Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2019

Σαρακοστή των Χριστουγέννων: Ταξίδι προς την Βηθλεέμ


Η εορτή της κατά σάρκα Γεννήσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τα Χριστούγεννα, αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες ημέρες της χριστιανοσύνης. Ανήκει σις Δεσποτικές εορτές, δηλ. αναφέρεται σε γεγονός της ζωής του Δεσπότη Χριστού. Μαζί με το Πάσχα είναι οι κορυφαίες εορτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Την ημέρα αυτή εορτάζουμε την ενανθρώπηση του Θεού Λόγου, την κάθοδο του δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος στον κόσμο. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να γίνει  ο άνθρωπος θεός κατά χάριν. Ο Θεός έρχεται από τον ουρανό στη γη, για να ανέβει ο άνθρωπος από τη γη στον ουρανό. Ο Χριστός ήλθε ανάμεσά μας για να σώσει το ανθρώπινο γένος, να στήσει και πάλι τις γκρεμισμένες γέφυρες επικοινωνίας με τον Θεό, να αποκαταστήσει τον άνθρωπο στην αληθινή του δόξα, να φανερώσει στους ανθρώπους το θέλημα του Θεού. Ο Χριστός ταπεινώθηκε βαθειά για να μας ανυψώσει, γενήθηκε στο χρόνο για να υπερβούμε εμείς το χρόνο, έλαβε την ανθρώπινη φύση για να τη θεώσει. Γι’ αυτό γιορτάζουμε, χαιρόμεθα και πανηγυρίζουμε.

ΤΟ ΑΓΙΟ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟ
Τους πρώτους αιώνες η Γέννηση και η Βάπτιση του Χριστού συνεορτάζονταν την ίδια ημέρα, και συγκεκριμένα στις 6 Ιανουαρίου, με το κοινό όνομα Επιφάνεια. Από τα μέσα του 4ου αιώνα  καθιερώθηκε ως ξεχωριστή η γιορτή των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου, και παρέμεινε στις 6 Ιανουαρίου μόνο η γιορτή της Βαπτίσεως του Κυρίου.
Παράλληλα διαμορφώθηκε και το Άγιο Δωδεκαήμερο, δηλ. μια περίοδος δώδεκα ημερών (25 Δεκεμβρίου έως 6 Ιανουαρίου), από την ημέρα των Χριστουγέννων έως και την ημέρα των Θεοφανείων, που περιλαμβάνει ακόμη την εορτή της Περιτομής του Κυρίου  και τη μνήμη του Μεγάλου Βασιλείου (1η Ιανουαρίου).

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ
Η μεγάλη σημασία της εορτής των Χριστουγέννων και η ευλάβεια των χριστιανών, υπό την επίδραση μάλιστα και της χρονικά παλαιότερης Μεγάλης Τεσσαρακοστής του Πάσχα, οδήγησαν στην καθιέρωση μιας προπαρασκευαστικής περιόδου, όπου οι πιστοί ετοιμάζονται πνευματικά να «οδεύσουν» μέχρι το σπήλαιο της Βηθλεέμ. Η προπαρασκευαστική αυτή περίοδος έχει διάρκεια 40 μέρες, ονομάζεται Σαρακοστή των Χριστουγέννων και αρχίζει κάθε χρόνο στις 15 Νοεμβρίου.
Οι ύμνοι στη λατρεία μας θυμίζουν  πως έχουμε εισέλθει σε αυτή την ιερή περίοδο, πως με τρόπο πνευματικό έχουμε πάρει κι εμείς το δρόμο που οδηγεί στη νοητή Βηθλεέμ, δηλ. την Εκκλησία, στην οποία ο Χριστός γεννιέται για να αναγεννήσει κάθε άνθρωπο που ειλικρινά πιστεύει σ’ Αυτόν ως προσωπικό του Σωτήρα. Απο τις 21 Νοεμβρίου (εορτή των Εισοδείων της Θεοτόκου) ψάλλουμε τις Καταβασίες των Χριστουγέννων, η α΄ Ωδή των οποίων έχει ως εξής: «Χριστός γεννάται, δοξάσατε. Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε. Χριστός επί γης, υψώθητε. Άσατε τω Κυρίω πάσα η γη και εν ευφροσύνη ανυμνήσατε λαοί ότι δεδόξασται». Από τις 26 Νοεμβρίου (που είναι η επομένη της αποδόσεως της παραπάνω θεομητορικής εορτής) ψάλλουμε το προεόρτιο Κοντάκιο «Η Παρθένος σήμερον τον προαιώνιον Λόγον εν σπηλαίω έρχεται αποτεκείν απορρήτως. Χόρευε η οικουμένη ακουτισθείσα, δόξασον μετά αγγέλων και των ποιμένων, βουληθέντα εποφθήναι παιδίον νέον, τον προ αιώνων Θεόν».

Η ΝΗΣΤΕΙΑ
Την περίοδο των 40 ημερών, δηλ. από τις 15 Νοεμβρίου έως και την παραμονή των Χριστουγέννων, οι χριστιανοί νηστεύουν. Τη νηστεία αυτή μερικοί ονομάζουν και «νηστεία του αγίου Φιλίππου», προφανώς επειδή αρχίζει την επομένη της μνήμης του συγκεκριμένου αγίου αποστόλου.
Όλες αυτές τις ημέρες δεν τρώμε κρέας, γαλακτερά και αυγά. Μπορούμε όμως να καταλύουμε ψάρι –εκτός φυσικά την Τετάρτη και την Παρασκευή. Η ιχθυοφαγία διαρκεί έως και την 17η Δεκεμβρίου (σύμφωνα με το επίσημο βιβλίο «ΔΙΠΤΥΧΑ» της Εκκλησίας της Ελλάδος, που  παραπέμπει και στο «Πηδάλιον» της Εκκλησίας). Ψάρι καταλύουμε και την εορτή των Εισοδείων της Θεοτόκου (21 Νοεμβρίου), ακόμη και αν η εορτή αυτή πέσει Τετάρτη ή Παρασκευή.
Προσοχή: Και η παραμονή των Χριστουγέννων είναι ημέρα αυστηρής νηστείας και προετοιμασίας των χριστιανών για την ημέρα της Γεννήσεως του Κυρίου και ιδιαίτερα για τη Θεία Λειτουργία, η οποία τελείται πανηγυρικά. Συνεπώς, το βράδυ της παραμονής προσφέρεται μόνο για στιγμές πνευματικής ανάτασης και προετοιμασίας, ενόψει του μεγάλου γεγονότος της επόμενης ημέρας.

ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΡΟΦΩΝ ΚΑΙ ΠΑΘΩΝ
Πρέπει να έχουμε πάντα υπόψιν μας ότι για την Εκκλησία μας η αληθινή νηστεία δεν είναι μόνο η αποχή από τροφές, αλλά και η αποχή από πάθη και αμαρτίες. Λέγει χαρακτηριστικά ο Μέγας Φώτιος: «Νηστεία δεκτή από τον Θεό είναι αυτή που μαζί  με την αποχή των τροφών συνδυάζει και την αποστροφή προς τη φλυαρία, το φθόνο, το μίσος και τα άλλα αμαρτήματα. Αυτός που νηστεύει από τροφές, αλλά δεν εγκρατεύεται από τα πάθη, μοιάζει με εκείνον που έβαλε λαμπρά θεμέλια στο σπίτι, που έκτισε, αλλά αφήνει να συγκατοικούν μαζί του φίδια, σκορπιοί και κάθε φαρμακερό ερπετό».
Επιδίωξή μας λοιπόν για τούτη την περίοδο είναι και η πνευματική νηστεία, δηλ. η αποφυγή της αμαρτίας και η τήρηση του θελήματος του Θεού, η εφαρμογή της αγάπης, η συγχωρητικότητα, η ελεημοσύνη και η απόκτηση ακόμη μεγαλύτερης αρετής. Με τον τρόπο αυτό κατανοούμε καλύτερα και πραγματώνουμε το λόγο του Μεγάλου Βασιλείου «Αληθινή νηστεία είναι η αλλοτρίωση από κάθε κακό, από κάθε αμαρτία, από κάθε εμπαθή λογισμό, από κάθε βρώμικη επιθυμία».

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ
Με τη νηστεία και την προετοιμασία μας για τα Χριστούγεννα συνδέεται και η μετάνοια. Η ειλικρινής εξέταση του εαυτού μας, η παραδοχή των σφαλμάτων μας και η συμμετοχή μας στο ιερό μυστήριο της Εξομολογήσεως αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για μια πραγματικά άξια συμμετοχή στη χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία. Μάλιστα, είναι καλό να φροντίσουμε ώστε να προσέλθουμε στο ιερό Μυστήριο εγκαίρως και όχι την τελευταία στιγμή.
Η προπαρασκευαστική αυτή περίοδος προ των Χριστουγένννων μας παρέχει μια πολύ καλή δυνατότητα να αντιληφθούμε την αθλιότητα που κρύβουμε στα βάθη του «είναι» μας, να αποκτήσουμε φρόνημα ταπεινό και ελεγκτικό του εαυτού μας, να μεταμορφωθούμε ψυχικά, να μετανοήσουμε ειλικρινά και να τολμήσουμε τη μεγάλη συνάντηση με τον Νεογέννητο Κύριο της Βηθλεέμ.

Η ΛΑΤΡΕΙΑ
Σε μια περίοδο πνευματικής προετοιμασίας και προσμονής, όπως οι σαράντα ημέρες πριν τα Χριστούγεννα, ουσιαστικό ρόλο διαδραματίζει η προσευχή των πιστών και η συμμετοχή μας στη λατρεία της Εκκλησίας. Τις ημέρες αυτές έχουμε πλήθος εορτών και μνήμες Αγίων, που μας φέρνουν πιο κοντά στη χάρη του Θεού, με τον Εσπερινό και τη Θεία Λειτουργία, που τελούμε.
Παράλληλα, αποτελεί πλέον συνήθεια σε πολλούς Ναούς η τέλεση της Θείας Λειτουργίας καθημερινά τις ημέρες αυτές, ως μία ακόμη ευκαιρία για να μείνει ανύστακτη η διάθεσή μας για κοινωνία και ένωση με τον Θεό. Τελούμε λοιπόν το λεγόμενο «Σαρανταλείτουργο», αληθινά μια μοναδική ευκαιρία μέσα στο χρόνο, που παρασύρει κάθε πιστό σε πνευματική ανανέωση, εγρήγορση, αγιότητα. Στον Ιερό Ναό μας θα τελεσθεί κι εφέτος το  «Σαρανταλείτουργο», και είναι ωφέλιμο να συμμετέχουμε σε αυτό και να προετοιμαζόμεθα για να προσέλθουμε στη Θεία Κοινωνία.
Να λοιπόν, είναι μπροστά μας ο δρόμος προς τη Βηθλεέμ. «Δεύτε ίδωμεν πιστοί, πού εγενήθη ο Χριστός», ψάλλει η Εκκλησία μας. Ας ακολουθήσουμε τις συμβουλές της μητέρας μας Εκκλησίας, ας προετοιμασθούμε κατάλληλα  όλες αυτές τις ημέρες και ας αξιωθούμε να προσκυνήσουμε «τον Παλαιό των ημερών που έγινε Βρέφος για χάρη μας, τον καθήμενο σε ουράνιο θρόνο ψηλό που τοποθετήθηκε σε φάτνη, Εκείνον που έσπασε τα δεσμά της αμαρτίας και τώρα τυλίγεται με τα σπάργανα, επειδή αυτή είναι η θέλησή Του»(Ιερός Χρυσόστομος)

Η τών Πατρέων σε πολις, Ποιμένα κέκτηται, 
καί πολιούχον θείον, καί κινδύνων παντοίων, 
ρύστην καί φρουρόν σε, Ανδρέα σοφέ, ευχαρίστως τιμώσά σε, 
Αλλ’ εκδυσώπει απαύστως υπέρ αυτής, 
διασώζεσθαι αλώβητον

Άγιος Απόστολος Ανδρέας, μια χαρακτηριστική περίπτωση


Με το κλείσιμο του φθινοπώρου, στις 30 Νοεμβρίου, γιορτάζουμε τη μνήμη του αγίου αποστόλου Ανδρέα. Μαζί με τον αδελφό του απ. Πέτρο ήταν οι πρώτοι μαθητές του Χριστού. Ψαράδες από την πόλη Βησθαϊδά, μεσαίου οικονομικού επιπέδου, προφανώς σεβαστά μέλη της τοπικής κοινωνίας, πιστοί ακόλουθοι και γνώστες του νόμου του Θεού.Ο Χριστός μπήκε στη ζωή τους σαν θύελλα και σάρωσε τα πάντα. Άλλαξε τη σχέση τους με τους οικείους τους, με τους συγχωριανούς τους, με την τοπική συναγωγή, με το Νόμο. Άλλαξε τη στάση τους απέναντι στη ζωή, στο συνάνθρωπο, στις σχέσεις. Άλλαξε τις αντιλήψεις τους για την εργασία, τη δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη. Τα πάντα!
    Η πορεία τους και ιδιαίτερα του απ. Ανδρέα σταθερή. Αταλάντευτη. Αμετακίνητη. Ανάμεσα σε δύο άξονες.Πολύ λίγα γνωρίζουμε από την Καινή Διαθήκη για τον απ. Ανδρέα. Είναι μία μορφή που πρωταγωνιστεί διακριτικά, τιμάται με σεμνότητα και αλλάζει τον κόσμο σιωπηρά. Τα περισσότερα στοιχεία του βίου του τα κατέχουμε από την παράδοση της Εκκλησίας. Το πέρασμά του από τη Μικρά Ασία, το Βυζάντιο, την Ελλάδα έθεσε, μαζί με το πέρασμα του απ. Παύλου, τα θεμέλια για την ανάπτυξη του Χριστιανισμού σε αυτές τις περιοχές. Η διάδοση του ευαγγελίου αποτελεί τον κύριο στόχο των προσπαθειών του. Τηρεί με ακρίβεια την τελευταία εντολή του Κυρίου, με την οποία απέστειλε τον ίδιο και τους άλλους αποστόλους σε όλους τους λαούς της οικουμένης για να κατηχήσουν και να βαπτίσουν τους ανθρώπους στο όνομά Του. Οι διηγήσεις μάς λέγουν ότι η αποστολή του στέφθηκε με επιτυχία. Το πέρασμά του μεταμόρφωνε τους ανθρώπους και ξεκούραζε τους κουρασμένους, καθώς τους προσέφερε λόγο ζωής και αλήθειας.
    Ολόκληρη η ζωή του ήταν μία μαρτυρία για το λόγο της ζωής, για το Σαρκωμένο λόγο, για τον Ιησού Χριστό. Μία μαρτυρία, η οποία σφραγίστηκε από το μαρτύριο.Η ζωή μαρτυρίας και μαρτυρίου είναι οι δύο άξονες ανάμεσα στους οποίους κινείται η ζωή του αγίου αποστόλου Ανδρέα. Μια ζωή η κατάληξη της οποίας είναι η πόλη της Πάτρας και ένας σταυρός. Ένας σταυρός σε σχήμα Χ.Η περίπτωση του απ. Ανδρέα περιέχει δύο στοιχεία που είναι χαρακτηριστικά της ζωής του κάθε χριστιανού. Την επιθυμία να δίνει μαρτυρία του Λόγου, όπου σταθεί και όπου βρεθεί είτε με τα λόγια είτε με τα έργα του, και την συνειδητοποίηση ότι μια ζωή μαρτυρίας δεν μπορεί παρά να την ακολουθεί το μαρτύριο.
     Οπωσδήποτε, ο απ. Ανδρέας δεν είναι ο μόνος άγιος που ακολούθησε αυτή τη στενή και δύσκολη οδό. Κατέχει, όμως, μία μοναδική θέση στην παράδοση της Εκκλησίας, καθώς είναι ο πρώτος από τους μαθητές του Χριστού και κατάφερε με το βίο του να κάνει πράξη την αποστολή του.Δεν χρειάζεται να είναι κανείς πολύ παρατηρητικός για να διαπιστώσει ότι και τα δύο στοιχεία -η διάθεση μαρτυρίας και μαρτυρίου- λείπουν πλέον από την καθημερινότητά μας και πρέπει, δίχως άλλο, να καταβάλουμε σημαντική προσπάθεια για να τα επανεύρουμε, για να τα κάνουμε και πάλι στόχο της ζωής μας.
     Ο άγ. απόστολος Ανδρέας αποτελεί, λοιπόν, μία χαρακτηριστική περίπτωση χριστιανού, ο οποίος πραγματοποίησε με τη ζωή του το λόγο του Κυρίου για τον ευαγγελισμό του κόσμου και τη μεταμόρφωσή του, ακόμη και αν αυτό είχε ως συνέπεια το βίαιο δικό του θάνατο.

Από το Συναξάρι του Αγίου ενδόξου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου


  Ο Άγιος Ανδρέας γεννήθηκε στην πόλη Βησθαϊδά της Παλαιστίνης. Ήταν αδελφός του Αποστόλου Πέτρου και γιος ενός φτωχού ψαρά που ονομαζόταν Ιωνάς. Και οι δύο γιοι του Ιωνά, ασκούσαν το επάγγελμα του ψαρά, βοηθώντας τον πατέρα τους. Κάποια στιγμή ο Άγιος Ανδρέας, έφυγε από το πατρικό σπίτι και έγινε μαθητής του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου. Μετά την σύλληψη του Αγίου Ιωάννη, ο Άγιος Ανδρέας επέστρεψε στην λίμνη Γεννησαρέτ και συνέχισε να ασκεί το επάγγελμα του, μέχρι την στιγμή που συνάντησε τον Ιησού. Ο Άγιος Ανδρέας ήταν ο πρώτος που κάλεσε ο Χριστός για μαθητή του και γι’ αυτό ονομάζεται Πρωτόκλητος. Μετά την ημέρα της Πεντηκοστής και αφού έλαβε, όπως και οι υπόλοιποι μαθητές, την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, ξεκίνησε να ταξιδεύει, να διδάσκει τον Λόγο του Κυρίου, να βαπτίζει Χριστιανούς, να χειροτονεί ιερείς και να ιδρύει εκκλησίες. Στα ταξίδια του αυτά, περιόδευσε στην Μικρά Ασία, στην Κωνσταντινούπολη, στην Θράκη, στην Μακεδονία, στην Θεσσαλία και έφτασε μέχρι την Πελοπόννησο στην Παλαιά Πάτρα.
   Στην αρχή των περιοδειών του, ο Άγιος Ανδρέας, βρέθηκε στην πόλη Αμινσό. Οι κάτοικοι της πόλης, κυρίως Εβραίοι και Έλληνες, ήταν φυσικά ειδωλολάτρες (μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε λίγο καιρό μετά την Ανάσταση του Χριστού). Ο Άγιος Ανδρέας φιλοξενήθηκε στο σπίτι ενός Εβραίου και την επόμενη ημέρα επισκέφθηκε την Εβραϊκή Συναγωγή της Αμινσού. Εκεί δίδαξε τον Λόγο του Κυρίου και πολλοί από τους παρευρισκομένους πίστεψαν στον Ιησού και βαπτίσθηκαν Χριστιανοί. Στην πόλη αυτή, ο Άγιος Ανδρέας, ξεκίνησε να κάνει θαύματα, θεραπεύοντας αρρώστους από διάφορες ασθένειες. Μετά την Αμινσό, σειρά είχε η Τραπεζούντα και κατόπιν η Βιθυνία, όπου ο Άγιος βάπτισε πολλούς Χριστιανούς, ίδρυσε εκκλησίες και χειροτόνησε ιερείς. Συνεχίζοντας, ο Άγιος Ανδρέας, το ιεραποστολικό του έργο, έφτασε στην πόλη Σινώπη. Φτάνοντας εκεί, πληροφορήθηκε ότι στην ίδια πόλη βρισκόταν ο απόστολος Ματθίας, ο οποίος όμως είχε φυλακιστεί από τους ειδωλολάτρες κατοίκους της Σινώπης. Ο Άγιος, μετέβη στην φυλακή και μετά από προσευχή, με θαυμαστό τρόπο, έσπασαν τα δεσμά του αποστόλου Ματθία και άνοιξε η πόρτα του κελιού στο οποίο κρατείτο. Όμως το θαύμα αυτό αντί να πείσει τους ειδωλολάτρες να αλλάξουν πίστη, έφερε το μίσος στην καρδιά τους. Μαινόμενοι οι κάτοικοι της Σινώπης, βασάνισαν τον Άγιο έως ότου νόμισαν ότι είχε ξεψυχήσει. Τότε μόνο σταμάτησαν τα βασανιστήρια και πέταξαν το σώμα του σε ένα σωρό κοπριάς, έξω από την πόλη. Κατά την διάρκεια, μάλιστα, των βασανιστηρίων, έκοψαν ένα δάκτυλο από το χέρι του Αγίου Ανδρέα. Όμως, η Θεία Χάρη του Χριστού, θεράπευσε τον Άγιο από τις πληγές του και στο σημείο του κομμένου δακτύλου, βγήκε νέο. Την επόμενη ημέρα, βλέποντας οι ειδωλολάτρες κάτοικοι της Σινώπης, την θαυματουργή ίαση του Αγίου Ανδρέα, ζήτησαν συγχώρεση και βαπτίσθηκαν Χριστιανοί
    Ο Άγιος έκανε πολλά θαύματα στην πόλη αυτή, μεταξύ των οποίων και η ανάσταση ενός παιδιού. Ο Άγιος Ανδρέας συνέχισε τις περιοδείες και την διδασκαλία του Θείου Λόγου, ώσπου κάποια στιγμή έφτασε στην πόλη της Αχαΐας την Παλαιά Πάτρα. Άρχοντας της πόλης, εκείνο τον καιρό, ήταν ο Αιγεάτης και γυναίκα του ήταν η Μαξιμίλλα. Ο Άγιος, φθάνοντας στην πόλη, άρχισε να διδάσκει την Χριστιανική πίστη και να κάνει θαύματα θεραπεύοντας διάφορους αρρώστους. Μεταξύ των αρρώστων που θεραπεύτηκαν ήταν και η Μαξιμίλλα. Ο Αιγεάτης, θέλοντας να δείξει την ευγνωμοσύνη του, πρόσφερε στον Άγιο χρυσάφι το οποίο όμως ο Άγιος δεν έκανε δεκτό, λέγοντας ότι δεν θεράπευσε την Μαξιμίλλα για την αμοιβή, αλλά για την χάρη του Ιησού Χριστού. Μετά από αυτό το περιστατικό, ο Άγιος συνέχισε τα θαύματα και την διδασκαλία του Θείου Λόγου στην Παλαιά Πάτρα. Κάποια στιγμή ο Αιγεάτης έφυγε για την Ρώμη και στην θέση του άφησε τον αδερφό του Στρατοκλή. Κατά την διάρκεια της απουσίας του Αιγεάτη, ο Άγιος θεράπευσε ένα δούλο του Στρατοκλή, ενώ τόσο η Μαξιμίλλα όσο και ο Στρατοκλής έγιναν Χριστιανοί. Όταν ο Αιγεάτης επέστρεψε στην πόλη, θέλησε η γυναίκα του να ξαναγίνει ειδωλολάτρισσα, πράγμα που η Μαξιμίλλα αρνιόταν πεισματικά. Τότε ο Αιγεάτης, έδωσε εντολή να συλλάβουν τον Άγιο Ανδρέα και να τον κλείσουν στην φυλακή. Εκεί επισκέφθηκαν τον Άγιο η Μαξιμίλλα και ο Στρατοκλής, δέχθηκαν την ευλογία του και ο Στρατοκλής χειροτονήθηκε Επίσκοπος Παλαιών Πατρών. Το μένος του Αιγεάτη βρήκε διέξοδο στην εντολή σταύρωσης του Αγίου. Κατά την διάρκεια της σταύρωσης του, ο λαός, που τον αγαπούσε πολύ, διαμαρτυρήθηκε και ο Αιγεάτης, φοβούμενος την οργή των κατοίκων της πόλης, έτρεξε να κατεβάσει τον Άγιο από το σταυρό. Ο Άγιος Ανδρέας, δεν του επέτρεψε να το κάνει αυτό και του είπε: «Καλύτερα είναι να σώσεις τον εαυτό σου από τα δεσμά της απιστίας, παρά εμένα από τον σταυρό». Ο Αιγεάτης μετανιώνοντας για το άδικο που είχε πράξει, έδωσε τέλος στην ζωή του πέφτοντας από ένα γκρεμό που ονομαζόταν Υψηλά Αλώνια.
     Το σώμα του Αγίου, ενταφίασαν ο Στρατοκλής και η Μαξιμίλλα στο σημείο, όπου χτίστηκε, μετά από λίγο καιρό, η Επισκοπή Παλαιών Πατρών με έξοδα του Στρατοκλή. Ο δε Στρατοκλής παρέμεινε επίσκοπος έως το τέλος της ζωής του. Ο γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, μετέφερε το λείψανο του Αγίου Ανδρέα στην Κωνσταντινούπολη. Για να εξευμενίσει τους κατοίκους της Πάτρας, που αντιδρούσαν σε αυτήν την μεταφορά, ανέλαβε να διεκπεραιώσει το έργο μεταφοράς νερού στην πόλη από το όρος Βωϊδά. Έτσι η Παλαιά Πάτρα απέκτησε πόσιμο νερό χάρη στον Άγιο Ανδρέα, που είναι πλέον Πολιούχος της Αχαϊκής πρωτεύουσας. Στον ναό του Αγίου Ανδρέα, που βρίσκεται στην σημερινή Πάτρα, μπορείτε να προσκυνήσετε τον σταυρό, σχήματος Χ, στον οποίο άφησε ο Άγιος την τελευταία του πνοή. Την μνήμη του Αγίου Ανδρέα, εορτάζουμε στις 30 Νοεμβρίου.

Απολυτίκιο του Αγίου Ανδρέα:
Ως των Αποστόλων πρωτόκλητος, και του κορυφαίου αυτάδελφος,
τον Δεσπότην των όλων Ανδρέα ικέτευε, ειρήνην τη οικουμένη δωρήσασθαι,
και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2019

Πρόγραμμα Λατρευτικής ζωής της Ενορίας μας το μήνα Δεκέμβριο 2019

Ανακοινώνουμε στο ευσεβές και χριστεπώνυμο πλήρωμα της καθ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως το πρόγραμμα των Ιερών Ακολουθιών που θα τελεσθούν το μήνα Δεκέμβριο στην ενορία μας.

Αναλυτικότερα
  • Την Κυριακή 1 Δεκεμβρίου και ώρα 07:00 η Ακολουθία του Όρθρου και η Θεία Λειτουργία μετά θείου Κηρύγματος, εν συνεχεία Αγιασμός επί τη ενάρξει του νέου μήνα
  • Την Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2019 και ώρα 16:00 μμ η Ακολουθία του Εσπερινού
  • Την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου και ώρα 07:00 η Ακολουθία του Όρθρου και η Θεία Λειτουργία μετά θείου Κηρύγματος, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών Νικολάου του θαυματουργού
  • Το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου και ώρα 16:00 μμ η Ακολουθία του Εσπερινού
  • Την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου και ώρα 07:00 η Ακολουθία του Όρθρου και η Θεία Λειτουργία μετά θείου Κηρύγματος
  • Την Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2019 και ώρα 16:00 η Ακολουθία του Εσπερινού
  • Την Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2019 η Ακολουθία του Όρθρου και η Θεία Λειτουργία επί τη μνήμη του Αγίου Σπυρίδωνος
  • Το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου και ώρα 16:00 μμ η Ακολουθία του Εσπερινού
  • Την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου και ώρα 07:00 η Ακολουθία του Όρθρου και η Θεία Λειτουργία μετά θείου Κηρύγματος
  • Το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου το απόγευμα και ώρα 16:00 η Ακολουθία του Εσπερινού
  • Την Κυριακή 22 Δεκεμβρίου, Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως, η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος
  • Την Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2019 και ώρα 06:00 η Ακολουθία των Μεγάλων Ωρών, η Ακολουθία του Εσπερινού και η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου 
  • Τη Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου, ημέρα της του Χριστού Γεννήσεως, και ώρα 05:00 πμ η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Πανηγυρική Θεία Λειτουργία. Απόλυση στις 08:00 πμ
  • Την Τετάρτη  το απόγευμα και ώρα 16:00 η Ακολουθία του Εσπερινού
  • Την Πέμπτη  26 Δεκεμβρίου 2019, δεύτερη ημέρα Χριστουγέννων και ώρα 07:00 η Ακολουθία του Όρθρου και η Θεία Λειτουργία. 
  • Το Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2019 και ώρα 16:00 η Ακολουθία του Εσπερινού
  • Την Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2019, η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος
Εκ του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου

Eoρτάζει ο Ιερός Ναός του Αγίου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, στο ομώνυμο χωριό Άγιος Ανδρέας Μακρυνείας


Το προσεχές Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2019, επί τη ιερά μνήμη τού Αγίου ενδόξου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, εορτάζει και πανηγυρίζει, ο Ιερός Ναός του Αγίου Ανδρέα στο ομώνυμο χωριό Άγιος Ανδρέας Μακρυνείας.
Αφ΄ εσπέρας Παρασκευής 29 Νοεμβρίου 2019 και ώρα 17:30 μμ θα τελεσθεί ο Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός  Εσπερινός μετ Αρτοκλασίας και θείου Κηρύγματος,  χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κκ Κοσμά, ενώ το πρωί της εορτής και ώρα 07:00 πμ θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετά θείου Κηρύγματος
Προκαλούνται άπαντες οι ευσεβείς Χριστιανοί

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2019

Ανακοίνωση από την Ιερά Μονή Παναγίας Κατερινούς


Η Ιερά Μονή Παναγίας Κατερινούς, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας, 
τιμώντας τήν ἑορτή τῆς Ἁγίας Αίκατερίνης, θά τελέσει ἱερά ἀγρυπνία μέ ἀρτοκλασία στὸ Καθολικὸ τῆς Μονῆς, τήν Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019, ἀπό ὥρα 8:00΄ μ.μ. ἕως 1:00΄ νυκτερινή. 
Κατά τὴν ἀγρυπνία, θὰ τεθοῦν πρός προσκύνησιν ἱερά λείψανα ἁγίων.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς

Ο Αγιος Ιάκωβος ο Τσαλίκης συνομιλεί με τον Άγιο Ιωάννη το Ρωσο


Ο Γέροντας Ιάκωβος τακτικά επισκεπτόταν τον Άγιο Ιωάννη το Ρώσο κυρίως πηγαίνοντας για την Αθήνα για τους γιατρούς που τον παρακολουθούσαν: «Κάποτε, έλεγε, πήγα και βλέπω τον Άγιο ζωντανό μέσα στη λάρνακά του. Του λέω:
–Άγιε μου πώς περνούσες στη Μικρά Ασία, τι αρετές είχες και αγίασες;
–Ο Άγιος μου απάντησε:
–Μέσα στην σπηλιά που ήταν στάβλος κοιμόμουνα και με τα άχυρα σκεπαζόμουνα τον χειμώνα για να μην κρυώνω. Είχα και την ταπείνωση και την πίστη.
 Σε λίγο μου λέει:
-Περίμενε, πάτερ Ιάκωβε, γιατί ήρθαν τώρα δύο άνθρωποι και με παρακαλούν για ένα παιδί άρρωστο. Περίμενε να πάω να το βοηθήσω.
Ξαφνικά άδειασε η λάρνακα γιατί ο Άγιος έφυγε. Σε λίγη ώρα ξαναγύρισε, δεν τον είδα πώς γύρισε, αλλά τον είδα να τακτοποιείται μέσα στη λάρνακά του σαν ένας άνθρωπος»!

Το Ιερό λείψανο του Αγίου Ιωάννη «αλλάζει πλευρό»- θέση όπως είναι ξαπλωμένο, ενίοτε και μπροστά στον κόσμο-προσκυνητές- και ακούγεται θόρυβος από εκεί. Μάλιστα, μια από τις φορές που έγινε αυτό, το 1990, ήταν παρών και ο μακαριστός και όσιος γέροντας Ιάκωβος, ηγούμενος της Ιεράς μονής του Οσίου Δαυίδ στην Εύβοια ο οποίος για να καθησυχάσει τον κόσμο που τρόμαξε είπε:
«Χριστιανοί μου μη φοβάστε, ο άγιος είναι ζωντανός απλά άλλαξε πλευρό…» 
Είναι περίεργο ότι ένιωθε αλλιώς για τους άλλους Αγίους και αλλιώς για τον όσιο Ιωάννη το Ρώσο, τον όποιο μάλιστα καλούσε για βοήθεια μαζί με τον όσιο Δαβίδ. Όταν καλούσε και τους δύο, έδινε την εντύπωση ότι ο όσιος Ιωάννης ήτανε αναγκαίος ως νεώτερος, να τρέξει γρηγορότερα, επειδή ο όσιος Δαβίδ ήτανε γηραιός. Με τον όσιο Ιωάννη όμως δεν γινόταν επιτακτικός, όπως με τον όσιο Δαβίδ.
Ντρεπόταν ακόμη και να λειτουργήσει στο Προσκύνημα του όσιου Ιωάννη, στο Προκόπι. Του ζητούσαν:
 -Ελάτε, π. Ιάκωβε, να λειτουργήσετε στον όσιο Ιωάννη.
Και κείνος απαντούσε:–Είμαι άξιος εγώ ο χοϊκός να βρεθώ μπροστά στο θείο Ιωάννη! 
Και πάντα, όταν πρόφερε το όνομα του όσιου Ιωάννη, τον οποίο συχνότερα έλεγε «θείο Ιωάννη» και «Ομολογητή», η φωνή του στις λέξεις «θείος» και «Ομολογητής» έπαιρνε μια μεγαλόπρεπη επισημότητα, λες κι έβλεπε τον άγιο μπροστά του και τον προσφωνούσε ως βασιλέα. 
Τον όσιο Ιωάννη όχι μόνο τον παρακαλούσε να συντρέχει στις ανάγκες των πιστών, μα τον έβλεπε ζωντανό, έξω από τη λάρνακα του, να σπεύδει σε βοήθεια. Το 1986, ο π. Ιάκωβος διηγόταν πως ο άγιος Ιωάννης εργάζεται ζωντανός έξω από τη λάρνακα. Τον ρώτησα χαμηλόφωνα, καθώς καθόμουν δίπλα του:
-Τον είδατε σεις έξω; 
Ο γέροντας συνέχισε, γιατί στη συζήτηση βρισκόσανε κι άλλοι. Το ίδιο ερώτημα, του το έκανα δυο φορές ακόμα, χαμηλόφωνα, να μην ακούσουνε οι άλλοι. Τότε αφοπλιστικά, χωρίς ν’ αλλάξει ρυθμό, απάντησε:
-Αφού τον βλέπεις το πρωί, που μαζεύεται ο Άγιος και μπαίνει στη λάρνακα του! Είναι ώρες που δε βρίσκεται στη λάρνακα!
 Το θαύμα τούτο, ότι κάποτε ο Άγιος Ιωάννης δε βρίσκεται στη λάρνακα του, το έχουνε διαπιστώσει και άλλοι, όπως ο ιερέας-προϊστάμενος του Προσκυνήματος. Ο όσιος Ιωάννης αξίωνε το μακαριστό γέροντα με διαλογική συζήτηση εναργή και αφοπλιστική. Ακόμα περισσότερο, ο γέροντας έβλεπε ολόσωμο και ζωντανό τον Όσιο, με τον όποιο συζητούσε. Επιστρέφοντας από ιατρικές εξετάσεις, πέρασε, όπως πάντα, να προσκυνήσει τον όσιο Ιωάννη.  
Γονάτισε στη λάρνακα του οσίου και σε λίγο είδε τον Όσιο να του λέει, καθώς τα διηγήθηκε ο ίδιος ο γέροντας:
-Έχω μια δουλειά τώρα και πρέπει να φύγω. Εσύ να μη δεχτείς να κάνεις Εσπερινό μέχρι να επιστρέψω. 
Όταν γύρισε ο Άγιος, του είπε:
–Νομίζεις ότι ευλογώ όλους όσους έρχονται εδώ; Να, αυτή τη γυναίκα, που προσκύνησε τώρα με τα παιδιά της, δεν την ευλόγησα. 
«Γιατί»; ρώτησε ο π. Ιάκωβος.
-Γιατί βλαστημάει τα παιδιά της!

Στις 15 Ιουλίου 1990, ημέρα Κυριακή, το πρωί, μόλις ο π. Ιάκωβος (Τσαλίκης) κατέβηκε από το κελλάκι του στο Ναό για την Θεία Λειτουργία, περιέγραφε μέσα στο ιερό με πρόσωπο εκστατικό σε Πατέρες της Μονής του όσα ο Θείος Ιωάννης ο Ρώσος «πνευματικώ τω τρόπω» του είχε πει την νύχτα που πέρασε –«ο Θεός οίδε πως»– εμπρός στην Ιερή Λάρνακα με το αδιαλώβητο σκήνος Του στο Ναό Του στο Προκόπι. 
–«Νομίζουν πως κοιμάμαι, ότι είμαι νεκρός, και δεν με υπολογίζουν οι Χριστιανοί. Εγώ όμως είμαι ζωντανός. Τους πάντες βλέπω. Το σώμα μου είναι μέσα, αλλά εγώ εξέρχομαι πολλές φορές από την λάρνακά μου. Τρέχω ανάμεσα στους ανθρώπους για να τους βοηθήσω. Πολύς ο πόνος. Αυτοί δε με βλέπουν. Εγώ τους βλέπω και τους ακούω τι λένε. Και πάλι μπαίνω στη λάρνακα μου. Αλλά άκουσε Πάτερ μου να σου πω. Πολλή η αμαρτία στο κόσμο, πολλή η ασέβεια και πολλή η απιστία». 
–«Γιατί τα λες αυτά άγιέ μου»; Του απάντησα. «Δεν βλέπεις πόσος κόσμος έρχεται στη χάρη σου και σε προσκυνά»;
 «Πολλοί έρχονται, Πάτερ Ιάκωβε, αλλά λίγα είναι τα τέκνα μου», πρόσθεσε ο Όσιος και συνέχισε.
– «Για αυτό πρέπει να γίνει πόλεμος. Γιατί πολλή η αμαρτία στον κόσμο».
–«Όχι, άγιε μου» του είπα ταραγμένος. «Από μικρό παιδί όλο σε πολέμους και ταλαιπωρίες βρέθηκα. Στην Μικρά Ασία που γεννήθηκα αλλά και όταν ήλθαμε στην Ελλάδα. Ύστερα άγιε μου αν γίνει έξαφνα ο πόλεμος θα χαθούν και ψυχές πριν προφτάσουν να μετανοήσουν».
–«Πρέπει να γίνει πόλεμος, πρέπει να γίνει πόλεμος, πρέπει να γίνει πόλεμος», απάντησε λυπημένα με μια σταθερή φωνή ο Όσιος». 

Αγιος Ιάκωβος ο Τσαλίκης



Αν θελήσει κανείς να αναζητήσει ένα απτό παράδειγμα για την παρουσία του Αγίου Πνεύματος, που εορτάσαμε χθες, στην εποχή μας, ασφαλώς δεν θα βρει καλύτερο παράδειγμα από την πνευματοφόρο ζωή και τη θαυμαστή πορεία των συγχρόνων Γερόντων.
Για όποιους είχαν την ευλογία να ζήσουν μαζί τους, να τους γνωρίσουν από κοντά ή έστω να διαβάσουν για τον βίο και τα ασκητικά παλαίσματά τους, για τις θλίψεις και τις δοκιμασίες που υπέμειναν, αλλά και τη χάρη του Θεού που πλημμύριζε την ύπαρξή τους, ακόμη και αν εκείνοι την έκρυβαν επιμελώς για να αποφύγουν τον πειρασμό της υπερηφανείας, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι μορφές τους έχουν εκπληκτικές ομοιότητες με εκείνες των παλαιών ασκητών και Οσίων για τους οποίους διαβάζουμε στα Συναξάρια και στο Γεροντικό, στο Λειμωνάριο του Ιωάννη Μόσχου και στους βίους των μεγάλων Οσίων Πατέρων των περασμένων αιώνων.
Ασφαλώς αυτό δεν πρέπει να μας ξενίζει, γιατί στην πραγματικότητα δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά, εφόσον το Άγιο Πνεύμα το οποίο «όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας» και του οποίου καρπός είναι η αγιότης, δεν αλλάζει διά μέσου των αιώνων· «ην μεν αεί και έστι και έσται», όπως ακούσαμε στους ύμνους της χθεσινής εορτής. Αλλά ούτε και η αγιότης μεταβάλλεται στο πέρασμα των χρόνων, γιατί αγιότης είναι η κατά το δυνατόν ομοίωση του ανθρώπου με τον Θεό, που είναι αιώνιος και αναλλοίωτος. Αγιότης είναι η αληθινή φύση του ανθρώπου την οποία καταστρέφει η αμαρτία και συσκοτίζει το κακό και η δέσμευση του ανθρώπου σ’ αυτό. Και αυτή την αληθινή φύση του ανθρώπου, όπως πλάσθηκε από τον Θεό, αποκαλύπτουν οι Άγιοι με τον καθημερινό τους αγώνα. Γι’ αυτό και, παρότι έχουν ζήσει σε διαφορετικές εποχές και κάτω από διαφορετικές συνθήκες, δεν διαφέρουν ως προς τα χαρακτηριστικά της ζωής τους.
Αυτήν ακριβώς την παρήγορη και ελπιδοφόρα πραγματικότητα μας υπενθυμίζουν οι «Σύγχρονες μορφές της Εκκλησίας» μας τις οποίες η Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας προβάλλει κάθε χρόνο στο πλαίσιο των εκδηλώσεων των «Παυλείων», θέλοντας να διακηρύξει την αλήθεια του μηνύματος του ιδρυτού της, ουρανοβάμονος και Πρωτοκορυφαίου Αποστόλου Παύλου, ότι «Ιησούς χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» (Εβρ. 13, 8).
Σε μία τέτοια σύγχρονη οσιακή μορφή είναι αφιερωμένη και η σημερινή Εσπερίδα, σε ένα Γέροντα τόσο σύγχρονό μας, που θα μπορούσε να ζει ακόμη ανάμεσά μας, αφού γεννήθηκε το 1920 και κοιμήθηκε το 1991. Η σύγχρονη μορφή που προβάλλει, λοιπόν, η Ιερά Μητρόπολή μας απόψε είναι αυτή του π. Ιακώβου Τσαλίκη, του Ηγουμένου της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαβίδ του Γέροντος στην Εύβοια.

Δεν ήταν μόνο η καταγωγή του από το Λιβίσι της Μικράς Ασίας που τον έκανε να μοιάζει τόσο πολύ με τις οσιακές μορφές που άκμασαν επί αιώνες στα αγιασμένα εκείνα χώματα, ήταν ο προσωπικός του αγώνας, η άσκηση, η υπομονή, η υπακοή, η ταπείνωση, η προσευχή την οποία είχε καθημερινό βίωμα από την παιδική του ηλικία, που είλκυσαν τη χάρη του Θεού και τον ανέδειξαν Γέροντα πνευματοφόρο με μυστικές και ουράνιες εμπειρίες, με θεία χαρίσματα που εκείνος τα θεωρούσε συνηθισμένα, αλλά όσοι μπορούσαν να τα αντιληφθούν κατανοούσαν το πνευματικό ύψος στο οποίο είχε ανέλθει με τη χάρη του Θεού ο Γέροντας.
Προσωπικά δεν είχα τη χαρά να τον γνωρίσω, θα ήθελα όμως να αναφέρω ένα συγκινητικό περιστατικό που συνδέεται με το προορατικό χάρισμα του Γέροντα και το οποίο μου διηγήθηκε ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σαγματά, Αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος Αντωνόπουλος (νυν Σεβ. Μητροπολίτης Αργολίδος).
Πριν από μερικά χρόνια, κάποιοι Έλληνες αποφάσισαν να δωρήσουν στην Ιερά Μητρόπολη Συμφερουπόλεως στην Κριμαία μια νέα λάρνακα για τα χαριτόβρυτα λείψανα του Αγίου Λουκά του ιατρού και θαυματουργού. Επισκέφθηκαν, λοιπόν, ένα χρυσοχόο στην Αθήνα και του ζήτησαν να αναλάβει την κατασκευή. Ο χρυσοχόος τους είπε ότι δεν μπορεί να αναλάβει την κατασκευή της, λόγω στενότητος χρόνου, αλλά τελικά υποχώρησε στις παρακλήσεις τους και υποσχέθηκε ότι θα προσπαθήσει να την ολοκληρώσει εντός της προθεσμίας που είχαν θέσει.
Έτσι και έγινε: Ο τεχνίτης άρχισε την κατασκευή και από την ημέρα εκείνη δεν μπήκε ούτε ένας άνθρωπος στο εργαστήριό του, ώστε εργαζόμενος απερίσπαστος κατόρθωσε να την ολοκληρώσει εγκαίρως. Η λάρνακα μεταφέρθηκε στη Συμφερούπολη και εντυπωσίασε τόσο πολύ τον Μητροπολίτη, ώστε στο τέλος της Ακολουθίας θέλησε να ευχαριστήσει επισήμως τους δωρητές. Τους κάλεσε, λοιπόν, μπροστά στην Ωραία Πύλη και τους ευχαρίστησε για τη μεγάλη προσφορά τους προς τον Άγιο. Ζήτησε όμως μαζί με αυτούς να ευχαριστήσει και τον χρυσοχόο ο οποίος την είχε κατασκευάσει. Όταν εκείνος ανέβηκε στον σολέα, ο Μητροπολίτης τον συνεχάρη για την υψηλή καλλιτεχνική ποιότητα της λάρνακος, τον έδειξε στο εκκλησίασμα και είπε «αυτός ο άνθρωπος έχει χρυσά χέρια». Ο τεχνίτης αισθάνθηκε άσχημα, κιτρίνισε, έχασε τον κόσμο γύρω του, και ενώ το εκκλησίασμα και οι κληρικοί τον επευφημούσαν, αυτός είχε σκύψει το κεφάλι και δεν έλεγε. Αφού τελείωσαν οι προσφωνήσεις και οι τιμητικές εκδηλώσεις, όλοι ρώτησαν τον χρυσοχόο τι του είχε συμβεί και είχε αντιδράσει με αυτό τον περίεργο τρόπο. Και τότε εκείνος τους διηγήθηκε μια σύντομη ιστορία.
Πριν από χρόνια του είχαν ζητήσει από τη μονή του Οσίου Δαβίδ στην Εύβοια να τους κατασκευάσει μία κανδήλα. Πράγματι την κατασκεύασε και την πήγε στο Μοναστήρι του Οσίου. Όταν την είδε ο Ηγούμενος, ο π. Ιάκωβος Τσαλίκης, ευχαριστήθηκε πολύ από το αποτέλεσμα και του είπε· «παιδί μου, θα έρθει μία ήμερα που θα σε δείξουν στον κόσμο και θα πουν ότι έχεις χρυσά χέρια». Και αυτό ακριβώς συνέβη εκείνη την ημέρα στη Συμφερούπολη. Όταν ο χρυσοχόος άκουσε τον Μητροπολίτη Λάζαρο να του λέει ενώπιον κλήρου και λαού ότι έχει χρυσά χέρια, του ήρθαν αμέσως στον νου τα λόγια του Γέροντα και δεν μπορούσε να πιστεύσει αυτό που ζούσε.
Το περιστατικό αυτό είναι ένα από τα πολλά που αφηγούνται όσοι γνώρισαν τον μακαριστό π. Ιάκωβο Τσαλίκη. Ένα από αυτά που αποδεικνύουν ότι η Χάρη του Θεού ζει και ενεργεί πάντοτε μεταξύ των ανθρώπων. Ένα από αυτά που αποδεικνύουν την αλήθεια του ευαγγελικού λόγου «έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι» (Ιωάν. 1, 12). Αλλά αυτή την εξουσία οι Άγιοι δεν την κρατούν για τον εαυτό τους, αντίθετα μάλιστα τη χρησιμοποιούν για να διακονούν τους ανθρώπους, για να τους συμβουλεύουν και να τους καθοδηγούν με το προορατικό τους χάρισμα στον δρόμο της σωτηρίας, για να τους ενισχύουν την πίστη, για να θεραπεύουν τις σωματικές και ψυχικές τους ασθένειες, όπως έκανε και ο π. Ιάκωβος Τσαλίκης. Δεν θεράπευε τις δικές του ασθένειες, αλλά των ανθρώπων που τον πλησίαζαν, γιατί ο ίδιος είχε αποδεχθεί για τον εαυτό του την παρήγορη διαβεβαίωση του Χριστού προς τον Απόστολο Παύλο και προς όλους τους εκλεκτούς δούλους του, «αρκεί σοι η χάρις μου· η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται» (Κορινθ. Β’, 12, 9). Γι’ αυτή τη δύναμη που είχε μέσα του ο μακαριστός Γέροντας και γι’ αυτή την «εξουσία» που μετέβαλε σε διακονία, θα μας μιλήσουν απόψε οι τρεις εξέχοντες ομιλητές μας που τον γνώριζαν και συνεδέοντο προσωπικά μαζί του.

Σπανιες φωτογραφίες του Αγίου Γεροντα Ιακώβου του Τσαλίκη























Δυο χρόνια από την η Αγιοκατάταξη του γέροντα Ιακώβου του Τσαλίκη


Αγιοκατατάχθηκε πριν δυο χρόνια και συγκεκριμένα ήταν Δευτέρα 27 Νοεμβρίου ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης.
Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σε συνεδρίασή της, υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου.
Να σημειωθεί ότι η μνήμη του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη  εορτάζεται στις 22 Νοεμβρίου.
Ο γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1920 από ευσεβείς γονείς.Ο μικρός Ιάκωβος ήταν επτά χρονών και είχε μάθει απέξω την θεία Λειτουργία χωρίς να γνωρίζει γράμματα. Το 1927 πήγε σχολείο και διακρίθηκε για τις επιδόσεις του. Η αγάπη του για την εκκλησία ήταν έκδηλη.Την ίδια χρονιά εμφανίσθηκε μπροστά του η Αγία Παρασκευή και του φανέρωσε το λαμπρό εκκλησιαστικό του μέλλον ενώ συχνά διάβαζε ευχές, προσευχόταν και θεράπευε συγχωριανούς του.
Από το 1938 και μετά η ζωή του ήταν καθαρά ασκητική. Έτρωγε λίγο, κοιμόταν ελάχιστα, προσευχόταν συνεχώς και δούλευε σκληρά. Τα βάσανα και οι κακουχίες της κατοχής ταλαιπώρησαν τους άτυχους πρόσφυγες. Τον Ιούλιο του 1942 πέθανε η μητέρα του προλέγοντας του ότι θα γίνει ιερέας.Ο διοικητής του τον εκτιμούσε ιδιαίτερα και ήταν από τους λίγους που κατάλαβε το λαμπρό μέλλον που θα είχε το νεαρό προσφυγόπουλο. Μετά την απόλυση του από το στρατό (1949) ο Ιάκωβος σε ηλικία 29 χρονών χάνει και τον πατέρα του.Ο αγώνας του τώρα για να αποκαταστήσει την αδελφή γίνεται εντονότερος, χωρίς όμως να παραμελεί αυτό το οποίο ποθεί από τα παιδικά του χρόνια. Να γίνει μοναχός.Σε ηλικία 32 ετών πλέον ο Ιάκωβος γίνεται δόκιμος μοναχός και στις 19 Δεκεμβρίου 1952 στην Χαλκίδα ο Μητροπολίτης Γρηγόριος τον χειροτόνησε ιερέα.
Στις 25 Ιουνίου 1975 ο γέροντας Ιάκωβος ανέλαβε το πηδάλιο της μονής της μετανοίας του.Από το 1990 και μετά ο γέροντας δεν είχε πλέον δυνάμεις και οι κρίσεις στην υγεία του αυξήθηκαν. Τον Σεπτέμβριο του 1991 μετά από μικρο-εμφράγματα νοσηλεύθηκε στο Γενικό Κρατικό.Το πρωί της 21ης Νοεμβρίου 1991 πήγε στην ακολουθία, έψαλε και κοινώνησε.
Μόλις ήλθαν οι πατέρες ο γέροντας προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά ζαλίστηκε. Η αναπνοή του βάρυνε, ο σφυγμός του εξασθένησε και από τα χείλη του βγήκε ένα μικρό φύσημα Ο γέροντας είχε πάρει πλέον τον δρόμο για την μακαρία ζωή.
Η νεκρώσιμος ακολουθία εψάλη στο ύπαιθρο και μετά από τους επικήδειους λόγους, ο πρώην Κεφαλληνίας Προκόπιος είπε να υψώσουν το φέρετρο ψηλά να δουν α πιστοί τον Όσιο γέροντα. Μόλις εφάνη το ιερό λείψανο με μία φωνή οι χιλιάδες των πιστών κραύγασαν « Άγιος, Άγιος

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2019

Θεία Λειτουργία στον Ιερό μας Ναό αύριο το πρωί


Αυριο το πρωι στον Ιερό μας Ναό θα τελεσθεί περί ώραν 7ην πρωινήν η Ακολουθία του Ορθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία  επί τη Θεομητορική Εορτή των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Όσοι πιστοί προσέλθετε

21 Nοεμβρίου, εορτάζουν οι Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις


Δέσποτα Παντοκράτωρ, ὁ καταξιώσας ἡμᾶς διελθεῖν τὸ μῆκος τῆς ἡμέρας ταύτης, πρόσδεξαι τὰς ἐσπερινὰς ἡμῶν δεήσεις καὶ κατάπεμψον τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους Σου ἐπὶ πάντας ἡμᾶς τοὺς δεομένους Σου. Τοίχισον ἡμᾶς τοῖς Ἁγίοις Ἀγγέλοις Σου, περιχαράκωσων ἡμᾶς τῇ ἀληθείᾳ Σου, φρούρησον ἡμᾶς τῇ δυνάμει Σου, φύλαξον ὑπὸ τὴν σκέπην Σου τὸν (κατὰ ξηράν, θάλασσαν καὶ ἀέραν) Στρατὸν καὶ ἅπαν τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος, παράσχου δὲ ἡμῖν καὶ τὴν ἐπερχομένην νύκτα εἰρηνικὴν καὶ ἀναμάρτητον, καὶ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν. Πρεσβείαις τῆς Ὑπεραγίας ἡμῶν Θεοτόκου, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων. Ἀμήν.
Θεὲ καὶ Κύριε τῶν δυνάμεων καὶ πάσης Κτίσεως δημιουργέ, ὁ ἐκχέων πρὸς ἀναπνοὰς τὸν ἀέρα, καὶ τούτου τὴν δύναμιν ὑπὸ τὸ κράτος τοῦ ἀνθρώπου ὑποτάξας, εὐδόκησον ὅπως οὗτος οὔριος γένηται καὶ εὐνοϊκὸς διὰ τὰ ἑλληνικὰ πτερά, ἵνα δι᾿ αὐτῶν μεταφέρηται ἀνὰ τὸν κόσμον ἄπαντα ἡ Σὴ ἀγάπη καὶ εἰρήνη. Ἀμήν.

Σήμερον ο θεοχώρητος ναός, η Θεοτόκος εν Ναώ Κυρίου προσάγεται, καί Ζαχαρίας ταύτην υποδέχεται


Χαίρει ο ουρανός καί η γή, τόν ουρανόν τόν νοητόν πορευόμενον, ορώντες εις θείον οίκον, ανατραφήναι σεπτώς, τήν Παρθένον μόνην καί αμώμητον, πρός ήν εκπληττόμενος, Ζαχαρίας εβόησε, Πύλη Κυρίου, τού Ναού υπανοίγω σοι, πύλας χαίρουσα, εν αυτώ περιχόρευε, έγνων γάρ καί πεπίστευκα, ως ήδη η λύτρωσις, επιδημήσει προδήλως, τού Ισραήλ καί τεχθήσεται, εκ σού Θεός Λόγος, ο δωρούμενoς τώ κόσμω, τό μέγα έλεος.

Η Θεομητoρική εορτή των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου


Η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου είναι μια σημαντική θεομητορική εορτή, την οποία εορτάζουν με σεβασμό και λαμπρότητα οι ορθόδοξοι πιστοί σε όλο τον κόσμο. Καθιερώθηκε γύρω στον 6ο αιώνα στην Ιερουσαλήμ με βάση την αρχαία παράδοση της Εκκλησίας μας. Ο άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων (634-638) κάνει λόγο στα γραπτά του για την εορτή αυτή. Στην Κωνσταντινούπολη καθιερώθηκε γύρω στα τέλη του Ζ΄ ή τις αρχές του Η΄ αιώνα. Κατ’ αυτήν εορτάζεται το γεγονός της εισόδου της Παναγίας μας στο Ναό του Σολομώντος, όταν ήταν τριών ετών.
Βεβαίως δεν υπάρχουν βιβλικές μαρτυρίες για το γεγονός αυτό. Πληροφορίες αντλούμε από την παράδοση της Εκκλησίας μας, η οποία διέσωσε πάμπολλα γεγονότα, τα οποία δεν ιστορούνται στα Ιερά Ευαγγέλια. Επί τη ευκαιρία θα θέλαμε να τονίσουμε για μια ακόμα φορά πως τα Ευαγγέλια δεν είναι ιστορικά κείμενα με την αυστηρή έννοια του όρου, αλλά είναι κατά κύριο λόγο ιεραποστολικά κείμενα, τα οποία γράφηκαν για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες ιεραποστολικές και ποιμαντικές ανάγκες της αρχαίας Εκκλησίας. Έτσι, λοιπόν, έμεινε έξω από τις ευαγγελικές διηγήσεις το μεγαλύτερο μέρος της επί γης παρουσίας του Κυρίου και της ζωής των άλλων ιερών προσώπων, που σχετίζονται με το έργο της σωτηρίας. Αντίθετα, μέρος αυτών των πληροφοριών διέσωσε η Ιερά Παράδοση, η οποία είναι, όπως γνωρίζουμε, ισόκυρη με την αγία Γραφή.
Σύμφωνα, λοιπόν, με την Ιερά Παράδοση, οι γονείς της Θεοτόκου Ιωακείμ και ʼννα ήταν άνθρωποι ευσεβείς και δίκαιοι. Ανήκαν στη μικρή εκείνη μερίδα των πιστών και ευσεβών Ιουδαίων, οι οποίοι περίμεναν εναγωνίως την έλευση του Μεσσία. Πάσχιζαν οι ευλαβείς αυτοί άνθρωποι να αποκτήσουν παιδιά, ελπίζοντας πως από τους απογόνους τους θα γεννιόταν ο Μεσσίας. Οι γονείς της Θεοτόκου ζούσαν με την προσδοκία της τεκνογονίας, όμως δυστυχώς, ήταν άτεκνοι. Είκοσι ολόκληρα χρόνια επιχειρούσαν να τεκνοποιήσουν χωρίς αποτέλεσμα. Το όνειδος της ατεκνίας και η κατάσταση της μοναξιάς δημιουργούσαν στην ψυχή τους αφόρητη πικρία. Όμως δεν έχασαν την πίστη τους στο Θεό ούτε στιγμή. Είχαν την πεποίθηση πως ο Θεός είναι ο χορηγός όλων των αγαθών και κύρια της τεκνογονίας. Η ζωή τους κυλούσε με προσευχή, νηστεία και έντονη προσδοκία, ότι ο Θεός θα άκουγε τις ικεσίες τους και θα τους ελεούσε εν τέλει.
Πράγματι, ο Θεός εισάκουσε τις προσευχές τους. Αγγελος Κυρίου παρουσιάστηκε στην Αγία ʼννα και της ανήγγειλε το ευχάριστο γεγονός, ότι θα γίνει μητέρα. Το γηραιό ζευγάρι απέκτησε επί τέλους κλήρα. Η ευσεβής γηραιά ʼννα γέννησε ένα χαριτωμένο κορίτσι, το οποίο ονόμασαν Μαρία (εβραϊκά Μαριάμ), που σημαίνει Κυρία. Την ανέλπιστη χαρά τους εξέφρασαν με αίνους και ευχαριστίες στο Θεό. Θεώρησαν το νεογέννητο βρέφος ως δικό Του δώρο και γι’ αυτό, από την πρώτη στιγμή, το αφιέρωσαν με όλη τους την ψυχή σ’ Αυτόν
Η μικρή Μαρία από βρέφος ήταν στολισμένη με χάριτες και ιδιότητες λογικά ανεξήγητες. Φάνηκε από τότε πως ήταν ξεχωρισμένη από το Θεό να υπηρετήσει το σχέδιο της σωτηρίας του κόσμου. Η σύνεση, η πραότητα, η ταπείνωση και η υπακοή Της κατέπλησσε τους γονείς Της και τον κοινωνικό τους περίγυρο. Όταν η Μαρία έγινε τριών ετών, οι ευσεβείς γονείς της αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν την υπόσχεσή τους προς το Θεό, να Του προσφέρουν ως δώρο την αγαπημένη τους θυγατέρα. ʼλλωστε, όπως λέει η παράδοση, βρισκόταν σε τέτοια προχωρημένη ηλικία και οι δυο τους, ώστε δεν μπορούσαν πια να φροντίσουν τη μικρή Μαρία. Έτσι όδευσαν προς το Ναό του Κυρίου στην Ιερουσαλήμ. Εκεί συνάντησαν το συγγενή τους ιερέα Ζαχαρία, πατέρα του Ιωάννου του Προδρόμου, ο οποίος ήταν άτεκνος και αυτός ως τότε. Υπηρετούσε με φόβο Θεού το ιερό και προσευχόταν αδιάκοπα να τον ελεήσει ο Θεός και να αποκτήσει και αυτός παιδί με την αγαπημένη του σύζυγο Ελισάβετ.
Η άφιξή τους στον περικαλλή Ναό γέμισε την ψυχή τους με κατάνυξη και ευλάβεια. Πατούσαν τον ιερό χώρο, όπου η παρουσία του Κυρίου ήταν αισθητή. Οι Ιουδαίοι πίστευαν πως ο Ναός ήταν η κατοικία του Θεού και θρόνος του τα Αγια των Αγίων, γι’ αυτό το διαμέρισμα εκείνο θεωρείτο χώρος δέους και τρόμου. Κανένας δεν έμπαινε εκεί, παρά μονάχα ο αρχιερέας του έτους μια φορά το χρόνο, την ημέρα του Εξιλασμού, για να θυμιάσει, ανυπόδητος, ασκεπής και με ένα λιτό χιτώνα.

Εορτάζει και πανηγυρίζει το χωριό Παντάνασσα του Δήμου Αγρινίου


Εορτάζει και πανηγυρίζει επί τη θεομητορική εορτή των Εισόδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου, ο Ιερός Ναός Εισοδίων της Θεοτόκου στο χωριό Παντάνασσα του Δήμου Αγρινίου. Σήμερα το απόγευμα, 20 Νοεμβρίου 2019, θα τελεσθεί ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ Αρτοκλασίας και Θείου Κηρύγματος, ενώ αύριο το πρωί θα τελεσθεί η Ακολουθία του όρθρου και εν συνεχεία η  Πανηγυρική Θεία Λειτουργία

Πανηγυρίζει η Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου Μυρτιάς Τριχωνίδος


Πανηγυρίζει η Ιερά Βυζαντινή Μονή Μυρτιάς Τριχωνίδος την μεγάλη θεομητορική εορτή των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου, που αποτελεί και την κύρια πανήγυρη της Μονής. Την Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2019 και ώρα 17:00′ θα τελεσθεί ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός.
Την Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2019 και ώρα 06:30′ θα τελεσθούν η ακολουθία του Μεσονυκτικού, του Όρθρου και στη συνέχεια η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία. Το απόγευμα και ώρα 17:00′ θα τελεσθεί η ακολουθία του Μεθέορτου Εσπερινού.
Την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2019 στις 06:30 θα τελεσθούν η ακολουθία του Μεσονυκτικού, του Όρθρου και στη συνέχεια η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία επί τη μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Ιάκωβου του εν Ευβοία.