Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Ο πόνος μέσα στην ζωή του Ορθοδόξου Χριστιανού

Από το χριστιανικό περιοδικό "Μεταμόρφωσις"
      Ο Παντοδύναμος και Παντογνώστης και Δημιουργός της φύσεως Θεός, χωρίς το θέλημα του οποίου δεν μπορεί να γίνει τίποτε πάνω στη γη και όποιος υπεραγαπά το πλάσμα Του σαν στοργικός Πατέρας και θέλει τη σωτηρία όλων των ανθρώπων, ανάλογα με τη δύναμη του καθενός ορίζει τον σταυρό που θα σηκώση, ώστε με την υπομονή και την ανδρεία του να κερδίση την αιώνια Βασιλεία των Ουρανών. Αυτός, που αν δεν θέλη δεν επιτρέπει να πέση ούτε ένα σπουργίτι και γνωρίζει τον αριθμό των τριχών του καθενός μας, πως είναι δυνατόν να μη γνωρίζη τα προβλήματα μας, ψυχικά και σωματικά, και πως είναι δυνατόν να μας έρχονται τυχαία; Αυτός είτε επιτρέπει την ασθένεια για να δείξουμε την υπομονή μας και να τιμηθούμε περισσότερο, είτε μας κανονίζει για τις αμαρτίες μας, ώστε να απαλλαγούμε από αυτά τα πνευματικά χρέη μας και έτσι ελεύθεροι να σωθούμε.
      Η ασθένεια φέρνει ταπείνωση, δοκιμάζει την πίστη και την υπομονή μας. Δίνουμε πνευματικές εξετάσεις κατά την ασθένεια και, όταν ολοκληρωθή ο στόχος αυτής της παιδείας , τότε με θαυμαστό τρόπο και ανθρωπίνως ανελπίστως, γίνεται το θαύμα της θεραπείας μας και με τις μεσιτείες της Παναγίας και των Αγίων. Οπότε υπερβολικά ευγνώμονες ευχαριστούμε και δοξάζουμε τον Πατέρα μας και προσπαθούμε να Του αρέσουμε, όσο μπορούμε περισσότερο για να δείξουμε την αγάπη μας και την ευγνωμοσύνη μας.
     Αλλά και όταν δεν δοκιμαζόμεθα με κάποια ασθένεια, δεν σημαίνει ότι πρέπει να αδιαφορούμε, αλλά να αγωνιζόμεθα, ώστε να αρέσουμε στον Θεό και να προλαβαίνουμε έτσι το κακό των διαφόρων θλίψεων. Ο Χριστιανός αγωνίζεται να σηκώνη εκουσίως τον σταυρό του δια των διαφόρων ασκήσεων, παρά ακουσίως δια της μετά γογγυσμών αντιμετωπίσεως των θλίψεων. Και δεν δικαιούται να κατακρίνη τον Θεό για ό,τιδήποτε κακό του συμβαίνει στη ζωή ή στους δικούς του. Μας συμφέρει περισσότερο να προσπαθούμε να είμαστε συμφιλιωμένοι με τον Δημιουργό μας παρά να Του υψώνουμε το ανάστημά μας υπερήφανα. (Παράβαλε Ματθ. ε’ 25 και Λουκά ιδ’ 26-33).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου