Τρίτη 31 Μαρτίου 2020

Εποχή Αντιχρίστου, του π Παύλου Ντανά, ιεροκύρηκος της καθ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως


Ζοῦμε ἀγαπητοί, σέ ἀποκαλυπτικούς καιρούς. Σέ καμία περίπτωση δέν μποροῦμε νά διανοηθοῦμε τά ὅσα συμβαίνουν στήν ἐποχή μας. Εἶναι ἀνήκουστα καί πρωτοφανή. Θεωροῦμε, ὅτι ἦρθαν
πολύ γρήγορα τά γεγονότα ἀπ’ ὅ,τι τά  περιμέναμε, ὅσον ἀφορά δηλαδή τόν ἐρχομό τοῦ ἀντιχρίστου. Καί ὁ λόγος εἶναι ὅτι ὁ πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, σάν ἄλλος αὐτοκράτορας Διοκλητιανός καί Καλιγούλας, μέ ὅλους τούς ἀθέους καί ἀκοινώνητους οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν καμία ἀπολύτως σχέση μέ τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀποφάσισαν νά  κλείσουν τούς Ναούς.
  Γνωρίζουμε ὅτι, ἀνέκαθεν μέσα στήν Ἐκκλησία ὅταν πρόεκυπταν ἀνομβρίες, ἐπιδημίες καί ἔπεφταν στά σπαρτά  ἀκρίδες καί διάφορα ἔντομα, οἱ Ἐπίσκοποι μαζί μέ τούς κληρικούς καί τούς λαϊκούς ἔκαναν λιτανεῖες καί ἁγιασμούς. νήστευαν γιά ἀρκετές ἡμέρες καί προσπαθοῦσαν μέ ὅλους τούς τρόπους νά παρακαλέσουν τό Χριστό καί τήν Παναγία προκειμένου νά λυθεῖ ἡ δοκιμασία. Γι’ αὐτό ἄλλωστε καί μέσα στό ἱερό Εὐχολόγιο ὑπάρχουν διάφορες εὐχές γιά τέτοιου  εἴδους δοκιμασίες. Σήμερα ὅμως παρατηροῦμε καί ὀφείλουμε νά τό ὁμολογήσουμε μέ πολλή θλίψη, ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, οἱ Ἐπίσκοποί μας καί οἱ Μητροπολίτες μας δέν στάθηκαν στό ὕψος τῶν περιστάσεων. Συμβιβάστηκαν μέ τό κοσμικό πνεῦμα, ταυτίστηκαν ἀπόλυτα μέ «τόν καίσαρα» καί ἔτσι ἔκλεισαν τίς Ἐκκλησίες καί  ὁ λαός τοῦ Θεοῦ λυπᾶται πολύ περισσότερο ἀπό αὐτούς.  
Μοῦ ἔγραψε ἕνας νεαρός ἕνα μήνυμα:
 «Ποῦ καταντήσαμε! Νά ψάχνουμε τρόπο τέλεσης ἱερῶν Ἀκολουθιῶν μέσῳ facebook, ἀντί νά ἑνωθεῖ ὁ κλῆρος καί νά ἀνοίξει τίς Ἐκκλησίες. Εὐθυνοφοβία, ρεζερβέ ἀκολουθίες καί ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ἐκτός τῶν ἱερῶν Nαῶν. Φαίνεται ὅτι ἐπαληθεύονται ἐδῶ καθαρά τά λόγια τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, «ὅτι στίς δύσκολες ἐποχές οἱ κληρικοί θά γίνουν χειρότεροι τῶν λαϊκῶν». Ὁ Θεός νά μᾶς ἐλεήσει.
***
 Ἐκτός τούτων εἶναι ἀναγκαῖο νά κάνουμε καί κάποιες ἄλλες ὑπογραμμίσεις.
  1ον. Τόν διαδικτυακό τρόπο τέλεσης τῆς Θείας Λειτουργίας τόν ὑπέδειξε πρῶτος ὁ πάπας, ὁ αἱρεσιάρχης πάπας. Μήπως λοιπόν ὁ Πατριάρχης καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί οἱ ἄλλοι Μητροπολίτες μιμήθηκαν  τόν πάπα; 
2ον. Διαφημίζεται τό ἐμβόλιο γιά τό ὁποῖο γίνεται ἕνας παγκόσμιος πόλεμος μεταξύ τῶν μεγάλων κρατῶν καί ὁ λόγος εἶναι καθαρά οἰκονομικός, καθώς θά ἀποφέρει
πολλά κέρδη. Ἐκτός τούτου, φημολογεῖται ὅτι τό ἐμβόλιο αὐτό θά ἔχει τέτοια στοιχεῖα πού θά προκαλέσουν σοβαρή βλάβη στό σῶμα, ταυτόχρονα δέ θά ἐλέγξουν καί τό DNA τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδή θά κάνουν τούς ἀνθρώπους σάν πρόβατα, χωρίς καμία ἀπολύτως βούληση καί ἐλευθερία.
3ο. Διαπιστώνουμε ὅτι ἄνθρωποι –ὅλοι ἐκεῖνοι πού ἀνήκουν στή νέα τάξη τῶν πραγμάτων - κατάφεραν νά κλείσουν καί νά ἀπομονώσουν τούς ἀνθρώπους μέσα στά σπίτια τους γιά νά τούς ἐλέγχουν διαδικτυακά καί νά διοχετεύουν  τά δικά τους μηνύματα μέσα ἀπό τά Μ.Μ.Ε., ἀσκώντας  ψυχολογική πίεση. Στήν ὀρθόδοξη Ρωσία ὅμως ἔκαναν κάτι πολύ ἔξυπνο. Ἔκλεισαν τούς  ἡλικιωμένους καί τίς εὐπαθεῖς ὁμάδες στά σπίτια καί οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι κυκλοφοροῦν ἐλεύθερα.
4ο. Ἐπίσης, μᾶς ὁδηγοῦν στήν ἀχρήματη κοινωνία ἐφόσον ὅλες οἱ συναλλαγές γίνονται μέσῳ διαδικτύου. 
5ο. Ὕβρισαν τή Θ. Κοινωνία μέ τόν ἀνόσιο λόγο τους, ὅτι τάχα, θά κολλήσει κανείς μικρόβιο - ἄν εἶναι δυνατόν- ἀπό τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας. Στήν ἐνορία τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Πλανᾶ, το 1932, σ’ ἕνα στενό δρομάκι κρυβόταν ἕνας λεπρός σέ προχωρημένο βαθμό. Τά χείλη του εἶχαν φαγωθεῖ ἀπό τή φοβερή ἀρρώστια. Κάποτε ὁ Ὅσιος πῆγε νά τόν κοινωνήσει, ἀλλά τό σαπισμένο σῶμα του δέν μπόρεσε νά παραλάβει τό Ἅγιο Σῶμα τοῦ Κυρίου, παρέπεσε στό πλάι.  Ὁ Ὅσιος χωρίς κανένα δισταγμό ἔσκυψε πῆρε μέ τό δικό του στόμα τό Θεῖο μαργαρίτη καί τόν  κατέλυσε χωρίς νά πάθει τίποτα. Ὅσο γιά τό λεπρό τελικά τόν ἀνακάλυψε ἡ ἀστυνομία καί τόν ἔστειλε στό λεπροκομεῖο.
 Ὀκτώβριος τοῦ 1918. Τό Ἀγρίνιο ἔχει 15.000 κατοίκους. Μία ἐπάρατος νόσος, ἡ γρίπη, θερίζει κυριολεκτικά τήν πόλη. Δέν ὑπάρχει οἰκογένεια πού νά μή θρηνεῖ ἔστω καί ἕνα θῦμα ἀπό τή γρίπη. Οἱ νεκροί εἶναι τόσοι πού οἱ παπάδες δέν προφταίνουν οὔτε κἄν μιά εὐχή νά διαβάσουν. Φόβος ἐπικρατεῖ στό Ἀγρίνιο, στό Μεσολόγγι, καί στό Αἰτωλικό. Ἡ ἐπιστήμη φαίνεται ἀνίκανη. Ὁ ἀριθμός τῶν θανόντων φθάνει ὡς 50 τήν ἡμέρα. Οἱ κάτοικοι ἀποφεύγουν τούς νεκρούς γιά τό φόβο τῆς μετάδοσης. Ὅλοι πιστεύουν ὅτι ἡ γρίπη εἶναι μιά δοκιμασία. Οἱ γεροντότεροι θυμοῦνται τότε ἕνα θαῦμα τῆς Παναγίας τῆς Προυσιωτίσσης, πού εἶχε κάνει ὅταν θέριζε ἡ χολέρα τό 1854. Ἀπελπισμένοι βρίσκουν καταφύγιο στήν πίστη. Σκέπτονται νά μεταφερθεῖ ἡ εικόνα τῆς Παναγίας τῆς Προυσιωτίσσης στήν πόλη τοῦ Ἀγρινίου. Τό πρωινό τῆς 24ης  Ὀκτωβρίου  μετά τόν ὄρθρο μιά πομπή σχηματίζεται μέ ἐπικεφαλῆς τόν Τίμιο  Σταυρό, τούς γέροντες τῆς πόλης, τούς μοναχούς τῆς Μονῆς. Τότε χιλιάδες πιστοί ἀπό τήν πόλη βγῆκαν στούς δρόμους νά τήν ὑποδεχτοῦν. Ξεκινοῦν μιά ὁλονύκτια πορεία. Ἡ πομπή ὁδηγεῖται στήν Ἁγία Τριάδα Ἀγρινίου, ὅπου γίνεται μεγάλη Παράκληση στήν Παναγία. Τό κακό ἔχει σταματήσει. Ἡ Παναγία ἔκανε ἄλλη μια φορά τό θαῦμα της. Καί ἐδῶ νά ἐρωτήσουμε κάτι. Ἡ λιτανεία ἔγινε χωρίς τόν κόσμο; Οἱ κληρικοί εἴχανε κλείσει τότε τούς ἱερούς Ναούς;  Δέν ἐκκλησιάζονταν οἱ ἄνθρωποι; Δέν κοινωνοῦσαν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων; Ἴσα - ἴσα βλέπουμε καθαρά ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἔσπευσαν μέ πολλή εὐλάβεια καί πίστη. Παρακάλεσαν τήν Παναγία, ἀγνοώντας τόν κίνδυνο τῆς γρίπης, προκειμένου νά τούς σώσει ἀπό τή δεινή μάστιγα. Καί τούς ἔσωσε!

***
  Ὁ κύριος Θεολόγος Παπαδόπουλος, μοριακός βιολόγος, λέει τά ἑξῆς σημαντικά:
«Γιά τόν ὀρθόδοξο χριστιανό μέσα στό Ἅγιο Ποτήριο βρίσκονται ἡ Ζωή, τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, γιά ὅλους τούς ἄλλους εἶναι ἄρτος καί οἶνος. Ἄλλωστε ἡ ομολογία τῆς πίστεως ἀποκαλύπτεται κυρίως μέ τό παράδειγμά μας καί  τή ζωή μας καί ὄχι μέ τά λόγια μας.
  Καί συνεχίζει:  Ἕνας μή ἐλεγμένος ἀσθενής ἤ φορέας τοῦ COVID-19 πού χρησιμοποιεῖ τά μέσα μαζικῆς μεταφορᾶς σέ ὥρα αἰχμῆς δέν εἶναι δημόσιος κίνδυνος; Εἶναι. Ἄρα κόβονται οἱ δημόσιες συγκοινωνίες. Ἕνας ἀσθενής φούρνου πού ζυμώνει καί πουλᾶ ψωμί δέν εἶναι δημόσιος κίνδυνος; Εἶναι. Ἕνας πού φτιάχνει καφέ καί τό δίνει σέ ἑκατοντάδες ἀνθρώπους καθημερινά ἁπλά κλείνοντας τό πλαστικό καπάκι ἤ πιάνοντας τό καλαμάκι εἶναι δημόσιος κίνδυνος; Εἶναι. Ἕνας ταμίας  σέ σοῦπερ μάρκετ δέν εἶναι δημόσιος κίνδυνος; Εἶναι. Δηλαδή, ἄν φτάσουμε στό σημεῖο νά θεωροῦμε κίνδυνο γιά τή  δημόσια ὑγεία τόν ἐκκλησιασμό, τότε νά κλείσουν ὅλα. Μέχρι τότε ὁποιαδήποτε ἄλλη κουβέντα εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ».

