Άμβλωση : ένας σιωπηρός θάνατος

Πηγή: Αποστο΄λική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος

      Η άμβλωση είναι μια μεγάλη σε έκταση ιατρική πρακτική που πραγματοποιείται σε πολλά φημισμένα ιατρικά κέντρα του κόσμου. Είναι η πρόωρη εκβολή του εμβρύου με τεχνητή διακοπή της κύησης, η οποία ανάλογα την κοινωνικό, πολιτικό, ηθικό κ.α. υπόβαθρο του κοινωνικού συνόλου χρησιμοποιείται σε μικρότερη ή μεγαλύτερη κλίμακα και έχει διαφορετική αποδοχή από τους ανθρώπους και το κράτος. Αποτελεί ένα είδος φόνου ο οποίος συντελείτε σε παγκόσμιο επίπεδο και μόνο λίγοι διαισθάνονται το μέγεθος του κακού που διαπράττεται.

      Αλλά ας δούμε τα πράγματα από την αρχή. Ήδη από την Παλαιά Διαθήκη η άμβλωση ήταν αρκετά διαδεδομένη και αποτελούσε έγκλημα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της περικοπής του βιβλίου της Εξόδου όπου αφ’ ενός το κυοφορούμενο "εν γαστρί" της γυναίκας αναφέρεται ως "παιδίον", αφ’ ετέρου γίνεται διάκριση παιδιού "εξεικονισμένου" και "μη εξεικονισμένου". Επιπροσθέτως, στη περίπτωση τής αποβολής (τεχνητής) "μη εξεικονισμένου" παιδιού η ποινή είναι διαφορετική από την ποινή στην περίπτωση της αποβολής "εξεικονισμένου" και σαφώς ελαφρότερη της πρώτης. Αλλά και στην Καινή Διαθήκη υπάρχουν πολλά περιστατικά που δείχνουν την νοοτροπία της εποχής. Εν τούτοις, υπήρχαν και πολλοί μεγάλοι επιστήμονες της αρχαιότητας όπως ο Ιπποκράτης, ο Γαλήνος και ένας από τους μεγαλύτερους γυναικολόγους της εποχής ο Σωρανός ο Εφέσιος , που καταδίκασαν την άμβλωση ως κάτι εντελώς αντίθετο με την επιστήμη της ιατρικής.

      Όμως η ουσία του προβλήματος έγκειται στη διαφωνία για το πότε το έμβρυο θεωρείται πλήρης ανθρώπινος οργανισμός. Στο θέμα αυτό διατυπώθηκαν κατά καιρούς διάφορες απαντήσεις και θεωρίες. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η ζωή στο έμβρυο ξεκινά όταν αυτό αναπτύξει κάποια υποτυπώδη λειτουργία του εγκεφάλου του. Άλλοι όταν αυτό αρχίζει να διαμορφώνει τα ανθρώπινα μέρη του σώματος ή το νευρικό του σύστημα. Τελευταία κάποιοι άλλοι θέτουν ως χρονικό διάστημα τους 5 περίπου μήνες κ.α. Οι απαντήσεις όμως του "κόσμου τούτου" είναι συχνά μεταβαλλόμενες και δεν πλησιάζουν πολλές φορές την πραγματικότητα. Αν ανατρέξουμε στην Αγία Γραφή θα δούμε ξεκάθαρα ότι το έμβρυο από πολύ μικρό έχει αναπτύξει κάτι περισσότερο από απλές σωματικές λειτουργίες. Στο κατά Λουκά Ευαγγέλιο (1,41 και 44) μνημονεύεται το σκίρτημα του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στη μήτρα της Ελισάβετ όταν αυτός ήταν ακόμη έμβρυο στη μήτρα της μητέρας του. Το σκίρτημα αυτό δεν ήταν ένα απλό σκίρτημα, αλλά κατά την μαρτυρία της πλήρους Πνεύματος Αγίου Ελισάβετ ήταν σκίρτημα «εν αγαλλιάσει» λόγω της επίσκεψης της μητέρας του Κυρίου. Σκίρτημα το οποίο οφειλόταν βέβαια στην επίσκεψη του Αγίου Πνεύματος.

       Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι το παιδί από πολύ μικρό αρχίζει να έχει αντίληψη του χώρου, κάτι που σημαίνει ότι είναι ήδη ένας κανονικός άνθρωπος. Γι’ αυτό και πολύ επιστήμονες σήμερα συμβουλεύουν τους γονείς το έμβρυο να μεγαλώνει σε ένα ήρεμο περιβάλλον. Ο κατ’ εξοχήν όμως αρμόδιος να απαντήσει στο θέμα αυτό είναι ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, καθώς Αυτός είναι το πρότυπο σε κάθε άνθρωπο. Η παράδοση της εκκλησίας μέσα από τις Οικουμενικές Συνόδους και τους αγίους πατέρες ομολογεί το Χριστό στην υπερφυσική του αποκάλυψη όχι μόνο «τέλειο άνθρωπο εκ ψυχής λογικής και σώματος», αλλά «εκ μήτρας» ή «εν μήτρα» της παρθένου και μάλιστα «εξ αυτής της συλλήψεως» ή «εξ άκρας συλλήψεως» τέλειος με ψυχή και σώμα άνθρωπος. Εφ’ όσον το ανθρωπίνως τέλειο ανάγεται, όπως και της θεότητας το τέλειο, στον ευρισκόμενο ακόμη στη μήτρα της Παρθένου θεάνθρωπο, είναι προφανές ότι και κάθε ανθρώπινο έμβρυο είναι άνθρωπος, συνιστάμενος από ψυχή και σώμα, ήδη από τις συλλήψεως του.

      Στη σημερινή εποχή όπως είπαμε και προηγουμένως η άμβλωση εξαρτάται και από το πολιτικό υπόβαθρο της κοινωνίας που ρυθμίζει σε μεγάλο βαθμό και την ηθική της κατάσταση. Η άμβλωση είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στις χώρες τις ανατολικής Ευρώπης όπου τα αθεϊστικά κουμουνιστικά καθεστώτα κατέστρεψαν ότι ηθικό δημιούργησε η εκκλησία στους τόσους αιώνες ζωής στις χώρες αυτές. Ακόμα και στην Ελλάδα που μπορεί το ποσοστό των αμβλώσεων να μην είναι στα ίδια επίπεδα , σύμφωνα με στοιχεία πολλών μελετών κάθε χρόνο γίνονται περίπου 300.000 εκτρώσεις όταν στο ίδιο χρονικό διάστημα οι γεννήσεις δεν ξεπερνούν τις 150.000, δηλαδή στη μια γέννηση αντιστοιχούν δυο εκτρώσεις και αν λάβουμε υπόψη και το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας, τότε η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο τραγική.

      Η εκκλησιά ανέκαθεν καταδίκαζε και απαγόρευε την άμβλωση, ταυτίζοντας την με φόνο αφού όντως αφαιρείται η ζωή του κυοφορούμενου εμβρύου. Καταδικάζει την εμβρυοκτονία όχι από πλευράς ηθικής και νομικής, αλλά ως αμαρτία καθώς ο άνθρωπος αρνείται να συνεργαστεί με το θεό και εμποδίζει το νέο άνθρωπο να φτάσει στη θέωση και να γίνει "κατά χάριν" θεός. Ο άνθρωπος προφανώς έχει ξεχάσει αυτό που λέει και ο απ. Παύλος, ότι "ουκ εσμέν εαυτών" δηλαδή δεν ανήκουμε στον εαυτό μας. Είναι δείγμα λοιπόν στέρησης της ελευθερίας, σε συνδυασμό με τον εγωισμό που έχει ο σύγχρονος άνθρωπος, ο οποίος ενδιαφέρεται μόνο για την καλύτερη ατομική διαβίωση, την ηδονική απόλαυση και την απόρριψη κάθε ευθύνης. Γι’ αυτό και η εκκλησιά θεωρεί την άμβλωση όχι μόνο μια απλή αμαρτία αλλά και ως ένα νοσηρό κοινωνικό φαινόμενο, μια αντικοινωνική συμπεριφορά που βάζει πιο πάνω τον ατομισμό από τη αγάπη για το συνάνθρωπο. Γι’ αυτό για την εκκλησιά θα είναι πάντα μια αποτρόπαιη και βίαιη αφαίρεση της ζωής. Σε μια εποχή γεμάτη αντιφάσεις που από τη μια γίνεται προσπάθεια να καταργηθεί η θανατική ποινή και από την άλλη νομιμοποιείται ο θάνατος χιλιάδων εμβρύων, όλοι η άνθρωποι πρέπει να ενδιαφερθούμε και συνειδητοποιήσουμε την ουσία του προβλήματος και να βοηθήσουμε ακόμα και με τη σωστή ενημέρωση πάνω στο θέμα.