ΕΟΡΤΗ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΕΚ ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Δρυινουπόλεως Πωγωνιανής & Κονίτσης
κκ ΑΝΔΡΕΑ





Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

Εἶναι γνωστὴ ἡ παροιμία, ὅτι «ἀπ’ ἀγκάθι βγαίνει ρόδο». Καὶ χωρὶς κανεὶς νὰ πέφτῃ ἔξω, θὰ ἔλεγε ὅτι ταιριάζει κατ’ ἐξοχὴν στὸν Νεομάρτυρα Ἅγιο Ἰωάννη τὸν ἐκ Κονίτσης, ποὺ ἡ μνήμη του τελεῖται στὶς 23 Σεπτεμβρίου.

Γιατὶ, ὅπως ὅλοι ξεύρουμε ὁ Ἰωάννης ἦταν, ἀρχικά, Τοῦρκος τὸ γένος καὶ μουσουλμάνος τὸ θρήσκευμα. «Ἐκ ρίζης δυσώδους προελθών», λέει ἕνα τροπάριο τῆς ἀκολουθίας του. «Δυσώδης», βρώμικη δηλαδή, ἡ καταγωγὴ καὶ ἡ πίστη του. Γιατὶ οἱ Ἕλληνες, ποὺ ἦσαν «ραγιάδες», δοῦλοι καὶ σκλάβοι στοὺς Τούρκους καὶ εἶχαν τραβήξει τὰ πάνδεινα τετρακόσια καὶ πλέον χρόνια, ἦταν φυσικὸ νὰ θεωροῦν τοὺς φοβεροὺς δυνάστες τους «ρίζα δυσώδη». Φόροι ἀβάσταχτοι, πιέσεις ἀνυπόφορες γιὰ ἐξισλαμισμούς, ἐκτελέσεις συνεχεῖς, φυλακίσεις καὶ μαρτύρια ἀνήκουστα, συνέθεταν τὰ βάσανα τῶν ὑποδούλων Ἑλλήνων. Καὶ ὄχι 10 καὶ 30 καὶ 50, ἀλλὰ 400 ὁλόκληρα χρόνια...

Ἀλλὰ μέσα σ’ αὐτὴ τὴν φοβερὴ καὶ ἄσχημη ἀτμόσφαιρα, στὰ τέλη τοῦ 18ου αἰῶνα, γεννήθηκε στὴν Κόνιτσα ἕνα τουρκόπουλο, ὁ Χασάν, γιὸς τοῦ Σέχη (ἀρχηγοῦ τῶν Δερβίσηδων) τῆς περιοχῆς.

Γεννήθηκε «ἐκ ρίζης δυσώδους», κατ’ ἄνθρωπον βέβαια. Γιατὶ ὁ Θεὸς εἶχε τὸ δικό του σχέδιο γι’ αὐτὸ τὸ παιδί, ποὺ ὅταν ἔγινε ἔφηβος βρέθηκε, γιὰ ἄγνωστους λόγους στὸ Βραχώρι (σημερινὸ Ἀγρίνιο). Κι’ ἐκεῖ, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο φώτισε τὴν καρδιά του, ὥστε ν’ ἀκούσῃ τὴν πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Καλοῦ Ποιμένος, ὁ Ὁποῖος τοῦ ἔλεγε «ἀκολούθει μοι». Καὶ τὴν ἄκουσε τὴν πρόσκληση καὶ τὴν ἀποδέχθηκε. Χωρὶς ἀναβολή, πῆγε στὴν Ἰθάκη, ὅπου κατηχήθηκε καὶ βαπτίσθηκε , παίρνοντας τὸ ὄνομα Ἰωάννης. Ἔτσι , ἐπέστρεψε στὸ Ἀγρίνιο, χριστιανὸς πιά. Ἐδημιούργησε χριστιανικὴ οἰκογένεια κι’ ἐργαζόταν ταπεινὰ σὰν «δραγάτης» (ἀγροφύλακας) στὸ χωριὸ «Μαχαλᾶς» (σημερινὸ ὄνομα Φυτεῖες) λίγο ἔξω ἀπὸ τὸ Ἀγρίνιο, ζῶντας μὲ συνέπεια τὴν χριστιανικὴ ζωή.

Ὅμως, τώρα, ὁ Χριστὸς τοῦ κάνει νέα πρόσκληση : «Γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου, καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς» (Ἀποκ, β΄ 10). Γιατὶ ἔπρεπε νὰ ἀντιμετωπίσῃ τὸ μαρτύριο, ποὺ τοῦ ἑτοίμαζε ὁ ἴδιος ὁ πατέρας του. Στὰ παρακάλια καὶ στὶς πατρικὲς ὑποσχέσεις, ὁ Ἰωάννης μένει ἀταλάντευτος, ὅπως ἀκλόνητος ὑπομένει καὶ τὰ μαρτύρια ποὺ ἀκολούθησαν, Ἔτσι, ἀναπόφευκτα ἦλθε τὸ τέλος. Ἡ ἀπόφαση ἦταν νὰ ἀποκεφαλισθῇ. Καὶ ἀποκεφαλίσθηκε στὶς 23 Σεπτεμβρίου 1814, ἐκεῖ ποὺ σήμερα ὑψώνεται μεγαλοπρεπὴς ὁ Ναὸς τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, στὸ Ἀγρίνιο. Στὴν χορεία τῶν Νεομαρτύρων, ποὺ ἀνέρχονται σὲ 2.500.000 (κατὰ τὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας), προστέθηκε καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, ποὺ ἐνῷ προῆλθε «ἐκ ρίζης δυσώδους», ἀναδείχθηκε, μὲ τὴν χάρη τοῦ Χριστοῦ, μυρίπνοο ἄνθος τοῦ Παραδείσου.

Αὐτὸν τὸν Ἅγιο γιορτάζει ἡ ἀκριτικὴ Κόνιτσα, ποὺ τὸν θεωρεῖ, καὶ δικαιολογημένα, δικό της Ἅγιο, συμπολίτη της.




Ἀπολυτίκιον

Ἁγίου Νεομάρτυρος Ἰωάννου τοῦ ἐκ Κονίτσης

(Ἦχος Α’)

Τῆς Κονίτσης τὸν γόνον, Βραχωρίου (= Ἀγρινίου) τὸ καύχημα, καὶ Χριστοῦ ὁπλίτην τὸν νέον Ἰωάννην τιμήσωμεν· ἐκ ῥίζης γὰρ δυσώδους προελθῶν, ἐνήθλησε λαμπρῶς ὑπὲρ Χριστοῦ, καὶ κινδύνων ἐξαιτεῖται ἀπαλλαγήν, τοῖς πρὸς αὐτὸν κραυγάζουσι· Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι διὰ σοῦ, ἡμῖν παθῶν ἐκλύτρωσιν.

Τελευταία ανανέωση ( 05.07.07 )