Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Iερά Πανήγυρις του Ιερού Ναού μας

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Ιερός Ναός Αποστόλου Φιλίππου
Γραμματικούς

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

Την Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013, επί τη εορτή του Αγίου ενδόξου Φιλίππου, εορτάζει και πανηγυρίζει ο Ιερός Ναός Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς του Δήμου Αγρινίου.

Το πρόγραμμα της εορτής έχει ως εξής
  • Την Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013 και ώρα 17:30μμ θα τελεσθεί ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ αρτοκλασίας και εν συνεχεία θα λάβει χώρα λιτάνευση της Ιεράς  Εικόνας του Αγίου Φιλίππου με τη συνοδεία της Φιλαρμονικής του Δήμου Αγρινίου.
  • Το πρωί της εορτής και ώρα 07:00πμ θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος.
  • Το απόγευμα της Πέμπτης και ώρα 17:00μμ θα τελεσθεί η Ακολουθία του μεθέορτου Εσπερινού και η Ιερά Παράκλησις του Αγίου

Προσκαλούνται άπαντες οι ευσεβείς Χριστιανοί μας
Δια το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

π Σπυρίδων Ιωάννου
Εφημέριος Ιερού Ναού Αποστόλου Φιλίπππου Γραμματικούς

Eoρτάζουν οι Νεομάρτυρες της Αιτωλοακαρνανίας

Γράφει ο Χρήστος Σιάσος

Η  Ορθόδοξη Εκκλησία μας κάθε ημέρα του χρόνου τιμά τη μνήμη ενός ή περισσοτέρων Αγίων. Θεωρεί του Αγίους μεγάλες προσωπικότητες που διέπρεψαν σε αρετή, σε αγώνα και σε διάκριση. Ο Αγιορείτης γέρων Παίσιος μας λέει: «…Την Ορθοδοξία μας ως Έλληνες την οφείλουμε στον Χριστό και στους Αγίους Μάρτυρες και Πατέρες της Εκκλησίας μας…». Οι Άγιοι είναι οι φωτεινοί αστέρες, που δείχνουν τη Θέωση και τον Ουρανό. Όλοι τους δίδαξαν τον λόγο του Θεού και μαρτύρησαν για τη μοναδική τους πίστη στον Τριαδικό Θεό της Αγάπης. 
Η Αιτωλοακαρνανία είναι μια περιοχή της Ελλάδος Αγιασμένη και ποτισμένη με το αίμα των Αγίων της. Από τον 2ο μ. Χ. αιώνα ανέδειξε μεγάλες ηρωικές και αγιασμένες μορφές της Χριστιανοσύνης.  Η Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας, την Παρασκευή 1 Νοεμβρίου τιμά τη μνήμη του Οσίου Ιακώβου του Νεομάρτυρα και των μαθητών του,  Ιεροδιάκονο Ιάκωβο και τον μοναχό Διονύσιο.  Το Σάββατο 2 Νοεμβρίου τιμά τη μνήμη των Νεομαρτύρων  Λάμπρου, Θεόδωρου και Ανώνυμου που μαρτύρησαν στην πόλη του Αγρινίου. 
Όσιος Ιάκωβος ο Νεομάρτυρας και οι μαθητές του Ιεροδιάκονος Ιάκωβος και Μοναχός Διονύσιος.
Ο Ιάκωβος, κατά κόσμο Ιωάννης, γεννήθηκε σε κάποιο χωριό της Καστοριάς. Ήταν βοσκός και ασκούσε το επάγγελμα του κρεοπώλη. Απόκτησε πολλά χρήματα και έκανε πολλά έργα. Ο αδελφός του άρχισε να τον ζηλεύει γιατί φεύγει και πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη όπου γνωρίζεται με τον Πατριάρχη Νήφωνα ο οποίος του δίδαξε όλα τα μυστήρια της Χριστιανικής Πίστης. Ο Ιωάννης άρχισε και έδινε τα πλούτη του στους φτωχούς και στη συνέχεια φεύγει για το Άγιο Όρος. Όταν έφθασε εκεί έμεινε στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου όπου έλαβε και το όνομα Ιάκωβος. 
Ο Ιάκωβος άρχισε νηστεία, προσευχή, εξομολόγηση, αγρυπνία στην Ιερά Μονή Ιβήρων. Όνειρό του ήταν να έλθει στην Αιτωλία, αφού περνά από τα Μετέωρα έρχεται στην Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου στην Ανάληψη-Δερβέκιστα Τριχωνίδας. Η φήμη του Αγίου ήταν μεγάλη και πολλοί πιστοί πήγαιναν να εξομολογηθούν. 
Ο Επίσκοπος της Άρτας Ακάκιος, τυφλός από την ζήλια  ενήργησε για την εξόντωσή του και «πρόδωσε» τον Ιάκωβο στον Μπέη των Τρικάλων ο οποίος στέλνει Τούρκους στρατιώτες να τον συλλάβουν  αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία. Οι στρατιώτες πήραν τον Ιάκωβο και τους μαθητές του Ιεροδιάκονο Ιάκωβο και Μοναχό Διονύσιο και αφού τους έδεσαν με αλυσίδες τους πήγαν στον Μπέη στα Τρίκαλα και με διαταγή του Βασιλιά τους έστειλαν στην Ανδριανούπολη και από εκεί στο Διδυμότειχο όπου τους βασάνισαν και στη συνέχεια τους έφεραν πάλι στην Ανδριανούπολη.  
Εδώ τους υπέβαλαν σε ατελείωτα βασανιστήρια για πολλές ημέρες, τους μετέφεραν στον τόπο της εκτέλεσης για να τους θανατώσουν αφού πρώτα τους κρεμάσουν. Το τέλος του Ιακώβου και των μαθητών του ήταν ο απαγχονισμός την 1η Νοεμβρίου του 1520, χριστιανοί πήραν τα Άγια λείψανα τους και με την πρέπουσα τιμή τα κήδευσαν κοντά στο χωριό. 
Οι Άγιοι Νεομάρτυρες Λάμπρος, Θεόδωρος και Ανώνυμος

Οι  τρείς Άγιοι Νεομάρτυρες Λάμπρος, Θεόδωρος και Ανώνυμος  μαρτύρησαν στο Αγρίνιο (Βραχώρι) στις 2 Νοεμβρίου το 1786. Κατάγονταν από την Πελοπόννησο και ήταν έμποροι.
Παραμένοντας καιρό στα Γιάννενα για εμπορικούς λόγους, το 1786 αποφάσισαν να επιστρέψουν  στην Πατρίδα τους. Ξεκίνησαν λοιπόν και φθάνοντας στο Βραχώρι  σημερινό Αγρίνιο είπαν να διανυκτερεύσουν εκεί.
Στην είσοδο της πόλης βρίσκονταν Τούρκοι φύλακες που εισέπρατταν φόρους από ταξιδιώτες και θέλησαν να τους φορολογήσουν.  Οι τρεις έμποροι είπαν  να φύγουν προς την πόλη για να μην πληρώσουν φόρο. 
Έτσι περνώντας από  τον χώρο που κάθονταν οι φύλακες πήγαν σε κάποιο σπίτι για να περάσουν την νύχτα, εκεί τους παρακολούθησε ένας Τούρκος που άκουσε τι έλεγαν μέσα στο σπίτι. Όταν όλα αυτά έγιναν γνωστά τους συνέλαβαν και τους βασάνισαν και στη συνέχεια τους πήγαν στον Κριτή για να τους δικάσει. 
Οι τρείς μάρτυρες είπαν την αλήθεια λέγοντας με μια φωνή : «Εμείς πίστη δεν αλλάζουμε, είμαστε και μένουμε Χριστιανοί». Ο Δικαστής μόλις άκουσε αυτά έδωσε εντολή να βασανιστούν και να κλειστούν στη φυλακή. Οι τρείς μάρτυρες πέρασαν πολλές ημέρες στη φυλακή νηστικοί, διψασμένοι και βασανισμένοι. Τους ξαναπήγαν στον Δικαστή και ξανά ομολόγησαν για την πίστη τους, ακολούθησαν νέα βασανιστήρια και ο κριτής πήρε την απόφαση να τους θανατώσουν και διέταξε να τους βασανίσουν με ξυλοδαρμό και να τους θανατώσουν με απαγχονισμό. Τον έναν τον κρέμασαν στον πλάτανο που είναι κοντά στον Άγιο Δημήτριο καθώς και τον δεύτερο, τον τρίτο τον πήγαν στην πόλη και εκεί είχε τον ίδιο θάνατο με τους άλλους δύο.  Έτσι οι τρείς νεομάρτυρες βρήκαν φρικτό θάνατο.

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Πρόγραμμα Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κκ ΚΟΣΜΑ


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2013
07:30 π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΑΓΡΙΝΙΟ
Όρθρος - Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία

ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2013
07:30 π.μ. - ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Όρθρος - Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία

ΠΕΜΠΤΗ 7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2013
18:00 μ.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ
Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2013
07:30 π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΒΟΝΙΤΣΗΣ
Όρθρος - Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία
11:00 π.μ. – 131 Σ.Μ. ΑΚΤΙΟ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Δοξολογία επί τη εορτή των Προστατών της Πολεμικής Αεροπορίας Αγίων Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ
18:00 μ.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ
Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός                                                               

ΣΑΒΒΑΤΟ 9 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2013
07:30 π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ  ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΚΑΜΠΟΥ ΑΜΠΕΛΑΚΙΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΑΣ
 Όρθρος - Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία

ΚΥΡΙΑΚΗ  10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2013
07:30 π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Όρθρος – Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία –Τεσσαρακονθήμερον Ιερόν Μνημόσυνον αειμνήστου Πρωτοψάλτου –θεολόγου και μουσικοδιδασκάλου Αποστόλου Ευστρ. Παπαχρήστου                                     
                                                              

Τή 29η τού αυτού μηνός, Μνήμη τής Αγίας Οσιομάρτυρος Αvαστασίας τής Ρωμαίας


Η Οσία Αναστασία έζησε στα χρόνια του Δεκίου (κατ' άλλους του Διοκλητιανού) και Bαλλεριανού και καταγόταν από τη Ρώμη. Όταν πέθαναν οι πλούσιοι γονείς της, διαμοίρασε την περιουσία που κληρονόμησε στους φτωχούς και αποσύρθηκε σε μοναστήρι.Όταν τη συνέλαβε ο ηγεμόνας Πρόβος (περί το 256 μ.Χ.), υπενθύμισε στην Αναστασία την ανθηρή νεότητα της, για την οποία θα έπρεπε να αρνηθεί το Χριστό.
Τότε, δυναμική υπήρξε η απάντηση της Αναστασίας: «Εγώ, είπε, μία ωραιότητα και νεότητα γνωρίζω, εκείνη που δίνει ο Χριστός στις πιστές και γενναίες ψυχές, που προτιμούν γι’ Αυτόν το θάνατο αντί άλλων εγκόσμιων αγαθών, όταν αυτά προτείνονται για την προδοσία του Θεού τους. Πλούτη είχα άφθονα. Δεν τα θέλησα. Αλλά το Χριστό μου τον θέλω και απ' Αυτόν καμία δύναμη δε θα μπορέσει να με χωρίσει. Αν αμφιβάλλεις, δοκίμασε».
Εξαγριωμένος από την απάντηση ο Πρόβος, τη μαστίγωσε στο πρόσωπο και την άπλωσε σε αναμμένα κάρβουνα. Έπειτα, την κρέμασε και της έσκισε το σώμα. Μετά έκοψε τους μαστούς της, ξερίζωσε τα νύχια της και τελικά την αποκεφάλισε. Έτσι, η Αναστασία πήρε τον αμαράντινο στέφανο του μαρτυρίου.
Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε
Ασκήσει εκλάμψασα ώσπερ παρθένος σεμνή αθλήσεως αίμασι την της αγνείας στολήν ενθέως εφοίνιξας όθεν, Αναστασία, ως οσία και μάρτυς, χάριτας ιαμάτων αποστράπτεις εν κόσμω πρεσβεύουσα τω Σωτήρι υπέρ των ψυχών ημών.

