Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Μήνυμα Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κκ Ιερωνύμου επί τη ενάρξει της νέας κατηχητικής χρονιάς



Εν Αθήναις 20 Σεπτεμβρίου 2012

Αγαπητoί μου Αδελφοί,

Μονοπώλησε το ενδιαφέρον μας τα τελευταία χρόνια η οικονομική κρίση και οι επώδυνες συνέπειες της που βιώνει ο λαός μας. Είναι καιρός όμως, να σκεφθούμε με ποιόν τρόπο θα εξέλθουμε κυρίως από την πνευματική κρίση, η οποία είναι η ρίζα του κακού και ιδιαίτερα να οργανώσουμε και να σχεδιάσουμε το μέλλον μας.Να προσφέρουμε στα παιδιά μας τη δυνατότητα να οραματίζονται, να χαίρονται και να αγαπούν τη ζωή. Να βλέπουν πέρα από τα αγαθά που συνηθίσαμε να διεκδικούμε με μεγάλες απώλειες ,ψυχικές και σωματικές.
Αυτός ο δρόμος περνά μέσα από την αγωγή που προσφέρει η Εκκλησία μας. Να δημιουργήσουμε στις καρδιές των παιδιών μας ανοικτά παράθυρα από τα οποία θα μπαίνει το Φως του λόγου του Θεού σαν τον ήλιο, για να τις ζεστάνει και να τις γεμίσει με τη χαρά της παρουσίας Του. Είναι αλήθεια πως ξεχάσαμε «αυτά που μάθαμε, παραλάβαμε και ακούσαμε» από τους Αγίους μας. Δεν είχαμε στη σκέψη μας «ό,τι είναι αληθινό, σεμνό, δίκαιο, καθαρό, αξιαγάπητο, ό,τι έχει σχέση με
την αρετή…»1 .
Ήρθε η στιγμή να τα θυμηθούμε και να τα διδάξουμε. Να βοηθήσουμε τα παιδιά και τους νέους μας να αναπτυχθούν έχοντας ρίζες αθάνατες. Να τα βοηθήσουμε στην κριτική σκέψη και το διάλογο. Οι πειρασμοί και οι δυσκολίες σε κάθε εποχή υπήρξαν και δεν θα πάψουν να υπάρχουν. Έχοντας όμως πνευματικά θεμέλια, θα μπορέσουν τα παιδιά μας να μεταμορφώσουν δημιουργικά το άγχος, τις αμφιβολίες και την αγωνία των καιρών μας.
Ας θυμηθούμε την τελευταία εντολή του Χριστού «Πορευθέντες, μαθητεύσατε, πάντα τα έθνη…»Αυτή σημαίνει ότι αποστολή μας είναι να αντιτάξουμε στις προκλήσεις των καιρών όχι τόσο μια αρνητική μαρτυρία, όσο την μαρτυρία, την αλήθεια και το πλήρωμα της Ορθοδοξίας.
Στις κατηχητικές συνάξεις των ενοριών μας οι ιερείς και οι κατηχητές μαθαίνουν στα παιδιά μας να αγαπούν, να ευγνωμονούν το Θεό και τους ανθρώπους που είναι γύρω τους. Να βλέπουν τις αρετές τους. Να μην λυπούνται από τη φανέρωση των αδυναμιών τους, αλλά να ευγνωμονούν το Θεό, γιατί μπορούν δημιουργικά να τις υπερβούν. Να αισθάνονται χαρά, γιατί μπορούν να μεταμορφώνουν σε αφορμή ευλογίας τις δοκιμασίες που αντιμετωπίζουν. Μαθαίνουν επίσης να διψούν για αληθινή ζωή. Οι Άγιοι αλλά και οι φιλόσοφοι και οι ποιητές,  όπως εικονίζονται στο Νάρθηκα των Εκκλησιών και των Μοναστηριών μας, γίνονται ολοζώντανοι οδηγοί τους. Μαθαίνουν να συνομιλούν μαζί τους, να τους οδηγούν μακρύτερα από εκεί που περίμεναν. Να έχουν κέντρο της πορείας το Χριστό. Να σέβονται τον άνθρωπο και τη μοναδική του αξία. Να γίνονται όλα προσωπικά που έχουν νόημα και όνομα.
Η διδαχή των πηγών της Εκκλησίας μας είναι μια γιορτή ζωής. Μιας ζωής που είναι ένα ενιαίο ποτάμι που κυλά μέσα από τις χιλιετίες. Οι ψυχές των παιδιών μας αρδεύονται από τις μονάκριβες αλήθειες Της. Η αίσθηση της ζωής είναι τόσο ισχυρή, ώστε λέμε στο Θεό, όπως ένας Άγιος: «Στρέψε αλλού την κοίτη των ρευμάτων της χάριτος και της χαράς σου Θεέ μου, γιατί δεν αντέχω άλλο τόση χαρά, χάρη και αγαλλίαση». Η προσπάθεια αυτή δεν είναι ανέφελη. Πολλές φορές υπάρχουν δυσκολίες, οι οποίες με τη βοήθεια του Θεού ξεπερνιούνται.
Αγαπητοί μου γονείς, Δώστε στα παιδιά σας αυτή τη μοναδική ευκαιρία. Οδηγηθείτε και οδηγείστε τα παιδιά σας στην
αγκαλιά της Ενορίας σας. Θα λάβετε αλλά και θα προσφέρετε και τη δική σας παρουσία. Έχουμε ανάγκη από την πολυχρωμία της συνάντησης των ανθρώπων μας. Κληρικών και λαϊκών.

Καλή και ευλογημένη χρονιά

+ Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος
ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

Με απόλυτη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η Ε' Ιερατική Ημερίδα από την Ιερά μας Μητρόπολη

Εν Ιερά Πόλει Μεσολογγίου, τη 26η Σεπτεμβρίου 2012

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ
Ε’ Ιερατική Ημερίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας

Πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012, στις κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας στη Ρίζα Αντιρρίου, η Ε’ Ιερατική Ημερίδα για τους κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως. Το θέμα της Ημερίδος ήταν: «Η ενότητα κλήρου και λαού στη θεολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας».
Το θέμα ανέπτυξε ο Καθηγητής Δογματικής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Βασίλειος Τσίγκος.
Μετά την ακολουθία του Αγιασμού, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς κήρυξε την έναρξη της Ημερίδος. Στην εισαγωγική ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος, ευχαρίστησε τον ομιλητή και τους ιερείς για την συμμετοχή τους και αναφέρθηκε γενικά στην σχέση του κλήρου και του λαού μέσα στη ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Εξέφρασε επίσης την ανησυχία του και την αγωνία του για την διαρκή ενημέρωση και την συνεχή κατάρτιση των ιερέων πάνω στα σύγχρονα ποιμαντικά, κοινωνικά και θεολογικά θέματα, ώστε να μπορούν να ανταποκρίνονται στην ποιμαντική τους διακονία μέσα σε έναν κόσμο που διαρκώς μεταβάλλεται και στον οποίο η Εκκλησία διαρκώς βάλλεται, ενώ ο ρόλος και η προσφορά της αμφισβητείται.
Ακολούθως έδωσε τον λόγο στον κ. Καθηγητή ο οποίος ανέπτυξε το θέμα με γλαφυρότητα και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον των ιερέων. Μετά το διάλειμμα ακολούθησε συζήτηση η οποία διήρκεσε περισσότερο από δύο ώρες και δόθηκε η δυνατότητα στους ιερείς να διατυπώσουν τις ερωτήσεις και τις απορίες τους, οι οποίες επεκτάθηκαν σε πολλά θέματα, όπως το παλαιοημερολογητικό ζήτημα, η τέλεση των μυστηρίων Γάμου και Βαπτίσεως, οι «ιδιωτικές» θείες Λειτουργίες, η σχέση των κληρικών με τον επίσκοπο, η θέση των λαϊκών στην Εκκλησία, η σχέση των κληρικών και των λαϊκών, κ.α.
Την ημερίδα έκλεισε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Κοσμάς, ο οποίος ευχαρίστησε και πάλι τον ομιλητή και τους ιερείς και εξέφρασε τη χαρά του για την άριστη ατμόσφαιρα συνεργασίας που επικράτησε και την πνευματική ωφέλεια που επήλθε από τις εργασίες της Ημερίδος.Ακολούθησε κοινή τράπεζα, στο χώρο της κατασκηνώσεως, όπου παρακάθισαν όλοι οι σύνεδροι.

Εκ του Γραφείου Τύπου και Επικοινωνίας της Ιεράς Μητροπόλεως




Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Πρόγραμμα Β΄ Μοναστικού Συνεδρίου «Η προσφορά του Ορθόδοξου Μοναχισμού στην εποχή μας»


ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΕΥΚΑΔΟΣ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗΣ
Ιερά Μονή Παναγίας Φανερωμένης
Λευκάδος



«Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ
ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ»

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28-09-2012
12:00 – 16:00 μ.μ. Προσέλευσις Συνέδρων – Τακτοποίησις εἰς Ξενοδοχεῖα.
16:30 – 17:30 μ.μ. Ἑσπερινός εἰς τό Καθολικόν τῆς Ἱ. Μονῆς Παναγίας Φανερωμένης
18:00 – 18:30 μ.μ. Ἔναρξις Συνεδρίου – Χαιρετισμοί.

Α΄ Συνεδρία
Πρόεδρος: Αἰδεσιμολ. π. Ἰωάννης Σκιαδαρέσης
18:30 – 19:00 μ.μ. Εἰσαγωγική Ὁμιλία Σεβ. Μητροπολίτου Ἐδέσσης κ.κ. Ἰωήλ.
«Ἡ προσφορά τοῦ Ὀρθόδοξου Μοναχισμοῦ στήν ἐποχή μας».
19:00 – 19:20 μ.μ. Πανοσ. Ἀρχιμ. Χριστόδουλος, Καθηγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὅρους.
«Ἅγιον Ὅρος καί Λευκάδα».
19:20 – 19:40 μ.μ. κ. Δημήτριος Γιαννούλης, Ἱστορικός-καθηγητής Ἀνωτ. Ἐκκλ. Σχολῆς Βελλᾶς.
«Μοναστική Ἱστορία τῆς Νήσου Λευκάδος».
19:40 – 20:30 μ.μ. Συζήτησις.
21:00 μ.μ. Δεῖπνον εἰς τήν Ἱ. Μ. Φανερωμένης.
22:00 μ.μ. Ἀπόδειπνον.

ΣΑΒΒΑΤΟ 29-09-2012
06:00 – 08:30 π.μ. Ὄρθρος – Θ. Λειτουργία εἰς τό Καθολικόν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς.
08:30 – 09:00 π.μ. Πρωϊνό.

Β΄ Συνεδρία
Πρόεδρος: Πανοσιολ. Ἀρχιμ. Π. Ἰουστῖνος Μπαρδάκας Πρωτοσύγκελλος Ἱ.Μ. Φλωρίνης
09:30 – 09:50 π.μ. Πανοσ. Ἀρχιμ. Ἐλισσαῖος Σιμωνοπετρίτης Καθηγ. Ἱ. Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Ἁγίου Ὅρους.
«Θέσεις γιά τόν Μοναχισμό τοῦ Γέροντος Αἰμιλιανοῦ».
09:50 – 10:10 π.μ. Πανοσ. Ἀρχιμ. Ἀλέξιος Ξενοφωντινός Καθηγ. Ἱ. Μονῆς Ξενοφῶντος Ἁγ. Ὅρους.
«Ἐπίλεκτη Ξενοφωντινή Προσωπογραφία».
10:10 – 10:30 π.μ. Ὁσιωτάτη Γερόντισσα Εὐφημία, Καθηγουμένη Ἱ. Μονῆς Ἁγίου Ἀθανασίου Κέρκυρας.
«Ἡ δυνατότητα τῆς ἐπίτευξις τῆς ἐσωτερικῆς ἡσυχίας μέσα στήν δίνη τοῦ Κοινοβιακοῦ περισπασμοῦ».
10:30 – 11:30 π.μ. Συζήτησις.
11:30 – 12:00 π.μ. Διάλειμμα.

Γ΄ Συνεδρία
Πρόεδρος: Πανοσ. Ἀρχιμ. Ἐπιφάνιος Kαραγεώργος,  Γεν Αρχιερατικός Επίτροπος Ἱ. Μ. Αἰτωλίας  & Ακαρνανίας
12:00 – 12:20 π.μ. Πανοσ. Ἀρχιμ. Νεκτάριος καθηγούμενος Ἱ. Μονῆς Σαγματᾶ.
«Μοναχός καί τά ἔσχατα».
12:20 – 12:40 μ.μ. Πανοσ. Ἀρχιμ. Βαρνάβας Ἱ. Μ. Προφήτου Ἠλιοῦ Πρεβέζης.
«Τί εὖρες ἐν τῇ ὁδῷ ταύτη Πάτερ;».
12:40 – 13:30 μ.μ. Συζήτησις.
14:00 μ.μ. Γεῦμα εἰς τήν Ἱ. Μονήν Φανερωμένης.
16:30 – 17:30 μ.μ. Ἑσπερινός εἰς τό Καθολικόν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς.
17:30 – 17:45 μ.μ. Κέρασμα.
17:45 – 18:15 μ.μ. Ξενάγησις εἰς τό Ἐκκλησιαστικόν καί Ναυτικόν Μουσεῖο τῆς Ἱ. Μονῆς.

Δ΄Συνεδρία
Πρόεδρος: Πανοσ. Ἀρχιμ. Γεράσιμος Φωκᾶς,Πρωτοσύγκελλος Ἱ. Μ. Κεφαλληνίας
18:30 – 18:50 μ.μ. Θεοφ. Ἐπίσκοπος Ἀρσινόης π. Νεκτάριος.«Κυπριακός Μοναχισμός»
18:50 – 19:10 μ.μ. Πανοσ. Ἀρχιμ. Δοσίθεος Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Τατάρνης.«Ὁ καπνός ὁ ἐκδιώκων τάς μελίσσας».
19:10 – 19:30 μ.μ. Πανοσ. Ἀρχιμ. Μάξιμος Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ἁγ. Διονυσίου τοῦ ἐν Ὀλύμπῳ.
«Ἐξέλιξη καί μοναχισμός».
19:30 – 21:00 μ.μ. Συζήτησις.
21:15 μ.μ. Δεῖπνο εἰς τήν Ἱεράν Μονήν.
22:00 μ.μ. Ἀπόδειπνον.

• ΚΥΡΙΑΚΗ 30-09-2012
06:00 – 10:30 π.μ. Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία εἰς τό Καθολικόν τῆς Ἱ. Μονῆς.
10:30 – 11:00 π.μ. Κέρασμα εἰς τό Ἀρχονταρίκιον.

Ε΄ Συνεδρία
Πρόεδρος: Πανοσ. Ἀρχιμ. π. Ἐλισσαῖος, Καθηγούμενος Ἱ. Μονῆς Σίμωνος Πέτρας
11:15 – 11:35 π.μ. Ὁσιωτάτη Γερόντισσα Θεοξένη, Καθηγουμένη Ἱερᾶς Μονῆς Χρυσοπηγῆς Χανίων.
«Ὁ μοναχός μπροστά στήν κρίση τῶν σημερινῶν καιρῶν».
11:35 – 12:00 μ.μ. Ὁσιολογιώτατος Μωυσῆς μοναχός, Γέρων Ἱ. Κελλίου Ἁγ. Ἰωάν. Χρυσοστόμου Ἁγίου Ὅρους.
«Λογισμοί γιά τό σύγχρονο μοναχισμό».
12:00 – 12:40 μ.μ Συζήτησις.
12:40 – 13:30 μ.μ. Συμπεράσματα – Πορίσματα.
13:30 μ.μ. Γεῦμα.
15:30 μ.μ Περιήγησις εἰς μονάς καί μνημεῖα τῆς νήσου Λευκάδος.
20:15 μ.μ. Δεῖπνον.
Κατηγορία: 11 Σεμινάρια - Συζήτηση




Πανηγυρίζουν αύριο, 26 του μηνός Σεπτεμβρίου 2012, μνήμη της " Ιεράς Μεταστάσεως του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου" οι ομώνυμοι Ιεροί Ναοί που βρίσκονται στο Νεοχώρι Μεσολογγίου,στο Μοναστηράκι Βονίτσης και στην Άνω Μυρτιά.

Ξεκίνησαν οι εγγραφές στη Σχολή Βυζαντινής Μουσικής και στη Σχολή Αγιογραφίας της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας.
Στην ιερά πόλη του Μεσολογγίου
Η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής «ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΚΟΥΚΟΥΖΕΛΗΣ» λειτουργεί στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως, οδός Καψάλη 2 (πλησίον LIBERTY), τηλ. 26310 51724.
Η Σχολή Βυζαντινής Αγιογραφίας «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ» λειτουργεί κάτωθι του Δροσινείου Οικοτροφείου της Ιεράς Μητροπόλεως, οδός Δροσίνη 1, τηλ. 26310 51709.
Οι εγγραφές και για τις δύο Σχολές, θα πραγματοποιούνται στο Βιβλιοπωλείο της Ιεράς Μητροπόλεως «Φάρος Ορθοδοξίας», Πλατεία Ραζη-Κότσικα (πρ. Κέννεντυ) - Τηλ. 26310 26549.

Στην πόλη του Αγρινίου
Η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής «ΔΑΥΪΔ Ο ΨΑΛΜΩΔΟΣ» λειτουργεί πίσω από τον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος.  Πληροφορίες στο τηλ. 26410 31083.
Η Σχολή Βυζαντινής Αγιογραφίας «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ» λειτουργεί στην οδό Μελεάγρου 30 Πληροφορίες στο τηλ. 26410 55567.

"Μῆτερ Ὁσία, Εὐφροσύνη ἀξιάγαστε..." του Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα



Ο βίος της αγίας Ευφροσύνης είναι θαυμαστός και ο τρόπος της ζωής της ασυνήθιστος. Αποτελεί υπόδειγμα πνευματικής ανδρείας, αγνείας και σωφροσύνης.Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια τον 5ο αιώνα μ. Χ. Ήταν μοναχοκόρη και πολύ πλούσια. Ο υλικός πλούτος, ευτυχώς, δεν κατόρθωσε να της σκληρύνη την ψυχή, ώστε να γίνη φίλαυτη και φιλάργυρη, όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές, αλλά ήταν και παρέμεινε φιλάνθρωπη και ελεήμων. Οι γονείς της, άνθρωποι φιλόθεοι και φιλάνθρωποι, κατάφεραν να της μεταδώσουν τον αληθινό πλούτο της καρδιάς, δηλαδή να της εμπνεύσουν την αγάπη προς τον Θεό και τούς ανθρώπους.Σέ ηλικία δώδεκα ετών έμεινε ορφανή από μητέρα και ο πατέρας της έδειξε μεγαλύτερο ζήλο και επιμέλεια στην ανατροφή της. Όταν έγινε δεκαοκτώ ετών θέλησε να την παντρέψη με έναν νέο υψηλής κοινωνικής τάξης. Η Ευφροσύνη όμως είχε εκλέξει τον δρόμο της κατά Χριστόν παρθενίας και η απόφασή της ήταν σταθερή και αμετάκλητη. Γι’ αυτό κάποια ημέρα, αφού μοίρασε τα υπάρχοντά της στούς πτωχούς έφυγε κρυφά, και για να μή την ανακαλύψη ο πατέρας της και την υποχρεώση να επιστρέψη στον κόσμο και να παντρευτή παρά την θέλησή της, μεταμφιέστηκε και εγκαταβίωσε σε ανδρικό μοναστήρι με το όνομα Σμάραγδος. Έζησε στο ανδρικό μοναστήρι τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια χωρίς κανείς να καταλάβη το παραμικρό.
Στήν άσκηση και την αρετή ξεπέρασε κατά πολύ τούς συμμοναστάς της με αποτέλεσμα όλοι να θαυμάζουν τον θεάρεστο τρόπο ζωής του Σμάραγδου και αρκετοί να αγωνίζονται να τον μιμηθούν. Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης θαυμάζοντας την αγγελομίμητη ζωή της, γράφει: “Ηδυνήθη να αστράψη μεταξύ των ανδρών με τάς αρετάς, καθώς αι ο πολύτιμος λίθος σμάραγδος αστράπτει ανάμεσα εις τούς άλλους λίθους.
Όντως σμάραγδος εφάνη η μακαρία αύτη Ευφροσύνη...”.
Οι γονείς πολλές φορές, ίσως από υπερβολική αγάπη, που σίγουρα δεν είναι τελείως απαλλαγμένη από την φιλαυτία, επιμένουν να επιβάλουν στα παιδιά τους τις δικές τους αποφάσεις, τις οποίες λαμβάνουν εκείνοι για λογαριασμό των παιδιών τους. Η δικαιολογημένη αντίδραση των παιδιών, κάποιες φορές μάλιστα δυναμική και με στοιχεία υπερβολής, δημιουργεί οικογενειακές συγκρούσεις με κοινωνικές προεκτάσεις. Η αληθινή αγάπη είναι συνδεδεμένη με την ελευθερία και το αντίθετο.
Όπως αναφέρει συχνά ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος και το γράφει και στα βιβλία του, η αγάπη χωρίς την ελευθερία είναι δικτατορία, αλλά και η ελευθερία χωρίς την αληθινή αγάπη είναι αναρχία.
Η αγία Ευφροσύνη δεν έπαψε να αγαπά αληθινά τον πατέρα της και να προσεύχεται γι’ αυτόν. Όταν κατάλαβε ότι πλησιάζει το τέλος της επίγειας ζωής της ζήτησε να τον συναντήση. Εν τώ μεταξύ είχε γίνει και αυτός μοναχός στο ίδιο μοναστήρι χωρίς να του περνά ποτέ από το μυαλό ότι θα συναντούσε εκεί την κόρη του. Κατά την συνάντηση αυτή μαθεύτηκε το μυστικό της και το πραγματικό της όνομα. Εδώ αξίζει να σημειωθή ότι ο Παφνούτιος, ο πατέρας της, είναι και αυτός άγιος και ότι πατέρας και κόρη γιορτάζουν την ίδια ημέρα.
Μέσα στο ανδρικό Μοναστήρι έκανε υπεράνθρωπον αγώνα για να ζήση κατά Χριστόν. Έπρεπε συνεχώς να προσποιήται, αλλά και να καταβάλη μεγάλους κόπους, ώστε να μήν υστερήση στην άσκηση και τις πνευματικές επιδόσεις από τούς συμμοναστάς της. Καί πραγματικά, όπως αναφέρει ο ιερός υμνογράφος, απέρριψε το χαύνον του θήλεος και απέκτησε ανδρικό, δηλαδή ανδρείο, φρόνημα.
Έτσι μπόρεσε να ξεπεράση τις δυσκολίες, να νικήση τούς ποικίλους πειρασμούς και να ζήση “με την άφθαρτον αγνείαν και σωφροσύνην, την οποίαν κατακτούν φθαρτοί άνθρωποι διά καμάτων και ιδρώτων” (Άγιος Ιωάννης ο Σιναίτης).
Πράγματι, η αγνότητα και η σωφροσύνη αποκτούνται με πολλούς κόπους και ιδρώτες. Ο άγιος Ιωάννης ο Σινα|της, στο θαυμάσιο βιβλίο του που ονομάζεται "Κλίμαξ", αφιερώνει έναν λόγο στην αγνότητα και την σωφροσύνη, όπου μεταξύ των άλλων, αναφέρει: “Αγνεία σημαίνει απόκτηση της ασωμάτου φύσεως. Αγνεία σημαίνει ζηλευτός οίκος του Χριστού και επίγειος ουρανός της καρδιάς. Αγνεία σημαίνει υπερφυσική απάρνηση της ανθρωπίνης φύσεως, μία αληθινά παράδοξη άμιλλα σώματος θνητού και φθαρτού προς τούς ασωμάτους αγγέλους. Αγνός είναι εκείνος που με τον ένα έρωτα (τον θεϊκό), απέκρουσε τον άλλο έρωτα (τον σαρκικό), και έσβυσε το υλικό με το άϋλο πύρ. Σωφροσύνη σημαίνει γενική ονομασία όλων των αρετών. Σώφρων είναι εκείνος που και κατά τον ύπνο δεν αισθάνεται καμμία σαρκική κίνηση ή αλλοίωση της καταστάσεώς του. Σώφρων είναι εκείνος που απέκτησε τελεία αναισθησία ως προς την διαφορά του φύλου. Αυτός είναι ο κανών και ο όρος της τελείας και πανάγνου αγνείας, το να συμπεριφέρεται κανείς παρόμοια και προς τα έμψυχα και προς τα άψυχα σώματα, και προς τα λογικά και προς τα άλογα”.
Η αγία Ευφροσύνη μάς υπενθυμίζει, μεταξύ των άλλων, και το γεγονός ότι εάν κάποιος επιθυμή και θέλη πραγματικά να ζήση κατά Χριστόν, δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που να μπορή να τον αποτρέψη. Σίγουρα, θα συναντήση πειρασμούς και δυσκολίες, θα έλθη, ίσως, αντιμέτωπος με πρόσωπα και καταστάσεις, εάν όμως αγαπά αληθινά την πνευματική ζωή, θα κάνη υπομονή και θα φθάση στον σκοπό του, διότι η αγάπη “πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει”, και μηχανεύεται απίθανους τρόπους για να εκφραστή.Γιά να ζήση κανείς με αγνότητα και σωφροσύνη χρειάζεται ασφαλώς να καταβάλη μεγάλους κόπους και να χύση πολύ ιδρώτα. Οι Άγιοι με το φωτεινό παράδειγμά τους μάς βεβαιώνουν όμως ότι αυτή η ζωή, παρά τις δυσκολίες της, είναι υπέροχη. Καί κρύβει τέτοιες χαρές, που είναι εντελώς αδύνατο και να τις φανταστούν ακόμη οι “ψυχικοί άνθρωποι”.

πηγή: Εκκλησιαστική Παρέμβαση

Ἀγαπητοί, εἰ οὕτως ὁ Θεὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ἀλλήλους ἀγαπᾶν.


Ἀγαπητοί, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον.ἐν τούτῳ γινώσκετε τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ· πᾶν πνεῦμα ὃ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι· καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι· καὶ τοῦτό ἐστι τὸ τοῦ ἀντιχρίστου, ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται, καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν ἤδη.Ὑμεῖς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστε, τεκνία, καὶ νενικήκατε αὐτούς, ὅτι μείζων ἐστὶν ὁ ἐν ὑμῖν ἢ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ.αὐτοὶ ἐκ τοῦ κόσμου εἰσί· διὰ τοῦτο ἐκ τοῦ κόσμου λαλοῦσι καὶ ὁ κόσμος αὐτῶν ἀκούει. ἡμεῖς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐσμεν· ὁ γινώσκων τὸν Θεὸν ἀκούει ἡμῶν. ὃς οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἀκούει ἡμῶν. ἐκ τούτου γινώσκομεν τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας καὶ τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης. Ἀγαπητοί, ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, ὅτι ἡ ἀγάπη ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι, καὶ πᾶς ὁ ἀγαπῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται καὶ γινώσκει τὸν Θεόν. ὁ μὴ ἀγαπῶν οὐκ ἔγνω τὸν Θεόν, ὅτι ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν. ἐν τούτῳ ἐφανερώθη ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐν ἡμῖν, ὅτι τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἀπέσταλκεν ὁ Θεὸς εἰς τὸν κόσμον ἵνα ζήσωμεν δι' αὐτοῦ. ἐν τούτῳ ἐστὶν ἡ ἀγάπη, οὐχ ὅτι ἡμεῖς ἠγαπήσαμεν τὸν Θεόν, ἀλλ' ὅτι αὐτὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς καὶ ἀπέστειλε τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἱλασμὸν περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν.
Ἀγαπητοί, εἰ οὕτως ὁ Θεὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ἀλλήλους ἀγαπᾶν.
Θεὸν οὐδεὶς πώποτε τεθέαται·ἐὰν ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, ὁ Θεὸς ἐν ἡμῖν μένει καὶ ἡ ἀγάπη αὐτοῦ τετελειωμένη ἐστὶν ἐν ἡμῖν. ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐν αὐτῷ μένομεν καὶ αὐτὸς ἐν ἡμῖν, ὅτι ἐκ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ δέδωκεν ἡμῖν.Καὶ ἡμεῖς τεθεάμεθα καὶ μαρτυροῦμεν ὅτι ὁ πατὴρ ἀπέσταλκε τὸν υἱὸν σωτῆρα τοῦ κόσμου. ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ μένει καὶ αὐτὸς ἐν τῷ Θεῷ. καὶ ἡμεῖς ἐγνώκαμεν καὶ πεπιστεύκαμεν τὴν ἀγάπην ἣν ἔχει ὁ Θεὸς ἐν ἡμῖν.Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ.Ἐν τούτῳ τετελείωται ἡ ἀγάπη μεθ' ἡμῶν, ἵνα παρρησίαν ἔχωμεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως, ὅτι καθὼς ἐκεῖνός ἐστι, καὶ ἡμεῖς ἐσμεν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ. φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλ' ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον, ὅτι ὁ φόβος κόλασιν ἔχει, ὁ δὲ φοβούμενος οὐ τετελείωται ἐν τῇ ἀγάπῃ. 
Ἡμεῖς ἀγαπῶμεν αὐτόν, ὅτι αὐτὸς πρῶτος ἠγάπησεν ἡμᾶς.ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεόν, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῇ, ψεύστης ἐστίν· ὁ γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν ὃν ἑώρακε, τὸν Θεὸν ὃν οὐχ ἑώρακε πῶς δύναται ἀγαπᾶν;καὶ ταύτην τὴν ἐντολὴν ἔχομεν ἀπ' αὐτοῦ,ἵνα ὁ ἀγαπῶν τὸν Θεὸν ἀγαπᾷ καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ.

(πηγή:Καθολική Επιστολή Α Ιωάννου,4)


"Πρὲσβευε Θεολόγε παμμακάριστε,
ἐκ δυσσεβῶν ἐχθρῶν, αἰσθητῶν καὶ νοητῶν,
λυτρωθῆναι λαὸν
τὸν τὴν μνήμην σου, ἀεὶ ἐκτελοῦντα πιστῶς"

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κκ ΙΕΡΟΘΕΟΣ μιλά για τον Άγιο Ιωάννη τον εν Βραχωρίω αθλήσαντα

Ο βίος του Αγίου Νεομάρτυρος Ιωάννου είναι συγκινητικότατος.Η ψυχή του δεν αναπαυόταν στην μουσουλμανική θρησκεία,έστω κι αν ασχολείτο με την πνευματική διάσταση του Κορανίου.
Αναζητούσε κάτι αυθεντικότερο και βαθύτερο όπως ενδεχομένως το συναντούσε στούς Ορθοδόξους Χριστιανούς της εποχής εκείνης.Φαίνεται του έκανε μεγαλύτερη εντύπωση η ασκητική της Ορθοδόξου Εκκλησίας,γι΄αυτό τηρούσε διακριτικά τις συνήθειες των Ορθοδόξων Χριστιανών.
Σε κάποια, όμως στιγμή άναψε μέσα του η μεγάλη αγάπη προς τον Θεό και αποφάσισε να ξεκαθαρίση τα πράγματα, δηλαδή να αρνηθή την μουσουλμανική θρησκεία και να γίνη Ορθόδοξος Χριστιανός.Αυτό δεν ήταν απλώς μια επιθυμία που έγινε απο εξωτερικούς λόγους, αλλά ήταν έκφραση της αγάπης του Θεού.Γιατί μια τέτοια διάθεση εμπνέεται από τον Θεό της αληθείας...
Πράγματι, ο βίος και το μαρτύριο του αγίου Ιωάννου του Νεομάρτυρος είναι πολύ συγκινητικά και δείχνουν την δυναμικότητα της Ορθοδόξου Πίστεως και την οικουμενικότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας...
Η ομολογία της πίστεώς του και το αίμα του μαρτυρίου του εξωράισαν την Εκκλησία και δόξασαν το Γένος μας.
Θα ήθελα να περατώσω την αναφορά μου αυτή στον Άγιο Νεομάρτυρα Ιωάννη με το απολυτίκιό του :
"Τῆς Κονίτσης τὸν γόνον, Βραχωρίου τὸ καύχημα, καὶ Χριστοῦ ὁπλίτην τὸν νέον Ἰωάννην τιμήσωμεν· ἐκ ῥίζης γὰρ δυσώδους προελθῶν, ἐνήθλησε λαμπρῶς ὑπὲρ Χριστοῦ, καὶ κινδύνων ἐξαιτεῖται ἀπαλλαγήν, τοῖς πρὸς αὐτὸν κραυγάζουσι· Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι διὰ σοῦ, ἡμῖν παθῶν ἐκλύτρωσιν".
(Απόσπασμα ομιλίας του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου πατρός ΙΕΡΟΘΕΟΥ σε εκδήλωση του Συλλόγου των εν Πάτραις Αιτωλοακαρνάνων"Άγιος Κοσμάς Αιτωλός" στην Πάτρα, στις 30-10-2004)

"Εορτάζει σήμερον, του Βραχωρίου η πόλις...



"Χορεύει η πόλις μυστικώς,Βραχωρίου σήμερον, 
επιτελούσα την μνήμην σου, ωδαίς και άσμασιν, 
εν η τον αγώνα,τον καλόν ετέλεσας,
η δίδου ουρανόθεν πρεσβείαις σου,χάριν και έλεος,
Ιωάννη εκλυτρούμενος απο πάσης,
ταύτην περιστάσεως".

Ω Μῆτερ τοῦ Λόγου καί Λυτρωτοῦ, σήν χάριν αἰτοῦμεν ἐκ καρδίας τε καί ψυχῆς, μετάνοιαν δοῦναι, σοῖς δούλοις ἀναξίοις...



Οἱ ἔχοντες σκέπην σήν κραταιάν,
σεμνύνονται πάντες καί καυχῶνται
κατά Θεόν, σέ ἔχοντες τεῖχος, καί
θείαν προστασίαν, σεισμῶν πυρός
καί βλάβης, διαφυλάττουσαν".

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

Βίος και πολιτεία του Αγίου Ευσταθίου που εορτάζει και τιμά αύριο η Εκκλησία μας


Στις 20 Σεπτεμβρίου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη μιας αγίας οικογενείας. Μιας οικογενείας μαρτύρων πού την αποτελούσαν ο άγιος Ευστάθιος, η σύζυγος του αγία Θεοπίστη και τα δύο παιδιά τους, οι άγιοι Αγάπιος και Θεόπιστος.
Στα 98 μ. Χ. ο Πλακίδας, αυτό ήταν το πρώτο όνομα του αγίου Ευσταθίου, διαπρέπει σαν στρατηλάτης ενδοξότατος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Δεν είναι μόνο η ευγενής καταγωγή και ο πλούτος, πού τον κάνουν να ξεχωρίζη, αλλά και οι εξοχές νίκες και τα ανδραγαθήματα του. Κι από κοντά ο ψυχικός του πλούτος. Συνετός, εγκρατής και σώφρων, δίκαιος και ελεήμων, αποτελεί αν και ειδωλολάτρης ακόμα μια εκλεκτή ψυχή. Σ' αυτές του τις αρετές του μοιάζουν και η σύζυγος και οι δύο γιοι του.
Ένα τέτοιο ευγενικό θήραμα ήταν αδύνατο να ξεφύγη από τα δίχτυα της αγάπης του θείου Κυνηγού. Έτσι λοιπόν κάποια μέρα πού ο Πλακίδας γύμναζε το στρατό στο κυνήγι, τράβηξε την προσοχή του κάποιο ελάφι, πού ενώ έτρεχε, στρεφόταν και τον κοίταζε στα μάτια. Όρμησε να το κυνηγήση, αλλ' εκείνο βρέθηκε μ' ένα πήδημα στο χείλος ενός μεγάλου χάσματος, αφήνοντας αντίκρυ τον έφιππο Πλακίδα. Και ξαφνικά βλέπει ο στρατηλάτης ανάμεσα στα κέρατα του ελαφιού έναν υπέρλαμπρο σταυρό με τον Εσταυρωμένο. Ακούει και μια φωνή, πού του αποκαλύπτει ότι Αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός, ο μόνος αληθινός Θεός, και τον καλεί να πιστέψη και να βαπτιστή.
Το ελάφι εξαφανίζεται και ο Πλακίδας επιστρέφει στο σπίτι του. Πριν προλάβη όμως να εξιστόρηση το συνταρακτικό γεγονός στη σύζυγο του, εκείνη του φανερώνει ότι ο Θεός των χριστιανών αποκαλύφθηκε και σ' αυτήν καλώντας την να πιστέψη με όλη την οικογένεια της. Την ίδια νύχτα δέχεται ή οικογένεια το άγιο βάπτισμα από τον επίσκοπο της Ρώμης.
Το άλλο πρωί ο άγιος Ευστάθιος πηγαίνει πάλι στο μέρος όπου του είχε αποκαλυφθή το όραμα του ελαφιού. Κι εκεί ακούει νέα συνταρακτική αποκάλυψη:
Θα πάθης όσα έπαθε και ο Ιώβ τον παλαιό καιρό, αλλά στο τέλος θα νικήσης τον διάβολο... Ανδρίζου, Ευστάθιε, και αγωνίζου στον δρόμο της αρετής. Το θέλημα του Κυρίου ας γίνη, απάντησε ο Ευστάθιος. Το ίδιο είπε και η αγία Θεοπίστη, όταν της φανέρωσε την πρόρρηση.εν περνούν λίγες μέρες και ο στίβος του αγώνα για τον νεοφώτιστο στρατηλάτη ανοίγεται. Από λοιμώδη ασθένεια πεθαίνουν όλοι οι υπηρέτες και οι άνθρωποι του σπιτιού του. Αρρωσταίνουν και ψοφούν τα άλογα και τα άλλα ζώα του. Κι ενώ κάποια μέρα απουσιάζουν από το σπίτι, μπαίνουν σ' αυτό κλέφτες και τους παίρνουν ό,τι έχουν. Μένουν μόνο με τα ρούχα πού φορούν. Οι μέχρι πριν λίγο πλουσιώτατοι και ενδοξότατοι άρχοντες κατάντησαν φτωχοί και αξιολύπητοι. Αποφασίζουν τότε να εγκαταλείψουν τη Ρώμη και να πάνε σε τόπο άγνωστο. Σαν τον πιο κατάλληλο βρίσκουν τα Ιεροσόλυμα, και ξεκινούν για κει. Κανείς τους βέβαια δεν μπορεί να φανταστή αυτά πού θα ακολουθήσουν. Στο τέλος του θαλασσινού ταξιδιού τους ο βάρβαρος και άνομος πλοίαρχος, ζητώντας υπέρογκα ναύλα, κρατάει τη Θεοπίστη στο πλοίο του αποχωρίζοντας την έτσι από την οικογένεια της.
Με οδύνη αβάσταχτη ο πονεμένος σύζυγος συνεχίζει τον δρόμο του με τα δύο παιδιά του ως την όχθη ενός μεγάλου ποταμού. 'Εκεί αναγκάζεται ν' αφήση το μεγαλύτερο παιδί, για να πέραση πρώτα το μικρότερο απέναντι. Καθώς όμως επιστρέφει να πάρη και το άλλο, βλέπει ότι το έχει αρπάξει ένα λιοντάρι. Γυρίζει τότε και βλέπει πώς και το μικρότερο το άρπαξε ένας λύκος. Μέσα στα δάκρυα του θυμάται ο άγιος την πρόρρηση του Κυρίου, ότι θα πέραση όσα και ο Ιώβ. Ίσως και περισσότερα, θα έλεγε κανείς. Γιατί ενώ ο Ιώβ είχε ένα κομμάτι γης για ν' αναπαύεται, έστω και πάνω στην κοπριά, αυτός περιφέρεται ξένος σε ξένη χώρα. Εκείνος είχε κοντά του τουλάχιστον τους φίλους και τη γυναίκα του, ενώ ο άγιος απέμεινε έρημος από ανθρώπους.
Είναι φυσικό να συγκλονίζεται η ψυχή πού χτυπιέται από τέτοια και τόσα κύματα. Μα όταν αυτή είναι γαντζωμένη γερά στην αγάπη του Χριστού, δεν λυγίζει, δεν σαλεύει από την πίστη της. Υπερισχύει η εμπιστοσύνη στην πρόνοια Εκείνου, πού αγρυπνεί διαρκώς πάνω μας. Εκείνου, πού ξέρει γιατί στέλνει τα πικρά ποτήρια, και πού γνωρίζει να δίνη και την «έκβασιν» του πειρασμού. Με αφάνταστη υπομονή και γενναιότητα σήκωσε τον σταυρό του ο άγιος, εκτελώντας αγροτικές εργασίες επί δεκαέξι ολόκληρα χρόνια, εκεί, στην ξένη γη της Ανατολής.
Κάποτε ο Κύριος έκρινε πώς πλησίαζε η ώρα να λαβή το στεφάνι της υπομονής του. Στέλνοντας ανθρώπους σε όλα τα σημεία της αυτοκρατορίας ο αυτοκράτωρ Τραϊανός κατορθώνει να τον ανακάλυψη. Γιατί ο γενναίος στρατηλάτης είναι ο μόνος πού μπορεί να σώση το κράτος από τους εχθρούς πού το απειλούν. Ο αυτοκράτωρ του ξαναδίνει τα πρώτα αξιώματα και του αναθέτει την αρχιστρατηγεία.
Ο άγιος Ευστάθιος, για ν' αύξηση το στράτευμα, στρατολογεί πολλούς νέους από όλη τη ρωμαϊκή επικράτεια. Ανάμεσα τους, χωρίς να το ξέρη, στρατολογήθηκαν και τα δύο παιδιά του. Είχαν και τα δύο σωθή από τα στόματα των θηρίων με την επέμβαση γεωργών και βοσκών της περιοχής. Δεν τα γνώρισε, αλλά καθώς τα είδε ευγενικά και ευπαρουσίαστα, τα κράτησε για να τον υπηρετούν στο τραπέζι.
Η εκστρατεία άρχισε και συνεχίστηκε μέχρι την πόλη πού έμενε η αγία Θεοπίστη. Ο Θεός τη διαφύλαξε και αυτή σώα και άβλαβη από τις ανήθικες προθέσεις του πλοιάρχου, τιμωρώντας τον με ξαφνική ασθένεια. Ο στρατηγός έστησε τυχαία τη σκηνή του στον κήπο του σπιτιού πού έμενε η αγία. Μια μέρα τα δύο παιδιά μπήκαν στο σπίτι και έδωσαν στην οικοδέσποινα ορισμένα τρόφιμα για να τα μαγειρέψη. Μέχρι να ετοιμαστή το φαγητό έπιασαν συζήτηση για την καταγωγή τους.
Ο μεγαλύτερος διηγήθηκε στον μικρότερο για τους γονείς και τον αδελφό του, για το ταξίδι τους με το πλοίο, για το επεισόδιο στο ποτάμι με το λιοντάρι και το λύκο. Ο μικρότερος συγκλονίστηκε. Είσαι ο αδελφός μου, φώναξε και έπεσε στην αγκαλιά του. Η αγία Θεοπίστη άκουγε από το μαγειρείο τη συζήτηση και συγκινημένη αναγνώρισε τα παιδιά της. Συγκρατήθηκε όμως και δεν εκδηλώθηκε αμέσως. Αργότερα πήγε στη σκηνή του στρατηγού να τα ζήτηση. Εκείνα έλειπαν. Βρήκε όμως τον άγιο να κάθεται στη σκιά ενός δένδρου. Καθώς τον παρατήρησε διέκρινε τα χαρακτηριστικά του συζύγου της. Τον πλησίασε και του διηγήθηκε την ιστορία της. Οι σύζυγοι αναγνωρίστηκαν. Η χαρά και η συγκίνηση τους δεν περιγράφεται. Έπεσαν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και δόξασαν τον Θεό. Τα παιδιά μας, που είναι; ρώτησε σε λίγο η αγία. Τα παιδιά μας, τα έφαγαν τα θηρία, απάντησε με συντριβή ο άγιος και διηγήθηκε το επεισόδιο στο ποτάμι.
Ας δοξάσουμε πάλι τον Θεό, είπε τότε η αγία. Τα παιδιά μας ζουν και βρίσκονται κοντά μας! Άκουσα να λένε τα ίδια, όσα μου διηγείσαι εσύ τώρα. Έκπληκτος ο στρατηλάτης καλεί τους δύο νέους και βεβαιώνεται πώς είναι τα παιδιά του.
Η χαρά όλων δεν έχει όρια. Έπειτα από δεκαεξάχρονη δοκιμασία η οικογένεια, πού χωρίστηκε με θλιβερό και φρικτό τρόπο, ξαναενώνεται. Μαζί της πανηγυρίζει και όλο το στράτευμα. Ο Θεός αμείβει έτσι την αγία οικογένεια για την υπομονή σε τόσα δεινά πού δοκίμασε, αλλά της ετοιμάζει και ένα άλλο μεγαλύτερο στεφάνι υπομονής και καρτερίας. Νικητής και τροπαιούχος επιστρέφει με την οικογένεια του στη Ρώμη ο ένδοξος αρχιστράτηγος. Ο αυτοκράτορας Αδριανός, πού διαδέχθηκε τον Τραϊανό, ετοιμάζεται να προσφέρη μεγάλη θυσία στα είδωλα, τόσο για τη νίκη του, όσο και για την ανεύρεση ιών προσφιλών του προσώπων. Μα ο άγιος με παρρησία δηλώνει:
- Βασιλιά, εγώ τον Χριστό λατρεύω. Αυτόν δοξάζω και Αυτόν ευχαριστώ. Γιατί σ' Αυτόν χρεωστώ τη ζωή μου και την ψυχή μου. Αυτός μου έδωσε δύναμη και νίκησα τους εχθρούς. Αυτός ευδόκησε και είδα και τη γυναίκα και τα παιδιά μου. Άλλον Θεό ούτε γνωρίζω ούτε πιστεύω, παρά μόνον Αυτόν, πού δημιούργησε τον ουρανό και τη γη.
Συγκλονιστική εντύπωση έκανε η δήλωση αυτή. Το πανηγυρικό σκηνικό αλλάζει. Οι ειδωλολάτρες ιερείς και οι αξιωματικοί σκυθρώπιασαν. Εξοργισμένος ο Αδριανός διατάζει τον άγιο να βγάλη τη στρατιωτική ζώνη και να στέκεται μπροστά του σαν κατάδικος. Παρ' όλες τις προσπάθειες του, τις υποσχέσεις και απειλές, δεν κατορθώνει να τον μεταπείση. Και ο ένδοξος στρατηλάτης, ο σωτήρας της αυτοκρατορίας, καταδικάζεται σε θάνατο μαζί με όλη την οικογένεια του. Τους εκθέτουν σε μια πεδιάδα και εξαπολύουν ένα πεινασμένο λιοντάρι, για να τους κατασπάραξη. Αλλά αυτό, όταν τους πλησίασε, έσκυψε το κεφάλι σαν να τους προσκυνούσε και γύρισε πίσω. Κατασκευάζουν τότε ένα χάλκινο ομοίωμα βοδιού, το όποιο πυρώνουν στη φωτιά και ρίχνουν μέσα τους αγίους.
Όταν μετά τρεις μέρες το άνοιξαν, είδαν ότι οι ψυχές τους είχαν πετάξει στον ουρανό, χωρίς όμως να πειραχθή ούτε μια τρίχα της κεφαλής τους. Το θαύμα αυτό έκανε το πλήθος πού είχε συναχθή να κραυγάση:
Μέγας ο Θεός των χριστιανών! Αυτός μόνο είναι Θεός αληθινός και κανείς άλλος. 
Απολυτίκιον. 'Ηχος α'. Της ερήμου πολίτης.
Αγρευθείς ουρανόθεν προς ευσέβειαν ένδοξε, τη του σοι οφθέντος δυνάμει, δι' ελάφου Ευστάθιε, ποικίλους καθυπέστης πειρασμούς, και ήστραψας εν άθλοις ιεροίς, συν τη θεία σου συμβίω και τοις υιοίς, φαιδρύνων τους βοώντας σοι' Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω δείξαντί σε εν παντί, Ιώβ παμμάκαρ δεύτερον. 

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Άλλη μια ποιμαντική δραστηριότητα ξεκινάει η Ιερά μας Μητρόπολη


Έτοιμο για λειτουργία είναι το «κοινωνικό φροντιστήριο», η νέα κοινωνική προσφορά της Ιεράς  μας Μητροπόλεως. Τα ενισχυτικά μαθήματα θα απευθύνονται σε μαθητές Γυμνασίου – Λυκείου και θα διδάσκονται από εθελοντές εκπαιδευτικούς σε αίθουσες του 2ου & 6ου Γυμνασίου Αγρινίου. Ο Μητροπολίτης μας Αιτωλίας & Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμάς, μάλιστα θα τελέσει αγιασμό την Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου και ώρα 6 μ.μ. στο σχολικό συγκρότημα του 2ου & 6ου Γυμνασίου Αγρινίου, για την έναρξη των ενισχυτικών μαθημάτων που θα πραγματοποιηθούν , για μαθητές οικογενειών, οι οποίες λόγω της οικονομικής κρίσης δε μπορούν να εντάξουν τα παιδιά τους σε φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης.Αναλυτικά η ανακοίνωση:

Συγκεκριμένα θα διδάσκονται τα εξής μαθήματα:

Α΄ Γυμνασίου
Μαθηματικά Αρχαία Ελληνικά

Β΄ Γυμνασίου
 Μαθηματικά, Αρχαία Ελληνικά

Γ΄ Γυμνασίου
Μαθηματικά, Αρχαία Ελληνικά, Νεοελληνική Γλώσσα

Α΄ Λυκείου
Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Αρχαία Ελληνικά, Έκθεση – Έκφραση

Β΄ Λυκείου
Θετική – Τεχνολογική Κατεύθυνση:
Μαθηματικά,  Φυσική, Χημεία, Έκθεση – Έκφραση

Θεωρητική Κατεύθυνση:
Αρχαία Ελληνικά, Λατινικά, Έκθεση – Έκφραση

Γ΄ Λυκείου
Θετική – Τεχνολογική Κατεύθυνση:
Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Προγραμματισμός, Βιολογία, Εκθεση – Έκφραση

Θεωρητική Κατεύθυνση:
Αρχαία Ελληνικά, Λατινικά, Ιστορία, Έκθεση – Έκφραση

Όλα τα μαθήματα θα γίνονται από εθελοντές εκπαιδευτικούς και θα διδάσκονται σε αίθουσες του 2ου & 6ου Γυμνασίου Αγρινίου, οι οποίες παραχωρήθηκαν με πολλή αγάπη από τους Διευθυντές των άνωθι σχολείων
Οι ενδιαφερόμενοι μαθητές θα πρέπει να προσκομίσουν στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Αγρινίου:
(1) Υπεύθυνη Δήλωση του κηδεμόνα τους, στην οποία αυτός θα δηλώνει ότι δε μπορεί να στείλει το παιδί του σε φροντιστήριο Μέσης Εκπαίδευσης και θα ζητά να ενταχθεί στα ενισχυτικά μαθήματα της Εκκλησίας.
(2) Βεβαίωση του σχολείου στο οποίο ο μαθητής ανήκει.

Η προσπάθεια φέρει το όνομα «Άγιος Ιωάννης ο Βραχωρίτης» διότι:
● Η έναρξη των ενισχυτικών μαθημάτων θα συμπέσει με την ημέρα της μνήμης του Αγίου.
● Τα ενισχυτικά μαθήματα θα γίνονται δίπλα από τόπο μαρτυρίου του Νεομάρτυρα.
● Η ελληνική Οικογένεια σήμερα ζει ένα νέο μαρτύριο από την πολύπλευρη κρίση, στην οποία εγκλωβίστηκε η Ελλάδα μας.

Η Λεπενού Αγρινίου υποδέχεται την Τιμία Κάρα του Αγίου Βησσαρίωνα αρχιεπισκόπου Λαρίσης του θαυματουργού

Το Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012, ο Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Λεπενούς υποδέχεται την Τιμία Κάρα του εν Αγίοις Πατρός Βησσαρίωνος Αρχιεπισκόπου Λαρίσης, κτήτορος της Ιεράς Μονής Δουσίκου.
Το ιερό λείψανο θα παραμείνει στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Λεπενούς από την 29η Σεπτεμβρίου έως την 1η Οκτωβρίου 2012.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΑΡΑΣ

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου
18:00 μ. μ. Υποδοχή της Τιμίας Κάρας υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμά.
18:10 μ.μ. Δοξολογία.
18:30 μ.μ. Αρχιερατικός Εσπερινός.
20:00 μ.μ Ακολουθία του Μικρού Αποδείπνου.

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου
07:00 π. μ. Όρθρος – Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.
19:30 μ. μ. Ιερά Αγρυπνία.

Δευτέρα 01 Οκτωβρίου
09:30 π. μ. Ακολουθία του Ιερού Ευχελαίου.
11:30 π. μ. Αναχώρηση της Τιμίας Κάρας και επάνοδος στην Ιερά Μονή Δουσίκου Πύλης Τρικάλων.

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

Ανακοίνωση που μας ήρθε απο το Γραφείο Τύπου της Ιεράς μας Μητροπόλεως

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Εν Ιερά Πόλει Μεσολογγίου, τη 17η Σεπτεμβρίου 2012

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ
Εγγραφές στις Σχολές Βυζαντινής Μουσικής & Αγιογραφίας

Η Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας γνωστοποιεί στον ιερό Κλήρο και τούς ευσεβείς Χριστιανούς ότι ξεκίνησαν οι εγγραφές των Σχολών Βυζαντινής Μουσικής και Βυζαντινής Αγιογραφίας.
Πιο συγκεκριμένα:

Στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου

Η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής «Άγιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης» στεγάζεται στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως, στη διασταύρωση των οδών Γ. Χονδρού και Κανατά. (Πληροφορίες στο τηλ. 26310 23301).
Η Σχολή Βυζαντινής Αγιογραφίας «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός» στεγάζεται στο ισόγειο του Δροσινείου Οικοτροφείου, στην οδό Δροσίνη 1. (Πληροφορίες στο τηλ. 26310 51709).
Οι εγγραφές και για τις δύο Σχολές θα γίνονται καθημερινά από 17 Σεπτεμβρίου έως 15 Οκτωβρίου, στο Βιβλιοπωλείο της Ιεράς Μητροπόλεως «Φάρος Ορθοδοξίας» στην Πλατεία Κέννεντυ (Τηλ. επικοινωνίας 26310 26549).
Στην πόλη του Αγρινίου:

Η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής «Δαυΐδ ο Ψαλμωδός» στεγάζεται στον παλαιό Φαφούτειο Οικοτροφείο, όπισθεν του Ι. Ναού Αγίας Τριάδος, στην οδό Αγίας Τριάδος 2. (Πληροφορίες στο τηλ. 26410 31083). Οι εγγραφές έχουν ήδη ξεκινήσει και θα γίνονται έως την Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου στη διεύθυνση της Σχολής, κατά τις απογευματινές ώρες. Τα μαθήματα των πρωτοετών θα αρχίσουν την Δευτέρα 1 Οκτωβρίου.
Η Σχολή Βυζαντινής Αγιογραφίας «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός» στεγάζεται στην οδό Μελεάγρου 30. (Πληροφορίες στο τηλ. 26410 55567). Οι εγγραφές θα γίνονται από 17 Σεπτεμβρίου έως 5 Οκτωβρίου στη διεύθυνση της Σχολής, κατά τις ώρες 10:00’ – 12:00’ π.μ. και 18:00’ – 20:00’ μ.μ. Τα μαθήματα θα ξεκινήσουν την Πέμπτη 4 Οκτωβρίου.

 
Εκ του Γραφείου Τύπου και Επικοινωνίας της Ιεράς Μητροπόλεως

Σταυρὸς Χριστιανῶν ἐλπίς, ἀπεγνωσμένων σωτήρ, χειμαζομένων λιμήν, ἀσθενούντων ἰατρός, παθῶν ἐλατήρ, ὑγείας δοτήρ, νενεκρωμένων ζωή, εὐσεβείας πρόγραμμα, βλασφημίας φίμωτρον


Σταυρὸς Χριστιανῶν ἐλπίς, ἀπεγνωσμένων σωτήρ, χειμαζομένων λιμήν, ἀσθενούντων ἰατρός, παθῶν ἐλατήρ, ὑγείας δοτήρ, νενεκρωμένων ζωή, εὐσεβείας πρόγραμμα, βλασφημίας φίμωτρον. Σταυρὸς ὅπλον κατ᾿ ἐχθρῶν, σκῆπτρον βασιλείας, διάδημα κάλλους, τύπος ἄγραφος, ῥάβδος δυνάμεως, ἔρεισμα πίστεως, βακτηρία γήρους, ὁδηγὸς τυφλῶν, φῶς τῶν ἐν σκότει, παιδευτὴς ἀφρόνων, διδάσκαλος νηπίων, ἁμαρτίας ἀναίρεσις, μετανοίας ἔνδειξις, δικαιοσύνης ὑπογραφεύς. Σταυρὸς κλῖμαξ εἰς οὐρανὸν ἄγουσα, ὁδὸς πρὸς ἀρετὴν ὁδηγοῦσα, ζωῆς πρόξενος, θανάτου λύσις, φθορᾶς ἀλλοτρίωσις, πυρὸς σβεστήριον, πρὸς Θεὸν παῤῥησία, κλεὶς οὐρανῶν βασιλείας. Σταυρὸς φύλαξ ἐν νυκτί, ἐν ἡμέρᾳ πύργος, ἐν σκότει χειραγωγός, ἐν εὐθυμίᾳ χαλινός, ἐν ἀθυμίᾳ ψυχαγωγός, διαλλακτήριος, ἱκέσιος, φίλιος, συνήγορος, προασπιστής, ἐπίκουρος.
Σταυρὸς ἐν πειρασμοῖς βοηθός, ἐν κινδύνοις σωτήρ, ἐν ἀθυμίαις παρήγορος, ἐν ἀνάγκαις βοηθός, ἐν θαλάσσῃ κυβερνήτης, ἐν συμφοραῖς ἀνάψυξις. Σταυρὸς νυκτοφυλακεῖ τοὺς καθεύδοντας, συναγρυπνεῖ τοῖς ἀγρυπνοῦσι, τοῖς κεκμηκόσι συνεπαμύνει. Σταυρὸς ἀτονούντων νεύρωσις, κοπιώντων ἀνάπαυσις, πεινώντων τροφή, νηστευόντων ἰσχύς, ἀγωνιστῶν ἀλείπτης, γυμνῶν σκέπη, συνοδοιπόρος τῶν ἐπιξενουμένων. Σταυρὸς πλουσίων σωφρονιστής, πενήτων προνοητής, χηρῶν προστάτης, ὀρφανῶν ἀντίληψις καὶ τροφεύς. Σταυρὸς ἀρχόντων τιμή, βασιλέων κράτος, στρατηγῶν νῖκος, ἁγνείας σφραγίς, συζυγίας σύνδεσμος. Σταυρὸς πόλεων φύλαξ, οἴκων ἀσφάλεια, φιλίας συναρμοστής, τῶν ἐχθρῶν ἀμυντήριον, πολεμίων ἀντίπαλος, ἐθνῶν διωκτήριον, βαρβάρων σκόλοψ, εἰρήνης βραβευτής. Σταυρὸς ἀγάπης πρυτανευτής, κόσμου καταλλαγή, περάτων διαγραφή, ὕψος οὐρανοῦ, γῆς βάθος, κτίσεως σύμπηξις, μῆκος τῆς φαινομένης, εὗρος τῆς οἰκουμένης· καὶ συνελόντα εἰπεῖν, σταυρὸς τῶν Χριστοῦ παθῶν τὸ κεφάλαιον, τῶν εἰς ἡμᾶς θαυμάτων ἡ κορωνίς»

Το ξύλο του Σταυρού κατά τίνα ευλαβή παράδοσιν.


Κατά τίνα ευλαβή παράδοσιν, ή προέλευσις του ξύλου του σταυρού είναι ή εξής:
Οι τρεις Άγγελοι, τούς οποίους εφιλοξένησε ό Αβραάμ εις τύπον της Αγίας Τριάδος, φεύγοντες «ελησμόνησαν» τάχα τάς ράβδους των εκεί, παρά τήν δρύν Μαμβρή.. Ταύτας μετεχειρίσθη ή Σάρα επανειλημμένως ως ξύλα εις τήν φωτιάν όμως εκαπνίζοντο χωρίς να καίωνται εις τό τέλος, τά πέταξε λέγουσα «καταραμένα ξύλα δεν ανάπτουν».
Όταν ό Λώτ μέθυσε εποίησε τήν αμαρτίαν με τάς θυγατέρας του, ανανήψας υπήγεν εις τόν θείον του Αβραάμ και εξωμολογήθη τό κακόν πού του συνέβη. Ό δε είπε μεγάλη ή αμαρτία σου, τέκνον πλην λάβε αυτούς τούς τρεις δαυλούς (τά ξύλα πού πέταξε ή Σάρα) εφύτευσέ τα εις τό υποδειχθέν μέρος καί φέρε νερό από τόν Ιορδάνη να τά ποτίζης∙ αν βλαστήσουν, σημείον ότι εδέχθη ό Θεός τήν μετάνοιάν σου καί σε συγχώρησε. Εποίησεν ούτως ο Λώτ και έφερε νερό από τόν Ιορδάνην, όστις απέχει μιας ημέρας όδόν. 'Αλλ' ό διάβολος, μετασχηματισμένος άλλοτε μέν εις κεκοπιακότα διψασμένο οδοιπόρο, άλλοτε δέ εις γέροντα ασθενή και άλλοτε εις γυναίκα πτωχήν καί δυστυχή, του έπινε το νερό καθ' όδόν. Τόν λυπήθηκεν ό Θεός καί μίαν φοράν διέφυγε τήν συνάντησιν καί πότισε μίαν μόνην φοράν τά ξύλα, τα οποία εβλάστησαν καί ηνώθησαν εις τό τρισύνθετον ύλον πεύκη, κέδρος καί κυπάρισσος. Ό τόπος τούτου δεικνύεται εντός του Ναού της Μονής του Σταυρού εις τά προάστια της Ιερουσαλήμ.
Όταν δε ο Σολομών, μετά χίλια σχεδόν έτη (1015—975 π.Χ.), ανήγειρε τόν Ναόν καί όλοι οι άνθρωποι καί η φύσις προσέφεραν στην οικοδομή του, εκόπηκε καί τό δένδρον τούτο γι` αυτόν τόν σκοπό. Όταν όμως επρόκειτο να χρησιμοποιηθή, όπου ετίθετο, ήταν άλλοτε μέν κοντό άλλοτε δέ μακρύ και τελικώς τό πέταξαν ως άχρηστον σε μία γωνία ειπόντες «κατηραμένον ξύλον». Καί όταν αι ιουδαίοι έτρεχον καί ζήτουσαν ξύλον δια τήν σταύρωσιν του Κυρίου, -εύρον προχείρως αυτό καί ήτο κατάλληλον και δια αύτου κατεσκευάσθη ο σταυρός του Χριστού. Ούτω λοιπόν, τό κατηραμένον ξύλον μετεποιήθη εις τό εύλογημένον Ξύλον του Σταυρού καί η κατάρα μετηλλάχθη εις ευλογίαν καί σωτηρίαν δια του εν αυτώ παγέντος Κυρίου ημών .

Το Τίμιον και Ζωοποιόν Ξύλον, κατά τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό

Ὁ πανάγαθος Θεός τόν Σταυρόν μᾶς ἐχάρισεν. Μέ τόν Σταυρόν νά εὐλογοῦμεν καί τά Ἄχραντα Μυστήρια, μέ τόν Σταυρόν νά ἀνοίγωμεν καί τόν Παράδεισον, μέ τόν Σταυρόν νά κατακαίωμεν καί τούς δαίμονας, Πρῶτα ὅμωςκαί ἐμεῖς νά ἔχωμεν τό χέρι μας καθαρόν ἀπό ἁμαρτίες καί ἀμόλυντο. Καί τότε, ὡσάν κάνωμεν τόν σταυρόν, κατα καίεται ὁ διάβολος καί φεύγει. Εἰδέ καί εἴμασθε μεμολυσμένοι μέ ἁμαρτίες, δέν πιάνεται ὁ σταυρός ὁπού κάνομεν. Ὅθεν ἀδελφοί μου, ἤ τρῶτε ἤ πίνετε κρασί ἤ νερόν ἤ περιπατεῖτε ἤ δουλεύετε νά μή σᾶς λείπει αὐτός ὁ λόγος ἀπό τό στόμα σας καί ὁ σταυρός ἀπό τό χέρι σας. Καί ἄν ἠμπορῆτε τό ἡμερόνυκτο νά κάμετε καί πενῆντα καί ἑκατό κομποσχοίνια, καλόν καί ἅγιον εἶναι ἔργον. Καί νά προσεύχεσθε πάντο τε τήν αὐγήν καί τό βράδυ καί μάλιστα τό μεσονύκτιον ὅλον ὁπού εἶναι ἡσυχία.Ἀκούσατε, Χριστιανοί μου, πῶς πρέπει νά γίνεται ὁ σταυρός καί τί σημαίνει. Μᾶς λέγει τό ἅγιον Εὐαγγέλιον πώς ἡ ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, δοξάζεται εἰς τόν οὐρανόν περισσό τερον ἀπό τούς Ἀγγέλους.
Τί πρέπει νά κάμης καί ἐσύ; Σμίγεις τά τρία σου δάκτυλα μέ τό δεξιόν τό χέρι σου καί μήν ἠμπορώντας νά ἀνεβῆς εἰς τόν οὐρανόν νά προσκυνήσης, βά νεις τό χέρι σου εἰς τό κεφάλι σου, διατί τό κεφάλι σου εἶναι στρογγυλό καί φανερώνει τόν οὐρανόν καί λέγεις μέ τό στόμα: Καθώς ἐσεῖς οἱ Ἄγγελοι δοξάζετε τήν ἁγίαν Τριάδα εἰς τόν οὐρανόν ἔτσι καί ἐγώ ὡς δοῦλος ἀνάξιος δοξάζω καί προσκυνῶ τήν ἁγίαν Τριάδα. Καί καθώς αὐτά εἶναι τρία, εἶναι ξεχωριστά εἶναι καί μαζί, ἔτσι εἶναι καί ἡ ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, τρία πρόσωπα καί Ἕνας μόνος Θεός. Κατεβάζεις τό χέρι σου ἀπό τό κεφάλι σου καί τό βάνεις εἰς τήν κοιλίαν σου καί λέγεις: Σέ προσκυνῶ καί σέ λατρεύω, Κύριέ μου, ὅτι κατεδέχθης καί ἐσαρκώθης εἰς τήν κοιλίαν τῆς Θεοτόκου διά τάς ἁμαρτίας μας. Τό βάζεις πάλιν εἰς τόν δεξιόν σου ὦμον καί λέγεις: Σέ παρακαλῶ, νά μέ συγχωρήσης καί νά μέ βάλης εἰς τά δεξιά Σου μέ τούς δικαίους.
Βάνοντάς το πάλιν εἰς τόν ἀριστερόν ὦμον λέγεις: Σέ παρακαλῶ, Κύριέ μου, μή μέ βάλης εἰς τά ἀριστερά μέ τούς ἁμαρτωλούς. Ἔπειτα κύπτοντας κάτω εἰς τήν γῆν: Σέ δοξάζω, Θεέ μου, Σέ προσκυνῶ καί Σέ λατρεύω, ὅτι, καθώς ἐβάλθηκες εἰς τόν τάφον, ἔτσι θά βαλθῶ καί ἐγώ. Καί ὅταν σηκώνεσαι ὀρθός, φανερώνεις τήν Ἀνάστασιν καί λέγεις: Σέ δοξάζω, Κύριέ μου, Σέ προσκυνῶ καί Σέ λατρεύω, πώς ἀναστήθηκες, ἀπό τούς νε κρούς διά νά μᾶς χαρίσης τήν ζωήν τήν αἰώνιον. Αὐτό σημαίνει ὁ πανάγιος Σταυρός

Ο Εσταυρωμένος, ο Σταυρός Του και η εσχατη ώρα


Μέσα στην έσχατη ώρα του κόσμου μας, της κοινωνίας μας, περνάει ο Εσταυρωμενος. Δεν ζητιανεύει ελπίδα γιατί Αυτός είναι η ελπίδα του κόσμου. Δεν αναζητάει λύτρωση από τα επώδυνα δεσμά του Σταυρού και της προκλητικής αχαριστίας, γιατί Αυτός είναι ο λυτρωτής του κόσμου. Ούτε όμως ζητεί διέξοδο και λύση στο δράμα Του, αφού ο ίδιος κρατεί στα πονεμένα Του χέρια, την μοναδική διέξοδο και την ελπιδοφόρα λύση στο ανθρώπινο δράμα, που με τόση ένταση παίζεται σήμερα στον άστατο κόσμο μας, δημιουργώντας την τραγωδία του σύγχρονου ανθρωπου.
Ο Σταυρός του Χριστού δεν έχει καμία σχέση με την τραγωδία που συντρίβει, με τον πόνο που τρομάζει. Είναι Σταυρός ελπίδας και χαράς, τονωτικό φάρμακο, το μυστήριο του θριάμβου και της Αναστάσεως, χαράς και δόξας, νίκης και αθανασίας, αγάπης και ζωής, ρίζα της σωτηρίας και σημείο της Βασιλείας. Γιατί πάνω δεν σταυρώθηκε ένας αθώος άνθρωπος, αλλά ο Θεός και Κύριος, ο Ένας, ο Βασιλεύς της Δόξης!!!

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Ω Σταυρε του Χριστού πανσεβάσμιε !!!

Ό Κύριος λέει ότι ό καθένας από μας πρέπει να σηκώσει τον δικό του σταυρό. Τι σημαίνει αυτό; Ποιος είναι αυτός ό σταυρός; Για τον καθένα ό σταυρός είναι διαφορετικός και αυστηρά προσωπικός, διότι για τον καθένα ό Θεός έχει ετοιμάσει τον δικό του σταυρό. Έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουμε ποιος είναι ό δικός μας σταυρός, να ξέρουμε ότι έχουμε σηκώσει εκείνο ακριβώς τον σταυρό πού μας προτείνει ό Θεός. Είναι πολύ επικίνδυνο να επινοούμε σταυρούς για τον εαυτό μας. Και αυτό δυστυχώς το βλέπουμε συχνά. Για την πλειοψηφία των ανθρώπων ο Θεός έχει ετοιμάσει τον σταυρό της ζωής μέσα στον κόσμο, τον σταυρό της οικογενειακής και της κοινωνικής ζωής.
Αλλά πολλές φορές άνθρωπος πού αποφάσισε να αρνηθεί τον εαυτό του και να ακολουθήσει στην ζωή του την οδό του Χριστού δεν πετυχαίνει τίποτα επειδή επινοεί για τον εαυτό του σταυρό πού του φαίνεται πιο σωστός. Νομίζει, παραδείγματος χάριν, ότι για να σωθεί πρέπει να γίνει μοναχός ή να πάει στην έρημο. Αυτόν όμως το δρόμο ό Θεός τον ετοίμασε για πολύ λίγους, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν σταυρό πού οι ίδιοι ούτε καν τον θεωρούν σταυρό και όταν τον σηκώνουν δεν καταλαβαίνουν ποιο βάρος έχουν στους ώμους τους.
Ποιο σταυρό έχουν οι περισσότεροι;
Έναν σταυρό απλό, όχι τέτοιο πού σήκωσαν οι άγιοι μάρτυρες και πού σήκωναν όλη τη ζωή τους οι όσιοι πατέρες στην έρημο. Εμείς έχουμε άλλο σταυρό. Ή ζωή μας, ή ζωή όλων των ανθρώπων, είναι θλίψη και πόνος. Και όλες αυτές οι θλίψεις στην κοινωνική και την οικογενειακή ζωή μας είναι ο σταυρός μας. Ό αποτυχημένος γάμος, ή ανεπιτυχής επιλογή του επαγγέλματος, δεν μας προκαλούν αυτά πόνο και θλίψη; Δεν πρέπει ό άνθρωπος πού τον βρήκαν αυτές οι συμφορές να τις υπομένει; Οι σοβαρές ασθένειες, ή περιφρόνηση, ή ατιμία, ή απώλεια της περιουσίας, ή ζήλεια των συζύγων, ή συκοφαντία και όλα γενικά τα κακά πού μας κάνουν οι άνθρωποι, όλα αυτά δεν είναι ό σταυρός μας;
Ακριβώς αυτά είναι ό σταυρός μας, σταυρός για την μεγαλύτερη πλειοψηφία των ανθρώπων. Αυτές είναι οι θλίψεις πού υποφέρουν οι άνθρωποι και όλοι μας πρέπει να τις σηκώνουμε, αν και οι περισσότεροι δεν το θέλουν. Άλλα ακόμα και οι άνθρωποι πού μισούν τον Χριστό και αρνούνται να ακολουθήσουν το δρόμο του και αυτοί ακόμα σηκώνουν το δικό τους σταυρό του πόνου.
Ποια είναι ή διαφορά μεταξύ αυτών και των χριστιανών;
Ή διαφορά είναι ότι οι χριστιανοί με υπομονή σηκώνουν τον σταυρό τους και δεν γογγύζουν κατά του Θεού. Ταπεινά με χαμηλό το βλέμμα σηκώνουν μέχρι το τέλος της ζωής τους το δικό τους σταυρό ακολουθώντας τον Κύριο Ιησού Χριστό. Το κάνουν για τον Χριστό και το Ευαγγέλιό του, το κάνουν από θερμή αγάπη προς Αυτόν, γιατί όλη την σκέψη τους είχε αιχμαλωτίσει ή διδασκαλία του Ευαγγελίου. Για να κάνει πράξη τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, για να ακολουθήσει την οδό του Χριστού, ό άνθρωπος πρέπει ταπεινά και ακούραστα να σηκώνει τον σταυρό του, να μην τον βρίζει αλλά να τον ευλογεί. Τότε μόνο τηρεί την εντολή του Χριστού, γιατί είχε, αρνηθεί τον εαυτό του. Σήκωσε τον σταυρό του και ακολούθησε τον Χριστό, τον ακολούθησε σ' ένα μακρινό δρόμο, σ' ένα δρόμο για τον οποίο ό Κύριος είπε, ότι στην Βασιλεία των Ουρανών οδηγεί τεθλιμμένη οδός ή αρχή της οποίας είναι ή στενή πύλη. Και εμείς θέλουμε να είναι ή οδός της ζωής μας ευρύχωρη, χωρίς λάκκους, πέτρες, αγκάθια και λάσπη. Θέλουμε να είναι στρωμένη με λουλούδια. Και ό Κύριος μας δείχνει μία άλλη οδό, την οδό του πόνου. Αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι σ' αυτό το δρόμο, όσο δύσκολος και να είναι, αν με όλη την καρδιά μας στραφούμε στον Χριστό, τότε ό Ίδιος με έναν θαυμαστό και ανεξήγητο τρόπο μας βοηθάει. Μας στηρίζει όταν πέφτουμε. Μας δυναμώνει και μας παρηγορεί. Όταν ακολουθήσουμε αυτό το δρόμο, ο οποίος στην αρχή μόνο μας φαίνεται δύσκολος, όταν αισθανθούμε τη χάρη του Θεού πού μας δυναμώνει σ' αυτή την πορεία, τότε με χαρά και ταπείνωση θα σηκώνουμε τον σταυρό μας και θα πορευόμαστε με βεβαιότητα επειδή γνωρίζουμε ότι έτσι μας ανοίγεται ή είσοδος στην Βασιλεία των Ουρανών. Αυτό λοιπόν σημαίνει να μισήσουμε την ψυχή μας - να μισήσουμε την ακαθαρσία της, να αρνηθούμε τον παλαιό μας άνθρωπο, για να σώσουμε την αθάνατη ψυχή μας πού ό προορισμός της είναι ή κοινωνία με τον Θεό. Αυτός πού με τέτοιο τρόπο θα χάσει την ψυχή του, θα την σώσει και θα είναι με τον Χριστό;
ΝΑ μας αξιώσει όλους ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός της αιώνιας και ένδοξης ζωής μαζί Του, με τον Πατέρα Του και όλους τους αγγέλους.

Ὁ Σταυρός εἶναι ἐλπίς τῶν Χριστιανῶν, ο σωτήρ τῶν ἀπεγνωσμένων, η παρηγορια των θλιμμένων

Η Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού που εορτάζει η Εκκλησία μας σήμερα αγαπητοί αδελφοί, αποτελεί έναν σπουδαίο εορτολογικό σταθμό του εκκλησιαστικού έτους. Στις 14 Σεπτεμβρίου σύμπασα η Ορθοδοξία τιμά τον Σταυρό του Κυρίου μας, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως το «καύχημά» Της και η «δόξα» Της. Πηγές της εκκλησιαστικής μας ιστορίας αναφέρουν ότι η εορτή της Παγκόσμιας Ύψωσης είχε καθιερωθεί από τα αρχαία χρόνια, ίσως μάλιστα να είχε καθιερωθεί και από αυτόν τον Μέγα Κωνσταντίνο, κατά προτροπή προφανώς της μητέρας του αγίας Ελένης, αμέσως μετά την εύρεση του Τιμίου Ξύλου στα Ιεροσόλυμα, γύρω στο 330 μ.Χ.
Το 326 αναχώρησε για τους Αγίους Τόπους η ευσεβής χριστιανή μητέρα του αγία Ελένη.. αναζητώντας τον μέχρι τότε κεκρυμμένον Σταυρόν. Ύστερα από επίπονες ανασκαφές τελικά βρέθηκαν τρεις σταυροί, του Κυρίου και των δύο ληστών. Οι εκκλησιαστικοί ιστορικοί Φιλοστόργιος και Νικηφόρος αναφέρουν ότι ο Σταυρός του Κυρίου εντοπίσθηκε ύστερα από θαύμα,αφου τοποθετήθηκε πάνω σε νεκρή γυναίκα και αυτή αναστήθηκε!
Η πιστή βασιλομήτωρ, με δάκρυα στα μάτια παρέδωσε τον Τίμιο Σταυρό στον Πατριάρχη Μακάριο, ο οποίος στις 14 Σεπτεμβρίου του έτους 335 τον ύψωσε στον φρικτό Γολγοθά και τον τοποθέτησε στον πανίερο και περικαλλή ναό της Αναστάσεως, τον οποίο είχε ανεγείρει η αγία πάνω από τον Πανάγιο Τάφο και ο οποίος σώζεται ως σήμερα. Έτσι καθιερώθηκε η μεγάλη εορτή της Παγκόσμιας Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.
Όμως την αγία αυτή ημέρα εορτάζουμε και την δεύτερη ύψωση. Στα 613 οι Πέρσες κυρίεψαν την Παλαιστίνη, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα ιερά προσκυνήματα και πήραν ως λάφυρο τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφεραν στη χώρα τους. Η παράδοση αναφέρει ότι άπειρα θαύματα γινόταν εκεί. Οι πυρολάτρες Πέρσες θεώρησαν το Τίμιο Ξύλο μαγικό και γι αυτό το φύλασσαν και το προσκυνούσαν, χωρίς να γνωρίζουν την πραγματική του φύση και ιδιότητα! Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος μετά την νίκη του εναντίον των Περσών παρέλαβε τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφερε στην Ιερουσαλήμ όπου Πατριάρχης Ζαχαρίας τον ύψωσε εκ νέου στο ναό της Αναστάσεως. Ήταν 14 Σεπτεμβρίου του 626.
Οι ορθόδοξοι πιστοί τιμούμε με ιδιαίτερο τρόπο την αγία ημέρα της Υψώσεως του Σταυρού του Κυρίου μας. Η ιερές ακολουθίες έχουν πανηγυρικό χαρακτήρα, ενώ έχει θεσπισθεί αυστηρή νηστεία. Κατακλύζουμε του ιερούς ναούς προκειμένου να προσκυνήσουμε τον Τίμιο Σταυρό και να αντλήσουμε δύναμη και χάρη ουράνια από αυτόν.
Σήμερα ο Σταυρός κυριαρχεί σε ολόκληρη τη ζωή των πιστών χριστιανών, σε ολόκληρη τη ζωη και το έργο της Εκκλησίας, σαν όργανο θυσίας, σωτηρίας, χαράς, αγιασμού και χάριτος. Όπως γράφει ο ιερός Χρυσόστομος "αυτό το καταραμένο και αποτρόπαιο σύμβολο της χειρότερης τιμωρίας, τώρα έχει γίνει ποθητό και αξιαγάπητο". Παντού το βλέπεις " Στην αγία Τράπεζα, στις χειροτονίες των ιερέων, στη θεία λειτουργία• στις ερημιές και στους δρόμους• στις θάλασσες, στα πλοία και στα νησιά• Όπου και να στρέψει κανείς το βλέμμα του, μέσα κι έξω από τον ορθόδοξο ναό, θα δει το σημείο του σταυρού αποτυπωμένο: στη ναοδομία, στην εικονογραφία, στην εκκλησιαστική διακοσμητική, στα λειτουργικά βιβλία, στα ιερά άμφια και σκεύη...Αλλά και στην καθημερινή μας ζωή όλοι οι πιστοί διαφυλάσσουμε σαν πολύτιμη πνευματική και αγιαστική παρακαταθήκη την ιερή συνήθεια της χρήσεως του σημείου του σταυρού.
Και όλα αυτά γιατί από τότε που πάνω στο σταυρό καρφώθηκε και πέθανε για τη σωτηρία του κόσμου ο ίδιος ο Θεός, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, το όργανο αυτό της τιμωρίας έγινε όργανο σωτηρίας. Το αντικείμενο της αισχύνης έγινε δόξα της Εκκλησίας. Της κατάρας το σύμβολο, έγινε της κατάρας της αρχαίας λύτρωση. Της οδύνης και του θανάτου το ξύλο, έγινε σημείον χαράς και ταμείο ζωής. Και όλα αυτά επειδή πάνω στο ξύλο του σταυρού, μαζί με το πανάχραντο σώμα Του, ο Κύριος κάρφωσε και τις αμαρτίες μας. Ο σταυρός λοιπόν έγινε το σύμβολο του ιδίου του Χριστού. Σύμβολο που τρέμουν τα δαιμόνια.
Ὁ Σταυρός εἶναι ἐλπίς τῶν Χριστιανῶν, ο σωτήρ τῶν ἀπεγνωσμένων, η παρηγορια των θλιμμένων, λιμάνι γι᾽ αὐτούς πού βρίσκονται σέ δύσκολες βιωτικές περιστάσεις, ἰατρός γιά τούς ἀσθενεῖς· ἀπομακρύνει τά πάθη, δίδει τήν ὑγεία, δίδει τήν ζωή στούς πνευματικά νεκρούς,και καθοδηγεῖ πρός τήν εὐσέβεια. Ὁ Σταυρός εἶναι φύλαξ και η συντροφιά κατά τήν νύκτα, πύργος κατά τήν ἡμέρα, χειραγωγός μέσα εἰς τό σκοτάδι, χαλινάρι σέ περιπτώσεις ὑπερβολικῆς χαρᾶς, ψυχαγωγός σέ περιστάσεις θλίψεων Ὁ Σταυρός εἶναι βοηθός εἰς τούς πειρασμούς μας, σωτήρας στους κινδύνους, κυβερνήτης εἰς τήν θάλασσαν αλλά και κυβερνήτης μας σε αυτή την ζωή
Έναν τέτοιον Σταυρό καλούμαστε και εμείς οι Χριστιανοί να σηκώσουμε σε αυτόν τον αστατο κόσμο που ζούμε. Ή ζωή μας, ή ζωή όλων των ανθρώπων, είναι γεμάτη θλίψη και πόνο. Και όλες αυτές οι θλίψεις στην κοινωνική και την οικογενειακή ζωή μας είναι ο σταυρός μας. Ό αποτυχημένος γάμος, οι σοβαρές ασθένειες, ή περιφρόνηση, ή ατιμία, ή απώλεια της περιουσίας, ή ζήλεια των συγγενών και φίλων μας ή συκοφαντία και όλα γενικά τα κακά πού μας κάνουν οι άνθρωποι, όλα αυτά δεν είναι ό σταυρός μας;
Ακριβώς αυτά είναι ό σταυρός μας, σταυρός για την μεγαλύτερη πλειοψηφία των ανθρώπων. Αυτές είναι οι θλίψεις πού υποφέρουν οι άνθρωποι και όλοι μας πρέπει να τις σηκώνουμε, αν και οι περισσότεροι δεν το θέλουν. Οι ευσεβείς Χριστιανοί ταπεινά & με χαμηλό το βλέμμα σηκώνουν μέχρι το τέλος της ζωής τους το δικό τους σταυρό ακολουθώντας τον Κύριο Ιησού Χριστό. Αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι σ' αυτό το δρόμο, όσο δύσκολος και να είναι, αν με όλη την καρδιά μας στραφούμε στον Χριστό, τότε ό Ίδιος με έναν θαυμαστό και ανεξήγητο τρόπο μας βοηθάει. Μας στηρίζει, μας δυναμώνει και μας παρηγορεί. Όταν ακολουθήσουμε αυτό το δρόμο, ο οποίος στην αρχή μόνο μας φαίνεται δύσκολος, όταν αισθανθούμε τη χάρη του Θεού πού μας δυναμώνει σ' αυτή την πορεία, τότε με χαρά και ταπείνωση θα σηκώνουμε τον σταυρό μας και θα πορευόμαστε με βεβαιότητα επειδή γνωρίζουμε ότι έτσι μας ανοίγεται ή είσοδος στην Βασιλεία των Ουρανών.
Οι ευσεβείς χριστιανοί κάνουν πολύ συχνά το σταυρό τους: Το πρωΐ που σηκώνονται από τον ύπνο• στη διάρκεια των προσευχών τους• όταν φεύγουν από το σπίτι τους• όταν περνούν μπροστά από ιερούς ναούς• όταν αρχίσουν ή όταν τελειώσουν κάποια εργασία• πριν και• μετά από το φαγητό• πριν πάνε για ύπνο• όταν ακούσουν ευχάριστη ή δυσάρεστη είδηση... Σε κάθε περίσταση, εύκαιρα-άκαιρα, το σημείο του σταυρού!... Η ημέρα του πιστού αρχίζει - και πρέπει ν' αρχίζει - με το σταυρό και να τελειώνει με το σταυρό. Τόσο μεγάλη είναι η δύναμη του σταυρού, σημείου Του παντοδύναμου Υιού του Θεού. Τόσο μεγάλη η χάρη που κλείνει μυστικά μέσα του. Όπως συνοπτικά και παραστατικά διατυπώνει ο άγιος Μακάριος Μόσχας " πολλές φορές ένα και μόνο σημείο του σταυρού, που γίνεται με πίστη και βιώνεται έντονα, είναι ισχυρότερο από πολλά λόγια προσευχής μπροστά στο θρόνο του Υψίστου.
Ταράζουν τη ψυχή σου ακάθαρτοι λογισμοί και επιθυμίες;Περιτειχίσου με το σημείο του σταυρού, διπλασίασε και τριπλασίασε αυτό το τείχος, και οι ακάθαρτοι λογισμοί θα δαμαστούν. Κατατυραννιέται η καρδία σου από τη μελαχολία και τη θλίψη; Σε κυριεύει φόβος ή σε περιστοιχίζουν οι πειρασμοί; Αισθάνεσαι τις πονηρίες των αοράτων εχθρών;Κατέφυγε σ' αυτή τη δύναμη του σταυρού, και η ειρήνη της ψυχής θα ξαναγυρίσει, οι πειρασμοί θ' απομακρυνθούν, η παρηγοριά της χάριτος του Θεού και η πνευματική ευφροσύνη θα πλυμμυρίσουν την καρδιά σου". Απογοητεύτηκες από τους ανθρώπους, από συγγενής και φιλους?? Υψωσε και ατένισε το Σταυρό του Χριστού που είναι ο πιο πιστός σου σύντροφος.
Αὐτό λοιπόν ἑορτάζουμε αγαπητοί αδελφοί σήμερα· διά τοῦτο πανηγυρίζομεν· γιά τό ὅτι ἐφανερώθη σήμερα τό ἅγιο ἐκεῖνο Ξύλον · γιά τό ὅτι ὁ κρυμμένος θησαυρός, ἔλαμψεν ὡσάν ἄλλος χρυσός μέσα ἀπό τά σπλάγχνα τῆς γῆς· γιά τό ὅτι ἀπεκαλύφθη τό μέχρι τώρα θαμένο ἐπίσημο λάβαρον τῆς Χριστιανωσύνης· γιά τό ὅτι αὐτό πού ἀπό τήν φύσι του εἶναι ξίφος κατά τῶν ἐχθρῶν, ἐφανερώθη μέσα ἀπό τήν γῆν· γιά τό ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔλαβε πάλι τόν στολισμόν της.
Αὐτός εἶναι ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου, τό Δεσποτικόν «σημεῖον», τό σωτήριον ὅπλον, τό τρόπαιον τῆς νίκης, τό σημεῖον διαχωρισμοῦ ἀλλά καί τῆς ἑνώσεως τῶν Οὐρανίων καί τῶν ἐπιγείων, ἡ νομοθεσία τῶν πιστῶν, ἡ κορυφή καί ὁ ἐπίλογος τῶν Ἀποστόλων, τό τηλεσκόπιο τῶν Προφητῶν, τό στεφάνι τῶν Μαρτύρων, ὁ ἀῤῥαβώνας τῶν προσκυνούντων τόν Χριστόν.

Πνευματικές εμπειρικές συμβουλές γύρω από τους πειρασμούς και τις θλίψεις στη ζωή μας


Όπως πλησιάζουν τα βλέφαρα το ένα το άλλο, έτσι και οι πειρασμοί είναι κοντά στους ανθρώ­πους. Και αυτό το οικονόμησε ο Θεός να είναι έ­τσι, με σοφία, για να έχουμε ωφέλεια. για να κρού­εις δηλ. επίμονα, εξαιτίας των θλίψεων, τη θύρα του ελέους του Θεού και για να μπει μέσα στο νου σου, με το φόβο των θλιβερών πραγμάτων, ο σπό­ρος της μνήμης του Θεού, ώστε να πας κοντά του με τις δεήσεις, και να αγιασθεί η καρδιά σου με τη συνεχή ενθύμησή του. Και ενώ εσύ θα τον παρακα­λείς, αυτός θα σε ακούσει... * Ο πορευόμενος στο δρόμο του Θεού πρέπει να τον ευχαριστεί για όλες τις θλίψεις που τον βρί­σκουν, και να κατηγορεί και να ατιμάζει τον αμελή εαυτό του, και να ξέρει ότι ο Κύριος, που τον αγα­πά και τον φροντίζει, δε θα του παραχωρούσε τα λυπηρά, για να ξυπνήσει το νου του, αν δεν έδειχνε κάποια αμέλεια. Ακόμη μπορεί να επέτρεψε ο Θεός κάποια θλίψη, διότι ο άνθρωπος έχει υπερηφανευθεί, οπότε ας το καταλάβει και ας μην ταραχθεί κι ας βρίσκει την αιτία στον εαυτό του, ώστε το κακό να μη γίνει διπλό, δηλ. να υποφέρει και να μη θέ­λει να θεραπευθεί. Στο Θεό που είναι η πηγή της δικαιοσύνης, δεν υπάρχει αδικία. Αυτό να μην περάσει από το νου μας.
* Μην αποφεύγεις τις θλίψεις, διότι βοηθούμε­νος απ' αυτές μαθαίνεις καλά την αλήθεια και την αγάπη του Θεού. Και μη φοβηθείς τους πειρα­σμούς, διότι μέσα από αυτούς βρίσκεις θησαυρό. Να προσεύχεσαι να μην εισέλθεις στους ψυχικούς πειρασμούς όσο για τους σωματικούς, να ετοιμάζε­σαι να τους αντιμετωπίσεις με όλη τη δύναμή σου, γιατί χωρίς αυτούς δεν μπορείς να πλησιάσεις το Θεό. Μέσα σ' αυτούς εμπεριέχεται η θεία ανάπαυ­ση. Όποιος αποφεύγει τους σωματικούς πειρασμούς, αποφεύγει την αρετή.
* Οι άγιοι δείχνουν έμπρακτα την αγάπη τους στο Θεό με όσα υποφέρουν για το όνομά του, όταν δηλ. τους στέλνει στενοχώριες, χωρίς όμως να απο­μακρύνεται απ' αυτούς, γιατί τους αγαπά. Απ' αυτή την πάσχουσα αγάπη τους αποκτά η καρδιά τους παρρησία, ώστε να ατενίζουν προς αυτόν ελεύθερα και με την πεποίθηση ότι θα εισακουσθούν τα αιτή­ματά τους και θα εκπληρωθούν. Μεγάλη είναι η δύ­ναμη της προσευχής που έχει παρρησία. Γι' αυτό αφήνει ο Θεός τους αγίους του να δοκιμάσουν κάθε λύπη, για να αποκτήσουν πείρα και να βεβαιωθούν για τη βοήθειά του και για το πόσο προνοεί και νοιάζεται γι' αυτούς. Έτσι, αποκτούν σοφία και σύνεση από τους πειρασμούς, για να μη γίνουν α­μαθείς, καθώς θα τους λείπει η πνευματική άσκηση και στο καλό και στο κακό, και για να αποκτή­σουν, από τη δοκιμασία τους, τη γνώση όλων των πραγμάτων που χρειάζονται. γιατί, αλλιώς, θα παρασυρθούν από άγνοια και θα γίνουν καταγέλαστοι από τους δαίμονες. Διότι, αν γυμνάζονταν μόνο στα καλά και δεν είχαν την εμπειρία της πάλης με το κακό, θα πήγαιναν στον πόλεμο εντελώς άπειροι....
Οσίου Μάρκου του Ασκητού

* Οι θλίψεις προξενούν στους ανθρώπους τα α­γαθά, ενώ με την κενοδοξία και τις ηδονές προξενούνται τα κακά.
* Οι κατηγορίες των ανθρώπων προξενούν λύπη στην καρδιά, γίνονται όμως αφορμή καθαρισμού σε αυτόν που υπομένει.
* Εάν τυχόν ζημιώθηκες, κατηγορήθηκες και καταδιώχθηκες από κάποιον, μη σκέπτεσαι το πα­ρόν, αλλά βλέπε στο μέλλον. και τότε θα αντιληφθείς ότι αυτά σου έχουν προξενήσει πολλά καλά, όχι μόνο στην εδώ ζωή, αλλά και στην μέλλουσα και χωρίς τέλος....
* Όπως στους αρρώστους είναι ωφέλιμα τα πι­κρά φάρμακα, έτσι και στους κακότροπους ανθρώ­πους. άλλους τους οδηγούν οι δοκιμασίες σε υγεία ψυχής και άλλους ετοιμάζει η αρρώστια για μετά­νοια.
 Όλα τα θλιβερά που σου συμβαίνουν στην πρόσκαιρη αυτή ζωή να τα συγκρίνεις με τα αγαθά της αιώνιας ζωής και δε θα σε βρει ποτέ αμέλεια στον αγώνα αυτής της ζωής....* Αυτός που αποφεύγει θεληματικά τις θλίψεις, για την αλήθεια, θέλοντας και μη θα παιδευθεί σκληρά από την Θεία Πρόνοια.
* Είναι μεγάλη αρετή η υπομονή στις διάφορες δοκιμασίες που θα μας έλθουν και παράλληλα η α­γάπη σε εκείνους που μας μισούν....
* Αρετή χωρίς θλίψη είναι αδόκιμος επειδή έγι­νε χωρίς στενοχώρια.
* Στις θλίψεις επαναπαύεται ο Θεός, στις ανέ­σεις ο διάβολος που είναι ο αίτιος των κακών. Οι πειρασμοί πάντα ωφελούν αρκεί να τους υπομένου­με με καρτερία και με δοξολογία προς τον Θεό.
* Να αποφεύγεις τον πειρασμό με την υπομονή και με την προσευχή. Και αν θέλεις να αντισταθείς στον πειρασμό χωρίς αυτές, ο πειρασμός θα έλθει σκληρότερος κατεπάνω σου.

Πηγή: λυτρωτικά εφόδια για την σωστή αντιμετώπιση των θλίψεων"Eκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Aγάπη, το υπέρτατο επί της γης αγαθό εις τον άνθρωπον


Ο Θεός μας είναι αγάπη. «Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί» (Α΄ Ιω. δ΄ 8), μας πληροφόρησε ο μαθητής της αγάπης, ο ευαγγελιστής άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Και ακριβώς επειδή είναι αγάπη, μας αγάπησε με υπεράπειρη αγάπη, ένα ξεχείλισμα θεϊκής αγαθότητας. Μέσα δε στην έκρηξη της αγάπης του για μας τα πλάσματά του, έγινε και άνθρωπος και ανέβηκε επάνω στο Σταυρό. Από αγάπη σαρκώθηκε και από υπερβολή αγάπης σταυρώθηκε. Και ακριβώς επειδή είναι αγάπη, γι’ αυτό ζητάει από μας τους πιστούς να είμαστε και εμείς άνθρωποι αγάπης. Ζητάει να έχουμε την αγάπη πρώτη επιδίωξή μας, βασίλισσα των αρετών.
Όλες οι αρετές, και η αγάπη βέβαια, που είναι η κορυφαία αρετή, έχουν δοθεί στον άνθρωπο από τη γέννησή του. Διότι είναι έμφυτες στον καθένα οι αρετές. Γι’ αυτό και τις έχουν όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι, οποιασδήποτε θρησκείας, οποιουδήποτε έθνους και φυλής και χρώματος, άνδρες και γυναίκες. Γι’ αυτό κατά φυσικό τρόπο αγαπάμε τους γονείς μας και όλους αυτούς που θεωρούμε δικούς μας ανθρώπους. Το ίδιο έμφυτη είναι και η αγάπη που αναπτύσσεται μεταξύ φίλων και αναμφιβόλως η χιλιοτραγουδημένη συζυγική αγάπη.
Τα όρια ωστόσο αυτών των ειδών της αγάπης είναι περιορισμένα και η διάρκειά τους επισφαλής. Η αγάπη που προέρχεται από την καρδιά του ανθρώπου είναι εφήμερη. Σήμερα πολύ συχνά οι αγαπώμενοι δίνουν όρκους αιώνιας αφοσίωσης και κατόπιν σταδιακά αρχίζουν να παγώνουν και να χωρίζουν μισούμενοι και αλληλοϋβριζόμενοι.Η αληθινή αγάπη του Ευαγγελίου όμως είναι κάτι άλλο, είναι άλλης ποιότητος, και στον ύψιστο βαθμό της μας ξεπερνάει απείρως. Μας ξεπερνάει, διότι είναι υπερφυσική, είναι θείας ποιότητος. Δεν αποτελεί ανθρώπινο κατόρθωμα, αλλά είναι έργο της θείας Χάριτος· γι’ αυτό και δεν έχει ούτε όρους ούτε όρια. Ούτε βέβαια κάνει διάκριση συγγενών, φίλων, γνωστών, ομοεθνών, θρησκείας, φύλου, ιδεολογίας κ.τ.λ.. Είναι αγάπη μόνιμη και αναφαίρετη και δεν εξαρτάται από την ανταπόκριση του αγαπωμένου προσώπου. Στον ύψιστο δε βαθμό της, αυτόν που κατακτούν οι άγιοι, είναι «καύσις καρδίας υπέρ πάσης της κτίσεως» (αββάς Ισαάκ πα΄), αυτό που έλεγε ο απόστολος Παύλος ότι θα προτιμούσε να πάει ο ίδιος στην κόλαση, αρκεί να σώζονταν οι συμπατριώτες του Εβραίοι (Ρωμ. θ΄ 3).
Αυτή η αγάπη είναι το υπέρτατο άθλημα όλων των αθλημάτων του κόσμου. Και βέβαια δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Δεν την αποκτάει κανείς κατά τρόπο μαγικό, μετέχοντας απλώς στη ζωή της Εκκλησίας και ζώντας μια ζωή χριστιανική, όπως την ονομάζουμε. Η αληθινή αγάπη του Ευαγγελίου είναι θάνατος. «Κραταιά ὡς θάνατος ἀγάπη» (Άσμα η΄ 6). Είναι αγάπη πάσχουσα και μάλιστα πάσχουσα σε υπέρτατο βαθμό. Απαιτεί σταύρωση του ανθρώπου επί αοράτου σταυρού. Λίγοι, πολύ λίγοι, φθάνουν στα ύψιστα επίπεδά της. Γι’ αυτό και είναι εντελώς ακατόρθωτη με ανθρώπινες μόνο προσπάθειες. Αυτή επιτυγχάνεται μόνο με τη συνεργασία του ανθρώπου και του Θεού. Είναι χάρις και δωρεά του Θεού που προσφέρεται στις δεκτικές ψυχές. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει συγκεκριμένη μέθοδος αποκτήσεώς της. Κανένα δώρο δεν αποκτάται με μεθόδους, διότι τότε παύει να είναι δώρο. Η απόκτηση αυτής της χάριτος είναι έκπληξη! Διότι στην ουσία απόκτησή της σημαίνει συμβίωση και ένωση μετά του Θεού. Μην τυχόν λοιπόν νομίζουμε ότι κατέχουμε την αληθινή αγάπη απλώς επειδή ζούσε μέσα στην Εκκλησία. Γνωρίζουμε ασφαλώς ότι υπάρχει, την μελετούμε ενσαρκωμένη στη ζωή των αγίων, την βλέπουμε ίσως σε ελάχιστες, πολύ σπάνιες περιπτώσεις και σε σημερινούς αγιασμένους ανθρώπους. Αλλά μέχρις εκεί.
Κι όμως η αγάπη είναι εντολή, η κορυφαία εντολή, και είμαστε υποχρεωμένοι να την εφαρμόζουμε. Δεν είναι προαιρετική η εφαρμογή της. Δεν αγαπάμε, μόνο όταν και αν το θελήσουμε. Στη χριστιανική μας πίστη δεν υπάρχει το αν. όποιος και αν είναι ο άλλος, είμαστε υποχρεωμένοι να τον αγαπήσουμε. Η αγάπη στο Ευαγγέλιο δεν είναι προαιρετική, είναι υποχρεωτική. Η αγάπη είναι εντολή, και είναι η κορυφαία εντολή, η εντολή των εντολών. Και μάλιστα εντολή αγάπης και των εχθρών: «Ἀγαπάτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν» (Ματθ. ε΄ 44)! Η αγάπη του Ευαγγελίου είναι νόμος! Και με βάση αυτόν τον νόμο πρόκειται να κριθούμε. Γι’ αυτό και είναι υποχρεωτική η εφαρμογή του. Εφόσον βέβαια επιθυμούμε να σωθούμε…
Αγάπη και προς τους εχθρούς! Ασύλληπτο μεγαλείο και απίστευτη δύναμη! Κανείς εκτός του Χριστού δεν τόλμησε να ζητήσει κάτι παρόμοιο. Όχι μόνο δεν σκέφθηκε να το προτείνει κανείς προ Χριστού, αλλά και μετά Χριστόν δεν τόλμησε κανείς ούτε καν να το επαναλάβει. Πολύ περισσότερο δεν θα τολμούσε να το θέσει ως εντολή και μάλιστα ως την κορυφαία εντολή. Γι’ αυτό το Ευαγγέλιο θα παραμείνει πάντοτε το πιο τολμηρό και επίκαιρο κείμενο απ’ ό,τι έχει ποτέ γραφεί ή πρόκειται να γραφεί πάνω στη γη. Και οι άνθρωποι της αληθινής αγάπης του Χριστού οι τολμηρότεροι άνθρωποι! Άλλοι θεοί πάνω στη γη!

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Εορτάζει το παρεκκλήσιο της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στην Γραμματικού


Επί τη εορτή της παγκοσμίου  Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, εορτάζει και πανηγυρίζει με κάθε εκκλησιαστική τάξη, μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα το ιερό Παρεκκλήσιο της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού του ενοριακού Ιερού Ναού Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς .
 Το πρόγραμμα της εορτής έχει ως εξής:
  • Το απόγευμα της Πέμπτης 13 Σεπτεμβρίου 2012 και περί ώραν 19:00μμ θα τελεσθεί ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ Αρτοκλασίας και θείου Κυρήγματος 
  • Το πρωί της εορτής θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετά Θειου Κηρύγματος.
  • Το απόγευμα της εορτής θα ψαλλεί ο μεθέορτος Εσπερινός και εν συνεχεία ο Παρακλητικός Κανόνας στον Τίμιο Σταυρό
Προσκαλούνται άπαντες οι ευσεβείς Χριστιανοί μας
Εκ του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου 

Πνευματικές εμπειρικές συμβουλές γύρω από τους πειρασμούς και τις θλίψεις στη ζωή μας


Όπως πλησιάζουν τα βλέφαρα το ένα το άλλο, έτσι και οι πειρασμοί είναι κοντά στους ανθρώ­πους. Και αυτό το οικονόμησε ο Θεός να είναι έ­τσι, με σοφία, για να έχουμε ωφέλεια. για να κρού­εις δηλ. επίμονα, εξαιτίας των θλίψεων, τη θύρα του ελέους του Θεού και για να μπει μέσα στο νου σου, με το φόβο των θλιβερών πραγμάτων, ο σπό­ρος της μνήμης του Θεού, ώστε να πας κοντά του με τις δεήσεις, και να αγιασθεί η καρδιά σου με τη συνεχή ενθύμησή του. Και ενώ εσύ θα τον παρακα­λείς, αυτός θα σε ακούσει...
* Ο πορευόμενος στο δρόμο του Θεού πρέπει να τον ευχαριστεί για όλες τις θλίψεις που τον βρί­σκουν, και να κατηγορεί και να ατιμάζει τον αμελή εαυτό του, και να ξέρει ότι ο Κύριος, που τον αγα­πά και τον φροντίζει, δε θα του παραχωρούσε τα λυπηρά, για να ξυπνήσει το νου του, αν δεν έδειχνε κάποια αμέλεια. Ακόμη μπορεί να επέτρεψε ο Θεός κάποια θλίψη, διότι ο άνθρωπος έχει υπερηφανευθεί, οπότε ας το καταλάβει και ας μην ταραχθεί κι ας βρίσκει την αιτία στον εαυτό του, ώστε το κακό να μη γίνει διπλό, δηλ. να υποφέρει και να μη θέ­λει να θεραπευθεί. Στο Θεό που είναι η πηγή της δικαιοσύνης, δεν υπάρχει αδικία. Αυτό να μην περάσει από το νου μας.
* Μην αποφεύγεις τις θλίψεις, διότι βοηθούμε­νος απ' αυτές μαθαίνεις καλά την αλήθεια και την αγάπη του Θεού. Και μη φοβηθείς τους πειρα­σμούς, διότι μέσα από αυτούς βρίσκεις θησαυρό. Να προσεύχεσαι να μην εισέλθεις στους ψυχικούς πειρασμούς όσο για τους σωματικούς, να ετοιμάζε­σαι να τους αντιμετωπίσεις με όλη τη δύναμή σου, γιατί χωρίς αυτούς δεν μπορείς να πλησιάσεις το Θεό. Μέσα σ' αυτούς εμπεριέχεται η θεία ανάπαυ­ση. Όποιος αποφεύγει τους σωματικούς πειρασμούς, αποφεύγει την αρετή.
* Οι άγιοι δείχνουν έμπρακτα την αγάπη τους στο Θεό με όσα υποφέρουν για το όνομά του, όταν δηλ. τους στέλνει στενοχώριες, χωρίς όμως να απο­μακρύνεται απ' αυτούς, γιατί τους αγαπά. Απ' αυτή την πάσχουσα αγάπη τους αποκτά η καρδιά τους παρρησία, ώστε να ατενίζουν προς αυτόν ελεύθερα και με την πεποίθηση ότι θα εισακουσθούν τα αιτή­ματά τους και θα εκπληρωθούν. Μεγάλη είναι η δύ­ναμη της προσευχής που έχει παρρησία. Γι' αυτό αφήνει ο Θεός τους αγίους του να δοκιμάσουν κάθε λύπη, για να αποκτήσουν πείρα και να βεβαιωθούν για τη βοήθειά του και για το πόσο προνοεί και νοιάζεται γι' αυτούς. Έτσι, αποκτούν σοφία και σύνεση από τους πειρασμούς, για να μη γίνουν α­μαθείς, καθώς θα τους λείπει η πνευματική άσκηση και στο καλό και στο κακό, και για να αποκτή­σουν, από τη δοκιμασία τους, τη γνώση όλων των πραγμάτων που χρειάζονται. γιατί, αλλιώς, θα παρασυρθούν από άγνοια και θα γίνουν καταγέλαστοι από τους δαίμονες. Διότι, αν γυμνάζονταν μόνο στα καλά και δεν είχαν την εμπειρία της πάλης με το κακό, θα πήγαιναν στον πόλεμο εντελώς άπειροι....

Οσίου Μάρκου του Ασκητού
* Οι θλίψεις προξενούν στους ανθρώπους τα α­γαθά, ενώ με την κενοδοξία και τις ηδονές προξενούνται τα κακά.
* Οι κατηγορίες των ανθρώπων προξενούν λύπη στην καρδιά, γίνονται όμως αφορμή καθαρισμού σε αυτόν που υπομένει.
* Εάν τυχόν ζημιώθηκες, κατηγορήθηκες και καταδιώχθηκες από κάποιον, μη σκέπτεσαι το πα­ρόν, αλλά βλέπε στο μέλλον. και τότε θα αντιληφθείς ότι αυτά σου έχουν προξενήσει πολλά καλά, όχι μόνο στην εδώ ζωή, αλλά και στην μέλλουσα και χωρίς τέλος....
* Όπως στους αρρώστους είναι ωφέλιμα τα πι­κρά φάρμακα, έτσι και στους κακότροπους ανθρώ­πους. άλλους τους οδηγούν οι δοκιμασίες σε υγεία ψυχής και άλλους ετοιμάζει η αρρώστια για μετά­νοια.
* Όλα τα θλιβερά που σου συμβαίνουν στην πρόσκαιρη αυτή ζωή να τα συγκρίνεις με τα αγαθά της αιώνιας ζωής και δε θα σε βρει ποτέ αμέλεια στον αγώνα αυτής της ζωής....
* Αυτός που αποφεύγει θεληματικά τις θλίψεις, για την αλήθεια, θέλοντας και μη θα παιδευθεί σκληρά από την Θεία Πρόνοια.
* Είναι μεγάλη αρετή η υπομονή στις διάφορες δοκιμασίες που θα μας έλθουν και παράλληλα η α­γάπη σε εκείνους που μας μισούν....
* Αρετή χωρίς θλίψη είναι αδόκιμος επειδή έγι­νε χωρίς στενοχώρια.
* Στις θλίψεις επαναπαύεται ο Θεός, στις ανέ­σεις ο διάβολος που είναι ο αίτιος των κακών. Οι πειρασμοί πάντα ωφελούν αρκεί να τους υπομένου­με με καρτερία και με δοξολογία προς τον Θεό.
* Να αποφεύγεις τον πειρασμό με την υπομονή και με την προσευχή. Και αν θέλεις να αντισταθείς στον πειρασμό χωρίς αυτές, ο πειρασμός θα έλθει σκληρότερος κατεπάνω σου.

Πηγή: λυτρωτικά εφόδια για την σωστή αντιμετώπιση των θλίψεων"Eκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»