Κυριακή 24 Ιουνίου 2018

Ετήσιο μνημόσυνο μακαριστής Γερόντισσας Χριστοδούλης


Στο Καθολικό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, τὴν προσεχή Κυριακή 1η Ιουλίου 2018, στὸ τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας, θὰ ψαλεῖ τὸ ἐτήσιο ἱερό μνημόσυνο, ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τῆς Γερόντισσας Χριστοδούλης. 
Προσκαλοῦνται οι ευσεβεῖς πιστοί νὰ προσέλθουν νὰ προσευχηθοῦν ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς της

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2018

Aνάβαση στην κορυφή του Άθω, στο Άγιο Όρος

 

  Από την Καλύβη των Δανιηλαίων στα Κατουνάκια ετοιμάστηκαμε να ξεκινήσουμε την οδοιπορία μας προς την ενδότερη αθωνική έρημο και την ακροτάτη κορυφή του Άθωνος.
Η διαδρομή προς τα άνω ήταν πολύ ανηφορική και κάπως μπερδεμένη, αφού υπήρχαν πολλά μονοπάτια που οδηγούσαν σε διάφορες κατευθύνσεις. Γι αυτό δοκιμάσαμε μεγάλη χαρά, όταν ακούσαμε το Γέροντα Γρηγόριο να μας λέει ότι μαζί μας θα ερχόταν και ο Θανάσης, ένας νεαρός φοιτητής της Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, πνευματοκοπαίδι των Δανιηλαίων, που είχε να μεταφέρει κάποιες επιστολές στους Κερασιώτες και Αγιοβασιλειάτες Πατέρες.
Ο Θανάσης ήταν έμπειρος περιπατητής της ενδότερης ερήμου του ΄Αθω, γιατί είχε την ευλογία να τη διαβεί κι άλλες φορές. Ετσι κι εμείς ομολογουμένως αισθανθήκαμε κάποια ανακούφιση κι ασφάλεια, αφού δεν υπήρχε πια κίνδυνος να "χαθούμε" μέσα στο κακοτράχαλο τοπίο και στα πολλά μονοπάτια της βαθυτέρας αθωνικής ερήμου.
Κάναμε το σταυρό μας και ξεκινήσαμε. Πήραμε το κακοτράχαλο ανηφορικό μονοπάτι που θα μας οδηγούσε στον προορισμό μας κι ίσως και στην "ακροτάτη κορυφή".Υστερα από σύντομη διαδρομή αντικρίσαμε προς τα δεξιά μας τις Καλύβες και τα Ησυχαστήρια των ανατολικών Κατουνακίων, απλωμένα στις πλαγιές μιας γραφικής ρεματιάς, που φιλοξένησαν στο παρελθόν και φιλοξενούν και σήμερα αγωνιστές μοναχούς.Ανάμεσά τους ξεχωρίσαμε το Ησυχαστήριο του Οσίου Εφραίμ του Σύρου, όπου ασκείται ο Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης με τη συνοδεία του, ένας από τους οσιότερους και πνευματικότερους Πατέρες του σύγχρονου Άθω. Συγχρόνως φέραμε στο νου μας τις μεγάλες ασκητικές μορφές που αγωνίστηκαν κατά το πρόσφατο παρελθόν εδώ με πνευματικό ηρωισμό και αυταπάρνηση και άνθισαν πνευματικά στην ξηρή κι άνυδρη έρημο των Κατουνακίων. Μεταξύ αυτών κορυφαία θέση κατέχουν ο Γέροντας Ιγνάτιος ο Πνευματικός και ο έγκλειστος Γέροντας Καλλίνικος ο Ησυχαστής, ο μεγάλος νηπτικός πατέρας του Αθω.
Αφήνοντας πίσω μας τα Κατουνάκια αρχίσαμε να ανηφορίζουμε προς την Κερασιά. Ευτυχώς το πολύ ανηφορικό μονοπάτι που οδηγεί εκεί σε πολλά σημεία του ήταν σκιερό κι έτσι ο φοβερός καύσωνας μετριαζόταν λίγο και μας επέτρεπε να συνεχίζουμε υπομονετικά την πορεία μας προς τα άνω. Κάποιες στιγμές σταματούσαμε λίγο, για να ανασάνουμε, και ρίχναμε τη ματιά μας προς τα κάτω βλέποντας το άγριο κακοτράχαλο τοπίο με τις χαράδρες, τα κράσπεδα των βράχων και τις ορθόκοφτες κορυφές κι εκφράζοντας το θαυμασμό μας που κατορθώσαμε να διαβούμε επιτυχώς όλα αυτά και να τα βλέπουμε τώρα αφ' υψηλού.!
Κάποια στιγμή φτάσαμε κάθιδροι και κατάκοποι, σχεδόν εξαντλημένοι, στο "Σταυρό". Σ' ένα σημείο στο οποίο δεσπόζει ένας μεγάλος ξύλινος Σταυρός, αιώνιο σύμβολο καρτερίας, πόνου, αγώνα σώματος και ψυχής, αιώνιο σύμβολο κάθαρσης, λύτρωσης και ανάστασης. Λέγεται ότι τον έστησε εκεί ο Οσιος Μάξιμος ο Καυσοκαλύβης τον καιρό που περιπλανιόταν στις κορυφές, στις πλαγιές και στις χαράδρες της περιοχής απολαμβάνοντας την απολυτη ησυχία και την ανείπωτη Χάρη του Ακτίστου Φωτός.Από το σημείο αυτό το ανηφορικό μονοπάτι γίνεται σχεδόν οριζόντιο, ευθύ και μετά από λίγο οδηγεί σ' ένα σταυροδρόμο στην άκρη του οποίου υπάρχει μια βρύση που τρέχει γάργαρο αθωνίτικο νερό. Το μονοπάτι προς τα αριστερά οδηγεί στην Παναγία σε υψόμετρο 1.500 μ. περίπου και από κει στην κορυφή του Αθωνος. Προς τα δεξιά οδηγεί στη Σκήτη του Αγίου Βασιλείου και προς τα εμπρός στις Καλύβες της Κερασιάς και προς τα Καυσοκαλύβια.
Σταθήκαμε για λίγο εδώ, πληθήκαμε και δροσιστήκαμε με το κρυστάλλινο νερό που φτάνει εδώ από την καρδιά του Αθωνος. Δέντρα μικρά και μεγάλα ίσκιωναν την περιοχή, μια ανάλαφρη αρωματική μυρουδιά κυριαρχούσε στον αιθέρα, η απόλυτη ησυχία, η απέραντη γαλήνη και η σιωπή που επικρατούσαν χάιδευαν την ψυχή μας και δημιουργούσαν ένα αίσθημα ιερής κατάνυξης.
Βρισκόμασταν στο θαυμάσιο τοπίο της Κερασιάς, στον ευωδιαστό κήπο του Περιβολιού της Παναγίας, όπως εύστοχα την έχει ονομάσει σύγχρονος Κερασιώτης Ασκητής. Προχωρήσαμε στο μονοπάτι και σε λίγο αντικρύσαμε τα Ησυχαστήρια της πνιγμένα μέσα στους κήπους και στα δέντρα. Δέντρα άγρια και δέντρα οπωροφόρα, κερασιές, αχλαδιές, έλατα, πουρνάρια, αγριοκορομηλιές, πλατάνια ακόμη και μουριές.
Προς τα βόρεια της Κερασιάς υψώνεται επιβλητικά ο κωνικός όγκος του Αθωνος, δυτικά οι ορθόκοφτες βραχοκορφές του Καρμηλίου, που στον πιο ψηλό σημείο του δεσπόζει το γραφικό εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία. Προς τα ανατολικά απλώνεται ένα δάσος με πουρνάρια φυτρωμένα πάνω στις εκεί βραχοπλαγιές. Και προς τα νότια ο πράσινος χείμαρρος που ξεχύνεται ως τη θάλασσα, ως τον αρσανά π' όπου εξυπηρετείται "συγκοινωνιακά" η Κερασιά μ' ένα μονοπάτι που ονομάζεται "κλέφτικο" προσωνύμιο το οποιό είναι σχετικό με τη δράση των πειρατών σε παλαιότερες εποχές.
Δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει με τον αοίδιμο Μητροπολίτη Κορυτσάς Ευλόγιο Κουρίλα, που ενθουσιασμένος απ' αυτό το καταπληκτικό φυσικό περιβάλλον της Κερασιάς έγραψε: "Φύσις υψηλή και αιθέρια, ουρανογείτων, βλάστησις ποικίλη, υλομανούσα και ουρανομήκης... πηγαγαίαίρητοι... σμήνη καλλικέλαδων πτηνών...".
Πρώτη στάση μας στην Κερασιά το Κελλί των Αγίων Αποστόλων, όπου μονάζουν οι Ιερομόναχοι Μόδεστος και Ευμένιος, οι οποίοι στα πρώτα ασκητικά τους βήματα είχαν Κρητικό Γέροντα. Και οι δύο "εκ κοιλίας μητρός εφιερωμένοι... ηκολούθησαν τον ελαφρόν ζυγόν του Χριστού από νεαράς ηλικίας". Μας υποδέχτηκαν με πηγαία ειλικρινή χαρά και αγάπη. Ο Γέροντας Ευμένιος με κάποιο άλλο μοναχό ήταν απασχολημένοι κι έτσι γευθήκαμε την αβραμιαία φιλοξενία του Γέροντος Μοδέστου. Καθίσαμε στη γοητευτική απλωταριά του Κελλιού τους, που έχει καταπληκτική θέα. Εκεί μας πρόσφερε το γνωστό αγιορείτικο κέρασμα και στη συνέχεια συζητήσαμε μαζί του αρκετή ώρα. Με αφοπληστική "παιδική" απλότητα απαντούσε στις ερωτήσεις μας και μας έδωσε συμβουλές που ικανοποίησαν τη διψασμένη ψυχή μας.
Αυτός ο Γέροντας εκείνη τη μέρα μας κατέκτησε με την πηγαία αγάπη του, την απλότητα του, την ειλικρίνειά του, τη λάμψη του προσώπου του. Κάποια στιγμή με κοίταξε με συγκατάβαση και μου είπε: - Αντώνιε, ο φίλος σου ο Ιωάννης είναι πιο καλός χριστιανός και πιο γνήσιος Κρητικός από σένα. Τον κοίταξε με απορία. Ο Γέροντας κατάλαβε και συνέχισε: - Ο Ιωάννης έχει μουστάκι και γι αυτό το είπα αυτό. Ευκαιρία λοιπόν να φροντίσεις να αφήσεις κι εσύ μουστάκι! - Να 'ναι ευλογημένο, Γέροντα, του απάντησα, χωρίς να τον ρωτήσω να μάθω τους λόγους για τους οποίους το μουστάκι είναι ένδειξη καλού χριστιανού και γνήσιου Κρητικού. Ζητήσαμε την ευλογία του Γέροντα να βγάλουμε μια φωτογραφία μαζί του. Και σ' αυτή την περίπτωση έδειξε απέναντί μας επιείκεια και συγκατάβαση και έβγαλε μαζί μας μια φωτογραφία. Φεύγοντας πήραμε ευλογία ξύλινους σταυρούς φτιαγμενους απ' αυτούς τους ευλογημένους Γεροντάδες με νηστεία και προσευχή.
Λίγο πιο κάτω από το Ησυχαστήριο του Γέροντος Μοδέστου βρίσκεται το κελλί του Αγίου Γεωργίου που δεσπόζει στο κέντρο της Κερασιάς. Μεγάλο κι επιβλητικό κελλί, μοιάζει με μικρό μοναστηράκι. Εκεί ασκούνται ο ευλογημένος Γέροντας Ευθύμιος ο Κρητικός, Ρεθεμνιώτης στην καταγωγή, με τους εννέα άλλους συνασκητές του μεταξύ των οποίων ο Γερο-Νικόδημος, ο π. Χρυσόστομος και ο μοναχός Βασίλειος, ο νεαρότερος της συνοδείας.

