Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Ένα περιστατικό που συγκλονίζει !!!


Μουσουλμάνος (λαθρο)μετανάστης σχετικά πρόσφατα μετέφερε τη γυναίκα του σε μαιευτήριο της Πάτρας για να γεννήσει. Δεν γνωρίζουμε αν ήταν δημόσιο μαιευτήριο ή κάποιο Κέντρο Υγείας της ευρύτερης περιοχής των Πατρών (οι μετανάστες συνηθίζουν και πηγαίνουν σε Κέντρα Υγείας ακόμα και σε Αγροτικά Ιατρεία και δέχονται να ξεγεννήσουν τις γυναίκες τους ακόμα και γιατροί άσχετων ειδικοτήτων π.χ. οφθαλμίατροι! αρκεί να θεωρηθεί έκτακτο περιστατικό για να μην πληρώσουν τίποτα απολύτως).....
Μόλις έβαλαν τη γυναίκα του στον θάλαμο για να γεννήσει, πρόσεξε ο μουσουλμάνος την εικόνα της Παναγίας στον τοίχο και αμέσως είπε στον υπεύθυνο γιατρό:
- Αυτό το κάδρο (εννοούσε το εικόνισμα) κατέβασέ το αμέσως από κει. Δεν θέλω μόλις γεννηθεί το παιδί μου να δει αυτό το πράμα!
Έγινε μια σχετική φασαρία, η γυναίκα αγχώθηκε και για να μην χειροτερέψουν τα πράγματα, οι υπεύθυνοι δέχθηκαν να κατεβάσουν την εικόνα της Παναγίας (κακώς) με σκοπό να την ανεβάσουν αμέσως μετά.
Ο μουσουλμάνος έμεινε να περιμένει στην αίθουσα αναμονής πότε θα τελειώσει ο τοκετός.
Μετά από ώρες βγήκε ο γιατρός και του ανακοίνωσε:- Η γυναίκα σου γέννησε φυσιολογικά. Εκείνη είναι καλά.
Το παιδί σου όμως γεννήθηκε τυφλό!!!
Όχι μόνο εικόνα της Παναγίας δεν θα δει, αλλά ούτε και τίποτα άλλο στον κόσμο!
Πηγή : agiorotikobima.gr

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012



Εκάθισεν Αδάμ, απέναντι τού Παραδείσου, καί τήν ιδίαν γύμνωσιν θρηνών ωδύρετο. Οίμοι, τόν απάτη πονηρά πεισθέντα καί κλαπέντα, καί δόξης μακρυνθέντα! οίμοι, τόν απλότητι γυμνόν, νύν δέ ηπορημένον! Αλλ' ώ Παράδεισε, τρυφής απολαύσω, ουκέτι όψομαι ουκέτι σου της τόν Κύριον καί Θεόν μου και Πλάστην, εις γήν γάρ απελεύσομαι, εξ ής καί προσελήφθην. Ελεήμον Οικτίρμον βοώ σοι. Ελέησόν με τόν παραπεσόντα. 
Εκάθισεν Αδάμ τότε, καί έκλαυσεν απέναντι τής τρυφής τού Παραδείσου, χερσί τύπτων τάς όψεις, καί έλεγεν. Ελεήμον, ελέησόν με τόν παραπεσόντα.
·         Ιδών Αδάμ τόν Άγγελον, ωθήσαντα, καί κλείσαντα τήν τού θείου κήπου θύραν, ανεστέναξε μέγα, καί έλεγεν. Ελεήμον, ελέησόν με τόν παραπεσόντα.
·         Συνάλγησον Παράδεισε, τώ κτήτορι πτωχεύσαντι, καί τώ ήχω σου τών φύλλων, ικέτευσον τόν Πλάστην, μή κλείση σε. Ελεήμον, ελέησόν με τόν παραπεσόντα.
·         Παράδεισε πανάρετε, πανάγιε, πανόλβιε, ο Εύαν κεκλειδι Αδάμ πεφυτευμένος, καί διά την σμένος, ικέτευσον Θεόν διά τόν παραπεσόντα. Ελεήμον, ελέησόν με τόν παραπεσόντα.

H Κυριακή της Τυροφάγου, γράφει ο αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος Ιεροκύρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Κονίτσης



Από τη Δευτέρα μπαίνουμε στο ευλογημένο στάδιο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Ξεκινούμε μία περίοδο πνευματικού αγώνα εντονότερου που θα μας προετοιμάσει ώστε να ζήσουμε τα Άχραντα Πάθη και την ένδοξη Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.Τα παλαιότερα χρόνια οι πιστοί χριστιανοί, αγωνίζονταν περισσότερο συνειδητά και με τη συμμετοχή τους στις ιερές κολουθίες αλλά και στα μυστήρια, ένοιωθαν στην καρδιά τους την ενέργεια της χάριτος. Δηλ. την κάθαρση από τα ποικίλα πάθη αλλά και τον φωτισμό του Θεού στην ύπαρξή τους. Στις δε ιερές μονές, ξεκινούσαν και φυσικά ξεκινούν και σήμερα, περισσότερα πνευματικά παλαίσματα, διπλασιάζοντας τη νηστεία, την αγρυπνία και την προσευχή. Και ναι μεν κανείς δεν αμφιβάλει ότι στη ζωή της Εκκλησίας μας, η άσκηση είναι απαραίτητη μαζί με τη μυστηριακή ζωή... Όμως δεν θα πρέπει ποτέ να λησμονούμε ότι στην Ιερά Ευαγγελική περικοπή που θα ακούσουμε την Κυριακή της Τυροφάγου, ο ίδιος ο Κύριός μας, θέτει μεταξύ των άλλων και ένα απαραίτητο όρο που είναι ανάγκη να εφαρμόζουμε, εάν θέλουμε να μας συγχωρεθούν οι αμαρτίες και τα λάθη. Και ο απαραίτητος αυτός όρος είναι η συγχωρητικότητα. «Εάν γαρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος. Εάν δε μη αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών.» (Ματθ. ΣΤ΄ 14-15) Δηλ. Πρέπει όταν ζητάτε την άφεση των αμαρτιών σας, να συγχωρήτε και εσείς τους άλλους, διότι αν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα αμαρτήματα, που έκαμαν σε εσάς, και ο Πατήρ σας ο ουράνιος θα συγχωρήσει και σε σας τα δικά σας αμαρτήματα. Εάν όμως δεν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα αμαρτήματά τους, ούτε ο Πατήρ σας θα συγχωρήσει τις αμαρτίες σας προς αυτόν.Ίσως δεν έχουμε μελετήσει όσο πρέπει την εντολή αυτή της συγχωρήσεως, διότι περί εντολής πρόκειται, και παρατηρείται τούτο το θλιβερό φαινόμενο. Άνθρωποι κατά τα άλλα πρόθυμοι να εργαστούν στην πνευματική ζωή, αρνούνται πεισματικά να συγχωρήσουν κάποιον που πραγματικά ή φαινομενικά τους έχει ενοχλήσει ή και τους έχει βλάψει και ζημιώσει.
Θα χρειαζόταν πολύς χώρος για να αναφερθούν συγκλονιστικά παραδείγματα, από τη χριστιανική Ιστορία, ανθρώπων που αρνήθηκαν να προσφέρουν συγχώρηση , με αποτέλεσμα, να εγκαταλειφθούν από τη χάρη του Θεού. Και ενώ πορεύονταν ακόμα και στο μαρτύριο, τελικώς αρνήθηκαν τη χριστιανική πίστη, όπως βλέπουμε στην τραγική περίπτωση με τον ιερέα Σαπρίκιο και τον μάρτυρα Νικηφόρο. (9 Φεβρουαρίου).Αλλά κυρίως δεν πρέπει να λησμονούμε ότι καθημερινώς στην Κυριακή προσευχή, δηλ. στο «Πάτερ ημών», ζητούμε ο Θεός να συγχωρήσει τα δικά μας αναρίθμητα σφάλματα και αμαρτήματα, «Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών», με την αναγκαία προϋπόθεση ότι πρώτα εμείς «αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών...».Είναι συγκλονιστικό. Καθημερινώς ρίχνουμε στον εαυτό μας μια ευχή και μια κατάρα. Ευχή μεν αν πρώτα εμείς οι ίδιοι συγχωρούμε τους αδελφούς που νομίζουμε ότι μας έχουν βλάψει, κατάρα δε αν αρνούμαστε να δώσουμε αυτό ακριβώς που ζητάμε. Και αποτέλεσμα; Σύμφωνα με την προσευχή μας, ούτε ο ίδιος ο Θεός να μπορεί να μας συγχωρήσει...
Αδελφοί μου. Ας μη ξεγελούμε τον εαυτό μας. Τον Θεό σίγουρα δεν είμαστε σε θέση να τον ξεγελάσουμε. Τους ανθρώπους; Ίσως κάποιους κάποτε να τους κάνουμε να πιστέψουν διαφορετικά απ’ ό,τι πραγματικά είμαστε. Τουλάχιστον ας γίνουμε ειλικρινείς με τον ίδιο τον εαυτό μας πάντοτε, κυρίως όμως όταν πάμε να σταθούμε στην προσευχή, στην επικοινωνία μας δηλαδή με τον Θεό.Άσκηση και άλλα εξωτερικά, μπορούν να υπάρξουν και εκτός Εκκλησίας, τα οποία βέβαια εκτός του φυσικού τους χώρου που είναι η Ορθοδοξία, διαστρέφονται εντελώς. Αυτό που βρίσκεται και ευδοκιμεί μόνο μέσα στην ατμόσφαιρα του Αγίου Πνεύματος, δηλ. της Εκκλησίας μας, είναι η ευλογημένη συγχωρητικότητα και η αγάπη, η οποία δεν είναι κάτι που αν θέλουμε το προσφέρουμε, αλλά εκ των ων ουκ άνευ. Είθε να δώσει ο Άγιος Θεός, τη νέα αυτή περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, να επικεντρώσουμε εκτός των άλλων, το πνευματικό ενδιαφέρον μας στη λησμονημένη αυτή εντολή, ούτως ώστε να εορτάσουμε πραγματικό Πάσχα.
Καλή και ευλογημένη Σαρακοστή. Αμήν. 
Πηγή: pistos.gr

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή έιναι η κατεξοχήν περίοδος εσωτερικής ανακαινίσεως


 Άπό την Καθαρά Δευτέρα, κάθε χρόνο μας εισάγει ή Εκκλησία σέ μία ειδική πνευματική περίοδο εσωτερικής ανακαινίσεως. Ή διδαχή τής Εκκλησίας αναφέρεται σέ ποίκιλα μέσα πνευματικής ασκήσεως γιά μία ηθική κάθαοση. Μεταξύ όλων είναι και ή νηστεία. Οί λόγοι του Κυρίου είναι καθοριστικοί: «Τούτο τό γένος (τό πονηρό) ουκ εκπορεύεται, εί μή εν προσευχή και νηστεία» (Ματθ. 17, 21). Ή νηστεία είναι πανάρχαιο βίωμα και απαντάται σ' όλες σχεδόν τις θρησκείες των αρχαίων λαών, μάλιστα τής "Ανατολής.
Παρουσιάζεται ως άσκηση θρησκευτική, γιά νά επιτευχθεί ηθικός εξαγνισμός καί μία πνευματική εξύψωση. Ή νηστεία τής Μ. Τεσσαρακοστής έχει τις ρίζες της στους αποστολικούς χρόνους καί μετά από ορισμένες διακυμάνσεις κατά περιοχές οριστικοποιήθηκε τό ιβ' αιώνα. Προηγείται τής Μ. Τεσσαρακοστής ή περίοδος του Τριωδίου, πού λήγει τή νύκτα τής Κυριακής τής Τυροφάγου. Ή εβδομάδα τής Τυρινής είναι μία μέτρια νηστεία μέ αποχή μόνο του κρέατος.
Τό Τριώδιο μέ τίς υπέροχες ευαγγελικές καί αποστολικές περικοπές, μέ ύμνους απαραμίλλου λογοτεχνικής άξιας καί υψηλής διδαχής, μας προετοιμάζει γιά τήν κατ' εξοχήν πνευματική περίοδο τής Μ. Τεσσαρακοστής, κατά τήν όποια ό Χριστιανός μέ τήν αυτοσυγκέντρωση, τήν περισυλλογή, στρέφεται πρός τόν έσω άνθρωπο, τόν όποιο γνωρίζει καλύτερα καί επισημαίνει τίς αδυναμίες καί ελαττώματα. Είναι ή ειδική περίοδος του εσωτερικού εξαγνισμού καί μίας πνευματικής αναστάσεως.
"Αποκορύφωμα τής Μ. Τεσσαρακοστής είναι ή νηστεία τής Μ. Εβδομάδος. Ή νηστεία, σύμφωνα μέ τους λόγους του Χρίστου, είναι μέσο πνευματικό γίά τήν άσκηση τής αρετής, έργων αγάπης καί φιλανθρωπίας. "Αντιλαμβανόμεθα, ότι ή νηστεία δέν είναι απλός θρησκευτικός τύπος, αλλά μέσο μίας άναμορφώσεως πνευματικής. Συνεπώς δέν έχει επιφανειακή σημασία αποχής άπό ορισμένες τροφές, άλλά περισσότερο αποβλέπει στήν ενίσχυση τής θελήσεως, πού νά μπορεί ό άνθρωπος μέ πνευματική άσκηση νά κατευθύνει σωστά τόν εαυτό του.
Χωρίς δυναμική βούληση δέν πετυχαίνεται τό αγαθό καί δέν ολοκληρώνεται ό άνθρωπος στήν αρετή. Ή νηστεία γίά νά καταστεί ευπρόσδεκτη άπό τό Θεό, πρέπει κατά τόν Ιερό υμνογράφο νά είναι «ή των κακών αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύδους καί επιορκίας». Ή Καθαρά Δευτέρα είναι ή πρώτη ημέρα νηστείας καί μετανοίας, ήμερα αδελφοσύνης καί συναλληλίας.
"Ακόμη θά πρέπει νά τονίσουμε, ότι ή νηστεία, σύμφωνα μέ γνώμες διασήμων ιατρών καί περίφημων υγιεινολόγων, αποβαίνει αντιδραστήριο πολλών ασθενειών. Αυτοκαθαρίζεται τό σώμα άπό τίς τοξίνες, τά άλατα καί τά δηλητήρια. Βέβαια ή νηστεία είναι χρήσιμη καί από υγιεινής απόψεως κυρίως όμως γιά τήν Εκκλησία μας είναι θεσμός της υγείας ! τής ψυχής καί του πνεύματος. "Έτσι μέ τή νηστεία επιτυγχάνεται ή υγεία τής ψυχής αλλά καί τοϋ σώματος.
"Έτσι ή νηστεία, σάν πνευματικός θεσμός, δέν θά περιφρονείται από πολλούς Χριστιανούς, ούτε θά δημιουργεί συναισθήματα ένοχης στους σωματικά αδύνατους, άλλά θά θεωρείται χρήσιμο μέσο ανατάσεως τής ψυχής καί ενός ψυχοδυναμισμου, κατά τόν τρόπο πού παρουσιάζει τή νηστεία ή διδασκαλία της Κ. Διαθήκης καί τής Ιεράς Παραδόσεως.
Πηγή:voiotos.blogspot.com

Καθημερινά στις 5.30 το απόγευμα, στούς περισσοτέρους Ιερούς Ναούς τής Ιεράς μας Μητροπόλεως θα τελείται η ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου από αύριο το απόγευμα


Καθημερινά στις 5.30 το απόγευμα, στούς περισσοτέρους Ιερούς Ναούς τής Ιεράς μας Μητροπόλεως θα  τελείται η ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου από αύριο το απόγευμα

Τρόποι αληθινούς νηστείας κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας μας



 ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
«Ας ἔρθει, λοιπόν, ἀνάμεσά μας ὁ μαθητής τοῦ Χριστοῦ. Ἄς μᾶς διδάξει τόν τρόπο τὴς νηστείας. Ἄς τόν ἀκούσουμε πού λέει: 'Νηστεία καθαρή καί ἀμόλυντη ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί Πατέρα εἶναι αὐτή: νά ἐπισκέπτεται κανείς ὀρφανά καί χῆρες στή θλίψη τους καί νά τηρεῖ τόν ἑαυτό του ἀμόλυντο ἀπό τόν κόσμο'. Πῶς ὅμως καί μέ ποιό τρόπο θά ἐπιτύχουμε αὐτά πού ἐλέχθησαν, εἶναι εὔκολο νά ἀνεύρουμε. Διότι ἀρκεῖ, νομίζω, γι᾿ αὐτούς πού σκέπτονται σωστά καί αὐτός ὁ φυσικός νόμος, πού ἀφ᾿ ἑνός μᾶς διδάσκει νά μισοῦμε ὅσα φαίνεται νά εἶναι ἀντίθετα στίς θεῖες ἐντολές καί ἀφ᾿ ἑτέρου μᾶς παρακινεῖ νά κρατοῦμε μέσα μας τό θέλημα τοῦ Νομοθέτου. Ἄν τώρα κάποιος νομίζει ὅτι γι᾿ αὐτό χρειαζόμαστε ἀκόμη πιό σαφῆ παραγγέλματα, ἄς ἀκούσει τόν Παῦλο πού λέει: 'Νεκρώσατε ὅ,τι γήινο εἶναι μέσα σας, δηλαδή τήν πορνεία, τήν ἀκαθαρσία, τό πάθος, τήν κακή ἐπιθυμία'. Διότι, βέβαια, δέν θά ἐπιτύχουμε τή χάρη πού παρέχει ἡ ἀληθής νηστεία ἁπλῶς μέ τήν ἀσιτία καί μέ τήν ἀπόρριψη μόνο τῶν τροφῶν. Οὔτε πάλι, ἔχοντας ἀπόσχει ἀπό αὐτά καί μόνο, θά γίνουμε ἐξάπαντος καθαροί καί ἅγιοι, ἀλλά ἀποδιώκοντας ἀπό τή διάνοιά μας ἐκεῖνα, γιά τά ὁποῖα βρέθηκε καί τό φάρμακο τῆς νηστείας».
  
ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
«Νηστεύεις; Ἀπόδειξέ μού το διά μέσου τῶν ἴδιων ἔργων. Ποιά ἔργα ἐννοεῖ; Ἄν δεῖς φτωχό, νά τόν ἐλεήσεις. Ἄν δεῖς ἐχθρό, νά συμφιλιωθεῖς μαζί του. Ἄν δεῖς μιά ὄμορφη γυναίκα, νά τήν ἀντιπαρέλθεις. Ἄς μή νηστεύει λοιπόν μόνο τό στόμα, ἀλλά καί τό μάτι καί ἡ ἀκοή, καί τά πόδια καί τά χέρια καί ὅλα τά μέλη τοῦ σώματός μας. Νά νηστεύουν τά χέρια, παραμένοντας καθαρά ἀπό τήν ἁρπαγή καί τήν πλεονεξία. Νά νηστεύουν τά πόδια, ξεκόβοντας ἀπό τούς δρόμους πού ὁδηγοῦν σέ ἁμαρτωλά θεάματα. Νά νηστεύουν τά μάτια, ἐξασκούμενα νά μήν πέφτουν ποτέ λάγνα πά νω σέ ὄμορφα πρόσωπα, οὔτε νά περιεργάζονται τά κάλλη τῶν ἄλλων... Δέν τρῶς κρέας; Νά μή φᾶς καί τήν ἀκολασία διά μέσου τῶν ματιῶν. Ἄς νηστεύει καί ἡ ἀκοή. Καί νηστεία τῆς ἀκοῆς εἶναι νά μή δέχεται κακολογίες καί διαβολές... Ἄς νηστεύει καί τό στόμα ἀπό αἰσχρά λόγια καί λοιδορίες. Διότι τί ὄφελος ἔχουμε, ὅταν ἀπέχουμε ἀπό πουλερικά καί ψάρια, δαγκώνουμε ὅμως καί κατατρῶμε τούς ἀδελφούς μας;».

ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ
 «Πρέπει καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, οἱ εὐσεβεῖς χριστιανοί, νά νηστεύωμεν πάντοτε, μά περισσότερον τήν Τετράδη, διατί ἐπουλήθηκε ὁ Κύριος καί τήν Παρασκευή διατί ἐσταυρώθη. Ὁμοίως ἔχομε χρέος νά νηστεύωμεν καί τές ἄλλες Τεσσαρακοστές, καθώς ἐφώτισε τό Ἅγιον Πνεῦμα τούς ἁγίους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας καί μᾶς ἔγραψαν διά νά νηστεύωμεν, νά νεκρώνωμεν τά πάθη, νά ταπεινώνωμεν τή σάρκα, τό σῶμα, ὁπού εἶναι ἕνας λύκος, ἕνα γουρούνι, ἕνα θηρίον, ἕνα λιοντάρι. Καί μάλιστα μέ τά ὀλίγα ζοῦμεν μέ εὐκολία καί ὅταν τρώγομεν πολλά, θέλομεν καί ἔξοδα πολλά. Ἐγώ τώρα ἠμπορῶ νά ζήσω μέ ἑκατό δράμια ψωμί. Ἐκεῖνα τά εὐλογεῖ ὁ Θεός διατί εἶναι ἀναγκαῖα καί ὄχι νά τρώγομεν ἑκατόν δέκα. Ἐκεῖνα τά δέκα τά καταρᾶται, διατί εἶναι χαράμι, εἶναι ἐκεινοῦ τοῦ πεινασμένου. Φυλάγετε αὐτές τίς τέσσερες Τεσσαρακοστές, χριστιανοί μου; Ἐδῶ πῶς πηγαίνετε; Ἄν εἶσθε χριστιανοί, πρέπει νά τές φυλάγετε, μάλιστα τήν Μεγάλην Τεσσαρακοστή».

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
 «Η νηστεία γεννᾶ τούς προφῆτες, δυναμώνει τούς δυνατούς. Ἡ νηστεία κάνει σοφούς τούς νομοθέτες· εἶναι τό καλό φυλαχτό τῆς ψυχῆς, ὁ πιστός σύντροφος τοῦ σώματος, τό ὅπλο γι᾿ αὐτούς πού ἀριστεύουν, τό γυμναστήριο γιά τούς ἀθλητές. Αὐτή ἀποκρούει πειρασμούς, αὐτή προετοιμάζει γιά τήν ἀπόκτηση εὐσέβειας· εἶναι σύντροφος τῆς νήψεως καί δημιουργός τῆς σωφροσύνης. Στούς πολέμους φέρεται μέ γεναιότητα, ἐν καιρῷ εἰρήνης διδάσκει τήν ἡσυχία. Ἁγιάζει τόν Ναζιραῖο καί τελειοποιεῖ τόν ἱερέα».
«Ἡ νηστεία ἔσβυσε τή δύναμη τῆς φωτιᾶς κι ἔφραξε τά στόματα τῶν λιονταριῶν. Ἡ νηστεία ἀνεβάζει τήν προσευχή στόν οὐρανό, μέ τό νά γίνεται τρόπον τινά ἡ φτερούγα στήν πορεία πρός τά ἄνω. Ἡ νηστεία κάνει τά σπίτια νά προκόβουν, εἶναι ἡ μητέρα τῆς ὑγείας, ἡ παιδαγωγός τῆς νεότητας, τό στολίδι τῶν γερόντων, ἡ καλή σύντροφος τῶν ὁδοιπόρων, ὁ πιστός συγκάτοικος αὐτῶν πού συνοικοῦν».  Η νηστεία προστατεύει τά νήπια, σωφρονίζει τό νέο, κάνει σεβαστό τό γέροντα. Διότι τά γεράματα, στολισμένα μέ τή νηστεία, γίνονται πιό σεβαστά. Γιά τίς γυναῖκες εἶναι ὁ πιό κατάλληλος στολισμός, γι' αὐτούς πού βρίσκονται στήν ἀκμή τῆς ἡλικίας, τό χαλινάρι· εἶναι τό φυλακτό τῶν συζύγων καί ἡ τροφός αὐτῶν πού παρθενεύουν. Μέ αὐτούς τούς τρόπους ἡ νηστεία βοηθᾶ σέ κάθε σπίτι. Ποιά, ὅμως, εἶναι ἡ σημασία της γιά τή δημόσια ζωή μας; Ὁλόκληρη τήν πόλη καί ὅλο τόν λαό τούς ἐπαναφέρει ἀμέσως στήν τάξη, καταστέλλει τίς κραυγές, ἀπομακρύνει τίς κακολογίες... Ἄν ὅλοι τήν παρελάμβαναν ὡς σύμβουλο σ᾿ αὐτά πού ὀφείλουν νά πράξουν, τίποτε δέν θά ἐμπόδιζε νά εἴχαμε βαθιά εἰρήνη σ᾿ ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη...
Πηγήimkby.gr

Σκέψεις και προβληματισμοί για την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής


     Είναι γνωστό πως στην περίοδο αυτή έχουμε δύο νηστείες. Είναι περίπου επτά εβδομάδες αυστηρής νηστείας και μία η εβδομάδα της Τυρινής που προηγείται, οκτώ. Για πολλούς είναι μια ευχάριστη και επιθυμητή περίοδος, ενώ για άλλους είναι δύσκολη και για άλλους καθόλου ευχάριστη. Θα προσπαθήσουμε να πούμε λίγες σκέψεις για την περίοδο αυτή, όπως την έχουν χαρακτηρίσει οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας. 
    Πρώτα πρώτα να θυμηθούμε τον άγιο Ιωάννη το Δαμασκηνό, που κάνει μια γενική παρατήρηση για την αγία Τεσσαρακοστή. Λέγει προς όλους μας: «Την Τεσσαρακοστήν μη εξουθενείτε• μίμησιν γαρ περιέχει της του Χριστού πολιτείας». Είναι σημαντική παρατήρηση αυτή. Ο Χριστός δεν εξουθενώνει, δηλ. δεν αφαιρεί τη δύναμη της μεγάλης Τεσσαρακοστής. Πιο πλατειά θα λέγαμε, δεν περιφρονεί την μεγάλη Τεσσαρακοστή. Δε λέγει πως η περίοδος αυτή δεν είναι σωστή, ούτε κοροϊδεύει τη νηστεία της Εκκλησίας, ούτε την ατιμάζει, ούτε δυσανασχετεί με τον ερχομό της, ούτε εύχεται να περάσει γρήγορα, ούτε καταλύει τη νηστεία επιδεικτικά και χωρίς λόγο, ούτε προπαγανδίζει πως οι καιροί άλλαξαν και πρέπει να αλλάξουμε και εμείς. 
     Η αγία Τεσσαρακοστή είναι μια μίμηση της ζωής του Χριστού. Μετά τη βάπτισή Του πήγε στην έρημο και εκεί «νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα και νύκτας τεσσαράκοντα ύστερον επείνασεν» (Ματθ. 4,2). Ο Χριστός ήταν τέλειος άνθρωπος και μέσα Του δεν είχε την αμαρτητική φορά, αλλά χρειαζόταν να μας δώσει τύπο ζωής. Έπρεπε να έχουμε μια εικόνα ασκήσεως μπροστά μας, για να επιτύχουμε του σκοπού μας, που είναι η ένωσή μας με το Θεό. Κατά την περίοδο αυτή δέχθηκε και τους πειρασμούς του διαβόλου και κατά τη διάρκεια των πειρασμών Του «άγγελοι διηκόνουν αυτώ» (Μάρκ. 1,13). Πολλά διδάγματα έχει να μας δώσει η περίοδος των πειρασμών του Κυρίου. 
     Ο Χριστός εκπαιδεύθηκε τρόπον τινά στους πειρασμούς με τη νηστεία. Αργότερα ο διάβολος σαν μια φοβερή θύελλα θα επιπέσει επάνω Του. Σ’ όλους τους πειρασμούς βγήκε νικητής. Το ίδιο και ο πιστός. Στη ζωή μας θα έχουμε πολλούς πειρασμούς. Χρειαζόμαστε εκπαίδευση. Η περίοδος της νηστείας είναι μια πνευματική εκπαίδευση του Χριστιανού. Μαθαίνει να πολεμά. Ο Κύριος μας έδειξε τον τρόπο, αφού πρώτα αυτός πειράσθηκε. 
     Ο Χριστός μέσα στην περίοδο της νηστείας πειράσθηκε και νίκησε. Επίσης και οι πιστοί πειράζονται. Γιατί παραχωρεί τους πειρασμούς ο Θεός; Για να πληροφορηθούμε πως είμαστε ανώτεροι απ’ αυτούς. Για να ταπεινωνόμαστε. Για να πληροφορηθεί ο δαίμονας πως τον εγκαταλείψαμε. Για να ασκηθούμε. Για να λάβουμε σαφή πείρα της δωρεάς του Θεού. Άγγελοι Κυρίου στηρίζουν τους αγωνιστές. 
    Ο διάβολος πείραξε το Χριστό κατά την περίοδο της νηστείας όχι μόνο με τον τρόπο, αλλά και με τον τόπο. Η μοναξιά και η απομόνωση είναι πολλές φορές όπλα του διαβόλου. Παράδειγμα η Εύα, την οποία πείραξε, όταν ήταν χωρισμένη από τον Αδάμ. Ακόμη, η απομόνωση φέρνει μερικές φορές την μονοτονία, την ακηδία, την πείνα, την αδημονία. Τότε κατά την περίοδο της νηστείας παίρνει θάρρος και επιτίθεται εναντίον μας. Όταν όμως μας δει μαζί με τους άλλους και συγκεκροτημένους, δεν έχει το θάρρος (γράφει ο ιερός Χρυσόστομος) να μας κάνει μεγάλη ζημιά. Γι’ αυτό, λοιπόν, στην περίοδο της νηστείας να συχνάζουμε στην Εκκλησία, στις ακολουθίες, και όλοι μαζί να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο για να ενθαρρυνόμαστε πως στον αγώνα μας δεν είμαστε μόνοι, αλλά μαζί μας είναι όλη η Εκκλησία. Τον Κύριο Τον ενθάρρυναν οι άγγελοι του Θεού. Καταλαβαίνουμε, συνεπώς, πόση μεγάλη ωφέλεια παίρνουμε από την αγία Τεσσαρακοστή. 
     Μετά, ένας άλλος Άγιος της Εκκλησίας μας, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, γράφει πως κατά την περίοδο της μεγάλης Τεσσαρακοστής ο άνθρωπος εμπορεύεται την πνευματική εμπορία και συγκεντρώνει πολύ πλούτο αρετής. Τονίζει πως δεν είναι μεγάλο κατόρθωμα να διέλθουμε τις ημέρες απλώς της νηστείας, αλλά σημασία έχει να διορθώσουμε κάτι από τα ελαττώματά μας και να πλυθούμε από τα αμαρτήματά μας, «ει διωρθώσαμέν τι των ημετέρων ελαττωμάτων, ει τα αμαρτήματα απενιψάμεθα». 
    Συνηθίζουμε να ρωτάμε ο ένας τον άλλο κατά την περίοδο της Τεσσαρακοστής «πόσας έκαστος εβδομάδας ενήστευσε• και έστιν ακούσαι λεγόντων των μεν, ότι δύο, των δε ότι τρεις, των δε, ότι πάσας ενήστευσαν τας εβδομάδας», δηλαδή συμβαίνει να ακούς να λένε άλλος μεν πως νήστευσε δύο, άλλος τρεις και άλλος όλες τις εβδομάδες. Και ποιό είναι το κέρδος, εάν δίχως κατορθώματα αρετής περάσουμε την περίοδο της νηστείας; 
    Εάν κάποιος λέγει, ότι νήστευσα όλη την περίοδο της Τεσσαρακοστής, συ ειπέ, ότι είχα εχθρόν και συμφιλιώθηκα μ’ αυτόν• είχα συνήθεια να κατηγορώ και την εσταμάτησα• είχα συνήθεια να ορκίζομαι και απαλλάχθηκα από την κακή συνήθεια.... Καμία ωφέλεια δεν θα έχουμε από την νηστεία, αν απλώς και μόνο την περάσουμε εική και ως έτυχε. Αν περάσουμε τη νηστεία των φαγητών, όταν περάσουν οι σαράντα ημέρες, περνά και η νηστεία• αν όμως απέχουμε από τα αμαρτήματα και η περίοδος της νηστείας να περάσει, εκείνη η νηστεία (δηλ. των αμαρτημάτων) πάλιν μένει και θα είναι συνεχής η ωφέλεια σε μας και πριν ακόμα από τη Βασιλεία των Ουρανών θα μας χαρίσει όχι μικρές αμοιβές εδώ. 
     Βλέπουμε πως η μεγάλη Τεσσαρακοστή δεν είναι μια περίοδος για να νηστεύσουμε μόνο από φαγητά, αλλά για να εξασκούμαστε στην αρετή. Όταν όλα αυτά τα κατορθώσουμε, τότε θα αξιωθούμε την κυρία ημέρα να προσέλθουμε στην πνευματική τράπεζα, δηλ. στη θεία Ευχαριστία, για να κοινωνήσουμε. Η προσέλευση στο μυστήριο της ζωής είναι ικανό κίνητρο, για να μας παρακινεί στην πνευματική μας άσκηση. 
     Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος τονίζει πως η νηστεία είναι και καθάρσιο του εαυτού μας. Προ της μεγάλης ημέρας του Πάσχα, «κάθαρσίς εστι προεόρτιος». Ο χριστιανός επιτυγχάνει τη «συννέκρωση» με το Χριστό, συμμετέχει στη νέκρωση του Χριστού. Όπως ο Κύριος νεκρώνει τη σάρκα Του για τη σωτηρία του κόσμου, έτσι και οι χριστιανοί νεκρώνουν τα πάθη τους για τη σωτηρία την ιδική τους. Ο Κύριος νήστευσε λίγο πριν από τον πειρασμό, εμείς πριν από το Πάσχα. 
Με τέτοιες σκέψεις ας διέλθουμε το στάδιο της μεγάλης Τεσσαρακοστής για να ωφεληθούμε πολύ.

Η πνευματικότητα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής


Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ὁ κύριος λόγος πού συνετέλεσε στή διαμόρφωση τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὡς τῆς τεσσαρακονθήμερης περιόδου νηστείας καί γενικῆς πνευματικῆς προπαρασκευῆς γιά τή μεγάλη ἑορτή τοῦ Σταυραναστάσιμου Πάσχα πού ἀκολουθεῖ, εἶναι τό παράδειγμα τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος πρίν ἀρχίσει τή δημόσια δράση Του προετοιμάστηκε στήν ἔρημο "νηστεύσας ἡμέρας τεσσαράκοντα καί νύκτας τεσσαράκοντα" γιά νά ἀντιμετωπίσει τούς γνωστούς τρεῖς πειρασμούς τοῦ διαβόλου (Ματθ. δ´ 11). Πρός μιά τέτοια πνευματική ἔρημο παρομοιάζεται ἀπό τούς ἁγίους πατέρες καί ἡ Μ. Τεσσαρακοστή, κατά τή διάρκεια τῆς ὁποίας ὁ χριστιανός, μιμούμενος τόν Κύριο, ἀποδύεται σ' ἕναν ἀνάλογο πνευματικό ἀγώνα, ἀντιτάσσοντας στόν πρῶτο πειρασμό αὐτή καθαυτή τή νηστεία, στόν δεύτερο τήν ἀδιάλειπτο λατρεία τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ καί στόν τρίτο τήν ταπείνωση ὡς μητέρα ὅλων τῶν ἀρετῶν.
     Ὅμως, ἡ χριστοκεντρική αὐτή θεμελίωση τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς καί ἡ σωτηριολογική θεώρησή της, ὡς μιᾶς ξεχωριστῆς εὐκαιρίας μίμησης τοῦ Χριστοῦ, φαίνεται ἰδιαίτερα στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο διοργανώνεται καί νοηματίζεται κατά τήν περίοδο αὐτή ἡ κοινή προσευχή τῆς Ἐκκλησίας. Καί δέν ἀναφερόμαστε ἐδῶ στήν πνευματική πανδαισία πού προσφέρουν στούς πιστούς οἱ δοξολογικές ἀκολουθίες τῶν πέντε Κυριακῶν τῶν Νηστειῶν ἤ ἡ τόσο λαοφιλής καί πανηγυρική ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Θεοτόκου, πού ψάλλεται κατά τίς ἑσπερινές λατρευτικές συνάξεις κάθε Παρασκευῆς, ὡς προεόρτιος ἤ μεθεόρτιος ἀκολουθία τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Ἐννοοῦμε κυρίως τόν κύκλο τῶν ἀκολουθιῶν τοῦ Νηχθημέρου (Μεσονυκτικό, Ὄρθρος, Ὧρες, Ἑσπερινός, Μέγα Ἀπόδειπνο), στίς ὁποῖες καί ἐγκρύπτεται κυρίως τό ἐσώτερο νόημα τῆς πνευματικότητας τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς. Διότι ἐμπλουτισμένες, κατά τήν περίοδο αὐτή, μ' ἕνα πλῆθος ἐκλεκτῶν ἁγιογραφικῶν ἀναγνωσμάτων καί κατανυκτικῶν ὕμνων, καί σέ συνδυασμό μέ τή νηστεία καί τήν ἄσκηση τῶν ἀρετῶν, οἱ ἀκολουθίες αὐτές ἀποτελοῦν μιά θαυμάσια ἔκφραση τοῦ ἰδανικοῦ καί τῆς ἀδιάλειπτης δοξολογίας τοῦ Θεοῦ καί ταυτόχρονα τό πλαίσιο μιᾶς καθημερινῆς πνευματικῆς "ἀποδεκάτωσης" τῆς ζωῆς μας, ὅπως ὁρίζει τήν πνευματικότητα τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς ὁ ἅγιος Συμεών Θεσσαλονίκης.
     Ὅσο, ὅμως, κι ἄν οἱ ἀκολουθίες αὐτές ἀποτελοῦν τά εὔοσμα ἐκεῖνα ἄνθη, πού φαιδρύνουν μέ τήν παρουσία τους τήν πνευματική ἔρημο τῆς τεσσαρακονθήμερης νηστείας, εἶναι ἐπίσης γεγονός ὅτι, ἐξ αἰτίας ἱστορικῶν συγκυριῶν καί τῆς προοδευτικῆς ἀλλαγῆς τοῦ τρόπου ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, ἡ πρόσβαση σ' αὐτές ἀποτελεῖ σήμερα προνόμιο μόνο τῶν μοναχῶν καί ὁρισμένων ἄλλων φιλακόλουθων χριστιανῶν. Γι' αὐτό καί εἶναι εὔλογο τό ἀπό πολλές πλευρές διατυπούμενο αἴτημα τῆς ἀναπροσαρμογῆς τῶν ἀκολουθιῶν αὐτῶν στά δεδομένα τῆς σύγχρονης ζωῆς. Κάτω ἀπό τίς προϋποθέσεις αὐτές ἡ περισσότερο ἀξιοποιήσιμη ποιμαντικά εἶναι ἀναμφισβήτητα ἡ Ἀκολουθία τῶν Προηγιασμένων Δώρων, πού ἀποτελεῖ τό ἀποκορύφωμα τῆς καθημερινῆς προσευχῆς τῆς Ἐκκλησίας, κατά τήν περίοδο αὐτή.
     Πράγματι, ἡ ἀκολουθία τῶν Προηγιασμένων Δώρων εἶναι μιά ἰδιαίτερη ἑσπερινή ἀκολουθία, πού ψάλλεται κατά τίς Τετάρτες καί Παρασκευές τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς καί τά ἰδιάζοντα στοιχεῖα τῆς ὁποίας νοηματίζουν κατά ἕνα ξεχωριστό τρόπο τήν ἑσπερινή προσευχή τῆς Ἐκκλησίας κατά τήν περίοδο αὐτή. Ἔτσι, Τά πρός Κύριον (Ψαλμ. 119-133) εἶναι οἱ λεγόμενες Ὠδές τῶν Ἀναβαθμῶν, πού ἔψαλλαν οἱ εὐσεβεῖς Ἰουδαῖοι, καθώς ἀνέβαιναν λιτανεύοντας τά σκαλιά τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντος καί διά μέσου τῶν ὁποίων ἐκφράζεται καί σήμερα κατά ἕνα μοναδικό τρόπο ὁ πόθος τοῦ λατρεύοντος χριστιανοῦ γι' αὐτή τήν ἑσπερινή του συνάντηση μέ τόν Κύριο. Ἡ εὐλογία τοῦ λαοῦ μέ τήν ἀναμμένη λαμπάδα καί ἡ ἱερατική ἀναφώνηση "Φῶς Χριστοῦ φαίνει πᾶσι" ἕλκουν τήν καταγωγή τους ἀπό τήν ἀρχαία χριστιανική συνήθεια τῆς εὐλογίας τοῦ ἑσπερινοῦ φωτός καί ἀποτελοῦν μιά συμβολική ἀναγωγή στήν ἔννοια τοῦ πνευματικοῦ φωτός τοῦ Χριστοῦ (Ἰωάν. η´ 12· Ματθ. ιδ´ 20), πού συνδέεται ἄμεσα καί πρός τά ἁγιογραφικά ἀναγνώσματα πού ἀκολουθοῦν. Πρόκειται γιά τά ἴδια περίπου ἀναγνώσματα, πού διαβάζονταν στίς ἀντίστοιχες ἑσπερινές κατηχητικές συνάξεις τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας καί μᾶς μεταφέρουν στήν ἀτμόσφαιρα τῆς πνευματικῆς προετοιμασίας τῶν πρός τό Ἅγιο Φώτισμα (Βάπτισμα) εὐτρεπιζομένων ἀδελφῶν, πού γινόταν κατά τήν περίοδο αὐτή, καί ὑπέρ τῶν ὁποίων ὥς σήμερα γίνονται εἰδικές δεήσεις στά πλαίσια τῆς ἀκολουθίας αὐτῆς. Χαρακτηριστικό στοιχεῖο τῆς ἀκολουθίας αὐτῆς εἶναι ἀκόμη ἡ ἀσματική ψαλμώδηση τοῦ ἀναδιπλούμενου 140 ψαλμοῦ τοῦ λυχνικοῦ, μέ ἐφύμνιο τόν β´ στίχο τοῦ "Κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου...", πού ἐπέχει θέση προκειμένου ἤ ἀλληλουαρίου τῶν ἁγιογραφικῶν ἀναγνωσμάτων καί τή λειτουργικότητα τοῦ ὁποίου, ὡς ψαλμοῦ μετανοίας στά πλαίσια τῆς ἑσπερινῆς προσευχῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἐξαίρει ἰδιαίτερα ὁ ἱερός Χρυσόστομος.

