« Πιστεύω στο Θεό, στο Χριστό, ή Εκκλησία όμως δεν μ΄ αρέσει. Δεν μ’αρέσουν αυτά που λέει κι αυτά που κάνει η εκκλησία και οι επί γης εκπρόσωποί της» Λέγεται συχνά – πυκνά αυτό από χριστιανικά χείλη. Είναι όμως σωστή τοποθέτηση; ΟΧΙ, ξεκάθαρα όχι. Γιατί; Διότι η Εκκλησία είναι σώμα Χριστού και «κοινωνία θεώσεως» . Λέει ο Απόστολος Παύλος : «ο Χριστός κεφαλή της Εκκλησίας, και αυτός εστί σωτήρ του σώματος» (Εφεσ. 5,23) και πάλι «υμείς δε εστέ σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους» (Α’ Κορ. 12, 27) . Ο Χριστός, δηλαδή είναι η κεφαλή της Εκκλησίας, και άρα αχώριστος απ’ αυτή και η Εκκλησία, το Σώμα Του και άρα αχώριστη από Εκείνον.
Χριστός και Εκκλησία, λοιπόν, πάνε μαζί, είναι ένα, είναι στενά συνδεδεμένα και συνεπώς η άρνηση του ενός, συνεπάγεται και άρνηση του άλλου, η δίωξη του ενός, δίωξη και του άλλου. Αυτό φαίνεται καθαρά και στη ζωή του Αποστόλου Παύλου. Ο Παύλος δίωκε την Εκκλησία , τους χριστιανούς, όχι το Χριστό, αλλά ο Χριστός του λεει : «Γιατί με διώκεις;»( Πραξ. 26, β) .
Αν λοιπόν αναγνωρίζουμε το Χριστό ως Σωτήρα και θέλουμε τη σωτηρία μας, οφείλουμε να είμαστε μαζί με την Εκκλησία, εκεί δηλαδή που βρίσκεται ο Χριστός. Κατ’ επέκταση οφείλουμε να είμαστε μαζί με την Εκκλησία, ακόμη κι αν θεωρούμε ότι κάπου κάνει λάθος. Μαζί με την Εκκλησία και στο ''γκρεμό'' ακόμα ! Ιδιαίτερα στις μέρες μας, οφείλουμε να συνταχθούμε μαζί της, στους αγώνες που δίνει για την πίστη, την Ελλάδα, την την ιστορία, την παράδοση και την διάσωση του ανθρώπινου προσώπου, για να μην καταλήξουμε αριθμοί απρόσωποι, άβουλα καματερά, ένα «ζαλισμένο κοπάδι» έρμαιο στα χέρια μιας «ειδικευμένης τάξης» .
Η Εκκλησία είναι η κιβωτός της σωτηρίας μας ως χριστιανών και ως Ελλήνων. Η εγκατάλειψή της δεν μας τιμάει, δεν μας ωφελεί. Εδώ ο Χριστός τόσο «ηγάπησε την Εκκλησία» που και τον «εαυτόν παράδωκεν υπέρ αυτής» (εφεσ.5, 25). Εμείς το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε σήμερα είναι να τη στηρίξουμε συνυπογράφοντας το αίτημά της προς την πολιτεία για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος επί του θέματος των ταυτοτήτων. Και στο κάτω – κάτω της γραφής, πότε θα δείξουμε τη στήριξή μας και την αγάπη μας προς αυτήν αν δεν το κάνουμε τώρα που μας καλεί σε συμπαράταξη; Λοιπόν ΑΓΑΠΑΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ;…. ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΩΡΑ και ενυπόγραφα ! Πρέπει κάποτε να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε μόνο να λαμβάνουμε από την Εκκλησία, δεν έχουμε μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις απέναντί της. Είναι καιρός συμπαρατασσόμενοι μαζί της να δείξουμε τη δύναμή της, όχι γιατί το έχει εκείνη ανάγκη, αλλά για να το σκεφτούν ίσως καλύτερα όσοι απεργάζονται χειρότερα δεινά για μας και τη χώρα μας.