Οι ευλογημένοι αυτοί Πατέρες εκείνη την ώρα ήταν εμπερίστατοι, γιατί έχτιζαν ένα σχετικά μεγάλο οικοδόμημα δίπλα στο κελλί τους. Ο Γέροντάς τους δεν ήταν εκεί και μας οδήγησε στο κελλί ο Γέροντας Νικόδημος. Μας κέρασε κι ύστερα μας πήγε στην εκκλησία του κελλιού που τιμάται στο όνομα του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, για να προσκυνήσουμε και "να βάλουμε μετάνοια στον Αγιο Γεώργιο", όπως μας είπε. Ύστερα καθίσαμε στην απλωταριά του κελλιού κάτω από μια πυκνόφυλλη μουριά και ξεκουραστήκαμε. Εδώ νιώσαμε έντονα ότι βρισκόμαστε σε μεγάλο υψόμετρο που πλησίαζε τα χίλια μέτρα. Παρά το φοβερό καύσωνα που επικρατούσε ένα πολύ δροσερό αεράκι φυσούσε εδώ εκείνη τη στιγμή και μας έκανε να αισθανθούμε έντονη την ανάγκη να αλλάξουμε τα μουσεκεμένα από τον ιδρώτα ρούχα μας και να φορέσουμε κάποιο πιο"βαρύ" ένδυμα.
Οι Γέροντες του κελλιού κατασκευάζουν από ξύλο με μεγάλη επιμέλεια διάφορα καταπληκτικά έργα, όπως αναλόγια, προσκυνητάρια, στασίδια, κορνίζες εικόνων, πύλες ιερών ναών, αληθινά αριστουργήματα τέχνης. Αλλά οι φιλόθεοι αυτοί Κερασιώτες Ασκητές έχουν άλλη μια ευλογημένη συνήθεια. Παίρνουν στο κελλί τους και γηροκομούν ανήμπορους ασκητές που ζουν μόνοι στα ασκηταριά τους και δεν έχουν κάποιο να τους παρασταθεί και να τους βοηθήσει προς το τέλος της επίγειας ζωής τους, που έχουν ανάγκη.Ο Γέροντας Χρυσόστομος σταμάτησε κάποια στιγμή για λίγο τη δουλειά του, κατέβηκε από τη σκαλωσιά και μας χαιρέτησε δίνοντάς μας την ευχή και την ευλογία του. Με μεγάλη χαρά τον άκουσα να μας λέγει ότι μαζί με τον πατέρα του έχτισαν το μεγαλοπρεπή ναό του Τιμίου Σταυρού στα Σακτούρια Ρεθύμνου, χωριού καταγωγής της συζύγου μου, πριν αναχωρήσει και εγκαταβιώσει μόνιμα στο Αγιον Όρος.
Εδώ, στο κελλί του Αγίου Γεωργίου στην Κερασιά, είχαμε σκοπό να μείνουμε ένα βράδυ, για να επιχειρήσουμε να πραγματοποιήσουμε το μεγάλο μας όνειρο, να ανέβουμε τα χαράματα στην κορυφή του Αθωνος. Δυστυχώς όμως δεν ήταν ευλογημένο. Ο Γέροντας του κελλιού Ιερομόναχος Ευθύμιος απουσίαζε και ο νεαρός μοναχός Βασίλειος, που θα μας οδηγούσε στην κορυφή, ήταν στο κρεβάτι αδιάθετος με πυρετό. Μόνοι μας δεν αποφασίζαμε γιατί ο καύσωνας ήταν απειλητικός και η ανάβαση ως την κορυφή πολύ δύσκολη. Βρεθήκαμε για λίγο σε μεγάλο δίλλημμα και τελικά πήραμε την απόφαση. Δεν θα ανεβαίναμε αυτή τη φορά στην ακρότατη κορυφή του Άθω, αλλά θα το επιχειρήσουμε μια άλλη φορά στο μέλλον! Ομολογουμένως δύσκολη απόφαση, αλλά δεν υπήρχε δυνατότητα άλλης επιλογής εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή.

Ύστερα απ' αυτό πήραμε την ευλογία των Πατέρων και ξεκινήσαμε για την έρημο του Αγίου Βασιλείου. Όταν φτάσαμε στο γνωστό σταυροδρόμι, με το γάργαρο αθωνίτικο νερό, ακολουθήσαμε το μονοπάτι προς τα αριστερά που οδηγεί στη σκληρή αγιοβασιλειάτικη έρημο. Η Σκήτη του Αγίου Βασιλείου ιδρύθηκε από Καππαδόκες Ασκητές που αναζητησαν εδώ την απόλυτη ηρεμία και βρήκαν το κατάλληλο μέρος, για να αφιερωθούν με όλες τους τις δυνάμεις "ενώπιοι ενωπίω" στον Θεό.
Η φύση του Αγίου Βασιλείου είναι σκληρή, τραχειά, κι απαρηγόρητη. Τόπος έρημος κι απόκρημνος σε μια κακοτράχαλη πλαγιά κάτω από το όρος Καρμήλιο. Χαράδρες απότομες, απόκρημνες κι απλησίαστες που ξεχύνονται με πρωτογονισμό κι αγριότητα και ρίχνουν τα κράσπεδά τους με ορμή ως τη θάλασσα. Βράχια και πάλι βράχια κι ανάμεσά στα βράχια θάμνοι και φρύγανα αγωνίζονται να ξεμυτίσουν κι να αντικρίσουν το φως.Ξηρή κι άνυδρη, τα δέντρα σπάνια, σχεδόν ανύπαρκτα. Οι πέτρες ψήνονται κάτω από τον καυτό καύσωνα κι οι γυμνοί βράχοι αχνίζουν από την "επίθεση" που δέχονται από τις καυτερές ακτίνες του ήλιου.Τότε άρχισα να καταλαβαίνω γιατί ο Άγιος Βασίλειος θεωρείται η έρημος της ερήμου του Άθω. Θυμήθηκα ακόμη ότι ένας παλαιότερος Αγιορείτης Γέροντας ονόμασε την έρημο του Αγίου Βασιλείου ως το "πτωχοκομείο" της ερήμου του Αγίου Όρους, ίσως για την ξηρή άνυδρη, απαρηγόρητη, σκληρή, τραχειά και άνικμον φύση του. Και σίγουρα ο Άγιος Βασίλειος είναι το υλικό πτωχοκομείον της ερήμου του Άθω, αλλά συγχρόνως είναι και πλούσιο πνευματικό ταμείον με μεγάλη πνευματική προσφορά και παράδοση.
Καθώς προχωρούσαμε με προσοχή στα κακοτράχαλα μονοπάτια, είχα μείνει εκστατικός. Ένα ανεξήγητο και απερίγραπτο συναίσθημα είχε κατακυριεύσει την ψυχή μου γνωρίζοντας ότι αυτή η περιοχή υπήρξε πνευματικό εργαστήρι αρετής και αγιότητας. Πόσους Αγίους και Οσίους Ασκητές φιλοξένησε και ανέδειξε, πόσοι ασκητικοί ιδρώτες και δάκρυα πότισαν τα σκληρά βράχια της, πόσα οσιομαρτυρικά αίματα χύθηκαν στην αιώνια "αιματηρή" πορεία του ανθρώπου προς τον Θεό. Πραγματικά, αυτά τα κακοτράχαλα βράχια είναι ποτισμένα με οσιομαρτυρικά αίματα και "πεποικιλμένα" με ροές δακρύων. Εδώ ασκήθηκαν μεγάλοι επώνυμοι και ανώνυμοι, γνωστοί και άγνωστοι, πνευματικοί αγωνιστές, όπως ο Όσιος Παίσιος Βελτιτκόφσκυ, ο μοναχός Γεράσιμος Μενάγιας, ο Γέροντας Ιωνάς ο Ρουμάνος, ο παπα - Μακάριος, οι Γέροντες Λεόντιος, Δανιήλ και Θεοφύλακτος, ο παπα-Γεράσιμος ο Πνευματικός, οι Κρητικοί Γέροντες Χερουβείμ και Δαμασκηνός και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ο νηπτικός Γέροντας Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης με τη συνοδεία του και ο Γέροντας Αβιμέλεχ ο μετέπειτα Μικραγιαννανίτης.
 Η θερμοκρασία ίσως και να ήταν σαράντα βαθμοί, η έρημος του Αγίου Βασιλείου εμοιαζε με καμίνι που έβραζε. Ο ιδρώτας είχε περιλούσει το σώμα μας λες και είχαμε βουτήξει μέσα σε μια λίμνη νερό. Χτυπήσαμε δύο τρεις φορές το καμπανάκι. Μας άνοιξε ένας μοναχός γύρω στα πενήντα που στο πρόσωπό του αντικαταπτριζόταν η ηρεμία και η γαλήνη που επικρατούσαν στην ψυχή του. Όπως μάθαμε αργότερα ήταν ο μοναχός Ματθαίος. - Γέροντα, ερχόμαστε από την Κερασιά και ήρθαμε στο Ησυχαστήριο σας, για να σας δούμε και να πάρουμε την ευλογία σας - περάστε, ευλογημένοι, είστε μουσκεμένοι από τον ιδρώτα και πρέπει να ανασάνετε και να ξεκουραστείτε.
Μας οδήγησε στην απλωταριά του Ησυχαστηρίου, κάτω από μια βαθύσκιωτη μουριά. Ήταν ίσως το μοναδικό δέντρο που υπήρχε γύρω μας. Μεγάλη ευλογία γι αυτό το Ησυχαστήριο, για τον ίσκιο και τη δροσιά που προσφέρει το καλοκαίρι στους ασκητές και στους επισκέπτες. Από εδώ η θέα είναι εκπληκτική. Η ματιά μας ξεχύθηκε προς τα νότια και κατηφόρισε με ιλιγγιώδη ταχύτητα ως τη θάλασσα που αχνοφαινόταν στο βάθος. Προς τα ανατολικά δεσπόζει ένα τεράστιο πέτρινο "σαμάρι" που ξεκινά από το καρμήλιο φτάνει ως τη θάλασσα και αποτελεί το απόρθητο φυσικό όριο ανάμεσα στην Κερασιά και στον Άγιο Βασίλειο.

Ετοιμαστήκαμε για να αναχωρήσουμε. Χαιρετήσαμε συγκινημένοι τους Γεροντάδες, πήραμε την ευχή τους και την ωραία "λιβανοθήκη" που πρόσφερε στον καθένα μας ο Γέροντας για ευλογία και ξεκινήσαμε. Ο χρόνος δεν μας έφτανε να περάσουμε και να πάρουμε την ευχή και των άλλων ασκητών του Αγίου Βασιλείου, του Γέροντος Μαξίμου και του υποτακτικού του μοναχού Βασιλείου, καθώς και του Γέροντος Πνευματικου Παύλου, Προηγουμένου της Μεγίστης Λαύρας, που ασκείται μόνος του εδώ στο ταπεινό Ησυχαστήριο του "ως στρουθίον μονάζον επί δώματος", προτιμώντας την απόλυτη ησυχία, τη γαλήνη και την υλική πτωχεία της αγιοβασιλειάτικης ερήμου από την Ηγουμενία του μεγαλύτερου και πλουσιότερου μοναστηριού του Αθω.
Ακολουθήσαμε το μονοπάτι προς τα Κατουνάκια. Ενα μονοπάτι με κλίση ογδόντα μοιρών γεμάτο πέτρες και βράχια. Ευτυχώς που είχαμε κόψει από το δάσος της Κερασιάς δύο δυνατές "βέργες" - μπαστούνια, που τώρα μας φάνηκαν πολύ χρήσιμα και μας προστάτευσαν από ένα σίγουρο κατρακύλισμα. Δεν κρύβω το γεγονός ότι πολλές φορές έστρεψα το κεφάλι και το βλέμμα μου προς τα οπίσω αντικρίζοντας με συγκίνηση και κατάνυξη της Σκήτη του Αγίου Βασιλείου και το Ησυχαστήριο των Εισοδίων της Θεοτόκου στο οποίο πολύ αναπαύθηκε η ψυχή μου εκείνη την αξέχαστη μέρα.
Φτάσαμε στις πέντε το απόγευμα στο Ησυχαστήριο των Δανιηλαίων. Ξεκουραστήκαμε στο κελλί μας και στις έξι η ώρα ανεβήκαμε για τον Εσπερινό. Ο Γέροντας Δανιήλ μας μίλησε με συγκίνηση για τον Άγιο Μηνά που πολύ τιμούν και αγαπούν στο Όρος. Μας διηγήθηκε μάλιστα δικές του προσωπικές εμπειρίες θαυμαστών γεγονότων με τον Άγιο Μηνά και στη συνέχεια μας μίλησε με θαυμασμό για τους Κρητικούς, που είναι πιστοί στην παράδοση, ευσεβείς και φιλόθεοι, έχουν μια ξεχωριστή ψυχική λεβεντιά και είναι φιλοαθωνίτες. Αυτό το έζησαν και το διαπίστωσαν οι Δανιηλαίοι πατέρες και στο πρόσωπο του Κρητικού Αδελφού τους Γέροντος Νήφωνος, που καταγόταν από τα Χανιά της Κρήτης.
Ο Γέροντας Γρηγόριος μας μίλησε με συντριβή καρδίας για την αλλοίωση της ελληνικής ψυχής, της ελληνικής γλώσσας και της παράδοσης που παρατηρείται έντονα στις μέρες μας και κινδυνεύει να καταστρέψει τη φυλή μας.
Ο Γέροντας μπορεί να ζει στην έρημο του Αθω, όμως είναι καλά ενημερωνένος για το τι συμβαίνει στον κόσμο και πονεί η καρδιά του γι αυτή την πνευματική παρακμή που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Για τις παραδεδειγμένες αξίες που έχουν τεθεί στο περιθώριο, για τα "ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα" των ισχυρών αυτής της γης, που είναι γεμάτα εγωισμό, φαρισαϊσμό και υποκρισία, για την επίκληση στις μέρες μας από όλους της Ορθοδοξίας τη στιγμή που πολλών απ' αυτούς που την επικαλούνται η προσωπική τους ζωή και οι αποφάσεις που παίρνουν είναι εντελώς αντίθετες με το πνεύμα, το νόημα και την ουσία της Ορθοδοξίας.
Ύστερα από αυτά ζήσαμε άλλο ένα ανεπανάληπτο απόδειπνο κάτω από τον ξάστερο ουρανό στην απλωταριά της καλύβης στην καρδιά της ευλογημένης αθωνικής ερήμου. Κοιμηθήκαμε με ανάλαφρη καρδιά, με την ψυχή μας να φτερουγίζει, με τον απόηχο των προσευχών και των ύμνων και με τις διδαχές και τις εμπειρίες των Πατέρων χαραγμένες βαθιά στην καρδιά μας.
Την άλλη μέρα το πρωί, ύστερα από τη Θεία Λειτουργία, κατά την οποία κοινωνήσαμε των Αχράντων Μυστηρίων, αναχωρήσαμε από το Ησυχαστήριο των Δανιηλαίων, αφού πρώτα ευχαριστήσαμε τους Πατέρες με όλη μας την καρδιά και πήραμε την ευχή και τις ευλογίες τους. Προορισμό μας οι Καλύβες και τα Ησυχαστήρια της Μικρής Αγίας Αννας που βρίσκεται λίγο πιο πέρα ακολουθώντας το μονοπάτι προς τα δυτικά.
Πρώτος μας σταθμός ήταν η Καλύβη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου μονάζει ο Γέροντας Διονύσιος Μικραγιαννανίτης ο Πνευματικός με τη συνοδεία του. Ο Γέροντας Διονύσιος υπήρξε υποτακτικός του ευλογημένου Γέροντος Αβιμέλεχ, ο οποίος υπήρξε μεγάλη ασκητική μορφή της αθωνικής ερήμου και στήριξε πολλές ανθρώπινες ψυχές τόσο με τις προσευχές και τις δεήσεις τους στον Θεό όσο και με την άμεση επικοινωνία μαζί τους. Πηγαίνοντας στην Καλύβη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είχαμε σκοπό να ρωτήσουμε το Γέροντα Διονύσιο και να του ζητήσουμε να μας μιλήσει για τον ευλογημένο Γέροντά του. Ομως, ο Γέροντας δεν βρισκόταν εκείνη την ημέρα εκεί. Δυστυχώς είχε πάθει κάποιο ατύχημα και είχε ανάγκη νοσοκομειακής περίθαλψης στη Θεσσαλονίκη. Στην Καλύβη μας δέχτηκε ένας από τους υποτακτικούς του, ο π. Σπυρίδων, άριστος βυζαντινός ψάλτης, ο οποίος μάλιστα ετοιμαζόταν να αναχωρήσει για το Μοναστήρι του Διονυσίου, το οποίο είχε αγρυπνία. Ήταν η παραμονή της εορτής της Γεννήσεως του Τιμίου Ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου στο όνομα του οποίου τιμάται το καθολικό της Μονής. Έτσι, η συνάντηση μας και η συνομιλία μας με το μοναχό Σπυρίδωνα ήταν αναγκαστικά πολύ σύντομη.
Ανηφορίσαμε λίγο ακόμη και ακολουθήσαμε το μονοπάτι προς τα δυτικά. Ακριβώς πάνω από την Καλύβη της Κομήσεως της Θεοτόκου συναντήσαμε την Καλύβη των Αγίων Αρχαγγέλων και το Σπήλαιο όπου ο Αγάπιος Λάνδος ο Κρης μόνασε κι έγραψε την "Αμαρτωλών Σωτηρία".
Εδώ συναντήσαμε τον Ιερομόναχο Γέροντα Νικηφόρο, Σχολάρχη της Αθωνιάδος Σχολής, ο οποίος κατέκτησε αμέσως την καρδιά μας με την πραότητά του, την ευγένεια, την συγκατάβαση και την αγάπη που μας αντιμετώπισε. Ήταν πολύ απασχολημένος, αλλά άφησε αμέσως τη δουλειά του, για να μας προσφέρει το αγιορείτικο κέρασμα και να μας μιλήσει για την Καλύβα των Αγίων Αρχαγγέλλων, για τον Αγάπιο Λάνδο και για το Γέροντα Αβιμέλεχ, που ο ίδιος δε γνώρισε αλλά έχει ακούσει να λένε γι αυτόν άλλοι παλαιότεροι Γεροντάδες.
Θα θέλαμε ειλικρινά να μείνουμε περισσότερη ώρα κοντά στον π. Νικηφόρο, σ' αυτή την αγνή, καλλιεργημένη, ευγενική και φιλόθεο ψυχή, γιατί κι η δική μας ψυχή αναπαύθηκε πολύ κοντά του. Όμως και ο ίδιος είχε πολλή δουλειά και εμείς διαθέταμε λίγο χρόνο. Γι αυτό πήραμε την ευχή του και αναχωρήσαμε για τη Σκήτη της Αγίας Αννας.
Όμως, τις πνευματικές εμπειρίες μας από τη Σκήτη της Αγίας Αννας και από τα άλλα ιερά καθιδρύματα του Αθω, τα οποία επισκεφθήκαμε κατά τη διάρκεια του τελευταίου προσκυνήματος μας, θα τις παρουσιάσουμε σ' ένα άλλο σημείωμά μας στο εγγύς μέλλον.

Τι απαντάμε σε αυτούς που υποστηρίζουν οτι δεν υπάρχει Θεός

Ένας συνάδελφός σου σού επαναλαμβάνει συνεχώς: “ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ!” Καί αισθάνεσαι σά νά σέ χτυπά μέ μαστίγιο. Κι εσύ αγωνιάς γιά τήν ψυχή του καί τή ζωή του. Καί καλά σκέφτεσαι. Άν δέν υπάρχει ο Ζών κι ο Παντοδύναμος Θεός κι άν δέν είναι ισχυρότερος από τό θάνατο, τότε ο θάνατος είναι ο μοναδικός κυρίαρχος. Καί η κάθε ζωντανή ύπαρξη δέν είναι παρά ένα κλωτσοσκούφι τού θανάτου. Ένα ποντικάκι στό στόμα τής γάτας. Μία φορά, αντικρούοντας τόν, τού είπες: “Ο Θεός υπάρχει. Γιά σένα δέν υπάρχει”. Καί δέν έσφαλες. Γιατί εκείνοι πού αποκόπτονται από τόν Αιώνιο καί Ζωοδότη Κύριο εδώ στήν γή, αποκόπτονται από τή ζωή τήν πραγματική.
Καί έτσι ούτε εδώ, ούτε στήν άλλη ζωή θά γευθούν τό μεγαλείο του Θεού καί τής πλάσης Του. Καί καλύτερα νά μήν είχαμε γεννηθεί, παρά νά είμαστε αποκομμένοι από τόν Θεό.
Άν ήμουν στή θέση σου , θα του έλεγα τα εξής:
* Κάνεις λάθος, φίλε μου! Ορθότερο θα ήταν, αν έλεγες: «Εγώ δεν έχω Θεό». Διότι το βλέπεις, ότι υπάρχουν τόσοι άνθρωποι γύρω σου, που έχουν Θεό και γι’ αυτό διακηρύττουν ότι υπάρχει Θεός. Λοιπόν, μη λες: «Δεν υπάρχει Θεός»! Περιορίσου να λες: «Εγώ δεν έχω Θεό»!
* Κάνεις λάθος! Μιλάς σαν τον άρρωστο, που λέει ότι δεν υπάρχει πουθενά υγεία! * Κάνεις λάθος! Μοιάζεις με τον τυφλό που λέει: «Δεν υπάρχει φως στον κόσμο». Όμως φως υπάρχει. Και είναι διάχυτο παντού. Αυτός ο δυστυχής δεν έχει το φως του. Και θα μιλούσε σωστά αν έλεγε: «Εγώ δεν έχω μάτια και δεν βλέπω φως».
* Κάνεις λάθος! Μιλάς σαν το ζητιάνο, που λέει: «Δεν υπάρχει χρυσάφι στή γη». Μα χρυσάφι ὑπάρχει! Και επάνω στή γη! Καί μέσα στή γη! Αυτός δεν έχει χρυσάφι! Το σωστό θα ήταν να έλεγε: «Εγώ δεν έχω χρυσό»!
* Κάνεις λάθος! Μοιάζεις με τον παλιάνθρωπο που λέει: «Δεν υπάρχει καλωσύνη στόν κόσμο». Ενώ θα έπρεπε να πει: «Εγώ δεν έχω ίχνος καλοσύνης μέσα μου».
Αυτό να του πεις κι εσύ:
Συνάδελφε, κάνεις λάθος! Λάθος διακηρύττεις ότι δεν υπάρχει Θεός!Γιατί, όταν κάτι δεν το έχεις εσύ και δεν το γνωρίζεις εσύ, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει πουθενά κι ότι δεν το έχει κανείς! Ποιός σου έδωσε το δικαίωμα να μιλάς εκ μέρους όλου του κόσμου;Ποιός σου έδωσε την άδεια να διακηρύττεις,ότι την δική σου αρρώστια την έχουν όλοι; Ότι όλοι έχουν την δική σου πλάνη; Φωνάζεις ότι δεν υπάρχει Θεός! Το διακηρύττεις σέ όλον τεν κόσμο! Πολεμάς την αλήθεια! Εκείνοι που δεν θέλουν να ζουν με τον Θεό είναι ελάχιστοι. Αλλά και γι’ αυτούς ο Θεός υπάρχει! Τους περιμένει. Μέχρι την τελευταία πνοή σ’ αυτή τη γη!
Και μόνο αν δεν φροντίσουν να μετανοήσουν, έστω στην τελευταία τους στιγμή, μόνο τότε ο Θεός στην άλλη ζωή θα πάψει να υπάρχει γι’ αυτούς. Και θα τους διαγράψει από το βιβλίο της ζωής. Γι’ αυτό πές του, σε παρακαλώ φίλε μου. Γιά το καλό της ψυχῆς σου. Για τα επουράνια αγαθά. Για τα δάκρυα που έχυσε ὁ Χριστός και τις πληγές πού δέχθηκε γιά όλους μας. Άλλαξε μυαλό! Μετανόησε! Διορθώσου! Καί γύρισε στην Εκκλησία μας!

Το ωραιότερο πράγμα πάνω στη γη


Ένας καλλιτέχνης ήθελε να βρει και να ζωγραφίσει το ωραιότερο πράγμα στη γη.Ρώτησε έναν ιερέα, ποιο ήταν το καλύτερο πράγμα στην γη.
-Η πίστη, του απάντησε εκείνος. Είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο δυναμικού στη ζωή.
Ρώτησε έναν γεωργό.
-Η ελπίδα, του απάντησε. Αν λείψη αυτή, έλειψε κάθε δημιουργία για την ζωή.
Ρώτησε και μια φτωχή εργάτρια. Η αγάπη, του είπε. Μ’ αυτήν ξεπερνώ κάθε μου καημό.Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη σκέφθηκε ο καλλιτέχνης. Πώς όμως μπορώ να ζωγραφίσω μαζί αυτά τα τρία;Την ώρα που έμπαινε στο σπίτι του, στάθηκε με έκσταση μπροστά σ’ένα ζωντανό πίνακα: Τους γονείς του, την γυναίκα του, τα παιδιά του!
    Στο μέτωπο των γονέων του είδε την πίστη.    Στο χαμόγελο των παιδιών του την ελπίδα.     Στα μάτια της γυναίκας του λαμποκοπούσε η αγάπη.
Η καρδιά του σκίρτησε.Να το ωραιότερο πράγμα στην γη! Αυτό θα ζωγραφίσω.Και αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά η οικογενειακή του εστία.Ένα απλό χαρούμενο σπιτάκι, που το κυβερνούσε, η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη!

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2018

Τοποθέτηση ηλεκτρονικών καμερών περιμετρικά του Ιερού Ναού


Τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Συμβούλιον λαβὼν ὑπόψιν :
α) Τις συνεχή ζημιές (βανδαλισμός τοιχοποιίας του Ναού, σπάσιμο κάγκελων μνημείου πεσόντων, καταστροφή κλειδαριών Ιερού Ναού, σπάσιμο μαρμάρων προαυλίου Ιερού Ναού, φθορές στις κολώνες στήριξης κεραμοσκεπής, σπάσιμο γλαστρών λουλουδιών, σπάσιμο βρύσης έξωθεν του Ιερού Ναού ) που προκαλούν άγνωστοι τα τελευταία 3 χρόνια στο εξωτερικό μέρος του Ιερού Ναού και παρά τις συνεχείς και επίμονες παρακλήσεις του Εφημερίου του Ναού  προς συγκεκριμένα άτομα β)  την δωρεά του κ Αποστόλου Καλλιακμάνη, ιδιοκτήτη της εταιρείας Κalliakmanis security  που δραστηριοποιείται στη τοποθέτηση και συντήρηση συστημάτων ασφαλείας - τηλεφωνικών κέντρων και κλειστών κυκλωμάτων TV. 


ὕστερα ἀπὸ διαλογικὴν συζήτησιν ὁμοφώνως ἀποδέχεται τὴν απόφασή του, ἡ ὁποία ἀφορᾷ την αγορά και τοποθέτηση ενός συγχρόνου κυκλώματος παρακολούθησης του εξωτερικού χώρου του Ιερού Ναού με υπέρυθρες κάμερες όλο το 24 ωρο προκείμενου να διαφυλαχθεί η προστασία του Ιερού Ναού αλλά και το προαυλίου χώρου,  έχοντας  το λόγο  από κει και πέρα  η δικαιοσύνη  .


Ολοκλήρωση συντήρησης και καθαρισμού εικόνων τέμπλου

Ολοκληρώθηκε η συντήρηση και ο καθαρισμός των 8 εικόνων (Δεσπότη Χριστού, Υπεραγίας Θεοτόκου, Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, Αποστόλου Φιλίππου, Αγίου Χαραλάμπους, Αγίου Νεκταρίου, Αγίας Παρασκευής και Αποστόλου Θωμά) που κοσμούν το ξυλόγυπτο τέμπλο του Ιερού μας Ναού. Επίσης τοποθετήθηκε εσωτερικά ειδική led ταινία κρυφού φωτισμού των εικόνων.














Πρόγραμμα Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κκ Κοσμά

ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΙΟΥΝΙΟΥ 2018
07:30’ π.μ.  – ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΠΕΡΔΙΚΑΚΙΟΥ ΒΑΛΤΟΥ
Όρθρος - Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.

ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2018
07:30' π.μ. – ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΡΥΦΟΥ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ
Όρθρος - Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία επί τη εορτή του τοπικού μας Αγίου Βαρβάρου του εν Τρύφω ασκήσαντος. (Οι Ιερές Ακολουθίες θα τελεσθούν στον Ενοριακό Ναό Αγίου Νικολάου Τρύφου, λόγω αδυναμίας προσβάσεως στον πανηγυρίζοντα  Ιερό Ναό Αγίου Βαρβάρου στα Λουτρά Τρύφου, εξαιτίας καταστροφής του οδικού δικτύου).
19:00' μ.μ. – ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΓΕΝΕΣΙΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΔΟΚΙΜΙΟΥ
Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός.

ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΙΟΥΝΙΟΥ 2018
07:30' π.μ. – ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΓΕΝΕΣΙΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΠΑΛ. ΧΑΛΚΙΟΠΟΥΛΩΝ ΒΑΛΤΟΥ
Όρθρος - Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.

ΠΕΜΠΤΗ 28 ΙΟΥΝΙΟΥ 2018
19:30' μ.μ. – ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΕΪΚΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 ΙΟΥΝΙΟΥ 2018
07:30' π.μ. – ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Όρθρος – Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.

ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2018
07:30' π.μ. – ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ
Όρθρος - Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2018

Τράπεζα με επιτόκιο 1000 %

Όλοι είμαστε επηρεασμένοι από τον "οικονομικό εφιάλτη" στον οποίο ζει η χώρα μας, όλοι μετράμε τις δυνάμεις μας κι ελπίζουμε ν' αντέξουμε, προσθέτουμε, αφαιρούμε, πολλαπλασιάζουμε με τη λογική μας, με γνώμονα το συμφέρον και τις ανάγκες μας και βέβαια πρώτο μας μέλημα "εμείς".Τι θα λέγατε, αν βγαίναμε για λίγο από την ανθρώπινη λογική μας κι αν προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε, να ζήσουμε, να ελπίσουμε,να πιστέψουμε στην "θεϊκή υπέρβαση";Για όσους θέλουν να γευθούν κάτι διαφορετικό παραθέτω δυο παράλληλες ιστορίες.
Η πρώτη αναφέρεται στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, στην Εκκλησία που βίωνε ζωντανά κι αληθινά την αγάπη του Χριστού,
τότε που όλοι έτρωγαν στα κοινά τραπέζια, στις Αγάπες.Τότε λοιπόν μια κοπέλα Χριστιανή παντρεύτηκε ένα νεαρό ειδωλολάτρη, άνθρωπο πολύ καλής διαθέσεως, ο οποίος της είχε μεγάλη εμπιστοσύνη και αγάπη.Πριν από το γάμο τους του ζήτησε να της επιτρέπει να συμμετέχει στη χριστιανική λατρεία, πράγμα που ο νέος το σεβάστηκε απολύτως.Λίγον καιρό μετά το γάμο τους ο ειδωλολάτρης σύζυγος εξοικονόμησε από την εργασία του δέκα χρυσά νομίσματα.Ως σώφρων οικονόμος θέλησε κάπου να τα επενδύσει με ασφάλεια.Συμβουλεύτηκε και τη σύζυγό του κι εκείνη με απόλυτη πεποίθηση του σύστησε να τα καταθέσει στην τράπεζα των Χριστιανών - εννοούσε βέβαια τις Αγάπες."Αυτή θα σου τα επιστρέψει δεκαπλάσια".Ο νέος που την υπεραγαπούσε και την εμπιστευόταν πράγματι ακολούθησε τη συμβουλή της, πήγε μαζί της στο ναό και έδωσε όλες του τις οικονομίες στους πτωχούς Χριστιανούς που βρίσκονταν εκεί περιμένοντας το κοινό τραπέζι.
Αυτοί είναι οι τραπεζίτες" του είπε η γυναίκα του με απόλυτη πίστη.Πέρασε ένας χρόνος. Το ζευγάρι χρειάστηκε χρήματα.
"Πήγαινε στο ναό", είπε η γυναίκα στον άντρα της. Εκείνος πήγε.Δεν βρήκε κανέναν.Ταράχτηκε λίγο, αλλά εμπνευσμένος από την πίστη της γυναίκας τουδεν θύμωσε, δεν απελπίστηκε."Θα ξανάρθω" σκέφτηκε και ξεκίνησε για το σπίτι του.Στο δρόμο του βρέθηκε ένα νόμισμα, αρκετά φθηνό.Εσκυψε και το σήκωσε.Περνώντας από την αγορά αγόρασε ένα ψάρι και λίγα φρούτα μ' αυτό το νόμισμα.ξιστόρησε στη γυναίκα του τι συνέβη."Μην ανησυχείς, θα φροντίσει ο Χριστός" τον καθησύχασε εκείνη και πήρε τα ψώνια να τα τακτοποιήσει. Καθώς καθάριζε το ψάρι βρήκε στην κοιλιά του μια μεγάλη ολοστρόγγυλη άσπριδερή πέτρα.Της έκαμε εντύπωση.Την έδωσε στον άντρα της κι εκείνος έτρεξε να την δείξει σ' έναν φίλο του που έφτιαχνε κοσμήματα."Σου δίνω σαράντα χρυσες λίρες γι' αυτή την πέτρα.Είναι ένα τεράστιο μαργαριτάρι. Θέλει μόνο καθάρισμα".Ο νεαρός τα έχασε. Τον κοιτούσε σαστισμένος.Ο φίλος του νόμισε πως δεν έμεινε ικανοποιημένος από την προσφορά του και του λέει:"Σου δίνω εκατό χρυσές. Είμαι βέβαιος πως πρόκειται για το μεγαλύτερο μαργαριτάρι του κόσμου".Με το πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό στα χέρια του ο νέος έτρεξε στη σύζυγό του."Είναι πράγματι ο ασφαλέστερος κι ο πιο πλουσιοπάροχος τραπεζίτης ο Χριστός στον οποίον πιστεύεις" της λέγει με ενθουσιασμό."Θέλω κι εγώ να γίνω δικός Του, να τον γνωρίσω όπως εσύ".Λίγο αργότερα αφού κατηχήθηκε, βαπτίσθηκε Χριστιανός.

Η δεύτερη ιστορία συνέβη στις μέρες μας κάπου στην ΑΘήνα.
Κάποιος δικηγόρος γνώρισε έναν διά Χριστόν σαλό, τον Τρελογιάννη - του οποίου η ζωή υπήρξε ένα διηνεκές θαύμα, μια συγκλονιστική φανέρωση του Θεού στην πολύβουη αθηναϊκή καθημερινότητα και σε όλους μας.Επηρεασμένος από τα έργα και την πίστη του Τρελογιάννη ο δικηγόρος με σύμφωνη γνώμη της γυναίκας του προέβη σε μια εξαιρετική ¨επένδυση".
Είχε δέκα εκατομμύρια δραχμές στην Τράπεζα.Διέθεσε και τα δέκα σε αγαθοεργούς σκοπούς, σε γηροκομεία,ιδρύματα της Εκκλησίας, στην ιεραποστολή.Η καρδιά του γέμισε χαρά ανεκλάλητη.ζούσε σ' ένα πανηγύρι πανευφρόσυνο. Είχε την αίσθηση ότι όλη του η ζωή φωτίστηκε, ελάφρυνε, ομόρφυνε. Καθημερινό του μέλημα έγινε η μελέτη του Λόγου του Θεού και η φιλανθρωπία με όποια μορφή μπορούσε να την ασκήσει.Πέρασε καιρός. Ούτε ξανασκέφτηκε το χρηματικό ποσό που είχε διαθέσει.Μια μέρα επέστρεψε στο σπίτι του και βρήκε τη γυναίκα του αναστατωμένη.Με πήρε ο ξάδερφος από το νησί" άρχισε να λέει."Ρωτάει αν πουλάμε το κτήμα με τις ελιές"."Σιγά το κτήμα" λέει ο δικηγόρος."Τι αξία έχει;Αμα το θέλει ας του το χαρίσουμε"."Δεν το θέλει ο ξάδερφος.Το θέλει μια μεγάλη ξενοδοχειακή επιχείρηση και μας προσφέρει εκατό εκατομμύρια δραχμές"...
Το κτήμα πουλήθηκε εκατόν πέντε εκατομμύρια τα οποίαβέβαια κατατέθηκαν στην ίδια "τράπεζα".
Πόσο είναι το επιτόκιο του Θεού;
Αν δεν κάνω λάθος, σύμφωνα με τα παραπάνω 1000%.
Μήπως είναι καιρός ν' αλλάξουμε κι εμείς "τράπεζα

Η Νηστεία των Αγίων Αποστόλων

Η νηστεία  των  Αγίων  Αποστόλων (Πέτρου  και  Παύλου) δεν έχει συγκεκριμένη χρονική  διάρκεια, καθώς η έναρξή της εξαρτάται από την κινητή εορτή του Πάσχα. Αρχίζει από τη Δευτέρα μετά την Κυριακή των Αγίων Πάντων και λήγει στις 28 Ιουνίου, δηλ.  την παραμονή της εορτής  των Αγ. Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Κατά την περίοδο αυτή νηστεύουμε  από το κρέας  και τα γαλακτοκομικά,  το ψάρι  επιτρέπεται κάθε μέρα εκτός από Τετάρτη και Παρασκευή.  

Αναφέρουν για την αξία και τη σημασία της νηστείας:  
1) Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: 

« Πρέπει και ημείς, αδελφοί μου, οι ευσεβείς χριστιανοί, να νηστεύωμεν πάντοτε, μα περισσότερον την Τετράδη, διατί επουλήθηκε ο Κύριος και την Παρασκευή διατί εσταυρώθη. Ομοίως έχομε χρέος να νηστεύωμεν και τες άλλες Τεσσαρακοστές, καθώς εφώτισε το Άγιον Πνεύμα τους αγίους Πατέρας της Εκκλησίας μας και μας έγραψαν δια να νηστεύωμεν, να νεκρώνωμεν τα πάθη, να ταπεινώνωμεν τη σάρκα, το σώμα.» 

2)  Ο Άγιος Βασίλειος :
« MΗΝ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙΣ όμως το καλό της νηστείας μόνο στην αποχή από το φαγητό. Γιατί πραγματική νηστεία είναι μόνο να μην κάνεις τίποτε άδικο. "ΝΑ Λύνεις κάθε δεσμό αδικίας". Συγχώρησε τον πλησίον σου για το κακό που σού έκανε και ξέχασε αυτά πού σού  χρωστάει» .
«Η νηστεία σας να είναι καθαρή απο δικαστικές πράξεις και προστριβές." Κρέας δέν τρως,  αλλά κατασπαράζεις τον αδελφό σου. Νηστεύεις το κρασί, αλλα είσαι σπάταλος στις αδικίες. Περιμένεις να έρθει το βράδυ για να φάς αλλά ξοδεύεις ολη την ημέρα σου στα δικαστήρια. " Αλοίμονο σε κείνους που δεν μεθάνε απο κρασί ,αλλα απο τις αδικίες.» 

Εγγραφές στις Κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως


Με τη Χάρη του Θεού και την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά, θα λειτουργήσουν εφέτος οι Κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως, στις παραθαλάσσιες εγκαταστάσεις της περιοχής Ρίζα Αντιρρίου.

Οι Κατασκηνωτικές Περίοδοι για το καλοκαίρι του 2018 είναι:
1.    Α’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ: για παιδιά με προβλήματα Αυτισμού (ΑΜΕΑ): 20-25 Ιουνίου
(Με την ευθύνη του Συλλόγου Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων Αυτιστικών Ατόμων «Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης»).
2.    Β’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ:  Κορίτσια Δημοτικού:  29 Ιουνίου – 9 Ιουλίου.
3.    Γ’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ:  Αγόρια Δημοτικού:  9 – 20 Ιουλίου.
4.    Δ’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ:  Κορίτσια Γυμνασίου – Λυκείου:  20 – 31 Ιουλίου.
5.    Ε’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ:  Κορίτσια Γυμνασίου – Λυκείου:  1 – 11 Αυγούστου
(Με την ευθύνη της Αδελφότητος «Αγία Φιλοθέη»).
6.    Στ’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ:  Αγόρια Γυμνασίου – Λυκείου: 12 – 27 Αυγούστου.

Για δηλώσεις συμμετοχής και πληροφορίες μπορείτε να απευθύνεστε στο Βιβλιοπωλείο της Ιεράς Μητροπόλεως ΦΑΡΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ στο Μεσολόγγι και στο Βιβλιοπωλείο του Ιερού Ναού Ζωοδόχου Πηγής στο Αγρίνιο.
Οι εγγραφές στις Κατασκηνώσεις θα πραγματοποιηθούν:
v  Στο ΑΓΡΙΝΙΟ, στο Γραφείο του Περιοδικού «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ» [Καραϊσκάκη 20 (πεζόδρομος) 1ος όροφος, τηλ. 26410 58458].
·  Για τις περιόδους του Δημοτικού την Τετάρτη 13 Ιουνίου 2018 (09:00’-13:00’ και 18:00’-20:00’).
·για τις περιόδους Γυμνασίου–Λυκείου την Τετάρτη 20 Ιουνίου 2018 (09:00’-13:00’ και 18:00’-20:00’).
Στο ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ, στα Γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως [Αρχιεπ. Δαμασκηνού 10, τηλ. 26310 22322 (εσωτ. 106)].
·Για τις περιόδους του Δημοτικού την Πέμπτη 14 Ιουνίου 2018 (09:00’-13:00’ και 17:00’-18:00’).
· Για τις περιόδους Γυμνασίου – Λυκείου την Πέμπτη 21 Ιουνίου 2018 (09:00’-13:00’ και 17:00’-18:00’).
Σε όλες τις περιόδους θα τηρηθεί αυστηρώς σειρά προτεραιότητος, ενώ όλες οι δηλώσεις πρέπει να συνοδεύονται από βεβαίωση γιατρού.

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2018

Ποιμαντικές δραστηριότητες της Ιεράς μας Μητροπόλεως

Την παραμονή της εορτής των Αγίων Πάντων, απόγευμα του Σαββάτου 2 Ιουνίου 2018, η αδελφότητα της ιστορικής Ιεράς Μονής Εισοδίων της Θεοτόκου Μυρτιάς Τριχωνίδος απέκτησε έναν νέο αδελφό μοναχό.
Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, κατά την διάρκεια του αρχιερατικού Εσπερινού, τέλεσε την ακολουθία της ρασοφορίας αρχαρίου μοναχού στον δόκιμο της Ιεράς Μονής Βασίλειο Χούσο, ο οποίο έλαβε το όνομα Παΐσιος, προς τιμήν του όσιου Παΐσίου του Αγιορείτου.
Προσφωνώντας τον νέο μοναχό ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στις μοναχικές αρετές που θα πρέπει να κατακτήσει μέσα από την άσκηση και την υπακοή και ιδιαιτέρως τον προέτρεψε να καλλιεργήσει την υπακοή στον Ηγούμενο και την Αδελφότητα, την ταπείνωση και την αγάπη πρώτα στον Θεό, την Παναγία και τους Αγίους και έπειτα στους πατέρες και στον κάθε άνθρωπο που είναι εικόνα του Θεού.
ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΕΤΑΚΟΜΙΔΗΣ ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ
ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ ΑΙΤΩΛΙΑΣ

Σε πανηγυρική ατμόσφαιρα, στην Ιερά Μονή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, στο Μέγα Δένδρο Θέρμου, εορτάσθηκε την Κυριακή 3 Ιουνίου 2018 η επέτειος της μετακομιδής Ιερού Λειψάνου του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.
Το απότμημα του Ιερού Λειψάνου είχε προσκομίσει στις 2 Ιουνίου του 2007 ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος, ικανοποιώντας το αίτημα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Κοσμά να αποκτήσει η Ιερά Μητρόπολη τεμάχιο του ιερού λειψάνου του πολιούχου της Αγίου, ώστε και εν σώματι να βρίσκεται κοντά μας ο Άγιος ως βοηθός και προστάτης όλων των πιστών.
Η επέτειος αυτή τιμάται ιδιαιτέρως κάθε χρόνο από την τοπική μας Εκκλησία, με αρχιερατική Θεία Λειτουργία στο καθολικό της Ιεράς Μονής Αγίου Κοσμά, όπου και φυλάσσεται το ιερό λείψανο του Αγίου, την πρώτη Κυριακή του Ιουνίου.
Κατά τον φετινό εορτασμό, το απόγευμα του Σαββάτου, τελέσθηκε η ακολουθία του πανηγυρικού Εσπερινού, στον οποίο προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο ο Αρχιερατικός Επίτροπος Παμφίας, πανοσιολογιώτατος αρχιμ. Θεόκλητος Ράπτης.
Το πρωί της Κυριακής, 3ης Ιουνίου, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, χοροστάτησε στην ακολουθία του Όρθρου και προεξήρχε στην αρχιερατική Θεία Λειτουργία. Παρέστησαν ο Δήμαρχος Θέρμου κ. Σπυρίδων Κωνσταντάρας, ο πρώην Δήμαρχος κ. Θεόδωρος Πορφύρης και πλήθος πιστών και φιλαγίων χριστιανών.
Ο Σεβασμιώτατος, κηρύσσοντας τον θείο λόγο, αναφέρθηκε στο πρόσωπο του μεγάλου Διδάχου Αγίου Κοσμά, αλλά και στην μεγάλη ευλογία της τοπική μας Εκκλησίας να έχει στην γενέτειρα του Αγίου, το Μέγα Δένδρο της Αιτωλίας, απότμημα του Ιερού Λειψάνου του. Επίσης, για μια ακόμη φορά, εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο κ. Αναστάσιο για την μεταφορά του αποτμήματος του Ιερού Λειψάνου το έτος 2007, ώστε έτσι πάντα να προσφέρεται στο πλήθος των πιστών χριστιανών η δυνατότητα να προσκυνούν τον Άγιο Κοσμά, να ζητούν τις πρεσβείες του και να λαμβάνουν τις δωρεές του Θεού.

Εκ του Γραφείου Τύπου και Επικοινωνίας της Ιεράς Μητροπόλεως











Κυριακή 3 Ιουνίου 2018

Προσκυνηματική εκδρομή της Ενορίας μας στην ΑγιοΜετεωρίτικη πολιτεία και στα Τρίκαλα

    Tην πρώτη για τη φετινή χρονιά προσκυνηματική εκδρομή, διοργάνωσε ο Ιερός μας Ναός χθές Σάββατο 2 Ιουνίου 2018 με τη συμμετοχή 70 ατόμων στις Ιερές Μονές της ΑγιοΜετεωρικής πολιτείας.
    Πιο αναλυτικά στις 06:00 το πρωί συγκεντρωθήκαμε στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου και μέσω Ιονίας Οδού κάναμε μια στάση πριν τα Γιάννενα για τον πρωινό μας καφέ. Εν συνεχεία μέσω της Εγνατίας Οδού φθάσαμε στις 11:00 το πρωί στην ανδρική κοινοβιακή Ιερά Μονή Βαρλαάμ. Εκεί  προσκυνήσαμε την Ιερά Εικόνα της Παναγίας της Τριχερούσας που προσφάτως και συγκεκριμένα στις 4 Φεβρουαρίου 2018 υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σταγών και Μετεώρων κκ Θεοκλήτου έγινε η ενθρόνιση του πιστού αντιγράφου της θαυματουργού Εικόνος που βρίσκεται στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου Αγίου Όρους. Η Παναγία Τριχερούσα ανήκει στον εικονογραφικό τύπο της Οδηγήτριας. Προέρχεται από τη μονή του Αγίου Σάββα των Ιεροσολύμων. Στο κάτω αριστερό μέρος της εικόνας βρίσκεται ένα τρίτο χέρι, δηλαδή το κομμένο στη Δαμασκό χέρι του Ιωάννη Δαμασκηνού, ο οποίος συκοφαντήθηκε από τον Λέοντα Γ΄ στον χαλίφη της Δαμασκού, λόγω της εικονοφιλίας του. Επειδή όμως, σύμφωνα με την παράδοση, το κομμένο χέρι αποκαταστάθηκε με θαυματουργό τρόπο από την Παναγία, έκτοτε εικονίζεται ως αφιέρωμα. Το 1217 περιήλθε στη κατοχή του Σέρβου Αρχιεπισκόπου Σάββα. Η εικόνα έμεινε στη Σερβία για αρκετά χρόνια μέχρι τις αρχές του 15ου αιώνα, οπότε μεταφέρθηκε στο Άγιον Όρος για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων. Από τότε η εικόνα βρίσκεται στη Μονή Χιλανδαρίου.
     Αφού μας  μίλησε ο σεβασμιος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής γέροντας Ισίδωρος περί της Ιεράς Μονής, μας ανέλυσε και τη θαυμάσιο εικονογραφία της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου που βρίσκεται στον Νάρθηκα της Ιεράς Μονής.
Ξεναγηθήκαμε στο χώρο που βρίσκεται το κελάρι, το δίχτυ που ανέβαζαν τα παλαιότερα χρόνια τρόφιμα και άλλα είδη και εν συνεχεία ξεναγηθήκαμε και στο Μουσείο Εκκλησιαστικών κειμηλίων της Ιεράς Μονής. Αφού λάβαμε την ευχή του Καθηγουμένου αναχωρήσαμε για τη γυναικεία Ιερά Μονή Αγίου Στεφάνου όπου και πάλι ξεναγηθήκαμε από τις γερόντισσες της Ιεράς Μονής για το ιστορικό του Μοναστηριού. Αφού γευματίσαμε σε παρακείμενο εστιατόριο αναχωρήσαμε για την πόλη τω Τρικάλων για τον απογευματινό μας καφέ. Θαυμάσαμε το Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου αλλά και τα ερείπια της οικίας του Αγίου Εφραίμ του θαυματουργού Συγκεκριμένα, σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες το σπίτι όπου γεννήθηκε στα Τρίκαλα το 1384 ο Άγιος Εφραίμ κατέρρευσε έπειτα από έναν μακρύ και δύσκολο χειμώνα, με πολλά χιόνια και έντονες βροχοπτώσεις.Σύμφωνα με την προφορική παράδοση το σπίτι όπου έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του ο Άγιος Εφραίμ, κατά κόσμον Κωνστανίνος Μόρφης, βρίσκονταν στις όχθες του Ληθαίου, στο ύψος της «Αύρας». 
    Ύστερα από τον απογευματινό μας καφέ άκρη στο ποτάμι πήραμε το δρόμο της επιστροφής με άφιξη στο χωρίο μας περίπου στις 22:00 το βράδυ γεμάτοι πνευματικά εφόδια και πολλές εμπειρίες από την εκδρομή που διοργάνωσε ο Ιερός μας Ναός.

Ακολουθούν φωτογραφίες