Κυριακή 31 Μαρτίου 2019

Κυριακη της Σταυροπροσκυνήσεως στον Ιερό μας Ναό


Με κατάνυξη τελέσθηκε σήμερα στο Ναό μας, η Θεία Λειτουργία, Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, παρουσία πλήθους ενοριτών που προσήλθαν με ευλάβεια να προσκυνήσουν τον Σταυρό, αφήνοντας σ΄Αυτόν ο κάθε ένας τον προσωπικό του σταυρό.

"Η μεγάλη αυτή εορτή της Χριστιανοσύνης βρίσκεται στο μέσον της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και προβάλλεται ο Σταυρός του Κυρίου μας για να μας δώσει θάρρος και δύναμη να αντιμετωπίσουμε το δικό μας σταυρό και να συνεχίσουμε τον πνευματικό μας αγώνα αναφέρθηκε σε κήρυγμα του ο Εφημέριος  του Ναού π. Σπυρίδων Ιωάννου, ενώ μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας μοιράστηκαν  λουλούδια σε όλους τους πιστούς από τον στολισμένο Σταυρό του Κυρίου μας.

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2019

Προσκύνημα της Ενορίας μας στον Άγιο Βλάσιο στα Σκλάβαινα Βονίτσης



Ο Ιερός μας Ναός την Κυριακή Δ Νηστειών , 6 Απριλίου 2019 διοργανώνει Ιερό προσκύνημα στον Ιερό Ναό του Αγίου Βλασίου στα Σκλάβαινα Βονίτσης.

Πιο συγκεκριμένα:
Αναχώρηση από τον Ιερό Ναό στις 14:00 μμ και περίπου μετά από 1 μίση ώρα θα αφιχθούμε μέσω Βονίτσης στο Ιερό Προσκύνημα και θα προσκυνήσουμε τον χαριτόβρυτο Τάφο του Αγίου και θα τελέσουμε Ιερά Παράκληση.
Εν συνεχεία μετάβαση στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Παλαίρου όπου θα προσκυνήσουμε τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Βλασίου και θα μας ομιλήσει ο Πρωτοπρεσβύτερος π Κωνσταντίνος Γατσούλης Εφημέριος του Ιερού Ναού. 
Τέλος θα επακολουθήσει απογευματινός καφές στο γραφικό λιμανάκι της Παλαίρου.

Τιμή εισιτηρίου: 7 € 

Βίος Αγίου Βλασίου του εν Σκλαβαίνοις
Ο άγιος ιερομάρτυρας Βλάσιος ο Ακαρνάν καταγόταν από ένα χωριό της Ακαρνανίας, πιθανότατα από το χωριό Σκλάβαινα, όπου βρέθηκε ο τάφος του με τα ιερά λείψανά του το 1923. κατά τις εμφανίσεις του συστήνοντας και έλεγε: «Είμαι Ακαρνάν». «Είμαι ο άγιος Βλάσιος από τα Σκλάβαινα» κ.α. Και τους κατοίκους των Σκλαβαίνων τους ονόμαζε «πατριώτες του» κ.λπ. Σύμφωνα με τη χρονολογία (1006) που βρέθηκε μέσα στον τάφο του Αγίου το 1923, αυτός έζησε κατά το τέλος του 10ου και τις αρχές του 11ου αιώνα μ.Χ.
Μόνασε ως Ηγούμενος στην ιερά Μονή των Εισοδίων της Παναγίας κοντά στην παλιά Κιάφα – Σκλάβαινα της Ακαρνανίας της επαρχίας Βόνιτσας και Ξηρομέρου. Υπέστη μαρτυρικό θάνατο από τους αγαρηνούς πειρατές, μαζί με τους πέντε συμμοναστές του, δύο ιερομονάχους και τρεις μοναχούς, καθώς και με πολλούς άλλους χριστιανούς κατοίκους της παλιάς Κιάφας – Σκλάβαινας, από τους οποίους πολλοί απήχθησαν για σκλάβοι από τους πειρατές. Για αυτό το γεγονός της σκλαβιάς, το παλιό χωριό Κιάφα ονομάστηκε Σκλάβαινα. Τον βίο του, τον μαρτυρικό του θάνατο και τον τάφο του αποκάλυψε ο ίδιος ο Άγιος Βλάσιος σε πολλούς ανθρώπους, κληρικούς και λαϊκούς, κυρίως όμως στην ευσεβέστατη αείμνηστη Γερόντισσα Ευφροσύνη Σ. Κατσαρά από τα Σκλάβαινα με τις πολλές και ποικίλες οφθαλμοφανείς εμφανίσεις του, οι οποίες έγιναν από την 23η Αυγούστου 1923 μέχρι σήμερα. Την πρώτη φορά εμφανίστηκε σε αυτήν ο Άγιος ως αρχιμανδρίτης, φορώντας όλη την ιερατική στολή και λάμποντας πιο πολύ κι απ’ τον ήλιο. Της αποκάλυψε τα στοιχεία του, το όνομά του κ.λπ. και την οδήγησε στο σημείο όπου βρισκόταν ο έως τότε άγνωστος τάφος του. Της είπε ότι εκεί είναι θαμμένος, εκεί τον βασάνισαν και εκεί τον έθαψαν και να σκάψουν για να βρουν τα λείψανά του και εκεί να χτίσουν ιερό ναό του. Αφού έσκαψαν λοιπόν τον τάφο του Αγίου, βρήκαν τα ιερά του λείψανα που εξέπεμπαν άρρητη θεία ευωδία. Μέσα στον τάφο βρέθηκε σιδερένιος σταυρός και πέντε καρφιά, τα οποία – όπως προείπε ο Άγιος – κάρφωσαν βάρβαροι στο σώμα του.
Και πρόσφατα ο Άγιος Βλάσιος έκανε δύο εμφανίσεις. Μία σε όραμα στον ευσεβέστατο αείμνηστο Αρχιμ. Αρσένιο Τσαταλιό στις 6.12.1978 και μία άλλη οφθαλμοφανή σε ευλαβέστατο μοναχό Αγιορείτη στο Άγιο Όρος στις 3.2.1980. Τη στιγμή που προσεύχονταν ο μοναχός, εμφανίστηκε ο Άγιος ως Ηγούμενος φέροντας μανδύα, αφού προηγήθηκε θείο φως, όπως συνέβαινε πάντα στις πολλές οφθαλμοφανείς εμφανίσεις του Αγίου. Κι ενώ ο μοναχός συλλογίζονταν «ποιος άραγε άγιος να είναι αυτός;», άκουσε φωνή που έλεγε: «Είναι ο Άγιος Βλάσιος από τα Σκλάβαινα. Σε λίγο θα κυκλοφορήσει το βιβλίο με τη βιογραφία του». Και όλα έγιναν ακριβώς όπως ειπώθηκαν.

Απολυτίκιο του Αγίου Βλασίου του Ακαρνάνος
Ήχος γ’.

   «Νέος ήλιος, ημίν εφάνης, ει και ‘ηθλησας, τοις πάλαι χρόνοις, τη φανερώσει των θείων λειψάνων σου, ιερομάρτυς Πατήρ ημών Βλάσιε, και καταυγάζεις ημάς θείαις χάρισιν∙ όθεν πρέσβευε, Κυρίω τω σε δοξάσαντι δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος».

Εξομολόγηση στον Ιερό μας Ναό


Το Μυστήριο της εξομολογήσεως στον Ιερό μας Ναό την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής θα πραγματοποιείται υπό του Εφημερίου του Ναού :

  • κάθε Σάββατο από 15:00 έως 17:00 προ της ενάρξεως του Εσπερινού
  • κάθε Τετάρτη απόγευμα από 17:00 έως 19:00 προ της Θείας Λειτουργίας των Προηγιασμένων Δώρων
  • Κάθε Παρασκευή από 17:00 έως 19:00 προ της Ακολουθίας των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο

Τρίτη 26 Μαρτίου 2019

Πρόγραμμα Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κκ Κοσμά

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019
19:00' μ.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΝΙΔΙΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΑΣ
Γ΄ Χαιρετισμοί Θεοτόκου.

ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019
07:30' π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΑΣΤΡΑΚΙΟΥ
Όρθρος – Αρχιερατική Θεία Λειτουργία

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019
19:00' μ.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΛΟΥΤΡΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΑΣ
Δ΄ Χαιρετισμοί Θεοτόκου.

ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019
07:30' π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Όρθρος – Αρχιερατική Θεία Λειτουργία – Χειροτονία Πρεσβυτέρου.

ΤΕΤΑΡΤΗ 10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019
19:00' μ.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Εσπερινή  Θεία Λειτουργία Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019
19:00' μ.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Ακάθιστος Ύμνος.

ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019
07:30' π.μ. – Ι. ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΚΗΠΟΥ ΗΡΩΩΝ
Όρθρος – Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στα πλαίσια των εορτών Εξόδου Μεσολογγίου.

ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019
07:30' π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ ΚΟΥΤΣΟΧΕΡΙΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Όρθρος – Αρχιερατική Θεία Λειτουργία – Τεσσαρακονθήμερον Μνημόσυνον μακαριστού εφημερίου του Ιερού Ναού π.Γεωργίου Τοκατλίδη.

Μακρυγιάννης:''Κι' αυτείνη η πατρίδα δεν λευτερώθη με παραμύθια, λευτερώθη μ'αίματα και θυσίες..."



Κι όσα σημειώνω τα σημειώνω γιατί δεν υποφέρνω να βλέπω το άδικο να πνίγει το δίκιο. Για κείνο έμαθα γράμματα στα γεράματα και κάνω αυτό το γράψιμο το απελέκητο, ότι δεν είχα τον τρόπον όντας παιδί να σπουδάξω: ήμουν φτωχός κι έκανα τον υπηρέτη και τιμάρευα άλογα, άλλες πλήθος δουλειές έκανα, να βγάλω το πατρικό μου χρέος που μας χρέωσαν oι χαραμήδες,και να ζήσω κι εγώ σε τούτη την κοινωνία,όσο έχω ταμανέτι του Θεού στο σώμα μου.Κι αφού ο Θεός θέλησε να κάμει νεκρανάσταση στην Πατρίδα μου, να τη λευτερώσει από την τυραγνία των Τούρκων,αξίωσε κι εμένα να δουλέψω κατά δύναμη, λιγότερον από τον χερότερο πατριώτη μου Έλληνα.Γράφουν σοφοί άντρες πολλοί, γράφουν τυπογράφοι ντόπιοι,και ξένοι διαβασμένοι για την Ελλάδα.
Ένα πράμα μόνο με παρακίνησε κι εμένα να γράψω: ότι τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι.Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»;Οταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει «εγώ»· όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε στο «εμείς» κι όχι στο «εγώ».Και στο εξής να μάθομε γνώση, αν θέλομε να φκιάσομε χωριό να ζήσομε όλοι μαζί.
Έγραψα γυμνή την αλήθεια, να ιδούνε όλοι οι Έλληνες ν αγωνίζονται για την πατρίδα τους, για τη θρησκεία τους· να ιδούνε και τα παιδιά μου και να λένε:
«Έχομε αγώνες πατρικούς, έχομε θυσίες -αν είναι αγώνες και θυσίες-. Και να μπαίνουν σε φιλοτιμία και να εργάζονται στο καλό της πατρίδας τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας- ότι θα είναι καλά δικά τους...

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: Σε σας μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, που εμείς ελευθερώσαμε


...Όταν αποφασίσαμεν να κάμωμεν την επανάσταση, δεν εσυλλογιστήκαμε τότε ούτε πόσοι είμαστε,ούτε πως δεν έχομεν άρματα,ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις,ούτε κανένας μας είπε, πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιτοκάραβα βατσέλα;Αλλά ως μία βροχή έπεσεν σ’ όλους η επιθυμία της ελευθερίας μας και όλοι, και οι κληρικοί και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι συμφωνήσαμεν σ’αυτό το σκοπόκαι κάναμεν την επανάσταση.
Στον πρώτο χρόνον είχαμεν μεγάλη ομόνοιαν και όλοι τρέχαμε σύμφωνοι.Ο ένας πήγαινε στον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα στο στρατόπεδο κι αν αυτή ομόνοια βαστούσε ακόμη δυο χρόνους, ηθέλαμεν κυριεύσει και την Θεσσαλίαν και την Μακεδονίαν και ίσως φτάναμε κι ως την Κωνσταντινούπολη.Τόσο τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουαν Έλληνα και φεύγαν χίλια μίλια μακριά.Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός κι ένα καράβι μια αρμάδα.Αλλά δεν εβάσταξε.Ήρθαν μερικοί και θέλησαν να γενούν μπαρμπέρηδες στου κασίδη το κεφάλι.Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους μα τι να κάνουμε;Από τότε άρχισε η διχόνοια και χάθηκε η πρώτη προθυμία κι ομόνοια.Κι όταν έλεγες του Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους, ή να πάει στον πόλεμο, τούτος πρόβαλλε το Γιάννη.
αι μ’αυτό τον τρόπο κανείς δεν ήθελε να συντράμει, μήτε να πολεμήσει.Και τούτο έγινε επειδή δεν είχαμε έναν αρχηγό και μια κεφαλή,μα ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, σηκωνόταν ο άλλος και τον έριχνε και καθόταν αυτός άλλους τόσους.Κι έτσι ο ένας ήθελε τούτο κι ο άλλος τούτο.Ίσως όλοι θέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά τη γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν κτίζεται ούτε τελειώνει.Ο ένας λέει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει στο ανατολικό μέρος, ο άλλος στο αντικρυνό κι ο άλλος στο βοριά, σαν να ήταν το σπίτι στον αραμπά και να γυρίζει καθώς λέγει ο καθένας.Με τούτον τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι αρχιτέκτονας, οπού να προστάζει πώς θα γίνει.Παρομοίως κι εμείς χρειαζόμαστε έναν αρχηγό κι έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει κι οι άλλοι να υπακούνε και ν’ ακολουθάνε.Αλλά επειδή είμαστε σε τέτοια κατάσταση, εξαιτίας της διχόνοιάς μας,έπεσε η Τουρκιά πάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε και στους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.Σ’αυτή την κατάσταση έρχεται ο βασιλιάς, τα πράματα ησυχάζουν και το εμπόριο κι η γεωργία κι οι τέχνες αρχίζουν να προοδεύουν και μάλιστα η παιδεία.Αυτή η μάθηση θα μας αυξήσει και θα μας ευτυχήσει.Αλλά για να αυξήσουμε, χρειάζεται κι η στερέωση της πολιτείας μας, που γίνεται με την καλλιέργεια και με την υποστήριξη του θρόνου.πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να τη στεριώσετε, γιατί σαν πιάσαμε τ’ άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως κι ύστερα υπέρ πατρίδος.Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάνε μια θρησκεία.
Να μην έχετε πολυτέλεια, να μην πηγαίνετε στους καφενέδες και στα μπιλιάρδα.Να δοθήτε στις σπουδές σας και καλύτερα να κοπιάσετε λίγο, δυο και τρεις χρόνους και να ζήσετε λεύτεροι στο υπόλοιπο της ζωής σας, παρά να περάσετε τέσσερις-πέντε χρόνους τη νεότητά σας και να μείνετε αγράμματοι,να σκλαβωθείτε στα γεράματά σας.Ν’ακούτε τις συμβουλές των δασκάλων και γεροντοτέρων και κατά την παροιμία «μύρια ήξευρε και χίλια μάθαινε».Η προκοπή σας και η μάθησή σας να μη γενεί σκεπάρνι μόνο για το άτομό σας, μα να κοιτάζει το καλό της κοινότητας, γιατί μέσα στο καλό αυτό βρίσκεται και το δικό σας.Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξαιτίας των περιστάσεων,έμεινα αγράμματος και διά τούτο σας ζητώ συγχώρεση γιατί δεν μιλάω καθώς οι δάσκαλοί σας.Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, άκουσα και γνώρισα για να ωφεληθήτε απ’τα περασμένα κι απ’ τα κακά αποτελέσματα της διχόνοιας,που να την αποστρέφεστε και να έχετε ομόνοια.Εμάς μη μας τηράτε πια.Το έργο μας κι ο καιρός μας πέρασε κι οι μέρες της γενιάς που σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν σε λίγο περάσει.
Σε σας μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο που μεις λευτερώσαμε

Οι ολίγοι θυσιάστηκαν για τους πολλούς, του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου


25 Μαρτίου 1821.Μεσολογγίτες και Μεσολογγίτισσες,Έλληνες και Φιλέλληνες,η αποψινή συγκλονιστική βραδιά μετέχει και του θρύλου και του θρήνου.Aπόψε η ιστορία κυοφορεί ιερούς και μεγάλους πόθους απέναντι στους οποίους,εδώ μπροστά στον ιερό Τύμβο,με προσοχή, με σεβασμό και τιμή και με προσευχή στεκόμαστε όλοι.Αισθάνομαι αδύνατες τις δυνάμεις μου να αναλύσω, στην αγάπη σας, απόψε τα του θρύλου που είναι συνυφασμένος με την ιστορία της Εξόδου, αλλά και δεν θέλω κατ’ ουδένα τρόπο να ηγηθώ του θρήνου για όσα συνέβησαν σε βάρος των προγόνωνμας εκείνη την ιστορική βραδιά της Εξόδου.Γι’ αυτό και θα περιοριστώ, με την άδειά σας, με πολύ αγάπη,να επισημάνω δυό - τρεις σκέψεις που έχω,ις οποίες θέλω να κοινοποιήσω σε όλους σας.
Η πρώτη μου σκέψη είναι ότι, όπως στην Αρχαία Ελλάδα και στην ιστορία της, σημάδεψε την ιστορική της πορεία η μεγάλη εκείνη εποποιία, θα έλεγα, στις Θερμοπύλες, έτσι και στην Νεότερη Ελλάδα σηματοδότησε την ιστορική μας πορεία η Έξοδος του Μεσολογγίου.Και οι δυό αυτές επέτειοι ήταν, θα έλεγα, ταυτόσημες, γιατί και στις δυό αυτές κάποιοι λίγοι ετόλμησαν να τα βάλουν με τους πολλούς, κάποιοι γενναίοι ετόλμησαν να υψώσουν το ανάστημά τους εμπρός σε υπέρτερες δυνάμεις και με τον τρόπο αυτό μπήκαν μέσα στην αθανασία.Μια δεύτερη σκέψη μου είναι ότι, όπως τότε, έτσι και στην Έξοδο, οι ολίγοι θυσιάστηκαν για τους πολλούς και θέλησαν να μην αφήσουν τους Ασιάτες βαρβάρους να περάσουν εδώ στην πατρίδα.
Και αυτοί που ήσαν εδώ έπρεπε να την εγκαταλείψουνγια να ξαναβρεί η Ελλάδα την ελευθερία που της ανήκε.Έτσι συμβαίνει πάντοτε, λίγοι θυσιάζονται χάριν των πολλών και εμείς οι Έλληνες έχουμε συνηθίσει, αυτή είναι η παράδοσή μας, αυτή είναι η ιστορία μας, χωρίς να το σκεφτόμαστε, με αποκοτιές θα έλεγα, να θυσιαζόμαστε πάντοτε εμείς οι λίγοι για τους πολλούς και αυτό να το θεωρούμε τίτλο τιμής μας.Μια τρίτη σκέψη μου είναι ότι τότε οι Εξοδίτες, οι άνθρωποι που με ελάχιστες σωματικές και βιολογικές δυνάμεις απεφάσισαν την ηρωική έξοδο από τούτη εδώ την μικρή χώρα.Εκείνο το οποίο έκαμαν ήταν η αντίσταση, η αντίσταση η οποία τους οδήγησε σε απονενοημένο διάβημα.Η αντίσταση όμως η οποία απετέλεσε ένα φωτεινό ορόσημο για την μετέπειτα ιστορία μας, εμπλούτισε την πνευματική μας φαρέτρα, και αυτή η αντίσταση απέναντι στο ποικίλο κακό έγινε για όλους εμάς μια πηγή εμπνεύσεως, κάτι το οποίο διαχρονικά το έχουμε όλοι μας ανάγκη.
Μια τέταρτη σκέψη μου, προτελευταία, είναι ότι αυτή την αντίσταση που έδειξαν εκείνοι οφείλουμε σήμερα και όλοι εμείς να δείχνουμε για κάθε μορφή του κακού και της διαφθοράς, για κάθε τι το οποίο έρχεται πραγματικά να αφαιρέσει τη γνησιότητα από την καθημερινή μας ζωή.Η ευτέλεια της κοινωνικής και της δημόσιας ζωής είναι κάτι που απαιτεί από όλους μας αντίσταση, μια αντίσταση η οποία θα φανεί όχι με τα αιτήματα της διόρθωσης των άλλων, αλλά με την ιδίκη μας πνευματική, πρώτα απ’ όλα, διόρθωση, γιατί αν αυτή η διόρθωση δεν αρχίσει από μας δεν πρόκειται ποτέ να αρχίσει από κανέναν.Σήμερα, που οι λέξεις χάνουν την αξία και τη σημασία τους, όλοι έχουμε ανάγκη να επιζήσουμε και η ουσιαστική μας επιβίωση εξαρτάται από το αν θα υποταχθούμεστις προστακτικές της εποχής μας και των μεγάλων και ισχυρών δυνάμεων,που επιβάλλουν εις τους μικρούς λαούς τις θελήσεις των, έστω και αν αυτές κείνται μακριά από την δικαιοσύνη και την αλήθεια, η αντίθετα θα υψώσομε τη σημαίατης αντίστασης για να φανούμε πως είμαστε γνήσια παιδίαεκείνων των αείμνηστων προγόνων,οι οποίοι και όρισαν ποιά είναι η αληθινή ζωή και πως πρέπει να ζούνε οι άνθρωποι.
«Εις το όνομα της Αγία και Ομοουσίου Τριάδος».Έτσι πίστευαν οι αγωνιστές και με αυτή την πίστη προχώρησαν μπροστά,γιατί άνθρωποι που δεν πιστεύουν, άνθρωποι, οι οποίοι δεν είναι σε συνάφειαμε τις λαϊκές μάζες, με τις μάζες του λαού μας, δεν τα καταλαβαίνουν αυτά και νομίζουν ότι είναι οπισθοδρομικότητες.Αυτά όμως είναι τα ζώπυρα του έθνους, επάνω σε αυτά στηρίξαμε την ελευθερία μας και αυτά πρέπει να τα τιμήσουμε, γιατί αν τα εγκαταλείψουμε τότε θα χαθούμε.
Οι ελίτ πολλές φορές των κοινωνιών ευρίσκονται σε διάσταση με τις κοινωνικές μάζες. Οι κοινωνικές μάζες είμαστε όλοι εμείς εδώ πέρα, όλοι εμείς που γονατίζουμε μυστικά, μπροστά στον ιερό αυτό Τύμβο,για να δώσουμε όχι μόνο τιμή στους νεκρούς, αλλά για να επαναλάβουμε τους όρκους μας, ότι πιστεύουμε σε Θεό, ότι αγαπάμε την Πατρίδα, ότι πίσω από όλα αυτά βρίσκεται η αληθινή μας ελευθερία, η αληθινή μας πρόοδος και η αληθινή μας ευτυχία.

Η σύλληψις του Κυρίου υπο της Υπεραγίας Θεοτόκου ανήδονος, η κυοφορία Αυτού άκοπος και η γέννησίς Του ανώδυνος

Η σύλληψη του Χριστού στην κοιλία της Θεοτόκου έγινε από το Πανάγιο Πνεύμα δημιουργικώς και όχι σπερματικώς, γιατί έπρεπε να αναλάβη ο Χριστός την καθαρά φύση που είχε ο Αδάμ προ της παραβάσεως. Βέβαια, ο Χριστός προσέλαβε σάρκα παθητή και θνητή, όπως αυτή έγινε μετά την παράβαση του Αδάμ, για να νικήση την φθορά και τον θάνατο, αλλ’ όμως ήταν άκρως καθαρά και αμίαντος, όπως ήταν προ της παραβάσεως. Έτσι, η σάρκα του Χριστού από απόψεως καθαρότητος ήταν όπως το προ της παραβάσεως σώμα του Αδάμ, από απόψεως δε θνητότητος και φθαρτότητος ήταν το μετά την παράβαση σώμα του Αδάμ.Επομένως, η σύλληψη έγινε δια του Αγίου Πνεύματος, γιατί ο τρόπος με τον οποίο γεννάται σήμερα ο άνθρωπος (διά του σπέρματος) είναι μετά την παράβαση. Κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, η κίνηση της σαρκός προς γέννηση δεν είναι απηλλαγμένη τελείως της αμαρτίας, γιατί, ενώ ο νούς έχει ταχθή από τον Θεό να ηγεμονεύη τον άνθρωπο, συμπεριφέρεται "ανυποτάκτως" κατά την διάρκεια της κινήσεως της σαρκός. Έτσι, η καθαρά φύση του Χριστού έχει σχέση με την δημιουργική και όχι σπερματική σύλληψη.
Ακριβώς αυτό το γεγονός συνδέεται στενώτατα με το ότι η σύλληψη, κυοφορία και γέννηση του Χριστού από την Παναγία ήταν ανήδονος, άκοπος και ανώδινος. Ο Χριστός, λοιπόν, συνελήφθη, κυοφορήθηκε ως βρέφος και γεννήθηκε ανηδόνως, ακόπως, ανωδίνως. Συνελήφθη ασπόρως για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, για να αναλάβη την καθαρά ανθρώπινη φύση, και δεύτερον, για να γεννηθή αφθόρως και ανωδίνως.Η Παναγία όπως συνέλαβε τον Χριστό ανηδόνως, χωρίς ηδονή, το ίδιο και τον κράτησε εννέα μήνες στην κοιλία της ακόπως και αβάρως. Δεν αισθανόταν βάρος, παρά το ότι το θείο βρέφος αναπτυσσόταν φυσιολογικά και είχε το βάρος ενός αναπτυσσομένου εμβρύου. Εφαρμόσθηκε έτσι η προφητεία του Προφήτου Ησαΐου: "Ιδού Κύριος κάθηται επί νεφέλης κούφης" (Ησ. ιθ', 1). Με τον όρο "νεφέλη κούφη" εννοείται η ανθρώπινη σάρκα, που ήταν τόσο πολύ ελαφρά, ώστε δεν προξένησε κανένα βάρος και κόπο στην Παναγία, κατά το διάστημα της εννεαμήνου κυοφορίας.Η άσπορη και ανήδονη σύλληψη της Παναγίας και η άκοπη κυοφορία συνδέεται στενά με την άφθορη και ανώδινη γέννηση του Χριστού. Κατά τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης υπάρχει στενή σχέση μεταξύ ηδονής και οδύνης, αφού κάθε ηδονή έχει συνημμένο και τον πόνο. Ο Αδάμ αισθάνθηκε ηδονή και ακολούθησε ο πόνος σε όλο το ανθρώπινο γένος. Έτσι και τώρα δια της ελευθερώσεως από την ηδονή προέρχεται χαρά στο ανθρώπινο γένος. Η γέννηση του Χριστού δεν έφθειρε την παρθενία της Θεοτόκου, όπως ακριβώς η σύλληψη δεν έγινε με ηδονή, και η κυοφορία με βάρος και κόπο. Εκεί που ενεργεί το Πανάγιο Πνεύμα "νικάται φύσεως τάξις".

Ο Ευαγγελισμός και η θέωση της Υπεραγίας Θεοτόκου

Η εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου είναι Δεσποτικοθεομητορική εορτή. Αυτό σημαίνει ότι είναι Δεσποτική επειδή αναφέρεται στον Δεσπότη Χριστό, ο οποίος συνελήφθη στην γαστέρα της Θεοτόκου, και θεομητορική εορτή επειδή αναφέρεται στο πρόσωπο εκείνο που συνετέλεσε στην σύλληψη και την ενανθρώπηση του Λόγου του Θεού, δηλαδή την Παναγία.
Η Θεοτόκος Μαρία έχει μεγάλη αξία και σπουδαία θέση στην Εκκλησία, ακριβώς γιατί ήταν το πρόσωπο εκείνο που περίμεναν όλες οι γενεές, και αυτή έδωσε στον Λόγο του Θεού την ανθρώπινη φύση. Έτσι, το πρόσωπο της Θεοτόκου συνδέεται στενά με το Πρόσωπο του Χριστού. Και η αξία της Παναγίας δεν οφείλεται μόνον στις αρετές της, αλλά κυρίως στον καρπό της κοιλίας της. Γι’ αυτό, η Θεοτοκολογία συνδέεται στενώτατα με την Χριστολογία. Όταν κάνουμε λόγο για τον Χριστό δεν μπορούμε να αγνοήσουμε αυτήν που του έδωσε σάρκα, και όταν κάνουμε λόγο για την Παναγία, αναφερόμαστε ταυτόχρονα και στον Χριστό, γιατί από Αυτόν αντλεί Χάρη και αξία. Αυτό φαίνεται καθαρά στην ακολουθία των Χαιρετισμών, στην οποία υμνείται η Θεοτόκος, αλλά πάντοτε εν συνδυασμώ με το ότι είναι μητέρα του Χριστού: "Χαίρε ότι υπάρχεις βασιλέως καθέδρα, χαίρε ότι βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα".Αυτός ο σύνδεσμος Χριστολογίας και Θεοτοκολογίας φαίνεται και στην ζωή των αγίων. Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των αγίων, που είναι τα πραγματικά μέλη του Σώματος του Χριστού, είναι ότι αγαπούν την Παναγία. Είναι αδύνατον να υπάρχη άγιος ο οποίος δεν την αγαπά.
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι η αρχή όλων των Δεσποτικών εορτών. Στο απολυτίκιο της εορτής ψάλλουμε: "σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον και του απ’ αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις...". Το περιεχόμενο της εορτής αναφέρεται στο γεγονός κατά το οποίο ο αρχάγγελος Γαβριήλ – ο άγγελος εκείνος με τον οποίο συνδέονται όλα τα γεγονότα που έχουν σχέση με την ενανθρώπηση του Χριστού – επισκέφθηκε με εντολή του Θεού την Παναγία και την πληροφόρησε ότι έφθασε ο καιρός της σαρκώσεως του Λόγου του Θεού, και ότι αυτή θα γίνη η μητέρα Του. (βλ. Λουκά α', 26-56).Η λέξη "ευαγγελισμός" αποτελείται από δύο επί μέρους λέξεις, ήτοι εύ και αγγελία, και δηλώνει την καλή είδηση, την καλή αγγελία. Πρόκειται για την πληροφορία που δόθηκε δια του αρχαγγέλου ότι ο Λόγος του Θεού θα ενανθρωπήση για την σωτηρία του ανθρώπου. Ουσιαστικά πρόκειται για την εκπλήρωση της υποσχέσεως του Θεού, που δόθηκε μετά την πτώση του Αδάμ και της Εύας (βλ. Γεν. γ', 15), η οποία λέγεται πρωτευαγγέλιο. Γι’ αυτό, η πληροφορία της ενανθρωπήσεως του Λόγου του Θεού είναι η μεγαλύτερη είδηση μέσα στην ιστορία.Κατά τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, το ευαγγέλιο του Θεού είναι πρεσβεία του Θεού και παράκληση στους ανθρώπους δια του σαρκωθέντος Υιού Του. Παράλληλα είναι και η καταλλαγή των ανθρώπων με τον Πατέρα, ο Οποίος δίνει ως μισθό την αγέννητη θέωση σε αυτούς που υπακούουν στον Χριστό. Η θέωση λέγεται αγέννητη γιατί δεν γεννάται, αλλά φανερώνεται στους αξίους. Επομένως, η θέωση που προσφέρεται δια του ενανθρωπήσαντος Χριστού δεν είναι γέννηση, αλλά φανέρωση δια της ενυποστάτου ελλάμψεως σε αυτούς που είναι άξιοι αυτής της αποκαλύψεως.
Η καλή αγγελία, το ευαγγέλιο, ο ευαγγελισμός είναι διόρθωση των γεγονότων που έγιναν στην αρχή της δημιουργίας του ανθρώπου, στον αισθητό Παράδεισο της Εδέμ. Εκεί από γυναίκα άρχισε η πτώση και τα αποτελέσματά της, εδώ από γυναίκα άρχισαν όλα τα αγαθά. Έτσι, η Παναγία είναι η νέα Εύα. Εκεί υπήρχε ο αισθητός Παράδεισος, εδώ η Εκκλησία. Εκεί ο Αδάμ, εδώ ο Χριστός. Εκεί η Εύα, εδώ η Μαρία. Εκεί ο όφις, εδώ ο Γαβριήλ. Εκεί ο ψιθυρισμός του δράκοντος-όφεως στην Εύα, εδώ ο χαιρετισμός του αγγέλου στην Μαρία (Ιωσήφ Βρυένιος). Με αυτόν τον τρόπο διορθώθηκε το σφάλμα του Αδάμ και της Εύας.Ο αρχάγγελος Γαβριήλ απεκάλεσε την Παναγία "κεχαριτωμένη". Της είπε: "Χαίρε, κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού, ευλογημένη συ εν γυναιξίν" (Λουκ. α', 28-29). Η Παναγία αποκαλείται "κεχαριτωμένη" και χαρακτηρίζεται "ευλογημένη", αφού ο Θεός είναι μαζί της.Κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, και άλλους αγίους Πατέρας, η Παναγία είχε ήδη χαριτωθή, και δεν χαριτώθηκε την ημέρα του Ευαγγελισμού. Παραμένοντας μέσα στα άγια των αγίων του Ναού έφθασε στα άγια των αγίων της πνευματικής ζωής, που είναι η θέωση. Εάν το προαύλιο του Ναού προοριζόταν για τους προσηλύτους και εάν ο κυρίως Ναός για τους ιερείς, τα άγια των αγίων προορίζονταν για τον αρχιερέα. Εκεί εισήλθε η Παναγία, δείγμα ότι έφθασε στην θέωση. Είναι γνωστόν ότι στην χριστιανική εποχή ο νάρθηκας προοριζόταν για τους κατηχουμένους και τους ακαθάρτους, ο κυρίως ναός για τους φωτισθέντας, τα μέλη της Εκκλησίας, και τα άγια των αγίων γι’ αυτούς που έφθασαν στην θέωση.Έτσι, η Παναγία είχε φθάσει στην θέωση και πριν ακόμη δεχθή την επίσκεψη του αρχαγγέλου. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποίησε μια ειδική μέθοδο Θεογνωσίας και Θεοκοινωνίας, όπως ερμηνεύει θαυμάσια και θεόπνευστα ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Πρόκειται για την ησυχία, την ησυχαστική οδό. Κατάλαβε η Παναγία ότι δεν μπορεί κανείς να φθάση στον Θεό με την λογική, την αίσθηση, την φαντασία και την ανθρώπινη δόξα, αλλά δια του νού. Έτσι νέκρωσε όλες τις δυνάμεις της ψυχής που προέρχονται από την αίσθηση, και δια της νοεράς προσευχής ενεργοποίησε τον νού. Με αυτόν τον τρόπο έφθασε στην έλλαμψη και την θέωση. Και γι’ αυτό αξιώθηκε να γίνη Μητέρα του Χριστού, να δώση την σάρκα της στον Χριστό. Δεν είχε απλώς αρετές, αλλά την θεοποιό Χάρη του Θεού.
Η Παναγία είχε το πλήρωμα της Χάριτος του Θεού, συγκριτικά με τους ανθρώπους. Βέβαια, ο Χριστός, ως Λόγος του Θεού, έχει όλο το πλήρωμα των Χαρίτων, αλλά και η Παναγία έλαβε το πλήρωμα της Χάριτος από το πλήρωμα των Χαρίτων του Υιού της. Γι’ αυτόν τον λόγο σε σχέση με τον Χριστό είναι κατώτερη, αφού ο Χριστός είχε την Χάρη κατά φύσιν, ενώ η Παναγία κατά μετοχήν, σε σχέση όμως με τους ανθρώπους είναι ανώτερη.Η Παναγία είχε το πλήρωμα της Χάριτος, εκ του πληρώματος των Χαρίτων του Υιού της, προ της συλλήψεως, κατά την σύλληψη και μετά την σύλληψη. Πρό της συλλήψεως το πλήρωμα της Χάριτος ήταν τέλειο, κατά την σύλληψη ήταν τελειότερο, και μετά την σύλληψη ήταν τελειότατο (άγ. Νικόδημος αγιορείτης). Με αυτόν τον τρόπο η Παναγία ήταν παρθένος κατά το σώμα και παρθένος κατά την ψυχή. Και αυτή η σωματική της παρθενία είναι ανώτερη και τελειότερη από την ψυχική παρθενία των αγίων, που επιτυγχάνεται με την ενέργεια του Παναγίου Πνεύματος.
Κανείς άνθρωπος δεν γεννάται απηλλαγμένος από το προπατορικό αμάρτημα. Η πτώση του Αδάμ και της Εύας και οι συνέπειες αυτής της πτώσεως κληρονομήθηκαν σε όλο το ανθρώπινο γένος. Φυσικό ήταν και η Παναγία να μην είναι απηλλαγμένη από το προπατορικό αμάρτημα. Ο λόγος του Αποστόλου Παύλου είναι σαφής: "πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού" (Ρωμ. γ', 23). Στο αποστολικό αυτό χωρίο φαίνεται ότι το αμάρτημα νοείται ως στέρηση της δόξης του Θεού, και ακόμη ότι κανείς δεν είναι απηλλαγμένος από αυτό. Έτσι, λοιπόν, και η Παναγία γεννήθηκε με το προπατορικό αμάρτημα. Πότε όμως απαλλάχτηκε από αυτό; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό πρέπει να ελευθερωθή από σχολαστικές αντιλήψεις.Κατ’ αρχάς πρέπει να πούμε ότι το προπατορικό αμάρτημα ήταν η στέρηση της δόξης του Θεού, η αλλοτρίωση από τον Θεό, η απώλεια της Θεοκοινωνίας. Αυτό όμως είχε και σωματικές συνέπειες, γιατί στο σώμα του Αδάμ και της Εύας εισήλθε η φθορά και ο θάνατος. Όταν στην Ορθόδοξη Παράδοση γίνεται λόγος για κληρονόμηση του προπατορικού αμαρτήματος, δεν εννοείται η κληρονόμηση της ενοχής της προπατορικής αμαρτίας, αλλά κυρίως οι συνέπειές της, που είναι η φθορά και ο θάνατος. Όπως όταν αρρωσταίνη η ρίζα του φυτού, αρρωσταίνουν και τα κλαδιά και τα φύλλα, το ίδιο έγινε με την πτώση του Αδάμ. Ασθένησε όλο το ανθρώπινο γένος. Η φθορά και ο θάνατος που κληρονομεί ο άνθρωπος είναι το εύκρατο κλίμα της καλλιέργειας των παθών, και με αυτόν τον τρόπο σκοτίζεται ο νούς του ανθρώπου.Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο η πρόσληψη από τον Χριστό, με την ενανθρώπησή Του, αυτού του θνητού και παθητού σώματος, χωρίς την αμαρτία, συνετέλεσε στο να διορθωθούν οι συνέπειες του αμαρτήματος του Αδάμ. Θέωση υπήρχε και στην Παλαιά Διαθήκη, όπως και φωτισμός του νού, αλλά δεν είχε καταργηθή ο θάνατος, γι’ αυτό και οι θεόπτες Προφήτες πήγαιναν στον Άδη. Με την ενανθρώπηση του Χριστού και την Ανάστασή Του, θεώθηκε η ανθρώπινη φύση και έτσι δόθηκε η δυνατότητα σε κάθε άνθρωπο να θεωθή. Επειδή με το άγιο Βάπτισμα γινόμαστε μέλη του θεωθέντος και αναστημένου Σώματος του Χριστού, γι’ αυτό και λέμε ότι δια του αγίου Βαπτίσματος απαλλάσσεται ο άνθρωπος από το προπατορικό αμάρτημα.Όταν προσαρμόσουμε αυτά στην περίπτωση της Παναγίας, μπορούμε να καταλάβουμε την σχέση της με το προπατορικό αμάρτημα και την ελευθέρωσή της από αυτό. Η Παναγία γεννήθηκε με το προπατορικό αμάρτημα, είχε όλες τις συνέπειες της φθοράς και του θανάτου στο σώμα της. Με την είσοδό της στα άγια των αγίων έφθασε στην θέωση. Αυτή όμως η θέωση δεν ήταν αρκετή για την απαλλαγή από τις συνέπειές του, που είναι η φθορά και ο θάνατος, ακριβώς γιατί δεν είχε ενωθή η θεία με την ανθρώπινη φύση στην υπόσταση του Λόγου. Έτσι, την στιγμή που με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος η θεία φύση ενώθηκε με την ανθρώπινη φύση, στην γαστέρα της Παναγίας, η Παναγία πρώτη γεύεται την ελευθέρωσή της από το λεγόμενο προπατορικό αμάρτημα και τις συνέπειές του. Άλλωστε, την στιγμή εκείνη έγινε αυτό που απέτυχε να κάνη ο Αδάμ και η Εύα με τον ελεύθερο προσωπικό τους αγώνα. Γι’ αυτό, η Παναγία την στιγμή του Ευαγγελισμού έφθασε σε μεγαλύτερη κατάσταση από εκείνην στην οποία βρισκόταν ο Αδάμ και η Εύα πριν την πτώση. Αξιώθηκε να γευθή το τέλος του σκοπού της δημιουργίας, όπως θα δούμε σ’ άλλες αναλύσεις.Γι’ αυτό, για την Παναγία δεν χρειάστηκε να γίνη Πεντηκοστή, δεν χρειάστηκε να βαπτισθή. Αυτό που βίωσαν οι Απόστολοι την ημέρα της Πεντηκοστής, που έγιναν μέλη του Σώματος του Χριστού δια του Αγίου Πνεύματος, και αυτό που έγινε σε όλους εμάς κατά το μυστήριο του Βαπτίσματος, έγινε για την Παναγία την ημέρα του Ευαγγελισμού. Τότε απαλλάχθηκε από το προπατορικό αμάρτημα, όχι με την έννοια ότι απαλλάχθηκε από την ενοχή, αλλά ότι απέκτησε την θέωση στην ψυχή και το σώμα, λόγω της ενώσεώς της με τον Χριστό.
Μέσα στα πλαίσια αυτά πρέπει να ερμηνευθή και ο λόγος του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, ότι την ημέρα του Ευαγγελισμού η Παναγία έλαβε το Άγιον Πνεύμα, το Οποίο την καθάρισε και της έδωσε δύναμη δεκτική της θεότητος του Λόγου, συγχρόνως δε και γεννητική. Δηλαδή, η Παναγία έλαβε από το Άγιο Πνεύμα καθαρτική χάρη, αλλά και δεκτική και γεννητική του Λόγου του Θεού, ως ανθρώπου

Ιεροί Ναοι και Ιερές Μονές που εορτάζουν στην Ιερά μας Μητρόπολη


Πανηγυρίζουν  επί τη εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, οι ομώνυμοι Ιεροί Ναοί που βρίσκονται: στα Όχθια , στη Νέα Αβώρανη Αγρινίου, στο Νεοχώρι, όπως επίσης και το ιερό παρεκκλήσιο της Ευαγελίστριας του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Αγρινίου 
Επίσης εορτάζει και πανηγυρίζει και η Ιερά Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Παραβόλας Αγρινίου

Ακολουθία Γ Κατανυκτικού Εσπερινού στην Ι Π Μεσολογγίου και Αγρίνιο

Η ακολουθία του Κατανυκτικού Εσπερινού της Κυριακής Γ’ Νηστειών, Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, 31 Μαρτίου 2019 θα τελεσθεί:
  • στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου, στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος, με ομιλητή τον πανοσιοσιολογιώτατο αρχιμ. Παύλο Ντανά, Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεώς μας.
  • Στο Αγρίνιο, στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου, με ομιλητή τον πανοσιολογιώτατο αρχιμ. Επιφάνιο Καραγεώργο, Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεώς μας.

Πρόγραμμα Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κκ Κοσμά

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019
19:00' μ.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΝΙΔΙΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΑΣ
Γ΄ Χαιρετισμοί Θεοτόκου.

ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019
07:30' π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΑΣΤΡΑΚΙΟΥ
Όρθρος – Αρχιερατική Θεία Λειτουργία

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019
19:00' μ.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΛΟΥΤΡΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΑΣ
Δ΄ Χαιρετισμοί Θεοτόκου.

ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019
07:30' π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Όρθρος – Αρχιερατική Θεία Λειτουργία – Χειροτονία Πρεσβυτέρου.

ΤΕΤΑΡΤΗ 10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019
19:00' μ.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Εσπερινή  Θεία Λειτουργία Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019
19:00' μ.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Ακάθιστος Ύμνος.

ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019
07:30' π.μ. – Ι. ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΚΗΠΟΥ ΗΡΩΩΝ
Όρθρος – Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στα πλαίσια των εορτών Εξόδου Μεσολογγίου.

ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019
07:30' π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ ΚΟΥΤΣΟΧΕΡΙΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Όρθρος – Αρχιερατική Θεία Λειτουργία – Τεσσαρακονθήμερον Μνημόσυνον μακαριστού εφημερίου του Ιερού Ναού π.Γεωργίου Τοκατλίδη.

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2019

Προσκύνημα της Ενορίας μας στον Άγιο Βλάσιο στα Σκλάβαινα Βονίτσης



Ο Ιερός μας Ναός την Κυριακή Δ Νηστειών , 6 Απριλίου 2019 διοργανώνει Ιερό προσκύνημα στον Ιερό Ναό του Αγίου Βλασίου στα Σκλάβαινα Βονίτσης.

Πιο συγκεκριμένα:
Αναχώρηση από τον Ιερό Ναό στις 14:00 μμ και περίπου μετά από 1 μίση ώρα θα αφιχθούμε μέσω Βονίτσης στο Ιερό Προσκύνημα και θα προσκυνήσουμε τον χαριτόβρυτο Τάφο του Αγίου και θα τελέσουμε Ιερά Παράκληση.
Εν συνεχεία μετάβαση στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Παλαίρου όπου θα προσκυνήσουμε τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Βλασίου και θα μας ομιλήσει ο Πρωτοπρεσβύτερος π Κωνσταντίνος Γατσούλης Εφημέριος του Ιερού Ναού. 
Τέλος θα επακολουθήσει απογευματινός καφές στο γραφικό λιμανάκι της Παλαίρου.

Τιμή εισιτηρίου: 7 € 

Βίος Αγίου Βλασίου του εν Σκλαβαίνοις
Ο άγιος ιερομάρτυρας Βλάσιος ο Ακαρνάν καταγόταν από ένα χωριό της Ακαρνανίας, πιθανότατα από το χωριό Σκλάβαινα, όπου βρέθηκε ο τάφος του με τα ιερά λείψανά του το 1923. κατά τις εμφανίσεις του συστήνοντας και έλεγε: «Είμαι Ακαρνάν». «Είμαι ο άγιος Βλάσιος από τα Σκλάβαινα» κ.α. Και τους κατοίκους των Σκλαβαίνων τους ονόμαζε «πατριώτες του» κ.λπ. Σύμφωνα με τη χρονολογία (1006) που βρέθηκε μέσα στον τάφο του Αγίου το 1923, αυτός έζησε κατά το τέλος του 10ου και τις αρχές του 11ου αιώνα μ.Χ.
Μόνασε ως Ηγούμενος στην ιερά Μονή των Εισοδίων της Παναγίας κοντά στην παλιά Κιάφα – Σκλάβαινα της Ακαρνανίας της επαρχίας Βόνιτσας και Ξηρομέρου. Υπέστη μαρτυρικό θάνατο από τους αγαρηνούς πειρατές, μαζί με τους πέντε συμμοναστές του, δύο ιερομονάχους και τρεις μοναχούς, καθώς και με πολλούς άλλους χριστιανούς κατοίκους της παλιάς Κιάφας – Σκλάβαινας, από τους οποίους πολλοί απήχθησαν για σκλάβοι από τους πειρατές. Για αυτό το γεγονός της σκλαβιάς, το παλιό χωριό Κιάφα ονομάστηκε Σκλάβαινα. Τον βίο του, τον μαρτυρικό του θάνατο και τον τάφο του αποκάλυψε ο ίδιος ο Άγιος Βλάσιος σε πολλούς ανθρώπους, κληρικούς και λαϊκούς, κυρίως όμως στην ευσεβέστατη αείμνηστη Γερόντισσα Ευφροσύνη Σ. Κατσαρά από τα Σκλάβαινα με τις πολλές και ποικίλες οφθαλμοφανείς εμφανίσεις του, οι οποίες έγιναν από την 23η Αυγούστου 1923 μέχρι σήμερα. Την πρώτη φορά εμφανίστηκε σε αυτήν ο Άγιος ως αρχιμανδρίτης, φορώντας όλη την ιερατική στολή και λάμποντας πιο πολύ κι απ’ τον ήλιο. Της αποκάλυψε τα στοιχεία του, το όνομά του κ.λπ. και την οδήγησε στο σημείο όπου βρισκόταν ο έως τότε άγνωστος τάφος του. Της είπε ότι εκεί είναι θαμμένος, εκεί τον βασάνισαν και εκεί τον έθαψαν και να σκάψουν για να βρουν τα λείψανά του και εκεί να χτίσουν ιερό ναό του. Αφού έσκαψαν λοιπόν τον τάφο του Αγίου, βρήκαν τα ιερά του λείψανα που εξέπεμπαν άρρητη θεία ευωδία. Μέσα στον τάφο βρέθηκε σιδερένιος σταυρός και πέντε καρφιά, τα οποία – όπως προείπε ο Άγιος – κάρφωσαν βάρβαροι στο σώμα του.
Και πρόσφατα ο Άγιος Βλάσιος έκανε δύο εμφανίσεις. Μία σε όραμα στον ευσεβέστατο αείμνηστο Αρχιμ. Αρσένιο Τσαταλιό στις 6.12.1978 και μία άλλη οφθαλμοφανή σε ευλαβέστατο μοναχό Αγιορείτη στο Άγιο Όρος στις 3.2.1980. Τη στιγμή που προσεύχονταν ο μοναχός, εμφανίστηκε ο Άγιος ως Ηγούμενος φέροντας μανδύα, αφού προηγήθηκε θείο φως, όπως συνέβαινε πάντα στις πολλές οφθαλμοφανείς εμφανίσεις του Αγίου. Κι ενώ ο μοναχός συλλογίζονταν «ποιος άραγε άγιος να είναι αυτός;», άκουσε φωνή που έλεγε: «Είναι ο Άγιος Βλάσιος από τα Σκλάβαινα. Σε λίγο θα κυκλοφορήσει το βιβλίο με τη βιογραφία του». Και όλα έγιναν ακριβώς όπως ειπώθηκαν.

Απολυτίκιο του Αγίου Βλασίου του Ακαρνάνος
Ήχος γ’.

   «Νέος ήλιος, ημίν εφάνης, ει και ‘ηθλησας, τοις πάλαι χρόνοις, τη φανερώσει των θείων λειψάνων σου, ιερομάρτυς Πατήρ ημών Βλάσιε, και καταυγάζεις ημάς θείαις χάρισιν∙ όθεν πρέσβευε, Κυρίω τω σε δοξάσαντι δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος».

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2019

Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία στον Ιερό μας Ναό


Την προσεχή Τετάρτη 20 Μαρτίου 2019 και ώρα 19:00 μμ στον Ιερό μας Ναό 
θα τελεσθεί εσπερινή Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία 
όπου θα προηγηθεί η Ακολουθία της Θ Ώρας.

Σάββατο 16 Μαρτίου 2019

Εξομολόγηση στον Ιερό μας Ναό


Το Μυστήριο της εξομολογήσεως στον Ιερό μας Ναό την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής θα πραγματοποιείται υπό του Εφημερίου του Ναού :

  • κάθε Σάββατο από 15:00 έως 17:00 προ της ενάρξεως του Εσπερινού
  • κάθε Τετάρτη απόγευμα από 17:00 έως 19:00 προ της Θείας Λειτουργίας των Προηγιασμένων Δώρων
  • Κάθε Παρασκευή από 17:00 έως 19:00 προ της Ακολουθίας των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο

2 Aκολουθίες Χαιρετισμών στην Παναγία σε Μεσολόγγι και Αγρίνιο


Η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας τα τελευταία χρόνια, κατόπιν παρακλήσεως πολλών χριστιανών, οι οποίοι εργάζονται και δεν έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν στις Ακολουθίες των Χαιρετισμών, έχει ορίσει να τελείται και δεύτερη ακολουθία των Χαιρετισμών της Θεοτόκου για την εξυπηρέτηση και των εργαζομένων, στο Μεσολόγγι και στο Αγρίνιο.

Έτσι από την Παρασκευή 15 Μαρτίου 2019 και κάθε Παρασκευή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής θα τελούνται δύο Ακολουθίες των Χαιρετισμών: 
  • στο Αγρίνιο, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ζωοδόχου Πηγής.(Η πρώτη Ακολουθία θα αρχίζει ώρα 19:00’και η δεύτερη Ακολουθία θα αρχίζει ώρα 21:00’). 
  • στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου, στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος.(Η πρώτη Ακολουθία θα αρχίζει ώρα 19:00’και η δεύτερη Ακολουθία θα αρχίζει ώρα 20:45’).

Ποιμαντορική Εγκύκλιος για την Κυριακή της Ορθοδοξίας 2019


ΚΟΣΜΑΣ
Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Προς τον ιερόν κλήρον, τις μοναστικές αδελφότητες και τον ευσεβή λαό της καθ’ ημάς θεοσώστου Ιεράς Μητροπόλεως.

«Κράτει ο έχεις, ίνα μηδείς λάβη τον στέφανόν σου…» (Αποκ. Γ 11)
Η προτροπή αυτή, είναι προτροπή του Αγίου Πνεύματος προς τον Επίσκοπο της Φιλαδελφείας και περιέχεται στο τρίτο (Γ ) κεφάλαιο του Ιερού βιβλίου της Αποκαλύψεως. Προτρέπει, το Πανάγιο Πνεύμα, τον Επίσκοπο να διαφυλάξη θερμή, ακεραία και αμόλυντη την πίστι του. Κράτα καλά την πίστι που έχεις, για να μην πάρη κανείς το στεφάνι σου και την ανταμοιβή των αγώνων σου.
Σήμερα, Κυριακή της Ορθοδοξίας, η προτροπή αυτή είναι κατ’εξοχήν επίκαιρη, αξιοπρόσεκτη και σωτήρια για όλους μας, κληρικούς και λαϊκούς. Μιλάει και στον καθένα μας το Πανάγιο Πνεύμα: Χριστιανέ της συγχρόνου εποχής, «κράτει ο έχεις…». Μένε στις επάλξεις του ορθοδόξου αγώνος σου. Κράτησε καλά, δυναμικά στο νου και την καρδιά σου, την ορθόδοξη αλήθεια και πίστι, κράτησέ την καθαρή, αμόλυντη, ακαινοτόμητη και ζέουσα. Φύλαξέ την ως κόρη οφθαλμού, γιατί υπάρχει κίνδυνος μεγάλος, να σου την μολύνουν, να την αλλοιώσουν, να την παραχαράξουν και συ να χάσης τη σωστή πορεία για τη σωτηρία σου.
Η ορθόδοξη άλήθεια, η ορθοδοξία μας, αγαπητοί, είναι μοναδικός θησαυρός, ουράνιος, θείος. Δεν την εφεύρε ούτε άνθρωπος, ούτε άγγελος. Την απεκάλυψε Αυτός ο Σαρκωθείς Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός, ο Ένας της Αγ. Τριάδος, την εδίδαξε στον κόσμο και την επικύρωσε με το Πανάγιο Αίμα της σταυρικής Του θυσίας, για να έχει αιώνιο, απρόσβλητο και ακατάλυτο κύρος. Αυτή την αλήθεια, όπως την προσέφερε ο Κύριος, την εκήρυξαν οι θεοκήρυκες Απόστολοι, την κατηγλάϊσαν οι Άγιοι Πατέρες και οι Ομολογητές με τη μαρτυρική τους ομολογία, την εστερέωσαν οι μάρτυρες και νεομάρτυρες με το αγιασμένο αίμα τους.
Όλοι τους, με την υπακοή, το σεβασμό και την πιστότητα στο λόγο της Αγ. Γραφής, χωρίς εγωισμούς και παρεμβάσεις, διετήρησαν μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας και παρέδωσαν σε μας, την αποκαλυφθείσα, την σώζουσα αλήθεια, ακριβή, τελεία, καθαρή, αγνή, ανόθευτη, ακαινοτόμητη, απηλλαγμένη από πλάνες και αιρετικές δοξασίες. Οι Άγιοι Πατέρες της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας με πολύ φόβο, ταπείνωσι και προσευχή, και όχι με τις πυγολαμπίδες της εγωιστικής φιλοσοφικής και κοσμικής σκέψεως, διαχειρίστηκαν την αλήθεια του θεοπνεύστου Ευαγγελίου. Απόδειξις η ομολογία της Ζ  Οἰκουμενικῆς Συνόδου: «Ημείς κατά πάντα των θεοφόρων Πατέρων ημών τα δόγματα και πράγματα κρατούντες, κηρύσσομεν εν ενί στόματι και μια καρδία, μηδέν προστιθέντες, μηδέν αφαιρούντες των εξ αυτών παραδοθέντων ημίν». Αυτό έγινε και γίνεται πάντοτε στην μόνη εν κόσμω Εκκλησία, την ορθόδοξο Εκκλησία μας.
Ο Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος ομολογεί: «Η πίστις μου είναι αυτή την οποία ήκουσα από τα θεία λόγια, την οποία εδιδάχθην παρά των αγίων Πατέρων… την πίστι αυτή δεν θα παύσω να διδάσκω. Μαζί της εγεννήθηκα και με αυτήν “συναπέρχομαι” της παρούσης ζωής…».
Και ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ υπογραμμίζει: «Η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι αυτή με την Εκκλησία όλων των εποχών και μάλιστα με την πρώτην Εκκλησίαν…».
Κάθε θησαυρός, όμως, έχει εχθρούς φοβερούς, διατρέχει κινδύνους μεγάλους από άρπαγες, κλέπτες, ληστές.
Μελετώντας την αιματοβαμμένη πορεία της ορθοδόξου Εκκλησίας μας, βλέπουμε τους εκάστοτε «λύκους βαρείς», τους ασπόνδους εχθρούς της ορθοδόξου αληθείας, δια της οποίας ο άρχων του κόσμου θέλει να ματαιώσει τη σωτηρία μας.
Ιουδαίοι, Αρειανοί, Πνευματομάχοι, Μονοφυσίτες, Εικονομάχοι, Μάρτυρες του Ιεχωβά, Χιλιαστές, Παπικοί, Ουνίτες, Προτεστάντες, Πεντηκοστιανοί, Ευαγγελικοί, και τόσοι άλλοι, «ως λέοντες ωρυόμενοι», πάντοτε και σήμερα, διακονούντες τον αρχέκακο δράκοντα, ροκανίζουν νύκτα και ημέρα το άγιο δένδρο της Ορθοδοξίας μας. Σ’ αυτούς όλους να προσθέσουμε τον νεοεποχίτικο εχθρό της ορθοδόξου αληθείας και πίστεως, την παναίρεσι του Οικουμενισμού. Με κάθε τρόπο ο Οικουμενισμός σήμερα, με σκοτεινές δυνάμεις, ύπουλα και φανερά, με αλλοίωσι των θεσμών, των αιωνίων αληθειών, αλλά και με διωγμούς ακόμη, πολεμεί τη θεότητα του Χριστού μας και θέλει να θέση το όνομα του Αναστάντος Κυρίου και Θεού μας ανάμεσα στα ονόματα των ψευτοθεών του κόσμου. Απόδειξι η αλλοίωσι του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία της Ορθοδόξου Ελλάδος μας.
Άγαπητοί αδελφοί, τη φωνή του αγίου Πνεύματος ας την ακούσουμε καλά σήμερα, που γιορτάζει η μεγάλη μας μητέρα, η Ορθόδοξος Εκκλησία μας. «Κράτει ο έχεις, ίνα μηδείς λάβη τον στέφανόν σου…».
Ο Απ. Παύλος γράφοντας στον μαθητή του Απόστολο Τιμόθεο, που ήταν Επίσκοπος Εφέσσου, τον προτρέπει: «Ω Τιμόθεε την παρακαταθήκην φύλαξον…». «Παιδί μου Τιμόθεε, φύλαξε καλά την αλήθεια του Ευαγγελίου, που μας εμπιστεύθηκε ο Κύριος ως πολύτιμο θησαυρό και απόφευγε τους κούφιους και ματαίους λόγους, που βεβηλώνουν και νοθεύουν την αλήθεια» (Α  Τιμ. στ 20).
Τη φωνή της μητέρας μας ορθοδόξου Εκκλησίας ας ακούσουμε σήμερα και μεις.
Την μεταφέρουν σε μας οι Άγιοι Απόστολοι, οι Πατέρες, οι ομολογητές, οι μάρτυρες, οι νεομάρτυρες.
Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, σταθήτε άγρυπνοι στις επάλξεις. Κρατάτε, φυλάξτε αυτό που έχετε, το θησαυρό της ορθοδόξου αληθείας. Μόνο με την αδαμαντίνη ορθόδοξο αλήθεια, θα επιτύχουμε τη σωτηρία μας.
Εφρύαξαν οι πολέμιοι του Χριστού μας. Εφρύαξαν τα χωρίς Χριστό έθνη. Θέλουν να ξεριζώσουν την ορθοδοξία από τις καρδιές μας. Θέλουν να κάνουν άθρησκη την Ελλάδα μας. Την Ελλάδα των Πατέρων, των οσίων, των μαρτύρων, των νεομαρτύρων, των ηρώων των θαυμάτων.
Κρατείστε την ορθοδοξία ζωντανή και καθαρή, άμεμπτη στην ψυχή σας και τη ζωή σας. Μην προδώσετε το Χριστό μας. «Αν δεν Τον αρνηθούμε δεν μπορούν να μας Τον πάρουν», λέει ο Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός.
Να ευχηθούμε, αγαπητοί όλοι μας, κληρικοί και λαϊκοί, να κρατήσουμε σφικτά την ορθόδοξη αλήθεια στη ζωή μας, για να λάβουμε και μεις τον αμαράντινο της ουρανίου δόξης στέφανο. Αμήν.

Μετά πατρικῶν ἑορτίων εὐχῶν
+ Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2019

B Kατανυκτικός Εσπερινός στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου και στο Αγρίνιο

Η ακολουθία του Κατανυκτικού Εσπερινού της Κυριακής Α’ Νηστειών, Κυριακή της Ορθοδοξίας, 17 Μαρτίου 2019 θα τελεσθεί:

  • στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου, στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής, με ομιλητή τον πανοσιολογιώτατο αρχιμ. Επιφάνιο Καραγεώργο, Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεώς μας.
  • στο Αγρίνιο, στον Ιερό Ναό Αγίου Χριστοφόρου, με ομιλητή τον πανοσιοσιολογιώτατο αρχιμ. Παύλο Ντανά, Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεώς μας.

Τρίτη 12 Μαρτίου 2019

Η Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Κατερινούς στη Διακονία Στηρίξεως Γυναικών στο Αγρίνιο


Η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας ανακοινώνει ότι την Τετάρτη 13 Μαρτίου 2019 και ώρα 18:00’ θα πραγματοποιηθεί η μηνιαία σύναξη της Διακονίας Στηρίξεως Γυναικών «Παναγία η Παραμυθία», στην αίθουσα του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος Αγρινίου.
Ομιλήτρια θα είναι η οσιολογιωτάτη Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Κατερινούς Μακρυνείας μοναχή Μαριάμ.
Θα αναπτύξει το θέμα: «”Το γνώθι σαυτόν” θεμέλιο της πνευματικής ζωής. Από τα κείμενα Αυτογνωσίας του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως».

Θα ακολουθήσει διάλογος επί του θέματος.

Πρόγραμμα εορτασμού Αγίων Θεοδώρων στη Γραμματικού


Το προσεχές Σάββατο 16 Μαρτίου 2019, εορτή του δια κολλύβων θαύματος του Αγίου Θεοδώρου, εορτάζει το εξωκλήσι των Αγίων Θεοδώρων στο Κοιμητήριο της Γραμματικούς.

Το πρόγραμμα της εορτής έχει ως εξής. 

  • Την Παρασκευή 15 Μαρτίου, και ώρα 17:30 μμ ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ αρτοκλασίας και Θείου Κηρύγματος
  • Το Σάββατο το πρωί και ώρα 7:00 θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου, Πανηγυρική Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και εν συνεχεία το κτιτορικό μνημόσυνο του Ιερού Ναού.

Προσκαλούνται οι ευσεβείς χριστιανοί 

Βραδινή Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία, την προσεχή Τετάρτη στη Γραμματικού

Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία θα τελεσθεί την προσεχή Τετάρτη 13 Μαρτίου 2019, στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς περί ώραν 19:00μμ. Θα προηγηθεί η Ακολουθία της Θ' ώρας

Όσοι πιστοί προσέλθετε !!!

Τί είναι η Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία;

Η Εκκλησία μας καθόρισε όλες τις Τετάρτες και Παρασκευές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής να τελείται μία άλλη Λειτουργία, η Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων.Κατά τη Λειτουργία αυτή δεν τελείται Θυσία, δε γίνεται δηλαδή μεταβολή του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Τα Τίμια Δώρα, ο Άρτος και ο Οίνος είναι έτοιμα, έχουν προαγιασθή (γι' αυτό και λέγεται Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων) κατά την προηγηθείσα θεία Λειτουργία της Κυριακής, είναι πλέον Σώμα και Αίμα Χριστού, και απλώς προσφέρονται προς μετάληψη στους πιστούς.
Ο Ιερέας καθ' εκάστη Κυριακή κόπτει από το πρόσφορο τον λεγόμενο «Αμνόν», δηλαδή το τετράγωνο εκείνο τεμάχιο της σφραγίδας που γράφει ΙΣ-ΧΣ ΝΙ-ΚΑ, και το τοποθετεί επάνω στο ιερό Δισκάριο. Μετ' ολίγο, κατά τη στιγμή του «Σε υμνούμεν...», το τεμάχιον αυτό του άρτου θα μεταβληθεί δια της ευλογίας του Ιερέως σε αυτό τούτο το Σώμα του Κυρίου, όπως και ο οίνος, που είναι στο ιερό Ποτήριο, θα μεταβληθεί και αυτός σε αυτό τούτο το Αίμα του Κυρίου.
Όταν όμως βρισκόμαστε στη πένθιμο περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής, ο Ιερέας, κατά τη Θ. Λειτουργία της Κυριακής, δεν θα κόψει ένα μόνο τεμάχιο εκ της σφραγίδας του προσφόρου, ωσάν αυτό που είπαμε ανωτέρω, αλλά περισσότερα (συνήθως τρία), ανάλογα προς τον αριθμό των Λειτουργιών των Προηγιασμένων που θα τελέσει κατά την εβδομάδα.Τα τεμάχια αυτά (που δεν κόπτονται όλα από ένα πρόσφορο, αλλ' ένα από κάθε πρόσφορο), θα τα ευλογήσει κατά την ώρα που πρέπει και αυτά θα μεταβληθούν σε Σώμα Χριστού.
Από αυτά το ένα θα χρησιμοποιηθεί για τη θεία Μετάληψη της ημέρας εκείνης (Κυριακής), τα άλλα (συνήθως δύο) θα εμβαπτισθούν στο ιερό Ποτήριο, όπου το άγιο Αίμα του Κυρίου, και θα φυλαχθούν σε ειδικό κιβωτίδιο, το ιερό Αρτοφόριο, για τις Λειτουργίες των Προηγιασμένων Δώρων που θα γίνουν εντός της εβδομάδας. Κατ' αυτές τις Λειτουργίες ο Ιερέας θα προσφέρει στους πιστούς προς μετάληψη τα Προηγιασμένα αυτά Δώρα.
Η Λειτουργία των Προηγιασμένων είναι συνυφασμένη με Εσπερινό, είναι δηλαδή βραδινή. Αυτό έχει θεσπιστεί, διότι οι παλιοί Χριστιανοί κατά τις ημέρες της Μ. Τεσσαρακοστής διετέλουν τελείως άσιτοι (νηστικοί) μέχρι των εσπερινών ωρών. Μπορούσαν λοιπόν να εκκλησιαστούν και να κοινωνήσουν κατά τις εσπερινές ώρες. Σήμερα η Λειτουργία των Προηγιασμένων τελείται και κατά την εσπέρα συνηθέστερα όμως τελείται κατά τις πρωινές ώρες προς διευκόλυνση των πιστών.Η Λειτουργία αυτή δεν έχει τον πανηγυρικό και θριαμβευτικό τόνο των άλλων Λειτουργιών, αλλά δεσπόζει σε αυτή το πένθιμο και κατανυκτικό στοιχείο.
Η Λειτουργία των Προηγιασμένων τελείται όλες τις Τετάρτες και Παρασκευές της Μ. Τεσσαρακοστής. Κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα τελείται μόνο τις τρεις πρώτες μέρες αυτής (Μ. Δευτέρα, Μ. Τρίτη και Μ. Τετάρτη). Επίσης τελείται και κατά τις ημέρες εορτών ευρισκομένων εντός της περιόδου της Μ. Τεσσαρακοστής. Δεν τελείται κατά τα Σάββατα και τις Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής. Ο Ιερέας, και αν κρατήσει τα ονόματα, δεν θα τα μνημονεύσει, στην Πρόθεση, αλλά θα τα αφήσει για τη Λειτουργία του Σαββάτου ή της Κυριακής.
Επίσης, κατά τη Λειτουργία των Προηγιασμένων δε γίνονται μνημόσυνα

Γιατί ελίες και όχι λάδι ;; Γιατί ταραμάς και όχι ψάρι ;;;


«Τώρα πού μπήκαμε στην περίοδο της νηστείας έχω, μαζί με άλλους, δύο απορίες. Η πρώτη έχει σχέση με την εβδομάδα της Τυροφάγου: Γιατί επιτρέπεται το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα και δεν επιτρέπεται το κρέας; Απαγορεύονται τα κοτόπουλα καί επιτρέπονται τά αυγά. Η δεύτερη. Γιατί στόν καιρό τής Μ. Τεσσαρακοστής δεν τρώμε ψάρια καί τρώμε τα «θαλασσινά» καί τό χαβιάρι ή μερικές φορές τρώμε ελιές καί όχι λάδι;»
Εύστοχη απάντηση καί στά δύο ερωτήματα έχει δώσει ο άγιος Αθανάσιος ο Πάριος, μεγάλος διδάσκαλος της Εκκλησίας. Γράφει σ’ ένα γιατρό: «Κατηγορείς τόν φίλο σου επειδή τήν εβδομάδα τής Τυρινής τρώγει αυγά δέν τρώγει όμως τήν κότταν πού γεννά τά αυγά... Αλλά ποία σύγκρισις ημπορεί νά γίνη μεταξύ τού αυγού, πού δέν είναι ζώον καί τής κόττας, πού είναι ζώον; Τό αυγό είναι πολύ κατώτερον από τήν όρνιθα. Καί ως απόδειξιν επικαλούμαι τήν δικήν σας γνώμην, δηλαδή τήν γνώμη τών ιατρών. Εις όσους είναι άρρωστοι καί αρχίζουν νά εισέρχωνται εις το στάδιον τής αναρρώσεως ορίζετε ως τροφήν τά μικρά καί τρυφερά κοττόπουλα καί όχι μίαν μεστωμένην όρνιθα. Διά ποίον λόγον τό κάμνετε αυτό; Διότι, λέγετε, τό παχύ καί λιπαρόν φαγητόν θα βλάψη αυτόν πού τώρα αρχίζει νά συνέρχεται από τήν ασθένειάν του, επειδή ο στόμαχός του δέν έχει ακόμη τήν δύναμιν να δεχθή καί νά χωνεύση βαρείας τροφάς. Αφού λοιπόν υπάρχει διαφορά μεταξύ μικρού κοττόπουλου καί μεγάλης κόττας καί τό κοττόπουλον είναι ως τροφή πολύ κατώτερον εις δύναμιν από τήν κότταν καί ουδείς ιατρός είπε ποτέ ότι αυγό, κοττόπουλον, κόττα είναι ομοία τροφή καί εξ ίσου κατάλληλος διά τούς ασθενείς, δέν είναι φανερόν ότι ανοήτως μάς κατηγορούν διατί τρώγομεν αυγά καί όχι όρνιθας;... Μάς κατηγορούν ακόμη διατί τρώγομεν ελαίας, όχι όμως καί έλαιον, ενώ μέσα εις τά ελαίας υπάρχει έλαιον. Αλλά καί μέσα εις τά σταφύλια υπάρχει οίνος. Όσα όμως σταφύλια άν φάγωμεν δέν πρόκειται νά μεθύσωμεν` τό πολύ πολύ νά βαρυστομαχιάσωμεν...».
Άλλωστε οι ελιές αποτελούν ξηροφαγία. Τρώγονται, δηλαδή ως καρπός με ψωμί καί ξηρούς καρπούς σέ καιρό αυστηρής νηστείας, ενώ τό λάδι αφορά στά φαγητά – πολυάριθμα καί νοστιμώτατα – πού παρασκευάζονται μέ τό λάδι. Γιά τά πανάκριβα θαλασσινά καί τό χαβιάρι δέν θά μπορούσε κανείς νά κάνη λόγο. Αποτελούν παρωδία νηστείας.
Ο θεσμός τής νηστείας έχει μεγάλο πλάτος καί βάθος καί δέν περιορίζεται μονάχα στή χύτρα μας. Έχει βαθύ πνευματικό περιεχόμενο. Γιά τόν πνευματικό σκοπό τής νηστείας γράφει στήν «Επί τού Όρους Ομιλία» ο αείμνηστος π. Σεραφείμ Παπακώστας τα εξής:
«Η νηστεία είναι σπουδαίο μέσο επιβολής επί τού εαυτού μας καί κυριαρχίας επί επιθυμιών τού σώματος, πού δύνανται νά οδηγήσουν εις πάσαν αμαρτίαν... Η νηστεία είναι επίσης σπουδαία άσκησις καί γυμνασία, διά νά αποκόπτη ο Χριστιανός τό ίδιον θέλημα, να ταπεινώνεται, νά υπακούη, να πειθαρχή εις ανωτέραν αυθεντίαν, καί δή εις τόν Θεόν καί τήν Εκκλησίαν... Ακόμη βοηθεί τόν Χριστιανόν αφ’ ενός νά επιμένη καί προσκαρτερή εις τήν προσευχήν, διότι κάμνει τόν νούν καθαρώτερον καί προσεκτικώτερον... Αφ’ ετέρου δέ βοηθεί εις τήν ελεημοσύνην...», όταν φυσικά κάνουμε οικονομία μέ τή νηστεία.
Σχετική είναι καί μιά άλλη επιγραμματική διατύπωση: «Ου τό βραδυφαγήσαι τούτο μόνον νηστεία εστίν, αλλά καί τό βραχυφαγήσαι καί τό μή ποικιλοφαγήσαι». Συμπληρωματική καί η παρακάτω φράση: «Άσκησίς εστι τράπεζα εν μονοειδή τροφή συνισταμένη». Δέν αρκεί, δηλαδή, μονάχα νά περιμένης τό βράδυ γιά φαγητό. Πρέπει καί η τροφή νά είναι μετρημένη. Καί προπάντων όχι πολυδάπανες νηστίσιμες ποικιλίες, πού είναι παρωδία καί εμπαιγμός τής νηστείας.
Σ’ αυτό τό σημείο ιδιαίτερα επιμένει ο λόγος τού Θεού καί η πατερική σοφία. Η νηστεία δέν είναι ένας ξηρός τύπος. Είναι προπάντων διάθεση ψυχική. Συνδυάζεται πάντα μέ τίς άλλες αρετές, τήν εγκράτεια, τήν προσευχή, τη φιλανθρωπία. «Τιμή νηστείας ου σιτίων αποχή, αλλά αμαρτημάτων αναχώρησις» τονίζει ο ιερός Χρυσόστομος.
Η νηστεία μάλιστα πρέπει νά είναι έκφραση ειλικρινούς μετανοίας, χωρίς τήν οποία τίποτα δέν μάς ωφελεί. Ίσα-ίσα μπορεί νά μάς παραπλανά καί νά μάς δημιουργή τήν ψευδαίσθηση τής πνευματικής αυταρκείας. Μάς τό υπογραμμίζει τόσο καθαρά ο Θεός μέ τό στόμα τού προφήτου Ησαΐα. Η γλώσσα πού χρησιμοποιεί ο φλογερός προφήτης εξ ονόματος τού Θεού, είναι πολύ σκληρή, αλλά καί αφυπνιστική. Στηλιτεύει τόν ύπουλο πειρασμό τής αποκοιμιστικής τυπολατρίας, στόν οποίο μπορεί νά καταντήση η νηστεία (Ησ. α’ 13, νη’ 3-7).
«Μήν περιορίζης τό καλό τής νηστείας μονάχα στήν αποχή από τά φαγητά. Νηστεία αληθινή είναι η αποξένωση από τίς κακίες», τονίζει ο υμνητής τής νηστείας ο Μ. Βασίλειος.

Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου

 Η περίοδος της μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι περίοδος πνευματικού αγώνα και περισυλλογής. Σκοπός η σωστή προετοιμασία για τα μεγάλα γεγονότα των Παθών και της Αναστάσεως του Κυρίου, που θα γιορτάσουμε σε λίγο. 
     Η προσευχή είναι ένα από τα μέσα της ολοκληρωμένης εν Κυρίω προετοιμασίας. Αυτή την περίοδο η Αγία μας Εκκλησία έχει πλήθος προσευχών, που προσφέρει στα μέλη της. Μια απ' αυτές είναι και η προσευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου. «Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου....». Μικρή σε μέγεθος, αλλά γεμάτη πνευματική δύναμη αγγίζει βαθειά την ψυχή των ανθρώπων και προκαλεί κατάνυξη και συντριβή. Απαγγέλλεται σε όλες τις ακολουθίες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής εκτός Σαββάτου και Κυριακής. Το αξιοσημείωτο είναι ότι η προσευχή αυτή συνοδεύεται από μεγάλες μετάνοιες που κάνουν οι Ιερείς και οι πιστοί. Από την μελέτη του περιεχομένου της προσευχής παρατηρούμε ότι ζητάμε από το Θεό να μας φυλάττει από τέσσερα κακά πνεύματα και να μας χαρίζει τέσσερα καλά πνεύματα, τις αρετές.Τα τέσσερα κακά πνεύματα δεν είναι άλλα, από τα πνεύματα του πονηρού που ασταμάτητα μας πολεμούν και θέλουν να μας υποτάξουν στο διάβολο και την αμαρτία. Ζητάμε από τον Κύριο να μην επιτρέψει την υποδούλωσή μας σ' αυτά. Η υποδούλωση αυτή θα μας φέρει στην αιώνιο κόλαση. Γιατί όμως ο Άγιος Εφραίμ αναφέρει μόνο τέσσερα; Η επιλογή δεν έγινε χωρίς λόγο. Θα το δείξουμε στη συνέχεια. Πνεύμα αργίας: Δεν αναφέρεται στη σωματική αργία. Ο Άγιος έχει υπ' όψη του μια άλλη αργία που είναι βλαβερή και καταστροφική για την πνευματική ζωή. Είναι η μη εκτέλεση των εντολών του Θεού. Ο άνθρωπος πλάστηκε να γίνει άγιος. Το ότι δεν φθάνουν πολλοί άνθρωποι στην αγιότητα, στη θέωση, αυτό οφείλεται στην οκνηρία, την αργία, που οδηγεί στην πνευματική στασιμότητα. Πνεύμα περιεργείας: Η περιέργεια κατά τους Αγίους Πατέρες δεν έχει την έννοια, που της δίδουμε σήμερα. Είναι η προσκόλληση στα υλικά αγαθά. Η περιέργεια είναι συνδεδεμένη με την αργία. Αφού ο άνθρωπος αδιαφορεί για τα πνευματικά, αναζητά μια απατηλή ολοκλήρωση στα γήινα, στα φθαρτά, στα εγκόσμια. Πνεύμα φιλαρχίας: Είναι το πνεύμα που αλλάζει την συμπεριφορά μας έναντι του συνανθρώπου. Είναι το πνεύμα της τυραννίας και του ατομισμού. Η αληθινή εξουσία είναι διακονία και υπηρεσία στον αμπελώνα του Κυρίου. Όταν η φροντίδα του ανθρώπου είναι στραμμένη στα υλικά γίνεται δούλος των υλικών αγαθών και μεταβάλλεται σε πράγμα χωρίς αξία και περιεχόμενο. Πνεύμα αργολογίας: Σύμφωνα με τους πατέρες της Εκκλησίας είναι ο εξευτελισμός του πιο πολύτιμου δώρου του ανθρώπου, του χαρίσματος του λόγου. Η ακατάσχετη φλυαρία δείχνει ένα ακατάστατο ψυχικό κόσμο. Ο Κύριος μας λέγει ότι θα δώσουμε λόγο και για ένα αργό λόγο μας. 
     Τα τέσσερα κακά πνεύματα συνδέονται μεταξύ τους και σχηματίζουν ένα κατήφορο που οδηγεί στην πνευματική καταστροφή. Από την αργία για τη σωτηρία, ο άνθρωπος επιδίδεται στην απατηλή περιέργεια, από την περιέργεια στην φιλαρχία, που οδηγεί στην αργολογία. Στο δεύτερο μέρος της προσευχής ο Άγιος αναφέρει τα χαρακτηριστικά της αληθινής ζωής. Ζητάμε από το Θεό πνεύμα ταπεινοφροσύνης, σωφροσύνης, υπομονής και αγάπης. Η σωφροσύνη: Δηλώνει την αγνότητα από τα αμαρτήματα της σάρκας. Το σώμα του ανθρώπου είναι ναός του Θεού και σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπεται ο μολυσμός του με την αμαρτία. Η αγνότητα του σώματος προϋποθέτει την αγνότητα της ψυχής, που είναι το πρώτο βήμα της απαθείας, της καθαρής από τα πάθη ψυχής. 
       Πνεύμα ταπεινοφροσύνης: Είναι το ταπεινό φρόνημα έναντι του Αγίου και τελείου Θεού. Όλα είναι του Θεού και τίποτε δικό μας. «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι», λέγει ο Κύριος. Η ταπείνωση φέρει τη χάρη του Κυρίου και τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος. Πνεύμα υπομονής: Η υπομονή συνδέεται με την ταπεινοφροσύνη. Ο άνθρωπος υπομένει με πίστη όλες τις δυσκολίες, θλίψεις, πόνους και αντιξοότητες της ζωής. «Διά πολλών θλίψεων δει εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού». Προσβλέπει με εμπιστοσύνη και αγάπη στην πρόνοια του Κυρίου. Τέλος, η αγάπη είναι η ολοκλήρωση όλων των αρετών. Όποιος έχει σωφροσύνη, έχει και ταπείνωση και υπομονή και αγάπη. Όπου υπάρχει η αληθινή αγάπη, υπάρχει ο ίδιος ο Θεός. 
       Οι τέσσερις αυτές αρετές - χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος - σχηματίζουν μια σκάλα που μας ανεβάζει στον ουρανό. Η αγνότητα θεραπεύει την άρρωστη από την αργολογία ψυχή μας, η ταπεινοφροσύνη μας ενώνει με τους άλλους, η υπομονή μας προφυλάσσει από την υποδούλωση στα πράγματα και τέλος η αγάπη θεραπεύει την αδιαφορία για τον Κύριο και τη σωτηρία. Για τον άνθρωπο της αγάπης όλα αρχίζουν από τον Θεό και τελειώνουν σ' Αυτόν. Αδελφοί μου, η περίοδος που διανύουμε είναι περίοδος προετοιμασίας και κατανύξεως. Ο Άγιος Εφραίμ στην προσευχή του προτρέπει όλους μας να ζητάμε από τον Κύριο δύο τινά: 1ον να μας απαλλάξει από τα κακά πνεύματα που απομακρύνουν τη χάρη του Θεού και 2ον να μας χαρίσει τις δωρεές και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Ας είναι καθημερινό και επίμονο το αίτημα αυτό. Μόνο λουσμένοι μέσα στη χάρη του Παναγίου Πνεύματος θα γιορτάσουμε αληθινά τα Πάθη και την Ανάσταση του Κυρίου μας.

Νύν καιρός ευπρόσδεκτος, νύν ημέρα σωτηρίας, εν τώ πλήθει τού ελέους σου,
 επίσκεψαί μου την ψυχήν, καί τό φορτίον τών ανομιών μου, άνες μόνε Φιλάνθρωπε.  

Απόστολοι, Μάρτυρες, καί Προφήται, Ιεράρχαι, Όσιοι καί Δίκαιοι, 
οι καλώς τόν αγώνα τελέσαντες, καί τήν Πίστιν τηρήσαντες,
 παρρησίαν έχοντες πρός τόν Σωτήρα, υπέρ ημών αυτόν ικετεύσατε, 
σωθήναι δεόμεθα τάς ψυχάς ημών

Καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀδελφοί...


Καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀδελφοί, ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ, σαρκὸς καὶ πνεύματος,
τὰς λαμπάδας τῶν ψυχῶν ἡμῶν φαιδρύνωμεν, διὰ φιλοπτωχείας,
μὴ κατεσθίοντες ἀλλήλους τῇ συκοφαντίᾳ· ἔφθασε γὰρ ὁ καιρός,
ὅταν ὁ Νυμφίος ἐλεύσεται , πᾶσιν ἀποδοῦναι κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ.
Συνεισέλθωμεν Χριστῷ μετὰ τῶν φρονίμων Παρθένων,
τὴν φωνήν ἐκείνην τοῦ Λῃστοῦ, πρὸς αὐτὸν ἀνακράζοντες·
Μνήσθητι ἡμῶν Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου.

Πως αποκτάται η ταπεινοφροσύνη, της οσίας Συγκλητικής


Είναι δύσκολο να αποκτήση κανείς την ταπεινοφροσύνη. Διότι αν δεν απομακρυνθή από κάθε είδους δόξα, δεν θα μπορέση να αποκτήση αυτόν τον θησαυρό. Είναι δε τόσο μεγάλη η ταπεινοφροσύνη, ώστε, ενώ ο διάβολος φαίνεται ότι μιμήται όλες τις αρετές, γι? αυτήν ούτε καν γνωρίζει τί τέλος πάντων είναι. Και ο Απόστολος, γνωρίζοντας την ασφάλεια και την σταθερότητά της, μας προστάζει να την ενστερνισθούμε και όλους όσους ασκούν τις αρετές να είναι ντυμένοι μ? αυτήν. Και αν νηστεύης, και αν ελεής, και αν διδάσκης, και αν είσαι σώφρων και συνετός, πάλι αυτήν να έχης σάν τείχος απρόσβλητο για τον εαυτό σου. Ας συσφίγγη και ας συγκρατή τις αρετές σου η ωραιότερη απ? όλες τις αρετές, η ταπεινοφροσύνη. Βλέπεις και στον ύμνο των αγίων Τριών Παίδων, πώς, ενώ καθόλου δεν έκαναν μνεία των άλλων αρετών, συγκατέλεξαν τους ταπεινούς μαζί με τους υμνούντες, χωρίς να αναφερθούν σε σώφρονες η ακτήμονες. Διότι όπως είναι αδύνατο να κατασκευασθή ένα πλοίο χωρίς καρφιά, έτσι είναι αδύνατο και να σωθή κανείς χωρίς ταπεινοφροσύνη.
Επειδή δε αυτή είναι αγαθή και σωτήρια, ο Κύριος την ενδύθηκε, όταν εξεπλήρωσε το σχέδιο για την σωτηρία των ανθρώπων. Διότι λέγει: «Μάθετε από εμού ότι πράός ειμι και ταπεινός τή καρδία». Πρόσεξε ποιός είναι αυτός που το λέγει. Γίνε τέλειος μαθητής του. Αρχή και τέλος των αρετών σου ας γίνη η ταπεινοφροσύνη. Και εννοώ το ταπεινό φρόνημα, όχι το εξωτερικό σχήμα μόνο. Στον εσωτερικό άνθρωπο αναφέρεται. Διότι αυτόν θα τον ακολουθήση και ο εξωτερικός. Εξετέλεσες όλες τις εντολές; Το γνωρίζει ο Κύριος. Αλλά ο ίδιος σε διατάζει πάλι να γίνης δούλος από την αρχή. Διότι λέγει: «Όταν όλα τα κάμετε να πήτε: 'Αχρηστοι δούλοι είμαστε».
Η ταπεινοφροσύνη λοιπόν κατορθώνεται με ονειδισμούς, με ύβρεις, με πλήγματα. Νά ακούσης ότι είσαι ανόητος και βλάκας, ζητιάνος και φτωχός, αδύναμος και τιποτένιος, απρόκοπος σε έργα, χωρίς ευφράδεια στον προφορικό λόγο, άσχημος στην εμφάνισι, ασθενής στις δυνάμεις. Αυτά είναι τα νεύρα της ταπεινοφροσύνης. Αυτά άκουσε και έπαθε ο Κύριος. Σαμαρείτη τον είπαν και ότι έχει δαιμόνιο. Πήρε μορφή δούλου, ραπίσθηκε, πληγώθηκε.
Πρέπει λοιπόν κι εμείς να μιμούμαστε την έμπρακτη αυτή ταπεινοφροσύνη. Υπάρχουν λοιπόν μερικοί που υποκρίνονται με τα εξωτερικά σχήματα και ταπεινώνουν τον εαυτό τους, θηρεύοντας με αυτόν ακριβώς τον τρόπο την δόξα των ανθρώπων. Αλλά γίνονται φανεροί από τους καρπούς τους. Διότι μόλις υβρισθούν λίγο, δεν το υποφέρουν, αλλά ξερνούν το δηλητήριό τους όπως τα φίδια

Ταπεινός είναι αυτός που χαίρεται όταν τον περιφρονούν

Κάποιος Κωνσταντίνος, άνθρωπος πάρα πολύ ευλαβής, κατοικούσε στην πόλη Ανκόνα της Ιταλίας και υπηρετούσε στο ναό του αγίου πρωτομάρτυρος Στεφάνου.Κάποτε που τελείωσε το λάδι και επειδή δεν είχε με τι να ανάψει τα κανδήλια, τα γέμισε με νερό, έβαλε το συνηθισμένο φυτίλι στο καθένα απ’ αυτά και τα άναψε σαν να είχαν λάδι.Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος, ενώ έκανε τέτοια θαύματα, ακούστε τι ταπείνωση είχε. Επειδή η φήμη του είχε διαδοθεί σε όλες τις γύρω περιοχές από πολλά θαύματα που έκανε μέσω αυτού ο Άγιος Θεός, πήγαιναν πολλοί για να τον δουν και να πάρουν κάτι από τη Χάρη που είχε η παρουσία του.Κάποια φορά πήγε και ένας γεωργός από μέρος μακρινό για να τον δει. Έτυχε ο Άγιος να είναι ανεβασμένος πάνω σ’ ένα σκαμνί ξύλινο και να ετοιμάζει τα κανδήλια για να τα ανάψει. Ήταν μάλιστα πολύ κοντός στο ανάστημα, με αδύνατο σώμα και άσχημο πρόσωπο. Ο γεωργός λοιπόν ζητούσε επίμονα να του δείξουν ποιός είναι ο ευλαβέστατος άνθρωπος Κωνσταντίνος. Οι παρευρισκόμενοι του έδειξαν τον άνθρωπο εκείνον που ήταν πάνω στο σκαμνί.
Ο γεωργός τότε, επειδή έκρινε την αγιότητα του ανθρώπου από την κατασκευή του σώματος, μόλις τον είδε τόσο κοντό και αδύνατο, σκέφθηκε μήπως δεν είναι αυτός για τον οποίο είχε ακούσει ότι κάνει θαύματα και είναι μεγάλος και σπουδαίος.Όταν όμως έμαθε από τους παρευρισκομένους ότι αυτός πραγματικά είναι ο ευλαβής Κωνσταντίνος, τον σιχάθηκε από το σχήμα και τη σωματική του κατασκευή και είπε ειρωνικά:
Εγώ περίμενα να δω άνθρωπο. Αυτός όμως δεν έχει καμιά ομοιότητα με άνθρωπο.
Μόλις άκουσε τα λόγια αυτά ο άνθρωπος αυτός του Θεού, άφησε τα κονδύλια, έτρεξε γρήγορα, τον αγκάλιασε και του είπε:
- Αδελφέ, σου χρωστώ μεγάλη χάρη. Μόνο εσύ έχεις ανοικτά τα μάτια σου. Μόνο εσύ κατάλαβες ποιός πραγματικά είμαι!