Eορτάζει η Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Ελληνικών Μεσολογγίου

 Του κ Σιάσου Χρήστου
 Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος με ιδιαίτερη λαμπρότητα και ιεροπρέπεια θα εορτασθεί η ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων  του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου και στρατηλάτη στην ομώνυμη Ιερά Μονή Ελληνικών Μεσολογγίου, την Κυριακή 3 Νοεμβρίου. Το Σάββατο θα τελεσθεί ο εσπερινός και την Κυριακή το πρωί  ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. ΚΟΣΜΑ, θα τελεσθεί Θεία Λειτουργία και επιμνημόσυνη δέηση. 
     Το Μοναστήρι βρίσκεται σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από το χωριό Ελληνικά Μεσολογγίου και ανάμεσα σε πυκνό δάσος από καστανιές και δρύς. Πρόκειται για μεταβυζαντινό λιθόκτιστο ναό του 1696. Στη θέση του υπήρχε παλαιότερος ναός που καταστράφηκε στις μεγάλες  μάχες μεταξύ των Βενετών και του αρματολού από το Ξηρόμερο Πάνου Μεϊντάνη. 
    Το καθολικό ανήκει στον σταυρεπίστεγο τύπο και ο οκταγωνικός τρούλος έχει το σημείο του σταυρού και στις πλευρές του από ένα παράθυρο. Στην βόρεια πλευρά υπάρχουν δύο μαρμάρινες επιγραφές, η μια κοντά στο ιερό με τα ονόματα των κτητόρων Κολονέλου Γιαννάκη Λουντερέκα και του Γεωργίου Δαπαβίτζα και Δήμου Λούτα. Η άλλη επιγραφή, δυτικά, αναφέρει ως κτήτορες τον Γεώργιο Λούτα, τον ηγούμενο Σεραφείμ, και τον ιερομόναχο Δομέτιο. Τα τελευταία χρόνια κατασκευάστηκαν κελιά από την ανατολική πλευρά της Μονής και όλος ο αύλειος χώρος είναι περιμαντρωμένος. 
     Υπάρχουν πολλές τοιχογραφίες Αγίων όπως, των Τριών Ιεραρχών, του Αγίου Αθανασίου, του Αγίου Στεφάνου, του Αγίου Γρηγορίου καθώς και φορητές παλαιές εικόνες του Αγίου Δημητρίου, του Αγίου Γεωργίου και άλλων Αγίων. Σε προσκυνητάρι υπάρχει μεγάλη εικόνα της Παναγίας της Τριχερούσας. Επίσης στον αύλειο χώρο υπάρχει κενοτάφιο, όπου ψάλλετε επιμνημόσυνη δέηση,  καθώς και μαρμάρινη πλάκα με ονόματα ανθρώπων που σκοτώθηκαν στο Ζυγό -Αράκυνθο κατά τον πρόσφατο εμφύλιο πόλεμο το 1945. 
     Το μοναστήρι το κατέλαβαν οι αντάρτες και το χρησιμοποίησαν ως αρχηγείο τους, την εκκλησία δε την είχαν για να κοιμούνται και τα κελιά τα είχαν ως κρατητήρια. Οι αντάρτες έπαιρναν κρατούμενους   και τους σκότωναν κοντά στο χώρο της παλιάς  εκκλησίας.Έξω από το Μοναστήρι και σε απόσταση πενήντα περίπου μέτρα υπάρχει πηγάδι όπου το βάθος του ξεπερνά τα σαράντα μέτρα. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια κατά τους καλοκαιρινούς μήνες δεν υπάρχει νερό στο πηγάδι και φυσικά και στο Μοναστήρι.
     Την ιερά μονή του Αγίου Γεωργίου διακονεί επί σειρά ετών η μοναχή Ανθούσα της οποίας το έργο τόσο μέσα στο ναό όσο και έξω από αυτόν είναι τεράστιο. Το μοναστήρι ανήκει στο Δημοτικό Διαμέρισμα Ελληνικών και διοικείται από Επιτροπή.

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

H Υπέρμαχη Στρατηγός

Ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου πρέπει να αναφέρουμε ότι εκτός από τη μεγάλη Εθνική μας εορτή (Επέτειος του ΟΧΙ) γιορτάζουμε και την Αγία Σκέπη της Θεοτόκου.Δεν είναι τυχαίο ότι οι δύο σημαντικότερες εθνικές γιορτές του έθνους μας έχουν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό να συνεορτάζονται με μία γιορτή της Παναγίας. Την 25η Μαρτίου γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, ενώ σήμερα, την 28η Οκτωβρίου την Αγία Σκέπη της Θεοτόκου. Η γιορτή αυτή μετατέθηκε από την εκκλησία μας από την 1η Οκτωβρίου την 28η ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προς την Παναγία μας για τη σκέπη και την προστασία της στον αγώνα των Ελλήνων απέναντι στους Ιταλούς, αρχικά, και, αργότερα, σε όλη τη διάρκεια της εθνικής αντίστασης.Στο μέ­τω­πο, σ' ό­λη τη γραμ­μή, α­πό τη γα­λα­νή θά­λασ­σα του Ι­ο­νί­ου μέ­χρι ψη­λά τις πα­γω­μέ­νες Πρέ­σπες, ο ελ­λη­νι­κός στρα­τός άρ­χι­ζε να βλέ­πει παν­τού το ί­διο ό­ρα­μα: Έ­βλε­πε τις νύ­χτες μια γυ­ναι­κεί­α μορ­φή να προ­βα­δί­ζει ψη­λό­λι­γνη, α­λα­φρο­περ­πά­τη­τη, με την κα­λύ­πτρα της α­να­ριγ­μέ­νη α­πό το κε­φά­λι στους ώ­μους. Την α­να­γνώ­ρι­ζε, την ή­ξε­ρε α­πό πα­λιά, του την εί­χαν τρα­γου­δή­σει ό­ταν ή­ταν μω­ρό κι ο­νει­ρευ­ό­ταν στην κού­νια. Ή­ταν η μά­να η με­γα­λό­ψυ­χη στον πό­νο και στην δό­ξα, η λα­βω­μέ­νη της Τή­νου, η υ­πέρ­μα­χος Στρα­τη­γός.

Υπεραγία Θεοτόκος: Το Πρότυπο της καθαρότητος, της ταπείνωσης και της αγνότητος

Στο ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου Βλαχερνών Κωνσταντινουπόλεως ετελείτο ολονύκτιος αγρυπνία και οι παρευρισκόμενοι πιστοί με ύμνους και προσευχές δοξολογούσαν τον Θεό. Κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας και περί την τετάρτη ώρα της νυκτός, οι άγιοι Ανδρέας και Επιφάνιος είδαν μεγαλοπρεπή γυναίκα να προχωρεί από την ωραία πύλη με συνοδεία αγγελικών Δυνάμενων, προφητών (Ιωάννης ο Πρόδρομος), αποστόλων (Ιωάννης Θεολόγος) και αγίων. Πολλοί άγιοι προπορεύονταν με λευκές στολές ψάλλοντες ιερούς ύμνους. Η γυνή αυτή γονάτισε και με δάκρυα στα μάτια προσευχόταν για πολύ χρονικό διάστημα. Μετά προχώρησε προς το θυσιαστήριο και προσευχήθηκε για το λαό, ο οποίος ήταν συγκεντρωμένος στο ναό.Κατόπιν έβγαλε το ωμοφόριον (το μαφόριον) πού είχε στο κεφάλι της και σκέπασε τον παρευρισκόμενο λαό.Οι Μοναχοί έβλεπαν υπεράνω του λαού το εκτεταμένο μαφόριο της Θεοτόκου, το οποίο έλαμπε, ως αστραπή, και ήταν ένα σημείο της παρουσίας της Θεομήτορος. Μετά την αναχώρισή της η Θεοτόκος πήρε μαζί της το μαφόριο και άφησε στη θέση του τη χάρη του Θεού να προστατεύει το λαό Του.
Την εποχή εκείνη, ως είναι γνωστό, οι Χριστιανοί στο Βυζάντιο αντιμετώπιζαν τις επιβουλές των Αγαρηνών. Όταν νίκησαν τις εχθρικές αυτές δυνάμεις γιόρτασαν τη γιορτή της Σκέπης της Θεοτόκου, εκφράζοντες την ευγνωμοσύνη τους για τη βοήθεια και την προστασία της.Έκτοτε καθιερώθηκε στην Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία την 1η Οκτωβρίου η γιορτή της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου. Την 1η Οκτωβρίου, επίσης, θεσπίστηκε τον IB αιώνα να γιορτάζεται η μεγάλη γιορτή της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου και στην Ρωσία. Η μετάθεση της γιορτής της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου από την 1η Οκτωβρίου στην 28η Οκτωβρίου έγινε το 1952. Χρέος και καθήκον όλων των Ελλήνων σήμερα είναι να διαφυλάξουμε και να διατηρήσουμε την ορθόδοξη παράδοσή μας. Πρωτεύοντα ρόλο στον αγώνα αυτό και στην προσπάθεια μας παίζει το πρόσωπο της Θεοτόκου. Γιατί η Παναγία με τη χάρη, την ικεσία και την πρεσβεία της ενδυναμώνει τους πιστούς στον πνευματικό τους αγώνα κατά της αμαρτίας. Όσοι καταφεύγουν με πίστη σ' αυτή αντλούν δύναμη και εξουδετερώνουν τους ορατούς και αόρατους εχθρούς, πού απειλούν τη ζωή τους.
Η ορθόδοξη παράδοσή μας, όπως είναι γνωστό, εκφράζεται κατεξοχήν στην εκκλησιαστική λατρεία. Οι ειδικοί ερμηνευτές τονίζουν ότι στο περιεχόμενο της εκκλησιαστικής λατρείας, εξυμνείται η θέση της Θεοτόκου μέσα στο σχέδιο της θείας οικονομίας για τη σωτηρία των ανθρώπων. Η Εκκλησία μέσω της λατρείας προβάλλει το πρόσωπο της Παναγίας, ως πρότυπο, για να μιμηθούν οι πιστοί την καθαρότητα και την αγνότητα του βίου της καθώς και την αρετή της ταπείνωσης και υπακοής στο θέλημα του Θεού.

28 Οκτωβρίου, εορτή της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου

Γιορτάζουμε κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου την εορτή της αγίας Σκέπης. Και για την γιορτή αυτή συμβαίνει αυτό που λέγει ο άγιος Χρυσόστομος για τις μεγάλες γιορτές της Εκκλησίας μας, ότι πολλοί γιορτάζουν τις μεγάλες γιορτές, ξέρουν το όνομά τους, δεν ξέρουν όμως το βαθύτερο νόημά τους, ούτε το μήνυμα που θέλει να εξαγγείλει η Εκκλησία μας μέσω των εορτών αυτών. Και αυτό γιατί οι περισσότεροι, λέγει ο ιερός πατήρ, έρχονται στην Εκκλησία από συνήθεια και όχι από ευσέβεια. Γι’ αυτό ας ασχοληθούμε σήμερα με την υπόθεση της γιορτής καθώς και για το μήνυμά της προς το λαό του Θεού.
Στα χρόνια του βασιλέως Λέοντος του Μεγάλου (457-474 μ. Χ.) ζούσε στην Κων/πολη ο όσιος Ανδρέας, ο κατά Χριστόν σαλός. Σαλός είναι ο τρελλός και κατά Χριστόν σαλοί ονομάζονται κάποιοι άγιοι, οι οποίοι κάνανε κάποια περίεργα και παράλογα πράγματα, με απώτερο σκοπό να τους θεωρούν παλαβούς ή παλιανθρώπους και να μη τους τιμούν οι άνθρωποι· και έτσι αυτοί να ζουν εν ταπεινώσει και αφανεία. Μια νύχτα που γινότανε αγρυπνία στο ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, ο όσιος Ανδρέας μαζί με τον μαθητή του Επιφάνιο, που έγινε αργότερα πατριάρχης Κων/πόλεως (520-536 μ. Χ.), είδαν την Υπεραγία Θεοτόκο οφαλμοφανώς, όχι σε όραμα, να μπαίνει από την κεντρική πύλη του ναού. Την συνόδευαν οι παρθένοι Ιωάννης ο Πρόδρομος και Ιωάννης ο Θεολόγος και πλήθος αγγέλων. Αφού μπήκε μέσα στο ναό προχώρησε στον σολέα. Εκεί γονάτισε και προσευχήθηκε πολλή ώρα με θερμά δάκρυα υπέρ της σωτηρίας των πιστών, ενώ την βλέπανε μόνο ο Ανδρέας και ο Επιφάνιος. Αφού προσευχήθηκε για πολύ η Θεοτόκος σηκώθηκε και μπήκε μέσα στο ιερό, όπου φυλασσόταν το μαφόριο της δηλαδή το τσεμπέρι της, το πήρε στα χέρια της και βγαίνοντας έξω το άπλωσε πάνω από τους πιστούς, για να δείξει ότι τους σκέπει και τους προστατεύει.
Αυτό είναι το γεγονός το οποίο στάθηκε αφορμή η Εκκλησία μας να καθιερώσει την γιορτή της αγίας Σκέπης δηλαδή τη γιορτή προς τιμή της Παναγίας, η οποία σαν τη φωτοφόρο νεφέλη που σκέπαζε τη μέρα και φώτιζε τη νύχτα τους Ισραηλίτες στην έρημο, σκέπει και προστατεύει το λαό του Θεού και φωτίζει τους πιστούς στο δρόμο για την τελείωση. Πως μας σκεπάζει και πως μας προστατεύει η Παναγία μας; Με τις προσευχές της, με τις παρακλήσεις της και με τα δάκρυά της.
Μα θα μου πείτε, είναι τόσο μεγάλο το γεγονός που η Παναγία μας προσεύχεται για μας, ώστε η Εκκλησία μας να έχει ιδιαίτερη γιορτή γι’ αυτό το γεγονός; Ναι μάλιστα είναι μεγάλο και σπουδαίο και ζωτικής σημασίας. Λέγει κάπου ο ιερός Χρυσόστομος ότι πάντοτε έχουμε την ανάγκη των προσευχών των άλλων όσο και ενάρετοι και ευσεβείς κι αν είμαστε.
Παράδειγμα χαρακτηριστικό γι’ αυτό είναι ο απόστολος Παύλος, αυτός που ανέβηκε μέχρι τρίτου ουρανού κι άκουσε άρρητα ρήματα, αυτός που ονομάσθηκε στόμα Χριστού, αυτός που είχε «νουν Χριστού», αυτός που «αναπλήρωνε τα υστερήματα των θλίψεων του Χριστού στο σώμα του», αυτός λοιπόν ο γίγας της αρετής και της ευσέβειας, πάντα ζητούσε τις προσευχές των χριστιανών. Αν και αυτοί που θα προσευχότανε για τον Παύλο δεν ήταν ούτε ανώτεροι του ούτε ισάξιοί του. Μοιάζει το γεγονός σαν ένας στρατιώτης να μιλά στον πρόεδρο της δημοκρατίας για τον στρατηγό. Κι όμως ο Παύλος όχι μόνο δεν αρνήθηκε τις προσευχές των χριστιανών, αλλά αντίθετα τους προέτρεψε και τους παρακαλούσε να προσεύχονται για κείνον.
Στην προς Ρωμαίους (15,30) γράφει· «Παρακαλώ δε υμάς αδελφοί μου … συναγωνίσασθαί μοι εν ταις προσευχαίς υπέρ εμού προς τον Θεόν». Στους Εφεσίους (6,18-19) συνιστά δέηση περί «πάντων των αγίων» και περί εαυτού. Τους Κολοσσαείς (4,2-3) παροτρύνει «τη προσευχή προσκαρτερείτε … προσευχόμενοι άμα και περί ημών». Τους Θεσσαλονικείς (Α΄ Θεσ. 5,25 · Β΄ Θεσ. 3,1) παρακαλεί «αδελφοί προσεύχεσθε υπέρ ημών». Όχι δε μόνο ζητά να προσεύχονται γι’ αυτόν και για τους συνεργάτες του, αλλά και πιστεύει ότι ήδη το κάνουν και στις προσευχές τους οφείλει την υγεία του και τη σωτηρία από μεγάλους κινδύνους (πρβλ. Φιλημ. 22 · Β΄ Κορ. 1,10-11).
Αλλά και ο Πέτρος δεν είπε τι μου χρειάζεται η προσευχή των άλλων αφού είμαι απόστολος, αφού ομολόγησα το θεανθρώπινο του Χριστού, αφού πάνω στην ομολογία μου στηρίχθηκε η Εκκλησία. Έτσι όταν ήταν στη φυλακή από τον Ηρώδη τον Αγρίππα τον Α΄, οι χριστιανοί των Ιεροσολύμων προσευχόταν γι’ αυτόν με αποτέλεσμα να τον ελευθερώσει άγγελος Κυρίου κατά θαυμαστόν τρόπο. Λοιπόν κι αν είσαι Παύλος κι αν είσαι Πέτρος έχεις ανάγκη των προσευχών των άλλων και μάλιστα των αγίων και μάλιστα της Παναγίας. Βέβαια οι αιρετικοί διαφωνούν στο σημείο αυτό και λένε να προσευχόμαστε κατ’ ευθείαν στο Θεό και όχι να επιζητούμε τις δεήσεις των αγίων. Ήδη τα παραδείγματα που αναφέραμε δίδουν την απάντηση, γιατί, αν μας χρειάζονται οι προσευχές των ζώντων και μη τελειωθέντων αδελφών μας, πόσο περισσότερο ωφέλιμες είναι οι προσευχές των αγίων. Ας αναφέρουμε όμως κι ένα χωρίο που είναι χαρακτηριστικό για το πόσο αναγκαία είναι η δέηση των δικαίων ζώντων και τεθνεώτων. Στον Αβιμέλεχ ένα βασιλιά της Αιγύπτου, που είχε υποπέσει σ’ ένα σοβαρό παράπτωμα, ο Θεός του είπε να προσφύγει στον Αβραάμ, που ήταν τότε στην Αίγυπτο, και να ζητήσει την προσευχή του. «Προφήτης εστί και προσεύξεται περί σου και ζήση» (Γεν. 20,7). Αλλά ενώ η προσευχή έχει τεράστια δύναμη, ενώ είναι αναγκαία όσο ενάρετοι κι αν είμαστε, χρειάζεται μια προϋπόθεση για να καρποφορήσει. Και η προϋπόθεση είναι να προσπαθούμε κι εμείς· ν’ αγωνιζόμαστε· να μετανοούμε για τις αμαρτίες μας· να βιάζουμε τον εαυτό μας προς εξάσκηση της αρετής. Μη περιμένουμε τα πάντα από την προσευχή των αγίων, ενώ εμείς οι ίδιοι οκνεύουμε και τεμπελιάζουμε. Η αγιότητα δεν μεταδίδεται κατά μαγικό τρόπο· απαιτεί και ενεργό προσπάθεια εκ μέρους μας.Έτσι ενώ ο Ιερεμίας προσευχήθηκε τρεις φορές για τους Εβραίους και στις τρεις φορές άκουσε το Θεό να λέγει· «Μη προσεύχου, μηδέ αξίου περί του λαού τούτου ότι ουκ εισακούσομαί σου» (7,16). Και ο Ιεζεκιήλ άκουσε το εξής· «και εάν ώσιν (είναι) οι τρεις ούτοι εν μέσω αυτής, Νώε και Δανιήλ και Ιώβ, αυτοί εν τη δικαιοσύνη αυτών σωθήσονται … η δε γη έσται εις όλεθρον» (14, 14-16). Και στον Ιερεμία είπε ο Θεός· «εάν στη (σταθεί) Μωσής και Σαμουήλ προ προσώπου μου, ουκ έστιν η ψυχή μου προς αυτούς» (15,1). Και τα λέγει αυτά ο Θεός στον Ιερεμία και στον Ιεζεκιήλ για να τους δείξει όχι ότι δεν δέχεται την ικεσία τους και τους περιφρονεί, αλλά δεν αξίζουν οι Ιουδαίοι για να τους βοηθήσει. Γι’ αυτό και αναφέρει τα ονόματα του Νώε, του Δανιήλ, του Ιώβ, του Μωϋσή, και του Σαμουήλ, που είχαν καθιερωθεί ως άγιοι μεγάλου βεληνεκούς, θεοπρόβλητοι και θεάρεστοι. Είναι σαν να λέγει ο Θεός σήμερα· «Ακόμη και η Παναγία και οι απόστολοι και ο Χρυσόστομος και ο Αθανάσιος να προσευχηθούν για σας, δεν σας βοηθώ. Η κακία σας είναι απροσμέτρητη και φοβερή.
Είναι χαρακτηριστική και η λεπτομέρεια ότι η Παναγία μας άπλωσε το μαφόριο της εντός του ναού και σκέπασε όσους αγρυπνούσαν και προσευχόταν. Θέλει να πει ότι πρέπει να έχουμε ουσιαστική σχέση με την Εκκλησία για να μας σκεπάσει με τις πρεσβείες της.
Την έχουμε αυτή τη σχέση; Πηγαίνουμε στην Εκκλησία, κοινωνούμε, εξομολογούμαστε, αγρυπνούμε, νηστεύουμε, ελεούμε, συγχωρούμε, προσπαθούμε να τηρήσουμε τις εντολές; Ο καθένας ας ρωτήσει τον εαυτό του και ας δώσει προσωπικά και υπεύθυνα την απάντηση.

