Επιστρέφοντας ο Ιησούς απο την Καπερναούμ έτυχε μεγάλης υποδοχής από πλήθος λαού που περίμεναν με ανυπομονησία αυτή τη στιγμή. Μέσα στο πλήθος ήταν και ο Ιάειρος όπου αναφέρει το ονομά του η παρούσα ευαγγελική περικοπή , μια φυσιογνωμία που ξεχώριζε λόγω του ότι ήταν άρχοντας της συναγωγής. Μεγάλη αναστάτωση και αγωνία κατακυρίευσε τον άνθρωπο αυτό γιατί η δωδεκάχρονη κόρη του βρισκόταν σπίτι βαριά άρρωστη και ετοιμοθάνατη.Γονυπετής παρακαλούσε τον Χριστό να έλθει στο σπίτι του.Ο Κύριος λυπήθηκε τον περίλυπο αυτό πατέρα και αμέσως τον ακολούθησε. Η πίεση που ασκούσε το πλήθος μεταξύ του ήταν ασφυκτική και σε όλο αυτό τον θόρυβο έγινε κάτι το θαυμαστό και συγκλονιστικό που κανένας δεν το αντιλήφθηκε. Γυναίκα που υπόφερε δώδεκα χρόνια από αιμορραγία και είχε σπαταλίσει όλη της την περιουσία στους γιατρούς χωρίς όμως να θεραπευτεί,επειδή ένιωθε ντροπή για την ασθένεια που την ταλαιπωρούσε κρυμμένη πλησίασε τον Κύριο από πίσω. Αφού άγγιξε το ένδυμα του ένα ακόμη θαύμα επιτελέστηκε, η αιμορραγία αυτής της γυναικός σταμάτησε. Αισθανόμενος ο Χριστός μια δύναμη θαυματουργική να βγαίνει από μέσα του ρωτούσε συνεχώς ποιός τον έχει αγγίξει και να του απαντούν οι μαθητές ότι φυσικό είναι πως τόσο πολύ πλήθος όλο και κάποιος θα ακούμπησε πάνω του. Σίγουρη πλέον η γυναίκα ότι αυτή της η πράξη δεν έμεινε κρυφή γονατίζοντας στα πόδια του(Κυρίου) ομολόγησε το θαυμαστό γεγονός της ιασής της από την αιμορραγία μπροστά σε όλους. Την βεβαίωσε ότι η πίστη της την θεράπευσε και την έστειλε στο καλό.
Πορευόμενος ο Κύριος προς το σπίτι του αρχισυναγωγού κάποιος τους βρήκε στην μέση του δρόμου και τους είπε ότι το κοριτσάκι έχει πεθάνει. Ο αρχισυναγωγός όμως πήρε αυστηρή απάντηση,να μην φοβάται γιατί η κόρη του θα σωθεί. Φθάνοντας ο Κύριος στο σπίτι του Ιαείρου, συνάντησε τον πόνο την θλίψη και την στεναχώρια σε όλο τους το μεγαλείο. Τους είπε να μην κλαίνε γιατί το κοριτσάκι απλώς κοιμάται και δεν είναι νεκρό. Μετέπειτα μπροστά στην παρουσία των μαθητών του, Πέτρου,Ιακώβου, και Ιωάννη αλλά και στους γονείς του παιδιού ο Χριστός πιάνοντας το χέρι του κοριτσιού το καλεί να ξυπνήσει και τους προστάζει να δώσουν φαγητό στην μικρή αλλά και να μην πούν σε κανένα αυτό το γεγονός.Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι μέσα από τα πάθη ,τον σταυρικό θάνατο,την ανάσταση αλλά και τα θαύματα τα οποία είχε επιτελέσει ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός φαίνεται και τεκμηριώνεται διάτρανα η θεοτητά του. Τα συμπεράσματα που μπόρει να βγάλει κανείς μέσα από αυτή την ευαγγελική περικοπή είναι πολλά αλλά εμείς θα καταπιαστούμε με το μεγάλο θέμα της χριστιανικής πίστεως.
Πίστη είναι «ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» μας λέγει η Αγία Γραφή. Είναι η βεβαιότητα ότι υπάρχουν όλα όσα η χριστιανική μας ελπίδα αποκαλύπτει,χωρίς ακόμη να έχουν γίνει απτά. Είναι αποδοχή πραγμάτων που, ενώ δεν τα βλέπουμε , η πίστη μας πληροφορεί ότι είναι πιο βέβαια κι απ’ όσα αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας. Με αυτή την εμπιστοσύνη και υπακοή στον λόγο του Θεού ανοίγουν νέες δυνατότητες στη ζωή. Η θέληση οπλίζεται με νέα δύναμη και επιμονή, διότι στηρίζεται στη βεβαιότητα ότι «ουκ αδυνατήσει παρά τώ Θεώ πάν ρήμα».
Η χριστιανική πίστη περιέχει μέσα της δύναμη θεϊκή και φανερώνεται σε κάθε περίσταση της ζωής των χριστιανών, ανάλογα με το μέτρο της πίστεώς τους. Και γίνονται θαύματα που προκαλούν δέος και έκπληξη γιατί είναι σημεία της παρουσίας του Θεού. Όλα τα θαύματα του Κυρίου που αναφέρονται στο ιερό Ευαγγέλιο είναι ζωντανή απόδειξη της θεότητας και της δύναμής του. Με αποκορύφωμα το θαύμα της Αναστάσεώς του, που σφράγισε το μεγαλείο της θείας και ανθρώπινης φύσης του.Οι άνθρωποι θέλουμε θαύματα για να πιστέψουμε. Και ο Κύριος κάνει συγκατάβαση σ' αυτή την αδυναμία μας, αν και το σημαντικότερο είναι η σωτηρία μας, η μετά του Θεού κοινωνία μας, η ένωσή μας με τον Θεό.
Διότι τι είναι η αρρώστια , η αμαρτία, η φθορά,και ο θάνατος ; Καταστάσεις μη αναστρέψιμες για την ανθρώπινη μεταπτωτική φύση. Είναι «ανήκεστες βλάβες»που υπέστη η ανθρώπινη φύση, εξαιτίας της πτώσης . Τα τέσσερα αυτά δεινά σχηματίζουν το ορμητικό ποτάμι που διασχίζει την ανθρωπότητα,από την αυγή της μεταπτωτικής ιστορίας της. Και αυτό το ποτάμι δεν μπορεί να το γυρίσει πίσω κανείς μεταπτωτικός άνθρωπος.Από το άλλο μέρος,όμως, ο Χριστός βεβαιώνει ότι η πίστη του ανθρώπου νικάει τα τέσσερα αυτά δεινά. Η πίστη είναι απαραίτητη προυπόθεση για το θαύμα. Πρόκειται εδώ για μια βασική αρχή της ορθοδόξου σωτηριολογίας ,την συνεργία η «συνέργεια» που σημαίνει ότι η σωτηρία του ανθρώπου εξαρτάται από την συνεργασία Θεού και ανθρώπου. Ο Θεός δεν σώζει τους μη θέλοντες. Η βασιλεία του Θεού είναι καθεστώς απόλυτης ελευθερίας όχι «υπηκόων» και , μάλιστα, διά της βίας, αλλά βασιλείας των τέκνων του Θεού. Είναι , όμως ,απαραίτητο και ο άνθρωπος, εκούσια και ελεύθερα, να καταβάλει και τον δικό του «όβολο»(Εξ.λ΄13) , την πίστη του και την αγάπη του στον Θεό.
Είναι γενικός κανόνας της ζωής όπου δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει γευτεί το πικρό ποτήρι της θλίψης και στεναχώριας,να μην αντίκρυσε την αδικία και κακότητα,να μην του χτύπησε την πόρτα κάποια σοβαρή ασθένεια τον ίδιο η κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο. Μέσα σε όλους αυτούς τους σκοπέλλους νιώθει καλύτερα πόσο αδύναμος είναι . Η δοκιμασία φαίνεται δρόμος ατέλειωτος και με πλήρη την επίγνωση της αδυναμίας του να αντιμετωπίσει την κάθε δοκιμασία. Εκτιμάται η κατανόηση του συνανθρώπου μας σε τέτοιες στιγμές αλλά δεν είναι αρκετή για να υπερνικηθεί η δοκιμασία. Είναι ακριβώς εδώ που ο νούς και η καρδία στρέφονται στον Θεό και με βεβαία και ειλικρινή την πίστη ότι ο Θεός θα συμπαρασταθεί στο οποιοδήποτε προβλημά του.
Γεννάται το ερώτημα γιατί αυτή η πίστη και μάλιστα με όλη την καρδία και ψυχή μας ; Άραγε ποιός είναι αυτός ο Θεός όπου επικαλείται την βοηθειά του ο άνθρωπος ; Είναι ο Κύριος που νοιάζεται για τα δημιουργηματά του δείχνωντας απεριόριστη αγάπη και συμπόνοια. Αυτός έχει πεί «δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς»(Ματ.ιά 28) . Αυτός όταν «επί της γής ώφθη και τοις ανθρώποις συνανεστράφη», «διήλθεν ευεργετών και ιώμενος πάντας»(Πραξ ί 38) . Ασθενείς και ταλαιπωρούμενοι θεραπεύονταν. Η ανθρώπινη δυστυχία είχε βρεί το αντιδοτό της που ήταν τα αρκετά και δυσθεώρητα θαύματα που έκανε σε αυτούς που πραγματικά ανάβλυζε μέσα απο την ψυχή τους η πίστη.
Ο Ιώβ τρομερά δοκιμαζόμενος στις δύσκολες ώρες που περνούσε υπερθεμάτιζε γεμάτος πίστη την παντοδυναμία του Θεού και υμνούσε το απόλυτο και ακατανίκητο της δυναμής του. Η προσταγή τουγινόταν αμέσως έργο,ο λόγος του γινόταν θαύμα. Θεράπευε ασθενείς, οι τυφλοί αποκτούσαν το φώς τους, ανάστηνε τους νεκρούς. Λέγει ο Ιώβ για την Θεία παντοδυναμία «οίδα ότι πάντα δύνασαι,αδυνατεί δε σοι ουδέν»(μβ΄ 2) . Με αυτή την πίστη προς τον Θεό εφοδιάζεται και ο πιστός με δύναμη.Ο Απόστολος Παύλος διαμήνυε και τόνιζε συνεχώς ότι τα πάντα κατορθώνονται με την πίστη στο Χριστό. «Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ»(Φιλιπ. δ ΄ 13) . Η πίστη βοήθησε και τον Απόστολο να υπερπηδήσει τις οποιεσδήποτε δυσκολίες και εμπόδια ,τις θλίψεις , τις ενέδρες των εχθρών του.
Έτσι και στην συγκεκριμμένη ευαγγελική περικοπή τόσο η αιμορροούσα γυναίκα όσο και ο αρχισυναγωγός Ιάειρος έδειξαν πολύ μεγάλη πίστη και γι ‘ αυτό ανάλογα με την περίπτωση έλαβεν ο καθένας την ίαση του. Μάλιστα η αιμορροούσα γυναίκα αναδείχθηκε αιώνιο παράδειγμα πίστεως γι΄αυτό πέρασε και στο αγιολόγιο της ορθοδόξου Εκκλησίας , πρόκειται για την αγία Βερονίκη την αιμορροούσα.Αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στον Κύριο κερδίζοντας την θεραπεία του σώματος αλλά και την σωτηρία της ψυχής της. Και στην περίπτωση του Ιαείρου ο Χριστός είχε διακρίνει την θερμότατη πίστη του αρχισυναγωγού και προσπέρασε το πλήθος που δυσανασχετούσε νομίζοντας ότι ο θάνατος είναι ακατανίκητος. Κατέλυσε όμως τον θάνατο και τον έκανε προσπεράσιμο και προσωρινό γιατί με την δική του θεία ενέργεια το μικρό κοριτσάκι αναστήθηκε.
Όποιες ποικίλες ανάγκες ,θλίψεις και αδιέξοδα κλυδωνίζουν την καθημερινοτητά μας μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με ένα φάρμακο που μόνο με αληθινή πίστη μπόρει να μας θεραπεύσει και αυτό είναι ο Ιησούς Χριστός.Γι’αυτό ας πιστέψουμε και εμείς ολοψύχως στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και ας πράττουμε έργα αγάπης και αρετής. Ας είμαστε, παρά τους δύσκολους καιρούς που περνάμε, στερεοί και ακλόνητοι στην πίστη μας και ας μη μας κλονίζουν οι σειρήνες του κόσμου τούτου, ούτε να μας φοβίζουν οι διάφορες δοκιμασίες, αλλά αφού ειρηνεύουμε πρώτα τα του εαυτούς μας, να πράττουμε έργα αγάπης, δια να ακούσουμε και εμείς το: «μη φοβού, μόνον πίστευε, και σωθήσεται», που είπε στον πονεμένο πατέρα, καθώς και το, «η πίστις σου σέσωκέ σε πορεύου εις ειρήνην», είπε στην θεραπευμένη αιμορροούσα γυναίκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου