, που καταδυνάστευαν τον λαό φορτώνοντάς τον φορτία βαρειά και δυσβάστακτα, τους αποκάλεσε φίδια και γεννήματα εχιδνών. Προπορεύθηκε του Χριστού και στον άδη και μάλιστα με χαρά, όπως ψάλλουμε στο Απολυτίκιό του, για να κηρύξη στους απ’ αιώνος θανόντας “Θεόν φανερωθέντα εν σαρκί”.

     Στην συνέχεια, θα τονίσουμε τρία σημεία, λαμβάνοντας αφορμή από τα γεγονότα της ζωής του, αλλά και από τον βίο και την πολιτεία του.Πρώτον, ότι κατηγορήθηκε ως δαιμονισμένος γιατί η ζωή του, που την είχε αφιερώσει στον Θεό, ήταν διαφορετική από εκείνη των πολλών. Δεν έμενε στην πόλη, αλλά έφυγε στην έρημο, όπου ζούσε ασκητικά. Δεν έτρωγε φαγητό, αλλά τρεφόταν με ακρίδες, δηλαδή με τις τρυφερές άκρες των φυτών, και με μέλι άγριο. Και σήμερα, δυστυχώς, υπάρχει από πολλούς η ίδια αντιμετώπιση, όταν αποφασίση κάποιος, και ιδίως νέος και μορφωμένος, να αφιερωθή στον Χριστό και στην Εκκλησία Του ως Ιερέας ή ως Μοναχός. Και αν δεν τον αποκαλούν δαιμονισμένο, σίγουρα λένε ότι κάτι έπαθε στο μυαλό. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι άνθρωποι που αντιτίθενται και προκαλούν πλείστα όσα εμπόδια και δυσκολίες, δεν είναι άθεοι ή άσχετοι με την Εκκλησία, αλλά αντίθετα εκκλησιάζονται και μάλιστα τιμούν τους Αγίους, που ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο. Αυτό αν δεν είναι παραλογισμός τότε τί είναι;  Δεύτερον. Αν ήλεγξε την παρανομία του Ηρώδη και την υποκρισία των Φαρισαίων, το έκανε από αγάπη και όχι από εμπάθεια, αφού ήταν απαθής και “πλήρης Πνεύματος Αγίου”. Σκοπός του δεν ήταν η διαπόμπευσή τους, αλλά η διόρθωση και η θεραπεία τους.Σήμερα υπάρχει η νοοτροπία να δικαιολογούμε τα λάθη μας και τα πάθη μας στηρίζοντάς τα αγιογραφικά και αγιολογικά, δηλαδή φέροντας παραδείγματα από την Αγία Γραφή και από την ζωή των Αγίων. Έτσι, πολλοί βρίζουν, συκοφαντούν και σπιλώνουν υπολήψεις τάχα για την δόξα του Θεού. Οι Άγιοι, όταν αναγκάζονταν να ελέγξουν, το έκαναν με πόνο, αγάπη και πολλή προσευχή για τα συγκεκριμένα πρόσωπα και αφού είχαν εξαντλήσει κάθε άλλο μέσο.  Τρίτον. Τα γεγονότα της ζωής του, ο Τίμιος Πρόδρομος, ευχάριστα και οδυνηρά, τα θεωρούσε ότι προέρχονται κατ’ ευθείαν από τον Θεό, αφού χωρίς την θέλησή Του τίποτα δεν μπορεί να συμβή. Και πράγματι, όχι μόνον η γέννηση και τα άλλα περιστατικά της ζωής του έγιναν επειδή το θέλησε ο Θεός, αλλά και αυτός ο θάνατός του έγινε θεϊκή Οικονομία, για να κηρύξη και “τοίς εν άδη”.

    Το ίδιο συμβαίνει και με κάθε έναν από εμάς. Ο Θεός μας γνωρίζει πριν ακόμα γεννηθούμε, αφού αυτός είναι η αιτία της δημιουργίας μας.Μας αγαπά περισσότερο από ό,τι νομίζουμε και φροντίζει για τον καθένα μας ξεχωριστά. Τίποτε από όσα συμβαίνουν στην ζωή μας δεν είναι τυχαίο. Τις αποτυχίες, τις αναποδιές και τις πιο οδυνηρές ακόμη ασθένειες τις επιτρέπει ο Θεός από αγάπη, γιατί όταν αντιμετωπισθούν σωστά μπορούν να αποδειχθούν ως οι μεγαλύτερες ευλογίες. Πόσοι δεν μετενόησαν και έγιναν πραγματικοί άνθρωποι μετά από μια δύσκολη περιπέτεια ή μια βαρειά αρρώστεια;

      Η εμπιστοσύνη στην αγάπη και την πρόνοια του Θεού αποτελεί το πιο σταθερό στήριγμα και στις μεγαλύτερες αναποδιές. Διώχνει τις ανασφάλειες και το άγχος και μας θέτει στην σωστή προοπτική για την ψύχραιμη και σωστή αντιμετώπιση και των πιο δύσκολων προβλημάτων.

ΠΗΓΗ: Εκκλησιαστική Παρέμβαση

Eγκώμιο στην αποκεφάλιση του Τιμίου Προδρόμου : Του Οσίου πατρός ημών Θεοδώρου του Στουδίτη

"Λαμπρή καί θεοχαρμόσυνη εἶναι, εὐσεβεῖς χριστιανοί, ἡ πανήγυρη πού μᾶς συγκέντρωσε σήμερα γιά νά γιορτάσουμε πνευματικά. Πολύ σωστά χαρακτηρίζεται λαμπρή, γιατί φεγγοβολάει καί ἀπό αὐτό ἀκόμα τό ὄνομα ἐκείνου πού σήμερα τιμᾶμε, ἐπειδή αὐτός καί εἶναι καί ὀνομάζεται λυχνάρι2τοῦ φωτός. Δέν εἶναι βέβαια λυχνάρι πού μᾶς περιλούζει μέ ὑλικό φῶς, γιατί τότε δέν θά ἦταν διαρκής καί ἀδιάκοπη ἡ λάμψη του καί θά χανόταν κάθε φορά πού θά ’μπαινε μπροστά του κάποιο ἐμπόδιο. Ἀλλ’ εἶναι φῶς πού δείχνει τήν ἀστραφτερή λαμπρότητα τῆς θείας χάριτος στά κατάβαθα τῆς καρδιᾶς ἐκείνων πού ἔχουν συγκεντρωθεῖ γιά νά γιορτάσουν τή μνήμη του καί ἀνεβάζει τό νοῦ στό νά στοχάζεται τά παθήματα τοῦ δικαίου ἄνδρα, ὥστε βλέποντας μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς τό μακάριο ἐκεῖνο μαρτύριο, νά γεμίσουμε μέ πνευματική εὐφροσύνη.

     Σέ καμία περίπτωσι βέβαια, ἡ θέα τοῦ χυμένου καταγῆς αἵματος κάποιου ἄλλου ἀποκεφαλισμένου ἀνθρώπου, δέν θά ’φερνε εὐχαρίστηση. Οὔτε τό ἄκουσμα μιᾶς τέτοιας εἴδησης θά προκαλοῦσε σεβασμό στή μνήμη τοῦ ἀποθαμένου. Γιατί πῶς θά μποροῦσε ὁ ἄνθρωπος, πού ἀπό φυσικοῦ του ἀγαπάει τή ζωή, νά χαρεῖ μία αἱμορραγία πού ὁδηγεῖ στό θάνατο; Ἀντίθετα, πολύ περισσότερο, τό θέαμα αὐτό θά τόν ὁδηγοῦσε σέ ἀπέχθεια, οἶκτο καί κακολογία τῆς πράξεως, ἐκτός ἄν παραλογιζόταν καί ἀποθηριωνόταν, μή μπορώντας νά ἀντιδράσει λογικά σ’ αὐτά πού βλέπει, ὅπως ἀκριβῶς κάνουν τά διάφορα ζῶα πού δέν ἔχουν λογική. Χαίρονται δηλαδή, κακαρίζουν καί χοροπηδᾶνε οἱ πετεινοί ὅταν βλέπουν νά σφάζουν ἕνα ἄλλο κοκόρι, ἀπολαμβάνοντας μόνο τό θέαμα, χωρίς νά σκέπτονται ὅτι τούς περιμένει καί αὐτούς τό ἴδιο πάθημα. Χαίρονται ὅμως τά μάτια μας νά βλέπουν τό αἷμα κάθε ἁγίου, εὐφραίνονται τ’ ἀφτιά μας ν’ ἀκοῦν τά σωτήρια μηνύματά του καί τά χείλη μας τό προσκυνοῦν. Γιατί ἡ ἀφαίρεσή του χαρίζει τέλεια συμμετοχή στήν ἀθάνατη καί ἀληθινή ζωή. Δέν ἐννοῶ βέβαια μόνο τή σταγόνα τοῦ αἵματος, ἀλλά καί ὁτιδήποτε ἀπό τά ἅγια μέλη του -ἤ μιά τρίχα καί καθετί πού φοροῦσε ἤ ἔπιαναν τά χέρια του- εἶναι περιζήτητο καί πολύτιμο γιά κεῖνον πού ἔχει ἀποφασίσει νά πιστεύει καί νά λατρεύει σωστά τόν Θεό. Γι’ αὐτό ἐκεῖνος πού ἔχει κάτι τέτοιο στό σπίτι του ἤ στήν ἐκκλησία -δηλαδή τό ὁλόκληρο λείψανο ἤ ἕνα μέρος του, ἀκόμα καί τό ἐλάχιστο κομματάκι- τό θεωρεῖ ἰδιαίτερη τιμή καί καυχιέται γι’ αὐτό, σάν νά ’χει θησαυρό πού ὑποβοηθάει τόν ἁγιασμό του καί ἐξασφαλίζει τή σωτηρία του. Ἔτσι προσέρχεται μέ πολλή εὐλάβεια στή λειψανοθήκη μέ τήν ἱερή σκόνη καί ἐγγίζει μέ δέος τά ἀνέγγιχτα, λόγω τῆς ἱερότητάς τους, ἱερά λείψανα.

     ...Τέτοιο ἦταν καί τό ἅγιο αἷμα τοῦ Προδρόμου καί Βαπτιστῆ τοῦ Χριστοῦ, γιά τό ὁποῖο μιλᾶμε σήμερα καί τό ὁποῖο ἔχυσε ἀπό τόν ἱερό του τράχηλο σάν πολύτιμο μύρο πού εὐωδιάζει τήν οἰκουμένη. Τό αἷμα αὐτό δέν τό ἔφτιαξε ἡ ἡδονική πολυφαγία, οὔτε τό κρασί, οὔτε κάποια ἀπό τίς ἄλλες τροφές πού συνήθως παχαίνουν καί εὐχαριστοῦν τούς λαίμαργους.

       Ἀλλά τό δημιούργησε ἡ Χάρη τῆς ἐγκράτειας, πού ὁ Ἅγιος τήν ἀσκοῦσε ἀπό τά σπάργανά του μέχρι τό μαρτυρικό του τέλος. Καί ὅπως εἶπε ὁ Κύριος, ὁ Ἰωάννης, πού οὔτε ἔτρωγε, οὔτε ἔπινε...ο (Ματθ. 11, 18-19). Τό αἷμα αὐτό χύθηκε πρίν ἀπό τό αἷμα τοῦ Δεσποτικοῦ καί ἀθανάτου ποτηρίου. Γιατί ἔπρεπε ὁ Πρόδρομος τοῦ Φωτός, πού μέ τό λαμπρό ἐρχομό του ἀπό στείρα μάνα φώτισε ὅσους βρίσκονταν πάνω στή γῆ, νά γίνει ἀκτινοβόλος κήρυκας καί σ’ αὐτούς πού ἦταν κάτω ἀπό αὐτήν, δηλαδή στόν Ἅδη.Τό αἷμα αὐτό ἔχει παρρησία9 ἐνώπιον τοῦ Παντοκράτορα Κυρίου, περισσότερο ἀπ’ ὅτι εἶχε τό αἷμα τοῦ δικαίου Ἄβελ. Γιατί κάθε ἔργο περιέχει μέσα του μιά μυστική φωνή πού δέν παράγεται ἀπό ἠχητικά ὄργανα, ἀλλά πού γίνεται φανερή ἀπό τή δύναμι πού ἔχει βάλει μέσα σ’ αὐτό ὁ ποιητής τοῦ ἔργου. Τό αἷμα αὐτό εἶναι πιό ἀξιοσέβαστο ἀπό τό αἷμα τῶν Πατριαρχῶν (Ἀβραάμ, Ἰσαάκ, κ.τ.λ.), πιό πολύτιμο ἀπό τό αἷμα τῶν προφητῶν καί πιό ἁγιασμένο ἀπό τό αἷμα ὅλων τῶν δικαίων. Γιατί εἶναι πιό ὑπέροχο καί ἀπό αὐτό ἀκόμα τό αἷμα τῶν Ἀποστόλων καί πιό ἔνδοξο καί ἀπό τό αἷμα τῶν μαρτύρων. Καί αὐτά τά λόγια δέν εἶναι δικά μου, ἀλλά εἶναι λόγια τοῦ Μεγάλου Λόγου, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού ἔχει δώσει τή σχετική μαρτυρία γιά τόν Τίμιο Πρόδρομο.

     Εἶναι αἷμα πού στολίζει τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πιό ὄμορφα ἀπό κάθε στολισμό πού θά τῆς γινόταν μέ πολύχρωμα καί σπάνια λουλούδια. Χύθηκε γιά τήν δικαιοσύνη στό τέλος τῆς ἐποχῆς πού ἴσχυε ὁ παλαιός νόμος καί ἔγινε λούλουδο πού παραστέκει στήν εἴσοδο τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ.

...Τί νά τό ὀνομάσουμε αὐτό τό φαγοπότι, συμπόσιο ἤ φονευτήριο; Τί νά ἀποκαλέσουμε τούς κρασοκυβέρνητους προσκαλεσμένους, ὁμοτράπεζους ἤ αἱματοβαμμένους;

      Ὤ πρωτόγνωρο θέαμα! Ὤ ἁμαρτωλό ὅραμα! Ἀπό τό ἕνα μέρος προσφέρονταν κοτόπουλα καί ἀπό τό ἄλλο φέρνανε τό προφητικό κεφάλι. Ἀπό τή μιά μεριά κερνοῦσαν πλούσια καθαρό κρασί καί ἀπό τήν ἄλλη ἔρεε μέ ὁρμή τοῦ δικαίου τό αἷμα. Ὤ πόσο φοβερό εἶναι νά τό πῶ καί πόσο φρικτό νά τό ἐκφράσω! ...Προσκυνῶ ἐκεῖνα τά ὡραῖα πόδια, πού εὐαγγελίστηκαν τά ἀγαθά στούς ἀνθρώπους καί μέ τά ὁποῖα προετοιμάστηκε ἡ ὁδός τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου. Φέρτε νά προσκυνήσω καί τήν τίμια ἁλυσίδα μέ τήν ὁποῖα δέθηκε ὁ πιό πολύτιμος καί ἀγγελόμορφος ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Φέρτε καί τή σεβάσμια πιατέλα ὅπου τοποθετήθηκε ἡ πολυσέβαστη καί ἀπ΄ ὅλα τά χρυσάφια ἀκριβότερη Κεφαλή. Ἀκόμα ἄν ἔβρισκα δέν θ΄ἄφηνα ἀπροσκύνητο τό φονικό μαχαίρι πού μπήχθηκε στόν ἱερό τράχηλο, οὔτε θά δίσταζα νά καταφιλήσω τό χῶμα ὅπου φρουρήθηκε ὁ θησαυρός, μέ τή βεβαιότητα, ὅτι καί αὐτό θά μοῦ μετέδιδε θεία Χάρη.

...Μακαριστέ τάφε καί χαρμόσυνη ταφόπετρα, πού σκέπασες τό τρισμακάριστο ἐκεῖνο σκήνωμα καί τύλιξες μέσα σου τό πολυτιμώτερο ἀπό σωρούς σμαράγδια καί μαργαριτάρια σῶμα. ...Ἐκεῖ λοιπόν βρισκόταν ὁρατά ἡ συντροφιά τῶν μαθητῶν καί ἀόρατα πλήθη ἀγγέλων, εὐφημώντας, δοξάζοντας, ὑψώνοντας στόν οὐρανό καί μεταφέροντας στήν ἀτελείωτη χαρά αὐτόν πού ἔζησε σάν ἔνσαρκος ἄγγελος καί προανάγγειλε τό Μεσσία. Αὐτόν πού ὑπῆρξε γνήσιος φίλος τοῦ Κυρίου, πού ὁδήγησε στόν οὐράνιο Νυμφίο τήν Ἐκκλησία, τό ἄσβηστο λυχνάρι τοῦ ἀνεκφράστου φωτός, τή ζωντανή φωνή τοῦ Θεοῦ Λόγου, τόν ἀνώτερο ἀπ’ τούς προφῆτες16, τόν μεγαλύτερο ἀπ’ ὅσους γέννησε ποτέ γυναίκα. Τέτοια λοιπόν ὅπως περιγράψαμε, εἰρηνική ἦταν ἡ ταφή τοῦ δικαίου, πρόξενος καί ἀγαλλίασης καί σωτηρίας, σ’ ὁλόκληρο τόν κόσμο.

     ...Σήμερα ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος μακαρίζεται γιατί θυσιάζει τό κεφάλι του γιά τήν ἀλήθεια καί ὁ παράνομος Ἡρώδης γελοιοποιεῖται καί ἐξευτελίζεται. Σήμερα ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ἀπ’ ὅλους ἐγκωμιάζεται γιά τό σθεναρό ἔλεγχο καί ὁ παράφρονας Ἡρώδης θεωρεῖται ἄτιμος γιά τήν μοιχεία του. Σήμερα ἡ κεφαλή τοῦ Ἰωάννη τοῦ Προδρόμου προσφέρεται σφαχτάρι ἱερό πάνω στήν πιατέλα καί ἡ μοιχαλίδα Ἡρωδιάδα, παρά τή θέλησή της, δέχεται τήν αἰώνια καταδίκη. Σήμερα τό αἷμα τοῦ Ἰωάννη τοῦ Προδρόμου χύνεται γιά τήν τήρηση τοῦ θείου νόμου καί αὐτός πού ἐναντιώθηκε στόν Πρόδρομο μέ τήν παρανομία δικαιολογημένα διαπομπεύεται. Σήμερα ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ἐξαιτίας τῆς παρρησίας του πρός τόν Ἡρώδη ἀποκεφαλίζεται, γιά τήν τήρηση τῆς δικαιοσύνης.

Ἔτσι μαθαίνουν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς νά μή χωρίζουν τίς νόμιμες συζύγους τους καί ἀποδοκιμάζουν αὐτόν πού χώρισε τή γυναίκα του. Σήμερα ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος στήνει πάνω στή γῆ πνευματικό ὁρόσημο καί προτρέπει ὅλους τούς ἄνδρες νά ἀρκοῦνται στή νόμιμη γυναῖκα τους καί νά μήν προχωροῦν παραπέρα. Σήμερα ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος κατεβαίνει στόν Ἅδη καί οἱ νεκροί μαθαίνουν τό χαρμόσυνο ἄγγελμα τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ. Σήμερα οἱ οὐρανοί εὐφράνθηκαν μέ τόν ἀποκεφαλισμό τοῦ Ἰωάννη τοῦ Βαπτιστῆ, πού θυσιάστηκε γιά τή δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ καί οἱ ἄνθρωποι πάνω στή γῆ γιορτάζουνε μέ εὐχαριστήριους ὕμνους. Καί ἔχω τή γνώμη ὅτι καί ἐμᾶς τώρα παρακολουθεῖ ἀπό τόν οὐρανό ὁ Τίμιος Πρόδρομος καί μᾶς ἀμείβει ὡς ὑμνητές του μέ θεία χαρίσματα. Ἀνάμεσα στό χορό τῶν προφητῶν, σάν πρωινό ἀστέρι μεσουρανεῖ καί φωτίζει τό στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἀνάμεσα στούς ἀποστόλους καί πρίν ἀπ’ αὐτούς καί περισσότερο ἀπ’ αὐτούς λάμπει σάν ἥλιος μέσα στούς ἥλιους. Μέσα στούς μάρτυρες ξεχωρίζει μέ τά θαύματά του, σάν ὁλοστόλιστος μ’ ἀστέρια οὐρανός. Ἀνάμεσα στούς δικαίους στέκει περίτρανα γιά τά πολλά παθήματα πού ὑπέφερε, γιά χάρη τῆς δικαιοσύνης καί ὑψώνεται πιό ψηλά ἀπό τούς κέδρους τοῦ Λιβάνου, αὐτός πού σκόρπισε σήμερα χαρά στήν οἰκουμένη.Γιατί, ἄν θά χαροῦν πολλοί κατά τή γέννησή του, σύμφωνα μέ τά λόγια τοῦ Εὐαγγελιστή Λουκᾶ (Λουκ. 2,10), πρέπει νά εἶναι ἀνάλογη καί ἡ εὐφροσύνη τήν ἡμέρα αὐτή τοῦ μαρτυρικοῦ τέλους, τήν ὁποία ἀξιωθήκαμε νά πανηγυρίσουμε ὅλοι ἐμεῖς, δηλαδή οἱ ἱερεῖς καί οἱ ἐρημίτες καί οἱ κοινοβιάτες καί οἱ λαϊκοί, γιατί ὅλοι ἔχουν μέρος στή χαρά πού δίνει ἡ μνήμη του.

Σ’ Αὐτόν πρέπει ἡ δόξα καί ἡ δύναμη, μαζί μέ τόν Πατέρα καί τό Πανάγιο καί Ζωοποιό Πνεῦμα, τώρα καί πάντοτε καί στούς ἀτελεύτητους αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν"

Αποσπάσματα Εγκωμιαστικού Λόγου"εις την αποκεφάλιση του μεγάλου Προδρόμου και Βαπτιστού του Χριστού" του οσίου πατρός ημών Θεοδώρου του Στουδίτου.Ολόκληρο το θαυμάσιο αυτό εγκωμιαστικό κείμενο,μπορείτε να το διαβάσετε,στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Καρέα στην ηλεκτρονική διεύθυνση:www.imaik.gr

Θρησκευτική Πανήγυρις στη Δερβέκιστα

Πανηγυρίζει σήμερα και αύριο Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014, η ιστορική και αγιοτόκος Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Ανάληψης Θέρμου.

Την Τετάρτη το απόγευμα και ώρα 7:00, θα ψαλλεί ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ Αρτοκλασίας και Θείου Κυρήγματος .

 Ανήμερα της εορτής, και περί ώρα 07:00πμ θα ψαλλεί ο Όρθρος της εορτής και στη συνέχεια θα τελεσθεί Πανηγυρική  Θεία Λειτουργία μετά Θείου κηρύγματος ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κκ Κοσμά 

Προσκαλούνται οι ευσεβείς Χριστιανοί.

Ἀποτομὴ Κεφαλῆς Ἰωάννου Προδρόμου

«Οὐκ ἐξεστὶ σοι ἔχειν, τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου». Δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται ἀπὸ τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ νὰ ἔχεις τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου, ὁ ὁποῖος ζεῖ ἀκόμα. Λόγια τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ποὺ ἀποτελοῦσαν μαχαιριὲς στὶς διεφθαρμένες συνειδήσεις τοῦ βασιλιὰ Ἡρώδη Ἀντίπα καὶ τῆς παράνομης συζύγου του Ἡρωδιάδος, ποὺ ἦταν, γυναίκα τοῦ ἀδελφοῦ του Φιλίππου.

Ὁ Ἡρώδης, μὴ ἀνεχόμενος τοὺς ἐλέγχους τοῦ Προδρόμου, τὸν φυλάκισε. Σὲ κάποια γιορτὴ ὅμως τῶν γενεθλίων του, ὁ Ἡρώδης ὑποσχέθηκε μὲ ὅρκο νὰ δώσει στὴν κόρη τῆς Ἡρωδιάδος ὅτι ζητήσει, διότι τοῦ ἄρεσε πολὺ ὁ χορός της. Τότε ἡ αἱμοβόρος Ἡρωδιὰς εἶπε στὴν κόρη της νὰ ζητήσει στὸ πιάτο τὸ κεφάλι τοῦ Ἰωάννη. Πράγμα ποὺ τελικὰ ἔγινε.

Ἔτσι, ὁ ἔνδοξος Πρόδρομος τοῦ Σωτῆρος θὰ παραμένει στοὺς αἰῶνες ὑπόδειγμα σὲ ὅλους ὅσους θέλουν νὰ ὑπηρετοῦν τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ ἀγωνίζονται κατὰ τῆς διαφθορᾶς, ἀνεξάρτητα ἀπὸ κινδύνους καὶ θυσίες.

Καὶ νὰ τί λένε οἱ 24 πρεσβύτεροι τῆς Ἀποκάλυψης στὸν Θεὸ γιὰ τοὺς διεφθαρμένους: «ἦλθεν... ὁ καιρὸς τῶν ἐθνῶν κριθῆναι... καὶ διαφθεῖραι τοὺς διαφθείροντας τὴν γῆν’. Ἦλθε, δηλαδή, ὁ καιρὸς τῆς ἀνάστασης τῶν νεκρῶν γιὰ νὰ κριθεῖ ὁ κόσμος καὶ νὰ καταστρέψεις (Θεέ μου) ἐκείνους, ποὺ μὲ τὴ διεφθαρμένη ζωὴ τους διαφθείρουν καὶ καταστρέφουν τὴν γῆ.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος β’.

Μνήμη δικαίου μετ’ ἐγκωμίων· σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε· ἀνεδείχθης γὰρ ὄντως καὶ Προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καὶ ἐν ῥείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τὸν κηρυττόμενον. Ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας, χαίρων εὐηγγελίσω καὶ τοὶς ἐν Ἅδῃ, Θεὸν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καὶ παρέχοντα ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς πάντων ὑπέρτερος, τῶν Προφητῶν ἀληθῶς, αὐτόπτης καὶ Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Προφήτα γεγένησαι, ὅθεν καὶ παρ’ Ἡρώδου, ἐκτμηθεῖς σου τὴν Κάραν, ἔδραμες τοὶς ἐν Ἅδῃ, προκηρύξαι τὸ λύτρον διὸ σὲ Ἰωάννη Βαπτιστά, ποθῶ γεραίρομεν.

Κοντάκιον  Ἦχος πλ. α’. 
Ἡ τοῦ Προδρόμου ἔνδοξος ἀπoτομὴ, οἰκονομία γέγονέ τις θεϊκή, ἵνα καὶ τοῖς ἐν Ἅδῃ, τοῦ Σωτῆρος κηρύξῃ τὴν ἔλευσιν. Θρηνείτω οὖν Ἡρωδιάς, ἄνομον φόνον αἰτήσασα· οὐ νόμον γὰρ τὸν τοῦ Θεοῦ, οὐ ζῶντα αἰώνα ἠγάπησεν, ἀλλ’ ἐπίπλαστον πρόσκαιρον.

Μεγαλυνάριον.
Κἂν ἐτμήθης Κάραν ὦ Βαπτιστά, φθέγγεται ἠ γλῶσσα, τὸν Ἡρώδην ἐλέγχουσα· Λόγου τὴν φωνήν σε, σιγῆσαι γὰρ οὐκ ἔδει, ἀλλὰ καὶ τοῖς ἐν Ἅδῃ, Χριστὸν κηρύξασθαι.

Πανηγυρίζει η Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην Ανάληψη Θέρμου

Γράφει ο Καθηγητής Χρήστος Γερ. Σιάσος

Ένα από τα αρχαιότερα και πλουσιότερα Μοναστήρια στο Νομό Αιτωλοακαρνανίας είναι η Ιερά Μονή του  Τιμίου Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού, στο χωριό Δερβέκιστα, σημερινή Ανάληψη Θέρμου – Τριχωνίδας. Πνευματοφόρα πηγή του Ορθοδόξου Ελληνισμού κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας αλλά και σήμερα. 

Το Μοναστήρι γιορτάζει κάθε χρόνο στις 29 Αυγούστου, μνήμη Αποτομής Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου και Βαπτιστού.  Προσκυνητές πηγαίνουν κάθε χρόνο για να γιορτάσουν τον Άγιο. Στη Θεία λειτουργία χοροστατεί ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς.

 Το Μοναστήρι κτίσθηκε τον 12ο αιώνα, ήκμασε δε προ του 1300. Είχε στην κατοχή του πολλούς ελαιώνες, μετόχια, λιβάδια και ζώα. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 600 μέτρων ανάμεσα σε πολλά γέρικα πλατάνια και κυπαρίσσια τα οποία μπορεί να φθάνουν σε ηλικία πέραν των χιλίων ετών. Ανατολικά της εκκλησίας υπάρχει  αιωνόβιο δένδρο και πάνω σ’ αυτό αναρριχημένο κλίμα, που η παράδοση λέει ότι το κλίμα αυτό το φύτεψε ο Άγιος Ιάκωβος ο Νεομάρτυς το 1500. 

 Ο κυρίως Ναός είναι σταυρεπίστεγος  και φέρει εσωτερικά τρούλο.  Η ανατολική πλευρά  είναι  φτιαγμένη από πελεκητή πέτρα, φέρει μεγάλη οπή (ζεματήστρα) όπου, κατά την παράδοση, οι Μοναχοί έριχναν καυτό λάδι και εμπόδιζαν τους πειρατές να εισέλθουν μέσα στο Μοναστήρι.  Στη δυτική πλευρά υπάρχουν γλυπτά και επιγραφές όπως: Έτος 1802  «ΠΑΝΑΡΕΤΟΝ ΤΟΝ ΗΓΟΥΜΕΝΟΝ – ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΤΕΡΒΕΚΙΤΣΑ ΚΕ ΙΩΣΗΦ ΚΕ ΑΜΒΡΟΣΙΟΝ». 

Το ξυλόγλυπτο επίχρυσο τέμπλο  αποτελείται από σταφύλια και πουλιά  που γράφει: «1810 ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΤΕΜΠΛΟ ΔΙΑ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΙΩΣΗΦ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ». 

Το Μοναστήρι έχει οκτώ κελιά από την μια πλευρά και έξι από την άλλη. Υπάρχουν ακόμα και σήμερα, πολλές εικόνες και κειμήλια ιερά με χαραγμένες χρονολογίες όπως: Στην εικόνα του Ιερού Μανδηλίου, 1881, στην εικόνα της Παναγίας Ελεούσας, 1882, στην εικόνα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, 1823, ο Άγιος κρατά  στο αριστερό του χέρι ειλητάριο που γράφει: «ΖΗΛΩΝΕΖΗΛΟΣΑ Τ/Ο ΚΥΡΙΩ ΠΑΝ/ΤΟΚΡΑΤΩΡΙ».  

 Υπάρχει επίσης παλαιό Ευαγγέλιο αργυροκέντητο, ασημένια δισκοπότηρα. Μέσα σε μικρό κουτί φυλάσσονται οστά του Αγίου Ιακώβου του Νεομάρτυρα. 

Στολίδι του Μοναστηριού είναι και η σπηλιά του Αγίου Ιακώβου από το 1500 στην θέση Παληοφοράδα πλησίον του ποταμού Ευήνου. Η σπηλιά αυτή υπάρχει ακόμα και σήμερα.

Προσκυνητές πηγαίνουν κάθε χρόνο στις 28 και 29 Αυγούστου για να γιορτάσουν τον Άγιο. 

Το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου προσέφερε επί Τουρκοκρατίας πολλές υπηρεσίες στο Ελληνικό Έθνος και στους Χριστιανούς. Φιλοξένησε κλεφταρματωλούς. Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης που βρισκόταν στην Δερβέκιστα πήγαινε συχνά στο Μοναστήρι.

Σ΄ αυτό ήρθαν οι διασωθέντες εξοδίτες πολιορκημένοι του Μεσολογγίου και φιλοξενήθηκαν, όσο έμειναν εκεί.

Ήταν επίσης πνευματικό κέντρο, υπήρχε Κρυφό Σχολειό όπου οι καλόγεροι  μάθαιναν τα Ελληνόπουλα γράμματα. Με Υπουργική απόφαση η Ιερά Μονή χαρακτηρίστηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο καθ΄ ότι αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα Μοναστηριακού συγκροτήματος κατά τους χρόνους  της Τουρκοκρατίας. 

Στο Μοναστήρι ασκήτεψαν πολλοί μοναχοί, Όσιοι, Νεομάρτυρες,  Άγιοι όπως, ο Άγιος Θεωνάς, ο Όσιος Ιάκωβος ο Νεομάρτυς, ο Ιεροδιάκονος Ιάκωβος, ο Μοναχός Διονύσιος και άλλοι.  

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος υπήρξε προφήτης και αγγελιοφόρος του Χριστού, κήρυκας της μετάνοιας, μάρτυρας για τον αποκεφαλισμό του από τον βασιλιά Ηρώδη το Μέγα. Ο ιερέας Ζαχαρίας και η σεβαστή Ελισάβετ ήταν οι γονείς του Ιωάννη. Άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στο Ζαχαρία και του είπε ότι, η Ελισάβετ θα γεννήσει παιδί και θα του δώσεις το όνομα Ιωάννης. 

Ο Ιωάννης όταν μεγάλωσε ακολούθησε ασκητική ζωή και με τα κηρύγματά του ενοχλούσε τον βασιλιά Ηρώδη ο οποίος έστειλε στρατιώτες  συνέλαβαν τον Ιωάννη  και τον φυλάκισαν. Αυτό έγινε γιατί η σύζυγος του, Ηρωδιάδα, πρώην γυναίκα του αδελφού του Φιλίππου, ενοχλούταν και άρχισε να μισεί τον Ιωάννη. Σε κάποια εκδήλωση ζήτησε από τον Ηρώδη τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη και να δώσουν το κεφάλι του ως δώρο στην κόρη της Ηρωδιάδας. Μετά από τον μαρτυρικό θάνατο του Ιωάννη οι μαθητές του πήραν το σώμα του και το έθαψαν. Το Μοναστήρι απέχει περίπου δύο χιλιόμετρα από την Ανάληψη Θέρμου.

        Απολυτίκιον του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου

Μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων σοί αρκέσει η μαρτυρία του Κυρίου Πρόδρομε ανεδείχθης γαρ όντως και προφητών σεβασμιότερος ότι και εν ρείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τον κηρυττόμενον. Όθεν της αλήθειας υπαραθλήσας, χαίρων ευηγγελίσω, και τοις εν άδη, Θεόν φανερωθέντα εν σαρκί, τον αίρωντα την αμαρτίαν του κόσμου, και παρέχοντα ημίν το μέγα έλεος.

Από την Υμνολογία της ημέρας

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ 

Ήχος δ΄. Βασίλειον διάδημα

Ουράνιον εφύμνιον εν γη τελείται λαμπρώς, επίγειον πανήγυριν νυν εορτάζει φαιδρώς Αγγέλων πολίτευμα, άνωθεν υμνωδίαις, ευφημούσι τους άθλους, κάτωθεν Εκκλησία την ουράνιον δόξαν. ην εύρες πόνοις και άθλοις τοις σοις, Φανούριε ένδοξε.

 ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ 

Ήχος γ΄. Η Παρθένος σήμερον

Ιερείς διέσωσας αιχμαλωσίας αθέου και δεσμά συνέθλασας δυνάμει Θεία, Θεόφρον, ήσχυνας τυράννων θράση γενναιοφρόνως, ηύφρανας Αγγέλων τάξεις Μεγαλομάρτυς, δια τούτο σε τιμώμεν, θείε οπλίτα, Φανούριε ένδοξε.

 ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ

Τους ασπαζομένους την σην σεπτήν εικόνα εν πίστει και αιτούντας σην αρωγήν, Μάρτυς, κληρονόμους της Θείας Βασιλείας, Φανούριε, λιταίς σου πάντας ανάδειξον.

Θαύματα του Αγίου μεγαλομάρτυρος Φανουρίου

Ο Άγιος Φανούριος έκανε αρκετά θαύ­ματα στους πιστούς που επικαλούνται το όνομά του κι ένα απ' αυτά είναι το ακό­λουθο: 

 Σε μια περίοδο της ιστορικής ζωής της η Κρήτη ήταν υποδουλωμένη στους Λατίνους (1204 - 1669 μ.Χ.), που είχαν δικό τους Αρ­χιεπίσκοπο και γι' αυτό προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να παρασύρουν τους κατοίκους του νησιού στον Καθολικισμό (Παπισμό). Έτσι οι Λατίνοι πήρανε σαν καταπιεστι­κό μέτρο ενάντια στην Ορθοδοξία να μην επιτρέπουν να χειροτονούνται ιερείς στην Κρήτη, οπότε οι Κρητικοί αναγκάζονταν να μεταβαίνουν στο νησί Τσιρίγο (Κύθηρα) για να χειροτονηθούν ιερείς από Ορθόδοξο Αρχιερέα, που έδρευε εκεί. Κάποια εποχή λοιπόν ξεκίνησαν απ' την Κρήτη τρεις διάκονοι για το Τσιρίγο κι αφού χειροτονήθησαν εκεί ιερείς, επέστρεφαν τρι­σευτυχισμένοι στο πολύπαθο τότε απ' τη σκλαβιά νησί τους. Κατά κακή τους τύχη Αγαρηνοί πειρατές τους συνέλαβαν στο πέ­λαγος, τους μετέφεραν στη Ρόδο, όπου τους πώλησαν σε τρεις διαφορετικούς Αγαρηνούς αφέντες. Η θέση των τριών ιερέων ήταν αξιοθρή­νητη κι όμως μια γλυκειά προσμονή ήλθε να γλυκάνει το πικρό παράπονό τους. Μάθα­νε πως στη Ρόδο ο Άγιος Φανούριος θαυματουργούσε και σ' αυτόν στήριξαν τις ελ­πίδες τους κι ολοένα προσεύχονταν και τον επικαλούνταν ο καθένας τους ξεχωριστά, για να τους λυτρώσει απ' την σκληρή αιχ­μαλωσία στους μιαρούς Αγαρηνούς. 

Ζήτησε, λοιπόν, ο κάθε ιερέας, χωρίς να συνεννοηθούν μεταξύ τους, απ' τον αφέν­τη του, να του δώσει άδεια να μεταβεί στην εκκλησία για να προσκυνήσει την εικόνα του Αγίου Φανουρίου. Πήρανε κι οι τρεις τους μ' ευκολία την άδεια, προσκύνησαν μ' ευ­λάβεια την εικόνα του Αγίου βρέχοντας τη γη με τα δάκρυά τους γονατιστοί σαν προ­σεύχονταν και με όλη τη δύναμη της ψυχής τους παρακαλούσαν τον Άγιο Φανούριο να μεσολαβήσει για να γλυτώσουν πια απ' τα χέρια των Αγαρηνών. 

 Αφού οι ιερείς αναχώρησαν, ανακουφι­σμένοι απ' τον πόνο τους, ο Άγιος Φανού­ριος παρουσιάστηκε τη νύχτα και στους τρεις αφέντες τους και τους διέταξε να ελευ­θερώσουν τους σκλάβους ιερείς τους, δια­φορετικά θα τους τιμωρούσε σκληρά. Οι Αγαρηνοί όμως άρχοντες θεώρησαν την επέμ­βαση του Αγίου σαν κάποια μαγεία, γι' αυ­τό αλυσόδεσαν τους σκλάβους τους κι άρ­χισαν να τους βασανίζουν με χειρότερο τρό­πο.  Την άλλη όμως νύχτα ο Άγιος Φανούριος επέμβηκε πιο αποτελεσματικά, έλυσε τους τρεις ιερείς απ' τα δεσμά τους και τους υ­ποσχέθηκε, πως θα τους ελευθέρωνε από τους Αγαρηνούς την άλλη μέρα. Φανερώ­θηκε και πάλι στους Αγαρηνούς και τους απείλησε αυτή τη φορά, πως αν δεν ελευθέρωναν το πρωί τους ιερείς, θα μεταχειρι­ζότανε σκληρά μέτρα γι' αυτούς. 

Το άλλο πρωί οι Αγαρηνοί αισθάνθησαν την τιμωρία, γιατί έχασαν όλοι το φως τους και το κορμί τους έμεινε παράλυτο. Έτσι αναγκάσθησαν τότε να συμβουλευτούν τους συγγενείς τους, για να συζητήσουν το κα­κό που τους βρήκε. Όλοι δε οι άρχοντες α­ποφάσισαν να καλέσουν τους τρεις ιερείς, μήπως μπορούσαν να τους βοηθήσουν. Οι ιερείς την μόνη απάντηση που έδωσαν ήταν, πως αυτοί θα παρακαλούσαν τον Θεό τους κι Εκείνος θα αποφάσιζε. 

 Την τρίτη νύχτα παρουσιάστηκε πάλι ο Άγιος Φανούριος στους Αγαρηνούς και τους ανακοίνωσε πως αν δεν έστελναν οι τρεις άρχοντες γραπτώς στο ναό του τη συγκατάθεση τους για την απελευθέρωση των ιερέων, δεν θα ξανάβρισκαν πια την υ­γεία τους. Οι Αγαρηνοί τότε θέλοντας και μη έγραψαν το γράμμα που ζήτησε ο Άγιος Φανούριος και δήλωναν απερίφραστα, πως παραχωρούσαν, στους τρεις ιερείς την ελευ­θερία τους. Αυτές οι δηλώσεις τους κατατέ­θηκαν στον ιερό ναό του Αγίου.  

Πριν ακόμα επιστρέψει η αντιπροσωπεία των Αγαρηνών απ' το ναό, οι τυφλοί και παράλυτοι άπιστοι έγιναν εντελώς καλά με το θέλημα του Αγίου. Οι πλούσιοι Αγαρηνοί έδωσαν στους τρεις ιερείς όλα τα έξοδα του ταξιδιού τους κι αυτοί πριν αναχωρή­σουν κατέφυγαν στην εκκλησία, και αφού ευχαρίστησαν τον Άγιο για την απελευθέ­ρωσή τους, αντέγραψαν πιστά την εικόνα του Αγίου Φανουρίου και την πήραν στην Κρήτη, όπου την τιμούσαν κάθε χρόνο με δοξολογίες και λιτανείες.

Ο Αγιος Θαυματουργός Φανούριος

Ο Άγιος Φανούριος είναι αναμφίβολα μια άγια, σημαντική νεανική μορφή, που ξεχωρίζει με τον δικό του τρόπο ανάμεσα στους άλλους Αγίους της χριστιανοσύνης, γιατί δεν τιμάται απλώς σε μια μόνον ημε­ρομηνία, αλλά η πίστη των χριστιανών κά­νει συχνά τη γνωστή φανουρόπιτα.

 Ο Άγιος Φανούριος, που έζησε στα Ρω­μαϊκά χρόνια, συγκρούσθηκε τότε θαρρετά με τον κόσμο της ειδωλολατρίας, γιατί το χριστιανικό πνεύμα του θεανθρώπου, δεν του επέτρεπε ν' αρνηθεί τις αναμφισβήτη­τα ενάρετες αρχές του. Έτσι τα 12 μαρτύ­ρια που υπόφερε ο Άγιος, αποτελούν για μας ένα δυνατό κίνητρο για αντοχή και προ­σκόλληση στις ηθικές αξίες του χριστιανι­σμού, για να βγούμε νικητές από ένα αδιά­κοπο αγώνα, ενάντια στην απιστία και αδικία της εποχής μας. Ο Άγιος μας δίδαξε με την πραγματική θυσία του, πως εμείς τώ­ρα δεν παλεύουμε βέβαια με στρατοκράτες Ρωμαίους και απαίσιους Αγαρηνούς, αλλά έχομε ν' αντιμετωπίσουμε τις πιο έντεχνα στημένες παγίδες του υλισμού και αθεϊσμού, που προσπαθούν μαζικά να σαρώσουν τις τάξεις των χριστιανών.

 Ο Άγιος Φανούριος ακόμα μας δίδαξε, πως το στεφάνι της ενάρετης ζωής δεν κερ­δίζεται εύκολα, αλλά μόνον με συνεχείς δο­κιμασίες, με θάρρος, υπομονή και αντοχή. Επομένως σαν αληθινοί αγωνιστές της πί­στεως ας μιμηθούμε την υποδειγματική και άμεμπτη ζωή του Αγίου, για να καταξιωθούμε κάποτε κι εμείς να τιμήσουμε το χρι­στιανικό όνομα που φέρουμε, όπως κι αυ­τός επάξια το τίμησε.

Για την καταγωγή και τη ζωή του Αγίου Φανουρίου δεν υπάρχει τίποτε συγκε­κριμένο, επειδή όλα τα στοιχεία της ζωής του χάθηκαν σε καιρούς ανωμαλίας. Τα μόνα στοιχεία που έχομε αναφορικά με τον Άγιο είναι η εύρεση της εικόνας του, γύ­ρω στα 1500 μ.Χ., σύμφωνα με τα συναξά­ρια, ή κατ' άλλους γύρω στα 1355-1369 μ.Χ. Άλλοι υποστηρίζουν πως η εικόνα του Αγίου βρέθηκε στη Ρόδο και άλλοι στην Κύ­προ.

 Επιστρέφομε στο παρελθόν, όταν οι Αγαρηνοί εξουσίαζαν τη Ρόδο και απο­φάσισαν να ξαναχτίσουν τα τείχη της πόλης, που βάρβαρα κατέστρεψαν και κατεδάφισαν στον πόλεμο λίγα χρόνια πριν.

Άρχισαν λοιπόν να στέλλουν εργάτες έξω απ' το νότιο μέρος του φρουρίου και να μαζεύουν πέτρες απ' τα μισογκρεμισμένα σπί­τια των κατοίκων, για να ξαναφτιάξουν τα νέα και ισχυρά τείχη της πόλης τους. Ξαφ­νικά μέσα στα χαλάσματα βρήκαν μια ωραιό­τατη, αλλά μισοχαλασμένη στη μια πλευρά εκκλησία κι εκεί μέσα βρήκαν ένα σωρό ει­κόνες, που απ' την πολυκαιρία δεν ξεχώρι­ζαν τις μορφές των Αγίων καθώς και τα γράμματα, που είχανε επάνω τους.Μια μόνο καταπληκτική εικόνα ξεχώριζε απ' όλες, που ο χρόνος δεν την άγγιξε και παρίστανε ένα νέο ντυμένο σαν στρατιώτης. Ο Μητροπολίτης της Ρόδου Νείλος έτρεξε αμέσως επί τόπου και διάβασε καθαρά το όνομα του Αγίου, που λεγόταν Φανούριος. Συγκινημένος ο Σεβασμιώτατος, για τη φανέρωση του Αγίου, παρατήρησε, πως ήταν ντυμένος σαν Ρωμαίος στρατιωτικός, κρα­τώντας στο αριστερό χέρι του ένα σταυρό και στο δεξιό μια αναμμένη λαμπάδα. 

Βλέποντας την εικόνα του Αγίου Φανου­ρίου που βρέθηκε στη Ρόδο, εξάγουμε πολλά αξιόλογα στοιχεία που είναι τα ακό­λουθα:

1.   Σαν διαβάσουμε στην εικόνα το όνομα του Αγίου συμπεραίνομε αμέσως, πως εί­ναι ελληνικής καταγωγής.

2. Επίσης συμπεραίνομε πως οι γονείς του ήταν πολύ ευσεβείς, για να του δώσουν ένα τόσο χριστιανικό όνομα.

3. Ο νέος αυτός ακόμα θα ήταν πολύ μορ­φωμένος για να γίνει στρατιωτικός.

4. Υπολογίζουμε ακόμα πως τα μαρτύρια του Αγίου Φανουρίου έγιναν τον β' και γ' αιώνα, όταν οι διωγμοί των χριστιανών βρί­σκονταν στο αποκορύφωμά τους.

5. Ο Φανούριος ολοφάνερα αποδεικνύε­ται πως ήταν Μεγαλομάρτυρας απ' τα πολ­λά και φοβερά μαρτύρια που υπέφερε.

6. Βεβαιωνόμαστε επίσης πως ετιμάτο απ' τους πιστούς χριστιανούς απ' τα χρόνια του μαρτυρίου του σε χριστιανικούς ναούς, για να βρεθεί μάλιστα ένας τέτοιος ναός και στη Ρόδο.

7.   Απ' την απεικόνιση του Αγίου φαίνεται πως ο Φανούριος μαρτύρησε σε νεαρά

ηλικία.

Koρυφώθηκαν χτες το απόγευμα οι λατρευτικές εκδηλώσεις για την εορτή του Αγίου Κοσμά στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας.

Με την καθιερωμένη λιτάνευση της ιεράς Εικόνος του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην πόλη του Θέρμου κορυφώθηκαν σήμερα το απόγευμα οι λατρευτικές εκδηλώσεις για την εορτή του Αγίου Κοσμά στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας.

Η ιερά Εικόνα μεταφέρθηκε από την Ιερά Μονή Αγίου Κοσμά Μέγα Δένδρου στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Θέρμου, όπου τελέσθηκε η ακολουθία του μεθέορτου αρχιερατικού Εσπερινού χοροστατούντος του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου και συγχοροστατούντων του Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίου και του Ποιμενάρχου μας, Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά.

Η λιτανευτική πομπή κατέληξε στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Θέρμου, ενώ στην κεντρική πλατεία τελέσθηκε αρτοκλασία και μίλησε στους πιστούς ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος.

Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην πνευματική – εσωτερική αναγέννηση με την οποία ξεκίνησε το έργο του ο Άγιος Κοσμάς και τόνισε ότι «είναι λάθος η άποψη ότι ο Άγιος είναι εκπρόσωπος του δυτικού διαφωτισμού. Ό Άγιος Κοσμάς εξέφραζε τον ορθόδοξο φωτισμό που έχει ως κέντρο του μέχρι σήμερα το Άγιον Όρος… Ήταν γνήσιος εκπρόσωπος της ησυχαστικής παραδόσεως και άνοιγε σχολεία όχι μόνο για να μάθουν απλά τα Ελληνόπουλα την ελληνική γλώσσα και την ιστορία, αλλά γιατί όπως έλεγε “το σχολείο ανοίγει την εκκλησία, το σχολείο ανοίγει τα μοναστήρια”. Γι αυτό ο Άγιος Κοσμάς προσπαθούσε να ανοίξει τα σχολεία. Μάλιστα, στις διδαχές του, προσδιορίζει ακριβέστατα το σκοπό της παιδείας και το σκοπό του σχολείου, που είναι το να μαθαίνει το παιδί τί είναι ο Θεός, η Αγία Τριάδα, ο παράδεισος, το ευαγγέλιο, το βάπτισμα, η ψυχή».

Τέλος ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου τονίζοντας πως άλλο είναι ο δυτικός διαφωτισμός και άλλο ο ορθόδοξος φωτισμός που εξέφραζε ο άγιος Κοσμάς κάλεσε τους πιστούς να μην πορεύονται σε άλλες παραδόσεις και κυρίως να μην ξεχνούν την αυτόχθονη παράδοση, την παράδοση του τόπου μας, την παράδοση που εκφράζει η Εκκλησία μας, οι Άγιοι μας, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

«Παραμένοντας πιστοί στην ορθόδοξη διδασκαλία του Αγίου Κοσμά, πιστοί στις ελληνορθόδοξες παραδόσεις του Γένους μας, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε όλα τα προβλήματα και να αποκτήσουμε την πραγματική ελευθερία γιατί η ελευθερία συνδέεται πολύ στενά με την αγάπη. Μια ελευθερία χωρίς αγάπη είναι αναρχία και μια αγάπη χωρίς ελευθερία είναι δικτατορία. Ο συνδυασμός ελευθερίας και αγάπης είναι αυτή η ουσία της παραδόσεως την οποία είθε να αποκτήσουμε δια πρεσβειών του αγίου Κοσμά».

Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς ευχαρίστησε τους αγίους αρχιερείς, τους άρχοντες και τον πιστό λαό για την συμμετοχή τους στις ιερές ακολουθίες και αναφέρθηκε στην προσέλευση πλήθους πιστών και ιδιαιτέρως νέων ανθρώπων που έσπευσαν να προσκυνήσουν το απότμημα του ιερού λειψάνου και την ιερά εικόνα του Αγίου Κοσμά λαμβάνοντας ευλογία για τη ζωή τους.

«Δίνουν οι πιστοί, κατ’ αυτόν τον τρόπο, απάντηση προς εκείνους που θέλουν και προσπαθούν να αποχριστιανοποιήσουν την πατρίδα μας, λέγοντάς του ότι “προς κέντρα λακτίζουν”. Δίνουν ταυτόχρονα ένα μήνυμα προς όλους ότι δεν θα υποχωρήσει ο πιστός ελληνικός λαός απέναντι στις δυσκολίες λαμβάνοντας δύναμη από το λαμπρό παράδειγμα του Αγίου Κοσμά, ο οποίος προσπάθησε και πέτυχε να κρατήσει τις αξίες και την παράδοση στις ψυχές των ελλήνων ορθοδόξων χριστιανών» επεσήμανε χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος.

Στην ιερά λιτανεία συμμετείχαν στρατιωτικό άγημα του 2/39 Συντάγματος Ευζώνων, η φιλαρμονική του Δήμου Αγρινίου, τμήματα λαογραφικών και πολιτιστικών συλλόγων, ο απερχόμενος Δήμαρχος Θέρμου κ. Θεόδωρος Πορφύρης, ο νέος Δήμαρχος Θέρμου κ. Σπυρίδων Κωνσταντάρας, η Αντιπεριφερειάρχης Αιτωλοκαρνανίας, βουλευτές, δήμαρχοι και πολιτευτές της περιοχής και πλήθος πιστών.

Είναι επιτακτική ανάγκη να προβάλλουμε τον Αγιο Κοσμά τον Αιτωλό ως πρότυπο και πνευματικό ορόσημο στις δύσκολες στιγμές που περνάμε ως Έθνος

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού   

Η Ελλάδα μας είναι χώρα αγίων! Ως έθνος ευλογημένο από τον ίδιο τον Κύριο (Ιωάν.12,23), «ποιών τους καρπούς» της Βασιλείας του Θεού (Ματθ.21,43), έχει την ευλογία να αναδεικνύει στη δισχιλιόχρονη χριστιανική του πορεία, μεγάλους αγίους και ομολογητές της πίστεως. Δεν είναι τυχαίο πως οι κορυφαίοι Πατέρες της Εκκλησίας μας ήταν στο σύνολό τους Έλληνες! Ένας από αυτούς είναι και ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, εφάμιλλος των μεγάλων αγίων και ομολογητών της αρχαίας Εκκλησίας. Επιπλέον ο μεγάλος αυτός άνδρας εκτός από Ιερομάρτυρας της Εκκλησίας μας είναι και Εθνομάρτυρας, διότι ωφέλησε το Έθνος μας τα μέγιστα σε μια κρίσιμη ιστορική περίοδο.

Γεννήθηκε το 1714 το Μέγα Δένδρο της Αιτωλίας, κοντά στο Θέρμο. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Κώνστας. Οι ευσεβείς γονείς του του ενέπνευσαν την ευσέβεια και την πίστη στο Θεό.

Του εμπέδωσαν επίσης την Ορθοδοξία, όχι απλά ως θρησκευτική πίστη, αλλά ως τρόπο ζωής. Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Αργότερα τον έστειλαν οι γονείς του στις ονομαστές σχολές της Ναυπακτίας και της Παρνασσίδος, για να συμπληρώσει την παιδεία του κοντά στους ονομαστούς δασκάλους της εποχής, Γεράσιμο Λύτσικα και ιερομόναχο Ανανία.

Το 1749 πήγε στο Άγιο Όρος για να συμπληρώσει τις σπουδές του στην περίφημη Αθωνιάδα Σχολή. Εκεί διδάχτηκε ανώτερες σπουδές, θεολογίας, φιλολογίας και φιλοσοφίας. Κατόπιν πήγε στη Μονή Φιλοθέου όπου έλαβε το μοναχικό σχήμα και το όνομα Κοσμάς. Ύστερα από δεκαετή μοναχική ζωή, με προσευχή, νηστείες, αγρυπνίες και προσωπική κάθαρση, συνειδητοποίησε ότι δεν είχε το δικαίωμα να ζει και να φροντίζει μόνο τον εαυτό του, αλλά έπρεπε να βοηθήσει και τους αδελφούς του, τους ορθοδόξους ραγιάδες, οι οποίοι βίωναν αφάνταστη τυραννία από τους αλλόθρησκους τούρκους κατακτητές και βρισκόταν σε μαύρα σκοτάδια πλάνης και πνευματικής καταπτώσεως. Περισσότερο ανησυχούσε για τους εκτεταμένους εξισλαμισμούς. Ολόκληρες επαρχίες ασπάζονταν είτε με τη βία, είτε με τη θέλησή τους το Ισλάμ, χάνοντας πάραυτα την πίστη τους στο Χριστό και την ελληνική τους συνείδηση!

Στα 1759 πήρε τη μεγάλη απόφαση να βγει από το Άγιο Όρος, για να βοηθήσει τον δοκιμαζόμενο λαό. Πήρε την άδεια από τον Πατριάρχη Σεραφείμ να περιέλθει ως ιεροκήρυκας την Ελλάδα. Έτσι, ως νέος απόστολος Παύλος, οργανώνει μεγάλες ιεραποστολικές περιοδείες ανά την Ελλάδα, και με ανύπαρκτα μέσα, κατορθώνει μέσα σε είκοσι χρόνια να επισκεφτεί ολόκληρη σχεδόν τη χώρα, με τις τέσσερις περιοδείες του, τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Ρούμελη, την Πελοπόννησο, τα Ιόνια νησιά και ως τις εσχατιές της Αλβανίας.

Κήρυττε το λόγο του Θεού με απλά, αλλά πειστικά λόγια, αποδεικνύοντας ότι η ορθόδοξη διδασκαλία είναι η μόνη αληθινή πίστη και η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η μόνη αληθινή Εκκλησία του Χριστού, μέσα στην οποία μπορεί να σωθεί ο άνθρωπος και στηλίτευε τους εξισλαμισμούς, χαρακτηρίζοντάς τους ως προδοσία, σαν εκείνη του Ιούδα. Ταχυγράφοι κατέγραφαν τις ομιλίες του, πολλές από τις οποίες σώθηκαν και οι οποίες έχουν τόσο μεγάλο θεολογικό βάθος, ώστε να μας εντυπωσιάζουν και εμάς σήμερα!    

Ο αγιασμένος και φωτισμένος ιεροκήρυκας Κοσμάς ήξερε την αιτία της πνευματικής καταπτώσεως των υποδούλων και τη λύση της πνευματικής τους αφύπνισης. Αυτή ήταν η παιδεία. Σε κάθε τόπο που πήγαινε μιλούσε για την άμεση ανάγκη ίδρυσης σχολείων, ώστε να φοιτούν όλα τα ελληνόπουλα, αγόρια και κορίτσια, για να ξυπνήσουν από τον πνευματικό λήθαργο της σκλαβιάς. Έκανε εράνους και ίδρυε σχολεία, τα οποία άφηνε στη φροντίδα των κοινοτήτων και τη συντήρησή τους στους προύχοντες της περιοχής. Ο ίδιος ομολόγησε πως ίδρυσε περισσότερα από διακόσια πενήντα κατώτερα σχολεία και περισσότερα από δέκα ανώτερα! Πρότασσε την ανάγκη της παιδείας στα υλικά πράγματα.

Παρακινούσε τους υπόδουλους να μιλάνε ελληνικά και όχι τουρκικά, αλβανικά, βλάχικα κλπ, διότι η γλώσσα μας είναι βασικό στοιχείο της εθνικής μας ιδιοσυγκρασίας και υπόστασης. Στηλίτευε με σθένος την κοινωνική αδικία και έβαζε τους αδίκους να επανορθώνουν για τις αδικίες τους. Τους έπειθε να ζητούν δημόσια συγνώμη και εκείνος τους έδινε άφεση αμαρτιών.  Στηλίτευσε την καταφρόνηση της γυναίκας, όπως υπαγόρευε ο ισλαμικός νόμος και σύστησε την αγάπη στα παιδιά. Εναντιώθηκε στα κυριακάτικα παζάρια, τα οποία αποσπούσαν τους Χριστιανούς από την Εκκλησία και τους έκανε πωρωμένους με το εμπόριο και το κέρδος, γεγονός που οδήγησε στο μαρτύριό του. Αυτό εναντίωσε τους μεγαλέμπορους της εποχής, κυρίως εβραίους, οι οποίοι θίγονταν οικονομικά. Γι’ αυτό και αποφάσισαν να του κλείσουν το στόμα. Δωροδόκησαν τον Κούρτ πασά του Βερατίου, ο οποίος τον συνέλαβε και τον απαγχόνισε στις 24 Αυγούστου του 1779 στο χωριό Κολικόντασι  της Βορείου Ηπείρου.

Ο ορθόδοξος ελληνικός λαός πίστευε στην αγιότητα του Κοσμά, πριν το μαρτυρικό του θάνατο, αλλά και μετά από αυτόν. Αν και πέρασαν τριακόσια χρόνια από τότε, παραμένει σε πολλές περιοχές της Ελλάδος, ζωντανή η μνήμη της παρουσίας του σ’ αυτές. Η επίσημη αγιοκατάταξή του έγινε το 1961 και η μνήμη του τιμάται στις 24 Αυγούστου. Η Εκκλησία μας τον τιμά ως Ισαπόστολο και το Έθνος μας ως Εθναπόστολο.

Ο άγιος Κοσμάς έλαβε το χάρισμα από το Θεό και της προφητείας. Καταγράφηκαν εκατοντάδες προφητείες του, οι περισσότερες των οποίων επαληθεύτηκαν με θαυμαστή ακρίβεια, και επαληθεύονται συνεχώς ως τις μέρες μας!

Αυτός ήταν ο άγιος Κοσμάς, ο μεγάλος της Εκκλησίας και του Γένους μας και είναι νομίζουμε επιτακτική ανάγκη να τον προβάλλουμε ως πρότυπο και πνευματικό ορόσημο στις δύσκολες στιγμές που περνάμε ως Έθνος και κοινωνία!   

Ο προφήτης του Γένους,ο ακαταμάχητος διδάχος, ο ένδοξος ιερομάρτυρας αποτελεί φωτεινή μορφή του Νέου Ελληνισμού. Κάθε τιμή είναι οφειλόμενο χρέος, κάθε αποσιώπηση αποτελεί εμπάθεια και ανεπίτρεπτη λησμοσύνη.

Γραφει ο μακαριστός γέροντας Μωυσής ο Αγιορείτης

Μία μορφή ιερή, ωραία, γενναία, δυναμική, προφητική και μαρτυρική. Από τη φτωχή Αιτωλία ήλθε στον Άγιο Άθωνα. Μετά δύο δεκαετιών μαθητεία εξήλθε για σπάνιο, μοναδικό, ιεραποστολικό έργο, το οποίο έστεψε και υπέγραψε με το αίμα του.

Γύρισε μεγάλο μέρος της Ελλάδος κηρύττοντας, διδάσκοντας, κτίζοντας εκκλησίες και σχολεία. Τρεις μεγάλες ιεραποστολικές περιοδείες στέφθηκαν από πλήρη επιτυχία. Έργο αποδοτικό, καρποφόρο και σωτήριο για τον λαό. Ο αεικίνητος, ακούραστος και ακάματος διδάχος είχε αίσια αποτελέσματα των μελετημένων κινήσεών του. Κυρίως έσωζε ψυχές. Πρόκειται για φαινόμενο κληρικού που τιμήθηκε επάξια και αγαπήθηκε υπερβολικά. Οι άνθρωποι τον κατάλαβαν ότι τους αγάπησε ειλικρινά και του αφοσιώθηκαν ακόμη και ληστές.

Αυτό που τον μεγάλυνε ήταν οι από Θεού θαυματουργίες και προφητείες του. Το κήρυγμά του ήταν ελκυστικό γιατί ήταν απλό, ανυπόκριτο, αφτιασίδωτο και θεοκίνητο. Δίδασκε με πόθο, με λαχτάρα, με πόνο και αγάπη. Ήταν ένας άφθαστος διδάχος. Οι λόγοι του ακόμη και σήμερα συγκινούν για τη χάρη τους. Δεν είχε χειρόγραφες σημειώσεις, είχε χάρισμα, ήταν θεόπνευστος και γλυκομίλητος. Γνώριζε καλά να αναπαύει με τρόπο και τους αμαθείς. Χρησιμοποιούσε την απλή δημοτική γλώσσα. Τα θέματά του ήταν από το Ευαγγέλιο και τον Συναξαριστή. Έλεγε τα χρήσιμα, τα απαραίτητα, τα σωτήρια. Ήταν φλογερός, αληθινός, ατόφιος, γλαφυρός, ταπεινός και πράος. Ήταν φωτεινός, ελπιδοφόρος ακέραιος και πάντα διδακτικός.

Μιλούσε στους αγρούς στήνοντας έναν ξύλινο σταυρό. Δίδασκε στη σκιά του σταυρού. Αυτό είχε μεγάλη σημασία και βαθύ νόημα. Φεύγοντας άφηνε τον σταυρό σε ανάμνηση. Μόνο δώδεκα επιστολές άφησε. Μιλούσε προφορικά, σαγηνευτικά και πειστικά. Τους λόγους του που σώθηκαν τους αντέγραφαν πιστοί μαθητές του.

Δημιουργούσε στους ακροατές του ιερό ενθουσιασμό, μετάνοια και συντριβή. Τον ακολουθούσε μια λαοθάλασσα διψασμένων υποδούλων. Τον άκουγαν με θαυμασμό ακόμη και αλλόθρησκοι. Ήταν μέρη που έμενε δυο-τρεις ημέρες. Έτρεχαν όλοι να τον ακούσουν με προσοχή και θαυμασμό. Οι λόγοι ρίζωναν βαθιά στις καρδιές των ανθρώπων. Οι στόχοι επιτεύχθηκαν και μυστικά χαιρόταν. Μίλησε κατά τη αδικίας, της κακίας, των παθών, της αμάθειας, της ασέβειας και της αθεοφοβίας.

Έφερε την καταλλαγή, τη συνδιαλλαγή, την ομόνοια και την ένωση. Το ήθος του αφόπλιζε και επηρέαζε τη μεταβολή της άστατης ζωής των ανθρώπων. Αναθέρμανε την πίστη και εργάστηκε επίπονα κατά των φοβερών εξισλαμιστών. Αρκετούς παρασυρμένους έφερε σε μεταμέλεια και μετάνοια, εξομολόγηση και δάκρυα.

Να τι μπορεί να κάνει ένας άγιος. Να τι έκανε ένας απλός παπάς. Ορισμένοι ιστορικοί δεν τον αναφέρουν καθόλου. Τα σχολικά βιβλία τον αγνοούν. Στη Βόρειο Ήπειρο τελείωσε μαρτυρικά το βίο του. Εκεί είχε αφιερώσει μεγάλο μέρος του έργου του. Ο προφήτης του Γένους, ο ταπεινός παπαδάκος, ο ακαταμάχητος διδάχος, ο ένδοξος ιερομάρτυρας αποτελεί φωτεινή μορφή του Νέου Ελληνισμού. Κάθε τιμή είναι οφειλόμενο χρέος, κάθε αποσιώπηση αποτελεί εμπάθεια και ανεπίτρεπτη λησμοσύνη. Τέτοιες μορφές θα πρέπει πάντοτε να προβάλλονται με κάθε τρόπο. Είναι χρέος μας, ανάγκη της ψυχής μας.

Ακριβώς 300 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη γέννηση του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του κ Κων/νου Χολέβα

Ακριβώς 300 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη γέννηση του αγίου Κοσμά του Αιτωλού και στη μνήμη του η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας μας αφιέρωσε το επίσημο ημερολόγιό της. Πιστεύω ότι είναι χρήσιμο να διαβάσουμε ξανά τις πάντα επίκαιρες διδαχές του και να εξαγάγουμε ωφέλιμες συμβουλές για την παιδεία, την κοινωνία, ακόμη και για την πολιτική. Τι θα συμβούλευε άραγε τους πολιτικούς μας ο άγιος Κοσμάς;

Πρώτον, όλο το έργο του, οι διδαχές του και οι προφητείες του διδάσκουν στους σημερινούς πολιτικούς ότι ο λαός μας, για να προχωρήσει μπροστά, χρειάζεται ελπίδα, αισιοδοξία και όραμα. Ο Πατροκοσμάς έδρασε σε μια ζοφερή εποχή, όταν είχαν καταπνιγεί δεκάδες κινήματα των υποδούλων, με αποκορύφωμα τα Ορλωφικά. Στη διάρκεια της επίγειας ζωής του είδε τους Τουρκαλβανούς να σφάζουν τον ορθόδοξο κλήρο και τους προκρίτους της Πελοποννήσου λόγω της συμμετοχής των Ελλήνων στο σχέδιο των Ρώσων αδελφών Ορλώφ. Παρά την απογοήτευση που επικρατούσε έπειτα από 300 χρόνια δουλείας, ο άγιος μιλούσε για το ποθούμενον και για το Ρωμέικο που θα έλθει. 

Καλλιεργούσε την ελπίδα στην απελευθέρωση, την εκπλήρωση των πόθων για υλοποίηση της Μεγάλης Ιδέας. Ζωντάνεψε τη χριστιανική και εθνική συνείδηση των υποδούλων και προετοίμασε το 1821. Καλλιεργήστε την αυτοπεποίθηση του Ελληνα, ανυψώστε το πληγωμένο εθνικό φρόνημά του, δώστε όραμα πνευματικό, πολιτιστικό και όχι μόνον υλικό, θα ήταν το μήνυμά του προς τους πολιτικούς.

Δεύτερον, ο άγιος στερέωσε την ορθόδοξη πίστη για να ενισχυθεί παραλλήλως και η ελληνικότητα. Ηξερε ότι την εποχή εκείνη όποιος χανόταν για την Ορθοδοξία χανόταν και για τον Ελληνισμό. Εμπόδισε τους εξισλαμισμούς, συνιστούσε στους Ελληνες να μη χρησιμοποιούν ξενόφερτες διαλέκτους. Η στάση του αυτή διδάσκει ότι και σήμερα όποιος πλήττει ή χλευάζει ή υποβαθμίζει τον ρόλο της Εκκλησίας χτυπά ουσιαστικά ένα από τα θεμέλια της εθνικής μας ταυτότητας και της προκοπής του λαού μας.

Τρίτον, ο άγιος ίδρυε σχολεία με σαφή στόχο να μαθαίνουν τα παιδιά την ορθόδοξη πίστη και την ενιαία ελληνική γλώσσα, αρχαία, βυζαντινή, νεοελληνική. Τόνιζε ότι σκοπός του σχολείου είναι να διδάσκει τον Χριστό και την Παναγία καθώς και την ελληνική, που είναι η γλώσσα της Εκκλησίας. Σήμερα θα έλεγε στους πολιτικούς να δώσουν έμφαση στα μαθήματα των Ορθοδόξων Θρησκευτικών και της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας. Τότε δεν μπορούσε να μιλήσει φανερά για την ιστορική συνείδηση των Ελληνοπαίδων, λόγω του φόβου των Τούρκων, αλλά είμαι βέβαιος ότι σήμερα θα υπογράμμιζε την αξία και αυτού του μαθήματος.

