Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2018

Προσκύνημα στην Ιερά Μονή Παναγίας Τατάρνης



Προσκυνηματική εκδρομή διοργανώνει ο Ιερός μας Ναός, το Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2018 στην Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου Τατάρνας Ευρυτανίας. Αναλυτικότερα αναχώρηση από τον Ιερό μας Ναό στις 07:00 πμ και μέσω της επαρχιακής Οδού Αγρινίου Βάλτου και διασχίζοντας τα χωρία, Ματσούκι, Καστράκι, Μπαμπαλιό, Μαλεσιάδα, Πετρώνα και Αλευράδα θα προσεγγίσουμε τη γέφυρα της Τατάρνας που ενώνει την Ευρυτανία με την Αιτωλοακαρνανία.

 Στο Μοναστήρι θα φτάσουμε περί ώρα 11 όπου θα τελέσουμε Ιερά Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο σεπτή αδεία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καρπενησίου κκ Γεωργίου. Ο σεβαστός γηραιός Καθηγούμενος της Ιερας Μονής, γέροντας Δοσίθεος θα μας ξεναγήσει στους χώρους της Ιεράς Μονής και θα μας ομιλήσει επίκαιρα. Μετα το Ιερό μας προσκύνημα θα κατευθυνθούμε προς τη Γέφυρα της Επισκοπής όπου θα γευματίσουμε το μεσημέρι σε παρακείμενη ταβέρνα. 

Εν συνεχεία ο σεβαστός και λίαν αγαπητός Αιδεσιμολογιώτατος π Ευάγγελος Φεγγούλης, Αρχιερατικός Επίτροπος Αγράφων και Εφημέριος Ανατολικής Φραγκίστας θα μας ομιλήσει για την ξακουστή βυθισμένη Παναγία της Επισκοπής η οποία βρίσκεται μέσα στην Λίμνη των Κρεμαστών ύστερα από την κατασκευή του φράγματος των Κρεμαστών από τη ΔΕΗ τη δεκαετία του 1950 αλλά και για τον ξεριζωμό των Ευρυτάνων . Επιστροφή αργά το απόγευμα μέσω Αγίου Βλασίου
Δηλώσεις συμμετοχής στο τηλέφωνο του Ναού ή στον Εφημέριο του Ιερού Ναού

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2018

Πνευματικές και ποιμαντικές δραστηριότητες της Ενορίας μας


Στα πλαίσια των ποιμαντικών και πνευματικών δραστηριοτήτων του καθ ημάς ενοριακού Ιερού Ναού Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς ανακοινώνονται για την φετινή κατηχητική χρονιά 2018-2019:
  • Κάθε Σάββατο μεσημέρι και ώρα 16:00 μμ θα γίνεται το κατηχητικό για αγόρια και κορίτσια Δημοτικού
  • Κάθε Κυριακή και μετά τη Θεία Λειτουργία θα τελείται το Κατηχητικό για αγόρια και κορίτσια Γυμνασίου και Λυκείου
  • Κάθε Κυριακή απόγευμα και ώρα που θα ανακοινώνουμε πιο νωρίς θα τελείται ο κύκλος μελέτης της Αγίας Γραφής και το κατηχητικό των ενηλίκων (Για το μήνα Οκτώβριο ώρα 18:00 μμ)
  • Κάθε Σάββατο και Κυριακή απόγευμα θα λειτουργεί η δανειστική βιβλιοθήκη που έχει  δημιουργηθεί στο Κέντρο νεότητος του Ιερού μας Ναού. Η βιβλιοθήκη αυτή, ήδη φιλοξενεί βιβλία εκκλησιαστικού- θεολογικού περιεχομένου, αγιορείτικα βιβλία, αντιαιρετικά, πατερικά, Εκκλησιαστικές εγκυκλοπαίδειες, εγκυκλοπαίδειες γενικού ενδιαφέροντος, επιστημονικά, ιστορικά και φιλολογικά βιβλία,   προς δανεισμό των παιδιών μας, με απώτερο και μόνο σκοπό την  ψυχική και πνευματική ωφέλεια αυτών.
  • Κάθε Σάββατο απόγευμα και ώρα 17:00 θα τελείται το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως  από τον π Σπυρίδωνα Ιωάννου.
  • Ιερές Αγρυπνίες σε μεγάλες εορτές του Εκκλησιαστικού μας έτους
  • Εκμάθηση παραδοσιακών χορών για αγόρια Δημοτικού και Γυμνασίου θα πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Δημοτικό σχολείο Γραμματικούς
  • Έχουν προγραμματιστεί εκδρομές σε διάφορους θρησκευτικούς χώρους της Ιεράς μας Μητροπόλεως (τις προηγούμενες χρονιές επισκεφθήκαμε τις Ιερές Μονές: Αγίου Κοσμά Αιτωλού, Αγίου Γεωργίου Αστακού, Μυρτιάς, Ρέθα ) αλλά και άλλων Ιερών Μονών- προσκυνημάτων  εκτός της Ιεράς μας Μητροπόλεως ( Τις προηγούμενες χρονίες επισκεφθήκαμε τα κάτωθι ιερά προσκυνήματα: Παναγία Σουμελα, Μετέωρα, Αγιος Ιωάννης Ρώσος, Αγία Θεοδώρα Βαστα Αρκαδίας, Αγ. Σπυρίδωνας Κέρκυρας, Μονή Γηρομερίου Θεσπρωτίας, Παναγία Φανερωμένη Λευκάδος, Παναγία Μολυβδοσκεπάστου Κονίτσης, Ιερά Μονή Δοβρά Βεροίας, Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής Μονοδενδρίου, Μονή Αγ Ιωάννου Θεολόγου Σουρωτής, Αγιο Όρος, Μονή  Παναγίας Μικροκάστρου Κοζάνης, Μονή Παναγίας Μαυριώτισσας Καστορίας, Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Ριλλας Βουλγαρίας)


Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2018

Σχολές Βυζαντινής Μουσικής και Βυζαντινής Αγιογραφίας – Τμήματα σε Αγρίνιο και Μεσολόγγι


Από την Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2018 έχουν αρχίσει οι εγγραφές στις Σχολές Βυζαντινής Μουσικής και Βυζαντινής Αγιογραφίας της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, που λειτουργούν στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου και στην πόλη του Αγρινίου. Πιο συγκεκριμένα:

Στην Ι. Π. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ:
Στη Σχολή Βυζαντινής Μουσικής «ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΚΟΥΚΟΥΖΕΛΗΣ» λειτουργούν τμήματα βυζαντινής μουσικής και παραδοσιακών μουσικών οργάνων: κανονάκι, βιολί, ούτι, τουμπελέκι, λαϊκή κιθάρα και πιάνο. (Τηλέφωνο επικοινωνίας 26310 23301).
Στη Σχολή Βυζαντινής Αγιογραφίας «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ» λειτουργούν τμήματα αγιογραφίας, σχεδίου, ζωγραφικής, πηλού και ντεκουπάζ. (Πληροφορίες στο τηλέφωνο 26310 23546).
Και οι δύο Σχολές στεγάζονται στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως, στη διεύθυνση Γ. Χονδρού και Κανατά. Οι εγγραφές γίνονται καθημερινά (ώρες καταστημάτων) έως την Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου στο Βιβλιοπωλείο της Ιεράς Μητροπόλεως «Φάρος Ορθοδοξίας» στην Πλατεία Κέννεντυ (Τηλέφωνο επικοινωνίας 26310 26549).

Στο ΑΓΡΙΝΙΟ:
Η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής «ΔΑΥΙΔ Ο ΨΑΛΜΩΔΟΣ» στεγάζεται στην οδό Αγίας Τριάδος 2. Στη Σχολή λειτουργούν εκτός από τα τμήματα της βυζαντινής μουσικής και τμήματα παραδοσιακής μουσικής και παραδοσιακών μουσικών οργάνων: κρητική και πολίτικη λύρα, κρητικό και πολίτικο λαούτο, βιολί, παραδοσιακά κρουστά, κανονάκι, κλαρίνο και έγχορδα – πνευστά (λαούτο, νέϊ, καβάλ, ούτι, ταμπουράς, ποντιακή λύρα).
Τα μαθήματα θα αρχίσουν την Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2018.
Οι εγγραφές θα πραγματοποιούνται στη διεύθυνση της Σχολής καθημερινά, εκτός Σαββάτου και Κυριακής από Πέμπτη 20 έως Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου, ώρες 18:00’ – 20:00’. (Τηλέφωνο επικοινωνίας 26410 31083).
Η Σχολή Βυζαντινής Αγιογραφίας «ΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ» στεγάζεται στην οδό Μελεάγρου 30. Στη Σχολή λειτουργούν τμήματα αγιογραφίας, ζωγραφικής και σχεδίου για παιδιά και ενήλικες. Οι εγγραφές θα πραγματοποιούνται στη διεύθυνση της Σχολής καθημερινά από Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου και ώρες 10:00’ – 12:00’ και 17:00’ – 20:00’. (Τηλέφωνο επικοινωνίας 26410 55567).

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2018

Το Ξυλο του Σταυρού κατά τίνα ευλαβή παράδοση

Ο ανθοστόλιστος Σταυρός στην Ενορία μας κατά την φετινή πανήγυρη
 

Κατά τίνα ευλαβή παράδοσιν, ή προέλευσις του ξύλου του σταυρού είναι ή εξής:
Οι τρεις Άγγελοι, τούς οποίους εφιλοξένησε ό Αβραάμ εις τύπον της Αγίας Τριάδος, φεύγοντες «ελησμόνησαν» τάχα τάς ράβδους των εκεί, παρά τήν δρύν Μαμβρή..  Ταύτας μετεχειρίσθη ή Σάρα επανειλημμένως ως ξύλα εις τήν φωτιάν όμως εκαπνίζοντο χωρίς να καίωνται εις τό τέλος, τά πέταξε λέγουσα «καταραμένα ξύλα δεν ανάπτουν».
    Όταν ό Λώτ μέθυσε εποίησε τήν αμαρτίαν με τάς θυγατέρας του, ανανήψας υπήγεν εις τόν θείον του Αβραάμ και εξωμολογήθη τό κακόν πού του συνέβη. Ό δε είπε μεγάλη ή αμαρτία σου, τέκνον πλην λάβε αυτούς τούς τρεις δαυλούς (τά ξύλα πού πέταξε ή Σάρα) εφύτευσέ τα εις τό υποδειχθέν μέρος καί φέρε νερό από τόν Ιορδάνη να τά ποτίζης∙ αν βλαστήσουν, σημείον ότι εδέχθη ό Θεός τήν μετάνοιάν σου καί σε συγχώρησε. Εποίησεν ούτως ο Λώτ και έφερε νερό από τόν Ιορδάνην, όστις απέχει μιας ημέρας όδόν. 'Αλλ' ό διάβολος, μετασχηματισμένος άλλοτε μέν εις κεκοπιακότα διψασμένο οδοιπόρο, άλλοτε δέ εις γέροντα ασθενή και άλλοτε εις γυναίκα πτωχήν καί δυστυχή, του έπινε το νερό καθ' όδόν. Τόν λυπήθηκεν ό Θεός καί μίαν φοράν διέφυγε τήν συνάντησιν καί πότισε μίαν μόνην φοράν τά ξύλα, τα οποία εβλάστησαν καί ηνώθησαν εις τό τρισύνθετον ύλον πεύκη, κέδρος καί κυπάρισσος. Ό τόπος τούτου δεικνύεται εντός του Ναού της Μονής του Σταυρού εις τά προάστια της Ιερουσαλήμ.

    Όταν δε ο Σολομών, μετά χίλια σχεδόν έτη (1015—975 π.Χ.), ανήγειρε τόν Ναόν καί όλοι οι άνθρωποι καί η φύσις προσέφεραν στην οικοδομή του, εκόπηκε καί τό δένδρον τούτο γι` αυτόν τόν σκοπό. Όταν όμως επρόκειτο να χρησιμοποιηθή, όπου ετίθετο, ήταν άλλοτε μέν κοντό άλλοτε δέ μακρύ και τελικώς τό πέταξαν ως άχρηστον σε μία γωνία ειπόντες «κατηραμένον ξύλον».  Καί όταν αι ιουδαίοι έτρεχον καί ζήτουσαν ξύλον δια τήν σταύρωσιν του Κυρίου, -εύρον προχείρως αυτό καί ήτο κατάλληλον και δια αύτου κατεσκευάσθη ο σταυρός του Χριστού. Ούτω λοιπόν, τό κατηραμένον ξύλον μετεποιήθη εις τό εύλογημένον Ξύλον του Σταυρού καί η κατάρα μετηλλάχθη εις ευλογίαν καί σωτηρίαν δια του εν αυτώ παγέντος Κυρίου ημών .

Τι σημαίνει ακολουθώ τον Εσταυρωμένο Χριστό, βαστάζοντας τον δικό μου Σταυρό;


α. Σταυρώνω τόν παλαιό ἄνθρωπο (τά πάθη μου). Ἀπαρνοῦμαι τόν παλαιό ἄνθρωπο καί ἀγωνίζομαι νά ξεριζώσω ἀπό μέσα μου τά ἁμαρτωλά καί ἐγωϊστικά πάθη, τόν ἐγωκεντρισμό, τή φιλαυτία. Μορφές τῆς φιλαυτίας εἶναι: ἡ ὀλιγοπιστία, ἡ ἀπιστία, ἡ ἀδιαφορία γιά τόν συνάνθρωπο καί τό χειρότερο ἡ ἐκμετάλλευσή του ἡ φιληδονία καί ἡ σαρκολατρεία· ἡ ἀπληστία καί ἡ φιλαργυρία· ἡ μνησικακία καί ἡ συκοφαντία καί κάθε ἐνέργεια, μέ τήν ὁποία πληγώνουμε καί στενοχωροῦμε τούς συνανθρώπους μας ἡ φιλοδοξία καί ματαιοδοξία.
β. Ὑπομένω τίς ἀκούσιες δοκιμασίες τῆς ζωῆς καρτερικά καί εὐχαριστιακά. Οἱ ὀδυνηρές καί ἀνίατες ἀσθένειες, ὁ θάνατος προσφιλῶν μας προσώπων, ἡ ἀδικία, ἡ ἀχαριστία καί ἡ περιφρόνηση, ἡ πτωχεία καί ἄλλες δοκιμασίες ἀποτελοῦν εὐκαιρίες πού, ἄν τίς χρησιμοποιήσουμε σωστά, μᾶς συσταυρώνουν καί συνεγείρουν μέ τόν Χριστό. Ἄν ἀγανακτήσουμε καί περάσουμε τά ὅρια ζημιωνόμαστε πνευματικά. Ἄν τίς δεχθοῦμε παθητικά, γιατί δέν μποροῦμε νά κάνουμε διαφορετικά, πάλι δέν ὠφελούμεθα. Ἄν ὅμως τίς δεχθοῦμε ὡς ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ καί ὡς εὐκαιρίες γιά τήν πνευματική μας τελείωση μᾶς ἀνεβάζει στό ὕψος τῶν ἁγίων μαρτύρων. Ἕνας γέροντας εἶπε χαρακτηριστικά τό ἑξῆς: "Ἕνα δόξα σοι ὁ Θεός, τήν ὥρα πού πονᾶμε ἔχει μεγαλύτερη ἀξία ἀπό χίλια Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ" ὅταν δέν πονᾶμε.
Ὀφείλουμε νά διδαχθοῦμε ἀπό τή ζωή καί τό πρόσωπο τῶν Θεοτόκου, γιατί καί αὐτή πόνεσε καί συμμετέσχε στά παθήματα τοῦ Χριστοῦ. Ἀπό τήν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου σύλληψη, στήν Ἁγία γαστέρα της, τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ της, ἄρχισαν καί οἱ δοκιμασίες της.
-Μή μπορώντας ὁ Ἰωσήφ νά ἐξηγήση τήν ὑπερφυῆ σύλληψη καί ἐγκυμοσύνη της ἤθελε νά τήν διώξει.
-Δοκιμασία καί οἱ δυσκολίες νά βρεθῆ τόπος ἐν τῷ καταλύματι γιά νά γεννήση τό παιδί της.
-Δοκιμασία ἡ προσπάθεια τοῦ Ἡρώδου νά φονεύση τό θεῖο βρέφος, δοκιμασία καί ἡ φυγή τους στήν Αἴγυπτο. Ἄστεγη στή Βηθλεέμ, πρόσφυγας στήν Αἴγυπτο.
- Ὅταν πάλι χρειάσθηκε νά ὑποφέρη γιά μᾶς ὁ Χριστός καί νά πεθάνη, πόσο μεγάλες ἦσαν οἱ ὀδύνες, μέ τίς ὁποῖες μᾶς συμπαραστάθηκε ἡ Παρθένος. Ὅταν ἔβλεπε τόν Υἱό της, τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ νά γυμνώνεται , νά δέρνεται, νά κρίνεται ἄξιος τῆς χειρότερης καταδίκης, νά πεθαίνει τόν ἐξευτελιστικότερο θάνατο.
γ. Ἀναλαμβάνω ἑκούσιους πόνους, στερήσεις, ἀγῶνες γιά τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό: -Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς ἐδίδαξε ὅτι στενή ἡ πύλη καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός τοῦ Εὐαγγελίου. -Μέ τή νηστεία, τήν ἀγρυπνία, τήν εὐλογημένη ὀρθόδοξη ἄσκηση πολιτεύεται ὁ Χριστιανός. Γιά νά ζῆ ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, γιά νά μή χρησιμοποιῆ τόν κόσμο καταναλωτικά, ἀλλά εὐχαριστιακά. Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ: Ζυγός Δικαιοσύνης. Κατά τήν μεγάλη ἡμέρα τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὑψώνονται καί τά ἰδικά μας βλέμματα ἐπάνω στόν Γολγοθᾶ. Ἐκεῖ βλέπουμε στημένους τρεῖς σταυρούς. Στό μέσον εὑρίσκεται ὁ Τίμιος Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ δεξιά καί ἀριστέρα ὑπάρχουν οἱ ἄλλοι σταυροί, ἐπάνω στούς ὁποίους εὑρίσκονται δύο ληστές. Καί τό ἐκπληκτικό εἶναι, ὅτι οἱ σταυροί τῶν δύο ληστῶν δέν μοιάζουν μεταξύ τους. Γιατί ὁ ἕνας γίνεται σωτήριος, ἐνῶ ὁ ἄλλος καταδίκη, παρά τό γεγονός, ὅτι καί οἱ δύο συσταυρωμένοι μέ τόν Χριστό εἶναι ληστές. Ὁ ἕνας ἐσταυρωμένος ληστής σώζεται ὄχι γιά τά καλά του ἔργα, ἀλλά γιατί ὁμολόγησε τόν Χριστό, "μνήσθητί μου ἐν τῇ βασιλείᾳ Σου", καί ἔτσι ἔμεινε πραγματικός ἄνθρωπος. Ὁ ἄλλος ληστής καταδικάζεται ὄχι γιά τά ἐγκληματικά του ἔργα, ἀλλά γιατί ἀρνεῖται οὐσιαστικά τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Ἕνας Γολγοθᾶς εἶναι ἡ γῆ. Στό μέσον εὑρίσκεται ὁ ἐσταυρωμένος καί ἀναστάς Κύριος. Στό πρόσωπο δέ τῶν ληστῶν ὑπάρχει ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εὑρισκόμαστε γύρω ἀπό τόν Χριστό ἐπάνω στόν σταυρό μας, στόν σταυρό τῶν δοκιμασιῶν καί τοῦ πόνου μας. Ἐκεῖνο ὅμως πού διακρίνει τούς ἀνθρώπους δέν εἶναι ἡ ἁμαρτωλότητα καί ἡ καθαρότητα, ἀλλά ἡ σχέση μέ τόν Χριστό καί τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου γίνεται ζυγός δικαιοσύνης, ὅπως θαυμάσια ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας.
Τό σταυρικό πολίτευμα. Ζοῦμε σ' ἕναν κόσμο, στόν ὁποῖο κυριαρχεῖ τό ἀντισταυρικό πνεῦμα. Ἕναν κόσμο πού φίλαυτα ἔχει ὡς ἰδανικά του τήν εὐημερία, τήν καλοζωΐα, τήν ἄνεση, πού τοποθετεῖ τήν ἐλευθερία ὄχι στή θυσία καί τήν ἀγάπη, ἀλλά στόν ἐγωϊσμό. Ὁ σταυρός μᾶς τρομάζει. Καί αὐτό εἶναι φυσικό. Γιατί μᾶς διέλυσε ἡ ἄνεση. Αὐτός ὁ κόσμος πού ἀπορρίπτει σήμερα τόν σταυρό τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὑποχρεωμένος νά ἀντιμετωπίση ὀδυνηρόταταες καί μάλιστα φοβερές μάστιγες πού εἶναι καί συνέπειες τῆς ἀντισταυρικῆς του πορείας :Τό AIDS, τά ναρκωτικά , τήν φοβερή οἰκολογική καταστροφή, τήν ἀπελπισία, τή βία. Καί ἡ λύση δέν εὑρίσκεται ἐκεῖ πού τήν τοποθετεῖ, δηλαδή στό νά ληφθοῦν ὡρισμένα προφυλακτικά μέτρα. Χρήσιμα εἶναι αὐτά, ἀλλά ἀνεπαρκῆ. Ἡ βαθύτερη λύση εἶναι μία: ἡ μετάνοια. Αὐτή πού ἔσωσε τή Νινευΐ τή μεγάλη πόλη ἀπό τήν καταστροφή. Εἶναι ἡ ἐπιλογή τοῦ σταυρικοῦ τρόπου ζωῆς ὡς τοῦ μόνου ἀληθινοῦ τρόπου ζωῆς.
    Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ὑψώνεται στόν βίο τῆς Ἐκκλησίας, ὑπενθυμίζει σέ ὅλο τόν κόσμο καί σέ μᾶς ὅτι, ὅταν διαλέξουμε τόν Σταυρό ὡς τρόπο τῆς ζωῆς μας, ὡς πολίτευμα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας βίου, τότε ἔχουμε καί τήν Ἀνάσταση. Τότε ἔχουμε τήν ἀληθινή μας ἐλευθερία, τήν ἀληθινή ἀνάπαυσή μας μέσα στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀγάπη τῶν ἀδελφῶν μας, τήν ἀληθινή εἰρήνη τῆς ψυχῆς. Αἴρομε, λοιπόν, τόν Σταυρό μας καί ἐργαζόμεθα, μέ ἐπίγνωση καί πιστότητα, γιά τήν εἴσοδο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο. Καί ὅταν περιστάσεις καί θλίψεις καί ἀνάγκες μᾶς κυκλώνουν ὑψώνουμε τά μάτια τῆς ψυχῆς μας καί ἀτενίζουμε μέ πίστη τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ μας. Καί μέ ἐλπίδα προχωρᾶμε. Σταυρωμένοι καί ἀναστημένοι. Συσταυρωμένοι καί συναναστημένοι μέ τόν Χριστό. Αὐτή εἶναι ἡ "ἀδυναμία "τῆς Ἐκκλησίας. Νά ζῆ τόν Σταυρό καί νά προσφέρει τήν Ἀνάσταση. Αὐτή εἶναι ἡ "ἀδυναμία" τοῦ Χριστιανοῦ. Νά ζῆ τόν Σταυρό καί νά βιώνει τήν Ἀνάσταση

H περί του Σταυρού, διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας

Ὁ Τίμιος Σταυρός εἶναι τό ἀξιώτερο σημεῖο καί σύμβολο τῆς πίστεώς μας. Σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι:
ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ,
ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας.
τό θέλημα τοῦ Πατρός,
ἡ δόξα τοῦ Μονογενοῦς,
τό ἀγαλλίαμα τοῦ Πνεύματος,
ὁ κόσμος τῶν Ἀγγέλων,
ἡ ἀσφάλεια τῆς Ἐκκλησίας,
τό τεῖχος τῶν Ἁγίων,
τό φῶς τῆς Οἰκουμένης.

     Κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ "ὄχι μόνο ὁ λόγος περί Σταυροῦ καί τό μυστήριο, ἀλλά καί τό σχῆμα εἶναι θεῖο καί προσκυνητό, διότι εἶναι σφραγίδα σεβάσμια, ἁγιαστική καί τελειωτική ὅλων τῶν θαυμασίων καί ἀνεκφράστων ἀγαθῶν, τά ὁποῖα προέρχονται ἀπό τόν Θεό ". Ὅλη ἡ κένωση, ἡ πτωχεία, ἡ ἐξουθένωση, ἡ ὀδύνη, ὁ θάνατος, πού ἔλαβε γιά μᾶς ὁ Χριστός κορυφώνονται στόν Σταυρό. Ὅλα τά ἅγια μυστήρια τελειώνονται μέ τήν ἐπίκληση τοῦ Ἀγ. Πνεύματος καί τήν σφραγίδα τοῦ Σταυροῦ. Ὅλες οἱ ἱερατικές εὐλογίες εἶναι σταυρικές. Οἱ Ἱ. Ναοί, τά ἱερά σκεύη καί τά ἄμφια ἁγιάζονται μέ τόν Τίμιο Σταυρό. Δέν νοεῖται λειτουργική πράξη ἤ σύναξη τῶν πιστῶν χωρίς τήν σφραγίδα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Ὁ Σταυρός εἶναι καί ὁ πιστότερος σύντροφος κάθε ὀρθοδόξου ἀπό τή στιγμή πού θά γεννηθοῦμε μέχρι τό θάνατό μας. Καί ὁ τάφος τοῦ Χριστιανοῦ μέ τό σταυρό εὐλογεῖται. Γι' αὐτό δέν νοεῖται χωρίς τό σταυρό Ἐκκλησία τοῦ σταυρωθέντος Χριστοῦ. Γι' αὐτό οἱ αἱρετικοί εἴτε δέν ἐκδηλώνουν τήν ὀφειλόμεν στόν Τίμιο σταυρό εὐλάβεια, ὅπως οἱ Προτεστάντες, εἴτε τόν ἀρνοῦνται τελείως καί τόν ὑβρίζουν ὅπως οἱ Ἰεχωβᾶδες.
    Γράφει τό γεροντικό: " Ὁ Ἰωάννης, ἄνθρωπος ἅγιος καί μέ ἐξουσία κατά πνευμάτων ἀκαθάρτων, ρώτησε δαίμονες καί τούς εἶπε: Ποιά πράγματα φοβᾶστε ἀπό τούς Χριστιανούς; καί αὐτοί ἀπάντησαν. Ἔχετε τρία μεγάλα πράγματα· ἐκεῖνο πού φορᾶτε στό λαιμό σας, ἐκεῖνο πού λούζεστε στήν Ἐκκλησία κι ἐκεῖνο πού τρῶτε στή Θ. Λειτουργία. Ἄν φυλάξατε καλά ἐκεῖνο πού μεταλαμβάνετε, κανένας ἀπό ἐμᾶς δέν θά μποροῦσε νά βλάψει χριστιανό ".  Ἡ Χάρη καί ἡ δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ὀφείλεται ὄχι στό σχῆμα του, ὅτι δηλαδή εἶναι σταυρός, ἀλλά στό ὅτι εἶναι ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ, τό ὄργανο διά τοῦ ὁποίου ὁ Χριστός ἔσωσε τόν κόσμο. Εἶναι τό θυσιαστήριο στό ὁποῖο προσέφερε τόν ἑαυτό του θυσία γιά ὅλο τόν κόσμο, ὡς θύτης καί ὡς θῦμα. Στόν Σταυρό ἔζησε τόν βαθύτερο πόνο, και τόν μεγαλύτερο ἐξευτελισμό γιά μᾶς. Ἔγινε ὑπέρ ἡμῶν κατάρα γιά να ἐλευθερώσει ἐμᾶς ἀπό τήν κατάρα τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ νόμου. Ὅλο τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ, ὅλη ἡ φιλανθρωπία του συνοψίζονται στό Σταυρό του. Καί ὅταν ὁ Πέτρος συμβούλευσε τόν Χριστό νά ἀποφύγει τόν σταυρικό θάνατο, ὁ Κύριος τόν ἐπετίμησε αὐστηρά: "Ὕπαγε ὀπίσω μου σατανᾶ, ὅτι οὐ φρονεῖς τά τοῦ Θεοῦ ἀλλά τά τῶν ἀνθρώπων".
     Στόν Σταυρό ἐσταμάτησε ὁ παλαιός αἰώνας τοῦ θανάτου καί μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, πού συνδέεται μέ τόν Σταυρό, ἄρχισε ὁ νέος αἰώνας, ἡ ἐποχή τῆς θεώσεως καί τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.
Στόν Σταυρό ὁ Θεάνθρωπος Χριστός ἔλυσε τήν τραγωδία τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ, καί ἐπαναπροσανατόλισε τήν ἐλευθερία μας στόν Δημιουργό της τόν ἅγιο Τριαδικό Θεό. Στόν Σταυρό ἐνίκησε τό θάνατό μας μέ τό νά κάνει ἰδικό Του τόν ἰδικό μας θάνατο, καί μέ τήν Ἀνάστασή Του μᾶς ἐχάρισε ζωή καί ἀφθαρσία.
    Διά τοῦ Σταυροῦ μᾶς συμφιλίωσε μέ τόν Θεό Πατέρα καί μᾶς χάρισε τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Διά τοῦ Σταυροῦ συνήγαγε καί ἕνωσε σέ ἕνα Σῶμα, τά πρώην διασκορπισμένα παιδιά τοῦ Θεοῦ. Στόν Σταυρό, μέ τήν ἰδική Του γεμάτη ἀπό ταπείνωση ὕψωση, ὕψωσε καί τήν ἰδική μας φύση πού μέ τήν ψεύτικη καί μάταιη οἴηση εἶχε καταβιβασθῆ μέχρι τόν Ἅδη .  Στόν Σταυρό ἐφανέρωσε, ὅτι αὐτός ὁ κόσμος δέν εἶναι ἡ τελική πραγματικότητα, ἐάν μέσα σ' αὐτόν ἀγωνισθοῦμε σταυρικά κατά τοῦ ἐγωισμοῦ μας. Ἀποκατέστησε ἔτσι τό θετικό νόημα τοῦ κόσμου .  Στόν Σταυρό ἀπεκάλυψε τόν ἑαυτό Του ὡς τόν μόνο εὐεργέτη καί σωτῆρα, λυτρωτῆ καί ζωοδότη τοῦ σύμπαντος κόσμου καί κατέλυσε ὁριστικά τό ἔργο τοῦ διαβόλου. 
     Ὅμως ὅπως δέν νοεῖται ἀληθινός Χριστός χωρίς Σταυρό, ἔτσι δέν νοεῖται ἀληθινός χριστιανός χωρίς Σταυρό, δηλαδή χωρίς συμμετοχή στόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. "Ὅστις οὐ βαστάζει τόν Σταυρόν ἑαυτοῦ καί ἔρχεται ὀπίσω μου, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητής". Οἱ χριστιανοί δέν ἔχουμε ἄλλο τρόπο νά ζήσουμε παρά μόνον τόν τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ τρόπο, συμμεριζόμενοι δηλαδή κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας τήν ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ, τήν θυσία Αὐτοῦ, τήν νίκη κατά τῶν παθῶν καί τοῦ ἐγωϊσμοῦ μας.

Το βίωμα του Σταυρού

   Ο σταυρός είναι βίωμα και κτήμα τρόπαιο και σημαία της Εκκλησίας. Έξω από την Εκκλησίαν οι άνθρωποι, οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν την Εκκλησίαν ως μητέρα, νοιώθουν τον σταυρόν ως μωρίαν3, ως θρησκόληπτον σημάδι, ως κατάραν η αξιοβλασφήμητον πράγμα. Μόνον ένας πιστός κατανοεί την μοναδικήν του σημασίαν και δύναται να βιώση την δυναμικήν του ενέργειαν.Ο σταυρός είναι βίωμα και κτήμα και σημαία της Εκκλησίας. Έξω από την Εκκλησίαν οι άνθρωποι, οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν την Εκκλησίαν ως μητέρα, νοιώθουν τον σταυρόν ως μωρίαν, ως θρησκόληπτον σημάδι, ως κατάραν η αξιοβλασφήμητον πράγμα. Μόνον ένας πιστός κατανοεί την μοναδικήν του σημασίαν και δύναται να βιώση την δυναμικήν του ενέργειαν.
    Ο Χριστός, αφού κατετρόπωσε τον εχθρόν διάβολον και ηχρήστευσε την δύναμίν του και συνέτριψε την στρατιάν του, αφού ετελείωσε το έργον της σωτηρίας μας και μας ήνοιξε τον παράδεισον, μας άφησεν ως ιεράν πρακαταθήκην επί της γης ένα αόρατον στοιχείον, το Άγιον Πνεύμα, και ένα ορατόν, τον τίμιον Σταυρόν. Αυτή η σημαία του ουρανού, αυτό το τίμιον Ξύλον, το οποίον χαράσσομεν και ασπαζόμεθα, είναι απτόν σημάδι του ιδίου του Θεού.  Την οδόν του σταυρού εβάδισαν όλοι οι άγιοι και δι’ αυτής ηγιάσθησαν. Είναι μεγάλη ευλογία του Θεού, την οποίαν εκατομμύρια ανθρώπων εδέχθησαν, εβίωσαν και επέτυχον όλων των επαγγελιών του Θεού, συναγαλλόμενοι μετ’ αυτού εν ουρανοίς. Είναι βίωμα όλων εκείνων, οι οποίοι επλήρωσαν τον παράδεισον και οι οποίοι, καθ’ ημέραν βιούντες μυστικώς μεθ’ ημών, μας μεταδίδουν την αγάπην και την βιωματικήν σχέσιν των με τον σταυρόν.
    Ενεφυτεύθη εις την καρδίαν του ανθρώπου ο σταυρός, διότι μετ’ αυτού συνάπτεται κάθε ψυχή. Η Εκκλησία μεταδίδει αυτό το βιώμά της εις έκαστον εξ ημών, ακόμη και εις τον τελευταίον αμαρτωλόν. Ο σταυρός του Κυρίου υπεισέρχεται εις το είναι μας ως βρώσις και γνωρίζομεν την γεύσίν του εις την καρδίαν μας. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, αδελφοί μου, πως ημπορούμεν ημείς να βιώσωμεν εις την προσωπικήν μας ζωήν τον σταυρόν; Τι σημαίνει δι’ ημάς ο λόγος του Θεού, «ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι»; Βεβαίως, γνωρίζομεν, όπως μας πιστοποιούν όλοι οι Πατέρες, ότι «ει φιλείς τον Δεσπότην σου, τον θάνατον απόθανε τον εκείνου». Αλλά πως θα αποθάνωμεν και ημείς τον θάνατον του Κυρίου;
    Κατ’ αρχας, ποιός δεν αισθάνεται βαθύτατα ότι ζω τον σταυρόν σημαίνει ότι εγκαταλείπω την ζωήν της αμαρτίας και ακολουθώ τον Κύριον κατά την ευδοκίαν και το ακριβές θέλημα αυτού, ότι ο Κύριος είναι ο κυβερνήτης της ζωής μου και ότι ο λόγος που αποτελεί την βασικήν τροφήν της ψυχής μου, τον κανόνα της ζωής μου και τον λόγον της υπάρξεώς μου; Σταυρός είναι το ξύλον επί του οποίου ο Κύριος εσταυρώθη αναπεσών. Σταυρός είναι η εγκατάλειψίς μου επάνω εις το ξύλον, η πλήρης απώλεια του αυτεξούσιού μου, η αδυναμία μου από τώρα και εις το εξής να κατευθύνω τον εαυτόν μου. Σταυρός είναι η ζωή της αρετής και της ευσεβείας, η απελευθέρωσις της ψυχής και της σαρκός από τα πάθη και τας επιθυμίας, η μέχρι θανάτου ετοιμότης του αγώνος υπέρ της Εκκλησίας και της αλήθειας των θείων δογμάτων είναι το «ανενέργητον του ανθρώπου προς παν το απαρέσκον των Θεώ» συναπτόμενον μετά της προθυμίας της ευαρεστήσεως τω Κυρίω.
    Όταν ο πιστός σκέπτεται ούτω θεοφιλώς, τότε το Πνεύμα το Άγιον τον ενισχύει εις την εσταυρωμένην ζωήν και επιτυγχάνει την κατάργησιν πάσης αμαρτίας και ταυτοχρόνως την απόκτησιν πάσης αρετής. Το Πνεύμα το Άγιον έρχεται και τον στηρίζει, όταν ευρίσκεται επί του σταυρού, και αυτό το οποίον είναι αδύνατον να επιτύχη αυτός, το ενεργεί εκείνο.  Το Πνεύμα το Άγιον μας μεταδίδει την «σταυροφόρον δύναμιν», όπως θα έλεγε ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος, η οποία αχρηστεύει όχι μόνον τας μαγγανείας του πονηρού δαίμονος, αλλά και ο,τιδήποτε θα ήτο δυνατόν να χωρίση ημάς από του σταυρού. Τα ορμέμφυτα της βασανισμένης ψυχής μου, της κουρασμένης εκ των αμαρτιών όλης της ανθρωπίνης φύσεως, τα αντιστρατευόμενα τω Θεώ και απωθούντα εμέ από του σταυρού, αποκαλύπτονται, εξέρχονται, ερεύγονται, και ημπορώ να αναγνωρίζω την απατηλότητά των. Αι δικαιολογίαι καταισχύνονται. Η βούλησις του ανθρώπου μένει ελευθέρα, δια να δύναται να ακολουθή αβιάστως και μετά ζεούσης καρδίας τον Θεόν. Αναθάλλει ο άνθρωπος ο εγκαταλείπων εαυτόν εις την δύναμιν του σταυρού. Αποκτά μίαν ζωήν εύρωστον. Δεν φοβείται να αντιμετωπίση πάντα ακούσιον πειρασμόν και να υποστή προς τούτο πάντα εκούσιον πειρασμόν, πάσαν άσκησιν και κακουχίαν, ζων ακόμη και ως σαρκοφόρος άγγελος. Αναλαμβάνει ο πιστός τα μεγαλύτερα κατορθώματα διότι ο σταυρός είναι ο ενεργών. Το σώμα του, το κατοικητήριον αυτό του Θεού, φθάνει εις το σημείον να αναδίδη ωραιοτάτην, άγνωστον φυσικώς, πνευματικήν ευωδίαν, η ψυχή του να κελαηδή, οι οφθαλμοί του να αστράπτουν φωτοειδείς.
    Βεβαίως, δεν είναι μόνον τα εκούσια ταύτα καταρθώματα της εσταυρωμένης ζωής• δεν είναι όσα συνειδητά καθ’ ημέραν πραγματοποιούμεν• δεν είναι το κατόρθωμα της αλλοιώσεώς μου, της καινούργιας μου ζωής εις την πνευματικήν μου πορείαν. Ο σταυρός είναι κάτι επί πλέον• είναι η προετοιμασία δια να προχωρήσω έτι περαιτέρω και υψηλότερον• είναι εκείνο το οποίον μου χαρίζει την αγόγγυστον και φαίδροποιόν υπομονήν των ακουσίων θλίψεων, τας οποίας όλως απροσδοκήτως συναντώμεν εις την καθημερινήν μας πορείαν. Πόσες φορές θα παρέλυον οι πόδες μας, θα ελύγιζον αι καρδίαι μας, αν ο σταυρός δεν προελάμβανε να εμφυτεύση εις ημάς υπομονήν!
   Τόσα τα εμπόδια τα οποία παρεμπίπτουν και καθιστούν σκληράν την ζωήν του ανθρώπου και οδυνηράς τας ημέρας του! Θα ελέγομεν ότι αυτό το οποίον ζη ο άνθρωπος είναι ο,τι οράται, ήτοι το εμπόδιον, το πρόβλημα, η αγωνία, ο πόνος. Τα εμπόδια όμως αυτά σκληραγωγούν το σώμα του ανθρώπου ως αθλητικά επιτεύγματα και δι’ αυτό δεν τα αίρει ο Θεός. Ωριμάζουν και παιδαγωγούν το πνεύμα του, το ξεκαρφώνουν από τα χοϊκά και κοσμικά και το συνηθίζουν να ανέρχεται προς τον «Θεόν τον ζώντα». Θα ηδύνατο ο άνθρωπος, τρεφόμενος από τον λόγον του Θεού και εμνεόμενος από αυτόν, να ωριμάζη, να «ανακαινούται ημέρα τη ημέρα» και να εγγίζη δια της γνώσεως περισσότερον τον Θεόν. Αλλά είναι σκληραί αι καρδίαι μας και σκληρά πράγματα ημπορούν να μας υποχρεώνουν να αλλάζωμεν τρόπον σκέψεως και ζωής. Και αυτά είναι τα εμπόδια, αι δυσκολίαι, oι θλίψεις, τα οποία, ενώ εμέις μισούμεν, εν τούτοις γίνονται πρωταρχικά βήματα προς τον Θεόν. Μας ενδυναμώνουν και μας διδάσκουν να ακολουθή η ψυχή μας τον εσταυρωμένον Χριστόν.
   Έτσι η δύναμις του σταυρού μετατρέπει τα εμπόδια εις ευεργετήματα, τα αναδεικνύει θείας δωρεάς, εφόδια πνευματικά, αφορμάς δόξολογίας του Θεού. Παρά ταύτα εμείς δεν φοβούμεθα τίποτε περισσότερον όσον τας θλίψεις και τα δυσχερείας. Αυτό όμως το καθημερινόν βίωμα των δυσχερειών και των πόνων, το οποίον μπροστά στα πόδια μας συνεχώς κατρακυλά, ο πάνσοφος Θεός και οικονόμος Πατήρ το κάμνει μεταγωγικόν εις ουρανόν. Μας δίδει την δυνατότητα όχι να υπεραρθώμεν των εμποδίων, αλλά να υπομένωμεν αυτά, δια να μη χάσωμεν την βασιλείαν. Ο σταυρός λοιπόν δια μέσου των εμποδίων μας μεταβιβάζει το φρόνημα και τον νουν από της γης εις τον ουρανόν και ούτως αποκτώμεν θεϊκήν σκέψιν.
    Πόσα βάρη δεν μας δημιουργούν καθ’ ημέραν, ακόμη και αυτό το επάγγελμα, το κοινωνικόν περιβάλλον, αι επιδιώξεις μας, αι αποτυχίαι μας, αι ασθένειαί μας αι ψυχικαί και σωματικαί! Πόσες φορές τις νύκτες αι ψυχαί μας δεν ημπορούν να ησυχάσουν και τα μάτια μας να κλείσουν! Ο σαρκικός άνθρωπος ενώπιον των δυσκολιών αυτών κάμπτεται, κουράζεται, αγανακτεί. Ο φοβούμενος, επί παραδείγματι, την ασθένειαν και επιθυμών οπωσδήποτε να γίνη καλά, να αποφύγη τον πόνον, να απομακρύνη τον θάνατον, η ο επιθυμών να ξεπεράση το πρόβλημα του επαγγέλματός του, όταν όλα πηγαίνουν στραβά, η να αλλοιωθή το κοινωνικόν του περιβάλλον, δια να μη γίνεται εμπόδιον εις την χριστιανικήν του ζωήν, περιπίπτει εις δίνην χείρονα της οδύνης, καθιστά μαύρην την ζωήν του, τρεμοσβήνει διαρκώς το χαμόγελόν του και μόνον ο θάνατος θα τον ανάπαυση. Όλα αυτά τα εμπόδια λαμβάνουν μίαν άλλην διάστασιν υπό το πρίσμα του σταυρού και ευθύς αμέσως τα γύρω μας, τα αντίθετα προς τον Θεόν, χρησιμοποιούνται ως σύμμαχα και φίλα, διότι παύω να ζητώ την αλλαγήν των και αλλάζω εγώ.
    Μόχθος και ιδρώς και αίμα δυνάμεθα να είπωμεν ότι είναι η ζωή του ανθρώπου, και εις τον οίκον του και εις την καρδίαν του και εις το περιβάλλον του, μετά την προπατορικήν αμαρτίαν. Καθημερινόν μας φαγοπότι είναι αυτά τα βιώματα. Τι έπρεπε να κάνη ο Θεός δια να κερδήση ημάς τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν προσκολλώμεθα εις αυτόν αλλά φροντίζομεν δι’ αυτά; Αυτά ο Θεός τα προσλαμβάνει φιλανθρώπως και οικονομικώς, δια να τα χρησιμοποιήση ως γλώσσάν του προσκλητικήν• τα προσδέχεται ως συνάλλαγμα ιερόν, το οποίον διευκολύνει τον πόθον της τελειώσεως και θεώσεως, το ταξίδι προς τον ουρανόν. Τα καταθέτει και τα αποθησαυρίζει εις τον λογαριασμόν μας «ένεκεν του ονόματός του» λέγων• εγώ θα σε κερδήσω δια μέσου αυτών. Αυτά τα οποία είναι όλα μάταια, αλλά εις αυτά σταματά η καρδία σου, θα γίνουν τα μέσα της σωτηρίας σου.
    Όταν μάλιστα ο άνθρωπος πάσχη, δι’ αυτόν τούτον τον Θεόν, τότε αντιλαμβάνεσθε πόσον περισσότερον αυτός ο πόνος είναι μία μαρτυρία της αγάπης του Θεού και ένα μαρτύριον της αγαπήσεως του Θεού υπό του ανθρώπου. Είναι ένα χάρισμα απ’ ευθείας του Θεού. Δι’ αυτό λέγει ο άγιος Αθανάσιος• «ο έχων ανάπαυσιν εν τω κόσμω τούτω την αιώνιον ανάπαυσιν μη ελπιζέτω λαβείν… αλλ’ εκείνων εστί, η αιώνιος ανάπαυσις, των εν θλίψει πολλή και στενοχωρία, διαξάντων τον βίον τούτον».
    Υπάρχουν μάρτυρες, υπάρχουν όσιοι, υπάρχουν καρδίαι αι οποίαι ενηγκαλίσθησαν τα εκούσια κατορθώματα των οδυνών των, δια να ευαρεστήσουν τον Θεόν. Υπάρχουν τόσοι οι οποίοι ηγίασαν δια μέσου του πόνου, τον οποίον προσεφέρον εις τον Θεόν. Αλλ’ ημείς οι πολλοί δεν τολμώμεν να αποφασίσωμεν τον πόνον. Συναντώμεν τον πόνο και εντεύθεν μας συλλαμβάνει ο Θεός.

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2018

Εορτάζει το παρεκκλήσιο της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στην Γραμματικού


Επί τη εορτή της παγκοσμίου  Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, εορτάζει και πανηγυρίζει το ιερό Παρεκκλήσιο της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού του ενοριακού Ιερού Ναού Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς .

 Το πρόγραμμα της εορτής έχει ως εξής:
Το απόγευμα της Πέμπτης 13 Σεπτεμβρίου 2018 και περί ώραν 19:00 μμ θα τελεσθεί ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ' Αρτοκλασίας και θείου Κηρύγματος 
Το πρωί της εορτής θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου , η τελετή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και εν συνεχεία Πανηγυρική  Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος.

Προσκαλούνται άπαντες οι ευσεβείς Χριστιανοί μας
Εκ του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου

Πρόγραμμα Σεβασμιωτάτου Mητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κκ ΚΟΣΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2018
07:30 π.μ. – ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟΠ. ΚΟΙΝ. ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΤΡΙΧΩΝΙΔΟΣ
Όρθρος - Αρχιερατική Θεία Λειτουργία. 
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2018
07:30 π.μ. – ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΑΛΙΑΜΠΕΛΩΝ ΒΟΝΙΤΣΗΣ
Όρθρος - Τελετή Υψώσεως Τιμίου Σταυρού - Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.
ΣΑΒΒΑΤΟ 15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2018
07:30 π.μ. – ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΛΕΠΕΝΟΥΣ
Όρθρος - Αρχιερατική Θεία Λειτουργία – εις Διάκονον χειροτονία.
ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2018
07:30 π.μ. – ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΒΛΟΧΟΥ ΤΡΙΧΩΝΙΔΟΣ
Όρθρος - Θεία Λειτουργία -Αρτοκλασία μελών του Συλλόγου Πολυτέκνων Αγρινίου και Περιχώρων και Ιερόν Μνημόσυνον υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των κεκοιμημένων πολυτέκνων.

Μήνυμα του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά προς τους μαθητές και τις μαθήτριες των Δημοτικών Σχολείων για την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς 2018-2019


Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ 
ΚΟΣΜΑΣ

Προ τους μαθητές και τις μαθήτριες των δημοτικών σχολείων της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως 

Αγαπητά μου, παιδιά!
Με το άνοιγμα του σχολείου, όλοι σας και όλες, μαθητές και μαθήτριες, με χαρά και ενθουσιασμό, με ενδιαφέρον για τη μάθησι, τρέξατε, γεμίσατε τους σχολικούς χώρους και περιμένετε να αρχίσουν τα μαθήματά σας για να μάθετε περισσότερα εφέτος, να αυξήσετε τις γνώσεις σας.
Σας αγαπούμε με την αγάπη του Χριστού και σας καμαρώνουμε. Οι καλοί σας γονείς, οι άξιοι εκπαιδευτικοί σας, οι διευθυντές, διευθύντριες, δάσκαλοι και δασκάλες, ο Σύλλογος γονέων και κηδεμόνων, όλοι σας αγαπούν.
Κι εγώ, ως πνευματικός πατέρας σας, σας αγαπάω και είμαι κοντά σας, προσεύχομαι και εύχομαι για σας. Με την αγάπη του Χριστού, εύχομαι το νέο αυτό σχολικό έτος να έχετε υγεία, δύναμι, φωτισμό, αγάπη για τα μαθήματά σας, αγάπη για την αληθινή πρόοδο.
Εύχομαι και για τους σοφούς εκπαιδευτικούς σας να έχουν υγεία, φωτισμό και θεία χάρι για να σας προσφέρουν ο,τι είναι χρήσιμο και ωφέλιμο για την πρόοδό σας.
Θέλω όμως να σας παρακαλέσω πατρικά, εφέτος να γνωρίσετε, να πλησιάσετε και ποτέ να μην απομακρύνετε από κοντά σας Εκείνον που κυρίως και περισσότερο από όλους μας, σας αγαπά, σας φωτίζει και φροντίζει πάντοτε για σας.
Να μην λησμονήσετε τον Κύριο και Θεό μας, Ιησού Χριστό. Μην Τον περιφρονήσετε, μην φύγετε από κοντά Του. Θα το ομολογήσω, έστω και αν μερικοί δεν θέλουν να το δεχθούν η δεν το καταλαβαίνουν. Όποιο παιδί απομακρύνεται από τον Χριστό, δεν έχει καλή, δημιουργική, ειρηνική, επιτυχημένη πορεία στη ζωή του. Αντίθετα, τα παιδιά που έχουν τον Χριστό στο νου και στην καρδιά τους, αληθινά προχωρούν επιτυχημένοι στη ζωή τους, έχουν ειρηνική πορεία, κατακτούν την αληθινή ευτυχία.
Εφέτος, παιδιά μου, θελήστε
·         με το Χριστό κάθε μέρα να προχωρείτε,
·         με το Χριστό να ζήτε στο σχολείο σας,
·         με το Χριστό να ζήτε την αληθινή προσευχή,
·         με το Χριστό να μελετάτε,
·         με το Χριστό κάθε Κυριακή στην Εκκλησία,
·         τον Χριστό να ακούτε κάθε εβδομάδα ανελλιπώς στο Κατηχητικό σας.
Να θυμάστε ότι με τον Χριστό θα πετύχετε στη ζωή σας.
Το εύχομαι με όλη μου την πατρική καρδιά. 
Καλή σχολική χρονιά, συντροφιά με τον Χριστό!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

Μήνυμα του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά προς τους μαθητές και τις μαθήτριες των Γυμνασίων και των Λυκείων για την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς 2018-2019


Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
 ΚΟΣΜΑΣ

Προς τους μαθητές και τις μαθήτριες των Γυμνασίων και των Λυκείων της καθ’ ημάς Ι. Μητροπόλεως

Αγαπητά μου παιδιά,
Οι διακοπές του καλοκαιριού τελείωσαν. Αφήνετε ήδη την ανέμελη ζωή και ξαναρχίζετε τον αγώνα της σπουδής και της προόδου. Ανοιχτές οι πύλες των σχολείων σας, σας περιμένουν να τις διέλθετε, να καθίσετε στα ευλογημένα θρανία σας για να δεχθήτε κι εφέτος τη σοφία και την αγάπη των καλών εκπαιδευτικών σας.
Και πάλι εφέτος ως πνευματικός σας πατέρας που σας αγαπάει, με την αγάπη του Χριστού μας, έρχομαι να σας ευχηθώ ολόψυχα.
Παρ’ ότι δεν μπορώ να παρευρεθώ αυτή τη στιγμή σε κάθε σχολείο, συμμετέχω με πατρικό ενδιαφέρον στη χαρά σας και στους οραματισμούς σας.
Εύχομαι με όλη μου την δύναμι, όλοι και όλες σας, εφέτος, μαθητές και μαθήτριες, να έχετε υγεία και φωτισμό για να ανεβήτε πιο ψηλά, αφού συστηματικά μελετήσετε τα βιβλία σας, να κατακτήσετε την επιστήμη, να βάλετε γερές βάσεις για τις ανώτατες σπουδές.
Επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω και να συγχαρώ τους αρίστους παιδαγωγούς σας, διευθυντές, υποδιευθυντές, καθηγητές και καθηγήτριες. Να τους ευχηθώ να έχουν υγεία και δύναμι στο μεγάλο λειτούργημα που διακονούν.
Παιδιά μου, σας καμαρώνουμε τώρα που ζήτε τη νεότητά σας. Η νεότητα έχει δυό χαρακτηριστικά. Αφ’ ενός έχει αστείρευτες δυνάμεις μέσα της, αφ’ ετέρου βρίσκεται στο κατώφλι της ζωής κι έχει μπροστά της τον πόθο να επιτύχη. Να μη παραθεωρήσετε τις αλήθειες αυτές.
Βρίσκεσθε στην αρχή της δημιουργίας σας, στο φεγγοβόλημα της επιτυχίας και της προόδου. Τώρα, σε αυτή τη χρυσή, δημιουργική ηλικία θελήστε να αξιοποιήσετε τις αστείρευτες δυνάμεις σας για το στερέωμα της επιτυχίας και της αποκαταστάσεώς σας.
Αναζωπυρώστε όλα σας τα χαρίσματα και τα τάλαντα, ξεκινήστε με πίστι, με δυναμισμό και ανύστακτη φροντίδα την επιμέλεια της μελέτης σας. Μην αγαπήσετε την αδιαφορία, την ραστώνη, την αδράνεια, την προχειρότητα, την αναβολή, την ανευθυνότητα, τον ωχαδελφισμό.
Εφέτος ιδιαίτερα αξιοποιήστε τη νεανική σας ορμή, τη ζωντάνια σας, τη λεβεντιά σας στη μαθητεία του σχολείου σας για να πραγματώσετε με άνεσι τα όνειρά σας, τα όνειρα της επιτυχίας και της ανόδου.
Κλείστε τα αυτιά σας στις σύγχρονες σειρήνες, οι οποίες σας προσφέρουν «νέκταρ» αποτυχίας και φθοράς. Μη βιάζεσθε να δοκιμάσετε τα πάντα, τα ανεπιθύμητα και τα επιζήμια. Τώρα είναι καιρός σπουδής, εργασίας. Τώρα κτίζετε το σπιτικό της μελλοντικής σας επιτυχίας. Το σπιτικό της αληθινής επιτυχίας δεν κτίζεται με περιφρόνησι της μελέτης και την ενστικτώδη ζωή. Κτίζεται, θα επαναλάβω, με την αξιοποίησι των αστείρευτων δυνάμεών σας, αλλά και με οδηγό και σύμβολο τον αιώνιο και αλάθητο οδηγό των νέων, το φως το αληθινό, τον Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό.
Παιδιά μου, ανοίξτε την καρδιά σας να τη φωτίση και να την κατευθύνη ο Χριστός. Το ομολογώ ότι η ολοκλήρωσί σας θα είναι βεβαία. Το εύχομαι ολόψυχα.
Καλή σχολική χρονιά.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2018

Η Κυρά του Βάλτου, Παναγία η Αρεθιώτισσα


Γράφει ο Καθηγητής Χρήστος Γερ. Σιάσος 

Επί τη εορτή του Γενεθλίου της Υπεραγίας Θεοτόκου, γιορτάζει και πανηγυρίζει στις  7 και 8 Σεπτεμβρίου, το  ιστορικό Μοναστήρι στα Αρέθα ή Ρέθα κοντά στο χωριό Αγία Τριάδα. Το μοναστήρι βρίσκεται σε χαμηλό λόφο του Μακρυνόρους σε πυκνό δάσος από δρυς και πλατάνια, στην επαρχία Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας και απέχει περίπου 20 χιλιόμετρα από την όμορφη πόλη της Αμφιλοχίας και 5 χιλιόμετρα από το χωριό Αγία Τριάδα της επαρχίας Βάλτου. 
Η Ιερά Μονή Ρέθα για τους ντόπιους κατοίκους ή Αρέθα, όπως τη συναντάμε σε πολλά Επισκοπικά έγγραφα αλλά και έγγραφα του Δήμου Αμβρακίας, είναι το πιο ξακουστό μοναστήρι στην περιοχή, το Ιερότερο προσκύνημα του Βάλτου, είναι «η Αρχόντισσα, η Κυρά του Βάλτου». Έχει  μεγάλη ιστορική και πνευματική προσφορά στην περιοχή και, παρά τα σημάδια του χρόνου, εξακολουθεί και σήμερα να εντυπωσιάζει τους επισκέπτες - προσκυνητές.
Η παράδοση των κατοίκων της περιοχής αναφέρει ότι κάποτε ένας βοσκός είδε μέσα σε θάμνους του βουνού, που σήμερα είναι κτισμένο το μοναστήρι, φως και σε μεγάλη κουμαριά την εικόνα της Παναγίας αμέσως, γονάτισε και προσκύνησε την εικόνα Της. Στο μέρος αυτό, ο βοσκός έταξε να φτιάξει ένα μοναστήρι. Η επιθυμία του όμως απαιτούσε πολλά χρήματα που ο ίδιος δεν τα είχε. Το θαύμα της Παναγίας μας ήρθε από κάποιον άγνωστο άνθρωπο ο οποίος, μετά από εντολή της Παναγίας μας, φόρτωσε με χρυσάφι τρία μουλάρια. 
Τα ζώα αυτά πέρασαν από δάση και ποταμιές, το ένα σταμάτησε στο σημερινό Δρυμονάρι, κοντά στο μοναστήρι της Φλωριάδας, τα άλλα δύο προχώρησαν και έφθασαν στο σημερινό μοναστήρι του Αποστόλου Θωμά, κοντά στον Εμπεσό, και το τρίτο μουλάρι έφθασε μέχρι το λόφο που ο βοσκός βρήκε την εικόνα της Παναγίας μας. 
Το χρυσάφι που ήταν φορτωμένο στο μουλάρι αυτό το πήρε ο βοσκός και αμέσως το μουλάρι έφυγε και χάθηκε μόνο του μέσα στο δάσος. Έτσι, βρέθηκαν τα χρήματα για να χτιστεί το μοναστήρι της Παναγιάς που αργότερα ονομάσθηκε Παναγία η Ρεθιώτισσα και, όπως γράφει στα άπαντα ο αείμνηστος Κων. Κώνστας, «…έτσι ιδρύθηκαν τα τρία αυτά μοναστήρια του Βάλτου…» 
Το μοναστήρι είναι μεταβυζαντινό, την ακριβή χρονολογία θεμελίωσης δεν την γνωρίζουμε, λέγεται όμως ότι είναι κτισμένο το 1400 και σε κάποια ξεθωριασμένη επιγραφή μόλις που φαίνονται, αλλά δεν διαβάζονται τα ονόματα των κτητόρων. Η  χρονολογία 1742, που φαίνεται χαραγμένη σε πέτρα στην ανατολική εξωτερική πλευρά του μοναστηριού, προφανώς αναφέρεται σε κάποια ολική ή μερική ανακαίνιση του μοναστηριού.
  Το καθολικό της Μονής είναι Ναός τρίκλιτης βασιλικής, σταυρεπίστεγος, παρουσιάζει δηλαδή ξεχωριστό ενδιαφέρον για τον τρόπο στέγασης, φέρει  πέντε οκτάπλευρους τρούλους, από τους οποίους ο ένας είναι κεντρικός ενώ οι τέσσερις άλλοι μικροί τρούλοι υψώνονται στις γωνιές-άκρες του κεντρικού ναού. Το μοναστήρι είναι κτισμένο με πελεκητούς ασβεστόλιθους, ακολουθώντας τα βυζαντινά πρότυπα. Το κωδωνοστάσιο υπάρχει στη δυτική πλευρά, ενώ στην ανατολική πλευρά βρίσκεται τάφος του Αξιωματικού και Ηγούμενου της Μονής, Ανθίμου. 
Εσωτερικά, στο Ιερό και στον κύριο Ναό, οι τοιχογραφίες εντάσσονται στον καθιερωμένο εικονογραφικό κύκλο  των χρόνων της Τουρκοκρατίας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους επισκέπτες παρουσιάζει η εικονογράφηση στον εξωνάρθηκα, όπου ιστορούνται σκηνές από την Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη, με σπάνιες συνθέσεις όπως και στο Άγιο Όρος. Σε άλλη εικονογράφηση, περιλαμβάνεται ο κύκλος της ζωής του ανθρώπου, σε άλλη τα ζώδια καθώς και οι τέσσερις εποχές του χρόνου με τη μορφή ανθρώπου σε διάφορες ασχολίες. 
Επειδή το μοναστήρι έμεινε για αρκετά χρόνια κλειστό η υγρασία κατέστρεψε πολλές τοιχογραφίες με αποτέλεσμα σήμερα να υπάρχει μεγάλη δυσκολία στην ανάγνωση και την αποκατάσταση τους. Επίσης, όπως μας γράφει ο αείμνηστος καθηγητής Αθανάσιος Παλιούρας, ενδιαφέρον παρουσιάζει η Πλατυτέρα, στην κόγχη του Ιερού Βήματος, όπου η σύνθεση της αποτελεί συνδυασμό της Παναγίας των Αγγέλων και του «Επί Σοι Χαίρει». Στον εξωνάρθηκα υπάρχει ασυνήθιστη εικόνα-παράσταση του Αγίου Χαραλάμπους, καθώς και ο κυνοκέφαλος Άγιος Χριστοφόρος, ο Άγιος Βάρβαρος και ο εσταυρωμένος Μοναχός.
Το τέμπλο της Μονής είναι ξυλόγλυπτο, διακοσμημένο με άνθη, κλάδους ελιάς, πουλιά και παραστάσεις πτερωτών Αγγέλων, με ξεχωριστά χρώματα το καθένα. Σήμερα, στην Ιερά Μονή σώζονται Ιερά Σκεύη και Ιεροψαλτικό αναλόγιο λεπτής τέχνης. Επίσης, υπάρχουν λειψανοθήκες που περιέχουν λείψανα των Αγίων Ανδρέου του Ερημίτη, Χαραλάμπους, Τρύφωνος, Κοσμά και Δαμιανού, Προκοπίου, Νικήτα, Παντελεήμονα, Βαρβάρας, Αναστασίας και άλλων ανωνύμων Αγίων.  
Οι λειψανοθήκες, κάποια εποχή, αφαιρέθηκαν και μετά από έρευνες εντοπίστηκαν και τοποθετήθηκαν ξανά στη θέση τους. Όπως όλα τα μοναστήρια, έτσι και αυτό, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και στην επανάσταση του 1821 ήταν καταφύγιο των Ελλήνων πολεμιστών. 
Στα κελιά του φιλοξενούταν άρρωστοι και τραυματίες πολεμιστές. Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ομολογεί ότι οι Βαλτινοί έβγαλαν από το Στρατόπεδο του Βάλτου πολλά άρματα και εννοούσε το Μοναστήρι της Παναγίας της Ρεθιώτισσας. 
Τον Απρίλιο του 1836, ο Κίτσος Τζαβέλλας πρωτοστάτησε στα Ρέθα και με τα κανόνια του χτύπησε τους επαναστάτες στην εξέγερση των Ακαρνάνων. Το ίδιο έκανε και ο Θοδωρής Γρίβας. Οι μάχες αυτές σήμαναν και την καταστροφή του μοναστηριού, οι καλόγεροι έφυγαν και πήγαν σε άλλα χωριά της περιοχής και μαζί με αυτούς φέρεται να είναι και ο ιερομόναχος Άνθιμος που στη συνέχεια έγινε η μεγάλη Μορφή του Μοναστηριού.  Με την κατάρρευση του μοναστηριού κάποιοι άρχοντες της περιοχής πήραν την πρωτοβουλία να αναζητήσουν τον Άνθιμο και να τον παρακαλέσουν να επιστρέψει στο Μοναστήρι.
 Ο Άνθιμος για να γυρίσει τους ζήτησε να μετατραπεί το μοναστήρι από διαλυμένο σε διατηρητέο, έτσι και έγινε, οπότε ο Ιερομόναχος έρχεται ξανά στο Μοναστήρι και αρχίζει τον αγώνα της αποκατάστασής του. Με επιστολές προς την Δημαρχία και την Επισκοπή Αιτωλίας και Ακαρνανίας, ζητούσε κάθε είδους βοήθεια, ώσπου μετά από λίγα χρόνια η Μονή της Παναγίας άρχισε να λειτουργεί ξανά με τις υπεράνθρωπες θυσίες του Άνθιμου. 
Ο Αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος Κατσαμπίρης γράφει για τον Άνθιμο. «…Άνθιμος Βρετός Ιερομόναχος, κατήγετο από την Ιθάκη. Κατά την Ελληνική Επανάσταση υπηρέτησεν εις τον στρατόν των Ελλήνων οπλαρχηγών της περιοχής ως Αξιωματικός δια τας ανάγκας των πολεμιστών. Μετά το τέλος του Ιερού Αγώνος επανήλθεν εις την Ιεράν Μονήν Ρέθα, όπου διήλθεν τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του ως Ηγούμενος και εφημέριος της Ιεράς Μονής. 
Εκοιμήθη μετά το 1865, εις βαθύ γήρας και ετάφη εκεί, καταλείψας φήμη Αγίου… Ενεφανίζετο οφθαλμοφανώς εις αυτόν η Παναγία, συνωμίλει μαζί του και του έδινε οδηγίες δια το Μοναστήρι… Την 7 Σεπτεμβρίου 1963, εγένετο η ανακομιδή των λειψάνων του και ευωδίαζον, πράγμα το οποίον αποδεικνύει, ότι ο Ιερομόναχος Άνθιμος είναι Άγιος…». 
Στο ιστορικό αυτό μοναστήρι υπηρέτησαν κατά καιρούς Μοναχοί, Άγιοι Πατέρες, δυστυχώς όμως σήμερα δεν σώζονται βιβλία που να γράφονται τα ονόματά τους. Μέσα από την παράδοση και από γενιά σε γενιά παραθέτουμε ονόματα Ηγουμένων και Μοναχών που υπηρέτησαν στην Ιερά Μονή: Σεραφείμ, πριν από την Ελληνική Επανάσταση, Άνθιμος Βρετός από την Ιθάκη, Ιωσήφ, που υποδέχθηκε τον Μητροπολίτη Γερμανό το 1874, Ιωακείμ από την Ήπειρο αρχές του 1900, το 1940 έρχεται από τη Μακρυνεία ο Ιάκωβος, το 1942 τοποθετείται ο Κλεόπας, στη συνέχεια ο Ιωάννης Παπαιωαννίδης, ακολουθεί ο Ανδρέας Παυλάκης.
Το 1954, η Μητρόπολη για πρώτη φορά μετατρέπει το Μοναστήρι σε γυναικείο και τοποθετεί Ηγουμένη την Ταβιθά που ήρθε από την Μονή Κατερινούς. Το 1958, η Μητρόπολη τοποθετεί Ηγούμενο τον Θεόκλητο και το 1984, Ηγούμενος ορίστηκε ο Καλλίστρατος. Κατά καιρούς, έχουν υπηρετήσει πολλοί Ιερομόναχοι και Μοναχοί˙ ονομαστικά αναφέρουμε τους: Ανανία, Γεώργιο, Αθανάσιο, Κωνσταντίνο, Παρθένιο, Ευθύμιο, Συμεών, Βασίλειο, Γεδεών, Δανιήλ, Ευγένιο, Ησαΐα, Ιωαννίκιο, καθώς και τις Μοναχές: Αδριανή, Ιεροθέα και Παρασκευή. 
Από την ιστορική  Μονή της Παναγίας της Ρεθιώτισσας  πέρασαν επίσης ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Επίσκοπος Βονίτσης Δανιήλ, οι Μητροπολίτες Αιτωλίας και Ακαρνανίας Ιερόθεος Αριστάρχου, Γεράσιμος Καλοκαιρινός, Παρθένιος Ακύλας, Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, Ιερόθεος Παρασκευόπουλος, Ιγνάτιος Τσίγκρης, Θεόκλητος Αβραντινής, Κωνσταντίνος και Καλλίνικος Πούλος, Αυγουστίνος Καντιώτης και ο σημερινός Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμάς Παπαχρήστος που τελευταία τέλεσε και χειροτονία Ιερέως.  
Σήμερα, υπηρετεί στο μοναστήρι η Ηγουμένη Φιλοθέη Αλεξανδρή η οποία τα τελευταία χρόνια έχει επιτελέσει σπουδαίο έργο, ζωντάνεψε ξανά το μοναστήρι.  Η προσφορά της προς την Ιερά Μονή, η άσβεστη φλόγα της Πίστης προς την παράδοση της Ορθοδοξίας μας, να την δυναμώνουν και η Παναγία μας να της δίνει δύναμη και κουράγιο για να ολοκληρώσει το έργο της. 
Το μοναστήρι, ανά τους αιώνες, στάθηκε ο πνευματικός φάρος και θεματοφύλακας στους δύσκολους χρόνους για τον τόπο μας χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες όλων των Μοναχών που το υπηρέτησαν και  με τη βοήθεια της Παναγίας μας, θα συνεχίζουν να το υπηρετούν.
Από τα βάθη των αιώνων, η παράδοση μας λέει, ότι η ονομασία της Ιεράς Μονής προέρχεται από το όνομα Αγίου της εκκλησίας μας, του Αγίου Αρέθα. Ο Άγιος, φαίνεται ότι πέρασε από την περιοχή του Βάλτου και παρέμεινε εκεί αρκετό χρόνο. Έτσι μπορούμε να δεχτούμε ανεπιφύλακτα την ονομασία της περιοχής «Αρέθα» που ίσως προϋπήρχε. Την ονομασία αυτή τη συναντάμε σε πολλά έγγραφα που σώζονται, στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος,  στα Γενικά Αρχεία του Κράτους αλλά και στον πρώην Δήμο Αμβρακίας.
Ο Μεγαλομάρτυς, Άγιος Αρέθας,  έζησε τον 6ο αιώνα μ.Χ. Ήταν προύχοντας σε μία πόλη Ναζράν, σημερινή Νεγράν της βορείου  Υεμένης. Η πόλη αυτή είχε μεγάλη χριστιανική παράδοση και υπεύθυνος  ήταν ο σεβάσμιος και ενάρετος Αρέθας, αποδεκτός από όλους τους χριστιανούς της περιοχής. Τον δραστήριο αυτό γέροντα, μαζί με άλλους πιστούς, οι ειδωλολάτρες συνέλαβαν και τους ζήτησαν να απαρνηθούν το Χριστό.  
Τότε ο Αρέθας, με το μεγάλο κύρος του, έδωσε αμέσως την απάντηση: «Στη διάρκεια της ζωής μου, είπε, διέπραξα πολλά αμαρτήματα. Ο Ιησούς Χριστός με καθάρισε απ' αυτά δια της θυσίας Του και με την πίστη μου προς Αυτόν.
Και από άνθρωπο απώλειας με έκανε κληρονόμο του ανέσπερου φωτός και της αιώνιας ζωής. Τώρα μου προσφέρει και άλλη τιμή. Μου δίνει την ευκαιρία, από τη σάρκα ενός γέροντα, να προβάλει αθλητής, αποδεικνύοντας ότι η ισχύς και η ελευθερία του πνεύματος μπορούν να καταφρονήσουν κάθε άνομη απειλή και βία και να καταισχύνουν τους δυνατούς της γη». 
Η απάντηση του Αγίου εξαγρίωσε πολύ τους δήμιους και αμέσως  θανάτωσαν αυτόν και τους άλλους πιστούς με αποκεφαλισμό. Τα τίμια λείψανά τους στεφανώθηκαν με δόξα Θεού. Ο Άγιος Αρέθας ήταν 93 ετών και συνεορτάζει μαζί με τους άλλους πιστούς Αγίους κάθε χρόνο, στις 24 Οκτωβρίου. 
Παλαιότερα, ο χώρος του μοναστηριού χρησιμοποιούταν για άτομα με ψυχικές παθήσεις. Άνθρωποι της περιοχής μας λένε ότι κατά καιρούς υπάρχουν πολλά θαύματα που έχουν γίνει στο μοναστήρι σε άτομα με ψυχικά προβλήματα. 
Σήμερα, συναντάμε στην είσοδο του Ναού τον πέτρινο στύλο με τους κρίκους που χρησίμευαν για την «καθήλωση» των ανθρώπων που είχαν τέτοια προβλήματα. Η θεραπεία τους κρατούσε περίπου ένα μήνα.
Το μοναστήρι, με κάθε λαμπρότητα, πανηγυρίζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Την παραμονή τελείται Μέγας Εσπερινός και ανήμερα της εορτής τελείται ο Όρθρος και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία. Στις θρησκευτικές εκδηλώσεις της  πανήγυρης το μοναστήρι κατακλύζεται από πλήθος προσκυνητών από όλα τα μέρη του Νομού. 
Όλοι τους κρατούν το τάμα και την λαμπάδα για να την πάνε στην Παναγιά τη Ρεθιώτισσα. Επίσης, πολλοί άρρωστοι που πάσχουν από ψυχικές ασθένειες προσέρχονται μπροστά στην θαυματουργή εικόνα της Παναγίας και προσεύχονται για να τους θεραπεύσει.  

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2018

Εορτάζει το παρεκκλήσιο της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στην Γραμματικού


Επί τη εορτή της παγκοσμίου  Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, εορτάζει και πανηγυρίζει το ιερό Παρεκκλήσιο της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού του ενοριακού Ιερού Ναού Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς .

 Το πρόγραμμα της εορτής έχει ως εξής:
Το απόγευμα της Πέμπτης 13 Σεπτεμβρίου 2018 και περί ώραν 19:00 μμ θα τελεσθεί ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ' Αρτοκλασίας και θείου Κηρύγματος 
Το πρωί της εορτής θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου , η τελετή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και εν συνεχεία Πανηγυρική  Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος.

Προσκαλούνται άπαντες οι ευσεβείς Χριστιανοί μας
Εκ του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου

Μικρό οδοιπορικό στην Ιερά Μονή Παναγίας Κατερινούς, γράφει ο αξιότιμος κ Χρηστος Σιάσος


Με ιδιαίτερη λαμπρότητα, κατάνυξη και πολλούς προσκυνητές εορτάζει στις  8 Σεπτεμβρίου, η Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου Κατερινούς , στη Γαβαλού - Μακρυνείας. Την παραμονή το απόγευμα τελείται κάθε χρόνο ο Εσπερινός και ανήμερα της εορτής, η Ακολουθία του Όρθρου και η Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος χοροστατούντος  του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμά  πλαισιούμενος  από Ιερείς  της περιοχής. 
Το ιστορικό Μοναστήρι βρίσκεται σε μια κατάφυτη περιοχή στη βορινή πλαγιά του όρους Αρακύνθου, τρία χιλιόμετρα από την κοινότητα  Γαβαλούς πρώην   Δήμου Μακρυνείας σήμερα Αγρινίου. Εδώ, τον κάθε επισκέπτη θα τον γοητεύσει η αρμονία του τοπίου. Θα νιώσει μέσα στην ψυχή του την μοναστηριακή ηρεμία, θα νιώσει παντού την παρουσία της Παναγίας μας, οι χιλιάδες πιστοί που περνούν από εδώ βρήκαν και θα  βρίσκουν παρηγοριά και σωτηρία.  Οι γερόντισσες δεν θα παραλείψουν να σε τρατάρουν, με απλότητα και ευχαρίστηση, γλυκό και κρύο νερό από την βρύση του μοναστηριού. 
Το καθολικό της Μονής είναι μια απλή τρίκλιτη βασιλική και είναι χτισμένη πάνω σε παλαιό Ναό που είχε καταστραφεί το 1725 περίπου. Το 1979 επί μακαριστού Μητροπολίτου Θεοκλήτου έγινε γενική ανακαίνιση της Μονής. Στην πρόσοψη του Μοναστηριού υπάρχει εντοιχισμένη αναμνηστική μαρμάρινη πλάκα που γράφει:
«Η κατερειπωθείσα Ιερά Μονή Κατερινούς ανεστηλώθη και ηλεκτροδοτήθη υπό του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Θεοκλήτου, σωτηρίω έτη 1972-73».
 Το εσωτερικό του Ναού είναι  Αγιογραφημένο το δε τέμπλο δεσπόζει με την εικόνα της Παναγίας, για τη μοναδικότητά του. Στον αύλειο χώρο υπάρχει σε μεγάλο στέγαστρο ο Εσταυρωμένος, λίγο πιο πάνω η βρύση με κρύο πάντα νερό που βγαίνει από την πλαγιά του Αρακύνθου  και λίγο πιο πέρα ο «χιλιόχρονος» πλάτανος. Στο χώρο αυτό ο καπετάνιος του Ζυγού Δημήτριος Μακρής παρουσία του Παπαρηγόπουλου, έδωσε τον Φιλικό Όρκο το 1819. Από το Μοναστήρι αυτό το 1895 πέρασε και ο Μεσολογγίτης Πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης.  
Το Μοναστήρι την εποχή του εμφυλίου και πιο συγκεκριμένα, όταν πραγματοποιήθηκε το ολοκαύτωμα της Μακρυνείας από τους Γερμανούς, τον Ιούλιο του 1943, έπαιξε σημαντικό ρόλο φιλοξενώντας, πολλές νύκτες και ημέρες κατοίκους από τα γύρω χωριά. 
Στην απέναντι κορυφογραμμή του ζυγού ήταν κάποτε μια άλλη Γαβαλού, η Παλιογαβαλού.  Η τοπική παράδοση πιθανολογεί την ιστορία του Μοναστηριού και την ονομασία του να ξεκινούν από την εποχή της Τουρκοκρατίας, από τότε που η Παλιογαβαλού ήταν πλούσιο και ισχυρό χωριό. Έτσι, λοιπόν, κάποιο βράδυ πριν την επανάσταση μια βοσκοπούλα από το χωριό, η Κατερίνη, είδε ένα περίεργο φως προς το πλάτωμα του κάμπου στη θέση «διαλεγμένη κουμαριά». Το φως αυτό η Κατερίνη το έβλεπε κάθε βράδυ, ενώ την ημέρα δεν το έβλεπε. Αφού έβαλε σημάδι με τη ρόκα της, μαζί με άνδρες του χωριού πήγαν το πρωί και βρέθηκαν μπροστά σε ένα θαύμα. Πάνω σε ένα δένδρο υπήρχε η εικόνα της Παναγιάς που φεγγοβολούσε από θείο φως. Σε εκείνο ακριβώς το μέρος χτίστηκε εκκλησία και αργότερα κελί όπου ασκήτεψε η Κατερίνη. Έτσι το Μοναστήρι έλαβε την ονομασία, Κατερινού. 
Είχε πλούσια για την εποχή εκείνη βιβλιοθήκη. Ανάμεσα στα βιβλία υπήρχε Ευαγγέλιο του 1686 που εκδόθηκε από τον Ν. Γλυκύ στη Βενετία, αφιερωμένο στο Μητρολοπίτη Φιλαδελφείας Μελέτιο Τυπάλδο, ως επίσης βιβλίο επιγραφόμενο «Μέλισσα», που τυπώθηκε από τον ίδιο στη Βενετία το 1680. Εδώ, βρέθηκαν από τον Παπακυριακού  ενθυμήσεις του 1725 που έγραψε ο Επίσκοπος Ησαΐας. Στο Ναό είναι αποθησαυρισμένη η εικόνα της ένθρονης Θεοτόκου στον τύπο της Οδηγήτριας, στο πάνω μέρος της η ένδειξη «Η Παντάνασσα» και στο κάτω η επιγραφή «1865 Μαρτίου 26, χειρ Ιω. Ζωγράφου, δια συνδρομής Αγαθαγγέλου Ιερομονάχου της Μονής Κατερινούς». Υπάρχουν επίσης τίμια λείψανα των Αγίων: Αναργύρων, Τρύφωνος, Ακακίου, Αθανασίου, Πολυκάρπου, και άλλων Αγίων.
Το Μοναστήρι είχε και έχει στενό δεσμό με τα γύρω χωριά, Μακρυνού, Άγιο Ανδρέα, Γαβαλού, Γραμματικού αλλά και με τους κατοίκους όλων των χωριών της Μακρυνείας και του νομού καθ’ ότι από τον ιστορικό Πολύβιο λέγεται ότι στο Θέρμο γινόταν «Πανήγυρις», συνεχιζόταν στο Αρχαίο Τριχώνιο και από το 1912 με διάταγμα έχει καθιερωθεί και στην Γαβαλού που αρχίζει με την γιορτή της Παναγίας Κατερινιώτισσας στις 8 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο, αφού η εκκλησία του Μοναστηριού είναι αφιερωμένη στο Γενέθλιο της Παναγίας.
Το 1950 το Μοναστήρι, με διάταγμα, μετατράπηκε από αντρικό σε γυναικείο. Οι γερόντισσες που μονάζουν εκεί φιλόπονες και καλοδεχτικές το αγαπούν και τον διατηρούν σε αρίστη κατάσταση, το έχουν κάνει σεβαστό και κοσμοαγάπητο στην τοπική κοινωνία. Αφηγούνται διάφορα  θαύματα που γράφτηκαν σε διάφορα βιβλία, όπως: Η ίαση κάποιας κοπέλας που έπασχε από ψυχική νόσο. Άλλη κοπέλα που έμεινε πολλές ώρες προσευχόμενη κάτω από την εικόνα της Παναγίας έγινε καλά. Άτεκνα ζευγάρια απέκτησαν παιδιά και άλλοι ασθενείς με διάφορες ασθένειες, με πολύ προσευχή προς την Παναγία, έγιναν καλά. 
Την Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου Κατερινούς Μακρυνείας υπηρέτησαν από ιδρύσεώς του ως Ηγούμενοι οι: Το 1770 ο π. Παΐσιος, το 1836 ο π. Σοφρώνιος, το 1836 ο π. Ανανίας, το 1895 ο π. Αγάπιος, ακολούθησε ο π. Λεόντιος, το 1902 ο π. Ιερόθεος, από το 1934 και με μικρά κενά διαστήματα μέχρι το 1940 ο π. Θεόφιλος, το 1936 ο π. Πριόβολος, το 1938 ο π. Θεόκλητος, το 1942 ο π. Δημήτριος, το 1943 ο π. Ιωάννης, το 1947 ο π. Γαβριήλ, το 1950 ο π. Χρυσόστομος, το 1951 ο π. Γαβριήλ. Στη συνέχεια η Ιερά Μονή  μετατρέπεται σε γυναικεία με πρώτη Ηγουμένη το 1951 την μοναχή Αγαθαγγέλη, το 1959 την μοναχή Μαριάμ και το 1961 μέχρι σήμερα την μοναχή Χριστοδούλη. 

Το Απολυτίκιο της Παναγίας Κατερινιώτισσας       
 Μακρυνείας οι γόνοι των Ελλήνων συστήματα, και των Ορθοδόξων τα πλήθη τη Μονή της Θεοόπαιδος, προσέλθωμεν φαιδρώς Κατερινούς, εικόνα προσκυνούντες την αυτής΄ ίνα λάβωμεν θαυμάτων τας δωρεάς και χάριτας κραυγάζοντες΄ Δόξα τοις μεγαλείοις σου Αγνή, δόξα τη προστασία σου, δόξα τη χορηγούση δαψιλώς πάσαν ιάματα.

Πανήγυρις Ιεράς Μονής Παναγίας Κατερινούς Μακρυνείας



  ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ                          
                    ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΤΕΡΙΝΟΥΣ           
                                                                ΓΑΒΑΛΟΥ ΜΑΚΡΥΝΕΙΑΣ                                                                 Τηλ. 26350-41244
  
         ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Ιερά Μονή Παναγίας Κατερινούς Μακρυνείας σᾶς προσκαλεῖ στὴν ἱερά πανήγυρη τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου  στὶς 7, 8 καὶ 9 Σεπτεμβρίου 2018. Τὸ πρόγραμμα ἔχει ὡς ἑξῆς: 

Παρασκευὴ  7  Σεπτεμβρίου 2018  ἀπό ὥρα  7:00΄ μ.μ. Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός, μετά θείου κηρύγματος  καὶ ἀρτοκλασίας.  Τὸ βράδυ καὶ  ὥρα  10.00΄ μ.μ. ἕως 1.00΄ πρωϊνή, θὰ τελεσθεῖ ἱερά ἀγρυπνία στὸ Καθολικό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς.

Σάββατο  8  Σεπτεμβρίου 2018  ἀπό ὥρα  07:00’  π.μ. Ὄρθρος καὶ πανηγυρική Θεία Λειτουργία, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. ΚΟΣΜΑ, ενώ το Σάββατο το απόγευμα θα τελεσθούν τα εγκαίνια τῆς νεοσύστατης Βιβλιοθήκης - Κειμηλιοθήκης τῆς Μονῆς, εἰς μνήμην τοῦ π. Νικολάου Ἀρτίκου, μετά τὴν παρουσίαση τοῦ βιβλίου του μὲ τίτλο «Ψήγματα Σοφίας».
Κυριακή  9  Σεπτεμβρίου 2018 Ἀπό ὥρα  6.30’ μ.μ. Παρακλητικός Κανών τῆς Παναγίας τῆς Κατερινιώτισσας καὶ πολιτιστικό πρόγραμμα τῆς ἑορτῆς τῶν «Μακρυνείων» γιὰ τὴν ἱστορία τῆς περιοχῆς, τὴν προσφορὰ τοῦ Μοναχισμοῦ καὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κατερινοῦς. 

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς