Τι είναι τα θαύματα, ποιος τα επιτελεί και ποια η σημασία τους ;

Τί είναι τά θαύματα;

Τά θαύματα τής ορθόδοξης χριστιανικής πίστεως είναι η αναστολή τής φθοράς ή τού θανάτου πού ταλαιπωρούν τή ζωή μας, μέ μιά έκτακτη ευεργεσία τού αληθινού Θεού, τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού

Ποιός τα επιτελεί;

Ο Κυριός μας Ιησούς Χριστός, μέ όργανα πολλές φορές τήν Παναγία Μητέρα Του ή τούς Αγίους Του. Η Παναγία καί οι 'Αγιοι είναι ενωμένοι μέ τόν Χριστό στήν αληθινή αιώνια ζωή· όμως, αφού νίκησαν τήν αμαρτία καί ζούν μέσα στή Χάρη τού Χριστού, μέ τήν τέλεια αγάπη τού Χριστού πού έχουν, αγκαλιάζουν τόν κόσμο καί προσεύχονται στόν Χριστό γιά τούς αγωνιζομένους πιστούς.

Ποιά είναι η σημασία τών θαυμάτων γιά μας που τα πληροφορούμεθα;

Μέ τά θαύματα προγευόμαστε τήν αιώνια άφθαρτη βασιλεία τού Χριστού, όπου δέν υπάρχει φθορά καί πόνος, αλλά ζωή καί μακαριότητα. Αυτό πού θά καταργηθεί τελεσίδικα μέ τή Β΄ Παρουσία τού Κυρίου, αυτό προφανερώνεται στόν παρόντα κόσμο μέ τά θαύματα, τήν προσωρινή αναστολή τής φθοράς καί τού πόνου. Μέ τά θαύματα φανερώνεται η μοναδικότητα τής παρουσίας, τής πρόνοιας, τής κυριότητος τού Χριστού σέ όλον τόν κόσμο καί ιδιαίτερα στούς πιστούς. Μέ τά θαύματα πιστοποιείται η πραγματικότητα τής αιωνίου ζωής. Η ζωή συνεχίζεται μετά θάνατον. Αυτό πιστοποιείται καί μέ τά θαύματα, αφού οι ζώντες 'Αγιοι ενεργούν καί θαυματουργούν ως όργανα τού Θεού. Μέ τά θαύματα δοξάζεται η Εκκλησία, πιστοποιείται χάριν τών απλουστέρων η μοναδικότητά Της, η αληθινότητά Της, η ταυτότητά Της (ότι είναι ασύγχυτα καί αχώριστα ενωμένη μέ τόν Χριστό, όπως τό Σώμα πρός τήν Κεφαλή). Μέ τά θαύματα επιβεβαιώνεται ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι η μόνη συνέχεια τής κοινωνίας τών Αγίων Προφητών καί Δικαίων τής Παλαιάς Διαθήκης, ως καί τών Αποστόλων καί Δικαίων τής Καινής Διαθήκης. Στήν Παλαιά Διαθήκη τά οστά τού σωματικώς νεκρού Προφήτου Ελισαίου θαυματούργησαν ανασταίνοντας ενταφιαζόμενο νεκρό (Δ΄ Βασιλειών 13, 21). Στήν Καινή Διαθήκη θαυματουργούσαν ακόμη καί η σκιά τού Αποστόλου Πέτρου (Πράξεις 5, 15) ή τά μαντήλια τής κεφαλής καί τού λαιμού τού Αποστόλου Παύλου (Πράξεις 19, 12). 'Οταν λοιπόν γίνονται θαύματα μέ τόν τιμητικό ασπασμό τών λειψάνων τών Αγίων ή μέ τήν προσευχή πρός τούς Αγίους γιά νά παρακαλέσουν εκείνοι τόν Χριστό μας, πιστοποιείται ότι ο Θεός τής Παλαιάς καί τής Καινής Διαθήκης, ο Κύριος Ιησούς Χριστός (αχώριστος μέ τόν πατέρα καί τό 'Αγιο Πνεύμα) ενεργεί καί στήν εποχή μας διά τής Εκκλησίας.

Πολλοί βλέπουν τήν Εκκλησία σάν μιά “θρησκεία”, μόνο καί μόνο γιά νά μάς παρηγορεί στίς θλίψεις, νά προσεύχεται γιά τήν υγεία μας, νά μάς θεραπεύει ενίοτε διά θαυμάτων τίς ανίατες αρρώστιες, νά μάς βοηθεί σάν ένα είδος ψυχοθεραπευτού στά ψυχολογικά αδιέξοδα, νά απαντά στίς απορίες γιά τή μεταθανάτια κατάστασή μας, δηλ. έχουν τήν Εκκλησία σάν ένα είδος “θεραπευτηρίου” γιά τήν ικανοποίηση τών “θρησκευτικών” αναγκών.

Καί τίθεται τό θεμελιώδες ερώτημα: έστω, ότι η Εκκλησία ανταποκρίνεται σέ όλες αυτές τίς προδιαγραφές. Τί αλλάζει στή ζωή μας καί πόσο πραγματικά συνδεόμαστε μέ τόν Χριστό; Καί άν δέ συνδεθούμε μέ τόν Χριστό μας, τί τό όφελος από τό οποιοδήποτε θαύμα θεραπείας πού μάς γίνεται; Τί ωφέλησε τούς εννέα λεπρούς η θεραπεία από τή λέπρα, όταν λησμόνησαν τόν ευεργέτη καί τή σχέση τους μέ Αυτόν; Τελικά γύρισαν στήν προηγούμενη ζωή τους, χωρίς τήν προοπτική τής αληθινής ζωής. Μόνο ο ένας σώθηκε, από τήν πίστη πού είχε καί τήν ευγνωμοσύνη πού έδειξε. Γι’ αυτό καί ο Χριστός μας τού είπε: Σήκω καί πήγαινε στό καλό· η πίστη σου σέ έσωσε (Λουκάς 17, 19).

Αυτό ακριβώς είναι τό μεγάλο δίδαγμα από όλα τά θαύματα: πώς θά φροντίσουμε διά τής Εκκλησίας νά μείνουμε ισοβίως ευγνώμονες στό Χριστό μας, πού τελεί τά θαύματα διά τών Αγίων. Πώς θά ενταχθούμε καί θά μείνουμε στήν άγια ζωή καί παράδοση τής Εκκλησίας, εξομολογημένοι, λειτουργημένοι, πιστεύοντες. Λοιπόν, απαιτείται μιά διαδικασία αναζητήσεως τού Χριστού. Διαδικασία όχι χρόνου ή τόπου, αλλά τρόπου, καρδιακής προσεγγίσεως, τελείας εμπιστοσύνης, ορθής πίστεως, εκκλησιαστικού τρόπου ζωής.

Σ’ αυτό βοηθεί η εξομολόγηση μέ ειλικρινή μετάνοια, η πραγματική σχέση ζωής μέ τήν Εκκλησία­Σώμα Χριστού, η ολόψυχη συμμετοχή στή θ. λατρεία, η άσκηση τής προσευχής, η καθαρή ζωή, η φύλαξη τής καρδιάς από πονηρούς λογισμούς κι εμπαθείς παρορμήσεις κ.τ.ό. Κάποιοι θά δυσκολευθούν μέ αυτές τίς οδηγίες θεραπείας τών προβλημάτων τους. 'Εχουμε συνηθίσει νά ξοδεύουμε τά πάντα γιά δουλειές, διασκεδάσεις κ.λπ. Δυσκολευόμαστε νά ξοδέψουμε κάτι δικό μας γιά νά αποκαταστήσουμε πραγματικές σχέσεις μέ τό Χριστό. Θεωρούμε τήν Εκκλησία κάτι ξένο πρός τήν καθημερινή ευτυχία καί πορεία τής ζωής μας. Καιρός νά αλλάξουμε γνώμη. Αγάπησε Εκείνον πού σέ αγάπησε συνήθιζε νά προτρέπει ένας Γέροντας. Η αγάπη κάνει τά πράγματα εύκολα. Στό χέρι μας έχουμε τή λύση τών προβλημάτων.

Εμείς λοιπόν πού διαβάζουμε γιά τά θαύματα καί διαπιστώνουμε ότι είναι γεγονότα αδιαμφισβήτητα, δοξολογούμε τό όνομα τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Τόν ευχαριστούμε πού μάς ελεεί καί μάς δίνει αποδείξεις τής στοργικής Του φροντίδας. Αποφασίζουμε νά Τού μείνουμε πιστοί μέχρι τέλους μέ μιά ζωή εκκλησιαστική . Εκκλησιαστική ζωή θά πεί ζωή πραγματικής ενώσεως μ' Εκείνον, αφού η Εκκλησία είναι τό μοναδικό Σώμα Του (Εφεσίους 4, 15­16). 'Ετσι συντελείαι καί σέ μάς τό πιό σπουδαίο καί μόνιμο θαύμα: η πνευματική μας απελευθέρωση από τήν αμαρτία, η πνευματική μας κάθαρση καί ανακαίνιση, η πνευματική μας ζωοποίηση καί η αγιωσύνη.