     Ἐκεῖνο, ὅμως, τό ὁποῖο διαφοροποιεῖ οὐσιαστικά τήν ἀκολουθία αὐτή ἀπό ὁποιαδήποτε ἄλλη ἑσπερινή ἀκολουθία εἶναι κυρίως τό γεγονός ὅτι κατά τήν τέλεσή της δίδεται στούς πιστούς ἡ δυνατότητα μιᾶς πραγματικῆς συνάντησης καί κοινωνίας μέ τόν ἀναστημένο Χριστό, ἀφοῦ μποροῦν νά μεταλάβουν ἀπό τά Τίμια Δῶρα, πού καθαγιάστηκαν κατά τή Θεία Λειτουργία τῆς προηγούμενης Κυριακῆς. Καί αὐτό, διότι κατά τίς ἡμέρες αὐτές ἡ Ἐκκλησία καθιέρωσε νά μήν τελεῖται ἡ κανονική Θεία Λειτουργία, γιά νά μήν διαταράσσεται ἀπό τόν δοξολογικό της χαρακτήρα ἡ κατανυκτική ἀτμόσφαιρα τῶν ἀκολουθιῶν αὐτῶν. "Ὁμοῦ δέ χαίρειν καί πενθεῖν ἀσύμβατόν τε καί ἀνακόλουθον", ὅπως λέγει ἕνα ἀρχαῖο κείμενο.
     Ὡστόσο αὐτό τό "συνεσκιασμένον καί πενθηρόν καί μυστικόν" τῆς κατανυκτικῆς αὐτῆς τελετῆς δέν ἔχει καμιά σχέση πρός τό κραυγαλέο πένθος τῆς δυτικῆς πνευματικότητας ἤ τά μελαμβαφῆ ἄμφια, πού κατέκλυσαν τά τελευταῖα χρόνια καί τούς δικούς μας ναούς. Ἀλλά ταυτίζεται ἀπόλυτα μέ τό χαροποιόν πένθος τῆς ὀρθόδοξης πνευματικότητας, μ' αὐτό τό θρηναγάλλιασμα τῆς ψυχῆς, πού ἐκφράζεται κατά ξεχωριστό τρόπο στόν εἰδικό χερουβικό ὕμνο τῆς ἀκολουθίας, "Νῦν αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σύν ἡμῖν ἀοράτως λατρεύουσιν...". Πρόκειται γιά τόν ὕμνο πού ψάλλεται κατά τήν εἰσόδευση τῶν Προηγιασμένων Δώρων ἀπό τήν πρόθεση στήν ἁγία τράπεζα καί προσδίδει στήν ὅλη στιγμή μιά μυστική καί ὑπερκόσμια μεγαλοπρέπεια, "γιατί ἐκφράζει λειτουργικά τόν ἐρχομό τοῦ Χριστοῦ καί τό τέλος μιᾶς μακρᾶς νηστείας, προσευχῆς καί ἀναμονῆς· τόν ἐρχομό τῆς βοήθειας, τῆς ἀνακούφισης καί τῆς χαρᾶς πού περιμένουμε".
     Ὄντας, λοιπόν, ἀπό τή φύση της ἡ Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων μιά ἑσπερινή ἀκολουθία, συνδυασμένη μέ προσέλευση στή Θεία Κοινωνία, ἀποτελεῖ τό καλύτερο ἐφαλτήριο ἐκκίνησης σ' αὐτό τό μεῖζον ἀγώνισμα χρησιμοποίησης τῆς καθημερινῆς μας ζωῆς, στό ὁποῖο μᾶς καλεῖ ἰδιαίτερα κατ' αὐτή τήν ἱερή περίοδο ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία. Διότι, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἐκεῖνο πού μᾶς σώζει τελικά δέν εἶναι οὔτε ἡ νηστεία, οὔτε ἡ ψαλμωδία, οὔτε ἡ προσευχή ἀπό μόνα τους, ἀλλά "τό ἐκτελεῖσθαι ταῦτα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ... ὅταν ἀτενῶς ἡ διάνοια ἐκείνῳ ἐνορᾶ, καί διά τό πρός αὐτόν ὁρᾶν καί νηστεύῃ καί ψάλλῃ καί προσεύχηται". Αὐτή δέ ἡ "ἀτενής ἐνόραση" τοῦ Θεοῦ καί ἡ καύση τῆς καρδίας (Λουκ. κβ´ 32) ἐν ὄψει τῆς βραδυνῆς Θείας Κοινωνίας εἶναι ἀκριβῶς αὐτό πού δίνει ἕνα ἐντελῶς διαφορετικό νόημα σέ κάθε στιγμή τῆς ἡμέρας πού πέρασε καί ἀποτελεῖ τήν σταυραναστάσιμη ἐκείνη γεύση πού αὐξάνει τόν πόθο τῶν χριστιανῶν γιά περισσότερη χριστοποίηση τῆς ζωῆς τους "ὅτι χρηστός ὁ Κύριος" (Ψαλ. λγ´ 9).

Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου


   
  Η περίοδος της μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι περίοδος πνευματικού αγώνα και περισυλλογής. Σκοπός η σωστή προετοιμασία για τα μεγάλα γεγονότα των Παθών και της Αναστάσεως του Κυρίου, που θα γιορτάσουμε σε λίγο. 
     Η προσευχή είναι ένα από τα μέσα της ολοκληρωμένης εν Κυρίω προετοιμασίας. Αυτή την περίοδο η Αγία μας Εκκλησία έχει πλήθος προσευχών, που προσφέρει στα μέλη της. Μια απ' αυτές είναι και η προσευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου. «Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου....». Μικρή σε μέγεθος, αλλά γεμάτη πνευματική δύναμη αγγίζει βαθειά την ψυχή των ανθρώπων και προκαλεί κατάνυξη και συντριβή. Απαγγέλλεται σε όλες τις ακολουθίες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής εκτός Σαββάτου και Κυριακής. Το αξιοσημείωτο είναι ότι η προσευχή αυτή συνοδεύεται από μεγάλες μετάνοιες που κάνουν οι Ιερείς και οι πιστοί. Από την μελέτη του περιεχομένου της προσευχής παρατηρούμε ότι ζητάμε από το Θεό να μας φυλάττει από τέσσερα κακά πνεύματα και να μας χαρίζει τέσσερα καλά πνεύματα, τις αρετές.Τα τέσσερα κακά πνεύματα δεν είναι άλλα, από τα πνεύματα του πονηρού που ασταμάτητα μας πολεμούν και θέλουν να μας υποτάξουν στο διάβολο και την αμαρτία. Ζητάμε από τον Κύριο να μην επιτρέψει την υποδούλωσή μας σ' αυτά. Η υποδούλωση αυτή θα μας φέρει στην αιώνιο κόλαση. Γιατί όμως ο Άγιος Εφραίμ αναφέρει μόνο τέσσερα; Η επιλογή δεν έγινε χωρίς λόγο. Θα το δείξουμε στη συνέχεια. Πνεύμα αργίας: Δεν αναφέρεται στη σωματική αργία. Ο Άγιος έχει υπ' όψη του μια άλλη αργία που είναι βλαβερή και καταστροφική για την πνευματική ζωή. Είναι η μη εκτέλεση των εντολών του Θεού. Ο άνθρωπος πλάστηκε να γίνει άγιος. Το ότι δεν φθάνουν πολλοί άνθρωποι στην αγιότητα, στη θέωση, αυτό οφείλεται στην οκνηρία, την αργία, που οδηγεί στην πνευματική στασιμότητα. Πνεύμα περιεργείας: Η περιέργεια κατά τους Αγίους Πατέρες δεν έχει την έννοια, που της δίδουμε σήμερα. Είναι η προσκόλληση στα υλικά αγαθά. Η περιέργεια είναι συνδεδεμένη με την αργία. Αφού ο άνθρωπος αδιαφορεί για τα πνευματικά, αναζητά μια απατηλή ολοκλήρωση στα γήινα, στα φθαρτά, στα εγκόσμια. Πνεύμα φιλαρχίας: Είναι το πνεύμα που αλλάζει την συμπεριφορά μας έναντι του συνανθρώπου. Είναι το πνεύμα της τυραννίας και του ατομισμού. Η αληθινή εξουσία είναι διακονία και υπηρεσία στον αμπελώνα του Κυρίου. Όταν η φροντίδα του ανθρώπου είναι στραμμένη στα υλικά γίνεται δούλος των υλικών αγαθών και μεταβάλλεται σε πράγμα χωρίς αξία και περιεχόμενο. Πνεύμα αργολογίας: Σύμφωνα με τους πατέρες της Εκκλησίας είναι ο εξευτελισμός του πιο πολύτιμου δώρου του ανθρώπου, του χαρίσματος του λόγου. Η ακατάσχετη φλυαρία δείχνει ένα ακατάστατο ψυχικό κόσμο. Ο Κύριος μας λέγει ότι θα δώσουμε λόγο και για ένα αργό λόγο μας. 

     Τα τέσσερα κακά πνεύματα συνδέονται μεταξύ τους και σχηματίζουν ένα κατήφορο που οδηγεί στην πνευματική καταστροφή. Από την αργία για τη σωτηρία, ο άνθρωπος επιδίδεται στην απατηλή περιέργεια, από την περιέργεια στην φιλαρχία, που οδηγεί στην αργολογία. Στο δεύτερο μέρος της προσευχής ο Άγιος αναφέρει τα χαρακτηριστικά της αληθινής ζωής. Ζητάμε από το Θεό πνεύμα ταπεινοφροσύνης, σωφροσύνης, υπομονής και αγάπης. Η σωφροσύνη: Δηλώνει την αγνότητα από τα αμαρτήματα της σάρκας. Το σώμα του ανθρώπου είναι ναός του Θεού και σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπεται ο μολυσμός του με την αμαρτία. Η αγνότητα του σώματος προϋποθέτει την αγνότητα της ψυχής, που είναι το πρώτο βήμα της απαθείας, της καθαρής από τα πάθη ψυχής. 
       Πνεύμα ταπεινοφροσύνης: Είναι το ταπεινό φρόνημα έναντι του Αγίου και τελείου Θεού. Όλα είναι του Θεού και τίποτε δικό μας. «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι», λέγει ο Κύριος. Η ταπείνωση φέρει τη χάρη του Κυρίου και τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος. Πνεύμα υπομονής: Η υπομονή συνδέεται με την ταπεινοφροσύνη. Ο άνθρωπος υπομένει με πίστη όλες τις δυσκολίες, θλίψεις, πόνους και αντιξοότητες της ζωής. «Διά πολλών θλίψεων δει εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού». Προσβλέπει με εμπιστοσύνη και αγάπη στην πρόνοια του Κυρίου. Τέλος, η αγάπη είναι η ολοκλήρωση όλων των αρετών. Όποιος έχει σωφροσύνη, έχει και ταπείνωση και υπομονή και αγάπη. Όπου υπάρχει η αληθινή αγάπη, υπάρχει ο ίδιος ο Θεός. 
       Οι τέσσερις αυτές αρετές - χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος - σχηματίζουν μια σκάλα που μας ανεβάζει στον ουρανό. Η αγνότητα θεραπεύει την άρρωστη από την αργολογία ψυχή μας, η ταπεινοφροσύνη μας ενώνει με τους άλλους, η υπομονή μας προφυλάσσει από την υποδούλωση στα πράγματα και τέλος η αγάπη θεραπεύει την αδιαφορία για τον Κύριο και τη σωτηρία. Για τον άνθρωπο της αγάπης όλα αρχίζουν από τον Θεό και τελειώνουν σ' Αυτόν. Αδελφοί μου, η περίοδος που διανύουμε είναι περίοδος προετοιμασίας και κατανύξεως. Ο Άγιος Εφραίμ στην προσευχή του προτρέπει όλους μας να ζητάμε από τον Κύριο δύο τινά: 1ον να μας απαλλάξει από τα κακά πνεύματα που απομακρύνουν τη χάρη του Θεού και 2ον να μας χαρίσει τις δωρεές και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Ας είναι καθημερινό και επίμονο το αίτημα αυτό. Μόνο λουσμένοι μέσα στη χάρη του Παναγίου Πνεύματος θα γιορτάσουμε αληθινά τα Πάθη και την Ανάσταση του Κυρίου μας.

Πρόγραμμα εορτασμού Αγίων Θεοδώρων στη Γραμματικού

Το προσεχές Σάββατο 3 Μαρτίου 2012, εορτή του δια κολλύβων θαύματος του Αγίου Θεοδώρου, εορτάζει με κάθε εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια το εξωκκλήσι των Αγίων Θεοδώρων στο Κοιμητήριο της Γραμματικούς.
 Το πρόγραμμα της εορτής έχει ως εξής. 
  • Την Παρασκευή 2 Μαρτίου, και ώρα 17:00μμ ο Μέγας Πανυγηρικός Εσπερινός μετ αρτοκλασίας και Θείου Κυρήγματος
  • Το Σάββατο το πρωι και ωρα 7:00 θα τελεσθεί η Ακολουθία ο Όρθρος και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και εν συνεχεία το κτιτορικό μνημόσυνο του Ιερού Ναού.
Προσκαλούνται οι ευσεβείς χριστιανοί της καθ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως

Όχι μετάνοια και εξομολόγηση μόνο την Μεγάλη Τεσσαρακοστή, αλλά καθ' όλο το έτος


     Ανάμεσα στις άλλες ανεκτίμητες δωρεές, που μας έδωσε ό Θεός και Λυτρωτής μας, είναι και το σωτήριο μυστήριο της Μετανοίας ή, όπως συνήθως το λέμε, της Εξομολογήσεως, με το οποίο συγχωρούνται και εξαφανίζονται οι αμαρτίες μας. Χωρίς την εξομολόγηση δεν θα μπορούσε να σωθεί κανείς, όσες αρετές κι αν είχε, γιατί δεν μπορεί να βρεθεί άνθρωπος, που να μην αμάρτησε ποτέ.
     Η ταπεινή ομολογία των αμαρτιών μας είναι πολύ ευάρεστη στον Κύριο. Αν ό Αδάμ, μετά την παρακοή και την πτώση του, παραδεχόταν μετανοημένος το σφάλμα του, θα έβρισκε συγχώρηση από τον πανάγαθο θεό. Ακόμα και ο Κάιν, που έκανε έναν τόσο αποτρόπαιο φόνο, μπορούσε να μετανοήσει και να συγχωρηθεί. Έτσι έκανε ό βασιλιάς Δαβίδ. Μολονότι έπεσε σε δύο θανάσιμα αμαρτήματα, σε φόνο και μοιχεία, συγχωρήθηκε, επειδή μετανόησε ειλικρινά: «Εξομολογήθηκα την αμαρτία μου στον Κύριο και δεν συγκάλυψα την ανομία μου είπα: "Θα ομολογήσω την ανομία μου στον Κύριο, κατηγορώντας τον εαυτό μου"' κι εσύ αμέσως συγχώρησες την ασέβεια της καρδιάς μου» (Ψαλμ. 31:5).
Για να κάνεις όμως μια σωστή εξομολόγηση, για να καθαρίσεις όλους τους ρύπους της συνειδήσεως, για να λευκανθεί και να λαμπρυνθεί η ψυχή σου ενώπιον του Θεού, δεν πρέπει να εξομολογηθείς πρόχειρα και απροετοίμαστα, όπως οι πιο πολλοί χριστιανοί. Ένα Ιερό μυστήριο σαν κι αυτό χρειάζεται και προετοιμασία ανάλογη και προσέλευση με την πρέπουσα καρδιακή κατάσταση.
      Πρώτον. Ετοιμάσου τουλάχιστον δύο-τρεις μέρες νωρίτερα, αποφεύγοντας τις πολλές επαφές με άλλους ανθρώπους και μαζεύοντας το νου σου σε περισυλλογή. Στοχάσου πόσος καιρός είναι που δεν εξομολογήθηκες — μήπως άραγε και ποτέ άλλοτε; — και προσπάθησε να θυμηθείς από τότε μέχρι την ώρα τούτη σε πόσα και ποια αμαρτήματα έπεσες «εν λόγω ή έργω ή κατά διάνοιαν», είτε από πρόθεση είτε από αμέλεια ή απροσεξία
      Δεύτερον. Όταν θα πας στον πνευματικό, θα του πεις όλες τις αμαρτίες σου, όπως ακριβώς έγιναν. Τίποτα δεν θα κρύψεις, τίποτα δεν θ’ αλλοιώσεις, σε κανέναν άλλο δεν θα ρίξεις οποιεσδήποτε ευθύνες για τις δικές σου πτώσεις. Επίσης, δεν θα αρκεσθείς σε μία ξερή «καταλογογραφική» απαρίθμηση των αμαρτημάτων, αλλά θα κάνεις και μια γενική παρουσίαση της ψυχικής σου καταστάσεως, των παθών και των ροπών σου, των ελαττωμάτων και των αδυναμιών σου, έτσι ώστε ό πνευματικός, σαν γιατρός ψυχών, να σχηματίσει σφαιρική εικόνα τής ασθένειας σου και να σε βοηθήσει αποτελεσματικά στη θεραπεία της.
     Τρίτον. Ό τρόπος περιγραφής των αμαρτιών πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός, ώστε να συνδυάζει την ακρίβεια με τη σεμνότητα Από το ένα μέρος, δηλαδή, θα αναφέρεις συνοπτικά και χωρίς πολλά λόγια τις συνθήκες και τα επιμέρους στοιχεία κάθε αμαρτίας — το που, το πώς, το πότε κ.λπ. — για να καταλάβει ο πνευματικός το βάρος της. Από το άλλο μέρος, πάλι, πρέπει ν’ αποφεύγεις τις λεπτομερείς και φλύαρες αφηγήσεις, που είναι κουραστικές, κάποτε μάλιστα και σκανδαλιστικές. Αυτές μήτε εσένα ωφελούν μήτε τον πνευματικό. Ας σημειωθεί ιδιαίτερα, ότι, αν αμάρτησες μαζί με άλλο ή αλλά πρόσωπα (λ.χ. έκανες μια κλοπή με μερικούς φίλους σου η πόρνευσες με μια γνωστή σου), καλύτερα είναι να μην αποκαλύψεις την ταυτότητα τους. Μετανόησε εσύ για το δικό σου αμάρτημα, και άφησε τους αυτούς στην κρίση και το έλεος του Κυρίου.
      Τέταρτον. Απ’ όλα πιο σπουδαίο είναι να βρεις πνευματικό έμπειρο, διακριτικό, σοφό και συνετό, ικανό να γιατρέψει, με τη δική σου συνεργεία και του Θεού τη χάρη, τις πληγές και τα τραύματα τής ψυχής σου. Όπως ψάχνεις για καλό γιατρό, που θα είναι σε θέση να θεραπεύσει τις σωματικές σου ασθένειες, έτσι, και πιο επίμονα ακόμα, ψάξε για καλό πνευματικό, που θα συμβάλει στην ψυχική σου θεραπεία Γιατί αλλιώς... «τυφλός αν οδηγεί τυφλό, θα πέσουν κι οι δυο στο χαντάκι» (Ματθ. 15:14). Όταν όμως τον βρεις, μην τον αλλάξεις όσο βρίσκεται στη ζωή αυτή. Ποτέ δεν ωφελούνται εκείνοι που γυρίζουν από πνευματικό σε πνευματικό. Είτε από άγνοια το κάνουν είτε από εγωισμό. Μόνο όταν ένας πνευματικός σε παρακολουθεί συστηματικά και σε γνωρίσει καλά, μπορεί να σε βοηθήσει ουσιαστικά στον αγώνα σου για την κάθαρση και στην πορεία σου προς τη σωτηρία


Μια σωστή εξομολόγηση έχει τα ακόλουθα δέκα ιδιώματα:
1. Είναι σύντομη αλλά και περιεκτική, γίνεται δηλαδή χωρίς παραλείψεις αλλά και χωρίς περιττολογίες, κενολογίες, ταυτολογίες, λοξοδρομίες ή ακόμα και παραμυθολογίες.
2. Είναι ταπεινή, γίνεται δηλαδή με συναίσθηση αμαρτωλότητας και ενοχής, συναίσθηση που αντανακλάται στα λόγια και σ’ όλη την εμφάνιση του χριστιανού.
3. Είναι ειλικρινής, δεν περιέχει δηλαδή τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από την καθαρή αλήθεια, χωρίς προφάσεις, χωρίς δικαιολογίες, χωρίς ενοχοποίηση όχι μόνο άλλων ανθρώπων, μα ούτε κι αυτού του διαβόλου!
4.Είναι άμεση, γίνεται δηλαδή χωρίς αναβολή. Μόλις η συνείδηση σε ελέγξει για αμαρτία, πρέπει να τρέξεις στον πνευματικό να την ξομολογηθείς, γιατί δεν ξέρεις ποια στιγμή θα σ’ επισκεφθεί απροειδοποίητα ό θάνατος.
5. Είναι διακριτική, χαρακτηρίζεται δηλαδή από ευθυκρισία, ορθοφροσύνη και σύνεση, καθώς και από διατύπωση σαφή, προσεκτική και εύτακτη.
6. Είναι πλήρης, περιλαμβάνει δηλαδή όλα τα αμαρτήματα τίποτα δεν πρέπει να παραλείπεται για να ειπωθεί σε άλλον πνευματικό.
7. Είναι τελωνική, γίνεται δηλαδή με βαθειά ευλάβεια και συντριβή, με μιαν αγία ντροπή, σαν εκείνη του τελώνη της ευαγγελικής παραβολής, που δεν τολμούσε ούτε τα μάτια του να σηκώσει στον ουρανό, αλλά χτυπούσε το στήθος του κι έλεγε: «Θεέ μου, σπλαχνίσου με τον αμαρτωλό» (Λουκ. 18:13).
8. Είναι μυστική, δηλαδή πέρα από τον ιερέα - πνευματικό και τον εξομολογούμενο χριστιανό, ούτε μαθαίνει ούτε επιτρέπεται να μάθει άλλος κανείς το περιεχόμενο της εξομολογήσεως. Αν κάποιος - πράγμα απίθανο και πρακτικά, βέβαια, σχεδόν αδύνατο – ακούσει την εξομολόγηση άλλου, έχει χρέος να μην την αποκαλύψει ποτέ και σε κανέναν, αλλά να πάρει μαζί του στον τάφο ό, τι άκουσε. Πολύ περισσότερο ό πνευματικός δεν μπορεί να φανερώσει σε καμιά περίπτωση αμαρτίες που του εξομολογήθηκαν, έστω κι αν αυτό το πληρώσει με τη ζωή του.
9. Είναι αρχή νέας ζωής. Μαζί με την εξομολόγηση παίρνεις στερεή απόφαση ν’ αγωνιστείς ευσυνείδητα, ώστε όχι μόνο να μην επαναλάβεις τα αμαρτήματα που εξομολογήθηκες, αλλά και να επανορθώσεις, αν αυτό είναι πρακτικά δυνατό, ό, τι κακό έκανες (λ.χ. να αποζημιώσεις οποίον αδίκησες, να επιστρέψεις κάτι που έκλεψες, να ζητήσεις συγγνώμη απ’ αυτόν που έβρισες κ.ο.κ.). Σε αντίθετη περίπτωση η μετάνοια σου δεν είναι αληθινή.
10. Συνοδεύεται, τέλος, από πρόθυμη αποδοχή του επιτιμίου ή του κανόνα, που ίσως θα σου ορίσει ο πνευματικός (νηστεία ή ελεημοσύνη ή οτιδήποτε άλλο θεωρήσει πρόσφορο), και που δεν αποτελεί «ποινή» ή «τιμωρία», αλλά ένα θεραπευτικό και παιδαγωγικό μέσο, που αποσκοπεί στην πνευματική υποβοήθηση σου

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Πρόγραμμα Ιερών Ακολουθιών Μεγάλης Τεσσαρακοστής στον Ιερό μας Ναό




Ο Ιερός Ναός Αγίου ενδόξου Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς ανακοινώνει στο ευσεβές πλήρωμα της Ιεράς μας Μητροπόλεως το πρόγραμμα ακολουθιών που θα τελεσθούν στον άνωθι Ιερό Ναό την Α εβδομάδα των Νηστειών της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής

Αναλυτικότερα
  • Την Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012, Κυριακή της Τυρινής, περί ώραν 07:00πμ θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία η Θεία Λειτουργία μετά θείου Κηρύγματος .Την Κυριακή το απόγευμα και περί ώραν 17:00μμ η Ακολουθία του Κατανυκτικού Εσπερινού
  • Την Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012 και περί ώραν 19:00μμ η ακολουθία της Θ Ώρας και εν συνεχεία βραδινή Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία
  • Την Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012 περί ώραν 09:00πμ η Ακολουθία του Αγιασμού επί τη ενάρξει του νέου μήνα
  • Την Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012 περί  ώραν 07:30πμ η ακολουθία του όρθρου και εν συνεχεία πρωινή Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία με τη συμμετοχή του Δημοτικού σχολείου Γραμματικούς
  • Την Παρασκευή το απόγευμα περί ώραν 17:00μμ η Ακολουθία του Πανηγυρικού Εσπερινού μετά θείου Κηρύγματος στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων στο Κοιμητήριο του χωριού μας
  • Την Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012 περί ώραν 19;00μμ η Ακολουθία του μικρού Αποδείπνου με την Α στάση των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο
  • Το Σάββατο το πρωί, επί τη αναμνήσει των δια κολλύβων θαύματος του Αγίου Θεοδώρου του Τηρωνος, θα τελεσθεί η Ακολουθία του όρθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία μετά θείου Κηρύγματος στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων
  • Το Σάββατο το απόγευμα περί ώραν 17:00μμ η Ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου
  • Την Κυριακή 4 Μαρτίου 2012, Κυριακή της Ορθοδοξίας, θα τελεσθεί η Ακολουθία του όρθρου, η Θεία Λειτουργία του εν Αγίοις πατρός ημών Βασιλείου Αρχιεπισκόπου Καισαρείας του Μεγάλου καθώς και επίσης η Λιτανεία πέριξ του Ιερού Ναού επί τη αναμνήσει της αναστυλώσεως των Ιερών εικόνων (+843 μΧ)
  • Την Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012 περί ώραν 18:00μμ η Ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου
  • Την Τρίτη 6 Μαρτίου 2012 περί ώραν 18:00μμ η Ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου
  • Την Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012 και περί ώραν 19:00μμ η ακολουθία της Θ Ώρας και εν συνεχεία βραδινή Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία
  • Την Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012 περί ώραν 07:30πμ η ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία πρωινή Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία
  • Την Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012 περί ώραν 19:00μμ η Ακολουθία του μικρού Αποδείπνου με την Β στάση των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο
  • Το Σάββατο 10 Μαρτίου 2012 το απόγευμα περί ώραν 17:00μμ η Ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου
  • Την Κυριακή 25 Μαρτίου 2012 στον Ιερό Ναό Αποστόλου Φιλίππου, επί τη θεομητορική εορτή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, μετά Θείου Κηρύγματος. Εν συνεχεία θα τελεσθεί Δοξολογία και επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο των πεσόντων πάντων των υπέρ της πίστεως και πατρίδος ηρωικώς αγωνισαμένων  και ευκλεώς πεσόντων
  • Την Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012 το απόγευμα περί ώραν 18:00μμ η Ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου.
  • Την Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012 περί ώραν 19:00μμ η Ακολουθία του μικρού Αποδείπνου μετά της Ακολουθίας του Μεγάλου Κανόνος μετά θείου Κηρύγματος
  • Την Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012 περί ώραν 19:00μμ η Ακολουθία του μικρού Αποδείπνου,  η Ακολουθίας του Ακαθίστου Ύμνου μετά Θείου Κηρύγματος.
  • Το Σάββατο 31 Μαρτίου 2012 περί ώραν 07:00μμ η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία
  • Το Σάββατο το απόγευμα περί ώραν 18:00 η Ακολουθία του Εσπερινού.
  • Την Κυριακή το πρωί, Κυριακή Ε των Νηστειών, επί τη μνήμη της Οσίας μητρός ημών Μαρίας της Αιγυπτίας θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου μετά Θείου Κηρύγματος
  • Δια το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο
    Ο Πρόεδρος

Μνήμη του Αγίου Θεοκλήτου στην Ιερά μας Μητρόπολη


Την Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012, εορτάζεται από την Ορθόδοξο Εκκλησία μας, η Ιερά μνήμη του Αγίου ιερομάρτυρος Θεοκλήτου του θαυματουργού.
Στο παρεκκλήσιο του Μητροπολιτικού Μεγάρου που είναι αφιερωμένο στον Αγιο Θεόκλητο, θα τελεσθεί σήμερα το απόγευμα και ώρα 18:00μμ, η Ακολουθία του Πανηγυρικού Αρχιερατικού Εσπερινού μετ Αρτοκλασίας, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κκ Κοσμά, ενώ το πρωί της Κυριακής, θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Θεία Λειτουργία στον Κοιμητηριακό Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων Γραμματικούς



Αύριο το πρωί Σάββατο της Τυροφάγου, 25 Φεβρουαρίου 2012, στον Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων Γραμματικούς θα τελεσθεί η Ακολουθία του Όρθρου και εν συνεχεία Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Το απόγευμα της Παρασκευής 24 Φεβρουαρίου ώρα 17:00μμ η Ακολουθία του Εσπερινού

Η τάξις των Ιερών Ακολουθιών την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής


Στην περίοδο αύτη πραγματοποιούνται πολλές και σημαντικές αλλαγές. Δηλ. στις πέντε νηστήσιμες ημέρες της εβδομάδας, (Δευτέρα έως Παρασκευή), δεν εφαρμόζεται το καθιερωμένο τυπικό: Το πρωί ακολουθία του Μεσονυκτικού καί Όρθρου με ή χωρίς Θεία Λειτουργία και το απόγευμα ή ακολουθία του Εσπερινού.Αιτία των αλλαγών είναι οι νέες ακολουθίες πού προστίθενται στην περίοδο αυτή: Ή Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων, πού συνήθως τελείται Τετάρτη και Παρασκευή, οι Χαιρετισμοί και το Μέγα Απόδειπνο. Έτσι παρουσιάζονται οι ακόλουθες περιπτώσεις:
α. Το πρωί της Δευτέρας, Τρίτης και Πέμπτης τελούνται:
(1) Μεσονυκτικό και Όρθρος,
(2) Οι Ώρες (Α', Γ', ΣΤ' και Θ'),
(3) Ό Εσπερινός του απογεύματος (στον οποίο, φυσικά, τιμάται ο Άγιος της επόμενης ημέρας).
β. Το πρωί της Τετάρτης και Παρασκευής τελούνται όλα τ' ανωτέρω και στον Εσπερινό επισυνάπτεται και η Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία.
γ. Εάν ή Προηγιασμένη πρόκειται να τελεσθεί το απόγευμα, τότε ή πρωινή ακολουθία αρχίζει κανονικά, σταματά όμως στην ΣΤ' Ώρα και γίνεται απόλυση.
δ. Ή Προηγιασμένη το απόγευμα αρχίζει με την Θ' Ώρα, (κατά τη διάρκεια της οποίας ο Λειτουργός «παίρνει καιρό», με διαφορετικό τυπικό και ενδύεται πλήρη στολή) και μετά την απόλυση (της Θ' Ώρας), συνεχίζει με το «Ευλογημένη ή Βασιλεία...» οπότε αρχίζει ο Εσπερινός με την Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία.
ε. Το απόγευμα των τεσσάρων πρώτων ήμερων (Δεύτερα έως Πέμπτη), στη θέση του Εσπερινού τελείται το Μέγα Απόδειπνο.
στ. Εάν το απόγευμα της Τετάρτης τελεσθεί ή Προηγιασμένη, το Μέγα Απόδειπνο τελείται συνήθως μετά τη Θ. Λειτουργία (των Προηγιασμένων Δώρων).
ζ. Το εσπέρας της Παρασκευής των πέντε πρώτων εβδομάδων, τελείται στους Ναούς ακόμη μία νέα Ακολουθία: ή προσφιλής στο λαό μας ακολουθία, των Χαιρετισμών της Παναγίας ( « Άγγελος πρωτοστάτης...» - «Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε») στο μέσο του Μικρού Αποδείπνου, κάθε φορά με μία «Στάση», και την πέμπτη εβδομάδα όλες οι Στάσεις μαζί - ολόκληρος ο Ακάθιστος Ύμνος.
Το πλήθος αυτό των Ακολουθιών εναρμονίζεται με το Ορθόδοξο λατρευτικό πνεύμα πού θέλει τον πιστό έπτάκις της ημέρας να αινεί τον Θεό (Ψαλμ. ριη', 164), αλλά έρχεται στην καθημερινή πράξη και ζωή σ' αντίθεση με το σύγχρονο πνεύμα του κόσμου, σύμφωνα με το όποιο ο άνθρωπος όχι μόνο δεν έχει ελεύθερο χρόνο, άλλ' ούτε και την ανάλογη διάθεση... Υπάρχει δυστυχώς μεγάλη έκκοσμίκευση και σύγχυση στο μυαλό του.
Ή Εκκλησία πάντως την περίοδο αυτή, γνωρίζοντας την κατάσταση του άνθρωπου, τον βοηθά να βρει το δρόμο του προσφέροντας του τη λύση της συχνότερης συμμετοχής του στη λατρευτική ζωή. Όποτε ευκαιρεί και μπορεί να εξοικονομεί κάποιο χρόνο, να τον διαθέτει στον Θεό και να παρακολουθεί κάποια από τις πολλές Ακολουθίες. Έτσι και ο χρόνος θ' αξιοποιείται καλύτερα και οι ευλογίες του Θεού θ' αυξάνουν στους πιστούς πού θα κάνουν τέτοιες θυσίες...

Η αξία της Νηστείας

Δυστυχώς σήμερα ή νηστεία έχει πολύ παραμεριστεί Ελάχιστοι μάλιστα δίδουν σημασία στην κανονική νηστεία. Ή αξία της όμως, όπως την τονίζει ο Μ. Βασίλειος, είναι πολύ μεγάλη: «Ή νηστεία έχει ηλικία ίση με την ανθρωπότητα, διότι ενομοθετήθηκε στον Παράδεισο. Από τον καρπόν του δένδρου... δεν θα φάγετε είπεν ό Θεός στους Πρωτοπλάστους. Και επειδή δεν τηρήθηκε ή νηστεία αυτή, εκδιωχθήκαμε από τον Παράδεισο... Ό Μωυσής μετά από νηστεία έλαβε τις πλάκες του Νόμου στο Σινά. Ό Ήσαύ για λίγο φαγητό επώλησε τα πρωτοτόκια στον Ιακώβ. Ή νηστεία έκανε ακατανίκητο τον Σαμψών. Ή νηστεία γεννά Προφήτες, κάμνει ισχυρότερους τους ισχυρούς, κάμνει σοφούς τους νομοθέτες. Ή νηστεία αγιάζει τον αφιερωμένο στον Θεό και καθιστά τον Ιερέα ικανό να προσφέρει θυσίαν. Ή νηστεία έσβησε τη δύναμη του πυρός, έφραξε στόματα λεόντων, αναβιβάζει την προσευχή στον ουρανό. Η νηστεία είναι πρόοδος των οίκων, μητέρα της υγείας, παιδαγωγός των νέων, στολισμός των πρεσβυτέρων... Του νηστεύοντος οι οφθαλμοί είναι ήρεμοι, το βάδισμα σεμνό, το πρόσωπο σοβαρό, οι λόγοι του μετρημένοι, ή καρδία του καθαρά... Αν θέλεις να κάνεις ισχυρό το πνεύμα σου, χαλιναγώγησε με νηστεία την σάρκα σου... Μην νομίσεις ότι ή νηστεία περιορίζεται στις τροφές. Πραγματική νηστεία είναι ή νηστεία των πέντε αισθήσεων. Τι το όφελος να νηστεύεις από τροφές και να ευρίσκεσαι σε φιλονικίες ή διαμάχες με τους δικούς σου, να κατατρώγεις τον αδελφόν σου με την γλώσσα σου, να βλέπεις άσεμνα θεάματα, να άκούεις μουσική ή πράγματα πού σε βλάπτουν και να μεθά ή ψυχή σου όχι με οίνο, αλλά με θυμόν!...». Αυτή είναι ή αξία της πραγματικής και αληθινής νηστείας. Νηστεία και από τις τροφές, αλλά και από τα πάθη.

Oι κατανυκτικοί Εσπερινού της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και ο Εσπερινός της συγνώμης

    Το απόγευμα της Κυριακής της Τυροφάγου τελείται ο κατανυκτικός Εσπερινός της Συγνώμης.
Κατανυκτικός λέγεται, διότι ψάλλονται κατανυκτικά τροπάρια από το Τριώδιο, πού το περιεχόμενο τους διαποτίζεται από βαθιά συναίσθηση της αμαρτωλότητας, πένθος, συντριβή, μετάνοια και θερμή ικεσία για άφεση αμαρτιών.
     Εσπερινός Συγνώμης λέγεται, αυτός μόνον, από τους κατανυκτικούς, διότι στο τέλος της ακολουθίας ό λαός ασπάζεται το Ευαγγέλιο ζητώντας από τον Ιερέα συγγνώμη και στη συνέχεια καί μεταξύ τους, ώστε συγχωρεμένοι να αρχίσουν τη Μεγ. Τεσσαρακοστή. Πρόκειται για μια ωραία συνήθεια, πού καλό είναι να αναβιώσει.Αυτοί οι κατανυκτικοί Εσπερινοί τελούνται κάθε Κυριακή της Μεγ. Τεσσαρακοστής.
      Ένα άλλο χαρακτηριστικό των Εσπερινών αυτών είναι ότι μετά την Είσοδο και το «Εσπέρας Προκείμενον», αλλάζει ό διάκοσμος της Αγίας Τραπέζης και ή στολή του Ιερέως. Από πασχαλινή, λόγω της Κυριακής, μεταπίπτει σε πένθιμη, λόγω της Τεσσαρακοστής (αλλάζουν τα λευκά με πορφυρά - έφ' όσον τον Χριστό δεν Τον πενθούμε ως άνθρωπο, άλλ' ως Βασιλέα Θεό). Όπου χρησιμοποιούνται μώβ ή μαύρα, είναι συνήθεια μεταφερθείσα από τη Δύση.
     Στο τέλος του Εσπερινού ψάλλονται τα τροπάρια «Θεοτόκε Παρθένε...», «Βαπτιστά του Χριστού...» κ.λπ. και κατακλείονται με την ευχή του Αγίου Έφραίμ του Σύρου:«Κύριε καί Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργίας, φιλαρχίας και άργολογίας μη μοι δως.Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης χάρισαί μοι τω σω δούλω.Ναι, Κύριε, Βασιλεύ, δώρησαί μοι του όράν τα έμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον άδελφόν μου ότι εύλογητός ει εις τους αίώνας των αιώνων. Αμήν».
    Λέγοντας την, κάνουμε και τρεις μεγάλες μετάνοιες. Ακολουθούν δώδεκα μικρές, ενώ λέμε μυστικώς το: «Ό Θεός ίλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» και στο τέλος επαναλαμβάνεται το: «Ναί Κύριε, Βασιλεύ...» κάνοντας και τετάρτη μεγάλη μετάνοια.