Μέσα στο ναό και η πιο απλή και συνηθισμένη μας κίνηση, όπως το άναμμα ενός κεριού, κρύβει κάποιο νόημα. Γι’ αυτό και δεν θα πρέπει να γίνεται μηχανικά. Τίποτα δεν είναι περιττό ή υπερβολικό. Τίποτα δεν είναι άσκοπο ή ένας ξερός τύπος. Όλα αποτελούν στο να λατρεύουμε το Θεό με τον τρόπο που Του αρμόζει, ΄΄εν πνεύματι και αληθεία΄΄ όπως και ο ίδιος ο Χριστός είπε στη Σαμαρείτιδα.
Έτσι, λοιπόν, ανάβοντας ένα κερί:
• εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας στο Χριστό γιατί μας αξίωσε να γνωρίσουμε το ΦΩΣ το ΑΛΗΘΙΝΟ και
• υποδηλώνουμε ότι όπως το κερί φωτίζει τον κόσμο ενώ ταυτόχρονα λιώνει, έτσι κι εμείς με τη ζωή μας θα είμαστε το φως που λάμπει ΄΄έμπροσθεν των ανθρώπων΄΄ έχοντας πάντα πνεύμα θυσίας και προσφοράς.
Όταν, λοιπόν, ανάβουμε το κεράκι μας έχοντας αυτούς τους λογισμούς δεν είμαστε δούλοι των τύπων, αλλά χρησιμοποιούμε τους ΄΄τύπους΄΄ για να ανεβάσουμε το νου και την καρδιά μας στο Θεό.
Εγώ ειμί το φως του κόσμου` ο ακολουθών
εμοί ου μή περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ’
έξει το φως της ζωής.
Ιωαν. 8, 12
εμοί ου μή περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ’
έξει το φως της ζωής.
Ιωαν. 8, 12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου