Κυριακή 29 Ιουλίου 2018

Ξεκινούν οι Παρακλήσεις στην Υπεραγία Θεοτόκο


Ξεκινούν απο την προσεχή Τετάρτη και κάθε  απόγευμα στις 19:00μμ 
στον Ιερό μας Ναό , οι Παρακαλητικοί Κανόνες 
προς την Υπεραγία θεοτόκο.

Aσθένειες, πόνος και θλίψεις κατά τους Αγίους Πατέρες


"Οἱ Ἅγιοι τόν καιρό τῆς ἀσθένειας χαίρονταν, διότι εὔρισκαν εὐκαιρία γιά νά πλουτίσουν πνευματικά".
Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος
"Ὅταν τό σῶμα δοκιμάζεται, τότε ἡ ψυχή ἁγιάζεται".
Γέροντας Παΐσιος

" Ὅπως το κερί, αν δεν ζεσταθεί και μαλαχθει πολύ, δεν μπορεί νά δεχθεί τη σφραγίδα πού βάζουμε πάνω του, έτσι και ο άνθρωπος, αν δεν δοκιμαστεί με κόπους και ασθένειες, δεν μπορεί νά δεχθεί τη σφραγίδα της αρετής του Θεού.

 Γι' αυτό και ο Κύριος λέει στον θεσπέσιο Παύλο: "Αρκεί σοι ή χάρις μου ή γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται" (Β' Κορ. 12:9). Μα και ο ίδιος ο Παύλος καυχιέται με τα εξής λόγια: "Ήδιστα ούν μάλλον καυχήσομαι εν ταίς ασθενείαις μου, ινα επισκηνώση επ' εμέ ή δύναμις του Χριστού" Και αυτός μεν, λέγοντας "ασθένειες", εννοεί τις επιθέσεις των εχθρών του Σταυρού του Χριστού, πού συνεχώς γίνονταν και σ' αυτόν και σ' όλους τους τότε αγίους για νά μην υπερηφανεύονται, όπως λέει ο ίδιος, εξαιτίας των υπερβολικών αποκαλύψεων (Β' Κορ. 12:7), αλλά μάλλον νά μένουν με την ταπείνωση στην κατάσταση της τελειότητος, και με τούς συχνούς εξευτελισμούς νά διατηρούν τη δωρεά του Θεού με οσιότητα.
Εμείς όμως τώρα, όταν λέμε "ασθένειες", εννοούμε τούς πονηρούς λογισμούς και τις σωματικές αρρώστιες. Γιατί τότε, επειδή τα σώματα των αγίων πού αγωνίζονταν εναντίον της αμαρτίας, παραδίνονταν σε θανατηφόρα βασανιστήρια και σε διάφορες άλλες κακοπάθειες, ήταν πολύ ανώτερα από τα πάθη, πού μπήκαν λόγω της αμαρτίας στην ανθρώπινη φύση. Τώρα όμως, επειδή αυξάνεται με τη χάρη του Κυρίου ή ειρήνη των Εκκλησιών, πρέπει να δοκιμάζονται οι αγωνιστές της ευσέβειας στο σώμα με συνεχείς αρρώστιες και στην ψυχή με πονηρούς λογισμούς. και τούτο, για ν' απαλλάσσονται από κάθε κενοδοξία και υπερήφανη σκέψη, και να μπορέσουν, καθώς είπα, να δεχθούν μέσα στις καρδιές τους, με την πολλή ταπείνωση, τη σφραγίδα του θείου κάλλους, σύμφωνα με τον άγιο πού λέει: "Έσημειώθη έφ' ημάς το φως τον πρόσωπον σον, Κύριε" (Ψαλμ. 4:7).
Πρέπει λοιπόν με ευχαριστία να υπομένουμε το θέλημα του Κυρίου. Γιατί έτσι οι συνεχείς αρρώστιες και ο πόλεμος με τους δαιμονικούς λογισμούς θα μας λογαριαστούν σαν ένα δεύτερο μαρτύριο. Βλέπετε, αυτός πού έλεγε τότε στους άγιους εκείνους μάρτυρες, μέσῳ των άνομων αρχόντων, να αρνηθούν το Χριστό και να ποθήσουν την εγκόσμια δόξα, (δηλαδή ο διάβολος), ο ίδιος στέκεται και τώρα και λέει ακατάπαυστα στους δούλους του Θεού τα ίδια. Αυτός πού έκανε τότε να υποφέρουν τα σώματα των αγίων και κακοποιούσε υπερβολικά τους τιμημένους δασκάλους (του Ευαγγελίου), μέσῳ όσων υπηρετούσαν τα διαβολικά εκείνα φρονήματα, ο ίδιος φέρνει και τώρα στους ομολογητές της ευσέβειας τα διάφορα παθήματα, με πολλές ύβρεις και εξευτελισμούς. Γι' αυτό κι εμείς οφείλουμε ν' αντιμετωπίζουμε με σταθερότητα και υπομονή το μαρτύριο της συνειδήσεως μας ενώπιον του Θεού, όπως λέει (ο Δαβίδ): "Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον, και προσέσχε μοι" (Ψαλμ. 39:2) ".

Μια ευλογημένη οικογένεια


1. Μακάριο το σπίτι, που κυβερνάει ο Χριστός.
2. Μακάριο το σπίτι, που καταστατικό του έχει το Ιερό Ευαγγέλιο.
3. Μακάριο το σπίτι, που όλοι προσεύχονται.
4. Μακάριο το σπίτι, που το ανδρόγυνο ζει με αμοιβαία αγάπη, ανοχή, συνχωρητικότητα και διαφυλάσσει, σαν κόρη οφθαλμού, το συζυγικό του σπίτι.
5. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του ζουν με αλληλοσεβασμό, αλληλοκατανόηση και ο καθένας υποχωρεί για το χατήρι του άλλου, οπότε κανένα δυσάρεστο μεταξύ τους πρόβλημα.
6. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του είναι πιστά παιδιά του Θεού και ζουν την πνευματική και μυστηριακή ζωή της Αγίας Του Εκκλησίας, οπότε δεν κινδυνεύουν να γίνουν θύματα της μαγείας.
7. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του είναι πνευματικώς καλλιεργημένα και θρησκευτικώς κατηρτισμένα, οπότε δεν διατρέχουν το κίνδυνο να παρασυρθούν από τους αιρετικούς και τα κάθε όργανα του Αντίχριστου.
8. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του ζουν με φρόνηση και αυτοκυριαρχία οπότε δεν κινδυνεύουν να πέσουν θύματα των εμπόρων των ναρκωτικών και του λευκού θανάτου.
9. Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη του ζουν με σωφροσύνη, εγκράτεια και γενικά σύμφωνα με τους κανόνες της ηθικής.
10. Μακάριο το σπίτι, που βασιλεύει η Αγάπη και όπου αγάπη ευλογία και όπου ευλογία ο Χριστός και όπου ο Χριστός ευτυχία, χαρά, ειρήνη, γαλήνη

