Χριστουγεννιάτικο μύνημα Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κκ Κοσμά

Ἐν Ἱερᾷ Πόλει Μεσολογγίου τῇ 14ῃ Δεκεμβρίου 2012

Ἀριθ. Πρωτ.: 1105

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

( ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 51 )

Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣΚΟΣΜΑΣ

Πρός τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

«Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, υἱός και ἐδόθη ἡμῖν…Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατήρ του μέλλοντος αἰῶνος» (Ἡσ. θ΄, 6)

Μέσα ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων ἀκούστηκε ἡ φωνή τοῦ προφήτου Ἡσαΐου, πού ἀνήγγειλε τό μεγάλο μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας, Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Θά γεννηθεῖ, εἶπε ὁ προφήτης, παιδίον γιά μᾶς καί θά δοθεῖ σέ μᾶς…Τό ὄνομά Του θά εἶναι μεγάλο καί ὑπερούσιο. Θεός θά εἶναι καί θά ὀνομάζεται, Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, πού κατέχει ὅλη τή δύναμη καί κρατεῖ ὅλη τήν ἐξουσία τῆς θεότητος, δημιουργός καί ἀρχηγός τῆς εἰρήνης, πατέρας τῆς μελλούσης ἐποχῆς τῆς χάριτος…».

Καί ἄλλοτε στήν Παλαιά Διαθήκη εἶχε φανερωθεῖ ὁ Θεός στούς ἀνθρώπους. Φανερώθηκε γιά παράδειγμα στόν προφήτη Μωυσῆ καί στόν προφήτη Ἠλία. «Ἐλάλησε Κύριος πρός τόν Μωυσῆν ἐνώπιος ἐνωπίῳ ὡς εἴ τις λαλήσει πρός τόν ἑαυτοῦ φίλον» (Ἐξοδ. ΛΓ΄, 11). Φανερώθηκε καί στόν προφήτη Ἠλία «ὡς φωνή αὔρας λεπτῆς…» (Γ΄ Βασ. ΙΘ΄, 12). Φανερώθηκε κι ἀπό τήν κορυφή τοῦ ὄρους Σινᾶ στό ἔθνος τῶν Ἰουδαίων ἀνάμεσα σέ βροντές καί ἀστραπές.

Σέ ὅλες τίς περιπτώσεις ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ δέν ἦταν «ἐν σαρκί». Δέν ἐμφανίστηκε ὁ Κύριος «ὡς Θεός σεσαρκωμένος» μέ οὐσία, εἶδος καί μορφή ἀνθρώπου. oταν ἦλθε «τό πλήρωμα τοῦ χρόνου», ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἕνας τῆς ἁγίας Τριάδος «μετέσχε σαρκός καί αἵματος» (Ἑβρ. β΄, 14).

Ἡ ἀνάγκη τῆς σωτηρίας τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου καί ἡ ἄμετρος ἀγάπη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας πρός τόν ἄνθρωπο, ἐπέβαλαν νά γίνει ὁ Θεός ἄνθρωπος, νά ἔλθει κοντά, ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, νά μιλήσει σάν φίλος, σάν ἀδελφός καί πατέρας μαζί τους, νά προσφέρει τόν ἑαυτό του θυσία γιά νά λυτρωθεῖ ὁ ἀποστάτης ἄνθρωπος.Εἶχε καταμολύνει, εἶχε ἐξουθενώσει μέ πράξεις ἀτιμίας, μέ ἁμαρτήματα καί πάθη, εἶχε ἀμαυρώσει τό κατ΄ εἰκόνα ὁ ἄνθρωπος καί ἀφοῦ οὔτε ἄγγελος οὔτε ἀρχάγγελος μποροῦσε νά τόν σώσει, ὁ Λόγος τοῦ Πατρός, ὁ Κύριος καί Θεός μας, Ἰησοῦς Χριστός, προσέλαβε ἀνθρωπίνη φύση, πλήρη καί ἀκεραία, πλήν ἁμαρτίας, γιά νά θεραπεύσει «σάρκα φιλαμαρτήμονα», νά τήν τιμήσει, νά τήν δοξάσει, νά τήν ὑψώσει στόν οὐρανό καί νά τήν θεώσει κατά χάριν. Γι’ αὐτό ὁ Λόγος «σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν».

Ἐκεῖ στή Βηθλεέμ, στό ταπεινό καί ἁγιασμένο σπήλαιο, στήν ἀγκάλη τῆς Παναγίας μας «Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί», ὁ ὁποῖος «ἐδικαιώθη ἐν πνεύματι, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσι, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ» (Α΄ Τιμ. γ΄, 16). «Μέγα τό μυστήριο» τό «μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον», κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό. Καί ἐμεῖς οἱ σύγχρονοι χριστιανοί, πιστά μέλη τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας μας, πανηγυρίζουμε σήμερα Χριστούγεννα. Μαζί μέ ὅλους τούς ἀδελφούς μας Ὀρθοδόξους χριστιανούς, μέσα στούς ἱερούς ναούς μας, μέ πίστη ἀκράδαντο, «προσκυνοῦμεν τήν γένναν τοῦ Χριστοῦ μας».

Γνωρίζουμε καί πιστεύουμε ὅτι τό ἀδύνατο βρέφος τῆς φάτνης τῆς Βηθλεέμ εἶναι ὁ «προαιώνων Θεός», ὁ Κύριος τοῦ κόσμου καί τῆς σωτηρίας. Εἶναι ὁ ἄναρχος Θεός μας, ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου, ὁ «μεγάλης βουλῆς ἄγγελος», ὁ «ἐξουσιαστής», ὁ «ἄρχων τῆς εἰρήνης», ὁ «πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος». Τόν πιστεύουμε καί Τόν ὁμολογοῦμε «Θεόν ἀληθινόν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα ὁμοούσιον τῷ Πατρί….». Σήμερα Χριστούγεννα. Ἄς γονατίσουμε μέ εὐγνωμοσύνη καί δοξολογία στή φάτνη. Θερμά, ὁλόψυχα, ἄς Τόν ἱκετεύσουμε νά σώσει τήν δοκιμαζόμενη πατρίδα μας καί τόν καθένα μας. Ὅπως ἐλύτρωσε τόν ἄνθρωπο μέ τήν ἐνανθρώπησή Του, νά λυτρώσει τώρα κι ἐμᾶς.«Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία». «Δέν ὑπάρχει κάτω ἀπό τόν οὐρανό καί πάνω σέ ὅλη τή γῆ, κανένα ἄλλο ὄνομα μέ τό ὁποῖο μποροῦμε νά σωθοῦμε, ἐκτός ἀπό τό ὄνομα του Χριστοῦ». (Πρξ. δ’, 12).

Θερμά, εἰλικρινά, μέ πολλή υἱική ἀγάπη, ἄς παρακαλέσουμε τόν σαρκωθέντα Θεό μας νά μᾶς χαρίσει ὀrθόδοξο καί ἡρωικό φρόνημα, γιά νά ὁμολογοῦμε μέ παρρησία τή θεότητά Του καί τόν ἀνόθευτο εὐαγγελικό λόγο Του.

Στήν παγκοσμιοποιημένη ἐποχή μας, πού ὁμοιάζει πολύ μέ τήν ἐποχή τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ μας, ὑπάρχει μέν κρίση οἰκονομική ἀλλά κυρίως ὑπάρχει κρίση ἠθική καί θεολογική. Αἱρετικοί κάθε μορφῆς, κοσμικοί καί δυτικόπληκτοι, λάτρεις τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἀλλά καί ξενόφερτες θεολογίες προσβάλλουν καί πολεμοῦν τήν θεότητα τοῦ Χριστοῦ μας. Πνεῦμα καί φρόνημα συγκρητισμοῦ καί πανθρησκείας, ὀρθολογισμοῦ καί σκεπτικισμοῦ καλλιεργοῦν καί προσφέρουν, ἀρνοῦνται τήν ὁμολογία καί τήν κατήχηση τῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως, μάλιστα μέσα στήν παιδεία μας.

Ἡ ὁμολογία τῆς θεότητος τοῦ Κυρίου μας ἀπό τόν καθένα μας, ἡ ὑπακοή μας στά «αἰώνια ρήματά Του», ἡ συνειδητή συμμετοχή μας στήν ἐκκλησιαστική καί μυστηριακή ζωή θά στηρίζει ἀδελφούς καί μάλιστα νέους καί νέες, θά ἑνώνει κι ἐμᾶς μαζί Του ὥστε νά ζοῦμε πάντοτε σωτήρια Χριστούγεννα, αἰώνια Χριστούγεννα.

Εὔχομαι Καλά καί Ἅγια Χριστούγεννα σέ ὅλους.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