Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου κκ Ιεροθέου
Έχει παρατηρηθή από πολλούς ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για την ζωή και τον θάνατο. Τον απασχολεί έντονα το μυστήριο του θανάτου. Φυσικά αυτό συνδέεται με τα λεγόμενα υπαρξιακά ερωτήματα, που αναφύονται σε όλους, αλλά ιδιαίτερα στους νέους, και περικλείονται στα εξής: Τί είμαι, ποιό είναι το νόημα της ζωής, που πάω μετά τον θάνατο, υπάρχει ζωή μετά την έξοδο της ψυχής από το σώμα κ.λ.π.
Είναι γνωστόν ότι όχι μόνον οι σύγχρονοι ασχολούνται με τα θέματα αυτά, αλλά γενικά οι άνθρωποι όλων των εποχών και γενεών. Είναι χαρακτηριστικό ότι και οι φιλόσοφοι ασχολούνταν με την προέλευση της ζωής, την ύπαρξη της ψυχής, την εισοδο του κακού στον κόσμο και τον θάνατο. Έτσι τα θάματα αυτά ενώ παρουσιάζονται ως σύχρονα, απασχόλησαν ανέκαθεν το πνεύμα του ανθρώπου.
Αν σήμερα παρατηρείτε κάποια έξαρση, οφείλεται περισσότερο στην ανασφάλεια που αισθάνεται ο σύγχρονος άνθρωπος. Πραγματικά όταν γκρεμίζωνται όλες οι ασφάλειες, όταν ο άνθρωπος αισθάνεται απογοητευμένος από διάφορα γεγονότα, τότε είναι φυσικό να απασχολήται εντονώτερα με τα υπαρξιακά ερωτήματα. Η Εκκλησία πάντοτε αντιμετώπιζε τέτοια ερωτήματα, και κυρίως το βασικότερο πρόβλημα, και το μεγαλύτερο μυστήριο, που είναι το μυστήριο του θανάτου. Ήδη η ενανθρώπηση του Χριστού είχε σαν σκοπό να νικηθή το κράτος του θανάτου και του διαβόλου. Η θριαμβευτική νίκη του Χριστού πάνω στον θάνατο, έδωσε στον άνθρωπο την δυνατότητα να τον νικήση και εκείνος στα όρια της προσωπικής του ζωής. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα στην Εκκλησία.
Όταν η Εκκλησία μιλάη για τον θάνατο, δεν το κάνει για να τρομάξη τους ανθρώπους και να τους δημιουργήση πανικό, αλλά για να τους βοηθήση να τον υπερβούν. Άλλωστε, είναι γνωστόν ότι το πρόβλημα του θανάτου δεν αντιμετωπίζεται εύκολα ούτε είναι ένα απλό γεγονός. Γεννιόμαστε με την φθαρτότητα και την θνητότητα. Με την γέννηση γεννιέται ένας συγκεκριμένος άνθρωπος, που πρόκειται να πεθάνη. Όλος ο ανθρώπινος βίος είναι μια διαδοχή θανάτων. Οι αρρώστειες και γενικά η φθαρτότητα του σώματος υποδηλώνουν ότι μεταφέρουμε και κουβαλάμε πάνω μας τον θάνατο. Και οι διάφορες άσχημες αντιδράσεις μας ανάγονται στην βίωση του θανάτου. Οπότε, όταν μιλάη ‘Εκκλησία για τα θέματα αυτά βοηθάει αποτελεσματικά τον άνθρωπο. Δεν του σκορπά φόβο και πανικό, αλλά ελπίδα και παρηγοριά. Με αυτόν τον τρόπο χαίρεται την ζωή.Μερικά από τα ερωτήματα αυτά, που απασχολούν τον σημερινό άνθρωπο, όπως το τί είναι ο θάνατος, τί είναι η ψυχή, τί γίνεται όταν η ψυχή αποχωρίζεται από το σώμα, μήπως διαλύεται η υπόσταση του ανθρώπου με τον θάνατο, τί είναι το καθαρτήριο πύρ, τί είναι ο Παράδεισος και η Κόλασαη, τί θα γίνη στην Δευτέρα Παρουσία του Χριστού κ.λ.π., θα αντιμετωπίσουμε στο βιβλίο αυτό.
Θα ήθελα στην εισαγωγή να κάνω μερικές γενικές παρατηρήσεις.Κατ’ αρχάς τα όσα λέγονται στο παρόν βιβλίο εμπέονται από την διδασκαλία της θείας Αποκαλύψεως, όπως φανερώθηκε στους αγίους κάθε εποχής και καταγράφηκε τόσο στην Αγία Γραφή, όσο και στους βίους και την διδασκαλία των αγίων Πατέρων. Άλλωστε, οι άγιοι Πατέρες είναι φορείς της θείας Αποκαλύψεως. Έπειτα, αναπτύσσοντας τα επιμέρους κεφάλαια, δεν ήταν δυνατόν να αποφευχθούν μερικές ταυτολογίες. Για παράδειγμα, όταν αντιμετωπίζη κανείς το θέμα του καθαρτηρίου πυρός κατά τον άγιο Μαρκο τον Ευγενικό, απαραιτήτως πρέπει να μιλήση για την Βασιλεία του Θεού, για τον Παράδεισο και την Κόλαση. Όμως, πρέπει να υπάρχη και ειδικό κεφάλαιο που να αναπτύσσεται το θέμα του Παραδείσου και της Κολάσεως. Ακόμη, στο κεφάλαιο "διαχρονική εσχατολογία" οπωσδήποτε κάτι πρέπει να επαναληφθή από τα προηγούμενα κεφάλαια. Άλλωστε ξέρουμε πολύκαλά ότι τα θεολογικά θέματα, όπως και αυτή η ίδια η ζωή δεν μπορούν να κατατμηθούν απόλυτα και να ερμηνευθούν αυτόνομα και αποσπασματικά.
Επί πλέον ο αναγνώστης πρέπει να γνωρίζη ότι μερικά σημεία του παρόντος βιβλίου είναι δυσκολότερα στην κατανόηση, γιατί δίνουν την θεολογική ερμηνεία και ανάλυση αυτών των θαμάτων. Δεν μπορούν όλα να απλοποιούνται. Όταν τα θέματα απλοποιούνται πολύ, τότε μάλλον παραχαράσσονται και υποβιβάζονται. Αν ο αναγνώστης συναντήση μερικές τέτοιες δυσκολίες, να μην απομακρυνθή, αλλά να συνεχίση πιο κάτω, που θα γίνη ευκολότερη η ανάγνωση και θα αντιληφθή καλά ποιά είναι η θέση της Εκκλησίας πάνω στο θέμα της ζωής και του θανάτου, τί γίνεται μετά την έξοδο της ψυχής από το σώμα.Όπως είναι φανερό, στο παρόν βιβλίο εξετάζουμε θέματα που κινούνται από την έξοδο της ψυχής μέχρι την ζωή μετά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Αλλά αυτός ο "χώρος" είναι δύσκολος, γιατί κινείται μέσα στο μυστήριο. Δε΄ν γνωρίζουμε πολλά πράγματα, δεν είναι εύκολο όλα να ερμηνευθούν. Γνωρίζουμε μόνον ό,τι μας απεκάλυψε ο Χριστός και οι άγιοι. Επειδή συνάντησα μερικές δυσκολίες κατά την συγγραφή, γι’ αυτό ο αναγνώστης πρέπει να είναι επιεικής.
Η Εκκλησία, που είναι το αναστημένο Σώμα του Χριστού, είναι ο χώρος εκείνος που βιώνουμε την θριαμβευτική Του νίκη εναντίον του θανάτου και μετέχουμε από τώρα, ως εν αρραβώνι, της Βασιλείας του Θεού. Ευχή όλων μας είναι να ζούμε μέσα στην Εκκλησία, όπως ακριβώς το θέλη ο Χριστός, που είναι η Κεφαλή της, ώστε να αποκτήσουμε εμπειρίες της αιωνίου ζωής, οπότε δεν θα χρειάζωνται διανοητικές αναλύσεις και λογική κατανόηση αυτών των εσχατολογικών θεμέτων. Θα ζούμε μια διαχρονική εσχατολογία. Ζ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου