Συνέντευξη του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Σιμωνος Πέτρας Αγίου Όρους Γέροντος Ελισσαίου Σιμωνοπετρίτη

Πηγή:agioritikobima.gr

-        Γέροντα, πολλοί λένε ότι η Ορθοδοξία χτυπιέται γενικότερα και φυσικά μαζί και το Αγιώνυμο Όρος. Τι λέτε επ’ αυτού;

Πάντοτε γινόταν αυτό. Η Ορθοδοξία είναι άλλωστε η Εκκλησία των μαρτύρων. Είναι δηλαδή μια συνεχής διαπάλη μεταξύ αληθείας και μεταξύ μη αληθείας, ας το πω έτσι, και φυσικά αυτό θα συνεχιστεί. Το θέμα είναι εμείς σαν Άγιο Όρος δεν πρέπει να έχουμε μια άμυνα πάνω στα θέματα αυτά, δεν πρέπει να λειτουργούμε αρνητικά. Εμείς πρέπει με τη ζωή μας, με το λόγο μας, με τη συμπεριφορά μας, αφ’ ενός να ομολογούμε και να διακηρύττουμε την αλήθεια και αφετέρου να δίνουμε πίστη και ελπίδα και θάρρος και προοπτική και σε μας τους ίδιους τους μοναχούς, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο και να δίνουμε το όραμα της εσχατολογικής προοπτικής, της ζωής μετά του Θεού. Άλλωστε εμείς, κι αν μας πολεμούν, δεν μπορούμε να κρατήσουμε, ας το πούμε απλά, καμία κακία, και πρέπει να μιμούμαστε τον Πρωτομάρτυρα Στέφανο, διότι αλλιώς θα είμαστε αντίθετοι στο Ευαγγέλιο.

-        Πώς βλέπετε να εξελίσσονται τα πράγματα στην Ελλάδα; Οικονομική κρίση, ανέχεια, φτώχεια, παιδιά-μαθητές λιποθυμούν στα σχολεία λόγω ασιτίας, ενδεικτικά σας αναφέρω αυτό το παράδειγμα, πού πάμε τελικά;

Δεν μπορώ να το ξέρω. Ας μην αντικαθιστούμε τους καθ’ ύλην αρμοδίους σ’ αυτά τα θέματα. Δεν ασχολούμαι με την ανάλυση των πολιτικών και κοινωνικών πραγμάτων, αλλά είναι αλήθεια, εάν μπορώ να πω μια κουβέντα πάνω σε αυτό το θέμα, ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από μεγάλες κοινωνικές και πνευματικές αλλαγές για να ανακοπεί, κατά κάποιο τρόπο, η χρεοκοπία σε όλα τα επίπεδα. Έλλειψη παιδείας και εμπνευσμένων ανθρώπων αποτελούν βασικές αιτίες της πανθομολογουμένης καταρρεύσεως. Στο επίπεδο της εθνικής και κοινωνικής συνοχής, της θυσίας και προσφοράς η Εκκλησία θα είχε να διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο, εάν η Πολιτεία δεν ήταν τόσο στενόκαρδη και κοντόφθαλμη στην αξιοποίηση του δυναμικού της Εκκλησίας.

-        Μήπως ο σύγχρονος άνθρωπος είχε εκτραπεί της πορείας του και φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο; Είναι και πνευματικό το ζήτημα λέτε;

Οπωσδήποτε. Το ζήτημα είναι καθαρά πνευματικό.

-        Δηλαδή;

Το ζήτημα της ιδιοπροσωπίας του Ελληνισμού είναι πνευματικό ζήτημα. Σχεδόν δεν έχομε ταυτότητα ως χώρα και ως πολίτες αυτής της χώρας. Η εγκατάλειψη των παραδοσιακών αξιών και η στροφή μας προς ποικίλες ασαφείς κατευθύνσεις νομίζω πως μας φέρνει σε μια πορεία καταστροφική, θα έλεγα ανεπανόρθωτα τραυματική. Θα μπορούσαμε ν’ αναλύσουμε πολύ αυτό το θέμα, τι σημαίνει παραδοσιακές αξίες, τι σημαίνει συσχηματισμός με την εκκοσμίκευση και την άμετρη υλοφροσύνη, αποδοχή αλλοτρίων ηθών, αλλά δεν είναι βέβαια της ώρας, σε μια συνέντευξη να τα πούμε αυτά. Πάντως ο άνθρωπος που έχει βγάλει από τη ζωή του την φυσική του πνοή, την πηγή της ζωής, τον Θεό, την απλότητα, την άσκηση, την ολιγάρκεια, την αλληλεγγύη, τον σεβασμό, φυσικά όλα αυτά, ακόμη τη συλλογικότητα, και έχει στραφεί προς τον άκρατο ατομισμό και τα ατομικά συμφέροντα, θα γευθεί τους πικρούς καρπούς των επιλογών του.

-        Η συνταγή σωτηρίας για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, για τον κάθε Έλληνα ξεχωριστά, τι παροτρύνετε στον κόσμο να κάνει προκειμένου να σωθεί, όσο μπορεί, έστω την ύστατη ώρα.

Επιστροφή στον ζωντανό Θεό των πατέρων μας, στην ακένωτη πηγή της πίστεως, της ελπίδος και της αγάπης. Εκεί κάθε άνθρωπος θα βρει τον πραγματικό του εαυτό, θα ενεργοποιήσει την προσωπική του πίστη, θα δώσει την δική του μαρτυρία, θα νοιώσει ενεργό μέλος ενός σώματος. Αλλά εάν μιλήσουμε σαν χώρα, χρειαζόμαστε συνοχή, χρειάζεται αποδοχή και συμφωνία στη διατήρηση βασικών αξιών, χρειάζεται αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και της φιλαλήθειας μεταξύ του Κράτους και των πολιτών, η οποία θα συμβάλει στην αγαστή συνεργασία και την προώθηση του κοινού καλού. Είμαστε μικρή χώρα. Μπορούμε να γίνουμε ζηλευτή χώρα, γιατί μέσα της σιγοκαίει το φως. Επομένως η συνταγή είναι συμφιλίωση, όχι αντιπαλότητα. Είμαστε λίγοι. Κανείς δεν περισσεύει. Μπορούμε να είμαστε σαν ένα σώμα, χωρίς ανταγω¬νισμούς, δεν είμαστε κόμματα. Βέβαια ένας λαός έχει κόμματα αλλά ουσιαστικά έχει και σταθερές που τον ενώνουν, συγκλίσεις, επομένως εάν σ’ αυτές συμφωνήσουμε και συνεργαστούμε νομίζω ότι θα παραγάγουμε και πίστη και πολιτισμό και ανθρωπιά και ασφάλεια και ανάπτυξη και αξιοπιστία εντός και εκτός της χώρας.