πηγή: http://pmeletios.com/ar_meletios/panagia/agia_skepi.html

Τὴν πρὸς ἡμᾶς σου προμήθειαν, οἱ Ἑλλήνων παῖδες, Δέσποινα κηρύττομεν, ὑμνοῦντες τὴν μητρικήν, κηδεμονίαν σου"

Ἄνωθεν ἐφαπλοῦσα, τὴν ἁγίαν σοῦ Σκέπην,Παρθένε Θεοτόκε Μαρία,
σκέπεις καὶ σῴζεις τὸν σὸν λαόν, καθ' ὥραν σε Ἁγνὴ ἐπιβοώμενον‧
νῦν δὲ σου τὰ θαυμάσια, εὐγνωμόνως ὑμνεῖ κραυγάζων‧

Χαῖρε τοῦ κόσμου ἡ Σωτηρία     Χαῖρε Ἑλλάδος ἡ προστασία.
Χαῖρε τῶν Ἀγγέλων παράδοξον θέαμα      Χαῖρε τῶν ἀνθρώπων ἀκλόνητον ἔρεισμα.
Χαῖρε ὅτι ἐφάνης σκέπουσα τὸ σὸν Ἔθνος    Χαῖρε ὅτι παρέχεις νίκας τῷ στρατοπέδῳ.
Χαῖρε πηγὴ πλουσίας χρηστότητος     Χαῖρε λαμπὰς Θεοῦ ἀγαθότητος.
Χαῖρε δι' ἧς τοὺς ἐχθροὺς ἐκνικῶμεν     Χαῖρε πρὸς ἣν καθ' ἑκάστην βοῶμεν‧
Χαῖρε Σκέπη ὁλόφωτε

Τής Σκέπης σου Παρθένε, ανυμνούμεν τάς χάριτας, ή ω φωτοφόρον νεφέλην, εφαπλοίς υπέρ έννοιαν, και Σκέπεις τόν λαόν σου νοερώς, εκ πάσης τών εχθρών επιβουλής, σε γάρ σκέπην, καί προστάτιν, καί Βοηθόν, κεκήμεθα βοώντές σοι, Δόξα τοίς μεγαλείοις σου  Αγνή, δόξα τή θεία σκέπη σου, δόξα τή πρός ημάς σου, προμηθεία, Άχραντε

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Iεροί Ναοί της καθ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως που πανηγυρίζουν τον Αγιο μεγαλομάρτυρα Δημήτριο το Μυροβλήτη


Με την ευκαιρία της Ιεράς Μνήμης του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου πανηγυρίζουν σήμερα  26 Οκτωβρίου 2013 στην Ιερά μας Μητρόπολη , οι Ιερές Μονές πρός τιμήν του Μυροβλίτου Αγίου : στήν Zαβέρδα και στόν Δρυμό Βονίτσης.
Επίσης οι ομώνυμοι Ιεροί Ναοί που βρίσκονται:
στήν πόλη του Αγρινίου (στήν Θεία Λειτουργία θα ιερουργήσει ο Σεβασμιώτατος .Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.Κοσμάς),στήν Βαρετάδα,στήν Γουριώτισσα,στό Καινούριο, στήν Νεάπολη, στήν Παλαιοκαρυά, στήν Κατοχή, στίς Άκρες Μεσολογγίου, στο Άνω Ζευγαράκι,στήν Παραβόλα, στήν Ρίγανη Ξηρομέρου , στή Βαλμάδα, στήν Στάνου Αμφιλοχίας , στήν Συκούλα,στή Σκουρτού,στήν Πλαγιά, στό Αργυρό Πηγάδι, στήν Αγία Παρασκευή, στό Μαλευρό, στό Θέρμο,στό Λαμπίρι,και στό Πετροχώρι.

Σχόλια στο Ευαγγέλιο της Κυριακής

Επιστρέφοντας ο Ιησούς απο την Καπερναούμ  έτυχε μεγάλης υποδοχής από πλήθος λαού που περίμεναν με ανυπομονησία αυτή τη στιγμή. Μέσα στο πλήθος ήταν και ο Ιάειρος όπου αναφέρει το ονομά του η παρούσα ευαγγελική περικοπή , μια φυσιογνωμία  που ξεχώριζε λόγω του ότι ήταν άρχοντας της συναγωγής. Μεγάλη αναστάτωση και αγωνία κατακυρίευσε τον άνθρωπο αυτό γιατί η δωδεκάχρονη κόρη του βρισκόταν σπίτι βαριά άρρωστη και ετοιμοθάνατη.Γονυπετής παρακαλούσε τον Χριστό να έλθει στο σπίτι του.Ο Κύριος λυπήθηκε τον περίλυπο αυτό πατέρα και αμέσως τον ακολούθησε. Η πίεση που ασκούσε το πλήθος μεταξύ του  ήταν ασφυκτική και σε  όλο αυτό τον θόρυβο έγινε κάτι το θαυμαστό και συγκλονιστικό που κανένας δεν το αντιλήφθηκε. Γυναίκα που υπόφερε δώδεκα χρόνια από αιμορραγία και είχε σπαταλίσει όλη  της την περιουσία στους γιατρούς χωρίς όμως να θεραπευτεί,επειδή ένιωθε ντροπή για την ασθένεια που την ταλαιπωρούσε κρυμμένη πλησίασε τον Κύριο από πίσω. Αφού άγγιξε το ένδυμα του ένα ακόμη θαύμα επιτελέστηκε, η αιμορραγία αυτής της γυναικός σταμάτησε. Αισθανόμενος ο Χριστός μια δύναμη θαυματουργική να βγαίνει από μέσα του ρωτούσε συνεχώς ποιός τον έχει αγγίξει και να του απαντούν οι μαθητές ότι φυσικό είναι πως τόσο πολύ πλήθος όλο και κάποιος θα ακούμπησε πάνω του. Σίγουρη πλέον η γυναίκα ότι αυτή της η πράξη δεν έμεινε κρυφή γονατίζοντας στα πόδια του(Κυρίου) ομολόγησε το θαυμαστό γεγονός της ιασής της από την αιμορραγία μπροστά σε όλους. Την βεβαίωσε ότι η πίστη της την θεράπευσε και την έστειλε στο καλό.
Πορευόμενος ο Κύριος προς το σπίτι του αρχισυναγωγού κάποιος τους βρήκε στην μέση του δρόμου και τους είπε ότι το κοριτσάκι έχει πεθάνει. Ο αρχισυναγωγός όμως πήρε αυστηρή απάντηση,να μην φοβάται γιατί η κόρη του θα σωθεί. Φθάνοντας ο Κύριος στο σπίτι του Ιαείρου, συνάντησε τον πόνο την θλίψη και την στεναχώρια σε όλο τους το μεγαλείο. Τους είπε να μην κλαίνε γιατί το κοριτσάκι απλώς κοιμάται και δεν είναι νεκρό. Μετέπειτα μπροστά στην παρουσία των μαθητών του, Πέτρου,Ιακώβου, και Ιωάννη αλλά και στους γονείς του παιδιού ο Χριστός πιάνοντας το χέρι του κοριτσιού το καλεί να ξυπνήσει και τους προστάζει να δώσουν φαγητό στην μικρή αλλά και να μην πούν σε κανένα αυτό το γεγονός.Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι μέσα από τα πάθη ,τον σταυρικό θάνατο,την ανάσταση αλλά και τα θαύματα τα οποία είχε επιτελέσει ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός φαίνεται και τεκμηριώνεται  διάτρανα η θεοτητά του. Τα συμπεράσματα που μπόρει να βγάλει κανείς μέσα από αυτή την ευαγγελική περικοπή είναι πολλά αλλά εμείς θα καταπιαστούμε με το μεγάλο θέμα της  χριστιανικής  πίστεως.
Πίστη είναι «ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» μας λέγει η Αγία Γραφή. Είναι η βεβαιότητα ότι υπάρχουν όλα όσα η χριστιανική μας ελπίδα αποκαλύπτει,χωρίς ακόμη να έχουν γίνει απτά. Είναι αποδοχή πραγμάτων που, ενώ δεν τα βλέπουμε , η πίστη μας πληροφορεί ότι είναι πιο βέβαια κι απ’ όσα αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας. Με αυτή την εμπιστοσύνη και υπακοή στον λόγο του Θεού ανοίγουν νέες δυνατότητες στη ζωή. Η θέληση οπλίζεται με νέα δύναμη και επιμονή, διότι στηρίζεται στη βεβαιότητα ότι «ουκ αδυνατήσει παρά τώ Θεώ πάν ρήμα».
Η χριστιανική πίστη περιέχει μέσα της δύναμη θεϊκή και φανερώνεται σε κάθε περίσταση της ζωής των χριστιανών, ανάλογα με το μέτρο της πίστεώς τους. Και γίνονται θαύματα που προκαλούν δέος και έκπληξη γιατί είναι σημεία της παρουσίας του Θεού. Όλα τα θαύματα του Κυρίου που αναφέρονται στο ιερό Ευαγγέλιο είναι ζωντανή απόδειξη της θεότητας και της δύναμής του. Με αποκορύφωμα το θαύμα της Αναστάσεώς του, που σφράγισε το μεγαλείο της θείας και ανθρώπινης φύσης του.Οι άνθρωποι θέλουμε θαύματα για να πιστέψουμε. Και ο Κύριος κάνει συγκατάβαση σ' αυτή την αδυναμία μας, αν και το σημαντικότερο είναι η σωτηρία μας, η μετά του Θεού κοινωνία μας, η ένωσή μας με τον Θεό.
Διότι τι είναι η αρρώστια , η αμαρτία, η φθορά,και ο θάνατος ; Καταστάσεις μη αναστρέψιμες για την ανθρώπινη μεταπτωτική φύση. Είναι «ανήκεστες βλάβες»που υπέστη η ανθρώπινη φύση, εξαιτίας της πτώσης . Τα τέσσερα αυτά δεινά σχηματίζουν το ορμητικό ποτάμι που διασχίζει την ανθρωπότητα,από την αυγή της μεταπτωτικής ιστορίας της. Και αυτό το ποτάμι δεν μπορεί να το γυρίσει πίσω κανείς μεταπτωτικός άνθρωπος.Από το άλλο μέρος,όμως, ο Χριστός βεβαιώνει ότι η πίστη του ανθρώπου νικάει τα τέσσερα αυτά δεινά. Η πίστη είναι απαραίτητη προυπόθεση για το θαύμα. Πρόκειται εδώ για μια βασική αρχή της ορθοδόξου σωτηριολογίας ,την συνεργία η «συνέργεια» που σημαίνει ότι η σωτηρία του ανθρώπου εξαρτάται από την συνεργασία Θεού και ανθρώπου. Ο Θεός δεν σώζει τους μη θέλοντες. Η βασιλεία του Θεού είναι καθεστώς απόλυτης ελευθερίας όχι «υπηκόων» και , μάλιστα, διά της βίας, αλλά βασιλείας των τέκνων του Θεού. Είναι , όμως ,απαραίτητο και ο άνθρωπος, εκούσια και ελεύθερα, να καταβάλει και τον δικό του «όβολο»(Εξ.λ΄13) , την πίστη του και την αγάπη του στον Θεό.
Είναι γενικός κανόνας της ζωής όπου δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει γευτεί το πικρό ποτήρι της θλίψης και στεναχώριας,να μην αντίκρυσε την αδικία και κακότητα,να μην του χτύπησε την πόρτα κάποια σοβαρή ασθένεια τον ίδιο η  κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο. Μέσα σε όλους αυτούς τους σκοπέλλους νιώθει καλύτερα πόσο αδύναμος είναι . Η δοκιμασία φαίνεται δρόμος ατέλειωτος και με πλήρη την επίγνωση της αδυναμίας του να αντιμετωπίσει την κάθε δοκιμασία. Εκτιμάται η κατανόηση του συνανθρώπου μας σε τέτοιες στιγμές αλλά δεν είναι αρκετή για να υπερνικηθεί η δοκιμασία. Είναι ακριβώς εδώ που ο νούς και η καρδία στρέφονται στον Θεό και  με βεβαία και ειλικρινή την πίστη ότι ο Θεός θα συμπαρασταθεί στο οποιοδήποτε προβλημά του.
Γεννάται το ερώτημα γιατί αυτή η πίστη και μάλιστα με όλη την καρδία και ψυχή μας ; Άραγε ποιός είναι αυτός ο Θεός όπου επικαλείται την βοηθειά του ο άνθρωπος ; Είναι ο Κύριος που νοιάζεται για τα δημιουργηματά του  δείχνωντας απεριόριστη αγάπη και συμπόνοια. Αυτός έχει πεί «δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς»(Ματ.ιά 28) . Αυτός όταν «επί της γής ώφθη και  τοις ανθρώποις συνανεστράφη», «διήλθεν ευεργετών και ιώμενος πάντας»(Πραξ ί  38) .  Ασθενείς και  ταλαιπωρούμενοι θεραπεύονταν. Η ανθρώπινη δυστυχία είχε βρεί το αντιδοτό της  που ήταν τα αρκετά και δυσθεώρητα θαύματα που έκανε σε αυτούς που πραγματικά ανάβλυζε μέσα απο την ψυχή τους  η πίστη.
Ο Ιώβ τρομερά δοκιμαζόμενος στις δύσκολες ώρες που περνούσε υπερθεμάτιζε γεμάτος πίστη την παντοδυναμία του Θεού και υμνούσε το απόλυτο και ακατανίκητο της δυναμής του. Η προσταγή  τουγινόταν αμέσως έργο,ο λόγος του γινόταν θαύμα. Θεράπευε ασθενείς, οι τυφλοί αποκτούσαν το φώς τους, ανάστηνε τους νεκρούς. Λέγει ο Ιώβ για την Θεία παντοδυναμία «οίδα ότι πάντα δύνασαι,αδυνατεί δε σοι ουδέν»(μβ΄ 2) . Με αυτή την πίστη προς τον Θεό εφοδιάζεται και ο πιστός με δύναμη.Ο Απόστολος Παύλος διαμήνυε και τόνιζε συνεχώς ότι τα πάντα κατορθώνονται με την πίστη στο Χριστό. «Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ»(Φιλιπ. δ ΄ 13) .  Η πίστη βοήθησε και τον Απόστολο να υπερπηδήσει τις οποιεσδήποτε δυσκολίες και εμπόδια ,τις θλίψεις , τις ενέδρες των εχθρών του.
Έτσι και στην συγκεκριμμένη ευαγγελική περικοπή τόσο η αιμορροούσα γυναίκα όσο και ο αρχισυναγωγός Ιάειρος έδειξαν πολύ μεγάλη πίστη και γι ‘ αυτό ανάλογα με την περίπτωση έλαβεν ο καθένας την ίαση του. Μάλιστα η αιμορροούσα γυναίκα αναδείχθηκε αιώνιο παράδειγμα πίστεως γι΄αυτό πέρασε και στο αγιολόγιο της ορθοδόξου Εκκλησίας , πρόκειται για την αγία Βερονίκη την αιμορροούσα.Αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στον Κύριο κερδίζοντας  την θεραπεία του σώματος αλλά και την σωτηρία της ψυχής της. Και στην περίπτωση του Ιαείρου ο Χριστός είχε διακρίνει την θερμότατη πίστη του αρχισυναγωγού και προσπέρασε το πλήθος που δυσανασχετούσε νομίζοντας ότι ο θάνατος είναι ακατανίκητος. Κατέλυσε όμως τον θάνατο και τον έκανε προσπεράσιμο και προσωρινό γιατί  με την δική του θεία ενέργεια το μικρό κοριτσάκι αναστήθηκε.
Όποιες  ποικίλες ανάγκες ,θλίψεις και αδιέξοδα  κλυδωνίζουν την καθημερινοτητά μας μπορούν να αντιμετωπιστούν  μόνο με ένα φάρμακο που μόνο με αληθινή πίστη  μπόρει να μας θεραπεύσει και αυτό είναι ο Ιησούς Χριστός.Γι’αυτό ας πιστέψουμε και εμείς ολοψύχως στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και ας πράττουμε έργα αγάπης και αρετής. Ας είμαστε, παρά τους δύσκολους καιρούς που περνάμε, στερεοί και ακλόνητοι στην πίστη μας και ας μη μας κλονίζουν οι σειρήνες του κόσμου τούτου, ούτε να μας φοβίζουν οι διάφορες δοκιμασίες, αλλά αφού ειρηνεύουμε πρώτα τα του εαυτούς μας, να πράττουμε έργα αγάπης, δια να ακούσουμε και εμείς το: «μη φοβού, μόνον πίστευε, και σωθήσεται», που είπε στον πονεμένο πατέρα, καθώς και το, «η πίστις σου σέσωκέ σε πορεύου εις ειρήνην», είπε στην θεραπευμένη αιμορροούσα γυναίκα.

Το αυριανό Ευαγγελικό ανάγνωσμα μετα της νεοελληνικής αποδόσεώς του

Πρωτότυπο  Κείμενο


Και ιδού ήλθεν ανήρ ω όνομα Ιάειρος, και αυτός άρχων της συναγωγής υπήρχε• και πεσών παρά τους πόδας του Ιησού παρεκάλει αυτόν εισελθείν εις τον οίκον αυτού, ότι θυγάτηρ μονογενής ην αυτώ ως ετών δώδεκα, και αύτη απέθνησκεν. Εν δε τω υπάγειν αυτόν οι όχλοι συνέπνιγον αυτόν. Και γυνή ούσα εν ρύσει αίματος από ετών δώδεκα, ήτις ιατροίς προσαναλώσασα όλον τον βίον ουκ ίσχυσεν υπ΄ ουδενός θεραπευθήναι, προσελθούσα όπισθεν ήψατο του κρασπέδου του ιματίου αυτού, και παραχρήμα έστη η ρύσις του αίματος αυτής. και είπεν ο Ιησούς• τις ο αψάμενός μου; Αρνουμένων δε πάντων είπεν ο Πέτρος και οι συν αυτώ• επιστάτα, οι όχλοι συνέχουσί σε και αποθλίβουσι, και λέγεις τις ο αψάμενός μου; ο δε Ιησούς είπεν• ήψατό μου τις• εγώ γαρ έγνων δύναμιν εξελθούσαν απ΄ εμού. ιδούσα δε η γυνή ότι ουκ έλαθε, τρέμουσα ήλθε και προσπεσούσα αυτώ δι΄ ην αιτίαν ήψατο αυτού απήγγειλεν αυτώ ενώπιον παντός του λαού, και ως ιάθη παραχρήμα. Ο δε είπεν αυτή• θάρσει, θύγατερ, η πίστις σου σέσωκέ σε• πορεύου εις ειρήνην. Έτι αυτού λαλούντος έρχεταί τις παρά του αρχισυναγώγου λέγων αυτώ ότι τέθνηκεν η θυγάτηρ σου• μη σκύλλε τόν διδάσκαλον. Ο δε Ιησούς ακούσας απεκρίθη αυτώ λέγων• μη φοβού• μόνον πίστευε και σωθήσεται. Ελθών δε εις την οικίαν ουκ αφήκεν εισελθείν ουδένα ει μη Πέτρον και Ιωάννην και Ιάκωβον και τον πατέρα της παιδός και την μητέρα. Έκλαιον δε πάντες και εκόπτοντο αυτήν. Ο δε είπε• μη κλαίετε• ουκ απέθανεν, αλλά καθεύδει. Και κατεγέλων αυτού, ειδότες ότι απέθανεν. Αυτός δε εκβαλών έξω πάντας και κρατήσας της χειρός αυτής εφώνησε λέγων• η παις εγείρου. Και επέστρεψε το πνεύμα αυτής, και ανέστη παραχρήμα, και διέταξεν αυτή δοθήναι φαγείν. Και εξέστησαν οι γονείς αυτής. Ο δε παγήγγειλεν αυτοίς μηδενί ειπείν το γεγονός.


Νεοελληνική Απόδοση


Τότε ήρθε κάποιος που τον έλεγαν Ιάειρο και ήταν άρχοντας της συναγωγής. Αυτός έπεσε στα πόδια του Ιησού και τον παρακαλούσε να πάει στο σπίτι του, γιατί είχε μια μοναχοκόρη δώδεκα χρόνων, που ήταν ετοιμοθάνατη. Την ώρα που ο Ιησούς βάδιζε προς το σπίτι, τα πλήθη τον περιέβαλλαν ασφυκτικά. Κάποια γυναίκα που υπέφερε από αιμορραγία δώδεκα χρόνια κι είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία στους γιατρούς χωρίς κανένας να μπορέσει να την κάνει καλά, πήγε πίσω από τον Ιησού, άγγιξε την άκρη του ρούχου του, κι αμέσως η αιμορραγία τη σταμάτησε. Τότε ο Ιησούς είπε: «Ποιός με άγγιξε;» Ενώ όλοι αρνιούνταν, ο Πέτρος και όσοι ήταν μαζί του είπαν: «Διδάσκαλε, οι όχλοι έχουν στριμωχτεί κοντά σου και σε πιέζουν κι εσύ λες ποιός με άγγιξε;» Ο Ιησούς όμως είπε: «Κάποιος με άγγιξε, γιατί εγώ ένιωσα να βγαίνει από εμένα δύναμη». Μόλις η γυναίκα είδε ότι δεν ξέφυγε την προσοχή του, τρέμοντας ήρθε κι έπεσε στα πόδια του και του είπε μπροστά σ΄ όλο τον κόσμο για ποια αιτία τον άγγιξε κι ότι είχε γιατρευτεί αμέσως. Εκείνος της είπε: «Έχε θάρρος, κόρη μου, η πίστη σου σε έσωσε• πήγαινε στο καλό». Ενώ ο Ιησούς ακόμα μιλούσε, ήρθε κάποιος από το σπίτι του άρχοντα της συναγωγής και του λέει: «Η κόρη σου πέθανε• μην ενοχλείς πια το δάσκαλο». Όταν το άκουσε ο Ιησούς, του είπε: «Εσύ μη φοβάσαι, μόνο πίστευε, και θα σωθεί». Φτάνοντας στο σπίτι, δεν άφησε κανέναν να μπει μέσα μαζί του, εκτός από τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο, καθώς και τον πατέρα και τη μητέρα του κοριτσιού. Όλοι έκλαιγαν και τη θρηνολογούσαν. Ο Ιησούς όμως τους είπε: «Μην κλαιτε• εν πέθανε, αλλά κοιμάται». Εκείνοι τον περιγελούσαν, βέβαιοι πως είχε πεθάνει. Ο Ιησούς, αφού τους έβγαλε όλους έξω, την έπιασε από το χέρι και της είπε δυνατά: «Κορίτσι, σήκω!». Το πνεύμα της επέστρεψε κι αυτή αμέσως σηκώθηκε. Ο Ιησούς διέταξε να της δώσουν να φαει. Οι γονείς της έμειναν κατάπληκτοι., Εκείνος όμως τους είπε να μην πουν σε κανέναν τι είχε γίνει.

Eγκαίνια του νέου Κέντρου Νεότητος της Ιεράς μας Μητροπόλεως

Εν Ιερά Πόλει Μεσολογγίου, τη  25η  Οκτωβρίου  2013

ΔΕΛΤΙΟΝ  ΤΥΠΟΥ

 Εγκαίνια του νέου Κέντρου Νεότητος
 Το νέο «Κέντρο Νεότητος» της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου θα εγκαινιάσει την Δευτέρα 28η Οκτωβρίου 2013 και ώρα 18:00’ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς.
Το νέο Κέντρο Νεότητος βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών Χαριλάου Τρικούπη και Πλυτά και μέχρι πρότινος στεγαζόταν σε αυτό ο 1ος Παιδικός Σταθμός. Κατόπιν αποφάσεως του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου παραχωρήθηκε στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας για να στεγάσει τις δραστηριότητες του τομέα Νεότητος.
Μετά την ανακαίνιση του κτιρίου, η Ιερά Μητρόπολή μας ευελπιστώντας ότι το νέο «Κέντρο Νεότητος» θα γίνει ένας φάρος πνευματικός που θα συγκεντρώσει και θα διδάξει στα παιδιά την αληθινή χαρά, αποφάσισε να στεγαστούν σε αυτό οι εξής δραστηριότητες:
1.      Κατηχητικές Συνάξεις Νηπίων (για πρώτη φορά φέτος)
2.      Κατηχητικές Συνάξεις Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου
3.      Παιδική χορωδία Δημοτικού και Γυμνασίου
4.      Τμήμα χειροτεχνίας για κορίτσια
5.      Δανειστική Βιβλιοθήκη
6.      Δημιουργική απασχόληση παιδιών νηπίου και δημοτικού
  
 Εκ  του  Γραφείου  Τύπου  και  Επικοινωνίας της  Ιεράς  Μητροπόλεως

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

Για 7η συνεχή χρονιά η Ιερά μας Μητρόπολη συνεχίζει την Σχολή Γονέων


Για έβδομη συνεχή χρονιά θα λειτουργήσει η Σχολή Γονέων της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, αρχίζοντας στο Αγρίνιο, την Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013 Η Σχολή Γονέων λειτουργεί στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου και στην πόλη του Αγρινίου, καθώς επίσης και στις έδρες των Αρχιερατικών Περιφερειών Αμφιλοχίας, Αστακού, Βονίτσης, Κατούνης, Παμφίας και Μακρυνείας.
Η Σχολή Γονέων δημιουργήθηκε με σκοπό να στηρίξει τον θεσμό της οικογένειας, διδάσκοντας όχι ανθρώπινες θεωρίες, αλλά το λόγο του Θεού.
Στις συναντήσεις της Σχολής δίνεται η δυνατότητα σε έμπειρους ομιλητές να αναπτύξουν θέματα που αφορούν την οικογένεια και την διαπαιδαγώγηση των παιδιών, τις πνευματικές αναζητήσεις και τους προβληματισμούς του σύγχρονου ανθρώπου, αλλά και θέματα που αφορούν την τρέχουσα επικαιρότητα, την κοινωνία, την οικονομία, τον πολιτισμό, τη γλώσσα και την Πατρίδα.
Η Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας καλεί όλους τους νέους που προχωρούν προς το μυστήριο του γάμου, τους συζύγους και γονείς που προσπαθούν να βελτιώσουν την οικογένειά τους να συμμετάσχουν στην πρώτη συνάντηση για την πόλη του Αγρινίου που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013 και ώρα 18:30’ στην αίθουσα εκδηλώσεων του Παπαστρατείου Μεγάρου της Γυμναστικής Εταιρείας, με ομιλητή τον δάσκαλο και συγγραφέα κ. Δημήτρη Νατσιό, με θέμα: «28η Οκτωβρίου: Όταν μεγαλουργούσαν οι καρδιές». Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Κοσμάς θα τελέσει την ακολουθία του Αγιασμού για την έναρξη της Σχολής.
Ο Δημήτρης Ιω. Νατσιός γεννήθηκε το 1965 στο Μοσχοχώρι Πιερίας. Είναι πτυχιούχος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης και της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. Υπηρετεί ως μάχιμος δάσκαλος σε σχολεία του Κιλκίς. Αρθρογραφεί ανελλιπώς εδώ και 15 χρόνια σε εφημερίδες του Κιλκίς, της Κατερίνης και σε διάφορα περιοδικά του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου.  Ταυτόχρονα επιμελείται και παρουσιάζει την εκπομπή «Γράμματα Σπουδάματα» του τηλεοπτικού καναλιού «4Ε». Έχει εκδώσει τρία βιβλία, που πραγματεύονται θέματα Παιδείας. 

Εκ  του  Γραφείου  Τύπου  και  Επικοινωνίας
της  Ιεράς  Μητροπόλεως

Το Συναξάρι της ημέρας


Τή ΚΔ’ τού αυτού μηvός, Μνήμη τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Αρέθα, καί τής συνοδίας αυτού.
Στίχοι
Τμηθείς, Θεώ προσήξε Μάρτυς Αρεθας,
Πολλούς ομοίως Μάρτυρας τετμημέvους.
Αρέθα εικάδι σύν γνωστοίσι τετάρτη τμήθης.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη μιάς γυvαικός καί τού βρέφους αυτής, ήν ιδόv τό βρέφος εv τώ πυρί, επιρρίψαν εν τή φλογί εαυτό τελειούτα.
Στίχοι
Τή μητρί πρός πύρ ησύχως τεφρουμέvη,
Φωvαίς υποψελλίζον είπετο βρέφος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Σεβαστιανής.
Στίχοι
Σεβαστιανή τή τομή βλύζει γάλα, 
Ούχ αίμα καί σάρξ ώς περ ούσα πρός ξίφος.

Οι άγιοι Μάρκος, Σωτήριχος, Ουαλεvτίνος κατά γής συρόμενοι, καί οι άγιοι Ακάκιος ο πρεσβύτερος καί Νέρδων ξίφει καί πυρί τελειούνται.
Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησοv ημάς. Αμήv.

Τη 24η του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος Σεβαστιανής


Γιορτάζουμε σήμερα 24 Οκτωβρίου, ημέρα μνήμης της Αγίας Σεβαστιανής.Η Αγία Σεβαστιανή καταγόταν από την πόλη Σεβαστή της Φρυγίας και διδάχτηκε τη χριστιανική πίστη από τον απόστολο Παύλο, και πήρε τη θερμότητα και την ανδρεία του διδασκάλου της.
Η Αγία Σεβαστιανή έζησε τον 1ο αιώνα μ.Χ. και χρησιμοποιούσε τη ζωή της κάθε μέρα για την αλήθεια του Ευαγγελίου (στη Μαρκιανούπολη της Θράκης). Πήγαινε σε σπίτια ειδωλολατρών και είλκυε πολλές γυναίκες απ' αυτούς στους κόλπους της Εκκλησίας. Συνελήφθη γι' αυτό επί αυτοκράτορας Δομετιανού και ηγεμόνος Σεργίου, κακοποιήθηκε και εξεδιώχθη από τον τόπο της.
Έφθασε στην Ηράκλεια της Θράκης όπου πάλι συνελήφθη, από τον ηγεμόνα Πομπηιανό, και φυλακίστηκε. Αλλά η γυναικεία της φύση, ντρόπιασε τους βασανιστές της. Οι υποσχέσεις δεν τη δελέασαν, οι απειλές δεν την έκαμψαν, και κάτω από βαριά μαρτύρια στάθηκε όρθια με όλη της τη γενναιοψυχία.
Οι σάρκες της αγίας Σεβαστιανής σχίζονταν, αλλά τα χείλη, όπως και η καρδιά της, εξακολουθούσαν να υμνούν τον Χριστό. Τελικά, η μεγάλη αυτή αθλήτρια της Εκκλησίας μας, παρέδωσε τη ζωή της με τον δια αποκεφαλισμού θάνατο και ετάφη στη Ραιδεστό.

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Η αγκαλια της τοπικής σου Εκκλησίας σε περιμένει....


Αγαπητέ Νέε μου,
-Τώρα που η κρίση σου μεγάλωσε και μέσα σου γεννούνται μεγάλα ερωτηματικά…
-Τώρα που θέλεις να βοηθήσεις στη δημιουργία ενός καινούργιου και καλύτερου κόσμου….
-Τώρα που στο στήθος σου φουσκώνουν λαχτάρες, αποτυχίες, όνειρα και ιδανικά..
-Τώρα που αισθάνεσαι ότι είσαι έτοιμος ν’ ανοίξεις τα φτερά σου…

Η μητέρα Εκκλησία  με τον ιερό θεσμό των Κατηχητικών σχολείων- των τόσο συκοφαντημένων και παρεξηγημένων- έχει να σου πει ότι :
Σκοπός τους είναι :
Να σπείρουν στην ψυχή σου τον αιώνιο λόγο του Θεού.
Να σε βοηθήσουν στον πνευματικό σου αγώνα.

Η Ενορία του Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς σε περιμένει στις κατηχητικές συνάξεις, στους διαλόγους προβληματισμού και στις υπόλοιπες δραστηριότητές της...

Εκει :
-Θα μάθεις το περιεχόμενο της πίστης μας, που είναι χρέος κάθε πιστού….
-Θα συζητήσεις με του άλλους νέους και τους κατηχητές τα προβλήματα και τις αναζητήσεις σου.
-Θα βρεις στο Ενοριακό Κέντρο, σ’ ένα χαρούμενο και όμορφο περιβάλλον, την καλή ψυχαγωγία, τους καλούς φίλους, τις  σωστές συντροφιές…
-Θα εκφράσεις με ειλικρίνεια τις αμφιβολίες και τις αντιρρήσεις σου και θα προσπαθήσεις μαζί με τους άλλους να βρεις λύσεις.

Ωφέλιμες διηγήσεις από τον παπά Νικόλα τον Πλανά

 Πολλοί χριστιανοί, όταν συμβεί κάποια παρεξήγηση ή κάποιος τσακωμός με άλλους συνανθρώπους τους λένε: «Δεν θέλω το κακό αυτών των ανθρώπων, αλλά δεν θέλω και να έχω πολλά μαζί τους. Ας κάτσουν στο σπίτι τους κι εγώ στο δικό μου. Μια καλημέρα φθάνει». Έτσι καθησυχάζουν τη συνείδηση τους και νομίζουν ότι είναι εντάξει απέναντι στο Θεό και στους συνανθρώπους. Είναι όμως; Ένα σχετικό περιστατικό, το οποίο εξομολογείται μια κυρία, δίδει την απάντηση.
«Μια φορά είχα παρεξηγηθεί, ή μάλλον συκοφαντηθεί από κάτι συγγενείς μου. Δεν αντήλλλαξα ούτε μια κουβέντα, ούτε ύβριν, τίποτα από όλα αυτά. Όταν εγκατεστάθημεν  και οι δύο οικογένειες στας Αθήνας, μιλούσαμε τυπικές κουβέντες. Όταν εξομολογήθηκα, είπα εις τον Παππού-έτσι έλεγαν τον άγιο Νικόλαο Πλανά (1894-1932)- την υπόθεσιν και, συγχρόνως, ότι δεν θέλω ανταλλαγήν επισκέψεων με την συγγενή μου. Καλά είναι ως εδώ, του λέγω, αφού χαιρετιόμαστε όταν βλεπόμαστε. Έκείνη παντρεμένη, κοσμική, εγώ κοντά στον Παππού, άλλη ζωή. Έτσι το έλεγα και το πίστευα, ότι δεν έχω τίποτα μαζί της.
Να ήτανε άλλος εξομολόγος, δυνατόν να μου έλεγε: «Ε, ας είναι, παιδί μου, ως εδώ, δεν είναι ανάγκη  για περισσότερες σχέσεις». Αυτό ενόμιζα, πως θα μου έλεγε και ο Παππούς.
       Όταν ξαφνικά τον ακούω να μου λέγη: «Όχι, παιδί μου, ως εδώ… Είναι ανάγκη να πας στο σπίτι της, να φας στο τραπέζι της και να κοιμηθείς μια μέρα στο σπίτι της, διότι ζη μέσα σου το πάθος»! Κεραυνός αν μου έπεφτε, ολιγωτέρα εντύπωσι θα μου έκαμε. Θα μπορούσα να πιω το πικρότερο και δυσωδέστερο φάρμακο, παρά να κάνω αυτό  που μου είπε. Τότε είδα με δέος πόσο πάθος ενωφέλευε μέσα μου, κρυφό, που ούτε και εγώ η ίδια δεν το είχα καταλάβει… Μα έλα που έπρεπε να κάνω υπακοή! Με τρεμάμενα γόνατα πήγα στο σπίτι της. Ευτυχώς η ευχή του Παππού τους φώτισε και με υποδέχθησαν καλά, τόσον αυτή όσον και ο σύζυγός της και η μητέρα της. Βάλαμε να φάμε το μεσημέρι, και στο τραπέζι εγώ έλεγα μέσα μου: «διαβολική τριάς». Εννοούσα, φυσικά, το ανδρόγυνο και τη μητέρα της. Δεν θα μπορέση ποτέ να περιγράψη η φαντασία τον ψυχικό μου αγώνα της ημέρας εκείνης. Το μεσημέρι κοιμηθήκαμε στο αυτό δωμάτιο με την συγγενή μου. Μόλις κοιμήθηκα, είδα ολόκληρο τον σατανά δίπλα μου να μου λέγη: «Εδώ ήρθες μωρή να κοιμηθής; Φτου να χαθής». Ξύπνησα συντετριμμένη και της λέγω: «Είδα ένα κακό όνειρο». Μου λέγει και αυτή ταυτοχρόνως, «και εγώ είδα ένα πολύ κακό όνειρο». Ούτε της είπα τι είδα, ούτε τη ρώτησα τι είδε αυτή. Έλειπε η οικειότης. Από τότε επανήλθομεν εις την πρώτην σειρά της αδελφοσύνης, και είμαστε, συν Θεώ, πολύ αγαπημένες».
        Αδελφοί μου, ας το πάρουμε χαμπάρι ότι η αγάπη μας είναι λειψή, μηδαμινή και ότι η καρδιά μας είναι σκληρή, στενή και ψυχρή. Γι’ αυτό ας ικετεύουμε θερμά τον Άγιο Τριαδικό Θεό να μαλακώσει, να πλατύνει και να θερμάνει με την αγάπη Του την καρδιά μας, ώστε να φερόμαστε προς τους συνανθρώπους μας σύμφωνα με το Άγιο Θέλημα Του και όχι σύμφωνα με το χαλασμένο, στραβό και κακό λογισμό μας.

Το περιστατικό είναι από το βιβλίο «Ο άγιος παπα-Νικόλας Πλανάς».

Μην απελπίζεσαι.... Μια ωφέλιμη διδακτική ιστορία


Μια πιστή χριστιανή, πριν από μερικά χρόνια, δοκιμάστηκε σκληρά από τα χτυπήματα της ανθρώπινης αδικίας και της εγκαταλείψεως. Εξαιτίας μιας φρικτής συκοφαντίας ο σύζυγός της πήρε τα τέσσερα παιδιά τους και εξαφανίσθηκε. Έπεσε σε φοβερή κατάσταση. Για μέρες είχε να φάει. Κανένας δεν το γνώριζε, κανένας δεν χτύπησε τη  πόρτα της κι όλοι της γύριζαν την πλάτη. Όλοι πίστεψαν σ’ αυτά, που είχε τοιχοκολλήσει σ΄ όλο το δρόμο ο άνδρας της. Είχε  γράψει με μεγάλα γράμματα: «Η γυναίκα μου είναι πόρνη»! Και μερικοί, που θέλησαν να βοηθήσουν, βέβαια, ζήτησαν κι αυτοί ηθικά ανταλλάγματα. Την πίστη της όμως στον Θεό, τη προσευχή της με χειμάρρους δακρύων δεν τα εγκατέλειψε ποτέ. Είκοσι μέρες χωρίς τίποτα, μόνο με νερό. Είκοσι μέρες πείνας και εξαθλιώσεως.
Την εικοστή πρώτη ημέρα πήρε μια πέτρα, πήγε μπροστά στα εικονίσματα και είπε στο Χριστό.
-Κύριε, Σύ που αρνήθηκες στο διάβολο να κάνεις τις  πέτρες ψωμιά, κάνε το αυτό αλεύρι για να ζήσω και απάλλαξε με και «λύτρωσέ με από συκοφαντίας ανθρώπων».
Έκανε το σημείο του σταυρού, με τα τρία δάχτυλα και τη χτύπησε. Και –ώ  του θαύματος!-άνοιξε μια τρύπα στην πέτρα και άρχισε να τρέχει αλεύρι! Σαράντα μέρες συνέχεια, από την τρύπα έτρεχε αλεύρι! Η πίστη της δυνάμωσε πιο πολύ, γιγαντώθηκε κυριολεκτικά. Πάλεψε δια της προσευχής και της πίστεως κι έγινε η αποκάλυψις της συκοφαντίας, έλαμψε η αλήθεια και ταπεινωμένοι οι πάντες έπεφταν στα πόδια της για να της ζητήσουν συγνώμη.
Σήμερα ζει με  παιδιά και με εγγόνια στην επαρχία, ευτυχισμένη και τακτοποιημένη. Το πρόσωπό της λάμπει, από τότε, από χαρά και ειρήνη και από τη δύναμη που της χαρίζει η πίστις. Τη δε πέτρα την κρατά ως κειμήλιο και ως φυλαχτό στο εικονοστάσι της!

 Πηγή: Από το βιβλίο Πνευματικές Διαδρομές στους Μακαρισμούς του π. Στεφάνου Αναγνωστόπουλου

Η Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του αδελφοθέου στη ζωή της Εκκλησίας μας.

1.Η λειτουργία που διαδόθηκε υπό το όνομα του Αγ. Ιακώβου ανήκει στο λεγόμενο συριακό ή αντιοχειανό λειτουργικό τύπο. Η απόδοσή της στον Αγ. Ιάκωβο, πρώτο επίσκοπο Ιεροσολύμων καθώς και οι εσωτερικές ενδείξεις μαρτυρούν, ότι πρόκειται για λειτουργία που διαμορφώθηκε στα Ιεροσόλυμα και στη συνέχεια διαδόθηκε σε άλλες πόλεις της Παλαιστίνης, στη Συρία, την Αραβία, το Σινά, την Αίγυπτο, την Ελλάδα και στις Σλαβικές χώρες.
2. Ο πυρήνας της λειτουργίας αυτής, όπως και όλων των λειτουργιών είναι αποστολικός. Βέβαια η σημερινή μορφή της δεν μπορεί να είναι παλαιότερη του τέταρτου μ.Χ. αιώνα. Στη σημερινή της μορφή μπορούμε να διακρίνουμε και μεταγενέστερα ακόμη στοιχεία, που οφείλονται στην μετά τον δ’ αιώνα λειτουργική εξέλιξη.
3. Η λειτουργία του Αγ. Ιακώβου γράφτηκε πρωτίστως στην Ελληνική γλώσσα. Νωρίτερα είχε μεταφρασθεί στη συριακή. αργότερα στη γεωργιανή, τη σλαβική, λατινική, αιθιοπική, αρμενική, κοπτική.
4. Άγιοι Πατέρες όπως : Κύριλλος Ιεροσολύμων, Άγιος Ιερώνυμος, Νικόλαος Μεθώνης, Αριστήνος, Μάρκος ο Ευγενικός κ.α. γνώριζαν την λειτουργία του Αγ. Ιακώβου, δέχονταν τη γνησιότητά της και αντλούσαν απ’ αυτήν επιχειρήματα για στήριξη θεολογικών θέσεων.
5. Από τον 12ο μ. Χ. αιώνα η λειτουργία του Αγ. Ιακώβου σιγά- σιγά εγκαταλείφθηκε ακόμα και στα Ιεροσόλυμα και αντικαταστάθηκε απ’ τις λεγόμενες Βυζαντινές Λειτουργίες. Αντίθετα οι Μονοφυσίτες της Συρίας δεν την εγκατέλειψαν ποτέ.
6. Πάντως περί τα τέλη του Ιθ’ αιώνα μ. Χ. η λειτουργία του Αγ. Ιακώβου επανήλθε σε λειτουργική χρήση στην εκκλησία των Ιεροσολύμων και αλλού, η οποία τελείται τακτικά μια ή δυο φορές το χρόνο ( 23 Οκτωβρίου – Κυριακή μετά του Χριστού Γέννηση).
Μετά από αυτά νομίζουμε ότι δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία ή σκεπτικισμός για την γνησιότητα και εγκυρότητα της εν λόγω λειτουργίας. Πρόκειται για μια αρχαιοπρεπή λειτουργία, η οποία σιγά – σιγά άρχισε να εκτοπίζεται καθώς εμφανίζονται νέα λειτουργικά σχήματα τα οποία επεκράτησαν τελικά λόγω του εμπλουτισμού της Θ. Λατρείας. Εξ άλλου χαρακτηρίζεται και από μεγάλη χρονική διάρκεια ενώ διαθέτει λιγότερα ασματικά στοιχεία.
7. Συνεπώς δεν έχει καμία σχέση με ύποπτες λειτουργικές αναγεννήσεις, απλώς η περιορισμένη χρήση της εκτός των άλλων οφείλεται και στην επιθυμία της Εκκλησίας οι πιστοί της σήμερα να γεύονται τον ρωμαλέο λειτουργικό πλούτο της Ορθόδοξης λατρείας μας.
8. Τέλος ο τρόπος τέλεσής της και εκτός του Βήματος δεν οφείλεται σε τίποτε άλλο παρά στην επιλογή των λειτουργών να γίνονται ορατά τα δρώμενα και από τους πιστούς μια και παρουσιάζει πολλές μορφικές διαφοροποιήσεις άγνωστες εν πολλοίς στους εκκλησιαζόμενους.
( Για περισσότερα βλέπε : Θ. Λειτουργία Ιακώβου του Αδελφοθέου του μακαριστού καθηγητή Ι. Φουντούλη).

Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του αδελφοθέου, σήμερα στο Μεσολόγγι


Στον Ιερό Ναό του Αγίου Παντελεήμονος, της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου, ο σεπτός Ποιμενάρχης μας σήμερα το απόγευμα και ωρα 18:30μμ θα τελέσει την Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Ιερές Ακολουθίες που θα τελεσθούν την προσεχή εβδομάδα στον Ιερό μας Ναό

  • Την Τρίτη 22/10/2013 και ώρα 17:00μμ η ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου 
  • Την Τετάρτη 23/10/2013 και ώρα 07:00πμ θα τελεσθεί η ακολουθία του Όρθρου και η Θεία Λειτουργία επί τη εορτή του Αγίου ενδόξου Αποστόλου Ιακώβου του Αδελφοθέου
  • Την Παρασκευή 25/10/2013 και ώρα 17:00μμ η ακολουθία του Εσπερινού 
  • Το Σάββατο 26/10/2013 η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία επί τη εορτή του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου
  • Το Σάββατο το απόγευμα και ώρα 17:00μμ η Ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου
  • Την Κυριακή το πρωί η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος
  • Την Κυριακή το απόγευμα η Ακολουθία του Εσπερινού ώρα 17:00μμ
  • Τη Δευτέρα 28/10/2013 η ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία η Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος. Περί ώραν 10:00 θα τελεσθεί η Δοξολογία επί τη Εθνική Επετείω- Πανυγηρικός της ημέρας-Κατάθεση στεφάνων από τις αρχές και τη μαθητειώσα νεολαία εις το μνημείο πεσόντων.

Πρόγραμμα Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κκ ΚΟΣΜΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
18:30 μ.μ. Θεία Λειτουργία Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΛΑΙΡΟΥ
17:00 μ.μ. Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
07:30 π.μ. Όρθρος – Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία –εις Διάκονον χειροτονία.

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
07:30 π.μ. Όρθρος – Αρχιερατική Θεία Λειτουργία

ΔΕΥΤΕΡΑ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013
ΙΕΡΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
07:30 π.μ. Όρθρος – Θεία Λειτουργία

                                                      Εκ του Ιδιαιτέρου Γραφείου

Το έγκλημα της εκτρώσεως κατά την Χριστιανική διδασκαλία

Μερικοί «χριστιανοί» τολμούν να υποστηρίζουν το φοβερό έγκλημα της έκτρωσης. Ισχυρίζονται ότι πουθενά δεν καταδικάζονται απ’ την Αγία Γραφή. Ας δούμε όμως ποια είναι η αλήθεια…
Από την αρχαιότητα ακόμα, ο Θεός μίλησε με σκληρά λόγια εναντίον όσων προέβαιναν σε αυτή την πράξη: «Εάν δε εισέλθης εις την γην, ην Κύριος ο Θεός σου δίδωσί σοι, ου μαθήση ποιείν κατά τα βδελύγματα των εθνών εκείνων. Ουχ ευρεθήσεται εν σοι περικαθαίρων τον υιόν αυτού ή την θυγατέρα αυτού εν πυρί, μαντευόμενος μαντείαν, κληδονιζόμενος και οιωνιζόμενος, φαρμακός, επαείδων απαοιδήν, εγγαστρίμυθος και τερατοσκόπος, επερωτών τους νεκρούς. Έστι γαρ βδέλυγμα Κυρίω τω Θεώ σου πας ποιών ταύτα· ένεκεν γαρ των βδελυγμάτων τούτων Κύριος εξολοθρεύσει αυτούς από προσώπου σου.» (Δευτερονόμιον 18/ιη 9-12)
Φαρμακός ονομάζεται εκείνος που παρασκευάζει ή δίνει φαρμάκια, (δηλητήρια). Τέτοια φαρμάκια έπαιρναν οι γυναίκες για να σκοτώσουν τα αγέννητα παιδιά τους, πριν από την εμφάνιση του κρανιοθραύστη και των λοιπών εργαλείων... Δεν είναι τυχαίο το ότι οι φαρμακοί αναφέρονται μαζί με τους παιδοθυσιαστές λάτρεις του Βαάλ!
Ακόμη και ο αρχαίος Έλληνας ιατρός Ιπποκράτης (460 - 377 π.Χ.) γράφει στον περίφημο Όρκο του, «Ου δώσω δε ουδέ φάρμακον ουδενί αιτηθείς θανάσιμον... Ομοίως δε ουδέ γυναικί πεσσόν φθόριον δώσω αγνώς δε και οσίως διατηρήσω βίον τον εμόν και τέχνην την εμήν». Αξίζει μάλιστα να προσέξουμε ότι χρησιμοποιεί τη λέξη «φάρμακον» για το δηλητήριο! Και αν ένας μη Χριστιανός αντιλαμβανόταν, και αρνιόταν ΜΕ ΟΡΚΟ το έγκλημα της έκτρωσης, πόσο μάλλον περισσότερο πρέπει να το αντιλαμβάνεται ένας Χριστιανός σήμερα;
«Ότι Συ ει ο εκσπάσας με εκ γαστρός, η ελπίς μου από μαστών της μητρός μου· επί Σε επερρίφην εκ μήτρας, εκ κοιλίας μητρός μου Θεός μου ει Συ» (Ψαλμοί 21/κα' 10-11). Εδώ παρατηρούμε ότι ο άνθρωπος, ακόμα και από την κοιλιά της μητέρας του, είναι ΠΡΟΣΩΠΟ αναγνωρισμένο από τον Θεό και πολύτιμο.
«Και εγένετο λόγος Κυρίου προς με· προ του με πλάσαι σε εν κοιλία επίσταμαί σε και προ του σε εξελθείν εκ μήτρας ηγίακά σε, προφήτην εις έθνη τέθεικά σε» (Ιερεμίας 1/α' 4-5).
Στην Καινή Διαθήκη, λέει για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή:
"Έσται γαρ μέγας ενώπιον του Κυρίου, και οίνον και σίκερα ου μη πίη και Πνεύματος Αγίου πλησθήσεται έτι εκ κοιλίας μητρός αυτού" (Λουκάς 1/α: 15).
Και όχι μόνο πλήσθηκε με άγιο Πνεύμα στην κοιλιά της μητέρας του, αλλά αντιλήφθηκε (το έμβρυο Ιωάννης δια Πνεύματος Αγίου), και την παρουσία του Εμβρύου Ιησού:
"Και εγένετο ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής· και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν· ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Και πόθεν μοι τούτο ίνα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με; Ιδού γαρ ως εγένετο η φωνή του ασπασμού σου εις τα ώτά μου, εσκίρτησε το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία μου" (Λουκάς 1/α: 41-44).
Εντυπωσιακό χωρίο! Όχι μόνο το έμβρυο Ιωάννης αντιλαμβάνεται την παρουσία του Εμβρύου Ιησούς, αλλά σκιρτάει με αγαλλίαση στην κοιλιά της μητέρας του! Μάλιστα ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΑΓΙΩ, η Ελισσάβετ, κατονομάζει το Έμβρυο Ιησού ως "Κύριό της"!!! Δεδομένου ότι ενώ ο Ιωάννης ήταν στον 6ο - 7ο μήνα της κύησης, ο Ιησούς ήταν στον 1ο - 2ο!!!
Είναι φανερό στα παραπάνω χωρία, (όχι μόνο από την Παλαιά Διαθήκη αλλά και από την Καινή), ότι τα έμβρυα όχι μόνο κοινωνούν με το Θεό, αλλά λαμβάνουν τη φροντίδα Του και αγιάζονται από Εκείνον, σαν έμψυχοι άνθρωποι που είναι! Άρα, επειδή είναι άνθρωποι και όχι «μέρος του σώματος της μητέρας», απαγορεύεται ο φόνος τους...
Ασφαλώς ο Ιησούς διαιωνίζει την τήρηση των ηθικών περιορισμών του Μωσαϊκού Νόμου. «Ηκούσατε ότι ερρέθη τοις αρχαίοις, ου φονεύσεις· ος δ’ αν φονεύση, ένοχος έσται τη κρίσει. Εγώ δε λέγω υμίν ότι πας ο οργιζόμενος τω αδελφώ αυτού εική ένοχος έσται τη κρίσει...» (Κατά Ματθαίον 5/ε' 21-22) Στο Ιερό Πηδάλιο της Εκκλησίας διαβάζουμε και το εξής: «Αι τα αμβλωθρίδια διδώσαι φάρμακα, φονεύτριαι εισί και αυταί· και αι δεχόμεναι τα εμβρυοκτόνα δηλητήρια.» (Κανών η' Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου)
Σύμφωνα με τον Ιταλό νομομαθή του 19ου αιώνα Rafaello Bellestrini, «Η έσχατη απόδειξη, ότι ένας λαός έφθασε στο έσχατο σημείο ηθικής καταπτώσεως, θα είναι η εποχή όπου η έκτρωση θα θεωρείται κάτι το κοινωνικά ανεκτό και συνηθισμένο»!!!
Συνήθως η έκτρωση γίνεται από γυναίκες που μένουν έγκυες σε νεαρή ηλικία αλλά δεν θέλουν να φροντίζουν παιδιά, να ξοδεύουν χρήματα γι’ αυτά, να διακόψουν τις σπουδές τους, ή να ταπεινωθούν μπροστά στους γνωστούς τους. Μα, οι ίδιες διακινδύνευσαν να μείνουν έγκυες! Αλλιώς δεν θα πήγαιναν με άντρα χωρίς την ευθύνη των πράξεών τους. Δεν δικαιούνται να σκοτώνουν τα ανυπεράσπιστα παιδάκια τους, που αναζητούν στα μητρικά σπλάχνα προστασία και φροντίδα. Εάν δεν είναι ακόμα έτοιμες για ν’ αναλάβουν τις ευθύνες της μητρότητας, γιατί δεν είναι εγκρατείς; Γιατί να πληρώνουν άλλοι τα δικά τους λάθη και όχι οι ίδιες;
Ίσως μερικές ανεγκέφαλες φεμινίστριες παρεξηγηθούν, λέγοντας πως θέλουμε να «καταπιέσουμε» τις γυναίκες, μα για τις εγκυμοσύνες και τις εκτρώσεις ευθύνονται εξίσου και οι άντρες. Αλλά αν θέλουν να μιλούν για ευθύνες, ας χρησιμοποιούν (όσοι θέλουν να εμμένουν στην πορνεία), αντισύλληψη τουλάχιστον! Δικαιολογεί οποιαδήποτε ευθύνη των γονιών, το φόνο του παιδιού;
«Μα γιατί», ρωτάνε πολλοί, «να γεννηθεί ένα παιδί σε μια οικογένεια που δεν το αγαπά αντί να υποστεί έκτρωση;» Και απαντάμε. Δικαιολογείται κάποιος αν σκοτώσει κάποιον, για να μην τον... κακομεταχειρίζεται; Και τα δύο είναι αμαρτήματα, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Ή δεν γνωρίσαμε παιδιά που μεγάλωσαν χωρίς γονείς σε ορφανοτροφεία, και έγιναν εξαίρετοι "Ανθρωποι" (με κεφαλαίο Α), στύλοι για την κοινωνία μας; Άνθρωποι που απολάμβαναν τη ζωή, και κανείς δεν είχε το δικαίωμα να τους το στερήσει αυτό;
Ακόμα και σε περίπτωση βιασμού ή αιμομιξίας, δεν δικαιολογείται η έκτρωση, γιατί δεν φταίει το αγέννητο παιδί για τα εγκλήματα του πατέρα! Μήπως προφυλάσσεται ψυχολογικά η μητέρα με την έκτρωση; Όχι. Συνεχίζει να αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα, είτε κάνει έκτρωση, είτε όχι. Αν δεν επιλέξει το φόνο, μπορεί να δώσει το παιδί της για υιοθεσία, χωρίς να γίνει παιδοκτόνος και χωρίς να υπομείνει τα συνηθισμένα ψυχολογικά συμπτώματα της έκτρωσης. (Βεβαίως, αν κινδυνεύει όντως η ζωή της μητέρας, ίσως να επιτρέπεται η έκτρωση. Γιατί εκεί έχουμε πλέον ΕΠΙΛΟΓΗ του ποιος θα γλιτώσει, και όχι φόνο, μια και ο θάνατος του ενός είναι σίγουρος).
Αν το παιδί έχει κάποια ανίατη ασθένεια ή αναπηρία, πάλι δεν έχουν οι γονείς το δικαίωμα να το σκοτώσουν! Ως γονείς, οφείλουν να αγαπούν και να φροντίζουν τα παιδιά τους ό,τι και να γίνει. Δε νομίζω να σκοτώνει κανείς το (γεννημένο) παιδί του όταν εκείνο αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα. Και αν ακόμα το κάνει, αντιμετωπίζει το νόμο. Ο Θεός δεν τους έδωσε το παιδί για να το σκοτώσουν. Εξάλλου, ένας τυφλός ή κάποιος που πάσχει από ψυχικό νόσημα, συχνά γίνεται επιτυχημένος άνθρωπος, ή ακόμα καλύτερα, άγιος!
Λέει ο Θεός: «Η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται». Και συνεχίζει ο απόστολος Παύλος: «ήδιστα ουν μάλλον καυχήσομαι εν ταις ασθενείαις μου, ίνα επισκηνώση επ’ εμέ η δύναμις του Χριστού. Διο ευδοκώ εν ασθενείαις, εν ύβρεσιν, εν ανάγκαις, εν διωγμοίς, εν στενοχωρίαις, υπέρ Χριστού· όταν γαρ ασθενώ, τότε δυνατός ειμι» (Β' Προς Κορινθίους 12/ιβ' 9-10) Με ποιο δικαίωμα τολμούμε να κρίνουμε ποιος έχει το δικαίωμα να ζήσει και ποιος όχι; Ή υποτιμάμε τη Δύναμη και τη Χάρη του Θεού προς τους πάσχοντες και όσους τους φροντίζουν; Δολοφονούν οι γιατροί τους ασθενείς για να μη βασανίζονται; Ή έχουμε σύγχρονους "καιάδες";
Πολύ απλά, η έκτρωση για δήθεν "ψυχική και σωματική υγεία του παιδιού", είναι φτηνές δικαιολογίες, ανθρώπων που δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν τις ευθύνες τους. Φυγόπονων, που δικαιολογούν έτσι την αποποίηση των ευθυνών τους, να φροντίσουν το παιδί που έφεραν στον κόσμο, και να το περιθάλψουν. Και είναι βέβαιο, ότι κάποια στιγμή στο μέλλον, θα βρουν αυτό το φόνο μπροστά τους, και θα τον πληρώσουν ακριβά.