Τι πρέπει να γνωρίζουμε για τις αιρετικές και παραθρησκευτικές οργανώσεις που δρουν στην Ελλάδα

   

      Τα τελευταία χρόνια το πρόβλημα των αιρέσεων και της παραθρησκείας εξελίσσεται σε μια απειλή που στρέφεται όχι μόνο κατά της χριστιανικής πίστεως και της «εν Χριστώ Ελπίδας», αλλά στρέφεται και εναντίον των θεμελίων στα οποία οικοδομείται η κοινωνία μας και ο πολιτισμός μας. Είναι συνεπώς επιτακτική η ανάγκη να ασχοληθούμε σοβαρά με αυτό το πρόβλημα. Κατά τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια νεοφανείς αιρέσεις και παραθρησκευτικές ομάδες έγιναν αντικείμενο συζητήσεως και έρευνας σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Οι κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών αναγκάστηκαν να ασχοληθούν με το ζήτημα, πιεζόμενες από συλλόγους και πρωτοβουλίες των γονέων, που στο μεταξύ δημιούργησαν οι οικογένειες με θύματα των αιρέσεων. Η εργασία αυτή των συλλόγων και της πρωτοβουλίας των γονέων ,έγινε δεκτή με ευγνωμοσύνη από τις κυβερνήσεις, ακόμη και από το ευρωκοινοβούλιο, που αναγκάστηκε να ασχοληθεί με το ζήτημα και μάλιστα να εκδώσει το γνωστό ψήφισμα του Μαΐου 1984.

      Το 1992 το Συμβούλιο της Ευρώπης επανήλθε στο ίδιο θέμα με ειδική σύσταση, όπου γίνεται αναφορά στο ψήφισμα του 1984.Σήμερα ποικίλες αιρετικές και παραθρησκευτικές ομάδες αναπτύσσουν τεράστια δραστηριότητα στο θρησκευτικό χώρο. Μια «υπεραγορά-θρησκεία» προσφέρει ποικιλία κοσμοθεωριών και θρησκευτικών ή ψευδο-θρησκευτικών συνταγών που αναφέρονται σε όλους τους τομείς της ζωής και δίνουν «λύσεις» σε όλα τα προβλήματα, προσωπικά, οικογενειακά, κοινωνικά, επαγγελματικά, εθνικά, υπαρξιακά, ακόμα και παγκόσμια!Οι «ιεραπόστολοι» βρίσκονται παντού. Πέρα από τη λύση «όλων» των προβλημάτων υπόσχονται την μοναδική ερμηνεία της Βίβλου, την αποκάλυψη του εσώτερου νοήματός της, ακόμα και με την κατασκευή του υπερ-ανθρώπου. Οι σύγχρονες αιρέσεις διακρίνονται από τις παλαιές σε κάτι πολύ βασικό. Στις παλαιότερες αιρέσεις είχαμε να κάνουμε με δογματικές πλάνες που αναμφίβολα είχαν επιπτώσεις στην πνευματική, πολιτιστική ή και εθνική ζωή. Αλλά γνωρίζαμε την ταυτότητά τους. Οι ομάδες αυτές δεν είχαν πρόβλημα να μας παρουσιάσουν το αληθινό τους πρόσωπο. Όμως, οι νέες αιρέσεις απειλούν με διάβρωση όλους τους τομείς της ζωής. Πολλές από αυτές εμφανίζονται με φιλοσοφικό, ψυχολογικό, πολιτιστικό, παιδαγωγικό, οικονομικό, ή και άλλο προσωπείο, αποκρύπτοντας συστηματικά το πραγματικό τους πρόσωπο και τους αληθινούς τους σκοπούς.

Τα αίτια

     Μερικοί βλέπουν ότι πίσω από την προσχώρηση κάποιου σε μια τέτοια ομάδα υπάρχει η αφέλεια, η μειωμένη διανοητική ικανότητα, τα οικογενειακά προβλήματα, και άλλα παρόμοια. Όμως μια τέτοια θεώρηση αποτελεί απλούστευση του προβλήματος. Είναι δυστύχημα το ότι την άποψη αυτή την συμμερίζονται και υπεύθυνα πρόσωπα, η ακόμη και ποιμένες της Εκκλησίας. Πολλοί άνθρωποι, και ιδιαίτερα οι νέοι μας, αναζητούν λύση στα μεγάλα προβλήματα της ζωής. Η επιστήμη και η τεχνική δεν αποτελούν απάντηση για αυτούς, αντίθετα είναι μέρος του προβλήματος. Σ’ αυτή την αναζήτηση νοήματος ζωής, είναι φυσικό να υπάρξουν πολλές «προσφορές» μεταξύ αυτών των προσφορών και οι προσφορές των αιρέσεων. Στη δεκαετία του ΄70 διακηρύχθηκε πως η λύση των προβλημάτων θα έλθει μέσω της αλλαγής των κοινωνικών και πολιτικών δομών. Στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 διακηρύσσεται πως η σωτηρία θα έλθει από την αλλαγή του «εαυτού» με την προσφορά τεχνικών σεμιναρίων αυτογνωσίας.

      Αυτό γίνεται με την απομάκρυνση από τον μέχρι τώρα τρόπο ζωής (οικογένεια, σπουδές, επάγγελμα κ.ο.κ) και με την ένταξη σε «ομάδες» που προσφέρουν λύσεις στα προβλήματα και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν κάθε τι που επιθυμεί ο άνθρωπος. Έτσι πολλοί άνθρωποι, και ιδιαίτερα νέοι, εμπιστεύονται απόλυτα τον εαυτό τους στο «αρχηγό της ομάδας» ο οποίος και παίρνει όλες τις αποφάσεις για την ζωή τους.

Μέθοδοι προσηλυτισμού 

Πώς είναι δυνατόν να παγιδευτεί κανείς σε αυτές τις ομάδες;Ας αναφερθούμε επιγραμματικά στη μέθοδο που χρησιμοποιούν πολλές αιρετικές ομάδες. Τα κύρια στάδια συνοψίζονται:

1) Επισήμανση των κενών: «Κοίταξε γύρω σου... όλα σήμερα είναι τόσο φοβερά… η δημιουργία καταστράφηκε..». Αυτή είναι η εισαγωγή κατά την πρώτη επικοινωνία του κήρυκα με το υποψήφιο θύμα.

2) Σύνδεση των κενών με το κατεστημένο: Τα πάντα έξω από την ομάδα λογίζονται υπεύθυνα για την κατάσταση του κόσμου. Η πολιτική η οικογένεια, η εκκλησία. «Κάθε μέρα πάμε από το κακό στο χειρότερο. Αλήθεια πού πάμε;». Με ψυχολογικές μεθοδεύσεις υποβάλλεται στο θύμα η αντίληψη για την διαφορά ανάμεσα στο «μέσα και στο έξω» της οργάνωσης. Μέσα είναι η σωτηρία, έξω είναι το χάος, το μίσος, η εγκληματικότητα και οι κακοί γονείς.

3) Προσφορά «λύσης»: Η λύση ταυτίζεται πάντοτε με την ομάδα και με τη ζωή μέσα σε αυτήν. Η ομάδα προβάλεται ως ο «παράδεισος» και ως η μόνη κιβωτός σωτηρίας. Η λύση που προσφέρεται είναι καθολική και έτσι στο υποψήφιο θύμα προβάλλεται το «μεγάλο ιδανικό». Όχι απλώς το προσωπικό όφελος, αλλά η σωτηρία ολοκλήρου της ανθρωπότητας. Με αυτό τον τρόπο το θύμα ταυτίζεται με την ομάδα και εξαρτάται απόλυτα από αυτήν. Γιατί έξω δεν έχει πλέον φίλους και έχει σταδιακά ξεριζωθεί.

Οι ομάδες χρησιμοποιούν το λεγόμενο βομβαρδισμό αγάπης και το υποψήφιο θύμα πιστεύει ότι βρήκε κατανόηση, ζεστασιά και αγάπη. Όμως, όταν τελικά ενταχθεί στη ομάδα, τα πράγματα αντιστρέφονται και η αγάπη μεταφράζεται σε πλήρη υποταγή και ψυχολογική τρομοκρατία!

Οι καταστροφικές συνέπειες

     Οι κατά πάντα νόμιμες επιθυμίες των νέων δεν ικανοποιούνται στις οργανώσεις αυτές. Εκεί παρατηρείται κραυγαλέα αντίθεση μεταξύ των υποσχέσεων και της πραγματικότητας. Οι νέοι, που ζητούν στις νέες αιρέσεις και τις παραθρησκευτικές ομάδες να απαλλαγούν από την αβεβαιότητα, ξεριζώνονται εντελώς από το προηγούμενο περιβάλλον τους. Οι πνευματικές αξίες όπως η οικογένεια, η εργασία, οι σπουδές, δεν έχουν πια καμιά σημασία. Η ομάδα εγείρει απόλυτη απαίτηση πάνω στο άτομο και η ζωή της ομάδας, οι σκοποί της, η ιδεολογίας της γίνονται πλέον τρόπος ζωής. Όταν κανείς ενταχθεί σε μια τέτοια ομάδα, δηλαδή όταν κλείσει η πόρτα του «παραδείσου» πίσω του, ακολουθεί η σκληρή πραγματικότητα. Αντί της ζεστασιάς έρχονται οι σκληρές απαιτήσεις, αντί για ερωτήσεις –απαντήσεις, έρχεται η στερεότυπη φρασεολογία, και αντί για την αναμενόμενη ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, έρχεται η απαγόρευση των σχέσεων με τον έξω κόσμο. Τώρα πλέον ο έξω κόσμος έπαυσε να υπάρχει και κάθε αμφιβολία ή αντίδραση δεν επιτρέπεται μέσα στην ομάδα. Έτσι το θύμα υφίσταται μια μεθόδευση όμοια με την πλύση του εγκεφάλου. Γίνεται φανερό ότι οι συνέπειες της εντάξεως σε αυτές τι ομάδες είναι καταλυτικές για την προσωπικότητα των θυμάτων. Αποκοπή από την οικογένεια, το περιβάλλον, το σχολείο, την εργασία, προσφορά ολόκληρης της ιδιωτικής περιουσίας και σε κάποιες περιπτώσεις φυγάδευση στο εξωτερικό! Όλα αυτά σημαίνουν αποβολή της παλαιάς ταυτότητας, ολοκληρωτικό ξερίζωμα και πλήρη υποταγή στην ομάδα, ουσιαστικά στον «αρχηγό».

      Τα θύματα πια έχουν λίγες πιθανότητες να ξεφύγουν. Οι οργανώσεις φροντίζουν να τρομοκρατήσουν τους οπαδούς τους και να συντρίψουν κάθε αντίσταση πριν αυτή εκδηλωθεί. Εξάλλου πολλές οργανώσεις υποβάλλουν στα θύματα την ιδέα πως η φυγή από την οργάνωση ταυτίζεται με αποτυχία να υπηρετήσουν το μεγάλο ιδανικό, τη σωτηρία της ανθρωπότητας, γι΄ αυτό και δεν αξίζει πλέον να ζήσουν. Η καλύτερη λύση για αυτούς είναι η αυτοκτονία. Πρόδωσαν το ιδανικό, πρόδωσαν το «Μεσσία», δεν έχουν πλέον θέση στη ζωή.

Ο Διαλογισμός

     Είναι η τεχνική και δημιουργική δύναμη της σκέψεως μέσω των «μάντρα», των μικρών δηλαδή λέξεων που χρησιμοποιούνται για τον διαλογισμό. Με τον διαλογισμό δεν τίθεται ζήτημα επικοινωνίας με το Θεό. Ο διαλογιζόμενος δεν επιθυμεί να ακούσει την φωνή του Κυρίου, αλλά την δική του εσωτερική φωνή και σοφία που βρίσκεται κρυμμένη μέσα του. Πολλές ομάδες που ζουν στη χώρα μας ταυτίζουν τον διαλογισμό με την προσευχή. Όμως ο διαλογισμός είναι φανερό ότι έχει κατεύθυνση προς τον έσω του ανθρώπου κόσμο, ενώ αποδέκτης της προσευχής είναι ο Θεός και οι Άγιοί Του. Για την προσευχή είναι ανάγκη να υπάρχουν δύο, ο άνθρωπος και ο Θεός. Αυτός που παρακαλεί με το «Κύριε ελέησον» και αυτός που απαντά, και αυτός είναι φυσικά ο Θεός, όχι ο άνθρωπος.

Ο Σατανισμός

      Το κύμα του Σατανισμού μπορούμε να το διακρίνουμε σε πολλές μορφές, με τελετουργικά σύμβολα και ειδικές τελετουργίες που κορυφαία λογίζεται η ανθρωποθυσία! Η πεντάλφα, ο αγκυλωτός σταυρός, το 666, ο ανάποδος σταυρός, κ.λ.π. είναι μερικά από τα σύμβολά τους. Ο βωμός, μαύρα η άσπρα κεριά, η καμπάνα, το ποτήρι, το ξίφος, η περγαμηνή, είναι μερικά από τα σατανικά σύμβολα. Η μουσική ροκ και χεβυ μέταλ παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, γιατί κυριαρχείται από σατανιστικά θέματα και σατανιστική ορολογία. Τα κείμενα της μουσικής αυτής προβάλλουν τα πιο βασικά σατανιστικά στοιχεία, που προκαλούν ανήθικα πάθη, βία και παραβίαση κοινωνικών και θρησκευτικών κανόνων. Ακόμη προκαλούν μηνύματα τρόμου, θανάτου και αυτοκτονίας.
      Όπως παρατηρεί ο J. Haack, δεν σημαίνει ότι κάθε οπαδός της ροκ μουσικής υφίσταται τέτοιες επιδράσεις, όπως βιαιότητα, αιμομιξίες, στροφή εναντίον της οικογένειας, της θρησκείας, του κράτους, των κοινωνικών και ηθικών δεσμών. Όμως θα ήταν ανόητο να παραβλέπουμε ότι ειδικά σε περιπτώσεις νεαρών ανθρώπων, χωρίς σταθερά θεμέλια, οι αρνητικές επιπτώσεις δεν μπορούν εύκολα να προσδιοριστούν.

Βιβλία του π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου γύρω από τις αιρέσεις, που συνιστούμε :

1) Η Ορθόδοξη Εκκλησία. Πίστη – Λατρεία- Ζωή. Εκδόσεις "Διάλογος"

2) Ρωμαιοκαθολικισμός, Προτεσταντισμός, και Ορθοδοξία. Εκδόσεις "Επτάλοφος"

3) Εγχειρίδιο αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων. Εκδόσεις "Διάλογος"

4) Διαλογισμός η προσευχή; Ορθόδοξη Θεώρηση. Εκδόσεις "Διάλογος"

5) Νεοφανείς αιρέσεις –καταστροφικές λατρείες στο φως της ορθοδοξίας. Εκδόσεις: "Διάλογος"

6) Πίσω από το προσωπείο της σκοπιάς. Εκδόσεις "Αποστολικής Διακονίας"

7) Εφόδιον Ορθοδοξίας. Εκδόσεις "Αποστολικής Διακονίας"

8) Μετενσάρκωση ή ανάσταση; Ορθόδοξη Θεώρηση του κακού. Εκδόσεις "Διάλογος"