ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΑΦΡΟΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥ
Του π Σπυρίδωνα Ιωάννου
Εφημερίου Ιερού Ναού Αποστόλου Φιλίππου
Γραμματικούς Αιτωλ/ν'ιας
Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή αγαπητοί αδελφοί, ακούσαμε την παραβολή του άφρονος πλουσίου. Τι μας είπε δηλαδή ο Κυριος σε αυτή την παραβολή ? Ηταν κάποτε ένας πλούσιος άνθρωπος που το μόνο πράγμα που τον απασχολούσε ήταν τι να κάνει την συγκομιδή των καρπών που μάζεψε εκέινη την χρονιά μιας και οι αποθήκες του , είχαν απόθεμα από την περσινή χρονιά . Σκέφτηκε λοιπόν να γκρεμίσει τις αποθήκες του και να φτιάξει μεγαλύτερες, ώστε να χωρούν περισσότερα και τότε μιας και θα έχει φαγητό για πολλά χρόνια, να κάτσει και να αναπαυθεί. Ο Θεός όμως του είπε : Αμυαλε, απόψε η ψυχή σου θα χωριστεί από το σώμα σου, και αυτά που τόσα χρόνια μαζεύεις που θα απομείνουν ?
Στην παραβολή αυτή αγαπητοι αδελφοί, παρουσιάζεται έναν άνθρωπος ο οποίος όσο πιο πλούσιος γίνεται, τόσο οι φροντίδες και οι ανυσηχίες του αυξάνουν. Δεν αναζητά τον άρτο τον επιούσιον, αλλά τον απασχολεί που θα αποταμιεύσει τα αγαθά του. Είναι ένας δυστυχής άνθρωπος μέσα στον πλούτο και στην ευφορία, είναι ένας δυστηχής μέσα στις υλικές απολαύσεις, ένας δυστυχής πλούσιος . Λησμονεί ότι υπάρχουν άνθρωποι που στερούνται και το καθημερινό ψωμί, ότι υπάρχει φτώχια και πείνα στον κόσμο και αντι να τους βοηθηήσει σκέπτεται να μεγαλώσει τις αποθήκες του, για να τρώει για πολλά χρόνια αδιαφορώντας για τον φτωχό συνάνθρωπό του. Πότε του δεν είχε φως στην ψυχή του. Εξω από τον εαυτό του δεν έβλεπε τα μάτια των αρρώστων που είχαν την ανάγκη του, δεν έβλεπε τα πεινασμένα στόματα των συνανθρώπων του. Δεν έβλεπε την αγωνία και τον πόνο των φτωχών αδελφών του. Ήταν πάμπτωχος σε αισθήματα. Δεν είχε δει ότι πέρα από το σώμα του, υπάρχει και η ψυχή του. Δεν είχε υπολογίσει αγαπητοί το σημαντικότερο :τον θανάτο του. Αυτος ξαφνικά ήρθε και σταμάτησε τα πάντα. Απότομα έχασε όλα όσα τοσα χρόνια φυλούσε ερμητικά κλειστα στις επίγειες γεμάτες αποθήκες του.
Η σημερινή παραβολή θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η πιο ταιριαστή στην σημερινή εποχή που ζούμε. Όλοι σχεδόν μετράμε τα πάντα με το χρήμα. Χαρη σε αυτό πωλούνται τιμές, συνειδήσεις, θρησκείες και γενικότερα ότι πολύτιμο έχει ο άνθρωπος. Ο χρυσός έχει αντικαταστήσει τον Χριστό στην ψυχή μας.. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν ενδιαφέρεται για το τι έχει, ενδιαφέρεται για το ποιος δέιχνει στους άλλους να είναι. Ενδιαφέρεται να έχει σπίτια, κτήματα, χρήματα, δόξα και τιμές και πάνω απ όλα να έχει πολλά χρήματα, αδιαφορώντας για τον έσω άνθρωπο.
Αγαπητοί το χρήμα είναι ο Θεός του πλεονέκτη, αυτό λατρεύει, σε αυτό ελπίζει , αυτό αγαπάει περισσότερο απ οτιδήποτε άλλο . Αναθέτει όλες τις ελπίδες του στον πλούτο και καταπνίγει έτσι την καρδιά και την ψυχή του, καταπνίγει την πίστη στη θεία πρόνοια. Είναι πράγματι δυχτηχής ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος μέσα στις δοκιμασίες και στις θλίψεις της ζωής δεν περιμένει ενίσχυση και παρηγοριά από τον Θεό. Κάθε πλεονέκτης άνθρωπος ζεί σε μία πλούσια δυστυχία.Παραγκωνίζει τον Ιησού Χριστό και τους Αγίους μας, οι οποίοι δεν έιχαν απολύτως τίποτα το υλικό, ήταν ξυπόλυτοι και πάμπτωχοί και σήμερα γεύονται τα κάλλη του Παραδείσου. Στην καρδιά του πλεονέκτη δεν βλαστάνει άνθος αρετής, διότι έχει γίνει πέτρα, αφού ο πιο πολύτιμος θυσαυρός του είναι το χρήμα, και η καρδιά του αφού είναι προσκολλημένη στο χρήμα γινέται ψυχρή και αναίσθητη.
Πόσοι από εμας αγαπητοι σήμερα παραμένουμε στα υλικά στον πλούτο και στις δόξες και τιμές. Πόσοι από εμάς δεν ενδιαφερόμαστε για τον αφθονο πλουτισμό, την καλοπέρασή μας? Πόσοι από εμάς διαχειριζόμαστε πολλά χρηματικά ποσά και αδιαφορούμε για την φτώχια, την ορφάνια, την δυστυχία και τον πόνο του συνανθρώπου μας. Δυστυχώς αγαπητοι πολλοί από εμάς σήμερα έχουμε πέσει στα διχτυα της πλεονεξίας. Αρχιερείς, ιερείς, μοναχοί αλλά και γιατι όχι και πολλοί λαικοί. Ασχολούμαστε με τα υλικά αγαθά , προσκολλημένοι στο χρήμα και στον εύκολο πλουτισμό και δυστυχώς πολλοί συνανθρώποι μας δεν έχουν ούτε ένα κομμάτι ψωμί να φανε και πολλά ορφανά δεν έχουν ούτε καν γάλα να πιουνε.
Όλοι μας έχουμε την χρήση του πλούτου. Δυστυχώς όμως την κυριότητα δεν την έχει κανένας από εμάς. Διότι κατά τον θανάτο μας είτε θέλουμε έιτε όχι, θα τον παραχωρήσουμε στους άλλους, αφού γυμνοί και έρημοι απερχόμεθα στην άλλη ζωή όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Είναι γεγονός πως η νοοτροπία της εποχής μας είναι υλιστική. Όπως ποτέ δεν έλειψαν οι άνθρωποι που τους ενέπνεε η πίστη στο Θεό και η αγάπη.Είναι και σήμερα ελπιδοφόρο ότι οι νέοι εμπνέονται από τα υψηλά και τα ωραία ιδανικά. Και περιμένουν όλοι ένα καλύτερο αύριο, που δε θα έχει δόγμα το “αναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραἰνου” όπως ο σημερινός άφρονος πλούσιος , αλλά το “εἰς Θεόν πλουτεῖν”. Το να αποταμιεύει ο καθένας στον Ουρανό θησαυρούς πνευματικούς — τα έργα της αγάπης και της καλοσύνης. Ας καλλιεργήσουμε μέσα μας αυτή την τόσο ευεργετική επιθυμία. Και ο Θεός θα μας δώσει τέτοιες ευκαιρίες. Θα μας ευλογήσει πλούσια, για να την πραγματοποιήσουμε ανάλογα με τα χαρίσματά μας. Αν ο άφρων πλούσιος σήμερα συσκέπτονταν με το Θεό, αντί να κάνει εγωκεντρικά σχέδια για την επέκταση των αποθηκών του είναι βέβαιο πως θα αποθήκευε τους επίγειους θυσαυρούς του μέσα στην συμπόνοια των αδελφών του. Αντι να τρώει και να πίνει μόνος του, θα χόρταινε τους φτωχούς και τους δυστυχισμένους. Εκει θα έβρισκε την πραγματική ευτυχία, τον αληθινό εαυτό του
Ας φοβηθούμε αγαπητοί αδελφοί μου αυτό το απαίσιο κατάντημα του πλουσίου της σημερινής παραβολής. Ας προσκολλήσουμε την ψυχή και την καρδιά μας όχι στον πλούτο των χρημάτων και στις υλικές απολαύσεις, αλλά στον Τριαδικό μας Θεό, ο οποίος προνοεί πατρικώτατα δια την συντήρησή μας και ας ζητήσουμε την Βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνη Του, ας ζητήσουμε τον ουράνιο πλούτο, τον οποιο δημιουργεί η αρετή, η πίστη και η αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου