Τή 26η τού αυτού μηνός, τήν Σύναξιν επιτελούμεν τού Αρχαγγέλου Γαβριήλ, εξ αρχής καί άνωθεν Παραδεδομένην, ως τώ θείω καί υπερφυεί Μυστηρίω καί απορρήτω καθυπουργήσαντος.

Απεστάλη εξ ουρανού Γαβριήλ ο Αρχάγγελος, ευαγγελίσασθαι τή Παρθένω τήν σύλληψιν, καί ελθών εις Ναζαρέτ, ελογίζετο εν εαυτώ τό θαύμα εκπληττόμενος, ότι πώς ο εν υψίστοις ακατάληπτος ών, εκ Παρθένου τίκτεται! ο έχων θρόνον ουρανόν, καί υποπόδιον τήν γήν, εν μήτρα χωρείται γυναιΚός! ώ τά Εξαπτέρυγα καί Πολυόμματα, ατενίσαι ου δύνανται, λόγω μόνω εκ ταύτης σαρκωθήναι ηύδόκησε! Θεού εστι Λόγος ο παρών. Τί ούν ίσταμαι, καί ου λέγω τή Κόρη; Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού, χαίρε Αγνή Παρθένε, χαίρε Νύμφη ανύμφευτε, χαίρε Μήτηρ τής ζωής, ευλογημένος ο καρπός τής κοιλίας σου