Το θαύμα αγαπητοί αδελφοί που μας διηγείται σήμερα ο ευαγγελιστής Λουκάς, που είναι ο μόνος από τους ιερούς ευαγγελιστές που μας το διηγείται, είναι λίγο πολύ σε όλους μας γνωστό: ο Χριστός, ακολουθούμενος από τους μαθητές Του αλλά και από πολύ κόσμο, πήγαινε να κηρύξει στην πόλη Ναΐν. Η Ναΐν είναι μια κωμόπολη και βρίσκεται στα νότια του όρους Θαβώρ, στη Γαλιλαία. Καθώς πλησίασαν στην πύλη της πόλεως, συνάντησαν μια νεκρική πομπή, μια κηδεία, μια χήρα μάνα να συνοδεύει το μονάκριβο παιδί της στην τελευταία του κατοικία, και μαζί της βέβαια αρκετός κόσμος. Όταν την είδε ο Ιησούς, τη σπλαχνίστηκε , λυπήθηκε από τις σπαρακτικές κραυγές και τα δάκρυα της μάνας και ο Κύριος επεμβαίνει θαυματουργικά. Πλησιάζει το φέρετρο και ανασταίνει τον νεκρό. Αμέσως ο νεκρός ανακάθισε και άρχισε να μιλάει, ο δε Χριστός τον παρέδωσε στην μητέρα του. Όλος ο λαός που παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα, κυριευμένος από δέος δόξαζε τον Θεό λέγοντας ότι ο Θεός επισκέφτηκε τον λαό Του, στέλνοντας ανάμεσά τους έναν μεγάλο προφήτη.
Το συγκεκριμένο θαύμα είναι ένα από τα ελάχιστα που κάνει ο Χριστός χωρίς να Του ζητηθεί, χωρίς την επιβεβαίωση της πίστεως εκ μέρους εκείνου που δέχεται την έκτακτη ευεργεσία του Θεού. Έχουμε δει ότι πάντα, όσες φορές κάποιος παρακαλούσε τον Κύριο να επέμβει θαυματουργικά, η απάντηση του Χριστού ήταν «ας γίνει κατά την πίστη σου» ή «η πίστη σου σε έσωσε» ή ακόμη «άμα πιστεύεις, όλα είναι δυνατά». Σήμερα επεμβαίνει αυτόκλητα, για να μας δείξει ότι η πίστη αποτελεί προϋπόθεση του θαύματος όχι για τον Θεό, αλλά για μας. Η επέμβαση του Θεού, η βούλησή Του και η δύναμή Του δεν περιορίζονται ούτε προσδιορίζονται από το μέτρο της δικής μας πίστης. Συνδέεται όμως το θαύμα με την πίστη, διότι ο σκοπός ακόμα και του θαύματος είναι η προοπτική της σωτηρίας του ανθρώπου και όχι ασφαλώς η βελτιστοποίηση των συνθηκών της εφήμερης ζωής μας. Γι αυτό και ο Θεός θαυματουργεί εκεί όπου υπάρχει πίστη, εκεί που υπάρχει πνευματικό όφελος.
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο θαυματουργεί αυτόκλητα σήμερα ο Χριστός, είναι για να μας δείξει ότι ο Θεός είναι πολυεύσπλαχνος, φιλάνθρωπος και οικτίρμων. Μόλις ο Χριστός είδε τη θρηνούσα μητέρα την σπλαχνίστηκε, μας λέει ο ευαγγελιστής Λουκάς. Το θαύμα που ακολουθεί, αποτελεί έμπρακτη απόδειξη αυτής Του της φιλανθρωπίας, της άπειρης αγάπης Του για τα πλάσματά Του. Δεν επιθυμεί ο Θεός τον ανθρώπινο πόνο, ούτε την οδύνη, ούτε τον θάνατο. Αυτά είναι αποτελέσματα των δικών μας επιλογών, και αν δεν τα αποτρέπει ο Θεός, όπως επίσης δεν αποτρέπει την πείνα, τους πολέμους, την αδικία κλπ, είναι γιατί δεν θέλει να καταλύσει το αυτεξούσιο του ανθρώπου και περιμένει από εμάς την ορθή και χρηστή άσκηση αυτής της ελευθερίας με την οποία μας έχει προικίσει.
Ξέρει, ο Χριστός από πόνο. Πόνεσε και ο ίδιος πάνω στο Σταυρό όσο κανένας άλλος στον κόσμο. Και αισθάνεται καλά το δικό μας πόνο. Και είναι κάθε στιγμή έτοιμος να απλώσει το άγιο χέρι Του για να σφουγγίσει τα δάκρυα, να μαζέψει το αίμα, να ρίξει βάλσαμο παρηγοριάς στις θλιμμένες καρδιές μας. Η ζωή μας, είναι γεμάτη θλίψη, πόνο και πικρίες, λέγει ο Κύριος, ένας διαρκής αγώνας, μια συνεχής και αδιάκοπη πάλη, ένας δρόμος ανηφορικός γεμάτος εμπόδια.. Ο Χριστός όμως είναι η παρηγοριά κάθε πονεμένου, το λιμάνι από τις τρικυμίες αυτής της ζωής, η ελπίδα κάθε πονεμένου.
Και το τρίτο σημείο που επισημαίνεται με το θαύμα αυτό είναι ότι ο Χριστός είναι ο νικητής του θανάτου. Ας μη γελάσουμε, σκεπτόμενοι ότι παρά την Ανάσταση του Χριστού, οι άνθρωποι συνεχίζουν να πεθαίνουν. Το ζητούμενο δεν είναι ο σωματικός θάνατος, για τον οποίο άλλωστε πιστεύουμε ότι θα καταλυθεί μόνιμα κατά τη Δευτέρα παρουσία του Κυρίου. Το σπουδαιότερο και ζωτικότερο είναι η αποτροπή του πνευματικού θανάτου, η εσωτερική ανάσταση και ζωή. Ο Κύριος με το σταυρικό θάνατο Του και την ένδοξη Ανάσταση Του κατάργησε το θάνατο και μας χάρισε την αγάπη και την αιώνια ζωή. Το χαρμόσυνο αυτο μήνυμα του Ευαγγελίου αποτελεί την πίστη και τη ζωή της Εκκλησίας μας, που αδιάκοπα ψάλλει: « Ο Σταυρός Σου, Κύριε, ζωή και Ανάστασις υπάρχει τω λαώ Σου .Η Εκκλησία μας καλεί όλους να πάρουμε μέρος στη θεία Λειτουργία και να δεχτούμε μέσα μας τη ζωή του Χριστού με το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας διότι αυτή είναι μετοχή της μιας και μοναδικής θυσίας πού πρόσφερε ο Χριστός. Οι ιερείς της Εκκλησίας, οικονόμοι των μυστηρίων Του είναι διάκονοι του Χριστού, προσφέρουν αληθινή θυσία πάνω στο θυσιαστήριο της Εκκλησίας. Κάθε Θεία Λειτουργία που τελείται πάνω στην αιματοβαμμένη Αγία Τράπεζα, είναι μια υπενθύμιση της ζωής του Χριστού. Της γεννήσεώς του, της διδασκαλίας του, της πορείας προ το Γολγοθά, του Σταυρικού του θανάτου αλλά και της ζωοφόρου και λαμπροφόρου Αναστάσεώς του. Όταν κοινωνάμε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, παίρνουμε μέσα μας τη ζωή του Θεού και έτσι νικάμε το θάνατο διότι όπως αναφέρει και ο Άγιος Αθανάσιος η Θεία Ευχαριστία είναι το «φάρμακο αθανασίας».
Η Εκκλησία με τη σημερινή περικοπή αγαπητοί αδελφοί, θέλει να μας παρουσιάσει δυο βασικές αλήθειες τις οποίες πρέπει να θυμόμαστε κλείνοντας τη πόρτα αυτού του Ναού και φεύγοντας για το σπίτι μας.: α) Ο Ιησούς Χριστός είναι ο αληθινός Κύριος και Θεός μας. Αυτός είναι ο ευλογών, ο αγιάζων , ο τρέφων, ο πλυθύνων και ο διακυβερνών τα σύμπαντα. Ο μόνος αλάνθαστος κυβερνήτης αυτού το κόσμου και β) Ο Κύριος είναι η ελπίδα και η ζωή μας. Με την ένδοξη Ανάσταση Του μας άνοιξε το δρόμο για την αιώνια ζωή.
«ἐγὼ εἰμὶ ἡ ἀνάσταση καὶ ἡ ζωή, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κὰν ἀποθάνη ζήσεται». Ἑπομένως ὁ θάνατός μας εἶναι ἡ μετάβασή μας στὴν αἰώνια ζωή. Μὲ τὴν πίστη αὐτὴ πρὸς τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ τὴν ἐλπίδα τῆς ἀντάμωσης μὲ τὰ ἀγαπημένα μας πρόσωπα ἃς πορευόμεθα σὲ αὐτὴ τὴ ζωὴ καὶ ἂς πραΰνουμε καὶ ἂς ἡμερώνουμε τὸν πόνο μας ὅταν φεύγει κάποιο ἀγαπημένο μας πρόσωπο μὲ τὴν πίστη καὶ τὴν ἐλπίδα αὐτή και επειδή εμάς δεν θα μας συναντήσει ο Χριστός, ενώ θα μας πηγαίνουν προς την ταφή μας, όπως συνάντησε τον νεκρό υιό της χήρας της Ναΐν, ας τον ικετεύουμε με την παρακάτω προσευχή του γέροντα Σωφρονίου: «Χάρισαί μοι, Κύριε, του γνώναι την αλήθειάν Σου, προ του απελθείν με, εκ της ζωής ταύτης. Παράτεινον τας ημέρας μου, έως αν προσφέρω Σοι μετάνοιαν αληθινήν. Καθάρισόν με από παντός αμαρτήματος φανερού ή κρυφίου, από πάσης ανομίας κεκρυμμένης εν εμοί, και αξίωσόν με προσφέρειν Σοι καλήν απολογίαν ενώπιον του φοβερού Βήματός Σου». Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου