Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Οι Παρακλήσεις προς την Υπεραγία Θεοτόκο

Οι Παρακλητικοί Κανόνες της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι ακολουθίες παλαιότατες, που ψάλλονται προς "ίαση ψυχών και σωμάτων", σε κάθε θλίψη, καθώς μνημονεύονται και τα ονόματα υπέρ των οποίων τελείται η ακολουθία... Διακρίνονται σε Μικρό και Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα... ο Μικρός Παρακλητικός Κανόνας οφείλεται στον Θεοφάνη τον υμνογράφο, ο οποίος φέρεται υπό το καλογερικό του όνομα Θεοστήρικτος· περί αυτού όμως δεν γνωρίζουμε ούτε σε ποία εποχή έζησε, ούτε μπορεί να ταυτιστεί με κάποιον από τους γνωστούς υμνογράφους με το ίδιο όνομα. Ο Κανόνας αυτός πρέπει να είναι και ο παλαιότερος, τουλάχιστον στα περισσότερα τμήματα του, κατά τη γνώμη του καθηγητού Ν. Τωμαδάκη. Ο έτερος Παρακλητικός Κανόνας, ο Μεγάλος, αποτελεί έργο του Θεόδωρου του Β', βασιλέως της Νικαίας, χρονολογούμενος στα μέσα του ΙΓ ' αιώνα...Σύμφωνα με το Μέγα Ωρολόγιον, οι πιστοί τον ψάλλουν «εν πάσει περιστάσει και θλίψει ψυχής». Αποτελεί δημιούργημα του Θεοδώρου Δούκα του Λασκάρεως Βλ. "Τυπικόν υπό του Ρήγα" [Τ.Γ.Ρ.], σ. 881-883. Περιεχόμενο των Παρακλητικών Κανόνων της Παναγίας είναι η προβολή του φωτόμορφου προσώπου της Θεοτόκου· να ψάλλουν το θεομητορικό της μυστήριο, που στάθηκε άξια να γεννήσει τον Υιό του Θεού!...Στην ορθόδοξη πίστη, όπου βρίσκεται ο Χριστός εκεί απαράβατα βρίσκεται και η υπέραγνη Μητέρα του...στους Παρακλητικούς Κανόνες εξαίρεται η κεντρική και κυρίαρχη θέση της Θεοτόκου στη ζωή και την ευσέβεια της Εκκλησίας. Το χριστεπώνυμο πλήρωμα τη θεωρεί και δική του στοργική Μάνα, η οποία με τη χάρη της το προφυλάσσει από τις δόλιες επιθέσεις του εχθρού και των σκοτεινών του δυνάμεων, το θεραπεύει από αρρώστιες και ασθένειες, του μαλακώνει τον πόνο, τις κακότητες του βίου, του φτερώνει την ελπίδα για τα πνευματικά και τα επουράνια, και το σώζει από την αμαρτία και τον θάνατο με τις δεήσεις και τις προς Θεόν πρεσβείες της. Η Ορθοδοξία μεγάλως τιμά το πρόσωπο της απειρόγαμης Κόρης και συγκινείται υπερβολικά από τα θεομητορικά μεγαλεία της.»

H αξία της Νηστείας του Δεκαπενταυγούστου

Νηστεύουμε για τον Χριστό.Κάνουμε υπακοή στην Εκκλησία Του.Νηστεύουμε χωρίς να απολογούμαστε.Δεν το κάνουμε για να χάσουμε κιλά.Δεν το κάνουμε για το "καλό της υγείας μας"
Αλλά για το καλό της ψυχής μας.Νηστεύουμε γιατί το πρότυπο μας είναι ο Χριστός και οι Άγιοι μας.
Υπήρξε Άγιος που δεν νήστεψε;Υπήρξε κάποιος που δεν ωφελήθηκε με τη νηστεία;Η νηστεία δεν είναι μόνο αποχή από την τροφή.
Είναι αποχή από τα πάθη και τις αδυναμίες μας.Νηστεία είναι ένας συνδυασμός τροφής-ελεημοσύνης-προσευχής.Ο Μέγας Βασίλειος αναφέρει ότι εκείνο που του γέμιζε την καρδιά.ηταν όταν παράλληλα με την νηστεία του έκανε ελεημοσύνεςΓια να γλυκάνει τον πόνο των δυστυχισμένων υπάρξεων της επαρχίας του.Για σκεφτείτε πόσο όμορφη εικόνα...
Να ένα ωραίο παράδειγμα:Είναι μέρα νηστείας και πεινάς.Πόσο κάνει ένα σουβλάκι;2ευρώ;Μην το φας και δώσε τα 2ευρώ στον πρώτο που σου ζητάει.Στον πρώτο δυστυχισμένο, που θα δεις μπροστά σου.Χαμογέλασε του και πες του ένα καλό λόγο.Βάλτον στην προσευχή σου:"Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς και τον κόσμο σου".Κάντο με την καρδιά σου και δες τα αποτελέσματα.

Ξεκινούν οι Παρακλήσεις στην Υπεραγία Θεοτόκο



Ξεκινούν αύριο το απόγευμα και κάθε απόγευμα στις 19:00μμ 
στον Ιερό μας Ναό , οι Παρακαλητικοί Κανόνες 
προς την Υπεραγία θεοτόκο.


Πάντων τά αἰτήματα, Πανάχραντε Κόρη, πλήρωσον τῶν δούλων σου,
 τῶν εἰς Σέ ἐκ πίστεως, προσιόντων Σοί, καί τήν Σήν Ἄχραντε ἐπικαλουμένων, ἀρωγήν τέ καί ἀντίληψιν• ἐκ πάσης θλίψεως, καί ἀσθενειῶν καί κακώσεων, ψυχῆς ὁμοῦ καί σώματος, ἅπαντας ἠμᾶς ἐλευθέρωσον• ἴνα Σέ ὑμνῶμεν δοξάζοντες Χριστόν τόν Σόν Υἱόν, ὄν ἐκδυσώπει Πανύμνητε, 
σῶσαι τάς ψυχᾶς ἠμῶν.

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Νόμος του Ελληνικού κράτους, απαγορεύει στους Ελληνες πολίτες να έχουν αναρτημένη την Ελληνική σημαία στα μπαλκόνια των σπιτιών τους !!!


Με αφορμή την πρόσφατη απαγόρευση Ελληνίδας να φωτογραφηθεί με την Ελληνική Σημαία στη Ακρόπολη και την ενημέρωσή μας ότι αυτό απαγορεύεται από σχετικό νόμο είπαμε να δούμε αν η απαγόρευση σταματά εκεί. Και όμως, μετα λύπης διαπιστώσαμε ότι υπάρχει απαγόρευση ανάρτησης της Ελληνικής Σημαίας και στις οικίες μας. 
Πιο συγκεκριμένα με τον νόμο 851/1978 Αρ.2 παρ. 2α βλέπουμε ότι η Εθνική Σημαία δύναται να επαίρεται:Κατά την διάρκειαν Εθνικού ή Δημοσίου Πένθους υπό ιδιωτών εις οικείας, καταστήματα, γραφεία, επιχειρήσεις και λοιπούς χώρους ασκήσεως επαγγέλματος, κατόπιν αποφάσεως του Υπουργού των Εσωτερικών.
Στην παράγραφο ένα του ιδίου άρθρου βλέπουμε ότι βάση νόμου η Σημαία παραμένει καθ' εκάστην ογδόης πρωινής μέχρι της δύσεως του ηλίου σε κυβερνητικά κτήρια, δημόσιες υπηρεσίες, εκπαιδευτήρια και μονάδες στρατού.
Το άρθρο 3 τέλος αναφέρει για το υποχρεωτικό της ανάρτησης της Ελληνικής Σημαίας σε δημόσια ή μη κτήρια κατά τας δημόσιας εορτάς και κατά τας επισήμους τελετάς.
Από τα παραπάνω λοιπόν συμπεραίνουμε ότι ένας πολίτης που θέλει να έχει σε ιστό στο μπαλκόνι του την Ελληνική Σημαία δε μπορεί γιατί αυτό βάση νόμου επιτρέπεται μόνο σε εθνικές  εορτές σε εθνικό πένθος και σε επίσημες τελετές τις οποίες εκτάκτως αποφασίζει η Κυβέρνηση.
Βέβαια υπάρχουν και οι ποινικές κυρώσεις για τους παραβάτες οι οποίες είναι, κράτηση μέχρι δύο μηνών, ή προστίμου ή και τα δύο προηγούμενα. Απορούμε βέβαια που τόσο καιρό δεν τον έχουν διυλίσει κάποιοι ανθέλληνες τον νόμο αυτόν για να κάνουν καταγγελίες σε όσους Έλληνες έχουν στο μπαλκόνι τους την Ελληνική Σημαία.

Μην αφήνετε τη χωρα μας στα χέρια των αθέων, γράφει ο αξιότιμος κ Χρήστος Σιάσος

ΑΓΙΟΙ  ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ …  ΔΩΣΤΕ ΒΡΟΝΤΕΡΟ ΟΧΙ ΣΤΑ ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΟΝΤΩΝ ΜΕ ΤΟΠΙΚΕΣ ΛΑΟΣΥΝΑΞΕΙΣ                                                        

                                                          Γράφει ο Καθηγητής Χρίστος Γερ. Σιάσος

«Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσια… Αντίσταση και ανάκαμψη, για να βρούμε ό,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ό,τι κινδυνεύει… Η Ελλάδα είναι η Χώρα των Μεγάλων Αγώνων για την κατίσχυση των μεγάλων ιδανικών… Μην αφήσεις τη Χώρα σου να χάσει το χαρακτήρα της και να μετατραπεί σε μάζα ανθρώπων, χωρίς συνείδηση, χωρίς Εθνικότητα και χωρίς ταυτότητα… Μείνατε σταθεροί στην Πίστη και στα ιδανικά του Γένους…».  Μακαριστός Χριστόδουλος Α΄ Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος.
Η Εκκλησία της Ελλάδος από ιδρύσεώς της είχε τους διώκτες της έτσι όπως αναφέρονται σε ιστορικά εκκλησιαστικά βιβλία και όμως χάρη των πιστών και με την παρότρυνση των Επισκόπων τους νικούσε γιατί σαν οδηγό της είχε και έχει την εορτάζουσα σε λίγες ημέρες Μητέρα όλου του Κόσμου την Μεγαλόχαρη Παναγιά μας που φανερώνεται όποτε χρειαστεί σε θάλασσες, σε βράχους, σε σπήλαια και αλλού. Νικούσε γιατί είχε και έχει τους Αγίους, τους Οσιομάρτυρες, τους Ασκητές, τους Μοναχούς και Μοναχές των Ιερών Μονών, πολλοί  από αυτούς μαρτύρησαν για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία.
Η Εκκλησία της Ελλάδος τα τελευταία χρόνια δέχτηκε πολλά πλήγματα από τις Ελληνικές Κυβερνήσεις,  δέχθηκε μεγάλη ταπείνωση. Οι Κυβερνώντες την εποχή  1999 – 2000, ήρθαν σε «σύγκρουση» με την Εκκλησία και αφαίρεσαν την αναγραφή του Θρησκεύματος σε κάθε Έλληνα και  Ελληνίδα από την ταυτότητά του. Η τότε Ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος,  ο Αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρός Χριστόδουλος, τους αναθεμάτισε δύο φορές, τη μία στις 14 Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη και την άλλη στις 21 Ιουνίου στην Αθήνα με δύο μεγάλες λαοσυνάξεις, ίσως οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις που έγιναν ποτέ στην Ελλάδα. 

Την ίδια εποχή, ο Χριστόδουλος,  συγκέντρωσε τριάμισι εκατομμύρια υπογραφές ζητώντας δημοψήφισμα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το αίτημα του Προκαθήμενου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Στεφανόπουλος το απέρριψε… Ο Μεγάλος εκείνος Ηγέτης  απάντησε τόσο στην Πολιτειακή όσο και στην Πολιτική ηγεσία: «… Ώ κι αν εσηκώνονταν   από τους τάφους των τα μεγάλα παλικάρια του Έθνους  μας, οι Κολοκοτρώνηδες και οι Μακρυγιάννηδες και οι Μιαούλιδες και Μποτσαραίοι, οι Παπάδες και οι Δεσποτάδες, τι θα λέγανε εάν βλέπανε το γκρέμισμα που επιχειρούν σήμερα κάποια παιδιά τους, στην Ελληνορθόδοξη  παρουσία μέσα στην κοινωνία και τα ραπίσματα που δίνουν στην μάνα τους την Εκκλησία…»
Τα τελευταία τρία χρόνια ξεκίνησε μια «μεθοδευμένη και μελετημένη» από τους Κυβερνώντες   «δίωξη» της Ελληνικής οικογένειας πολύτεκνης και μη, του Έλληνα πολίτη, του εργαζόμενου σε κάθε τομέα, αρχίζοντας από το «κλέψιμο» των χρημάτων του με μείωση και αφαίρεση των μισθών και των συντάξεων χωρίς καμιά εξαίρεση πλην των «δικών τους εισπράξεων» εννοώ τους τριακόσιους της Βουλής και αυτών που τους ορκίζουν. Αλήθεια τηρούν τον όρκο που δίνουν όλοι αυτοί που μας Κυβερνούν και που με μεγάλη ευχέρεια λένε: «…ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους… να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού».
Τα νομοθετήματα, καθ΄υπαγόρευση της Τρόικας ψηφίζονται αβλεπτεί για κλείσιμο Σχολείων, Νοσοκομείων και όλα αυτά, δήθεν,  για το συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού!!!  Νομοθετήματα που επιχειρούν να φιμώσουν τον Έλληνα για να εκφράζεται ελεύθερα.  Σαν να μας λένε οι τριακόσιοι της Βουλής «Σκάσε και δούλευε κάθε μέρα,  ακόμα και την Κυριακή!!!». Σαν να λένε στον Επίσκοπο, στον Ιεροκήρυκα, στον Εφημέριο, «ότι και να κάμεις την Κυριακή εγώ δεν θα σου στείλω τον πιστό να σε ακούσει γιατί θα τον έχω με κινέζικο  μεροκάματο των δύο ευρώ!!! σε δουλειά» και κανείς δεν θα σηκώσει κεφάλι αφού ο Νόμος το ορίζει… και να ξεχάσουμε κάθε τι που έχει σχέση με την ανάπτυξη της Εθνικής και Θρησκευτικής συνειδήσεως…

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς  στην επιστολή – διαμαρτυρία προς τους τριακόσιους της Βουλής,  για την κατάργηση της αργίας της Κυριακής μεταξύ των άλλων γράφει: «…Γιατί κ.κ. Βουλευτές, επιχειρείται αυτό το ανόσιο τόλμημα της δια νόμου καταργήσεως της ισχυούσης αργίας της Κυριακής… η Κυριακή είναι ημέρα λατρείας του Τριαδικού μας Θεού, ημέρα αφιερωμένη στον Κύριο, στην ανάπαυση και την καλλιέργεια έργων αγάπης των Χριστιανών. Αλήθεια ζούμε στην Ορθόδοξο Χριστιανική Ελλάδα ή σε κάποια αλλόθρησκη Χώρα… Την αργία της Κυριακής την σεβάστηκαν τόσοι αιώνες και οι πιο άσπονδοι εχθροί της Ορθοδόξου αληθείας! … Ο συμπατριώτης μας μεγάλος Άγιος, Διδάχος, Εθνομάρτυς και Ιερομάρτυς Κοσμάς ο Αιτωλός, έχυσε το αίμα του γιατί αγωνίσθηκε να εδραιώση στα Γιάννενα την αργία της Κυριακής και ήλθε αντιμέτωπος με τους Εβραίους. Εμείς σήμερα θα συμμαχήσουμε με τους δημίους του?... Ως πνευματικός πατέρας της περιοχής μας, σας παρακαλώ να αντισταθείτε, να αγωνισθείτε να ματαιωθεί το αντίχριστο αυτό επιχείρημα. Εφ΄ όσον αγαπάτε τον Χριστό, την Ορθοδοξία, την Ελλάδα και τους Έλληνες, να το αποδείξετε… Σταθείτε όρθιοι, ομολογητές. Ανακόψατε την πορεία προς την φθορά και την διάλυση της Πατρίδος σας…»
Στην ιστοσελίδα του Ιερού Ναού Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς ο π. Σπυρίδωνας μας παρουσιάζει την Διδαχή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού για την αργία της Κυριακής  που μεταξύ των άλλων μας λέει: «…Εκείνο το κέρδος που γίνεται την Κυριακή είναι αφορισμένο και καταραμένο, και βάνετε φωτιά και κατάρα εις το σπίτι σας  και όχι ευλογία και ή σε θανατώνει ο Θεός παράκαιρα ή την γυναίκα σου ή το παιδί σου, ή το ζώο σου  ψοφά ή άλλο κακό σου κάμνει… Την φυλάγετε την Κυριακή, αν είσθε Χριστιανοί, να την φυλάγετε. Έχετε εδώ πρόβατα, το γάλα της Κυριακής τι το κάμνετε, άκουσε παιδί μου να το σμίγεις όλο και να το κάμνεις επτά μερίδια και τα έξι μερίδια κράτησέ τα δια τον εαυτόν σου και το άλλο μερίδιον της Κυριακής αν θέλεις δώσε το ελεημοσύνη εις τους πτωχούς ή εις την Εκκλησία δια να ευλογήσει ο Θεός τα πράγματά σου…».  
Η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους εκφράζει την αντίθεσή της για το νέο νόμο που επιτρέπει τη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές και οι Αγιορείτες πατέρες καλούν τους βουλευτές να καταψηφίσουν το νομοσχέδιο για την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. Μεταξύ των άλλων γράφουν: «…Η κατάργησίς της απεφεύχθη κατά την περίοδον της τουρκοκρατίας χάρις εις τους αγώνας του μεγάλου Αγιορείτου Αγίου Ιερομάρτυρος και Εθναποστόλου Κοσμά του Αιτωλού, ο οποίος μεταξύ άλλων έλεγε: «Αδελφοί μου, Σας συμβουλεύω να φυλάγετε την Κυριακήν, ωσάν οπού είναι αφιερωμένη εις τον Θεόν».
Η Κυριακή ήταν και πρέπει να μείνει ιερή και απαραβίαστη ημέρα. Είναι η ημέρα της Ανάστασης Του Χριστού. Η  Ελληνορθόδοξη παράδοση θέλει την  Κυριακή  Ιερή και Πολιτισμένη ημέρα. Η Κυριακάτικη καμπάνα καλεί όλους τους πιστούς στην Εκκλησία για να αποδώσουν την πρέπουσα λατρεία στον Τριαδικό μας Θεό.  
Άγιοι Ιεράρχες αντισταθείτε στη νέα απειλή των Κυβερνώντων. Ο Έλληνας Χριστιανός Ορθόδοξος τα τελευταία χρόνια βρίσκεται συνέχεια δίπλα σας, αυτό το βλέπετε όλες τις γιορτές και τις Κυριακές, να κατακλύζει  τις Εκκλησίες, να ζητά από Εσάς  να τους δώσετε δύναμη και κουράγιο για να τα βγάλουν πέρα οικονομικά.
Άγιοι Ιεράρχες αντισταθείτε γιατί οι Κυβερνώντες θέλουν τον Έλληνα να τον ταπεινώσουν αφαιρώντας του το δικαίωμα να εκκλησιάζεται την Κυριακή.  
ΔΩΣΤΕ ΒΡΟΝΤΕΡΟ ΟΧΙ ΣΤΑ ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ ΜΕ ΤΟΠΙΚΕΣ ΛΑΟΣΥΝΑΞΕΙΣ

Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

Διδαχή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού για την αργία της Κυριακής



επιμέλεια: Ιερός Ναός Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς Αγρινίου

    «Ἐπῆγεν ὁ Κύριος εἰς τὴν κόλασιν καὶ ἔβγαλε τὸν Ἀδάμ, τὴν Εὔαν καὶ τὸ γένος του. Ἀνέστη τὴν τρίτην ἡμέραν. Ἐφάνη δώδεκα φορὰς εἰς τοὺς Ἀποστόλους του. Ἔγινε χαρὰ εἰς τὸν οὐρανόν, χαρὰ εἰς τὴν γῆν καὶ εἰς ὅλον τὸν κόσμον· φαρμάκι καὶ σπαθὶ δίστομον εἰς τὴν καρδίαν τῶν Ἑβραίων καὶ μάλιστα τοῦ διαβόλου. Διὰ τοῦτο καὶ οἱ Ἑβραῖοι δὲν κατακαίονται ἄλλην ἡμέραν τόσον, ὡσὰν τὴν Κυριακήν, ὁποὺ ἀκούουν τὸν παπά μας νὰ λέγῃ: «Ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν». Διότι ἐκεῖνο ὁποὺ ἐσπούδαζον οἱ Ἑβραῖοι νὰ κάμουν διὰ νὰ ἐξαλείψουν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μας, ἐγύρισεν ἐναντίον τῆς κεφαλῆς των. Πρέπει καὶ ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, νὰ χαιρώμεθα πάντοτε, μὰ περισσότερον τὴν Κυριακήν, ὁποὺ εἶνε ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ μας. Διότι Κυριακὴν ἡμέραν ἔγινεν ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας. Κυριακὴν ἡμέραν μέλλει ὁ Κύριος νὰ ἀναστήσῃ ὅλον τὸν κόσμον. 
     Πρέπει καὶ ἡμεῖς νὰ ἐργαζώμεθα τὰς ἓξ ἡμέρας διὰ ταῦτα τὰ μάταια, γήϊνα καὶ ψεύτικα πράγματα, καὶ τὴν Κυριακὴν νὰ πηγαίνωμεν εἰς τὴν ἐκκλησίαν καὶ νὰ στοχαζώμεθα τὰς ἁμαρτίας μας, τὸν θάνατον, τὴν κόλασιν, τὸν παράδεισον, τὴν ψυχήν μας ὁποὺ εἶνε τιμιωτέρα ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμον, καὶ ὄχι νὰ πολυτρώγωμεν, νὰ πολυπίνωμεν καὶ νὰ κάμνωμεν ἁμαρτίας· οὔτε νὰ ἐργαζώμεθα καὶ νὰ πραγματευώμεθα τὴν Κυριακήν.  

    Ἐκεῖνο τὸ κέρδος ὁποὺ γίνεται τὴν Κυριακὴν εἶνε ἀφωρισμένο καὶ κατηραμένο, καὶ βάνετε φωτιὰ καὶ κατάρα εἰς τὸ σπίτι σας καὶ ὄχι εὐλογίαν· καὶ ἢ σὲ θανατώνει ὁ Θεὸς παράκαιρα, ἢ τὴν γυναῖκα σου, ἢ τὸ παιδί σου, ἢ τὸ ζῶον σου ψοφᾶ, ἢ ἄλλον κακόν σοῦ κάμνει. 

Ὅθεν, ἀδελφοί μου, διὰ νὰ μὴ πάθετε κανένα κακόν, μήτε ψυχικὸν μήτε σωματικόν, ἐγὼ σᾶς συμβουλεύω νὰ φυλάγετε τὴν Κυριακήν, ὡσὰν ὁποὺ εἶνε ἀφιερωμένη εἰς τὸν Θεόν. Ἐδῶ πῶς πηγαίνετε, χριστιανοί μου; Τὴν φυλάγετε τὴν Κυριακήν; Ἂν εἶσθε χριστιανοί, νὰ τὴν φυλάγετε. Ἔχετε ἐδῶ πρόβατα; Τὸ γάλα τῆς Κυριακῆς τί τὸ κάμνετε; Ἄκουσε, παιδί μου· νὰ τὸ σμίγῃς ὅλο καὶ νὰ τὸ κάμνῃς ἑπτὰ μερίδια· καὶ τὰ ἓξ μερίδια κράτησέ τα διὰ τὸν ἑαυτόν σου, καὶ τὸ ἄλλο μερίδιον τῆς Κυριακῆς, ἂν θέλης, δῶσε το ἐλεημοσύνην εἰς τοὺς πτωχοὺς ἢ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, διὰ νὰ εὐλογήσῃ ὁ Θεὸς τὰ πράγματά σου. Καὶ ἂν τύχη ἀνάγκη καὶ θέλῃς νὰ πωλήσῃς πράγματα φαγώσιμα τὴν Κυριακήν, ἐκεῖνο τὸ κέρδος μὴ τὸ σμίγεις εἰς τὴν σακκούλα σου, διότι τὴν μαγαρίζει· ἀλλὰ δῶσε τα ἐλεημοσύνην, διὰ νὰ σᾶς φυλάγῃ ὁ Θεὸς» (Διδαχ. Δ’).

Τι εννοούμε όταν λέμε "πνευματικός αγώνας" και πως βοηθάτε ο άνθρωπος από αυτόν κατά τη διδασκαλία του Αγίου Νεκταρίου

Ο ΑΓΙΟΣ Νεκτάριος Πενταπόλεως, ο θαυμα­τουργός, αποτελεί, στις πενιχρές μέρες του εικοστού αιώνα, ένα δώρο του Θεού στον κόσμο. Απαύγασμα της οσιακής του βιοτής αποτελούν τα γραπτά του κείμενα.Από την "ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ" της Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής παραθέτουμε το παρακάτω κείμενο του Αγίου Νεκταρίου:
Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε τέλειοι και άγιοι. Να αναδειχθούμε παιδιά του Θεού και κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών. Ας προσέξουμε μήπως, για χάρη της παρούσας ζωής, στερηθούμε τη μέλλουσα, μήπως, από τις βιοτικές φροντίδες και μέριμνες, αμελήσουμε το σκοπό της ζωής μας.Η νηστεία, η αγρυπνία και η προσευχή από μόνες τους δεν φέρνουν τους επιθυμητούς καρπούς, γιατί αυτές δεν είναι ο σκοπός της ζωής μας, αποτελούν τα μέσα για να πετύχουμε το σκοπό.Στολίστε τις λαμπάδες σας με αρετές. Αγωνιστείτε ν’ αποβάλετε τα πάθη της ψυχής. Καθαρίστε την καρδιά σας από κάθε ρύπο και διατηρήστε την αγνή, για να έρθει και να κατοικήσει μέσα σας ο Κύριος, για να σάς πλημμυρίσει το Αγιο Πνεύμα με τις θείες δωρεές.Παιδιά μου αγαπητά, όλη σας η ασχολία και η φροντίδα σ’ αυτά να είναι. Αυτά ν’ αποτελούν σκοπό και πόθο σας ασταμάτητο. Γι’ αυτά να προσεύχεστε στο Θεό.
Να ζητάτε καθημερινά τον Κύριο, αλλά μέσα στην καρδιά σας και όχι έξω από αυτήν. Και όταν Τον βρείτε, σταθείτε με φόβο και τρόμο, όπως τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ, γιατί η καρδιά σας έγινε θρόνος του Θεού. Αλλά για να βρείτε τον Κύριο, ταπεινωθείτε μέχρι το χώμα, γιατί ο Κύριος βδελύσσεται τους υπερήφανους, ενώ αγαπάει και επισκέπτεται τους ταπεινούς στην καρδιά.Αν αγωνίζεσαι τον αγώνα τον καλό, ο Θεός θα σε ενισχύσει. Στον αγώνα εντοπίζουμε τις αδυναμίες, τις ελλείψεις και τα ελαττώματά μας. Είναι ο καθρέφτης της πνευματικής μας καταστάσεως. Όποιος δεν αγωνίστηκε, δεν γνώρισε τον εαυτό του.Προσέχετε και τα μικρά ακόμα παραπτώματα. Αν σας συμβεί από απροσεξία κάποια αμαρτία, μην απελπιστείτε, αλλά σηκωθείτε γρήγορα και προσπέστε στο Θεό, που έχει τη δύναμη να σάς ανορθώσει.Μέσα μας έχουμε αδυναμίες και πάθη και ελαττώματα βαθιά ριζωμένα, πολλά είναι και κληρονομικά. Όλα αυτά δεν κόβονται με μια σπασμωδική κίνηση ούτε με την αδημονία και τη βαρειά θλίψη, αλλά με υπομονή και επιμονή, με καρτερία, με φροντίδα και προσοχή.
Η υπερβολική λύπη κρύβει μέσα της υπερηφάνεια. Γι’ αυτό είναι βλαβερή και επικίνδυνη, και πολλές φορές παροξύνεται από το διάβολο, για ν’ ανακόψει την πορεία του αγωνιστή.Ο δρόμος που οδηγεί στην τελειότητα είναι μακρύς. Εύχεστε στο Θεό να σάς δυναμώνει. Να αντιμετωπίζετε με υπομονή τις πτώσεις σας και, αφού γρήγορα σηκωθείτε, να τρέχετε και να μη στέκεστε, σαν τα παιδιά, στον τόπο που πέσατε, κλαίγοντας και θρηνώντας απαρηγόρητα.Αγρυπνείτε και προσεύχεστε, για να μην μπείτε σε πειρασμό. Μην απελπίζεστε, αν πέφτετε συνέχεια σε παλιές αμαρτίες. Πολλές απ’ αυτές είναι και από τη φύση τους ισχυρές και από τη συνήθεια. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, και με την επιμέλεια νικιούνται. Τίποτα να μη σας απελπίζει.

Bίος, πολιτεία και θαυμαστά σημεία της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου

Στα μέσα του 9ου αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ο εικονομάχος Θεόφιλος και σύζυγός του η εικονολάτρισσα Θεοδώρα, όταν η περίοδος της Εικονομαχίας, που για περισσότερο από 100 χρόνια ταλάνισε την αυτοκρατορία, βρισκόταν στην τελευταία φάση της, στην Καππαδοκία της Μικράς Ασίας, γεννήθηκε και έζησε την πρώτη της νεότητα η οσία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου. Πατέρας της οσίας ήταν ο πατρίκιος Φιλάρετος ο Καππαδόκης. Ήταν από την Καισαρεία της Καππαδοκίας, ευνοούμενος του αυτοκράτορα Θεόφιλου και έμπιστος της συζύγου του Θεοδώρας. Ήταν ο στρατιωτικός διοικητής του εξαιρετικής σημασίας θέματος της Καππαδοκίας. Μητέρα της η πατρικία Ζωή, γυναίκα όμορφη και σεβαστή σε όλη την Καισαρεία για τον ενάρετο βίο της. Το ανδρόγυνο είχε αποκτήσει δυο κόρες, την Καλλινίκη και την Ειρήνη. Η Καλλινίκη γεννήθηκε το 825 μ.Χ. Οφείλει το όμορφο όνομά της στις θριαμβευτικές νίκες που πέτυχε ο πατέρας της εναντίον των Σαρακηνών τη χρονιά που γεννήθηκε. Τρία χρόνια αργότερα, το 828, γεννήθηκε η Ειρήνη. Ο Φιλάρετος όμως έχασε τη γυναίκα του, όταν εκείνη ήταν ακόμη πολύ νέα. Έτσι, η ανατροφή των δύο κορών τους ανατέθηκε στην πατρικία Σοφία, τη μεγαλύτερη αδερφή του στρατηγού.
 Η Ειρήνη υποψήφια σύζυγος του αυτοκράτοραΤην άνοιξη του 839 μ.Χ., ο Φιλάρετος φιλοξένησε στο ανάκτορό του το νεαρό καίσαρα Βάρδα, αδερφό της Αυγούστας Θεοδώρας, ο οποίος είχε μεταβεί στην Καισαρεία για κρατική υπόθεση, απεσταλμένος του αυτοκράτορα Θεόφιλου. Εκεί γνώρισε τη δεκατετράχρονη Καλλινίκη, γοητεύτηκε από την καλλονή της και τη ζήτησε σε γάμο. Λίγους μήνες αργότερα, ολόκληρη η Καππαδοκία παρέστη στους υπέρλαμπρους γάμους της Καλλινίκης και του Βάρδα, όπου ο ίδιος ο αυτοκράτορας Θεόφιλος συμμετείχε ως παραγαμπρός του γυναικαδερφού του.
Το χειμώνα του 843, η αυτοκράτειρα Θεοδώρα, χήρα πια και επίτροπος του γιου της Μιχαήλ Γ΄, κάλεσε τον πατρίκιο Φιλάρετο στην Κωνσταντινούπολη. Είχε αποφασίσει να θέσει οριστικό τέλος στην Εικονομαχία και γι’ αυτό το εγχείρημα χρειαζόταν τη βοήθεια και του στρατού και των ιερέων. Εμπιστεύτηκε λοιπόν το Φιλάρετο και τον Ομολογητή Μάξιμο (μετέπειτα Πατριάρχη). Όταν επιτεύχθηκε ο σκοπός της και οι ιερές εικόνες αναστηλώθηκαν (19 Φεβρουαρίου 843 μ.Χ.), ζήτησε από το Φιλάρετο να φέρει στην Κωνσταντινούπολη την όμορφη θυγατέρα του, προκειμένου να την παντρέψει με το γιο της Μιχαήλ. Έψαχνε κατάλληλη νύφη, η οποία θα συνέτιζε το νεαρό αυτοκράτορα από τα ξέφρενα γλέντια και θεωρούσε ότι η φημισμένη για την ενάρετη ζωή της καλλονή θα εξυπηρετούσε το σκοπό της. Ο Φιλάρετος μήνυσε αμέσως στην αδερφή του να στείλει την Ειρήνη, που τότε ήταν 15 χρονών, στη Βασιλεύουσα με τη συνοδεία του πατρικίου στρατηγού Νικηφόρου, αδερφού της μακαρίτισσας συζύγου του. Τα νέα ότι η Ειρήνη θα παντρευόταν τον αυτοκράτορα και θα φορούσε το στέμμα της αυτοκρατορίας διαδόθηκαν σαν αστραπή σε όλη την Καππαδοκία.
H μόνη που έμεινε παγερά αδιάφορη σε όλη αυτήν την αναστάτωση ήταν και η άμεσα ενδιαφερόμενη: η Ειρήνη. Από πολύ νωρίς είχε ποθήσει το μοναχικό βίο και οι λόγοι που δέχτηκε με χαρά αυτό το ταξίδι προς τη Βασιλεύουσα απείχαν πολύ από αυτό που όλοι νόμιζαν: Ταξίδευε στην Πόλη για να αποχαιρετήσει την πολυαγαπημένη της αδερφή, την οποία δεν είχε ξαναδεί από την ημέρα των λαμπρών γάμων της (είχαν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε) και για να αποσπάσει την ευχή του πατέρα της, ώστε να αποσυρθεί στη μονή που τόσο διακαώς ποθούσε.
Η Ειρήνη και οι συνοδοί της έφτασαν στην Κωνσταντινούπολη ένα ανοιξιάτικο πρωινό, για να πληροφορηθούν εκεί ότι μόλις πριν λίγες μέρες είχαν τελεστεί οι γάμοι του αυτοκράτορα με την Ευδοκία τη Δεκαπολίτισσα. Ο πατέρας της, η αδερφή της, ο θείος της με δυσκολία έκρυβαν την απογοήτευσή τους. Η Ειρήνη αντίθετα αισθανόταν αγαλλίαση για την τροπή των γεγονότων και περίμενε την κατάλληλη ευκαιρία να μιλήσει του πατέρα της και να πάρει την ευχή του, καθώς δεν ήθελε να τον λυπήσει με κρυφή της αναχώρηση.
Η ευκαιρία δεν άργησε να παρουσιαστεί. Ο Φιλάρετος γνώρισε σε μια αποστολή του στην Αδριανούπολη το γιο του Έπαρχου της πόλης Νικήτα, πατρίκιο Φωτεινό. Ο Φιλάρετος θεώρησε ότι ήταν ο πιο κατάλληλος για να ευτυχίσει στο πλευρό του η Ειρήνη και αμέσως μίλησε στον πατέρα του νέου. Οι δύο πατεράδες έδωσαν λόγο να αρραβωνιάσουν τα παιδιά τους. Η Ειρήνη όμως, όταν ο πατέρας της ανακοίνωσε τους προαποφασισμένους αρραβώνες της, τον πληροφόρησε για την αμετάκλητη απόφασή της να λάβει το μοναχικό σχήμα. Ακολούθησε έντονη συναισθηματική σύγκρουση πατέρα και κόρης, έπειτα από την οποία η ευαίσθητη Ειρήνη ασθένησε σοβαρά και κινδύνεψε ακόμη και η ζωή της. Όταν η υγεία της αποκαταστάθηκε, ο πατρίκιος Φιλάρετος, συνειδητοποιώντας ότι η Ειρήνη είχε λάβει μια απόφαση ζωής, την οδήγησε ο ίδιος στη γυναικεία κοινοβιακή μονή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ & Γαβριήλ του Χρυσοβαλάντου, η οποία βρισκόταν στα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης.
Στη μονή αυτή, σε ηλικία περίπου 15 ετών, η Ειρήνη εκάρη μοναχή και έξι χρόνια αργότερα Ηγουμένη της μονής Χρυσοβαλάντου. Οι συναξαριστές αναφέρουν πολλά θαύματα τα οποία επιτέλεσε η Ειρήνη ως Ηγουμένη, τρία όμως από αυτά θεωρήθηκαν ιδιαίτερα σημαντικά, ώστε επηρέασαν άμεσα την ορθόδοξη αγιογραφία.Η Ειρήνη έδινε πολλή μεγάλη σημασία στην εξομολόγηση. Κάθε πρωί προσκαλούσε τις αδελφές στον ιερό ναό των Αρχαγγέλων και τις εξομολογούσε, ενώ πολλές φορές πήγαιναν και λαϊκοί να την επισκεφθούν και να ζητήσουν την καθοδήγησή της. Η Ειρήνη ζήτησε στην προσευχή της το διορατικό χάρισμα, για να γνωρίζει τι κρύβει ο εξομολογούμενος στην καρδιά του.
Eνα πρωί λοιπόν, όταν η Ειρήνη έμπαινε στο ναό για να προσκυνήσει και να αρχίσει το ποιμαντικό έργο της, βλέπει μπροστά της έναν άγγελο και τον ακούει να της απευθύνει τον εξής χαιρετισμό: «Χαίρε δούλη του Υψίστου, Ειρήνη. Εκείνος μ’ έστειλε να σε διακονώ χάρις εκείνων που μέλλουν δια μέσου εσού να σωθούν. Έχω διαταγή, σύμφωνα με την αίτησή σου, να βρίσκομαι πάντα πλησίον σου και να σου αποκαλύπτω τα μυστικά που κρύβουν οι ανθρώπινες καρδιές».Από εκείνη τη στιγμή ο άγγελος ήταν πάντα πλάι της και της φανέρωνε μύχιες σκέψεις των ανθρώπων που κατέφευγαν στη συμβουλή της. Μάλιστα, με τόση λεπτότητα διόρθωνε τα σφάλματα και συμβούλευε, που όλοι, μοναχές και λαϊκοί, από όλες τις κοινωνικές τάξεις της Πόλης, την αποζητούσαν συνεχώς, ώστε να διδαχθούν και να διορθωθούν. Για τον Άγγελο τούτο που την καθοδηγούσε (σύμφωνα με μαρτυρίες του τότε, και τους βιογράφους της), λέγεται ότι είναι ο 'Αρχων Φιλάρετος ένας Αρχάγγελος από τις τάξεις των Σεραφείμ.
Το δεύτερο θαύμα, η συναξαριστική παράδοση μας το μεταφέρει ως εξής: Τις έναστρες νύχτες, η οσία Ειρήνη στεκόταν έξω από το κελί της και προσευχόταν. Μία από τις βραδιές αυτές, κάποια αδελφή αγρυπνούσε έξω από το κελί της και είδε το εξής παράδοξο: Τα δύο πανύψηλα κυπαρίσσια, τα οποία ορθώνονταν αριστερά και δεξιά στην είσοδο του Καθολικού, λύγιζαν μπροστά στην προσευχόμενη αγία σαν να την προσκυνούσαν και η ίδια η Ειρήνη δεν πάταγε στη γη αλλά αιωρούνταν περίπου ένα μέτρο πάνω από το έδαφος. Όταν η οσία ολοκλήρωσε την προσευχή της, σταύρωσε τα δυο κυπαρίσσια και εκείνα επανήλθαν στη φυσιολογική τους θέση. Η μοναχή κατάπληκτη, με ανάμειχτα συναισθήματα φόβου και θαυμασμού, συγκρατήθηκε και δεν είπε τίποτα στην υπόλοιπη αδελφότητα. Το επόμενο βράδυ παραφύλαξε πάλι έξω από το κελί της και το ίδιο παράδοξο γεγονός επαναλήφθηκε˙ και ξανά το ίδιο, το τρίτο κατά σειρά βράδυ. Την επόμενη νύχτα, η μοναχή, χωρίς να την αντιληφθεί η Ηγουμένη της, έτρεξε στα λυγισμένα κυπαρίσσια, έδεσε από ένα λευκό μαντήλι στις κορυφές τους και επέστρεψε στο κελί της.
Tο επόμενο πρωί, η ήρεμη ατμόσφαιρα του κοινοβίου αναστατώθηκε, όταν οι μοναχές είδαν τα δεμένα μαντήλια και κατάπληκτες ρωτούσαν η μια την άλλη ποιος ήταν αυτός που έδεσε τόσο ψηλά δέντρα, για ποιο λόγο το έπραξε και προπάντων με ποιο τρόπο. Η αδελφή που υπήρξε μάρτυρας στα θαυμάσια αυτά περιστατικά αποκάλυψε όλη την αλήθεια και τότε όλες έκλαιγαν από χαρά και συγκίνηση και παραπονιόντουσαν γιατί δεν τις ξύπνησε να δουν και εκείνες το θαύμα της Ηγουμένης τους. Πάνω στην ώρα κατέφθασε και η Ειρήνη. Όταν κατάλαβε τι συνέβη και πώς μαθεύτηκε ένα μυστικό που εκείνη κρατούσε επτασφράγιστο για χρόνια ολόκληρα, επέπληξε αυστηρά την αδελφή που το μαρτύρησε με τα παρακάτω λόγια: «Αν με έβλεπες να αμαρτάνω σαν άνθρωπος, θα εφανέρωνες την αμαρτία μου»; Έθεσε λοιπόν βαρύ επιτίμιο για όποια τολμούσε να φανερώσει οτιδήποτε παράδοξο έβλεπε, όσο ήταν η ίδια εν ζωή. Έτσι, πολλά από τα θαύματα της αγίας εξαφανίστηκαν στη σιωπή της συνοδεί
Kάποια χρονιά, ξημερώνοντας η γιορτή του μεγάλου Βασιλείου και μετά την τέλεση του εσπερινού, η αγία ξαγρυπνούσε προσευχόμενη. Πλησίαζε η ώρα του όρθρου και τότε η Ειρήνη ακούει κάποια φωνή να της λέει: «Υποδέξου το ναυτικό που σου φέρνει τα εσπεριδοειδή και φάε να ευφρανθεί η ψυχή σου». Μετά το πέρας της θείας λειτουργίας, η αγία λέει στην πορτάρισσα να ανοίξει την πόρτα της μονής και να οδηγήσει τον άνθρωπο που περιμένει εκεί στον ξενώνα, όπου θα πήγαινε και η ίδια να τον συναντήσει.Πράγματι, η οσία Ειρήνη του Χρυσοβαλάντου συνάντησε τον άνθρωπο και τον ακούει να της εξιστορεί την εξής θαυμάσια ιστορία: Ήταν ναυτικός, πλοιοκτήτης ενός καραβιού, από την Πάτμο. Απέπλευσε με το πλοίο του από το βόρειο τμήμα του νησιού για την Πόλη και βρισκόταν λίγα μέτρα από τη στεριά, όταν βλέπει εκείνος και οι ναύτες κάποιον σεβάσμιο γέροντα να τους φωνάζει να σταματήσουν. Αυτό όμως ήταν αδύνατο, καθώς ο ισχυρός άνεμος έσπρωχνε το πλοίο στο ανοιχτό πέλαγος. Τότε ο γέροντας φωνάζει με όλη τη δύναμή του και προστάζει το πλοίο να σταματήσει. Το καράβι ακινητοποιείται και ο ίδιος αρχίζει να βαδίζει πάνω στα ύδατα. Μπροστά στους κατάπληκτους ναύτες, επιβιβάζεται στο πλοίο και δίνει στον καπετάνιο τρία μήλα και του λέει: «Όταν πας στη Βασιλεύουσα, δώσε τα στον Πατριάρχη και πες του πως του τα στέλνει ο Πανάγαθος Θεός με τον δούλο Του Ιωάννη, από τον Παράδεισο». Έπειτα δίνει στο ναύκληρο άλλα τρία μήλα προσθέτοντας: «Αυτά να τα πας της Ειρήνης, της Ηγουμένης του Χρυσοβαλάντου και να της πεις: φάγε από τους καρπούς του Παραδείσου που η αγνή ψυχή σου επεθύμησε». Λέγοντας αυτά, ο γέροντας ευλόγησε το πλήρωμα και το πλοίο ξεκίνησε και πάλι το ταξίδι του, ενώ ο ίδιος εξαφανίστηκε.
Ολοκληρώνοντας τη διήγησή του, ο ναυτικός προσκύνησε την Ειρήνη και της πρόσφερε τα μήλα. Η αγία τα δέχτηκε με δάκρυα ευλάβειας και ευγνωμοσύνης ευχαριστώντας τον άγιο ευαγγελιστή και απόστολο Ιωάννη. Στο κελί της γονάτισε και ευχαρίστησε τον Χριστό για αυτό το δείγμα της εύνοιάς Του προς τη δούλη Του.Η αγία Ειρήνη, με την έμφυτη ευφυΐα της και τη χάρη του αγίου Πνεύματος, εννόησε ότι το θείο αυτό δώρο ήταν ουράνια πρόσκληση. Όταν έφτασε η μεγάλη Τεσσαρακοστή, έκοψε το ένα μήλο σε λεπτά κομματάκια και έτρωγε ένα κομμάτι κάθε μέρα, απέχοντας από οποιαδήποτε άλλη τροφή, ακόμη και από το νερό. Τη Μεγάλη Πέμπτη, ύστερα από τη θεία λειτουργία και αφού όλες οι μοναχές κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων, η Ειρήνη έκοψε και το δεύτερο μήλο και έδωσε σε κάθε αδελφή από ένα κομμάτι. Τότε τους αποκάλυψε και την ιστορία του θείου δώρου. Το τρίτο μήλο η Ειρήνη το φύλαξε για τις τελευταίες μέρες της επίγειας ζωής της.
Τη Μεγάλη Παρασκευή, οι αδελφές έψαλαν τα άγια Πάθη και η Ειρήνη, μόνη της μέσα στο ιερό βήμα, γονατισμένη, είχε παραδοθεί σε προσευχή. Δίπλα της βρισκόταν μόνο ο άγγελος-οδηγός της, που τόσες φορές την είχε διακονήσει: «Γίνου έτοιμη» της είπε απλά και εκείνη κατάλαβε ότι πλησίαζε η ώρα να εγκαταλείψει τα επίγεια.Το σύντομο διάστημα από το ουράνιο αυτό μήνυμα μέχρι και την οσιακή της κοίμηση, η αγία προετοίμαζε την ακολουθία της για το μεγάλο γεγονός. Στον ιερό ναό τον Αρχαγγέλων τις δίδασκε για το μυστήριο του θανάτου, τη μελλοντική κρίση και την αιωνιότητα. Ο θάνατος είναι δύσκολο για κάθε ανθρώπινο πλάσμα και όσο πλησίαζε η ώρα, τόσο η ψυχή της αγίας ένιωθε την επιθανάτια αγωνία.
Τακτοποίησε τις υποθέσεις του μοναστηριού και υπέδειξε την άξια διάδοχό της. Μια εβδομάδα πριν τη μεγάλη ημέρα, νήστεψε τρώγοντας μόνο από το παραδεισένιο μήλο και καθημερινά κοινωνούσε των Αχράντων Μυστηρίων. Ξημέρωσε τέλος η Κυριακή, όπου για τελευταία φορά η Ειρήνη παρακολούθησε τη θεία λειτουργία, απάγγειλε το σύμβολο της πίστης (το πιστεύω), κοινώνησε, αγκάλιασε τις αδελφές και τους ζήτησε συγγνώμη και τέλος γονάτισε μπροστά στην Ωραία Πύλη, ύψωσε τα χέρια της και προσευχήθηκε για τελευταία φορά με αυτά τα λόγια: «Δέσποτα, Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού του Ζώντος. Συ ο Ποιμήν ο Καλός που με το Πανάγιο και Πολύτιμο Αίμα Σου μας ελύτρωσες από τα δεσμά της αμαρτίας, άκουσε την τελυταία δέησι της ταπεινής Σου δούλης. Στην κραταιά Σου χείρα παραδίδω σήμερα το μικρό τούτο ποίμνιο. Σκέπασε το με τη θεία σκέπη Σου και διαφύλαξέ το από τις επιθέσεις του αοράτου εχθρού. Διότι Συ είσαι ο αγιασμός μας και η απολύτρωσις και Σε θα δοξάζουμε αιωνίως. Αμήν».
Στη συνέχεια, σιωπηλά και ήρεμα, αποσύρθηκε στο κελί της και πλάγιασε στην ασκητική της κλίνη. Οι μοναχές της, με ευλαβική σιωπή, την περικύκλωσαν και την έβλεπαν να χαμογελά. Με αυτό το ουράνιο χαμόγελο, το οποίο αποδείκνυε την απόλυτη μακαριότητα και γαλήνη της ψυχής της, παρέδωσε το πνεύμα της η οσία Ειρήνη, Ηγουμένη της μονής Χρυσοβαλάντου, σε ηλικία 104 χρόνων.
Η οσιακή της κοίμηση διαδώθηκε σε όλη τη Βασιλεύουσα αστραπιαία και χιλιάδες κόσμου συνέρευσαν στο μοναστήρι, για να προλάβουν να προσκυνήσουν το ιερό σκήνωμα της πνευματικής τους μητέρας. Επικεφαλής ήταν ο πατριάρχης, ο οποίος με το πλήθος του λαού από όλες τις κοινωνικές τάξεις και των αρχιερέων και λοιπών κληρικών συνόδευσαν τη μακαριστή Ηγουμένη στην τελευταία της κατοικία, στο παρεκκλήσι του μεγαλομάρτυρος αγίου Θεοδώρου.

Ο Άγιος Παντελεήμων ο ιαματικός


Tον καιρό που τα μαύρα σύννεφα της ειδωλολατρείας σκέπαζαν απειλητικά όλη την οικουμένη, στα τέλη δηλαδή του τρίτου αιώνα μετά Χριστόν, γεννήθηκε στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας ο Άγιος μεγαλομάρτυρας Παντελεήμων. Την εποχή εκείνη αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο φοβερός διώκτης των Χριστιανών, ο Μαξιμιανός.Ο πατέρας του λεγόταν Ευστόργιος και ήταν ειδωλολάτρης αξιωματούχος, μέλος της συγκλήτου. Η μητέρα του λεγόταν Ευβούλη και ήταν θερμή Χριστιανή. Το όνομα που έδωσαν στο παιδί τους ήταν Παντολέον.Ο Παντολέον ήταν πολύ έξυπνος, ευγενικός, επιμελής, ταπεινός και πράος, γεμάτος αρετή, παρ' όλο που ακόμη δεν είχε βαπτιστή Χριστιανός. Όταν μεγάλωσε, ο πατέρας του τον παρέδωσε σ'ένα φημισμένο γιατρό, τον Ευφρόσυνο , για να του διδάξει την ιατρική επιστήμη. Σε λίγο καιρό ο Παντολέον ξεπέρασε όλους τους συνομήλικους του στη μόρφωση και όλοι μιλούσαν με θαυμασμό για το χαρακτήρα του. Ο ίδιος ο αυτοκράτορας, μαθαίνοντας για την αρετή και την εξυπνάδα του, τον προόριζε για να γίνει γιατρός στο παλάτι, ο γιατρός των ανακτόρων.Τον ίδιο καιρό ο γέροντας ιερέας της Νικομήδειας Ερμόλαος, φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα κάλεσε στο σπίτι που κρυβόταν τον Παντολέοντα για να τον γνωρίσει. Αφού συνομίλησαν για πολλή ώρα, ο Ερμόλαος κατενθουσιάστηκε από τις αρετές που κοσμούσαν τον νέο και αποφάσισε να του γνωρίσει την πίστη στο Χριστό. Έτσι αναπτύχθηκε ανάμεσα τους μια άριστη πνευματική σχέση. Ο Παντολέον επισκεπτόταν καθημερινά τον Άγιο Ερμόλαο και απολάμβανε τους Χριστιανικούς του λόγους. Στερεωνόταν έτσι σιγά σιγά στην αληθινή πίστη.Ένα εντυπωσιακό γεγονός κάνει τον Παντολέοντα να πάρει τη σοβαρή και γενναία απόφαση να δεχθεί το Άγιο Βάπτισμα, να γίνει Χριστιανός. Ενώ περπατούσε στο δρόμο συνάντησε ένα παιδί που το δάγκωσε μια οχιά και πέθανε. Λέει λοιπόν στον εαυτό του: Θα προσευχηθώ στο Χριστό να αναστήσει αυτό το παιδί και αν πράγματι το παιδί αναστηθεί, εγώ πια δεν υπάρχει λόγος να καθυστερώ τη βάπτισή μου, θα γίνω Χριστιανός, θα πιστέψω ότι ο Χριστός είναι ο Θεός ο αληθινός, ο Σωτήρας του κόσμου. Αυτά σκέφτηκε και προσευχήθηκε θερμά στον Κύριο.Αμέσως το παιδί ζωντάνεψε και το φίδι απέθανε.Γεμάτος χαρά ο Παντολέον τρέχει στο γέροντα Ερμόλαο, του διηγείται το θαύμα και του ζητά να τον βαπτίσει. Και ο Ερμόλαος, επειδή γνώριζε ποιος οδηγείται στην τελειότητα, γεμάτος συγκίνηση οδήγησε στο φωτισμό του θείου βαπτίσματος τον Παντολέοντα.Απο τότε ο Παντολέον έγινε ανάργυρος ιατρός.Θεράπευε με τη δύναμη του Ιησού Χριστού τους ασθενείς, χωρίς να παίρνει καθόλου χρήματα. Ακόμη, όταν εύρισκε φτωχούς τους βοηθούσε ποικιλότροπα, δίνοντας τους χρήματα και άλλα αναγκαία είδη. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά θαύματα του Αγίου ήταν η θεραπεία ενός τυφλού, με τη δύναμη και πάλι του παντοδύναμου Θεού μας, του Χριστού.Οι θαυμαστές θεραπείες του Αγίου προκάλεσαν το θαυμασμό των κατοίκων της Νικομήδειας, αλλά και το μίσος και το φθόνο των άλλων ιατρών της πόλης. Οι τελευταίοι κατάγγειλαν τον Παντολέοντα στον Αυτοκράτορα Μαξιμιανό, το φοβερό αυτό διώκτη του Χριστιανισμού.Ο Μαξιμιανός κάλεσε τον Άγιο στα ανάκτορα για να ζητήσει εξηγήσεις. Ο Άγιος ομολόγησε με θάρρος ότι είναι Χριστιανός. Ο αυτοκράτορας στην αρχή προσπάθησε να τον πείσει με διάφορες κολακείες και υποσχέσεις να αρνηθεί το Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Παντολέον όμως έμεινε πιστός και ακλόνητος. Δεν αρνήθηκε. Δεν πρόδωσε το Χριστό.Ο αυτοκράτορας εξαγριωμένος, διέταξε φοβερά βασανιστήρια, για να κλονίσει τον Άγιο και να τον εξαναγκάσει να θυσιάσει στα είδωλα.Οι στρατιώτες του αυτοκράτορα, άρχισαν να του ξέουν τη σάρκα με μαχαίρια και να καίνε τις πληγές με λαμπάδες. Ο Χριστός, όμως,ήλθε σε βοήθεια του Αγίου και του θεράπευσε τις πληγές, φωτίζοντάς τον με αστραπές. Στη συνέχεια έβαλαν τον Παντολέοντα μέσα σε ένα καζάνι που έβραζε. Με τη βοήθεια όμως και πάλι του Θεού ο Άγιος έμεινε σώος και αβλαβής και η φωτιά θαυματουργικά έσβησε. Ακολούθως βύθισαν τον Άγιο στα βάθη της θάλασσας, αφού έδεσαν στο λαιμό του μια τεράστια πέτρα. Ο Χριστός, όμως, έκανε την πέτρα πιο ελαφριά από φύλλο και έδωσε στον Παντολέων τη δύναμη να περπατά πάνω στα νερά. Έτσι σώος και αβλαβής, βγήκε στη στεριά. Στη συνέχεια έρριξαν τον Άγιο σε πεινασμένα άγρια θηρία. Όμως τα ζώα, αντί να τον κατασπαράξουν, έγλειφαν ήρεμα και ειρηνικά με τη γλώσσα τους τα πόδια του, κουνόντας τις ουρές τους.Έκπληκτος αλλά και εξαγριωμένος ο ηγέμονας, διατάσσει τον αποκεφαλισμό του Αγίου. Θαυματουργικός το ξίφος λυγίζει και αντί αίμα τρέχει γάλα. Λίγο πριν από το μαρτυρικό δια αποκεφαλισμού θάνατο του Αγίου, ακούσθηκε φωνή απ' τον ουρανό. Ήταν η φωνή του Θεού που του έδωσε το όνομα Παντελεήμων, που σημαίνει τον Άγιο που όλους τους βοηθά και τους ελεεί ακόμη και τους εχθρούς του.Το Τίμιο Σώμα του Αγίου τάφηκε με τιμές από τους Χριστιανούς. Η εκκλησία μας τιμά την μνήμη του την 27 η Ιουλίου.

Ιεροί Ναοί και Ιερές Μονές που πανηγυρίζουν τη μνήμη του Αγίου Παντελεήμονος του ιαματικού, στην Ιερά μας Μητρόπολη


Το προσεχές Σάββατο 27 Ιουλίου 2013, επί τη εορτή του Αγίου Παντελεήμονος του ιαματικού, εορτάζουν και πανηγυρίζουν με κάθε εκκλησιαστική λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια στην Ιερά μας Μητρόπολη, οι Ιεροί Ναοί του Αγίου Παντελεήμονος : Στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου (εδώ θα τελεσθεί η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας ), στην Κυψέλη Αγρινίου , στην πόλη της Βόνιτσας (εδώ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας θα χοροστατήσει στον μεθεόρτιο Εσπερινό και στην Ιερά Λιτάνευση της εικόνας)  και στα Σιταράλωνα Θέρμου.
Επίσης εορτάζει η Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος στη Σταμνά Μεσολογγίου όπου θα τελεσθεί η Ακολουθία του Εσπερινού και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία το πρωί της εορτής

Η πέτρα που σύμφωνα με την παράδοση μαρτύρησε η Αγία Παρασκευή

του πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου

Σύμφωνα με Ηπειρώτικη παράδοση η Αγία Παρασκευή μαρτύρησε στην Θεσπρωτία,στην περιοχή που υπάρχει σήμερα η ομώνυμος Μονή Μπούντας. Εκεί υπάρχει και ο τάφος της, ο οποίος σύμφωνα με την παράδοση δέχτηκε το ακέφαλο σώμα της.Η παράδοση αυτή ενισχύεται και από τους εξής λόγους:
1. Από την πληροφορία του Νικοδήμου του Αγιορείτη ,ο οποίος αναφέρει ότι η Αγία Παρασκευή “πολλούς Έλληνες επέστρεψε εις την θεογνωσίαν ”. 
2. Από την παράλειψη αυτής από το Ρωμαικό Μαρτυρολόγιο.
3. Από το ότι πολλά χωριά στην Θεσπρωτία που βρίσκονται κοντά στο μέρος του Μαρτυρίου της π.χ.Βαλανιδιά,Κεράσοβο,Αγία Κυριακή (Πόποβο) Τσαγγάριο ,Καραμάχη κ.α. γιορτάζουν και πανηγυρίζουν την 26η Ιουλίου, ημέρα της μνήμης της.
Επί του τάφου της Αγίας έχει ανεγερθεί τρισυπόστατος ναός ,στον οποίο κατά την παράδοση έχει τοποθετηθεί και η “αποκοπείσα κεφαλή της”. (τμήμα της Αγίας Κάρας της βρίσκεται σήμερα στην Ιερά Μονή Πετράκη Αθηνών)Σήμερα αρκετοί προσκυνητές προσέρχονται για να προσκυνήσουν τον τάφο της Αγίας και να ζητήσουν την βοήθειά της. Ενδεικτικά αναφέρουμε στην συνέχεια δύο θαύματα, που αναφέρει ο Θεσπρωτός συγγραφέας και λογοτέχνης Σπ.Μουσελίμης:“Κόσμος κουτσοί ,τυφλοί έρχονται εδώ στον τάφο της στην γιορτή της και φεύγουν γεροί. Δεν είναι πολύς ο καιρός (1952) που ήρθε μιά κοπέλα τρελή και την άλλη μέρα έφυγε φρόνιμη και καλή. Από τον τάφο της έβγαινε νερό που γιάτρευε τους αρρώστους. Επειδή όμως κάποτε ήρθε ένας Τούρκος και έλουσε το ψωριασμένο ζαγάρι του, χάθηκε, αν και το σκυλί γέρεψε”.
(Ηπειρ.Εστία, 10 (1961),σελ.38)
Σύμφωνα με μαρτυρίες στρατιωτών στον Αλβανικό πόλεμο το 1940 η Αγία εμφανίστηκε σε πολλούς στρατιώτες, που τους έσωσε με θαυμαστό τρόπο.

Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

Φωτογραφίες από την Ιερά Αγρυπνία στον Τάφο του Γέροντα Παίσιου



















Ιεροί Ναοί και Ιερές Μονές εντός της Ιεράς μας Μητροπόλεως που πανηγυρίζουν τη μνήμη της Αγίας Παρασκευής


Την προσεχή Παρασκευή 26 Ιουλίου του έτους 2013, επί τη χαρμοσύνω εορτή της Αγίας ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Παρασκευής της Αθληφόρου, εορτάζουν και πανηγυρίζουν με κάθε εκκλησιαστική λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια στην Ιερά μας Μητρόπολη οι Ιεροί Ναοί της Αγίας Παρασκευής :
 Στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου (εδώ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας θα τελέσει την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ανήμερα της εορτής), στην πόλη του Αγρινίου, στην Αμφιλοχία, στα Μούσουρα Μεσολογγίου, στη Λυσιμαχία Αγρινίου, στο Παναιτώλιο του Δήμου Αγρινίου, στο Τριχώνιο Μακρυνείας, στο Ζελίχοβο Αγρινίου (εδω ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας θα τελέσει την Ακολουθία του Πανηγυρικού Εσπερινού), στα Προσήλια Αγρινίου, στην Πάλαιρο Βονίτσης, στο χωριό Ρουπακιάς Βάλτου, στον Αβαρίκο, Καλούδι και Καλλιθέα Θέρμου, στα Στριγανιά Αγρινίου.
Επίσης εορτάζει η Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευή Μάνδρας Θέρμου και η Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής Σαρδηνίων Αμφιλοχίας

Πανηγυρίζει ο Ιερός Ναός του Αγίου Παντελεήμονα στην Κυψέλη Αγρινίου



Την 27ην Ιουλίου ε.ε πανηγυρίζει μετά πάσης Θρησκευτικής Λαμπρότητος και Μεγαλοπρεπείας ο Ιερός Ναός του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος Κυψέλης - Σφήνας του Δήμου Αγρινίου
Θα θεωρίσωμεν τιμήν μας, την παρουσία σας εις τας λατρευτικάς εκδηλώσεις, του Ιερού Ημών Ναού, αι οποίαι θα τελεσθούν σύμφωνα προς το παρακάτω πρόγραμμα.

Την Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013 και ώρα 19:30μμ θα τελεσθεί ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ' αρτοκλασίας και Λιτανευσεως της Ιεράς Εικόνος.Ανήμερα της εορτής και περί ώραν 07:00 πρωινήν, θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Πανηγυρική Θεία Λειτουργία επί τη ετησίω μνήμη του Μεγαλομάρτυρος  Παντελεήμονος μετά Θείου Κηρύγματος
Το απόγευμα της ιδίας ημέρας θα τελεσθεί η Ακολουθία της Ιεράς Παρακλήσεως του Αγίου

Δια το Εκκλησιαστικόν Συμβούλιον

π Αναστάσιος Σπυρόπουλος
Εφημέριος Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήμονος
Κυψέλης Αγρινίου

Βίος και πολιτεία της Αγίας Παρασκευής της αθληφόρου

Αγία Παρασκευή ή Παρασκευή η Οσιομάρτυς ή Παρασκευή η Παρθενομάρτυς ή Παρασκευή Αθληφόρος είναι Αγία της Ορθοδόξου Εκκλησίας και θεωρείται προστάτιδα των ματιών κάθε ανθρώπου. Έζησε στη Ρώμη κατά το 2ο αιώνα και υπέστη μαρτυρικό θάνατο επί ημερών Αυτοκράτορος Μάρκου Αυρηλίου. 
H Αγία Παρασκευή γεννήθηκε σε ένα προάστιο της Ρώμης επί Αυτοκρατορίας Αδριανού. Γονείς της ήταν ο Αγαθόνικος και η Πολιτεία, που ήσαν θεοσεβούμενοι Χριστιανοί και οικονομικά εύποροι. Για πολλά χρόνια δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδί και τελικά απέκτησαν την Παρασκευή, μετά από πολλά χρόνια θερμής προσευχής. Η Αγία Παρασκευή μάλιστα γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή και έτσι αποφάσισαν να της δώσουν το όνομα της ημέρας που γεννήθηκε. Η ανατροφή της από μικρή ηλικία έγινε με βάση Χριστιανικά πρότυπα. Έτσι από μικρή ηλικία έδειξε ιδιαίτερη κλίση προς το λόγο του ευαγγελίου και ξεχώριζε για τον ενάρετο βίο της. Παρότι το παρουσιαστικό της ήταν ιδιαίτερα θελκτικό και πολλοί εύποροι της εποχής είχαν ζητήσει την όμορφη Παρασκευή σε γάμο, αυτή αρνείτο, προτιμούσε την διακονία των γονιών της και των γειτόνων της, την προσήλωση στην προσευχή και τη μελέτη των Γραφών. Με το πέρασμα μάλιστα των ετών απέκτησε και σημαντική βιβλική κατάρτιση.
Σε ηλικία 20 ετών, η Αγία Παρασκευή έχασε τον πατέρα της. Αυτό στάθηκε σημαντικός παράγοντας στην εξέλιξη της πορείας της διότι πλέον ήταν μόνη και με αρκετά χρήματα ώστε να πραγματοποιήσει φιλανθρωπικό και ιεραποστολικό έργο που ποθούσε. Έτσι εκποιεί όλη της την περιουσία σε φτωχούς και αφιερώνει το χρόνο της στην ανακούφιση των ασθενών. Δίνεται ολοκληρωτικά στην ιεραποστολή, διδάσκει σε σπίτια γυναίκες, μικρά παιδιά, διακονεί αδυνάτους, σπεύδει για τις ανάγκες τις εκκλησίας της Ρώμης. Μάλιστα με τον καιρό επέκτεινε τη δράση και σε γειτονικά χωρία και εκκλησίες. Πλησίαζε ιδίως νέες γυναίκες, προκαλούσε συζητήσεις, ομιλούσε για το Χριστό, το παράδειγμά Του. Γρήγορα όμως έφτασε στα αυτιά του Αυτοκράτορα Αντωνίνου οι δραστηριότητες της Παρασκευής, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί ενώπιόν του. Η σεμνή και όμορφη εμφάνιση της στον Αυτοκράτορα μάλιστα λέγεται πως τον εντυπωσίασε. Αλλά και η σύνεσή της, το θάρρος της και η διαύγεια πνεύματος έγιναν αντιληπτά από τον Αντωνίνο, ο οποίος δεν ήθελε να εφαρμόσει τα μέτρα του Ρωμαϊκού νόμου σε βάρος της, όπως ορίζονταν για τους Χριστιανούς. Δοκίμασε πολλές μεθόδους ιδιαίτερα κολακευτικές για γυναίκα, αλλά τελικά έμεινε αμετακίνητη στη θέση της.
Η Παρασκευή τελικά συνελήφθη και οδηγήθηκε σε τιμωρία βασανισμού μέχρι να ομολογήσει την αποστροφή της από το χριστιανισμό. Αρχικά της έθεσαν μια πυρακτωμένη περικεφαλαία στην κεφαλή της. Εν συνεχεία και αφού δε λύγισε, ρίχτηκε στην απομόνωση. Μια οπισθοχώρηση άλλωστε θα σήμαινε μεγάλη νίκη του Αυτοκράτορος και πλήγμα ιδιαίτερα στο γυναικείο Χριστιανικό πληθυσμό που θα έβλεπε τη θερμότερη εκπρόσωπό της να αλλαξοπιστεί. Αυτή όμως αντί να λυγίσει, θεώρησε εξαιρετικό χρόνο την απομόνωση για προσευχή. Μάλιστα το βράδυ άγγελος Κυρίου ενεφανίσθη ενώπιόν της και την ελευθέρωσε από τα δεσμά της. Η Παρασκευή ενώπιον του Αυτοκράτορα πλέον πάλι, έμεινε σταθερή, ο Αντωνίνος κατάλαβε πλέον το μάταιο της προσπάθειάς του και διέταξε σε βασανισμό μέχρι θανάτου. Έτσι την οδήγησαν ενώπιον ενός καζανιού που περιείχε καυτό λάδι. Όμως εδώ αναφέρεται από τον βιογράφο της μέγα σημείο. Πως ενώ εισήχθη στο θερμό λάδι, παρέμενε ανέπαφη. Όταν το άκουσε ο Αντωνίνος δεν πίστεψε σε κάτι τέτοιο και θέλησε ο ίδιος να διαπιστώσει το αληθές, όμως πλησιάζοντας το λέβητα τα μάτια του βλάφτηκαν, όταν η Παρασκευή του έριξε λίγο λάδι στα μάτια, με αποτέλεσμα να τυφλωθεί. Η Παρασκευή όμως με θαυματουργικό τρόπο θεράπευσε τα μάτια του. Έτσι μέχρι και σήμερα θεωρείται προστάτης των ματιών. Μετά το γεγονός ο Αντωνίνος άφησε ελεύθερη την Παρασκευή. Μάλιστα από το γεγονός αυτό και έπειτα ο Αντωνίνος διατήρησε θετική για τη εποχή στάση για τους χριστιανούς και για αυτό του δόθηκε το προσωνύμιο «Ευσεβής». Έτσι η Παρασκευή επέστρεψε στο έργο της κάτι που έδωσε πολύ δύναμη στη χριστιανική κοινότητα, ιδίως δε στις γυναίκες που στο πρόσωπό της έβλεπαν ένα σπουδαίο στήριγμα.
Όμως σύντομα τον Αντωνίνο διαδέχθηκε ο Μάρκος Αυρήλιος. Μέσα στους πρώτους χριστιανούς που συνέλαβε ήταν και η Παρασκευή. Ο ίδιος, έδωσε εντολή σε δύο έπαρχους να τη βασανίσουν. Ο ένας ονομαζόταν Ασκληπιός, ήταν αυτός που την έριξε σε χώρο που φυλάσσονταν φίδια, τα οποία όμως πέθαναν όταν την πλησίασαν. Ο Ασκληπιός ταράχτηκε, πιθανώς να γνώριζε και αυτά που οι χριστιανοί μεταξύ τους συζητούσαν ή ακόμα να ήξερε τα λεγόμενα για την ίδια τη Παρασκευή. Μετά τα γενόμενα ανέλαβε δράση ο έτερος έπαρχος ονόματι Ταράσιος. Αυτός όμως της απέκοψε την κεφαλήν και έτσι βρήκε τέλος η ζωή της Αγίας και μεγαλομάρτυρος Παρασκευής. Χριστιανοί περιμάζεψαν το λείψανό της και εν καιρώ το τοποθέτησαν στη βάση του θυσιαστηρίου, όπου τα χαριτόβρυτα Λέιψανά είναι πηγή θείων δωρεών σε όλους όσους την επικαλούνται με πίστη και πραότητα. Η μνήμη της εορτάζεται στις 26 Ιουλίου.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ: Ἦχος α!
Τήν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασαμένη φερώνυμε, τήν
ὁμώνυμόν σου πίστιν, εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευή ἀθληφόρε·

ὅθεν προχέεις ἰάματα, καί πρεσβεύεις ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν

Βίος και πολιτεία της Αγίας Παρασκευής της αθληφόρου

Αγία Παρασκευή ή Παρασκευή η Οσιομάρτυς ή Παρασκευή η Παρθενομάρτυς ή Παρασκευή Αθληφόρος είναι Αγία της Ορθοδόξου Εκκλησίας και θεωρείται προστάτιδα των ματιών κάθε ανθρώπου. Έζησε στη Ρώμη κατά το 2ο αιώνα και υπέστη μαρτυρικό θάνατο επί ημερών Αυτοκράτορος Μάρκου Αυρηλίου. 
H Αγία Παρασκευή γεννήθηκε σε ένα προάστιο της Ρώμης επί Αυτοκρατορίας Αδριανού. Γονείς της ήταν ο Αγαθόνικος και η Πολιτεία, που ήσαν θεοσεβούμενοι Χριστιανοί και οικονομικά εύποροι. Για πολλά χρόνια δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδί και τελικά απέκτησαν την Παρασκευή, μετά από πολλά χρόνια θερμής προσευχής. Η Αγία Παρασκευή μάλιστα γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή και έτσι αποφάσισαν να της δώσουν το όνομα της ημέρας που γεννήθηκε. Η ανατροφή της από μικρή ηλικία έγινε με βάση Χριστιανικά πρότυπα. Έτσι από μικρή ηλικία έδειξε ιδιαίτερη κλίση προς το λόγο του ευαγγελίου και ξεχώριζε για τον ενάρετο βίο της. Παρότι το παρουσιαστικό της ήταν ιδιαίτερα θελκτικό και πολλοί εύποροι της εποχής είχαν ζητήσει την όμορφη Παρασκευή σε γάμο, αυτή αρνείτο, προτιμούσε την διακονία των γονιών της και των γειτόνων της, την προσήλωση στην προσευχή και τη μελέτη των Γραφών. Με το πέρασμα μάλιστα των ετών απέκτησε και σημαντική βιβλική κατάρτιση.
Σε ηλικία 20 ετών, η Αγία Παρασκευή έχασε τον πατέρα της. Αυτό στάθηκε σημαντικός παράγοντας στην εξέλιξη της πορείας της διότι πλέον ήταν μόνη και με αρκετά χρήματα ώστε να πραγματοποιήσει φιλανθρωπικό και ιεραποστολικό έργο που ποθούσε. Έτσι εκποιεί όλη της την περιουσία σε φτωχούς και αφιερώνει το χρόνο της στην ανακούφιση των ασθενών. Δίνεται ολοκληρωτικά στην ιεραποστολή, διδάσκει σε σπίτια γυναίκες, μικρά παιδιά, διακονεί αδυνάτους, σπεύδει για τις ανάγκες τις εκκλησίας της Ρώμης. Μάλιστα με τον καιρό επέκτεινε τη δράση και σε γειτονικά χωρία και εκκλησίες. Πλησίαζε ιδίως νέες γυναίκες, προκαλούσε συζητήσεις, ομιλούσε για το Χριστό, το παράδειγμά Του. Γρήγορα όμως έφτασε στα αυτιά του Αυτοκράτορα Αντωνίνου οι δραστηριότητες της Παρασκευής, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί ενώπιόν του. Η σεμνή και όμορφη εμφάνιση της στον Αυτοκράτορα μάλιστα λέγεται πως τον εντυπωσίασε. Αλλά και η σύνεσή της, το θάρρος της και η διαύγεια πνεύματος έγιναν αντιληπτά από τον Αντωνίνο, ο οποίος δεν ήθελε να εφαρμόσει τα μέτρα του Ρωμαϊκού νόμου σε βάρος της, όπως ορίζονταν για τους Χριστιανούς. Δοκίμασε πολλές μεθόδους ιδιαίτερα κολακευτικές για γυναίκα, αλλά τελικά έμεινε αμετακίνητη στη θέση της.
Η Παρασκευή τελικά συνελήφθη και οδηγήθηκε σε τιμωρία βασανισμού μέχρι να ομολογήσει την αποστροφή της από το χριστιανισμό. Αρχικά της έθεσαν μια πυρακτωμένη περικεφαλαία στην κεφαλή της. Εν συνεχεία και αφού δε λύγισε, ρίχτηκε στην απομόνωση. Μια οπισθοχώρηση άλλωστε θα σήμαινε μεγάλη νίκη του Αυτοκράτορος και πλήγμα ιδιαίτερα στο γυναικείο Χριστιανικό πληθυσμό που θα έβλεπε τη θερμότερη εκπρόσωπό της να αλλαξοπιστεί. Αυτή όμως αντί να λυγίσει, θεώρησε εξαιρετικό χρόνο την απομόνωση για προσευχή. Μάλιστα το βράδυ άγγελος Κυρίου ενεφανίσθη ενώπιόν της και την ελευθέρωσε από τα δεσμά της. Η Παρασκευή ενώπιον του Αυτοκράτορα πλέον πάλι, έμεινε σταθερή, ο Αντωνίνος κατάλαβε πλέον το μάταιο της προσπάθειάς του και διέταξε σε βασανισμό μέχρι θανάτου. Έτσι την οδήγησαν ενώπιον ενός καζανιού που περιείχε καυτό λάδι. Όμως εδώ αναφέρεται από τον βιογράφο της μέγα σημείο. Πως ενώ εισήχθη στο θερμό λάδι, παρέμενε ανέπαφη. Όταν το άκουσε ο Αντωνίνος δεν πίστεψε σε κάτι τέτοιο και θέλησε ο ίδιος να διαπιστώσει το αληθές, όμως πλησιάζοντας το λέβητα τα μάτια του βλάφτηκαν, όταν η Παρασκευή του έριξε λίγο λάδι στα μάτια, με αποτέλεσμα να τυφλωθεί. Η Παρασκευή όμως με θαυματουργικό τρόπο θεράπευσε τα μάτια του. Έτσι μέχρι και σήμερα θεωρείται προστάτης των ματιών. Μετά το γεγονός ο Αντωνίνος άφησε ελεύθερη την Παρασκευή. Μάλιστα από το γεγονός αυτό και έπειτα ο Αντωνίνος διατήρησε θετική για τη εποχή στάση για τους χριστιανούς και για αυτό του δόθηκε το προσωνύμιο «Ευσεβής». Έτσι η Παρασκευή επέστρεψε στο έργο της κάτι που έδωσε πολύ δύναμη στη χριστιανική κοινότητα, ιδίως δε στις γυναίκες που στο πρόσωπό της έβλεπαν ένα σπουδαίο στήριγμα.
Όμως σύντομα τον Αντωνίνο διαδέχθηκε ο Μάρκος Αυρήλιος. Μέσα στους πρώτους χριστιανούς που συνέλαβε ήταν και η Παρασκευή. Ο ίδιος, έδωσε εντολή σε δύο έπαρχους να τη βασανίσουν. Ο ένας ονομαζόταν Ασκληπιός, ήταν αυτός που την έριξε σε χώρο που φυλάσσονταν φίδια, τα οποία όμως πέθαναν όταν την πλησίασαν. Ο Ασκληπιός ταράχτηκε, πιθανώς να γνώριζε και αυτά που οι χριστιανοί μεταξύ τους συζητούσαν ή ακόμα να ήξερε τα λεγόμενα για την ίδια τη Παρασκευή. Μετά τα γενόμενα ανέλαβε δράση ο έτερος έπαρχος ονόματι Ταράσιος. Αυτός όμως της απέκοψε την κεφαλήν και έτσι βρήκε τέλος η ζωή της Αγίας και μεγαλομάρτυρος Παρασκευής. Χριστιανοί περιμάζεψαν το λείψανό της και εν καιρώ το τοποθέτησαν στη βάση του θυσιαστηρίου, όπου τα χαριτόβρυτα Λέιψανά είναι πηγή θείων δωρεών σε όλους όσους την επικαλούνται με πίστη και πραότητα. Η μνήμη της εορτάζεται στις 26 Ιουλίου.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ: Ἦχος α!
Τήν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασαμένη φερώνυμε, τήν
ὁμώνυμόν σου πίστιν, εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευή ἀθληφόρε·

ὅθεν προχέεις ἰάματα, καί πρεσβεύεις ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν

Η εορτή της Αγίας Παρασκευής στο Τριχώνιο Μακρυνείας


Την προσεχή Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013, εορτάζει και πανηγυρίζει με κάθε εκκλησιαστική λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια, ο Ιερός Ναός της Αγίας Παρασκευής της Αθληφόρου, στο χωριό Τριχώνιο Μακρυνείας.
Αφ΄εσπέρας Πέμπτης 25 Ιουλίου 2013, θα τελεσθεί Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ Αρτοκλασίας και Θείου Κυρήγματος ενώ το πρωί της εορτής, θα τελεσθεί η ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία  Πανηγυρική Θεία Λειτουργίας μετά Θείου Κηρύγματος
Προσκαλούνται άπαντες οι ευσεβείς χριστιανοί

Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

Διευκρίνηση από την Ιερά μας Μητρόπολη περί του βανδαλισμού του τάφου του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ

Με ιδιαιτέρα λύπη διαπιστώνουμε πως το γεγονός του λεγομένου «βανδαλισμού» επί του τάφου του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ, το οποίο είδε το φως της δημοσιότητος πριν λίγες ημέρες, γίνεται στοιχείο εκμετάλλευσης από πολλούς και διαφόρους.
Ανακοινώθηκε και είναι αληθές, ότι: «Άγνωστοι βεβήλωσαν τον τάφο του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ, σπάζοντας τον μεταλλικό σταυρό που υπήρχε στον τάφο!…». Επίσης διαδόθηκε ότι: «ο Σταυρός… παραδόθηκε αμέσως στον εφημέριο του διπλανού Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήμονος…», το οποίο είναι αναληθές.Κατόπιν επικοινωνίας, οι υπεύθυνοι του Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήμονος μας δήλωσαν ότι «ο Σταυρός που ήταν τοποθετημένος επί του μνημείου του Επισκόπου Ρωγών, παραδόθηκε στην νεοκώρο του Ιερού Ναού από γείτονα καταστηματάρχη και βρίσκεται στον Ιερό Ναό. Φυσικά κανείς ιερεύς, εφημέριος του Ναού, δεν παρέλαβε το Σταυρό από κανέναν επίσημο φορέα».
Λυπούμαστε γιατί το γεγονός δεν ήταν άξιο της διαστάσεως που έλαβε, αλλά πολύ περισσότερο λυπούμαστε για το ότι επιχειρήθηκε η πολιτική εκμετάλλευσή του. Δυστυχώς η αλήθεια είναι πως είμαστε φτωχοί από αξίες και ιδανικά, όχι επειδή λείπουν από την περιοχή μας, αλλά από έλλειψη της προσωπικής μας προσοχής σ’ αυτά. Η εμπειρία της ιστορικής γνώσεως, όταν υπάρχει, απαιτεί τον σεβασμό μας σ’ εκείνους που έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία της Πατρίδος μας. Στη Θυσία και στην Αξιοπρέπεια δεν χωρά κανενός είδους εκμετάλλευση.
Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, την Παρασκευή 19 Ιουλίου και ώρα 11:00, προέβη σε σχετική δήλωση, κατά την οποία ήταν σαφέστατος ως προς την ουσία του θέματος το οποίο προέκυψε.
Στον τοπικό Τηλεοπτικό Σταθμό «ΑΧΕΛΩΟΣ T.V.» τόνισε τα εξής:
«Πληροφορηθήκαμε πως κάποιοι ασέβησαν στον τάφο του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ. Μας δίνεται η δυνατότητα - δυστυχώς μέσα από αυτό το γεγονός - να αναφερθούμε σ’ έναν Ιεράρχη αγωνιστή και μάρτυρα, τον οποίο πρέπει να τον τιμούμε, να τον σεβόμαστε, να τον προβάλουμε πάντα.»Το Μεσολόγγι έχει μεγάλη τιμή να φιλοξενεί το σκήνωμά του και είναι πάντα ευγνώμων και πάντα καυχάται διότι εκείνος ο μαρτυρικός επίσκοπος, ο Ρωγών Ιωσήφ, εδώ εκοιμήθη και ετάφη.
»Κάποιοι πήγαν στον τάφο του και έσπασαν το Σταυρό. Και φυσικά δεν ξέρουμε ποιοί είναι. Εάν είναι κάποιοι που δεν ήξεραν τι κάνανε, δεν μπορούμε να πούμε τίποτα. Αλλά εάν είναι κάποιοι οι οποίοι από ασέβεια πήγαν και έκαναν αυτό το ανοσιούργημα, αυτό μας λυπεί πολύ. Μας στενοχωρεί πολύ, μας θλίβει. Τρέμουμε με τη σκέψη ότι μπορούν να βρεθούν Έλληνες που θα ασεβήσουν πάνω στον τάφο του Ρωγών Ιωσήφ. Ευχόμαστε αυτό να μας διδάξει.»Ευχόμαστε να καταλάβουμε όλοι μας πως - κι εμείς οι μεγαλύτεροι στην ηλικία, είτε υπεύθυνοι, είτε ηγέται, είτε εκπαιδευτικοί, είτε κληρικοί, όποιοι και αν είναι - οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να δώσουμε στην νέα γενεά γνησία ιστορία, σεβασμό στην Ορθοδοξία και στην Πατρίδα μας, σεβασμό στα ιδανικά μας. Για να βλέπουμε αυτούς τους τόπους Θυσίας και να τους σεβόμαστε, να τους τιμούμε, να παραδειγματιζόμαστε και να βοηθάμε πάντα να γίνονται καλύτεροι, για να μείνουν στην Ιστορία.
»Θέλω να συγχαρώ εσάς (τα Μ.Μ.Ε.) που προβάλλετε αυτές τις αλήθειες και να ευχαριστήσω όλους εκείνους που συνήργησαν να αναδείξουν μαζί με τη Μητρόπολη τον τάφο αυτόν. Πιστεύω ότι θα διορθωθεί και θα γίνει ακόμη κάτι καλύτερο. Ο Θεός να δώσει να μην επαναληφθούν ποτέ τέτοια γεγονότα».

Σάββατο 20 Ιουλίου 2013

Πρόγραμμα Ιερών Ακολουθιών του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας

 ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013
 07:30' π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΔΑΦΝΙΑ ΜΑΚΡΥΝΕΙΑΣ
Όρθρος - Αρχιερατική Θεία Λειτουργία – Τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο αειμνήστου Αστυνομικού που εκτελέστηκε στο Δίστομο Βοιωτίας, Γεωργίου Ανδριτσόπουλου.

 ΠΕΜΠΤΗ 25 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013
19:30 μ.μ.- ΙΕΡΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ –ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΤΡΙΧΩΝΙΔΟΣ ( ΖΕΛΙΧΟΒΟ ) 
Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός

  ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013
 07:30 π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ Ι.Π. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Όρθρος – Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία
 19:30 μ.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΣΙΤΑΡΑΛΩΝΩΝ ΜΑΚΡΥΝΕΙΑΣ
Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός
  
 ΣΑΒΒΑΤΟ 27 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013
07:30 π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ Ι.Π. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ 
Όρθρος – Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία
19:30 μ.μ. – ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΒΟΝΙΤΣΗΣ
Αναστάσιμος και Μεθεόρτιος Αρχιερατικός Εσπερινός - Ιερά Λιτανεία

 ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013
 07:30' π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΓΕΝΕΣΙΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΠΕΡΑΤΙΑΣ ΒΟΝΙΤΣΗΣ
Όρθρος - Αρχιερατική Θεία Λειτουργία - εις πρεσβύτερον χειροτονία