Toυ π Σπυρίδωνα Ιωάννου
Εφημερίου Ιερού Ναού Αποστόλου Φιλίππου
Γραμματικούς
Εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος σήμερα αγαπητοί αδελφοί, εορτή κατά την οποία η ανθρώπινη φύση του Ιησού Χριστού μεταμορφώθηκε από το Αγιο Πνεύμα και αποκαλύφθηκε ταυτόχρονα και η θεία φύση του Κυρίου. Αυτή η Εορτή μας δείχνει πως στο πρόσωπο του Κυρίου μας οι 2 φύσεις, η ανθρώπινη δηλαδή και η θειική φύση είναι ενωμένες, και η μια αλληλοσυμπληρώνει την άλλη.
Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος περιγράφει την Μεταμόρφωση του Κυρίου ως εξής : Ύστερα από έξι ημέρες, παίρνει ο Ιησούς τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και τους ανεβάζει σε ένα υψηλό βουνό. Μεταμορφώθηκε ενώ¬πιόν τους και έλαμψε το πρόσωπό Του όπως ο ήλιος, ενώ τα ενδύματά Του έγιναν λευκά όπως το φως. Εκείνη τη στιγμή εμφανίσθηκαν ο Μωϋσής και ο Ηλίας, να συνομιλούν μαζί Του. Τότε ο Απόστολος Πέτρος είπε στον Ιησού: «Κύριε, καλό είναι να μείνουμε εδώ. Αν θέλεις ας κάνουμε εδώ τρεις σκηνές, μία για Σένα, μία για τον Μωϋσή και μία για τον Ηλία». Ενώ δε αυτός μιλούσε, ένα σύννεφο φωτεινό τους σκέπασε και μια φωνή από το σύννεφο έλεγε: «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον οποίο ευαρεστούμαι. Σ’ Αυτόν να υπακούετε». Η λέξη μεταμορφώνομαι, σημαίνει: Παίρνω άλλη μορφή. Ο Ιησούς Χριστός όμως μεταμορφώθηκε όχι παίρνοντας άλλη μορφή, αλλά αποκαλύπτοντας στους Μαθητές Του την θειική του φύση, αφού τους άνοιξε τα μάτια και από πνευματικά τυφλούς τους κατέστησε βλέποντας.
Σήμερα όμως θα πρέπει να τονίσουμε μια όψη αυτής της Εορτής η οποία συχνά παραβλέπετε. Το όρος το οποίο ανέβηκε ο Κύριος για να μεταμορφωθεί, αυτό το όρος Θαβώρ είναι και για μας η εικόνα της μετανοίας. Όπως οι μαθητές του Κυρίου ανεβήκαν, πάνω στο βουνό για να δουν την Μεταμόρφωση έτσι και εμείς εάν θέλουμε να μεταμορφωθούμε εσωτερικά πρέπει και εμείς να ανέλθουμε το προσωπικό μας όρος από την παρούσα μας κατάσταση. Η σωτηρία μας δηλαδή είναι σαν το όρος το Θαβώρ. Η σωτηρία μας για να επιτευχθεί πρέπει να κοπιάσουμε, να πονέσουμε, να πληγωθούμε σωματικά και ψυχικά, να ιδρώσουμε ώστε να ανέβουμε και εμείς το δικό μας όρος Θαβώρ. Η σωτηρία της ζωής είναι ένας διαρκής αγώνας που απαιτεί αποφασιστικότητα και επιμονή μια υπομονετική μακροθυμία. Και αγαπητοί αδελφοί, υπάρχουν πάρα πολλά εμπόδια στο δρόμο μας, τα οποία πρέπει να υπερπηδηθούν. Υπάρχουν πάρα πολλές μικρές θυσίες που πρέπει να κάνει ο καθένας μας καθημερινά σημαντικές και ασήμαντες εάν θέλει κάποιος να επιτύχει τον προσωπικό του αγιασμό και σωτηρία της ψυχής.
Θα είναι καλό να ρωτήσει ο καθένας τον εαυτό του τι θυσίες έκανε περισσότερες από την ίδια εορτή της Μεταμορφώσεως πέρυσι. Πόση απόσταση από το προσωπικό μας όρος Θαβώρ ανέβηκε ο καθένας?Πόσο έχουμε αλλάξει από πέρυσι?πόσα πάθη και πόσες επιθυμίες που νεκρώνουν τη ψυχή απομακρύναμε από πέρυσι? Πόσο έχουμε καλυτερεύει?Τι έχουμε δώσει στο Θεό που δεν το δώσαμε πέρυσι? Ερχόμαστε στην Εκκλησία και προσκυνάμε όλοι μας τις εικόνες και παρακαλούμε το Θεό να εκπληρώσει κάποια επιθυμία μας, κάποιο όνειρό μας, ή να μας χαρίσει την υγεία μας κτλ. Άραγε αναρωτήθηκε κανένας από εμάς ο Θεός τι ζητάει από εμάς? Τι θυσία θέλει ο Θεός από εμάς ?και γιατί την θέλει αυτή την θυσία ο Θεός από εμάς ? Ο Θεός όμως και Πατέρας μας, δεν θέλει πονέσουμε, να πληγωθούμε γι αυτόν. Ποιος Πατέρας θέλει να βλέπει το παιδί του να τυραννιέται και να πονά? Ποιος Πατέρας χαίρεται με τον πόνο τους παιδιού του? Δεν θέλει από εμάς αυτό ο Θεός μας. Θέλει η ζωή και η καρδιά μας να είναι προσκολλημένη στον ουρανό, η σκέψη μας πεντακάθαρη και η καρδιά μας αγνή όπως ενός μικρού παιδιού. Ζώντας κοντά στην Εκκλησία , παρακολουθώντας και συμμετέχοντας σε κάθε Θεία Λειτουργία, γιατί σκοπός της Θ Λ δεν είναι να είμαστε απλοί θεατές ή παρατηρητές , άλλα να μετέχουμε ο καθένας μας νοερά στην αναίμακτη θυσία του Χριστού και στα μυστήρια της Εκκλησίας, ζώντας με αγάπη μεταξύ μας, χωρίς προσωπικές διαμάχες, χωρίς υπερηφάνεια, άλλα με πραότητα, με δικαιοσύνη και αγάπη πραγματική και με βαθεία πίστη στον Θεό,στους Αγίους μας, με μετάνοια και ταπείνωση είναι σίγουρο ότι και εμείς θα αντικρίσουμε το θρόνο του Θεού κατά την Δευτέρα του Παρουσία και θα αναγεννηθούμε εσωτερικά επιτυγχάνοντας ο καθένας της προσωπική του Μεταμόρφωση. Στην πίστη μας καλούμεθα σε καθημερινό αγώνα, όποιοι βράχοι και ογκόλιθοι εάν υπάρχουν στο δρόμο μας :ο εγωισμός, η φιλαργυρία, η υπερηφάνεια, η ζήλια, η κατάκριση και ο σχολιασμός των άλλων να τους περάσουμε και πρέπει να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις να ανέλθουμε το προσωπικό μας όρος Θαβώρ και να πολεμήσουμε για την προσωπική μας Μεταμόρφωση. Αν δεν μετέχουμε συνειδητά ως ενεργά μέλη στην Εκκλησία του Θεού, εάν δεν μετέχουμε της Θείας Κοινωνίας, της προσωπικής κοινωνίας μας με το Σταυρωμένο Χριστό, Εάν δεν εκκλησιαζόμαστε συνεχώς τότε χάσαμε κάθε αγώνα. Αλλά τι θα πει εκκλησιασμός.? Εκκλησιασμός δεν θα πει να παρακολουθήσω σαν απλός και μακρινός θεατής, αλλά προσήλθα στην Εκκλησία, μετείχα, έλαβα μέρος ενεργό, με την ψυχή μου και με όλη μου την καρδιά και με όλες μου τις δυνάμεις. Έμεινα ως το τέλος, προσευχήθηκα έντονα, έψαλλα, γονάτισα ταπεινώθηκα, ύψωσα και άνοιξα διάπλατα την ψυχή μου στο Θεό, κοινώνησα, ενώθηκα μαζί του και στο τέλος έφυγα από την Εκκλησία καλύτερος από ότι μπήκα λειτουργημένος & ευλογημένος έφυγα γεμάτος ευλογίες και χάριτες, με γεμάτη την καρδιά μου και τη ζωή μού από Θειική χαρά και απερίγραπτη ευφροσύνη, λάμπουν τα μάτια μου, και ακτινοβολώ καλοσύνη και αρετή. Αυτό θα πει Εκκλησιασμός και όχι να μετακινούμαστε άσκοπα μέσα στην Εκκλησία, να μετακινούμε τις καρέκλες, να κουβεντιάσουμε με τον ένα και έπειτα να μετακινούμαστε και να πηγαίνουμε στον άλλο παραπέρα να μάθουμε τα νέα του. Διότι είναι πολύ δύσκολο να ανέβουμε μια πλαγιά ενός βουνού, είναι πολύ εύκολο όμως να την κατέβουμε. Είναι πολύ δύσκολο να προοδεύσουμε πνευματικά, είναι πολύ εύκολο όμως και να παλινδρομήσουμε πνευματικά. Είναι πολύ δύσκολο να Μεταμορφωθεί ο καθένας από εμάς , είναι πολύ εύκολο όμως να παραμορφωθεί ο καθένας από εμάς με την αμαρτία.
Ας προσέξουμε αγαπητοί αδελφοί και ας κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα, μια νέα αρχή σήμερα όλοι μας ώστε να επιτύχουμε την πραγματική Μεταμόρφωσή του ο καθένας. Η σωτηρία μας δεν είναι κάτι το οποίο αποκτιέται εύκολα, η φέρνοντας το Χριστό στα μέτρα που εμείς θέλουμε και μπορούμε. Εμείς θα ανέβουμε τη σκάλα που οδηγεί στην κορυφή του όρου Θαβώρ και πως θα το επιτύχουμε αυτό ? Αποβάλλοντας ο καθένας μας από πάνω του, πρώτα εμείς οι παπάδες και ύστερα όλοι εσείς οι λαϊκοί κάθε φθοροποιό πάθος, τον εγωισμό, την κενοδοξία, το κουτσομπολιό, το σχολιασμό με το τι έκανε ο γείτονας ή η γειτόνισσα, με τη ζήλεια την υπερηφάνεια και ας έλθουμε στο Αγιο Ποτήριο ως συνειδητά μέλη της Εκκλησίας, ως γνήσιοι στρατιώτες του Χριστού. Ας γονατίσουμε όλοι μας και ας βάλουμε το Χριστό στη ζωή μας. Ας φορέσουμε την πανοπλία της αγάπης, της μακροθυμίας, της αρετής, της ελεημοσύνης στους φτωχούς και κατατρεγμένους αδελφούς μας, την πανοπλία της πραότητας και της μετανοίας. Και τότε είναι σίγουρο ότι ο αγώνας θα είναι κερδισμένος και ο Κύριός μας θα μας στεφανώσει με το στεφάνι της αθανασίας και της αιωνιότητας. ΑΜΗΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου