Δράμε μόνον εις την σκέπην της, παρακάλεσαι την βοήθειαν της, ελπίσον εις την προστασίαν Της. Και ας είσαι βέβαιος, πως αν κρατήσαι από τέτοιαν άγκυραν, δεν θέλεις χαθή».

…«Ορφανοί, όπου εστερήθητε από τους γονείς σας, ξένοι όπου εχάσετε την ευτυχίαν σας, άρρωστοι, τεθλιμμενοι, αμαρτωλοί, μη λυπείσθε, εσείς έχετε μητέρα, την μητέρα του Θεού. Μητέρα, όπου σας κυβερνά εις την ξενητείαν σας, όπου σας τρέφει εις την πτωχείαν σας, όπου σας δίδει εις τα πάθη την ιατρείαν, εις τας θλίψεις την παρηγορίαν, εις τας σκλαβίας την ελευθερίαν, εις τας αμαρτίας την συγχώρησιν, μη λυπείσθε, εσείς έχετε μητέρα, την μητέρα του Θεού. Ναύται όπου πλέετε την θάλασσαν, την Παρθένον επικαλείσθε, να έχετε λιμένα εις ταις ανεμοζάλαις. Πραγματευταί, όπου περιπατείτε την ξηράν την Παρθένον επικαλείσθε να έχετε βοηθόν εις τους κινδύνους. Γεωργοί, όπου δουλεύετε την γήν, την Παρθένον επικαλείσθε, να έχετε ευλογίαν καρποφορίας εις τους κόπους σας. Νέοι, όπου σπουδάζετε εις τα σχολεία, την Παρθένον επικαλείσθε, να έχετε φώς γνώσεως εις την σπουδήν σας. Ίερείς και λαϊκοί, άνδρες και γυναίκες την Παρθένον επικαλείσθε εις όλας τας ανάγκας, και σωματικάς και ψυχικάς, να την έχετε προστάτιν εις την ζωήν, παραστάτιν εν ώρα θανάτου, μεσίτην εν ημέρα κρίσεως. Χριστιανοί, μικροί και μεγάλοι, όσοι λατρεύετε και προσκυνειτε το όνομα της Παρθένου Μαρίας, της Μητρός του Ιησού και μητρός ημων. Ιήσου και Μαρία ας είναι τυπωμένα μέσα εις την καρδίαν σας. Ιησούς και Μαρία να μη λείπη από το στόμα σας. Ιησούς και Μαρία ας είναι η αρχή και το τέλος των προσευχών σας. Το όνομα Ιησούς και Μαρία, ας είναι τα πρώτα λόγια της αυγής, τα ύστερα της εσπέρας, με ταύτα σφαλίζετε εις ύπνον τα μάτια σας, με ταύτα εμβαίνετε και εβγαίνετε από την εκκλησίαν, με ταύτα αρχινάτε και τελειώνετε πάσαν υπόθεσιν, δια να αξιωθήτε την ώραν, όπου μελλετε να παραδώσετε το πνεύμα, να έχετε από το ένα μέρος τον Ιησούν, από το άλλο την Μαρίαν, και ομού με τον Ιησούν και την Μαρίαν, να συνδοξάζεσθε εις την βασιλείαν των ουρανών. Αμήν.

Ζήτησε την υγείαν Εκείνου του αρρωστημένου. Ζήτησε την ελευθερίαν εκείνου του αιχμαλώτου. Ζήτησε την βοήθειαν εκείνου του πτωχού. Ζήτησε τον σωσμόν εκείνου του ταξιδάρη, όπου κινδυνεύει εις την θάλασσαν. Μόνον το όνομά σου να επικαλεσθή ο άρρωστος, ας υγιαίνη. Ο αιχμάλωτος, ας ελευθερωθεί. Ο πτωχός ας κυβερνηθή. Ο θαλασσοπόρος, ας φυλαχθή. Ας γένη το ζήτημα τους, μόνο δια μεσιτείας σου, της Μητρός μου. «Αιτήσαι, Μήτερ εμή». Θέλεις να είναι φυλαγμένη από πείναν, από θανατικόν, από πόλεμον, από παντοίων εχθρών, ορατών και αοράτων, εκείνη η πόλις; Εκείνη η χώρα; Ας είναι. Αλλά θέλεις ακόμη εκείνος ο αμαρτωλός να επιστρέψει εις μετάνοιαν; να έλθη εις σωτηρίαν; Άς γένη το θέλημα της Μητρός. Είμαι Θεός, είμαι Υιός. Ως θέλης να κάμω όλα δια την αγάπην της Μητρός …Χριστιανέ ας μη παρακαλή τινάς άλλος δι’ εσέ. Αν εκείνη μοναχή παρακαλέση, εισακούεται, διότι είναι Μήτηρ. «Πολλά, πολλά ισχύει δεήσις Μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου»…Δεν ηξεύρεις, Χριστιανέ, πως ένα δάκρυον της Μητρός, εκείνης της κεχαριτωμένης Μητρός, πολλάς αμαρτίας εξαλείφει; Μια της μεσιτεία, ενας λόγος, ένα νέυμα έχει δύναμη να αλλάξη όλην την θείαν αγανάκτησιν εις έλεος και ευσπλαχνίαν. Δράμε μόνον εις την σκέπην της, παρακάλεσαι την βοήθειαν της, ελπίσον εις την προστασίαν της. Και ας είσαι βέβαιος, πως αν κρατήσαι από τέτοιαν άγκυραν, δεν θέλεις χαθή».