Ο δρόμος για τον Θεό βρίσκεται μέσα από την αγάπη για τους άλλους ανθρώπους

Στην έσχατη κρίση δεν θα ρωτηθώ πόσες θρησκευτικές διαλέξεις παρακολούθησα, πόσες μετάνοιες έκανα κατά την διάρκεια των προσευχών μου , πόσο αυστηρά νήστεψα.
Μα θα ρωτηθώ: Έδωσα τροφή στους πεινασμένους, ρούχα στους γυμνούς, φρόντισα τους αρρώστους επισκέφθηκα τους φυλακισμένους;
Αυτά είναι όλα που θα ρωτηθώ.
Ο δρόμος για τον Θεό βρίσκεται μέσα από την αγάπη για τους άλλους ανθρώπους και δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος»

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2018

Παρακλήσεις 15 Αυγούστου στην Ιερά Μονή Παναγίας Κατερινούς



ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ & ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΤΕΡΙΝΟΥΣ           
Γαβαλοῦ Μακρυνείας. 
Τηλ.  26350 41244                 
                                 
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Οἱ ἀπογευματινές ἀκολουθίες Ἑσπερινοῦ καί  Παρακλητικῶν Κανόνων στὴν Ἱερά Μονή Παναγίας Κατερινοῦς, κατὰ τὸν Δεκαπενταύγουστο, (ἀπό τήν 1η ἕως τήν 15η Αὐγούστου, ἑορτή τῆς Παναγίας μας) θά πραγματοποιοῦνται ἀπό ὣρα 7. 00΄ μ.μ.Ευλογημένο Δεκαπενταύγουστο, με προσευχή και νηστεία!
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς

Εορτάζει και πανηγυρίζει το εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου στον Αγιο Ανδρέα Μακρυνείας


Επί τη μνήμη της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου σήμερα και αύριο 27 και 28 Ιουλίου αντίστοιχα, εορτάζει και πανηγυρίζει το ομώνυμο εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης στον Αγιο Ανδρέα Μακρυνείας
Σήμερα το απόγευμα Παρασκευή 27 Ιουλίου 2018 και ώρα 19:00 μμ θα τελεσθεί η Ακολουθία του Πανηγυρικού Εσπερινού μετ Αρτοκλασίας και Θείου Κηρύγματος, ενώ το πρωί της εορτής θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.

Το Άνω Κεράσοβο Μακρυνείας εόρτασε τη μνήμη της Αγίας Παρασκευής

Μέσα σε κλίμα πόνου και βαριάς θλίψης,λόγω της Βιβλικής Καταστροφής που έπληξε την Αττική και είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 84 συνάνθρωποι μας και να αγνοούνται δεκάδες άλλοι, τελέστηκε το απόγευμα της 25ης Ιουλίου 2018, ο Μέγας Εσπερινός της Αγίας Παρθενομάρτυρος Παρασκευής, στο φερώνυμο ιερό εξωκλήσι του Άνω Κερασόβου.
Πλήθος πιστών κατέκλυσαν τον ανακαινισμένο προαύλιο χώρο του ιερού ναού,για να ζητήσουν τις πρεσβείες της θεραπεύτριας των οφθαλμών ψυχής και σώματος, Αγίας Παρασκευής.
Μετά το Θείο Κήρυγμα, κατά τη διάρκεια του οποίου έγινε αναφορά στο βίο και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Αγίας, τελέστηκε η Λιτή μετ' Αρτοκλασίας, ενώ μετά το τέλος παρατέθηκε κέρασμα, με νηστίσιμα εδέσματα.
Οι εόρτιες λατρευτικές εκδηλώσεις κορυφώθηκαν το πρωί της 26ης Ιουλίου,με την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία,παρουσία πιστών και από τα γύρω χωριά, μετά το τέλος της οποίας τελέστηκε τρισάγιο στη μνήμη του μοναχού Χριστοφόρου.
Αξίζει να αναφερθεί ότι κατά τη διάρκεια του Εσπερινού και της Θείας Λειτουργίας, τέθηκε προς προσκύνηση, απότμημα Ιερού Λειψάνου του Αγίου Νεκταρίου, Επισκόπου Πενταπόλεως του Θαυματουργού.


















Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018

Ενοριακοί Ιεροί Ναοι και εξωκλήσια της Αρχιερατικής Περιφερείας Μακρυνείας που εορτάζουν τις προσεχείς ημέρες


  • Επί τη ιερά μνήμη της Αγίας Οσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευής της Αθληφόρου στην ΑρχιερατικήΠεριφέρεια Μακρυνείας εορτάζουν οι κάτωθι Ιεροί Ναοί: Αγία Παρασκευή Τριχωνίου και τα εξωκλήσια στο Ζευγαράκι Μακρυνείας, στη Γαβαλού, στον Άγιο Ανδρέα  Μακρυνείας, στη Μεσάριστα, στο Άνω Κεράσοβο, στην Άνω Μακρυνού, στην Ποταμούλα Μακρυνείας
  • Επί τη μνήμη του Αγίου Παντελεήμονος του ιαματικού δεν υπάρχει κεντρικός Ενοριακός Ναός ή εξωκλήσι που να πανηγυρίζει στην Αρχιερατική Περιφέρεια Μακρυνείας
  • Επι τη μνήμη της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου εορτάζει και πανηγυρίζει το ομώνυμο εκκλησάκι στον Αγιο Ανδρέα Μακρυνείας

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2018

Παράκληση από την Ενορία μας στην Ιερά Μονή Παναγίας Λυκουρίσης Σκουτεράς


Με τη χάρη του Τριαδικού μας Θεού, η Ενορία μας την Τετάρτη 18 Ιουλίου 2018 και με τη συμμετοχή 75 ευλαβών προσκυνητών πραγματοποίησε στα πλαίσια της πνευματικής προσπάθειας να γνωρίσουμε τα Μοναστήρια της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, την προσκυνηματική επίσκεψη  στην γυναικεία Ιερά Μονή Τιμίας Ζώνης Λυκουρίσης Σκουτεράς Αγρινίου. Έχουν προηγηθεί τις προηγούμενες χρονιές ανάλογες πνευματικές εξορμήσεις στην Ιερά Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου Μυρτιάς, Στην Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου Ρέθα Βάλτου, στην Ιερά Μονή Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, στην Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου Κατερινούς, στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Λιγοβιτσίου, στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Λεσινίου, στο Ιερό Ησυχαστήριο Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης Παναιτωλίου.
     Με τη σεπτή αδεία της Καθηγουμένης  της Ιεράς Μονής γεροντίσσης Θεοδώρας  , τελέσαμε την Ακολουθία της Ιεράς Παρακλήσεως στην Υπεραγία Θεοτόκο  προσκυνώντας τα Ιερά αποτμήματα των Λειψάνων των Αγίων Παντελεήμονος, Τρύφωνος, Χαραλάμπους, Κυριακής, Μερκουρίου, Ανωνύμου Αγίου, Θεοδώρου Τηρωνος και Στρατηλάτου και Αγίας Παρασκευής  
     Εν συνεχεία η Αγία Καθηγουμένη  παρέθεσε μοναστηριακό κέρασμα σε όλους τους προσκυνητές στο Αρχονταρίκι  της Ιεράς Μονής και μας ανέφερε  το ιστορικό του Μοναστηριού εν συντομία  και μας μίλησε επίκαιρα. Παρόν στην Ιερά Παράκληση και ο αγαπητός εν Χριστω αδελφός π Βασίλειος Ντόκας Εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Σκουτεράς ενώ το Ιερό Αναλόγιο διηκονήθη από τη Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής μετά γυναικείου χορού αλλά και από τον συν-προσκυνητή π Αντώνιο Βαφειάδη, Εφημέριο Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Άνω Ζευγαρακίου Μακρυνείας
  Αφού λάβαμε το καθιερωμένο πλούσιο μοναστηριακό κέρασμα και προπάντων αφού λάβαμε τη χάρη της Παναγίας μας, αναχωρήσαμε για το χωριό μας γεμάτοι με πλούσιες πνευματικές εμπειρίες . Ακολουθούν φωτογραφίες από τα αναγραφόμενα


   

 




 



 
 



Παρασκευή 13 Ιουλίου 2018

Eξωκλήσια στην Αρχιερατική Περιφέρεια Μακρυνείας που εορτάζουν τις προσεχείς ημέρες


Στην Αρχιερατική Περιφέρεια Μακρυνείας, εορτάζουν και πανηγυρίζουν τα ιερά Εξωκλήσια που είναι αφιερωμένα στον Άγιο ένδοξο Προφήτη Ηλία το Θεσβίτη στις κάτωθι κωμοπόλεις-χωριά: 
Στη Ματαράγκα, στο Άνω Κεράσοβο, στο Άνω Ζευγαράκι,  στο Κάτω Κεράσοβο, στο Λιθοβούνι,  στην Άνω Μακρυνού
Αφ΄ εσπέρας Τετάρτης 19 Ιουλίου θα τελεσθούν πανηγυρικοί Εσπερινοί και ανήμερα της εορτής Θείες Λειτουργίες σε όλα τα εξωκλήσια.

Eορτάζει το εξωκλήσι του Προφητη Ηλία στο Άνω Κεράσοβο Μακρυνείας


Εορτάζει και πανηγυρίζει το Ιερό εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία στο Άνω Κεράσοβο Μακρυνείας. Την Παραμονή της εορτής Πέμπτη 19 Ιουλίου 2018 και ώρα 19:00 θα τελεσθεί η Ακολουθία του Πανηγυρικού Εσπερινού μετ Αρτοκλασίας, ενώ το πρωί της εορτής θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος

Πέμπτη 12 Ιουλίου 2018


Το Δ.Σ. του Συνδέσμου Όσιος Ευγένιος ο Αιτωλός, όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος το διήμερο, 4 και 5 Αυγούστου εορτή του Οσίου Ευγενίου του Αιτωλού, προγραμματίζει λατρευτικές εκδηλώσεις στην πόλη του Αιτωλικού και πιο συγκεκριμένα: Το Σάββατο 4 Αυγούστου, στον ιστορικό  Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αιτωλικού θα τελεστεί Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας και Θείου Κηρύγματος και την Κυριακή 5 Αυγούστου, θα τελεστεί Αρχιερατική Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος. Το απόγευμα της Κυριακής, στον ίδιο Ναό, θα πραγματοποιηθεί Συναυλία Βυζαντινής Μουσικής  με επίκαιρους Ύμνους και ομιλία με θέμα: Ο Όσιος Ευγένιος ο Αιτωλός και η Σχολή του Αιτωλικού.
 Επίσης την Τετάρτη, 8 Αυγούστου, το απόγευμα μετά από την Ιερά Παράκληση προς την Παναγία μας, στην Ιερά Μονή του Αγίου Συμεών Μεσολογγίου θα γίνει η παρουσίαση του νέου βιβλίου του κ. Χρήστου Σιάσου με τίτλο: «ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΧΟΥ» και υπότιτλο «Το καταφύγιο των Χριστιανών».  

Τετάρτη 11 Ιουλίου 2018

12 Ιουλίου 1994. Ο Γέροντας Παίσιος, ο ασκητής της Παναγούδας, περνάει στην αιωνιότητα


Ο Γέρων Παΐσιος γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου του 1924. Ο πατέρας του ονομαζόταν Πρόδρομος και ήταν πρόεδρος των Φαράσων, ενώ η μητέρα του λεγόταν Ευλαμπία. Ο Γέροντας είχε ακόμα 8 αδέλφια. Στις 7 Αυγούστου του 1924, μια εβδομάδα πριν οι Φαρασιώτες φύγουν για την Ελλάδα, ο Γέροντας βαφτίστηκε από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, ο οποίος επέμεινε και του έδωσε το δικό του όνομα «για να αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είχε πει.
Πέντε εβδομάδες μετά τη βάπτιση του μικρού τότε Αρσένιου, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1924 η οικογένεια Εζνεπίδη, μαζί με τα καραβάνια των προσφύγων, έφτασε στον Άγιο Γεώργιο στον Πειραιά και στη συνέχεια πήγε στην Κέρκυρα, όπου και τακτοποιήθηκε προσωρινά στο Κάστρο. Στην Κέρκυρα η οικογένειά του έμεινε ενάμιση χρόνο. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Ηγουμενίτσα και κατέληξε στην Κόνιτσα. Εκεί ο Αρσένιος τελείωσε το δημοτικό σχολείο και πήρε το απολυτήριο του «με βαθμό οκτώ και διαγωγή εξαίρετο». Από μικρός συνεχώς είχε μαζί του ένα χαρτί, στο οποίο σημείωνε τα θαύματα του Αγίου Αρσενίου. Έδειχνε ιδιαίτερη κλίση προς τον μοναχισμό και διακαώς επιθυμούσε να μονάσει. Οι γονείς του χαριτολογώντας, του έλεγαν «βγάλε πρώτα γένια και μετά θα σε αφήσουμε».
Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι να υπηρετήσει στο στρατό ο Αρσένιος δούλεψε σαν ξυλουργός. Όταν του παραγγελνόταν να κατασκευάσει κάποιο φέρετρο, ο ίδιος συμμεριζόμενος την θλίψη της οικογένειας, αλλά και τη φτώχεια της εποχής, δεν ζητούσε χρήματα.Το 1945 ο Αρσένιος κατατάχτηκε στο στρατό και υπηρέτησε σαν ασυρματιστής κατά τον ελληνικό εμφύλιο. Όσο καιρό δεν ήταν ασυρματιστής, ζητούσε να πολεμεί στην πρώτη γραμμή, προκειμένου κάποιοι οικογενειάρχες, να μην βλαφτούν. Το μεγαλύτερο όμως διάστημα της θητείας του το υπηρέτησε με την ειδικότητα του ασυρματιστή. Απολύθηκε από το στρατό το 1949.
Ο πατέρας Παΐσιος πρώτη φορά εισήλθε στο Άγιο Όρος για να μονάσει το 1949, αμέσως μετά την απόλυσή του από το στρατό. Όμως επέστρεψε στα κοσμικά για ένα χρόνο ακόμα, προκειμένου να αποκαταστήσει τις αδελφές του. έτσι το 1950 πήγε στο Άγιο Όρος. Η πρώτη μονή στην οποία κατευθύνθηκε και παρέμεινε για ένα βράδυ ήταν Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στις Καρυές. Εν συνεχεία κατέλυσε στη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος, στο κελί των Εισοδίων της Θεοτόκου. Εκεί θα γνωρίσει τον πατέρα Κύριλλο που ήταν ηγούμενος στη μονή και θα τον ακολουθήσει πιστά.
Λίγο αργότερα αποχώρησε από τη μονή και κατευθύνθηκε στη Μονή Εσφιγμένου. Εκεί τελέσθηκε η τελετή της «ρασοευχής» και πήρε το πρώτο όνομά του που ήταν Αβέρκιος. Και εκεί αμέσως ξεχώρισε για την εργατικότητά του, τη μεγάλη αγάπη και κατανόηση που έδειχνε για τους «αδελφούς» του, την πιστή υπακοή στο γέροντά του, την ταπεινοφροσύνη του, αφού θεωρούσε εαυτόν κατώτερο όλων των μοναχών στην πράξη. Προσευχόταν έντονα και διάβαζε διαρκώς, ιδιαίτερα τον Αββά Ισαάκ.
Το 1954 έφυγε από τη μονή Εσφιγμένου και κατευθύνθηκε προς την Μονή Φιλοθέου, που ήταν Ιδιόρυθμο μοναστήρι όπου μόναζε και ένας θείος του. Η συνάντησή του όμως με τον Γέροντα Συμεών θα είναι καταλυτική για την πορεία και διαμόρφωση του μοναχικού χαρακτήρα του Παϊσίου. Μετά από δύο χρόνια, το 1956, χειροθετήθηκε «Σταυροφόρος» και πήρε το «Μικρό Σχήμα». Τότε ήταν τελικά που ονομάστηκε και «Παΐσιος», χάρη στο Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο τον β΄, ο οποίος ήταν και συμπατριώτης του. Ο Γέρων Αυγουστίνος αυτήν την περίοδο απέκτησε στενή σχέση με τον Παΐσιο.
Tο 1958, ύστερα από «εσωτερική πληροφόρηση», πήγε στο Στόμιο Κονίτσης. Εκεί πραγματοποίησε έργο το οποίο αφορούσε στους ετερόδοξους αλλά περιελάμβανε και τη βοήθεια των βασανισμένων και φτωχών Ελλήνων, είτε με φιλανθρωπίες, είτε παρηγορώντας τους και στηρίζοντάς τους ψυχολογικά, με αιχμή το λόγο του Ευαγγελίου. Επί 4 έτη έμεινε στην Ιερά Μονή Γενεθλίων της Θεοτόκου στο Στόμιο, όπου αγαπήθηκε πολύ από τον λαό της περιοχής για την προσφορά και τον μετριοπαθή χαρακτήρα του.Από εκεί πήγε στο Όρος Σινά στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης. Ο Γέροντας εργαζόταν ως ξυλουργός και ό,τι κέρδιζε το έδινε σε φιλανθρωπίες στους Βεδουίνους, ιδίως τρόφιμα και φάρμακα.

Το 1964 επέστρεψε στο Άγιο Όρος, από όπου δεν ξαναέφυγε ποτέ. Η σκήτη η οποία τον φιλοξένησε ήταν η Ιβήρων. Στο διάστημα που παρέμεινε εκεί, και συγκεκριμένα το 1966, ασθένησε σοβαρά και εισήχθη στο Νοσοκομείο Παπανικολάου. Υποβλήθηκε σε εγχείρηση, με αποτέλεσμα μερική αφαίρεση των πνευμόνων. Στο διάστημα μέχρι να αναρρώσει και να επιστρέψει στο Άγιο Όρος φιλοξενήθηκε στην Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, στη Σουρωτή. Επέστρεψε στο Άγιο Όρος μετά την ανάρρωσή του και το 1967 μετακινήθηκε στα Κατουνάκια, και συγκεκριμένα στο Λαυρεώτικο κελί του Υπάτου.Από τότε άρχισε να δέχεται πολλές επισκέψεις. Ήδη το όνομά του έχει αρχίσει να γίνεται αρκετά γνωστό μακριά από το Όρος και κάθε λογής βασανισμένοι άνθρωποι οδηγούνταν σε αυτόν, μαθαίνοντας για ένα χαρισματικό μοναχό που ονομάζεται Παΐσιος. Το επόμενο έτος μεταφέρεται στη Μονή Σταυρονικήτα. Βοηθάει σημαντικά σε χειρονακτικές εργασίες, συνεισφέροντας στην ανακαίνιση του μοναστηριού. Συχνά μάλιστα βοηθάει ως ψάλτης στη Σκήτη Τιμίου Προδρόμου το Γέροντα Τύχωνα. Οι δύο γέροντες ανέπτυξαν δυνατή φιλία η οποία τερματίσθηκε με την κοίμηση του Γέρωντα Τύχωνα το 1968. Ο Παΐσιος έμεινε στο κελί του Γέροντα Τύχωνα για ένδεκα έτη μετά την κοίμησή του, πράγμα που ήταν επιθυμία του φίλου του λίγο πριν πεθάνει.
Το 1979 αποχώρησε από την σκήτη του Τιμίου Προδρόμου και κατευθύνθηκε προς την Μονή Κουτλουμουσίου. Εκεί εισχώρησε στή μοναχική αδελφότητα ως εξαρτηματικός μοναχός. Η Παναγούδα ήταν μια σκήτη εγκαταλελειμμένη και ο Παΐσιος εργάστηκε σκληρά για να δημιουργήσει ένα κελί με «ομόλογο», όπου και έμεινε μέχρι και το τέλος τη ζωής του. Από την εποχή που εγκαταστάθηκε στην Παναγούδα πλήθος λαού τον επισκεπτόταν. Ήταν μάλιστα τόσο το πλήθος ώστε να υπάρχουν και ειδικές σημάνσεις που επεσήμαναν τον δρόμο προς το κελί του, ώστε να μην ενοχλούν οι επισκέπτες τους υπολοίπους μοναχούς. Επίσης δεχόταν πάρα πολλές επιστολές. Όπως έλεγε ο γέροντας στενοχωρείτο πολύ, γιατί από τις επιστολές μάθαινε μόνο για διαζύγια και ασθένειες ψυχικές ή σωματικές. Παρά το βεβαρημένο πρόγραμμά του, συνέχιζε την έντονη ασκητική ζωή, σε σημείο να ξεκουράζεται ελάχιστα, 2 με 3 ώρες την ημέρα. Εξακολούθησε όμως να δέχεται και να προσπαθεί να βοηθήσει τους επισκέπτες. Συνήθιζε επίσης να φτιάχνει «σταμπωτά» εικονάκια τα οποία χάριζε στους επισκέπτες σαν ευλογία.
Το 1966 ο γέροντας νοσηλεύθηκε στο Νοσοκομείο Παπανικολάου λόγω βρογχεκτασιών. Μετά την επέμβαση για την αφαίρεσή τους και λόγω της χρήσης ισχυρών αντιβιοτικών ο γέροντας έπαθε ψευδομεμβρανώδη κολίτιδα, η οποία του άφησε μόνιμα δυσπεπτικά προβλήματα. Κάποια στιγμή, ενώ εργαζόταν στην πρέσσα που είχε στο κελί του, έπαθε βουβωνοκήλη. Αρνήθηκε να νοσηλευτεί και υπέμεινε καρτερικά την ασθένεια, η οποία του έδινε φοβερούς πόνους για τέσσερα ή πέντε χρόνια. Κάποια μέρα σε μια επίσκεψή του στη Σουρωτή, κάποιοι γνωστοί του γιατροί κυριολεκτικά τον απήγαγαν και τον οδήγησαν στο Θεαγένειο νοσοκομείο, όπου και χειρουργήθηκε. Παρά την αντίθεση των γιατρών, ο γέροντας συνέχισε τη σκληρή ασκητική ζωή και τις χειρωνακτικές εργασίες κάτι που επιδείνωσε και άλλο την κατάσταση της υγείας του.
Μετά το 1993 άρχισε να παρουσιάζει αιμορραγίες για τις οποίες αρνούνταν να νοσηλευτεί λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «όλα θα βολευτούν με το χώμα». Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους ο Παΐσιος βγαίνει για τελευταία φορά από το Όρος και πηγαίνει στη Σουρωτή, στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου για τη γιορτή του Αγίου Αρσενίου (10 Νοεμβρίου). Εκεί μένει για λίγες μέρες και ενώ ετοιμάζεται να φύγει ασθενεί και μεταφέρεται στο Θεαγένειο, όπου του γίνεται διάγνωση για όγκο στο παχύ έντερο. Στις 4 Φεβρουαρίου του 1994 ο γέροντας χειρουργείται.
Παρότι η ασθένεια δεν σταμάτησε (παρουσίασε μεταστάσεις στους πνεύμονες και στο ήπαρ), ο γέροντας ανακοίνωσε την επιθυμία του να επιστρέψει στο Άγιο Όρος στις 13 Ιουνίου. Ο υψηλός πυρετός όμως και η δύσπνοια τον ανάγκασαν να παραμείνει.
Στο τέλος του Ιουνίου οι γιατροί του ανακοινώνουν ότι τα περιθώρια ζωής του ήταν δύο με τρεις εβδομάδες το πολύ. Τη Δευτέρα 11 Ιουλίου (γιορτή της Αγίας Ευφημίας) ο γέροντας κοινώνησε για τελευταία φορά γονατιστός μπροστά στο κρεβάτι του. Τις τελευταίες μέρες της ζωής του αποφάσισε να μην παίρνει φάρμακα ή παυσίπονα, παρά τους φρικτούς πόνους της ασθένειάς του.
Τελικά την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 και ώρα 11:30 το βράδυ την ησυχία τάραξε μια δυνατή βροντή! Κατόπιν με συνεχείς αστραπές φωτιζόταν όλο το Άγιον Όρος.Το απόγευμα εγινε γνωστό ότι ο γέροντας είχε περάσει πιά στην αιωνιότητα.
Ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Έκτοτε, κάθε χρόνο στις 11 προς 12 Ιουλίου, στην επέτειο κοιμήσεως του Γέροντος, τελείται αγρυπνία στο Ιερό Ησυχαστήριο, με συμμετοχή χιλιάδων πιστών.

Η Ιερότητα της Κυριακής. Τι λέγει ο γέροντας Παίσιος για την ιερότητα της ημέρας αυτής;

 Κανονικά πριν από τον Εσπερινό της γιορτής ή της Κυριακής σταματάει κάθε εργασία. Καλύτερα είναι να δουλέψη κανείς περισσότερο την προπαραμονή, όταν αυτό μπορή να ρυθμισθή, και να μη δουλέψη μετά τον Εσπερινό της παραμονής. Άλλο είναι να κάνη κανείς σε μια γιορτή ή την Κυριακή ένα ελαφρό πράγμα το απόγευμα, όταν είναι μεγάλη ανάγκη, αλλά και αυτό πάλι με τρόπο. Παλιά και οι χωρικοί που ήταν έξω στα χωράφια, μόλις άκουγαν την καμπάνα του Εσπερινού, έκαναν τον σταυρό τους και σταματούσαν την δουλειά. Το ίδιο και οι γυναίκες που κάθονταν στην γειτονιά. Σηκώνονταν, έκαναν τον σταυρό τους και άφηναν το πλέξιμο ή ό,τι άλλο έκαναν. Και ο Θεός τους ευλογούσε. Είχαν την υγεία τους και χαίρονταν... Τώρα κατήργησαν τις γιορτές, απομακρύνθηκαν από τον Θεό και την Εκκλησία και τελικά όσα βγάζουν από την δουλειά τους τα δίνουν στους γιατρούς και στα νοσοκομεία... Μια φορά ήρθε ένας πατέρας στο Καλύβι και μου λέει: «Το παιδί μου αρρωσταίνει συχνά και οι γιατροί δεν μπορούν να βρουν τι έχει». «Να σταματήσης να δουλεύης Κυριακή και όλα θ’ αλλάξουν», του είπα. Πράγματι σταμάτησε, και το παιδάκι του έγινε καλά.
     Πάντα λέω στους λαϊκούς να σταματήσουν να δουλεύουν Κυριακές και γιορτές, για να μην τους βρουν στην ζωή τους συμφορές. Όλοι μπορούν να ρυθμίσουν την δουλειά τους. Όλη η βάση είναι η πνευματική ευαισθησία. Αν υπάρχη ευαισθησία, βρίσκονται λύσεις για όλα. Και αν λίγο ζημιωθούν από μια λύση, θα πάρουν ευλογία διπλή. Πολλοί όμως δεν το καταλαβαίνουν. Ούτε στην Θεία Λειτουργία πηγαίνουν. Η Θεία Λειτουργία αγιάζει. Αν δεν πάη ο Χριστιανός την Κυριακή στην Εκκλησία, πως θα αγιασθή; Δυστυχώς όμως πάνε σιγά-σιγά οι άνθρωποι να μην αφήσουν ούτε γιορτές ούτε τίποτε. Βλέπεις, ακόμη και τα ονόματα τα αλλάζουν, για να μη θυμούνται τους Αγίους τους. Το Βασιλική το κάνουν Βίκυ· το Ζωή, Ζωζώ, και έτσι λέει δυο φορές... «ζώο»! Έβαλαν την γιορτή της Μάνας, του Μάη, του Απρίλη... Σε λίγο θα πουν: «Σήμερα είναι η γιορτή της αγκινάρας, την άλλη του κυπαρισσιού, την άλλη τα γενέθλια αυτού που βρήκε την ατομική βόμβα ή το ποδόσφαιρο». Δεν αφήνει όμως ο Θεός...

Η ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Κυριακή πρωί. Ώρα Θείας Λειτουργίας. Όμως στην νεοελληνική μας κοινωνία των... προχωρημένων αντιλήψεων η ζωή διοργανώνεται αγνοώντας χαρακτηριστικά, τι σημαίνει κάλεσμα της καμπάνας και σύναξη στην θεία λειτουργία.
- Φροντιστήρια κανονίζουν μαθήματα την iδια ώρα με την λειτουργία.
- Εκδρομεiς και ταξιδιώτες κανονίζουν ταξίδια Κυριακή πρωί-πρωί.
- Εργαζόμενοι ρυθμίζουν τις δουλειές τους ή τον ύπνο τους την ίδια ώρα, που στους ναούς γίνεται η λειτουργία.
Πόσο θλιβερή άγνοια έχουν! Τι χάνουν! Τι στερούνται προτιμώντας κάτι άλλο, ούτε καν το σκέπτονται!Ω αν καταλάβαιναν, σε τι προσφορά πλούτου χάριτος στρέφουν την πλάτη τους!Ω αν ήξεραν, τι «δικαιώματα» δίνουν στο διάβολο και πόσο πιο ευάλωτοι γίνονται στις παγίδες του, μένοντας γυμνοί από την «χάρη» της θείας λειτουργίας!Ω αν εiχαν επίγνωση, πόσο τραγικά λάθος αξιολογήσεις κάνουν, αδικώντας έτσι τον εαυτό τους!...
     Κάποτε, ένας ψαράς επήγε σε έναν ευλαβέστατο και άγιο μοναχό στο Άγιο Όρος Κυριακή βράδυ φρέσκα ψάρια για την εορτή πού θα είχε την άλλη ήμέρα, την Δευτέρα. Ο Γέροντας παραξενεύτηκε, και τον ερώτησε:
-Ποτέ τα έπιασες; Εκείνος απάντησε:
-Σήμερα το πρωί. Εiναι φρέσκα-φρέσκα! Τότε ο άγιος έκεiνος τού λέει:
-Παιδί μου, δεν μπορώ να τα αγοράσω. Εiναι αφορισμένα. Γιατί τα έπιασες την Κυριακή.
Ο ψαράς δεν μπορούσε να το καταλάβει αυτό. Τότε του λέει ο Γέροντας:
Θέλεις να βεβαιωθείς γι' αυτό; Δώσε ένα ψάρι στο γάτο μου. Και θα το ιδεiς. Δεν θα το φάει.Και πράγματι. `Ο γάτος δεν το έφαγε. Βέβαια αυτό δεν ήταν φυσικό. Οι γάτες «τρελαίνονται» για ψάρια. Καί δεν γνωρίζουν, σαν ζώα, καταστάσεις χάριτος. Ο γάτος εκείνος δεν έφαγε το ψάρι, κατά ειδική υπερφυσική ενέργεια τoυ Θεού. Όχι για την ψυχή του. Αλλά για την ψυχή τού ψαρά. Πού από άγνοια δεν σεβόταν την αργία τής Κυριακής. Αυτό, φυσικά, συγκλόνισε τον ψαρά, και στο εξής σεβόταν τις Κυριακές και τις μεγάλες εορτές.
Εμείς τις σεβόμαστε;

Από το Βιβλίο ΄΄ΔΙΔΑΞΟΝ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ΄΄ Αρχιμ. Σάββα Δημητρέα
Είναι παρατηρημένο πως, όταν o καιρός είναι βροχερός, μειώνεται το εκκλησίασμα. Έτσι η βροχή γίνεται μία «καλή» αφορμή για να μην πάμε στην Εκκλησία. Πόσο όμως στέκει μία τέτοια δικαιολογία;
Ένας ιερέας αντιμετώπιζε το ίδιο πρόβλημα με τούς ενορίτες του. Γι' αυτό διατύπωσε επτά λόγους, για τούς οποίους δεν θα πρέπει ποτέ ο Χριστιανός να λείπει από την Θεία Λειτουργία της Κυριακής.
1. Η Θεία Λειτουργία είναι τα «Τραπέζι», που μας ετοίμασε ο Χριστός με την Σταυρική Του Θυσία Εκεί μας προσφέρει ως τροφή τα Άχραντο Σώμα Του και το Τίμιο Αίμα Του.
2. Ο Χριστός είπε:- Όπου είναι δύο η τρεις συγκεντρωμένοι στα όνομα μου, εκεί είμαι κι εγώ ανάμεσά τους» (Μάτι. 26, 26-27). Με αυτά εννοούσε την ζωντανή Του παρουσία στην θεία Λατρεία μέσα στην Εκκλησία.
3. Ο Θεός ευλόγησε την Κυριακή ως «ημέρα Κυρίου» αφιερωμένη σ' Αυτόν, χωρίς να εξαιρέσει... τις βροχερές ημέρες!
4. Όταν πρόκειται για άλλες δραστηριότητες, είτε σπουδαίες είτε ασήμαντες (ταξίδια, δουλειές, αθλητισμό, κυνήγι), n βροχή δεν μας κρατάει στο σπίτι. Γιατί, λοιπόν, να μας γίνει εμπόδιο στον εκκλησιασμό μας;
5. Άσχημος καιρός; Τώρα θα φανεί πάσο αγαπάμε ειλικρινά τον Χριστό. H αληθινή αγάπη απαιτεί και κάποιες Θυσίες. Τι αγάπη έχομε για τον Χριστό, όταν με τόση «άνεση» απουσιάζουμε από το Πασχάλιο Δείπνο της Βασιλείας Του;
6. Η παραμονή στο σπίτι μία βροχερή Κυριακή αποτελεί την κακή αρχή, για να λείψουμε και άλλες Κυριακές... που δεν θα βρέχει
7. Δεν γνωρίζουμε πόσες ακόμη Κυριακές θα ζήσουμε! Ας φροντίσουμε να περάσουμε τα πρωινά της -ενδεχομένως τελευταίας Κυριακής μας, στην Θεία Λειτουργία. Αυτά για την καλή αρχή. Γιατί, όταν γευθεί ο Χριστιανός την χάρη και την δύναμη που πηγάζουν από την Θεία Λειτουργία, τότε δεν θα απουσιάζει από αυτήν ούτε με ... κατακλυσμό! «Γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος»

Πνευματικές νουθεσίες του Αγίου Παισίου


Μια φορά είχε έρθει στο Καλύβι ένα νέο παιδί απελπισμένο, γιατί έπεφτε σε σαρκική αμαρτία και
δεν μπορούσε να απαλλαγή από αυτό το πάθος.Είχε πάει σε δυο πνευματικούς που προσπάθησαν με αυστηρό τρόπο να το βοηθήσουν να καταλάβη ότι είναι βαρύ αυτό που κάνει. Το παιδί απελπίσθηκε.
«Αφού ξέρω ότι αυτό που κάνω είναι αμαρτία, είπε, και δεν μπορώ να σταματήσω να το κάνω και να διορθωθώ, θα κόψω κάθε σχέση μου με τον Θεό».Όταν άκουσα το πρόβλημά του, το πόνεσα το καημένο και του είπα: «Κοίταξε, ευλογημένο, ποτέ να μην ξεκινάς τον αγώνα σου από αυτά που δεν μπορείς να κάνης, αλλά από αυτά που μπορείς να κάνης. Για να δούμε τί μπορείς να κάνης, και να αρχίσης από αυτά. Μπορείς να εκκλησιάζεσαι κάθε Κυριακή;».
Μπορώ», μου λέει.
«Μπορείς να νηστεύης κάθε Τετάρτη και Παρασκευή;».
«Μπορώ».
«Μπορείς να δίνης ελεημοσύνη το ένα δέκατο από τον μισθό σου ή να επισκέπτεσαι αρρώστους και να τους βοηθάς;».
«Μπορώ».
«Μπορείς να προσεύχεσαι κάθε βράδυ, έστω κι αν αμάρτησες, και να λες "Θεέ μου, σώσε την ψυχή μου";».
«Θα το κάνω, Γέροντα», μου λέει.
«Άρχισε λοιπόν, του λέω, από σήμερα να κάνης όλα αυτά που μπορείς, και ο παντοδύναμος Θεός θα κάνη το ένα που δεν μπορείς».
Το καημένο ηρέμησε και συνέχεια έλεγε: «Σ’ ευχαριστώ, πάτερ».
Είχε, βλέπεις, φιλότιμο και ο Καλός Θεός το βοήθησε.

Λόγοι παρηγοριάς Αγίου Παισίου


Ο Σατανάς δεν θα πάψει να σπέρνει μέχρι της τελευταίας μας πνοής στο νου μας πονηρούς κι ακάθαρτους λογισμούς. Να μην τους δίνουμε σημασία. Να τους αφήνουμε να περνάνε όπως περνάνε στον αέρα τα πουλιά. Να φτιάξουμε ένα εργοστάσιο καλών λογισμών. Ό,τι ρίξουμε σ’ αυτό, εκείνο θα πάρουμε. Σίδερο αν του ρίξουμε, χρυσό θα πάρουμε. Ό,τι κακό βλέπουμε να το μετατρέπουμε πάντοτε σε καλό. Όλα να τα βλέπουμ...ε με απλότητα. Ένας απλός στην καρδιά μοναχός είδε επάνω σε ένα γιαπωνέζικο τρανζίστορ σταυρό. Και ξέρετε τι έκανε; Δεν κατηγόρησε τους γιαπωνέζους που έβαλαν το σταυρό επάνω στο τρανζίστορ, αλλά είπε: «Δόξα τω Θεώ και οι γιαπωνέζοι έγιναν Χριστιανοί». Εάν σε κάποια συντροφιά, που θα τύχετε, δε συζητούν πνευματικά, εμείς θα σιωπούμε, δε θα δίνουμε σημασία σ’ αυτά που λένε, μόνο θα λέμε την ευχή. Έτσι και προσευχή γίνεται γι’ αυτούς που αργολογούν κι εμείς δεν έχουμε βλάβη
Γέρων Παΐσιος Αγιορείτης

Γέροντας Παίσιος ο Αγιορείτης


Πολλοί είναι οι άνθρωποι που γνώρισαν το Γέροντα Παΐσιο. Καθένας από αυτούς μπορεί να πει μια ιστορία για το Γέροντα ή να θυμηθεί την απλότητά του. Οι πιο κοντινοί στο Γέροντα Παΐσιο άνθρωποι που ζούνε σήμερα είναι:Ο πατήρ Παΐσιος ο μαθηματικός που ζει σε ένα κελλάκι κοντά στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους. Αυτός έλαβε το όνομα του Γέροντα και είναι ο πνευματικός της Μονής του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή.Ο ιερομόναχος Αρσένιος και ο μοναχός Ησαΐας που μένουν στο κελλάκι της Παναγούδας όπως ο γέροντας Παΐσιος επιθυμούσε. Οι δύο μοναχοί κρατούν το κελλάκι όπως το είχε ο γέροντας και δέχονται με μεγάλη χαρά όσους επισκέπτονται το σπιτάκι που έζησε ο γέροντας Παΐσιος.
Οι μοναχές της Σουρωτής στη γυναικεία Ιερά Μονή αγίου Ιωάννου του Θεολόγου κατέχουν δύο πολύτιμους θησαυρούς: Τα λείψανα του αγίου Αρσενίου και τον τάφο του γέροντος Παισίου. Στο μοναστήρι της Σουρωτής καθημερινά συρρέουν πολλοί προσκυνητές από ολόκληρο τον κόσμο για να προσκυνήσουν στον τάφο του γέροντος Παισίου.
Υπάρχουν βεβαίως και πάρα πολλοί άλλοι άνθρωποι που γνώρισαν το Γέροντα Παΐσιο, άκουσαν τη διδασκαλία του, διαπίστωσαν την αγιότητά του, δέχτηκαν τα δώρα της προσευχής του. Όλοι αυτοί ομολογούν πως ο γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης είναι ένας από τους πιο σημαντικούς αγίους ασκητές του 20ου αιώνα.Ο Γέρων Παΐσιος ήταν ένας πολύ απλός άνθρωπος, ο οποίος πίστευε στο λόγο του Ευαγγελίου, κάνοντας τρόπο ζωής τον μοναστικό βίο και τις διδαχές της ορθόδοξης ασκητικής παράδοσης. Οι εγκύκλιες γνώσεις του περιορίζονταν στο επίπεδο του δημοτικού. Παρ' όλα αυτά ξεχώριζε για την «χαριτωμένη» απλότητά του και την έντονη αγωνία που τον διακατείχε για την βοήθεια των συνανθρώπων του, που αναζητούσαν ένα πνευματικό καθοδηγητή. Ο ίδιος αποτελούσε παράδειγμα ανθρώπου αφιερωμένου στον Θεό, αφαιρώντας τις προσωπικές επιδίωξεις και τα προσωπικά θελήματα. Η υπακοή, η άσκηση, η ταπείνωση, η ευσέβεια, το φιλότιμο και πάνω από όλα η αγάπη και η μακροθυμία, αποτελούσαν τρόπο ζωής για τον ίδιο, αλλά και διδαχές για όσους αποζητούσαν ένα λόγο παρηγοριάς ή κάποια επίλυση προσωπικού προβλήματος.

Γέροντος Παϊσίου: Πώς να ζούμε πνευματικά τις γιορτές


«Ο Χριστός με τη μεγάλη Του αγάπη και με την μεγάλη Του αγαλλίαση που σκορπάει στις ψυχές των πιστών με όλες τις άγιες γιορτές Του, μας ανασταίνει αληθινά αφού μας ανεβάζει ψηλά πνευματικά. Αρκεί να συμμετέχουμε και να έχουμε όρεξη πνευματική να τις πανηγυρίζουμε πνευματικά· τότε τις γλεντάμε πνευματικά και μεθάμε πνευματικά από το παραδεισένιο κρασί που μας φέρνουν οι Άγιοι και μας κερνούν.Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις άγιες ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να σκεφτόμαστε τα γεγονότα της κάθε αγίας ημέρας και να λέμε την ευχή δοξολογώντας τον Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολύ ευλάβεια κάθε γιορτή».
«Να μελετάει και να ζει τα θεία γεγονότα συνέχεια. Όταν κανείς μελετάει τα γεγονότα της κάθε γιορτής, φυσιολογικά θα συγκινηθεί και με ιδιαίτερη ευλάβεια θα προσευχηθεί. Έπειτα στις Ακολουθίες ο νους να είναι στα γεγονότα που γιορτάζουμε και με ευλάβεια να παρακολουθούμε  τα τροπάρια που ψέλνονται. Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζει τα γεγονότα ο άνθρωπος, και έτσι αλλοιώνεται. 
Όταν σκεφτόμαστε λ.χ έναν Άγιο που τον έχουμε σε ευλάβεια ή τον Άγιο που γιορτάζουμε, ο νους θα πάει και λίγο παραπάνω, θα πάει στον ουρανό». «Τους Αγίους μας, που έχυσαν είτε αίμα είτε ιδρώτες και δάκρυα για την αγάπη του Χριστού, πάντα πρέπει να τους γιορτάζουμε με ευλάβεια, για να βοηθιόμαστε. Και όταν ακούμε το Συναξάρι τους «Τη αυτή ημέρα μνήμη του Αγίου…», να στεκόμαστε εκείνη την στιγμή όρθιοι, όπως και οι στρατιώτες στέκονται προσοχή, όταν διαβάζονται τα ονόματα των ηρωϊκώς πεσόντων συναδέλφων τους».