Μπορεί βέβαια το θέμα των ταυτοτήτων να μην έχει φανερή δογματική χροιά, αλλά έτσι όπως έχει τεθεί, είναι πρώτιστα θέμα υπακοής και αγάπης στην Εκκλησία, αλλά και ταυτόχρονα και μια μορφή ομολογίας πίστης. Γι’ αυτό οφείλουμε όλοι ανεξαιρέτως, να μην « πουλήσουμε » τη Εκκλησία μας, αλλά κάνοντας υπακοή και αγάπη σε κείνη να τη στηρίξουμε ενεργητικά και ενυπόγραφα, δίνοντας ομολογία πίστης και δηλώνοντας έτσι πως πάνω απ’τη δουλειά μας, το διορισμό του παιδιού μας , το κομματικό συμφέρον, τον αρχηγό του κόμματός μας την ζωή μας την ίδια, πάνω από οτιδήποτε τοποθετούμε την Εκκλησία, τον Χριστό και Θεό μας .
Ήρθε η ώρα όλοι μας να πούμε αυτό που βροντοφωνάζουν οι άγιοι και οι μάρτυρες της Εκκλησίας μας ΠΡΩΤΑ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ και ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ, για την πίστη, την Ελλάδα, την ιστορία, τον άνθρωπο, τον εαυτό μας τον ίδιο .
Ο μαραγκός και το φέρετρο, μια διδακτική ιστορία
Ένας από τους φανατικότερους και σκληρότερους διώκτες της Εκκλησίας του Χριστού ήταν και ο αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης. Έκανε στόχο του, να εξαλείψει το Χριστιανισμό και να αναβιώσει την ψεύτικη και δαιμονική θρησκεία των ειδώλων. Κάποτε, για να έχει μια προσωπική ενημέρωση για τα ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ της προσπάθειας του, έκανε μια μεγάλη περιοδεία σε διάφορες επαρχίες της αυτοκρατορίας του. Έφτασε και στην Αντιόχεια. Εκεί συνάντησε έναν παλιό του γνωστό. Τον Χριστιανό Αγάθωνα, που τον γνώριζε από τα νεανικά του χρόνια. `Ο Ιουλιανός θέλησε να τον ειρωνευτεί για την πίστη του στον Χριστό, να του πουλήσει πνεύμα. Τον χαιρέτησε λοιπόν και τον ρώτησε εμπαικτικά:
-Τι γίνεται μ' εκείνον τον μαραγκό από την Γαλιλαία; Πώς πάνε oι δουλειές του; Έχει ακόμα δουλειά; Ο Αγάθων τότε απάντησε: Βεβαίως, βασιλιά μου. Έχει αρκετή απασχόληση. Τώρα τελευταiα φτιάχνει ένα φέρετρο. Για την μεγαλειότητα σου. Μετά από 6 μήνες ο Ιουλιανός πέθαινε σε μια μάχη εναντίον των Περσών με την κραυγή: «Νενίκηκάς με, Γαλιλαίε!». Πράγματι! Με πόση ακρίβεια η Ιστορία δικαιώνει τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, που παρατηρούσε: «Από πόσους πολεμήθηκε η Εκκλησία.. Αλλά ποτέ δεν νικήθηκε! Πόσοι τύραννοι! Πόσοι Στρατηγοί! Πόσοι βασιλείς! Ο Αύγουστος, ο Τιβέριος, o Γάιος, ο Κλαύδιος, ο Νέρων, άνθρωποι με τεράστια δύναμη, την πολέμησαν, ενώ όταν ακόμη στα σπάργανά της. Αλλά δεν κατάφεραν να την ξεριζώσουν... Πού είναι, όσοι πολέμησαν την Εκκλησία;» Δεν γίνεται πια λόγος γι' αυτούς. Έχουν λησμονηθεί... Που είναι η 'Εκκλησία; Υψώνεται υπεράνω του ουρανού και λάμπει περισσότερο και από τον ήλιο. Είναι οδυνηρό νά κλωτσάει κανείς σε μυτερά καρφιά. Δεν χαλάει τα καρφιά. Τα ποδιά του ματώνει. Τα κύματα δεν την διαλύουν την πέτρα. Αυτά διαλύονται σε αφρό... Τίποτε δεν εiναι δυνατότερο από την Εκκλησία, άνθρωπε. Αν έχεις πόλεμο με έναν άνθρωπο, η θα νικηθείς ή θα νικήσεις. Αν έχεις πόλεμο, όμως, με την Εκκλησία είναι αδύνατον να νικήσεις... Ακουέτωσαν ταύτα "Έλληνες. Ακουέτωσαν Ιουδαίοι...».
ΣΕ ΕΠΟΧΕΣ κρίσιμες για την Εκκλησία του Χριστού καλούμεθα όλοι να καταθέσουμε την μαρτυρία και ομολογία μας, χωρίς να φοβούμεθα τις τυχόν δυσμενείς επιπτώσεις που μπορεί να έχη σ’ εμάς.
Και η περίοδος που διανύουμε είναι κρίσιμη. Κρίσιμη, γιατί επιχειρείται μια πολυμέτωπη, πολύπλευρη και λυσσαλέα επίθεσις κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Το αντιεκκλησιαστικό μένος κάποιων στελεχών του κυβερντώντος κόμματος και άλλων κομμάτων, που είχε προς καιρόν καταλαγιάσει , επανέρχεται στο προσκήνιο δριμύτερο και αποφασισμένο να δώση τα τελικά χτυπήματα κατά του απ’ αιώνων δεσμού της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας με το Έθνος, ώστε να γίνη η Πατρίδα μας ένα άθρησκο έθνος.
Ακούγοντας τις δηλώσεις του Υπουργού Δικαιοσύνης και την συγχορδία των «προοδευτικών δημοσιογράφων κατά της Εκκλησίας μας, έχω την άισθησι ότι κινούνται στην σφαίρα του παραλόγου.
Δεν είναι παράλογο να παραγνωρίζεται ότι οι Πατέρες του Νέου Ελληνισμού , οι ήρωες και οι μάρτυρες , στους οποίους οφείλουμε την εθνική μας ελευθερία, όλοι αγωνίσθηκαν «για του Χριστού την πίστι την αγία και της πατρίδος την ελευθερία»; Κατά το κοινώς λεγόμενον, θα τρίζουν τα κόκκαλα του Μακρυγιάννη, του Κολοκοτρώνη, των Υψηλάντηδων και των άλλων αγωνιστών. Ακόμη και των τελευταίων ηρώων μας τυ 1940, που έχοντας την ελπίδα τους στην Παναγία μας αγωνίσθηκαν για να αναχαιτήσουν τους εισβολείς και έσπειραν τα κόκκαλά τους στα βουνά της Βορείου Ηπείρου.
Δεν είναι παράλογο να επιχειρήται ο περαιτέρω αποχριστιανισμός του λαού, σε εποχή που τα ναρκωτικά έχουν σαπίσει και αχρηστεύσει ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας μας με τάσι συνεχούς αυξήσεώς των, σε εποχή που η ανηθικότητα η διαφθορά κυριαρχούν ακόμη και στην δημόσια ζωή; Χωρίς Θεό, λέγει ο Ντοστογιέφσκη, όλα επιτρέποντα. Άθεο κράτος, άθεη παιδεία, άθεος στρατός σημαίνει διεύρυνσι του κακού των απελπισμένων ανθρώπων, αύξησι της εγκληματικότητας, διάλυσι περισσοτέρων οικογενειών και αύξησι του αριθμού των παιδιών που θα μείνουν ανέστια και θα πληρώσουν τα διαζύγια των γονέων τους. Σημαίνει ακόμη ότι η κοινωνία μας, την οποία ενώνει η Εκκλησία, θα μείνη μία διασπασμένη κοινωνία χωρίς κανένα ενωτικό δεσμό.
Σήμερα που τα κόμματα κομματιάζουν την κοινωνία μας, όπως το κάνουν και άλλοι θεσμοί (π.χ. οι ομάδες του ποδοσφαίρου), η Εκκλησία κρατά στο εσωτερικό και στο εξωτερικό ενωμένους τους Έλληνες, έστω και αν ο δεσμός που τους ενώνει με αυτήν είναι για άλλους ισχυρός και για άλλους χαλαρός. Μήπως έχει κανείς την αφέλεια να πιστεύη ότι η είσοδός μας στην ΟΝΕΣ θα μπορέση να αντικαταστήση την Εκκλησία μας σαν συνεκτικός ιστός της κοινωνίας μας; Κτυπάτε, κτυπάτε λοιπόν, κύριοι «προοδευτικοί» (πολιτικοί και δημοσιογράφοι), την Εκκλησία μας, όπως κάποτε Σας είχε ειπή ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ μετά τον Αγιασμό που ετέλεσε στην Βουλή. Ιδική Σας θα είναι η ευθύνη για ό,τι θα επακολουθήση.
Γράφω τις γραμμές αυτές με πόνο για την αδικία που επιχειρείται εις βάρος του πολλές φορές προδωμένου λαού μας. Τώρα που ο λαός μας έχει ανάγκη από την πατροπαράδοτο Πίστι του, Σείς προσπαθείτε να τον αποξενώσετε από αυτήν. Τώρα που πολλοί Έλληνες, και μάλιστα νέοι, επιστρέφουν με υπαρξιακή αναζήτησι στην μάνα τους, την Εκκλησία, Σείς προσπαθείτε να την πλήξετε, να την συκοφαντήσετε και να την αμαυρώσετε. Η στάσι Σας αυτή φανερώνει πόσο ξένοι είστε προς αυτό που έχει ανάγκη, πιστεύει και αναζητεί ο λαός. Σας προσκαλώ να έλθετε στον Άγιον Όρος, να ιδήτε πόσοι Έλληνες (στην πλειονότητά τους νέοι) κάθε ημέρα έρχονται για να ενισχύσουν ή να εύρουν την πατροπαράδοτο Πίστι τους. Και το φαινόμενο αυτό δεν παρατηρείται μόνο στον Άγιον Όρος, αλλά και σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο.
Και ακόμη δεν είναι παράλογο , χάριν της προστασίας δήθεν των μειονοτήτων, να προσβάλλεται η μεγίστη πλειονότης του ελληνορθοδόξου λαού; Δεν τολμώ να πιστεύσω το λεχθέν, ότι με το πρόσχημα της προστασίας των μειονοτήτων σκοτεινές δυνάμεις αποβλέπουν στον διαμελισμό της Πατρίδος μας, όπως έγινε στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Δεν είναι παράλογο οι Εβραίοι να απαιτούν την μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, όταν το κράτος του Ισραήλ η αναγραφή είναι υποχρεωτική και όταν απαγορεύεται η εγκατάστασις σ’ αυτό Εβραίων που έγιναν Χριστιανοί; Δεν είναι παράλογο οι Μουσουλμάνοι να απαιτούν την ανέγερσιν στην Αθήνα, όχι μόνο Τζαμιού αλλά και Ισλαμικού Κέντρου, όταν όλοι γνωρίζουμε ότι οι φανατικού ισλαμισταί χρησιμοποιούν τα Τζαμιά για άσκησι προπαγάνδας και διείσδυσι σε χριστιανικές χώρες; Και ακόμη όταν στις ισλαμικές χώρες που θα χρηματοδοτήσουν το Τζαμί όχι μόνο δεν επιτρέπεται η ανέγερσις Ορθοδόξων Ναών αλλά ούτε καν να κάνουν οι Χριστιανοί δημοσίως το σημείο του Σταυρού;
Δεν είναι παράλογο, τέλος, η μειοψηφία να θέλη να επιβληθή στην πλειοψηφία;
Αγαπητοί κύριοι «προοδευτικοί», θέλετε να μας επιβάλετε, να επιβάλετε σε ένα ολόκληρο λαό, την αντιεκκλησιαστική Σας γραμμή χωρίς να λαμβάνετε υπ’όψιν την Ιστορία του, τους ήρωές του, την θέλησί του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου