Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2017

Ποιμαντορική Εγκύκλιος για την έναρξη της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής


ΚΟΣΜΑΣ
Ο  ΧΑΡΙΤΙ  ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ  ΚΑΙ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΤΗΣ  ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Προς τον ευσεβή κλήρον και λαόν της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως.

Εισήλθαμε και ζούμε, αγαπητοί πατέρες και αδελφοί, μέσα στην κατανυκτική περίοδο του Τριωδίου. Ως γνωστόν, το Τριώδιο, διαιρείται σε τρεις χρονικές υποπεριόδους. Η πρώτη, η εισαγωγική περίοδος, από την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου έως την σημερινή Κυριακή της Τυρινής, ονομάζεται Πύλη η προφωνήσιμος περίοδος, επειδή εισάγει, προαναφωνεί και προκηρύττει τους αγώνες που έχουμε να κάνουμε κατά των παθών και των δαιμόνων την Αγία Τεσσαρακοστή.
Από αύριο εισερχόμαστε στη δευτέρα περίοδο, την μεγαλύτερη χρονικά, την Μεγάλη Τεσσαρακοστή, η οποία τελειώνει την Παρασκευή προ της εορτής του Αγίου Λαζάρου, για να φθάσουμε στην τρίτη περίοδο, την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα.
Μέσα στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή καλούμαστε να ζήσουμε κατανυκτικές Θείες Λειτουργίες, ακολουθίες κατ’ εξοχήν διδακτικές και ενισχυτικές, να τιμήσουμε μεγάλες μορφές και άγια γεγονότα, να αγωνισθούμε ενισχυόμενοι από όλα αυτά, ώστε να αποβάλλουμε τα πάθη μας, να καλλιεργήσουμε τις αρετές να γίνουμε άξιοι, δοχεία της Θείας Χάριτος.
Με την παρούσα Εγκύκλιο, θέλω με μεγάλη συντομία, με απλότητα και προσοχή, να αναφερθώ στα άγια γεγονότα που ζούμε και εορτάζουμε στις λατρευτικές συνάξεις, στα πνευματικά όπλα που μας προσφέρει η Εκκλησία μας την Μεγάλη Τεσσαρακοστή, και να παρακαλέσω πατρικά όλοι μας να τα αξιοποιήσουμε ώστε να γίνη ο πνευματικός μας αγώνας αποτελεσματικός.
Η Αγία Τεσσαρακοστή, όπως είπαμε, αρχίζει από αύριο, Καθαρά Δευτέρα, με αυστηρά, βέβαια, νηστεία. Η νηστεία αυτή σημαίνει αντίστροφο πορεία του ανθρώπου προς τον Χριστό και τη σωτηρία του.
Αν η άρνησι του Αδάμ να νηστεύση στον επίγειο παράδεισο, έφερε σε αυτόν την απώλεια του Παραδείσου, με την εφαρμογή της νηστείας, τώρα ο χριστιανός, θα βρη το δρόμο για να κερδίση τον ουράνιο παράδεισο.
Η Εκκλησία μας πάντοτε τονίζει ότι η νηστεία δεν είναι μόνο νηστεία τροφών, αλλά και νηστεία από τα πάθη μας. «Αληθής νηστεία η των κακών αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύδους και επιορκίας» (ιδιόμελον Καθαράς Δευτέρας).
 Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή περιλαμβάνει πέντε Κυριακές. Όλες αυτές τις Κυριακές τελείται η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και όχι του ιερού Χρυσοστόμου. Ιδιαιτέρα σημασία έχουν οι Κυριακές αυτές αλλά και μερικά Σάββατα, για τα γεγονότα και τα πρόσωπα στα οποία οι ημέρες αυτές είναι αφιερωμένες.
Το Σάββατο της Α’ Εβδομάδος είναι αφιερωμένο στον μεγαλομάρτυρα Θεόδωρο τον Τήρωνα με ανάμνησι του δια των κολλύβων θαύματος του αγίου, δια του οποίου διεφύλαξε τους χριστιανούς από την κατάλυσι τροφών, οι οποίες, κατά διαταγή του Ιουλιανού του Παραβάτου, είχαν μιανθή κρυφά με αίμα ειδωλοθύτων.
Η  πρώτη Κυριακή είναι αφιερωμένη στον θρίαμβο της Ορθοδοξίας και γι  αὐτό λέγεται Κυριακή της Ορθοδοξίας. Μας υπενθυμίζει τη νίκη και τον θρίαμβο της πίστεώς μας εναντίον της πλάνης των αιρέσεων, του κόσμου, της αμαρτίας. Πανηγυρίζουμε την μεγάλη νίκη της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και θερμά παρακαλούμε τον Κύριο και αρχηγό της πίστεώς μας να στερεώση στις ψυχές μας την αγία και αμώμητο πίστι των αγίων Αποστόλων, των Πατέρων, των Μαρτύρων, των Ομολογητών, των Οσίων, των Νεομαρτύρων.
Η δευτέρα Κυριακή είναι αφιερωμένη στη μνήμη του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. Ο άγιος Γρηγόριος προβάλλεται και τιμάται από την Εκκλησία μας αφ’ ενός για να μας διδάξη την άσκησι, τη νηστεία, την εγκράτεια, την προσευχή, αφού ο ίδιος ο άγιος καλλιέργησε τις αρετές αυτές, αφ’ ετέρου, ως ομολογητής και αγωνιστής της ορθοδόξου πίστεως κατά των αιρετικών και εχθρών της ορθοδοξίας, να μας εμπνεύση και να μας ενισχύση ώστε να ομολογούμε «λόγοις και έργοις» την ορθόδοξο πίστι μας, την οποία την προηγούμενη Κυριακή γνωρίσαμε καλύτερα και τιμήσαμε.
Η τρίτη Κυριακή λέγεται Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως. Στο μέσον της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία μας προβάλλει σε προσκύνησι τον Τίμιο και Πανάγιο Σταυρό. Τον προβάλλει για να τονίση και να ενισχύση τους πιστούς στους πνευματικούς αγώνες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Όμως, το πανσεβάσμιο και πάνσεπτο σύμβολο της αμωμήτου πίστεώς μας, ο Πανάγιος Σταυρός, μας υποδεικνύει και ποιό είναι το ανεκτιμήτου αξίας αντάλλαγμα της ψυχής του ανθρώπου. Μας υπενθυμίζει ότι για τη λύτρωσί μας και την απαλλαγή από τις αμαρτίες μας καταβλήθηκε ως λύτρο, δόθηκε ως αντάλλαγμα, το ατίμητο Αίμα του Σωτήρος μας, Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό πρέπει κι εμείς με θερμή ευγνωμοσύνη να απαρνηθούμε το αμαρτωλό εγώ μας, να ζούμε την συνεχή μετάνοια, να ζούμε την ζωή του Χριστού, γεμάτη από φως και χάρι Θεού.
Η τετάρτη Κυριακή είναι αφιερωμένη στον μεγάλο όσιο και πατέρα, τον άγγελο επί γης, τον άγιο Ιωάννη, συγγραφέα της Κλίμακος και ηγούμενο της Μονής του Σινά, ο οποίος έζησε τον 6ο αιώνα μ.Χ. Συνέγραψε το βιβλίο «Κλίμαξ των αρετών» και δια του βιβλίου αυτού ο αναγνώστης ανακαλύπτει τη νοητή κλίμακα για να ανέβη από την ματαιότητα και την φθαρτότητα του προσκαίρου αυτού κόσμου, στην μυστική, την εσωτερική όρασι των θαυμασίων του Θεού.
Μας καλεί η Εκκλησία μας να μελετήσουμε την Κλίμακα του αγίου Ιωάννου για να βοηθηθούμε, ιδιαιτέρως τώρα την Μεγάλη Τεσσαρακοστή, να αρνηθούμε τα πάθη μας, να ανεβούμε από αρετής σε αρετή, να ομοιάσουμε και να ενωθούμε με τον Κύριό μας.
Η τελευταία Κυριακή είναι αφιερωμένη στην αγία Μαρία την Αιγυπτία. Προ των πυλών της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος και της Αναστάσεως του Κυρίου, η Εκκλησία μας προσφέρει πρότυπο μετανοίας. Ο εχθρός της ψυχής μας, ο διάβολος, μας ενοχλεί συνεχώς, μας πιέζει με όλα τα θελκτικά όπλα του να παραμείνουμε στην αμαρτία και να αδιαφορήσουμε για τη μετάνοια. Ταυτόχρονα μας φέρνει απόγνωσι, αγωνίζεται να μας πείση πως δεν σωζόμαστε, ένεκα των πολλών αμαρτιών μας.
Η Εκκλησία μας προβάλλει την αγία Μαρία την Αιγυπτία, η οποία ήταν βυθισμένη στον άσωτο βίο για δεκαεπτά χρόνια. Όταν βρέθηκε εμπρός στην είσοδο του Ναού της Αναστάσεως, στα Ιεροσόλυμα, δεν μπόρεσε να εισέλθη στο Ναό, παρ’ ότι προσπαθούσε. Συγκλονίστηκε, ήλθε σε κατάνυξι, σε συναίσθησι, σε αυτογνωσία και αυτομεμψία, μετανόησε, υπεσχέθη να αλλάξη τρόπο ζωής και εισήλθε ανεμπόδιστα για να προσκυνήση τον Γολγοθά και τον Πανάγιο Τάφο. Η μετάνοιά της ολοκληρώθηκε με την άσκησι και τα δάκρυα μετανοίας σαράντα επτά χρόνια στην έρημο, με αποτέλεσμα να γίνη επί γης άγγελος.
Η Εκκλησία μας αυτή την Κυριακή, προ των πυλών του Πάσχα, μας φωνάζει κανείς να μην αποθαρρυνθή. Προϋπόθεσι, μας λέει, για να ζήσουμε τα Άχραντα Πάθη και την Ανάστασι του Κυρίου μας, είναι η ειλικρινής μετάνοια. Αλλά και ποτέ να μην διστάζουμε να προχωρήσουμε στην μετάνοια, ένεκα των πολλών μας αμαρτημάτων. Η ειλικρινής μετάνοια τα πάντα συγχωρεί και απαλείφει.
Όλο το Τριώδιο και ιδιαιτέρως η Μεγάλη Τεσσαρακοστή παρουσιάζει και πέντε πρωτοτυπίες λατρευτικών συνάξεων και κοινής προσευχής. Αυτές είναι:
Α. Οι Κατανυκτικοί Εσπερινοί. Έτσι ονομάζονται οι εσπερινοί των Κυριακών από της Κυριακής της Τυρινής, από σήμερα το απόγευμα δηλαδή, έως το απόγευμα της πέμπτης Κυριακής των Νηστειών. Κάθε κατανυκτικός εσπερινός αποτελεί την έναρξι της νέας εβδομάδος και είναι, κατ’ εξοχήν, ακολουθία κατανύξεως και μεγάλης πνευματικής ωφέλειας.
Β. Το Μέγα Απόδειπνο. Καθ’ όλη την Μεγάλη Τεσσαρακοστή τα απογεύματα από Δευτέρα έως και Πέμπτη ψάλλεται το Μέγα Απόδειπνο. Την Παρασκευή, το Σάββατο και την Κυριακή ψάλλεται το Μικρό Απόδειπνο. Το Μεγάλο Απόδειπνο είναι ακολουθία κατ’ εξοχήν κατανυκτική, αφυπνιστική, η οποία διδάσκει, ενισχύει και καλλιεργεί την καρδιακή προσευχή και αναζωπυρώνει την ευλάβεια των χριστιανών.
Γ. Ο Ακάθιστος Ύμνος. Δεκατρείς αιώνες έχουν περάσει από τότε που γράφηκε. Και όμως ο Ύμνος αυτός, όχι μόνο δεν λησμονήθηκε, αλλά ακούγεται με βαθειά ευλάβεια και παρακινεί σε θερμή ικεσία προς την Παναγία μας. Είναι ποίημα καθαρά χριστιανικό και ελληνικό. Είναι ο παιάνας της νίκης των Ελλήνων κατά των βαρβάρων, αλλά και των χριστιανών κατά των αοράτων δρακόντων της αμαρτίας. Είναι μοναδικού κάλλους ύμνος προς την Κυρία Θεοτόκο, την μεγάλη μας μητέρα και σώτειρα.
Μέσα από τους στίχους του Ακαθίστου Ύμνου διαφαίνεται το πως η θερμή πίστις των Ελλήνων έγινε απόρθητο τείχος του Γένους μας κατά την μακραίωνη ιστορία του. Αυτή η θερμή πίστι απετέλεσε τον λιμένα, όπου πάντα κατέφευγε το δούλο Γένος. Και αυτή η πίστι έφερε την αγάπη και την σκέπη της Παναγίας μας, η οποία και το μυστήριο της σωτηρίας μας διηκόνησε και την Πατρίδα μας έσωσε από τους βαρβάρους και τον αφανισμό.
Δ. Ο Μέγας Κανών. Ονομάζεται Μέγας γιατί αποτελείται από διακόσια τριάντα τροπάρια. Είναι ποίημα του αγίου Ανδρέα του Κρήτης και παρελαύνουν μέσα στους ύμνους του όλες οι μορφές της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Όλες οι μορφές μας διδάσκουν να μιμηθούμε τις πράξεις των δικαίων και να απορρίψουμε εκείνες των αμαρτωλών. Καθώς ακούει κανείς τα τροπάρια του Μεγάλου Κανόνος νομίζει πως ζει την δική του εξομολόγησι και παροτρύνεται να ζήση τη δική του προσωπική μετάνοια. Ο Μέγας Κανών ψάλλεται τμηματικά σε τέσσερα μέρη με το Μεγάλο Απόδειπνο την καθαρά εβδομάδα και ολόκληρος το εσπέρας της Τετάρτης της Ε’ Εβδομάδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Ε. Οι Θείες Λειτουργίες των Προηγιασμένων Δώρων. Η Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων είναι πολύ παλαιά. Καθιερώθηκε και επιβλήθηκε από την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο κατά το έτος 691 μ.Χ. με τον 52ο κανόνα της. Σκοπός της είναι η θεία Κοινωνία των χριστιανών κατά την Μεγάλη Τεσσαρακοστή.
Είναι γνωστό ότι την περίοδο αυτή, λόγω του πενθίμου χαρακτήρος και κλίματός της, δεν τελείται κατά τις καθημερινές η Θεία Λειτουργία του Ιερού Χρυσοστόμου και του Μεγάλου Βασιλείου, εκτός Σαββάτου και Κυριακής. Οι πρώτοι χριστιανοί κοινωνούσαν τουλάχιστον τέσσερις φορές την εβδομάδα. Για να κοινωνούν, λοιπόν, και ενδιαμέσως, καθιερώθηκε να  αγιάζεται ο άγιος άρτος το Σάββατο η την Κυριακή και να προσφέρεται προηγιασμένος. Έτσι κοινωνούσαν οι πιστοί που ήθελαν και τις άλλες ημέρες.
Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί, πλησιάζουμε στα προπύλαια των εορτών του Πάσχα. Έφθασε η Μεγάλη Τεσσαρακοστή.
Θέλω θερμά να παρακαλέσω όλους και όλες σας, αλλά και τα παιδιά μας. Ελάτε εφέτος να παρακολουθήσουμε ανελλιπώς όλες τις ακολουθίες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, να τις ζήσουμε με πίστι, με προσευχή, με κατάνυξι, με προσοχή. Μη φοβώμαστε. Δεν θα κουρασθούμε. Θα νοιώσουμε γλυκύτητα παρουσίας Αγίου Πνεύματος, θα ενισχυθούμε πολύ, θα ζήσουμε αληθινά την Μεγάλη Τεσσαρακοστή.
Αν το θελήσουμε, το Πάσχα αυτό θα ζήσουμε ουράνιες χαρές και η πνευματική μας αναγέννησι θα είναι δώρο θείας χάριτος, δώρο σωτηρίας. Αμήν.

Μετά πολλών πατρικών ευχών
για μια ευλογημένη Μεγάλη Τεσσαρακοστή,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2017

Κυριακή της Τυρινής - Εσπερινός της Συγγνώμης

Από την Κυριακή της Τυρινής 26 Φεβρουαρίου 2017 και κάθε Κυριακή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής το απόγευμα, η Εκκλησία μας όρισε να τελείται η Ακολουθία του Κατανυκτικού Εσπερινού.
Η Τοπική μας Εκκλησία, έχει την παράδοση να τελεί τους Εσπερινούς αυτούς, στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου και στο Αγρίνιο, σε διαφορετικό Ναό κάθε Κυριακή και στο τέλος της Ακολουθίας να γίνεται Εσπερινό Κήρυγμα, ώστε οι πιστοί να ωφελούνται τόσο από τους κατανυκτικούς και διδακτικούς ύμνους, όσο και από τον Λόγο του Θεού.
Την Κυριακή της Τυρινής, 26 Φεβρουαρίου 2017 και ώρα 18:00’ το απόγευμα, ο Α´ Κατανυκτικός Εσπερινός, ο οποίος ονομάζεται και Εσπερινός της Συγγνώμης, επειδή κατά τη διάρκειά του οι χριστιανοί ανταλλάσσουν τον ασπασμό της συγγνώμης, συγχωρώντας ο ένας τον άλλον στην αρχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, θα τελεσθεί:
  • Στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. ΚΟΣΜΑ, ο οποίος θα κηρύξει και τον θείο λόγο.
  • Στην πόλη του Αγρινίου, στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής, με ομιλητή τον πανοσιολογιώτατο αρχιμανδρίτη Λαυρέντιο Καρανάσιο, ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεώς μας.

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2017

Δεκαετές Μνημόσυνο αειμνήστου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρού Θεοκλήτου




ΔΕΛΤΙΟΝ  ΤΥΠΟΥ


Την ερχομένη Κυριακή της Τυρινής, 26 Φεβρουαρίου 2017, εορτή του αγίου μάρτυρος Θεοκλήτου, θα τελεσθεί ιερό μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως του μακαριστού Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας Θεοκλήτου, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου.
Στις 12 Φεβρουαρίου συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από την κοίμηση του μακαριστού Μητροπολίτου, ο οποίος εποίμανε την Ιερά Μητρόπολή μας για 40 χρόνια και αναδείχθηκε υπόδειγμα αληθινού ποιμένος, μιμητού του μεγάλου Ποιμένος Αρχιερέως Χριστού.
Της Θείας Λειτουργίας και του Μνημοσύνου θα προεξάρχει ο Σεβασμιώτα-τος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς.
Προσκαλούνται οι τοπικοί άρχοντες και το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ιεράς Μητροπόλεως να συμμετάσχουν στο ιερό μνημόσυνο για να τιμήσουν τη μνήμη του αειμνήστου Ποιμενάρχου.
Ακολουθεί κείμενο με βιογραφικά στοιχεία, καθώς και φωτογραφίες του μακαριστού Μητροπολίτου.

Εκ  του  Γραφείου  Τύπου  και  Επικοινωνίας της  Ιεράς  Μητροπόλεως

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ὁ Μακαριστός Μητροπολίτης Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κυρός Θεόκλητος (κατά κόσμον Λουκᾶς) Ἀβραντινῆς, γεννήθηκε τό ἔτος 1922 στό χωριό Κάτω Βλασία Καλαβρύτων, ἀπό πολύτεκνους γονεῖς.
Σπούδασε στή Θεολογική Σχολή Ἀθηνῶν καί έλαβε τό πτυχίο τό ἔτος 1954. Διάκονος χειροτονήθηκε τό 1943 καί πρεσβύτερος τό 1946. Διετέλεσε ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Κάτω Βλασίας καί ἐφημέριος τοῦ Πανεπιστημιακοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ «Καπνικαρέας» στήν Ἀθήνα.  Ὑπηρέτησε ὡς Πρωτοσύγκελλος στήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν καί στήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν.  
Τό 1965 ἐξελέγη Μητροπολίτης Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας, ὅπου ἐπί σαράντα (40) συναπτά ἔτη προσέφερε καί ἐδίδαξε πολλά, κυρίως δέ μέ τήν πνευματική του παρουσία. Διετέλεσε τοποτηρητής τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων Ἄρτης, Λευκάδος καί Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου. Ἀνέπτυξε πλούσιο φιλανθρωπικό καί ἱεραποστολικό ἔργο, ἐνῶ προνοίᾳ του ἐξεδόθη τό περιοδικό τῆς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας «Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός». Ἐπίσης ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Θεόκλητος ἦταν συγγραφέας βιβλίων θρησκευτικοῦ καί πνευματικοῦ περιεχομένου. 
Ἐφησυχάζων γιά λόγους ὑγείας μετά τήν 6ην Ἀπριλίου 2005 στό Ἐπισκοπεῖο τῆς Ἱερᾶς Πόλεως Μεσολογγίου, τήν 15ην Ἀπριλίου 2006 ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χριστόδουλος τοῦ ἀπένειμε τήν ἀνωτάτη διάκριση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τόν Χρυσοῦν Σταυρόν τοῦ Ἀπ. Παύλου. Ἐκοιμήθη τήν 12ην Φεβρουαρίου 2007.

Εκ  του  Γραφείου  Τύπου  και  Επικοινωνίας της  Ιεράς  Μητροπόλεως










Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017

Ψηφισμα Ιερέων Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας προς τον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων

ΕΛΛΗΝΙΚΗ   ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ  ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Ι ε ρ α τ ι κ ή   Σ ύ ν α ξ ι σ 


Πρός:   Ἀξιότιμον  Κύριον
Κωνσταντῖνον  Γιαβρόγλου 
Ὑπουργόν  Παιδείας, Ἔρευνας  καί  Θρησκευμάτων 
Ἀνδρέα  Παπανδρέου  37,  Τ.Κ. 151 80 
Εἰς  Ἀμαρούσιον

Κοιν. 1) Ἱεράν  Σύνοδον  τῆς  Εκκλησίας  τῆς  Ἑλλάδος
          2) Τοπικήν  Αὐτοδιοίκησιν  
          3) Συλλόγους  Καθηγητῶν  τῶν  Γυμνασίων  τῆς  Μητροπόλεως  
          4) Συλλόγους  Γονέων  καί  Κηδεμόνων  τῶν  Μαθητῶν  τῶν  Γυμνασίων 
           5) κ. κ. Βουλευτές  τῆς  ἐκλογικῆς  Περιφερείας

Θέμα:  «Θεματική Ἑβδομάδα Ἐνημέρωσης καί Εὐαισθητοποίησης σέ ζητήματα Διατροφῆς, Ἐθισμοῦ-Ἐξαρτήσεων καί Ἔμφυλων Ταυτοτήτων» στά Γυμνάσια.

Ἐξοχώτατε  Κύριε  Ὑπουργέ,
Στήν σημερινή Ἱερατική μας Σύναξη, ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶς, καί ὅλοι οἱ ἱερεῖς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως μας, μέ θλίψη καί ἀγανάκτηση ἀκούσαμε γιά τήν προσπάθεια τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας νά ἐπιβάλλει στήν νεότητα τῆς πατρίδος μας τήν ἀποδόμηση τῶν ἀξιῶν.  Πρόκειται γιά τό 3ο σκέλος τῆς θεματικῆς ἑβδομάδος πού ἀναφέρεται στίς «ἔμφυλες ταυτότητες». 
Ὀδύνη καί ὀργή καταλαμβάνει τίς ψυχές μας καθώς παρακολουθοῦμε τήν προσπάθεια σας νά ξεθεμελιώσετε ὅτι ὑγιές ἔχει ἀπομείνει στόν τόπο αὐτό. Εἴδαμε, τίς ἡμέρες πού ἑτοιμαζόταν ὁ Ὀρθόδοξος Ἑλληνισμός νά γιορτάσει τό κοσμοχαρμόσυνο γεγονός τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, νά στέλνει τό Ὑπουργεῖο Παιδείας ἐγκύκλιο μέ βαθμό προτεραιότητος «ἐξαιρετικῶς ἐπεῖγον» γιά τήν «Ὑλοποίηση στό Γυμνάσιο Θεματικῆς Ἑβδομάδος Ἐνημέρωσης καί Εὐαισθητοποίησης σέ ζητήματα Διατροφῆς, Ἐθισμοῦ-Ἐξαρτήσεων καί Ἔμφυλων Ταυτοτήτων» μέ γενικό τίτλο «Σῶμα καί Ταυτότητα»! 
Σαφέστατα καί ἀπροκάλυπτα τό Ὑπουργεῖο Παιδείας προωθεῖ στά παιδιά ἕναν Σοδομισμό πολύ χειροτέρου τύπου ἀπό τή γνωστή ὁμοφυλοφιλία. Θέλει τά παιδιά νά διαλέγουν αὐτά τό κοινωνικό τους φύλο ἀνεξαρτήτως ἀπό τό βιολογικό τους φύλο. Δηλαδή, ἐάν κάποιο παιδί δέν αἰσθάνεται καλά μέ τό ὅτι γεννήθηκε ἀγόρι ἤ κορίτσι νά μπορεῖ νά δηλώσει τό ἀντίθετο, καί μάλιστα νά τό ἀλλάζει μέ τή βοήθεια τῆς ἰατρικῆς. Αὐτό δέν ἀναφέρεται σαφῶς στο σκοπό της Θεματικῆς Ἑβδομάδος; Γράφετε: «... δέν ἐπιδιώκεται μόνο ἡ ἀπόκτηση πληροφοριῶν ἤ γνώσεων ἀλλά καί ἡ ἀλλαγή ἀντιλήψεων καί συμπεριφορῶν». Δηλαδή, ἔκφυλη ἀποδόμηση κάθε τελευταίου ἴχνους ὑγείας, ψυχικῆς καί σωματικῆς. Γκρέμισμα ὄχι μόνο τῶν ἀξιῶν ἀλλά καί αὐτῶν τῶν φυσικῶν νόμων, πού ἰσχύουν ἀνέκαθεν στό ἀνθρώπινο γένος.
Σᾶς ἐρωτοῦμε: Πάνω σέ ποιά ἔγκυρη ἐπιστημονική βάση κινούνται αὐτές οἱ πρωτοβουλίες; Ἀπό πότε μία θεωρία περί διαφοράς μεταξύ βιολογικοῦ καί κοινωνικοῦ φύλου εἶναι ἐπιστημονικά ἀποδεδειγμένη ὥστε νά τή διδάσκεται ὁ ἀνήλικος μαθητής; Πού εἶναι οἱ ἁρμόδιοι ἐπιστήμονες, παιδοψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, νά πιστοποιήσουν τόν τρόπο, τό περιεχόμενο καί τή διαδικασία; Ποιοί θά τά διδάξουν αὐτά καί μέ ποιά κριτήρια στά παιδιά; Τί εἴδους ἀνατριχιαστικά πειράματα εἶναι αὐτά σέ βάρος ἀνήλικων μαθητῶν; Ρωτήθηκαν μήπως οἱ ὑπεύθυνοι γονεῖς, ἄν θέλουν τά ἀνήλικα παιδιά τους νά ἀποδομήσουν τἰς «ἔμφυλες ταυτότητες» καί ποιοί εἶναι αὐτοί πού θά τούς τίς ἀποδομήσουν; Μέ τί θά τίς ἀντικαταστήσουν; 
Ἀντί τό σχολεῖο νά βγάζει λεβέντες καί λεβέντισσες νιάτα, γεμάτα ἀπό ὑγεία καί ζωντάνια, νά παραμορφώνει τά παιδιά διδάσκοντας καί προωθώντας τήν ὀντολογική διαστροφή; Τά ψυχολογικά, ψυχιατρικά καί συναισθηματικά τραύματα πού θα δημιουργήσετε στίς ἀθώες ψυχές τῶν παιδιῶν μέ τή σύγχυση ταυτότητος δέν σᾶς ἀνησυχοῦν;. Ἐπιτέλους, μέχρι πότε μιά ἐλάχιστη μειοψηφία πού εἶναι ἡ κοινότητα τῶν ΛΟΑΤ θά ἐπιβάλλει μέ ὁλοκληρωτικό τρόπο καί φασιστική νοοτροπία τί θά διδαχθοῦν στά σχολεῖα τά παιδιά μας; 
Φαίνεται ὅτι δέν θέλετε ἡ νέα γενιά τῶν Ἑλλήνων νά μορφωθεῖ μέ τά ἰδανικά τῆς ἐλευθερίας ἀλλά νά μετατραπεῖ σ’ ἕνα εἴδους ἀνθρωποειδές πού θά χειραγωγεῖ εὔκολα ἡ νέα τάξη πραγμάτων, πού δέν θά μπορεῖ νά ἀναπαραγάγει τό εἴδος του, νά φέρει ἄλλους ἀπογόνους.  Γιά νά ἐπιτευχθεῖ ἔτσι ὁ στόχος τῆς μείωσης τοῦ πληθυσμοῦ καί τοῦ ἀφανισμοῦ τῶν Ἑλλήνων. Ἡ Ἑλλάδα τῆς οἰκονομικής κρίσης, λοιπόν, μπῆκε ἤδη καί σέ διαδικασία συστηματικῆς πνευματικῆς καί ἠθικής γενοκτονίας. 
Μαζί μέ τούς ἄλλους φορεῖς, ἐκφράζουμε τήν ἔντονη διαμαρτυρία μας γιά τήν ἐπιχείρηση αὐτή καί κάνουμε ἔκκληση σέ γονεῖς, ἐκπαιδευτικούς, τήν Ἱερά Σύνοδο, τίς Ἀρχές, τήν Τοπική Αὐτοδιοίκηση, καί σέ κάθε ὑγιή φορέα τῆς ἑλληνικής κοινωνίας, νά ἐκφράσουν μέ κάθε νόμιμο τρόπο καί μέσον τήν ἀντίθεσή τους στόν ἐπιχειρούμενο ἐκμαυλισμό τῆς προσωπικότητας καί στήν ἔντεχνα συγκεκαλυμμένη ἐπιχείρηση «μετάλλαξης» τῆς φύσης τῶν παιδιῶν καί μαθητῶν τῆς πατρίδας μας.  

Ἐν  Ἀγρινίῳ  τῇ  20ῇ  Φεβρουαρίου  2017

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ                                                                ΟΙ  ΙΕΡΕΙΣ 
+Ὁ Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας Κοσμᾶς                             ΤΗΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2017

Πρόγραμμα Ιερών Ακολουθιών προσεχών ημερών στον Ιερό μας Ναό

Ο Ιερός Ναός Αγίου ενδόξου Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς ανακοινώνει στο ευσεβές πλήρωμα της Ιεράς μας Μητροπόλεως το πρόγραμμα ακολουθιών που θα τελεσθούν χαριτι Θεού στον άνωθι Ιερό Ναό τις ακόλουθες ημέρες:

Αναλυτικότερα
  • Σήμερα Παρασκευή 17/2/2017 και περί ώραν 16:00 η ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων (Κοιμητήριο)
  • Το Σάββατο των ψυχών, 18 Φεβρουαρίου 2017 περί ώραν 07:30πμ, η Ακολουθία του Ορθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία στον Κοιμητηριακό Ιερό Ναό των Αγίων Θεοδώρων - Κτητορικό Μνημόσυνο
  • Το Σάββατο το απόγευμα περί ώραν 16:30, η Ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς.
  • Την Κυριακή 19/2/2017 , Κυριακή των Απόκρεω, περί ώραν 07:00πμ θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία η Θεία Λειτουργία μετά θείου Κηρύγματος
  • Την Παρασκευή 24/2/2017 περί ώραν 16:00 η ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων (Κοιμητήριο)
  • Το Σάββατο της Τυρινής, περί ώραν 07:30πμ, η Ακολουθία του Ορθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία στον Κοιμητηριακό Ιερό Ναό των Αγίων Θεοδώρων
  • Το Σάββατο της Τυρινής το απόγευμα περί ώραν 16:30, η Ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς.
  • Την Κυριακή 26/2/2017,  Κυριακή της Τυρινής, περί ώραν 07:00πμ θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία η Θεία Λειτουργία μετά θείου Κηρύγματος
  • Κατά την Α Εβδομάδα των Νηστειών θα τελεσθούν δύο Προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες, την Τετάρτη το απόγευμα ωρα 19:00μμ και την Παρασκευή της Α εβδομάδων των Νηστειών με τη συμμετοχή του Δημοτικού Σχολείου περί ώραν 07:00πμ.
Εκ του Ιερού Ναού

Γιατί αυτό το Σάββατο διαφέρει από τα υπόλοιπα του έτους ;

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

Σάββατο των Απόκρεω, ημέραρα των νεκρών. Aλλά το προσεχές Σάββατο διαφέρει από όλα τα Σάββατα του έτους. Γι αυτό ονομάζεται Ψυχοσάββατο. Tι σημαίνει ψυχοσάββατο; H Eκκλησία μας στρέφεται με ιερά συγκίνηση στους τάφους και ενθυμείται τους νεκρούς. Ποιούς νεκρούς; Oι νεκροί είναι πολλοί. Oι νεκροί, που είναι θαμμένοι εδώ στα κοιμητήρια είναι πιο πολλοί από τους ζωντανούς που βρίσκονται στην πόλη Έχουμε δύο πόλεις· η μία αποτελείται από τους ζώντας, και η άλλη από τους κεκοιμημένους. H μικρα πόλης που αποτελείται από τους ζώντας πόσοι είμεθα; Mερικές χιλιάδες; Eίμεθα μειοψηφία. H μεγάλη πόλης, η απέραντος πόλις, είναι το νεκροταφείο. Πάνω από ένα εκατομμύριο είναι θαμμένοι εκεί μέσα. Eμείς είμεθα η μειοψηφία, αυτοί είναι πλειοψηφία. Aυτούς λοιπόν τους νεκρούς, που καθένας κατά διαφορετικό τρόπο απήλθαν από τον κόσμο τούτο, μνημονεύει σήμερα η Eκκλησία. Άλλοι από αυτούς πέθαναν νήπια ― και αυτά είναι τα μακάρια πνεύματα―, άλλοι πέθαναν γέροντες ασπρομάλληδες. Άλλοι πέθαναν μέσα στο σπίτι, και άλλοι έξω στους δρόμους ή στα βουνά. Άλλοι πέθαναν στην ξηρά, άλλοι στη θάλασσα. Άλλοι πέθαναν με φυσικό θάνατο, άλλοι από διάφορα δυστυχήματα ή τους έφαγαν τα θηρία της ερήμου. Όλους αυτούς ενθυμείται σήμερα η Eκκλησία. Eνθυμείται όμως και κάποιους άλλους. Ποιούς; Σύμφωνα με την παράδοση, πρέπει ο πιστός Xριστιανός, όταν περάσουν τρεις μέρες από το θάνατο, να τελεί μνημόσυνο, τα τριήμερα· όταν περάσουν εννέα ημέρες, τα εννιάμερα· όταν περάσουν σαράντα ημέρες, τα σαράντα κ.λπ.. Έχουν σημασία αυτά. δεν είναι τώρα η ώρα να σας εξηγήσω, γιατί κάνουμε τότε μνημόσυνο, ή στο χρόνο, ή στα τρία χρόνια κ.λπ.. Tώρα δυστυχώς πάνε κι αυτά, λησμονήθηκαν. Tώρα λησμονούν και τους νεκρούς! Αν πάτε στην Iαπωνία, θα δείτε ότι τιμούν πολύ τους νεκρούς. Tα νεκροταφεία τους είναι περιβόλια, άλση ωραιότατα. Kαι όταν βαπτίζονται ή όταν στεφανώνονται, τις σπουδαιότερες δηλαδή στιγμές της ζωής των, οι Γιαπωνέζοι πηγαίνουν στα νεκροταφεία και προσεύχονται στους τάφους των νεκρών. Eμείς…· θα έλεγα σκληρά λέξη, αλλά δεν την λέω. Kτηνώδης είναι η κατάστασης. Γινήκαμε αγριώτεροι των πάντων. Λησμονήσαμε τους νεκρούς. Xορτάριασαν τα μνήματα. Aπαισία είναι η όψις των νεκροταφείων μας ―πλήν ελαχίστων―, ούτε ένα μπουκέτο λουλούδια δεν τους πάμε. Παίρνει το παιδί ή το εγγόνι την περιουσία εκείνων, που κοπίασαν για να ζει αυτός τώρα ευτυχής, και δεν τους ανάβει ένα κερί. Yπάρχουν πολλοί κεκοιμημένοι που τους έχουν λησμονήσει οι πάντες. Aλλ’ εδώ είναι το μεγαλείο της Eκκλησίας. Eάν όλος ο κόσμος τους λησμονεί, δεν τους λησμονεί όμως η μάνα· ναί, η μάνα. Ποιά είναι η μάνα, ειδικώς σ’ εμάς τους ΄Eλληνες; Eάν για αλλους λαούς των Bαλκανίων, τους Σέρβους και τους Pουμάνους και τους Bουλγάρους και τους Pώσους που είναι κι αυτοί ορθόδοξοι, εαν γι’ αυτούς η Eκκλησία είναι μια φορά μάνα, για εμάς τους Έλληνες είναι χίλιες φορές μάνα, η «γλυκειά μάνα» μας, όπως έλεγε ο Kρυστάλλης. Αυτή η μάνα λοιπόν δεν λησμονει τα παιδιά της. Αν σε λησμονήσει ο άντρας, σε λησμονήσει η γυναίκα, σε λησμονήσει το παιδί σου, η Eκκλησία δεν σε λησμονεί. Tέτοια αγία ημέρα αναπέμπει δέηση υπέρ όλων των νεκρών, και ιδίως των νεκρών εκείνων τους οποίους λησμόνησαν οι συγγενείς των και δεν τελούν μνημόσυνα. Yπέρ όλων αυτών τελεί σήμερα το μνημόσυνο.

Ταπείνωση κατά τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη


Να τους αγαπάτε και να τους συμπονάτε όλους. «Καί είτε πάσχει εν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη• υμείς δε εστε μέλη Χριστού και μέλη εκ μέρους».
Αυτό είναι Εκκλησία• εγώ, εσύ, αυτός, ο άλλος να αισθανόμαστε ότι είμαστε μέλη Χριστού, ότι είμαστε ένα.  Η φιλαυτία είναι εγωισμός. Να μη ζητάμε, «εγώ να σταθώ, εγώ να πάω στον Παράδεισο», αλλά να νιώθομε για όλους αυτή την αγάπη. Καταλάβατε; Αυτό είναι ταπείνωση.

Ο δρόμος για τον Θεό βρίσκεται μέσα από την αγάπη για τους άλλους ανθρώπους

Στην έσχατη κρίση δεν θα ρωτηθώ πόσες θρησκευτικές διαλέξεις παρακολούθησα, πόσες μετάνοιες έκανα κατά την διάρκεια των προσευχών μου , πόσο αυστηρά νήστεψα.
Μα θα ρωτηθώ: Έδωσα τροφή στους πεινασμένους, ρούχα στους γυμνούς, φρόντισα τους αρρώστους επισκέφθηκα τους φυλακισμένους;
Αυτά είναι όλα που θα ρωτηθώ.
Ο δρόμος για τον Θεό βρίσκεται μέσα από την αγάπη για τους άλλους ανθρώπους και δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος»

Όταν τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται...μια ωραία και διδακτική ιστοριούλα


     Δύο άγγελοι που ταξίδευαν, σταμάτησαν να περάσουν την νύχτα στο σπίτι μιας πλούσιας οικογένειας. Η οικογένεια ήταν αγενής και αρνήθηκε στους αγγέλους να μείνουν στο δωμάτιο των ξένων της βίλας. Αντιθέτως, έδωσαν στους αγγέλους ένα μικρό μέρος σε ένα κρύο υπόγειο. Καθώς εκείνοι έφτιαχναν τα κρεβάτια τους στο σκληρό πάτωμα, ο μεγαλύτερος άγγελος είδε μια τρύπα στον τοίχο και την επισκεύασε. Όταν ο μικρότερος άγγελος τον ρώτησε γιατί, ο μεγαλύτερος απάντησε: «Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται»....
     Την επόμενη νύχτα το ζευγάρι των αγγέλων ήρθε να ξεκουραστεί σε ένα πολύ φτωχικό σπίτι, αλλά ο αγρότης και η γυναίκα του ήταν πολύ φιλόξενοι. Αφού μοιράστηκαν τη λίγη τροφή που είχαν, οι άγγελοι κοιμήθηκαν στο κρεβάτι τους, όπου μπορούσαν να έχουν μια ξεκούραστη νύχτα. Όταν βγήκε ο ήλιος το επόμενο πρωί, οι άγγελοι βρήκαν τον αγρότη και την γυναίκα του να κλαίνε. Η μοναδική τους αγελάδα, της οποίας το γάλα ήταν το μόνο τους εισόδημα, ήταν νεκρή στο λιβάδι.
    Ο μικρότερος άγγελος ήταν αναστατωμένος και ρώτησε το μεγαλύτερο πως ήταν δυνατόν και άφησε να γίνει κάτι τέτοιο.
Ο πρώτος άνδρας είχε τα πάντα και παρ΄όλα αυτά τον βοήθησες, τον κατηγόρησε εκείνος. Η δεύτερη οικογένεια είχε ελάχιστα και όμως ήταν πρόθυμη να μοιραστεί τα πάντα και εσύ άφησες την αγελάδα να πεθάνει...
«Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται», απάντησε και πάλι ο μεγαλύτερος άγγελος.
Όταν μείναμε στο υπόγειο της βίλας, πρόσεξα πως υπήρχε χρυσός αποθηκευμένος σε εκείνη την τρύπα στον τοίχο Μια και ο ιδιοκτήτης ήταν τόσο άπληστος και δεν είχε τη διάθεση να μοιραστεί την καλή του τύχη, σφράγισα τον τοίχο ώστε να μην μπορεί να βρει το χρυσό. Εχθές τη νύχτα, καθώς κοιμόμασταν στο κρεβάτι του αγρότη, ήρθε ο άγγελος του θανάτου για την γυναίκα του, κι εγώ έδωσα στη θέση της την αγελάδα. Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται.
Μερικές φορές αυτό ακριβώς συμβαίνει και στη δική μας ζωή όταν τα πράγματα δεν έχουν το αποτέλεσμα που πρέπει. Αν έχεις πίστη στο Θεό μας θα μάθεις να εμπιστεύεσαι και να συνειδητοποιείς ότι το κάθε αποτέλεσμα μπορεί να είναι πάντα προς όφελός σου.

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2017

Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Χαράλαμπος ο θαυματουργός


Η Εκκλησία σήμερον πανηγυρίζει μυστικώς, τό αίμα τού Αθλοφόρου ιερομάρτυρος Χαραλάμπους, τούτον γάρ εν ευσεβεία εκ θρεψαμένη, θυσίαν άμωμον δεκτήν καί ευάρεστον, Χριστώ προσήγαγε.
Οι άγιοι Μάρτυρες αγαπητοί εν Χριστω αδελφοί, είναι αυτοί που υπέγραψαν την μαρτυρία της Πίστεως και της αγάπης τους προς τον Χριστό, με το ίδιο τους το αίμα. Αποτελούν το πιο επίλεκτο σώμα της Εκκλησίας, αφού Αυτή θεμελιώθηκε επί του Αίματος του Κυρίου μας αλλά κατ’ επέκτασιν και στα αίματα των Μαρτύρων.
Τῶν ἁγίων Μαρτύρων τὰ κατορθώματα, οὐρανῶν αἱ δυνάμεις ὑπερεθαύμασαν, ὅτι ἐν σώματι θνητῷ τὸν ἀσώματον ἐχθρόν, τῇ δυνάμει τοῦ Σταυροῦ, ἀγωνισάμενοι καλῶς, ἐνίκησαν ἀοράτως, καὶ νῦν πρεσβεύουσι τῷ Κυρίῳ, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
 Στους αγώνες αυτούς των αγίων της Ορθόδοξής µας Εκκλησίας, µοναδική σκέψη που κυριαρχούσε στο νου και στην καρδιά τους, ήταν η αγάπη και η αφοσίωσή τους στο Σωτήρα Χριστό. Δριµύς ο χειµώνας, αλλά γλυκός ο Παράδεισος. Οι συνεχείς θλίψεις και δοκιµασίες, σφυρηλατούσαν τη ψυχή τους που εξαγνιζόταν µέσα στο καµίνι της Χάριτος του Παναγίου Πνεύµατος. Με την άκαµπτη επιµονή και ανδρεία, χωρίς ποτέ να αποθαρρύνονται, χωρίς να υποστείλλουν τη σηµαία και να ανακόπτουν τη συνέχεια του αγώνα, υπέστησαν τα φριχτά βασανιστήρια του µαρτυρίου, για Χάρη της αληθινής εν Χριστώ Πίστεως.
      Μέσα από αυτούς τους αγώνες πραγματοποίησαν τη θέωση και την οµοίωσή τους προς το Θεό. Έλαβαν το στεφάνι της δόξας και απολαµβάνουν την αιώνια µακαριότητα µέσα στη Βασιλεία του Θεού µια Βασιλεία, που υπήρξε ετοιµασµένη προαιώνια για Χάρη όλων εκείνων που θα αγωνίζονται υπέρ Χριστού του Θεού ηµών. Η υποµονή και η πίστη υπήρξαν οι αχώριστες αρετές των Μαρτύρων στο πνευµατικό αγώνα τους. 
      Πολλές φορές αντίκρυσαν την καταφρόνηση των άλλων, τη χλεύη και την ειρωνεία, τη δυσφήµιση και τη συκοφαντία, απλώς και µόνο επειδή υπήρξαν γνήσιοι µαθητές του Κυρίου. Και πόσες περιπτώσεις δεν έχουµε, όπου παιδιά παρέδιδαν τους χριστιανούς γονείς τους ή γονείς έφταναν στο απάνθρωπο σηµείο να θανατώσουν οι ίδιοι τα παιδιά τους. Γιατί ήταν χριστιανοί!
    Οι µάρτυρες προσπαθούσαν µέσα από τα βασανιστήρια, µέσα από τις φυλακές, µέσα από τους τόπους εξορίας, να προτρέψουν όλους να ακολουθήσουν το δρόµο του Σταυρού και οι ειδωλολάτρες απαντούσαν µε ύβρεις και µε τα πιο φρικτά βασανιστήρια. Εκείνοι προσπαθούσαν να ελκύσουν τους διώχτες τους από τα βάθη της κόλασης και αυτοί τους πρόσφεραν περισσότερα κολαστήρια για να τους οδηγήσουν στην άρνηση. Οι Μάρτυρες ευεργετούµενοι από τα βασανιστήρια, θυσιάζονταν υπέρ Χριστού ήλπιζαν στην αιώνια µακαριότητα. Η υποµονή των αγίων υπήρξε η τελειότερη µορφή ηρωϊσµού. Ο αγώνας τόυς για την υπεράσπιση της ορθής Πίστεως υπήρξε ένας αγώνας, θάρρους και ακατανίκητης ανδρείας. Γι’ αυτό συνοδεύεται πάντοτε από σταθερή και ακλόνητη επιµονή. Ο άνθρωπος του Θεού µένει αµετακίνητος στις αρχές και τις κατευθύνσεις του και προ πάντος πιστός στο θέληµα του Κυρίου.
Μία τέτοια µορφή υπήρξε και ο σηµερινός εορταζόµενος άγιος ιεροµάρτυρας Χαράλαµπος, ο οποίος ακολουθώντας το παράδειγµα του Κυρίου, απαρνήθηκε όλα τα κοσµικά πράγµατα και σήκωσε µε θερµή πίστη το Σταυρό του Χριστού. Ιερέας και Μάρτυρας ο άγιος Χαράλαµπος. Διπλή η τιµή, διπλό και το στεφάνι της νίκης. Διότι από την παιδική του ηλικία αγωνιζόταν να κρατήσει την ψυχή και το σώµα του καθαρό από κάθε αµάρτηµα που µολύνει τον άνθρωπο. Υπέρµαχος της αρετής, της παρθενίας και της αγνότητας, έλαµψε σαν φωτεινό παράδειγµα σ’ όλους τους κατοίκους της Μαγνησίας. Τα λόγια του Κυρίου «υμείς εστέ το φως του κόσµου» εφαρµόζονταν κατά λέξη στον άγιο Χαράλαµπο, διότι µε την παραδειγµατική του ζωή προσέλκυε πολλούς ειδωλολάτρες στην Ορθόδοξος Πίστη. Αυτή εξάλλου υπήρξε η αιτία που τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν σε δίκη µπροστά στον βασιλιά Σεβήρο. Μετά από πολλά βασανιστήρια παρέδωσε την αγία ψυχή του στα χέρια του Θεού σε ηλικία 118 ετών 
     Το άγιο και πανσεβάσµιο λείψανο του αγίου διαµοιράστηκε παντού, Χάρη ευλογίας, υπάρχει αστείρευτη πηγή γιατρειάς κάθε ασθένειας. Ο Θεός αντιδοξάζει εκείνους που Τον δόξασαν στη γη. Και η σηµερινή γιορτή δεν αποτελεί απλά µια µορφή δόξας και τιµής στον ιεροµάρτυρα του Χριστού, αλλά υπενθυµίζει σ’ όλους µας, ιερείς και λαϊκούς, πως πρέπει ο καθένας µας να ζούµε µε αγνότητα ψυχής και καθαρότητα ζωής στη δύσκολη εποχή που ζούµε. Εάν τότε συλλαµβάνονταν οι Μάρτυρες για να αρνηθούν το Χριστό, εµείς, σήµερα καλούµαστε καθηµερινά να οµολογούµε µε παρρησία την πίστη µας στο Σωτήρα µας µπροστά στη διεφθαρµένη κοινωνία.
Η εποχή µας είναι δύσκολη, γιατί η αδιαφορία κυρίεψε τις ψυχές πολλών Χριστιανών. Εάν η ηθική αδράνησε, εάν η αγάπη πάγωσε, εάν ο σεβασµός των µικρότερων στους μεγαλύτερους ελαττώθηκε, εάν ειρωνεύεται και χλευάζεται ο ενάρετος και καλός σε όλα Χριστιανός…. είναι γιατί η αδιαφορία προξένησε αυτά τα κακά. Η αδιαφορία των γονιών της πολιτείας και των υπευθύνων της Εκκλησίας άνοιξε την πόρτα στο «δεν πειράζει το ένα, δεν πειράζει το άλλο», µε αποτέλεσµα χωρίς να το συνειδητοποιήσουµε η Πίστη να χαλαρώσει και ο ενάρετος βίος να γίνεται όλο και πιο σπάνιος.
   Μέσα σ’ αυτή την καταιγίδα της εισροής των σκοτεινών ρευµάτων, ιδεών και αντιλήψεων µιας υλιστικής κοινωνίας, η Ορθόδοξος Εκκλησία προβάλλει τη µνήµη των αγίων Μαρτύρων µε σκοπό να ενθαρρύνει την πίστη µας, να συµπαρασταθεί στους αγώνες µας και να µας διαβεβαιώσει για µιά ακόµη φορά, ότι εκείνος που αγωνίζεται για το Ευαγγέλιο και το Χριστό δε χάνεται αλλά δοξάζεται. Ας µην ξεχνάµε, αδελφοί µου, ότι ούτε πλούτη, ούτε κτήµατα, ούτε κοσµικές δόξες κοσµούν τη ψυχή του ανθρώπου, αλλά οι αρετές της αγάπης, της ελεηµοσύνης, της ανεξικακίας, της ευσπλαγχνίας, της υποµονής και της αγίας ταπείνωσης. Μέσα από το σύγχρονο µαρτύριο της ζωής ας παρακαλέσουµε το Χριστό, διά πρεσβειών του αγίου ιεροµάρτυρα Χαραλάµπους, να µας χαρίσει την πρέπουσα πίστη, ώστε µε υποµονή να διανύoυµε τον αγώνα που βρίσκεται µπροστά µας και νικηφόρα να εισέλθουµε στην Ουράνια Αυτού Βασιλεία, όπου µαζί µε όλους τους αγίους θα δoξoλoγoύµε τον Κύριό µας εις τους αιώνας των αιώνων.

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2017

Εορτασμός Αγίου Χαραλάμπους στο χωριό μας

Την Παρασκευη 10 Φεβρουαρίου 2017 ημέρα της εορτής του Αγίου Χαραλάμπους εορτάζει και πανηγυρίζει το ιστορικό εκκλησάκι του Αγ Χαραλάμπους, στον κάμπο της Γραμματικούς.
Το πρόγραμμα της εορτής έχει ως εξής

Tην Πεμπτη 9 Φεβρουαρίου 2017  και ώρα 16:00μμ θα τελεσθεί ο Μέγας πανηγυρικός Εσπερινός μετ Αρτοκλασίας και Θείου Κηρύγματος
Την Τετάρτη, ανήμερα της εορτής του Αγίου, στις 07:00πμ θα τελεσθεί η ακολουθία του Όρθρου εν συνεχεία η Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος

Προσκαλούνται άπαντες οι ευσεβείς Χριστιανοί

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2017

Η Ιερά Μονή Παναγίας Κατερινούς στο διαδίκτυο

Την δική της φωνή στο διαδίκτυο υψώνει η Αγία και Ιερά Μονή Παναγίας της Κατερινούς Μακρυνείας της καθ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως, μέσω του κάτωθι συνδέσμου

https://impanagiaskaterinous.blogspot.gr/

Καλή και ευλογημένη περιήγηση

Aγρυπνία στην Ιερά Μονή Παναγίας Κατερινούς


Ιερά Μονή Παναγίας Κατερινούς της καθ ημάς Ιερας Μητροπόλεως τιμώντας τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους, θά τελέσει ἱερά ἀγρυπνία μέ ἀρτοκλασία στὸ Καθολικὸ τῆς Μονῆς. Κατά τὴν ἀγρυπνία, θὰ τεθεῖ προς προσκύνησιν ἱερό λείψανο τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους  και άλλα λείψανα.     
Ἡ ἱερά ἀγρυπνία θά πραγματοποιηθεῖ τήν Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2017, από ὥρα 7:30΄ μ.μ. ἕως 1:00΄ νυκτερινή.


Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2017

Αφιέρωμα στον μακαριστό Ανδρέα Αγιοπαυλίτη, Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου Αγίου Όρους,(1904 – 2 Φεβρουαρίου 1987)


Γεννήθηκε ο κατά κόσμον Άγγελος Ευαγγελάτος στο χωριό Αγκών της Κεφαλλονιάς το 1904. Ο πατέρας του Γρηγόριος στα τέλη του βίου του εκάρη μοναχός στη μονή του Αγίου Παύλου. Ως λαϊκός εργάσθηκε ως αστυνομικός. Καθημερινά από τότε έλεγε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας, τους οποίους γνώριζε άπ’ έξω. Το 1934 ήλθε στη μονή του Αγίου Παύλου. Το 1935 εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε διάκονος στην πανήγυρη της Υπαπαντής και πρεσβύτερος στην πανήγυρη του Αγίου Παύλου του Ξηροποταμηνού από τον μητροπολίτη Μιλητουπόλεως Ιερόθεο († 1956). Το 1944 εξελέγη προϊστάμενος και το 1960 ηγούμενος.
Ο διάδοχός του αρχιμανδρίτης Παρθένιος γράφει περί αυτού: «Ο αείμνηστος προηγούμενος υπήρξεν άνθρωπος δραστήριος, αποφασιστικός και “ζηλωτής καλών έργων”, σκοπόν έχων την ιδίαν σωτηρίαν και την προαγωγήν και τελειοποίησιν της Αδελφότητος και των συμφερόντων της Ιεράς ημών Μονής του Αγίου Παύλου, της οποίας δις προέστη, ηγουμενεύσας εν πνεύματι αγάπης, διακρίσεως και κατανοήσεως του υψηλού και ιερού αξιώματος του Ηγουμένου».
Για ένα διάστημα είχε αποχωρήσει της μονής του για τη σκήτη του Αγίου Βασιλείου, όπου προσήλθε στην υπακοή του Γέροντος Γερασίμου Μενάγια († 1957). Συνεχίζει ο Γέροντας Παρθένιος: «Η ενταύθα υποταγή και υπακοή του αειμνήστου ήτο υποδειγματική, καθώς ομολογούν πλείστοι όσοι επιζώντες αξιόπιστοι μάρτυρες. Εις το μακάριον έργον της εν Χριστώ υπακοής ήτο προθυμότατος, και εις τας πνευματικάς επιδόσεις θερμός ζηλωτής. Ως Ιερεύς εξυπηρετεί όλα τα παρεκκλήσια των ερημητηρίων, ιερουργών όπου εκαλείτο, ως καλός υποτακτικός διακεκριμένου Γέροντος. Αλλά και την ιδίαν Μονήν, όπου μετ’ ολίγον επανήλθεν, εξυπηρέτησεν ως ιερεύς και εφημέριος επί 22 συναπτά έτη, προσφέρων ως ιερεύς και προϊστάμενος τας προθύμους αυτού υπηρεσίας, όπου ήτο ανάγκη. Οφείλομεν να είπωμεν ότι ο μακαριστός Προηγούμενος Ανδρέας, εις το έργον της αγάπης και γενικώς εις τα μοναχικά του καθήκοντα και λοιπάς υποχρεώσεις, ήτο θερμός και βιαστής “και εν λόγω και εν έργω”, διά τούτο ηξιώθη ιδιαιτέρας εύνοιας παρά της Κυρίας ημών Θεοτόκου».
Είχε ιδιαίτερη ευλάβεια στην Παναγία και σε αυτή ανέθετε τα πάντα. Όταν κάποτε βρισκόταν στο μετόχι της μονής στον Μονοξυλίτη προς ησυχία, συνέβη το εξής θαυμαστό. Είχε κατέλθει στην παραλία, για να συλλέξει διάφορα ξύλα για προσανάματα, που είχε ξεβράσει η θάλασσα, λόγω της μεγάλης θαλασσοταραχής της προηγούμενης ημέρας. Πάνω σ ένα βράχο είδε μία ανθρώπινη σκιά και νόμισε πώς είναι κάποιος ναυαγός. Πλησίασε και βλέπει ότι ήταν μία μοναχή βαστώντας βιβλίο ανοιχτό και μολύβι. Τη ρώτησε αν χρειάζεται κάποια βοήθεια. Όταν του απάντησε αρνητικά, την ξαναρώτησε τι είναι το βιβλίο που βαστά. Του είπε: «Είμαι η Κυρά του τόπου, και αυτή την δουλειά κάνω, από την μία άκρη του Αγίου Όρους έως την άλλην. Το βιβλίο είναι εισόδου, εξόδου και παραμονής των πατέρων του Αγίου Όρους. Αλλά, και αυτό που βλέπεις το βιβλίο, είναι γραμμένα τα ονόματα αυτών που παραμένουν και τελειώνουν εις το Άγιον Όρος, είναι γραμμένα εις την βίβλον της ζωής». Δεν έδωσε τόση σημασία στα λόγια αυτά και αφού την ξαναρώτησε αν έχει κάποια ανάγκη και του είπε όχι, πήρε τον δρόμο για το μετόχι. Το απόγευμα πηγαίνοντας στο παρεκκλήσι για την τέλεση του εσπερινού και προσκυνώντας την εικόνα της Παναγίας θυμήθηκε το θέαμα, γέμισε χαρά κι έφυγε πάλι να πάει να συναντήσει εκείνη που είδε και άκουσε. Πλησίασε τον βράχο, όπου την είχε δει να κάθεται, και ήταν όλος λύπη, που εκείνη δεν ήταν εκεί. Από τον βράχο όμως έβγαινε μία υπέροχη ευωδία που μετέτρεψε τη λύπη του σε απέραντη χαρά. Πλημμύρισε από δάκρυα αγαλλιάσεως κι έτσι επέστρεψε στον τόπο του, ευφραινόμενος που αξιώθηκε να δει και να συνομιλήσει με την Αθωνίτισσα Θεοτόκο. Μετά την εκδημία του έγινε γνωστό το θαυμάσιο αυτό γεγονός από τον Πνευματικό του.
Ανεπαύθη την ημέρα της εορτής της Παναγίας και της πανηγύρεως της μονής του, στις 2.2.1987, με την ελπίδα ότι είναι γραμμένος στο βιβλίο της Παναγίας. Η αρρυθμία της καρδίας του έφερε την παύση της. Εκοιμήθη τον αιώνιο ύπνο καθήμενος, γαλήνιος και ειρηνικός.

Πηγές–Βιβλιογραφία:
Μοναχολόγιον Ιερας Μονής Αγίου Παύλου. Αγιορείτου, Νέος ηγούμενος, Αγιορείτικη Βιβλιοθήκη, 285-286/1960, σσ. 175-177. Παρθενίου Αγιοπαυλίτου άρχιμ., Αρχιμανδρίτης Ανδρέας Προηγούμενος Αγιοπαυλίτης, Ο Όσιος Γρηγόριος 12/1987, σα. 46-51.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Γ΄ – 1984-2000, Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011

Μοναχός Ιάκωβος ο Βατοπεδινός (1807 – 2 Φεβρουρίου 1904)


Ο κατά κόσμον Ιωάννης Βαρσαμάς γεννήθηκε στο χωριό Παναγία της νήσου Θάσου το έτος 1807. Στη μονή Βατοπεδίου ήλθε το 1829. Κατά τη μοναχική του κουρά από Ιωάννης ονομάσθηκε Ιάκωβος.
Επί εξήντα έτη διετέλεσε τυπικάρης άριστος στο Καθολικό της μεγάλης μονής. Έχαιρε άκρας εκτιμήσεως άπ όλη την πολυπληθή αδελφότητα, λόγω της οσιότητος του βίου του, του ήθους, της υπομονής και της χάριτός του.
Το 1871, υστέρα από πρόσκληση του σουλτάνου Κωνσταντινουπόλεως, λόγω της ενσκηψάσης χολέρας, συνόδευσε την Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου, με ειδικό ατμόπλοιο πού έφθασε στον όρμο της μονής για την παραλαβή. Μαζί με τον ιερομόναχο Ιωσήφ και τον μοναχό Γεράσιμο παρέμεινε με την Αγία Ζώνη επί τρίμηνο στην Κωνσταντινούπολη, τελώντας αγιασμούς στους οίκους και βλέποντας πολλά θαύματα της Παναγίας. Επέστρεψαν στη μονή με πολλά δώρα από τους ευσεβείς κατοίκους, oι οποίοι τους απέδωσαν μεγάλες τιμές, και με πολύ χρυσό από τον ίδιο τον σουλτάνο, τον οποίο είχε παρακινήσει να προσκαλέσει τους πατέρες με τον πολύτιμο θησαυρό ο Πατριάρχης Άνθιμος ς’ (1845-1848, 1853-1855, 1871-1873).
Ο γηραιός και ακέραιος αυτός μοναχός μετά παραμονή 75 ετών στη μονή ανεπαύθη εν Κυρίω στις 2.2.1904, μετά την αγρυπνία της Υπαπαντής του Κυρίου, προς υπάντηση του Χριστού, ως ο πρεσβύτης Συμεών ο Θεοδόχος.

Πηγές-Βιβλιογραφία: Γερασίμου Σμυρνάκη αρχιμ., Το Άγιον Όρος, Άγιον Όρος 1988, σ. 429 και σ. 438. Πληροφορίες μοναχού Ιωσήφ Βατοπεδινού.
Αναδημοσίευση από: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Α΄ – 1900-1955, Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011

Το Συναξάρι της ημέρας

Τή Β' τού αυτού μηνός, η Υπαπαντή τού Κυρίου ημών Ιησού Χιστού, εν ή εδέξατο αυτόν εις τάς αγκάλας αυτού ο δίκαιος Συμεών. 

Στίχοι
Κόλπους Πατρός τυπούσι τού σού, Χριστέ μου, 
Τού Συμεών αι χείρες, αι φέρουσί σε. 
Δέξατο δευτερίη Χριστόν Συμεών παρά Νηώ. 

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Αγαθοδώρου. 
Στίχοι
Αγαθοδώρω δώρον εξ εμών λόγων, 
Δωρώ, δοθέντι τώ Θεώ δι' αιμάτων. 

Αυτώ τώ Θεώ η δόξα καί τό κράτος εις τούς αιώνας. Αμήν. 

To Ευαγγελικο αναγνωσμα της αυριανης εορτής


Τω καιρῷ εκείνω, ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμον Μωυσέως, ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ, καθὼς γέγραπται ἐν νόμῳ Κυρίου ὅτι πᾶν ἄρσεν διανοῖγον μήτραν ἅγιον τῷ Κυρίῳ κληθήσεται, καὶ τοῦ δοῦναι θυσίαν κατὰ τὸ εἰρημένον ἐν νόμῳ Κυρίου, ζεῦγος τρυγόνων ἢ δύο νεοσσοὺς περιστερῶν.
Καὶ ἰδοὺ ἦν ἄνθρωπος ἐν Ἱεροσολύμοις ᾧ ὄνομα Συμεών, καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καὶ εὐλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ Πνεῦμα ἦν Ἅγιον ἐπ᾿ αὐτόν· καὶ ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον πρὶν ἢ ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου. Καὶ ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν· καὶ ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν τοὺς γονεῖς τὸ παιδίον Ἰησοῦν τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺς κατὰ τὸ εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶ αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας αὐτοῦ καὶ εὐλόγησε τὸν Θεὸν καὶ εἶπε· νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν. Φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ.
Καὶ ἦν Ἰωσὴφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ θαυμάζοντες ἐπὶ τοῖς λαλουμένοις περὶ αὐτοῦ. Καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶ εἶπε πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ· ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. Καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί.
Καὶ ἦν Ἄννα προφῆτις, θυγάτηρ Φανουήλ, ἐκ φυλῆς Ἀσήρ· αὕτη προβεβηκυῖα ἐν ἡμέραις πολλαῖς, ζήσασα ἔτη μετὰ ἀνδρὸς ἑπτὰ ἀπὸ τῆς παρθενίας αὐτῆς, καὶ αὐτὴ χήρα ὡς ἐτῶν ὀγδοήκοντα τεσσάρων, ἣ οὐκ ἀφίστατο ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ νηστείαις καὶ δεήσεσι λατρεύουσα νύκτα καὶ ἡμέραν· καὶ αὕτη αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐπιστᾶσα ἀνθωμολογεῖτο τῷ Κυρίῳ καὶ ἐλάλει περὶ αὐτοῦ πᾶσι τοῖς προσδεχομένοις λύτρωσιν ἐν Ἱερουσαλήμ.
Καὶ ὡς ἐτέλεσαν ἅπαντα τὰ κατὰ τὸν νόμον Κυρίου, ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἰς τὴν πόλιν ἑαυτῶν Ναζαρέτ. Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας, καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπ᾿ αὐτό.

 Απόδοση στη νεοελληνική

Τον καιρό εκείνο, ὅταν συμπληρώθηκαν οἱ ἡμέρες τοῦ καθαρισμοῦ, σύμφωνα πρὸς τὸν Μωσαϊκὸν νόμον, ἔφεραν τὸν Ἱησοῦν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, διὰ νὰ τὸν παρουσιάσουν εἰς τὸν Κύριον, ὅπως εἶναι γραμμένο εἰς τὸν νόμον τοῦ Κυρίου, ὅτι Κάθε ἀρσενικὸν ποὺ ἀνοίγει μήτραν, πρέπει νὰ θεωρηθῇ ὡς ἀφιερωμένον εἰς τὸν Κύριον καὶ νὰ προσφέρουν θυσίαν, σύμφωνα πρὸς ἐκεῖνο ποὺ λέγει ὁ νόμος τοῦ Κυρίου: Ἕνα ζεῦγος τρυγόνια ἢ δύο μικρὰ περιστέρια.
Ὑπῆρχε εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα ἄνθρωπος ποὺ ὠνομάζετο Συμεών, καὶ ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἦτο δίκαιος καὶ εὐλαβὴς καὶ ἐπερίμενε τὴν παρηγορίαν τοῦ Ἰσραὴλ καὶ Πνεῦμα Ἅγιον ἦτο ἐπάνω του. Καὶ τοῦ εἶχε προφητευθῆ ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ὅτι δὲν θὰ ἰδῇ θάνατον πρὶν ἰδῇ τὸν Χριστὸν τοῦ Κυρίου. Καὶ ἦλθε κατ’ ἔμπνευσιν τοὺ Πνεύματος εἰς τὸν ναόν. Καὶ ὅταν οἱ γονεῖς ἔφεραν τὸ παιδὶ Ἰησοῦν διὰ νὰ ἐκτελέσουν δι’ αὐτὸν τὰ ἔθιμα τοῦ νόμου, αὐτὸς τότε τὸ ἐδέχθηκε στὴν ἀγκαλιά του καὶ εὐλόγησε τὸν Θεὸν καὶ εἶπε: «Τώρα ἀπολύεις, Δέσποτα, τὸν δοῦλον σου ἐν εἰρήνῃ σύμφωνα μὲ τὸν λόγον σου, διότι εἶδα μὲ τὰ μάτια μου τὴν σωτηρίαν σου ποὺ ἐτοίμασες δι’ ὅλους τοὺς λαούς, ἕνα φῶς ποὺ θὰ εἶναι ἀποκάλυψις διὰ τοὺς ἐθνικοὺς καὶ δόξα διὰ τὸν λαόν σου τὸν Ἰσραήλ».
Καὶ ἐθαύμαζαν ὁ Ἰωσὴφ καὶ ἡ μητέρα του γιὰ ὅσα ἐλέγοντο δι’ αὐτόν. Καὶ ὁ Συμεὼν τοὺς εὐλόγησε καὶ εἶπε εἰς τὴν Μαριάμ, τὴν μητέρα του, «Αὐτὸς εἶναι προωρισμένος διὰ τὴν πτῶσιν καὶ ἀνύψωσιν πολλῶν μεταξὺ τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ὡς σημεῖον διὰ τὸ ὁποῖον θὰ ὑπάρχῃ ἀντιλογία, διὰ νὰ φανερωθοῦν αἱ σκέψεις πολλῶν καρδιῶν, καὶ τὴν ἰδικήν σου ψυχὴν ἐπίσης θὰ διαπεράσῃ ρομφαῖα».
Ἐκεῖ ἦτο κάποια προφῆτις Ἄννα, θυγατέρα τοῦ Φανουήλ, ἀπὸ τὴν φυλὴν τοῦ Ἀσήρ. Ἦτο πολὺ προχωρημένης ἡλικίας, καὶ εἶχε ζήσει ἑπτὰ χρόνια μὲ τὸν ἄνδρα της μετὰ τὸν γάμον της καὶ κατόπιν ὡς χήρα μέχρι ἠλικίας ὀγδόντα τεσσάρων ἐτῶν. Δὲν ἀπεμακρύνετο ἀπὸ τὸν ναὸν ἀλλὰ ἐλάτρευε τὸν Θεὸν μὲ νηστείας καὶ προσευχὰς νύχτα καὶ ἡμέραν. Κατ’ ἐκείνην ἀκριβῶς τὴν ὥραν παρουσιάσθηκε καὶ δοξολογοῦσε τὸν Θεὸν καὶ μιλοῦσε διὰ τὸ παιδὶ εἰς ὅλους, ὅσοι ἀνέμεναν λύτρωσιν τῆς Ἱερουσαλήμ.
Καὶ ὅταν ἔκαναν ὅλα, ὅσα ὥριζε ὁ νόμος τοῦ Κυρίου, ἐγύρισαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, εἰς τὴν πόλιν τους Ναζαρέτ. Τὸ δὲ παιδὶ ἐμεγάλωνε καὶ ἐδυνάμωνε κατὰ τὸ πνεῦμα ἐπειδὴ ἐγέμιζε ἀπὸ σοφίαν καὶ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἦτο ἐπάνω του.

«Ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών και εις σημείον αντιλεγόμενον»


Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, σύμφωνα με το νόμο του Μωϋσέως, όταν έγινε 40 ημερών-όπως γνωρίζουμε- εισήλθε μετά της αγίας Του Μητέρας Μαριάμ και του θετού πατέρα Του Ιωσήφ στο Ναό του Θεού. Και τον έλαβε στις αγίες του αγκάλες ο δίκαιος Συμεών. Ο οποίος, μεγάλος στην ηλικία ών, είχε ακούσει από το στόμα του Θεού ότι δεν θα δει θάνατο πριν λάβει στα χέρια του τον Υιό του Θεού, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Πριν πάρει στα χέρια του το Μεσσία, το Σωτήρα του κόσμου δεν επρόκειτο να δει θάνατο. Ο λαός του Ισραήλ προσδοκούσε για αιώνες την έλευση του Μεσσία. Γι’  αυτό   μόλις πήρε στα χέρια του ο δίκαιος και Πρεσβύτης Συμεών τον Χριστό, φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα είπε μια μεγάλη προφητεία προς την Υπεραγία Θεοτόκο που αναφερόταν στο Πρόσωπο του Χριστού. «Ιδού, λέει, Ούτος  κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών». Αλλά, παράλληλα, Αυτός, ο Χριστός, λέει, μεγαλώνοντας  θα καταστεί τόσο για το Ισραήλ αλλά και για όλους τους αιώνες και όλους τους λαούς, σημείον αντιλεγόμενον. Δηλαδή άλλοι άνθρωποι θα τον αγαπήσουν και θα δοξασθούν από το Χριστό. Και άλλοι θα τον μισήσουν και θα χάσουν την ευκαιρία να γίνουν μέτοχοι της βασιλείας Του. Θα γίνει σημείο αντιλεγόμενο. Και σημείο αντιλεγόμενο δεν ήταν μονάχα για το Ισραήλ. Γιατί από την ώρα που δημιουργήθηκε η Εκκλησία του Χριστού φανερώθηκαν δυο κατηγορίες ανθρώπων. Οι άνθρωποι που αντιμάχωνται την Εκκλησία και πολεμούν το νόμο του Θεού. Αλλά υπάρχουν και οι πιστοί και δίκαιοι, σαν τον Συμεών και τους υπολοίπους αγωνιστάς της πίστεως. Υπάρχουν δηλαδή και οι άνθρωποι που, όχι μονάχα αγαπούν το Χριστό αλλά και αφιερώνονται ασκητικά σ’  Αυτόν.
Ο Συμεών όμως σύν τοις άλλοις λέει ότι ο Χριστός, ως σημείο αντιλεγόμενο, αναδεικνύεται και ο Σωτήρας του κόσμου. Ποιος όμως είναι αυτός ο κόσμος που σώζει ο Χριστός; Πολλές φορές αναφέρουμε στην Εκκλησία και στην Αγία Γραφή τον όρο κόσμο. Αλλά ο κόσμος  έχει δυο έννοιες. Κόσμος είναι άλλοτε μεν το υλικό Σύμπαν και οι συνάνθρωποί μας, άλλοτε δε ο άκοσμος κόσμος, η ζωή της αμαρτίας. Όταν λέει για παράδειγμα  ο Χριστός «τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον αν κερδήσει τον κόσμον όλον…» εννοείται το Σύμπαν. Κι όταν πάλι λέει «Εγώ ειμι το φως του κόσμου» ή «Υμεις εστε το φως του κόσμου» εννοεί τους συνανθρώπους μας. Συνηθέστερη όμως αναφορά στο κόσμο ως κόσμο της αμαρτίας είναι αυτή του απ. Παύλου που λέει «εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω». Ο απ. Παύλος λέει ότι ο κόσμος της αμαρτίας είναι πεθαμένος γι’  αυτόν. Ο Συμεών λέει ότι ο Χριστός σώζει τον άνθρωπο που είναι βουτηγμένος στην αμαρτία. 
Σήμερα, δυστυχώς, ο άνθρωπος, μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες λένε ότι εκείνο που τους ελκύει περισσότερο είναι η αμαρτία. Λίγοι, ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι που είναι αφιερωμένοι στο νόμο του Θεού. Λίγοι είναι οι αγωνιστές του πνεύματος, σαν τους Πατέρες της Εκκλησίας που εορτάσαμε πριν λίγες μέρες. Λίγοι είναι αυτοί που ζουν ασκητικά και είναι σαν τον Συμεών φωτισμένοι με το Άγιο Πνεύμα. Λίγοι είναι οι πραγματικά δίκαιοι σαν τον Συμεών. Γι’  αυτό και ο Θεός τον αξίωσε να λάβει στα χέρια του τον Υιό του Θεού. Γι’  αυτό και ο Θεός τον αξίωσε να μη δει θάνατο πριν πάρει στα χέρια του το Χριστό.
Κι όταν πήρε στα χέρια του το Χριστό  είπε εκείνα τα αθάνατα λόγια που ακούμε σε κάθε Εσπερινό: «νυν απολύεις τον δούλον Σου Δέσποτα κατά το ρήμα Σου εν ειρήνη ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν Σου». Τώρα μπορείς να με πάρεις Κύριε γιατί τα μάτια μου είδαν τον Υιό του Θεού. Είδαν εσένα, Κύριε. Ο Μωϋσής, λέει ο ιερός Υμνογράφος της εορτής μας, είδε τα οπίσθια του Θεού στο όρος Σινά όταν πήρε το Δεκάλογο και φοβήθηκε. Αυτός, ο Συμεών, δέχθηκε στις αγκάλες του τον ίδιο το Θεό. 
Ο κόσμος πρέπει να διορθωθεί, να μεταμορφωθεί προς το καλό. Γι’  αυτό, αδελφοί, άς κάνουμε μέσα στη ψυχή μας μια νέα Υπαπαντή. Να υποδεχτούμε μέσα μας το Σωτήρα του κόσμου Χριστό και να Τον παρακαλέσουμε δια πρεσβειών του Συμεών και όλων των υπολοίπων αγίων της Εκκλησίας να σωθεί ο κυριευμένος κόσμος μας από τη μόδα και τις άλλες υλικές απολαύσεις αυτής της ζωής.  Να μας φωτίζει ο Χριστός στο δρόμο του Ευαγγελίου Του και στο φως της σωτηρίας. Ο Χριστός άλλωστε είναι «φως εις αποκάλυψιν εθνών». Ναι! Να παρακαλέσουμε  το Θεό σήμερα να μας φωτίζει και να οδηγούμε τα βήματα της ζωής μας εις την οδόν της αληθείας για να κερδίσουμε μαζί με τον άγιο Συμεών και τη χορεία όλων των αγίων τη βασιλεία των Ουρανών. Αμήν!

Η Υπαπαντή του Κυρίου μας


«Ἰδού οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν αλλά και σημείον αντιλεγόμενον…»
   
   Με τη σημερινή εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου, η Εκκλησία μας κλείνει τον εορταστικό κύκλο της περιόδου των Χριστουγέννων.  Έχουν περάσει σαράντα ημέρες από την Εορτή των Χριστουγέννων, όπου ο Υιός του Θεού, γεννιέται εκ της Παρθένου Μαρίας ασπόρως, σαρκώνεται, λαμβάνει και την ανθρώπινη φύση, γίνεται και τέλειος ανθρωπος για να μας λυτρώσει από το προπατορικό αμάρτημα και δια του Σταυρικού Του θανάτου και της ενδόξου Αναστάσεως Του , να μας απαλλάξει από την εξουσία του διαβόλου και του θανάτου.
     Η εορτή της Υπαπαντής είναι μια εορτή δεσποτική , διότι το τιμώμενο πρόσωπο είναι ο Κύριος μας,  ο Οποίος σαράντα ημερών βρέφος φανερώνοντας την άκρα ταπείνωση Του και την άκρα υπακοή Του προς το θέλημα του Θεού Πατρός για την εκπλήρωση του σχεδίου της θείας οικονομίας για τη σωτηρία μας, δέχεται να κρατηθεί στις αγκάλες του δικαίου Συμεώνος. Σεβόμενος το Μωσαïκό Νόμο που όριζε στις σαράντα ημέρες από τη γέννησή των παιδιών να τα αφιερώνουν οι γονείς τους στο Θεό. Έτσι, στις σαράντα ημέρες από την κατά Σάρκα Γέννηση του Κυρίου, η Θεοτόκος προσφέρει τον Θεάνθρωπο στο Ιερό… τον προυπαντά, τον δέχεται ο πρεσβύτης Συμεών.
       Ο πρεσβύτης Συμεών ήταν ιερέας δίκαιος και ευσεβής, ο οποίος ανέμενε να δει το Μεσσία και μετά να φύγει από την επίγειο ζωή. Τελικά ένεκα της ευσεβούς και άμεπτου βιωτής του, η χάρις του Αγίου Πνεύματος τον αξίωσε να λάβει στις αγκάλες του τον Θεάνθρωπο, Τέλειο Θεό και Τέλειο Άνθρωπο, Υιό του Θεού, τον Σαρκωθέντα από το Άγιο Πνεύμα και Ενανθρωπήσαντα από την Παρθένο Μαρία Ιησού Χριστό. Διαχρονική είναι η φράση που είπε ο Συμεών, μόλις κράτησε το Νηπιάσαντα Κύριο « Νυν απολύεις τον δούλόν σου , δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, δηλαδή, τώρα, Κύριε μπορείς να αφήσεις το δούλο σου να πεθάνει ειρηνικά, όπως του υποσχέθηκες, γιατί τα μάτια μου είδαν το σωτήρα που ετοίμασες για όλους τους λαούς, φως που θα φωτίσει τα έθνη και θα δοξάσει το λαό σου τον Ισραήλ.
     Η σημερινή εορτή είναι και θεομητορική ταυτόχρονα, αφού η Παναγία μας, η Θεοτόκος Μαρία παραδίδει το Θείο Βρέφος στον πρεσβύτη Συμεών. Γεμάτη ταπείνωση προς το Θεό και Υιό Της, γεμάτη υπακοή προς το θέλημά του Τριαδικού Θεού να γίνει η καθέδρα του Βασιλέως Χριστού και γεμάτη σεμνότητα ακούει τους λόγους του Συμεώνος, ο οποίος τους ευλόγησε προφητεύοντας: Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον. Αυτός θα γίνει αιτία να καταστραφούν ή να σωθούν πολλοί Ισραηλίτες, θα είναι σημείον αντιλεγόμενον. Πράγματι, πολλοί τον θαύμασαν για το κήρυγμά Του και τα θαύματά Του πιστεύοντας στο Λόγο Του και πολλοί τον αμφισβήτησαν, όπως οι θρησκευτικοί άρχοντες της εποχής, χάνοντας την ψυχή τους απομακρυνόμενοι από την Αληθινή Ζωή. 
      Εἶναι γεγονός πώς ἀπό τή στιγμή πού ἦλθε στόν κόσμο ὁ Ἰησοῦς ἔγινε σημεῖο ἀντιλεγόμενο καί αἰτία πτώσης ἤ ἀνάστασης τῶν ἀνθρώπων. Ἦταν καί εἶναι ὁ Ἰησοῦς, γιά τούς ἀνθρώπους πού ζοῦν ἐκτός Ἐκκλησίας, σκότος καί μωρία, ψεῦδος καί μῦθος, γιά ὅλους αὐτούς πού τόν ἀντιμετώπισαν μέ ὑποψία καί ἐπιφυλακτικότητα, πού τόν ἐμίσησαν καί τόν ἐδίωξαν, από τη ζωή τους… Γι’ αὐτούς πού προσπάθησαν μέ κάθε τρόπο νά ἐξαλείψουν τό ὄνομά Του ἀπό τήν ἱστορία.  Γι’ αὐτούς ὅλους τούς ἀνθρώπους ὁ Ἰησοῦς ὑπῆρξε θάνατος καί πτώση. Εἶναι αὐτοί ἀκριβῶς πού τόν περιφρόνησαν καί ἔθεσαν τόν ἑαυτό τους πάνω ἀπό τό ἅγιο θέλημά Του, ὅσοι κατεπάτησαν τίς ἐντολές Του, τόν πολέμησαν καί τόν ἐσυκοφάντησαν μέ μανία. Τό ἀποτέλεσμα; Ἔπεσαν καί συνετρίβησαν, γιατί φυσικό ἐπακόλουθό της ἄρνησης τοῦ Ἰησοῦ εἶναι ἡ πτώση καί ἡ συντριβή
     Ὑπάρχει ὅμως καί ἡ ἄλλη μερίδα τῶν ἀνθρώπων. Ἐκείνων πού τόν δέχθηκαν ἀνεπιφύλακτα σάν Σωτῆρα καί Λυτρωτή, πού τόν ὁμολόγησαν Χριστό Υἱό τοῦ Θεοῦ ἐπαναλαμβάνοντας τά λόγια του ἀποστόλου Πέτρου: «Σύ εἶ ὁ Χριστός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος» 
Εἶναι ἀκριβῶς ἐκεῖνοι πού τόν ἀκολούθησαν μέ χαρά καί κάποια στιγμή ἀκόμη θυσιάστηκαν γι’ αὐτόν. Γι’ αὐτούς ὁ Ἰησοῦς ὑπῆρξε ἀνάσταση καί ζωή. Εἶναι οἱ κοινωνίες ἐκεῖνες καί τά ἔθνη πού ἔζησαν μέ τό θέλημά Του, ἀναστήθηκαν ἀπό τό βυθό τῆς ἀπώλειας καί μεγαλούργησαν. Γιατί ἄτομα καί οἰκογένειες, ἔθνη καί λαοί, πού πορεύθηκαν μέχρι σήμερα μέ τό φῶς τοῦ θείου Νόμου, δέν συνετρίβησαν στίς δοκιμασίες καί στίς καταιγίδες τῆς ζωῆς, ἀλλά διασώθηκαν καί δικαιώθηκαν, γιατί εἶχαν ὁδηγό τόν Ἰησοῦ Χριστό.
      Πρέπει νά ποῦμε ἐδῶ πώς ὑπάρχει καί μία τρίτη κατηγορία, πού σέ ὅλες τίς ἐποχές κάνει αἰσθητή τήν παρουσία της μέσα στόν κόσμο καί τήν κοινωνία και ιδιαιτέρως σήμερα…. Εἶναι ἡ κατηγορία τῶν χλιαρῶν καί οὐδετέρων χριστιανῶν. Οἱ ἄνθρωποι τῆς κατηγορίας αὐτῆς, ἀποχαυνωμένοι ἀπό τή δύναμη τοῦ κόσμου, ζαλισμένοι ἀπό τίς ἐπιτυχίες τῆς ἐπιστήμης, ἀδύναμοι στή μανία τῆς ἁμαρτίας, δίψυχοι καί διχασμένοι, κρατοῦν οὐδέτερη στάση στόν Ἰησοῦ καί τήν ἐκκλησία Του. Δέν πολεμοῦν, ἀλλά καί δέν ὑπερασπίζονται.  Δέν βλασφημοῦν, ἀλλά καί δέν ὑποστηρίζουν τήν ἀλήθεια.  Eίναι εκείνοι που βαπτίσθηκαν μεν Ορθόδοξοι Χριστιανοί στο όνομα της Αγίας Τριάδος, ωστόσο όμως ντρέπονται να το ομολογήσουν και να το διακηρύξουν.  Εἶναι ἐκεῖνοι οἱ τύποι τῶν ἀνθρώπων πού θέλουν νά τά ἔχουν μέ ὅλους καλά. Ἡ τραγική διαπίστωση εἶναι ὅτι πολλοί, πού θέλουν νά ὀνομάζονται χριστιανοί, ἀνήκουν στήν κατηγορία αὐτή καί πού ἴσως, χωρίς νά θέλουν νά τό δείξουν, στήν ὥρα τοῦ ἀγῶνα δέν τολμοῦν νά ὑπερασπιστοῦν τό Χριστό. Αὐτοί οἱ τύποι ἀνθρώπων-χριστιανῶν, μέ τήν ἀνοχή καί τή σιωπή τους, γίνονται σύμμαχοι καί συνυπαίτιοι τοῦ κακοῦ. 
Ἀγαπητοί , 
     Τα διδάγματα της σημερινής εορτής που εορτάζει και πανηγυρίζει η Εκκλησία μας,  είναι η ταπείνωση, η υπακοή και η ολοκληρωτική αφιέρωση μας στο Χριστό και στη διδασκαλία της Εκκλησίας Του. Με την ταπείνωση συναισθανόμαστε την αμαρτωλότητά μας και προστρέχοντας στο μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως με την υπακοή μας στον πνευματικό αγωνιζόμαστε πνευματικά, ώστε όλη μας η ζωή, όλο μας το είναι, να είναι αφιερωμένο στο θέλημα του Τριαδικού Θεού, να έχουμε χριστιανά τέλη, να είμαστε έτοιμοι να μπορούμε να πούμε ,όπως ο πρεσβύτης Συμεών το « Νυν απολύεις τον δούλον σου δέσποτα», από την επίγειο ζωή εφοδιασμένοι με το μυστήριο της θείας ευχαριστίας , προγευόμενοι την αιώνιο κοινωνία μας με το Τριαδικό Θεό.      Ἐμεῖς ἄς εἴμαστε ἀπό ἐκείνους πού πορεύονται ἀντίθετα στό ρεῦμα τοῦ κακοῦ, κρατώντας ψηλά τή σημαία τοῦ Ἐσταυρωμένου καί Ἀναστημένου Χριστοῦ. Γιατί ὁ Χριστός εἶναι ἡ ζωή καί τό φῶς, ἡ ἐλπίδα καί ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου. Μόνο κοντά Του θά βροῦμε τή λύτρωση καί ζώντας ἑνωμένοι μέ τά μυστήρια τῆς ἐκκλησίας Του θά γίνουμε οἱ χαρούμενοι ἄνθρωποι τῆς γῆς καί οἱ ἔνδοξοι τοῦ οὐρανοῦ πολῖτες. Ἀμήν.