Ούτος ο Λάζαρος εξεπήδησεν έκ του κόλπου του άδου αινών και ευλογών και δοξάζων τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν

Ο γαρ άδης έχων τον Λάζαρον

ήδη τέσσαρας ημέρας έν τοις ιδίοις χωρίοις πανταχόθεν διαλυθέντα,

ώς αγόμφωτον σκάφος, λοιπόν αμέριμνος ήν.

Αί κάτω δυνάμεις ούκ είχον έννοιαν, ώς Λάζαρος των καταχθονίων ανασπασθήσεται λοιπόν.

Ώς δε αθρόον η δεσποτική φωνή εν τω τάφω κατελθούσα

συν φωτισμώ πολλώ, ήρξατο θάττον τας μέν τρίχας του Λαζάρου αντιφυτεύειν τη κεφαλή, τον μυελόν ενθηκιάζειν τη κενότητιτων καλάμων, των δε φλεβών την μέστωσιν

πρός ζωτικόν κατευθύνειν αίμα, κατεπλάγησαν αι κάτω δυνάμεις πρός αλλήλας βοώσαι:

τίς ούτος ο καλών;τίς ούτος ο αυθεντών;τίς ούτος ο εξυπνίζων νεκρόν ώς έξ ύπνου;

τίς ο αδαμαντίνας πύλας διαρρήσων; τίς ο βών, Λάζαρε, δεύρο έξω;Η φωνή μέν ανθρωπόφθογγος, και η δύναμις θεοδύναμος! Τίς ο καλών; ούκ έστιν άνθρωπος.

Το μέν σχήμα ανθρώπου, η δέ φωνή Θεού!Προπέμψωμεν Λάζαρον, οξέως αυτόν αναφορήσωμεν, μή κατέλθη ώδε ο καλών αυτόν,μή βραδύνοντος τούτου ώδε κατέλθη ο καλών.

Ήρξαντο σαλεύεσθαι οι νεκροί και κινείσθαι.Ένα ζημιωθώμεν, φησί, και μή άπαντας απωλέσωμεν.

Ούτος ο Λάζαρος εξεπήδησεν έκ του κόλπου του άδου αινών και ευλογών και δοξάζων τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.Ενταύθα τον λόγον σφραγίσωμεν.

Τα βαία αναλεγόμενοι εις απάντησιν του Κυρίου εξέλθωμενβοώντες και λέγοντες,

Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος έν ονόματι Κυρίου. Αυτώ η δόξα και το κράτος είς τους αιώνας. Αμήν.