***
   Συγκινούμαστε, ἀγαπητοί, αὐτές τίς ἡμέρες. ὅσοι πιστοί ἔρχονται, καί ἐξομολογοῦνται μετά δακρύων, ἐνῶ εἶναι ἕτοιμοι διά νά κοινωνήσουν, δέν  μποροῦν νά προσέλθουν στή Θεία Κοινωνία. Νά προσκυνήσουν τόν  Τίμιο Σταυρό διά νά λάβουν δύναμη καί θάρρος γιά τή συνέχιση τῆς Μ.  Τεσσαρακοστῆς. Καί ὅπως φημολογεῖται, θέλουν νά κλείσουν τίς Ἐκκλησίες καί γιά τό Πάσχα.  Μήπως, ἐδῶ ἀκριβῶς, κρύβεται ὁ πόλεμος ἐναντίον τοῦ χριστιανισμοῦ; Καί βέβαια. Προκύπτει ὅμως καί ἕνα ἄλλο ζήτημα. πολλοί πνευματικοί δέν δέχονται πρός ἐξομολόγηση τούς χριστιανούς. Εἶναι πολύ λυπηρό, νά συμβαίνουν τέτοιες καταστάσεις καί μέσα στήν Ἐκκλησία μας. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί, τό ὑποστηρίζει ἀπερίφραστα: «Εἴτε ζῶμεν εἴτε ἀποθνήσκωμεν τοῦ Κυρίου ἐσμέν». δηλαδή εἴτε ζοῦμε εἴτε πεθαίνουμε νά  ἀνήκουμε στόν Κύριο. Ὁ χριστιανός δέν θά πρέπει νά ὑπολογίσει σέ καμία περίπτωση τή ζωή του μπροστά  στή Θεία Μετάληψη τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Οἱ χριστιανοί οἱ «ἐν Καρχηδόνι» μαρτύρησαν μέσα στίς κατακόμβες τήν ὥρα πού τελοῦνταν ἡ Θεία Λειτουργία ὅταν οἱ εἰδωλολάτρες στρατιῶτες ὅρμησαν καί τούς κατέσφαξαν. Νά, ποιά εἶναι ἡ μαρτυρία τῆς πίστεως! 
 Κάτι ἄλλο πού πρέπει νά ὑπογραμμίσουμε.
 Δίνεται  μεγάλη ἔμφαση στήν ὑγεία τοῦ σώματος. Ἀλλά  πῶς θά ὑπάρξει ὑγεία στό σῶμα ἄν δέν ὑπάρχει ὑγεία στήν ψυχή; Ἡ  ψυχή μας εἶναι ἀνώτερη ἀπό τό σῶμα. Τό σῶμα εἶναι ὑπηρέτης τῆς ψυχῆς. Γι’ αὐτό δέν θά πρέπει σέ καμία περίπτωση νά ὑποτάξουμε τήν ψυχή στό σῶμα. Τό ἐπισημαίνει ἄλλωστε ὁ ἴδιος ὁ Κυριός μας: «Τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ»; Ὅταν ὁ χριστιανός θέλγεται ἀπό τό θεῖο ἔρωτα, δέν ὑπολογίζει αὐτήν ἐδῶ τήν ἐπίγεια ζωή μπροστά στήν αἰώνια ζωή. Εἶναι καιρός ὁμολογίας. Ὁ καθένας μας κρίνεται αὐτή τή στιγμή.

  Ὁ Πατριάρχης, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, οἱ Ἐπίσκοποι καί οἱ Μητροπολίτες ἀρνοῦνται τή Θ. Χάρη, βλασφημοῦν  κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δέν μᾶς ἔχει πεῖ ὁ Χριστός ὅτι θά πατᾶτε πάνω στά φίδια καί τούς  σκορπιούς καί δέν θά παθαίνεται τίποτα; Ἄρα εἶναι ὁμολογία πίστεως ἤ μᾶλλον ὅρος σωτηρίας. Ἐφόσον αὐτή τή στιγμή ὑποχωροῦν στίς διαταγές τοῦ πρωθυπουργοῦ καί ὑποδουλώνονται χωρίς καμία ἀπολύτως ἀντίρρηση, ἁμαρτάνουν θανάσιμα. Οὔτε ἐπί τουρκοκρατίας οὔτε ἐπί κουμμουνισμοῦ ἔκλεισαν τίς Ἐκκλησίες. Ἄρα διανύουμε  πολύ πιό δύσκολες ἐποχές.
   Ὁ ἀπ. Παῦλος λέει: «Οὐ γάρ ἔδωκε ἡμῖν ὁ Θεός πνεῦμα δειλίας ἀλλά δυνάμεως καί σωφρονισμοῦ». Καί νά τονίσουμε ἐδῶ, ὅτι εἶναι πολύ χαρακτηριστική ἡ προφητεία τοῦ ἀειμνήστου φλογεροῦ Ἐπισκόπου γέροντος Αὐγουστίνου Καντιώτη.
  «Ἄχ ἡ ἐπιδημία! Ὤχ, ὤχ, ὤχ! Ἔρχεται, ἔρχεται, ἔρχεται, ἔρχεται!
Ἔρχεται ἐπιδημία, ὄχι γρίπη σάν τήν γριπούλα αὐτή, πού πέφτεις στά κρεβάτια, ἀλλά, σύμφωνα μέ τήν Ἀποκάλυψη, ἔρχεται ἐπιδημία μέ ἕνα περίεργο ὄνομα ἀσθένειας πού θά ἐκμηδενίσει, θά ἐξευτελίσει τούς γιατρούς, θά ἐξευτελίσει τά φαρμακεῖα, τά πάντα!
 Σκούπα ἡλεκτρική!
 Τί νά μᾶς κάνει ὁ Θεός;
Προσευχή δέν κάνουμε, Ἁγία Γραφή δέν διαβάζουμε, πορνεῖες καί μοιχεῖες καί διαζύγια, καί ἀκαθαρσίες, σκουλήκια βρωμερά καί ἀκάθαρτα! Ἔρχεται ἐπιδημία πού θά σαρώσει τόν κόσμον ὁλόκληρο! Σκούπα ἡλεκτρική! Καί ὅπως στόν Πρῶτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ἦλθε ἡ γρίπη ἐκείνη πού ἐσάρωσε τήν Ἀθήνα ὁλόκληρον, καί χιλιάδες ἔπεσαν καί ἀπέθαναν, οὕτω πως ἔρχεται ἐξ Ἀνατολῶν φοβερά ἐπιδημία! Κινδυνεύουμε, ἀδελφοί μου! Νά πέσουμε στά γόνατα, στά ἅρματα, στήν προσευχή!».
   Εἶναι κανόνας ὅτι μετά ἀπό τίς ὑποχωρήσεις στά θέματα τῆς πίστεως, ἔχουμε καί ἐθνικές τραγωδίες. Ὁ Θεός νά μᾶς λυπηθεῖ, γιατί βλέπουμε αὐτές τίς ἡμέρες, πῶς κινεῖται ὁ αἱμοσταγής Ἐρντογάν πού δέν ὑπολογίζει τίποτα, ἀφοῦ ἔχει τίς πλάτες ὅλων τῶν εὐρωπαίων, οἱ ὁποῖοι τοῦ χαϊδεύουν τά αὐτιά.  Ἄς λυπηθεῖ ὁ Θεός τήν πατρίδα μας.
 Μή λησμονοῦμε ἄλλωστε, ὅπως λέγει ὁ μαχητικός δάσκαλος Δημήτριος Νατσιός, «ὅτι τή λευτεριά μας τήν ὀφείλουμε στά Άγια Δισκοπότηρα». Βεβαίως, θά λάβουμε ἁγιασμό καί ἀντίδωρο καί θά χριστοῦμε μέ λαδάκι ἀπό τούς ἁγίους, ἀλλά ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ἀναντικατάστατη.
Στην εξομολόγηση πηγαίνουμε όχι για να κοινωνήσουμε, αλλά επειδή ...
   Μήν παραποιοῦμε τά πράγματα καί μή προσπαθοῦμε νά χρυσώσουμε τό χάπι. νά ἀμβλύνουμε ὅλες τίς ἄλλες καταστάσεις. Ἄς μετανοήσουμε ὅλοι. Πρῶτα ἐμεῖς οἱ κληρικοί. Εἶναι καί μιά δοκιμασία ἀπό τό Θεό. τήν ἐπέτρεψε προκειμένου νά συνετισθοῦμε γιά τά ἐπερχόμενα δεινά τῆς ἐποχῆς τοῦ ἀντιχρίστου. «Ἀγρυπνεῖτε καί προσεύχεσθε ἵνα μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν», εἶναι ἡ προτροπή τοῦ Κυρίου στούς μαθητές του καί σέ ὅλους τούς χριστιανούς. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ αἰώνιος νικητής, εἶναι  Ἐκεῖνος πού ἀποτελεῖ τό Α καί τό Ω τῆς ἱστορίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Στό λάκκο πού ἑτοίμασαν οἱ ἐχθροί – καί νά τό γνωρίζουν οἱ θεομάχοι – γιά τόν πιστό λαό, θά πέσουν μέσα οἱ ἴδιοι πού πολεμοῦν τόν Ἰησοῦ Χριστό.
***
   Συζητώντας μέ ἄνθρωπο πνευματικό γιά τόν ιό πού μᾶς ἀπειλεῖ ... μοῦ συνέστησε πάνω ἀπ’ ὅλα ἐμπιστοσύνη στό Θεό καί στήν Παναγία μας. Προσοχή στίς εἰδήσεις καί στίς  φῆμες, γιατί σκόπιμα δημιουργεῖται κλίμα ταραχῆς καί πίσω ἀπό τήν ταραχή βρίσκεται ὁ ταραχοποιός...(ὁ διάβολος). Χωρίς νά πέσουμε στήν παγίδα πού ἑτοιμάζουν. 
Ἐπίσης μίλησε καί γιά μιά ἄλλη διάσταση:
 ὅπως καί σ’ αὐτόν τόν κίνδυνο θά βροῦν τρόπο νά μᾶς σώσουν μέ τό ἐμβόλιο, ἔτσι τότε θά μᾶς παρουσιάσουν τίς λύσεις τους... ἀφοῦ προηγουμένως σπείρουν πανικό καί ταραχή. Παράλληλα τεστάρουν καί τίς ἀντιδράσεις μας. γι΄ αὐτό ἀδελφοί, ἄς εἴμαστε προσεκτικοί.  
Πρέπει  λοιπόν νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἀρχίζουμε ἐποχή διωγμῶν γιά τούς χριστιανούς. Ὁπότε, θά πρέπει νά εἴμαστε ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι στήν ἐλπίδα τοῦ Εὐαγγελίου, στό Χριστό μας ὁ οποῖος εἶναι Αὐτός πού θά σώσει τό ἀνθρώπινο γένος καί ὅλους τούς καλοπροαίρετους ἀνθρώπους, γιατί δέν μπορεῖ ὁ ἰός, ἕνα μικρόβιο, νά νικήσει τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, τόν Παντοδύναμο Θεό.

Eυχαριστίες θερμές

Ευχαριστούμε θερμά τους περίπου 3000 ευλαβείς χριστιανούς που παρακολούθησαν την προχθεσινή Ακολουθία των Χαιρετισμών που μεταδόθηκε σε απευθείας σύνδεση από τον Ιερό μας Ναό μέσω της σελίδας του Ναού στο Facebook, του site Makryneia news, μέσω της σελίδας  Γραμματικού και του πολιτιστικού συλλόγου στο Facebook .
Ευχαριστούμε πολύ που έχετε αγκαλιάσει  και που  στηρίζετε την προσπάθεια που καταβάλλει ο Ιερός μας Ναός προκειμένου να μεταδίδονται οι Ιερές μας Ακολουθίες σε αυτές τις δύσκολες ημέρες που περνάει η πατρίδα μας.
Ανανεώνουμε το ραντεβού μας την προσεχή Παρασκευή την ίδια ώρα για την Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου που θα πραγματοποιηθεί νέο live streaming video από τα άνωθι site

Η Ακολουθία του Μεγάλου Κανόνα θα τελεσθεί αύριο στον Ιερό μας Ναό στις 18:00μμ κεκλεισμένων των θυρών χωρίς τη συμμετοχή του κόσμου

Τί είναι ο Μεγάλος Κανόνας, πότε ψάλλεται, γιατί ονομάστηκε έτσι;


Ο Μεγάλος Κανόνας ψάλλεται τμηματικά στα απόδειπνα των τεσσάρων πρώτων ημερών της Α’ Εβδομάδας των Νηστειών και ολόκληρος στην ακολουθία του Όρθρου της Πέμπτης της Ε’ εβδομάδας. Στις ενορίες , ωστόσο, ψάλλεται και ανεξάρτητα από τον όρθρο, ως μικρή αγρυπνία, το βράδυ της Τετάρτης μαζί με την ακολουθία του αποδείπνου.
Ο Μεγάλος Κανόνας στην μορφή του έχει μια χαρακτηριστική ιδιορρυθμία. Η ιδιορρυθμία του συνίσταται στο ότι συγκρινόμενος προς τους άλλους ομοίους του κανόνες, είναι «μέγας». Μέγας στην απόλυτη του έννοια. Μεγαλύτερος δεν μπορούσε να υπάρξει· και τούτο γιατί ο ποιητής θέλησε να συνθέσει όχι τρία ή τέσσερα τροπάρια για την κάθε ωδή, όπως συνήθως έχουν οι άλλοι κανόνες, αλλά πολύ περισσότερα: τόσα, όσα είναι και όλοι οι στίχοι των ωδών, έτσι ώστε στον καθένα στίχο να αντιστοιχεί και να παρεμβάλλεται κατά την ψαλμωδία από ένα τροπάριο. 250 είναι οι στίχοι των ωδών, 250 και τα τροπάρια του Μ. Κανόνα, ενώ οι συνήθης κανόνες έχουν γύρω στα 30. Σήμερα τα τροπάρια του Μ. Κανόνα είναι κατά 30 περίπου περισσότερα από τα αρχικά. Μεταγενέστεροι υμνογράφοι πρόσθεσαν τροπάρια για την οσία Μαρία την Αιγυπτία και για τον ίδιο τον Ανδρέα.
Τον Μεγάλο Κανόνα συνέθεσε ο άγιος Ανδρέας ο Ιεροσολυμίτης. Γεννήθηκε στη Δαμασκό το 660 μ. Χ. από ευσεβείς γονείς. Σε ηλικία δεκαπέντε ετών η αγάπη του τον φέρνει στα Ιεροσόλυμα όπου οι γονείς του τον αφιερώνουν στον Ναό της Αναστάσεως. Στα Ιεροσόλυμα απόκτησε μεγάλη παιδεία, την «θύραθεν» και τη θεολογική. Αν και το έργο του έγινε στην Κωνσταντινούπολη και την Κρήτη φέρει τον τίτλο του «Ιεροσολυμίτη» επειδή πέρασε από την αγία πόλη. Μοναχός της Μονής του Αγίου Σάββα στα Ιεροσόλυμα έγινε γραμματέας του Πατριάρχη Θεόδωρου. Το 685 ήλθε στην Κωνσταντινούπολη για εκκλησιαστική αποστολή. Εκεί παρέμεινε για είκοσι χρόνια και ανέλαβε διάφορες εκκλησιαστικές θέσεις και τέλος γύρω στο 711 ή 712 εκλέγεται αρχιεπίσκοπος Κρήτης.
Στη Κρήτη συμμετέχει στις ταλαιπωρίες του ποιμνίου του που οφείλονταν στις Αραβικές επιδρομές. Εμψυχώνει το λαό στις θλίψεις και προσεύχεται για τη σωτηρία του. Με τις προσευχές του σταματά τη μεγάλη ανομβρία και σταματά τη μάστιγα της πείνας. Ιδρύει μεγάλο «Ξενώνα» στον οποίο περιθάλπονται οι γέροντες και οι άρρωστοι, φιλοξενούνται οι ξένοι και οι φτωχοί διακονώντας ο ίδιος. «Με τα χέρια του υπηρετούσε τους ασθενείς και τους έπλενε τα πόδια και το κεφάλι, καθάριζε τις πληγές τους και τα τραύματα τους. Σ’ αυτό το σημείο τον οδηγούσε η αγάπη του πρός τον Θεό και τον πλησίον» σημειώνει ο βιογράφος του.
Ο άγιος Ανδρέα ο Κρήτης είχε μεγάλη ευλάβεια και ιδιαίτερη αγάπη του πρός την Παναγία. Αφιέρωσε πλήθος ύμνων και εγκωμιαστικών λόγων στις εορτές της. Έκτισε δε μεγαλοπρεπή ναό προς τιμήν της Θεοτόκου που τον ονόμασε «Βλαχέρνες». Φρόντισε δε για την επισκευή των παλαιών και παραμελημένων ναών τους οποίους «ευπρεπώς κατεκόσμησε».
Πέθανε στις 4 Ιουλίου 740 στην Ερεσό της Λέσβου, είτε επιστρέφοντας στην Κρήτη μετά από ένα ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη, είτε και εξόριστος εκεί – ήταν υποστηρικτής των αγίων εικόνων. Στην παραλία της Ερεσού τιμάται μέχρι σήμερα ο τάφος του, μια μεγάλη σαρκοφάγο, που βρίσκεται πίσω από το άγιο βήμα της ερειπωμένης βασιλικής της Αγίας μάρτυρος Αναστασίας, όπου κατά τους βιογράφους του είχε ταφεί. Η καθιέρωση του ως Αγίου έγινε πολύ νωρίς.
Ο Ανδρέας ήταν λόγιος κληρικός, εκκλησιαστικός ρήτορας και υμνογράφος. Η φιλολογική και υμνογραφική του παραγωγή είναι αξιόλογη Οι λόγοι του είναι κυρίως εγκωμιαστικοί. Σώζονται ομιλίες στις Θεομητορικές και Δεσποτικές εορτές και σε διαφόρους αγίους. Στις ομιλίες του φαίνεται η ρητορική του τέχνη, η άριστη γνώση της αττικής γλώσσας, η βαθιά γνώση της βίβλου, ιδιαίτερα της Π.Δ που ερμηνεύει αλληγορικά. Χαρακτηρίζεται ως ο καλύτερος εκκλησιαστικός ρήτορας της Βυζαντινής εποχής.
Τα χαρακτηριστικά των λόγων του είναι η «έντεχνος ρητορική επεξεργασία και τα υψηλά θεολογικά νοήματα». Το υμνογραφικό του έργο είναι πλουσιότερο των ρητορικών του λόγων. Εφεύρε το είδος των Κανόνων που ψάλλονται μέχρι σήμερα και διακρίνονται για την σαφήνεια και το διδακτικό τους χαρακτήρα. Το σπουδαιότερο όμως υμνογραφικό του έργο είναι ο Μ. Κανόνας. Τον έγραψε, όπως φαίνεται από διάφορες ενδείξεις, περί το τέλος της ζωής του, κατά δε την μαρτυρία ενός συναξαρίου, στην Ερεσό, λίγο πριν πεθάνει. Αν η πληροφορία αυτή είναι αληθινή, ο Μ. Κανόνας είναι το κύκνειο άσμα του υμνογράφου μας.
Για να καταλάβουμε την ποιητική του δομή πρέπει να κάνουμε μια μικρή παρέκβαση. Το έργο αυτό ανήκει στο ποιητικό είδος των κανόνων, που κατά πολλούς έχει την αρχή του σ’ αυτόν τον ίδιο τον Ανδρέα. Είναι δε οι κανόνες ένα σύστημα τροπαρίων, που γράφονταν για ένα ορισμένο λειτουργικό σκοπό: να διακοσμήσουν τη ψαλμωδία των 9 ωδών του Ψαλτηρίου, που στιχολογούνταν στον όρθρο. Όλος ο κανόνας ψάλλεται σε ένα ήχο. Κάθε όμως ωδή παρουσιάζει μια μικρή παραλλαγή στη ψαλμωδία κατά τρόπο, που να διατηρείται μεν η μουσική ενότητα στον όλο κανόνα, αφού όλος ψάλλεται στον ίδιο ήχο, αλλά και να σπάει και η μονοτονία με τις παραλλαγές στην ψαλμωδία που παρουσιάζει κάθε μια ωδή.

Ποιο είναι το περιεχόμενο του Μεγάλου Κανόνα;
Ο Μεγάλος Κανόνας παρουσιάζει το τραγικό γεγονός της πτώσεως του ανθρωπίνου γένους που κατάστρεψε τη δυνατότητα της κοινωνίας του με τον Θεό. Στον Μεγάλο Κανόνα ο ποιητής θεωρεί και βιώνει το γεγονός της πτώσεως προσωπικά. Με την καθημερινή αμαρτία του ταυτίζεται με τον πρωτόπλαστο Αδάμ του οποίου γίνεται μιμητής. Η ψυχή του ακολουθεί τη πορεία της Εύας. «Αλίμονο, ταλαίπωρη ψυχή! Γιατί μιμήθηκες την πρώτη Εύα; Κοίταξες πονηρά και πληγώθηκες πικρά». Ο άγιος αναφέρεται στην ύπαρξη που κληρονομήσαμε μετά τη πτώση που συνδέεται με τη φθορά και το θάνατο. Με τους πρωτόπλαστους έχουμε οντολογική αλληλεγύη. Η συναίσθηση της αμαρτωλότητας και η ομολογία της σφραγίζει ολόκληρο τον Μ. Κανόνα.
Είναι ένα κύκνειο άσμα, ένας θρήνος προθανάτιος, ένας μακρύς θρηνητικός μονόλογος, είναι ο Αδαμιαίος θρήνος. Ο ποιητής βρίσκεται στο τέλος της ζωής του. Αισθάνεται ότι οι ημέρες του είναι πια λίγες, ο βίος του έχει περάσει. Αναλογίζεται τον θάνατο και την κρίση του δίκαιου κριτή, που τον αναμένει. Και έρχεται να κάνει μια αναδρομή, μια ανασκόπηση του πνευματικού του κόσμου. Κάθεται να συζητήσει με τη ψυχή του. Ο απολογισμός όμως δεν είναι ενθαρρυντικός. Ο βαρύς κλοιός της αμαρτίας στον συμπνίγει. Η συνείδηση τον ελέγχει. Και ο ποιητής θρηνεί διαρκώς για την άβυσσο των κακών τους πράξεων. Στον θρήνο αυτό συμπλέκεται η αναδρομή στην Αγία Γραφή.
Αυτό κυρίως δίνει την μεγάλη έκταση στο ποίημα. Ο σύνδεσμος όμως του θρήνου με την Γραφή είναι πολύ φυσικός. Σαν άνθρωπος του Θεού ο ποιητής, ανοίγει το βιβλίο του Θεού για να αξιολογήσει τα πεπραγμένα του. Εξετάζει ένα προς ένα τα παραδείγματα του ιερού βιβλίου. Στις οκτώ πρώτες ωδές παίρνει τα παραδείγματα του από τη Παλαιά Διαθήκη.
Στη εννάτη ωδή από την Καινή Διαθήκη. Το αποτέλεσμα της συγκρίσεως είναι κάθε φορά τρομερό και αιτία νέων θρήνων. Έχει μιμηθεί όλες τις κακές πράξεις όλων των ηρώων της ιεράς ιστορίας, όχι όμως και τις καλές πράξεις των αγίων. Δεν του μένει παρά η μετάνοια, η συντριβή και η καταφυγή στο έλεος του Θεού. Και εδώ ανοίγει η αισιόδοξη προοπτική του ποιητή. Βρήκε την πόρτα του παραδείσου, την μετάνοια. Καρπούς μετανοίας δεν έχει να παρουσιάσει· προσφέρει όμως στον Θεό τη συντετριμμένη του καρδιά και την πνευματική του φτώχια.
Τα βιβλικά παραδείγματα του Δαυίδ,του προφήτη Ιερεμία, των βασιλέων Μανασσή και Εζεκία από την Π. Δ και του Πέτρου, της Μάρθας και της Μαρίας, της Χαναναίας, του τελώνη, της πόρνης και του ληστή τον ενθαρρύνουν. Πολλές φορές επανέρχεται χρησιμοποιώντας το παράδειγμα της μετάνοιας της πόρνης και παρακαλεί τον Κύριο να δεχθεί τα δικά του δάκρυα όπως δέχθηκε και τα δικά της και να του συγχωρήσει τις αμαρτίες του. Ο κριτής θα ευσπλαχνισθεί και αυτόν, που αμάρτησε πιο πολύ από όλους τους ανθρώπους. Ψάλλεται σε ήχο πλ. του β’. Είναι ήχος γλυκός, κατανυκτικός και εκφραστής του πένθους και της συντριβής.

Κυριακή 29 Μαρτίου 2020

Απευθείας συνδέσεις του Ιερού μας Ναού

Αυτή την εβδομάδα στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς θα πραγματοποιηθεί απευθείας σύνδεση μέσω live streaming video η Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου την Παρασκευή 3 Απριλίου 2020 το απόγευμα ώρα 19:00 μμ και θα μεταδοθεί :
  • στην ομάδα Grammatikou - Γραμματικού Αιτωλοακαρνανίας   στο facebook
  • στην ομάδα Ιερός Ναός Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς στο Facebook
  •  μέσω της σελίδας του Πολιτιστικού συλλόγου Γραμματικούς στο Facebook
  • μέσα από το blog  του Ιερού μας Ναού apfilipposgrammatikous.blogspot.gr
  • και από την σελίδα makryneia news στο Facebook
Η Ακολουθία θα γίνει κεκλεισμένων των θυρών χωρίς την παρουσία κόσμου στον Ναό με απώτερο σκοπό την ψυχική ωφέλεια όλων όσων επιθυμούν να παρακολουθήσουν έστω και με αυτό τον τρόπο τις Ιερές Ακολουθίες της Ενορία μας.

Σάββατο 28 Μαρτίου 2020

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η μεγάλη συνάντηση του Θεού και του ανθρώπου"

Περίοδος αγώνα είναι η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή.Περίοδος αγώνα πνευματικού.Μας καλεί η Αγία μας Εκκλησία σε προσευχή, σε νηστεία, σε εγρήγορση.Μας δείχνει το δρόμο που οδηγεί από το Γολγοθά στην Ανάσταση,Από την πτώση στην ανύψωση, από την αμαρτία στην σωτηρία.Όταν ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο, τον έπλασε για να είναι παντοτινά ενωμένος μαζί Του, για να κοινωνεί την αγάπη του Θεού και να λαμβάνει διαρκώς από τον Δημιουργό την ζωή και την τελειότητα.
Δυστυχώς όμως, ο πρώτος εκείνος άνθρωπος, ο Αδάμ, παρήκουσε την μία και μοναδική εντολή του Θεού, προτίμησε να γευτεί τον απαγορευμένο καρπό και στη συνέχεια, δηλητηριασμένος από το μικρόβιο της αμαρτίας,εκδιώχθηκε από τον Παράδεισο Κι έπειτα, όπως μας περιγράφει ένα θαυμάσιο τροπάριο των ημερών, έκατσε ο Αδάμ απέναντι από τον κλειστό και σφραγισμένο πλέον Παράδεισο, και ατενίζοντας αυτό που με την παρακοή του είχε χάσει, έκλαψε πικρά, γιατί τότε πλέον είχε αντιληφθεί το μέγεθος της αμαρτίας που είχε διαπράξει.Όλοι μας είμαστε εξόριστοι από τον Παράδεισο,εξαιτίας αυτής της πρώτης αμαρτίας.Όλοι μας λοιπόν έχουμε ένα κοινό σκοπό:να κατοικήσουμε και πάλι στον Παράδεισο.Ο αγώνας επομένως του Χριστιανού είναι αγώνας με στόχο τον Παράδεισο.Και τα σημεία του αγώνα μας είναι η καθαρότητα του βίου, η απόκτηση των αρετών, η προσέγγιση του Θεού μέσα από την Μυστηριακή ζωή.
Ειδικά όμως αυτή την περίοδο, την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή,η Εκκλησία μας μάς ωθεί να αγωνιστούμε εντονότερα, να προσπαθήσουμε περισσότερο, να αναθερμάνουμε το ζήλο μας, να ζήσουμε όλο το Μυστήριο της Θείας Οικονομίας, ώστε κι εμείς, μαζί με τον Αναστημένο Ιησού Χριστό,να πορευθούμε προς τον Πατέρα!Γι αυτό λοιπόν, την περίοδο αυτή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ασκούμαστε με την νηστεία, ώστε να περιορίσουμε και να πειθαρχήσουμε τον εαυτό μας.
Με τον τρόπο αυτό της νηστείας ισχυροποιούμε τη θέλησή μας και μαθαίνουμε να αντιστεκόμαστε στις προκλήσεις και τις επιθυμίες των πειρασμών, μαθαίνουμε να κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, να τα περιορίζουμε και σιγά - σιγά να τα εξορίζουμε από μέσα μας.Άλλο όπλο της Σαρακοστής είναι και η εντονότερη προσευχή,η ατομική και η Μυστηριακή στην εκκλησία.Η προσευχή είναι επικοινωνία με τον Θεό, συνομιλία μαζί Του.Τη στιγμή της προσευχής η καρδιά μας και ο νους μας φεύγει από τα γήινα και ταξιδεύει στο χώρο του πνεύματος.Ο άνθρωπος που προσεύχεται αντλεί δύναμη και κουράγιο από την προσευχή, για να μπορέσει να αντισταθεί στο ρεύμα του κόσμου που μας περιτριγυρίζει, και να συνεχίσει τον πνευματικό του αγώνα.Προσευχή λοιπόν εντονότερη αυτή την περίοδο, τόσο μόνοι μας, όσο και στην εκκλησία, με τους Χαιρετισμούς, τα Απόδειπνα,τις Προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες.Την νηστεία και την προσευχή συνοδεύει η καλλιέργεια των αρετών.Αυτή η περίοδος είναι η καταλληλότερη για να προσπαθήσουμε πιο εντατικά για την απόκτηση των αρετών.
Η ελεημοσύνη προς τον πλησίον που έχει την ανάγκη μας, η φιλανθρωπία που δεν γίνεται για επίδειξη και αυτοέπαινο, η ταπείνωση που υψώνει τον άνθρωπο, η αληθινή, γνήσια αγάπη προς τον Θεό και τους ανθρώπους, η πραότητα, η εγκράτεια, η σωφροσύνη, είναι άνθη πνευματικά που οφείλουμε να φυτέψουμε και να καλλιεργήσουμε μέσα μας.Μόνο τότε θα μπορέσουμε να δεχθούμε μέσα μας τον Θεό και να ζήσουμε την χαρά της Αναστάσεως, αυτού του μεγάλου γεγονότος που εορτάζουμε με το πέρας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Ας αγωνιστούμε, λοιπόν.Ας αγωνιστούμε με μεγαλύτερη προθυμία και ένταση, με την νηστεία, την προσευχή, την Μυστηριακή ζωή, την μελέτη του Ευαγγελίου, με την αγαθοσύνη και την καλλιέργεια των αρετών.Ας αγωνιστούμε για να τελειοποιήσουμε τους εαυτούς μας και να καθαριστούμε από κάθε ρύπο πνευματικό που λεκιάζει το ένδυμα της ψυχής μας.Ας αγωνιστούμε κι ας τρέξουμε για να συναντήσουμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.Γιατί η Μεγάλη Τεσσαρακοστή δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η μεγάλη συνάντηση του Θεού και του ανθρώπου.Είναι το σημείο στο οποίο ο Θεός, ταπεινούμενος θυσιάζεται για μας, προσφέρει θυσία τον Υιό Του, λύτρο για τις αμαρτίες μας, και συναντά τον άνθρωπο, εμάς, όλους μαζί και τον καθένα μας ξεχωριστά, που ανυψώνουμε το πνεύμα και την διάνοιά μας για να Τον συναντήσουμε και να οδηγηθούμε από Αυτόν στην Ουράνια Πατρίδα, τον χαμένο Παράδεισο.

Πηγή: απο το ιστολόγιο "Aπλά & Ορθόδοξα"

Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος για την Καταλαλιά


 Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί μου χριστιανοί, λέγεται Δ´ Κυριακή τῶν Νηστειῶν. Τήν Κυριακή αὐτή ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία καθόρισε νά ἑορτάζουμε τήν μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ ἑορτή τοῦ ἁγίου αὐτοῦ εἶναι στίς 30 Μαρτίου. Ἐπειδή ὅμως ἡ ἑορτή πέφτει μεσοβδόμαδα, καί τίς καθημερινές τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή δέν ἐπιτρέπεται θεία Λειτουργία, γι᾽ αὐτό ἡ Ἐκκλησία, γιά νά μή χαθεῖ ἡ ἑορτή αὐτή, τήν μετέθεσε τήν Δ´ Κυριακή τῶν Νηστειῶν. Ἄρα, πρόκειται περί μεγάλου ἁγίου, γιά νά φροντίσει ἡ Ἐκκλησία νά μήν χαθεῖ ἡ ἑορτή του. Καί πραγματικά, ἀδελφοί, εἶναι μεγάλος ἅγιος, ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος. Εἶναι ἕνας ἀσκητικός πατέρας τοῦ ἕκτου αἰῶνος. Ἔγραψε ἕνα μόνο, ἀλλά περίφημο σύγγραμμα, πού τό ὀνόμασε «Κλῖμαξ τοῦ Παραδείσου». Ἀπό τό σύγγραμμά του αὐτό πῆρε καί αὐτός τήν ἐπωνυμία «Ἰωάννης τῆς Κλίμακος». Ἡ ἀλεπού, λέγει ἕνας μύθος, κορόϊδευε τήν λιονταρίνα, γιατί γεννάει μόνο ἕνα. Ἀλλά αὐτή τῆς εἶπε: «Ἕνα, ἀλλά λέοντα»! Γράφουν πολλοί συγγραφεῖς πολλά βιβλία. Ὁ Ἰωάννης τῆς Κλίμακος ἔγραψε μόνο ἕνα βιβλίο, ἀλλά «λέοντα»! Βιβλίο ἰσχυρό, δυνατό, γιγάντιο! Τέτοια βιβλία νά διαβάζετε, ἀδελφοί μου χριστιανοί, γιά νά μορφωθεῖτε θεολογικά, ἀλλά καί γιά νά σωθεῖτε. Πραγματικά, τό βιβλίο Κλῖμαξ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου ἔχει σπουδαῖα φάρμακα γιά τήν θεραπεία τῆς ψυχῆς μας. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὀνόμασε τό βιβλίο του «Κλῖμαξ» ἀπό τό ὅραμα τοῦ Ἰακώβ, πού διαβάζουμε στό βιβλίο τῆς Γένεσης (28,12). Ἐκεῖ διαβάζουμε ὅτι ὁ πατριάρχης εἶδε στό ὄνειρό του μία κλίμακα, ἡ ὁποία ἀπό τήν γῆ ἔφτανε στόν οὐρανό. Τό βιβλίο αὐτό τοῦ ἁγίου Ἰωάννου περιέχει τριάντα κεφάλαια. Εἶναι οἱ τριάντα βαθμίδες τῆς «Κλίμακός» του, πού εἰσάγουν στόν οὐρανό. Ἐπίτηδες ὁ ἅγιος Ἰωάννης ἔκανε τά κεφάλαια τοῦ βιβλίου του τριάντα ἀπό τήν ἡλικία τῆς ὡριμότητος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἄρχισε τό θεῖο Του ἔργο.
2. Στό σημερινό μου κήρυγμα, ἀδελφοί χριστιανοί, θά σᾶς πῶ λίγα, πολύ ὀλίγα λόγια ἀπό τόν 10ο λόγο τοῦ βιβλίου, πού ἀναφέρεται στό ἁμάρτημα τῆς καταλαλιᾶς καί τῆς κατακρίσεως. Εἶναι ἕνα ἁμάρτημα, στό ὁποῖο πέφτουμε ὅλοι, ἄλλος πολύ καί ἄλλος λίγο. Καί ὅμως, ὅπως μᾶς τό λέει ὁ ἅγιος, εἶναι πολύ σοβαρό τό ἁμάρτημα αὐτό, τό πάθος αὐτό, καί πρέπει ὁπωσδήποτε ὅλοι νά ἀγωνιστοῦμε, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, νά τό κόψουμε. Σᾶς λέγω μερικά ἀπό ὅσα λέει γιά τήν καταλαλιά ὁ ἅγιος Ἰωάννης, πού ἑορτάζουμε σήμερα.

(α) Ὁ ἅγιος παρομοιάζει τήν καταλαλιά μέ «παχειά βδέλλα, πού ἀπορροφάει τό αἷμα τῆς ἀγάπης» (§ 1). Πραγματικά, χριστιανοί μου, ὅποιος κατηγορεῖ τόν ἄλλο, δέν ἔχει ἀγάπη σ᾽ αὐτόν, γι᾽ αὐτό καί γιά τήν καταλαλιά βρίσκει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὅτι «γεννᾶται ἀπό τό μίσος καί ἀπό τήν μνησικακία» (§ 1).

(β) Τήν καταλαλιά τήν λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης «ἀναιδῆ ἁρπαγή τοῦ δικαιώματος τοῦ Θεοῦ» (§ 15). Ἔτσι εἶναι, χριστιανοί μου. Ἡ κρίση τῶν ἀνθρώπων θά γίνει τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιατί ὁ Θεός Πατέρας «τήν κρίσιν πᾶσαν δέδωκε τῷ Υἱῷ» (Ἰωάν. 5,22). Ἐκεῖνος λοιπόν πού κατηγορεῖ τόν ἄλλον παίρνει ἀπό τόν Χριστό τό θεῖο δικαίωμά Του καί γίνεται αὐτός, ὁ καταλαλῶν, γίνεται κριτής τοῦ ἄλλου. Γι᾽ αὐτό, πολύ ὡραῖα, ὁ ἅγιος Ἰωάννης λέγει τήν καταλαλιά «ἀναιδῆ ἁρπαγή».
(γ) Ἀλλά γιατί νά κατηγοροῦμε τόν ἄλλο; Ναί, τόν εἴδαμε νά ἁμαρτάνει. Ξέρουμε ὅμως τό πόσο θά μετάνοιωσε αὐτός γιά τήν ἁμαρτία αὐτή πού ἔκανε, πόσους ἀναστεναγμούς θά ἔβγαλε ἀπό τά στήθη του καί πόσα δάκρυα θά ἔχυσε γιά τήν κακή ὥρα πού τόν ἔκανε νά ἁμαρτήσει; Ἐμεῖς εἴδαμε τήν ἁμαρτία τοῦ ἄλλου καί τόν κατηγοροῦμε γι᾽ αὐτό. Ὁ Θεός ὅμως εἶδε τήν μετάνοιά του καί τόν δικαιώνει γι᾽ αὐτήν καί τόν κάνει ἅγιο. Δηλαδή, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης στό βιβλίο του, ἐμεῖς τόν εἴπαμε «ἀνήθικο» γιά τήν ἁμαρτία του, ἀλλά ὁ Θεός κηρύσσει «ἁγνό» γιά τήν μετάνοιά του (§6·βλ. καί § 9).
(δ) Τήν καταλαλιά καί τήν κατάκριση ὁ ἅγιος Ἰωάννης τήν θεωρεῖ ὡς τό χειρότερο ἁμάρτημα, τόσο ὥστε ὅποιος βαρύνεται καί μόνο μέ αὐτό τό ἁμάρτημα δέν σώζεται. Ἄς θυμηθοῦμε τόν Φαρισαῖο τῆς παραβολῆς τοῦ Κυρίου (βλ. Λουκ. 18,10 ἑξ.). Καί νήστευε καί προσευχόταν, ἀλλά ἐπειδή κατέκρινε τόν ἁμαρτωλό τελώνη, δέν δικαιώθηκε, δέν σώθηκε (§16).
(ε) Ἀδελφοί μου! Ἄς μή κατηγοροῦμε τούς ἄλλους γιά τίς ἁμαρτίες τους, γιατί, ὅπως τό λέγει καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης, δέν φταῖνε αὐτοί πού ἁμαρτάνουν. Ὁ διάβολος εἶναι ἡ αἰτία τοῦ κακοῦ, ἄν καί βέβαια δέν ἀπαλλάσσεται ὁ ἄνθρωπος γιά τίς ἁμαρτίες πού κάνει, ἐπειδή τόν ὑποκινεῖ ὁ διάβολος σ᾽ αὐτό. Ἀλλά τόν διάβολο κυρίως νά κατηγοροῦμε, αὐτόν νά καταριόμαστε καί ὄχι τόν ἀδελφό μας γιά τήν ἁμαρτία του (§13). Ἔπειτα πῶς κατηγοροῦμε τόν ἄλλο τίς ἁμαρτίες του, ἀφοῦ καί ἐμεῖς ἁμαρτάνουμε;  Ὅλοι εἴμαστε ἁμαρτωλοί. Καί ἄν, χριστιανοί μου, σκεπτόμαστε τίς ἁμαρτίες μας καί πονοῦμε γι᾽ αὐτές – αὐτό καλεῖται μετάνοια – , δέν θά ἔχουμε τότε ὄρεξη νά σηκώσουμε κεφάλι καί νά ἀνοίξουμε τό στόμα μας γιά νά κατηγορήσουμε τόν ἀδελφό μας γιά τήν ἁμαρτία του. Αὐτός πού ζεῖ πραγματικά τήν μετάνοια δέν κατηγορεῖ κανέναν. Γι᾽ αὐτό καί λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος ὅτι ἡ καταλαλιά εἶναι ἐνάντια πρός τήν μετάνοια. «Ὅπως δέν συμβιβάζεται ἡ φωτιά μέ τό νερό, ἔτσι καί ἡ κατάκρισις μέ ἐκεῖνον πού ἀγαπᾶ τήν μετάνοια» (§ 8). Ἄς μή κατηγοροῦμε κανέναν, ἀδελφοί, γιά τήν ἁμαρτία του, γιατί, ἄν κατηγοροῦμε τούς ἄλλους, θά μᾶς πάρει ὁ Θεός τήν Χάρη Του καί θά πέσουμε στά ἴδια καί σέ χειρότερα ἀπό αὐτά πού κατηγοροῦμε (§10).
3. Μή ἔχοντας χρόνο νά σᾶς πῶ περισσότερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, σᾶς λέω γιά τήν καταλαλιά μιά νόστιμη διήγηση πού γράφει τό Γεροντικό:
Σέ ἕνα μοναστήρι ἦταν ἕνας μοναχός πού φαινόταν ἀμελής στά καθήκοντά του. Δέν ἦταν ἐπιμελής στίς ἱερές Ἀκολουθίες καί στά ἄλλα διακονήματά του. Ἀρρώστησε κάποτε ὁ μοναχός αὐτός καί ἦταν στά τελευταῖα του. Τότε πῆγε ὁ Γέροντας τοῦ Μοναστηρίου νά τόν συμβουλεύσει γιά νά δείξει μετάνοια, γιά νά σωθεῖ ἡ ψυχή του. Τοῦ εἶπε μέ καλό τρόπο ὅτι ἦταν ἀμελής στά καθήκοντά του καί πρέπει νά μετανοήσει γι᾽ αὐτό, γιά νά βρεῖ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά ὁ μοναχός τόν ρώτησε ἕνα περίεργο λόγο: «Γέροντα, εἶναι ἀληθινό τό Εὐαγγέλιο;». Ὁ Γέροντας ὑποθέτω ὅτι θά σκέφτηκε: «Ἐγώ τοῦ μιλάω γιά μετάνοια καί αὐτός μέ ρωτάει ἄν εἶναι ἀληθινό τό Εὐαγγέλιο…»! «Ἀληθινό εἶναι τό Εὐαγγέλιο, παιδί μου», τοῦ ἀπάντησε ὁ Γέροντας. «Ἔ, Γέροντα – εἶπε πάλι ὁ μοναχός –, ἄν εἶναι ἀληθινό τό Εὐαγγέλιο, ἐγώ δέν θά καταδικαστῶ ἀπό τόν Χριστό. Γιατί ὁ Χριστός εἶπε: “Μή κρίνετε, ἵνα μή κριθῆτε”. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἤμουν ἀμελής στά καθήκοντά μου, ἀλλά σέ ὅλη μου τήν μοναχική ζωή, δέν κατηγόρησα κανένα ἀδελφό. Καί ἀφοῦ λοιπόν δέν ἔκρινα κανέναν, δέν θά κριθῶ ἀπό τόν Χριστό, γιατί μᾶς εἶπε “μή κρίνετε, ἵνα μή κριθῆτε”». «Πώ, πώ»!, εἶπε τότε ὁ Γέροντας. «Ἐμεῖς ἀγωνιζόμαστε σκληρά γιά τήν σωτηρία μας καί αὐτός ὁ μοναχός, πού τόν λέμε γιά ἀμελῆ, βρῆκε ἄλλο δρόμο, εὐκολώτερο καί καλύτερο, γιά νά πετύχει τήν σωτηρία του. Καί θά τήν πετύχει»! Τότε ὅλοι οἱ ἀδελφοί θυμήθηκαν ὅτι πραγματικά ὁ ἀδελφός αὐτός, πού φαινόταν ἀμελής ὡς μοναχός, ποτέ-μά ποτέ δέν εἶχε κατηγορήσει κανέναν. Καί ὅλοι πῆραν μάθημα καί δίδαγμα ὅτι περισσότερο ἀπό ὅλα νά προσέχουν τήν καταλαλιά καί τήν κατάκριση· καί ὁ καθένας τους νά βλέπει τό δοκάρι πού ἔχει στό μάτι του καί νά μήν κατηγορεῖ τόν ἄλλο γιά τήν ἀκίδα τοῦ ματιοῦ του (βλ. Ματθ. 7,3). Ἀδελφοί, ἄς μήν κατηγοροῦμε κανένα, γιά νά εὕρουμε ἔλεος τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως.

Το Ευαγγέλιο της αυριανής Κυριακής και η απόδοσή του στη Νεοελληνική


«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἄνθρωπός τις πρόσηλθε τῷ Ἰησοῦ γονυπετῶν αὐτῷ καὶ λέγων διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρὸς σέ, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. Καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, φήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται· Καὶ εἶπον τοῖς μαθηταῖς σοῦ ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει ὢ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρὸς μέ. Καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν. Καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων.
Καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δὲ εἶπε· παιδιόθεν. Καὶ πολλάκις αὐτὸν εἰς τὸ πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτὸν ἀλλ’ εἰ τὶ δύνασαι, βοηθῆσαν ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ' ἡμᾶς. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ τὸ εἰ δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι. Καὶ εὐθέως κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγε- πιστεύω, κύριε βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ. Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος ἐπετίμησε τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ· τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν, ἐγὼ σοὶ ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ' αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν. Καὶ κράξαν καὶ πολλὰ σπαράξαν αὐτὸν ἐξῆλθε, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν. ὁ δὲ Ἰησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς ἤγειρεν αὐτὸν καὶ ἀνέστη.
Καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ ἐπηρώτων αὐτὸν κατ' ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό. Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστεία. Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τὶς γνῶναι. ἐδίδασκε γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενούσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἥμερα ἀναστήσεται».

Απόδοση στη Νεοελληνική

Εκείνο τον καιρό ένας άνθρωπος πλησίασε τον Ιησού, γονάτισε μπροστά του και είπε· Διδάσκαλε,· σου έφερα το γιο μου, που έχει πνεύμα άλαλο· Και όπου τον πιάσει τον ρίχνει κάτω, και αφρίζει και τρίζει τα δόντια του και ξεραίνεται· και είπα στους μαθητές σου για να το βγάλουν και δεν μπόρεσαν. Και ο Ιησούς του αποκρίθηκε και λέγει· Ω γενεά άπιστη, ως πότε θα είμαι μαζί σας ως πότε θα σας βαστάξω; Φέρτε μου εδώ το παιδί. Και του το έφεραν. Και όταν το παιδί είδε τον Ιησού, αμέσως το πονηρό πνεύμα το τράνταξε και έπεσε στη γη και κυλιόταν αφρίζοντας.
Και ο Ιησούς ρώτησε τον πατέρα του· Πόσος καιρός είναι από τότε που το έπαθε; Και ο πατέρας είπε· Από τότε που ήταν παιδί. Και πολλές φορές και στη φωτιά τον έριξε και στο νερό για να τον ξεκάμει· μα αν κάτι μπορείς, λυπήσου μας και βοήθησε μας. Και ο Ιησούς του είπε· Αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σ' εκείνον που πιστεύει. Και αμέσως έβαλε φωνή ο πατέρας του παιδιού με δάκρυα και είπε· Πιστεύω Κύριε· βόηθα με στην απιστία μου. Και όταν είδε ο Ιησούς πως μαζεύεται κόσμος, μίλησε αυστηρά στο ακάθαρτο πνεύμα και του λέγει: Πνεύμα άλαλο και κουφό, εγώ σε διατάζω, να βγεις από το παιδί και να μην ξαναμπείς σ' αυτό. Και το πνεύμα, αφού έβαλε μεγάλη φωνή και τράνταξε δυνατά το παιδί, βγήκε· και το παιδί έγινε σαν νεκρό, ώστε πολλοί να λέγουν πως πέθανε. Και ο Ιησούς το ‘πιασε από το χέρι και το σήκωσε και εκείνο στάθηκε ορθό.
Και όταν ο Ιησούς πήγε στο σπίτι οι μαθητές του τον πήραν κατά μέρος και τον ρωτούσαν: Γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να βγάλουμε το πονηρό πνεύμα; Και τους είπε· Τα πονηρά πνεύματα με κανέναν τρόπο δε βγαίνουν παρά μόνο με προσευχή και με νηστεία. Και αφού βγήκαν από εκεί διάβαιναν κρυφά μέσα από τη Γαλιλαία και κανείς δεν ήθελε να το ξέρει. Γιατί δίδασκε τους μαθητές του και τους έλεγε πως ο υιός του ανθρώπου παραδίνεται στα χέρια των ανθρώπων και θα τον σκοτώσουν και αφού πεθάνει την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί. 

Tοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ.


     Το επεισόδιο που μας αφηγείται το σημερινό ανάγνωσμα από το Ευαγγέλιο του Μάρκου αγαπητοί εν Χριστω αδελφοί,  τοποθετείται ευθύς μετά την κάθοδο του Ιησού από το όρος όπου μεταμορφώθηκε μπροστά σε τρεις από τους μαθητές του. Μετά τη δόξα της Μεταμορφώσεως συναντά ο Ιησούς την ανθρώπινη αθλιότητα σ’ όλη της την τραγική εκδήλωση: Ένας πονεμένος πατέρας μας λέγει το Ευαγγελικό ανάγνωσμα που μόλις ακούσαμε, παρακαλεί τον Ιησού να γιατρέψει το άρρωστο παιδί του, που το είχε κυριεύσει δαιμονιο και  που οι μαθητές του προηγουμένως, οι υπόλοιποι δηλ. εννέα, στάθηκαν ανίσχυροι να το θεραπεύσουν. Φοβερό όντως το θέαμα !!! Βρίσκει λοιπόν ο Ιησούς μπροστά του από την μια μεριά την πονεμένη και πάσχουσα ανθρωπότητα, από την άλλη τους εκπροσώπους του που δεν μπορούν να βοηθήσουν. Και σαν να μη φθάνουν αυτά, βλέπει και τους γραμματείς, τους θεολόγους δηλ. του ιουδαϊσμού, να συζητούν με τους μαθητές και να προσπαθούν ίσως να κλονίσουν την πίστη τους στον Χριστό. Όλα αυτά θα κάνουν σε λίγο τον Ιησού να εκστομίσει την φράση «ω γενεά άπιστος, εώς πότε προς υμάς έσομαι;».
     Τη δύναμη της πίστεως, της προσευχής και της νηστείας, μας διδάσκει σήμερα ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, μέσα από τη θεραπεία του δαιμονιζόμενου παιδιού που μας διηγείται ο Ευαγγελιστής Μάρκος. Το παιδι που από μικρό το είχε καταλάβει το πονηρό πνεύμα και συχνά απειλούσε ακόμα και την σωματική του ακεραιότητα, ο διάβολος δεν αρκούνταν μόνο στη ζημιά που έκανε στην ψυχή του, αλλά το ωθούσε πότε στη φωτιά και πότε στο νερό, για να το φονεύσει. Ο πατέρας του με πόνο και με δάκρυα στα μάτια απευθύνεται στους μαθητές του Χριστού να το θεραπεύσουν, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Και ο Κύριος, αφού προηγουμένως στηλίτευσε την απιστία των μαθητών Του, λέει στον πατέρα του παιδιού “αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά για εκείνον που πιστεύει”. Κι εκείνος απαντά “πιστεύω, Κύριε, βοήθησέ με στην απιστία μου”. Τότε ο Ιησούς έδιωξε το ακάθαρτο πνεύμα από το παιδί, και αργότερα, στην ερώτηση των μαθητών Του για τη δική τους αδυναμία, απάντησε ότι “τούτο το γένος δεν μπορεί με τίποτε άλλο να εκδιωχθεί, παρά μόνο με προσευχή και με νηστεία”.
    Η νηστεία δηλαδή και η προσευχή αποτελούν τα στοιχεία εκείνα, τα πνευματικά αγωνίσματα, μέσα από τα οποία ενισχύεται η πίστη, γίνεται πιο καθαρή, πιο σταθερή, πιο δυνατή, πιο αποτελεσματική. 
    Πρώτη θέτει ο Χριστός την νηστεία. Κάνοντας έναν εύστοχο παραλληλισμό, οι Πατέρες της Εκκλησίας λένε ότι όπως η παράβαση της νηστείας, έδιωξε τον Αδάμ από τον Παράδεισο, έτσι και η νηστεία έχει τη δύναμη να φέρει και πάλι τον άνθρωπο κοντά στο Θεό. Διότι η νηστεία για τον χριστιανό δεν είναι ένα σωματικό αγώνισμα, αλλά πνευματικό. Δεν αποστρέφεται κάποιες τροφές ως “ακάθαρτες”, διότι τα πάντα ο Θεός τα δημιούργησε καλά λίαν. Αλλά απέχει συνειδητά από ορισμένες κατηγορίες τροφών, με απώτερο σκοπό να δαμάσει τις επιθυμίες του, κάνοντας αρχή από την πιο απλή, που είναι η επιθυμία για τροφή, και για ικανοποίηση της γεύσεως. Έτσι, μαθαίνει σταδιακά να μην υποτάσσεται στις επιθυμίες του σώματος, και παράλληλα να επιθυμεί τα πνευματικά πράγματα, τις αρετές, όλα εκείνα που αρέσουν στον Θεό και τρέφουν την ψυχή του ανθρώπου. 
     Ως φυσική συνέχεια ακολουθεί η προσευχή. Μέσα από την προσευχή η ψυχή του ανθρώπου συνομιλεί με Εκείνον που τελικά επιθυμεί, ζητά το έλεος του Θεού, την συγχώρεσή Του, την βοήθειά Του, την προστασία Του ενάντια στους πειρασμούς, την εκπλήρωση της κοινωνίας με τον Τριαδικό Θεό, την αγάπη προς τον πλησίον. Με τον τρόπο αυτό, τόσο η νηστεία όσο και η προσευχή τροφοδοτούν την πίστη προς τον Θεό και την ενδυναμώνουν. 
      Αν προχωρήσουμε λίγο ακόμα, θα διαπιστώσουμε ότι και η πίστη με τη σειρά της γίνεται η κινητήρια δύναμη για την προσευχή και για τη νηστεία, αφού ουσιαστικά χωρίς πίστη η μεν νηστεία γίνεται μια μηχανική αποχή από τροφές, η οποία δεν προσφέρει τα πνευματικά αγαθά που περιγράψαμε, η δε προσευχή αποτελεί μια απλή τυπολατρία χωρίς περιεχόμενο, εφόσον δεν μπορούμε να διαλεγόμαστε με κάποιον στον οποίο δεν πιστεύουμε. Χωρίς πίστη, ολόκληρη η ζωή μας χάνει το ουσιαστικό της νόημα και γίνεται μια καθημερινότητα ατέρμονη, άγευστη, βαρετή. Χωρίς πίστη η κάθε μας ημέρα περιστρέφεται μονάχα γύρω από το τί θα φάμε και τί θα πιούμε, πώς θα αποκτήσουμε περισσότερα υλικά αγαθά και πώς θα επιβληθούμε γύρω μας, ανεξάρτητα από τις συνέπειες των πράξεών μας. 
     Η πίστη, αντίθετα, είναι εκείνη που προκαλεί το θαύμα, την επέμβαση του Θεού, την αλλαγή στη ζωή μας, την Ανάσταση από τον πνευματικό θάνατο. “Πιστεύω, Κύριε, βοήθησέ με στην απιστία μου”, παρακαλεί ο πατέρας της σημερινής περικοπής. Έχω την στοιχειώδη πίστη να αναγνωρίσω την θεότητά Σου και την δύναμή Σου να μεταμορφώσεις τα πάντα γύρω σου προς το καλύτερο. Αναγνωρίζω παράλληλα και την δική μου ανεπάρκεια. Ενίσχυσέ με, αύξησε την πίστη μου, διώξε τον πειρασμό, δώσε μου την ειρήνη Σου, ανάστησέ με από τα πάθη που νεκρώνουν την ψυχή μου. Αυτή ας είναι και η δική μας προσευχή, όχι μόνο τούτη την περίοδο της εντονότερης νηστείας και προσευχής, αλλά και κάθε ημέρα της ζωής μας.

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2020

Δελτίο Τύπου απο την Ιερά μας Μητρόπολη

Ἐν Ἱερᾷ Πόλει Μεσολογγίου, τῇ  26η  Μαρτίου  2020

ΔΕΛΤΙΟΝ  ΤΥΠΟΥ
Η  διπλή  εορτή  της  25ης  Μαρτίου
Μητροπολίτης Κοσμάς: «Να μένουμε όρθιοι»

Μέσω του Τηλεοπτικού Σταθμού «ΑΧΕΛΩΟΣ TV» και του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως, μεταδόθηκαν η Θεία Λειτουργία και η Δοξολογία για την Επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας, το πρωί της 25ης Μαρτίου 2020, από τον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Νέας Αβώρανης, όπου, κεκλεισμένων των θυρών, ιερούργησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς. 
Αμέσως μετά, απαντώντας σε ερώτημα του Τηλεοπτικού Σταθμού «ΑΧΕΛΩΟΣ TV» για το μήνυμα της ημέρας, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Κοσμάς, τόνισε ότι και σήμερα πρέπει να προστρέχουμε όλοι στον πραγματικό Λυτρωτή και Θεό μας, όπως τότε στην Τουρκοκρατία, που «και οι άρχοντες και οι αγωνιστές και ο λαός, ζητούσαν τη βοήθεια του Χριστού μας, παρακαλούσαν την Παναγία μας, γονάτιζαν μπροστά στις εικόνες των Αγίων». 
Απευθυνόμενος στους πιστούς Χριστιανούς, τους συνεχάρη για τον πόθο τους στην μυστηριακή λατρευτική ζωή της Εκκλησίας, ενώ τους προέτρεψε να «ζουν πραγματικά το μήνυμα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, που θα πει ότι ο Χριστός έρχεται για εμάς, να μετανοήσουμε, για να μας σώσει κι εμάς, αλλά και το μήνυμα της ελευθερίας του Γένους, να μην πτοηθούμε, να μην σκύψουμε το κεφάλι σε πολεμίους της Πίστεως και της Πατρίδος. Να μένουμε όρθιοι».
Επίσης, αναφερόμενος ο Σεβασμιώτατος στον κορωνοϊό, που ταλαιπωρεί την ανθρωπότητα ολόκληρη αλλά και την πατρίδα μας, τόνισε ότι «τώρα κάνουμε υπακοή γιατί υπάρχει ο λόγος της υγείας, αλλά μην λησμονήσουμε ποτέ ότι και αυτό το πρόβλημα θα το απομακρύνει η αγάπη του Θεού μας, όπως απομάκρυνε το 1918 η Παναγία μας την θανατηφόρο γρίπη …Να γονατίσουμε μπροστά στο Χριστό, διότι είναι ο Σωτήρας, ο Λυτρωτής. Ο Χριστός πάντοτε έσωσε την Ελλάδα.. θα τη σώσει και τώρα. Κι εμείς, κοντά στο Χριστό. Μη πτοούμεθα. Ψηλά την καρδιά και το κεφάλι. Να ζήσουμε Χριστιανικά! Να ζούμε Ελληνικά! Να ζούμε τα ιδανικά μας! Και να λέμε, όπως ό Άγιος Κοσμάς, Χριστός, Ελλάδα και Ψυχή μας χρειάζονται. Χρόνια πολλά, αγαπητοί. Μη φοβόμαστε. Ο Θεός μας δεν θα μας αφήσει, γιατί αγαπάει την Ελλάδα. Η Παναγία μας είναι Μητέρα και σκεπάζει την Ελλάδα».
Εκ  του  Γραφείου  Τύπου  και  Επικοινωνίας  της  Ιεράς  Μητροπόλεως

Νέα σελίδα στο Facebook ο Ιερός μας Ναός

Νέα σελίδα στο Facebook απέκτησε ο Ιερός μας Ναός μέσω του οποίου θα γίνεται μόνο η απευθείας σύνδεση live video streaming  των Ιερών Ακολουθιών που θα γίνονται τις προσεχείς ημέρες . 
Οι Ακολουθίες θα γίνονται κεκλεισμένων των θυρών χωρίς την παρουσία κόσμου στον Ναό με απώτερο σκοπό την ψυχική ωφέλεια όλων όσων επιθυμούν να παρακολουθήσουν έστω και με αυτό τον τρόπο την λατρευτική και μυστηριακή ζωή της Ενορία μας.

click στον πιο κάτω σύνδεσμο για απευθείας μετάβαση

https://www.facebook.com/%CE%99%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82-%CE%9D%CE%B1%CF%8C%CF%82-%CE%91%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%93%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%82-109971497315065/

Τρίτη 24 Μαρτίου 2020

Δελτίο Τύπου από την Ιερά μας Μητρόπολη


Απέναντι στη δοκιμασία όλης της ανθρωπότητας από την απειλή ασθενείας από τον κορωνοϊό, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, ως Επίσκοπος και πνευματικός πατέρας των μελών της τοπικής μας Ορθοδόξου Εκκλησίας, καλεί τους σεβαστούς  Ιερείς, Εφημερίους των Ενοριών της Ιεράς Μητροπόλεως, να παραμένουν στο ύψος των περιστάσεων, ευρισκόμενοι στους Ιερούς Ναούς και προσευχόμενοι, ώστε να διαφυλαχθεί η ενότητα και να στηριχθούν οι δοκιμαζόμενοι πιστοί αδελφοί μας, οι οποίοι αντιμετωπίζουν την ιδιαιτέρα δυσκολία να εκφράσουν τα ορθόδοξα χριστιανικά τους καθήκοντα. 
Ο Μητροπολίτης κ. Κοσμάς, «με την βεβαιότητα ότι με την Χάριν του Θεού θα ξεπεράσουμε πάντα πειρασμόν και πάσαν δυσκολίαν», δια του παρόντος δελτίου ενημερώνει και καλεί τους Ιερείς: 
Κατά την ερχομένη διπλή Εορτή της 25ης Μαρτίου, του Ευαγγελισμού και της επετείου της Εθνικής Ανεξαρτησίας της Ελλάδος, την Τετάρτη ώρα 7.30΄ π.μ. να σημάνουν τις καμπάνες των ενοριακών Ιερών Ναών, για να υπενθυμίσουν σε όλους την ώρα της προσευχής από το σπίτι, αλλά και τον εορταστικό χαρακτήρα της ημέρας, τιμώντας τους προπάτορες αγωνιστές της Πατρίδος μας.  
Να τελέσουν ιδιωτικώς την Δέηση ή την Ακολουθία του Αγιασμού, αναγιγνώσκοντες την ειδική ευχή (ποιήμα Μητροπολίτου Εδέσσης ΙΩΗΛ)  διαφυλάξεως των συνανθρώπων από τον κορωνοϊόν και προστασίας των ασθενούντων εκ της λοιμικής νόσου.

Εκ  του Γραφείου  Τύπου και Επικοινωνίας της  Ιεράς  Μητροπόλεως 

Χαρμόσυνα θα ηχήσουν οι καμπάνες όλων των Ναών της Ιεράς μας Μητροπόλεως


Με προτροπή του Σεβ. Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κκ Κοσμά, αύριο Τετάρτη 25 Μαρτίου, εορτή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, κατά την οποία το Έθνος εορτάζει την Παλιγγενεσία και την επανάκτηση της Ελευθερίας του, στις 07:30 π.μ., θα χτυπήσουν χαρμόσυνα οι καμπάνες όλων των Ιερών Ναών και Ιερών Μονών της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας
Η συμβολική αυτή ενέργεια θα πραγματοποιηθεί για την ηθική ενίσχυση του λαού μας, κατά την περίοδο της ισχυρής δοκιμασίας που η Πατρίδα και η ανθρωπότητα υφίσταται, αλλά και για την απόδοση τιμής στους Αγωνιστές του 1821, τους Ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης, που με τον αγώνα και την θυσία τους, έκτισαν εκ του μηδενός την σύγχρονη Ελλάδα και το περήφανο Έθνος μας.

Live video η Ακολουθία των Δ Χαιρετισμών από τον Ιερό μας Ναό


Την προσεχή Παρασκευή 27 Μαρτίου 2020 στις 19:00 μμ θα μεταδοθεί σε απευθείας σύνδεση η Ακολουθία των Δ Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο από τον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς μέσω live video :
  •  στην ομάδα Grammatikou - Γραμματικού Αιτωλοακαρνανίας   στο https://www.facebook.com/groups/49728733087/?ref=group_header
  • στην ομάδα Ιερός Ναός Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς στο Facebook
  •  μέσω της σελίδας του Πολιτιστικού συλλόγου Γραμματικούς στο Facebook
  • μέσα από το blog  του Ιερού μας Ναού apfilipposgrammatikous.blogspot.gr
  • και από την σελίδα makryneia news
Η Ακολουθία θα γίνει κεκλεισμένων των θυρών χωρίς την παρουσία κόσμου στον Ναό με απώτερο σκοπό την ψυχική ωφέλεια όλων όσων επιθυμούν να παρακολουθήσουν έστω και με αυτό τον τρόπο την Ακολουθία των Χαιρετισμών στην Παναγία.

Ανακοίνωση εκ του Ιερού μας Ναού


Αύριο το πρωί κατ εντολή Ιεράς μας Μητροπόλεως στις 7:30 πμ  θα σημάνει η καμπάνα του Ναού μας, για να θυμίσει σε όλους μας το χρέος της ατομικής προσευχής μιας και είναι η ημέρα του Ευαγγελισμού της Παναγίας μας και η πόρτα του Ναού μας θα είναι κλειστή. 
Να προσευχηθούμε θερμά αγαπητοί αδελφοί,  ώστε ο Τριαδικός μας Θεός να άρει την επιδημία, να θεραπεύσει τους πάσχοντας σε όλο τον κόσμο.

Ο Ιερός μας Ναός θα είναι ανοιχτός από τις 07:30 το πρωί έως τις 09:30πμ και το απόγευμα από τις 17:00 έως τις 18:00

Παναγία !!! Το μοναδικό πρόσωπο στην ιστορία που κατάφερε να επιβληθεί τόσο πολύ και τόσο απόλυτα στις ψυχές των Χριστιανών.


Στην τόσο κατανυκτική περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, στην οποία μόλις πριν από λίγες ημέρες εισήλθαμε, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας προβάλλει έντονα, επιτακτικά  και όπως του αρμόζει, το πρόσωπο εκείνο, χάρη στο οποίο το όνειρο της ανθρώπινης σωτηρίας μπόρεσε να γίνει πραγματικότητα•… τη Θεοτόκο και Παρθένο Μαρία, η οποία κατέστη η κλίμακα που κατέβασε το Θεό στη γη και ανέβασε τον άνθρωπο στον ουρανό. Οι ημέρες δε, που στους Ναούς μας ψάλλεται η ακολουθία των Χαιρετισμών της Παναγίας, προβάλλουν  σαν ενέσεις ηθικού, χαράς και πνευματικού ενθουσιασμού για όλους τους Χριστιανούς που βιώνουμε το Στάδιο των Αρετών και αγωνιζόμαστε στα δύσκολα, μα και τόσο υπέροχα, αγωνίσματα της  προσευχής και της μετανοίας.       
Ζούμε σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από τη νοοτροπία του γκρεμίσματος και της καταστροφής. Εμείς, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, σε πείσμα αυτής της νοοτροπίας, που γκρεμίζει και αμφισβητεί τα πάντα, δε διστάζουμε να θεωρούμε την Παναγία Bασίλισσα και κυρά μας, δεν διστάζουμε να γονατίζουμε μπροστά στο εικόνισμά της και να εναποθέτουμε στη μητρική της αγκαλιά τα προβλήματα, τους καημούς, τα πάθη και τις αδυναμίες μας, έχοντας βεβαία την ελπίδα ότι θα μάς ακούσει και θ' απαλύνει τον πόνο της ψυχής μας ως γνήσια και μοναδική μητέρα.
  Η Παναγία είναι το μοναδικό πρόσωπο στην ιστορία που κατάφερε να επιβληθεί τόσο πολύ και τόσο απόλυτα στις ψυχες των Χριστιανών.      Θρονιάστηκε στις ανθρώπινες καρδιές με την αρετή της, την ταπείνωση και την υπακοή της. Κατάφερε να γίνει το όνομά της προσευχή στα χείλη των πιστών, κάθε ώρα και κάθε στιγμή. Κατάφερε να μαλακώνει τις πιο σκληρές και απρόσιτες ανθρώπινες ψυχές, μόνο στο άκουσμα του ονόματός της, μόνο στη θέα της εικόνας της. Αυτή είναι η Παναγία, η "Κυρία πάντων ημών", μια Κυρία με την οποία ο Έλληνας, κυρίως ο Ορθόδοξος Έλληνας, έχει για αιώνες τώρα καθημερινό διάλογο μαζί της.  Κουβεντιάζει, παρακαλεί με δάκρυα στα μάτια και ικετεύει γονατιστός στη Χάρη Της και  την αναζητά με λαχτάρα, επικαλούμενος το όνομά της.
Ποιος είναι αυτός ο οποίος θα αμφισβητήσει τη δύναμη και την αγάπη που έχει η Παναγία προς όλο το ανθρώπινο γένος, αφού η ίδια είναι η μεσίτρια προς τον φιλάνθρωπον Θεόν ; Ποιος θα αρνηθεί τις εμφανίσεις της σε ανθρώπους που βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου, σε θλιβομένους, σε αρρώστους ? Ποίος είναι αυτός ο οποίος θα αρνηθεί την δύναμή της και τα θαύματά της;  Σε κείνη καταφεύγουμε μέρα και νυχτα για κάθες μας πρόβλημα. Πόσα υπέροχα τροπάρια έχουν γραφτει ανα τους αιώνες για το πρόσωπό της και ποιος ή ποια μπορεί να φτάσει την αγιότητα και την καθαρότητά της ; Η απάντηση βρίσκεται στο διάβα των αιώνων. Πόσες αυτοκράτειρες περάσαν απο αυτή τη γή, πόσες βασίλισσες τιμήθηκαν και προσκυνήθηκαν πολλα χρόνια πίσω, πόσες πολιτικές γυναίκες έρχονται και παρέρχονται σήμερα και μετά από κάποιο διάστημα ξεχνιούνται και σβήνουν. Η Υπεραγία όμως Θεοτόκος, δυο χιλίαδες τώρα χρόνια ζει και θα ζει ανα τους αιώνες. Αυτή κατέχει τα δευτερεία της Τριάδος κατά τον Αγ Γρηγόριο τον Παλαμά διότι είναι η Αγιοτέρα όλων των Αγιών και ενδοξοτέρα πασών των επουρανίων δυνάμεων. Σε κείνη ελπίζουμε και προστρέχουμε για κάθε μας πρόβλημα διότι την αισθανόμαστε δική μας Μητέρα και Μητέρα όλου του κόσμου. Ακούραστη και ακοίμητη στο σωτήριο και μητρικο πρεσβευτικό της έργο, δέχεται τα δάκρυα και τα αιτήματα των ανθρώπων. Δεν παυει να ανταποκρίνεται στις ικεσίες των απλών και ταπεινών ανθρώπων και να εμφανίζει της δόξα της στις καρδιές.
  Αυτή είναι η προστάτιδα της Ελληνικής οικογένειας, το πρότυπο της σωστής Ελληνίδας μάνας που με τη σιωπή της μας δίδαξε τόσα πολλά !!! Γιατί η Παναγία, μέσα από τη σιωπή της, είπε τα πάντα. Είναι το μόνο πρόσωπο στην ιστορία που κάλυψε κάθε ανάγκη και απάντησε σε αναρίθμητα ερωτήματα, χωρίς να πει λέξη. Απλώς, ακολούθησε καρτερικά, με το βλέμμα της, τον μοναδικό επίγειο Υιό της και επουράνιο Θεό της Ιησού Χριστό.  
Γνωρίζουμε πολύ καλά, πως ό,τι και να πούμε για την Θεοτόκο θα είναι λίγο, αδελφοί μου, μπροστά στη σημασία της παρουσίας της στη ζωή της Εκκλησίας και του έθνους μας. Αυτού του έθνους που, πολλές φορές, τη χρησιμοποίησε ως το έσχατο όπλο για τη σωτηρία του, τοποθετώντας Την στη θέση που Τής αρμόζει μέσα στην ιστορία• στην Υπέρμαχο Στρατηγό και Σώτηρά του. Είναι καιρός να αναλογιστούμε την ιστορία μας και να πράξουμε το ίδιο και πάλι, στην εποχή της κρίσης και της μεγάλης ανάγκης, γιατί Εκείνη είναι η ασφαλής ελπίδα και καταφυγή μας.ΑΜΗΝ

Ευαγγελισμός πραγματικός


Ἦταν παραμονὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, 24 Μαρτίου τοῦ 1942 καὶ ἤμασταν στὴ Δράμα, στὴν ἰδιαιτέρα μου πατρίδα, ἡ ξένη κατοχὴ ἦταν Βουλγάρικη. Οἱ στερήσεις, οἱ ἀρρώστιες καὶ ἡ πείνα εἶχαν πάρει τρομακτικὲς διαστάσεις καὶ ὁ Θάνατος θέριζε κάθε μέρα μικροὺς καὶ μεγάλους καὶ ἰδιαιτέρως τὰ παιδιά.
Μεταξὺ τῶν συγγενῶν μου εἶχα καὶ μία μακρινὴ θεία, χήρα μὲ πέντε παιδιά. Τὸν ἄνδρα της τὸν εἶχαν σκοτώσει οἱ κατακτητὲς πρὶν ἀπὸ ἔξι μῆνες στὶς σφαγὲς τῆς 29ης Σεπτεμβρίου τοῦ 1941. Ἀπὸ τρόφιμα τῆς εἶχαν ἀπομείνει ἕνα δάκτυλο ἐλαιόλαδο καὶ μία "χούφτα" καλαμποκάλευρο.
Ἐκεῖνο λοιπὸν τὸ ἀπόγευμα, σκέφθηκε ὅτι αὔριο, τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, εἶχε ἔστω καὶ κάτι λίγο γιὰ τροφὴ στὰ παιδιά: ἑκατὸ δράμια ἀλευράκι κι ἕνα δάκτυλο λαδάκι.
Ξαφνικὰ τὰ μάτια της ἔπεσαν πάνω στὸ σβησμένο κανδήλι, πού ἦταν κρεμασμένο μπροστὰ στὸ εἰκονοστάσι. Καὶ τότε μπῆκε στὸ δίλημμα: Τὸ λαδάκι στὰ νηστικὰ παιδιά της, ἢ στὸ εἰκονοστάσι μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ;
Ἀποφασιστικὰ ὅμως ἔκαμε τὸν Σταυρό της καὶ εἶπε στὴν Παναγία: "Παναγία μου! Ἐγὼ θὰ Σοὺ ἀνάψω τὸ καντήλι, γιατί ἡ μέρα πού ξημερώνει εἶναι πολὺ μεγάλη γιὰ τὴν πίστη μας, ἀλλὰ καὶ Σὺ ὅμως ἀνάλαβε νὰ μού θρέψης τὰ παιδιά".
Πῆρε τὸ λιγοστὸ λαδάκι καὶ μ' αὐτὸ ἄναψε τὸ καντήλι τῆς Παναγίας. Τὸ ἱλαρό του φῶς φώτισε τὸ φτωχικὸ σπίτι καὶ ἡ καρδιὰ της γέμισε ἀπὸ γαλήνη. Αὐτὸ τοὺς συνόδευσε στὴ...
βραδινή τους προσευχὴ καὶ στὸν ὕπνο τους ὅλο ἐκεῖνο τὸ ἀξέχαστο βράδυ.
Τὴν ἄλλη μέρα, μετὰ τὴ Θεία Λειτουργία, ἡ θεία μου ἄνοιξε τὸ ντουλάπι, γιὰ νὰ πάρει τὸ λιγοστὸ ἀλεύρι, καὶ ἔμεινε ἄφωνη. Τί βλέπει; Τὸ "λαδερὸ" γεμάτο λάδι μέχρι πάνω, καὶ δύο σακοῦλες γεμάτες ἀλεύρι καὶ μακαρόνια!...
Σταυροκοπήθηκε ἡ γυναίκα πολλὲς φορές, δοξάζοντας καὶ εὐχαριστώντας τὸν Θεὸ καὶ τὴν Παναγία γιὰ τὸ μεγάλο θαῦμα, ἀλλὰ δὲν εἶπε σὲ κανένα τίποτα. Γιὰ δύο χρόνια οὔτε τὸ λάδι ἄδειαζε ἀπὸ τὸ μπουκάλι, οὔτε καὶ τὸ ἀλεύρι "σώθηκε" ποτέ, παρὰ τὴν καθημερινή τους χρήση γιὰ ἔξι στόματα, γιὰ ἀνταλλαγὴ μὲ ἄλλα τρόφιμα καὶ γιὰ κρυφὴ ἐλεημοσύνη. Ἄλλα καὶ τὸ κανδήλι παρέμεινε ἀπὸ τότε μέρα - νύχτα ἀναμμένο, μαρτυρώντας μὲ τὸ ἄσβεστο φῶς του τὴ ζωντανὴ πίστη αὐτῆς τῆς εὐλογημένης γυναίκας.

Μακρυγιάννης:''Κι' αυτείνη η πατρίδα δεν λευτερώθη με παραμύθια, λευτερώθη μ'αίματα και θυσίες..."

Κι όσα σημειώνω τα σημειώνω γιατί δεν υποφέρνω να βλέπω το άδικο να πνίγει το δίκιο. Για κείνο έμαθα γράμματα στα γεράματα και κάνω αυτό το γράψιμο το απελέκητο, ότι δεν είχα τον τρόπον όντας παιδί να σπουδάξω: ήμουν φτωχός κι έκανα τον υπηρέτη και τιμάρευα άλογα, άλλες πλήθος δουλειές έκανα, να βγάλω το πατρικό μου χρέος που μας χρέωσαν oι χαραμήδες,και να ζήσω κι εγώ σε τούτη την κοινωνία,όσο έχω ταμανέτι του Θεού στο σώμα μου.Κι αφού ο Θεός θέλησε να κάμει νεκρανάσταση στην Πατρίδα μου, να τη λευτερώσει από την τυραγνία των Τούρκων,αξίωσε κι εμένα να δουλέψω κατά δύναμη, λιγότερον από τον χερότερο πατριώτη μου Έλληνα.Γράφουν σοφοί άντρες πολλοί, γράφουν τυπογράφοι ντόπιοι,και ξένοι διαβασμένοι για την Ελλάδα.
Ένα πράμα μόνο με παρακίνησε κι εμένα να γράψω: ότι τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι.Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»;Οταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει «εγώ»· όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε στο «εμείς» κι όχι στο «εγώ».Και στο εξής να μάθομε γνώση, αν θέλομε να φκιάσομε χωριό να ζήσομε όλοι μαζί.
Έγραψα γυμνή την αλήθεια, να ιδούνε όλοι οι Έλληνες ν αγωνίζονται για την πατρίδα τους, για τη θρησκεία τους· να ιδούνε και τα παιδιά μου και να λένε:
«Έχομε αγώνες πατρικούς, έχομε θυσίες -αν είναι αγώνες και θυσίες-. Και να μπαίνουν σε φιλοτιμία και να εργάζονται στο καλό της πατρίδας τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας- ότι θα είναι καλά δικά τους...

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: Σε σας μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, που εμείς ελευθερώσαμε

...Όταν αποφασίσαμεν να κάμωμεν την επανάσταση, δεν εσυλλογιστήκαμε τότε ούτε πόσοι είμαστε,ούτε πως δεν έχομεν άρματα,ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις,ούτε κανένας μας είπε, πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιτοκάραβα βατσέλα;Αλλά ως μία βροχή έπεσεν σ’ όλους η επιθυμία της ελευθερίας μας και όλοι, και οι κληρικοί και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι συμφωνήσαμεν σ’αυτό το σκοπόκαι κάναμεν την επανάσταση.
Στον πρώτο χρόνον είχαμεν μεγάλη ομόνοιαν και όλοι τρέχαμε σύμφωνοι.Ο ένας πήγαινε στον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα στο στρατόπεδο κι αν αυτή ομόνοια βαστούσε ακόμη δυο χρόνους, ηθέλαμεν κυριεύσει και την Θεσσαλίαν και την Μακεδονίαν και ίσως φτάναμε κι ως την Κωνσταντινούπολη.Τόσο τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουαν Έλληνα και φεύγαν χίλια μίλια μακριά.Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός κι ένα καράβι μια αρμάδα.Αλλά δεν εβάσταξε.Ήρθαν μερικοί και θέλησαν να γενούν μπαρμπέρηδες στου κασίδη το κεφάλι.Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους μα τι να κάνουμε;Από τότε άρχισε η διχόνοια και χάθηκε η πρώτη προθυμία κι ομόνοια.Κι όταν έλεγες του Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους, ή να πάει στον πόλεμο, τούτος πρόβαλλε το Γιάννη.
αι μ’αυτό τον τρόπο κανείς δεν ήθελε να συντράμει, μήτε να πολεμήσει.Και τούτο έγινε επειδή δεν είχαμε έναν αρχηγό και μια κεφαλή,μα ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, σηκωνόταν ο άλλος και τον έριχνε και καθόταν αυτός άλλους τόσους.Κι έτσι ο ένας ήθελε τούτο κι ο άλλος τούτο.Ίσως όλοι θέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά τη γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν κτίζεται ούτε τελειώνει.Ο ένας λέει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει στο ανατολικό μέρος, ο άλλος στο αντικρυνό κι ο άλλος στο βοριά, σαν να ήταν το σπίτι στον αραμπά και να γυρίζει καθώς λέγει ο καθένας.Με τούτον τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι αρχιτέκτονας, οπού να προστάζει πώς θα γίνει.Παρομοίως κι εμείς χρειαζόμαστε έναν αρχηγό κι έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει κι οι άλλοι να υπακούνε και ν’ ακολουθάνε.Αλλά επειδή είμαστε σε τέτοια κατάσταση, εξαιτίας της διχόνοιάς μας,έπεσε η Τουρκιά πάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε και στους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.Σ’αυτή την κατάσταση έρχεται ο βασιλιάς, τα πράματα ησυχάζουν και το εμπόριο κι η γεωργία κι οι τέχνες αρχίζουν να προοδεύουν και μάλιστα η παιδεία.Αυτή η μάθηση θα μας αυξήσει και θα μας ευτυχήσει.Αλλά για να αυξήσουμε, χρειάζεται κι η στερέωση της πολιτείας μας, που γίνεται με την καλλιέργεια και με την υποστήριξη του θρόνου.πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να τη στεριώσετε, γιατί σαν πιάσαμε τ’ άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως κι ύστερα υπέρ πατρίδος.Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάνε μια θρησκεία.
Να μην έχετε πολυτέλεια, να μην πηγαίνετε στους καφενέδες και στα μπιλιάρδα.Να δοθήτε στις σπουδές σας και καλύτερα να κοπιάσετε λίγο, δυο και τρεις χρόνους και να ζήσετε λεύτεροι στο υπόλοιπο της ζωής σας, παρά να περάσετε τέσσερις-πέντε χρόνους τη νεότητά σας και να μείνετε αγράμματοι,να σκλαβωθείτε στα γεράματά σας.Ν’ακούτε τις συμβουλές των δασκάλων και γεροντοτέρων και κατά την παροιμία «μύρια ήξευρε και χίλια μάθαινε».Η προκοπή σας και η μάθησή σας να μη γενεί σκεπάρνι μόνο για το άτομό σας, μα να κοιτάζει το καλό της κοινότητας, γιατί μέσα στο καλό αυτό βρίσκεται και το δικό σας.Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξαιτίας των περιστάσεων,έμεινα αγράμματος και διά τούτο σας ζητώ συγχώρεση γιατί δεν μιλάω καθώς οι δάσκαλοί σας.Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, άκουσα και γνώρισα για να ωφεληθήτε απ’τα περασμένα κι απ’ τα κακά αποτελέσματα της διχόνοιας,που να την αποστρέφεστε και να έχετε ομόνοια.Εμάς μη μας τηράτε πια.Το έργο μας κι ο καιρός μας πέρασε κι οι μέρες της γενιάς που σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν σε λίγο περάσει.
Σε σας μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο που μεις λευτερώσαμε

Οι ολίγοι θυσιάστηκαν για τους πολλούς, του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου

25 Μαρτίου 1821.Μεσολογγίτες και Μεσολογγίτισσες,Έλληνες και Φιλέλληνες,η αποψινή συγκλονιστική βραδιά μετέχει και του θρύλου και του θρήνου.Aπόψε η ιστορία κυοφορεί ιερούς και μεγάλους πόθους απέναντι στους οποίους,εδώ μπροστά στον ιερό Τύμβο,με προσοχή, με σεβασμό και τιμή και με προσευχή στεκόμαστε όλοι.Αισθάνομαι αδύνατες τις δυνάμεις μου να αναλύσω, στην αγάπη σας, απόψε τα του θρύλου που είναι συνυφασμένος με την ιστορία της Εξόδου, αλλά και δεν θέλω κατ’ ουδένα τρόπο να ηγηθώ του θρήνου για όσα συνέβησαν σε βάρος των προγόνωνμας εκείνη την ιστορική βραδιά της Εξόδου.Γι’ αυτό και θα περιοριστώ, με την άδειά σας, με πολύ αγάπη,να επισημάνω δυό - τρεις σκέψεις που έχω,ις οποίες θέλω να κοινοποιήσω σε όλους σας.
Η πρώτη μου σκέψη είναι ότι, όπως στην Αρχαία Ελλάδα και στην ιστορία της, σημάδεψε την ιστορική της πορεία η μεγάλη εκείνη εποποιία, θα έλεγα, στις Θερμοπύλες, έτσι και στην Νεότερη Ελλάδα σηματοδότησε την ιστορική μας πορεία η Έξοδος του Μεσολογγίου.Και οι δυό αυτές επέτειοι ήταν, θα έλεγα, ταυτόσημες, γιατί και στις δυό αυτές κάποιοι λίγοι ετόλμησαν να τα βάλουν με τους πολλούς, κάποιοι γενναίοι ετόλμησαν να υψώσουν το ανάστημά τους εμπρός σε υπέρτερες δυνάμεις και με τον τρόπο αυτό μπήκαν μέσα στην αθανασία.Μια δεύτερη σκέψη μου είναι ότι, όπως τότε, έτσι και στην Έξοδο, οι ολίγοι θυσιάστηκαν για τους πολλούς και θέλησαν να μην αφήσουν τους Ασιάτες βαρβάρους να περάσουν εδώ στην πατρίδα.
Και αυτοί που ήσαν εδώ έπρεπε να την εγκαταλείψουνγια να ξαναβρεί η Ελλάδα την ελευθερία που της ανήκε.Έτσι συμβαίνει πάντοτε, λίγοι θυσιάζονται χάριν των πολλών και εμείς οι Έλληνες έχουμε συνηθίσει, αυτή είναι η παράδοσή μας, αυτή είναι η ιστορία μας, χωρίς να το σκεφτόμαστε, με αποκοτιές θα έλεγα, να θυσιαζόμαστε πάντοτε εμείς οι λίγοι για τους πολλούς και αυτό να το θεωρούμε τίτλο τιμής μας.Μια τρίτη σκέψη μου είναι ότι τότε οι Εξοδίτες, οι άνθρωποι που με ελάχιστες σωματικές και βιολογικές δυνάμεις απεφάσισαν την ηρωική έξοδο από τούτη εδώ την μικρή χώρα.Εκείνο το οποίο έκαμαν ήταν η αντίσταση, η αντίσταση η οποία τους οδήγησε σε απονενοημένο διάβημα.Η αντίσταση όμως η οποία απετέλεσε ένα φωτεινό ορόσημο για την μετέπειτα ιστορία μας, εμπλούτισε την πνευματική μας φαρέτρα, και αυτή η αντίσταση απέναντι στο ποικίλο κακό έγινε για όλους εμάς μια πηγή εμπνεύσεως, κάτι το οποίο διαχρονικά το έχουμε όλοι μας ανάγκη.
Μια τέταρτη σκέψη μου, προτελευταία, είναι ότι αυτή την αντίσταση που έδειξαν εκείνοι οφείλουμε σήμερα και όλοι εμείς να δείχνουμε για κάθε μορφή του κακού και της διαφθοράς, για κάθε τι το οποίο έρχεται πραγματικά να αφαιρέσει τη γνησιότητα από την καθημερινή μας ζωή.Η ευτέλεια της κοινωνικής και της δημόσιας ζωής είναι κάτι που απαιτεί από όλους μας αντίσταση, μια αντίσταση η οποία θα φανεί όχι με τα αιτήματα της διόρθωσης των άλλων, αλλά με την ιδίκη μας πνευματική, πρώτα απ’ όλα, διόρθωση, γιατί αν αυτή η διόρθωση δεν αρχίσει από μας δεν πρόκειται ποτέ να αρχίσει από κανέναν.Σήμερα, που οι λέξεις χάνουν την αξία και τη σημασία τους, όλοι έχουμε ανάγκη να επιζήσουμε και η ουσιαστική μας επιβίωση εξαρτάται από το αν θα υποταχθούμεστις προστακτικές της εποχής μας και των μεγάλων και ισχυρών δυνάμεων,που επιβάλλουν εις τους μικρούς λαούς τις θελήσεις των, έστω και αν αυτές κείνται μακριά από την δικαιοσύνη και την αλήθεια, η αντίθετα θα υψώσομε τη σημαίατης αντίστασης για να φανούμε πως είμαστε γνήσια παιδίαεκείνων των αείμνηστων προγόνων,οι οποίοι και όρισαν ποιά είναι η αληθινή ζωή και πως πρέπει να ζούνε οι άνθρωποι.
«Εις το όνομα της Αγία και Ομοουσίου Τριάδος».Έτσι πίστευαν οι αγωνιστές και με αυτή την πίστη προχώρησαν μπροστά,γιατί άνθρωποι που δεν πιστεύουν, άνθρωποι, οι οποίοι δεν είναι σε συνάφειαμε τις λαϊκές μάζες, με τις μάζες του λαού μας, δεν τα καταλαβαίνουν αυτά και νομίζουν ότι είναι οπισθοδρομικότητες.Αυτά όμως είναι τα ζώπυρα του έθνους, επάνω σε αυτά στηρίξαμε την ελευθερία μας και αυτά πρέπει να τα τιμήσουμε, γιατί αν τα εγκαταλείψουμε τότε θα χαθούμε.
Οι ελίτ πολλές φορές των κοινωνιών ευρίσκονται σε διάσταση με τις κοινωνικές μάζες. Οι κοινωνικές μάζες είμαστε όλοι εμείς εδώ πέρα, όλοι εμείς που γονατίζουμε μυστικά, μπροστά στον ιερό αυτό Τύμβο,για να δώσουμε όχι μόνο τιμή στους νεκρούς, αλλά για να επαναλάβουμε τους όρκους μας, ότι πιστεύουμε σε Θεό, ότι αγαπάμε την Πατρίδα, ότι πίσω από όλα αυτά βρίσκεται η αληθινή μας ελευθερία, η αληθινή μας πρόοδος και η αληθινή μας ευτυχία.

Η σύλληψις του Κυρίου υπο της Υπεραγίας Θεοτόκου ανήδονος, η κυοφορία Αυτού άκοπος και η γέννησίς Του ανώδυνος

Η σύλληψη του Χριστού στην κοιλία της Θεοτόκου έγινε από το Πανάγιο Πνεύμα δημιουργικώς και όχι σπερματικώς, γιατί έπρεπε να αναλάβη ο Χριστός την καθαρά φύση που είχε ο Αδάμ προ της παραβάσεως. Βέβαια, ο Χριστός προσέλαβε σάρκα παθητή και θνητή, όπως αυτή έγινε μετά την παράβαση του Αδάμ, για να νικήση την φθορά και τον θάνατο, αλλ’ όμως ήταν άκρως καθαρά και αμίαντος, όπως ήταν προ της παραβάσεως. Έτσι, η σάρκα του Χριστού από απόψεως καθαρότητος ήταν όπως το προ της παραβάσεως σώμα του Αδάμ, από απόψεως δε θνητότητος και φθαρτότητος ήταν το μετά την παράβαση σώμα του Αδάμ.Επομένως, η σύλληψη έγινε δια του Αγίου Πνεύματος, γιατί ο τρόπος με τον οποίο γεννάται σήμερα ο άνθρωπος (διά του σπέρματος) είναι μετά την παράβαση. Κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, η κίνηση της σαρκός προς γέννηση δεν είναι απηλλαγμένη τελείως της αμαρτίας, γιατί, ενώ ο νούς έχει ταχθή από τον Θεό να ηγεμονεύη τον άνθρωπο, συμπεριφέρεται "ανυποτάκτως" κατά την διάρκεια της κινήσεως της σαρκός. Έτσι, η καθαρά φύση του Χριστού έχει σχέση με την δημιουργική και όχι σπερματική σύλληψη.
Ακριβώς αυτό το γεγονός συνδέεται στενώτατα με το ότι η σύλληψη, κυοφορία και γέννηση του Χριστού από την Παναγία ήταν ανήδονος, άκοπος και ανώδινος. Ο Χριστός, λοιπόν, συνελήφθη, κυοφορήθηκε ως βρέφος και γεννήθηκε ανηδόνως, ακόπως, ανωδίνως. Συνελήφθη ασπόρως για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, για να αναλάβη την καθαρά ανθρώπινη φύση, και δεύτερον, για να γεννηθή αφθόρως και ανωδίνως.Η Παναγία όπως συνέλαβε τον Χριστό ανηδόνως, χωρίς ηδονή, το ίδιο και τον κράτησε εννέα μήνες στην κοιλία της ακόπως και αβάρως. Δεν αισθανόταν βάρος, παρά το ότι το θείο βρέφος αναπτυσσόταν φυσιολογικά και είχε το βάρος ενός αναπτυσσομένου εμβρύου. Εφαρμόσθηκε έτσι η προφητεία του Προφήτου Ησαΐου: "Ιδού Κύριος κάθηται επί νεφέλης κούφης" (Ησ. ιθ', 1). Με τον όρο "νεφέλη κούφη" εννοείται η ανθρώπινη σάρκα, που ήταν τόσο πολύ ελαφρά, ώστε δεν προξένησε κανένα βάρος και κόπο στην Παναγία, κατά το διάστημα της εννεαμήνου κυοφορίας.Η άσπορη και ανήδονη σύλληψη της Παναγίας και η άκοπη κυοφορία συνδέεται στενά με την άφθορη και ανώδινη γέννηση του Χριστού. Κατά τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης υπάρχει στενή σχέση μεταξύ ηδονής και οδύνης, αφού κάθε ηδονή έχει συνημμένο και τον πόνο. Ο Αδάμ αισθάνθηκε ηδονή και ακολούθησε ο πόνος σε όλο το ανθρώπινο γένος. Έτσι και τώρα δια της ελευθερώσεως από την ηδονή προέρχεται χαρά στο ανθρώπινο γένος. Η γέννηση του Χριστού δεν έφθειρε την παρθενία της Θεοτόκου, όπως ακριβώς η σύλληψη δεν έγινε με ηδονή, και η κυοφορία με βάρος και κόπο. Εκεί που ενεργεί το Πανάγιο Πνεύμα "νικάται φύσεως τάξις".