Δευτέρα 29 Ιουνίου 2020

Πρόγραμμα Ιερών Ακολουθιών στην Ενορία μας το μήνα Ιούλιο


Ανακοινώνουμε στο ευσεβές και χριστεπώνυμο πλήρωμα της καθ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως, το πρόγραμμα των ιερών Ακολουθιών που θα τελεσθούν το μήνα ΙΟΥΛΙΟ 2020 στον Ιερό μας Ναό:

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΕΡΑ
  • Τετάρτη 1η Ιουλίου ώρα 09:00 πμ η Ακολουθία του Αγιασμού επί τη ενάρξει του νέου μήνα
  • Σάββατο 4 Ιουλίου 2020 και  ώρα 19:00 μμ η Ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου
  • Κυριακή 5 Ιουλίου και  ώρα 07:00 πμ η Ακολουθία του Όρθρου και Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος
  • Δευτέρα 6 Ιουλίου και ώρα 19:00 μμ η Ακολουθία του Εσπερινού επί τη μνήμη της Αγίας Κυριακής
  • Την Τρίτη 7 Ιουλίου και  ώρα 07:00 πμ η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία επί τη μνήμη της Αγίας Κυριακής
  • Σάββατο 11 Ιουλίου 2020 και  ώρα 19:00 μμ η Ακολουθία του Εσπερινού 
  • Κυριακή 12 Ιουλίου και  ώρα 07:00 πμ η Ακολουθία του Όρθρου και Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος
  • Τετάρτη 15 Ιουλίου και ώρα 19:00 το Ιερό Μυστήριο του Ευχελαίου
  • Σάββατο 18 Ιουλίου 2020 και  ώρα 19:00 μμ η Ακολουθία του Εσπερινού 
  • Κυριακή 19 Ιουλίου και  ώρα 07:00 πμ η Ακολουθία του Όρθρου και Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος
  • Κυριακή απόγευμα και ώρα 19:00 μμ η Ακολουθία του Εσπερινού επί τη μνήμη του Αγίου ενδόξου προφήτου Ηλιού του θεσβίτου
  • Τη Δευτέρα 20 Ιουλίου και  ώρα 07:00 πμ η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία
  • Παρασκευή 24 Ιουλίου και ώρα 19:00  μμ η Ακολουθία του Εσπερινού επί τη εορτή της Κοιμήσεως της Αγίας Αννης στον κοιμητηριακό Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων
  • Σάββατο 25 Ιουλίου 2020 και ώρα 07:00 η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία θεία Λειτουργία στο Κοιμητηριακό Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων επί τη μνήμη της Κοιμήσεως της Αγίας Άννης
  • Σάββατο 25 Ιουλίου 2020 και  ώρα 19:00 μμ η Ακολουθία του Εσπερινού 
  • Κυριακή 26 Ιουλίου και  ώρα 07:00 πμ η Ακολουθία του Όρθρου και Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος
  • Κυριακή απόγευμα η Ακολουθία του Εσπερινού επί τη μνήμη του Αγίου Παντελεήμονος του ιαματικού
  • Δευτέρα 27 Ιουλίου 2020 και  ώρα 07:00 πμ η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία
Σημ: Το Μυστήριο της Εξομολογήσεως θα γίνεται κάθε Σάββατο απόγευμα από ώρα 17:00 έως 19:00 μμ προ της Ακολουθίας του Εσπερινού

Σάββατο 27 Ιουνίου 2020

Ιεροί Ναοί και εξωκλήσια που εορτάζουν τις προσεχείς ημέρες στην Αρχιερατική Περιφέρεια Μακρυνείας


Στην Αρχιερατική Περιφέρεια Μακρυνείας της καθ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας εορτάζουν:

  • Επί τη Ιερά μνήμη των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου εορτάζει ο Ενοριακός Ναός Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στο Κάτω Ζευγαράκι Μακρυνείας και  το φερώνυμο εξωκλήσι στην Άνω Μακρυνού Μακρυνείας
  • Επί τη Ιερά συνάξει των Αγίων 12 Αποστόλων εορτάζει και πανηγυρίζει το εξωκλήσι των Αγίων Αποστόλων στην Καψοράχη Μακρυνείας

Θεία Λειτουργία θα τελεσθεί τη Δευτέρα 29 Ιουνίου στον Ιερό μας Ναό 
επί τη εορτή των Αγίων ενδόξων Πανευφήμων και Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου αλλά και την Τρίτη επί τη εορτή της συνάξεως των Αγίων 12 Αποστόλων

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2020

Ασματική Ακολουθία του εν αγίοις πατρός ημών Καλλινίκου Μητροπολίτου Εδέσσης



Στην αγιοκατάταξη του μακαριστού Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κυρού Καλλινίκου (1919-1984) προχώρησε στις 23 Ιουνίου του 2020 η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας οι καμπάνες των ενοριών της Ι. Μητροπόλεως Εδέσσης ήχησαν χαρμόσυνα, ενώ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εδέσσης κ. Ιωήλ, κληρικοί και πιστοί της Ι. Μητροπόλεως έψαλλαν ενώπιον του τάφου του νέου αγίου της Εκκλησίας το Απολυτίκιον, το Κοντάκιον και το Μεγαλυνάριόν του.
Ο εν αγίοις Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας Καλλίνικος (κατά κόσμον Δημήτριος) Πούλος γεννήθηκε στο χωριό Σιταράλωνα Αγρινίου στις 26 Ιανουαρίου 1919 από ευσεβείς γονείς. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Θερμού με άριστες επιδόσεις και εισήχθη στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αρίστευσε στις πτυχιακές εξετάσεις με προοπτικές πανεπιστημιακής προώθησης (1942). Προκειμένου να προσφέρει στην τοπική Εκκλησία εργάσθηκε ως Γραμματέας της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας πλησίον του μακαριστού Μητροπολίτου Ιεροθέου μέχρι το 1946 κηρύττοντας παράλληλα στον λαό του Μεσολογγίου.
Το 1946 και σε ηλικία 27 ετών κατετάγη στις Δυνάμεις Καταδρομών (ΛΟΚ) και υπηρέτησε με πατριωτισμό και παροιμιώδη θρησκευτικό ζήλο μέχρι τον Απρίλιο του 1949. Επιστρέφοντας στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας ανέλαβε και πάλι τα καθήκοντα του Γραμματέως και λαϊκού ιεροκήρυκος σε όλη την επαρχία.
Εκάρη μοναχός στις 23 Νοεμβρίου 1957 στην Ιερά Μονή Μυρτιάς με το όνομα Καλλίνικος και την επομένη χειροτονήθηκε Διάκονος στον Ι. Μ. Ναό Αγ. Σπυρίδωνος Μεσολογγίου από τον κατά σάρκα αδελφό του Μητροπολίτη Διδυμοτείχου Κωνσταντίνο. Την 1η Δεκεμβρίου του ιδίου έτους χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και προχειρίσθηκε Αρχιμανδρίτης. Μετά από 25ετή διακονία στην Ι. Μητρόπολη Αιτωλίας εξελέγη Μητροπολίτης Εδέσσης και Πέλλης στις 24 Ιουνίου 1967 και την επομένη χειροτονήθηκε στον Ι.Ν. Αγ. Διονυσίου Αρεοπαγίτου Αθηνών. Αγωνίσθηκε για τον καταρτισμό των κληρικών της Ι. Μητροπόλεώς του διοργανώνοντας συνέδρια και ιερατικές συνάξεις. Περιόδευσε ακούραστα την Αρχιερατική του περιφέρεια και φρόντισε ιδιαίτερα για τις χειροτονίες νέων κληρικών, το κήρυγμα και την ιερά εξομολόγηση. Ανέδειξε επίσης τις τοπικές αγίες, Νεομάρτυρα Χρυσή και μάρτυρα Βάσσα την Εδεσσαία. Ίδρυσε Οικοτροφείο για την σπουδάζουσα νεολαία και Γηροκομείο για τους ηλικιωμένους. Προέβαλλε τον μοναχισμό και ανασύστησε την Ι. Μονή Αρχαγγέλου Μιχαήλ Αριδαίας. Παρά την αρετή και την ακεραιότητά του δέχθηκε άδικες και συκοφαντικές επιθέσεις προερχόμενες κυρίως από εχθρούς της Εκκλησίας και του Έθνους. Τις αντιμετώπισε με υποδειγματική πραότητα και αγάπη. Εκοιμήθη στις 7 Αυγούστου 1984 μετά από επτάμηνη ασθένεια. Στην εξόδιο ακολουθία του παρέστησαν 29 Αρχιερείς, πολυάριθμοι κληρικοί και μεγάλο πλήθος λαού. Ετάφη στο δημόσιο Κοιμητήριο της Έδεσσας μετά από δική του επιθυμία, επειδή θέλησε να βρίσκεται κοντά στον λαό που υπηρέτησε και αγάπησε.

Υπήρξε πανθομολογουμένως ένα ασκητής Επίσκοπος, με ιεραποστολικό ζήλος, πλήρως αφιερωμένος στον Θεό και την Εκκλησία. Ο λόγος του ήταν βαθιά θεολογικός και αναγεννητικός. Πληροφόρησε την ποιμαντορία του με υποδειγματική ευλάβεια και φόβο Θεού θυσιάζοντας τον εαυτό του για το ποίμνιο. Αντιμετώπισε την ανίατη ασθένειά του αφήνοντας τον εαυτό του στα χέρια του Θεού και αξιώθηκε οσιακού τέλους λέγοντας λίγο πριν την εκδημία του: «Είμαι αμαρτωλός επίσκοπος, αλλά αγαπώ τον Θεό και την Εκκλησία». Στην διαθήκη του έγραψε: «Ακίνητον περιουσίαν δεν έχω. Χρήματα δεν έχω. Αν ευρεθούν ολίγα χιλιόδραχμα να κατατεθούν εις το Γενικόν Φιλόπτωχον Ταμείον της Ιεράς Μητροπόλεως… Το έλεος του Κυρίου να με συνοδεύει κατά την εκ του ματαίου τούτου κόσμου εκδημίαν μου».
Η παρουσία του παραμένει ζωντανή μετά τον θάνατό του, ενώ πολλοί Αρχιερείς, κληρικοί και λαϊκοί μαρτυρούν γραπτά και προφορικά για την αγιότητά του. Η εκδίωξη δαιμονίων δια της προσευχής του και οι θαυματουργικές επεμβάσεις του σε αρρώστους μετά την κοίμησή του φανερώνουν ότι δοξάσθηκε από τον Θεό.
Πνευματικά αναστήματά του είναι ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος και ο νυν ποιμενάρχης της Ι. Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ.
Η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος σε επιστολή του προς τον Μητροπολίτη Εδέσσης κ. Ιωήλ (3.8.2004) μνημόνευσε την οσιακή του κοίμηση και αναφέρθηκε στον ίδιο ως εξής: «Ο ταπεινός και πράος, ο ευέντευκτος και γλυκύς, ο φιλόστοργος και εν την φυλακή του πιστευθέντος αυτού ποιμνίου άγρυπνος και περίφροντις, ο πιστός οικονόμος της ποικίλης χάριτος του Θεού… ο γρηγορών φύλαξ της ιεράς παρακαταθήκης και των εκκλησιαστικών θεσμίων της Εκκλησίας Εδέσσης Καλλίνικος… υπήρξεν όντως »Κόσμημα της Εκκλησίας»».
Η ιερά μνήμη του Αγίου θα εορτάζεται στις 8 Αυγούστου. Ακολουθία, Παρακλητικό Κανόνα, Χαιρετισμούς και Εγκώμια του εν Αγίοις πατρός ημών Καλλινίκου, Μητροπολίτου Εδέσσης συνέθεσε ο Μητροπολίτης Εδέσσης κ. Ιωήλ.

Για να κατεβάσετε την Ασματική Ακολουθία του Αγίου, πατήστε τον πιο κάτω σύνδεσμο

Καλλίνικος Πούλος Η ζωή του ιεράρχη που σήμερα η Εκκλησία αναγνώρισε Άγιο


Ενας ξεχωριστός άνθρωπος με βαθιά πίστη στο Θεό και προσήλωση στην αποστολή του ήταν ο μακαριστός Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κυρός Καλλίνικος ο οποίος από σήμερα βρίσκεται στο αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο Δημήτριος Πούλος γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου του 1919 στο χωριό Σιταράλωνα Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας. Ο παππούς του π. Αθανάσιος ήταν ιερέας στο χωριό κι έτσι από μικρός βρέθηκε μέσα στο ναό.
Έχοντας αριστεύσει  στις γυμνασιακές και στις πανεπιστημιακές του σπουδές, του έγινε πρόταση από καθηγητή να πάει στο εξωτερικό για να εξελιχθεί επιστημονικά, όμως ο ίδιος προτίμησε να μείνει στην Ελλάδα και να υπηρετήσει την Εκκλησία.
Ύστερα από πρόσκληση του τότε μητροπολίτη Αιτωλοακαρνανίας Ιεροθέου υπηρέτησε στην Μητρόπολη ως γραμματέας αλλά και ως λαϊκός ιεροκύρηκας. Ακάματος και ζηλωτής, περιόδευε ολόκληρη την εκτεταμένη μητροπολιτική περιφέρεια, μέχρι τα πιο απομακρυσμένα χωριά της, κηρύττοντας τον θείο λόγο και μεταδίδοντας στον λαό την πλούσια προσωπική του εμπειρία.
Το 1947 υπηρέτησε στις Δυνάμεις Καταδρομών ως ιεροκήρυκας. Παρά τους κινδύνους έφθανε μέχρι τις πρώτες γραμμές του μετώπου, για να κηρύξει τον θείο λόγο και να τονώσει το θρησκευτικό φρόνημα των στρατιωτών .
Δέκα χρόνια αργότερα, το 1957 σε ηλικία 38 ετών εισέρχεται στις τάξεις του Ιερού Κλήρου. Διάκονος και πρεσβύτερος χειροτονήθηκε από τον αδελφό του μητροπολίτη τότε Διδυμοτείχου και Ορεστιάδος Κωνσταντίνο και εν συνεχεία ανέλαβε το έργο του πρωτοσυγκέλλου στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας, το οποίο άσκησε επιτυχώς μέχρι την εκλογή του σε Μητροπολίτη.
Ο άνθρωπος που είχε εισέλθει ως γραμματέας στη Μητρόπολη Αιτωλίας πριν από μερικά χρόνια, ως πρωτοσύγκελλος της πλέον ήταν ο ουσιαστικός διαχειριστής της αφού ο ηλικιωμένος πλέον μητροπολίτης Ιερόθεος του είχε παραχωρήσει σημαντικές αρμοδιότητες
Αντίστοιχη ήταν η δράση του τόσο επί τοποτηρητείας του μητροπολίτου Άρτης Ιγνατίου (1961-1965) όσο και επί το μετέπειτα μητροπολίτη Αιτωλοακαρνανίας Θεοκλήτου. Μάλιστα ο τελευταίος, επειδή εκτίμησε τα πολλά του προσόντα, εισηγήθηκε την διχοτόμηση της μητροπολιτικής του περιφερείας και την ανάθεση σε αυτόν της διαποιμάνσεως του ενός τμήματος της με έδρα το Αγρίνιο, αλλά αυτό δεν αποφασίσθηκε από την Ιερά Σύνοδο.

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΤΑ 48
Παρά το γεγονός πως εισήλθε στις τάξεις του Ιερού Κλήρου σε μεγάλη ηλικία, η αφοσίωση και η αποτελεσματικότητά του ήταν τέτοιες που μόλις δεκα χρόνια μετά την εις διάκονο χειροτονία του, σε ηλικία 48 ετών η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος τον ανύψωσε σε αρχιερέα, διορίζοντας τον Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας. Η χειροτονία του έγινε στις 25 Ιουνίου 1967 χειροτονήθηκε στο ναό του πολιούχου Αθηνών, αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη από τους μητροπολίτες Τρίκκης και Σταγών  Διονύσιο,  Κυθήρων Μελετίου, Διδυμοτείχου Κωνσταντίνου, Κασσανδρείας Συνεσίου και Αιτωλίας Θεοκλήτου.
Η ενθρόνισή του έγινε στην Έδεσσα την Κυριακή 16 Ιουλίου 1967.
Στη Μητρόπολη της Έδεσσας παρέμεινε για 17 χρόνια κατά την διάρκεια των οποίων ανέπτυξε πλούσιο έργο ξεχωρίζοντας για την εργατικότητά και το ήθος του. Ο τρόπος της ζωής του, αποτέλεσε παράδειγμα τόσο για τους κληρικούς του όσο και τους πιστούς της περιοχής που τον σέβονταν ιδιαίτερα.
Στις 7 Αυγούστου 1984 ύστερα από ολιγόμηνη περιπέτεια της υγείας του έκλεισε τα μάτια του για πάντα. Ήταν 65 ετών.
Στην εξόδιο ακολουθία, που έγινε στον Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Σκέπης στην Έδεσσα, έλαβαν μέρος 29 Επίσκοποι, εκατοντάδες Ιερείς και χιλιάδες λαού από όλα τα μέρη της Ελλάδας

Το πνευματικό τέκνο του Οσίου Καλλινίκου επισκόπου Εδέσσης, Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κκ Ιερόθεος για τον πνευματικό του πατέρα


Ἡ Ἱερά Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, κατά τήν Συνεδρίασή της τῆς 23η Ἰουνίου 2020, μέ πρόταση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ὕστερα ἀπό τεκμηριωμένη εἰσήγηση τῆς Κανονικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, κατέταξε στό ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας Καλλινίκου, μιά ὁσία καί ἐξαγιασμένη μορφή τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.  Μέ ἀξίωσε ὁ Θεός νά ζήσω γιά δεκαπέντε (15) χρόνια στήν ἴδια στέγη, στό Ἐπισκοπεῖο, μέ ἕναν Ἐπίσκοπο πού εἶχε ὅλα τά κριτήρια καί τίς προϋποθέσεις τῆς ἁγιότητος. Πρόκειται γιά τόν μακαριστό Μητροπολίτη  Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας Καλλίνικο.
Τήν ἴδια μαρτυρία δίνει καί ὁ διάδοχός του στόν θρόνο τῆς Ἐδέσσης, ὁ νῦν Μητροπολίτης Ἰωήλ, ὁ ὁποῖος τόν γνώρισε ἀπό κοντά, ἀφοῦ καί οἱ δύο ἤμασταν Ἱεροκήρυκες συνεργάτες του, ἀλλά τό ἐπιβεβαιώνουν καί τά μέλη τοῦ ποιμνίου του, πού τόν γνώρισαν ἀπό κοντά.    Μετά τήν κοίμησή του, ἔγραψα τρία βιβλία μέ τίτλους «Μαρτυρία ζωῆς» (1985), «Κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας» (1998), «Καλλίνικος, Μητροπολίτης Ἐδέσσης, μιά “ὁσιακή μορφή”» (2015).  Πέραν αὐτῶν, κατά καιρούς ἔγραψα διάφορα ἄρθρα πού παρουσιάζουν τήν ἐκπληκτική μορφή του.   Τόν γνώρισα ἀπό μαθητής τοῦ Γυμνασίου στό Ἀγρίνιο, ὅταν ἦταν Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί μέ ἐντυπωσίαζε ἡ ἀσκητική του ἐμφάνιση, ἡ μοναχική ἁπλότητά του, ὁ γλυκύτατος λόγος του, ἡ ὅλη φυσιογνωμία του. 
Ἐρχόταν στό Χριστιανικό Οἰκοτροφεῖο, ὅπου ἔμενα, καί ὅλοι θαυμάζαμε τόν προσεκτικό, εὐχάριστο, ἁπλό κληρικό.    Ὅταν ἔγινε Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας, τόν ἀκολούθησα στήν ἐπισκοπική διακονία του καί ἔμεινα μαζί του στό Ἐπισκοπεῖο, περίπου δυόμιση χρόνια ὡς λαϊκός καί ἔπειτα περίπου δεκατρία χρόνια ὡς Κληρικός, συνολικά δεκαπέντε χρόνια. Ἄκουγα σοφά λόγια, μυούμην στό ἐκκλησιαστικό φρόνημά του, ἔβλεπα ἕναν «ἀσκητή Ἐπίσκοπο». Δέν ἔβλεπα τίποτε πού νά μέ προβλημάτιζε.
Ἐπειδή παράλληλα πήγαινα στό Ἅγιον Ὄρος, δέν τόν ξεχώριζα ἀπό ἕναν ἐξαγιασμένο ἁγιορείτη μοναχό.    Εἶναι θαυμαστό πῶς προσπαθοῦσε νά μέ παιδαγωγήση ἐκκλησιαστικά. Ὅταν τοῦ ἐκμυστηρεύθηκα τόν πόθο μου νά γίνω Ἱερομόναχος, ἐκεῖνος μοῦ ἔδωσε νά μελετήσω τό «Συμβουλευτικό Ἐγχειρίδιο» τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, πού εἶναι ἡ περίληψη τῆς Φιλοκαλίας τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν. Καί ὅταν ἄρχισα νά κηρύττω στούς Ναούς, μοῦ συνέστησε νά διαβάσω ἕνα ἄλλο κορυφαῖο ἔργο τοῦ ἁγίου  Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου μέ τόν τίτλο «Ἑορτοδρόμιον», στό ὁποῖο ὁ ἅγιος Νικόδημος, ἑρμηνεύοντας τούς Κανόνες τῶν Δεσποτικῶν ἑορτῶν, χρησιμοποιεῖ ὅλους τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας κάνοντας καταπληκτικά θεολογικά ἑρμηνευτικά σχόλια. Καί μόνον αὐτή ἡ πράξη του δείχνει τό ἐκκλησιαστικό φρόνημά του καί τόν τρόπο τῆς Ἐπισκοπικῆς του διακονίας. Νά σημειωθῆ ὅτι τά δύο αὐτά ἐκπληκτικά κείμενα τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τά διάβαζε καί ὁ ἴδιος καί ἔτσι ἐντασσόταν στήν νηπτική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. 
  Ὡς αὐτήκοος καί αὐτόπτης μάρτυς παρακολούθησα ἀπό κοντά ὅλη τήν ἐπισκοπική του διακονία, τήν προσωπική του ζωή, τήν σεμνότητά του, τήν ἀφιλαργυρία του, τόν πόνο τῆς καρδιᾶς του ἀπό ὅσα ἐπληροφορεῖτο, τό σύννουν καί εὐχάριστο τοῦ χαρακτήρα του, τήν προσευχή του, τήν καθαρότητα τοῦ βίου του, τό ἐκκλησιαστικό φρόνημά του, τήν εὐφυΐα του καί πολλά ἄλλα, τά ὁποῖα ἔχω περιγράψει στά βιβλία πού ἐξέδωσα.    Ἐκεῖ ὅμως πού εἶδα τό μεγαλεῖο του ἦταν ὁ τρόπος ἀντιμετωπίσεως τῆς ἀσθενείας του, μετά τήν ἐγχείριση στόν ἐγκέφαλο γιά τόν ὄγκο πού εἶχε δημιουργηθῆ (γλύωμα) μέχρι τήν κοίμησή του.
Ἐξομολογήθηκε πρίν τήν ἐπέμβαση, κάτι πού ἔκανε συχνά∙ ὑπαγόρευσε τήν διαθήκη του σέ Συμβολαιογράφο, ὅπου ζητοῦσε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ νά τόν συνοδεύη μετά τήν ἐκδημία τῆς ψυχῆς του∙ προσευχόταν ἀδιάλειπτα μέ τήν εὐχή «γενηθήτω τό θέλημά σου»∙ ἄφησε τόν ἑαυτό του στήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ∙ ἔφθασε σέ μεγάλο βάθος αὐτομεμψίας καί ταπεινώσεως∙ πρόσεχε νά μή δεχθῆ κανέναν ἀπολύτως λογισμό, ὥστε νά παρουσιασθῆ καθαρός στό φοβερό βῆμα τοῦ Χριστοῦ∙ εἶδε τήν Παναγία τήν Προυσιώτισσα μέσα στό Φῶς καί πολλά ἄλλα.    Μοῦ ἔδωσε ὁ Θεός τήν δωρεά νά δῶ τά τέλη ἑνός Ἀρχιερέως, ὡς ἑνός ἁγιορείτου ἀσκητοῦ, ἑνός πραγματικοῦ ἐρημίτου μοναχοῦ. Πάνω στό κρεβάτι τῆς ἀσθενείας του, ὅπου συνεχῶς δόξαζε τόν Θεό, ἔβλεπα ἕναν ὅσιο ἀσκητή καί μάρτυρα, μέ τόν τρόπο πού ἀντιμετώπιζε τήν ἀσθένειά του, καί ὄχι ἁπλῶς ἕναν Ἐπίσκοπο. 
  Τό ἄλλο θαυμαστό πού αἰσθάνθηκα εἶναι ὅτι εἰρήνευε τούς ἀνθρώπους πού τόν πλησίαζαν καί εἶδα θαυματουργικές ἐπεμβάσεις. Καθόμουν δίπλα του στό κρεβάτι τοῦ νοσοκομείου, διαβάζοντας κυρίως τήν «Φιλοκαλία τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν» καί μέ τρόπο ἀνέκφραστο θεραπεύθηκα ἀπό μιά σωματική ἀσθένεια πού μέ ταλαιπωροῦσε ἐκεῖνον τόν καιρό. Ἀλλά καί κατά τήν ἐξόδιο ἀκολουθία του θεράπευσε ἀπό μιά πολυχρόνια ἀσθένεια μιά πνευματική του θυγατέρα, ἀπό τήν Αἰτωλοακαρνανία, ἡ ὁποία δέν μποροῦσε νά θεραπευθῆ ἀπό πολλούς ἰατρούς τούς ὁποίους εἶχε ἐπισκεφθῆ.    Οἱ θαυματουργικές του ἐπεμβάσεις εἶναι πολλές.
Ἀκόμη ὅσο ζοῦσε ἐλευθέρωσε μέ τίς προσευχές του ἀνθρώπους ἀπό τά δαιμόνια πού τούς εἶχαν καταλάβει. Στά βιβλία πού ἔγραψα περιγράφω τέτοια θαυματουργικά σημεῖα. Μετά τήν κοίμησή του ἐμφανίζεται στόν ὕπνο πολλῶν ἀνθρώπων καί τούς βοηθᾶ ἀποτελεσματικά, ὅπως καί πολλοί ὁμολόγησαν ὅτι ὠφελήθηκαν ποικιλοτρόπως ἀπό τόν Καλλίνικο, ὅταν τόν ἐπικαλέσθηκαν ἤ ὅταν ἐπισκέφθηκαν τόν τάφο του.    Ἡ ὅλη χαρισματική προσωπικότητά του καί τό ἦθος του φαίνεται καθαρά σέ τρία κείμενα, ἤτοι τόν λόγο του κατά τήν χειροτονία του σέ Ἐπίσκοπο, τόν λόγο του κατά τήν ἐνθρόνισή του, καί τήν διαθήκη του. Ἄν σέ αὐτά τά κείμενα προστεθῆ καί μιά ἀπό τίς τελευταῖες του ἀπομαγνητοφωνημένες προφορικές ὁμιλίες μέ τίτλο «τό ἔνδυμα τῆς ψυχῆς», τότε συμπληρώνεται ὅλη ἡ ἀτμόφαιρα αὐτοῦ τοῦ χαρισματικοῦ Ἐπισκόπου τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. 
  Σκέπτομαι ὄτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τόν τελευταῖο καιρό, μέ πρωτοβουλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ  Πατριαρχείου καί εἰδικά τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου πλούτισε τό ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μέ συγχρόνους ἁγίους, μέ ἀστέρια φωτεινά πού λάμπουν στό στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλοι αὐτοί εἶναι ἱερομόναχοι ἤ μοναχοί, κανείς Ἐπίσκοπος.    Ὅμως ὑπάρχουν λαμπροί καί ἐξαγιασμένοι Ἐπίσκοποι, μεταξύ τῶν ὁποίων ὁ Ἐδέσσης Καλλίνικος, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τήν ἴδια χάρη ἁγιότητας, σέ συνδυασμό μέ τήν ἀρχιερωσύνη τους. Ὁ Θεός δίνει σέ ὅλους τήν Χάρη Του, κυρίως σέ Ἐπισκόπους γιά νά ἐκπληρώνουν τό ὕψος τῆς διακονίας τους. Ἡ ἁγιότητα δέν περιορίζεται μόνον σέ μοναχούς καί ἱερομονάχους, γιατί μιά τέτοια νοοτροπία συνιστᾶ ἔλλειμμα ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος καί ἐπεκτείνεται σέ ὅλο τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας.     Πάντως, ἀξιώθηκα ἀπό τόν Θεό νά γνωρίσω ἕναν ἐξαγιασμένο Ἐπίσκοπο καί ἡ μαρτυρία μου δέν εἶναι ὑποκειμενική, ἀλλά νομίζω ἀληθινή. Τήν ἴδια μαρτυρία δίνει καί ὁ «παραδελφός» μου, Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας Ἰωήλ, ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε νά προσμετρηθῆ στούς διαδόχους του, καί πληθώρα Ἀρχιερέων, τῶν ὁποίων οἱ ἀπόψεις δημοσιεύθηκαν στά βιβλία μου.
  Ὁ Μητροπολίτης Ἐδέσσης Καλλίνικος, ὅταν τόν ἔβλεπε κανείς, ἰδίως στήν θεία Λειτουργία, ὅπως κάποιος παρατήρησε, ἦταν μιά «ζωντανή ἁγιογραφία». Καί κατά τόν μακαριστό π. Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο ἦταν «μία ὁσιακή μορφή τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» καί «ἐδόξασε δι’ ὅλης αὐτοῦ τῆς ζωῆς, τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί ἐτίμησεν ὅσον ὀλίγοι, τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν», εἶχε «ὁσιακή βιοτή καί ὁσιακά τέλη». Καί ὁ ἅγιος Παΐσιος τόν χαρακτήριζε «Ἅγιο Ἐπίσκοπο». Κατά τήν μαρτυρία τοῦ πνευματικοῦ του τέκνου Ἱερομονάχου π. Παϊσίου, ὁ ἅγιος Παΐσιος «πολύ ἐξετίμησε τόν Καλλίνικο γιά τήν εὐλάβεια καί τήν ἀγάπη του στήν Ἐκκλησία.
“Ἅγιος Ἐπίσκοπος” ἔλεγε καί εἶχε πεῖ ὅτι δέν ξαναεῖδε ἄλλον ἐπίσκοπον σάν τόν Καλλίνικο μέχρι τότε».  
Νά ἔχουμε τήν εὐχή του καί τίς πρεσβεῖες του.

Ευλαβικό αφιέρωμα στο νέο Αγιο της Εκκλησίας μας, Όσιο Καλλίνικο επίσκοπο Εδέσσης


Γράφει ο Καθηγητής Χρήστος Γερ. Σιάσος

Είναι δύσκολο για μένα να γράψω για έναν Άγιο Ιεράρχη από την στιγμή που άλλοι έγραψαν πάρα πολλά γι΄ αυτόν, όταν ήταν εν ζωή αλλά και μετέπειτα, εγώ απλά-ταπεινά θα φέρω στη μνήμη μας τον ευγενικό, τον γλυκύτατο, τον ασκητικό, τον σεμνό, τον πράο, τον τίμιο, τον ειλικρινή, τον αφιλοχρήματο, τον φτωχό Επίσκοπο Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας μακαριστό Καλλίνικο Πούλο που φέτος συμπληρώνονται τριάντα χρόνια από την κοίμησή του. Ως οδηγό μου θα έχω τα πάρα πολλά άρθρα-κείμενα-επιστολές-τηλεοπτικές εκπομπές, βιβλία, που έχει κατά καιρούς γράψει, το πνευματικό του παιδί, ο Αρχιμανδρίτης τότε νυν Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. ΙΕΡΟΘΕΟΣ καθώς και βοηθήματα – βιβλία που μου έδωσε ο Δάσκαλός μου, συγγενής του μακαριστού, κ. Αθανάσιος Πούλος.
Ο τόπος μας, εκτός από Πολιτικούς Ηγέτες έχει προσφέρει στην Πατρίδα μας και Πνευματικούς Ηγέτες, ανθρώπους που στο πέρασμά τους από αυτή τη ζωή, λάμπρυναν με το ήθος τους, την οσιακή τους μορφή, την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, γιατί οι ίδιοι ήταν πραγματικό Κόσμημα της Εκκλησίας μας.
Το Πουλαίικο γένος κατάγεται από τον Πλάτανο Ναυπακτίας. Γενάρχης της οικογένειας ήταν ο Χαράλαμπος Πούλος, που γεννήθηκε το 1803, και είχε σύζυγο την Αργυρή. Το γένος αυτό μεγάλωνε και σκόρπισε σ΄όλα τα μήκη και τα πλάτη της Πατρίδας μας και όχι μόνο, μορφωμένους – λόγιους ανθρώπους. Σπούδασαν όλοι τους, έγιναν Δικηγόροι, Δάσκαλοι, Γιατροί, Βουλευτές, Στρατιωτικοί, Ιερείς και Αρχιερείς. Ο Γεώργιος Δημητρίου Πούλος ασχολήθηκε με το εμπόριο και παντρεύτηκε τη μοναχοκόρη του Ιερέα Αθανασίου Καρζιάκη, Αικατερίνη και εγκαταστάθηκε στα Σιταράλωνα Θέρμου. Η οικογένεια απόκτησε επτά παιδιά, τον Κωνσταντίνο, την Ελένη, τη Χαρίκλεια, τον Δημήτριο, τον Αθανάσιο, τον Ιωάννη και τη Θωμαΐδα.
«Οι γονείς του Γέροντός μου ήταν πραγματικά ευλογημένοι. Ο πατέρας του Γεώργιος ήταν απλός και καλοκάγαθος άνθρωπος. Η μητέρα του Αικατερίνη ήταν πανέξυπνη γυναίκα και πραγματική ασκήτρια… Για την ανατροφή των παιδιών έχει μεγάλη σημασία η ατμόσφαιρα της οικογενειακής ζωής στην οποία μεγαλώνουν… Όταν όμως το περιβάλλον είναι Άγιο, τότε βοηθείται στην ανάπτυξη της προσωπικότητός του… Ο Δημήτριος Πούλος, αξιώθηκε από τον Θεό να μεγαλώση και να αναπτυχθή μέσα σ’ ένα Άγιο περιβάλλον, που ήταν ποτισμένο με τις παραδόσεις της Ρωμηοσύνης, γι’ αυτό και η ανατροφή του και η εξέλιξή του ήταν κατά πάντα φυσιολογική… Μια από τις μεγάλες αρετές της οικογένειας αυτής ήταν η φιλοξενία και γενικά η αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Όποιος περνούσε από το χωριό έπρεπε να φιλοξενηθεί στο σπίτι του παπά», γράφει ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος.
Η μεγάλη αυτή οικογένεια ήταν υπό το βλέμμα του παππού – Παπαθανάση και της γιαγιάς- Πρεσβυτέρας Αικατερίνης, έτσι όλα τα παιδιά αξιώθηκαν να λάβουν σωστή Χριστιανική ανατροφή. Στο σπίτι του Παπαθανάση φιλοξενήθηκαν γέροντες από το Άγιο Όρος αλλά και απλοί χριστιανοί. Τη γιαγιά την αγαπούσαν πάρα πολύ όλα τα εγγόνια.
Ο Κωνσταντίνος, ήταν το πρώτο παιδί της οικογένειας, τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στη Δερβέκιστα και το Γυμνάσιο στο Θέρμο, στη συνέχεια έλαβε το δίπλωμα της Θεολογίας από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και ακολούθως αναγορεύτηκε Διδάκτωρ Θεολογίας. Στρατεύτηκε το 1940 πολεμώντας στην πρώτη γραμμή στον Ελληνοιταλικό πόλεμο. Υπηρέτησε ως Γραμματέας στην Ι. Μ. Αιτωλίας και Ακαρνανίας επί Μητροπολίτου Ιεροθέου.
Χειροτονήθηκε Διάκονος, Πρεσβύτερος, Αρχιμανδρίτης και ανέλαβε καθήκοντα Πρωτοσυγκέλλου. Το 1957 εξελέγη από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου και Ορεστιάδας. Ανοικοδόμησε ναούς, γηροκομεία, ορφανοτροφεία, οικοτροφεία και παιδικούς σταθμούς. Μετά την πτώση της Επταετίας, η Ιερά Σύνοδος τον έκανε σχολάζοντα Μητροπολίτη. Πήγε στον αδελφό του, τον Καλλίνικο στην Έδεσα και μετά τον θάνατο του Καλλινίκου πήγε στην αδερφή του στην Αθήνα και στη συνέχεια στα Σιταράλωνα. Εκοιμήθη σε Γηροκομείο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών στις 26 Ιουλίου 1994.
Ο Δημήτριος, ήταν το τέταρτο παιδί της Πολύτεκνης οικογένειας, γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 1919 στα Σιταράλωνα, Δημοτικό Σχολείο πήγε στο χωριό του και την τελευταία τάξη πήγε στη Δερβέκιστα. Τελείωσε το Γυμνάσιο στο Θέρμο, ήταν άριστος μαθητής. Μέσα σε όλη αυτήν την οικογενειακή – εκκλησιαστική ατμόσφαιρα του σπιτιού του, ο Δημήτριος ανδρώθηκε πνευματικά και αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στη Θεολογία, έδωσε εξετάσεις το 1937 στη Θεολογική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Οικονομικά τον βοηθούσε ο αδελφό του Κωνσταντίνος, έμεινε σε οικοτροφείο μαζί με άλλους συμφοιτητές του. Ένας από τους συμφοιτητές του ήταν ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Τιμόθεος ο οποίος σε επιστολή του γράφει:
«…Είχα την ευτυχία και την απέραντη χαρά να ζήσω όλα τα φοιτητικά μου χρόνια με τον αξέχαστον αδελφόν Καλλίνικον. Θα αδικούσα ασφαλώς αν αποτολμούσα να περιγράψω τα ψυχικά και πνευματικά του χαρίσματα. Τον βλέπω πάντα μπροστά μου και η σκέψη μου πετάει στις ωραίες πνευματικές μας συζητήσεις, την ωραία αναστροφή, το πνευματικό και εξηγιασμένο παράδειγμά του. Φτωχούλια φοιτητάκια, στερημένα, αλλά χαρούμενα, ευτυχισμένα, με νεανική χαρά και ενθουσιασμό μιας αγάπης σωστής, μιας πίστεως γεμάτης οράματα, όνειρα, ελπίδες. Μοιάζαμε στη φτώχεια, στη στέρηση, στις λαχτάρες και στα χτυποκάρδια.
Δεν ήταν μόνο συμφοιτητής ο Καλλίνικος. Ήταν κάτι παραπάνω. Δεν ήταν μόνο φίλος. Είχαμε κοινά ενδιαφέροντα, ψυχική επαφή και ο σύνδεσμός μας ήταν αδελφικός, ολοκληρωμένος και αδιάσπαστος. Καθόμασταν πάντα στο ίδιο θρανίο. Δεν μας χώριζε τίποτε. Εσμίξαμε στο ίδιο θρανίο το μόχθο, την αγωνία, τη στέρηση, με τη μάθηση, τη γνώση, τη μόρφωση. Κοινές οι χαρές, κοινές οι λύπες. Και επειδή οι λύπες ήταν περισσότερες, φροντίζαμε κάθε μέρα να τις μοιραζόμαστε για να λιγοστεύει το φορτίο και ο πόνος τους…»

Ο Αρχιμανδρίτης – Πρωτοσύγκελλος Καλλίνικος στο γραφείο του Μητροπολίτου Αιτωλίας & Ακαρνανίας Θεοκλήτου

Ήταν πολύ μελετηρός και γι’ αυτό ήταν άριστος φοιτητής. Επειδή είχε πολύ μεγάλο φιλότιμο, γι’ αυτό και δεν μπορούσε να ανεχθή να μη μελετά τα μαθήματα. Παρακολουθούσε τις Πανεπιστημιακές παραδόσεις και μελετούσε ακατάπαυστα, μας γράφει στη συνέχεια ο Σεβαμιώτατος κ. Ιερόθεος. Αρίστευσε σε όλα τα μαθήματα και έλαβε το δίπλωμα της Θεολογίας από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνώντο έτος 1942 με Άριστα.
Σε ηλικία είκοσι επτά χρονών στρατεύτηκε στα ΛΟΚ (Δυνάμεις Ορεινών Καταδρομών ) ήταν εποχή του συμμοριτοπόλεμου και ως στρατιώτης κήρυττε το λόγο του Θεού εμψυχώνοντας στρατό και λαό. Τελείωσε το Στρατό την 1 Απριλίου 1949. Είχε όμως διοριστεί από το 1942 ως Γραμματέας στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας, οπότε συνεχίζει και μετά από το στρατό να εργάζεται εκεί.
Από τη θέση αυτή δίνει μεγάλη σημασία στη Κατήχηση των παιδιών. Λειτουργεί Κατηχητικά Σχολεία, διδάσκει το λόγο του Θεού με θέρμη, γίνεται αγαπητός σε όλα τα παιδιά των Σχολείων. Γράφει τις εγκυκλίους του Μητροπολίτου Ιεροθέου, τον ακολουθεί σε όλες τις περιοδείες. Παραμένει συνεχώς στα Γραφεία της Μητροπόλεως και εργάζεται για την διεκπεραίωση των υποθέσεών της. Ο Επίσκοπος Ιερόθεος τον αγαπά πάρα πολύ και είναι το στήριγμά του.
Μετά την εκλογή του αδελφού του Κωνσταντίνου σε Μητροπολίτη Διδυμοτείχου και Ορεστιάδας, ο Επίσκοπος Ιερόθεος προκειμένου να αναπληρώσει τη θέση του Πρωτοσύγκελλου προχώρησε σε χειροτονία, το Δημήτριο. Έτσι γράφτηκε στην Ιερά Μονή Μυρτιάς Τριχωνίδας και η κουρά του έγινε στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος Μεσολογγίου στις 23 Νοεμβρίου 1957. Το όνομα που έλαβε ήταν Καλλίνικος. Την επόμενη ημέρα 24 Νοεμβρίου και στον ίδιο Ναό χειροτονήθηκε Διάκονος από τον αδελφό του Επίσκοπο Κωνσταντίνο. Η φήμη του Καλλινίκου είχε φθάσει σε όλο το Νομό.
Ακολούθησε η χειροτονία του σε Πρεσβύτερο και η προχείρισή του σε Αρχιμανδρίτη έγινε μετά από μια εβδομάδα, την 1 Δεκεμβρίου 1957, στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Αγρινίου.
Ως Πρωτοσύγκελλος έχει περισσότερες ευθύνες. Ο Μητροπολίτης Ιερόθεος προσβάλλεται από καρκίνο και τον περισσότερο καιρό βρίσκεται για θεραπεία στην Αθήνα. Ο Καλλίνικος τώρα γίνεται η ψυχή και η καρδιά της Μητροπόλεως. Η αγάπη του για την Εκκλησία είναι μεγάλη και πραγματική. Οι σχέσεις του με τον Ιερόθεο ήταν άριστες, η προσωπικότητα του Επισκόπου τον επηρέασε πάρα πολύ. Δύο χρόνια πριν την κοίμησή του έγραφε για τα προσόντα και τα χαρίσματα που είχε ο Πρωτοσύγκελλός του:
Την ημέρα της χειροτονίας με τον Μητροπολίτη του Θεόκλητο. Τον προσφωνεί ο κ. Βασ. Παπαθεοδώρου (1967)

«Από της 31ης Ιουλίου 1942 μέχρι του διορισμού του ως Πρωτοσυγκέλλου διετέλεσε Γραμματεύς της Ιεράς Μητροπόλεως επιδειξάμενος εξαιρετικήν διοικητικήν και επιστημονικήν ικανότητα και έκτακτον δραστηριότητα και αφοσίωσιν εις το καθήκον, εργατικός και εν τοις Γραφείοις και εκτός αυτών ως Ιεροκήρυξ εν τοις Ιεροίς Ναοίς Πόλεων και υπαίθρου, εν Φυλακαίς και εν τω Στρατεύματι ομιλών ου μόνον κατά τας Εορτάς, αλλά πολλάκις και κατά τας καθημερινάς, έχει δε το εξαιρετικόν χάρισμα να ενθυμήται τα Ιερά Κείμενα και να χρησιμοποιή αυτά κατά την διαλάλησιν του λόγου του Θεού, μελετηρός, ανώτερος χρημάτων και προσεκτικός εις την ζωήν του».
Στις 12 Μαΐου 1961 μετά από πολύμηνη ταλαιπωρεί με τον καρκίνο, εκοιμήθει ο Μητροπολίτης Ιερόθεος. Τώρα ο Καλλίνικος καλείται να δείξει περισσότερο ενδιαφέρον για την λειτουργία της Μητροπόλεως, έτσι και έγινε. Ο Ιερόθεος όρισε τον Καλλίνικο και εκτελεστή της Διαθήκης του.
Τοποτηρητής, της Μητροπόλεως ορίζεται από την Ιερά Σύνοδο ο Μητροπολίτης Άρτας Ιγνάτιος. Ο οποίος παρέμεινε μέχρι το Νοέμβριο του 1965 όπου και έγινε η τοποθέτηση του νέου Μητροπολίτη Θεόκλητου Αβραντινή. Στο διάστημα αυτό ο Καλλίνικος συνεργαζόταν άριστα με τον Ιγνάτιο ο οποίος τον χειροθέτησε Πνευματικό και σε σχετικό πιστοποιητικό του γράφει:
«Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Καλλίνικος Πούλος κατά το χρονικόν διάστημα της από 12ης Μαΐου 1961 μέχρι της 20-11-1965, καθ’ ό διετέλεσα Τοποτηρητής της Θεοσώστου Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, υπηρέτησεν ως Πρωτοσύγκελλος αυτής ανταποκριθείς πλήρως εις τα εαυτού καθήκοντα, επιδείξας εξαιρετικήν διοικητικήν δράσιν, αναπληρώσας με θαυμαστώς εις τα καθήκοντά μου.
Ο διαληφθείς Πρωτοσύγκελλος ανέπτυξεν εξαιρετικήν και απαράμιλλον θρησκευτικήν, κατηχητικήν, κηρυκτικήν και κοινωνικήν δράσιν ηγούμενος της συντελεσθείσης εκείσε καθ’ όλου Εκκλησιαστικής και Χριστιανικής κινήσεως, διακρίνεται δε δι’ αγιότητα βίου και ανεπίληπτον συμπεριφοράν και απολαύει βαθείας εκτιμήσεως παρά τω Κλήρω και τω Λαώ της ανωτέρω Μητροπολιτικής Περιφερείας».
Ο νέος Μητροπολίτης Θεόκλητος, κατάλαβε ότι ο Καλλίνικος είχε πολλά χαρίσματα και έτρεφε μεγάλη αγάπη και εκτίμηση στο πρόσωπό του. Τον διατήρησε στη ίδια θέση με όλες τις αρμοδιότητες που είχε προηγουμένως. Ήταν ο Συνεπίσκοπος του, όπως συνήθιζε να λέει για τον Καλλίνικο. Έτσι βλέπουμε τον Καλλίνικο να συνεργάζεται άριστα με τρείς Επισκόπους, τον Ιερόθεο, τον Ιγνάτιο και τον Θεόκλητο. Μετά από δύο χρόνια άψογης συνεργασίας, ο Μητροπολίτης Θεόκλητος διαβιβάζει στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών τα σχετικά δικαιολογητικά για την εγγραφή του Καλλινίκου στον κατάλογο προς Αρχιερατεία και μερίμνησε να τοποθετηθεί το όνομά του και στον κατάλογο των εκλόγιμων Επισκόπων.
Στο πιστοποιητικό μεταξύ των άλλων γράφει: «… έχει ορθώς και υγιώς περί την πίστιν, διακρίνεται δια την σύνεσιν αυτού, δια το ακέραιον και ανεπίληπτον του ήθους και δια την αφιλοχρηματίαν και παρουσιάζει αγιότητα βίου…καθ’ όλον το διάστημα της υπηρεσίας του επεδείξατο εξαιρετικήν διοικητικήν και επιστημονικήν ικανότητα, προσήλωσιν εις το καθήκον, επιπροσθέτως δε εξαιρετικήν θρησκευτικήν, κατηχητικήν, κηρυκτικήν και κοινωνικήν δράσιν. Η δραστηριότης του ανωτέρω μη περιοριζομένη εις τα πολλαπλά διοικητικά του καθήκοντα επεξετείνετο αξιοζηλεύτως και εκτός των Γραφείων της Ιεράς Μητροπόλεως. Διετέλεσε τακτικός Ιεροκήρυξ εν ταις ενταύθα Φυλακαίς και εν τω εν Μεσολογγίω εδρεύοντι Κέντρω Εκπαιδεύσεως Νεοσυλλέκτων Μεσολογγίου… Υπήρξε τακτικός Ιεροκήρυξ του Ραδιοφωνικού Σταθμού Μεσολογγίου…
Ο ρηθείς Αρχιμανδρίτης διαλαλεί τον Θείον Λόγον από του έτους 1941 εν Πόλεσι, Κωμοπόλεσι και χωρίοις… Κατά το διάστημα της Αρχιερατείας μου εγνώρισα τον άνω Κληρικόν και ανέταμον την ψυχήν αυτού, πεισθείς απολύτως περί των άνω Πνευματικών και ψυχικών προσόντων του, όστις κατέστη πολυτιμότατος και δυσαναπλήρωτος συνεργάτης μου, ούτινος η σύνεσις είναι αξιομίμητος…ο εκλεκτός ούτος Εργάτης του Ευαγγελίου έχει ήθος εξαιρετικόν, χαρακτήρα αδαμάντινον και ότι εξάπαντος θα ευδοκιμήση και τιμήση με την Χάριν του Αγίου Θεού το Αρχιερατικόν Αξίωμα, δι’ ό και τον προτείνομεν».
Αναμνηστική έξω από τον Ι. Ν. Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου μετά την ενθρόνιση. Διακρίνονται οι Μητροπολίτες, αδελφός του Κωνσταντίνος και ο Θεόκλητος άλλοι ιερείς και πολλοί Μεσολογγίτες (1967)

Τον Καλλίνικο εκείνη την εποχή, Κλήρος και λαός τον εκτιμούσαν πάρα πολύ και ήθελαν να ανέλθει σε Επισκοπικό θρόνο, γι΄αυτό το λόγο έστειλαν προς την Ιερά Σύνοδο επιστολές που επαινούσαν τον Πρωτοσύγκελλο για τις δραστηριότητες του και τα χαρίσματά του αλλά και ως Άξιο Κληρικό.
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, προεδρεύοντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, συνεδριάζει στις 24 Ιουνίου 1967 για να εκλέξει Επισκόπους σε Μητροπόλεις ανά την Επικράτεια. Ο Αρχιμανδρίτης Καλλίνικος Πούλος τοποθετείται Μητροπολίτης στην Ιερά Μητρόπολη Εδέσσης και Πέλλης. Η χειροτονία του έγινε την Κυριακή 25 Ιουνίου του ιδίου έτους, στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου, προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Τρίκκης και Σταγών Διονυσίου, συμπαραστατούμενος των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Διδυμοτείχου Κωνσταντίνου, Αιτωλίας και Ακαρνανίας Θεοκλήτου, Κυθήρων Μελετίου, Κασσανδρείας Συνεσίου και Άρτας Ιγνατίου. Την ίδια ημέρα έγινε η χειροτονία και των Μητροπολιτών, Φλωρίνης Αυγουστίνου, Χίου Χρυσοστόμου και Περιστεράς Ηλία.
Στο λόγο του ο Καλλίνικος μεταξύ των άλλων είπε:
«…Συγχρόνως η παρούσα είναι και ημέρα αναλήψεως τεραστίων ευθυνών. Αι τίμιαι χείρες της Υμετέρας Σεβασμιώτητος εναποθέτουν επί των ώμων μου φορτίον βαρύτατον, βράχον πελώριον, όρος ογκώδες.
Η Αγία Εκκλησία με τοποθετεί εις την πρώτην γραμμήν του Πνευματικού Πυρός ου μόνον να πολεμήσω, αλλά και να ηγηθώ αγώνων Πνευματικών, να οδηγήσω τον Λαόν Κυρίου εις νίκας… Πνευματοκίνητοι Πατέρες, δοχεία του Παναγίου Πνεύματος, έτρεμον το της Αρχιερωσύνης Αξίωμα και ανεχώρουν δια την έρημον αναλογιζόμενοι τας υποχρεώσεις εκ της Αρχιερωσύνης. Τί να είπω ο ελάχιστος εγώ… Η αγάπη μου μετά πάντων υμών εν Χριστώ Ιησού. Αμήν».
Ο Καλλίνικος στον Επισκοπικό Θρόνο κατά την χειροτονία του (1967)

Η ενθρόνιση έγινε στον Καθεδρικό Ιερό Ναό της Αγίας Σκέπης στην Έδεσσα, έδρα της Μητροπόλεως, την Κυριακή 16 Ιουλίου 1967 στις 5 το απόγευμα. Στην είσοδο της Πόλης τον υποδέχθηκαν, ο πρώην Μητροπολίτης Διονύσιος, ο Κλήρος, οι Πολιτικές και Στρατιωτικές Αρχές, ο Νομάρχης, το Δικαστικό Σώμα και πλήθος πιστών ενώ τμήμα Στρατού απέδιδε τιμάς. Τον νέο Ποιμενάρχη τον προσφώνησε ο Τοποτηρητής της Μητροπόλεως Αρχιμανδρίτης Διονύσιος Πιερράκος καθώς και ο αναπληρωτής Δημάρχου κ. Κοκκινίδης.
Ακολούθησε η προσφώνηση του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Θεοκλήτου. Ο οποίος μεταξύ των άλλων τόνισε: « …Αυτήν την στιγμήν ως εκπρόσωπος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά και ως Ποιμενάρχης της ευάνδρου Ρούμελης και της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου, είμαι επιφορτισμένος με το Ιερόν χρέος να σάς προσφέρω και να σάς παραδώσω ενθρονίζων έναν πολύτιμον μαργαρίτην και ακαταπόνητον εργάτην της πρώτης, ου μην αλλά και εκλεκτόν βλαστόν της ετέρας… Ημείς που τον ζήσαμε και γνωρίσαμε την αξίαν του είμεθα πεπεισμένοι ότι θα κρατήση γερά την έπαλξι που του ενεπιστεύθη ο Θεός. Εις σάς απομένει να τον δεχθήτε ως πατέρα, αδελφόν και φίλον, ως ποιμενάρχην και διδάσκαλον…».
Ο Μητροπολίτης Καλλίνικος στον ενθρονιστήριο λόγος του μεταξύ των άλλων είπε: « Σεβασμιώτατοι εν Χριστώ Αδελφοί… Εάν πάντες οι άνθρωποι οφείλουν, όπως και πράγματι οφείλουν, να ευγνωμονούν τον Θεόν, πολύ περισσότερον είναι υποχρεωμένος, να δοξάζη το υπερύμνητον Όνομα αυτού, ο ενώπιον υμών εμφανιζόμενος, ο απεσταλμένος Κυρίου προς διαποίμανσιν των λογικών προβάτων της Ιεράς ταύτης Μητροπόλεως…
Μετά τον Θεόν ευχαριστώ και τα όργανα του Θεού… ευχαριστώ τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Θεόκλητον δια την στενωτάτην συνεργασίαν εν τω Αμπελώνι του Κυρίου, δια τας πολλάς εκδηλώσεις της αγάπης του προς το πρόσωπόν μου, δια την πλήρη εμπιστοσύνην αυτού εις την ταπεινότητά μου…Ο Κύριος ας αποδώση αυτώ εκατονταπλασίονα ανθ’ ών υπέρ εμού έπραξε και ας περιφρουρή αυτόν, ίνα επί έτη μακρά ποιμαίνη το λογικόν ποίμνιον της ιδιαιτέρας μου Πατρίδος… Ευχαριστώ και πάντας τους συνελθόντας εις την χαράν ταύτην και παρακαλώ τον Άγιον Θεόν, ίνα επιδαψιλεύη αυτοίς ουράνια και επίγεια δωρήματα… Καλούμαι να αγρυπνώ, να εποπτεύω, να επισκοπώ, να παρατηρώ, να παρακολουθώ τα λογικά πρόβατα…».
Από την νέα του θέση συνέχισε το έργο των προκατόχων του και το έργο των Επισκόπων που στήριξαν την Ορθοδοξία, τον Ελληνισμό, στα μαρτυρικά χώματα της Μακεδονίας μας. Η εργατικότητά του, η θερμή πίστη του, η αφιλοχρηματία του, η συμπαράστασή του σε κάθε ανάγκη που είχαν οι πιστοί Χριστιανοί της Μητροπόλεώς του, τον έκαναν αξιαγάπητο και σεβαστό. Εποίμανε επί δεκαεπτά χρόνια τη Μητρόπολη Εδέσσης. Αγαπούσε το χωριό του τη Δερβέκιστα – Ανάληψη Θέρμου, κάθε χρόνο, στις 29 Αυγούστου εορτή του Τιμίου Προδρόμου, και την 1η Νοεμβρίου, ερχόταν για να γιορτάσει μαζί με τους δικούς του ανθρώπους τον τοπικό μας Άγιο Ιάκωβο τον Νεομάρτυρα μετά των συναθλητών αυτού Ιάκωβο και Διονύσιο. Το μεσημέρι μετά τη Θεία λειτουργία, όλο το Πουλαίικο σόι έτρωγε στο πατρικό τους σπίτι. Ήταν όλοι τους χαρούμενοι που είχαν τον Καλλίνικο μαζί τους.
Τον Ιανουάριο του 1984 ο εκλεκτός αυτός Ιεράρχης πάσχει από κακοήθη όγκο στο κεφάλι και ο γιατρός του είπε ότι θα πρέπει να πάει στην Αγγλία για εγχείρηση. Ο Καλλίνικος όμως δεν μπορεί να ανταποκριθεί οικονομικά και λέει στους συνεργάτες του ότι έχει κουράσει πολύ τους δικούς του που πάντοτε τον βοηθούσαν. Τελικά τα έξοδα της νοσηλείας του καλύφθηκαν από τους δικούς του ανθρώπους.
Στις 23 Ιανουαρίου 1984, συντάσσει την διαθήκη του, συνοπτικά αναφέρουμε: «… Όταν με καλέσει ο Κύριος, επιθυμώ να ταφώ εις την Έδεσσαν, όπισθεν του Ιερού Ναού του Κοιμητηρίου… φέρετρον να χρησιμοποιηθεί απλούν και ταπεινόν, απλούς και απέριττος να είναι ο τάφος μου… ουδείς στέφανος να κατατεθεί… επικήδειοι να μην εκφωνηθούν… ακίκητον περιουσίαν δεν έχω… χρήματα δεν έχω…η βιβλιοθήκη μου να μείνει εις την Ιεράν Μητρόπολιν… εκφράζω την βαθυτάτην ευγνωμοσύνην μου προς τους συνεργάτες μου και τους κατά σάρκα και πνεύμα αδελφούς μου δια παν ό,τι προσέφερον εις την ταπεινότητά μου. Ιδιαιτέρως ευχαριστώ τον αδελφόν μου Κωνσταντίνον με τον τίμιον ιδρώτα του οποίου εσπούδασα… Τέλος εκφράζω εκ των μυχίων της καρδίας μου την άπειρον ευγωμοσύνην μου προς τον Τριαδικό Θεόν ημών, διότι είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός εκ γονέων Ορθοδόξων Χριστιανών… και ανέθεσεν εις την ελαχιστότητά μου την διαποίμανσιν λαού εκλεκτού και ευσεβούς…»
Στους επτά μήνες νοσηλείας του, στο Λονδίνο και στην Αθήνα ήταν μαζί του το πνευματικό του παιδί, ο Αρχιμανδρίτης και νυν Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, ο οποίος και του έκλεισε τα μάτια όταν κοιμήθηκε ο Γέροντάς του, την 7η Αυγούστου 1984. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Ιερόθεος έγραψε όλη την ζωή του μακαριστού Καλλινίκου με κάθε λεπτομέρεια. Γράφει για τα δεκαπέντε χρόνια που ήταν μαζί του, «…ο αείμνηστος Μητροπολίτης Εδέσσης Πέλλης και Αλμωπίας κυρός Καλλίνικος, τον οποίο είχα την μεγάλη ευλογία από τον Θεό να έχω πνευματικό πατέρα, από τα τίμια χέρια του οποίου έλαβα την ιερωσύνη και ο οποίος με εισήγαγε στην εκκλησιαστική ζωή, υπήρξε, κατά κοινή ομολογία, ένας δημιουργικός και αθόρυβος Ιεράρχης. Επειδή ήταν αθόρυβος, γι’ αυτό και ήταν δημιουργικός… άφησε μνήμη πράου, ησύχου, προσηνούς, σώφρονος, σεμνού, αγαθού και Αγίου Επισκόπου…». Αναφέρεται επίσης, στο βίο και την πολιτεία του, στο οικογενειακό περιβάλλον, την νηπιακή και παιδική του ζωή, την φοιτητική του και την στρατιωτική του ζωή, την χειροτονία του σε Διάκονο και Πρεσβύτερο και την εκλογή του σε Μητροπολίτη Εδέσσης.
Ο Καλλίνικος στο κρεβάτι του νοσοκομείου λίγες μέρες πριν την κοίμηση του, με τον τότε Αρχιμανδρίτη και νυν Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεο (1984)

Στην εξόδιο ακολουθία, που έγινε στις 10 Αυγούστου 1984 στον Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Σκέπης στην Έδεσσα, έλαβαν μέρος 29 Επίσκοποι, εκατοντάδες Ιερείς και χιλιάδες λαού από όλα τα μέρη της Ελλάδος που συνόδευσαν, τον φλογερό αυτό Επίσκοπο, που σκόρπιζε πάντα φως και ελπίδα, στην στερνή του κατοικία. Ο Καλλίνικος , ήταν ένας ακάματος Εργάτης του Ευαγγελίου, πάμπτωχος σε όλη του τη ζωή, αυτοδημιούργητος, δεν γνώρισε χλιδή, ούτε αγάπησε ποτέ την πολυτέλεια, ήταν προσηλωμένος στην Μοναχική ζωή, ήταν ο πτωχότερος Επίσκοπος της εποχής. Η διαθήκη του είναι ένα μνημείο εκκλησιαστικού ήθους.


Πάντα λιτός στην τροφή του, στην ενδυμασία του «ανάξιος Μοναχός» όπως έλεγε. Αγωνίσθηκε για μια αξιοπρεπή εμφάνιση της Εκκλησίας, δεν ενδιαφερόταν για παράσημα και τιμητικές εκδηλώσεις. Οι νεότεροι θα πρέπει να ταυτίζουν την πορεία του με την γνήσια πίστη, την ανυπόκριτη αγάπη, την διαυγή συμπεριφορά και ότι άλλο που συνθέτει τον Άνθρωπο του Θεού. Αυτός ήταν ο Καλλίνικος Πούλος, το αγνό και ταπεινό χωριατόπουλο, που υπηρετούσε υπάκουα τον παππούλη του στο Ιερό Βήμα,ήταν το άκακο πρόβατο του Χριστού μας. Ο Άγιος Επίσκοπος μας να μας ευλογεί από τον ουρανό όπου βρίσκεται η Άγια ψυχή του.

Τρίτη 23 Ιουνίου 2020

Το ωραιότερο πράγμα πάνω στη γη


Ένας καλλιτέχνης ήθελε να βρει και να ζωγραφίσει το ωραιότερο πράγμα στη γη.Ρώτησε έναν ιερέα, ποιο ήταν το καλύτερο πράγμα στην γη.
-Η πίστη, του απάντησε εκείνος. Είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο δυναμικού στη ζωή.
Ρώτησε έναν γεωργό.
-Η ελπίδα, του απάντησε. Αν λείψη αυτή, έλειψε κάθε δημιουργία για την ζωή.
Ρώτησε και μια φτωχή εργάτρια. Η αγάπη, του είπε. Μ’ αυτήν ξεπερνώ κάθε μου καημό.Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη σκέφθηκε ο καλλιτέχνης. Πώς όμως μπορώ να ζωγραφίσω μαζί αυτά τα τρία;Την ώρα που έμπαινε στο σπίτι του, στάθηκε με έκσταση μπροστά σ’ένα ζωντανό πίνακα: Τους γονείς του, την γυναίκα του, τα παιδιά του!
    Στο μέτωπο των γονέων του είδε την πίστη.    Στο χαμόγελο των παιδιών του την ελπίδα.     Στα μάτια της γυναίκας του λαμποκοπούσε η αγάπη.
Η καρδιά του σκίρτησε.Να το ωραιότερο πράγμα στην γη! Αυτό θα ζωγραφίσω.Και αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά η οικογενειακή του εστία.Ένα απλό χαρούμενο σπιτάκι, που το κυβερνούσε, η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη!

H σιωπή εἶναι ἡ πιό γόνιμη μήτρα γιά τή ζωή τοῦ Πνεύματος


Τό νά σιωπᾶς μέ γνώση σημαίνει ὅτι ἔχεις δουλέψει πολύ στόν ἑαυτό σου.Τό νά σιωπᾶς ὅταν εἶσαι ἄδειος, εἶναι φρόνηση· τό νά σιωπᾶς ὅμως ὅταν εἶσαι γεμάτος, εἶναι ἁγιότης.
Ἕνα λεπτό σιγῆς τοῦ σοφοῦ ἀντιρροπεῖ πρός χιλιάδες ὧρες μωρολογίας δοκησισόφων.Ἡ σιωπή πού γεμίζει μέ τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ γεννᾶ τούς πιό σωστούς διαλόγους.Ἡ σιωπή πού εἶναι γεμάτη ἀπό ἐμπαθῆ ἀναβρασμό τῆς ψυχῆς, γίνεται πρόδρομος σατανικῆς κυριαρχίας.Ἡ ἀσκητική σιωπή -προσπάθεια γεμάτη πόνο καί κόπο- μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου μετρατρέπεται ἀπό ἐπίπονα δεσμά σέ φτεροῦγες ἀνατάσεως καί σέ στρωμνή ἀναπαύσεως.Ἡ σιωπή τοῦ μοχθηροῦ ἀρχίζει μέ εὐγένεια καί τελειώνει μέ δολοφονική ἐνέργεια.Ἡ σιωπή πού ἐπικαλύπτει ἐμπάθεια ὁμοιάζει πρός ἁγιόμορφο πόρνη.Τό νά σιωπᾶς ἀπό ἀμέλεια ἤ τεμπελιά δείχνει ὅτι ἔχεις συνθηκολογήσει μέ τόν διάβολο.Τό νά σιωπᾶς ἀπό ἀπογοήτευση φανερώνει τήν αἰχμαλωσία σου σέ σατανοκίνητες σκέψεις.Τό νά σιωπᾶς ὅταν μπορεῖς νά πεῖς πολλά δέν εἶναι δειλία ἀλλά γενναιότητα.
Τό νά σιωπᾶς «ὅταν δέν ἔχεις τί νά πεῖς» εἶναι ἀγαθόμορφη δειλία.Τό νά σιωπᾶς μπροστά στούς «Πιλάτους» φανεώνει διάθεση Χριστομιμήτου ζωῆς.Τό νά σιωπᾶς γιατί «εἶσαι νεκρός γιά τόν κόσμο» σημαίνει ὅτι προγεύθηκες τή δύναμη τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.Τό νά σιωπᾶς, τέλος, ὅταν ὁ σταυρός εἶναι στούς ὤμους σου ἤ ὅταν σύ εἶσαι πάνω στό «σταυρό», αὐτό σημαίνει ὅτι ἔχεις ἤδη εἰσέλθει στή Βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
(Ἀρχιμ. π. Ἀντωνίου Ρωμαίου)
Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Καισσαριανής Βύρωνος & Υμμητού

Ταπεινός είναι αυτός που χαίρεται όταν τον περιφρονούν

Κάποιος Κωνσταντίνος, άνθρωπος πάρα πολύ ευλαβής, κατοικούσε στην πόλη Ανκόνα της Ιταλίας και υπηρετούσε στο ναό του αγίου πρωτομάρτυρος Στεφάνου.Κάποτε που τελείωσε το λάδι και επειδή δεν είχε με τι να ανάψει τα κανδήλια, τα γέμισε με νερό, έβαλε το συνηθισμένο φυτίλι στο καθένα απ’ αυτά και τα άναψε σαν να είχαν λάδι.Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος, ενώ έκανε τέτοια θαύματα, ακούστε τι ταπείνωση είχε. Επειδή η φήμη του είχε διαδοθεί σε όλες τις γύρω περιοχές από πολλά θαύματα που έκανε μέσω αυτού ο Άγιος Θεός, πήγαιναν πολλοί για να τον δουν και να πάρουν κάτι από τη Χάρη που είχε η παρουσία του.Κάποια φορά πήγε και ένας γεωργός από μέρος μακρινό για να τον δει. Έτυχε ο Άγιος να είναι ανεβασμένος πάνω σ’ ένα σκαμνί ξύλινο και να ετοιμάζει τα κανδήλια για να τα ανάψει. Ήταν μάλιστα πολύ κοντός στο ανάστημα, με αδύνατο σώμα και άσχημο πρόσωπο. Ο γεωργός λοιπόν ζητούσε επίμονα να του δείξουν ποιός είναι ο ευλαβέστατος άνθρωπος Κωνσταντίνος. Οι παρευρισκόμενοι του έδειξαν τον άνθρωπο εκείνον που ήταν πάνω στο σκαμνί.
Ο γεωργός τότε, επειδή έκρινε την αγιότητα του ανθρώπου από την κατασκευή του σώματος, μόλις τον είδε τόσο κοντό και αδύνατο, σκέφθηκε μήπως δεν είναι αυτός για τον οποίο είχε ακούσει ότι κάνει θαύματα και είναι μεγάλος και σπουδαίος.Όταν όμως έμαθε από τους παρευρισκομένους ότι αυτός πραγματικά είναι ο ευλαβής Κωνσταντίνος, τον σιχάθηκε από το σχήμα και τη σωματική του κατασκευή και είπε ειρωνικά:
Εγώ περίμενα να δω άνθρωπο. Αυτός όμως δεν έχει καμιά ομοιότητα με άνθρωπο.
Μόλις άκουσε τα λόγια αυτά ο άνθρωπος αυτός του Θεού, άφησε τα κονδύλια, έτρεξε γρήγορα, τον αγκάλιασε και του είπε:
- Αδελφέ, σου χρωστώ μεγάλη χάρη. Μόνο εσύ έχεις ανοικτά τα μάτια σου. Μόνο εσύ κατάλαβες ποιός πραγματικά είμαι! 

Πως αποκτάται η ταπεινοφροσύνη, της οσίας Συγκλητικής


Είναι δύσκολο να αποκτήση κανείς την ταπεινοφροσύνη. Διότι αν δεν απομακρυνθή από κάθε είδους δόξα, δεν θα μπορέση να αποκτήση αυτόν τον θησαυρό. Είναι δε τόσο μεγάλη η ταπεινοφροσύνη, ώστε, ενώ ο διάβολος φαίνεται ότι μιμήται όλες τις αρετές, γι? αυτήν ούτε καν γνωρίζει τί τέλος πάντων είναι. Και ο Απόστολος, γνωρίζοντας την ασφάλεια και την σταθερότητά της, μας προστάζει να την ενστερνισθούμε και όλους όσους ασκούν τις αρετές να είναι ντυμένοι μ? αυτήν. Και αν νηστεύης, και αν ελεής, και αν διδάσκης, και αν είσαι σώφρων και συνετός, πάλι αυτήν να έχης σάν τείχος απρόσβλητο για τον εαυτό σου. Ας συσφίγγη και ας συγκρατή τις αρετές σου η ωραιότερη απ? όλες τις αρετές, η ταπεινοφροσύνη. Βλέπεις και στον ύμνο των αγίων Τριών Παίδων, πώς, ενώ καθόλου δεν έκαναν μνεία των άλλων αρετών, συγκατέλεξαν τους ταπεινούς μαζί με τους υμνούντες, χωρίς να αναφερθούν σε σώφρονες η ακτήμονες. Διότι όπως είναι αδύνατο να κατασκευασθή ένα πλοίο χωρίς καρφιά, έτσι είναι αδύνατο και να σωθή κανείς χωρίς ταπεινοφροσύνη.
Επειδή δε αυτή είναι αγαθή και σωτήρια, ο Κύριος την ενδύθηκε, όταν εξεπλήρωσε το σχέδιο για την σωτηρία των ανθρώπων. Διότι λέγει: «Μάθετε από εμού ότι πράός ειμι και ταπεινός τή καρδία». Πρόσεξε ποιός είναι αυτός που το λέγει. Γίνε τέλειος μαθητής του. Αρχή και τέλος των αρετών σου ας γίνη η ταπεινοφροσύνη. Και εννοώ το ταπεινό φρόνημα, όχι το εξωτερικό σχήμα μόνο. Στον εσωτερικό άνθρωπο αναφέρεται. Διότι αυτόν θα τον ακολουθήση και ο εξωτερικός. Εξετέλεσες όλες τις εντολές; Το γνωρίζει ο Κύριος. Αλλά ο ίδιος σε διατάζει πάλι να γίνης δούλος από την αρχή. Διότι λέγει: «Όταν όλα τα κάμετε να πήτε: 'Αχρηστοι δούλοι είμαστε».
Η ταπεινοφροσύνη λοιπόν κατορθώνεται με ονειδισμούς, με ύβρεις, με πλήγματα. Νά ακούσης ότι είσαι ανόητος και βλάκας, ζητιάνος και φτωχός, αδύναμος και τιποτένιος, απρόκοπος σε έργα, χωρίς ευφράδεια στον προφορικό λόγο, άσχημος στην εμφάνισι, ασθενής στις δυνάμεις. Αυτά είναι τα νεύρα της ταπεινοφροσύνης. Αυτά άκουσε και έπαθε ο Κύριος. Σαμαρείτη τον είπαν και ότι έχει δαιμόνιο. Πήρε μορφή δούλου, ραπίσθηκε, πληγώθηκε.
Πρέπει λοιπόν κι εμείς να μιμούμαστε την έμπρακτη αυτή ταπεινοφροσύνη. Υπάρχουν λοιπόν μερικοί που υποκρίνονται με τα εξωτερικά σχήματα και ταπεινώνουν τον εαυτό τους, θηρεύοντας με αυτόν ακριβώς τον τρόπο την δόξα των ανθρώπων. Αλλά γίνονται φανεροί από τους καρπούς τους. Διότι μόλις υβρισθούν λίγο, δεν το υποφέρουν, αλλά ξερνούν το δηλητήριό τους όπως τα φίδια

Η ταπεινοφροσύνη μέσα στην Εκκλησία

Είναι δύσκολο να αποκτήσει κανείς την ταπεινοφροσύνη. Διότι αν δεν απομακρυνθή από κάθε είδους δόξα, δεν θα μπορέση να αποκτήσει αυτόν τον θησαυρό. Είναι δε τόσο μεγάλη η ταπεινοφροσύνη, ώστε, ενώ ο διάβολος φαίνεται ότι μιμήται όλες τις αρετές, γι? αυτήν ούτε καν γνωρίζει τί τέλος πάντων είναι. Και ο Απόστολος, γνωρίζοντας την ασφάλεια και την σταθερότητά της, μας προστάζει να την ενστερνισθούμε και όλους όσους ασκούν τις αρετές να είναι ντυμένοι μ? αυτήν. Και αν νηστεύης, και αν ελεής, και αν διδάσκης, και αν είσαι σώφρων και συνετός, πάλι αυτήν να έχης σάν τείχος απρόσβλητο για τον εαυτό σου. Ας συσφίγγη και ας συγκρατή τις αρετές σου η ωραιότερη απ? όλες τις αρετές, η ταπεινοφροσύνη. Βλέπεις και στον ύμνο των αγίων Τριών Παίδων, πώς, ενώ καθόλου δεν έκαναν μνεία των άλλων αρετών, συγκατέλεξαν τους ταπεινούς μαζί με τους υμνούντες, χωρίς να αναφερθούν σε σώφρονες η ακτήμονες. Διότι όπως είναι αδύνατο να κατασκευασθή ένα πλοίο χωρίς καρφιά, έτσι είναι αδύνατο και να σωθή κανείς χωρίς ταπεινοφροσύνη.
Επειδή δε αυτή είναι αγαθή και σωτήρια, ο Κύριος την ενδύθηκε, όταν εξεπλήρωσε το σχέδιο για την σωτηρία των ανθρώπων. Διότι λέγει: «Μάθετε από εμού ότι πράός ειμι και ταπεινός τή καρδία». Πρόσεξε ποιός είναι αυτός που το λέγει. Γίνε τέλειος μαθητής του. Αρχή και τέλος των αρετών σου ας γίνη η ταπεινοφροσύνη. Και εννοώ το ταπεινό φρόνημα, όχι το εξωτερικό σχήμα μόνο. Στον εσωτερικό άνθρωπο αναφέρεται. Διότι αυτόν θα τον ακολουθήση και ο εξωτερικός. Εξετέλεσες όλες τις εντολές; Το γνωρίζει ο Κύριος. Αλλά ο ίδιος σε διατάζει πάλι να γίνης δούλος από την αρχή. Διότι λέγει: «Όταν όλα τα κάμετε να πήτε: 'Αχρηστοι δούλοι είμαστε».
Η ταπεινοφροσύνη λοιπόν κατορθώνεται με ονειδισμούς, με ύβρεις, με πλήγματα. Νά ακούσης ότι είσαι ανόητος και βλάκας, ζητιάνος και φτωχός, αδύναμος και τιποτένιος, απρόκοπος σε έργα, χωρίς ευφράδεια στον προφορικό λόγο, άσχημος στην εμφάνισι, ασθενής στις δυνάμεις. Αυτά είναι τα νεύρα της ταπεινοφροσύνης. Αυτά άκουσε και έπαθε ο Κύριος. Σαμαρείτη τον είπαν και ότι έχει δαιμόνιο. Πήρε μορφή δούλου, ραπίσθηκε, πληγώθηκε.
Πρέπει λοιπόν κι εμείς να μιμούμαστε την έμπρακτη αυτή ταπεινοφροσύνη. Υπάρχουν λοιπόν μερικοί που υποκρίνονται με τα εξωτερικά σχήματα και ταπεινώνουν τον εαυτό τους, θηρεύοντας με αυτόν ακριβώς τον τρόπο την δόξα των ανθρώπων. Αλλά γίνονται φανεροί από τους καρπούς τους. Διότι μόλις υβρισθούν λίγο, δεν το υποφέρουν, αλλά ξερνούν το δηλητήριό τους όπως τα φίδια

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2020

Ανακοίνωση εκ του Ιερού μας Ναού


Την προσεχή Κυριακή 21 Ιουνίου 2020 και ώρα 19:00 το απόγευμα 
στον Ιερό μας Ναό θα τελεσθεί 
το Ιερό Μυστήριο του Ευχελαίου

Πρόγραμμα Ιερών Ακολουθιών προσεχών ημερών στον Ιερό μας Ναό

  • Σάββατο 20 Ιουνίου η Ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου  ώρα 18:00 μμ
  • Κυριακή 21 Ιουνίου-  Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου μετά Θείου Κηρύγματος
  • Κυριακή 21 Ιουνίου απόγευμα ώρα 19:00 μμ το Ιερό Μυστήριο του Ευχελαίου
  • Σάββατο 27 Ιουνίου η Ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου  ρα 18:00 μμ
  • Κυριακή 28 Ιουνίου-  Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου μετά Θείου Κηρύγματος
  • Δευτέρα 29 Ιουνίου Θείου Λειτουργία επί τη εορτή των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου
  • Δευτέρα απόγευμα ο Εσπερινός στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου ώρα 18:00 μμ
  • Τρίτη 30 Ιουνίου και ώρα 07:30 πμ επί τη εορτή της συνάξεως των 12 Αποστόλων Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου μετά Θείου Κηρύγματος
Σημ:   Το Ιερό Μυστήριο της Εξομολογήσεως θα τελείται κάθε Σάββατο απόγευμα από τις 16:00 μμ         έως 18:00 μμ 

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2020

Πρόγραμμα Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κκ Κοσμά

ΣΑΒΒΑΤΟ 20 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020
07:30’ π.μ. -  ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Όρθρος –Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.

ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020
07:30’ π.μ. -  ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Όρθρος –Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.

ΤΕΤΑΡΤΗ 24 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020
07:30’ π.μ. -  ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΓΕΝΕΣΙΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΔΟΚΙΜΙΟΥ
Όρθρος –Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.

ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020
07:30’π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΘΥΡΡΕΙΟΥ ΒΟΝΙΤΣΗΣ
Όρθρος –Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.
19:00’μ.μ.- ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός.

ΔΕΥΤΕΡΑ 29 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020
07:30’ π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΤΩ ΖΕΥΓΑΡΑΚΙΟΥ ΜΑΚΡΥΝΕΙΑΣ
Όρθρος –Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία –Εις Διάκονον χειροτονία.

ΤΡΙΤΗ 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020
07:30’ π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ
Όρθρος –Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.

Κυριακή 14 Ιουνίου 2020

Γνωρίστε μέσα απο το ιστολόγιό μας την Αρχιερατική Περιφέρεια της Μακρυνείας



Αρχιερατικός Επίτροπος Μακρυνείας: 

π. Σπυριδων Ιωάννου 
 Εφημέριος Ιερού Ναού Αποστόλου Φιλίππου
Γραμματικούς

Στην Αρχιερατική Περιφέρεια Μακρυνείας της καθ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας ανήκουν οι κάτωθι Ενορίες στα κατά τόπους Δημοτικά Διαμερίσματα:

ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ
Ιερός Ναός Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς (έδρα Αρχιερατικής Περιφερείας) με εξωκλήσια : Ιερός Ναός Αγίων Θεοδώρων - κοιμητήριο, Ιερός Ναός Υψώσεως Τιμίου Σταυρού, Ιερός Ναός Αγίου Πνεύματος, Ιερός Ναός Αγίου Χαραλάμπους, Ιερός Ναός Ζωοδόχου Πηγής
Εορτάζει ο κεντρικός Ιερός Ναός στις 14 Νεοεμβρίου
επίσης εορτάζουν τα εξωκλήσια στις 10 Φεβρουαρίου ( του Αγ Χαραλάμπους)
Το Α Σάββατο της Μ Τεσσαρακοστης ( Αγιοι Θεόδωροι -κοιμητήριο)
Την Παρασκευή της Διακαινησίμου ( η Ζωοδόχος Πηγή )
Τη Δευτέρα μετά της Πεντηκοστής ( του Αγιου Πνεύματος )
Στις 15 Αυγούστου το εξωκλησι της Παναγίας
Στις 14 Σεπτεμβρίου το εξωκκλήσι ( του Τμίου Σταυρού )
Εφημέριος : π ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ( Αρχιερατικός Επίτροπος Μακρυνείας)


ΜΑΤΑΡΑΓΚΑ  
Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Ματαράγκας με εξωκλήσια: Ιερός Ναός Αγίου Λαζάρου-κοιμητήριο, Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου, Ιερός Ναός Κοιμήσ Θεοτόκου, Ιερός Ναός Αγίας Μαρίνας, Ιερός Ναός Αγίων Κων/νου και Ελένης, Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου και Ιερός Ναός Προφήτου Ηλιού. 
Εορτάζει ο κεντρικός Ιερός Ναός στις 23 Απριλίου
Εφημέριοι: π ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΣΑΛΑΠΠΑΣ
                   π. ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ


ΠΑΠΑΔΑΤΕΣ 
Ιερός Ναός Αγίων Κων/νου και Ελένης Παπαδατών με εξωκλήσια: Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος, Ιερός Ναός Αγίου Ανδρέου, Ιερός Ναός Αγίου Νεκταρίου, Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, Ιερός Ναός Αποστόλου Θωμά, Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου, Ιερός Ναός Γενεθλίου του Προδρόμου-κοιμητήριο, Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θοτόκου. 
Εορτάζει ο κεντρικός Ιερός Ναός στις 21 Μαίου
Εφημέριος: π ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΥΖΗΘΡΑΣ


 ΓΑΒΑΛΟΥ
Ιερός Ναός Αγίας Φωτεινής Γαβαλούς με εξωκλήσια: Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου, Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής, Ιερός Ναός Αγίου Χαραλάμπους, Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου, Ιερός Ναός Ζωοδόχου Πηγής (Κελί) , Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, Ιερός Ναός Αγάς Σοφίας-κοιμητήριο. 
Εορτάζει ο κεντρικός Ιερός Ναός στις  26 Φεβρουαρίου και την Ε Κυριακή από το Πάσχα, την Κυριακή της Σαμαρείτιδος
Εφημέριος: π. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΑΓΓΕΛΗΣ

 ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
Ιερός Ναός Αγίου Ανδρέα, Αγίου Ανδρέα Μακρυνείας με εξωκλήσια: Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, Ιερός Ναός Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής, Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου, Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου, Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος, Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου, Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Εορτάζει ο κεντρικός Ιερός Ναός στις 30 Νοεμβρίου
Εφημέριος: π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΣΟΥΠΗΣ


ΔΑΦΝΙΑΣ
Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου Δαφνιά Μακρυνείας με εξωκλήσια: Ιερός Ναός Αναλήψεως του Κυρίου, Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Εορτάζει ο κεντρικός Ιερός Ναός στις 29 Αυγούστου
Εφημέριος: π ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΓΙΑΣ


ΚΑΤΩ ΖΕΥΓΑΡΑΚΙ
Ιερός Ναός Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Κάτω Ζευγαρακίου με εξωκλήσια : Ιερός Ναός Αγίου Αλεξάνδρου, Ιερός Ναός Αποδ Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής, Ιερός Ναός Αγίου Λαζάρου-κοιμητήριο, Iερός Ναός Αγίου Ραφαήλ του Ιθακησίου και Οσίου Παταπίου. 
Εορτάζει ο κεντρικός Ιερός Ναός στις 30 Ιουνίου 
Εφημέριος: π ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΧΡΟΝΗΣ


ΜΕΣΑΡΙΣΤΑ
Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Μεσαρίστης με εξωκλήσια: Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου, Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου, Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου, Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής, Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου, Ιερός Ναός Αγίου Παντελεήμωνος, 
Εορτάζει ο κεντρικός Ιερός Ναός στις  20 Μαίου και στις 6 Δεκεμβρίου
Εφημέριος: π. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΑΤΤΗΣ



ΚΑΤΩ ΚΕΡΑΣΟΒΟ
Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Κάτω Κερασοβου με εξωκλήσια: Ιερός Ναός Προφήτου Ηλίου
 Εορτάζει ο κεντρικός Ιερός Ναός στις 13 Νοεμβρίου
Εφημέριος: π. ΗΛΙΑΣ ΜΑΝΔΡΟΥΚΑΣ

ΑΝΩ ΖΕΥΓΑΡΑΚΙ
Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Άνω Ζευγαρακίου με εξωκλήσια Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος και Ιερός Ναός Προφήτου Ηλία. 
Εορτάζει ο κεντρικός Ιερός Ναός στις 26 Οκτωβρίου
Εφημέριος: π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΒΑΦΕΙΑΔΗΣ - π ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ


ΤΡΙΧΩΝΙΟ
Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής Τριχωνίου με εξωκλήσι τον Ιερό Ναό Αγιας Τριάδος-Κοιμητήριο.
 Εορτάζει ο κεντρικός Ιερός Ναός στις  26 Ιουλίου
Εφημέριος: π ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΨΑΡΡΑΣ

ΚΑΨΟΡΑΧΗ - ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ
Ιερός Ναός Αποστόλου Μάρκου Καψοράχης με εξωκλήσια: Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου, Ιερός Ναός Αγίου Θεοδώρου, Ιερός Ναός Αγίων Αποστόλων, Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, Ιερός Ναός Αγίας Αικατερίνης. 
Εορτάζει ο κεντρικός Ιερός Ναός στις  25 Απριλίου
Εφημέριος: π. ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΑΤΩ ΜΑΚΡΥΝΟΥ
Ιερός Ναός Αποστόλου Λουκά Κάτω Μακρυνούς με εξωκλήσια: Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και Ιερός Ναός Συνάξεως της Υπεραγίας Θεοτόκου-κοιμητήριο
Εορτάζει ο κεντρικός Ιερός Ναός στις  18 Οκτωβρίου
Εφημέριος; π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΠΟΡΔΟΥΝΗΣ

ΛΙΘΟΒΟΥΝΙ - ΑΚΡΕΣ

Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Ακρων Μακρυνείας με εξωκλήσια : Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου, Ιερός Ναός Προφήτου Ηλιού, Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας. 
Εορτάζει ο κεντρικός Ιερός Ναός στις  26 Οκτωβρίου
Εφημέριος: π. ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΓΙΑΣ

ΑΝΩ ΚΕΡΑΣΟΒΟ


  • Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Άνω Κερασόβου με εξωκλήσια: Ιερός Ναός Γενεθλίου της Υπεραγίας Θεοτόκου, Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου, Ιερός Ναός Προφήτου Ηλιού, Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής. Εορτάζει ο κεντρικός Ιερός Ναός στις 15 Αυγούστου και Εφημέριος ο π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΚΡΥΠΟΥΛΙΑΣ 

Επίσης στην Αρχιερατική Περιφέρεια Μακρυνείας ανήκουν και οι κάτωθι Ενοριακοί Ιεροί Ναοί: 
  • Ιερός Ναός Αγίων Κων/νου και Ελένης Κουρτελέικων Μακρυνείας με εξωκλήσι του Αγίου Σπυρίδωνος. Εορτάζει ο κεντρικός Ιερός Ναός στις  21 Μαίου  Εφημέριος ο ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΜΑΚΡΥΝΕΙΑΣ
  • Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Άνω Μακρυνούς με εξωκλήσια: Ιερός Ναός Γενεθλίου του Προδρόμου, Ιερός Ναός Πέτρου και Παύλου των Αποστόλων, Ιερός Ναός Ζωοδόχου Πηγής, Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου του θεολόγου, Ιερός Ναός Παναγίας Προυσιωτίσσης, Ιερός Ναός Προφήτου Ηλιού, Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής, Ιερός Ναός Αγίου Νεκταρίου, Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας, Ιερός Ναός Αποστόλου Θωμά. Εορτάζει ο κεντρικός Ιερός Ναός στις  18 Ιανουαρίου και Εφημέριος ο π. ΚΩΝ/ΝΟΣ ΜΑΣΤΡΟΓΙΑΝΝΗΣ
  • Ιερός Ναός  Αγίου Νικολάου Ποταμούλας με εξωκλήσια: Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής, Ιερός Ναός Ζωοδόχου Πηγής, Ιερός Ναός Αναλήψεως του Κυρίου, Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου, Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου και εξυπηρετείτε από τον π ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΓΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΓΕΝΕΘΛΙΟΥ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
 ΚΑΤΕΡΙΝΟΥΣ

Η ιστορική Μονή Παναγίας της Κατερινούς βρίσκεται στα νότια της λίμνης Τριχωνίδας, σε πυκνόφυτη περιοχή, και στη βόρεια πλαγιά του όρους Αρακύνθου (ή Ζυγού), τρία χιλιόμετρα πάνω από το χωριό Γαβαλού Μακρυνείας, του Δήμου Αγρινίου. Η προσωνυμία «Κατερινού» πιθανότατα δηλώνει τοπωνύμιο. Τοπική παράδοση αναφέρει ότι κάποια βοσκοπούλα με το όνομα Κατερίνα έβλεπε παράδοξο φως και άκουσε ουράνια φωνή, που την καθοδήγησε να βρει εικόνα της Παναγίας στο σημείο που φεγγοβολούσε το θείο φως. Η Κατερίνα έλαβε την παραγγελία από την Παναγία να κτίσει εικονοστάσι στο σημείο εκείνο, για να προσεύχονται οι περαστικοί και να αγιάζονται. Στην ουράνια αυτή αποκάλυψη, στηρίζεται η ίδρυση αργότερα του μοναστηριού της Παναγίας της Κατερινούς, ιστορία γνωστή και από άλλα μοναστήρια της Παναγίας, τα οποία δημιουργήθηκαν με παρόμοιο τρόπο (όπως η Παναγία Προυσού, η Παναγία Τατάρνας, η Μονή Σπηλαίου, η Παναγία Τρυπητή Αιγίου…).


Για τους πρώτους αιώνες του μοναστηριού δεν υπάρχουν πληροφορίες. Το μοναστήρι που σώζεται σήμερα έχει διώροφα κελιά, τα οποία είναι χτισμένα στη βορειοδυτική πλευρά σχηματίζοντας καμαροσκέπαστη στοά στο ισόγειο, νοτιοανατολικά προς το μέρος της αυλής. Στο μέσον της δυτικής πλευράς, υπάρχει υπεραιωνόβιος πλάτανος και δύο πηγές με τρεχούμενο νερό. Στο κέντρο της αυλής, βρίσκεται το καθολικό της Μονής. Το 1972 επί μακαριστού Μητροπολίτου Θεοκλήτου έγινε γενική ανακαίνιση της Μονής. Στην πρόσοψη του Μοναστηριού, υπάρχει εντοιχισμένη αναμνηστική μαρμάρινη πλάκα που γράφει: «Η κατερειπωθείσα Ιερά Μονή Κατερινούς ανεστηλώθη και ηλεκτροδοτήθη υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Θεοκλήτου, σωτηρίω έτει 1972-73». Το 1979 ο παλαιός ναός κατεδαφίστηκε και στη θέση της χτίστηκε η σημερινή τρίκλιτη τσιμεντένια βασιλική, με υπερυψωμένο το κεντρικό κλίτος.




Στα ιερά κειμήλια της Μονής, συγκαταλέγονται ένας σταυρός Αγιάσματος, ένα Ευαγγέλιο, μία λειψανοθήκη με τα τίμια λείψανα επτά Αγίων: Πολυκάρπου, Χαραλάμπους, Αθανασίου, Τρύφωνος, Ακακίου, Θεοδώρου Στρατηλάτου, Αναργύρων. Η Ιερά Μονή διέθετε πλούσια για την εποχή εκείνη βιβλιοθήκη. Ανάμεσα στα βιβλία αναφέρεται Ευαγγέλιο του 1686, που εκδόθηκε από τον Νικ. Γλυκύ στη Βενετία, αφιερωμένο στο Μητροπολίτη Φιλαδελφείας Μελέτιο Τυπάλδο. Επίσης βιβλίο επιγραφόμενο «Μέλισσα», που τυπώθηκε από τον ίδιο στη Βενετία το 1680. Στα περιθώρια του βιβλίου αυτού, βρέθηκαν από τον αρχιμ. Σωφρόνιο Παπακυριακού ενθυμήσεις του 1725, που έγραψε ο Επίσκοπος Ησαΐας.
Η Ιερά Μονή Κατερινούς διά μέσω των αιώνων υπήρξε πνευματική εστία, εθνική, κοινωνική και μορφωτική. Ανέπτυξε πλούσια πνευματική, επαναστατική, οικονομική και φιλανθρωπική δραστηριότητα. Σε καιρούς εσχάτης πενίας και δυστυχίας, στήριζε ανθρώπους αδικημένους και κατατρεγμένους, έτρεφε  πεινασμένους, περιέθαλπε λαβωμένους, πρόσφερε λόγο παραμυθίας σε κάθε προσερχόμενο πιστό. Σήμερα Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής είναι η γερόντισσα Μαριάμ
Περισσότερα στην Ιστοσελίδα της Ιεράς Μονής και στο συνδεσμο:
https://impanagiaskaterinous.blogspot.gr/