Σε λίγες ημέρες το Μεσολόγγι θα γιορτάσει για άλλη μια φορά τον Αι Συμιό. Το Ιστορικό Μοναστήρι απέχει περίπου εννέα χιλιόμετρα από την Πόλη. Είναι Αγιορείτικου ρυθμού και άρχισε να χτίζεται το 1740 μ.Χ. από τον Ηγούμενο Αρχιμανδρίτη Ταράσιο Τσούμαρη και από τότε έγινε η πνευματική εστία της περιοχής. Μεσολογγίτες, Καπεταναίοι και Αρματωλοί του ζυγού, υλοτόμοι, βοσκοί και άλλοι πιστοί πήγαιναν στο Μοναστήρι για να ανάψουν ένα κεράκι και να προσευχηθούν.
Ο Ηγούμενος Τσούμαρης, θέλησε να γιορτάζεται ο γέροντας Συμεών, ο οποίος έλαβε τη χάρη του Πανάγαθου Θεού να πάρει πρώτος στην αγκαλιά του τον Κύριο Ιησού Χρηστό μας πριν από την βάπτισή του. Αυτό βλέπουμε και στην εικόνα του Προσκυνηταρίου όπου η Θεοτόκος παραδίδει το Θείο Βρέφος στην αγκαλιά του Θεοδόχου Συμεών μπροστά στα βλέμματα του Ιωσήφ και της Άννης και ο οποίος είπε την ευχή: «Νυν απολύεις το δούλον σου, δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου…».
Η επιβλητικότητα του τοπίου σε κάνει να αντικρίζεις τον Ιερό χώρο του Μοναστηριού με συναίσθημα ευθύνης και γι΄αυτό αιώνες τώρα δεν χάθηκε η Πνευματική του φυσιογνωμία. Ο Ιερός αυτός τόπος εκπέμπει ζεστασιά και ταπεινότητα στους επισκέπτες-προσκυνητές και κάθε Κυριακή και τις μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης πραγματοποιείται Θεία λειτουργία.
Την Μεγάλη Παρασκευή, με κατάνυξη και τον δέοντα σεβασμό, ψέλνονται τα εγκώμια από τις Μοναχές και τους Ιεροψάλτες ενώ πλήθος πιστών προσέρχεται για να προσκυνήσει και να θαυμάσει τον Επιτάφιο που με αγάπη, πίστη και μεράκι στολίζουν, η Ηγουμένη Βερονίκη, η Μοναχή Θεοκλήτη και η κ. Μαρία Βουλβή. Ο επιτάφιος, που μοιάζει με εικόνα, είναι στολισμένος με πολύχρωμα λουλούδια τοποθετείται μπροστά στο Ιερό Βήμα του Ναού και ξεχωρίζει από όλους τους άλλους επιταφίους.
Προεπαναστατικά ήταν τόπος συνάντησης των κληρικών, των πιστών, των αρματολών, των ραγιάδων. Ήταν η έκφραση για συνεχή αγώνα, για τα ιδανικά του λαού μας, έτσι και σήμερα λειτουργεί και διατηρεί την παράδοση στην Ιστορία του. Με την Ηρωική Έξοδο της Φρουράς των Ελεύθερων Πολιορκημένων, το Σάββατο του Λαζάρου προς την Κυριακή των Βαΐων 10 Απριλίου 1826, το Μοναστήρι έγινε τόπος συνάντησης των Εξοδιτών. Το Μοναστήρι καταστράφηκε από τον Ιμπραήμ και τον Κιουταχή και ανοικοδομήθηκε από τον Ιερομόναχο Αρχιμανδρίτη Ιωαννίκιο Αγγελέτο το 1836. Από τότε άρχισαν οι κάτοικοι-πανηγυριστές στη μνήμη των πεσόντων Εξοδιτών, να συγκεντρώνονται την γιορτή της Υπαπαντής 2 και 3 Φεβρουαρίου, που ονομάζουν χειμωνιάτικο Αι Συμνιό, καθώς και το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, που είναι ο καλοκαιρινός Αι Συμνιός. Οι Εορταστικές εκδηλώσεις κορυφώνονται, σύμφωνα με το πρόγραμμα του Δήμου και των Συλλόγων, με το «απόλυτο ξεφάντωμα» από όλες τις παρέες των Πανηγυριστών.
Οι πανηγυριστές, αρματωμένοι και καβαλαραίοι, συγκεντρώνονται κατά παρέες με ολιγομελή λαϊκή ορχήστρα, από τσιγγάνους με πίπιζες και νταούλια και αρχίζουν το γλεντοκόπι. Όλοι τους φημίζονται για τις χορευτικές τους θεαματικές αναπαραστάσεις όπως ο χορός του πεθαμένου, το τσάμικο, το χελάκι και άλλους αυτοσχέδιους σχηματισμούς. Οι φορεσιές των αρματωμένων είναι, το πουκάμισο, ο ντουλαμάς, ο σκούφος, τα τσαρούχια, φυσεκλίκι, παλάσκες και άλλα παρελκόμενα ώστε να συμπληρώνεται η αρματωσιά. Το Μεσολόγγι και η γύρο περιοχή, όλες τις ημέρες έχει πανηγυρικό χαρακτήρα. Το απόγευμα της εορτής οι πανηγυριστές συγκεντρώνονται στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα όπου προσκυνούν, παίρνουν την σημαία του Συλλόγου και κατευθύνονται προς τον Κήπο των Ηρώων όπου ψάλλετε επιμνημόσυνη δέηση. Στη συνέχεια όλες οι παρέες πηγαίνουν στο Μοναστήρι τ ΄Αι Συμνιού. Όλη τη νύχτα οι πανηγυριστές τρώνε, πίνουν και χορεύουν. Το πρωί της επόμενης ημέρας παρακολουθούν την Θεία Λειτουργία στο Μοναστήρι και στο τέλος, οι Αρχές του τόπου και οι πανηγυριστές, πηγαίνουν στον τόπο του μαρτυρίου των Εξοδιτών για το μνημόσυνο και κατάθεση στεφάνων. Στο σημείο αυτό υπάρχει μεγάλος Σταυρός που κατασκευάστηκε από τον αείμνηστο Χρήστο Ευαγγελάτο, Δήμαρχο Μεσολογγίου. Αργά το απόγευμα γυρίζουν στην Πόλη όπου συνεχίζουν το γλέντι.
Το πανηγύρι του Αι Συμνιού οι Μεσολογγίτες το αγάπησαν και το ζουν έντονα κάθε χρόνο, όλες τις ημέρες. Μόνο μια χρονιά ακυρώθηκαν οι εκδηλώσεις, κατά την οποία το Μεσολόγγι πενθούσε το θάνατο του Μεσολογγίτη Πρωθυπουργού Επαμεινώνδα Δεληγιώργη, 1879.
Το Μοναστήρι έχει κηρυχθεί Ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Είναι τόπος ευλογημένος, εκεί υπάρχει η απόλυτη πνευματική και ψυχική ηρεμία για κάθε Χριστιανό. Από τις 18 Ιανουαρίου 1975 το Μοναστήρι πλαισιώθηκε από Μοναχές και όπως λέει η Ηγουμένη Βερονίκη, «… Η ευλογία του Προστάτη μας Αγίου Συμεών του Θεοδόχου μας δόθηκε πλούσια και εγκαταβιώσαμε στην υπηρεσία του…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου