Η τών Πατρέων σε πολις, Ποιμένα κέκτηται, 

καί πολιούχον θείον, καί κινδύνων παντοίων, 

ρύστην καί φρουρόν σε, Ανδρέα σοφέ, ευχαρίστως τιμώσά σε, 

Αλλ’ εκδυσώπει απαύστως υπέρ αυτής, 

διασώζεσθαι αλώβητον.