ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΕΣΚΟΠΙΚΟ ΘΡΟΝΟ
Ηταν στις 28 Απριλίου του 1998 όταν ο Χριστόδουλος έκοβε πρώτος το νήμα της αναμέτρησης για την ανάδειξη νέου Αρχιεπισκόπου, είκοσι μέρες μετά την εκδημία του μακαριστού Σεραφείμ.
Είχε προηγηθεί ένας έντονος αγώνας με βασικούς διεκδικητές του Θρόνου τον Χριστόδουλο, τότε μητροπολίτη Δημητριάδος, τον Θηβών Ιερώνυμο και τον τότε Αλεξανδρουπόλεως, νυν Θεσσαλονίκης, Ανθιμο.
Ο 59χρονος μητροπολίτης Δημητριάδος είχε ήδη διαγράψει τη δική του τροχιά στον εκκλησιαστικό χώρο.
Γεννήθηκε το 1939 στην Ξάνθη. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από την Αδριανούπολη και εγκαταστάθηκαν στη Θράκη μετά την εφαρμογή της Συνθήκη της Λοζάννης. Ο πατέρας του, μάλιστα, Κωνσταντίνος Παρασκευαϊδης, διετέλεσε δήμαρχος Ξάνθης για μία τετραετία.
Η φιλομάθεια του μακαριστού Αρχιεπισκόπου αποδεικνύεται μεγάλη για να χωρέσει στα στενά όρια της γενέτειράς του. Φοιτά στη Λεόντειο Σχολή Πατησίων και στη συνέχεια στη Νομική και τη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές του κάνοντας διδακτορική διατριβή με θέμα το παλαιοημερολογίτικο πρόβλημα στην Ελλάδα. Αυτή η εργασία, σύμφωνα με τους γνωρίζοντες τα εκκλησιαστικά πράγματα, είναι η μοναδική στο είδος της μέχρι τώρα. Παράλληλα, έμαθε πέντε γλώσσες.
Η αγάπη του για την Εκκλησία ήταν εμφανής εξ απαλών ονύχων. Χειροτονήθηκε διάκονος ενώ ήταν ακόμη φοιτητής της Νομικής Σχολής.
Το 1957 ο Χριστόδουλος Παρασκευαϊδης είναι 18 ετών. Είναι ψάλτης στην Αγία Ζώνη Κυψέλης. Εκεί συναντά τον διάκο Καλλίνικο Καρούσο, τον μετέπειτα μητροπολίτη Πειραιώς, ο οποίος λειτουργούσε στην ίδια εκκλησία. Εκείνος θα του γνωρίσει τον 19χρονο τότε Αθανάσιο Λενή, νυν μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιο.
Οι δύο τελευταίοι διατηρούν δεσμούς φιλίας έχοντας γνωριστεί στο βιβλιοπωλείο της χριστιανικής αδελφότητας «Ζωή» στην Πάτρα, διευθυντής του οποίου ήταν ο κ. Καλλίνικος.
Το 1958 ιδρύεται από τους τρεις κληρικούς μοναστική αδελφότητα, η μετέπειτα «Χρυσοπηγή» που στεγάζεται στην οδό Στέντορος στο Παγκράτι.
Ασχολούνταν με φιλανθρωπικές και ανθρωπιστικές δραστηριότητες και με την οργάνωση κατηχητικών σχολείων. Μια ισχυρή μοναστική κοινότητα αρχίζει να ανατέλλει. Ο όρος «τρόικα» θα αρχίσει να ακούγεται πολύ τα χρόνια που ακολουθούν.
Το 1961 μετοικούν στη Μονή Βαρλαάμ στα Μετέωρα, με ηγούμενο τον Καλλίνικο. Δύο χρόνια αργότερα, όμως, οι τρεις αποχωρούν για λόγους που παραμένουν αδιευκρίνιστοι και σκεπασμένοι από τη... λήθη του χρόνου.
Επιστρέφουν στην Αθήνα και συνεχίζουν για τέσσερα χρόνια το φιλανθρωπικό έργο που είχαν ήδη ξεκινήσει.
Το 1965 ο Χριστόδουλος Παρασκευαϊδης χειροτονείται πρεσβύτερος και τοποθετείται ως ιεροκήρυκας στην ενορία Παναγίτσα Παλαιού Φαλήρου.
Κάπου εκεί ξεκινά μια σκοτεινή περίοδος της ζωής του μακαριστού Αρχιεπισκόπου.
Το 1967, ο πρωθιερέας των Ανακτόρων Ιερώνυμος γίνεται Αρχιεπίσκοπος και σε μικρό χρονικό διάστημα -λέγεται ότι σε αυτό συνετέλεσαν τα μέγιστα, οι δεσμοί με τη «Ζωή»- ο Χριστόδουλος Παρασκευαϊδης τοποθετείται στη γραμματεία της Συνόδου.
υν τω χρόνω αναδεικνύεται σε στενό συνεργάτη του Ιερώνυμου. Στις 18 Ιανουαρίου 1973 με υπογραφή του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου Κοτσώνη ιδρύεται στο Καπανδρίτι το Συνοδικό Μοναστήρι της Παναγίας της «Χρυσοπηγής». Το συγκεκριμένο μοναστήρι ήταν το πρώτο που υπαγόταν απευθείας στην Ιερά Σύνοδο, δηλαδή δεν χρειαζόταν να τελεί υπό τον έλεγχο του εκάστοτε επιχώριου μητροπολίτη.
Η παραίτηση του Ιερώνυμου και η άνοδος του Σεραφείμ δεν επηρέασε την άνοδο του αρχιμανδρίτη Χριστόδουλου και την ισχυροποίηση της «Χρυσοπηγής».
Αντιθέτως. Το 1974 εκλέγεται μητροπολίτης Δημητριάδος. Είναι μόλις 35 ετών και ο νεότερος στην ιεραρχία.
Η ενθρόνισή του γίνεται στις 4 Αυγούστου 1974 μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού, με επευφημίες και ροδοπέταλα.
Σιγά σιγά καλλιεργεί το ηγετικό προφίλ που θα τον αναδείκνυε 24 χρόνια μετά σε Προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας.
Οργάνωσε τη μητρόπολη με τρόπο καινοτόμο, έκανε ανοίγματα στην κοινωνία, συγκέντρωσε κοντά του μορφωμένα στελέχη, διεύρυνε τον κύκλο των γνωριμιών του με οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες. Αρθρογράφησε στον αθηναϊκό Τύπο και απέκτησε σταδιακά ισχυρά ερείσματα στον χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
Το 1987 ανέλαβε την προώθηση των θέσεων της Εκκλησίας απέναντι στον νόμο Τρίτση για την εκκλησιαστική περιουσία. Η «τρόικα» της «Χρυσοπηγής» έκανε αισθητή την παρουσία της, αλλά η μεγάλη στιγμή δεν έχει φτάσει ακόμη. Ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ αρρώστησε και άρχισε η μάχη της διαδοχής.
Διεκδικητές αναδεικνύονται οι μητροπολίτες Δημητριάδος Χριστόδουλος, Θηβών Ιερώνυμος, τότε Αλεξανδρουπόλεως, νυν Θεσσαλονίκης, Ανθιμος, Ιωαννίνων Θεόκλητος και Περιστερίου Χρυσόστομος.
Ηδη όμως από το 1997 στο παρασκήνιο και στο προσκήνιο έχει ξεσπάσει μια μεγάλη συζήτηση περί των οικονομικών της Εκκλησίας, με καταγγελίες για κακοδιαχείριση και αιχμή ένα πόρισμα επιτροπής. Οι καταγγελίες κατά του μητροπολίτη Θηβών Ιερώνυμου, παρότι χρόνια μετά θα αποδειχθούν αβάσιμες, τότε φαίνεται πως αναδεικνύονται καταλυτικές για την έκβαση της εκλογικής μάχης.
Την επομένη της εκλογής του κ. Χριστόδουλου, ο πνευματικός του αδερφός μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος θα δηλώσει: «Στο κάστρο της Εκκλησίας στέκεται πλέον επί των επάλξεων γενναίος στρατηγός. Κανόνι μεγάλου διαμετρήματος και μεγάλου βεληνεκούς. Καιρός να σιγήσουμε εμείς τα λιανοντούφεκαι και τα καριοφίλια».
ΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΕΦΕΡΕ
Τα έργα του, οι καινοτομίες του
Στα χρόνια που έμεινε στον Θρόνο άλλαξε αρκετά στη Διοίκηση της Εκκλησίας, ανανεώνοντάς την σε σημαντικό βαθμό. Ανέπτυξε φιλανθρωπικό έργο και έκανε καινοτόμες κινήσεις για τους νέους, τις γυναίκες και την οικογένεια.
Μερικές από τις πρωτοβουλίες που έλαβε είναι οι εξής:
• Ιδρυση της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Αλληλεγγύη». Η δράση της δέχτηκε αρκετές φορές τα πυρά ιεραρχών και επικρίθηκε για πολλές κινήσεις της. Πάντως, από το 2002 που ιδρύθηκε, υλοποίησε διάφορα προγράμματα. Εστειλε ανθρωπιστικό υλικό σε χώρες όπως η Ζιμπάμπουε, η Αιθιοπία, η Αρμενία, η Ινδία, το Ιράκ, η Συρία, η Τουρκία. Στο πλαίσιο της «Αλληλεγγύης» εγκαινιάστηκε το 2005 ο ξενώνας «Στοργή» με στόχο να «φιλοξενεί, περιθάλπει, ανακουφίζει και επανεντάσσει στην κοινωνία δεκάδες ταλαιπωρημένες και πληγωμένες γυναίκες και να δεχθεί στους κόλπους του κάθε νέα περίπτωση οικογενειακής ή άλλης βίας».
• Κέντρο Στήριξης Οικογένειας (ΚΕ.Σ.Ο.) Ιδρύθηκε το 1999 με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και λειτουργεί ως υπηρεσία της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, με σκοπό την προστασία του θεσμού της οικογένειας.
• Ιδρυμα «ΔΙΑΚΟΝΙΑ». Ιδρύθηκε το 1999 από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών με σκοπό «να βοηθήσει νέους με ψυχοκοινωνικά προβλήματα, ειδικά ουσιοεξαρτημένους, οι οποίοι διαμένουν στην επικράτεια της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
• Επίδομα τρίτου παιδιού στη Θράκη: Η καταβολή του ξεκίνησε κατά τη θητεία του μακαριστού Χριστόδουλου για τα παιδιά που γεννήθηκαν μετά την 1η Ιανουαρίου 1999 και είχε θετική επίδραση στην αύξηση των γεννήσεων. Ωστόσο, κατακρίθηκε το γεγονός ότι το επίδομα δε χορηγήθηκε στις μουσουλμανικές οικογένειες.
• Οργάνωση των Συνοδικών Επιτροπών: Η Επιτροπή Βιοηθικής κλήθηκε κατά καιρούς να ασχοληθεί με σύγχρονα ζητήματα ηθικής φύσεως, όπως η παρένθετη μητρότητα, η εκούσια διακοπή κύησης σε περίπτωση ασθένειας του εμβρύου, η εξωσωματική γονιμοποίηση, οι μεταμοσχεύσεις.
• Συνέδρια και ημερίδες: Μέσα στα χρόνια της θητείας του οργανώθηκε σειρά Συνεδρίων, είτε με τη συμμετοχή του, είτε υπό την αιγίδα του, για σειρά σύγχρονων θεμάτων της Θεολογίας, όπως οι αιρέσεις, οι ιερατικές κλίσεις και η κατήχηση.
• Αναβάθμιση και της επικοινωνίας της Εκκλησίας. Ο ραδιοφωνικός σταθμός της Ελλαδικής Εκκλησίας, καίτοι ένας από τους πρώτους μη κρατικούς σταθμούς δεν είχε ποτέ ευρεία απήχηση στους ακροατές. Από την ανάρρηση του κ. Χριστόδουλου και μετά ο σταθμός αποκτά πρόγραμμα και κατακτά το δικό του μερίδιο ακροαματικότητας. Επίσης εκσυγχρονίζονται και τα έντυπα όπως ο «Εφημέριος» και η «Εκκλησία». Αρκετές μητροπόλεις επίσης απέκτησαν τη δική τους ιστοσελίδα, ενώ αξιοποιώντας κοινοτικά κονδύλια εκδίδουν ηλεκτρονικά πιστοποιητικά και έγγραφα.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ
Συγκίνηση και θλίψη για τους πιστούς, οδύνη και πόνος για τους φίλους και τους κοντινούς ανθρώπους.Ξημερώματα Δευτέρας , ύστερα από σκληρή, γενναία αλλά άνιση μάχη σχεδόν οκτώ μηνών, εκοιμήθη ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.
Ο αγώνας του με την επάρατο αλλά και με την κίρρωση του ήπατος ξεκίνησε πριν από περίπου οκτώ μήνες.
Ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας αγωνίστηκε με δύναμη, υψηλό ηθικό, κουράγιο και αξιοπρέπεια, αποτελώντας παράδειγμα για ασθενείς και πάσχοντες.
Από την πρώτη ημέρα της εισαγωγής του στο Αρεταίειο, στις 9 Ιουνίου 2007, θέλησε να δημοσιοποιηθεί η πάθησή του και να μην αποκρυφθεί τίποτα από τον ελληνικό λαό.
Η περιπέτειά του συγκίνησε και άγγιξε τους πιστούς, οι οποίοι του συμπαραστάθηκαν με επιστολές και ευχές καθ όλη τη διάρκεια του προσωπικού του Γολγοθά. Η αναχώρησή του με ελπίδες και αισιοδοξία για την Αμερική, προκειμένου να υποβληθεί σε μεταμόσχευση ήπατος, μετατράπηκε σε απογοήτευση και σοκ, με τη διάγνωση των μεταστάσεων που κατέστησαν αδύνατη τη μεταμόσχευση.
Οι πιο δύσκολες ώρες για τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο άρχισαν μετά την επιστροφή του από το Μαϊάμι, στο τέλος του περασμένου Οκτωβρίου, όταν οι παρενέργειες από τη χορηγούμενη χημειοθεραπεία, αλλά και η έκπτωση της ηπατικής λειτουργίας υπέβαλαν τον ασθενή σε μεγάλη δοκιμασία, την οποία αντιμετώπισε με ψυχική δύναμη και θέληση.
Το διάστημα από τις γιορτές και μετά άρχισε η κατάπτωση του οργανισμού, με διαρκή επιδείνωση και καταβολή δυνάμεων, συμπτώματα τα οποία αντιμετώπισε με γενναιότητα έως το τέλος.
Λέγεται πως για τον ίδιο το χρονικό διάστημα μετά την επιστροφή του από το Μαϊάμι ήταν μια περίοδος περίσκεψης, περισυλλογής και εσωτερικής αναζήτησης.
Το χρονικό
• 9 Ιουνίου εισήχθη στο «Αρεταίειο» με συμπτώματα στο πεπτικό και υψηλό πυρετό.
• 13 Ιουνίου υποβλήθηκε σε εγχείρηση για την απόφραξη παχέος εντέρου, που είχε διαπιστωθεί από τις εξετάσεις, από τις οποίες εντοπίστηκε και χρόνιο πρόβλημα στο ήπαρ.
• 21 Ιουνίου, οι θεράποντες ιατροί ανακοίνωσαν δημοσίως, κατόπιν δικής του επιθυμίας, τα αποτελέσματα των βιοψιών και γνωστοποίησαν ότι βρέθηκε πολύποδας που είχε εξελιχθεί σε αδενοκαρκίνωμα στο παχύ έντερο και πρωτοπαθές νεόπλασμα στο ήπαρ.
• 26 Ιουνίου, ύστερα από 15 ημέρες στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, μεταφέρθηκε σε ειδικά διαμορφωμένο θάλαμο.
• 4 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε ευρύ ιατρικό συμβούλιο, με τη συμμετοχή διακεκριμένων επιστημόνων από τη Γερμανία, οι οποίοι εμφανίστηκαν ιδιαίτερα προβληματισμένοι σχετικά με την προοπτική μεταμόσχευσης ήπατος.
• 11 Ιουλίου εξέτασε τον Αρχιεπίσκοπο ο «μάγος των μεταμοσχεύσεων», καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι Ανδρέας Τζάκης. και την επόμενη ημέρα ανακοίνωσε σε συνέντευξη Τύπου ότι «η αντικατάσταση του κατεστραμμένου ήπατος είναι η μόνη λύση».
• 20 Ιουλίου ο Αρχιεπίσκοπος πήρε εξιτήριο από το «Αρεταίειο», έπειτα από 42 ημέρες νοσηλείας.
• 18 Αυγούστου αναχώρησε για τις ΗΠΑ, προκειμένου να υποβληθεί σε μεταμόσχευση.
• 7 Οκτωβρίου ειδοποιήθηκε ότι βρέθηκε συμβατό μόσχευμα. Σοκ ωστόσο προκάλεσε η είδηση στις 8 Οκτωβρίου ότι η μεταμόσχευση καθίσταται αδύνατη λόγω μεταστάσεων που εντοπίστηκαν στην περιτοναϊκή χώρα.
• 26 Οκτωβρίου ο Αρχιεπίσκοπος επέστρεψε στην Ελλάδα και ξεκίνησε να υποβάλλεται σε θεραπεία με χάπια αρχικά και με κυτταροστατικές ενέσεις στη συνέχεια.
• 26 Νοεμβρίου παρουσιάστηκε σοβαρή επιδείνωση στην υγεία του και τέθηκε υπό διαρκή ιατρική παρακολούθηση.
• 24 Δεκεμβρίου, η ισχυρή δόση ηρεμιστικών προκάλεσε βυθιότητα, ενώ συνολικά η κλινική του εικόνα επιδεινώθηκε.
• 14 Ιανουαρίου, οι θεράποντες ιατροί του εξέδωσαν ανακοινωθέν με το οποίο έκαναν λόγο για επιδείνωση και γνωστοποιούσαν το τέλος της χημειοθεραπείας.
• 18 Ιανουαρίου χορηγήθηκε στον Αρχιεπίσκοπο οξυγόνο λόγω αναπνευστικής δυσχέρειας.ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ
Πάλεψε με γενναιότητα έως το τέλος
Τις πρωινές ώρες της Κυριακής προς Δευτέρα, οι δυνάμεις του τον εγκατέλειψαν. Τις τελευταίες ημέρες η κατάσταση της υγείας του είχε παρουσιάσει περαιτέρω επιδείνωση και είχαν εμφανιστεί αναπνευστικά προβλήματα και εξάντληση.
Πάλεψε με γενναιότητα έως το τέλος. Λίγη ώρα μετά τις 2.00 ξημερώνοντας Δευτέρα, ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ένιωσε έντονη δυσφορία και οι συνεργάτες του, ο μητροπολίτης Βρεσθένης Θεόκλητος και ο πρωτοσύγκελος της Αρχιεπισκοπής π. Θωμάς Συνοδινός, κάλεσαν τους θεράποντες ιατρούς.
Γύρω στις 3.00 τα ξημερώματα οι γιατροί έφτασαν στην αρχιεπισκοπική κατοικία. Πληροφορίες αναφέρουν ότι μεγάλη ποσότητα ασκιτικού υγρού συσσωρεύτηκε στην κοιλιακή χώρα, προκαλώντας γενική κατάπτωση και μεγάλη δυσχέρεια.
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές οι γιατροί προσπάθησαν να τον βοηθήσουν και να ανακουφίσουν τα συμπτώματα που ένιωθε.
Ο καθηγητής Χειρουργικής κ. Διονύσιος Βώρος, μιλώντας το πρωί σε τηλεοπτικούς σταθμούς, σημείωσε «ήταν ένα ανώδυνο τέλος». Οπως είπε, ο ίδιος και οι άλλοι γιατροί (σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες στην αρχιεπισκοπική κατοικία έσπευσαν και οι καθηγητές κ. Σεραφείμ Νανάς και Ιωάννης Νανάς) προσπάθησαν να «περιορίσουν τις ενοχλήσεις που ένιωθε».
Ο ίδιος σημείωσε «ήταν ομαλή η πορεία προς το τέλος» και ότι ο «Αρχιεπίσκοπος είχε ανθρώπινο τέλος».
Σύμφωνα με πληροφορίες, λίγο πριν από τις 5.00, ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος έπεσε σε βυθιότητα, η οποία ερμηνεύτηκε ως ηπατικό κώμα και εκοιμήθη στις 5.15, βυθίζοντας στη θλίψη και τη συγκίνηση τους συνεργάτες του που ήταν κοντά του έως την ύστατη ώρα.
AIΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου