Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Ποιμαντορική Εγκύκλιος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κκ Κοσμά για την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΚΟΣΜΑΣ, 
Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Προς  το  Χριστεπώνυμον  Πλήρωμα
της  καθ’ ημάς  Ιεράς  Μητροπόλεως

Αγαπητοί, 
Εισήλθαμε και ζούμε το άγιο και ψυχοσωτήριο Τριώδιο. Ήδη ολοκληρώνεται το προπαρασκευαστικό στάδιο, το οποίο άρχισε την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου και τελειώνει την Κυριακή της Τυρινής, δηλαδή σήμερα. Από αύριο αρχίζει η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Αρχίζει η πιο κατανυκτική περίοδος του λειτουργικού μας έτους και εορτολογίου. 
Η αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία ονομάζει την Μεγ. Τεσσαρακοστή «Στάδιο αρετών». Σήμερα, με την θεόπνευστη υμνογραφία της, μας κάλεσε όλους μας να εισέλθουμε ολοπρόθυμα στο πνευματικό αυτό στάδιο και να αγωνισθούμε. 
Να αγωνισθούμε για να αγνίσουμε την ψυχή μας. Να καθαρίσουμε την αθάνατη ψυχή μας «από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος» δια της ειλικρινούς μετανοίας και της νήψεως. «Πολλά γαρ πταίομεν άπαντες» (Ιακ. γ’,3). Από αυτή την πρώτη και καθαρά εβδομάδα να αρχίσουμε με ολοπρόθυμη διάθεσι και θέλησι, τον αγώνα για τον εξαγνισμό της ψυχής μας. Τα μεγάλα γεγονότα της σωτηρίας μας, τα άχραντα πάθη του Κυρίου μας και η Ζωηφόρος Ανάστασίς Του είναι εμπρός μας. Η ειλικρινής, η συνειδητή, η αποφασιστική μετάνοια θα διορθώση τα σφάλματά μας, θα μας ανακαινίση, θα μας συμφιλιώση με τους συνανθρώπους μας, θα ανυψώση την ψυχή μας, θα την καταστήση κατοικητήριον Θεού. 
Να αγωνισθούμε αξιοποιώντας την εγκράτεια και τη νηστεία. Τη νηστεία των παθών, αλλά και των τροφών. Ο θεσμός της νηστείας των τροφών δεν είναι ανθρωποΐδρυτος. Να το συνειδητοποιήσουμε και να ομολογήσουμε αυτή την αλήθεια: Η νηστεία είναι θεοΐδρυτος θεσμός. Η νηστεία των τροφών είναι τόσο παλαιά όσο η παρουσία των ανθρώπων στη γη. Είναι εντολή και προτροπή της αγάπης του Θεού για να ωφελείται ο χριστιανός. 
Δεν επιβάλλει η Εκκλησία του Χριστού μας τη νηστεία σαν φορτίο βαρύ και δυσβάστακτο στους ώμους των χριστιανών. Ούτε υποχρεώνει τους ασθενείς, τους έχοντας λόγους υγείας στην πέρα από τις δυνάμεις τους νηστεία. Ο 69ος Αποστολικός Κανόνας εξαιρεί τους ασθενείς από τη νηστεία. Τους υγιείς καλεί η μητέρα Εκκλησία να νηστεύσουν. 
Όταν νηστεύουμε κυριαρχούμε επί του παλαιού μας εαυτού, ενισχύουμε τη καλή θέλησί μας ώστε να χαλιναγωγή τα πάθη. Δεν είναι άρνησι και καταπίεσι η νηστεία, δεν είναι στέρησι και ζημία. Είναι θέσι και ελευθερία και αποβλέπει στην εξάγνισί μας και στη δημιουργία των προϋποθέσεων για μία αληθινή ζωή χάριτος και αγιασμού. 
Τον εξαγνισμό, με την μετάνοια, τη νήψι, την εγκράτεια, τη νηστεία μας καλεί ο Κύριος να κατορθώσουμε, ενισχυμένοι και με την πύκνωσι των ιερών ακολουθιών, την προσευχή και τη μυστηριακή ζωή μας. 
Εδώ ας προσέξουμε, αγαπητοί! Τις ημέρες αυτές, αυτό τον άγιο σκοπό έρχεται να ματαιώση η κοσμική, αντιπνευματική και αντιεκκλησιαστική συμπεριφορά του χωρίς Θεού κόσμου. 
Με την έναρξι του κατανυκτικού Τριωδίου, για να χειραγωγηθούν οι χριστιανοί στον πνευματικότερο αγώνα, επιστρατεύει και ο διάβολος τα όργανά του για να δραστηριοποιήση και να αντιπαραθέση τις αντιπνευματικές καρναβαλικές εκδηλώσεις του. 
Σε πόλεις και χωριά, δυστυχώς και στα σχολεία μας και στα νηπιαγωγεία μας ακόμη, οι εκδηλώσεις αυτές αφαιρούν το πρόσωπο από τους χριστιανούς και βάζουν προσωπεία για να υπηρετήσουν ενεξέλεγκτα την αμαρτία, να προωθήσουν την κραιπάλη και τη μέθη, τη λαγνεία και τη χυδαιότητα, τη σαρκολατρεία και την ακολασία, τη διαστροφή και την εξαθλίωση της ανθρωπίνης ψυχοσωματικής οντότητος. 
«Η επιθυμία της σαρκός, η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου…» (Α’ Ἰωαν. β’, 16) γίνονται λατρεία των πολλών και μάλιστα της νεότητος. Πεθαίνει η σωφροσύνη, χάνεται η αγνότης, γίνεται χλεύασμα η σεμνότης, συντρίβεται η οικογενειακή ενότητα, μαθητεύουν οι νέοι και οι νέες στην ασέβεια, στην αποτίναξι της εντροπής, στην εκμάθησι της σαρκολατρείας. Μαζί με ολα αυτά ύβρεις και χυδαιολογίες, ειρωνείες και χλευασμοί των οσίων και των ιερών της ορθοδοξίας και της πατρίδος μας, χλευασμοί της ιερωσύνης και των αγίων μυστηρίων.
Παρακολουθώντας κανείς τα ξεφαντώματα, όπως λένε των καρναβαλικών εκδηλώσεων, διερωτάται, αν έμεινε ακόμη μέσα μας ιερό και όσιο, κάτι που μοιάζει με ανθρωπισμό, κάτι που υπενθυμίζει πατρότητα, μητρότητα, ελληνορθόδοξη νεότητα, ελληνική λεβεντιά. 
Αγαπητοί, ως πνευματικός πατέρας, παρακαλώ και ικετεύω όλους και όλες σας. Ας αναλογισθούμε την ιερότητα των ημερών αυτών και τον πανάγιο σκοπό του πνευματικού αγώνος, τον οποίο όλοι μας οφείλουμε να διεξάγουμε. 
Ας φέρουμε εμπρός μας, στο νου και στην καρδιά μας, τον αιματωμένο Σταυρό του Κυρίου μας, τον οποίο σε λίγες εβδομάδες θα κληθούμε να προσκυνήσουμε. Ας αναλογισθούμε την ευθύνη την οποία έχουμε ως κληρικοί, γονείς και εκπαιδευτικοί ενώπιον του Θεού.   
Πρῶτα, ας απομακρύνουμε τον εαυτό μας από κάθε ειδωλολατρική καρναβαλική εκδήλωσι. Όσοι έχουν εμπλακή στη διοργάνωσι των εκδηλώσεων αυτών, έστω και την τελευταία στιγμή, ας απομακρύνουν τον εαυτό τους. Μην επισύρουν την οργή του Θεού επάνω τους. 
Τα μέλη των συλλόγων γυναικών, ας σκεφθούν τον εαυτό τους. Είναι μητέρες για να εμπνέουν την σωφροσύνη και τη σεμνότητα, όχι για να προάγουν και να σπρώχνουν τα παιδιά τους στην ασχημοσύνη. 
Οι υπεύθυνοι φορείς ας αναλογισθούν πάλι την ευθύνη τους. Οι συνάνθρωποί μας πεινούν και γυμνητεύουν, λιμοκτονούν και τρέφονται από τα συσσίτια της Εκκλησίας μας. Πως όλοι αυτοί, οι οποίοι οργανώνουν καρναβαλικές εκδηλώσεις, σπαταλούν τόσα ποσά για την αμαρτία και δεν σκέπτονται τους ενδεείς και εμπεριστάτους συμπολίτες τους;
Αγαπητοί, ελάτε εφέτος να πούμε «όχι» σε αυτές τις αντιπνευματικές και ψυχοφθόρες εκδηλώσεις. Η πατρίδα μας κινδυνεύει, μην προκαλούμε την οργή του Θεού. Ας μείνουμε αγωνιζόμενοι μέσα στο πνευματικό στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ας ζήσουμε εντονώτερα την αγιοπνευματική ζωή της Εκκλησίας μας. 
Όσοι αγαπάμε το Θεό, ας απομακρυνθούμε από κάθε εκδήλωσι ξένη προς το θέλημα του Θεού μας και ας προσευχώμαστε να φέρη ο Κύριος την μετάνοια και στους εχθρούς και πολεμίους της Εκκλησίας μας.

Με πατρική αγάπη

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ

Δελτίο Τύπου από την Ιερά μας Μητρόπολη

Εν Ιερά Πόλει Μεσολογγίου, τη  27η Φεβρουαρίου 2014

ΔΕΛΤΙΟΝ  ΤΥΠΟΥ
Έναρξη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής

Από την Καθαρά Δευτέρα και με την ακολουθία του πρώτου Κατανυκτικού Εσπερινού της Κυριακής, του Εσπερινού της Συγγνώμης, όπως λέγεται, αρχίζει η περίοδος της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Η ακολουθία του Α’ Κατανυκτικού Εσπερινού στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου θα τελεσθεί στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, την Κυριακή 2 Μαρτίου και ώρα 06:00’ μ.μ. Θα χοροστατήσει και θα κηρύξει τον θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Κοσμάς.
Στην πόλη του Αγρινίου ο Κατανυκτικός Εσπερινός θα τελεσθεί στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής Αγρινίου, ώρα 06:00’ μ.μ. Θα προεξάρχει και θα κηρύξει τον θείο λόγο ο ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεώς μας αρχιμ. Λαυρέντιος Καρανάσιος. 

Το πρωί της Κυριακής της Τυρινής ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας θα ιερουργήσει στην Ιερά Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου Μυρτιάς Τριχωνίδος, όπου το Σάββατο και ώρα 05:30’ μ.μ. θα υποδεχθεί απότμημα ιερού Λειψάνου του αγίου μάρτυρος Κηρύκου, το οποίο φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Βαρσών Τριπόλεως.

Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

O αγαθός χρυσοχόος - μια διδακτική ιστορία απο το Λειμωνάριο


Υπήρχε κάποιος χρυσοχόος πολύ ευφυής και άριστος τεχνίτης, προς τον οποίο ήλθε κάποιος πατρίκιος, δηλαδή ευγενής, και παράγγειλε να του κατασκευάσει ένα σταυρό με πολύτιμους λίθους, για να τον προσφέρει στον ναό.
Αφού έλαβε, λοιπόν, χρυσάφι αντί για χρήματα, σκέφτηκε και είπε στον εαυτό του ότι, αφού ο άρχοντας προσφέρει τόσα χρήματα στον ναό, γιατί να μην προσφέρει και ο ίδιος κάτι για δικό του όφελος, όπως η χήρα τα δύο λεπτά.
Έτσι υπολόγισε την τιμή της εργασίας του, η οποία άρμοζε, την πρόσθεσε και με τον σταυρό και τον τελείωσε.
Όταν ήλθε ο πατρίκιος και ζύγισε το χρυσάφι, προτού τοποθετηθούν οι πολύτιμοι λίθοι, το βρήκε περισσότερο απ’ όσο είχε δοθεί.
Όταν  άρχισε να τον ελέγχει με απειλές, μήπως έκανε δόλο και πρόσθεσε μέταλλα με το χρυσάφι που του έδωσε, ο νέος του είπε: « Ο Θεός που γνωρίζει τα ενδόμυχα της ψυχής, γνωρίζει ότι δόλο δεν έκανα, αλλά βλέποντας ότι εσύ προσφέρεις τόσα χρήματα στον Χριστό, σκέφτηκα να προσφέρω και εγώ τον μισθό του κόπου μου, ώστε να έχω και εγώ μισθό μαζί σου».
Θαυμάζοντας ο πατρίκιος την αγαθή προαίρεση του λέει: «Επειδή τέκνο έτσι έκρινες, για να έχεις και εσύ μερίδιο στον Χριστό, από σήμερα σε κάνε θετό υιό μου και κληρονόμο». Έτσι τον πήρε μαζί του και τον έκανε θετό υιό και κληρονόμο του.
Από αυτό λοιπόν, διδασκόμαστε την αγαθότητα του Θεού, ο οποίος λαμβάνοντας από εμάς με καλή προαίρεση, αποδίδει πλούσια την ανταπόδοση.
από το βιβλίο “Λειμωνάριον το Παλαιόν”,εκδόσεις: “Η Αγία Άννα”

Ὁ Ὅσιος Προκόπιος ὁ Ὁμολογητής ὁ Δεκαπολίτης.

Ὁ Ὅσιος Προκόπιος ὁ Δεκαπολίτης ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορα Λέοντος τοῦ Ἰσαύρου (717 – 741 μ.Χ.) καὶ διακρίθηκε γιὰ τὴν πνευματικὴ γενναιότητά του ὡς ὑπέρμαχος τῆς Ὀρθοδοξίας. 
Ἂν καὶ ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ἀκολούθησε τὸ μοναχισμό, δὲν ἔμεινε στὴν ἀπομόνωση τοῦ κελιοῦ του, ἀλλὰ ἀγωνίσθηκε σθεναρὰ κατὰ τῶν εἰκονομάχων. Γι’ αὐτὸ ὑπέστη πολλὰ βασανιστήρια, μαστιγώσεις, φυλακὲς καὶ ἐξορίες. Διακρίθηκε, ἐπίσης, στὸν ἀγῶνα τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τῶν αἱρετικῶν Μονοφυσιτῶν.  Ὁ Ἅγιος Προκόπιος φαίνεται ὅτι λίγο μετὰ τὴν ἀποφυλάκισή του κοιμήθηκε, ἐνῷ κατ’ ἄλλους ὑπέμεινε μαρτυρικὸ θάνατο.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Φερωνύμως προκόπτων ἐν ἀσκήσει Προκόπιε, ἤρθης ἐκ δυνάμεως Πάτερ, πρὸς ἀθλήσεως ἔλλαμψιν· Χρίστου γὰρ τὴν Εἰκόνα προσκυνῶν, Μαρτύρων ἀνεδείχθης κοινωνός· μεθ’ ὧν πρέσβευε παμμάκαρ διαπαντός, ὑπὲρ τῶν ἐκβοώντων σοι· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνερνοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. 
 Ἐωσφόρον σήμερον ἡ Ἐκκλησία, κεκτημένη ἅπασαν, κακοδοξίας τὴν ἀχλύν, διασκεδάζει τιμῶσά σε, οὐρανομύστα, Προκόπιε ἔνδοξε.

Μεγαλυνάριον. 
Θείας ὑπαλείπτην σε προκοπῆς, καὶ ὁμολογίας, θεηγόρου ὑφηγητήν, Πάτερ εὖ εἰδότες, τοὺς πόνους σου τιμῶμεν, δι’ ὧν καταπυρσεύεις, ἡμᾶς Προκόπιε.

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Γιατί δεν εκκλησιάζεσαι, του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου


Ο Άγιος  Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει 
Γιατί δεν εκκλησιάζεσαι; Παρόλα αυτά, λίγοι είναι εκείνοι που έρχονται στην εκκλησία. Τι θλιβερό!
Στους χορούς και στις διασκεδάσεις τρέχουμε πρόθυμα. Τις ανοησίες των τραγουδιστών τις ακούμε με ευχαρίστηση. Τις αισχρολογίες των ηθοποιών τις απολαμβάνουμε για ώρες, δίχως να βαριόμαστε. Και μόνο όταν μιλάει ο Θεός, χασμουριόμαστε, ξυνόμαστε και ζαλιζόμαστε. Μα και στα ιπποδρόμια, μολονότι δεν υπάρχει στέγη για να προστατεύει τους θεατές από τη βροχή... τρέχουν οι περισσότεροι σαν μανιακοί, ακόμα κι όταν βρέχει ραγδαία, ακόμα κι όταν ο άνεμος σηκώνει τα πάντα.
Δεν λογαριάζουν ούτε την κακοκαιρία ούτε το κρύο ούτε την απόσταση. Τίποτα δεν τους κρατάει στα σπίτια τους. Όταν όμως πρόκειται να πάνε στην εκκλησία, τότε και το ψιλόβροχο τούς γίνεται εμπόδιο. Κι αν τους ρωτήσεις, ποιος είναι ο Αμώς ή ο Οβδιού, πόσοι είναι οι Προφήτες ή οι Απόστολοι, δεν μπορούν ν΄ ανοίξουν το στόμα τους.
Για τ΄ άλογα όμως τους τραγουδιστές και τους ηθοποιούς μπορούν να σε πληροφορήσουν με κάθε λεπτομέρεια. Είναι κατάσταση αυτή;Γιορτάζουμε μνήμες αγίων, και σχεδόν κανένας δεν παρουσιάζεται στο ναό. Φαίνεται πως η απόσταση παρασύρει τους χριστιανούς στην αμέλεια, ή μάλλον όχι η απόσταση, αλλά η αμέλεια μόνο τους εμποδίζει. Γιατί, όπως τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει αυτόν που έχει αγαθή προαίρεση και ζήλο να κάνει κάτι, έτσι και τον αμελή, τον ράθυμο και αναβλητικό όλα μπορούν να τον εμποδίσουν.
Οι μάρτυρες έχυσαν το αίμα τους για την Αλήθεια, κι εσύ λογαριάζεις μια τόσο μικρή απόσταση; Εκείνοι θυσίασαν τη ζωή τους για το Χριστό, κι εσύ δεν θέλεις ούτε λίγο να κοπιάσεις; Ο Κύριος πέθανε για χάρη σου, κι εσύ Τον περιφρονείς; Γιορτάζουμε μνήμες αγίων, κι εσύ βαριέσαι να έρθεις στο ναό, προτιμώντας να κάθεσαι στο σπίτι σου; Και όμως, πρέπει να έρθεις, για να δεις το διάβολο να νικιέται, τον άγιο να νικάει, το Θεό να δοξάζεται και την Εκκλησία να θριαμβεύει.

Μήπως νηστεύεις απρόσεκτα ; (του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου)

Μήπως μερικοί Χριστιανοί νηστεύουμε απρόσεκτα;
Ν η σ τ ε ύ ε ι ς ;
Απόδειξέ το μέσα από τα έργα σου….Ε ά ν   δεις φτωχό, να τον ελεήσεις... Α ν   δεις εχθρό τότε να συμφιλιωθείς μαζί του
Ας μη νηστεύει μόνον το στόμα…  αλλά και το μάτι και η ακοή και τα χέρια και τα πόδια και όλα τα μέλη του σώματος.
Τα χέρια,  από την αρπαγή και την πλεονεξία
Τα πόδια,  από τους δρόμους που οδηγούν σε αμαρτωλά θεάματα
Τα μάτια,  να μην πέφτουν λάγνα πάνω σε όμορφα πρόσωπα ούτε να περιεργάζονται τα κάλλη άλλων. 
Δεν τρως κρέας; Τα μάτια σου,  ας μη φάνε την ακολασία Η ακοή σου,  ας μη δέχεται κακολογίες και διαβολέςΤο στόμα,  ας νηστεύσει από αισχρά λόγια και λοιδορίες. Αφού δεν είμαστε σαν τα ζώα, γιατί πρέπει να δαγκώνουμε και να τρώμε τους αδελφούς μας

Θεός: η ελπίδα , η παρηγοριά και το στήριγμα του κάθε ανθρώπου, του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού


«Η χωρίς πλάνη θεωρία των όντων χρειάζεται ψυχή απαλλαγμένη από τα πάθη.Μια τέτοια ψυχή λέγεται Ιερουσαλήμ, τόσο για την ολοκληρωμένη αρετή της, όσο και για την άυλη γνώση της, η οποία έρχεται όχι με την απουσία των παθών μόνο, αλλά ακόμη και των φαντασιών των αισθητών.
Χωρίς πίστη, ελπίδα και αγάπη, ούτε κανένα κακό καταργείται εντελώς, ούτε κανένα καλό κατορθώνεται. Η πίστη πείθει το νου που πολεμάει να προσφεύγει στο Θεό και του ετοιμάζει όλα τα πνευματικά όπλα για θάρρος και ενίσχυση. Η ελπίδα του γίνεται αψευδής εγγυητής της θείας βοήθειας και του υπόσχεται την κατανίκηση των δαιμονικών δυνάμεων. Η αγάπη τον κάνει δυσκολομετακίνητο, ή μάλλον τελείως ακίνητο από τη στοργή του Θεού κι όταν πολεμείται, προσηλώνοντας στο θείο πόθο όλη του τη φυσική δύναμη.
Η πίστη παρηγορεί το νου που πολεμείται, δυναμώνοντάς τον με την ελπίδα της θείας βοήθειας. Η ελπίδα, φέρνοντας μπροστά του τη βοήθεια που πίστεψε, αποκρούει την επίθεση των εχθρών. Η αγάπη νεκρώνει, για το νου που αγαπά το Θεό, την επίθεση των εχθρών, η οποία εξασθενίζει τελείως από την μεγάλη επιθυμία του Θεού.Πρώτο και μοναδικό γέννημα της θείας όντως μερίδας, δηλαδή της αληθινής γνώσεως, είναι ο λόγος της θείας αναστάσεως μέσα μας μέσω της πίστεως, που μαζί με την απαραίτητη οικονομία της προαιρέσεως – δηλαδή τη διάκριση – εξουδετερώνει μ’ επιτυχία της επαναστάσεις των εκουσίων (και ακουσίων) πειρασμών. Γιατί η πίστη που οικονομείται σωστά με τα έργα των εντολών αποτελεί των πρώτη ανάσταση μέσα μας του Θεού, που με την άγνοια είχε νεκρωθεί σ’ εμάς.
Η στροφή προς το Θεό φανερώνει καθαρά την πλήρη ελπίδα σ’ Αυτόν, χωρίς την οποία δεν μπορεί κανένας με κανένα τρόπο να συγκατατεθεί σ’ ο,τιδήποτε στο Θεό• γιατί η ελπίδα έχει ιδίωμα να φέρνει μπροστά τα μέλλοντα ως παρόντα και να πείθει ότι, εκείνους που πολεμούνται από τις δαιμονικές δυνάμεις, καθόλου δεν τους αφήνει ο Θεός που τους υπερασπίζεται, αφού για χάρη Αυτού και εξαιτίας Αυτού γίνεται ο πόλεμος των Αγίων. Χωρίς προσδοκία, ή ευχάριστη ή δυσάρεστη, δε γίνεται ποτέ στροφή προς το καλό.
Πράγματι, τίποτε άλλο εκτός από την αγάπη δε μαζεύει τους διασκορπισμένους και δε δημιουργεί μια γνώμη μεταξύ τους που συγκρατείται με τη σύμπνοια. Γνώρισμά της είναι το κάλλος του να απονέμει κανείς την ίδια τιμή σε όλους. Αλλά και η αγάπη είναι γέννημα της συγκεντρώσεως και ενώσεως γύρω από τα θεία των ψυχικών δυνάμεων, δηλαδή της λογικής, της θυμικής και της επιθυμητικής.
Στην κατάσταση αυτή, όσοι έλαβαν ήδη μέσω της χάρης το να θεωρούν όλους ίσους απέναντι του Θεού, χαράζουν στη μνήμη το κάλλος της θείας ωραιότητας και δε λησμονούν ποτέ την επιθυμία της θείας αγάπης, η οποία γράφει και εντυπώνει αυτό το καθαρό κάλλος στο νου, το ηγεμονικό μέρος της ψυχής».

H Γνωριμία μας με τον Θεό, του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου


Δεν χρειάζονται ούτε χρήματα, ούτε τίτλοι για να γνωρίσει κανείς τον Θεό.
Πόση χαρά είναι για μας ότι ο Κύριος όχι μόνο συγχωρεί τα αμαρτήματά μας, αλλά και δίνει στην ψυχή την γνώση Του, αρκεί μόνο να ταπεινωθεί. Κι ο τελευταίος φτωχός μπορεί να ταπεινωθεί και να γνωρίσει τον Θεό με το Άγιο Πνεύμα.Δεν χρειάζονται ούτε χρήματα, ούτε τίτλοι για να γνωρίσει κανείς τον Θεό, αλλά μονάχα η ταπείνωση. Ο Κύριος δίνεται δωρεάν, μόνο χάρη στο έλεος Του.  
Πριν δεν το ήξερα, αλλά τώρα βλέπω καθημερινά κάθε ώρα, κάθε λεπτό ολοφάνερα το έλεος του Θεού. Ο Θεός χαρίζει ειρήνη ακόμη και την ώρα του ύπνου και χωρίς τον Θεό δεν υπάρχει ειρήνη στην ψυχή.

Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου 

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Η Κυριακή των Απόκρεω μέσα στη ζωη και το έργο της Εκκλησίας


Η τρίτη Κυριακή του Τριωδίου είναι αφιερωμένη στο πιο φοβερό γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, στη μέλλουσα Κρίση, ως απαραίτητος προβληματισμός των πιστών αυτή την αγωνιστική αυτή περίοδο. 
Η μέλλουσα Κρίση είναι θεμελιώδης πίστη της χριστιανικής διδασκαλίας, η οποία θα επισυμβεί στο τέλος αυτού του πρόσκαιρου κόσμου και περιγράφεται σαφέστατα στο ευαγγέλιο του Ματθαίου (25,31-46). Ο Κύριος, λίγο πριν το πάθος Του, ομιλώντας για τα έσχατα και μετά τις παραστατικές παραβολές των δέκα παρθένων και των ταλάντων είπε πως, όταν έρθει ο Ίδιος στη Δεύτερη και φοβερή παρουσία Του «εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ' αυτού, τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού, και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη, και αφοριεί αυτούς απ' αλλήλων ώσπερ ο ποιμήν αφορίζει τα πρόβατα από των εριφίων, και στήσει τα μεν πρόβατα εκ δεξιών αυτού, τα δε ερίφια εξ ευωνύμων. Τότε ερεί ο βασιλεύς τοις εκ δεξιών αυτού΄ δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου. Επείνασα γαρ, και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με, γυμνός, και περιεβάλετέ με, ησθένησα, και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην, και ήλαθατε προς με. Τότε αποκριθήσονται αυτώ οι δίκαιοι λέγοντες΄ Κύριε πότε σε είδομεν πεινόντα και εθρέψαμεν, ή διψώντα και εποτίσαμεν; Πότε σε είδομεν ξένον και συνηγάγομεν, ή γυμνόν και περιεβάλομεν; Πότε σε είδομεν ασθενή ή εν φυλακή, και ήλθομεν προς σε; Και αποκριθείς ο βασιλεύς ερεί αυτοίς΄ αμήν λέγω υμίν , εφ' όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε. Τότε ερεί και τοις εξ' ευωνύμων΄ πορεύεσθε απ' εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού… εφ' όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε. Και απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον» (Ματθ.25,31-46). 
Η μέλλουσα κρίση είναι αναπόφευκτη και απορρέει από την απόλυτη δικαιοσύνη του Θεού. Την παρέλευση αυτού του φθαρτού και τραυματισμένου από την αμαρτία κόσμου θα επισφραγίσει η μεγάλη και αδέκαστη κρίση του Χριστού, ως απαραίτητη προϋπόθεση για την είσοδο στη νέα πραγματικότητα της βασιλείας του Θεού. Οι άνθρωποι, ως ελεύθερα όντα, πρέπει να τοποθετηθούν στη βασιλεία του Χριστού ανάλογα με τη δική τους επιλογή σε αυτή τη ζωή. Ύψιστο κριτήριο της κρίσεως θα είναι η στάση και συμπεριφορά τους απέναντι στους συνανθρώπους τους. Η θετική ή η αρνητική στάση τους θα κρίνει τελικά αν θα είναι κληρονόμοι της βασιλείας του Θεού, ή θα είναι προορισμένοι να ριχτούν στην αιώνια κόλαση, όπου «εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων» (Ματθ.24,51). 
Η ενθύμηση της φοβερής μελλούσης Κρίσεως στην αρχή του Τριωδίου είναι απαραίτητη, διότι απώτερος σκοπός του όλου πνευματικού αγώνα μας είναι να βρεθούμε εκ δεξιών του Δεσπότη Χριστού, κατά τη μεγάλη K ρίση. Αυτό είναι αποτυπωμένο κάλλιστα στην υπέροχη υμνωδία της ημέρας. Οι άγιοι υμνογράφοι συνέθεσαν διδακτικότατα τροπάρια, τα οποία προτρέπουν τους πιστούς να συναισθανθούν την επερχόμενη βεβαία και φοβερή Κρίση. Σε ένα από αυτά ψάλλουμε: «Την φοβεράν της κτίσεως, και αρρήτου σου δόξης, ημέραν ενθυμούμενος, φρίττω, Κύριε, όλως και τρέμων φόβω κραυγάζω΄ Επί γης όταν έλθης, κρίναι, Χριστέ, τα σύμπαντα, ο Θεός μετά δόξης, τότε οικτρόν, από πάσης ρύσαί με τιμωρίας, εκ δεξιών σου, Δέσποτα, αξιώσας με στήναι».

Πως τελούνται τα μνημόσυνα στο Περιβόλι της Παναγίας



   Μνημόσυνο ξεχωριστό, στο Άγιο Όρος, δεν κάνουν στους μοναχούς. Μαζί με το κόλλυβο του Αγίου, βάζουν κι ένα μικρό πιατάκι με κόλλυβα για τους κεκοιμημένους. Μνημονεύονται οι Ηγούμενοι της τελευταίας 100ετίας και οι ιερείς και μοναχοί της τελευταίας 30ετίας. Κόλλυβο γίνεται όποτε τοποθετείται στο ναό εικόνα για προσκύνηση. Το Σάββατο πάντως γίνεται οπωσδήποτε των κεκοιμημένων, εκτός αν τύχει απόδοση δεσποτικής γιορτής. Είναι ένα τσίγκινο πιατάκι με σταράκι βρασμένο που το βάζουν κάτω από την εικόνα του Χριστού.

      Το κόλλυβο της πανήγυρης απαιτεί αληθινή ζαχαροπλαστική τέχνη. Συνήθως στην επιφάνειά του αγιογραφείται ο κτήτωρ ή ο Άγιος επ΄ ονόματι του οποίου τιμάται το καθολικό, π.χ. ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης στη Μεγίστη Λαύρα, ο Τίμιος Πρόδρομος στη Μονή Διονυσίου. Οι Αγιογραφίες αυτές με χρωματιστή ζάχαρη είναι έργα τέχνης, που δυστυχώς καταστρέφονται, αφού τα κόλλυβα μοιράζονται και τρώγονται.



      Το συνηθισμένο κόλλυβο γίνεται ως εξής: Βάζουν χτυπημένο σιτάρι (συνθλίβεται) στο νερό να φουσκώσει. Το βράζουν σε κρύο νερό. Σε μισή ώρα με Ύ χύνουν το νερό και βάζουν άλλο που βράζει, ώσπου το σιτάρι να γίνει τριαντάφυλλο και το ζουμί του γίνει χυλός. Προσθέτουν λίγο αλατάκι. Μετά παίρνουν το ζουμί, που γίνεται σαν ρόφημα με ζάχαρη και κανέλλα. Μετά πλένουν το σιτάρι με κρύο νερό, για να φύγει η κόλλα του και το απλώνουν να στεγνώσει. Δύο με τρεις ώρες πριν τη Θεία Λειτουργία ο διακονητής παίρνει ψιλοτριμμένο παξιμάδι και ρίχνει μια χούφτα μέσα στα κόλλυβα, για να τραβήξει την υγρασία, νάναι στεγνά. Ύστερα θα το κοσκινίσει, για να φύγει το παξιμάδι. Το σιτάρι είναι πιά έτοιμο. Το στρώνει και από πάνω του στρώνει τη ζάχαρη (όχι άχνη, αλλά κρυσταλλική) και κάνει σταυρό με ζάχαρη χρωματισμένη με κανέλλα. Αν θέλει, ανακατεύει προηγουμένως το σιτάρι με φουντούκι τριμμένο.

       Στο κόλλυβο της πανήγυρης προσθέτει τριμμένο καρύδι, μοσχοκάρφια κοπανισμένα, κίμινο. Αντί καρυδιού σε μερικά μοναστήρια βάζουν καβουρδισμένα φουντούκια τριμμένα (τους αφαιρούνται οι φλούδες) κι αντί για μοσχοκάρφια κανέλλα. Αξίζει να αναφερθεί πως γίνονται οι Αγιογραφίες: με σπιρτόξυλο ή την ξύλινη άκρη ψιλού πινέλλου ζωγραφικής πατούν το σχέδιο πάνω στη ζάχαρη από το ανθίβολο. Τώρα πιά μπορούν να γεμίσουν τα ρούχα, το πρόσωπο, τα μαλλιά με ζάχαρη διαφόρων χρωμάτων. Για διακόσμηση βάζουν ακόμη κουφέτα και ασημένια κουφετάκια (που είναι μακαρόνια και φακές βουτηγμένες σε ασημί ζαχαρόπηκτο.


















     Το συνηθισμένο κόλλυβο είναι το καθημερινό γλύκισμα των μοναχών στα κοινόβια. Οι Ρώσοι συνηθίζουν στο Άγιον Όρος να κάνουν το κόλλυβο όχι με σιτάρι, αλλά με ρύζι, όπως στη Ρωσία. Ο Σμυρνάκης σημειώνει ότι αυτό γίνεται τόσο στη Μονή Αγίου Παντελεήμονος όσο και στις ρωσικές σκήτες και κελλιά.

Λόγος περί μνημοσύνων - Του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού

       Τοῦ νεκροῦ σώματος τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀλλοιοῦται ἡ ὄψις· τῇ ἐνάτῃ πᾶσα διαρρέει ἡ πλάσις, σωζομένης τῆς καρδίας· τῇ δὲ τεσσαρακοστῇ, καὶ αὐτὴ ἡ καρδία ἀπώλλυται· τούτου ἕνεκα γίνονται τὰ γ´ (3), θ´ (9) καὶ μ´ (40) Μνημόσυνα· τὰ δὲ τῶν ἁγίων μένουσιν ἀδιάφθορα καθώς καὶ τῶν καθαρῶν· τῶν δὲ ἀφωρισμένων δυσειδέστατα· εἰς διαστολήν. Οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν βρεφῶν· πρῶτον ἡ καρδία διαπλάττεται εἰς τὴν μήτραν, εἶτα καὶ τὰ λοιπὰ μόρια· τὴν τρίτην ἡμέραν εἰς αἷμα μεταβάλλεται· τὴν ἐνάτην χαρακτηρίζεται, τὴν δὲ τεσσαρακοστὴν ἀπαρτίζεται εἰς τέλειον εἶδος τὸ ἔμβρυον· καὶ μετὰ ἡμέρας τεσσαράκοντα διορίζεται ἡ κατάπαυσις τῆς δικαίας ψυχῆς ἄχρι τῆς συντελείας

Όταν τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται...μια ωραία και διδακτική ιστοριούλα


     Δύο άγγελοι που ταξίδευαν, σταμάτησαν να περάσουν την νύχτα στο σπίτι μιας πλούσιας οικογένειας. Η οικογένεια ήταν αγενής και αρνήθηκε στους αγγέλους να μείνουν στο δωμάτιο των ξένων της βίλας. Αντιθέτως, έδωσαν στους αγγέλους ένα μικρό μέρος σε ένα κρύο υπόγειο. Καθώς εκείνοι έφτιαχναν τα κρεβάτια τους στο σκληρό πάτωμα, ο μεγαλύτερος άγγελος είδε μια τρύπα στον τοίχο και την επισκεύασε. Όταν ο μικρότερος άγγελος τον ρώτησε γιατί, ο μεγαλύτερος απάντησε: «Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται»....
     Την επόμενη νύχτα το ζευγάρι των αγγέλων ήρθε να ξεκουραστεί σε ένα πολύ φτωχικό σπίτι, αλλά ο αγρότης και η γυναίκα του ήταν πολύ φιλόξενοι. Αφού μοιράστηκαν τη λίγη τροφή που είχαν, οι άγγελοι κοιμήθηκαν στο κρεβάτι τους, όπου μπορούσαν να έχουν μια ξεκούραστη νύχτα. Όταν βγήκε ο ήλιος το επόμενο πρωί, οι άγγελοι βρήκαν τον αγρότη και την γυναίκα του να κλαίνε. Η μοναδική τους αγελάδα, της οποίας το γάλα ήταν το μόνο τους εισόδημα, ήταν νεκρή στο λιβάδι.
    Ο μικρότερος άγγελος ήταν αναστατωμένος και ρώτησε το μεγαλύτερο πως ήταν δυνατόν και άφησε να γίνει κάτι τέτοιο.
Ο πρώτος άνδρας είχε τα πάντα και παρ΄όλα αυτά τον βοήθησες, τον κατηγόρησε εκείνος. Η δεύτερη οικογένεια είχε ελάχιστα και όμως ήταν πρόθυμη να μοιραστεί τα πάντα και εσύ άφησες την αγελάδα να πεθάνει...
«Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται», απάντησε και πάλι ο μεγαλύτερος άγγελος.
Όταν μείναμε στο υπόγειο της βίλας, πρόσεξα πως υπήρχε χρυσός αποθηκευμένος σε εκείνη την τρύπα στον τοίχο Μια και ο ιδιοκτήτης ήταν τόσο άπληστος και δεν είχε τη διάθεση να μοιραστεί την καλή του τύχη, σφράγισα τον τοίχο ώστε να μην μπορεί να βρει το χρυσό. Εχθές τη νύχτα, καθώς κοιμόμασταν στο κρεβάτι του αγρότη, ήρθε ο άγγελος του θανάτου για την γυναίκα του, κι εγώ έδωσα στη θέση της την αγελάδα. Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται.
Μερικές φορές αυτό ακριβώς συμβαίνει και στη δική μας ζωή όταν τα πράγματα δεν έχουν το αποτέλεσμα που πρέπει. Αν έχεις πίστη στο Θεό μας θα μάθεις να εμπιστεύεσαι και να συνειδητοποιείς ότι το κάθε αποτέλεσμα μπορεί να είναι πάντα προς όφελός σου.

Ο δρόμος για τον Θεό βρίσκεται μέσα από την αγάπη για τους άλλους ανθρώπους

Στην έσχατη κρίση δεν θα ρωτηθώ πόσες θρησκευτικές διαλέξεις παρακολούθησα, πόσες μετάνοιες έκανα κατά την διάρκεια των προσευχών μου , πόσο αυστηρά νήστεψα.
Μα θα ρωτηθώ: Έδωσα τροφή στους πεινασμένους, ρούχα στους γυμνούς, φρόντισα τους αρρώστους επισκέφθηκα τους φυλακισμένους;
Αυτά είναι όλα που θα ρωτηθώ.
Ο δρόμος για τον Θεό βρίσκεται μέσα από την αγάπη για τους άλλους ανθρώπους και δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος»

Καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀδελφοί...

Καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀδελφοί, ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ, σαρκὸς καὶ πνεύματος,
τὰς λαμπάδας τῶν ψυχῶν ἡμῶν φαιδρύνωμεν, διὰ φιλοπτωχείας,
μὴ κατεσθίοντες ἀλλήλους τῇ συκοφαντίᾳ· ἔφθασε γὰρ ὁ καιρός,
ὅταν ὁ Νυμφίος ἐλεύσεται , πᾶσιν ἀποδοῦναι κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ.
Συνεισέλθωμεν Χριστῷ μετὰ τῶν φρονίμων Παρθένων,
τὴν φωνήν ἐκείνην τοῦ Λῃστοῦ, πρὸς αὐτὸν ἀνακράζοντες·
Μνήσθητι ἡμῶν Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου.

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

Ταπείνωση κατά τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη


Να τους αγαπάτε και να τους συμπονάτε όλους. «Καί είτε πάσχει εν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη• υμείς δε εστε μέλη Χριστού και μέλη εκ μέρους».
Αυτό είναι Εκκλησία• εγώ, εσύ, αυτός, ο άλλος να αισθανόμαστε ότι είμαστε μέλη Χριστού, ότι είμαστε ένα.  Η φιλαυτία είναι εγωισμός. Να μη ζητάμε, «εγώ να σταθώ, εγώ να πάω στον Παράδεισο», αλλά να νιώθομε για όλους αυτή την αγάπη. Καταλάβατε; Αυτό είναι ταπείνωση.

Πρόγραμμα μεταδόσεων του Ραδιοφωνικού σταθμού της Ιεράς μας Μητροπόλεως

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014
7:30μ.μ. Ιερά Αγρυπνία επί τη εορτή του Αγίου Πολυκάρπου από τον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Αγρινίου.

Kυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014
7:00 π.μ.  Όρθρος -Θεία Λειτουργία από τον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Αγρινίου,  ιερουργούντος  του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.ΚΟΣΜΑ

Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014
5:00 μ.μ.  Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός από τον Ιερό Ναό Αγίου Θεοκλήτου Μεσολογγίου (παρεκκλήσιον Επισκοπείου),

 Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014
7:00 μ.μ.  Όρθρος -Πανηγυρική Θεία Λειτουργία από τον Ιερό Ναό Αγίας Φωτεινής Γαβαλούς Μακρυνείας,

Πρόγραμμα Ιερών Ακολουθιών προσεχών ημερών στον Ιερό μας Ναό


Ο Ιερός Ναός Αγίου ενδόξου Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς ανακοινώνει στο ευσεβές πλήρωμα της Ιεράς μας Μητροπόλεως το πρόγραμμα ακολουθιών που θα τελεσθούν στον άνωθι Ιερό Ναό τις ακόλουθες ημέρες:

Αναλυτικότερα
  • Σήμερα Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014 και περί ώραν 16:30 η ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων (Κοιμητήριο)
  • Το Σάββατο των ψυχών, 22 Φεβρουαρίου 2014 περί ώραν 07:30πμ, η Ακολουθία του Ορθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία στον Κοιμητηριακό Ιερό Ναό των Αγίων Θεοδώρων - Κτητορικό Μνημόσυνο
  • Το Σάββατο το απόγευμα περί ώραν 16:30, η Ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς.
  • Την Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014 , Κυριακή των Απόκρεω, περί ώραν 07:00πμ θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία η Θεία Λειτουργία μετά θείου Κηρύγματος
  • Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014 περί ώραν 16:30 η ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων (Κοιμητήριο)
  • Το Σάββατο της Τυρινής, περί ώραν 07:30πμ, η Ακολουθία του Ορθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία στον Κοιμητηριακό Ιερό Ναό των Αγίων Θεοδώρων
  • Το Σάββατο 01 Μαρτίου 2014 περί ώραν 16:00μμ η ακολουθία του Αγιασμού επί τη ενάρξει του νέου μήνα και εν συνεχεία περί ώραν 16:30, η Ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς.
  • Την Κυριακή 02 Μαρτίου 2014,  Κυριακή της Τυρινής, περί ώραν 07:00πμ θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία η Θεία Λειτουργία μετά θείου Κηρύγματος
  • Κατά την Α Εβδομάδα των Νηστειών θα τελεσθούν δύο Προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες, την Τετάρτη το απόγευμα ωρα 19:00μμ και την Παρασκευή της Α εβδομάδων των Νηστειών περί ώραν 07:00πμ.
Εκ του Ιερού Ναού

Μια ευλογημένη οικογένεια

1. Μακάριο το σπίτι, που κυβερνάει ο Χριστός.
2. Μακάριο το σπίτι, που καταστατικό του έχει το Ιερό Ευαγγέλιο.
3. Μακάριο το σπίτι, που όλοι προσεύχονται.
4. Μακάριο το σπίτι, που το ανδρόγυνο ζει με αμοιβαία αγάπη, ανοχή, συνχωρητικότητα και διαφυλάσσει, σαν κόρη οφθαλμού, το συζυγικό του σπίτι.
5. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του ζουν με αλληλοσεβασμό, αλληλοκατανόηση και ο καθένας υποχωρεί για το χατήρι του άλλου, οπότε κανένα δυσάρεστο μεταξύ τους πρόβλημα.
6. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του είναι πιστά παιδιά του Θεού και ζουν την πνευματική και μυστηριακή ζωή της Αγίας Του Εκκλησίας, οπότε δεν κινδυνεύουν να γίνουν θύματα της μαγείας.
7. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του είναι πνευματικώς καλλιεργημένα και θρησκευτικώς κατηρτισμένα, οπότε δεν διατρέχουν το κίνδυνο να παρασυρθούν από τους αιρετικούς και τα κάθε όργανα του Αντίχριστου.
8. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του ζουν με φρόνηση και αυτοκυριαρχία οπότε δεν κινδυνεύουν να πέσουν θύματα των εμπόρων των ναρκωτικών και του λευκού θανάτου.
9. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του ζουν με σωφροσύνη, εγκράτεια και γενικά σύμφωνα με τους κανόνες της ηθικής.
10. Μακάριο το σπίτι, που βασιλεύει η Αγάπη και όπου αγάπη ευλογία και όπου ευλογία ο Χριστός και όπου ο Χριστός ευτυχία, χαρά, ειρήνη, γαλήνη.

Γιατί αυτό το Σάββατο διαφέρει από τα υπόλοιπα του έτους ;

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

Σάββατο των Απόκρεω, ημέραρα των νεκρών. Aλλά το προσεχές Σάββατο διαφέρει από όλα τα Σάββατα του έτους. Γι αυτό ονομάζεται Ψυχοσάββατο. Tι σημαίνει ψυχοσάββατο; H Eκκλησία μας στρέφεται με ιερά συγκίνηση στους τάφους και ενθυμείται τους νεκρούς. Ποιούς νεκρούς; Oι νεκροί είναι πολλοί. Oι νεκροί, που είναι θαμμένοι εδώ στα κοιμητήρια είναι πιο πολλοί από τους ζωντανούς που βρίσκονται στην πόλη Έχουμε δύο πόλεις· η μία αποτελείται από τους ζώντας, και η άλλη από τους κεκοιμημένους. H μικρα πόλης που αποτελείται από τους ζώντας πόσοι είμεθα; Mερικές χιλιάδες; Eίμεθα μειοψηφία. H μεγάλη πόλης, η απέραντος πόλις, είναι το νεκροταφείο. Πάνω από ένα εκατομμύριο είναι θαμμένοι εκεί μέσα. Eμείς είμεθα η μειοψηφία, αυτοί είναι πλειοψηφία. Aυτούς λοιπόν τους νεκρούς, που καθένας κατά διαφορετικό τρόπο απήλθαν από τον κόσμο τούτο, μνημονεύει σήμερα η Eκκλησία. Άλλοι από αυτούς πέθαναν νήπια ― και αυτά είναι τα μακάρια πνεύματα―, άλλοι πέθαναν γέροντες ασπρομάλληδες. Άλλοι πέθαναν μέσα στο σπίτι, και άλλοι έξω στους δρόμους ή στα βουνά. Άλλοι πέθαναν στην ξηρά, άλλοι στη θάλασσα. Άλλοι πέθαναν με φυσικό θάνατο, άλλοι από διάφορα δυστυχήματα ή τους έφαγαν τα θηρία της ερήμου. Όλους αυτούς ενθυμείται σήμερα η Eκκλησία. Eνθυμείται όμως και κάποιους άλλους. Ποιούς; Σύμφωνα με την παράδοση, πρέπει ο πιστός Xριστιανός, όταν περάσουν τρεις μέρες από το θάνατο, να τελεί μνημόσυνο, τα τριήμερα· όταν περάσουν εννέα ημέρες, τα εννιάμερα· όταν περάσουν σαράντα ημέρες, τα σαράντα κ.λπ.. Έχουν σημασία αυτά. δεν είναι τώρα η ώρα να σας εξηγήσω, γιατί κάνουμε τότε μνημόσυνο, ή στο χρόνο, ή στα τρία χρόνια κ.λπ.. Tώρα δυστυχώς πάνε κι αυτά, λησμονήθηκαν. Tώρα λησμονούν και τους νεκρούς! Αν πάτε στην Iαπωνία, θα δείτε ότι τιμούν πολύ τους νεκρούς. Tα νεκροταφεία τους είναι περιβόλια, άλση ωραιότατα. Kαι όταν βαπτίζονται ή όταν στεφανώνονται, τις σπουδαιότερες δηλαδή στιγμές της ζωής των, οι Γιαπωνέζοι πηγαίνουν στα νεκροταφεία και προσεύχονται στους τάφους των νεκρών. Eμείς…· θα έλεγα σκληρά λέξη, αλλά δεν την λέω. Kτηνώδης είναι η κατάστασης. Γινήκαμε αγριώτεροι των πάντων. Λησμονήσαμε τους νεκρούς. Xορτάριασαν τα μνήματα. Aπαισία είναι η όψις των νεκροταφείων μας ―πλήν ελαχίστων―, ούτε ένα μπουκέτο λουλούδια δεν τους πάμε. Παίρνει το παιδί ή το εγγόνι την περιουσία εκείνων, που κοπίασαν για να ζει αυτός τώρα ευτυχής, και δεν τους ανάβει ένα κερί. Yπάρχουν πολλοί κεκοιμημένοι που τους έχουν λησμονήσει οι πάντες. Aλλ’ εδώ είναι το μεγαλείο της Eκκλησίας. Eάν όλος ο κόσμος τους λησμονεί, δεν τους λησμονεί όμως η μάνα· ναί, η μάνα. Ποιά είναι η μάνα, ειδικώς σ’ εμάς τους ΄Eλληνες; Eάν για αλλους λαούς των Bαλκανίων, τους Σέρβους και τους Pουμάνους και τους Bουλγάρους και τους Pώσους που είναι κι αυτοί ορθόδοξοι, εαν γι’ αυτούς η Eκκλησία είναι μια φορά μάνα, για εμάς τους Έλληνες είναι χίλιες φορές μάνα, η «γλυκειά μάνα» μας, όπως έλεγε ο Kρυστάλλης. Αυτή η μάνα λοιπόν δεν λησμονει τα παιδιά της. Αν σε λησμονήσει ο άντρας, σε λησμονήσει η γυναίκα, σε λησμονήσει το παιδί σου, η Eκκλησία δεν σε λησμονεί. Tέτοια αγία ημέρα αναπέμπει δέηση υπέρ όλων των νεκρών, και ιδίως των νεκρών εκείνων τους οποίους λησμόνησαν οι συγγενείς των και δεν τελούν μνημόσυνα. Yπέρ όλων αυτών τελεί σήμερα το μνημόσυνο.

Τι είναι και ποια η έννοια του Ψυχοσάββατου

Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα που βλέπομε να ζει, να κινείται, να εργάζεται, να χαίρεται, να υποφέρει, να γηράσκει και να πεθαίνει. Είναι και η ψυχή η αθάνατη, που ευρίσκεται ενωμένη με το σώμα, όσο εκείνο ζη. Όταν όμως πεθάνει το σώμα, η ψυχή ζη, υπάρχει και παραμένει αθάνατη. Είναι πνευματική υπόσταση, αιώνια και μεταφέρεται στον αόρατο κόσμο των πνευμάτων,αλλάζει δηλαδή κατάσταση και τρόπο ύπαρξης Και η Εκκλησία, σαν φιλόστοργη μητέρα, δεν είναι μόνο για όσους ζουν στον κόσμο τούτο, αλλά και για τα παιδιά της που πέθαναν και η ψυχή των βρίσκεται στον πνευματικό κόσμο.
Η διδασκαλία αυτή είναι βασική αλήθεια της ορθοδόξου πίστεώς μας. Σαν συνέχεια αυτού του δόγματος είναι και μια άλλη διδασκαλία στενά ενωμένη με την προηγούμενη. Είναι η διδασκαλία περί της κρίσεως. Ο Θεός θα κρίνει τους ανθρώπους σύμφωνα με τα έργα τους στην Δευτέρα Παρουσία. Ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός και ένοχος μπροστά στην θεία δικαιοσύνη, για μικρές ή μεγάλες αμαρτίες. Το σοβαρότερο καθήκον του ανθρώπου είναι να ευρίσκεται πάντα έτοιμος για την άλλη ζωή,γιατί είναι άγνωστος ο χρόνος και οτρόπος της αναχώρησης μας απο τον κόσμο αυτόν. Η Εκκλησία εύχεται πάντοτε για την σωτηρία των παιδιών της. Αγωνίζεται να καταρτίζει αγίους, για τη βασιλεία των ουρανών. Πολλοί όμως άνθρωποι πεθαίνουν με ορισμένες ατέλειες και ρύπους, όχι γιατί ήσαν άπιστοι και ασεβείς, αλλά από αδυναμίες ίσως να ήλθε και ο θάνατος ξαφνικά και έφυγαν ατελείς και ελαττωματικοί στην αρετή και την αγιότητα.
Η Εκκλησία λοιπόν έρχεται βοηθός και παρήγορος και γι'; αυτές τις ψυχές. Παράδοση Αποστολική, αρχαία, να προσφέρονται δώρα και προσφορές, κερά, λιβάνια, κανδήλια, υπέρ των νεκρών. «Δεκτά γαρ ταύτα Θεώ και πολλήν φέροντα την αντίδοσιν», λέγει ο Μέγας Αθανάσιος, «Ας φροντίσομε για την ωφέλεια των νεκρών μας. Ας τους δώσομε την πρέπουσα βοήθεια, ελεημοσύνες και προσφορές, γιατί αυτό τους δίδει πολλή ανακούφιση και κέρδος και ωφέλεια.
Γιατί αυτά δεν νομοθετήθηκαν στην τύχη αλλά από τους πανσόφους Μαθητές και Αποστόλους του Κυρίου παρεδόθησαν στην Εκκλησία, να μνημονεύει ο ιερέας πάνω στα άχραντα Μυστήρια τους πιστούς που εκοιμήθησαν», λέγει και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Και προσθέτει πως «όσοι λησμονούν και αποφεύγουν να τελέσουν τα νενομισμένα στους νεκρούς των θα έχουν ευθύνη και αμαρτία». Τα μνημόσυνα, λειτουργίες, ελεημοσύνες και όσα άλλα γίνονται για τους νεκρούς, έχουν μεγαλύτερη σημασία για κείνους που πέθαναν σε πολέμους, συμφορές και καταστροφές, σε ερημιές, σε θάλασσες, με θανάτους διαφόρους, και μάλιστα όταν δεν είχαν κανένα δικό τους να ενδιαφερθεί για την ψυχή τους. Η Εκκλησία μνημονεύει «των από περάτων κεκοιμημένων πατέρων και αδελφών», γιατί γνωρίζει την ευσπλαχνία του Θεού και ότι «νικά το φιλάνθρωπον».
Η στοργή αυτή της Εκκλησίας για τους νεκρούς είναι και μέγα μάθημα για τους ζώντες, γιατί τους καλεί σε συναίσθηση της αμαρτωλότητός των, στην μετάνοια και στην σταθερή προετοιμασία για την σωτηρία της ψυχής των στην αιωνιότητα του Θεού. Η Εκκλησία μας έχει και δυο Ψυχοσάββατα στα οποία μνημονεύονται όλοι οι χριστιανοί από αρχής του κόσμου μέχρις εσχάτων.
Το πρώτο Ψυχοσάββατο το όρισαν οι Πατέρες την Κυριακή προ τής Κρίσεως (Απόκρεω).Αυτή τη μέρα ή Εκκλησία τελεί μνημόσυνα για τα παιδιά της πού πέθαναν σε ξένη γη, είτε στη Θάλασσα, είτε στην έρημο γη αυτούς δεν έχουν γίνει κανονικά μνημόσυνα και έχουν στερηθεί την ωφελεία τους. 0ι Θείοι Πατέρες κινούμενοι από φιλανθρωπία όρισαν να τελούνται μνημόσυνα όπερα όλων «των κεκοιμημένων», για να συμπεριλαμβάνονται και κείνοι πού δεν τούς έγιναν ειδικά μνημόσυνα. Για ποιο λόγω όμως διάλεξαν οι Πατέρες αυτό το Σάββατο; Επειδή θα τοποθετούσαν την επόμενη μέρα τη Δευτέρα Παρουσία τού Χριστού, ταιριαστά μνημονεύουν και τις ψυχές, για να παρακαλέσουν τον φοβερό Κριτή να χρησιμοποίηση τη συνηθισμένη του συμπάθεια και να τις κατάταξη στην απόλαυση πού τις υποσχέθηκε.
Το δεύτερο Ψυχοσάββατο το τελεί η Εκκλησία μας εννέα μέρες μετά την Ανάληψη τού Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, δηλαδή το Σάββατο προ τής Πεντηκοστής.Στο μνημόσυνο αυτό ή ‘Εκκλησία μας μνημονεύει όλους τούς ευσεβείς κοιμηθέντες από Αδάμ μέχρι σήμερα. Προσεύχεται γι’ αυτούς και ζητά από το Χριστό πού αναλήφθηκε στους ουρανούς και κάθισε στα δεξιά του Πατρός να τους αξίωση την ώρα τής Κρίσεως να δώσουν καλή απολογία σ’ Αυτόν πού Θα κρίνη όλη τη γη. Να παρασταθούν στα δεξιά Του, στη χαρά, με το μέρος των δικαίων και στην φωτεινή τάξη των αγίων. Να γίνουν άξιοι κληρονόμοι τής Βασιλείας και δεν εύχεται μόνο για τούς Χριστιανούς, διότι δεν ήταν κανένας χριστιανός από Αδάμ μέχρι Χριστού, αλλά για όλους τούς ανθρώπους. Στο σημείο αυτό μπορεί να δη κανείς την αγάπη τής Εκκλησίας μας για όλο το ανθρώπινο γένος.

Λόγος περί μνημοσύνων - Του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού

Τοῦ νεκροῦ σώματος τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀλλοιοῦται ἡ ὄψις· τῇ ἐνάτῃ πᾶσα διαρρέει ἡ πλάσις, σωζομένης τῆς καρδίας· τῇ δὲ τεσσαρακοστῇ, καὶ αὐτὴ ἡ καρδία ἀπώλλυται· τούτου ἕνεκα γίνονται τὰ γ´ (3), θ´ (9) καὶ μ´ (40) Μνημόσυνα· τὰ δὲ τῶν ἁγίων μένουσιν ἀδιάφθορα καθώς καὶ τῶν καθαρῶν· τῶν δὲ ἀφωρισμένων δυσειδέστατα· εἰς διαστολήν. Οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν βρεφῶν· πρῶτον ἡ καρδία διαπλάττεται εἰς τὴν μήτραν, εἶτα καὶ τὰ λοιπὰ μόρια· τὴν τρίτην ἡμέραν εἰς αἷμα μεταβάλλεται· τὴν ἐνάτην χαρακτηρίζεται, τὴν δὲ τεσσαρακοστὴν ἀπαρτίζεται εἰς τέλειον εἶδος τὸ ἔμβρυον· καὶ μετὰ ἡμέρας τεσσαράκοντα διορίζεται ἡ κατάπαυσις τῆς δικαίας ψυχῆς ἄχρι τῆς συντελείας

Απο το Γραφείο Τύπου της Ιεράς μας Μητροπόλεως

Εν Ιερά Πόλει Μεσολογγίου, τη 20η Φεβρουαρίου 2014

ΔΕΛΤΙΟΝ  ΤΥΠΟΥ
Ομιλία του αρχιμ. Μάρκου Τζανακάκη στη Σχολή Γονέων στο Μεσολόγγι

Η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας ανακοινώνει ότι στην εκδήλωση της Σχολής Γονέων που θα πραγματοποιηθεί την προσεχή Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014 και ώρα 18:30 μ.μ. στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Πνευματικού Κέντρου της Ιεράς Μητροπόλεως, στην διεύθυνση Γ. Χονδρού και Κανατά (πλησίον Ξενοδοχείου Liberty), θα μιλήσει ο ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής πανοσιολογιώτατος αρχιμ. Μάρκος Τζανακάκης, με θέμα: «Σχέσεις γονέων και παιδιών στην εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας και ψυχαγωγίας». 
Ο πανοσιολογιώτατος αρχιμ. Μάρκος Τζανακάκης γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος της Ανωτέρας Εκκλησιαστικής Σχολής Αθηνών και της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι μέλος της Αδελφότητος Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ». Είναι υπεύθυνος της «Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσεως» του τομέως φοιτητών του Συλλόγου «ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ», ενώ διετέλεσε διευθυντής του Φοιτητικού Οικοτροφείου του ως άνω Συλλόγου στην Αθήνα. Χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαο και υπηρετεί ως ιεροκήρυξ στην Ιερά Μητρόπολή του.

Εκ  του  Γραφείου  Τύπου  και  Επικοινωνίας 
της  Ιεράς  Μητροπόλεως

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Tα καρναβάλια και η στάση των Ορθοδόξων Χριστιανών


Σέ λίγες μέρες, θά γεμίσουν οἱ δέκτες τῶν τηλεοράσεων, τά περιοδικά καί οἱ ἐφημερίδες, μέ εἰκόνες ἀπό τό διεθνοῦς φήμης Καρναβάλι τοῦ Ρίο ντέ Τζανέιρο στήν Βραζιλία τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς, ἀλλά καί ἄλλων πόλεων στόν κόσμο καί δυστυχῶς καί τῆς Ἑλλάδας μας. Τά παγανιστικά Καρναβάλια, θά διεισδύσουν καί φέτος πάλι μέσα στά σχολεῖα, τά ἱδρύματα "διαπαιδαγώγησης" καί "διαφώτισης" ἀνηλίκων παιδιῶν-μαθητῶν, πού ὅπως κάθε χρόνο, μέ τήν ἄδεια τῶν διδασκόντων τους καί τίς εὐλογίες τῶν γονέων καί κηδεμόνων τους, κατά συντριπτική πλειοψηφία δυστυχῶς, θά προσυπογράψουν ἐκ νέου αὐτόν τόν ξεπεσμό, μέ τό νά ντυθοῦν καρναβάλια!
Τα  Μ.Μ.Ε. θά μᾶς βομβαρδίσουν μέ χιλιάδες εἰκόνων, γεμάτων ἀπό ἀνθρώπους πού περιφέρονται καί χοροπηδᾶνε σάν ζῶα ἤ σάν δαίμονες, φορώντας μάσκες, φτερά, παρδαλά κοστούμια, ὑποκρινόμενοι τό ἄλλο φύλο, ἤ περιφερόμενοι δημοσίως ἀκόμη καί ἠμίγυμνοι ἤ ἐντελῶς γυμνοί! Χωρίς αἰδώ, χωρίς καμία ἠθική συστολή!
 «Ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὦν, οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι ταῖς ἀνοήτοις καὶ ὁμοιώθη αὐτοῖς» (Ψαλμ. 49,12).
Ἔρχονται λυγμοί καί δάκρυα στήν ψυχή εὐσεβῶν Χριστιανῶν καί συνετῶν ἀνθρώπων, μπροστά σέ ὅλο αὐτό τό δαιμονικό πανηγύρι, πού τώρα συνδέεται μέ γλέντια, τραγούδια, χορούς καί ἄλλες ἀσωτεῖες παντός περιεχόμενου πού "αἰσχρόν ἐστί καί λέγειν", αὔριο ὄμως θά συνδέονται μέ αἰώνια κόλαση μέ κλαυθμούς, ὀδυρμούς καί τριγμούς ὀδόντων!
Στενή ἡ πύλη καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἰς τήν ζωήν" (Ματθ. 7:14), μᾶς λέγει τό Εὐαγγέλιο. Οἱ καρναβαλικές παρελάσεις, σέ τίποτε δέν θυμίζουν αὐτήν τήν ὁδό, ἀλλά ἀντίθετα, θυμίζουν τήν εὐρύχωρη ὁδό  πού τώρα προτιμοῦν πολλοί, πού ὅμως τελικά ὁδηγεῖ στήν κόλαση. Τί τραγικό! Νά τρέχουμε χαρούμενοι, τραγουδώντας καί χορεύοντας, στόν κατ' ἐξοχήν τόπο αἰωνίου θλίψεως, στόν ὁποίον δέν θά ὑπάρχει παρηγορία καμιά!
"Εἰσέλθετε διά τῆς στενῆς πύλης· ὅτι πλατεία ἡ πύλη καί εὐρύχωρος ἡ ὁδός, ἡ ἀπάγουσα είς τήν ἀπώλειαν καί πολλοί εἰσίν oἱ εἰσερχόμενοι δι' αὐτῆς" (Ματθ.7,13)
Κάθε ἄνθρωπος ἔχει τό "κατ' εἰκόνα" τοῦ Θεοῦ! Οἱ βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἐπιπλέον, ἔχουμε λάβει μέ τό Ἅγιον Χρῖσμα μέσα μας τό Ἅγιον Πνεῦμα κι ἔχουμε τίς προδιαγραφές "τοῦ κάθ' ὁμοίωσιν", δηλαδή τῆς θεώσεως! Ἀλλά καί κάθε ἄνθρωπος καί τέκνο τοῦ Θεοῦ ἔχει ἐν δυνάμει τό "καθ' ὁμοίωσιν", ἀρκεῖ νά θελήσει νά βαπτιστεῖ. «Οὐκ οἴδατε ὅτι τό σῶμα ὑμῶν ναός τοῦ ἐν ὑμίν Ἁγίου Πνεύματος ἐστίν, οὗ ἔχετε ἀπό Θεοῦ καί οὐκ ἐστέ ἑαυτῶν;» (Α΄ Κορ. στ΄19). Δέν εἴμαστε σάρκινα σώματα, εἴμαστε Ναοί Θεοῦ. "Οὐκ ἐστέ ἑαυτῶν", λέγει, δέν ἀνήκουμε στόν ἑαυτό μας, ἀλλά εἴμαστε κτίσματα καί ἀνήκουμε στόν Θεό καί Δημιουργό μας. Δέν γίνεται ἑπομένως κανείς νά βεβηλώνει καί νά μεταχειρίζεται  τό σῶμα του πού εἶναι Ναός Θεοῦ, σάν λημέρι ληστῶν καί βόθυνο (ὀχετό) ἀσωτειῶν. Κι ὅπως κανείς δέν βεβηλώνει τά ἄψυχα ντουβάρια μίας ἐκκλησίας, ἀπό εὐλάβεια καί κατανόηση, διότι μέσα της τελοῦνται τά Μυστήρια τοῦ Θεοῦ, πῶς καταντᾶ κανείς νά βεβηλώνει τό ἴδιο του τό σῶμα, πού σημειωτέον ἀποτελεῖ ἔμψυχο καί ζῶντα Ναό τοῦ Ὑψίστου;...
"καὶ μὴ λυπεῖτε τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον τοῦ Θεοῦ, ἐν ᾧ ἐσφραγίσθητε εἰς ἡμέραν ἀπολυτρώσεως" (Πρός Ἐφεσ. 4,30).
Κι ἄν ὅλοι οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι τοῦ πλανήτη, οἱ μή Χριστιανοί καί οἱ μή βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι, ὠς σκοτισμένοι, καί αἱρετικοί-πλανεμένοι, ὑποκύπτουν στά πιό δαιμονιώδη πάθη τους καί ἀνταποκρίνονται στά κελεύσματα παλαιότερων εἰδωλολατρικῶν ἐποχῶν πού ἀναβιώνουν καί στά σατανικά προστάγματα τῆς σύγχρονης Νέας Ἐποχῆς, ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, τί θέση ἔχουμε σέ ὅλο αὐτό τό ξέφρενο δαιμονικό "πανηγύρι";
Ἀναρωτιέμαι: 
  • Ἔτσι θά ἀνοίξουμε τό Τριώδιο τῆς μετανοίας μας στόν λίγο χρόνο πού μᾶς ἀπομένει σέ αὐτό τόν βίο;
  • Ἔτσι θά προετοιμαστοῦμε γιά τήν Μεγάλη Σαρακοστή πού ἀπαιτεῖ μεγαλύτερη πνευματική ἐγρήγορση καί ἐντατικώτερο ἀγώνα;
  • Ἔτσι θά πενθήσουμε τά ἐπερχόμενα Πάθη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί θά συμπάθουμε μαζί Του, γιά νά ἔχουμε ἐλπίδα καί νά συναναστηθοῦμε ;  
  •  Ἔτσι θά ἑλκύσουμε τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ὅπου δέν ὑπάρχει ταπείνωση καί τήρηση τῶν ἐντολῶν Του, φεύγει σάν ἀτμός καί ἀφήνει τόν ἄνθρωπο γυμνό καί ἕρμαιο τοῦ κάθε πειρασμοῦ;
  • Ἥ μήπως πρῶτα θά φᾶμε χωρίς ἐγκράτεια, θά μεθύσουμε, θά τραγουδήσουμε, θά χοροπηδήσουμε, θά εὐτραπελίσουμε, θά ξετσιπωθοῦμε, θά γυμνητεύσουμε, θά πορνεύσουμε ἐνδεχομένως, θά σκανδαλίσουμε καί γενικά θά ἀσωτεύσουμε παντοιοτρόπως κι ἔπειτα θά τρέχουμε τελευταία στιγμή γιά νά ἐξομολογηθοῦμε (ἄν κι αὐτό...) καί θά πᾶμε τό Πάσχα μέ τήν λαμπάδα ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία γιά δέκα λεπτά, ἀφοῦ πρῶτα  ἀναξίως κοινωνήσουμε Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ;;;

Μιμηταί μου γίνεσθε, καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ" (Κορνθ 11,1), μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος.
Καί ἐρωτῶ: ντύθηκε ποτέ καρναβάλι ὁ Ἀπόστολος, γιά νά τόν μιμηθοῦμε;
«Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιος εἰμί»,  (Α' Πέτρ. 1,16), μᾶς λέγει ὁ Κύριος.
Καί ἐρωτῶ: ντύθηκε ποτέ καρναβάλι ὁ Χριστός, γιά νά Τόν μιμηθοῦμε; Ἥ μήπως "ἄλλαζε κοστούμια καί στολές" ἡ Πανάχραντος καί Παναμώμητος Μητέρα τοῦ Θεοῦ, τό κατ' ἐξοχήν παράδειγμα ταπεινότητος, σεμνότητος καί παρθενίας;
Δεῖξτε μου ἕναν Ἅγιο πού ντύθηκε καρναβάλι καί θά ντύνομαι κάθε μέρα τῆς ζωῆς μου ἀπό τώρα καί στό ἑξῆς!
Ὁ κατ' ἐξοχήν μασκαράς εἶναι ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος μετασχηματίζεται ἀκόμη καί σέ Ἄγγελο Φωτός, προκειμένου νά παγιδεύσει στόν ἱστό τῆς ἀπωλείας τόν ἄνθρωπο καί ἀγαπημένο πλάσμα τοῦ Θεοῦ πού μισεῖ.Ἄς μήν κρυβόμαστε πίσω ἀπό τό μικρό μας δάχτυλο! Θέλουμε πολλοί νά ἀκολουθοῦμε τά χνάρια τοῦ διαβόλου, τῶν δαιμόνων, τῶν ὀργάνων τους καί τοῦ κόσμου τούτου πού μᾶς ἑτοίμασαν μέ τήν "συνεισφορά" τῆς ὀλιγοπιστίας μας γιατί ἀγαπᾶμε τά πάθη μας κι ὄχι τά χνάρια τῶν Ἀχράντων ποδῶν τοῦ γλυκυτάτου μας Ἰησοῦ.
 Καί μήν μοῦ πεῖ κανείς:
-Μήν τά σκαλίζεις τόσο τά πράγματα. Μήν τά παρουσιάζεις τραγικά. Ὁ περισσότερος κόσμος κάνει ἔτσι, δέν πειράζει. Λίγο νά χαροῦμε βρέ ἀδελφέ. 
Καί ἀπαντῶ, γιά νά προλάβω τόν ὅποιον συνήγορο τοῦ διαβόλου, διά τοῦ ἁγίου στόματος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου:-  "μή συσχηματίζεσθε τῷ αἰώνι τούτῳ"
(Ρωμ. 12, 2).Αὐτή εἶναι ἡ ἐντολή καί τό Ἅγιον θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ὅλα τά ὑπόλοιπα εἶναι "προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις".
Καλή Σαρακοστή. Καλή μετάνοια.

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

Άγιος Βλάσιος επίσκοπος Σεβαστείας


Ο Άγιος Βλάσιος έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορος Λικινίου (308 – 323 μ.Χ.). Σπούδασε ιατρική αλλά προσέφερε χωρίς χρήματα τις υπηρεσίες του, ως φιλανθρωπία, στους πάσχοντες και ασθενείς. Εκτός από την ιατρική βοήθεια χορηγούσε δωρεάν στους ασθενείς τα φάρμακα και τους έδινε τα έξοδα νοσηλείας τους. Η φιλανθρωπική δραστηριότητα εκαλλιεργείτο στην ψυχή του από την αγάπη προς τον Θεό και τη μελέτη της Αγίας Γραφής. Η Εκκλησία τον δέχθηκε στις τάξεις του ιερού κλήρου και τον εξέλεξε Επίσκοπο Σεβαστείας.
Επί της βασιλείας του Λικινίου, ο έπαρχος Αγρικόλας τον συνέλαβε και τον υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια. Οι στρατιώτες, αφού τον μαστίγωσαν ανηλεώς με ραβδιά, τον κρέμασαν από ξύλο και στην συνέχεια τον οδήγησαν δεμένο στην φυλακή. Έπειτα τον έριξαν στο βυθό μιας λίμνης. Όμως ο Άγιος, μετά την θαυματουργική του επέμβαση του Θεού, διασώθηκε. Εξοργισθέντες τότε οι εχθροί της πίστεως τον αποκεφάλισαν το 316 μ.Χ.. Έτσι, ο Άγιος Ιερομάρτυς Βλάσιος έλαβε από τον Κύριο της δόξας το στέφανο του μαρτυρίου.
Η Σύναξή του ετελείτο στο Μαρτύριό του, το οποίο βρισκόταν κοντά στο Μαρτύριο του Αγίου Αποστόλου Φιλίππου.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Καί τρόπων μέτοχος, καί θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος, τήν πρᾶξιν εὗρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν· διά τοῦτο τόν λόγον τῆς ἀληθείας ὀρθοτομῶν, καί τῇ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος, Ἱερομάρτυς Βλάσιε· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τά ἄνω ζητῶν.
Ὁ θεῖος βλαστός, τό ἄνθος τό ἀμάραντον, ἀμπέλου Χριστοῦ, τό κλῆμα τό πολύφορον, θεοφόρε Βλάσιε, τούς ἐν πίστει τιμῶντας τήν μνήμην σου, εὐφροσύνης πλήρωσον τῆς σῆς, πρεσβεύων ἀπαύστως ὑπέρ πάντων ἡμῶν.