Τέταρτον, ο άγιος Κοσμάς καλλιέργησε τον χριστιανικό αντιρατσισμό, ο οποίος δεν αναφέρεται μόνο σε δικαιώματα αλλά και σε υποχρεώσεις. Σε ορισμένα χωριά ρωτούσε τους Αθιγγάνους (γύπτους τους ονόμαζε) αν οι χωρικοί τούς φέρονται καλά. Αν μάθαινε περιστατικά περιφρονήσεως, τότε έλεγε ότι οι χριστιανοί πρέπει να αγαπούμε και να σεβόμαστε κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως φυλής ή καταγωγής, Ταυτόχρονα προέτρεπε και τους Αθιγγάνους να βρουν μια κανονική εργασία και να αφήσουν τα νταούλια και τους ζουρνάδες. Το μήνυμά του, λοιπόν, είναι ότι παράλληλα με τα ανθρώπινα δικαιώματα οι πολιτικοί μας ηγέτες οφείλουν να θυμίζουν και τις υποχρεώσεις όλων όσοι ζουν στη χώρα μας, δηλαδή να τηρούν τους νόμους και να εργάζονται εντίμως.

Πέμπτον, με τον μαρτυρικό του θάνατο μάς διδάσκει το χρέος μας προς τον εκτός συνόρων Ελληνισμό. Ο άγιος Κοσμάς απαγχονίσθηκε με εντολή του Κουρτ Πασά στο Κολικόντασι της Βορείου Ηπείρου, στις 24 Αυγούστου 1779. Σήμερα το μέρος αυτό ανήκει στην Αλβανία και το λείψανο του αγίου φυλάσσεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας. Ελπίζω οι πολιτικοί μας να μη λησμονούν τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό.

Δημοκρατία, 08/04/2014

http://aktines.blogspot.gr

Ο Άγιος Κοσμάς αποτελεί τη σημαντικότερη προσωπικότητα του Γένους μας κατά τη διάρκεια της τουρκικής σκλαβιάς

Ο άγιος Κοσμάς αποτελεί τη σημαντικότερη προσωπικότητα του Γένους μας κατά τη διάρκεια της τουρκικής σκλαβιάς. Ο λαός το ανεγνώρισε αυτό και τον τίμησε με ποικίλους τρόπους, όπως ανέγερση ναών προς τιμήν του, κατασκευή ανδριάντων και προτομών, ιστόρηση πλήθους αγιογραφιών και φορητών εικόνων σε ναούς της χώρας. Ο άγιος Κοσμάς, υπήρξε η σημαντικότερη φυσιογνωμία, αλλά δεν ήταν οπαδός του «διαφωτισμού». Έτσι δεν δικαιούται να προβάλλεται από τα εγχειρίδια της υποδούλωσης στο «δυτικό πνεύμα». Το έργο του υπήρξε πολυσχιδές και εθνοσωτήριο:

210 Ελληνικά σχολεία και 1100 κοινά, ιδρύθηκαν με παρότρυνσή του.

4000 κολυμβήθρες αγοράστηκαν με προσφορές εχόντων.

1500 παραμάνες παραιτήθηκαν από την υπηρεσία τους σε μουσουλμανικές οικογένειες.

500.000 κομποσκοίνια και σταυρουδάκια μοιράστηκαν, ώστε να αναθερμανθεί η πίστη των υποδούλων που λυγίζοντας από τα βάσανα (πού δεν είδε η συντακτική ομάδα του βιβλίου, καθώς παρέθεσε μία μόνο γνώμη, αυτή κάποιου απεσταλμένου του Γάλλου βασιλιά στο σουλτάνο) εξισλαμίζονταν.

Εκατομμύριο και πλέον άρχισε να προσέρχεται στα Μυστήρια της Εκκλησίας και να ζωντανεύει μέσα του η πίστη και μ' αυτή και η ελπίδα για το «ποθούμενο».Χιλιάδες δένδρα εμβολιάστηκαν και η τέχνη του εμβολιασμού μεταδόθηκε σε μεγάλη έκταση.

Ο άγιος Κοσμάς είπε σε κάποια από τις σωζόμενες διδαχές του: «Δεν έχω μήτε σακκούλα, μήτε σπίτι, μήτε κασέλλα, μήτε άλλο ράσο, αλλά παρακαλώ τον Θεό να μη μου δώσει μέχρι το τέλος της ζωής μου, διότι ωσάν κάμνω αρχήν να παίρνω άσπρα έχασα τον αδελφόν μου».

Ο άγιος Κοσμάς πρόσφερε τη ζωή του θυσία για να μην χαθεί το Γένος αποκαμωμένο από τα βάσανα της σκλαβιάς. Δεν έπεσε όμως θύμα του κατακτητή, αλλά της «ευγενικής» τάξης των πλουσίων αστών Εβραίων, των οποίων έθιγε τα οικονομικά συμφέροντα. Σήμερα οι Εβραίοι πανηγυρίζουν την πλανητική, μέσω του χρήματος, κυριαρχία. Πρόσφατα πέτυχαν μία ακόμη νίκη στη χώρα μας: Το μάθημα των θρησκευτικών εξοβελίζεται από τον κατάλογο των υποχρεωτικών για λόγους ελευθερίας της συνειδήσεως.  Οι εχθροί της πίστης μας εργάζονται ευσυνείδητα. Εμείς τι κάνουμε;

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: ο Άγιος-Μάρτυρας της Κυριακής

Πρέπει καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, νά χαιρώμεθα πάντοτε, μά περισσότερον τήν Κυριακήν, ὁπού εἶνε ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ μας. Διότι Κυριακήν ἡμέραν ἔγινεν ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας. Κυριακήν ἡμέραν μέλλει ὁ Κύριος νά ἀναστήση ὅλον τόν κόσμον.Πρέπει καί ἡμεῖς νά ἐργαζώμεθα τάς ἕξ ἡμέρας διά ταῦτα τά μάταια, γήϊνα καί ψεύτικα πράγματα, καί τήν Κυριακήν νά πηγαίνωμεν εἰς τήν ἐκκλησίαν καί νά στοχαζώμεθα τάς ἁμαρτίας μας, τόν θάνατον, τήν κόλασιν, τόν παράδεισον, τήν ψυχήν μας ὁπού εἶνε τιμιωτέρα ἀπό ὅλον τόν κόσμον, καί ὄχι νά πολυτρώγωμεν, νά πολυπίνωμεν καί νά κάμνωμεν ἁμαρτίας. Oὔτε νά ἐργαζώμεθα καί νά πραγματευώμεθα τήν Κυριακήν. 

Ἐκεῖνο τό κέρδος ὁπού γίνεται τήν Κυριακήν εἶνε ἀφωρισμένο καί κατηραμένο, καί βάνετε φωτιά καί κατάρα εἰς τό σπίτι σας καί ὄχι εὐλογίαν καί ἤ σέ θανατώνει ὁ Θεός παράκαιρα, ἤ τήν γυναίκα σου, ἤ τό παιδί σου, ἤ τό ζῶον σου ψοφᾷ, ἤ ἄλλον κακόν σου κάμνει.Ὅθεν, ἀδελφοί μου, διά νά μή πάθετε κανένα κακόν, μήτε ψυχικόν μήτε σωματικόν, ἐγώ σᾶς συμβουλεύω νά φυλάγετε τήν Κυριακήν, ὡσάν ὁπού εἶνε ἀφιερωμένη εἰς τόν Θεόν. 

Ἐδῶ πῶς πηγαίνετε, χριστιανοί μου; Τήν φυλάγετε τήν Κυριακήν; Ἄν εἶσθε χριστιανοί, νά τήν φυλάγετε. Ἔχετε ἐδῶ πρόβατα; Τό γάλα τῆς Κυριακῆς τί τό κάμνετε; Ἄκουσε, παιδί μου· νά τό σμίγης ὅλο καί νά τό κάμνης ἑπτά μερίδια· καί τά ἕξ μερίδια κράτησέ τα διά τόν ἑαυτόν σου, καί τό ἄλλο μερίδιον τῆς Κυριακῆς, ἄν θέλης, δῶσέ το ἐλεημοσύνην εἰς τούς πτωχούς ἤ εἰς τήν Ἐκκλησίαν, διά νά εὐλογήση ὁ Θεός τά πράγματά σου. Καί ἄν τύχη ἀνάγκη καί θέλης νά πωλήσης πράγματα φαγώσιμα τήν Κυριακήν, ἐκεῖνο τό κέρδος μή τό σμίγεις εἰς τήν σακκούλα σου, διότι τήν μαγαρίζει, ἀλλά δῶσέ τα ἐλεημοσύνην, διά νά σᾶς φυλάγη ὁ Θεός.

Με λαμπρότητα η Ιερά μας Μητρόπολη τίμησε τον προστάτη και πολιούχο της Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό

Τριακόσια χρόνια παρήλθαν από την ημέρα που ο μεγάλος Διδάχος του Γένους, ιερομάρτυς και εθνομάρτυς Κοσμάς ο Αιτωλός γεννήθηκε στο μικρό χωριό Μέγα Δένδρο της επαρχίας Θέρμου. Η Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας τιμώντας τη μνήμη του μεγάλου Ισαποστόλου καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους 2014 έχει προγραμματίστει σειρά εκδηλώσεων για να προβληθεί και να τιμηθεί ο μεγάλος πολιούχος της Ιεράς Μητροπόλεως.Επίκεντρο όλων αυτών των εκδηλώσεων είναι η ομώνυμη Ιερά Μονή στο Μέγα Δένδρο Θέρμου.

Οι λατρευτικές εκδηλώσεις ξεκίνησαν χθες, Σάββατο 23 Αυγούστου 2013 με την ακολουθία του πανηγυρικού αρχιερατικού Εσπερινού, στον οποίο χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας και συγχοροστάτησαν οι Μητροπολίτες Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος και Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς. Τον θείο λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης Γόρτυνος ο οποίος αναφέρθηκε στις διδαχές και τη διδασκαλία του Αγίου Κοσμά και ιδιαιτέρως στον αγώνα που έκανε για την αργία της Κυριακής, κάτι που του στοίχισε την ίδια του τη ζωή και τον οδήγησε στον μαρτυρικό θάνατο. Ο Σεβασμιώτατος κάλεσε τους πιστούς να αντισταθούν στην κατάργηση της Κυριακής αργίας και τους προέτρεψε να μελετήσουν τη ζωή και τις διδαχές του μεγάλου Αγίου και με βάση αυτές να πορεύονται στη ζωή τους.

Σήμερα το πρωί τελέσθηκε στο καθολικό της Ιεράς Μονής, η ακολουθία του Όρθρου και η αρχιερατική θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου και συλλειτουργούντων των Μητροπολιτών Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίου και Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά. Τον θείο λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου ο οποίος αναφέρθηκε στο γνήσιο και αυθεντικό αγιορείτικο βίωμα του Αγίου Κοσμά και τον παραλλήλισε με τρείς συγχρόνους Γέροντες του Αγιορειτικού Μοναχισμού τον όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη (αγάπη για το Θεό, χάρισμα προφητείας, διόραση και προόραση), τον π. Παΐσιο τον Αγιορείτη (καθαρή καρδιά, ασκητική ζωή και φιλότιμο) και τον π. Μωυσή τον Αγιορείτη (ιεραποστολικό ζήλο, περιοδείες και μεταφορά του ευαγγελικού λόγου στον κόσμο).

Πριν την απόλυση της θείας Λειτουργίας ο Μητροπολίτης κ. Κοσμάς, ο οποίος την ημέρα αυτή άγει τα ονομαστήριά του, ευχαρίστησε τους αγίους αρχιερείς, τους άρχοντες της περιοχής και τον φιλόχριστο λαό, για την παρουσία τους με την οποία τιμούν τον άγιο Κοσμά, αλλά και για τις ευχές τους και την αγάπη τους προς τον ίδιο.

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου ευχαρίστησε τον εορτάζοντα Ποιμενάρχη μας, και εξ ονόματος του Μητροπολίτου Γόρτυνος, για την πρόσκληση να παραστούν στις λατρευτικές εκδηλώσεις προς τιμήν του αγίου Κοσμά και του ευχήθηκε για την ονομαστική του εορτή.

Μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας οι Αρχιερείς μετέβησαν στο χωριό Μέγα Δένδρο, όπου τέλεσαν ειδική δέηση στο χώρο που βρισκόταν η πατρική οικία του Αγίου.

Εκ  του  Γραφείου  Τύπου  και  Επικοινωνίας της  Ιεράς  Μητροπόλεως

235 χρόνια απο το μαρτυρικό τέλος του ΠατροΚοσμά

24 Αυγούστου 1779 - 24 Αυγούστου 2014

235 χρόνια απο το μαρτυρικό τέλος του ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ

Η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας και η Ομώνυμη Ιερά Μονή στο Μέγα Δένδρο Θέρμου εορτάζουν τον Προστάτη, και έφορό της ΑΓΙΟ!

Ο Δήμος Θέρμου τον ΠΟΛΙΟΥΧΟ ΑΓΙΟ!

Η Τοπική μας Εκκλησία τον ΠΑΤΈΡΑ & ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΤΗΣ  !!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ

Εν πρώτοις Κύριε μνήσθητι του Πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών Κοσμά

Πολυχρόνιο ποιήσαι Κύριος ο Θεός, τον Σεπτό Προκαθήμενο 
της εν Αιτωλίας και Ακαρνανίας Εκκλησίας, τον Σεβασμιώτατο ημών Δεσπότην, Μητροπολιτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κκ Κοσμάν, 
Κύριε φύλαττε εις πολλά έτη.

Υμνογραφικό απάνθισμα στην Παναγία την Προυσιώτισσα

Μεγας πρόμαχος πιστών απάντων

προστασία τε των Ευρυτάνων

γηγενών τε και αποδήμων, το καύχημα

Συ υπάρχεις Παναγία Προυσιώτισσα

τοις μετά πόθου προς Σε καταφεύγουσι

Μητερ Άχραντε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε

αμάχητον τηρείν την προστασίαν Σου

Η χάρις Σου σεμνή Παναγία Παρθένε

φρουρεί πάντας πιστούς εξ Ελλάδος απάσης

εκ κινδύνων τε και των δεινών των πολέμων

εκζητούντας τε και ομογένειαν πάσαν

δι Εικόνος Σου της εκ Προύσης ελθούσης

θερμαίς ικεσίαις Σου.

Μιαν των εικόνων Σου των σεπτών

εις Προυσόν αφήκες εις βοήθειαν των πιστών

δι ης αγιάζεις αει τους προσκυνούντας

και επικαλουμένους Σε μετά πίστεως

Χαρίτων ταμείον το ιερόν

αενάως βρυον τας ιάσεις παντοδαπάς

εκ νόσων θεραπεύσεις και των δεσμών λυτρούσαι

πνευμάτων ακαθάρτων ω Προυσιώτισσα

Οδοιπορικό στο Μοναστήρι της Αρχόντισσας της Ρούμελης

Στο κέντρο καταπράσινων και πανύψηλων βουνών, στα νότια του νομού Ευρυτανίας και μόλις 36 χιλιόμετρα από το Καρπενήσι, βρίσκεται εδώ και χίλια περίπου χρόνια το ιστορικό και σε όλους μας ακουστό μοναστήρι της Κυράς της Ρούμελης, της Παναγίας της Προυσιώτισσας περιτριγυρισμένο από απότομους και άγριους βράχους που προκαλούν δέος που και μόνο τους ατενίζεις. Το μοναστήρι είναι ιστορικό, αγιασμένο που η φήμη του ξεπέρασε τα στενά όρια της Ρούμελης, της Θεσσαλίας αλλά και της χώρας. Κατά χιλιάδες προστρέχουν οι πιστοί στην χάρη της, άλλοι να την επικαλεστούν και άλλοι θερμά να την ευχαριστήσουν. Όχι μόνο τον Αύγουστο όπου και εορτάζει το μοναστήρι ( στις 23 Αυγούστου ημέρα αποδόσεως της Κοίμησης της Θεοτόκου και συνάμα ημέρα ευρέσεως της θαυματουργού εικόνας ) αλλά και όλο το χρόνο, άνθρωποι γονατιστοί, άλλοι με λαμπάδες και τάματα, μάνες με παιδιά στην αγκαλιά, ηλικιωμένοι που με δυσκολία περπατούν, νέοι που ζητούν την παρηγοριά ,γονείς με τα παιδιά τους… Όλοι προσμένουν καρτερικά στην σειρά, για να φτάσουν στο μικρό και σκοτεινό ναό, καθολικό της Ιεράς Μονής, για να φτάσουν στη Χάρη Της, να ακουμπήσουν τα γεμάτα πίστη χείλη τους στην σεβάσμια εικόνα της Παναγίας, να λάβουν τις δωρεές Της και τις ευλογίες Της. Όλους μας περιμένει η Παναγία, όλους ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης, ανεξαρτήτως φύλου, γένους φυλής. Μια είναι η μεγάλη μας μάνα, η μάνα που στοργικά περιμένει τα παιδιά Της να έλθουν κοντά Της και να ζητήσουν τις μεσιτείες Της.

      Στα νοτιοδυτικά της Ευρυτανίας, στις απολήξεις των βουνών Καλιακούδα και Χελιδώνα βρίσκεται από τον 9ο αιώνα η εικόνα της Παναγίας της Προυσιώτισσας, στις νότιες κορυφογραμμές της Πίνδου, διάλεξε η Κυρά της Ρούμελης να χτίσει το σπίτι της, μακριά από πόλεις και θορύβους αλλά κοντά σε φτωχούς, άσημους βοσκούς και σε άγριους τόπους . Κοιτώντας από ψηλά το μοναστήρι θαρρείς που είσαι σε ουράνια κλίμακα, αισθάνεσαι την μηδαμινότητα του ανθρώπου αλλά παράλληλα αισθάνεσαι και την απεραντοσύνη του Δημιουργού που « τα πάντα εν σοφία εποίησε ». Βλέπεις ολόκληρη της Ιερά Μονή από ψηλά και αισθάνεσαι το νοερό χέρι της Παναγίας να σε κρατεί, βλέπεις το καμπαναριό με τις μελωδικότατες καμπάνες, βλέπεις τα σήμαντρα, το τάλαντο, τα κελιά των φιλόξενων μοναχών, το Συνοδικό ( χώρος για υψηλά προσκεκλημένα άτομα κατά την πανήγυρη της Μονής), το βαπτιστήριο με τον ιερό ναό των Αγίων Πάντων, το κοιμητήριο των πατέρων της Μονής, τους τριώροφους ξενώνες για τους προσκυνητές και το καθολικό όπου τελούνται οι ιερές ακολουθίες καθημερινά προς δόξαν του Τριαδικού μας Θεού και της οικοδέσποινας της Μονής, της Παναγίας Προυσιώτισσας.

 Απο που όμως ήρθε και με ποιο τρόπο η εικόνα της Παναγιάς

      Τον καιρό που βασίλευε ο εικονομάχος Θεόφιλος στην Κωνσταντινούπολη, άρχισε μεγάλο διωγμό κατά των Αγίων εικόνων και έστειλε βασιλικές διαταγές σε κάθε πόλη και χώρα, διατάζοντας τους ορθόδοξους και απειλώντας τους με βασανιστήρια και εξορίες για να κατεβάσουν τις Αγίες εικόνες και να τις κάψουν ή να τις καταστρέψουν. Όσοι πείθονταν σε αυτή τη βασιλική διαταγή έπαιρναν αξιώματα και τιμές όσοι όμως αρνούνταν να καταστρέψουν τις Αγίες εικόνες τότε τους εκτελούσε είτε με απάνθρωπα βασανιστήρια είτε τους εξόριζε.

      Εκείνη την εποχή το 829 μ.Χ η σεβάσμια εικόνα της Παναγίας βρισκόταν σε μια πόλη της Τουρκίας, στην Προύσα της Μικράς Ασίας. Όπως τιμούσαν την Αγιά Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη, έτσι ακριβώς οι πιστοί τιμούσαν τον ναό που βρισκόταν η ιερή εικόνα της Παναγίας. Αφού έπεσε βασιλική διαταγή να καταστραφούν όλες οι ιερές εικόνες ένα αρχοντόπουλο, γιος ενός άρχοντα της βασιλικής αυλής, κινούμενος από θείο ζήλο και βλέποντας τα θαύματα που καθημερινά έκανε η εικόνα της Παναγίας δεν θέλησε να υπακούσει στην διαταγή αυτή και να καταστρέψει την θαυματουργή εικόνα . Αυτός λοιπόν ο ευσεβής νέος πήρε την εικόνα αυτή και κατέφυγε στα μέρη της Ελλάδας όπου θα μπορούσε να ησυχάσει από τους μανιώδους αιρετικούς.

      Ενώ ο νέος αυτός είχε κατέβει με την ιερή εικόνα ως την Καλλίπολη της Θράκης άγνωστο πώς η εικόνα χάθηκε. Ποιος μπορεί να περιγράψει τα δάκρυα και την πίκρα του αρχοντόπουλου, χτυπιόταν και οδυρόταν και αναστενάζοντας συνεχώς έκλεγε πιστεύοντας ότι η εικόνα εξαφανίστηκε λόγω της αμαρτωλότητάς του. Αφού έμεινε αρκετές μέρες κλαίγοντας είπε στον εαυτό του: « Παρόλο που η Κυρία μου Θεοτόκος θέλησε να φυλάξει μόνη Της την αγία Εικόνα, εγώ δεν γυρίσω πίσω στην πατρίδα μου γιατί δεν μπορώ να βλέπω να καταστρέφουν τις Αγίες εικόνες και να καταπατούν τα Άγια σύμβολα της Εκκλησίας μου ». Με αυτούς τους λογισμούς ήρθε και κατοίκησε στην Υπάτη κοντά στη σημερινή Λαμία και έκτισε ένα μικρό εκκλησάκι για να παρηγορηθεί για την ξενιτιά του.

     Ένα παιδί από τους βοσκούς, φύλαγε τα γίδια του πατέρα του και μια νύχτα εκεί που κοιμόταν εκεί περίπου που είναι το σημερινό κοιμητήριο της Μονής, δίπλα από το κρυφό σχολειό, ακούει ξαφνικά πίσω του γλυκούς και απαλούς ύμνους. Από το φόβο του ξύπνησε και ενώ σκεφτόταν να βρει από πού έρχονται οι ύμνοι αυτοί βλέπει ξαφνικά ένα πύρινο στύλο, μια φωτεινή δέσμη που ξεκινούσε από μια σπηλιά και έφτανε ως τον ουρανό. Στην αρχή σκέφτηκε ότι ήταν ουράνιο τόξο, έπειτα πάλι μονολογούσε ότι το ουράνιο τόξο αφενός βγαίνει την ημέρα, αφετέρου είναι καμπυλωτό σε σχήμα, ενώ η φωτεινή αυτή στήλη ήταν κατακόρυφη ως τον ουρανό. Φεύγει λοιπόν κατατρομαγμένο στον πατέρα του και του αναφέρει το παράδοξο αυτό γεγονός. Ο πατέρας του αρχικά δεν το πίστεψε, αλλά παρ όλες τις επιμονές του παιδιού του, την άλλη νύχτα πηγαίνουν μαζί και ω του θαύματος!!! Οι γλυκειές μελωδίες συνεχιζόταν και ο πυρσός ξεκινούσε πάλι από το σπήλαιο και έφτανε σον ουρανό. Την άλλη μέρα το παιδί μαζί με τον πατέρα και μερικούς άλλους βοσκούς εξερευνούν το σπήλαιο και βλέπουν την Αγία εικόνα να φεγγοβολά και να αστράφτει. Αφού την προσκύνησαν και χάρηκαν που βρήκαν ένα τέτοιο θησαυρό, άνοιξαν μονοπάτι προς το σπήλαιο για να ανάβουν καθημερινά ένα καντηλάκι μπροστά στην Χάρη Της. Με ποιο όμως τρόπο ήρθε μόνο ο Θεός ξέρει.

      Μετά από λίγες ημέρες το γεγονός αυτό μαθεύτηκε στις γύρω πόλεις και περιοχές και έφτασε στα αυτιά του αρχοντόπουλου που την μετέφερε από την Προύσα. Χωρίς να χάσει καιρό πήρε μαζί του τους δούλους του και έτρεξε σε εκείνα τα μέρη αναζητώντας αυτό που επιζητούσε. Μετά από δυο μέρες έφτασε και μόλις την αντίκρισε, την αναγνώρισε αμέσως και έπεσε κάτω προσκυνώντας Την. Ποτάμι τα δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια του, δάκρυα χαράς για την εύρεση του θησαυρού του. Έπειτα αφού φιλοδώρησε τους χωρικούς που την βρήκαν πήρε την εικόνα για να επιστρέψει στην Υπάτη λέγοντάς τους : « Αδελφοί μου μη διαμαρτύρεστε εναντίον μου διότι αφενός η εικόνα είναι δίκη μου και έπειτα ο τόπος αυτός δεν είναι κατάλληλος ούτε για χτίσιμο εκκλησίας ούτε για συνάξεις προσκυνητών ».

      Με αυτά τα λόγια άφησε λυπημένους τους βοσκούς και αυτός πήρε την Αγία εικόνα και αναχώρησε. Καθώς έφτασαν σε κάποιο ύψωμα του δρόμου κουράστηκαν και έβαλαν την εικόνα σε ένα ερειπωμένο εκκλησάκι για να ξαποστάσουν. Ενώ αποκοιμήθηκαν, όταν ξύπνησαν δε βρήκαν την εικόνα και ο άρχοντας σκέφτηκε ότι τους παρακολουθούσαν οι βοσκοί και ήρθαν κρυφά και την έκλεψαν. Καθώς επέστρεφαν πίσω, το αρχοντόπουλο άκουσε μια γυναικεία φωνή λέγοντάς του : « Ω νέε σώσου και πήγαινε στο καλό, διότι εγώ αναπαύομαι καλύτερα σε αυτούς τους άγριους και ορεινούς τόπους με απλοϊκούς βοσκούς παρά σε μεγαλουπόλεις με πλούσιους άρχοντες. Αν θέλεις να μείνεις μαζί μου έλα και θα ναι και για καλό σου » και ξαφνικά πάνω στο βουνό δημιουργήθηκε το τύπωμα της Παναγίας μια τρύπα στην κορυφή του βουνού σε μέγεθος ίση με την εικόνα και κατά ύψος του βουνού εμφανίστηκαν αποτυπώματα ανθρωπίνου πέλματος. Περπάτησε δηλαδή η Παναγία προς την κορυφή του βουνού διαπερνόντας το για να φτάσει και πάλι στην θέση όπου αυτή διάλεξε να γίνει το μόνιμο κατοικητήριό της εδώ και χίλια περίπου έτη.

    Αυτά τα άκουσε το αρχοντόπουλο με προσοχή και ελευθέρωσε τους δούλους του και γύρισε πάλι στο σημείο ευρέσεως της εικόνας και εγκατέλειψε τα εγκόσμια και αφοσιώθηκε στην υπηρεσία της Παναγίας. Έτσι λοιπόν έχουμε τους πρώτους μοναχούς που εγκαταστάθηκαν στον ιερό αυτό τόπο, που διάλεξε η Κυρά της Ρούμελης να χτίσει το αιώνιο σπίτι της, το αρχοντόπουλο που πήρε το μοναχικό όνομα Διονύσιος και ο δούλος του που πήρε το όνομα Τιμόθεος. Εκατοντάδες υπήρξαν συνολικά οι μοναχοί που διάβηκαν στο ψηφιδωτό του χρόνου το κατώφλι από την ιστορική Μονή της Παναγίας της Προυσιώτισσας, αγιάστηκαν και αγίασαν.     

Συνοπτική παρουσίαση του παρεκκλησίου που βρίσκεται η εικόνα της Παναγίας της Προυσιώτισσας.

     Όπως προείπαμε και πιο πριν αριστερά του τέμπλου του κυρίου ναού και σε ανεξάρτητο μέρος βρίσκεται το παρεκκλήσιο των Αγίων Πάντων όπου και βρίσκεται εδώ και πολλούς αιώνες η Ιερά και σεβάσμια εικόνα της Παναγίας της Προυσιώτισσας. Δεν έχει διασωθεί καμία μαρτυρία, η οποία να βεβαιώνει το χρόνο ίδρυσης του πρώτου σπηλαίου-ναού της Παναγίας. Το μικρό σπήλαιο, έτσι όπως διαμορφώθηκε σε ναΐσκο (4μ μήκους και 2,8 μ πλάτους) έχει το ιδιαίτερο προνόμιο να αποτελεί την μόνιμη κατοικία της θαυματουργού εικόνα της Παναγίας και οριοθετεί τον αντικειμενικό σκοπό του προσκυνήματος. Το περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο, όπου σε ειδικό προσκυνητάρι βρίσκεται και τιμάται η εικόνα της Παναγίας, χωρίζει τον μονόχωρο ναΐσκο σε κυρίως ναό και ιερό. Το ιερό μέσα στο βράχο ίσα ίσα που χωράει δύο με τρείς το πολύ κληρικούς κατά την Θεία Λειτουργία που γίνεται στο παρεκκλήσι αυτό, μόνο κατά την ημέρα πανηγύρεως της Μονής στις 22-23 Αυγούστου, ημέρα ευρέσεως της θαυματουργού εικόνας. Ο κυρίως ναός του μικρού παρεκκλησίου μόλις μπορεί να χωρέσει δέκα πιστούς οι οποίοι καθ όλο το χρόνο μπαίνουν από την δυτική είσοδο από την βορειοανατολική μεριά του καθολικού, ασπάζονται την ιερά εικόνα, προσεύχονται στην Χάρη Της και βγαίνουν από την μεσημβρινή μικρή πόρτα πάλι στο καθολικό του κυρίως ναού.

   Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Προυσιώτισσας

     Στο μικρό αυτό σπήλαιο, στην βόρεια πλευρά του καθολικού, διαμορφωμένο κατάλληλα σε παρεκκλήσιο, κατέχει το μεγάλο θησαυρό της Ορθοδοξίας, την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας.

Στο κέντρο του επιχρυσωμένου ξυλόγλυπτου τέμπλου και σε ανάλογο περίτεχνο και όμορφο προσκυνητάρι κατοικεί για χίλια και πλέον έτη η Παναγία η Προυσιώτισσα. Η εικόνα είναι μεγέθους 0,88 x 0,60 και πέρα από τα θαυμάσια θαύματα που κάνει χαρίζει στους πιστούς της πνευματική ευφροσύνη και αγαλλίαση, χαριτώνει την ψυχή του ανθρώπου.  Η Παναγία εικονίζεται ως τη μέση και με το δεξί της χέρι δείχνει το Χριστό ενώ με το αριστερό τον κρατάει στοργικά στην αγκαλιά της. Ο Χριστός είναι στραμμένος προς το πρόσωπό Της και με το δεξί Του χέρι Την ευλογεί .

    Πρόκειται για τον εικονογραφικό τύπο της Οδηγήτριας. Την εικόνα την καλύπτει αργυροχρυση επένδυση του Γεωργίου Καραϊσκάκη και μόνο τα ζωγραφισμένα πρόσωπα των εικονιζόμενων είναι φανερά.. Τα μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια της Παναγίας , τα γραμμένα φρύδια, η μακριά ίσια καλλιγραφημένη μύτη , το μικρό κερασένιο στόμα, οι μεγάλες επιφάνειες των φώτων στο πρόσωπο φέρουν μπροστά μας μια από τις ωραιότερες και εκφραστικότερες ,μορφές της μεταβυζαντινής περιόδου. Η παράδοση, σύμφωνα με τον αριθμό 3 κώδικα της Μονής θέλει την εικόνα έργο του Ευαγγελιστή Λουκά. Η αργυροχρυση επένδυση-το πουκάμισο της Παναγίας οφείλεται σε εκπλήρωση τάματος του γενναιότατου στρατηγού Καραϊσκάκη ο οποίος όταν συχνά αρρώσταινε από την ασθένεια της θέρμης, πολλάκις φιλοξενούνταν στην Μονή Προυσού και νοσηλευόταν εκεί. Έταξε στην Παναγία να του χαρίσει την γιατρειά για να συνεχίσει τους ένδοξους αγώνες του για την απελευθέρωση του γένους, και θα την έντυνε με αργυρόχρυσο πουκάμισο. Πράγματι μετά την θεραπεία, ευγνωμονώντας Την, εκπλήρωσε το τάμα του στολίζοντάς την με την θαυμάσια τεχνουργημένη επένδυση ,έργο του χρυσοχόου καλλιτέχνη Γεωργίου Καρανίκα το 1824, όπως μας αποκαλύπτει η ανάγλυφη επιγραφή πάνω από τον δεξιό ώμο της Παναγίας : « Η Παντάνασσα. Δι εξόδων του γενναιοτάτου στρατηγού Γεωργίου Καραϊσκάκη, χειρί Γεωργίου Καρανίκα, 1824 ».

Ω Δέσποινα Προυσιώτισσα, βασίλισσα ουρανού και γης, τιμιωτέρα των χερουβείμ και ενδοξοτέρα των Σεραφείμ και πασών των επουρανίων δυνάμεων ! Θρόνε του Θεού καθαρότατε, Πανάσπιλη και Πανάχραντη Κόρη, Αειπάρθενη και Πανακήρατη, η κατάφυση μητέρα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, των όλων Θεού, και κατά χάρη μητέρα όλων των χριστιανών, που ανάξια έχουμε το όνομα του Υιού σου. Ρίξε το βλέμμα σου και σε μας τα μικρά και τιποτένια παιδιά σου, μην ξεχνάς τη συγγενική οικειότητα, μη παραβλέψεις εμάς τους αμαρτωλούς, που με τα πονηρά έργα μας καταπροσβάλλαμε το Άγιο όνομα Σου. Μην μας εγκαταλείψεις εμάς που μόνο το όνομά σου έχουμε εμείς οι χριστιανοί, ενώ τα έργα μας είναι παρόμοια με εκείνα των ειδωλολατρών. Σκέπασέ μας με τη σκέπη της ακαταμάχητης και ανίκητης βοηθείας Σου. Από τα βάθη της ψυχής μας δεόμεθα στη μεγαλοσύνη σου να παραβλέψεις τις αμαρτίες μας και ως φιλόστοργη Μητέρα να μας δυναμώνεις κατά των ορατών αλλά και των αοράτων εχθρών μας. Κατά των ορατών εχθρών για να υποφέρουμε τις θλίψεις, τις τυραννίες και τις στεναχώριες που δοκιμάζουμε τα τελευταία χρόνια εξ αιτίας των αμαρτιών μας. Αλλά και κατά των αοράτων για να μην έχουν δύναμη πάνω μας οι δαίμονες που πάντα μας πολεμούν άσπονδοι και νοεροί πολέμιοί μας. Σύντριψε τις παγίδες και τις ενέδρες που μας στήνουν, απάλλαξέ μας από την πικρή αιχμαλωσία στην οποία μας δούλωσαν. Ναι, Κυρία λύτρωσε τους ταπεινούς Σου δούλους από την δυναστεία τους και στον παρόντα βίο αλλά και στον καιρό της κρίσεως. Ανάλαβέ μας σε παρακαλούμε και βοήθησέ μας ενισχύοντάς μας να βαδίζουμε στο εξής όπως ταιριάζει σε χριστιανούς και να φυλάγουμε τις εντολές του μονογενούς Σου Υιού, έχοντας μεταξύ μας αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, πίστη, πραότητα, σωφροσύνη, εγκράτεια και όλους τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος . Τέλος δε ,αξίωσε όλους μας της ανέσπερης και ανεκλάλητης χαράς της Βασιλείας των ουρανών. 

 Περιγραφή της διαδρομής για τη Μονή.

     Φεύγοντας από το Καρπενήσι και ακολουθώντας των φιδίσιο ασφαλτόδρομο της Ποταμιάς και ακολουθώντας μια διαδρομή που ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου τα αναφέρει ως Ευρυτανικά Τέμπη φτάνουμε στις αυλές της Παναγίας. Ο δρόμος προς τον Προυσσό κρύβει εναλλαγές του τοπίου. Αρχικά ο τόπος είναι καταπράσινος γεμάτος από έλατα όπου χαίρεσαι να το απολαμβάνεις ενώ λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω η φύση αγριεύει. Τα βουνά σμίγουν ερμητικά το ένα με το άλλο και συνάμα η ανθρώπινη επέμβαση τα κάνει να ανοίγουν για να φτάσουμε στο Μεγάλο και Μικρό χωριό. Εικοσιπέντε χιλιόμετρα μετά το Καρπενήσι φτάνουμε στον χώρο όπου μπορούμε να θαυμάσουμε το τύπωμα και τα πατήματα της Προυσιώτισσας. Η ευλάβεια, η πίστη και ο πόνος των ανθρώπων τους οδήγησαν στο να χτιστεί ένα μικρό εκκλησάκι κάτω ακριβώς από το βράχο με τα πατήματα της Παναγίας. Ανεβαίνοντας την σιδερένια σκάλα μπορούμε να δούμε ολοκάθαρα τα αποτυπώματα που άφησε η Παναγία στο διάβα της για να φτάσει στο σημερινό σημείο που διάλεξε για να γίνει το σπίτι της. Το σπίτι του οποίου οι πόρτες είναι πάντα ανοιχτές. Πάντα μας καρτερεί η Θεοτόκος. Μας περιμένει όλους μας να ακουμπήσουμε πάνω της τους πόνους, τα βάσανα, τις πίκρες και τα προβλήματά μας. Συνεχίζοντας το ταξίδι μας προς την Ιερά Μονή φτάνουμε στην περιοχή τριπόταμο όπου ο ποταμός Καρπενησιώτης ενώνεται με τον Κρικελοπόταμο για να σχηματίσουν τον Τρικεριώτη και αυτός με τη σειρά του να φτάσει στην τεχνιτή λίμνη των Κρεμαστών. Αφού περάσουμε την παλιά και τη νέα γέφυρα πάνω από το σημείο της ένωσης των τριών ποταμών συναντάμε ξεκινάει ο ανηφορικός πλέον δρόμος για να αγναντέψουμε από μακριά το ρολόι, ένα παλιό καμπαναριό όπου μας υποδείχνει ότι ο τόπος είναι αγιασμένος χάρη στην Παναγία. Έμψυχα και άψυχα αντικείμενα μας υποδείχνουν την παρουσία της Παναγιάς μας και μας δηλώνουν ότι φτάνουμε στο σπίτι της Υψηλοτέρας όλων των Αγίων και των Αγγέλων -όλης της στρατευόμενης και θριαμβεύουσας Εκκλησίας.

     Το σημερινό ρολόι τα παλιότερα χρόνια χρησίμευε ως κωδωνοστάσιο –σημείο αναφοράς ώστε οι χωρικοί και οι βοσκοί να αφήσουν τις βιοτικές εργασίες και μέριμνες και να μαζευτούν όλοι ,σαν ένα σώμα προς δόξαν του Τριαδικού μας Θεού και της οικοδέσποινας της Μονής της Παναγίας μας Ακολουθώντας μια πορεία συνεχών στροφών στο χείλος του γκρεμού το μάτι μας βλέπει να κρέμεται το Μοναστήρι έτοιμο να κατρακυλήσει προς τον απότομο γκρεμό. Είναι η πίσω μεριά της Μονής, το τριώροφο οικοδόμημα το οποίο σήμερα χρησιμεύει ως την κατοικία των μοναχών, την τράπεζα, τα μαγειρεία, τα γραφεία, το ηγουμενείο και τα κελιά στον τρίτο όροφο. Η σημαία του δικεφάλου αετού, σημείο κατατεθέν της Βυζαντινής μεγαλοπρέπειας μας υποδηλώνει ότι η Μονή είναι Σταυροπηγιακή, ότι ανήκει δηλαδή στο Οικουμενικό Πατριαρχείο εκκλησιαστικώς. Το καλογερικό όπως ονομάζεται το τριώροφο αυτό οικοδόμημα βρίσκεται στα ανατολικά του καθολικού, Άρχιζε να κτίζεται το 1921, στο πλάτωμα πάνω από φοβερό γκρεμό βάθους τουλάχιστον τριακοσίων μέτρων. Έχει μήκος 21μ και 9μ πλάτος. Κατά την γερμανική κατοχή το οικοδόμημα αυτό πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς και ανοικοδομήθηκε από τον ηγούμενο Κωνσταντίνο Παπαδημητρίου. Χρησιμοποιείτε επίσης και σαν χώρος υποδοχής επιφανών προσώπων και χώρος διαμονής τους. Οι περίφημοι εξώστες του τρίτου ορόφου έχουν μια θέα μαγευτική και πάνω από το χάος του γκρεμού μετατρέπονται σε εξώστες του ουρανού. Κατεβαίνοντας προς τον χώρο στάθμευσης του αυτοκινήτου το μάτι μας δεν χορταίνει να βλέπει ολόκληρη πλέον της Ιερά Μονή. Η Κυρά της Ρούμελης μας αποκαλύπτει το σπίτι  και μας καλεί να το γνωρίσουμε για να μας φιλοξενήσει

  

Απολυτίκιον Ιεράς εικόνας

• Της Ελλάδος απάσης συ προΐστασαι πρόμαχος και τερατουργός εξαισίων τη εκ Προύσσης εικόνι Σου, Πανάχραντε Παρθένε Μαριάμ, και γαρ φωτίζεις εν τάχει τους τυφλούς δεινούς τε απελαύνεις δαίμονας και παραλύτους δε συσφίγγεις αγαθή. Κρημνών τε σώζεις και πάσης βλάβης τους σοι προστρέχοντας. Δόξα τω σω ασπόρω τοκετώ, δοξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα το ενεργούντι δια σου τοιαύτα θαύματα

Μεγαλυνάρια εορτής

• Δεύτε την εικόνα την ιερά, της Προυσιωτίσσης, ασπαζόμεθα ευλαβώς, βρύουσαν παντοίων νόσων και πάσης βλάβης, ρώσιν δαψιλεστάτην και χάρην άφθονον

• Σφαίρας ουρανίους φωταγωγείς, αχράντω οικήσει την υδρόγειον δε βολαις, αρρήτων θαυμάτων, αυγάζεις όθεν πίστει, πάντες σε προσκυνούμεν ω Προυσιώτισσα

Aπό το βιβλίο του Καθηγητού Αρχαιολογίας κ.Αθανασίου Παλιούρα: Το Μοναστήρη της Παναγίας στον Προυσό