Μία κατηγορία ἁγίων εἶναι οἱ Ὅσιοι, δηλαδή οἱ Μοναχοί, οἱ Ἀσκηταί, οἱ Ἐρημῖτες. Εἶναι μία πολυάριθμη τάξις πού κατέχει σημαντική θέση μέσα στό ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἀρχηγός τοῦ μοναχικοῦ βίου εἶναι ὁ Μέγας Ἀντώνιος, τόν ὁποῖο ἑορτάζουμε σήμερα. Γεννήθηκε στήν Αἴγυπτο λίγο μετά τό 250 μ.Χ. ἀπό γονεῖς πολύ εὐσεβεῖς καί πολύ πλούσιους. Δυστυχῶς ὅμως, ὅταν ὁ Ἀντώνιος ἦταν 20 ἐτῶν πέθαναν καί οἱ δύο γονεῖς του. Ἔτσι ἔμεινε μόνος μέ τήν ἀδελφή του, πού ἦταν μικρότερη ἀπό αὐτόν.
Τώρα θά περίμενε κάποιος ὅτι, ὁ νεαρός Ἀντώνιος μόνος μέ τεράστια περιουσία, θά ζοῦσε ἀνεξέλεγκτα καί θά καταδαπανοῦσε τά χρήματά του στίς διασκεδάσεις καί στίς ἀσωτεῖες, ὅπως συνήθως κάνουν οἱ νέοι. Ἀλλά δέν ἔγινε αὐτό, γιατί εἶχε γερές βάσεις, στερεά ἠθικά θεμέλια ἀπό τούς γονεῖς του. Ἀνέλαβε τήν ἐπιμέλεια τῆς ἀδελφῆς του καί ὁ ἴδιος δέν σταμάτησε νά ἀσχολεῖται μέ τόν Θεό καί τήν πίστη. Πήγαινε τακτικότατα στήν Ἐκκλησία, μελετοῦσε ἀδιάλειπτα τήν Ἁγία Γραφή καί ἀγωνιζόταν σθεναρά νά ζεῖ σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Κάποια φορά, πού πῆγε στήν Ἐκκλησία, ἄκουσε στό Εὐαγγέλιο ἐκεῖνο, πού εἶπε ὁ Χριστός στόν πλούσιο νεανίσκο: Ἄν θέλεις νά γίνεις τέλειος καί νά κληρονομήσεις τήν βασιλεία τῶν οὐρανῶν, πήγαινε πούλησε ὅλα ὅσα ἔχεις, δόστα στούς πτωχούς καί κατόπιν ἔλα νά μέ ἀκολουθήσεις. Σάν τ᾿ ἄκουσε αὐτά ὁ Ἀντώνιος σκέφθηκε, ὅτι ὁ Χριστός γιά μένα εἶπε τά λόγια αὐτά. Πράγματι ἔκανε πράξη τά λόγια τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου καί κατόπιν ἀνεχώρησε γιά τήν ἔρημο. Εὐχαριστῶ τόν Θεό, γιατί μᾶς ἀξίωσε νά πᾶμε καί νά προσκυνήσουμε στήν ἔρημο τῆς Θηβαΐδας, στήν Αἴγυπτο, ἐκεῖ ὅπου ἀσκήτευε ὁ Ἅγιος.
Μέχρι ἐδῶ ἔχουμε νά παρατηρήσουμε κάποια πράγματα.
1) Δυστυχῶς μέ τόν Θεό καί τήν πίστη μας, γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς πολύ λίγο ἀσχολούμεθα ἤ καί καθόλου. Παρ᾿ ὅλα αὐτά θέλουμε νά λεγώμαστε καλοί χριστιανοί. Ὁ Χριστός ἔπαθε, σταυρώθηκε, πέθανε γιά μᾶς. Οἱ Ἅγιοι ἔκαναν καί ἔπαθαν τόσα πολλά, γιά σωθοῦν καί νά ἀποκτήσουν τήν χάρη τοῦ Θεοῦ. Αὐτήν δέ τήν χάρη πού ἔλαβαν δέν τήν κράτησαν γιά τόν ἑαυτό τους, ἀλλά ὅλη τήν προσφέρουν σ᾿ ἐμᾶς. Ἐμεῖς ὅμως τί κάναμε μέχρι σήμερα γιά τήν σωτηρία μας; Μᾶς ἀπασχολεῖ τό θέμα αὐτό; Πόσο στενή εἶναι ἡ σχέση μας μέ τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία; Πόσο μελετοῦμε τήν Ἁγία Γραφή; Πήραμε ἀπόφαση νά ἀρχίσουμε ἐπί τέλους νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό Εὐαγέλιο; Νά λάβουμε ὑπ᾿ ὄψι μας, ὅτι τά χρόνια περνοῦν, φεύγουν…
2) Ὅταν ἀκοῦμε κάποιο κήρυγμα ἤ μελετοῦμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, λέμε: Καλά εἶναι ὅλα αὐτά, μά ποιός τά κάνει; Κι᾿ ἔτσι τά ἀκούσαμε, τά λησμονήσαμε. Εἶναι λάθος καί ἁμαρτία αὐτή ἡ τακτική. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι γιά ὅλους μας. Καί γιά μένα καί γιά σᾶς. Κάθε τί πού μαθαίνουμε, κάθε τί πού ἀκοῦμε ἤ διαβάζουμε ἀφοροῦν σίγουρα καί ἐμᾶς, ὄχι μόνο τούς ἄλλους καί εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά τά ἐφαρμώσουμε, ἄν θέλουμε τό καλό μας. Εἶπε ὁ Κύριος, ὅτι αὐτός πού γνωρίζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί δέν τό ἐφαρμόζει, θά ἔχει νά λάβει μεγάλη τιμωρία. Αὐτή τελικά μᾶς περιμένει, ἄν ἀρχίσουμε τίς δικαιολογίες.
3) Στή μοιρασιά τῶν κληρονομικῶν πρέπει νά εἴμαστε δίκαιοι, ὄχι ἄδικοι, ἅρπαγες καί ἀχόρταγοι. Οἱ γονεῖς νά τακτοποιήσουν ἐγκαίρως τά πράγματα, γιά νά μή σκοτώνονται τά ἀδέλφια μεταξύ τους, κόβουν τήν καλημέρα καί καταλήγουν στά δικαστήρια. Κοντά στό ἀτομικό συμφέρον, δυστυχῶς, καταργεῖται ἡ συγγένεια καί τά πάντα. Εἶναι ἀλήθεια πώς, ἐξ αἰτίας τῶν κληρονομικῶν, πολλοί θά χάσουν τήν ψυχή τους.
Ὁ Μέγας Ἀντώνιος ἔδωσε ἀπό τήν πατρική κληρονομιά τό κανονικό μερίδιο στήν ἀδελφή του καί τό δικό του τό μοίρασε στούς φτωχούς. Ὕστερα ἀπό αὐτό ἀνεχώρησε γιά τήν ἔρημο, ὅπου ἐπιδόθηκε σέ τιτάνιους ἀγῶνες ἐναντίον τοῦ ἑαυτοῦ του, τῶν ἀδυναμιῶν του καί τοῦ διαβόλου. Ἔτσι ἔφτασε στόν βαθμό τῆς ἀπαθείας καί σέ ὕψη ἁγιότητας. Δίδασκε μέ τά λόγια, ἀλλά καί μέ τό παράδειγμά του τούς πολλούς μαθητές πού εἶχε. Γι᾿ αὐτό ὀνομάσθηκε καθηγητής τῆς ἐρήμου. Μέ τήν θερμή του προσευχή καί τήν αὐστηρή νηστεία, ὅπως εἶπε ὁ Κύριος, κατετρόπωνε τούς δαίμονες.
Στόν καιρό τῶν διωγμῶν ἄφηνε τό ἀσκητήριό του καί κατέβαινε στήν Ἀλεξάνδρεια, γιά νά στηρίξει καί νά παρηγορήσει τούς χριστιανούς, πού ὑπέφεραν γιά τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Οἱ μοναχοί μπορεῖ νά φεύγουν ἀπό τόν κόσμο, ἀλλά δέν τό κάνουν γιατί μισοῦν τόν κόσμο καί κοιτᾶνε δῆθεν μόνο τόν ἑαυτό τους, ὅπως πολλοί θέλουν νά τούς κατηγοροῦν. Μισοῦν τό κοσμικό φρόνημα, τήν ἁμαρτία. Ἀγαποῦν τόν κόσμο καί ἐνδιαφέρονται γι᾿ αὐτόν. Προσεύχονται καί τόν βοηθοῦν καί ὑλικά καί πνευματικά. Πρίν ἀπό χρόνια, ὅταν ἐπρόκειτο νά γίνει στή Θεσσαλονίκη ἡ πρώτη προβολή τῆς ἐπαίσχυντης καί ὑβριστικῆς ταινίας ὁ Χριστός ξανασταυρώνεται, μοναχοί ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος καί χριστιανοί τῆς Θεσσαλονίκης μέ πρῶτο καί καλύτερο τόν π. Παΐσιο μπῆκαν στόν κινηματογράφο καί ματαίωσαν τήν προβολή τῆς ταινίας αὐτῆς. Καί μόνο ἡ θέα τοῦ ἁγίου αὐτοῦ μοναχοῦ ματαίωσε τά σχέδια τῶν ἀσεβῶν.
Τέλος, ἀφοῦ ἀφήσουμε πολλά ἄλλα σημαντικά καί διδακτικά ἀπό τόν βίο τοῦ Μ. Ἀντωνίου, νά ποῦμε, ὅτι ὁ Ἅγιος ἐκοιμήθη σέ ἡλικία 105 ἐτῶν ἀφοῦ ἔζησε μέ νηστεία, ἀγρυπνία, προσευχή καί πολλά ἄλλα πνευματικά γυμνάσματα. Αὐτό θέλει νά πεῖ, ἀγαπητοί μου, νά μή φοβώμαστε τόν χριστιανικό τρόπο ζωῆς, πού εἶναι ἀσκητικός καί κοπιαστικός. Δέν θά πάθουμε κάτι κακό, ἄν ζοῦμε χριστιανικά. Ἴσα-ἴσα πολύ θά μᾶς ὠφελήσει καί σωματικά καί πνευματικά. Θά μᾶς δώσει πολλή χάρη, μεγάλη εὐλογία καί πάνω ἀπό ὅλα θά μᾶς ἀνεβάσει στόν οὐρανό, θά μᾶς ἀνοίξει τήν θύρα τοῦ παραδείσου. Ἀμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου